Ο Νάν- ίν δέχτηκε μια μέρα έναν καθηγητή πανεπιστημίου που ήθελε να μάθει για το Ζεν.
Ο Νάν- ίν σέρβιρε τσάι. Γέμισε την κούπα του επισκέπτη του και μετά συνέχισε να ρίχνει τσάι στην ίδια κούπα. Ο καθηγητής κοίταζε το τσάι που χυνόταν, και σε λίγο δεν κρατήθηκε και είπε:
- Ξεχείλισε. Δεν χωράει άλλο πια.
- Σαν αυτή την κούπα, είπε ο Νάν- ίν, είσαι κι εσύ γεμάτος με τις γνώμες και τις θεωρίες σου. Πως μπορώ να σου δείξω το Ζεν, αν δεν αδειάσεις πρώτα την κούπα σου;
Σαν τον καθηγητή είσαστε γεμάτοι από θεωρίες, ιδέες και πεποιθήσεις που ΑΛΛΟΙ έχουν χώσει στο κεφάλι σας. Και κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι όλα αυτά είναι δικά σας. Και όπως το φλιτζάνι ΑΡΝΕΙΣΤΕ να δεχθείτε κάτι νέο και έξω από τα γνωστά σας, ακόμα και αν ισχυρίζεστε το αντίθετο.
Αυτό σας μετατρέπει σε σανίδια, έρμαια των κυμάτων του ωκεανού της ζωής. Υποφέρετε και χαίρεστε ατυχηματικά, ανάλογα με αυτό που φέρνει η ζωή και δεν έχετε κανενός είδους έλεγχο σε όσα σας συμβαίνουν. Και ζείτε τρομοκρατημένοι, κρυμμένοι πίσω από όνειρα, σχέδια και πεποιθήσεις ότι «στο μέλλον θα…». Και αποποιείστε την ευθύνη διακηρύσσοντας ότι ποτέ δεν φταίτε εσείς, κάποιος άλλος φταίει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη