Αυτό που οι περισσότεροι εννοούν σαν παγκοσμιοποίηση δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της πραγματικής παγκοσμιοποίησης.
Με την λέξη αυτή εννοούμε μία δυναμική κατάσταση, η οποία σπρώχνει τους ανθρώπους σε μία ομογενοποίηση. Τότε οι άνθρωποι είναι όλοι ίδιοι, έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα και μπορεί κανείς να τους χειριστεί χρησιμοποιώντας τους σαν ένα κοπάδι άλογων ζωντανών.
Αν όμως προσέξετε λίγο αυτή η ομογενοποίηση είναι ήδη υπαρκτή εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Ο άνθρωπος έχει διπλή φύση: μία καλή και μία κακή. Μπορεί να αναπτύξει την μία ή την άλλη πλευρά του, ανάλογα με την περιοχή στην οποία θα γεννηθεί. Για παράδειγμα, γεννηθήκατε στην Ελλάδα, σε μία περίοδο ειρήνης, με το κράτος να λειτουργεί υποτυπωδώς, σε μία σταθερή οικογένεια, με φίλους και γνωστούς, και είχατε μία κοινωνική και σχολική μόρφωση, η οποία σας έκανε να έχετε κάποια σχετικά καλή προσωπικότητα και πολιτισμένες πεποιθήσεις. Εάν όμως είχατε γεννηθεί στην Αφρική σε ένα μέρος με εμφύλιους, σφαγές και πείνα, όπου ο πατέρας σας θα σας ήταν άγνωστος (ίσως κάποιος βιαστής από το αντίπαλο στρατόπεδο) και καθημερινά θα βλέπατε σκοτωμούς, λεηλασίες και θα ζούσατε μέσα στον τρόμο, είναι σίγουρο ότι θα είχατε εξελιχθεί με έναν άλλον τρόπο. Αυτόν τον άλλον τρόπο τον βλέπετε καθαρά στους εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να επιζήσουν μακριά από το χάος των πατρίδων τους.
Από ψυχολογικής άποψης, λοιπόν, έχουμε ήδη ομογενοποιηθεί. Οι διαφορές μας είναι ελάχιστες και πρακτικά δεν έχουν σημασία.
Στην επόμενη ανάρτηση θα παρατεθούν οι βασικές ψυχολογικές ιδιότητες που κάνουν τους ανθρώπους να μοιάζουνε τόσο πολύ μεταξύ τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη