Επανάσταση της Διαλεκτικής - α μέρος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο όρος διαλεκτική γεννιέται από τους περίφημους Διάλογους του Πλάτωνα και διαμέσου της ιστορίας της φιλοσοφικής σκέψης υφίσταται σημαντικές μεταβολές, σημαίνοντας από μέθοδο της διαίρεσης, λογική του πιθανού, λογικό σύστημα, η λογική η ίδια θα λέγαμε, μέχρι σύνθεση των αντιθέτων.

Ο Αριστοτέλης, ο Χέγκελ^[1], ο Κίρκεγκορ^[2] συνεισφέρουν την προσπάθειά τους για να καταλάβουμε το φαινόμενο της διαλεκτικής. Πλην όμως, η εξήγηση συνεχίζει να υπακούει σε προσωπικές εστιάσεις, επειδή η ιδέα επηρεάζεται από την αντίληψη που έχει ο συγγραφέας για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Σε αυτό το έργο (όπως και σε όλα που έγραψε ο Σαμαέλ Αούν Βεόρ) ερευνάται η σύνθεση των εννοιών και των πρακτικών των μεγάλων πολιτισμών της ανθρωπότητας.

Η γνωστική διαλεκτική επιστρέφει στις πηγές που ξεδίψασε ο Πλάτωνας: τα Αιγυπτιακά «πανεπιστήμια» και προτείνει όχι μόνο την εστίαση της θεωρίας της Γνώσης, αλλά αναζητά και την εσωτερική Ψυχολογική επανάσταση του ανθρώπου. Δεν είναι αρκετό να ξέρεις τις διαδικασίες της μάχης των αντιθέτων στην ανθρώπινη ψυχή, αλλά την ολοκληρωτική αρμονία τους και την αναπήδηση της τρίτης δύναμης ή εξουδετερωτικής σύνθεσης που επιτρέπει την αυτογνωσία και την πραγματοποίηση του Είναι.

Αυτό το βιβλίο -ανάμεσα στα τελευταία που έγραψε ο Δάσκαλος- είναι ο Κολοφώνας του ψυχολογικού του έργου και συμπληρώνει την «Επαναστατική Ψυχολογία» και την «Μεγάλη Ανταρσία».

Η Μαιευτική, η διαδικασία του τοκετού της αλήθειας του πλατωνικού διαλόγου, αναβλύζει ξέχειλη στην επανάσταση της συνείδησης που διδάσκει ο Δάσκαλος, ώστε ο τοκετός της αλήθειας και η ενοποίηση με αυτήν να προκαλέσουν την αλλαγή του λογικού ή διανοητικού ζώου σε πραγματικό άνθρωπο. Η πρακτική της ψυχολογικής επανάστασης, της επανάστασης της διαλεκτικής που μας προτείνει ο Κύριος της Σύνθεσης φέρνει σε μια εμπειρία παθιασμένη και αποφασιστική, που μας φέρνει σε επαφή με αφάνταστες πραγματικότητες.

ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ

Η θέση μας είναι τελείως ανεξάρτητη. Η Επανάσταση της Διαλεκτικής δεν έχει περισσότερα όπλα από την Εξυπνάδα ούτε περισσότερα συστήματα από την Σοφία. Ο νέος πολιτισμός θα είναι συνθετικός και με τις βάσεις της Επανάστασης της Διαλεκτικής. Αυτό το έργο είναι εξόχως πρακτικό, ουσιαστικά ηθικό και βαθειά διαλεκτικό, φιλοσοφικό και επιστημονικό.

Αν γελάσουν με το βιβλίο, αν μας κριτικάρουν, αν μας προσβάλουν τι πειράζει την επιστήμη και τι πειράζει εμάς. Δεδομένου του ότι αυτός που γελά με αυτό που αγνοεί, βρίσκεται στο δρόμο του να γίνει ηλίθιος.

Αυτό το έργο προχωράει στο πεδίο της μάχης σαν ένα τρομερό λιοντάρι, για να αποκαλύψει τους προδότες και να συγχύσει τους τύραννους μπροστά στην επίσημη ετυμηγορία της δημόσιας συνείδησης. Όποιος αισθάνεται πόνο ή αισθάνεται πληγωμένος όταν τον συκοφαντούν, τον κατηγορούν ή του εγείρουν ψεύτικες κατηγορίες, είναι σημάδι ότι ακόμα έχει ζωντανό το εγώ της περηφάνιας.

ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ

Ο Μονοθεϊσμός οδηγεί πάντα στον ανθρωπομορφισμό -ειδωλολατρία- εγκαθιδρύοντας από αντίδραση τον ματεριαλιστικό αθεϊσμό, γι’ αυτό προτιμάμε τον πολυθεϊσμό.

Δεν μας τρομάζει να μιλάμε πάνω στις έξυπνες αρχές των μηχανικών φαινομένων της φύσης, ακόμα και αν μας χαρακτηρίσουν παγανιστές.

Είμαστε οπαδοί ενός μοντέρνου πολυθεϊσμού βασισμένου στην Ψυχοτρονική.

Οι μονοθεϊστικές διδασκαλίες οδηγούν, σε τελική σύνθεση, στην ειδωλολατρία. Είναι προτιμότερο να μιλάμε για τις έξυπνες αρχές που δεν οδηγούν ποτέ στον ματεριαλισμό.

Η κατάχρηση του πολυθεϊσμού οδηγεί με την σειρά της, από αντίδραση, στον μονοθεϊσμό.

Ο μοντέρνος μονοθεϊσμός ανάβλυσε από την κατάχρηση του πολυθεϊσμού.

Στην εποχή του Υδροχόου, σε αυτή την νέα φάση της Επανάστασης της Διαλεκτικής, ο πολυθεϊσμός πρέπει να σχεδιασθεί ψυχολογικά με αποφασιστικό τρόπο και επιπλέον πρέπει να σχεδιασθεί έξυπνα.

Πρέπει να γίνει ένας πολύ σοφός σχεδιασμός με έναν μονιστικό^[3] πολυθεϊσμό ζωτικό και ολοκληρωτικό. Ο μονιστικός πολυθεϊσμός είναι η σύνθεση του πολυθεϊσμού και του μονοθεϊσμού. Η ποικιλία είναι η ενότητα.

Στην Επανάσταση της Διαλεκτικής οι όροι καλό και κακό δεν χρησιμοποιούνται, όπως επίσης οι όροι εξέλιξη και πτώση, θεός ή θρησκεία.

Σε αυτούς τους εκφυλιστικούς και ετοιμόρροπους καιρούς γίνονται απαραίτητες η Επανάσταση της Διαλεκτικής, η Αυτοδιαλεκτική και η Νέα Μόρφωση.

Στην Εποχή της Επανάστασης της Διαλεκτικής, η τέχνη του συλλογισμού πρέπει να οδηγείται κατ’ ευθείαν από το Είναι, για να είναι μεθοδική και ακριβής. Μια τέχνη του να συλλογίζεται κανείς αντικειμενικά θα δώσει την ολοκληρωτική και παιδαγωγική αλλαγή.

Όλες οι δράσεις της ζωής μας πρέπει να είναι το αποτέλεσμα μιας εξίσωσης και μιας ακριβούς φόρμουλας για να μπορούν να αναβλύσουν οι δυνατότητες του νου και οι λειτουργίες της κατανόησης.

Η Επανάσταση της Διαλεκτικής έχει το ακριβές κλειδί^[4] για να δημιουργήσει ένα χειραφετημένο νου, για να διαμορφώσει ελεύθερους νόες από εξαρτήσεις, ελεύθερους από την ιδέα της επιλογής, ολοκληρωτικούς.

Η Επανάσταση της Διαλεκτικής δεν είναι Δικτατορικοί κανόνες του νου.

Η Επανάσταση της Διαλεκτικής δεν θέλει να καταπατήσει την διανοητική ελευθερία.

Η Επανάσταση της Διαλεκτικής θέλει να διδάξει πως πρέπει να σκεπτόμαστε.

Η Επανάσταση της Διαλεκτικής δεν θέλει να εγκλωβίσει ή να φυλακίσει την σκέψη.

Η Επανάσταση της Διαλεκτικής θέλει την ολοκλήρωση όλων των αξιών του ανθρώπινου όντος.

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Μόνο η ζωή έντονα βιωμένη δίνει μια διαρκή σοφία, αλλά ο νους, που είναι αυτός που μας κάνει να διαπράττουμε τα λάθη, μας εμποδίζει να φτάσουμε στο αμφιθέατρο της Κοσμικής Επιστήμης. Τα λάθη του νου είναι εκείνα τα Εγώ ή ψυχολογικά ελαττώματα που φορτώνεται στο εσωτερικό του το διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος.

Τα ψυχολογικά ελαττώματα βρίσκονται στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου.

Τα Εγώ των 49 υποσυνείδητων επιπέδων δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε και να τα βρούμε, επειδή κάθε ένα από αυτά έχει τμήματα στα διάφορα σώματά μας. Για αυτό πρέπει να απευθυνθούμε σε μια δύναμη ανώτερη από τον νου για να τα αποσυνθέσει με την φιδική φωτιά της, και αυτή είναι η Θεϊκή μας Μητέρα Κουνταλίνη.

Μόνο η Μητέρα Κουνταλίνη των Ινδοστανικών μυστηρίων γνωρίζει τα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου.

Τα μελετημένα ψυχολογικά ελαττώματα δεν διαμορφώνουν μέρος του Είναι μας. Αφού έχουμε μελετήσει το ψυχολογικό Εγώ μέσω του διαλογισμού, ικετεύουμε στην διάρκεια του υπερ-δυναμικού σεξ την Ραμ- Ίο (την Μητέρα Κουνταλίνη) για να το αποσυνθέσει με την σεξουαλική δύναμη.

Μέσω του διανοητικού και του συλλογισμού δεν μπορούμε να φτάσουμε να δούμε ένα ελάττωμα στο νου, εκεί μένουν όλοι σταματημένοι, δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε τα άλλα επτά σώματα του νου όπου το εγώ έχει την κρυψώνα του.

Ο νους, το διανοητικό, το λογικό, όλοι οι πιο υποκειμενικοί τρόποι με τους οποίους δουλεύει το ανθρώπινο ον, δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν στα βαθειά επίπεδα του υποσυνείδητου όπου το εγώ αναπτύσσει συνεχώς τις ταινίες του που κοιμίζουν την συνείδησή μας. Μόνο η Κουνταλίνη, με την σεξουαλική φωτιά της, μπορεί να φτάσει σε αυτά τα 49 επίπεδα για να αποσυνθέσει οριστικά αυτό που μας προκαλεί πόνο, αυτό που μας προκαλεί αθλιότητα, αυτό που δυστυχώς αγαπούν οι άνθρωποι, αυτό που η υλιστική ψυχολογία θέλησε να θεοποιήσει, αυτό που λέγεται Εγώ και που η Επανάσταση της Διαλεκτικής θέλει να καταστρέψει για πάντα για να πετύχει την Ολοκληρωτική Επανάσταση.

Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΩ

Η καλύτερη διδακτική για την διάλυση του Εγώ, βρίσκεται στην πρακτική ζωή έντονα βιωμένη.

Η συμβίωση είναι ένας θαυμάσιος καθρέφτης όπου το εγώ μπορεί να παρατηρηθεί στο σώμα ολόκληρο.

Στην σχέση με τους ομοίους μας, τα κρυμμένα ελαττώματα στο βάθος του υποσυνείδητου ξεπροβάλουν αυθόρμητα, ξεπηδάνε, γιατί το υποσυνείδητο μας προδίδει και αν είμαστε σε κατάσταση επάγρυπνης αντίληψης, τότε τα βλέπουμε έτσι όπως είναι μέσα σε εμάς.

Η μεγαλύτερη χαρά για τον γνωστικό είναι να γιορτάσει την ανακάλυψη κάποιου από τα ελαττώματά του.

Ελάττωμα αποκαλυμμένο, είναι ελάττωμα νεκρό. Όταν ανακαλύπτουμε κάποιο ελάττωμα πρέπει να το βλέπουμε στην σκηνή όπως κάποιος βλέπει σινεμά, αλλά χωρίς να δικαιολογούμε ή να καταδικάζουμε.

Δεν είναι αρκετό να καταλάβουμε διανοητικά το αποκαλυφθέν ελάττωμα, γίνεται αναγκαίο να βυθιστούμε σε βαθύ εσωτερικό διαλογισμό για να αρπάξουμε το ελάττωμα στα άλλα επίπεδα του νου.

Ο νους έχει πολλά επίπεδα και ενώ δεν έχουμε καταλάβει ένα ελάττωμα σε όλα τα επίπεδα του νου δεν θα έχουμε κάνει τίποτε και αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει σαν δαιμόνιο πειρασμού στο βάθος του ίδιου μας του υποσυνείδητου.

Όταν ένα ελάττωμα είναι ολοκληρωτικά κατανοητό σε όλα τα επίπεδα του νου, τότε αυτό καταστρέφεται όταν αποσυνθέσουμε και ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη το Εγώ που το χαρακτηρίζει. Έτσι είναι το πώς προχωράμε πεθαίνοντας από στιγμή σε στιγμή. Έτσι είναι πως προχωράμε εγκαθιδρύοντας μέσα μας ένα κέντρο διαρκούς συνείδησης, ένα κέντρο διαρκούς βαρύτητας.

Μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον που δεν βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του εκφυλισμού, υπάρχει το Βουδάτα, η εσωτερική Βουδιστική Αρχή, το ψυχικό υλικό ή πρώτη ύλη για να κατασκευάσουμε αυτό που λέγεται Ψυχή.

Το ψυχολογικό Εγώ ξοδεύει χονδροκομμένα αυτό το ψυχικό υλικό σε παράλογες ατομικές εκρήξεις φθόνου, πλεονεξίας, μίσους, ζήλιας, μοιχείας, αδυναμίας, ματαιότητας κ.λ.π.

Σύμφωνα με το πώς το πολλαπλό εγώ πεθαίνει από στιγμή σε στιγμή, το ψυχικό υλικό συσσωρεύεται μέσα σε εμάς τους ίδιους και μετατρέπεται σε ένα διαρκές κέντρο συνείδησης.

Έτσι είναι το πώς προχωράμε ατομικοποιούμενοι λίγο λίγο. Όταν αποεγωποιηθούμε τότε ατομικοποιούμαστε. Πλην όμως, ξεκαθαρίζουμε ότι η ατομικοποίηση δεν είναι το παν, με το συμβάν της Βηθλεέμ πρέπει να περάσουμε στην υπερατομικοποίηση.

Η δουλειά της διάλυσης του Εγώ είναι κάτι πολύ σοβαρό. Χρειάζεται να μελετήσουμε τον εαυτό μας, βαθιά, σε όλα τα επίπεδα του νου. Το Εγώ είναι ένα βιβλίο πολλών τόμων.

Χρειάζεται να μελετήσουμε την διαλεκτική μας, τις σκέψεις, τις συγκινήσεις, τις δράσεις από στιγμή σε στιγμή, χωρίς να δικαιολογούμε ούτε να καταδικάζουμε. Χρειάζεται να καταλάβουμε ολοκληρωτικά σε όλα τα βάθη του νου, όλα και καθένα από τα ελαττώματά μας.

Το πολλαπλό Εγώ είναι το υποσυνείδητο. Όταν διαλύουμε το Εγώ, το υποσυνείδητο μετατρέπεται σε συνειδητό. Χρειάζεται να μετατρέψουμε το υποσυνείδητο σε συνειδητό και αυτό είναι δυνατόν μόνο αν επιτύχουμε την εκμηδένιση του Εγώ. Όταν το συνειδητό περνά να καλύψει την θέση του υποσυνείδητου, αποκτάμε αυτό που λέγεται συνεχής συνείδηση.

Όποιος απολαμβάνει την συνεχή συνείδηση, ζει συνειδητά σε κάθε στιγμή, όχι μόνο στον φυσικό κόσμο αλλά επίσης σε όλους τους ανώτερους κόσμους.

Η τωρινή ανθρωπότητα είναι υποσυνείδητη σε ένα 97%, και γι’ αυτό, κοιμάται βαθειά όχι μόνο στον φυσικό κόσμο, αλλά επίσης στους υπερευαίσθητους κόσμους στην διάρκεια του ύπνου του φυσικού σώματος και μετά τον θάνατο.

Χρειαζόμαστε τον θάνατο του Εγώ, χρειάζεται να πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, εδώ και τώρα, όχι μόνο στον φυσικό κόσμο, αλλά επίσης σε όλα τα επίπεδα του κοσμικού Νου.

Πρέπει να είμαστε ανηλεείς με τον ίδιο μας τον εαυτό και να κάνουμε την ανατομία του Εγώ με το τρομερό νυστέρι της αυτοκριτικής.

Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ

Ένας μεγάλος δάσκαλος έλεγε: «Να ψάχνετε την φώτιση και τα άλλα θα σας δοθούν σαν συμπλήρωμα».

Ο χειρότερος εχθρός της φώτισης είναι το εγώ. Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε ότι το εγώ είναι ένας κόμπος στην ροή της ύπαρξης, ένα μοιραίο εμπόδιο στην ροή της ζωής, της ελεύθερης στην κίνησή της.

Ρωτήθηκε ένας δάσκαλος: «Ποιος είναι ο δρόμος;»

«Τι μεγαλοπρεπές βουνό!» είπε αναφέροντας το βουνό όπου είχε το ερημητήριό του.

«Δεν σας ρωτάω σχετικά με το βουνό, αλλά σχετικά με τον δρόμο».

«Όσο δεν μπορείς να πας πιο πέρα από το βουνό, δεν θα μπορέσεις να βρεις τον δρόμο» αποκρίθηκε ο δάσκαλος.

Άλλος μοναχός έκανε την ίδια ερώτηση στον ίδιο δάσκαλο.

-«Εκεί είναι ακριβώς μπροστά στα μάτια σου» απάντησε ο δάσκαλος.

-«Γιατί δεν μπορώ να τον δω;»

-«Γιατί έχεις εγωιστικές ιδέες»

-«Θα μπορέσω να τον δω Κύριε;»

-«Όσο έχεις μια δυαδική όραση και λες: εγώ δεν μπορώ, και άλλα τέτοια, τα μάτια σου θα είναι σκοτεινιασμένα από μια σχετική όραση».

-«Όταν δεν υπάρχει εγώ ούτε εσύ, μπορεί κανείς να τον δει;»

-«Όταν δεν υπάρχει εγώ ούτε εσύ, ποιος θέλει να δει;».

Η βάση του εγώ είναι η δυαδικότητα του νου. Το εγώ στηρίζεται στην πάλη των αντιθέτων.

Κάθε συλλογισμός βασίζεται στην πάλη των αντιθέτων. Αν λέμε: ο τάδε είναι ψηλός, θέλουμε να πούμε ότι δεν είναι κοντός. Αν λέμε ότι εισερχόμαστε κάπου, θέλουμε να πούμε ότι δεν εξερχόμαστε. Αν λέμε, είμαστε χαρούμενοι, βεβαιώνουμε με αυτό ότι δεν είμαστε λυπημένοι κ.λ.π.

Τα προβλήματα της ζωής δεν είναι παρά διανοητικές μορφές με δύο πόλους: έναν θετικό και άλλον αρνητικό. Τα προβλήματα στηρίζονται στον νου και τα δημιουργεί ο νους. Όταν σταματάμε να σκεπτόμαστε ένα πρόβλημα, αυτό τελειώνει αναπόφευκτα.

Χαρά και λύπη, καλός και κακός, θρίαμβος και ήττα, αποτελούν την πάλη των αντιθέτων στην οποία βασίζεται το εγώ.

Όλη η άθλια ζωή που ζούμε πάει από το ένα αντίθετο στο άλλο: θρίαμβος-ήττα, ευχάριστο-δυσάρεστο, απόλαυση-πόνος, αποτυχία-επιτυχία, αυτό-εκείνο, κ.λ.π.

Χρειάζεται να απελευθερωθούμε από την τυραννία των αντιθέτων. Αυτό είναι δυνατόν μόνο μαθαίνοντας να ζούμε από στιγμή σε στιγμή, χωρίς αφηρημάδες κανενός είδους, χωρίς όνειρα, χωρίς φαντασίες.

Έχετε παρατηρήσει πως οι πέτρες του δρόμου μένουν ωχρές και αγνές μετά μια χειμαρρώδη βροχή; εμείς μπορούμε να μουρμουρίσουμε μόνο ένα θαυμαστικό Ω! Πρέπει να καταλάβουμε αυτό το Ω! των πραγμάτων χωρίς να παραμορφώνουμε αυτή την θεϊκή αναφώνηση με την πάλη των αντιθέτων.

Ο Χοστί ρώτησε τον δάσκαλο Νανσέν:

-«Τι είναι το ΤΑΟ;»

-«Η κοινή ζωή», απάντησε ο Νανσέν.

-«Πώς γίνεται να ζεις σύμφωνα με αυτήν;»

-«Εάν προσπαθείς να ζεις σύμφωνα με αυτή, θα φύγει από εσένα. Μην προσπαθείς να τραγουδήσεις αυτό το τραγούδι, άσε να τραγουδάει αυτή η ίδια στον εαυτό της. Μήπως ο ταπεινός λόξιγκας δεν έρχεται από μόνος του;»

Θυμηθείτε την φράση: «Η γνώση βιώνεται στα γεγονότα, μαραίνεται στις αφηρημάδες και είναι δύσκολο να την βρεις ακόμα και στις πιο ευγενικές σκέψεις».

Ρώτησαν τον δάσκαλο Μποκούγιο: «Πρέπει να τρώμε και να ντυνόμαστε κάθε μέρα;»

Ο Δάσκαλος απάντησε:

-«Τρώμε και ντυνόμαστε».

-«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής.

-«Τότε φάε και ντύσου» είπε ο δάσκαλος.

Αυτή ακριβώς είναι η ελεύθερη δράση πέρα από τα αντίθετα.

Τρώμε; ντυνόμαστε; Γιατί πρέπει να κάνουμε ένα πρόβλημα από αυτό; Γιατί να σκεπτόμαστε άλλα πράγματα ενώ τρώμε και ντυνόμαστε;

Αν τρως, φάγε- και αν ντύνεσαι, ντύσου-και αν περπατάς στο δρόμο, περπάτα, περπάτα, περπάτα, όμως μην σκέπτεσαι άλλα πράγματα, να κάνεις μοναδικά αυτό που κάνεις, μην φεύγεις από τα γεγονότα, μην τα γεμίζεις με τόσες σημασίες, σύμβολα, ομιλίες και γνωστοποιήσεις. Ζήσε τα χωρίς αλληγορίες, ζήσε τα με αντιληπτικό νου από στιγμή σε στιγμή.

Να κατανοείτε ότι σας μιλάω για τον δρόμο της δράσης, ελεύθερης από την οδυνηρή πάλη των αντιθέτων.

Δράση χωρίς απροσεξίες, χωρίς διαφυγές, χωρίς φαντασίες, χωρίς αφηρημάδες κανενός είδους.

Πολεμείστε τον χαρακτήρα σας, αλλάξτε τον μέσω της έξυπνης δράσης, ελεύθερης από τα αντίθετα.

Όταν κλείνουμε τις πόρτες στην φαντασία αφυπνίζεται το όργανο της διαίσθησης.

Η δράση, ελεύθερη από την πάλη των αντιθέτων, είναι μια διαισθησιακή δράση, είναι πλήρης δράση, όπου επικρατεί μια πλήρης κατάσταση, το εγώ είναι απόν.

Η διαισθησιακή δράση μας οδηγεί από το χέρι μέχρι την αφύπνιση της συνείδησης.

Να δουλεύουμε και να ξεκουραζόμαστε ευτυχισμένοι εγκαταλειπόμενοι στο ρεύμα της ζωής. Να εξαντλήσουμε το θολό και σαπισμένο νερό της καθημερινής σκέψης, και στο κενό θα ρέει η γνώση και μαζί της η χαρά για την ζωή.

Αυτή η έξυπνη δράση, ελεύθερη από την πάλη των αντιθέτων, μας ανυψώνει μέχρι ένα σημείο, όπου κάτι πρέπει να σπάσει.

Όταν όλα πάνε καλά, σπάει το άκαμπτο ταβάνι της σκέψης και το φως και η δύναμη του Εσώτερου μπαίνει ελεύθερο και σε μεγάλες ποσότητες στον νου, που έχει πάψει να ονειρεύεται.

Τότε στον φυσικό κόσμο και έξω από αυτόν, στην διάρκεια του ύπνου του υλικού σώματος, ζούμε τελείως συνειδητοί και φωτισμένοι, απολαμβάνοντας την ευτυχία της ζωής στους ανώτερους κόσμους.

Αυτή η συνεχής πίεση του νου, αυτή η πειθαρχία, μας πάει στην αφύπνιση της συνείδησης.

Αν τρώγοντας σκεπτόμαστε τα εμπόρια, είναι φανερό ότι ονειρευόμαστε, αν οδηγούμε ένα αυτοκίνητο και σκεπτόμαστε την αρραβωνιαστικιά, είναι λογικό ότι δεν είμαστε ξύπνιοι, ονειρευόμαστε αν δουλεύουμε και θυμόμαστε τον κουμπάρο ή την κουμπάρα ή τον φίλο ή τον αδελφό κ.λ.π., είναι φανερό ότι ονειρευόμαστε.

Ο κόσμος που ζει ονειρευόμενος στον φυσικό κόσμο, ζει επίσης ονειρευόμενος στους εσωτερικούς κόσμους στην διάρκεια των ωρών που το φυσικό σώμα βρίσκεται κοιμισμένο.

Χρειάζεται να σταματάμε να ονειρευόμαστε στους εσωτερικούς κόσμους. Όταν σταματάμε να ονειρευόμαστε στον φυσικό κόσμο, αφυπνιζόμαστε εδώ και τώρα, και αυτή η αφύπνιση εμφανίζεται στους εσωτερικούς κόσμους.

Ψάξτε πρώτα την φώτιση και τα άλλα θα σας δοθούν σαν συμπλήρωμα.

Όποιος είναι φωτισμένος βλέπει τον δρόμο, όποιος δεν είναι φωτισμένος δεν μπορεί να δει τον δρόμο και εύκολα μπορεί να αποπροσανατολιστεί και να πέσει στην άβυσσο.

Είναι τρομερή η προσπάθεια και η επιφυλακή που χρειάζονται από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή για να μην πέσουμε σε ονειροπολήσεις. Αρκεί ένα λεπτό απροσεξίας και ο νους ονειρεύεται όταν θυμάται κάτι, όταν σκέπτεται κάτι διαφορετικό από την δουλειά ή από το γεγονός που ζούμε εκείνη την στιγμή.

Όταν στον φυσικό κόσμο μαθαίνουμε να ζούμε ξύπνιοι από στιγμή σε στιγμή, στους εσωτερικούς κόσμους στην διάρκεια των ωρών του ύπνου του φυσικού σώματος και επίσης και μετά τον θάνατο θα ζούμε ξύπνιοι και αυτοσυνείδητοι από στιγμή σε στιγμή.

Είναι οδυνηρό να ξέρεις ότι η συνείδηση όλων των ανθρώπινων όντων κοιμάται και ονειρεύεται βαθειά, όχι μόνο εκείνες τις ώρες της ανάπαυσης του φυσικού σώματος, αλλά επίσης στην διάρκεια της κατάστασης αυτής που ειρωνικά ονομάζεται κατάσταση επαγρύπνησης.

Η δράση ελεύθερη από την διανοητική δυαδικότητα παράγει την αφύπνιση της συνείδησης.

Ο Α-Κ

Πρέπει να δηλώσω μπροστά στην επίσημη ετυμηγορία της λαϊκής απόφασης ότι ο βασικός σκοπός κάθε γνωστικού μαθητή είναι να φτάσει να μετατραπεί σε έναν Α-Κ, σε έναν Άνθρωπο- Κόσμο.

Όλα τα ανθρώπινα όντα ζούμε σε έναν Κόσμο. Η λέξη Κόσμος σημαίνει τάξη και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ.

Ο Άνθρωπος-Κόσμος είναι ένα Ον που έχει μια τέλεια τάξη στα πέντε κέντρα, στο νου και την ουσία του.

Για να φτάσουμε να γίνουμε Άνθρωπος-Κόσμος είναι αναγκαίο να μάθουμε να γνωρίζουμε πως εκδηλώνονται οι Τρεις πρωταρχικές Δυνάμεις του Σύμπαντος θετική, αρνητική και ουδέτερη.

Όμως στον δρόμο που οδηγεί στον Άνθρωπο-Κόσμο, που είναι τελείως θετικός, βλέπουμε ότι σε κάθε θετική δύναμη αντιτίθεται πάντα μία αρνητική.

Μέσω της αυτοπαρατήρησης πρέπει να αντιληφθούμε τον μηχανισμό της ανταγωνιστικής δύναμης.

Όταν προτιθέμεθα να πραγματοποιήσουμε μια θετική ενέργεια, είτε είναι η εκμηδένιση του Εγώ, η κυριαρχία του σεξ, μια ειδική εργασία ή να εκτελέσουμε ένα καθορισμένο πρόγραμμα, πρέπει να παρατηρήσουμε και να υπολογίσουμε την δύναμη της αντίστασης, γιατί από την φύση του ο κόσμος και η μηχανικότητά του πρέπει να προκαλέσει την αντίσταση και αυτή η αντίσταση είναι η διπλή.

Όσο πιο γιγάντια είναι η επιχείρηση, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η αντίσταση. Αν μάθουμε να υπολογίζουμε την αντίσταση, θα μπορούμε να αναπτύξουμε την επιχείρηση με επιτυχία. Εκεί βρίσκεται η ικανότητα του ιδιοφυή, του φωτισμένου.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Η αντίσταση είναι η ανταγωνιστική δύναμη. Η αντίσταση είναι το μυστικό όπλο του εγώ.

Η αντίσταση είναι η ψυχική δύναμη του εγώ, αντίθετη στο να πάρουμε συνείδηση όλων των ψυχολογικών μας ελαττωμάτων.

Με την αντίσταση, το εγώ τείνει να βγει από την εφαπτόμενη και αξιώνει συγνώμη για να αποσιωπήσει ή να καλύψει το λάθος.

Από την Αντίσταση, τα όνειρα γίνεται δύσκολο να ερμηνευτούν και η γνώση που θα έπρεπε να έχουμε πάνω στον ίδιο τον εαυτό μας γίνεται ομιχλώδης.

Η αντίσταση δρα πάνω σε έναν μηχανισμό άμυνας που προσπαθεί να παραλείπει δυσάρεστα ψυχολογικά λάθη, ώστε να μη γίνεται συνείδηση από αυτά και να συνεχίζουμε στην ψυχολογική σκλαβιά.

Αλλά, στην πραγματικότητα της αλήθειας, πρέπει να πω ότι υπάρχουν μηχανισμοί για να νικήσουμε την αντίσταση και αυτοί είναι:

Να την αναγνωρίσουμε.

Να την καθορίσουμε.

Να την καταλάβουμε.

Να δουλέψουμε πάνω της.

Να την νικήσουμε και να την αποσυνθέσουμε μέσω της Σεξουαλικής Υπερ Δυναμικής.

Όμως το εγώ θα κάνει μάχη στην διάρκεια της ανάλυσης της αντίστασης για να μην αποκαλυφθούν οι απάτες του, γιατί βάζουν σε κίνδυνο την κυριαρχία που έχει πάνω στον νου μας.

Κατά την στιγμή της μάχης του εγώ πρέπει να κάνουμε έκκληση σε μια δύναμη ανώτερη από το νου, η οποία είναι η δύναμη του φιδιού Κουνταλίνη των ινδοστανών.

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Με την πρακτική και τον πειραματισμό ή την βίωση οποιουδήποτε από τα έργα που έχω παραδώσει στην ανθρωπότητα, ο εφαρμόζων θα πετύχαινε, είναι προφανές, την ψυχολογική χειραφέτηση.

Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν θαυμάσια για την επανενσάρκωση, την Ατλαντίδα, την Αλχημεία, το Εγώ, το αστρικό ξεδίπλωμα και μπροστά στον εξωτερικό κόσμο είναι ειδικοί σε αυτή την ύλη, αλλά αυτό είναι μόνο το να είσαι διανοητικά πληροφορημένος. Στο βάθος οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν τίποτα και την στιγμή του θανάτου, αυτοί οι ομιλητές μένουν χωρίς τίποτε άλλο από αποθηκευμένες γνώσεις, που στο υπερπέραν δεν τους χρησιμεύουν σε τίποτε γιατί συνεχίζουν να έχουν την συνείδηση κοιμισμένη.

Αν κανείς είναι μποτιλιαρισμένος μόνο σε θεωρίες, αν δεν έχει πραγματοποιήσει τίποτε πρακτικό, αν δεν έχει κάνει συνείδηση από αυτά που έχω διδάξει στα βιβλία, αν αφήσουμε την γνώση στην μνήμη, μπορούμε να πούμε ότι χάσαμε τον χρόνο μας άθλια.

Η μνήμη είναι η διαμορφωτική αρχή του Διανοητικού κέντρου. Όταν κάποιος άνθρωπος φιλοδοξεί κάτι παραπάνω, όταν κάποιος κοιτάζει μέσω των περιορισμών του υποσυνειδήτου και βλέπει αυτό που έχει αποθηκεύσει στην μνήμη και αναλύει ή διαλογίζεται πάνω στο τελευταίο συμβάν ή τις διδασκαλίες ενός εσωτερικού βιβλίου, τότε αυτές οι αξίες περνάνε στην συγκινησιακή φάση του Διανοητικού Κέντρου.

Όταν θέλουμε να γνωρίσουμε την βαθειά σημασία αυτών των γνώσεων, και παραδινόμαστε πλήρως στον διαλογισμό, προφανώς αυτές οι γνώσεις περνάνε στο Συγκινησιακό Κέντρο και φτάνουν να γίνουν αισθητές στο βάθος της ψυχής.

Όταν έχουν βιωθεί καθαρά οι γνώσεις (οι γνωστοποιές αξίες της ουσίας) τότε, τελικά, μένουν αποθηκευμένες στην συνείδηση και δεν χάνονται ποτέ πια. Η ουσία εμπλουτίζεται με αυτές.

Τώρα θα καταλάβουμε ποιος είναι ο τρόπος να κάνουμε συνειδητές τις γνωστικές γνώσεις που έχω παραδώσει στα βιβλία που έγραψα μέχρι τώρα και σ’ αυτό επίσης.

Ο διαλογισμός καταλήγει καταπληκτικός για να μας κάνει συνειδητούς από τις γνωστικές γνώσεις. Όμως να μην διαπράττουμε το λάθος να αφήνουμε τις γνώσεις αποκλειστικά σε θεωρίες ή στην μνήμη, γιατί αν συμπεριφερόμαστε έτσι δεν θα καταφέρουμε την κυριαρχία του νου.

Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ

Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων έρχεται να μας δείξει ότι είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν καταλάβει την σπουδαιότητα της γνωστικής εσωτερικής δουλειάς και ότι πολλοί από αυτούς δεν είναι καλοί οικοδεσπότες.

Όταν δεν είναι κανείς καλός οικοδεσπότης, είναι σαφές ότι δεν είναι προετοιμασμένος για να μπει στο μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού. Για να δουλέψει κανείς στην Επανάσταση της Διαλεκτικής χρειάζεται να έχει φτάσει στο επίπεδο του καλού οικοδεσπότη.

Ένας φανατικός, κυκλοθυμικός, καπριτσιόζος κ.λ.π. δεν μπορεί να χρησιμεύσει για την ολοκληρωτική Επανάσταση. Ένα υποκείμενο που δεν εκπληρώνει τα καθήκοντα του σπιτιού δεν μπορεί να πετύχει την μεγάλη αλλαγή. Ένας άνθρωπος που είναι κακός πατέρας, κακή σύζυγος ή κακός σύζυγος ή που εγκαταλείπει το σπίτι του για αυτόν ή εκείνον τον άντρα ή γυναίκα, δεν θα μπορέσει να φτάσει στην ριζική μεταμόρφωση.

Η ακρογωνιαία λίθος της Επαναστατικής Ψυχολογίας βρίσκεται στην απαίτηση του: Να έχεις μια τέλεια ισορροπία στο σπίτι, να είσαι καλός σύζυγος, καλός πατέρας, καλός αδελφός και καλός γιος. Τέλεια εκπλήρωση των καθηκόντων που υπάρχουν με την πονεμένη ανθρωπότητα. Να μετατραπείς σε έναν άνθρωπο καθώς πρέπει.

Όποιος δεν εκπληρώνει αυτές τις απαιτήσεις δεν θα μπορέσει ποτέ να προχωρήσει σε αυτές τις επαναστατικές μελέτες.

Η ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ

Το διανοητικό ζώο, που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, έχει την σταθερή ιδέα ότι η ολοκληρωτική εκμηδένιση του εγώ, η απόλυτη κυριαρχία του σεξ και η εσώτερη αυτοπραγμάτωση του Είναι, είναι κάτι φανταστικό και αδύνατον. Όμως δεν καταλαβαίνει ότι αυτός ο τόσο υποκειμενικός τρόπος σκέψης είναι καρπός ηττοπαθών ψυχολογικών ελαττωμάτων που χειρίζονται το νου και το σώμα εκείνων που δεν έχουν ξυπνήσει συνείδηση.

Οι άνθρωποι αυτής της έσχατης και εκφυλισμένης εποχής φορτώνονται στο εσωτερικό τους ένα ψυχικό ακόλουθο που είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στο μονοπάτι της εκμηδένισης του εγώ, και αυτό είναι :η ηττοπάθεια!

Οι ηττοπαθείς σκέψεις κάνουν τους ανθρώπους ανίκανους να ανεβάσουν την μηχανική ζωή τους σε ανώτερα στάδια. Το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων χαρακτηρίζονται νικημένοι πριν ακόμα αρχίσουν την μάχη ή την γνωστική εσωτερική δουλειά.

Πρέπει να αυτοπαρατηρούμαστε και να αυτοαναλυόμαστε για να ανακαλύψουμε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, εδώ και τώρα αυτές τις όψεις που αποτελούν αυτό που λέγεται ηττοπάθεια.

Συνθέτοντας, θα πούμε ότι υπάρχουν τρεις κοινές ηττοπαθείς συμπεριφορές:

Να αισθάνεσαι ανίκανος από έλλειψη διανοητικής μόρφωσης.

Να μην αισθάνεσαι ικανός να αρχίσεις την Ριζική Μετατροπή.

Να προχωράς με το ψυχολογικό τραγούδι: Ποτέ δεν έχω ευκαιρίες για να αλλάξω ή να νικήσω!

ΠΡΩΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.

Πάνω στο να αισθάνεται κανείς ανίκανος από έλλειψη μόρφωσης, πρέπει να θυμίσουμε ότι όλοι οι μεγάλοι σοφοί όπως ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο Παράκελσος, ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Ιησούς Χριστός, Ο Όμηρος κ.λ.π. ποτέ δεν πήγαν Πανεπιστήμιο, γιατί στην πραγματικότητα της αλήθειας, κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του δάσκαλο, και αυτός είναι το Είναι, αυτό που είναι πιο πέρα από το νου και το λανθασμένο συλλογισμό. Να μην μπερδεύουμε την μόρφωση με την σοφία και τις γνώσεις.

Η συγκεκριμένη γνώση των μυστηρίων της ζωής, των Κόσμων και της Φύσης είναι μια εξαιρετική δύναμη που μας επιτρέπει να καταφέρουμε την ολοκληρωτική επανάσταση.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Τα ρομπότ τα προγραμματισμένα από τον Αντίχριστο^[5] αισθάνονται μειονεκτικά γιατί δεν αισθάνονται ικανά και αυτό πρέπει να το αναλύσουμε. Το διανοητικό ζώο, από επιρροή μιας λανθασμένης ακαδημαϊκής μόρφωσης που νοθεύει τις αξίες του Είναι, έχει κάνει να υπάρχουν στο νου δύο τρομερά εγώ που πρέπει να εξαλειφθούν: α) η σταθερή ιδέα: θα χάσω! Και β) η τεμπελιά για να εξασκήσουμε τις γνωστικές τεχνικές και να αποκτήσουμε τις γνώσεις που χρειάζονται για να χειραφετηθούμε από κάθε μηχανικότητα και να βγούμε μια και καλή από την ηττοπαθή στάση.

ΤΡΙΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Η σκέψη του ανθρώπου-μηχανή είναι: Ποτέ δεν μου προσφέρονται ευκαιρίες…!

Οι σκηνές της ύπαρξης μπορούν να τροποποιηθούν. Μόνος του δημιουργεί κανείς τις ίδιες του τις περιστάσεις. Όλα είναι το αποτέλεσμα του Νόμου της δράσης και της συνέπειας αλλά με την δυνατότητα ότι ένας ανώτερος νόμος ξεπλένει έναν νόμο κατώτερο.

Είναι επείγουσα, είναι μη αναβλητή η εκμηδένιση του Εγώ της ηττοπάθειας. Δεν είναι η ποσότητα από θεωρίες που μετράει, είναι η ποσότητα από υπερπροσπάθειες που γίνονται στην δουλειά της Επανάστασης της Συνείδησης… Ο αυθεντικός άνθρωπος κατασκευάζει την στιγμή που θέλει, τις ευνοϊκές στιγμές για την πνευματική ή ψυχολογική του πρόοδο!

Η ΨΥΧΟΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Γραμμένο είναι με αναμμένα κάρβουνα στο βιβλίο της Ζωής, ότι όλοι εκείνοι που καταφέρνουν την ολοκληρωτική εξάλειψη του εγώ μπορούν να φτάσουν να αλλάξουν σημείο^[6] και τις επιρροές του κατά βούληση.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να δηλώσω ότι Αυτός που βρίσκεται μέσα μου έχει αλλάξει σημείο κατά βούληση. Το σημείο της προηγούμενης προσωπικότητάς μου ήταν Ιχθείς, όμως τώρα είμαι Υδροχόος!, ένα σημείο τρομερά επαναστατικό.

Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι οι επιρροές των σημείων υπάρχουν και μας χειρίζονται όσο δεν έχει γίνει μια ψυχολογική επανάσταση μέσα σε εμάς τους ίδιους. Όμως ο δρόμος του κάθε μαθητευόμενου που φιλοδοξεί την φώτιση, πρέπει να αρχίσει από το να επαναστατήσει ενάντια σε ότι ορίζουν τα ωροσκόπια.

Αυτό το ότι ένα σημείο δεν ταιριάζει με άλλο σημείο είναι τελείως παράλογο, γιατί αυτά που ταιριάζουν είναι τα εγώ, αυτά τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φορτωνόμαστε μέσα μας.

Η Αστρολογία αυτών των καιρών του τέλους δεν χρησιμεύει σε τίποτα γιατί είναι καθαρό εμπόριο. Η αληθινή Αστρολογία των σοφών Χαλδαίων έχει πια ξεχαστεί.

Οι άνθρωποι-μηχανές δεν θέλουν να αλλάξουν γιατί λένε: «Αυτό είναι το σημείο μου, αυτή είναι η ζωδιακή μου επιρροή» κ.λ.π. Ποτέ δεν θα κουραστώ να τονίζω ότι το σημαντικό είναι να αλλάξουμε συγκινησιακά και διανοητικά.

Χρειάζεται να αλλάξουμε διανοητικά για να διεισδύσουν και να φανερωθούν σε μας οι αυθεντικές ζωδιακές δυνάμεις που πηγάζουν από το Είναι, από την Γαλακτική Οδό, οι οποίες θα μας δώσουν ένα διαρκές κέντρο βαρύτητας.

Το φως δεν πρέπει να το ψάχνουμε μέσα στα ωροσκόπια, το φως αναβλύζει όταν έχουμε εξαλείψει από μέσα μας το ιδιαίτερο Ψυχολογικό Χαρακτηριστικό και όταν έχουμε δημιουργήσει έναν νέο ασκό (το νου) για να χύσουμε σε αυτόν τις διδασκαλίες της Ψυχοαστρολογίας που έχω διδάξει στο έργο μου: Ζωδιακή Σειρά Μαθημάτων.

Το Είναι και η Θεϊκή Μητέρα είναι οι μόνοι που μπορούν να μας χειραφετήσουν από τα ωροσκόπια των εφημερίδων και των φτηνών περιοδικών, δίνοντάς μας έτσι την ολοκληρωτική μόρφωση.

Πρέπει να τινάξουμε την σκόνη των αιώνων και να εξαλείψουμε όλες τις ταγκές συνήθειες και δοξασίες και να φύγουμε από τον αστρολογικό φανατισμό. Από το «Είναι η ζωδιακή μου επιρροή και τι θεραπεία έχει;». Αυτός ο τόσο υποκειμενικός τρόπος σκέψης είναι ένα συγχιστικό σόφισμα του εγώ.

Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΕΓΩ

Αναλύοντας προσεκτικά το δίποδο τριεγκέφαλο που λέγεται άνθρωπος, φτάσαμε στο λογικό συμπέρασμα ότι ακόμα δεν έχει ένα Διαρκές Κέντρο Βαρύτητας της Συνείδησης.

Δεν μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι τα δίποδα ανθρωποειδή είναι ατομικοποιημένα, είμαστε σίγουροι μόνο ότι είναι ενστικτοποιημένα. Θα λέγαμε ότι ωθούνται μόνο από τα εγώ που χειρίζονται σύμφωνα με το καπρίτσιο τους το Ένστικτο Κέντρο.

Το αγαπημένο εγώ δεν έχει καμία ατομικότητα, είναι ένα σύνολο από δυσαρμονικούς παράγοντες, ένα σύνολο από μικρές Katexis Sueltas^[7] (εγωικές ψυχικές ενέργειες).

Κάθε μικρό εγώ από αυτά που αποτελούν την λεγεώνα που ονομάζεται Εγώ, έχει πραγματικά το δικό του προσωπικό κριτήριο, τα δικά του σχέδια, τις δικές του ιδέες και την δική του ρητορική.

Η ρητορική του εγώ είναι η τέχνη να μιλάς καλά και με κομψότητα, με έναν τρόπο τόσο λεπτό που δεν καταλαβαίνεις σε πια στιγμή έχεις πέσει πλέον στο λάθος. Η ρητορική του εγώ είναι τόσο πολύ υποσυνείδητη που γι’ αυτό η συνείδησή μας είναι έτσι κοιμισμένη και χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Βλέπουμε το εγώ με την ρητορική του να φέρνει τους λαούς σε έναν πολεμοχαρή δρόμο: Ο όγκος του εμπορίου βαριάς βιομηχανίας (αεροπλάνα, πολεμικά πλοία και θωρακισμένα οχήματα) μεταξύ των τριτοκοσμικών χωρών διπλασιάστηκε μεταξύ του 1973 και του 1976, αφού ανέβασαν στο διπλό τις εισαγωγές τους. Το περίεργο είναι ότι σε μια εποχή που γίνονται πολλές συζητήσεις για τον έλεγχο των όπλων και για ειρήνη, οι χώρες που βρίσκονται σε πορεία μιας υποτιθέμενης ανάπτυξης με την βοήθεια των βιομηχανοποιημένων χωρών, αυξάνουν την ικανότητά τους για καταστροφή! Είναι αυτό (καταλήγει κανείς να ρωτήσει) ο κατάλληλος δρόμος για τον αφοπλισμό και την Παγκόσμια Ειρήνη; Ακριβώς το αντίθετο! Είναι η ρητορική του Εγώ!

Ενώ τα δίποδα ανθρωποειδή συνεχίζουν να είναι γοητευμένα με τις εφευρέσεις και όλα τα φαινομενικά θαύματα του Αντίχριστου (η υλιστική επιστήμη), στην Αιθιοπία από το 1973 μέχρι σήμερα έχουν πεθάνει 200.000 άνθρωποι από την πείνα. Είναι αυτό πολιτισμός; Αυτή είναι η ρητορική του εγώ…

Το δίποδο ανθρωποειδές θέλει μόνο να ζήσει στον μικρό του κόσμο που δεν χρησιμεύει πια σε τίποτε. Η υλιστική ψυχολογία, η πειραματική ψυχολογία δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Η απόδειξη είναι ότι δεν έχει καταφέρει να λύσει τα διανοητικά προβλήματα που μολύνουν το λαό των Ηνωμένων Πολιτειών. Απόδειξη αυτού είναι ότι συνεχίζονται και πολλαπλασιάζονται στις μεγάλες πόλεις της αμερικάνικης Ένωσης οι φημισμένες «παρέες». Αν δούμε στην πόλη της Νέας Υόρκης υπάρχουν οι «Βρώμικοι», ομάδα της οποίας τα μέλη είναι περίπου 30 χρονών, χρησιμοποιούν «βρώμικα ρούχα» και δερμάτινες μπότες. Μαζεύονται στις ταράτσες των σπιτιών και υπερηφανεύονται ότι τους χαρακτηρίζουν καλούς μπιλιαρδόρους.

Οι «άγνωστοι ποδηλάτες», στην ίδια πάνω κάτω ηλικία επίσης, χρησιμοποιούνται από τους «αγγέλους της κόλασης και φοράνε δερμάτινα μπουφάν με μεγάλα φερμουάρ. Τα ποδήλατά τους είναι παλιά Σουίν που τους έχουν προσαρμόσει μακριά πιρούνια για να μοιάζουν με μοτοσικλέτες.

Η βία είναι ένα αποδεκτό μέρος της ζωής κάθε μιας από τις χιλιάδες ομάδες και συμμορίες που υπάρχουν σε αυτή την χώρα και που δυστυχώς τα δίποδα ανθρωποειδή άλλων χωρών θέλουν να μιμηθούν. Είναι αυτό ψυχολογική απελευθέρωση; Λάθος! Αυτή είναι η ρητορική του εγώ που τους έχει εξαπατήσει όλους. Μόνο ζώντας τις διδασκαλίες που παραδίδω σε αυτή την αυθεντική πραγματεία της Επαναστατικής Ψυχολογίας φέρνοντάς τις στην πρακτική, θα μπορέσουν τα δίποδα ανθρωποειδή να απελευθερωθούν από την ρητορική του εγώ.

ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Τα δίποδα τριεγκέφαλα δεν έχουν καμία ατομικότητα, δεν έχουν ένα Διαρκές Κέντρο Συνείδησης, ΔΚΣ. Κάθε μία από τις σκέψεις τους, τα αισθήματά τους και δράσεις τους, εξαρτώνται από την συμφορά του εγώ που στο συγκεκριμένο λεπτό ελέγχει τα κύρια κέντρα της ανθρώπινης μηχανής.

Εκείνοι που στην διάρκεια πολλών χρόνων θυσίας και πόνου πολεμάμε για την Γνωστική Κίνηση, μπορέσαμε να δούμε στην πρακτική τρομερά πράγματα. Πολλοί ορκίστηκαν με δάκρυα στα μάτια να δουλέψουν για την Γνώση μέχρι το τέλος της ζωής τους. Υποσχέθηκαν αιώνια πίστη στην Μεγάλη Αιτία και έβγαλαν λόγους τρομερούς. Και λοιπόν; Τι έμεινε από τα ματωμένα τους δάκρυα; Τους τρομερούς τους όρκους; όλα ήταν άχρηστα, ορκίστηκε μόνο το εγώ-επιβάτης μιας στιγμής, αλλά όταν άλλο εγώ έδιωξε αυτό που ορκιζόταν πίστη, το υποκείμενο αποχωρίστηκε από την Γνώση ή πρόδωσε την Μεγάλη Αιτία ή πέρασε σε άλλες σχολές προδίδοντας τις Γνωστικές διδασκαλίες.

Αληθινά, το ανθρώπινο ον δεν μπορεί να έχει συνέχεια σκοπών γιατί δεν έχει το ΔΚΣ, δεν είναι ένα άτομο και έχει ένα εγώ που είναι ένα σύνολο πολλών μικρών εγώ.

Πολλοί είναι αυτοί που αναμένουν την αιώνια ευτυχία μετά το θάνατο του φυσικού σώματος, πλην όμως ο θάνατος του σώματος δεν διαλύει το πρόβλημα του εγώ.

Μετά τον θάνατο, η Katexis Suelta (το εγώ) συνεχίζει να υπάρχει περιβεβλημένο με το μοριακό σώμα. Το δίποδο ανθρωποειδές πεθαίνει αλλά συνεχίζει η Katexis Suelta, η ενέργεια του εγώ, μέσα στο μοριακό του σώμα και μετά, πιο αργά, το εγώ διαιωνίζεται στους απογόνους μας, επιστρέφει για να ικανοποιεί τις επιθυμίες του και να συνεχίσει τις ίδιες τραγωδίες. Έχει φτάσει η ώρα να καταλάβουμε την ανάγκη να προκαλέσουμε μέσα μας μια Ολοκληρωτική Επανάσταση, οριστική με σκοπό να εγκαταστήσουμε το ΔΚΣ, ένα Διαρκές Κέντρο Συνείδησης. Μόνο έτσι ατομικοποιούμαστε, μόνο έτσι παύουμε να είμαστε λεγεώνες, μόνο έτσι μετατρεπόμαστε σε συνειδητά άτομα.

Ο τωρινός άνθρωπος είναι όμοιος με ένα καράβι γεμάτο με πολλούς επιβάτες, κάθε επιβάτης έχει τα δικά του σχέδια και απόψεις. Ο τωρινός άνθρωπος δεν έχει ένα μόνο νου, έχει πολλούς νόες. Κάθε εγώ έχει το δικό του νου.

Ευτυχώς μέσα στο δίποδο ανθρωποειδές υπάρχει κάτι ακόμα, υπάρχει η Ουσία. Συλλογιζόμενοι σοβαρά πάνω σε αυτήν την αρχή, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτό είναι το πιο ανυψωμένο ψυχικό υλικό με το οποίο μπορούμε να δώσουμε μορφή στην ψυχή μας.

Ξυπνώντας την Ουσία δημιουργούμε Ψυχή. Το να ξυπνάς την ουσία είναι να ξυπνάς την Συνείδηση. το να ξυπνάς συνείδηση ισοδυναμεί με το να δημιουργείς μέσα σου ένα ΔΚΣ μόνο όποιος ξυπνά συνείδηση μετατρέπεται σε άτομο, πλην όμως το άτομο δεν είναι το τέρμα, πιο αργά πρέπει να φτάσουμε στην υπερατομικότητα.

ΥΠΕΡ-ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ

Χρειάζεται να αποεγωποιηθούμε για να ατομικοποιηθούμε και μετά να υπερ-ατομικοποιηθούμε. Χρειάζεται να διαλύσουμε το εγώ για να έχουμε το ΔΚΣ που μελετήσαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο.

Το πολλαπλό εγώ ξοδεύει χονδροειδώς το ψυχικό υλικό σε ατομικές εκρήξεις θυμού, απληστίας, λαγνείας, ζήλιας, περηφάνιας, τεμπελιάς, λαιμαργίας κ.λ.π.

Πεθαίνοντας το εγώ, το ψυχικό υλικό συσσωρεύεται μέσα μας μετατρεπόμενο σε ΔΚΣ

Την σήμερον ημέραν το ανθρώπινο ον, ή καλύτερα θα λέγαμε, το δίποδο που αυτοαποκαλείται άνθρωπος, είναι στ’ αλήθεια μια μηχανή που ελέγχεται από την λεγεώνα του εγώ.

Ας παρατηρήσουμε την τραγωδία των ερωτευμένων: Πόσοι όρκοι! Πόσα δάκρυα! Πόσες καλές προθέσεις! Και λοιπόν; απ’ όλα αυτά δεν μένει παρά η θλιμμένη ανάμνηση. Παντρεύονται, περνά ο καιρός, ο άνδρας ερωτεύεται άλλη γυναίκα ή η γυναίκα ερωτεύεται άλλον άνδρα και το κάστρο από τραπουλόχαρτα καταρρέει. Γιατί; Διότι το ανθρώπινο ον δεν έχει ακόμα το ΔΚΣ του.

Το μικρό εγώ που σήμερα ορκίζεται αιώνια αγάπη αντικαθίσταται από άλλο μικρό εγώ που δεν έχει να κάνει τίποτα με αυτόν τον όρκο. Αυτό είναι όλο. Χρειάζεται να μετατραπούμε σε άτομα και αυτό είναι δυνατόν μόνο δημιουργώντας ένα ΔΚΣ

Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ένα ΔΚΣ και αυτό είναι δυνατόν μόνο αν διαλύσουμε το πολλαπλό εγώ.

Όλες οι εσωτερικές αντιθέσεις του ανθρώπινου όντος θα ήταν αρκετές για να τρελάνουν οποιονδήποτε θα μπορούσε να τις δει σε έναν καθρέπτη. Η πηγή αυτών των αντιθέσεων είναι η πολλαπλότητα του εγώ.

Όποιος θα ήθελε να διαλύσει το εγώ πρέπει να αρχίσει γνωρίζοντας τις εσωτερικές του αντιθέσεις. Δυστυχώς τον κόσμο τον γοητεύει να εξαπατά τον ίδιο του τον εαυτό για να μην βλέπει τις ίδιες του τις αντιθέσεις.

Όποιος θα ήθελε να διαλύσει το εγώ πρέπει να αρχίσει από το να μην είναι ψεύτης. Όλοι οι άνθρωποι είναι ψεύτες με τον ίδιο τους τον εαυτό, όλος ο κόσμος ψεύδεται στον ίδιο του τον εαυτό.

Αν θέλουμε να γνωρίσουμε την πολλαπλότητα του εγώ και τις αιώνιες αντιθέσεις μας, πρέπει να μην αυτοεξαπατόμαστε. Ο κόσμος αυτοεξαπατάται για να μην βλέπει τις εσωτερικές του αντιθέσεις.

Κάθε ένας που ανακαλύπτει τις εσωτερικές του αντιθέσεις αισθάνεται ντροπή για τον ίδιο του τον εαυτό και πολύ σωστά, καταλαβαίνει ότι δεν είναι τίποτα, ότι είναι ένας δυστυχισμένος, ένα άθλιο σκουλήκι της γης.

Το να ανακαλύψουμε τις ίδιες μας τις εσωτερικές αντιθέσεις είναι ήδη μια επιτυχία γιατί ο εσωτερικός μας δικαστής ελευθερώνεται αυθόρμητα επιτρέποντάς μας να δούμε καθαρά το δρόμο της ατομικότητας και αυτήν της υπερατομικότητας.

Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

Χρειαζόμαστε την Ολοκληρωτική Ευημερία. Όλοι υποφέρουμε, έχουμε πίκρες στην ζωή και θέλουμε να αλλάξουμε.

Σε κάθε περίπτωση σκέφτομαι ότι η Ολοκληρωτική Ευημερία είναι το αποτέλεσμα του αυτοσεβασμού. Αυτό θα φαινόταν αρκετά παράξενο σε έναν οικονομολόγο, σε έναν θεόσοφο κ.λ.π.

Τι έχει να κάνει ο αυτοσεβασμός με το οικονομικό ζήτημα; με τα προβλήματα που σχετίζονται με την δουλειά ή με την δύναμη της δουλειάς, με το κεφάλαιο κ.λ.π.;

Θέλω να διηγηθώ το εξής: Το επίπεδο του Είναι ελκύει την ίδια μας την ζωή… Ζούσαμε σε ένα πολύ όμορφο σπίτι στην πόλη του Μεξικού. Πίσω από αυτό το σπίτι υπήρχε μια μεγάλη έκταση που ήταν άδεια. Μια οποιαδήποτε μέρα μια ομάδα από «αλεξιπτωτιστές», όπως τους λέμε, εισέβαλε σε αυτήν την έκταση. Αμέσως έκτισαν τις καλύβες τους από χαρτόνι και εγκαταστάθηκαν εκεί. Αναντίρρητα μετατράπηκαν σε κάτι βρώμικο σε αυτήν την παροικία. Δεν θέλω να τους υποτιμήσω, αλλά αν στ’ αλήθεια οι καλύβες τους από χαρτόνι ήταν καθαρές κανείς δεν θα τους μιλούσε. Δυστυχώς υπήρχε ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους μια βρωμιά τρομερή.

Παρατήρησα ήσυχα από την ταράτσα την ζωή αυτών των ανθρώπων: προσέβαλαν, πλήγωναν τους ίδιους τους εαυτούς τους, δεν σέβονταν τους ομοίους τους. Η ζωή τους, σε σύνθεση, ήταν φρικτή με αθλιότητες και απέχθειες.

Ενώ δεν εμφανίζονταν εκεί οι περίπολοι της αστυνομίας, μετά επισκέπτονταν πάντα την Παροικία. Ενώ πριν αυτή η Παροικία ήταν ήσυχη, μετά μετατράπηκε σε κόλαση. Έτσι μπόρεσα να αποδείξω ότι το επίπεδο του Είναι ελκύει την ίδια μας την ζωή, αυτό είναι φανερό.

Ας υποθέσουμε ότι ένας από αυτούς τους κατοίκους αποφάσιζε από το πρωί ως το βράδυ να σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό και να σέβεται τους υπόλοιπους, προφανώς θα άλλαζε.

Τι εννοείται σαν σεβασμός του ίδιου μας του εαυτού; Να πάψει κανείς την εγκληματικότητα, να μην κλέβει, να μην μοιχεύει, να μην διαφθείρει, να μην ζηλεύει την ευημερία του πλησίον, να είναι ταπεινός και απλός, να εγκαταλείψει την τεμπελιά και να μετατραπεί σε έναν δραστήριο άνθρωπο, καθαρό, ηθικό κ.λ.π.

Όταν ένας πολίτης σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό αλλάζει επίπεδο του Είναι και αλλάζοντας επίπεδο του Είναι, αναντίρρητα, ελκύει νέες περιστάσεις γιατί σχετίζεται με ανθρώπους πιο ηθικούς, με ανθρώπους διαφορετικούς, και πιθανώς, αυτό το επίπεδο σχέσεων να προκαλέσει μια οικονομική και πολιτική αλλαγή στην ύπαρξή του. Έτσι θα εκπληρωνόταν αυτό που λέω, ότι ο ολοκληρωτικός αυτοσεβασμός έρχεται να προκαλέσει την κοινωνική και οικονομική ευημερία. Αλλά αν δεν ξέρει κανείς να σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό, ούτε θα σέβεται τους ομοίους του και θα καταδικαστεί από μόνος του σε μια δυστυχισμένη και δύσμοιρη ζωή.

Η αρχή της Ολοκληρωτικής Ευημερίας βρίσκεται στον αυτοσεβασμό.

Η ΑΥΤΟ-ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ

Ας μην ξεχνάμε ότι το εξωτερικό είναι μόνο η αντανάκλαση του εσωτερικού, αυτό το έχει ήδη πει ο Εμμανουήλ Κάντ, ο φιλόσοφος του Κόνιγκσμπεργκ. Αν μελετήσουμε ήσυχα την Κριτική του Αγνού Λόγου, θα ανακαλύψουμε σίγουρα ότι το εξωτερικό είναι το εσωτερικό, λέξεις από τα κείμενα ενός από τους μεγάλους στοχαστές όλων των εποχών.

Η εξωτερική εικόνα του ανθρώπου και οι περιστάσεις που τον περιβάλλουν είναι το αποτέλεσμα της αυτοεικόνας. Όλοι έχουμε μια αυτοεικόνα. Αυτή η σύνθετη λέξη, «αυτό» και «εικόνα», είναι βαθειά σημασιολογική.

Συγκεκριμένα μου έρχεται στην μνήμη σε αυτές τις στιγμές, εκείνη η φωτογραφία του Ιάκωβου. Έβγαλαν μια φωτογραφία στον φίλο μας τον Ιάκωβο και ένα περίεργο πράγμα, βγήκαν δύο Ιάκωβοι: ένας πολύ ήσυχος, ακίνητος, με το πρόσωπο προς τα εμπρός. Ο άλλος φαίνεται να περπατά μπροστά από αυτόν με το πρόσωπο σε διαφορετική μορφή. Πως είναι δυνατόν σε μια φωτογραφία να βγουν δυο Ιάκωβοι;

Εγώ νομίζω ότι αυτή την φωτογραφία αξίζει τον κόπο να την μεγεθύνουμε γιατί μπορεί να χρησιμεύσει για να την δείχνουμε σε όλους τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για αυτές τις σπουδές. Προφανώς σκέφτομαι ότι ο δεύτερος Ιάκωβος ήταν η αυτοαντανάκλαση του πρώτου Ιάκωβου, αυτό είναι φανερό. Γιατί είναι γραμμένο ότι η εξωτερική εικόνα του ανθρώπου και οι περιστάσεις που τον περιβάλλουν είναι το αποτέλεσμα της αυτοεικόνας.

Επίσης είναι γραμμένο ότι το εξωτερικό είναι μόνο η αντανάκλαση του εσωτερικού. Έτσι λοιπόν αν εμείς δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας, αν η εσωτερική εικόνα του εαυτού μας είναι πολύ φτωχή, αν είμαστε γεμάτοι από ψυχολογικά ελαττώματα, από ηθικές σφραγίδες, αναμφισβήτητα θα αναβλύσουν δυσάρεστα γεγονότα στον εξωτερικό κόσμο όπως οικονομικές δυσκολίες, πολιτικές κ.λ.π. ας μην ξεχνάμε ότι η εξωτερική εικόνα του ανθρώπου και οι περιστάσεις που τον περιβάλλουν είναι το αποτέλεσμα της αυτοεικόνας του.

Όλοι έχουμε μια αυτοεικόνα και έξω υπάρχει η φυσική εικόνα που μπορεί να φωτογραφηθεί, αλλά μέσα έχουμε άλλη εικόνα. Για να ξεκαθαρίσουμε καλύτερα, θα λέγαμε ότι έξω έχουμε την φυσική και αισθητή εικόνα και μέσα έχουμε την εικόνα του ψυχολογικού και υπεραισθητού τύπου.

Αν έξω έχουμε μια εικόνα φτωχή και άθλια και αν αυτή την εικόνα την συνοδεύουν δυσάρεστες περιστάσεις, μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, προβλήματα κάθε είδους, συγκρούσεις, είτε είναι στο σπίτι ή στην δουλειά ή στον δρόμο κ.λ.π. οφείλεται απλά στο ότι η ψυχολογική μας εικόνα είναι φτωχή, ελαττωματική και τρομαχτική, και στο ενδιάμεσο περιβάλλον συλλογιζόμαστε την αθλιότητά μας, την κενότητά μας, αυτό που είμαστε.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε χρειαζόμαστε μια ολοκληρωτική και μεγάλη αλλαγή. Εικόνα, αξίες και ταυτότητα πρέπει να αλλάξουν ριζικά.

Σε διάφορα από τα έργα μου έχω πει ότι κάθε ένας μας είναι ένα μαθηματικό σημείο στο διάστημα και ότι συμφωνεί να χρησιμεύσει σαν όχημα σε καθορισμένα σύνολα αξιών. Μερικοί χρησιμεύουν σαν οχήματα σε μεγαλοφυείς αξίες και άλλοι μπορεί να χρησιμεύσουν σαν οχήματα σε μέτριες αξίες. Γι’ αυτό ο καθένας είναι ο καθένας. Το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπινων όντων χρησιμεύουν σαν οχήματα στις αξίες του εγώ.. αυτές οι αξίες μπορεί να είναι κάλλιστες ή αρνητικές. Έτσι ώστε εικόνα αξίες και ταυτότητα είναι όλα μία ενότητα.

Λέω ότι πρέπει να περάσουμε από μια ριζική μεταμόρφωση και βεβαιώνω με εμφατικό τρόπο ότι ταυτότητα, αξίες και εικόνα πρέπει να αλλάξουν οριστικά.

Χρειαζόμαστε μια νέα ταυτότητα, νέες αξίες και νέα εικόνα, αυτό είναι ψυχολογική επανάσταση, εσωτερική επανάσταση. Είναι παράλογο να συνεχίζουμε μέσα στον διεφθαρμένο κύκλο στον οποίο κινούμαστε τώρα. Χρειάζεται να αλλάξουμε οριστικά.

Η αυτοεικόνα ενός ανθρώπου δίνει προέλευση στην εξωτερική του εικόνα. Λέγοντας αυτοεικόνα, αναφέρομαι στην ψυχολογική εικόνα που έχουμε μέσα. Ποια να είναι η ψυχολογική μας εικόνα; Να είναι αυτή του θυμώδη, του άπληστου, του λάγνου, του ζηλιάρη, του περήφανου, του τεμπέλη, του λαίμαργου; Οποιαδήποτε κι’ αν ήταν η εικόνα εμάς των ίδιων που έχουμε, ή καλύτερα θα λέγαμε η αυτοεικόνα, θα δώσει προέλευση όπως είναι φυσικό στην εξωτερική εικόνα.

Η εξωτερική εικόνα, ακόμα και αν είναι καλά ντυμένη, θα μπορούσε να είναι φτωχή. Μήπως είναι όμορφη η εικόνα ενός περήφανου, κάποιου που έχει γίνει ανυπόφορος, που δεν έχει ένα σπόρο ανθρωπιάς; Μήπως είναι ευχάριστη η εικόνα ενός λάγνου; Πώς δρα ένας λάγνος; πως ζει; τι εμφάνιση παρουσιάζει η ντουλάπα του; ποια είναι η συμπεριφορά του στην εξωτερική ζωή με το αντίθετο φύλο; Ή είναι πια εκφυλισμένος; ποια θα ήταν η εξωτερική εικόνα ενός ζηλιάρη, ενός που υποφέρει για την ευημερία του πλησίον και που κρυφά κάνει ζημιά στους άλλους από ζήλια; Ποια είναι η εικόνα ενός τεμπέλη που δεν θέλει να δουλέψει και που είναι βρώμικος και απεχθής; Και αυτή του λαίμαργου;

Έτσι λοιπόν στ’ αλήθεια, η εξωτερική εικόνα είναι το αποτέλεσμα της εσωτερικής εικόνας και αυτό είναι αναντίρρητο.

Αν ένας άνθρωπος μάθει να σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό αλλάζει την ζωή του, όχι μόνο μέσα στο πεδίο της Ηθικής ή σε αυτό της Ψυχολογίας, αλλά επίσης μέσα στο κοινωνικό πεδίο, το οικονομικό και μέχρι το πολιτικό. Αλλά πρέπει να αλλάξει. Γι’ αυτό επιμένω ότι ταυτότητα, αξίες και εικόνα πρέπει να αλλάξουν.

Η ταυτότητα, οι αξίες και η εικόνα του εαυτού μας, που έχουμε τώρα, είναι άθλια. Σ’ αυτό οφείλεται ότι η κοινωνική ζωή είναι γεμάτη συγκρούσεις και οικονομικά προβλήματα. Κανείς δεν είναι ευτυχισμένος σε αυτούς τους καιρούς, κανείς δεν είναι ευτυχής. Αλλά, θα μπορούσαν να αλλάξουν η εικόνα, οι αξίες και η ταυτότητα που έχουμε; Θα μπορούσαμε να λάβουμε μια καινούρια ταυτότητα, νέες αξίες, νέα εικόνα; Βεβαιώνω σαφώς ότι ναι, είναι δυνατόν.

Αναντίρρητα θα χρειαζόταν να διαλύσουμε το εγώ. Όλοι έχουμε ένα εγώ. Όταν κτυπάμε μια πόρτα μας ρωτάνε: Ποιος είναι; Απαντάμε Εγώ!. Αλλά ποιος είναι αυτό το εγώ; ποιος είναι αυτός ο εγώ ο ίδιος;

Στην πραγματικότητα της αλήθειας, το εγώ είναι ένα σύνολο από αξίες αρνητικές και θετικές. Θα μπορούσαμε να διαλύσουμε το εγώ, να τελειώνουμε με αυτές τις αρνητικές αξίες και τότε θα μπορούσαμε να χρησιμεύσουμε σαν όχημα για νέες αξίες, για τις αξίες του Είναι. αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση χρειαζόμαστε μια νέα διδακτική αν είναι ότι θέλουμε να εξαλείψουμε όλες τις αξίες που έχουμε τώρα, για να προκαλέσουμε μια αλλαγή.

Η ΨΥΧΟ-ΑΝΑΛΥΣΙΣ

Η διδακτική για να γνωρίσουμε και να εξαλείψουμε τις αξίες, θετικές και αρνητικές που φορτωνόμαστε μέσα, υπάρχει και λέγεται Ψυχοανάλυσις. Είναι αναγκαίο να επικαλούμαστε την εσώτατη ψυχοανάλυση. Όταν κανείς επικαλείται την εσώτατη ψυχοανάλυση, για να γνωρίσει τα ελαττώματα του ψυχολογικού τύπου, εμφανίζεται μια μεγάλη δυσκολία, θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στην δύναμη της αντίθεσης στην μεταβίβαση.

Μπορεί κανείς να αυτοεξερευνάται, μπορεί κανείς να στρέφεται προς το εσωτερικό του, αλλά όταν προσπαθεί εμφανίζεται η δυσκολία της αντίθεσης στην μεταβίβαση. Αλλά η λύση βρίσκεται στο να μεταβιβάσουμε την προσοχή μας προς τα μέσα με σκοπό να αυτοεξερευνηθούμε, να αυτογνωριστούμε και να εξαλείψουμε τις αρνητικές αξίες που μας βλάπτουν ψυχολογικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και μέχρι και πνευματικά.

Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, όταν κανείς προσπαθεί να στραφεί προς τα μέσα για να αυτοεξερευνηθεί και να γνωρίσει τον εαυτό του, αμέσως εμφανίζεται η αντίθεση στην μεταβίβαση. Η αντίθεση στην μεταβίβαση είναι μια δύναμη που δυσκολεύει την στροφή προς τα μέσα. Αν δεν υπήρχε η αντίθεση στην μεταβίβαση η στροφή προς τα μέσα θα ήταν πιο εύκολη. Χρειαζόμαστε την εσώτατη ψυχοανάλυση, χρειαζόμαστε την εσώτατη αυτοέρευνα για να αυτογνωριστούμε αληθινά. Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς.

Όταν κανείς γνωρίζει τον εαυτό του μπορεί να αλλάξει. Όσο κανείς δεν γνωρίζει τον εαυτό του, οποιαδήποτε αλλαγή θα καταλήξει υποκειμενική. Αλλά πριν απ’ όλα χρειαζόμαστε την αυτοανάλυση.

Πως θα νικούσαμε την δύναμη της αντίθεσης στην μεταβίβαση που δυσκολεύει την εσώτατη ψυχοανάλυση ή την αυτοανάλυση; αυτό θα ήταν δυνατόν μόνο μέσω της συνδιαλλακτικής ανάλυσης και της δομικής ανάλυσης.

Όταν κανείς επικαλείται την δομική ανάλυση γνωρίζει αυτές τις ψυχολογικές δομές που δυσκολεύουν και κάνουν αδύνατη την εσώτατη παρατήρηση της συνείδησης. Γνωρίζοντας αυτές τις δομές τις καταλαβαίνουμε και καταλαβαίνοντάς τις μπορούμε τότε να νικήσουμε το εμπόδιο.

Όμως χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο, χρειαζόμαστε επίσης την ανάλυση της συνδιαλλαγής. υπάρχουν οι τραπεζικές συνδιαλλαγές, οι εμπορικές κ.λ.π., όπως επίσης υπάρχουν οι ψυχολογικές συνδιαλλαγές. Τα διάφορα ψυχικά στοιχεία που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας υποτάσσονται στις συνδιαλλαγές, στις ανταλλαγές, στις μάχες, στις αλλαγές θέσης κ.λ.π. Δεν είναι κάτι ακίνητο, βρίσκονται πάντα σε κατάσταση κίνησης. Όταν κανείς, μέσω της ανάλυσης της συνδιαλλαγής, γνωρίζει τις διάφορες ψυχολογικές διαδικασίες, τις ποικίλες δομές, τότε η δυσκολία για την ψυχολογική παρατήρηση της συνείδησης τελειώνει. Έπειτα πραγματοποιείται η αυτοεξερεύνηση του εαυτού μας με πλήρη επιτυχία.

Όποιος κατορθώνει την πλήρη αυτοεξερεύνηση πάνω σε οποιοδήποτε ελάττωμα, για να γνωρίσει πια τον θυμό, για να γνωρίσει την πλεονεξία,, την λαγνεία, την τεμπελιά, την λαιμαργία κ.λ.π. μπορεί να πραγματοποιήσει καταπληκτικές ψυχολογικές προόδους.

Για να κατορθώσουμε την πλήρη αυτοεξερεύνηση, θα πρέπει πρώτα να αρχίσουμε από το να διαχωρίσουμε το ελάττωμα που θέλουμε να εξαλείψουμε από μέσα μας ώστε αργότερα να το διαλύσουμε.

Το διαλυμένο ελάττωμα ελευθερώνει κάποιο ποσοστό ψυχικής Ουσίας. Με το μέτρο που προχωράμε διαλύοντας κάθε μια από τις λανθασμένες μας αξίες, δηλαδή, τα ελαττώματά μας, η μποτιλιαρισμένη μέσα σ’ αυτά ψυχική Ουσία θα απελευθερωθεί, και τέλος η ολοκληρωτικά απελευθερωμένη ψυχική Ουσία θα μας μεταμορφώσει ριζικά. Θα είναι σ’ αυτή την συγκεκριμένη στιγμή που οι αιώνιες αξίες του Είναι θα εκφραστούν μέσα από εμάς. Αναντίρρητα, αυτό θα ήταν θαυμάσιο όχι μόνο για μας τους ίδιους αλλά και για την ανθρωπότητα.

Όταν έχουμε κατορθώσει να αποσυνθέσουμε ή να διαλύσουμε τελείως τις αρνητικές αξίες, θα σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους, θα μετατραπούμε θα λέγαμε, σε μια πηγή καλοσύνης για όλο τον κόσμο, σε ένα τέλειο δημιούργημα συνειδητό και θαυμάσιο.

Αυτή η μυστική αυτοεικόνα ενός ξύπνιου ανθρώπου, θα έχει σαν συνέπεια την τέλεια εικόνα ενός ευγενούς πολίτη. Οι περιστάσεις του θα είναι επίσης ευεργετικές με κάθε έννοια, θα είναι ένα χρυσός κρίκος στην μεγάλη παγκόσμια αλυσίδα της ζωής. Θα είναι ένα παράδειγμα για ολόκληρο τον κόσμο, μια πηγή ευτυχίας για πολλά όντα, ένας φωτισμένος με την πιο βαρυσήμαντη έννοια της λέξης, κάποιος που θα απολαμβάνει από μια έκσταση συνεχή και υπέροχη.

Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ

Στην Διανοητική Δυναμική χρειάζεται να ξέρουμε κάτι πάνω στο πως και στο γιατί λειτουργεί ο νους. Ο νους, αναντίρρητα, είναι ένα εργαλείο που εμείς πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε συνειδητά. Αλλά θα ήταν παράλογο να ήταν αποδοτικό αυτό το εργαλείο αν πριν δεν γνωρίζαμε το πώς και το γιατί του νου.

Όταν κανείς γνωρίζει το πώς και το γιατί του νου, όταν γνωρίζει τις διάφορες λειτουργίες του, μπορεί να τον ελέγξει και τότε μετατρέπεται σε ένα χρήσιμο και τέλειο εργαλείο, σε ένα θαυμάσιο όχημα μέσω του οποίου μπορούμε να εργαστούμε προς όφελος της ανθρωπότητας.

Χρειάζεται, στ’ αλήθεια, ένα ρεαλιστικό σύστημα αν πραγματικά θέλουμε να γνωρίσουμε το δυναμικό του ανθρώπινου νου.

Αυτούς τους καιρούς αφθονούν πολλά θέματα για τον έλεγχο του νου. Υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται ότι συγκεκριμένες τεχνασματικές ασκήσεις μπορούν να είναι υπέροχες για τον έλεγχο της νοημοσύνης. Υπάρχουν σχολές, υπάρχουν πολλές θεωρίες πάνω στο νου, πολλά συστήματα, αλλά πως θα ήταν δυνατόν να κάνουμε από το νου κάτι χρήσιμο; Ας συλλογιστούμε ότι αν δεν γνωρίζουμε το πώς και το γιατί του νου δεν θα μπορέσουμε να καταφέρουμε να γίνει τέλειος.

Χρειάζεται να γνωρίσουμε τις διάφορες λειτουργίες του νου αν θέλουμε να γίνει τέλειος. Πως λειτουργεί; Γιατί λειτουργεί; Αυτό το πώς και το γιατί είναι οριστικά.

Αν, για παράδειγμα, ρίξουμε μια πέτρα σε μια λίμνη, θα δούμε ότι διαμορφώνονται κύματα, αυτά είναι η αντίδραση της λίμνης, του νερού ενάντια στην πέτρα. Ομοίως αν κάποιος μας πει μια ειρωνική λέξη, αυτή η λέξη φτάνει στο νου και ο νους αντιδρά ενάντια σ’ αυτή την λέξη, τότε έρχονται οι συγκρούσεις. Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε προβλήματα. Όλος ο κόσμος ζει σε συγκρούσεις. Εγώ έχω παρατηρήσει ήσυχα τα τραπέζια των συζητήσεων πολλών οργανισμών, σχολών κ.λ.π., δεν σέβονται ο ένας τον άλλον. Γιατί; Γιατί δεν σέβονται τον ίδιο τον εαυτό τους.

Παρατηρήσατε την Γερουσία, μια αίθουσα Αντιπροσώπων ή απλά ένα τραπέζι κάποιας σχολής: αν κάποιος πει κάτι άλλο γίνονται υπαινιγμοί, ενοχλείται και λέει κάτι χειρότερο, φιλονικούν μεταξύ τους και καταλήγουν σε ένα μεγάλο χάος.

Αυτό το ότι ο νους του κάθε ενός από αυτούς αντιδρά ενάντια στις συγκρούσεις του εξωτερικού κόσμου καταλήγει να είναι σοβαρότατο.

Πρέπει κανείς να επικαλεστεί στ’ αλήθεια την ψυχοανάλυση της παρατήρησης της συνείδησης για να εξερευνήσει τον ίδιο τον νου. Γίνεται αναγκαίο να αυτογνωριστούμε λίγο περισσότερο μέσα στο διανοούμενο πεδίο. Για παράδειγμα, γιατί αντιδρούμε μπροστά στην λέξη ενός ομοίου μας; σ’ αυτές τις καταστάσεις είμαστε πάντα θύματα… Αν κάποιος θέλει να είμαστε χαρούμενοι, αρκεί να μας δώσει μερικά χτυπηματάκια στον ώμο και να μας πει μερικές καλές λέξεις. Αν κάποιος θέλει να μας δει δυσαρεστημένους, θα έφτανε να μας πει μερικές δυσάρεστες λέξεις.

Τότε που βρίσκεται η πραγματική διανοητική μας ελευθερία; Ποια είναι; Εξαρτόμαστε συγκεκριμένα από τους άλλους, είμαστε σκλάβοι. Οι ψυχολογικές μας διαδικασίες εξαρτώνται αποκλειστικά από άλλους ανθρώπους, δεν κυβερνούμε τις ψυχολογικές μας διαδικασίες και αυτό είναι τρομερό.

Άλλοι είναι αυτοί που διατάζουν εμάς και τις εσώτατες διαδικασίες μας. Ένας φίλος έρχεται ξαφνικά και μας καλεί σε μια γιορτή. Πηγαίνουμε στο σπίτι του φίλου, μας προσφέρει ένα ποτηράκι, λυπόμαστε αλλά το δεχόμαστε, το πίνουμε, έρχεται και άλλο ποτηράκι και επίσης το πίνουμε. Μετά και άλλο και άλλο μέχρι που καταλήγουμε μεθυσμένοι. Ο φίλος ήταν ιδιοκτήτης και κύριος των ψυχολογικών μας διαδικασιών.

Ένας τέτοιος νους, μπορεί μήπως να χρησιμεύσει σε τίποτε; Αν κάποιος μας διατάζει, αν όλος ο κόσμος έχει δικαίωμα να μας διατάζει, τότε που βρίσκεται η διανοητική ελευθερία μας; Ποια είναι;

Ξαφνικά, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόσωπο του αντίθετου φύλου, ταυτιζόμαστε πολύ με αυτό το πρόσωπο και στο τέλος καταλήγουμε σε εκσπερματώσεις ή μοιχείες. Αυτό σημαίνει ότι αυτό το πρόσωπο του αντίθετου φύλου ήταν πιο δυνατό και νίκησε τις ψυχολογικές μας διαδικασίες, μας έλεγξε, μας υπέταξε στην δική του θέληση. Είναι αυτό ελευθερία;

Το διανοητικό ζώο, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, έχει στ’ αλήθεια εκπαιδευτεί να αρνείται την αυθεντική του ταυτότητα, αξίες και εικόνα. Ποια να είναι η αυθεντική ταυτότητα, αξίες και εσώτατη εικόνα κάθε ενός από εμάς; Να είναι μήπως το εγώ ή η προσωπικότητα; Όχι! Μέσω της ψυχανάλυσης, της ενδοσκόπησης της συνείδησης μπορούμε να περάσουμε πιο πέρα από το εγώ και να ανακαλύψουμε το Είναι. Αναντίρρητα, το Είναι στον εαυτό του είναι ο Α-Κ, ο Άνθρωπος Κόσμος ή ο Κόσμος Άνθρωπος. Δυστυχώς όπως ήδη το είπα, το ζώο, που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, έχει αυτοεκπαιδευτεί να αρνείται τις εσώτατες αξίες του, έχει πέσει στον υλισμό αυτής της εκφυλισμένης εποχής, έχει παραδοθεί σ’ όλα τα βίτσια της γης και προχωράει στο δρόμο του λάθους. Το να δεχτούμε την αρνητική, υποκειμενικά εμπνευσμένη κουλτούρα στο εσωτερικό μας, ακολουθώντας το δρόμο της λιγότερης αντίστασης είναι παράλογο. Δυστυχώς, ο κόσμος αυτήν την εποχή απολαμβάνει ακολουθώντας τον δρόμο της λιγότερης αντίστασης και δέχεται την λανθασμένη υλιστική κουλτούρα αυτών των καιρών, την αφήνουν να εγκατασταθεί στην ψυχή τους και έτσι φτάνει στην άρνηση των πραγματικών αξιών του Είναι.

Η ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ

Η Λακωνική Δράση του Είναι είναι η σύντομη εκδήλωση, η στιγμιαία δράση που πραγματοποιεί το Βασιλικό Είναι κάθε ενός από εμάς με σύνθετο, μαθηματικό και ακριβή τρόπο σαν έναν Πυθαγόρειο Πίνακα.

Θέλω να συλλογιστείτε πολύ καλά πάνω στην Λακωνική Δράση του Είναι. Θυμηθείτε ότι εκεί ψηλά, στο ατελείωτο διάστημα, στο αστεροσκεπές διάστημα, κάθε δράση είναι το αποτέλεσμα μιας αλγεβρικής εξίσωσης και μιας ακριβούς διατύπωσης. Έτσι επίσης, σαν απλό λογικό συμπέρασμα, πρέπει να βεβαιώσουμε με εμφατικό τρόπο ότι η πραγματική μας εικόνα, ο Εσώτατος Κοσμικός Άνθρωπος που βρίσκεται πιο πέρα από τις λανθασμένες αξίες, είναι τέλεια.

Κάθε δράση του Είναι, αναντίρρητα, είναι το αποτέλεσμα μιας αλγεβρικής εξίσωσης και μιας ακριβούς διατύπωσης.

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το Είναι έχει κατορθώσει να εκφραστεί μέσω κάποιου που έχει επιτύχει μια αλλαγή εικόνας, αξιών και ταυτότητας και τότε, αυτός ο κάποιος έχει μετατραπεί εκ των πραγμάτων σε έναν προφήτη, σε έναν φωτισμένο.

Αλλά υπάρχουν επίσης λυπηρές περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν χρησιμεύσει σαν όχημα στο ίδιο το Είναι και στ’ αλήθεια δεν έχουν καταλάβει τους σκοπούς της θεϊκότητας.

Όταν κάποιος που χρησιμεύει σαν όχημα στο Είναι δεν δουλεύει αφιλοκερδώς για χάρη της ανθρωπότητας, δεν έχει καταλάβει τι είναι μια αλγεβρική εξίσωση και ακριβής διατύπωση κάθε λακωνικής δράσης του Είναι. Μόνο όποιος απαρνείται την αμοιβή της δράσης, όποιος δεν περιμένει καμία ανταμοιβή όποιος εμψυχώνεται μόνο από αγάπη για δουλειά προς χάρη των ομοίων του, έχει καταλάβει σίγουρα την Λακωνική Δράση του Είναι.

Χρειάζεται να περάσουμε, επαναλαμβάνω, από μια ολοκληρωτική αλλαγή του εαυτού μας. Εικόνα, αξίες και ταυτότητα, πρέπει να αλλάξουν.

Τι ωραία είναι να έχεις την νεανική εικόνα του επίγειου ανθρώπου, αλλά πρέπει, και είναι καλύτερο, να έχουμε την πνευματική και ουράνια εικόνα, εδώ ακριβώς, σε σάρκα και οστά.

Αντί να κατέχουμε τις λανθασμένες αξίες του εγώ, πρέπει να βρίσκονται στην καρδιά μας και στον νου μας οι θετικές αξίες του Είναι. Αντί να έχουμε μια χονδροειδή ταυτότητα, πρέπει να έχουμε βάλει την ταυτότητα στην υπηρεσία του Είναι.

Ας συλλογιστούμε στην ανάγκη να μετατραπούμε σε ζωντανή έκφραση του Είναι…

Το Είναι είναι το Είναι και ο λόγος να είναι το Είναι είναι το ίδιο το Είναι.

Ας διακρίνουμε με σαφήνεια ανάμεσα σ’ αυτό που είναι η έκφραση και σ’ αυτό που είναι η αυτοέκφραση. Το εγώ μπορεί να εκφραστεί αλλά ποτέ δεν θα έχει αυτοέκφραση. Το εγώ εκφράζεται μέσω της προσωπικότητας και οι εκφράσεις του είναι υποκειμενικές, λέει αυτό που οι άλλοι είπαν, διηγείται αυτό που οι άλλοι διηγήθηκαν, εξηγεί αυτό που άλλοι εξήγησαν όμως δεν έχει προφανή αυτοέκφραση του Είναι.

Η αντικειμενική αληθινή αυτοέκφραση του Είναι είναι αυτό που μετράει. Όταν το Είναι εκφράζεται μέσω του εαυτού μας το κάνει με τέλειο και λακωνικό τρόπο.

Πρέπει να διαλύσουμε το εγώ με βάση την εσώτατη ψυχοανάλυση για να εκφραστεί μέσω του εαυτού μας ο Λόγος, η Λέξη του Είναι.

Η ΑΥΤΟ-ΑΓΑΠΗ

Πολλά λέγονται πάνω στην γυναικεία ματαιοδοξία. Αληθινά η ματαιοδοξία είναι η ζωντανή εκδήλωση της αυτοαγάπης,

Η γυναίκα μπροστά στον καθρέπτη είναι ένας πλήρης νάρκισσος θαυμάζοντας τον εαυτό της, λατρεύοντας το είδωλό της με τρέλα. Η γυναίκα στολίζεται όσο καλύτερα μπορεί, βάφεται, κατσαρώνει τα μαλλιά της με μόνο σκοπό να πουν οι άλλοι: Είσαι όμορφη, είσαι ωραία, είσαι θεϊκή! κ.λ.π.

Το εγώ πάντα απολαμβάνει όταν ο κόσμος το θαυμάζει, το εγώ στολίζεται ώστε οι άλλοι να το λατρεύουν. Το εγώ νομίζει τον εαυτό του ωραίο, αγνό, ανέκφραστο, άγιο, ενάρετο κ.λ.π. Κανείς δεν νομίζει τον εαυτό του κακό, όλος ο κόσμος αυτοχαρακτηρίζεται καλός και δίκαιος.

Η αυτοαγάπη είναι κάτι τρομερό. Για παράδειγμα, οι φανατικοί του Υλισμού δεν δέχονται τις Ανώτερες Διαστάσεις του Διαστήματος από αυτοαγάπη. Αγαπάνε πολύ τους εαυτούς τους και όπως είναι φυσικό απαιτούν οι Ανώτερες Διαστάσεις του Διαστήματος, του Κόσμου και όλης της υπερευαίσθητης ζωής, να υποταχθούν στα προσωπικά τους καπρίτσια. Δεν είναι ικανοί να πάνε πιο πέρα από το στενό τους κριτήριο και τις θεωρίες τους, πιο πέρα από το αγαπημένο τους εγώ και τους διανοητικούς τους κανόνες.

Ο νους δεν λύνει το μοιραίο πρόβλημα του εγώ. Μόνο ο θάνατος του εγώ μπορεί να λύσει το πρόβλημα του ανθρώπινου πόνου, αλλά το εγώ αγαπά τον εαυτό του και δεν θέλει να πεθάνει με κανένα τρόπο. Όσο το εγώ θα υπάρχει θα γυρίζει ο τροχός του Σαμσάρα, ο μοιραίος τροχός της ανθρώπινης τραγωδίας.

Όταν είμαστε αληθινά ερωτευμένοι απαρνούμαστε το εγώ. Είναι πολύ σπάνιο να βρεις κάποιον αληθινά ερωτευμένο. Όλοι είναι παθιασμένοι αλλά αυτό δεν είναι αγάπη. Ο κόσμος παθιάζεται όταν βρίσκεται με κάποιον που του αρέσει, αλλά όταν ανακαλύπτει στον άλλον άνθρωπο τα ίδια του τα λάθη, ιδιότητες και ελαττώματα, τότε το αγαπημένο ον τους χρησιμεύει σαν καθρέπτης όπου μπορούν να παρατηρούνται πλήρως. Αληθινά δεν είναι ερωτευμένοι με το αγαπημένο ον, είναι ερωτευμένοι μόνο με τον εαυτό τους και απολαμβάνουν βλέποντάς τον στον καθρέφτη που είναι το αγαπημένο ον, αυτό τους συμβαίνει και νομίζουν ότι είναι ερωτευμένοι. Το εγώ απολαμβάνει μπροστά στον κρυστάλλινο καθρέφτη ή αισθάνεται ευτυχές βλέποντας τον εαυτό του στο πρόσωπο που έχει τις ίδιες του τις ιδιότητες, αρετές και ελαττώματα.

Πολλά λένε οι ιεροκήρυκες πάνω στην αλήθεια, αλλά είναι μήπως δυνατόν να γνωρίσουμε την αλήθεια όταν υπάρχει σε μας αυτοαγάπη;

Μόνο τελειώνοντας με την αυτοαγάπη, μόνο με τον νου ελεύθερο από υποθέσεις, μπορούμε να πειραματιστούμε, σε απουσία του εγώ, αυτό που είναι η Αλήθεια.

Πολλοί θα κριτικάρουν αυτό το έργο της Επανάστασης της Διαλεκτικής. Όπως πάντα, οι ψευτοσοφοί θα γελάσουν με τις επαναστατικές τοποθετήσεις λόγω του εγκλήματος να μην συμπίπτουν αυτές οι διδασκαλίες με τις «διανοητικές υποθέσεις» και τις μπλεγμένες θεωρίες που αυτοί έχουν στην μνήμη τους.

Οι πολυμαθείς δεν είναι ικανοί να ακούσουν με αυθόρμητο νου, ελεύθερο από διανοητικές υποθέσεις, θεωρίες, προ-ιδέες κ.λ.π., την Επαναστατική Ψυχολογία. Δεν είναι ικανοί να ανοιχθούν στο καινούριο με ακέραιο νου, με νου χωρίς διαιρέσεις από την μάχη ων αντιθέτων.

Οι πολυμαθείς ακούνε μόνο για να συγκρίνουν με τις υποθέσεις που έχουν αποθηκευμένες στην μνήμη. Οι πολυμαθείς ακούνε μόνο για να μεταφράσουν, σύμφωνα με την γλώσσα των προκρίσεων και προ-ιδεών, και να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι οι διδασκαλίες της Επανάστασης της Διαλεκτικής είναι φαντασία. Έτσι είναι πάντα οι πολυμαθείς, οι νόες τους είναι τόσο εκφυλισμένοι πλέον που δεν είναι ικανοί να ανακαλύψουν το καινούριο.

Στην αλαζονεία του το εγώ θέλει όλα να συμπίπτουν με τις θεωρίες του και τις διανοητικές του υποθέσεις. Το εγώ θέλει να εκπληρώνονται όλα τα καπρίτσια του και ο Κόσμος ολόκληρος να υποταχτεί στα εργαστηριακά του πειράματα.

Το εγώ αποστρέφεται οτιδήποτε πληγώνει την αυτοαγάπη του. Το εγώ λατρεύει τις θεωρίες και τις προ-ιδέες του.

Πολλές φορές αποστρεφόμαστε κάποιον χωρίς λόγο. Γιατί; Απλά, γιατί αυτός ο κάποιος προσωποποιεί κάποια λάθη που φορτωνόμαστε και εμείς καλά κρυμμένα και δεν μπορεί να μας αρέσει που ο άλλος τα εκθέτει. Αληθινά, τα λάθη που αποδίδουμε στους άλλους τα έχουμε κι εμείς βαθιά μέσα μας.

Κανείς δεν είναι τέλειος σ’ αυτόν τον κόσμο, όλοι μας είμαστε κομμένοι με το ίδιο ψαλίδι. Κάθε ένας από εμάς είναι ένα κακό σαλιγκάρι στο στήθος της Μεγάλης Πραγματικότητας.

Όποιος δεν έχει ένα ελάττωμα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, το έχει προς άλλη κατεύθυνση. Μερικοί δεν εποφθαλμιούν χρήματα αλλά εποφθαλμιούν φήμη, τιμές, έρωτες κ.λ.π. Άλλοι, δεν μοιχεύουν με την ξένη γυναίκα αλλά απολαμβάνουν μοιχεύοντας διδασκαλίες, ανακατεύοντας δόγματα στο όνομα της Παγκόσμιας Αδελφότητας. Μερικοί δεν ζηλεύουν την γυναίκα τους αλλά ζηλεύουν φιλίες, δόγματα, αιρέσεις, πράγματα κ.λ.π. Έτσι είμαστε τα ανθρώπινα όντα, κομμένοι πάντα με το ίδιο ψαλίδι.

Δεν υπάρχει ανθρώπινο ον που δεν λατρεύει τον εαυτό του. Εμείς έχουμε ακούσει άτομα που απολαμβάνουν ώρες και ώρες ολόκληρες μιλώντας για τον εαυτό τους, για τα θαύματά τους, για το ταλέντο τους, για τις αρετές τους κ.λ.π.

Το εγώ αγαπάει τόσο τον εαυτό του που φτάνει να ζηλεύει το ξένο καλό. Οι γυναίκες στολίζονται με πολλά πράγματα, κατά ένα μέρος από ματαιοδοξία και κατά άλλο μέρος για να ξυπνήσουν την ζήλια των υπολοίπων γυναικών. Όλες ζηλεύουν όλες. Όλες ζηλεύουν το ξένο φόρεμα, το ωραίο κολιέ κ.λ.π. Όλες λατρεύουν τον εαυτό τους και δεν θέλουν να είναι κάτω από τις υπόλοιπες, είναι ναρκισσίστριες 100%

Μερικοί ψευτοαποκρυφιστές, ή αδελφοί πολλών αιρέσεων, λατρεύουν τόσο τους εαυτούς τους που έχουν φτάσει να πιστεύουν ότι είναι πηγάδια ταπεινότητας και αγιότητας. Αισθάνονται περήφανοι για την ίδια τους την ταπεινότητα. Είναι τρομερά περήφανοι.

Δεν υπάρχει αδελφούλα ή αδελφούλης ψευτοαποκρυφιστής που στο βάθος δεν καυχιέται για αγιότητα, λάμψη και πνευματική ομορφιά.

Κανένας αδελφούλης ή αδελφούλα ψευτοαποκρυφιστής δεν νομίζει τον εαυτό του κακό ή διεστραμμένο, όλοι καυχιόνται ότι είναι άγιοι και τέλειοι ακόμα και όταν στ’ αλήθεια δεν είναι μόνο κακοί, αλλά, επίσης, διεστραμμένοι.

Το αγαπημένο εγώ λατρεύει υπερβολικά τον εαυτό του και καυχιέται, ακόμα και όταν δεν το λέει, σαν καλό και τέλειο.

Α-ΧΙΜΣΑ (Η ΜΗ ΒΙΑ)

Α-Χίμσα είναι η αγνή σκέψη της Ινδίας, η μη βία. Το Α-Χίμσα είναι εμπνευσμένο στ’ αλήθεια από την παγκόσμια αγάπη. Χίμσα σημαίνει να θέλεις να σκοτώσεις, να θέλεις να βλάψεις. Α-Χίμσα είναι λοιπόν, η απάρνηση από κάθε πρόθεση θανάτου ή ζημιάς που προξενείται από την βία.

Α-Χίμσα είναι το αντίθετο του εγωισμού. Α-Χίμσα είναι αλτρουισμός και η απόλυτη αγάπη. Α-Χίμσα είναι ευθεία δράση.

Ο Μαχάτμα Γκάντι έκανε το Α-Χίμσα βάση του πολιτικού του δόγματος. Ο Γκάντι όρισε την εκδήλωση του Α-Χίμσα έτσι: «Η μη βία δεν βρίσκεται στο να παραιτούμαστε από κάθε πραγματική μάχη ενάντια στο κακό. Η μη βία, έτσι όπως την συλλαμβάνω εγώ, αρχίζει μια εκστρατεία ενάντια στο κακό πιο δραστήρια από το νόμο του Ταλίωνα^[8], του οποίου η ίδια η φύση δίνει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη της διαστροφής. Εγώ υψώνω μπροστά στην ανηθικότητα μια διανοητική αντίθεση και, επομένως, ηθική. Προσπαθώ να αχρηστεύσω το σπαθί του τύραννου, όχι διασταυρώνοντάς το με ένα ατσάλι καλύτερα ακονισμένο παρά εξαπατώντας την ελπίδα του μη προβάλλοντας καμία φυσική αντίσταση. Θα συναντήσει σ’ εμένα μια ψυχική αντίσταση που θα ξεφεύγει από την επίθεσή του. Αυτή η αντίσταση κατ’ αρχάς θα τον τυφλώσει και στην συνέχεια θα τον αναγκάσει να αναδιπλωθεί. Και το γεγονός της αναδίπλωσης δεν θα ταπεινώσει το επιτιθέμενο αλλά θα τον κάνει αξιοπρεπή…» Δεν υπάρχει πιο δυνατό όπλο από τον καλά κατευθυνόμενο νου!

Το εγώ είναι αυτό που διχάζει, προδίδει και εγκαθιστά αναρχία ανάμεσα στην φτωχή πονεμένη ανθρωπότητα. Ο εγωισμός, η προδοσία και η έλλειψη αδελφοσύνης έχει διαιρέσει την ανθρωπότητα.

Το εγώ δεν δημιουργήθηκε από τον Θεό ούτε από το Πνεύμα ούτε από την Ύλη. Το εγώ δημιουργήθηκε από τον ίδιο μας τον νου και θα πάψει να υπάρχει όταν θα το έχουμε καταλάβει πλήρως σε όλα τα επίπεδα του νου. Μόνο μέσω της ευθείας δράσης, ευθέως διαλογισμού, ευθείας θέλησης, ευθέων μέσων της ζωής, ευθείας προσπάθειας και ευθείας μνήμης, θα μπορέσουμε να διαλύσουμε το εγώ. Είναι επείγον να τα καταλάβουμε όλα αυτά σε βάθος αν πραγματικά θέλουμε την επανάσταση της Διαλεκτικής. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε την προσωπικότητα με το εγώ. Πραγματικά η προσωπικότητα διαμορφώνεται στην διάρκεια των επτά ετών της νηπιακής ηλικίας και το εγώ είναι λάθος που διαιωνίζεται από αιώνα σε αιώνα και ενδυναμώνεται κάθε φορά και περισσότερο από την μηχανικότητα της υποτροπής.

Η προσωπικότητα είναι ενεργειακή γεννιέται με τις συνήθειες, τα έθιμα, τις ιδέες κ.λ.π. στην διάρκεια της νηπιακής ηλικίας και ενδυναμώνεται με τις εμπειρίες της ζωής. Τόσο η προσωπικότητα όσο και το εγώ πρέπει να αποσυντεθούν. Εμείς είμαστε πιο επαναστατικοί στις ψυχολογικές διαδικασίες από τον Γκουρτζίεφ και τον Ουσπένσκι.

Το εγώ χρησιμοποιεί την προσωπικότητα σαν εργαλείο δράσης. Η καλλιεργημένη προσωπικότητα αποτελείται από την ανάμιξη του εγώ και της προσωπικότητας. Η καλλιέργεια της προσωπικότητας εφευρέθηκε από το εγώ. Πραγματικά, η καλλιεργημένη προσωπικότητα παράγει εγωισμούς, μίση, βία κ.λ.π. Όλα αυτά είναι απορριπτέα από το Α-Χίμσα. Η καλλιεργημένη προσωπικότητα καταστρέφει τελείως τις εσωτερικές οργανώσεις. Η καλλιεργημένη προσωπικότητα προκαλεί αναρχία και σύγχυση. Η καλλιεργημένη προσωπικότητα μπορεί να καταστρέψει τελείως οποιαδήποτε οργάνωση.

Σε κάθε επανενσάρκωση-επιστροφή το εγώ κατασκευάζει μια νέα προσωπικότητα. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός σε κάθε καινούρια επανενσάρκωση.

Είναι επείγον να ξέρουμε να ζούμε. Όταν το εγώ διαλύεται έρχεται σε μας η Μεγάλη Πραγματικότητα, η αληθινή Ευτυχία, Εκείνο που δεν έχει όνομα.

Ας διακρίνουμε μεταξύ του Είναι και του εγώ. Ο τωρινός άνθρωπος έχει μόνο το εγώ. Ο άνθρωπος είναι ένα μη επιτυχημένο ον. Είναι επείγον να πετύχουμε το Είναι, είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι το Είναι είναι ευτυχία χωρίς όρια.

Καταλήγει παράλογο να λέμε ότι το Είναι είναι το «ανώτερο Εγώ», το «Θεϊκό Εγώ» κ.λ.π. Το Είναι, όντας κοσμικού και συμπαντικού τύπου, δεν μπορεί να έχει γεύση από εγώ. Ας μην προσπαθούμε να θεοποιήσουμε το εγώ.

Το Α-Χίμσα είναι μη βία στην σκέψη, στο λόγο και στα έργα. Το Α-Χίμσα είναι σεβασμός στις ξένες ιδέες, σεβασμός σε όλες τις θρησκείες, σχολές, αιρέσεις, οργανώσεις κ.λ.π.

Να μην περιμένουμε να εξελιχθεί το εγώ γιατί το εγώ δεν τελειοποιείται ποτέ. Χρειαζόμαστε μια πλήρη επανάσταση της Συνείδησης. Αυτός είναι ο μόνος τύπος επανάστασης που δεχόμαστε.

Στην Επανάσταση της Διαλεκτικής, στην Επανάσταση της Συνείδησης, βρίσκεται βασισμένη η διδασκαλία του Α-Χίμσα.

Σύμφωνα με το πώς πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή η αρμονία μεταξύ των ανθρώπων αναπτύσσεται αργά. Σύμφωνα με το πώς πεθαίνουμε από λεπτό σε λεπτό, η καλή θέληση αντικαθιστά λίγο λίγο την κακή θέληση.

Οι άνθρωποι καλής θέλησης δέχονται το Α-Χίμσα. Καταλήγει αδύνατον να αρχίσεις μια νέα τάξη της ψυχής μας αποκλείοντας την διδασκαλία της μη βίας.

Το Α-Χίμσα πρέπει να καλλιεργηθεί στα σπίτια ακολουθώντας το μονοπάτι του Τέλειου Γάμου. Μόνο με την μη βία στην σκέψη, στο λόγο και στα έργα, μπορεί να βασιλεύσει η ευτυχία στα σπίτια.

Το Α-Χίμσα πρέπει να είναι η βάση της καθημερινής ζωής, στο γραφείο, στο εργαστήριο, στον αγρό, στο σπίτι, στο δρόμο κ.λ.π. πρέπει να ζούμε την διδασκαλία της μη βίας.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΟΠΑΔΙΟΥ

Συμπεριφορά είναι η τάση που έχει η ανθρώπινη μηχανή να αναμειγνύεται με άλλους, χωρίς διάκριση και χωρίς έλεγχο κανενός είδους.

Ας δούμε τι κάνει κανείς όταν είναι σε ομάδες ή σε όχλο. Είμαι σίγουρος ότι πολύ λίγα άτομα θα τολμούσαν να βγουν στον δρόμο και να πετάνε πέτρες εναντίον κάποιου άλλου. Όμως, σε ομάδα, ναι. Θα μπορούσε κανείς να ταυτιστεί σε μια λαϊκή διαδήλωση και καθώς θα βρίσκεται σε παροξυσμό από τον ενθουσιασμό, καταλήγει να πετάει πέτρες μαζί με τα πλήθη, αν και μετά ρωτάει τον εαυτό του, «γιατί το έκανα;»

Σε ομάδα, το ανθρώπινο ον συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά. Κάνει πράγματα που δεν θα έκανε ποτέ μόνο του. Σε τι οφείλεται αυτό; οφείλεται σε αρνητικές εντυπώσεις στις οποίες ανοίγει τις πόρτες και καταλήγει κάνοντας πράγματα που ποτέ δεν θα έκανε μόνο του.

Όταν ένας ανοίγει τις πόρτες σε αρνητικές εντυπώσεις, όχι μόνο αλλάζει την τάξη του συγκινησιακού κέντρου που βρίσκεται στην καρδιά αλλά και το μετατρέπει σε αρνητικό. Ανοίγει κάποιος τις πόρτες του, για παράδειγμα, στην αρνητική συγκίνηση ενός ανθρώπου που έρχεται γεμάτος θυμό γιατί κάποιος του προξένησε μία ζημιά. Τότε καταλήγει κανείς συμμαχώντας με αυτόν τον άνθρωπο, ενάντια σε εκείνον που προξένησε την ζημιά και γεμίζει θυμό χωρίς να έχει σχέση με το θέμα.

Ας υποθέσουμε ότι ανοίγει κανείς τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις ενός μέθυσου, καταλήγει να δεχτεί ένα ποτηράκι, μετά δύο, τρία, δέκα. Τελικά, μέθυσος και αυτός.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ανοίγει τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις ενός ανθρώπου του αντίθετου φύλου, καταλήγει, πολύ πιθανόν μοιχεύοντας και διαπράττοντας κάθε είδους εγκλήματα.

Αν ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις ενός ναρκομανή, θα καταλήξουμε ίσως καπνίζοντας μαριχουάνα ή καταναλώνοντας κάθε είδους ουσίες. Σαν συμπέρασμα θα φτάσει στην αποτυχία.

Έτσι είναι πως τα ανθρώπινα όντα μολύνουν ο ένας τον άλλον μέσα σε αρνητικά περιβάλλοντα. Οι κλέφτες κάνουν κλέφτες τους άλλους. Οι εγκληματίες μολύνουν τους άλλους περισσότερο. Οι ναρκομανείς μολύνουν άλλους ανθρώπους και πολλαπλασιάζονται οι ναρκομανείς, οι κλέφτες, οι τοκογλύφοι, οι δολοφόνοι κ.λ.π. Γιατί; Γιατί διαπράττουμε το λάθος να ανοίγουμε πάντα τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις, και αυτό ποτέ δεν είναι σωστό. Να επιλέγουμε τις εντυπώσεις.

Αν κάποιος μας φέρνει θετικές εντυπώσεις φωτός, ομορφιάς, αρμονίας, χαράς, αγάπης, τελειότητας να του ανοίγουμε τις πόρτες της καρδιάς μας. Αλλά αν κάποιος μας φέρει αρνητικές συγκινήσεις μίσους, βίας, ζήλιας, ναρκωτικών, αλκοόλ, μοιχείας; Γιατί πρέπει να του ανοίγουμε τις πόρτες της καρδιάς μας; Να τις κλείνουμε! Να κλείνουμε τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις.

Όταν κανείς συλλογίζεται πάνω στην συμπεριφορά κοπαδιού, μπορεί να την τροποποιήσει με τέλειο τρόπο και να κάνει την ζωή κάτι καλύτερο.

Η ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Ο ήχος του κανονιού, η βροντή του, καταστρέφει τα τζάμια ενός παραθύρου. Από την άλλη μεριά μια απαλή λέξη κατευνάζει τον θυμό ή τον εκνευρισμό, αλλά μια χονδροειδής λέξη (χωρίς αρμονία) προκαλεί ενόχληση ή μελαγχολία, λύπη, μίσος κ.λ.π.

Λέγεται ότι η σιωπή είναι χρυσός αλλά είναι καλύτερα να πούμε: «Είναι τόσο λάθος να μιλάς όταν πρέπει να σωπαίνεις όσο να σωπαίνεις όταν πρέπει να μιλάς!»

Υπάρχουν εγκληματικές σιωπές, υπάρχουν λέξεις ατιμωτικές. Πρέπει να υπολογίζουμε με ευγένεια το αποτέλεσμα των λέξεων που λέμε, επειδή πολλές φορές πληγώνουμε τους άλλους με τις λέξεις με ασυνείδητο τρόπο.

Οι λέξεις γεμάτες με κακής πρόθεσης νοήματα προκαλούν μοιχείες στον κόσμο του νου. Και οι άρρυθμες λέξεις προκαλούν βία στον κόσμο του κοσμικού νου.

Ποτέ δεν πρέπει να καταδικάζουμε κανέναν με το λόγο γιατί δεν πρέπει να δικάζουμε ποτέ κανέναν. Η συκοφαντία, το κουτσομπολιό και η διαβολή, έχουν γεμίσει τον κόσμο με πίκρα και πόνο.

Αν δουλεύουμε με την Σεξουαλική Υπερδυναμική, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι δημιουργικές ενέργειες είναι εκτεθειμένες σε κάθε είδους τροποποιήσεις. Αυτές οι ενέργειες του λίμπιντο μπορούν να τροποποιηθούν σε δυνάμεις του φωτός ή του σκότους. Όλα εξαρτώνται από την ποιότητα των λέξεων.

Ο τέλειος άνθρωπος λέει λέξεις της τελειότητας. Ο γνωστικός σπουδαστής που επιθυμεί να ακολουθήσει το μονοπάτι της Επανάστασης της Διαλεκτικής πρέπει να συνηθίσει να ελέγχει την γλώσσα. Πρέπει να μάθει να χειρίζεται τον λόγο.

Δεν είναι αυτό που μπαίνει από το στόμα αυτό που βλάπτει τον άνθρωπο παρά αυτό που βγαίνει! Το στόμα ξεχύνει την προσβολή, την μηχανορραφία, την δυσφήμηση, όλα αυτά είναι που βλάπτουν τον άνθρωπο.

Αποφύγετε κάθε είδους φανατισμό γιατί με αυτόν προκαλούμε μεγάλη βλάβη στον άνθρωπο, στον πλησίον. Δεν πληγώνουμε τους άλλους μόνο με χονδροειδείς λέξεις ή με λεπτές και τεχνικές ειρωνείες, αλλά επίσης με τον τόνο της φωνής, με τον άρρυθμο και χωρίς αρμονία τονισμό της φωνής.

ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ

Πρέπει να μάθουμε να ακούμε. Για να μάθουμε να ακούμε πρέπει να ξυπνήσουμε την συνείδηση.

Για να ξέρουμε να ακούμε πρέπει να ξέρουμε να είμαστε παρόντες. Αυτός που ακούει δραπετεύει πάντα στην ψυχολογική χώρα και πόλη.

Η ανθρώπινη προσωπικότητα δεν ξέρει να ακούει, ούτε και το φυσικό σώμα γιατί είναι το όχημά της.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από τον εαυτό του, από τις περηφάνιες του, από τις ικανότητές του, από τις θεωρίες του.

Δεν υπάρχει μια γωνίτσα ή ένας άδειος χώρος για την γνώση, για το λόγο. Εμείς πρέπει να έχουμε την γαβάθα προς τα πάνω, όπως ο Βούδας, για να λάβουμε τον χριστικό λόγο.

Το να ακούμε ψυχολογικά είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε προσεκτικοί για να ξέρουμε να ακούμε. Πρέπει να γίνουμε πιο δεκτικοί προς το λόγο.

Ο κόσμος δεν θυμάται τις προηγούμενες υπάρξεις του γιατί δεν βρίσκεται στο ψυχολογικό του σπίτι, γιατί βρίσκεται έξω από αυτό.

Πρέπει να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Πρέπει να χαλαρώνουμε το σώμα όσες φορές μπορούμε στην διάρκεια της ημέρας.

Επειδή ξεχνάει το Είναι, ο κόσμος διαπράττει πολλά λάθη. Μεγάλα πράγματα μας συμβαίνουν όταν θυμόμαστε τον εαυτό μας.

Να συμβουλευόμαστε είναι αναγκαίο, αλλά το σημαντικό είναι να ξέρουμε να ακούμε. Για να ξέρουμε να ακούμε πρέπει να έχουμε τα κέντρα συγκινησιακό, κινητικό και διανοητικό σε ανώτατη προσοχή.

Η λανθασμένη εκπαίδευση μας εμποδίζει να ακούμε. Η λανθασμένη εκπαίδευση βλάπτει τα πέντε κέντρα της ανθρώπινης μηχανής: διανοητικό, κινητικό, συγκινησιακό, ένστικτο και σεξουαλικό.

Πρέπει να ακούμε με τον νου αυθόρμητο, ελεύθερο από διανοητικές υποθέσεις, θεωρίες και προ-ιδέες. Πρέπει να ανοιγόμαστε στο καινούριο με τον νου πλήρη, με το νου όχι διαιρεμένο από την πάλη των αντιθέτων.

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ

Ο Σωκράτης απαιτούσε σαν βάση της Διαλεκτικής του την ακρίβεια του όρου. Στην δική μας επανάσταση της Διαλεκτικής απαιτούμε σαν βάση την ακρίβεια του λόγου.

Ο λόγος, ανθρώπινο χαρακτηριστικό, είναι το εργαλείο της ατομικής έκφρασης και της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Είναι το όχημα της εξωτερικής γλώσσας και το ξεφόρτωμα ή η εξωτερίκευση της περίπλοκης εσωτερικής γλώσσας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο από το Είναι όσο και από το εγώ.

Ο Πλάτωνας, στο διάλογο «Φαίδων», εξέφραζε σ’ έναν από τους μαθητές του μια έννοια διάσημη για το βάθος της και την ηθική της λεπτότητα, σαν ανθρώπινη αρχή της γλωσσικής ιδιότητας. Λέει: «Να ξέρεις αγαπητέ μου Κρίτωνα, ότι το να μιλάς με ακατάλληλο τρόπο δεν σημαίνει μόνο να κάνεις λάθος σ’ αυτό που λες αλλά και ένα είδος ζημιάς που προξενείται στις ψυχές».

Αν θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματα, πρέπει να απέχουμε από γνωμοδοτήσεις. Όλες οι γνώμες μπορούν να γίνουν διαπληκτισμός. Πρέπει να λύνουμε ένα πρόβλημα διαλογιζόμενοι σε αυτό. Είναι αναγκαίο να το λύνουμε με τον νου και την καρδιά. Πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε για μας τους ίδιους. Είναι παράλογο να επαναλαμβάνουμε σαν παπαγάλοι τις ξένες γνώμες.

Όταν το εγώ εκμηδενίζεται, εξαφανίζονται οι εκλογικές διαδικασίες του νου. Γνώμη είναι η εκπομπή μιας έννοιας με τον φόβο ότι είναι σωστή η άλλη και αυτό δείχνει άγνοια.

Είναι επείγον να μάθουμε να μην ταυτιζόμαστε με τα προβλήματα. Είναι αναγκαίο να αυτοεξερευνούμαστε ειλικρινά και μετά να κρατάμε διανοητική και λεκτική σιωπή.

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΡΟΜΠΟΤ

Το διανοητικό ζώο είναι όμοιο με ένα ρομπότ προγραμματισμένο με μηχανικές ρόδες και είναι επίσης όμοιο με ένα ρολόι γιατί ζει επαναλαμβάνοντας τις ίδιες κινήσεις με τις περασμένες του υπάρξεις.

Το ανθρώπινο ον, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, είναι ένα ψυχολογικό ρομπότ που δεν πράττει, όλα του συμβαίνουν. Το Είναι είναι το μόνο που πράττει. Το Είναι κάνει να αναβλύσει αυτό που θέλει γιατί δεν είναι μηχανικό ον.

Πρέπει να πάψουμε να είμαστε ένα διανοητικό ρομπότ, γιατί το ρομπότ πάντα επαναλαμβάνει τα ίδια και δεν έχει ανεξαρτησία.

Το ψυχολογικό ρομπότ επηρεάζεται από τους νόμους της Σελήνης: Υποτροπή, σύλληψη, θάνατος, μίσος, εγωισμός, βία, ματαιοδοξία, υπερηφάνεια, αυτοσπουδαιότητα, άμετρη απληστία κ.λ.π.

Πρέπει να δουλέψουμε με την σεξουαλική υπερ-δυναμική για να δημιουργήσουμε ένα διαρκές κέντρο βαρύτητας και να ανεξαρτητοποιηθούμε από την Σελήνη.

Για να πάψουμε να είμαστε ένα ψυχολογικό ρομπότ γίνεται αναγκαίο να κυριαρχούμε τον εαυτό μας. Ο Φάουστ το κατάφερε, όχι όμως ο Κορνήλιος Αγρίππας γιατί θεωρητικοποιούσε.

Ο κόσμος ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει τον κόσμο αλλά είναι πιο σημαντικό να αξιοποιήσουμε τον εαυτό μας, γιατί αυτός που αξιοποιεί τον εαυτό του κυβερνά τον κόσμο.

Το ψυχολογικό ρομπότ που θέλει να μετατραπεί σε άνθρωπο, και μετά σε υπεράνθρωπο, θα έπρεπε να αναπτύξει την ικανότητα να στηρίζει τις νότες.

Όταν κάποιος στ’ αλήθεια θέλει να πάψει να είναι μηχανή, πρέπει να περάσει από την πρώτη κρίση: Μι-Φα και μετά από την δεύτερη κρίση: Λα-Σι.

Το κλειδί των θριαμβευτών για να περνάμε τις κρίσεις και να πάψουμε να είμαστε ένα ψυχολογικό ρομπότ είναι : Εκλογή, αλλαγή και απόφαση. Σε επτά κλίμακες γίνεται όλο το Έργο και αποχτιέται ο Νιριονισιάνο ήχος του Σύμπαντος.

Ο ΘΥΜΟΣ

Ο θυμός ακυρώνει την ικανότητα να σκεφτούμε και να λύσουμε τα προβλήματα που τον προκαλούν. Προφανώς, ο θυμός είναι ένα αρνητικό συναίσθημα.

Δυό αρνητικά συναισθήματα θυμού που εναντιώνονται δεν πετυχαίνουν την ειρήνη ούτε την δημιουργική κατανόηση.

Αναντίρρητα, πάντα όταν προβάλουμε το θυμό σε άλλο ανθρώπινο ον, προξενείται μια κατάρρευση της ίδιας μας της εικόνας και αυτό δεν είναι ποτέ ωφέλιμο στον κόσμο των διαπροσωπικών σχέσεων.

Οι διάφορες διαδικασίες του θυμού οδηγούν το ανθρώπινο ον σε τρομερές κοινωνικές, οικονομικές και ψυχολογικές αποτυχίες. Είναι σαφές ότι και η υγεία επίσης επηρεάζεται από τον θυμό.

Υπάρχουν ορισμένοι ανόητοι που απολαμβάνουν με τον θυμό, μια και αυτό τους δίνει κάποιο αέρα ανωτερότητας. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο θυμός συνδυάζεται με την περηφάνια.

Συμβαίνει επίσης να συνδυάζεται ο θυμός με την ματαιοδοξία και μέχρι και με την αυτάρκεια. Η καλοσύνη είναι μια πολύ πιο συντριπτική δύναμη από το θυμό.

Μια θυμώδης συζήτηση είναι μόνο μια διέγερση από έλλειψη βεβαιότητας. Όταν αντιμετωπίζουμε τον θυμό, πρέπει να αποφασίσουμε για τον τύπο των συναισθημάτων που συμφέρει περισσότερο.

Η καλοσύνη και η κατανόηση καταλήγουν καλύτερες από το θυμό. Καλοσύνη και κατανόηση είναι συναισθήματα μόνιμα δεδομένου ότι μπορούν να νικήσουν τον θυμό.

Όποιος αφήνεται να ελέγχεται από το θυμό καταστρέφει την ίδια του την εικόνα. Ο άνθρωπος που έχει έναν πλήρη αυτοέλεγχο, θα βρίσκεται πάντα στην κορυφή.

Η απογοήτευση, ο φόβος, η αμφιβολία και η ενοχή, προξενούν τις διαδικασίες του θυμού. Απογοήτευση, φόβος, αμφιβολία και ενοχή προκαλούν τον θυμό. Όποιος ελευθερώνεται από αυτά τα τέσσερα αρνητικά συναισθήματα θα κυριαρχήσει τον κόσμο. Το να δεχόμαστε αρνητικά πάθη είναι κάτι που πηγαίνει ενάντια στον αυτοσεβασμό.

Ο θυμός είναι για τρελούς, δεν χρησιμεύει, μας πηγαίνει στην βία. Ο σκοπός της βίας είναι να μας φέρει στην βία και αυτή προκαλεί περισσότερη βία.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Η προσωπικότητα είναι πολλαπλή και έχει πολλά υποεπίπεδα. Σ’ αυτήν αποθηκεύεται το κάρμα των προηγούμενων υπάρξεων, κάρμα σε πορεία εκπλήρωσης ή αποκρυστάλλωσής του.

Οι μη χωνευμένες εντυπώσεις μετατρέπονται σε καινούρια ψυχικά επιπρόσθετα, και αυτό που είναι πιο σοβαρό, σε διαφορετικές προσωπικότητες^[9]. Η προσωπικότητα δεν είναι ομογενής αλλά ετερογενής και πολλαπλή.

Πρέπει να επιλέγει κανείς τις εντυπώσεις με τον ίδιο τρόπο που επιλέγει κανείς τα πράγματα της ζωής.

Αν ξεχνάει κανείς τον εαυτό του σε μια δεδομένη στιγμή, μπροστά σε ένα νέο συμβάν, διαμορφώνονται καινούρια εγώ και αν είναι πολύ δυνατά, σε καινούριες προσωπικότητες μέσα στην προσωπικότητα. Εκεί βρίσκεται η αιτία πολλών ψυχολογικών τραυμάτων, συμπλεγμάτων και συγκρούσεων.

Μια εντύπωση μη χωνευμένη που έρχεται να διαμορφώσει μια προσωπικότητα μέσα στην προσωπικότητα, και που δεν είναι αποδεκτή, μετατρέπεται σε πηγή τρομερών συγκρούσεων.

Δεν είναι αποδεκτές όλες οι προσωπικότητες που φορτώνεται κανείς στην προσωπικότητα, κι’ αυτό δίνει καταγωγή σε πολλά τραύματα, συμπλέγματα, φοβίες κ.λ.π.

Πριν από όλα, είναι αναγκαίο να καταλάβουμε την πολλαπλότητα της προσωπικότητας, που είναι πολλαπλή η ίδια.

Κατά τρόπον ώστε μπορεί κάποιος να έχει εξαλείψει τα ψυχικά επιπρόσθετα, αλλά αν δεν εξαλείψει την προσωπικότητα, δεν θα μπορέσει να κατορθώσει την αυθεντική φώτιση και την ευτυχία της ζωής.

Όταν κανείς γνωρίζει περισσότερο και περισσότερο τον εαυτό του, γνωρίζει κάθε φορά περισσότερο τους άλλους.

Το άτομο με εγώ δεν βλέπει τα πράγματα καθαρά και κάνει λάθος. Αυτοί που έχουν εγώ κάνουν λάθη γιατί τους λείπει κρίση, ακόμη και αν υπάρχει μια τρομερή λογική στις αναλύσεις τους.

Αν δεν χωνεύετε τις εντυπώσεις δημιουργείτε νέα εγώ. Πρέπει να μάθουμε να διαλέγουμε τις εντυπώσεις.

Δεν πρόκειται για το να: είναι κανείς καλύτερος! Αυτό που ενδιαφέρει είναι να αλλάξουμε. Το Είναι αναβλύζει όταν κανείς έχει αλλάξει και έχει πάψει να υπάρχει.

Τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας, είναι αυτά που ελέγχουν τις αντιλήψεις μας, εμποδίζοντάς μας να έχουμε μια πλήρη αντίληψη που θα μας έφερνε ευτυχία και μακαριότητα.

ΚΑΤΕΞΙΣ

Η ψυχική ενέργεια, Katexis, διαδικαζόμενη σαν εκτελεστική δύναμη καταλήγει καταπληκτική.

Τα αποθέματα εξυπνάδας είναι τα διάφορα μέρη του Είναι και ονομάζονται Katexis Ligada ή ψυχική ενέργεια σε δυνητική και στατική κατάσταση.

Η Katexis Ligada μας προσανατολίζει στην δουλειά που σχετίζεται με την διάλυση του εγώ και την απελευθέρωση από το νου.

Η Katexis Ligada, που περιέχεται στο νου, μας οδηγεί στην δουλειά που σχετίζεται με την επαναστατική ψυχολογία και με την ολοκληρωτική επανάσταση.

Οι αξίες του Είναι αποτελούν την Katexis Ligada.

Μόνο η Katexis Ligada μπορεί να μας ελευθερώσει από το νου, μέσω της διάλυσης των ανεπιθύμητων ψυχικών στοιχείων που έχουν διαχωριστεί από εμάς με την δομική και συνδιαλλακτική ανάλυση.

Η Katexis Ligada είναι διαφορετική από την Katexis Suelta, δεδομένου ότι αυτή είναι η ψυχική ενέργεια που χρησιμοποιεί το εγώ για να κυριαρχεί τον νου και το σώμα για την εκδήλωσή του.

Πρέπει να επιτρέψουμε η Katexis Ligada, που είναι δυναμική ψυχική ενέργεια, να είναι αυτή που διευθύνει την ύπαρξή μας.

Πρέπει να δουλεύουμε ψυχολογικά ώστε η Katexis Ligada να μπει σε δραστηριότητα και να κυριαρχεί και να κυβερνά την Katexis Libre, που είναι η ενέργεια του σώματος και που δυστυχώς πάντα κυριαρχείται από την Katexis Suelta που είναι το εγώ.

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Έχουμε υποφέρει πολύ με τα μέλη της Γνωστικής Κίνησης. Πολλοί έχουν ορκιστεί πίστη μπροστά στον βωμό των Lumisiales^[10]. Πολλοί έχουν υποσχεθεί να δουλέψουν σοβαρά στο Μεγάλο Έργο μέχρι την Ολοκληρωτική Αυτοπραγματοποίηση. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν ορκιστεί κλαίγοντας να μην αποσυρθούν από την Γνωστική Κίνηση ποτέ πλην όμως (και είναι θλιβερό να το λες) όλα ήσαν μάταια. Σχεδόν όλοι έφυγαν, μετατράπηκαν σε εχθρούς βλαστημώντας, μοιχεύοντας, ασελγώντας και πήραν τον μαύρο δρόμο. Πραγματικά αυτές οι τρομερές αντιθέσεις του ανθρωπίνου όντος οφείλονται στο ότι το ανθρώπινο ον έχει ένα μοιραίο θεμέλιο και μια τραγική βάση. Αυτό το θεμέλιο είναι η πολλαπλότητα του εγώ, η πολλαπλότητα της Katexis Suelta που όλοι φέρουμε μέσα μας.

Είναι επείγον να ξέρουμε ότι το εγώ είναι ένα σύνολο ψυχικών ενεργειών (Katexis Sueltas) που αναπαράγονται στα κατώτερα ζωικά βάθη του ανθρώπου. Κάθε Katexis Suelta είναι ένα μικρό εγώ που απολαμβάνει συγκεκριμένης αυτοανεξαρτησίας.

Αυτά τα εγώ, αυτές οι Katexis Sueltas, Μάχονται μεταξύ τους. Πρέπει να διαβάσω μια εφημερίδα, λέει το διανοητικό εγώ. Θα πάω να κάνω βόλτα με το ποδήλατο, αντιλέγει το μηχανικό εγώ. Πεινάω, δηλώνει το εγώ της λαιμαργίας. Κρυώνω, λέει το εγώ του μεταβολισμού. Δεν θα μου το εμποδίσετε, φωνάζει το εγώ του πάθους υπερασπίζοντας οποιοδήποτε από αυτές τις Katexis Sueltas.

Συμπέρασμα, το εγώ είναι λεγεώνα από Katexis Sueltas. Αυτές οι Katexis Sueltas έχουν μελετηθεί ήδη από τον Φράντς Χάρτμαν. Ζουν μέσα στα κατώτερα ζωικά βάθη του ανθρώπου. Τρώνε, κοιμούνται, αναπαράγονται και ζούνε με δαπάνες των ζωτικών αρχών μας (ή Katexis Libre) κινητική, μυϊκή και νευρώδης ενέργεια. Κάθε ένα από τα εγώ που στο σύνολό τους αποτελούν την Katexis Suelta, το εγώ, προβάλλεται στα διάφορα επίπεδα του νου και ταξιδεύει επιθυμώντας την ικανοποίηση των επιθυμιών του. Το εγώ, η Katexis Suelta, δεν μπορεί ποτέ να τελειοποιηθεί.

Ο άνθρωπος είναι η πόλη με τις εννέα πόρτες…Μέσα σε αυτή την πόλη ζουν πολλοί πολίτες που ούτε καν γνωρίζονται μεταξύ τους. Κάθε ένας από αυτούς τους πολίτες, κάθε ένα από αυτά τα μικρά εγώ έχει τα σχέδιά του και τον δικό του νου. Αυτοί είναι οι έμποροι που ο Ιησούς έπρεπε να διώξει από το Ναό με το μαστίγιο της θέλησης. Αυτοί οι έμποροι πρέπει να πεθάνουν.

Τώρα θα μας εξηγηθεί το γιατί των τόσων εσωτερικών αντιπαραθέσεων στο άτομο. Ενώ θα υπάρχει η Katexis Suelta δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη. Τα εγώ είναι η αιτία των αιτιών όλων των εσωτερικών αντιπαραθέσεων. Το εγώ που ορκίζεται πίστη στην Γνώση αντικαθίσταται από άλλο που την μισεί. Συμπέρασμα: ο άνθρωπος είναι ένα ανεύθυνο ον που δεν έχει ένα διαρκές κέντρο βαρύτητας. Ο άνθρωπος είναι ένα ον μη επιτυχημένο!

Ο άνθρωπος ακόμα δεν είναι άνθρωπος, είναι μόνο ένα διανοητικό ζώο. Είναι πολύ μεγάλο λάθος να ονομάζουμε «ψυχή» την λεγεώνα των εγώ. Στην πραγματικότητα της αλήθειας, ο άνθρωπος έχει μέσα στην Ουσία του το ψυχικό υλικό, το υλικό για την ψυχή, αλλά ακόμα δεν έχει ψυχή.

Τα Ευαγγέλια λένε: Σε τι σου χρησιμεύει να κερδίσεις τον κόσμο ολόκληρο αν χάσεις την ψυχή σου; Ο Ιησούς είπε στον Νικόδημο ότι ήταν αναγκαίο να γεννηθεί από νερό και πνεύμα για να απολαύσει τις ιδιότητες που αντιστοιχούν στ’ αλήθεια σε μια ψυχή. Είναι αδύνατον να κατασκευάσουμε ψυχή αν δεν περάσουμε από τον Μυστικό Θάνατο.

Μόνο όταν πεθάνει το εγώ μπορούμε να εγκαταστήσουμε ένα διαρκές κέντρο συνείδησης μέσα στην ίδια μας εσωτερική Ουσία. Αυτό το κέντρο είναι αυτό που λέγεται ψυχή. Μόνο ένας άνθρωπος με ψυχή μπορεί να έχει αληθινή συνέχεια σκοπού. Μόνο σε έναν άνθρωπο με ψυχή δεν υπάρχουν οι εσωτερικές αντιθέσεις και υπάρχει πραγματική εσωτερική ειρήνη.

Το εγώ ξοδεύει χονδροειδώς το ψυχικό υλικό, Katexis, σε εκρήξεις θυμού, απληστίας, λαγνείας, ζήλιας, υπερηφάνειας, τεμπελιάς, λαιμαργίας κ.λ.π. Είναι λογικό ότι όσο το ψυχικό υλικό (Katexis) δεν συσσωρεύεται, η ψυχή δεν μπορεί να κατασκευαστεί. Για να κατασκευάσουμε κάτι χρειάζεται η πρώτη ύλη. Xωρίς την πρώτη ύλη δεν μπορεί να κατασκευαστεί τίποτα γιατί από το τίποτα δεν βγαίνει τίποτα.

Όταν το εγώ πεθαίνει, η πρώτη ύλη αρχίζει να συσσωρεύεται. Όταν η πρώτη ύλη αρχίζει να συσσωρεύεται, αρχίζει η εγκαθίδρυση ενός κέντρου διαρκούς συνείδησης. Όταν το εγώ έχει πεθάνει τελείως, το κέντρο διαρκούς συνείδησης έχει εγκατασταθεί τελείως.

Το κεφάλαιο του ψυχικού υλικού συσσωρεύεται όταν πεθάνει το εγώ αφού ο ξοδευτής της ενέργειας έχει εξαλειφθεί. Έτσι εγκαθίσταται το διαρκές κέντρο συνείδησης. Αυτό το θαυμάσιο κέντρο είναι η ψυχή.

Μπορεί να είναι πιστός στην Γνώση, μπορεί να έχει συνέχεια σκοπών, μόνο όποιος έχει εγκαταστήσει μέσα του το διαρκές κέντρο συνείδησης. Όποιοι δεν κατέχουν αυτό το κέντρο μπορούν να είναι σήμερα στην Γνώση και αύριο εναντίον της, σήμερα με μια σχολή, αύριο με άλλη. Αυτό το είδος των ανθρώπων δεν έχουν πραγματική ύπαρξη.

Ο Μυστικός Θάνατος είναι μια δύσκολη και σκληρή περιοχή της Επανάστασης της Διαλεκτικής.

Η Katexis Suelta διαλύεται με βάση την αυστηρή κατανόηση. Η συμβίωση με τον πλησίον, η συμπεριφορά με τον κόσμο, είναι ο καθρέπτης όπου μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας σαν σώμα ολόκληρο. Στην συμπεριφορά με τον κόσμο, τα κρυμμένα ελαττώματά μας πηδάνε έξω, ξεπροβάλλουν και αν είμαστε επάγρυπνοι τότε τα βλέπουμε.

Κάθε ελάττωμα πρέπει πρώτα να αναλυθεί διανοητικά και μετά να μελετηθεί με τον διαλογισμό.

Πολλά άτομα πέτυχαν την τέλεια αγνότητα και την απόλυτη αγιότητα στον φυσικό κόσμο, αλλά κατέληξαν μεγάλοι μοιχοί και τρομεροί αμαρτωλοί όταν υποτάχτηκαν σε δοκιμασία στους ανώτερους κόσμους. Είχαν διαλύσει τα ελαττώματά τους στον φυσικό κόσμο, αλλά κατέληξαν μεγάλοι μοιχοί και τρομεροί αμαρτωλοί όταν υποτάχτηκαν σε δοκιμασία στους ανώτερους κόσμους. Είχαν διαλύσει τα ελαττώματά τους στον φυσικό κόσμο, αλλά σε άλλα επίπεδα του νου συνέχιζαν με τις Katexis Sueltas τους.

Όταν ένα ελάττωμα είναι τελείως κατανοητό σε όλα τα επίπεδα του νου, διαλύεται η αντίστοιχή του Katexis Suelta, δηλαδή, πεθαίνει ένα μικρό εγώ.

Είναι επείγον να πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή. Με το θάνατο του εγώ γεννιέται η ψυχή. Χρειαζόμαστε το θάνατο του πολλαπλού εγώ με πλήρη τρόπο για να εκφραστεί με πληρότητα η Katexis Ligada, το Είναι.

ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΞΙΣ ΣΟΥΕΛΤΑ

Μόνο μελετώντας λεπτομερώς την Katexis Suelta, το εγώ, μπορούμε να την διαλύσουμε τελείως.

Πρέπει να παρατηρήσουμε λεπτομερώς τις διαδικασίες της σκέψης, τις διάφορες λειτουργίες της επιθυμίας, τις συνήθειες που διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας, τα σοφίσματα της σύγχυσης, το ψέμα του εγώ και τις σεξουαλικές μας ωθήσεις. Πρέπει να μελετήσουμε πως αντιδρούν αυτά μπροστά στις συγκρούσεις του εξωτερικού κόσμου και να δούμε πως συνδυάζονται.

Καταλαβαίνοντας όλες τις διαδικασίες της Katexis Suelta, του πολλαπλού εγώ, αυτό διαλύεται. Τότε εκδηλώνεται με μέσον εμάς αλλά και μέσα μας μόνο η Θεϊκότητα.

Η ΑΜΕΛΕΙΑ

Η αμέλεια και η απροσεξία οδηγούν όλα τα ανθρώπινα όντα στην αποτυχία.

Το να είμαστε αμελείς είναι, σαν να λέμε, Nec Legere, να μην εκλέγεις, να παραδίδεσαι στα χέρια της αποτυχίας.

Η αμέλεια είναι του εγώ και το αντίθετό της είναι η διαίσθηση που είναι του Είναι. Το εγώ δεν μπορεί να διαλέξει ούτε να διακρίνει, το Είναι ναι.

Μόνο μέσω της ζωντανής ενσάρκωσης της Επανάστασης της Διαλεκτικής θα μάθουμε να «διαλέγουμε» για να μην έχουμε άλλες αποτυχίες στην ζωή.

ΟΙ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΕΣ

Το 99% των ανθρώπινων σκέψεων είναι αρνητικές και βλαβερές. Αυτό που είμαστε εδώ είναι το αποτέλεσμα των ίδιων μας των διανοητικών διαδικασιών.

Ο άνθρωπος πρέπει να αυτοεξερευνά τον ίδιο του τον νου αν επιθυμεί να αναγνωριστεί, να αξιολογηθεί και να αυτοεικονοποιηθεί σωστά.

Η δυσκολία της βαθιάς ανάλυσης της παρατήρησης της συνείδησης βρίσκεται στην «αντίθεση στην μεταβίβαση». Αυτή η δυσκολία εξαλείφεται μέσω των δομικών και συνδιαλλακτικών αναλύσεων.

Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε και να διαλύσουμε συγκεκριμένα ανεπιθύμητα ψυχικά επιπρόσθετα σταθεροποιημένα στο νου μας με τραυματικό τρόπο.

Οι συνδιαλλακτικές και δομικές αναλύσεις συνδυάζονται έξυπνα σ’ αυτό το ζήτημα της εξερεύνησης του εγώ.

Οποιοδήποτε ψυχικό επιπρόσθετο πρέπει να διαχωριστεί πριν από την οριστική του διάλυση.

ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ

Όλα τα ανθρώπινα όντα είναι μηχανικά 100%. Ασυνείδητοι, δουλεύουν με την συνείδηση κοιμισμένη, ζουν κοιμισμένοι χωρίς να ξέρουν από πού έρχονται ούτε προς τα πού πάνε, είναι υπνωτισμένοι βαθειά.

Η ύπνωση η οποία είναι συνολική και ρέει σε όλη την φύση, επήλθε από το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ. Αυτή η φυλή είναι υπνωτισμένη, ασυνείδητη, βυθισμένη στο πιο βαθύ όνειρο.

Το ξύπνημα είναι δυνατόν μόνο καταστρέφοντας το εγώ. Πρέπει να αναγνωρίσουμε με πλήρη σαφήνεια ότι μερικές φορές έχουμε μιλήσει πάνω στο Ιδιαίτερο Ψυχολογικό Χαρακτηριστικό (ΙΨΧ) του κάθε ανθρώπου.

Σίγουρα, κάθε άνθρωπος έχει το ιδιαίτερό του ψυχολογικό χαρακτηριστικό, αυτό είναι βέβαιο. Μερικοί θα έχουν σαν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την λαγνεία, άλλοι θα έχουν το μίσος, για άλλους θα είναι η απληστία κ.λ.π. Το χαρακτηριστικό είναι το σύνολο διαφόρων ιδιαίτερων ψυχολογικών χαρακτηριστικών στοιχείων.

Για κάθε ΙΨΧ υπάρχει πάντα ένα καθοριστικό συμβάν, μια ακριβής περίσταση. Είναι ένας άνθρωπος λάγνος; Πάντα θα έχει περιστάσεις λαγνείας στην ζωή του που θα συνοδεύονται από καθορισμένα προβλήματα. Αυτές οι περιστάσεις επαναλαμβάνονται πάντα.

Χρειάζεται να γνωρίσουμε το ΙΨΧ μας αν θέλουμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι και να εξαλείψουμε από εμάς τα ανεπιθύμητα στοιχεία που αποτελούν το ψυχολογικό χαρακτηριστικό.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο γεγονός στην ζωή που είναι η ασυνέχεια της φύσης, αυτό είναι φανερό. Όλα τα φαινόμενα είναι ασυνεχή και αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν θα φτάσουμε στην τελειοποίηση μέσω της ανοδικής εξέλιξης. Χρειάζεται να μετατραπούμε σε πραγματικούς ηλιακούς Ανθρώπους στην πιο πλήρη έννοια της λέξης.

Ένα είναι το επίπεδο της αξιοπρεπούς και σεμνής γυναίκας και άλλο είναι το επίπεδο της ανάξιας και άσεμνης γυναίκας. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα του Είναι.

Έχουμε πλέον καταλάβει το επίπεδο του Είναι μας; το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρισκόμαστε; είμαστε συνειδητοί του ότι είμαστε υπνωτισμένοι και κοιμισμένοι;

Το διανοητικό ζώο ταυτίζεται όχι μόνο με τα εξωτερικά πράγματα, αλλά προχωρά ταυτισμένο με τον ίδιο του τον εαυτό, με τις λάγνες σκέψεις του, με τα μεθύσια του, με τους θυμούς του, με τις απληστίες του, με την αυτοσπουδαιότητά του, με την ματαιότητά του, με την μυστικιστική υπερηφάνεια του, με την αυτοαξία του κ.λ.π.

Έχουμε μήπως συλλογιστεί, ότι δεν έχουμε ταυτιστεί όχι μόνο με το εξωτερικό αλλά επίσης και με αυτό που είναι ματαιότητα και περηφάνια; Για παράδειγμα: Νικήσαμε σήμερα! Όμως, νικήσαμε την ημέρα ή η ημέρα μας νίκησε; Είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουμε ταυτιστεί με κάποια νοσηρή σκέψη, άπληστη, περήφανη, κάποια προσβολή ή με κάποια ανησυχία ή αμφιβολία κ.λ.π.; Είμαστε σίγουροι ότι νικήσαμε την ημέρα ή η μέρα μας νίκησε;

Τι κάναμε σήμερα; Καταλάβαμε το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρισκόμαστε; Περάσαμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι ή μείναμε εκεί όπου βρισκόμασταν;

Μήπως, μπορούμε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι αν δεν εξαλείψουμε συγκεκριμένα ψυχολογικά ελαττώματα; Είμαστε, μήπως, ευχαριστημένοι με το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρισκόμαστε τώρα; Αν πρόκειται να μείνουμε σε όλη μας την ζωή σε ένα επίπεδο του Είναι τότε τι κάνουμε;

Σε κάθε επίπεδο του Είναι υπάρχουν συγκεκριμένες πίκρες, συγκεκριμένες οδύνες, αυτό είναι φανερό. Όλοι παραπονιούνται ότι υποφέρουν, ότι έχουν προβλήματα, για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και για τους αγώνες τους. Τότε, ρωτάω ένα πράγμα, έχει ανησυχία^[11] το διανοητικό ζώο για να περάσει σ’ ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι;

Προφανώς, όσο βρισκόμαστε στο επίπεδο του Είναι στο οποίο βρισκόμαστε, θα πρέπει να επαναληφθούν όλες οι αντίξοες περιστάσεις που γνωρίζουμε ήδη και όλες οι πίκρες που έχουμε συναντήσει. Ξανά και ξανά θα εμφανιστούν όμοιες δυσκολίες.

Θέλουμε να αλλάξουμε; Δεν θέλουμε να έχουμε πια τα προβλήματα που μας θλίβουν, τα οικονομικά, τα οικογενειακά, της λαγνείας κ.λ.π.; Θέλουμε να σωθούμε από τις δυσκολίες; Δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι.

Κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα προς ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι, ανεξαρτητοποιούμαστε από τις εκτελεστικές δυνάμεις της Katexis Suelta.

Κατά τρόπον ώστε αν δεν γνωρίζουμε το ΙΨΧ μας πηγαίνουμε πολύ άσκημα. Χρειάζεται να το γνωρίσουμε αν θέλουμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι και να εξαλείψουμε από εμάς τα ανεπιθύμητα στοιχεία που αποτελούν το ΙΨΧ. Διαφορετικά πως θα περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι;

Το διανοητικό ζώο θέλει να πάψει να υποφέρει αλλά δεν κάνει τίποτε για να αλλάξει, δεν παλεύει για να περάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι, τότε πως μπορεί να αλλάξει;

Όλα τα φαινόμενα είναι ασυνεχή. Το δόγμα της Εξέλιξης δεν χρησιμεύει σε τίποτε, παρά μόνο για να μας καθυστερήσει.

Εγώ γνωρίζω πολλούς ψευτοεσωτεριστές, ανθρώπους ειλικρινείς με αγνή καρδιά, που βρίσκονται μποτιλιαρισμένοι στο δόγμα της Εξέλιξης, που περιμένουν ότι ο χρόνος θα τους τελειοποιήσει και περνάνε χιλιάδες χρόνια και δεν τελειοποιούνται ποτέ. Γιατί; Διότι αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξουν τα επίπεδα του Είναι, παραμένουν πάντα στο ίδιο σκαλί. Τότε χρειάζεται να περάσουμε πιο πέρα από την Εξέλιξη και να μπούμε στον επαναστατικό δρόμο, στον δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης ή της Διαλεκτικής.

Η Εξέλιξη και η Πτώση είναι δύο νόμοι που διαδικάζονται ταυτοχρόνως σε όλη την δημιουργία, αποτελούν τον μηχανικό άξονα της φύσης αλλά ποτέ δεν μας πάνε στην Απελευθέρωση.

Οι νόμοι της Εξέλιξης και της Πτώσης είναι καθαρά υλιστικοί και τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την εσώτατη Αυτοπραγμάτωση του Είναι. Δεν τους αρνούμαστε, υπάρχουν αλλά δεν χρησιμεύουν για την Ψυχολογική Επανάσταση. Εμείς χρειάζεται να είμαστε επαναστατικοί, χρειάζεται να μπούμε στο δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης.

Πως θα μπορούσαμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι αν δεν ήμασταν επαναστατικοί; Ας παρατηρήσουμε τα διάφορα σκαλοπάτια μιας σκάλας, είναι ασυνεχή, έτσι είναι επίσης τα διάφορα επίπεδα του Είναι. Σε κάθε επίπεδο του Είναι ανήκει προσδιορισμένος αριθμός δραστηριοτήτων. Όταν κάποιος περνά σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι πρέπει να κάνει ένα πήδημα και να αφήσει όλες τις δραστηριότητες που είχε στο κατώτερο επίπεδο του Είναι^[12].

Έρχονται ακόμα στην μνήμη μου εκείνες οι εποχές της ζωής μου, εδώ και 20, 30, 40 χρόνια πίσω, οι οποίες ήταν αποφασιστικές. Γιατί; Γιατί συνάντησα ανώτερα επίπεδα του Είναι. ήταν αυτό που για μένα αποτελούσε την μεγαλύτερη σπουδαιότητα.

Οι δραστηριότητές μου της εποχής εκείνης ανεστάλησαν, κόπηκαν γιατί στα ανώτερα σκαλοπάτια του Είναι υπάρχουν δραστηριότητες που είναι τελείως διαφορετικές.

Αν περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι, πρέπει να αφήσουμε πολλά πράγματα που τώρα είναι σπουδαία για μας, και ανήκουν στο επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε.

Το πέρασμα σε άλλο επίπεδο του Είναι περιλαμβάνει, λοιπόν, ένα πήδημα, και αυτό το πήδημα είναι επαναστατικό, δεν είναι ποτέ εξελικτικού τύπου, πάντα είναι επαναστατικό, διαλεκτικό.

Υπάρχουν άνθρωποι, φανφαρόνοι, που αισθάνονται σαν θεοί, αυτό το είδος ανθρώπων είναι μυθομανείς της χειρότερης μορφής, του χειρότερου γούστου. Αυτός που αισθάνεται σοφός επειδή έχει μερικές ψευτοεσωτεριστικές γνώσεις στον νου του και σκέπτεται ότι είναι πια ένας μεγάλος μυημένος, έχει πέσει στην μυθομανία, είναι γεμάτος από τον εαυτό του.

Κάθε ένας από εμάς δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα ευτελές σκουλήκι της λάσπης της γης. Όταν μιλάω έτσι αρχίζω από εμένα. Το να είμαστε γεμάτοι από τον εαυτό μας, το να έχουμε λανθασμένες εικόνες του εαυτού μας, φαντασίες των εαυτών μας, σημαίνει να είμαστε σε κατώτερα επίπεδα του Είναι.

Ταυτίζεται κανείς με τον εαυτό του σκεπτόμενος ότι θα βγάλει πολλά λεφτά, ένα όμορφο αυτοκίνητο, τελευταίο μοντέλο ή ότι η μνηστή του τον αγαπάει, ότι είναι ένας σπουδαίος κύριος ή ότι είναι σοφός. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ταυτιστεί κανείς με τον εαυτό του. Πρέπει να αρχίσει κανείς από το να μην ταυτίζεται με τον εαυτό του και μετά, να μην ταυτίζεται με τα εξωτερικά πράγματα.

Όταν κάποιος δεν ταυτίζεται για παράδειγμα με έναν υβριστή, τον συγχωρεί, τον αγαπά, δεν μπορεί να τον πληγώσει. Και αν κάποιος πληγώνει σε κάποιον την αυτοαγάπη, αλλά αυτός δεν ταυτίζεται με την αυτοαγάπη είναι σαφές ότι δεν μπορεί να αισθανθεί πόνο δεδομένου ότι δεν πονάει.

Αν κάποιος δεν ταυτίζεται με την ματαιότητα, δεν τον ενοχλεί να περπατά στο δρόμο ακόμα και αν είναι με μερικά εσώρουχα μπαλωμένα. Γιατί; Γιατί δεν είναι ταυτισμένος με την ματαιότητα.

Αν πριν από όλα ταυτιζόμαστε με τους εαυτούς μας και μετά με τις ματαιότητες του εξωτερικού κόσμου, τότε δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε. Ας θυμηθούμε την προσευχή του Κυρίου: «Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών…» Αλλά λέω και κάτι περισσότερο, δεν αρκεί να συγχωρούμε απλώς αλλά πρέπει και να διαγράφουμε τα χρέη. Θα μπορούσε να συγχωρέσει κανείς έναν εχθρό αλλά να μην διαγράψει τα χρέη ποτέ. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, χρειάζεται διαγραφή…

Επίσης λέει το Ευαγγέλιο του Κυρίου: «Μακάριοι οι πράοι γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν την γη…» Αυτή είναι μια φράση που κανείς δεν έχει καταλάβει. Μακάριους, θα λέγαμε, όσους δεν είναι μνησίκακοι. Αν κάποιος είναι μνησίκακος, πως μπορεί να είναι πράος; ο μνησίκακος περνάει τον καιρό του κάνοντας λογαριασμούς: Εγώ που του έκανα τόσες χάρες… εγώ που τον προστάτευσα, του έκανα τόσες φιλανθρωπίες και κοίτα πως με πληρώνει αυτός ο φίλος που τόσο εξυπηρέτησα και τώρα δεν είναι ικανός να με εξυπηρετήσει! Αυτοί είναι οι «λογαριασμοί» του μνησίκακου.

Πως θα μπορούσε να είναι κανείς πράος όταν είναι γεμάτος μνησικακίες; Αυτός που είναι γεμάτος μνησικακίες ζει κάνοντας λογαριασμούς όλες τις ώρες, ύστερα, δεν είναι πράος. Πως θα μπορούσε να είναι μακάριος;

Τι καταλαβαίνουμε σαν «μακάριος»; Τι καταλαβαίνουμε σαν «ευτυχία»; Είμαστε σίγουροι ότι είμαστε ευτυχισμένοι; Ποιος είναι ευτυχισμένος; Έχω γνωρίσει ανθρώπους που λένε, είμαι ευτυχής! Είμαι χαρούμενος με την ζωή μου! Είμαι ευτυχής! Αλλά έχω ακούσει τους ίδιους να λένε: Με ενοχλεί ο τάδε! Εκείνος ο τύπος μου φαίνεται χοντρός! Δεν ξέρω γιατί δεν πραγματοποιείται αυτό που τόσο επιθυμώ! Τότε, δεν είναι ευτυχισμένοι, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι είναι υποκριτές και αυτό είναι όλο.

Το να είσαι ευτυχισμένος είναι πολύ δύσκολο, πριν απ’ όλα για να είσαι ευτυχισμένος χρειάζεται να είσαι πράος.

Η λέξη μακαριότητα σημαίνει εσώτατη ευτυχία, όχι σε χίλια χρόνια, αλλά τώρα, αυτό το λεπτό, την στιγμή στην οποία ζούμε.

Αν γίνουμε στ’ αλήθεια πράοι μέσω της μη ταύτισης, τότε θα φτάσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αλλά είναι αναγκαίο όχι μόνο να μην ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις μας της λαγνείας, του μίσους, της εκδίκησης, της μνησικακίας, της πικρίας, όχι. Πρέπει να εξαλείψουμε από μέσα μας τα κόκκινα δαιμόνια του Σεθ^[13], αυτά τα ψυχικά επιπρόσθετα που προσωποποιούν τα ελαττώματά μας του ψυχολογικού τύπου.

Πρέπει να καταλάβουμε, για παράδειγμα, αυτό που είναι η διαδικασία της πικρίας, πρέπει να κάνουμε ανατομία στην πικρία. Όταν φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι η πικρία οφείλεται στο ότι κατέχουμε στο εσωτερικό μας την αυτοαγάπη, τότε αγωνιζόμαστε για να εξαλείψουμε το εγώ της αυτοαγάπης. Αλλά πρέπει να το καταλάβουμε για να μπορέσουμε να το εξαλείψουμε, δεν θα μπορούσαμε να το εξαλείψουμε αν προηγουμένως δεν το είχαμε καταλάβει.

Για να μπορέσουμε να εξαλείψουμε χρειάζεται η Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, μόνο εκείνη μπορεί να αποσυνθέσει οποιοδήποτε ψυχολογικό ελάττωμα, περιλαμβανομένου του εγώ της αυτοαγάπης.

Είμαστε σίγουροι ότι δεν είμαστε πικραμένοι με κάποιον; ποιος από εμάς είναι σίγουρος ότι δεν είναι πικραμένος και ότι δεν κάνει λογαριασμούς; Ποιός;

Αν θέλουμε να ανεξαρτητοποιηθούμε από την σεληνιακή μηχανικότητα, πρέπει να εξαλείψουμε από τους εαυτούς μας το εγώ της πικρίας και της αυτοαγάπης. Όταν κανείς το καταλαβαίνει αυτό, προχωράει στο δρόμο που οδηγεί στην τελική Απελευθέρωση.

Μόνο μέσω της φωτιάς του Κριού, του Αμνού, του ενσαρκωμένου προβάτου, του εσώτατου Χριστού, μπορούμε στ’ αλήθεια να κάψουμε αυτά τα απάνθρωπα στοιχεία που φέρουμε στο εσωτερικό μας και στο μέτρο που η συνείδηση απομποτιλιάρεται, ξυπνάμε σιγά-σιγά.

Η συνείδηση δεν μπορεί να ξυπνήσει όσο συνεχίζει να είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στα ψυχικά επιπρόσθετα που στο σύνολό τους αποτελούν τον εαυτό μου, το εγώ, την Katexis Suelta. Χρειάζεται να περάσουμε από τον Μυστικό Θάνατο εδώ και τώρα. Χρειάζεται να πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, μόνο με τον θάνατο έρχεται το καινούριο. Αν ο σπόρος δεν πεθάνει το φυτό δεν γεννιέται. Χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε, να απελευθερωθούμε από αυτή την σεληνιακή κληρονομιά που έχουμε.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Πριν γνωρίσουμε και εξολοθρεύσουμε το ΙΨΧ, πρέπει να δουλέψουμε εντατικά σε μια γενική έν­νοια με όλα τα ελαττώματα μιάς και το ΙΨΧ έχει πολύ βαθιές ρίζες που έρχονται από περασμένες υπάρξεις. Για να το γνωρίσουμε γίνεται αναγκαίο να έχουμε δουλέψει με ακούραστο τρόπο και με μια Μεθοδολογία της Δουλειάς, τουλάχιστον 5 χρόνια.

Πρέπει να έχουμε τάξη στην δουλειά και ακρίβεια στην εξάλειψη των ελαττωμάτων. Για παρά­δειγμα: σε κάποιον, στην διάρκεια της ημέρας, έχουν εμφανιστεί δύο ελαττώματα της λαγνείας το πρωί, της περηφάνιας το απόγευμα και αυτό του θυμού το βράδυ. Αναντίρρητα, βλέπουμε μια διαδοχή γεγο­νότων και εκδηλώσεων. Τότε, αναρωτιόμαστε: Πως και πάνω σε ποιο εκδηλωθέν ελάττωμα κατά την διάρκεια της ημέρας πρέπει να δουλέψουμε;

Στην πραγματικότητα της αλήθειας η απάντηση είναι απλή. Όταν φτάσει η νύχτα ή η ώρα του δια­λογισμού, με το σώμα χαλαρωμένο, περνάμε να εφαρμόσουμε την αναδρομική άσκηση πάνω στα γεγο­νότα και τις εκδηλώσεις του εγώ στην διάρκεια της ημέρας. Αφού πλέον έχουμε αναπαραστήσει, ταξινομή­σει και αριθμήσει, προβαίνουμε στην δουλειά της κατανόησης.

Πρώτα θα εργαστούμε πάνω σε ένα εγωικό στοιχείο στο οποίο θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε περίπου 20 λεπτά, μετά σε άλλο ψυχολογικό συμβάν στο οποίο θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε 10 λε­πτά και 15 λεπτά σε άλλη εκδήλωση. Όλα εξαρτώνται από την σοβαρότητα και την ένταση των εγωικών συμβάντων.

Αφού ταξινομήσουμε τις εκδηλώσεις και τα γεγονότα της Katexis Suelta, του εαυτού μου, μπορούμε να τα δουλέψουμε την νύχτα ή την ώρα του διαλογισμού, ήσυχα και με μεθοδική τάξη.

Σε κάθε εργασία πάνω σε αυτό ή εκείνο το ελάττωμα, γεγονός και εκδήλωση μπαίνουν οι εξής πα­ράγοντες: Αποκάλυψη, δίκη και εκτέλεση. Σε κάθε ψυχολογικό επιπρόσθετο εφαρμόζονται οι τρεις ανα­φερθέντες παράγοντες έτσι: Αποκάλυψη όταν το έχουμε δει σε δράση, σε εκδήλωση. Δίκη ή κατανόηση όταν γνωρίζουμε όλες του τις ρίζες. Εκτέλεση με την βοήθεια της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης, μέσω της σοφής πρακτικής της σεξουαλικής Υπερδυναμικής.

---

[1] Έγελος 1770-1831. Γερμανός φιλόσοφος του αντικειμενικού και ιστορικού ιδεαλισμού.

[2] 1813-1855Δανός φιλόσοφος και θεολόγος εισηγητής της υπαρξιακής φιλοσοφίας.

[3] Μονισμός: Κοσμοθεωρία που δέχεται μία μόνο αρχή των όντων(το πνεύμα ή την φύση).

[4] Μέθοδος, τρόπος.

[5] Η υλιστική επιστήμη.

[6] Ζώδιο.

[7] Ποσότητα από «στερεοποιημένη» ψυχική ενέργεια.

[8] Ο νόμος της ανταπόδωσης. Το «οφθαλμός αντί οφθαλμού».

[9] Υπάρχουν στην ψυχιατρική περιπτώσεις ανθρώπων που εμφανίζουν πολλές προσωπικότητες. Το θέμα επιστημονικά δεν έχει επαρκή εξήγηση.

[10] Αίθουσες πρακτικών, όπου μπαίνουν σε εφαρμογή οι μέθοδοι αυτογνωσίας του συγγραφέα.

[11] Ενδιαφέρεται;

[12] Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις τάξεις του σχολείου. Στην ανώτερη τάξη δεν έχεις πλέον τα παλιά μαθήματα αλλά καινούρια τα οποία χρειάζονται προσπάθεια να τα ξεπεράσεις πηγαίνοντας στην επόμενη τάξη.

[13] Σετ ή Σέτι: ο αιγυπτιακός θεός του κακού, ο αντίπαλος του Ώρου, ο δικός μας Σατανάς.