Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

9 Ιουνίου 2012

Επανάσταση της Διαλεκτικής - β μέρος

ΤΑ ΣΟΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ.

Σοφίσματα, είναι οι εσφαλμένοι συλλογισμοί που προτρέπουν στο λάθος και που κυοφορούνται από το εγώ στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου.

Το υποσυνείδητο είναι ο τάφος του παρελθόντος πάνω από τον οποίο καίει η ηλίθια φλόγα της σκέψης και όπου κυοφορούνται τα σοφίσματα της ΣΥΓΧΥΣΗΣ. Αυτά φέρουν το διανοητικό ζώο στην γοητεία και τελικά στον ύπνο της συνείδησης.

Αυτό που βρίσκεται φυλαγμένο μέσα στον τάφο είναι διαφθορά και κόκαλα νεκρών, όμως το ταφικό κάλυμμα είναι πολύ ωραίο και πάνω του καίει η μοιραία φλόγα του διανοητικού.

Αν θέλουμε να διαλύσουμε το εγώ, πρέπει να ξεσκεπάσουμε τον υποσυνείδητο τάφο και να ξεθάψουμε όλα τα κόκαλα και την διαφθορά του παρελθόντος. Είναι πολύ ωραίος ο τάφος απ’ έξω, αλλά από μέσα είναι βρωμερός και απεχθής. Χρειάζεται να μετατραπούμε σε νεκροθάφτες.

Το να προσβάλουμε τον άλλο, να τον πληγώσουμε στα εσώτατα συναισθήματά του, να τον ταπεινώσουμε, είναι πολύ εύκολο πράγμα όταν πρόκειται να τον διορθώσουμε για το ίδιο του το καλό. Έτσι σκέπτονται οι θυμώδεις, εκείνοι που πιστεύοντας ότι δεν μισούν, μισούν χωρίς να ξέρουν ότι μισούν.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που παλεύουν στην ζωή για να γίνουν πλούσιοι. Δουλεύουν, αποταμιεύουν και προσέχουν σε όλα, αλλά το κρυφό ελατήριο όλων των δραστηριοτήτων τους είναι η μυστική ζήλια, αυτή που αγνοείται, αυτή που δεν βγαίνει στην επιφάνεια, αυτή που παραμένει φυλαγμένη στον τάφο του υποσυνειδήτου.

Είναι δύσκολο να βρεις στην ζωή κάποιον που δεν ζηλεύει το ωραίο σπίτι, το αστραφτερό αυτοκίνητο, την εξυπνάδα του αρχηγού, το όμορφο ένδυμα, την καλή κοινωνική θέση, την μεγαλειώδη τύχη κ.λ.π.

Σχεδόν πάντα οι καλύτερες προσπάθειες των συμπολιτών έχουν για κρυφό ελατήριο την ζήλια.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που απολαμβάνουν την λεπτή γεύση και απεχθάνονται την λαιμαργία, αλλά τρώνε πάντα πολύ περισσότερο από το κανονικό.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που επιτηρούν υπερβολικά τον σύζυγό τους, αλλά απεχθάνονται τις ζήλιες.

Πολλοί είναι οι σπουδαστές συγκεκριμένων ψευτοεσωτεριστικών και ψευτοαποκρυφιστικών σχολών που απεχθάνονται τα πράγματα αυτού του κόσμου και δεν δουλεύουν καθόλου γιατί όλα αυτά είναι ματαιότητα, αλλά είναι ζηλιάρηδες με τις αρετές τους και δεν δέχονται ποτέ να τους χαρακτηρίσει κάποιος τεμπέληδες.

Πολλοί είναι αυτοί που μισούν τις φιλοφρονήσεις και τους επαίνους, αλλά δεν ενοχλούνται όταν ταπεινώνουν με την μετριοφροσύνη τους το φτωχό ποιητή που συνέθεσε γι’ αυτούς ένα στίχο με μοναδικό σκοπό να αποκτήσει ένα νόμισμα για να αγοράσει ψωμί.

Πολλοί είναι οι δικαστές που ξέρουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, αλλά επίσης είναι πολλοί οι δικαστές που με την αρετή του καθήκοντος έχουν δολοφονήσει. Ήταν αναρίθμητα τα κεφάλια που έπεσαν στην γκιλοτίνα της Γαλλικής Επανάστασης.

Όλοι οι δήμιοι εκπληρώνουν το καθήκον τους και είναι πια χιλιάδες τα αθώα θύματα των δημίων. Κανένας δήμιος δεν αισθάνεται ένοχος, όλοι εκπληρώνουν το καθήκον τους…

Οι φυλακές είναι γεμάτες από αθώους, αλλά οι δικαστές δεν αισθάνονται ένοχοι γιατί εκπληρώνουν το καθήκον τους.

Ο πατέρας ή η μητέρα της οικογένειας, γεμάτοι θυμό, μαστιγώνουν και ξυλοφορτώνουν τα μικρά τους παιδιά, αλλά δεν αισθάνονται τύψεις γιατί εκπληρώνουν το καθήκον τους και θα δέχονταν τα πάντα εκτός από το να τους χαρακτηρίσουν σκληρούς.

Μόνο με το νου ήσυχο και σιωπηλό, βυθισμένοι σε βαθύ διαλογισμό, μπορούμε να βγάλουμε μέσα από τον τάφο του υποσυνειδήτου όλη την μυστική διαφθορά που φορτωνόμαστε μέσα μας. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να βλέπεις τον μαύρο τάφο με όλα τα κόκαλα και την διαφθορά του παρελθόντος.

Κάθε κρυφό ελάττωμα μυρίζει άσχημα μέσα στον τάφο του, αλλά όταν το δούμε καταλήγει εύκολο να το κάψουμε και να το ελαττώσουμε σε στάχτες.

Η φωτιά της κατανόησης ελαττώνει σε σκόνη την διαφθορά του παρελθόντος. Πολλοί μαθητές της Ψυχολογίας όταν αναλύουν το υποσυνείδητο, διαπράττουν το λάθος να διαιρούνται σε αναλυτή και αναλυόμενο, διανοητικό και υποσυνείδητο, υποκείμενο και αντικείμενο, αντιλαμβανόμενο και αντιληπτό.

Αυτοί οι τρόποι διαίρεσης είναι τα σοφίσματα της σύγχυσης που μας παρουσιάζει το εγώ. Αυτοί οι τρόποι διαίρεσης δημιουργούν ανταγωνισμούς και μάχες ανάμεσα στο διανοητικό και το υποσυνείδητο, και όπου υπάρχουν μάχες και πάλη δεν μπορεί να υπάρχει ησυχία και σιωπή του νου.

Μόνο στην νοητική ησυχία και σιωπή μπορούμε να βγάλουμε μέσα από το μαύρο τάφο του υποσυνειδήτου όλη την διαφθορά του παρελθόντος.

Να μη λέμε το εγώ μου έχει ζήλια, μίσος, φθόνο, λαγνεία κ.λ.π. Καλύτερα είναι να μη διαιρούμαστε, καλύτερα είναι να λέμε: εγώ έχω ζήλια, μίσος, φθόνο, θυμό, λαγνεία κ.λ.π.

Όταν μελετάμε τα Άγια Βιβλία της Ινδίας, ενθουσιαζόμαστε σκεπτόμενοι το Ανώτατο Μπραχάτμαν και την ένωση του Άτμαν με τον Μπραχάτμαν, αλλά στ’ αλήθεια, όσο υπάρχει ένα ψυχολογικό εγώ με τα σοφίσματά του της σύγχυσης, δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε την ευτυχία να ενωθούμε με το Παγκόσμιο Πνεύμα της Ζωής. Όταν πεθάνει το εγώ το Παγκόσμιο Πνεύμα της Ζωής βρίσκεται μέσα μας σαν την φλόγα στην λάμπα.

Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΓΩ

Η απάτη του εγώ είναι η συνήθεια της εξαπάτησης, χωρίς κανένα όριο, η οποία διαδικάζεται μέσα από τις σειρές του εγώ.

Οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να διαπράξει το λάθος να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα όπως κάνει οποιοσδήποτε δειλός και ηλίθιος αυτόχειρας, αλλά το διάσημο εγώ της Ψυχολογίας ποτέ δεν θα μπορούσε να αυτοκτονήσει.

Οι άνθρωποι όλων των ψευτοεσωτεριστικών σχολών έχουν υπέροχα ιδανικά και μέχρι υψηλόφρονες σκοπούς, αλλά όλα αυτά υπάρχουν στο πεδίο της υποκειμενικής και άθλιας σκέψης, όλα αυτά είναι του εγώ.

Το εγώ είναι πάντοτε διεστραμμένο, μερικές φορές στολίζεται με ωραίες αρετές και μέχρι που ντύνεται τον χιτώνα της αγιότητας.

Όταν το εγώ θέλει να πάψει να υπάρχει, δεν το κάνει με αφιλοκερδή και αγνό τρόπο, θέλει να συνεχίσει να υπάρχει με διαφορετικό τρόπο, φιλοδοξεί την ανταμοιβή και την ευτυχία.

Σε αυτούς τους καιρούς της μηχανοποίησης της ζωής υπάρχει παραγωγή σε σειρά, αεροπλάνα σε σειρά, μηχανές αυτής ή της άλλης μάρκας σε σειρά κ.λ.π., όλα γίνονται σε σειρά και μέχρι το ίδιο το εγώ είναι σε σειρά.

Πρέπει να γνωρίζουμε τις σειρές του εγώ. Το εγώ διαδικάζεται σε σειρές και περισσότερες σειρές σκέψεων, αισθημάτων, επιθυμιών, μίσους, συνηθειών κ.λ.π.

Ας συνεχίσουν οι οπαδοί του διαχωρισμού του εγώ να διαιρούν το εγώ τους σε «ανώτερο και κατώτερο», εκεί συνεχίζουν αυτοί με όλες τις θεωρίες τους και το τόσο κακαρισμένο ανώτερο και υπερθεϊκό εγώ να ελέγχουν το δυστυχισμένο κατώτερο εγώ.

Ξέρουμε καλά ότι αυτή η διαίρεση σε ανώτερο και κατώτερο εγώ είναι λανθασμένη εκατό τοις εκατό. Ανώτερο και κατώτερο είναι δυο τμήματα του ίδιου πράγματος. Ανώτερο εγώ και κατώτερο εγώ είναι τα δυό τμήματα του Σατανά, του εγώ.

Μπορεί μήπως ένα μέρος του εγώ να ελαττώσει σε σκόνη το άλλο μέρος του εγώ; Μπορεί μήπως ένα μέρος του εαυτού μου να ψηφίσει το νόμο της εξορίας για το άλλο μέρος του εαυτού μου;

Το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κρύψουμε με πονηριά αυτό που δεν μας συμφέρει, να κρύψουμε τις διαστροφές μας και να χαμογελάμε με πρόσωπο αγίου, αυτή είναι η απάτη του εγώ, η συνήθεια να εξαπατάμε. Ένα μέρος του εαυτού μου μπορεί να κρύψει το άλλο μέρος του εαυτού μου. Είναι αυτό τίποτα παράξενο; Μήπως ο γάτος δεν κρύβει τα νύχια του; Αυτή είναι η απάτη του εγώ. Όλοι φέρουμε μέσα μας τον φαρισαίο, απ’ έξω είμαστε πολύ ωραίοι, αλλά από μέσα είμαστε τελείως σάπιοι.

Εμείς έχουμε γνωρίσει φαρισαίους που προκαλούσαν φρίκη. Γνωρίσαμε έναν που φορούσε τον άσπιλο χιτώνα του Δασκάλου, τα μαλλιά του ήταν μακριά και το ξυράφι ποτέ δεν είχε κόψει την αξιοσέβαστη γενειάδα του. Αυτός ο άνθρωπος τρομοκρατούσε με την αγιότητά του όλο τον κόσμο, ήταν χορτοφάγος εκατό τοις εκατό, δεν έπινε τίποτα που μπορούσε να έχει αλκοόλ, ο κόσμος γονάτιζε μπροστά του.

Δεν αναφέρουμε το όνομα αυτού του σοκολατένιου άγιου, περιοριζόμαστε μόνο να πούμε ότι είχε εγκαταλείψει την σύζυγό του και τους γιους του για να ακολουθήσει το μονοπάτι της αγιότητας.

Κήρυττε ωραία πράγματα και έλεγε τρομερά πράγματα ενάντια στην μοιχεία και την ασέλγεια, αλλά στα κρυφά είχε πολλές παλλακίδες και πρότεινε στις ακολούθους του σεξουαλικές παρά φύσην ενώσεις. Ήταν ένας άγιος, ναι, ένας σοκολατένιος άγιος.

Έτσι είναι οι φαρισαίοι… « Αλίμονό σας γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές γιατί καθαρίζετε το ποτήρι και το πιάτο απ’ έξω, αλλά από μέσα είστε γεμάτοι κλεψιά και αδικία».

Δεν τρώτε κρέας, δεν πίνετε, δεν καπνίζετε…Στ’ αλήθεια φαίνεστε δίκαιοι στους ανθρώπους, αλλά από μέσα είστε γεμάτοι με υποκρισία και κακία.

Ο φαρισαίος, με την απάτη του εγώ του, κρύβει τα εγκλήματα από τα ξένα μάτια και τα κρύβει επίσης από τον εαυτό του.

Γνωρίζουμε φαρισαίους που κάνουν τρομερές νηστείες και φοβερές μετάνοιες, είναι πολύ σίγουροι ότι είναι δίκαιοι και σοφοί, αλλά τα θύματά τους κλαίνε ανείπωτα. Σχεδόν πάντα τα αθώα θύματα της κακίας τους είναι οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους, αλλά αυτοί συνεχίζουν να κάνουν τις άγιες ασκήσεις τους πεπεισμένοι ότι είναι σωστοί και άγιοι.

Το αποκαλούμενο ανώτερο εγώ λέει: Θα νικήσω το θυμό, την απληστία, την λαγνεία κ.λ.π., αλλά το αποκαλούμενο κατώτερο εγώ γελάει τότε με τον θορυβώδη καγχασμό του Αριστοφάνη και τα δαιμόνια των παθών, τρομοκρατημένα, τρέχουν να κρυφτούν μέσα στις μυστικές σπηλιές των διαφόρων πεδίων του νου. Έτσι είναι το πώς λειτουργεί η απάτη του εγώ.

Κάθε διανοητική προσπάθεια να διαλύσουμε το εγώ είναι άχρηστη γιατί οποιαδήποτε κίνηση του νου ανήκει στο εγώ. Οποιοδήποτε μέρος του εαυτού μου μπορεί να έχει καλές προθέσεις. Και λοιπόν; Ο δρόμος που οδηγεί στην άβυσσο είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

Είναι περίεργο αυτό το παιχνίδι ή απάτη του ενός μέρους του εαυτού μου που θέλει να ελέγξει το άλλο μέρος του εαυτού μου που δεν έχει όρεξη να ελεγχθεί.

Είναι συγκινητικές οι μετάνοιες αυτών των αγίων που κάνουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους να υποφέρουν. Είναι αστείες όλες αυτές οι καλοσύνες των «σοκολατένιων αγίων». Είναι θαυμαστή η πολυμάθεια των βαθύσοφων. Και λοιπόν; Το εγώ δεν μπορεί να καταστρέψει το εγώ και συνεχίζει να διαιωνίζεται μέσω χιλιάδων χρόνων στους απογόνους μας.

Πρέπει να βγούμε από την πλάνη όλων των άχρηστων προσπαθειών και απατών. Όταν το εγώ θέλει να καταστρέψει το εγώ η προσπάθεια είναι άχρηστη.

Μόνο καταλαβαίνοντας σε βάθος και αληθινά το τι είναι οι άχρηστες μάχες της σκέψης, μόνο καταλαβαίνοντας τις εσωτερικές και εξωτερικές δράσεις και αντιδράσεις, τις μυστικές απαντήσεις, τα κρυφά κίνητρα, τις κρυμμένες ωθήσεις, κ.λ.π. μπορούμε να επιτύχουμε την επιβλητική ηρεμία και σιωπή του νου.

Πάνω στα αγνά νερά του ωκεανού του Παγκόσμιου Νου, μπορούμε να παρατηρήσουμε σε κατάσταση έκστασης όλες τις διαβολιές του πολλαπλού εγώ.

Όταν το εγώ δεν μπορεί πια να κρυφτεί είναι καταδικασμένο στην ποινή του θανάτου. Στο εγώ αρέσει να κρύβεται, αλλά όταν πια δεν μπορεί να κρυφτεί, είναι χαμένο το δύστυχο.

Μόνο στην γαλήνη της σκέψης βλέπουμε το εγώ έτσι όπως είναι και όχι όπως φαίνεται ότι είναι. Το να δούμε το εγώ και το να το καταλάβουμε φτάνει να γίνει μια πληρότητα. Το εγώ έχει αποτύχει αφού το έχουμε καταλάβει γιατί γίνεται σκόνη αναπόφευκτα.

Η γαλήνη του ωκεανού του νου δεν είναι ένα αποτέλεσμα, είναι μια φυσική κατάσταση. Τα εξοργισμένα κύματα της σκέψης είναι μόνο ένα ατύχημα που παράγεται από το τέρας του εγώ.

Ο ηλίθιος νους, ο ανόητος νους, ο νους που λέει: « Με τον καιρό θα κατορθώσω την γαλήνη, κάποια μέρα θα την φτάσω», είναι καταδικασμένος σε αποτυχία γιατί η γαλήνη του νου δεν είναι του χρόνου. Όλα όσα ανήκουν στο χρόνο είναι του εγώ. Το ίδιο το εγώ είναι του χρόνου.

Εκείνοι που θέλουν να συναρμολογήσουν την γαλήνη της σκέψης, να την συναρμολογήσουν όπως συναρμολογεί κάποιος μια μηχανή τοποθετώντας έξυπνα μαζί κάθε ένα από τα κομμάτια της, είναι εκ των πραγμάτων αποτυχημένοι γιατί η γαλήνη του νου δεν συντίθεται από διάφορα κομμάτια που μπορούν να συναρμολογηθούν και να αποσυναρμολογηθούν, να οργανωθούν ή να αποδιοργανωθούν, να μαζευτούν ή να χωριστούν.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Για να πειραματιστούμε την Αλήθεια δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια. Ο κόσμος είναι συνηθισμένος να προσπαθεί σε όλα και υποθέτει, λανθασμένα, ότι είναι αδύνατον να πειραματιστούμε την Αλήθεια χωρίς προσπάθεια.

Μπορεί να χρειαστούμε προσπάθεια για να κερδίσουμε το ψωμί της κάθε ημέρας ή για να παίξουμε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, ή για να φορτώσουμε ένα πολύ βαρύ δέμα, αλλά είναι παράλογο μα πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία η προσπάθεια για να πειραματιστούμε αυτό που είναι η Αλήθεια.

Η κατανόηση αντικαθιστά την προσπάθεια όταν πρόκειται να καταλάβουμε όλα και κάθε ένα από τα ελαττώματα που φέρουμε κρυμμένα στα διάφορα πεδία του νου.

Δεν χρειαζόμαστε προσπάθεια για να καταλάβουμε ότι η ζήλια είναι ένα από τα πιο ισχυρά ελατήρια της κοινωνικής μηχανής. Γιατί θέλει πολύς κόσμος να προοδεύσει; Γιατί θέλουν πολλοί άνθρωποι να έχουν όμορφες κατοικίες και κομψότατα αυτοκίνητα; Όλος ο κόσμος ζηλεύει το ξένο, η ζήλια είναι το να σκέφτεσαι για το ξένο καλό.

Τις κομψές γυναίκες τις ζηλεύουν άλλες γυναίκες λιγότερο κομψές και αυτό χρησιμεύει για να εντείνεται η μάχη και ο πόνος. Αυτές που δεν έχουν θέλουν να έχουν και μέχρι που δεν τρώνε για να αγοράσουν ρούχα και κοσμήματα κάθε είδους με μοναδικό σκοπό να μην είναι λιγότερο από κανέναν.

Κάθε ιππότης μιας μεγάλης αιτίας μισείται θανάσιμα από τους ζηλιάρηδες. Η ζήλια του ανίκανου, του νικημένου, του μικροπρεπή, μεταμφιέζεται με την τήβεννο του δικαστή, ή με τον χιτώνα της αγιότητας και της διδασκαλίας, ή με το σόφισμα που χειροκροτούν, ή με την ομορφιά της ταπεινοφροσύνης.

Αν καταλάβουμε με ολοκληρωτικό τρόπο ότι είμαστε ζηλιάρηδες, είναι λογικό ότι η ζήλια τελειώνει τότε και στην θέση της εμφανίζεται το αστέρι που χαίρεται και λάμπει για το ξένο καλό.

Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να πάψουν να είναι άπληστοι αλλά επιθυμούν άπληστα να μην είναι άπληστοι, να εδώ ένας τρόπος απληστίας.

Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να αποκτήσουν την αρετή της αγνότητας, αλλά όταν βλέπουν στο δρόμο μια όμορφη κοπέλα της πετάνε μερικές ωραίες φιλοφρονήσεις και αν η κοπέλα είναι φίλη δεν μπορούν παρά να την παινέψουν, να της πουν ωραία λόγια, να την θαυμάσουν, να εγκωμιάσουν τα ωραία της προσόντα κ.λ.π.

Το υπόβαθρο όλης αυτής της κοκεταρίας βρίσκεται στα μυστικά ελατήρια της σκοτεινής και βυθισμένης, υποσυνείδητης λαγνείας.

Όταν καταλάβουμε χωρίς καμία προσπάθεια όλα τα παιχνίδια της λαγνείας, αυτή εκμηδενίζεται και γεννιέται στην θέση της το άσπιλο λουλούδι της αγνότητας.

Δεν είναι με κάποια προσπάθεια το πώς μπορούμε να αποκτήσουμε αυτές τις αρετές. Το εγώ ενισχύεται όταν προσπαθούμε να αποκτήσουμε αρετές. Το εγώ το γοητεύουν τα εμβλήματα, τα μετάλλια, οι τίτλοι, οι τιμές, οι αρετές, τα ωραία προσόντα κ.λ.π.

Διηγούνται οι Ελληνικές παραδόσεις ότι ο Αρίστιππος, ο φιλόσοφος, θέλοντας να δείξει την σοφία του και την μετριοφροσύνη του, ντύθηκε με έναν παλιό χιτώνα γεμάτο με μπαλώματα και τρύπες, άρπαξε την ράβδο της φιλοσοφίας και βγήκε στους δρόμους της Αθήνας. Όταν Σωκράτης τον είδε να φτάνει στο σπίτι του φώναξε: Ω Αρίστιππε, φαίνεται η ματαιότητά σου από τις τρύπες του ενδύματός σου!

Οι σχολαστικοί, οι ματαιόδοξοι, οι περήφανοι, πιστεύοντας τους εαυτούς τους πολύ ταπεινούς, ντύνονται με τον χιτώνα του Αρίστιππου. Η ταπεινότητα είναι ένα πολύ εξωτικό λουλούδι, αυτός που πιστεύει ότι είναι ταπεινός είναι γεμάτος υπερηφάνεια.

Στην πρακτική ζωή κάνουμε πολλές άχρηστες προσπάθειες κάθε φορά που ένα καινούριο πρόβλημα μας βασανίζει. Απευθυνόμαστε στην προσπάθεια για να το λύσουμε, πολεμάμε και υποφέρουμε, αλλά τότε το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κάνουμε τρέλες και να περιπλέκουμε όλο και περισσότερο την ύπαρξή μας.

Οι απογοητευμένοι, οι απελπισμένοι, εκείνοι που δεν θέλουν πια ούτε να σκεφτούν, εκείνοι που δεν μπόρεσαν να λύσουν ένα ζωτικό πρόβλημα, βρίσκουν την λύση όταν ο νους τους είναι γαλήνιος και ήσυχος, όταν δεν έχουν πια καμία ελπίδα.

Καμία αλήθεια δεν μπορεί να κατανοηθεί μέσω της προσπάθειας. Η αλήθεια έρχεται σαν κλέφτης στην νύχτα, όταν λιγότερο την περιμένουμε[1].

Οι αισθητηριακές αντιλήψεις στην διάρκεια του διαλογισμού, η φώτιση, η λύση ενός προβλήματος, είναι πιθανές μόνο όταν δεν υπάρχει κανενός είδους συνειδητής ή ασυνείδητης προσπάθειας, όταν ο νους δεν προσπαθεί να είναι τίποτε περισσότερο από ότι είναι.

Η περηφάνια μεταμφιέζεται επίσης σαν κάτι υπέρτατο, ο νους προσπαθεί να είναι κάτι περισσότερο από αυτό που είναι. Ο νους, γαλήνιος σαν μια λίμνη, μπορεί να πειραματιστεί την Αλήθεια, αλλά όταν ο νους θέλει να είναι κάτι περισσότερο, βρίσκεται σε ένταση, βρίσκεται σε μάχη και τότε ο πειραματισμός της Αλήθειας γίνεται αδύνατος.

Δεν πρέπει να μπερδεύουμε την Αλήθεια με τις γνώμες. Πολλοί έχουν την γνώμη ότι η Αλήθεια είναι αυτό ή εκείνο ή ότι η Αλήθεια είναι αυτό ή εκείνο το βιβλίο, ή αυτή ή εκείνη η πεποίθηση ή ιδέα κ.λ.π.

Όποιος θα ήθελε να πειραματιστεί την Αλήθεια δεν πρέπει να μπερδεύει τις πεποιθήσεις, γνώμες, ιδέες και θεωρίες με αυτό που είναι η Αλήθεια.

Πρέπει να πειραματιστούμε την Αλήθεια με άμεσο, πρακτικό και αληθινό τρόπο. Αυτό είναι δυνατόν μόνο στην ησυχία και σιωπή του νου και αυτό επιτυγχάνεται μέσω του διαλογισμού.

Να βιώσουμε την Αλήθεια είναι το βασικό. Δεν είναι μέσω της προσπάθειας που μπορούμε να πειραματιστούμε την Αλήθεια. Η Αλήθεια δεν είναι το αποτέλεσμα, η Αλήθεια δεν είναι το προϊόν της προσπάθειας. Η Αλήθεια έρχεται σε μας μέσω της βαθιάς κατανόησης.

Χρειαζόμαστε προσπάθεια για να δουλέψουμε στο Μεγάλο Έργο, προσπάθεια για να μετατρέψουμε τις δημιουργικές μας ενέργειες, προσπάθεια για να ζήσουμε, να πολεμήσουμε και να διατρέξουμε τον δρόμο της Ολοκληρωτικής Επανάστασης, αλλά δεν χρειαζόμαστε προσπάθεια για να καταλάβουμε την Αλήθεια.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Δεν χωράει η μικρότερη αμφιβολία ότι βρισκόμαστε στο χείλος ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου και γι’ αυτό έχουμε γράψει αυτό το βιβλίο με τον τίτλο «Η Επανάσταση της Διαλεκτικής».

Οι καιροί έχουν αλλάξει και αρχίζουμε μία νέα Εποχή μέσα στον σεβάσμιο κεραυνό της σκέψης. Τώρα χρειάζεται μια επαναστατική Ηθική βασισμένη σε μια επαναστατική Ψυχολογία.

Χωρίς μια ηθική εκ βάθους οι καλύτεροι κοινωνικοί και οικονομικοί τύποι ελαττώνονται σε σκόνη. Είναι αδύνατον να μεταμορφωθεί το άτομο αν δεν ανησυχεί για την διάλυση του εγώ.

Η ψυχολογική σκλαβιά καταστρέφει την συμβίωση. Το να εξαρτόμαστε ψυχολογικά από κάποιον είναι σκλαβιά. Αν ο τρόπος σκέψης, αίσθησης και δράσης μας εξαρτάται από τον τρόπο σκέψης, αίσθησης και δράσης εκείνων των ανθρώπων που συμβιώνουν μαζί μας, τότε είμαστε σκλαβωμένοι.

Συνεχώς λαμβάνουμε γράμματα από πολλούς ανθρώπους που επιθυμούν να διαλύσουν το εγώ, αλλά παραπονιούνται για την γυναίκα, τους γιους, τον αδελφό, την οικογένεια, τον σύζυγο, το αφεντικό τους κ.λ.π. Αυτοί οι άνθρωποι απαιτούν όρους για να διαλύσουν το εγώ, θέλουν ανέσεις για να εκμηδενίσουν το εγώ, απαιτούν μεγαλοπρεπή συμπεριφορά από εκείνους με τους οποίους συμβιώνουν.

Το πιο αστείο απ’ όλα αυτά είναι ότι αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι ψάχνουν διάφορες υπεκφυγές, θέλουν να κρυφτούν, να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, την δουλειά τους κ.λ.π. δήθεν για να πραγματοποιηθούν σε βάθος.

Φτωχοί άνθρωποι…τα λατρευτά σας βάσανα είναι οι αφέντες σας, φυσικά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να είναι ελεύθεροι, η συμπεριφορά τους εξαρτάται από την ξένη συμπεριφορά.

Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της αγνότητας και φιλοδοξούμε πρώτα να γίνει αγνή η γυναίκα μας, τότε έχουμε αποτύχει. Αν θέλουμε να πάψουμε να είμαστε μέθυσοι αλλά λυπόμαστε όταν μας προσφέρουν ένα ποτήρι για το τι θα πουν ή γιατί μπορεί να ενοχληθούν οι φίλοι μας, τότε ποτέ δεν θα πάψουμε να είμαστε μέθυσοι.

Αν θέλουμε να πάψουμε να είμαστε θυμώδεις, ευέξαπτοι, οργισμένοι, βίαιοι αλλά σαν πρώτο όρο απαιτούμε εκείνοι που συμβιώνουν μαζί μας να είναι γλυκείς και γαλήνιοι και να μην κάνουν τίποτα που θα μας ενοχλήσει, τότε είμαστε τελείως αποτυχημένοι γιατί εκείνοι δεν είναι άγιοι και σε οποιοδήποτε λεπτό θα διαλύσουν τις καλές μας προθέσεις.

Αν θέλουμε να διαλύσουμε το εγώ χρειάζεται να είμαστε ελεύθεροι. Όποιος εξαρτάται από την ξένη συμπεριφορά δεν θα μπορέσει να διαλύσει το εγώ. Η συμπεριφορά μας πρέπει να είναι κατάλληλη και δεν πρέπει να εξαρτάται από κανέναν. Οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι δράσεις μας, πρέπει να ρέουν ανεξάρτητα από τα μέσα προς τα έξω.

Οι χειρότερες δυσκολίες μας προσφέρουν τις καλλίτερες ευκαιρίες. Στο παρελθόν υπήρξαν σοφοί περιτριγυρισμένοι από κάθε είδους ανέσεις και χωρίς δυσκολίες κανενός είδους. Αυτοί οι σοφοί, επειδή ήθελαν να εκμηδενίσουν το εγώ, έπρεπε να δημιουργήσουν οι ίδιοι δύσκολες καταστάσεις[2].

Στις δύσκολες καταστάσεις έχουμε τρομερές ευκαιρίες για να μελετήσουμε τις εσωτερικές και εξωτερικές μας ωθήσεις, τις σκέψεις μας, τα αισθήματά μας, τις δράσεις μας, τις αντιδράσεις μας, τις θελήσεις μας κ.λ.π.

Η συμβίωση είναι ένας καθρέφτης ολόκληρου του σώματος όπου μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι και όχι όπως φαίνεται ότι είναι. Είναι θαυμάσια η συμβίωση, αν είμαστε πολύ προσεκτικοί μπορούμε να ανακαλύψουμε κάθε στιγμή τα πιο μυστικά μας ελαττώματα, ξεπροβάλλουν, πηδάνε έξω όταν λιγότερο τα περιμένουμε.

Έχουμε γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που λένε: «Εγώ δεν έχω πια θυμό» και με την μικρότερη πρόκληση βροντούν και αστράφτουν. Άλλοι λένε: «Εγώ δεν έχω πια ζήλια», αλλά φτάνει ένα χαμόγελο του συντρόφου ή της συντρόφου σ’ οποιονδήποτε καλό γείτονα, για να γίνονται τα πρόσωπά τους πράσινα από ζήλια.

Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τις δυσκολίες που τους προσφέρει η συμβίωση. Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι αυτές οι δυσκολίες, ακριβώς, τους προσφέρουν όλες τις αναγκαίες ευκολίες για την διάλυση του εγώ.

Χρειάζεται να είμαστε στ’ αλήθεια ελεύθεροι αν αληθινά θέλουμε να διαλύσουμε το εγώ. Δεν είναι ελεύθερος όποιος εξαρτάται από την ξένη συμπεριφορά. Μόνο εκείνος που ελευθερώνεται στ’ αλήθεια ξέρει τι είναι η πραγματική αγάπη. Ο σκλάβος δεν ξέρει το τι είναι η πραγματική αγάπη. Αν είμαστε σκλάβοι των άλλων στην σκέψη, το συναίσθημα και την πράξη, ποτέ δεν θα μάθουμε τι είναι η αγάπη.

Η αγάπη γεννιέται σ’ εμάς όταν παύουμε την ψυχολογική σκλαβιά. Χρειάζεται να καταλάβουμε πολύ βαθιά και σε όλα τα επίπεδα του νου, όλον αυτόν τον μηχανισμό της ψυχολογικής σκλαβιάς.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι ψυχολογικής σκλαβιάς. Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε όλους αυτούς τους τρόπους αν στ’ αλήθεια θέλουμε να διαλύσουμε το εγώ.

Υπάρχει ψυχολογική σκλαβιά όχι μόνο εσωτερικά αλλά και εξωτερικά επίσης. Υπάρχει η εσώτατη σκλαβιά, η μυστική, η κρυφή, την οποία δεν υποπτευόμαστε ούτε καν από μακριά.

Ο σκλάβος νομίζει ότι αγαπά, όταν στην πραγματικότητα είναι μόνο φοβισμένος. Ο σκλάβος δεν ξέρει το τι είναι η πραγματική αγάπη.

Η γυναίκα που φοβάται τον άνδρα της, νομίζει ότι τον λατρεύει όταν στην πραγματικότητα μόνο τον φοβάται. Ο άνδρας που φοβάται την γυναίκα του, νομίζει ότι την αγαπά όταν στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι την φοβάται. Μπορεί να φοβάται ότι θα πάει με άλλον, ή ότι ο χαρακτήρας της θα γίνει οξύς ή ότι θα του αρνηθεί σεξουαλικά κ.λ.π.

Ο εργάτης που φοβάται το αφεντικό, νομίζει ότι το αγαπά, ότι το σέβεται, ότι προσέχει τα συμφέροντά του κ.λ.π. Κανένας ψυχολογικός σκλάβος δεν ξέρει το τι είναι η αγάπη, η ψυχολογική σκλαβιά είναι ασυμβίβαστη με την αγάπη.

Υπάρχουν δύο είδη συμπεριφοράς: η πρώτη είναι αυτή που έρχεται από έξω προς τα μέσα και η δεύτερη αυτή που πάει από μέσα προς τα έξω. Η πρώτη είναι το αποτέλεσμα της ψυχολογικής σκλαβιάς και προκαλείται από αντίδραση: Μας κτυπούν και κτυπάμε, μας προσβάλουν και απαντάμε με αισχρολογίες. Ο δεύτερος τύπος συμπεριφοράς είναι ο καλλίτερος, είναι εκείνου που δεν είναι πια σκλάβος, είναι εκείνου που τίποτα δεν έχει να κάνει πλέον με την σκέψη, αίσθηση και δράση των άλλων. Αυτός ο τύπος συμπεριφοράς είναι ανεξάρτητος, είναι συμπεριφορά ευθεία και σωστή. Αν μας κτυπούν απαντάμε ευλογώντας. Αν μας προσβάλουν κρατάμε σιωπή. Αν θέλουν να μας μεθύσουν δεν πίνουμε ακόμα και αν οι φίλοι μας ενοχλούνται κ.λ.π.

Τώρα θα καταλάβουν οι αναγνώστες μας γιατί η ψυχολογική ελευθερία φέρνει αυτό που λέγεται αγάπη.

Η ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Πρέπει να γινόμαστε κάθε φορά και πιο συνειδητοί της εργασίας που πραγματοποιούμε. Είναι βασικό να γνωρίζουμε την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην Γνωστική Κίνηση και όλες τις υπόλοιπες οργανώσεις που υπάρχουν τριγύρω, ψευτοεσωτεριστικές, ψευτοαποκρυφιστικές κ.λ.π. Πριν απ’ όλα πρέπει να ξέρουμε να τοποθετούμαστε, να επικεντρωνόμαστε, αν θέλουμε να καταλάβουμε την εργασία που πρέπει να πραγματοποιήσουμε.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις σχολές που υπάρχουν τώρα στον κόσμο γενικώς, όλες ψευτοεσωτεριστικού και ψευτοαποκρυφιστικού τύπου, φτάνουμε να αποκαλύψουμε πολύ εύκολα την καταγωγή τους.

Κάποτε υπήρξε στην Ρώμη η περίπτωση μίας μοναχής που έπεφτε συνεχώς σε κατάσταση ύπνωσης. Είχε τον εξομολογητή της και μαζί του προσπαθούσε να ξεκαθαρίσει την αιτία των αιτιών αυτών των μοιραίων καταστάσεων. Πριν από όλα ο εξομολογητής κατάφερε να μάθει ότι είχε κάποτε ένα εραστή και παρ’ όλο που είχε κλειστεί σε μοναστήρι διατηρούσε μια φωτογραφία του. Ο εξομολογητής της είπε να την φέρει. Ξαφνικά αυτός κατάλαβε ότι μόνο και μόνο κοιτώντας εκείνη την φιγούρα η μοναχή έπεφτε σε ύπνωση. Εκείνος ο εξομολογητής αποφάσισε να συμβουλευτεί έναν ψυχολόγο και υπέταξαν εκείνη την μοναχή σε ψυχικά πειράματα. Τότε έγινε φανερό ότι δεν ήταν η φωτογραφία εκείνου του άνδρα που την έβαζε σε κατάσταση ύπνωσης, αλλά κάποιες πολύ λαμπερές πέτρες που υπήρχαν στο κάδρο της φωτογραφίας.

Συνεχίστηκαν οι έρευνες και πολύ γρήγορα μπόρεσε να βγει σαν συμπέρασμα ή αποτέλεσμα ότι κάθε είδους λαμπερά αντικείμενα προδιαθέτουν σε υπνωτιστικές καταστάσεις. Σαν αποτέλεσμα προήλθε μια ολόκληρη σχολή. Επαληθεύτηκε ότι μέσω των υπνωτιστικών καταστάσεων είναι δυνατόν να τροποποιηθούν κατά κάποιον τρόπο οι ψυχολογικές καταστάσεις των ασθενών, και αποφασίστηκε, τελικά, να χρησιμοποιείται η ύπνωση για να θεραπεύονται ασθενείς ή να θεραπεύονται άρρωστοι.

Έτσι γεννήθηκαν οι διάσημοι γιατροί-υπνωτιστές. Ήταν τότε που έκαναν την εμφάνισή τους στον κόσμο πολλοί οπαδοί της Υπνολογίας, της Καταληψίας, των Μέντιουμ κ.λ.π. δεν είναι περιττό να θυμίσουμε με κάποια έμφαση τους Ρίτσαρντ Σαρκότ[3], Λουίς Ζέα Ουρίμπ, Σεζάρ Λομπρόζο[4], Καμίλ Φλαμαριόν κ.λ.π.

Ανάμεσα από αυτή την σχολή υπνωτιστών διακρίθηκαν ιδιαίτερα: ένας άγγλος του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι σε αυτές τις συγκεκριμένες στιγμές και ο διάσημος Σαρκότ. Όσο για τον πρώτο είχε όλες τις ιδιότητες του Χανασμούσεν. Ο άλλος, ο δεύτερος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν το « μικρό της μαμάς», αναφέρομαι στον Σαρκότ. Τα πειράματά του ήταν πολύ αξιοσημείωτα, αλλά μια και ήταν το «μωρό», ο χαϊδεμένος της οικογένειας, ότι και αν έκανε ήταν ένα θαύμα.

Καλά, αν κάνω αναφορά σε όλους αυτούς σε γενικές γραμμές και σε πειράματα μαγνητισμού, υπνολογίας, καταληψίας, πνευματισμό και πενήντα χιλιάδες πράγματα ακόμα αυτού του είδους, το κάνω με ένα σκοπό μόνο: να σας κάνω να δείτε από πού βγήκαν οι διάφορες σχολές ψευτοεσωτεριστικού και ψευτοαποκρυφιστικού τύπου αυτής της μαύρης εποχής του Κάλι Γιούγκα.

Εκείνους τους καιρούς των δεσποινίδων Φοξ ντε Μιρβίλ, που κατάφερναν να χρησιμεύσουν σαν όργανο για την υλοποίηση της διάσημης Κάθυ Κίνγκ, ένα φάντασμα που έμεινε υλοποιημένο για τρία συνεχή χρόνια μπροστά στα μάτια των διαφόρων επιστημόνων ολόκληρου του κόσμου, εκείνες τις ημέρες της Εουζάπια Παλαντίνο ντε Νάπολες, κατά τις οποίες όλη η Ευρώπη αναταρασσόταν με τα ψυχικά φαινόμενα, ήταν που εμφανίστηκε ο Θεοσοφισμός του Ανατολικού τύπου. Και σαφώς, εσείς το ξέρετε, το ξέρουν όλοι όσοι έχουν επισκεφτεί αυτές τις οργανώσεις, σ’ αυτές τις σχολές υπάρχει πάντα ένα ανακάτωμα πνευματισμού με θεωρίες ινδοστανικού τύπου. Ο Θεοσοφισμός ποτέ δεν ήταν ελεύθερος από πνευματιστικά φαινόμενα.

Όταν γνωρίσουμε την καταγωγή των διαφόρων οργανισμών που υπάρχουν τώρα, δεν μπορεί να μας παραξενέψει με κανένα τρόπο το ότι ο Θεοσοφισμός είναι ανακατεμένος με λίγο από μέντιουμ. Το ότι τρομάζουν οι Θεόσοφοι μπροστά στον Ταντρισμό είναι φυσικό γιατί οι Θεόσοφοι δεν είναι σχολή εσωτεριστικού τύπου αλλά ψευτοαποκρυφιστικού και τίποτα λιγότερο.

Αναντίρρητα, σε εκείνη την εποχή των υπνωτιστών έπρεπε να αποκοπούν, και το έκαναν, όπως είναι φυσικό, πολλά παρακλάδια και οργανώσεις, ας τις ονομάσουμε ψευδοροδοσταυρισμό, ψευτογιογκισμό κ.λ.π. είναι τόσες που θα χρειαζόταν να συμβουλευτούμε κάποιο λεξικό για να μάθουμε τα ονόματα όλων τους.

Αλλά ας πάμε στο βάθος του ζητήματος, ποια είναι η βάση αυτών των σχολών; το Δόγμα της Εξέλιξης. Από πού βγήκε αυτό το τόσο κακαρισμένο δόγμα; Από κάποιον κύριο Δαρβίνο.

Μοιάζει απίστευτο ότι ο κύριος Δαρβίνος έχει βάλει στην τσέπη του πολλές διαπρεπείς μορφές, πολλούς εσωτεριστικούς ερευνητές, ψευτοεσωτεριστές και πολλούς ειλικρινείς υποψηφίους. Αλλά έτσι είναι, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε.

Η σύλληψη που δημιούργησαν πάνω στην επανενσάρκωση τα διάφορα ψευτοεσωτεριστικά ιδρύματα στον δυτικό κόσμο είναι λανθασμένη. Ποτέ δεν είπε ο Κύριος Κρίσνα ότι όλα τα ανθρώπινα όντα επανενσαρκώνονται. Είπε ότι μόνο οι Βούδες, οι Θεοί, οι ηλιακοί Ήρωες είχαν δικαίωμα στην επανενσάρκωση. Οι υπόλοιποι είμαστε υποταγμένοι στον Νόμο της Αιώνιας Επιστροφής όλων των πραγμάτων, αυτό είναι σαφές.

Ούτε ειπώθηκε ποτέ στην Ανατολή ότι όλα τα ανθρωποειδή όντα κατέχουν τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι. Αλλά ήταν εύκολο για τις σχολές του ψευτοεσωτεριστικού και ψευτοαποκρυφιστικού τύπου να κάνουν την ανθρωπότητα να πιστέψει ότι όλος ο κόσμος κατέχει κι’ όλας αυτά τα ανώτερα οχήματα. Έτσι αυτοί δεν έχουν κανένα εμπόδιο στο να παρουσιάσουν το θέμα «Τα επτά Σώματα του Ανθρώπου» με μια σιγουριά τέτοια που φαίνεται ότι όλα τα ανθρωποειδή κατέχουν πραγματικά όλο αυτό το σύνολο από οχήματα.

Καλώς. Το αποτέλεσμα αυτού του είδους νοσηρότητας, που διαδόθηκε στον δυτικό κόσμο, από αυτές τις σχολές υποκειμενικού, ασυνάρτητου, ασαφή και ανακριβή τύπου είναι η Καλκιάνα προσωπικότητα, δηλαδή η προσωπικότητα ίδιον αυτής της εποχής του Κάλι Γιούγκα.

Οι Καλκιάνας προσωπικότητες είναι ασεβείς, ανευλαβείς. Οι προσωπικότητες αυτού του είδους των ψευτοεσωτεριστικών και ψευτοαποκρυφιστικών σχολών έχουν χάσει, όχι μόνο την αίσθηση της αυθεντικής ευλάβειας και της αληθινής θρησκευτικότητας αλλά επίσης της λατρείας στους αρχαίους Πατριάρχες. Έτσι ώστε ενώ η ανθρωπότητα θα μπορούσε να οδηγείται από πραγματικά σοφές θρησκείες, έχει εκφυλιστεί με τις γελοίες ψευτοσοφίες, διαμορφώνοντας έτσι την Καλκιάνα προσωπικότητα.

Αρμόζει να ξέρουμε να αντιπαραβάλουμε μια Καλκιάνα προσωπικότητα με μια αυθεντικά εσωτεριστική προσωπικότητα. Ποια είναι η διαφορά τους; η Καλκιάνα προσωπικότητα είναι γεμάτη ψευτοσοφίες μποτιλιαρισμένη στο Δόγμα της Εξέλιξης, κακοπληροφορημένη πάνω στην εσωτερική σύνθεση του ανθρώπου, αγνοεί τα ταντρικά μυστήρια, φοβάται την ανάπτυξη του πυρογενούς Φιδιού στην σπονδυλική στήλη και επιπλέον, το γεγονός ότι είναι παραγεμισμένη με θεωρίες παράγει μέσα της μια αίσθηση αυτοεπάρκειας.

Αναντίρρητα η Καλκιάνα προσωπικότητα είναι θύμα της αυτοεξαπάτησης. Νομίζει ότι τα έχει επιτύχει όλα όταν δεν έχει πετύχει τίποτα και το χειρότερο είναι ότι έχει χάσει την αίσθηση της ευλάβειας. Έχει ξεχάσει την πραγματική και αυθεντική θρησκευτικότητα και έχει χάσει επίσης την ταπεινότητα μπροστά στον Δημιουργικό Λόγο. Αυτή είναι η Καλκιάνα προσωπικότητα.

Εμείς δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο των προσωπικοτήτων Καλκιάνας, δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτά τα λανθασμένα δόγματα όπως είναι της Εξέλιξης, όπως είναι το να πιστέψουμε ότι όλα τα ανθρωποειδή είναι ήδη τέλειοι Άνθρωποι, πλήρεις, με διαμορφωμένα πια τα υπαρξιακά σώματα, όπως είναι ο φόβος για το πυρογενές Φίδι των μαγικών μας δυνάμεων και για την βιωμένη εμπειρία κ.λ.π. προτιμάμε να ακολουθούμε καλλίτερα το μονοπάτι της αυθεντικής Σοφίας, το μονοπάτι των Τάντρας, της διάλυσης του εγώ και της αναγνώρισης της ίδιας μας της μιζέριας και ανικανότητας. Προτιμάμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε τίποτα, ότι είμαστε μόνο άθλια σκουλήκια της λάσπης. Ανησυχούμε, αυτό ναι, για να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, πάνω στον εαυτό μας. Θέλουμε την διάλυση του εμένα τον ίδιο, του εγώ ο ίδιος.

Χρησιμοποιούμε την έξυπνη δύναμη της Δημιουργικής Ενέργειας. Δουλεύουμε στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων που τόσο φοβίζει τους ψευτοεσωτεριστές και ψευτοαποκρυφιστές. Βρισκόμαστε λοιπόν σε έναν διαφορετικό δρόμο, ανόμοιο, επαναστατικό εκατό τοις εκατό και που παρ’ όλα αυτά έχει μια τρομερή αρχαιότητα που χάνεται στην αβάσταχτη νύχτα όλων των εποχών.

Βεβαίως τα χαρακτηριστικά της Καλκιάνας προσωπικότητας είναι αδύνατον να μπερδευτούν. Πριν από όλα, η αυτοεπάρκεια, η τρομερή υπερηφάνεια και η τρομακτική ματαιότητα που βασίζεται στις θεωρίες. Βλέπουμε, για παράδειγμα, στις σχολές της ψυχανάλυσης, παραψυχολογίας κ.λ.π. τι τρομερή υπερηφάνεια και αυτοεπάρκεια καταλαμβάνει αυτούς τους ανθρώπους με τις πραγματικές Καλκιάνας προσωπικότητες. Αυτές διακρίνονται όχι μόνο μέσα σε συγκεκριμένες ομάδες παρά εμφανίζονται και στην τηλεόραση, στον τύπο, στο ραδιόφωνο και έχουν δηλητηριάσει τελείως τον κόσμο με ένα είδος δονήσεων που στον εσωτερισμό ονομάζονται Βενενιοσκιριάνας.

Έχουν μια πλήρη αυτοεπάρκεια, κοιτάζουν με περιφρόνηση τον κόσμο του Μεσαίωνα, νομίζουν τον εαυτό τους αυτο-υπερπολιτισμένο, νομίζουν ότι έχουν φτάσει στο άκρον άωτον της σοφίας. Είναι τέτοια η περηφάνια τους που σκέπτονται να κατακτήσουν το Άπειρο, το εξωτερικό Διάστημα, γελάνε με αυτό που χαρακτηρίζουν προλήψεις των σοφών του Μεσαίωνα, να εκεί το είδος της Καλκιάνας προσωπικότητας.

Και πώς να τις κάνουμε να καταλάβουν αυτές τις Καλκιάνας προσωπικότητες ότι κάνουν λάθος;

Δεν θα έφθανε να το αρνηθούν απλώς έτσι; Μια και αυτές οι Καλκιάνας προσωπικότητες χειρίζονται την λογική και αυτή είναι το όπλο της μάχης τους, το αλογάκι της μάχης, πρέπει λοιπόν να τους κάνουμε να καταλάβουν το τι είναι η διαδικασία της λογικής.

Πρέπει να κάνουμε γνωστό σε αυτούς τους αυτοεπαρκείς και περήφανους ανθρώπους ότι ο Δον Εμμανουήλ Κάντ, ο φιλόσοφος του Κένιγκσμπεργκ, ο μεγάλος γερμανός στοχαστής, έγραψε ένα έργο με τίτλο «Η Κριτική του Αγνού Λόγου», όπως επίσης το «Η Κριτική του Πρακτικού Λόγου».

Αν μελετήσουμε τον Δον Εμμανουήλ Κάντ θα δούμε πως μας αποκρυπτογραφεί, όχι μόνο στους προσυλλογισμούς, συλλογισμούς και ισολογισμούς αλλά επίσης στον τρόπο που αναλύει τις αντιλήψεις περιεχομένων στην «Κριτική του Αγνού Λόγου»

Είναι σαφές ότι μέσω των εξωτερικών αισθητηριακών αντιλήψεων πληροφορούμε τον νου, τότε αυτός επεξεργάζεται τις αντιλήψεις περιεχομένου του με βάση, ακριβώς, τα αισθητηριακά νοητικά σύνολα. Από αυτή την οπτική γωνία, η λογική δεν θα μπορούσε να ξέρει τίποτα που δεν ανήκει στον κόσμο των πέντε αισθήσεων, δεδομένου ότι οι αντιλήψεις περιεχομένου είναι επεξεργασμένες μόνο με τα αισθητικά σύνολα και γι’ αυτό το λόγο είναι περιορισμένη μόνο από τα δεδομένα που φέρνουν οι αισθήσεις. Γι’ αυτό, τι μπορεί να ξέρει η υποκειμενική λογική πάνω στην διαίσθηση; πάνω στις ιδέες «a priori[5]»; πάνω σε αυτό που ξεφεύγει από τις αντιλήψεις περιεχομένου που βασίζονται μόνο στις εξωτερικές αισθητηριακές αντιλήψεις; Τίποτα! Έτσι;

Υπάρχει ένας άλλος τύπος λογικής που η Καλκιάνα προσωπικότητα αγνοεί τελείως, θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στην αντικειμενική λογική. Προφανώς, έχει σαν βάση τα δεδομένα της συνείδησης και είναι με αυτά τα δεδομένα που λειτουργεί.

Στον αυθεντικό εσωτερισμό η συνείδηση ονομάζεται Ζούστατ.

Η αντικειμενική λογική αναπτύχθηκε πριν να εμφανιστεί η Ελληνορωμαϊκή εποχή. Την ανέπτυξαν οι αρχέγονοι Άριοι της πρώτης υποφυλής της μεγάλης Άριας φυλής που άνθισε στην κεντρική Ασία. Την κατείχαν επίσης οι άνθρωποι της δεύτερης υποφυλής πριν από την περίοδο των ηλιακών Ρίσις. Την χρησιμοποίησαν επίσης οι Αιγύπτιοι των αρχαίων Δυναστειών των Φαραώ, οι Βαβυλώνιοι, οι σοφοί του Αφγανιστάν, του Τουρκεστάν και του Ιράκ και έφτασε να τελειώσει πρακτικά με τον Ελληνικό Συλλογισμό.

Ήταν οι Έλληνες, αυτοί άρχισαν να παίζουν με το λόγο, που κατέληξαν να εγκαταστήσουν τον υποκειμενικό συλλογισμό βασισμένο στις εξωτερικές αισθητηριακές αντιλήψεις πνίγοντας την αντικειμενική λογική, εξαλείφοντάς την από το πρόσωπο της γης. Από τότε η ανθρωπότητα κατέχει μόνο τον υποκειμενικό συλλογισμό, τις εξωτερικές αισθητηριακές αντιλήψεις, τα δεδομένα που προσφέρουν οι αισθήσεις.

Οι αντιλήψεις περιεχομένου είναι βασισμένες στα αισθητηριακά σύνολα κ.λ.π. και τίποτα δεν μπορεί να ξέρει η υποκειμενική λογική πάνω σε αυτό που ξεφεύγει από τους προηγουμένως αναφερθέντες παράγοντες. Η αισθητηριακή υποκειμενική λογική δεν μπορεί να ξέρει τίποτα πάνω στο πραγματικό, πάνω στο θεϊκό, πάνω στα μυστήρια της ζωής και του θανάτου κ.λ.π. Είναι τελείως αγνοούσα από όλα αυτά που ξεφεύγουν από τον κύκλο δράσης της που είναι οι πέντε ελαττωματικές αισθήσεις.

Αναντίρρητα υπάρχουν οι δυνάμεις της καρδιάς, οι ιδιότητες εκείνες που βρίσκονται πολύ πιο πέρα από το διανοητικό και την αποκλειστικά συλλογιστική διαδικασία του και για τις οποίες τίποτε δεν ξέρει ούτε γνωρίζει η αισθητηριακή υποκειμενική λογική.

Στην άγια γη των Βέδας υπάρχει ένα παλιό χειρόγραφο που λέει τα εξής: «Εκείνος που θα διαλογιστεί στο κέντρο της καρδιάς, θα καταφέρει τον έλεγχο πάνω στο Τάτουα Βαγιού (η αιθερική αρχή του αέρα) και θα πετύχει επίσης τα Σίντις (τις δυνάμεις των αγίων)»

Μου έρχεται στην μνήμη σε αυτές τις στιγμές η περίπτωση του Ιωσήφ του Κουπερτίνο, λένε ότι υψώθηκε στον αέρα 70 φορές και αυτό το μαγικό συμβάν, που συνέβη γύρω στο 1950, ήταν ο λόγος που αγιοποιήθηκε. Είναι αναμφίβολο ότι είχε αναπτύξει το κέντρο της καρδιάς. Όταν ένας καρδινάλιος τον ρώτησε: «Ωραία, γιατί την στιγμή που πρόκειται να υψωθείτε, καθώς βρίσκεστε σε προσευχή, βγάζετε μία κραυγή;» Τότε του απάντησε: «Το μπαρούτι, όταν φλέγεται στο αρκεβούζιο, εκρήγνυται με μεγάλο θόρυβο, το ίδιο συμβαίνει στην καρδιά που φλέγεται από την Θεϊκή Αγάπη».

Έτσι ώστε ο Ιωσήφ του Κουπερτίνο έδωσε με πρακτικό τρόπο το κλειδί των καταστάσεων Χίνας. Η καρδιά είναι που πρέπει να αναπτυχθεί για να πετύχουμε τις καταστάσεις Χίνας.

Η ασυνήθιστη Αγία Χριστίνα ανυψωνόταν συνεχώς. Πεθαμένη πια-νόμιζαν ότι ήταν πεθαμένη- πήγαιναν να την θάψουν και ξαφνικά, μέσα από το φέρετρο, υψώθηκε επιπλέοντας μέχρι το καμπαναριό της εκκλησίας.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να διηγούμαστε αναρίθμητες περιπτώσεις… Στα σίγουρα, αυτή του Φραγκίσκου της Ασίζης: ο καλός αδελφός που τον πρόσεχε, του έφερνε το φαγητό και ο μοναχός βρισκόταν ήδη ανυψωμένος, σε προσευχή, επιπλέοντας στην ατμόσφαιρα. Άλλες φορές δεν κατάφερνε ο καλός αδελφός να του δώσει την τροφή γιατί δεν τον έφτανε, βρισκόταν πια υπερβολικά ψηλά, σε τέτοιο σημείο που μερικές φορές χανόταν πάνω από μερικά δένδρα που βρίσκονταν εκεί κοντά.

Όλοι αυτοί οι μυστικιστές είχαν αναπτύξει το κέντρο της καρδιάς. Χωρίς να έχουμε αναπτύξει αυτό το κέντρο δεν μπορούμε να αποκτήσουμε εμπειρία στις καταστάσεις Χίνας.

Κοινώς, αυτός που έχει αναπτύξει το διανοητικό υποφέρει πολύ για να αποκτήσει τις καταστάσεις Χίνας, γιατί αν αναπτυχθεί το διανοητικό εις βάρος των δυνάμεων της καρδιάς ρουφώντας τις δυνάμεις της καρδιάς, χάνει τις δυνάμεις της καρδιάς. Να πούμε καλύτερα: Αλλάζει τις δυνάμεις της καρδιάς για το διανοητικό.

Καλύτερα θα ήταν να μην είμαστε διανοητικοί αλλά να έχουμε τις δυνάμεις της καρδιάς, έτσι; Αλλά δεν πρέπει να ανησυχούν γι’ αυτό οι εκπαιδευτές, η καρδιά μπορεί να αναπτυχθεί εκ νέου καλλιεργώντας το ανώτερο συναίσθημα, την προωθημένη μουσική των μεγάλων Μαέστρων, το διαλογισμό. Με το να γινόμαστε πιο μυστικιστικοί, πιο βαθειά ευλαβείς, έτσι ξανααναπτύσσεται η καρδιά, αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.

Επιπλέον πρέπει να ξέρουμε αγαπητοί μου αδελφοί, να καταλάβουμε, ότι το ανθρώπινο ον είναι διαιρεμένο σε δύο συνειδήσεις, την αληθινή και την ψεύτικη.

Όταν κανείς έρχεται στον κόσμο φέρνει στην ουσία, αποθηκευμένα από την φύση, όλα τα δεδομένα που χρειάζεται για την εσώτατη Αυτοπραγμάτωση του Είναι αλλά τι συμβαίνει; Τον βάζουν σε σχολίτσες, του δίνουν μια λανθασμένη εκπαίδευση που δεν χρειάζεται σε τίποτα και πολλές συμβουλές και διδαχές. Στο τέλος κατάληξη είναι ότι δημιουργεί κανείς μια ψεύτικη συνείδηση, και η αληθινή συνείδηση, εκείνη στην οποία βρίσκονται αποθηκευμένα τα δεδομένα που χρειάζεται κανείς για να ακολουθήσει τα ίχνη, για να ακολουθήσει το δρόμο, για να φτάσει στην απελευθέρωση του Είναι, μένει εκεί στο βάθος καταχωρημένη θλιβερά με το όνομα του υποσυνειδήτου, έχετε δει πιο παράλογο πράγμα;

Εμείς πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η ψεύτικη συνείδηση που μας έχουν διαμορφώσει φτιάχτηκε με όλες τις θεωρίες, με όλα μάθαμε σε Πρωτοβάθμιες σχολές, Προπαρασκευαστήρια και τόσα άλλα πράγματα, με το παράδειγμα των μεγαλυτέρων μας, με τις προκαταλήψεις της κοινωνίας στην οποία ζούμε, λοιπόν δεν είναι η αληθινή συνείδηση.

Πρέπει να εξαλείψουμε ότι ψεύτικο έχουμε, αυτή την συνείδηση την ψεύτικη που βασίζεται σε αυτό που μας έχουν πει, στους κανόνες του σχολείου, στα προπαρασκευαστικά μαθήματα κ.λ.π. να εξαλείψουμε πλήρως, να ξεριζώσουμε οριστικά αυτή την ψεύτικη συνείδηση για να μείνει σε εμάς μόνο η αληθινή συνείδηση, η υπερθετική Συνείδηση του Είναι, αυτό είναι που μετράει. Ας δείτε πως αυτοί οι μοντέρνοι ψυχαναλυτές, αυτοί οι διάσημοι ψυχίατροι, ψυχολόγοι, παραψυχολόγοι, οπαδοί των υπνολόγων και άλλοι, προσπαθούν κάθε φορά και περισσότερο να πνίξουν την αληθινή συνείδηση του Είναι, καταστέλλοντάς την, εξαλείφοντάς την. Θέλουν με όλα τους τα μέσα να ισχυροποιήσουν όλο και περισσότερο κάθε φορά, αυτή την ψεύτικη συνείδηση που κατέχουμε.

Ο Μεσμέρ ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, προαισθάνθηκε ότι υπήρχε μια διπλή συνείδηση στα ανθρώπινα όντα και θέλησε να την μελετήσει. Όταν κατάλαβε ότι υπήρχε μία ψεύτικη συνείδηση και ότι υπήρχε μία νόμιμη πραγματική συνείδηση, η οποία ήταν αρχειοθετημένη στο βάθος, δηλαδή υποτιμημένη, άρχισε να κάνει μαγνητικά πειράματα, πολύ αντίθετα με την υπνολογία βεβαίως.

Ο φτωχός Μεσμέρ. Τον κορόιδεψαν πολύ στην εποχή του και συνεχίζουν ακόμα να τον κοροϊδεύουν. Εναντίον του σήκωσαν την κριτική και ακόμα τώρα τον κριτικάρουν. Πολλά κείμενα υπνολογίας αρχίζουν μιλώντας ενάντια στον Μεσμέρ. Τον μισούν οι υπνωτιστές επειδή, ακριβώς, καταφέρθηκε ενάντια σε αυτή την ψεύτικη συνείδηση, αποκάλυψε ότι υπήρχε μια διπλή συνείδηση, η αληθινή και η ψεύτικη. Ο Μεσμέρ έφτασε να ξεμασκαρέψει την ψεύτικη συνείδηση μπροστά στην επίσημη ετυμηγορία της κοινής γνώμης και είναι σαφές ότι σχεδόν τον κατασπάραξαν, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων.

Ωραία, για να μην παρεκκλίνουμε τόσο από το θέμα, αυτό που θέλω να πω είναι ότι η εσωτερική ανάπτυξη κατορθώνεται μόνο προσπαθώντας να πετάξουμε στα σκουπίδια την ψεύτικη συνείδηση και δίνοντας προσοχή στην αληθινή συνείδηση, στην αυθεντική συνείδηση.

Τι είναι αντιληπτό σαν ψεύτικη συνείδηση; Εκείνη που μας διαμόρφωσαν από τότε που γεννηθήκαμε, αυτή που έγινε με τα παραδείγματα, με τα διδάγματα όλων των συγγενών μας, αυτή που μας διαμόρφωσαν στο σχολείο, στην Δευτεροβάθμια σχολή κ.λ.π., αυτή που διαμορφώθηκε με όλες τις κοινωνικές προκαταλήψεις, που έχουμε αποκτήσει και που πρόκειται να αποκτήσουμε.

Όλα αυτά πρέπει να τα πετάξουμε στα σκουπίδια και να βάλουμε να κυριαρχεί η αληθινή συνείδηση για να δουλέψουμε. Αυτό δείχνει ότι πρέπει να μετατραπούμε σε ένα παιδί για να δουλέψουμε, να μετατραπούμε σε νήπιο, σε ένα μικρούλη κατά το λεπτό της δουλειάς, ανεφοδίαστο με θεωρίες και βάζοντας στο παιχνίδι την αληθινή Σοφία.

Έτσι λοιπόν, έχω κάνει αυτό το κεφάλαιο με τον σκοπό να επικεντρωθούμε, να αναγνωρίσουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο, να καταλάβουμε ότι δεν περπατάμε στο δρόμο όλων των σχολών, αιρέσεων και τάξεων που διαμορφώνει η Καλκιάνα προσωπικότητα, ότι είμαστε διαφορετικοί, αυτό είναι όλο.

ΙΣΧΥΡΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ

Ισχυρογνωμοσύνη είναι η επιμονή σε κάτι. Εδώ είναι το να δείχνουμε ένα λάθος, και γι’ αυτό ποτέ δεν θα κουραστώ να επιμένω ότι και η αιτία όλων των λαθών είναι το εγώ, ο εαυτός μου. Δεν με πειράζει αν τα διανοητικά ζώα ενοχλούνται επειδή μιλάω ενάντια στο εγώ, ότι και αν στοιχίσει θα συνεχίσω με την ισχυρογνωμοσύνη.

Έχουν περάσει οι μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι και ο κόσμος βρίσκεται στο κατώφλι του τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου. Ο κόσμος βρίσκεται σε κρίση, παντού υπάρχει αθλιότητα, αρρώστιες και άγνοια.

Τίποτε καλό δεν μας έχουν αφήσει οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος μας άφησε την τρομερή γρίπη που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους την χρονιά του 1918. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μας άφησε μια διανοητική επιδημία χειρότερη από την επιδημία του πρώτου. Αναφερόμαστε στην βδελυρή «υπαρξιακή φιλοσοφία» που έχει δηλητηριάσει τελείως τις νέες γενιές και ενάντια στην οποία καταφέρεται η Επανάσταση της Διαλεκτικής.

Όλοι μας έχουμε δημιουργήσει αυτό το κοινωνικό χάος στο οποίο ζούμε και πρέπει να δουλέψουμε για να το διαλύσουμε και να κάνουμε ένα καλλίτερο κόσμο μέσα από τις διδασκαλίες που παραδίδω σε αυτό το έργο.

Δυστυχώς, ο κόσμος σκέφτεται μόνο το εγωιστικό εγώ του και λέει: «Πρώτος εγώ, δεύτερος εγώ και τρίτος εγώ!». Το έχουμε ήδη πει και θα το επαναλάβουμε: Το εγώ καταστρέφει την τάξη που εγκαθιστά η Επαναστατική Ψυχολογία.

Εάν θέλουμε στ’ αλήθεια και πολύ ειλικρινά την Επανάσταση της Διαλεκτικής, χρειαζόμαστε πρώτα την ριζική μεταμόρφωση του ατόμου.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που δέχονται την ανάγκη μιας πλήρους και αποφασιστικής ριζικής εσωτερικής αλλαγής, αλλά δυστυχώς, υπάρχουν ειδικές ενθαρρύνσεις και κίνητρα.

Στους ανθρώπους αρέσει να τους λέμε ότι πηγαίνουν καλά, να τους δίνεις χτυπηματάκια στον ώμο, να τους λες ωραίες ενθαρρυντικές λέξεις κ.λ.π.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που απαιτούν ένα πολύ ωραίο λόγο που να τους χρησιμεύσει σαν παρακίνηση, κάποια πεποίθηση, κάποια ιδεολογία ή οποιαδήποτε ουτοπία για να αλλάξουνε.

Υπάρχουν μερικοί που απαιτούν την ελπίδα μιας καλής δουλειάς σαν παρακίνηση για να αλλάξουν. Υπάρχουν μερικοί που απαιτούν έναν καλό αρραβώνα ή έναν μεγαλοπρεπή γάμο που θα τους χρησιμεύσει σαν παρακίνηση για να αλλάξουν.

Κανείς δεν θέλει να αλλάξει γιατί έτσι, αλλά εξ αιτίας ενός καλού κινήτρου για την δράση. Τους ανθρώπους τους γοητεύουν οι ενθαρρύνσεις. Δεν θέλουν να καταλάβουν οι φτωχοί άνθρωποι ότι αυτές οι ενθαρρύνσεις είναι πολύ κούφιες και επιφανειακές και γι’ αυτό είναι τελείως λογικό να πούμε ότι δεν χρησιμεύουν.

Οι ενθαρρύνσεις ποτέ στην ζωή, ποτέ στην ιστορία των αιώνων, δεν έχουν μπορέσει να προκαλέσουν μέσα σε κάποιο άτομο μια πλήρη, αποφασιστική και ριζική αλλαγή.

Μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένα ενεργητικό κέντρο που δεν μπορεί να καταστραφεί με τον θάνατο του φυσικού σώματος και διαιωνίζεται, για δυστυχία του κόσμου, στους απογόνους μας. Αυτό το κέντρο είναι το εγώ, το ο εαυτός μου, το ο εαυτός σου. Χρειαζόμαστε, είναι απολύτως επείγουσα ανάγκη, να δημιουργήσουμε μια ριζική αλλαγή μέσα σε αυτό το μαγνητικό κέντρο που λέγεται εγώ.

Τα χτυπηματάκια στον ώμο, οι ωραίες λέξεις, οι όμορφες φιλοφρονήσεις, οι ωραίες ενθαρρύνσεις, οι ευγενείς παρακινήσεις κ.λ.π. δεν μπορούν ποτέ να δημιουργήσουν καμία ριζική αλλαγή σ’ αυτό το ενεργητικό κέντρο που λέγεται εγώ και που βρίσκεται μέσα σε εμάς τους ίδιους.

Αν πολύ ειλικρινά και από το βάθος της καρδιάς μας θέλουμε μια ριζική αλλαγή μέσα σε αυτό το κέντρο που λέγεται εγώ, πρέπει να αναγνωρίσουμε την λυπηρή κατάσταση της αθλιότητάς μας και την εσωτερική μας φτώχεια και να ξεχάσουμε τον εαυτό μας για να δουλέψουμε ανιδιοτελώς για την ανθρωπότητα. Αυτό σημαίνει αυταπάρνηση, πλήρη λησμονιά και πλήρη εγκατάλειψη του εαυτού μας.

Είναι αδύνατον να υπάρξει μια ριζική αλλαγή στους εαυτούς μας, εάν σκεφτόμαστε να γεμίσουμε τις τσέπες μας με χρήματα και περισσότερα χρήματα.

Το εγώ, ο εαυτός μου θέλει να μεγαλώσει, να καλυτερεύσει, να εξελιχθεί, να σχετισθεί με τους μεγάλους της Γης, να αποκτήσει επιρροή, θέση, περιουσία κ.λ.π. Οι επιφανειακές αλλαγές στον εαυτό μας δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, δεν αλλάζουν τίποτα και δεν μεταμορφώνουν κανέναν και τίποτα. Χρειάζεται, μέσα σε καθένα μας, μια βαθιά αλλαγή. Αυτή η αλλαγή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στο κέντρο που φέρουμε μέσα μας, στο εγώ. Χρειάζεται να σπάσουμε σαν πήλινο φλιτζάνι αυτό το εγωιστικό κέντρο.

Είναι επείγον να αφαιρέσουμε το εγώ για να δημιουργήσουμε μέσα σε καθένα μας μια βαθιά, ριζική, πλήρη και αληθινή αλλαγή. Έτσι όπως είμαστε, έτσι όπως βρισκόμαστε χρησιμεύουμε μόνο για να πικραίνουμε την ζωή μας και να πικραίνουμε την ζωή των ομοίων μας.

Το εγώ θέλει να γεμίσει με τιμές, χρήμα, αρετές κ.λ.π. Το εγώ θέλει απολαύσεις,, φήμη, κύρος κ.λ.π. και στον τρελό του πόθο να επεκταθεί, δημιουργεί μια εγωιστική κοινωνία στην οποία υπάρχουν μόνο φιλονικίες, ωμότητες, ακόρεστη ζήλια, φιλοδοξίες χωρίς όρια ούτε περιορισμούς, πόλεμοι κ.λ.π.

Για δική μας δυστυχία, είμαστε μέλη μιας κοινωνίας δημιουργημένης από το εγώ. Αυτή η κοινωνία είναι άχρηστη, βλαβερή και επιζήμια. Μόνο ξεριζώνοντας ριζικά το εγώ, μπορούμε να αλλάξουμε πλήρως και να αλλάξουμε τον κόσμο. Αν αλήθεια θέλουμε το ριζικό ξερίζωμα του εγώ είναι επείγον να έχουμε ήσυχη την μνήμη για να γαληνεύει ο νους και μετά να αυτοπαρατηρούμαστε με ηρεμία για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.

Πρέπει να παρατηρήσουμε τους εαυτούς μας όπως κάποιος που παρατηρεί και συγκρατεί πάνω από τον εαυτό του μια χειμαρρώδη μπόρα.

Κανείς στο εγώ δεν μπορεί να διαλύσει το εγώ βρίσκοντας υποκατάστατα, σταματώντας το ποτό και αλλάζοντάς το με το τσιγάρο, εγκαταλείποντας μία γυναίκα για να παντρευτεί μια άλλη, αφήνοντας ένα ελάττωμα για να το αντικαταστήσει με άλλο ή φεύγοντας από μία σχολή για να πάει σε άλλη σχολή.

Αν στ’ αλήθεια θέλουμε μια ριζική αλλαγή μέσα σε εμάς τους ίδιους, πρέπει να αφήσουμε στην άκρη όλα αυτά τα πράγματα που μας φαίνονται θετικά, όλες αυτές τις παλιές συνήθειες και όλα αυτά τα λανθασμένα ήθη.

Ο νους είναι η κεντρική έδρα του εγώ. Χρειαζόμαστε μια αλλαγή στην κεντρική έδρα ώστε μέσα σε κάθε έναν από εμάς να υπάρξει αληθινή επανάσταση.

Μόνο με πραγματική αυταπάρνηση και κατανόηση αυτού που δυστυχώς είμαστε και χωρίς ενθαρρύνσεις και κίνητρα κανενός είδους, μπορούμε στ’ αλήθεια να πετύχουμε το ξερίζωμα του εγώ.

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩ

Τα στάδια του εγώ συναντιούνται ταξινομημένα με τον εξής τρόπο:

ΣΤΕΡΕΟΨΥΧΙΚΑ: είναι τα ταυτιστικά στάδια που βρίσκονται εσώτατα συσχετισμένα με τις εξωτερικές αντιλήψεις που λαμβάνονται μέσω των αισθήσεων και που βρίσκονται συνδεδεμένα με τον κόσμο των εντυπώσεων.

ΝΕΟΨΥΧΙΚΑ: είναι τα διαδικαστικά στάδια των δεδομένων, δηλαδή αυτά που παρουσιάζουν καλώς ή παρουσιάζουν κακώς όλες τις πολλαπλές καταστάσεις που ζει το διανοητικό ζώο. Σε αυτά τα στάδια δουλεύει η κακή μας γραμματέας που είναι η προσωπικότητα.

ΑΡΧΑΙΟΨΥΧΙΚΑ: είναι τα επανερχόμενα στάδια (μνήμη του εγώ) που βρίσκονται στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου. Είναι οι αναμνήσεις του παρελθόντος που βρίσκονται αρχειοθετημένες με φωτογραφικό και φωνογραφικό τρόπο.

«ΜΠΛΕ ΧΡΟΝΟΣ»: Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ

Στο μυστηριώδες κατώφλι του Ναού των Δελφών υπήρχε γραμμένο στην ζωντανή πέτρα ένα ελληνικό ρητό που έλεγε: ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ, «Άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς». Η μελέτη του εαυτού, ο γαλήνιος στοχασμός είναι προφανές ότι σε τελική ανάλυση καταλήγει σε ησυχία και σε σιωπή του νου.

Όταν ο νους είναι ήσυχος και σε σιωπή, όχι μόνο σε επιφανειακό και διανοητικό επίπεδο, αλλά σε όλα και κάθε ένα από τα 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα επέρχεται το καινούριο, απομποτιλιάρεται η ουσία, η συνείδηση και έρχεται το ξύπνημα της ψυχής, η έκσταση και το Σαμαντί.

Η καθημερινή πρακτική του διαλογισμού μας μεταμορφώνει ριζικά. Οι άνθρωποι που δεν δουλεύουν στην εκμηδένιση του εγώ, ζουν πεταλουδίζοντας από σχολή σε σχολή και δεν βρίσκουν το διαρκές κέντρο βαρύτητάς τους, πεθαίνουν αποτυχημένοι χωρίς να έχουν καταφέρει την εσώτατη Αυτοπραγματοποίηση του Είναι.

Το ξύπνημα της συνείδησης είναι δυνατόν μόνο μέσω της απελευθέρωσης και της χειραφέτησης από τον διανοητικό δυαδισμό, από την μάχη των αντιθέσεων, από την διανοητική φουρτούνα. Οποιαδήποτε υποσυνείδητη, παρασυνειδητή ή ασυνείδητη μάχη, μετατρέπεται σε μια παγίδα για την απελευθέρωση της ουσίας.

Κάθε αντιθετική μάχη όσο ασήμαντη και ασυνείδητη και αν είναι αυτή, εκδηλώνει στις ατομικές κολάσεις του ανθρώπου σκοτεινά, άγνωστα σημεία. Το να παρατηρήσουμε και να γνωρίσουμε αυτές τις υπανθρώπινες απόψεις του εαυτού, καταλήγει απαραίτητο για να πετύχουμε την απόλυτη ησυχία και σιωπή του νου. Μόνο σε απουσία του εγώ είναι δυνατόν να πειραματιστούμε και να ζήσουμε την Ολοκληρωτική Επανάσταση και την Επανάσταση της Διαλεκτικής.

Ο ΜΠΛΕ ΧΡΟΝΟΣ, η Θεραπευτική της Ανάπαυσης έχει βασικούς κανόνες χωρίς τους οποίους θα κατέληγε αδύνατον να χειραφετηθούμε από τους εξευτελιστικούς χαλκάδες του νου. Αυτοί οι κανόνες είναι:

–ΧΑΛΑΡΩΣΗ: είναι απαραίτητο να μάθουμε να χαλαρώσουμε το σώμα για τον διαλογισμό, κανένας μυς δεν πρέπει να μείνει σε ένταση. Είναι επείγον να προκαλούμε και να ρυθμίζουμε τον ύπνο κατά βούληση. Είναι καταφανές ότι από το σοφό συνδυασμό ύπνου και διαλογισμού προκαλείται αυτό που λέγεται Φώτιση.

–ΑΝΑΔΡΟΜΗ: τι ψάχνουμε μέσω της αναδρομής; Το διανοητικό ζώο, δεδομένης της μηχανικής ζωής που ζει καθημερινώς, ξεχνάει τον εαυτό του και πέφτει στην γοητεία, προχωρά με την συνείδηση κοιμισμένη χωρίς να θυμάται τι έκανε την στιγμή που σηκώθηκε, αγνοώντας τις πρώτες σκέψεις της ημέρας, τις δράσεις του και τα μέρη στα οποία βρέθηκε. Η αναδρομή έχει σαν σκοπό να συνειδητοποιήσουμε όλες τις ενέργειες ή δράσεις του παρελθόντος. Όταν πραγματοποιήσουμε την αναδρομή στον διαλογισμό, δεν βαρύνουμε με αντιρρήσεις του νου. Θα φέρουμε την ανάμνηση των καταστάσεων του παρελθόντος, από την στιγμή κατά την οποία άρχισε η αναδρομή μέχρι το λεπτό της ζωής που επιθυμούμε. Κάθε ανάμνηση πρέπει να την μελετήσουμε χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτήν.

–ΓΑΛΗΝΙΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ: πρώτα, πρέπει να γίνουμε τελείως συνειδητοί της ψυχικής κατάστασης στην οποία βρισκόμασταν Πριν αναβλύσει οποιαδήποτε σκέψη. Να παρατηρούμε γαλήνια τον νου μας, να βάζουμε πλήρη προσοχή σε κάθε διανοητική μορφή που κάνει την εμφάνισή της στην οθόνη του διανοητικού. Είναι επείγον να μετατραπούμε σε φρουρούς του ίδιου μας του νου κατά την διάρκεια οποιασδήποτε ανήσυχης δραστηριότητας και να σταματήσουμε για μια στιγμή για να την παρατηρήσουμε.

-ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ: να εξετάσουμε, να ψάξουμε, να ερευνήσουμε την ρίζα και την καταγωγή κάθε σκέψης, ανάμνησης, επιρροής, συγκίνησης, συναισθήματος, μνησικακίας κ.λ.π. σύμφωνα με το πώς αναβλύζουν στο νου.

Στη διάρκεια της ψυχανάλυσης θα πρέπει να εξετάσουμε, να εκτιμήσουμε και να ψάξουμε την βασική καταγωγή, αιτία, λογική ή λόγο κάθε σκέψης, ανάμνησης, εικόνας και συνδέσμου, σύμφωνα με το πώς αναβλύζουν από το βάθος του υποσυνείδητου.

-ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΩΝ ΜΑΝΤΡΑΜ ή ΚΟΑΝ[6]: τα αντικείμενα αυτής της φάσης είναι: α) να ανακατέψουμε μέσα στο εσωτερικό μας σύμπαν τις μαγικές δυνάμεις των Μάντραμ ή Κοάνες. β) να ξυπνήσουμε συνείδηση. γ) να συσσωρεύσουμε εσώτατα χριστικά άτομα υψηλότατου βολτάζ.

Σε αυτή την ψυχολογική δουλειά το διανοητικό πρέπει να αναλάβει μια δεκτική κατάσταση, πλήρη, ενοποιητική, ολόκληρη, ήσυχη και βαθειά. Με τους κοάνες ή φράσεις χειραφέτησης του νου επιτυγχάνεται η δεκτική, ενοποιητική κατάσταση.

–ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΙΣ: βασίζεται σε μια ενδοσκοπική γνώση του εαυτού μας. Το να στραφούμε προς τα μέσα είναι απαραίτητο στην διάρκεια του βαθύ διαλογισμού. Σε αυτό το στάδιο θα δουλέψουμε στην διαδικασία της κατανόησης του εγώ ή του ελαττώματος που θέλουμε να αποσυνθέσουμε. Ο γνωστικός σπουδαστής θα συγκεντρωθεί στο ψυχολογικό επιπρόσθετο και θα το διατηρήσει στην οθόνη του νου. Πριν απ’ όλα, είναι απαραίτητο να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του.

Η υπερθετική ανάλυση αποτελείται από δύο φάσεις που είναι:

α) Αυτοεξερεύνηση: να εξετάσουμε στο βάθος της συνείδησης και στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου πότε ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μας που εμφανίστηκε το ελάττωμα, πότε ήταν η τελευταία και σε ποιες στιγμές έχει περισσότερη δύναμη για να εμφανίζεται.

β) Αυτοανακάλυψη: να ερευνήσουμε ποιες είναι οι τροφές του εγώ. Να τεμαχίσουμε και να διαιρέσουμε το ελάττωμα σε διάφορα κομμάτια και να μελετήσουμε κάθε ένα από αυτά για να πετύχουμε να μάθουμε από τι είδους εγώ προέρχεται και τι είδους εγώ προκύπτουν από αυτό.

-ΑΥΤΟΔΙΚΗ: να καθίσουμε το ελάττωμα που μελετάμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Να φέρουμε στην δίκη τις ζημιές που προξενεί στην συνείδηση και τις ωφέλειες που θα έφερνε στην ζωή μας η εκμηδένιση του ελαττώματος που δικάζεται.

–ΠΡΟΣΕΥΧΗ: να ζητήσουμε από την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, την εσωτερική και ατομική Μητέρα, με πολλή θέρμη. Να της μιλήσουμε με ειλικρίνεια και να στρέψουμε μέσα όλα τα ελαττώματα και τις αποτυχίες που έχουμε ώστε Αυτή, που είναι η μοναδική ικανή να αποσυνθέσει το εγώ, να τα αποσυνθέσει μέχρι την ίδια τους την ρίζα.

Καταλήγει ευχάριστο και ενδιαφέρον να παρευρισκόμαστε, κάθε φορά που μπορούμε, στις Σάλες διαλογισμού, στα γνωστικά Lumisial.

Είναι απαραίτητο να εφαρμόζουμε το διαλογισμό πάντοτε με τα μάτια κλειστά με σκοπό να αποφύγουμε τις εξωτερικές αισθητηριακές αντιλήψεις.

ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ

Στις ατομικές κολάσεις πρέπει να αποσυνθέσουμε τα πτώματα του εγώ με την αιχμή της ηλεκτρικής σεξουαλικής δύναμης. Δεν πρέπει να περιμένουμε να τα αποσυνθέσει ο χρόνος.

Το πολύτιμο Διαμάντι με το οποίο ο Σολομώντας καθάρισε τις πολύτιμες πέτρες, είναι η Φιλοσοφική Πέτρα. Αποσυνθέτοντας τα πτώματα του εγώ πρέπει να κατευθύνουμε όλες τις προσπάθειές μας στο να «μην ξαναδημιουργήσουμε φυσικά σώματα γιατί είναι τρωτά και εκτεθειμένα στα γηρατειά και στον θάνατο».

Αναμφισβήτητα το Κάρμα δημιουργεί σώματα.

Από έλλειψη ψυχολογικής δουλειάς, οι άνθρωποι αυτής της εποχής δεν είναι βαθείς και τους αρέσει να είναι επιφανειακοί. Νομίζουν τους εαυτούς τους ικανούς να γελάνε με όλους τους πολιτισμούς.

Σε αυτούς τους καιρούς, ο ανθρώπινος νους βρίσκεται εκφυλισμένος για εκείνον τον λόγο της σύλληψης. Κάθε εκπεμπόμενη σύλληψη είναι το αποτέλεσμα από αυτό που έχουν πει άλλοι, από αυτό που έχουν μελετήσει.

Η αυτοσύλληψη βασίζεται στον πειραματισμό του ιδιαίτερου τρόπου σκέψης.

Ο Γκουρτζίεφ είναι υποτυπώδης[7] στις σκέψεις του.

Ο Κρισναμούρτι έχει τις αυτοσυλλήψεις του γιατί δεν έχει διαβάσει ποτέ κανέναν.

Η ανισορροπία και το σπάσιμο της αρμονίας του Κόσμου επέρχονται όταν η αυτοεξουσία δεν κατέχεται μέσα.

Πως γίνεται να κατέχουμε αυτοεξουσία εάν δεν είμαστε ιδιοκτήτες του εαυτού μας;

Η αυτοδράση μπορεί να είναι δυνατή μόνο όταν έχουμε το Είναι μέσα μας.

Η Φιλοσοφική Πέτρα, η αυτοϊδέα, η αυτοδράση και η αυτοεξουσία, είναι δυνατές μόνον όταν αποσυντίθενται τα πτώματα του εγώ στις ψυχολογικές ατομικές κολάσεις.

ΨΥΧΟΓΕΝΕΣΙΣ

Ο πολιτισμός μας, με την τόσο αστραφτερή εμφάνιση της κατάκτησης του διαστήματος και της εισχώρησης στην ύλη, είναι σάπιος από την λέπρα της ηθικής παρακμής της ομοφυλοφιλίας, του λεσβιανισμού και της ναρκομανίας.

Αυτός ο πολιτισμός έχει μπει στην φάση της πτώσης για να εκκαθαριστεί όπως έχει συμβεί και με άλλους πολιτισμούς. Μας το δείχνει η ιστορική μαρτυρία της περήφανης και αυτοκρατορικής Ρώμης, όπου τα σημάδια της πτώσης φάνηκαν όταν στην μεγαλοπρέπεια ενός αυστηρού και ηθικού έθνους συνέβησαν ριζικές αλλαγές που το βύθισαν στις διαστροφές παρ’ όλο που ήταν μια κοινωνία που είχε κατακτήσει τον αρχαίο κόσμο.

Σε τι βασίζομαι; Σε σαφή και ισχυρά γεγονότα! Ένας μεγάλος πολιτισμός όπως ο αγγλικός τώρα πια εξάγει μόνο μια ψυχολογική λέπρα που μολύνει διανοητικά τις γενιές αυτής της εποχής. Το αγγλικό γκρουπ Σεξ Πίστολς οι οποίοι είναι ικανοί να κάνουν όλα τα αντίθετα από το κατεστημένο αλλά με αρνητικό τρόπο, για να εμφανίζονται σαν εξέχουσες φιγούρες, είναι οι δημιουργοί του Πανκ-Ροκ. Είναι οι διαμορφωτές νοσηρών τραγουδιών με άσχημες λέξεις, θέματα που ασχολούνται με την άμεση επίθεση, όχι μόνο ενάντια στους θεσμούς αλλά μέχρι και ενάντια στο ίδιο το κοινό που τους ακούει με την συνείδηση κοιμισμένη.

Η βρώμα είναι η σημαία των Σεξ Πίστολς, υποκειμενικό μήνυμα που παραδίδουν σ’ αυτή την φτωχή ανθρωπότητα που είναι σάπια μέχρι το μεδούλι.

Οι Σεξ Πίστολς είναι ένα επιθετικό γκρουπ, καταχράται όλα όσα καθορίζει όπως την θρησκεία του Πανκ-Ροκ. Τραγούδια ενάντια στην αγάπη γεμάτα με κυνισμό, ενάντια στην καταπίεση και την επίθεση, δημιουργημένα από τέσσερις νέους της αγγλικής εργατικής τάξης που είναι ενάντια στην ελίτ. Καταλήγει παράλογο να μπορούν αυτά τα διανοητικά ζώα να δημιουργήσουν μια θρησκεία ξεχνώντας ότι η λέξη θρησκεία έρχεται από την ελληνική γλώσσα και σημαίνει ένωση με την θεϊκότητα. Αλλά τι είδους θεϊκότητα έχουν αυτοί οι εκφυλισμένοι άνθρωποι που οι νέοι τους λατρεύουν μέσα στην ύπνωσή τους σαν να ήταν τίποτα σπουδαίο; Αυτό το μουσικό ρεύμα που φτιάχνουν οι Σεξ Πίστολς δημιουργεί το πιο κολασμένο περιβάλλον της τωρινής ύπαρξης, αυτό βεβαιώνεται από εκατοντάδες νέους βυθισμένους στην πιο βαθιά πνευματική και ψυχολογική άγνοια που συμμετέχουν σε αυτά τα ακροατήρια του «Εκατό Κλαμπ» του Λονδίνου.

Το κύμα της Πανκ προχωρά παρ’ όλη την αντίσταση και στα αναρίθμητα διεθνή περιοδικά εμφανίζεται πια η υποκειμενική μόδα. Ρούχα από κουρέλια, απορρίμματα από ότι υλικό υπάρχει τα χρησιμοποιούν σαν στολίδια, κοντό μαλλί και βαμμένο με διάφορα χρώματα, πουκάμισα και πέδιλα με επιγραφές ενάντια σε όλα. Αυτή είναι μια σαφής απόδειξη των συμπτωμάτων της ψυχολογικής λέπρας που έχει η ανθρωπότητα και που την έχει σαπίσει τόσο.

Σε πολλές από τις συναντήσεις τους, η φυσική επιθετικότητα -θυμός- γίνεται της μόδας. Με μεγάλη ευκολία προσβολές ακόμη και μπουκάλια πετιούνται από την ίδια την σκηνή των Σεξ Πίστολς. Όλα αυτά πολλές φορές τελειώνουν με καυγάδες και μέχρι που φτάνουν στην φυλακή και τα νοσοκομεία. Παρ’ όλη αυτή την προσβλητική πολυλογία και το πέταγμα πραγμάτων εμφανίζονται κάποιοι άγγλοι νεαροί που φωνάζουν ότι αγαπάνε τους Σεξ Πίστολς γιατί είναι ότι ανώτερο, όπως ήδη συνέβη σε κάποιες εμφανίσεις στο κλαμπ Παράδεισος στην οδό Μπριούερ.

Περιέργως στο συγκρότημα Σεξ Πίστολς επικεφαλής είναι ο Τζόνυ Ρότεν (Γιαννάκης Σάπιος), ο αρχηγός που ποτέ πριν δεν είχε τραγουδήσει, ο Σίντ Βίσιους (Σίντ Διεφθαρμένος), ο Πώλ Κούκ (Παύλος Κόκορας) και ο Στίβ Τζόουνς. Στην Αγγλία δεν σέβονται κανέναν και δύσκολα θα μπορούσαν να έρθουν στην χώρα μας.

Θεωρώ ότι η ζωή δεν θα εξηγούνταν χωρίς περιόδους εξέλιξης και πτώσης όπως αυτή του κύματος Πανκ, που αναφέρονται σε φυτά, ζώα, ανθρώπινα όντα, στα αστέρια και τους αστερισμούς.

Οι ιστορικοί κύκλοι έχουν επίσης μια εξέλιξη και μετά μία πτώση που μοιραία παρουσιάζεται, η οποία φθείρει πέτρες, κονιορτοποιεί ήλιους, μετατρέπει σε γέροντα αυτόν που ήταν παιδί, μετατρέπει σε κάρβουνο αυτό που ήταν δέντρο και βυθίζει στο βάθος των ωκεανών τις ηπείρους ή τις κάνει να αναδυθούν.

Τα αξιώματά μας που παρουσιάζονται σε αυτό το έργο έχουν σκοπό να διαμορφώσουν τις βάσεις ενός νέου πολιτισμού που να μην έχει λέπρα και να βασίζεται στην Ψυχογένεση. Δηλαδή στην δημιουργία του ανθρώπου πρώτα, για να περάσουμε μετά στον υπεράνθρωπο μέσω της σεξουαλικής και διανοητικής Υπερδυναμικής στην οποία δίνουμε έμφαση σε αυτό το βιβλίο.

Στα Γνωστικά μας Ιδρύματα που διαδίδουν την διδασκαλία μου μπορούν να μπουν όλοι όσοι θέλουν, πάντα εφ’ όσον έχουν υπερβατικές φιλοδοξίες και θέλουν να πραγματοποιήσουν μέσα στον εαυτό τους την Ψυχογένεση, εδώ και τώρα.

Ο άνθρωπος που δεν έχει κάνει την Ψυχογένεση μέσα στον εαυτό του χρησιμοποιεί ένα άπειρα μικρό μέρος των ικανοτήτων και δυνάμεών του, γι’ αυτό καλώ τους αναγνώστες μας να βάλουν σε εφαρμογή τις ψυχολογικές διδασκαλίες που παραδίδω σε αυτά τα κεφάλαια για να μάθουν να αποκτούν το ανώτερο όφελος από την ψυχή τους.

Μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον υπάρχουν ατελείωτες δυνατότητες για μια γνώση επίσης χωρίς όρια. Όλοι κατέχουμε σε εμβρυακό στάδιο μεγάλες ψυχολογικές ικανότητες που θα αναβλύσουν το ίδιο λεπτό που θα κάνουμε την δουλειά μιας Ψυχογένεσης μέσα μας χωρίς να περιμένουν ούτε μια στιγμή παραπάνω. Το ανθρώπινο ον πρέπει να γίνει ικανό να γνωρίσει όσα ανήκουν στην ύπαρξή του, αυτό είναι ένα γεγονός όσο και η ελεύθερη βούληση. Γιατί είμαστε εδώ; Από πού ερχόμαστε; Προς τα πού πάμε; όλα αυτά πρέπει να γίνουν γνωστά εδώ και τώρα και να είναι ελεύθερα από δογματισμούς και θεωρίες.

Μέσα από τις ψυχολογικές πειθαρχίες που έχω δείξει μπορούμε να καλυτερεύσουμε ψυχικά, δηλαδή, να κάνουμε την Ψυχογένεση μέσα μας για να έρθουμε σε επαφή με τις διάφορες διαστάσεις της φύσης.

Καθώς θα προχωράμε δουλεύοντας στην Ψυχογένεσή μας θα βλέπουμε την προσωπική μας ανάπτυξη, έχοντας έτσι πρόσβαση στις βαθιές εσωτερικές γνώσεις που διαμέσου της ροής των αναρίθμητων αιώνων βρίσκονται εκεί, στην διάθεση κάθε ανθρώπινου όντος που επιθυμεί ειλικρινά να βρει απαντήσεις σε μια ποσότητα κενών και ερωτηματικών και που χωρίς να ξέρει επιχειρεί την αθάνατη υπόδειξη του Μεγάλου Δάσκαλου: Ψάξτε και θα βρείτε…

Σε σύνθεση θα πούμε ότι η Ψυχογένεση βασίζεται στην φράση της επιγραφής στον αρχαίο Ναό των Δελφών: « Σε προειδοποιώ όποιος και αν είσαι, ω! εσύ που επιθυμείς να βολιδοσκοπήσεις τα μυστήρια της φύσης, ότι αν δεν βρεις μέσα σε σένα τον ίδιο εκείνο που ψάχνεις, ούτε έξω θα μπορέσεις να το βρεις. Αν αγνοείς τις ομορφιές του ίδιου σου του σπιτιού, πως σκοπεύεις να βρεις άλλες ομορφιές; Σε σένα βρίσκεται κρυμμένος ο θησαυρός των θησαυρών. Ω! άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς».

Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ

Θα μιλήσουμε για την μετατροπή της ζωής και αυτό είναι δυνατόν αν κανείς το σκοπεύει κατά βάθος.

Μετατροπή, σημαίνει ότι ένα πράγμα αλλάζει σε άλλο πράγμα διαφορετικό. Είναι λογικό να είναι όλα επιδεκτικά αλλαγών.

Υπάρχουν μετατροπές της ύλης πολύ γνωστές. Κανείς δεν θα μπορούσε να αρνηθεί, για παράδειγμα, ότι η ζάχαρη μετατρέπεται σε αλκοόλ και ότι αυτό μετατρέπεται σε ξύδι από την δράση των ζυμώσεων. Αυτή είναι η μετατροπή μιας μοριακής ουσίας. Ξέρει κανείς από την χημική ζωή των στοιχείων, για παράδειγμα, ότι το ράδιο μετατρέπεται αργά σε μόλυβδο.

Οι αλχημιστές του μεσαίωνα μιλούσαν για την μετατροπή του μολύβδου σε χρυσό. Όμως, δεν υπαινίσσονταν πάντα το καθαρά φυσικό, μεταλλικό θέμα. Κανονικά ήθελαν να δείξουν με αυτή την λέξη την μετατροπή του μολύβδου της προσωπικότητας στον χρυσό του πνεύματος. Έτσι λοιπόν, συμφέρει να συλλογιστούμε σε όλα αυτά τα πράγματα.

Στα Ευαγγέλια η ιδέα του γήινου ανθρώπου, σε σύγκριση με ένα σπόρο ικανό για βλάστηση, έχει την ίδια έννοια με την ιδέα της αναγέννησης του ανθρώπου που γεννιέται ξανά. Είναι φανερό ότι αν ο σπόρος δεν πεθάνει το φυτό δεν γεννιέται. Σε κάθε μετατροπή υπάρχει θάνατος και γέννηση.

Στη Γνώση θεωρούμε τον άνθρωπο σαν ένα εργοστάσιο τριών ορόφων που απορροφά κανονικά τρεις τροφές.

Την κοινή τροφή, που αντιστοιχεί στον κατώτερο όροφο του εργοστασίου, στο ζήτημα αυτό του στομαχιού. Τον αέρα, που φυσικά βρίσκεται σε σχέση με τον δεύτερο όροφο, με τα πνευμόνια. Και τις εντυπώσεις, που αναμφισβήτητα είναι συνδεδεμένες με τον τρίτο όροφο ή τον εγκέφαλο.

Η τροφή που τρώμε υφίσταται διαδοχικές μετατροπές, αυτό είναι αναντίρρητο. Η διαδικασία της ζωής, στον εαυτό της και από τον εαυτό της, είναι μετατροπή. Κάθε πλάσμα του σύμπαντος ζει από την μετατροπή μιας ουσίας σε άλλη. Η χλωρίδα, για παράδειγμα, μετατρέπει το νερό, τον αέρα και τα άλατα της γης σε νέες ζωτικές φυτικές ουσίες, σε χρήσιμα για μας στοιχεία, όπως είναι τα καρύδια, τα φρούτα, οι πατάτες, το λεμόνι κ.λ.π. Έτσι λοιπόν, όλα είναι μετατροπή.

Με την δράση του ηλιακού φωτός αλλάζουν οι ζυμώσεις της φύσης. Είναι αναντίρρητο ότι η ευαίσθητη ταινία της ζωής, που κανονικά απλώνεται πάνω στην επιφάνεια της Γης, οδηγεί όλες τις συμπαντικές δυνάμεις προς το ίδιο το εσωτερικό του πλανητικού κόσμου. Αλλά κάθε φυτό, κάθε έντομο, κάθε πλάσμα και το ίδιο το διανοητικό ζώο, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, απορροφά, αφομοιώνει καθορισμένες κοσμικές δυνάμεις και μετά τις μετατρέπει και τις μεταβιβάζει ασυνείδητα στους κατώτερους μανδύες του πλανητικού οργανισμού. Αυτές οι μετασχηματισμένες δυνάμεις βρίσκονται εσωτερικά συσχετισμένες με όλη την οικονομία του πλανητικού οργανισμού στον οποίο ζούμε. Αναμφισβήτητα, κάθε πλάσμα, σύμφωνα με το είδος του, μετατρέπει ορισμένες δυνάμεις που μετά τις μεταβιβάζει στο εσωτερικό της γης για την οικονομία του κόσμου. Έτσι λοιπόν, κάθε πλάσμα που έχει ύπαρξη πληρεί τις ίδιες λειτουργίες.

Όταν τρώμε κάποια τροφή αναγκαία για την ύπαρξή μας, είναι σαφές ότι αυτή τροποποιείται από φάση σε φάση, σε όλα αυτά τα στοιχεία τα τόσο απαραίτητα για την ίδια μας την ύπαρξη. Ποιός πραγματοποιεί μέσα μας αυτές τις διαδικασίες της μετατροπής των ουσιών; Το Ένστικτο Κέντρο, είναι φανερό. Η σοφία αυτού του κέντρου είναι αληθινά εκπληκτική. Η χώνεψη, στον εαυτό της, είναι μετατροπή. Η τροφή στο στομάχι, δηλαδή, στο κατώτερο μέρος του τριώροφου εργοστασίου του ανθρώπινου οργανισμού, υποφέρει μετατροπές. Αν κάτι εισβάλλει χωρίς να περάσει από το στομάχι, ο οργανισμός δεν μπορεί να αφομοιώσει τις βιταμίνες ούτε τις πρωτεΐνες του, αυτό θα ήταν απλά μια δυσπεψία. Στο μέτρο που προχωράμε συλλογιζόμενοι πάνω σε αυτό το θέμα, φτάνουμε να καταλάβουμε την ανάγκη να περάσουμε από μια μετατροπή.

Φανερό είναι ότι οι φυσικές τροφές μετατρέπονται, όμως υπάρχει κάτι που μας καλεί σε συλλογισμό: Υπάρχει σε εμάς η μορφωτική μετατροπή των εντυπώσεων;

Για τον σκοπό της ίδιας της φύσης δεν υπάρχει καμία ανάγκη να μετατρέπει αληθινά τις εντυπώσεις το διανοητικό ζώο, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος. Αλλά ένας άνθρωπος μπορεί να μετατρέπει τις εντυπώσεις του από μόνος του, αν κατέχει, φυσικά, μια γνώση, θα λέγαμε, σε βάθος και πρέπει να καταλάβουμε το γιατί αυτής της ανάγκης.

Θα ήταν μεγαλειώδες να μετατρέπαμε τις εντυπώσεις. Το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων, όπως φαίνονται στο πεδίο της πρακτικής ζωής, πιστεύουν ότι αυτός ο φυσικός κόσμος θα τους δώσει αυτό που ποθούν και ψάχνουν. Πραγματικά αυτό είναι ένα τρομερό σφάλμα. Η ζωή, αυτή καθ’ εαυτή, μπαίνει μέσα μας, στον οργανισμό μας, με μορφή απλών εντυπώσεων. Το πρώτο που πρέπει να καταλάβουμε είναι η έννοια της εσωτερικής δουλειάς που σχετίζεται εσώτατα με τον κόσμο των εντυπώσεων.

Χρειάζεται να τις μετατρέψουμε; Είναι αλήθεια! Δεν θα μπορούσε κανείς να μετατρέψει αληθινά την ζωή του αν δεν μετατρέπει τις εντυπώσεις που του έρχονται στο νου.

Οι άνθρωποι που διαβάζουν αυτές τις γραμμές πρέπει να συλλογιστούν σε αυτό που λέμε εδώ. Μιλάμε για κάτι πολύ επαναστατικό, επειδή ο κόσμος πιστεύει ότι το φυσικό είναι το πραγματικό, αλλά αν πάμε λίγο περισσότερο σε βάθος, θα δούμε ότι αυτό που πραγματικά λαμβάνουμε σε κάθε στιγμή, σε κάθε λεπτό είναι απλές εντυπώσεις.

Όταν βλέπουμε κάποιο άτομο που μας ευχαριστεί ή μας δυσαρεστεί, το πρώτο που αποκτούμε είναι εντυπώσεις τέτοιας φύσεως έτσι; Αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Η ζωή είναι μια διαδοχή εντυπώσεων, όχι όπως νομίζουν οι πολυμαθείς αγνοούντες ότι είναι ένα φυσικό πράγμα αποκλειστικά υλιστικού τύπου.

Η πραγματικότητα της ζωής είναι οι εντυπώσεις της!

Είναι φανερό ότι οι ιδέες που διατυπώνουμε καταλήγουν όχι και τόσο εύκολες στην σύλληψη, στην κατανόηση. Είναι πιθανόν οι αναγνώστες να έχουν την σιγουριά ότι η ζωή υπάρχει σαν τέτοια όμως όχι σαν εντυπώσεις της. Βρίσκονται τόσο επηρεασμένοι απ’ αυτόν τον φυσικό κόσμο που, προφανώς, έτσι σκέπτονται. Το άτομο που βλέπουμε να κάθεται, για παράδειγμα, σε μια καρέκλα με αυτό ή εκείνο το χρωματιστό ένδυμα, αυτός που μας χαιρετά, αυτός που μας χαμογελά κ.λ.π., είναι για μας πραγματικά αλήθεια.

Αλλά αν διαλογιστούμε βαθειά σε όλα αυτά, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι το πραγματικό είναι οι εντυπώσεις. Αυτές έρχονται, πραγματικά, στο νου μέσω του Παράθυρου των αισθήσεων.

Αν δεν είχαμε τις αισθήσεις, για παράδειγμα, μάτια για να βλέπουμε, ούτε αυτιά για να ακούμε, ούτε στόμα για να γευόμαστε τις τροφές που απορροφά ο οργανισμός μας, θα υπήρχε για μας αυτό που λέγεται φυσικός κόσμος; Σαφώς όχι, απολύτως όχι.

Η ζωή φτάνει σε εμάς με την μορφή εντυπώσεων και είναι εκεί ακριβώς που υπάρχει η πιθανότητα να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας. Πριν από όλα τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να καταλάβουμε την δουλειά που πρέπει να κάνουμε. Πως θα μπορούσαμε να κατορθώσουμε μια ψυχολογική μετατροπή του εαυτού μας; Λοιπόν, πραγματοποιώντας μια εργασία πάνω στις εντυπώσεις που λαμβάνουμε κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Αυτή η εργασία λαμβάνει το όνομα Πρώτο Συνειδητό Σοκ. Αυτό σχετίζεται με εκείνες τις εντυπώσεις που είναι όλα όσα γνωρίζουμε από τον εξωτερικό κόσμο. Τι μέγεθος έχουν τα αληθινά πράγματα; τα αληθινά πρόσωπα;

Χρειάζεται να μετατρεπόμαστε εσωτερικά κάθε μέρα. Αν θέλουμε να μετατρέψουμε την ψυχολογική μας άποψη χρειάζεται να δουλεύουμε πάνω στις εντυπώσεις που εισέρχονται μέσα μας.

Γιατί ονομάζουμε την δουλειά της μετατροπής των εντυπώσεων Πρώτο Συνειδητό Σοκ; Γιατί το «σοκ» είναι κάτι που δεν θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε με μηχανικό μόνο τρόπο. Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ με μηχανικό τρόπο, χρειάζεται μια αυτοσυνείδητη προσπάθεια. Είναι προφανές ότι όταν αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε αυτή την δουλειά, αρχίζουμε να μην είμαστε ο μηχανικός άνθρωπος που χρησιμεύει για τους σκοπούς της φύσης.

Αν σκεφτούμε τώρα το νόημα όλων όσων σας διδάσκω εδώ, για την πορεία της αυτοπροσπάθειας, αρχίζοντας από την παρατήρηση του εαυτού μας, θα δείτε ότι στην πρακτική πλευρά της εσωτερικής δουλειάς όλα σχετίζονται εσωτερικά με την μετατροπή των εντυπώσεων και σε ότι καταλήγει φυσικά από αυτές.

Η δουλειά, για παράδειγμα, πάνω στις αρνητικές συγκινήσεις, πάνω στις ενοχλητικές καταστάσεις της ψυχής, πάνω στην ταύτιση, πάνω στην αυτοεκτίμηση, πάνω στα εξακολουθητικά εγώ, πάνω στο ψέμα, πάνω στην αυτοδικαίωση, πάνω στην συγχώρεση, πάνω στις ασυνείδητες καταστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε, σχετίζεται πλήρως με την μετατροπή των εντυπώσεων και ότι καταλήγει από όλα αυτά. Θα πεισθείτε ότι με συγκεκριμένο τρόπο, η δουλειά πάνω στον εαυτό μας συγκρίνεται με την χώνευση, με την έννοια ότι είναι μια μετατροπή. Είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε ένα στοιχείο αλλαγής στον τόπο της εισόδου των εντυπώσεων, μην το ξεχνάτε.

Μέσω της κατανόησης της δουλειάς, μπορείτε να δεχθείτε την ζωή σαν μία δουλειά, τότε θα μπείτε πραγματικά σε μια συνεχή κατάσταση ενθύμησης του εαυτού σας, θα έρθει φυσικά σε σας ο τρομερός ρεαλισμός της μετατροπής των εντυπώσεων. Οι ίδιες οι εντυπώσεις κανονικά, ή υπερφυσικά θα λέγαμε καλύτερα, θα σας έφερναν σε μια καλύτερη ζωή από αυτή που σας αντιστοιχεί φυσικά και δεν θα ενεργούσαν πια επάνω σας όπως το έκαναν στην αρχή της ίδιας σας της μετατροπής. Αλλά όσο συνεχίζετε να σκέπτεστε με τον ίδιο τρόπο, παίρνοντας την ζωή με τον ίδιο τρόπο, είναι φανερό ότι δεν θα υπάρξει σε σας καμία αλλαγή. Το να μετατρέπει τις εντυπώσεις της ζωής σημαίνει να μετατρέπει κανείς τον εαυτό του. Αυτή η ολοκληρωτικά καινούρια μορφή του σκέπτεσθαι μας βοηθάει να πραγματοποιήσουμε αυτή την μετατροπή. Όλη αυτή η ομιλία βασίζεται αποκλειστικά πάνω στην ριζική μορφή μετατροπής μας. Αν κάποιος δεν μετατρέπεται δεν καταφέρνει τίποτα.

Θα καταλάβετε, φυσικά, πως η ζωή απαιτεί να αντιδρούμε συνεχώς. Όλες αυτές οι αντιδράσεις διαμορφώνουν την προσωπική μας ζωή. Το να αλλάξουμε την ζωή μας σημαίνει να αλλάξουμε αληθινά τις ίδιες μας τις αντιδράσεις. Η εξωτερική ζωή μας έρχεται σαν απλές εντυπώσεις που μας αναγκάζουν να αντιδρούμε με έναν τρόπο, θα λέγαμε, στερεότυπο. Αν οι αντιδράσεις που διαμορφώνουν την προσωπική μας ζωή είναι όλες αρνητικού τύπου τότε και η ζωή μας επίσης θα είναι αρνητική.

Η ζωή αποτελείται από μια εξακολουθητική σειρά αρνητικών αντιδράσεων που δίνονται σαν αδιάκοπες απαντήσεις στις εντυπώσεις που φτάνουν στον νου. Μετά, το καθήκον μας αποτελείται από το να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις της ζωής με τρόπο που να μην προκαλούν αυτόν τον τύπο της αρνητικής απάντησης. Αλλά για να το κατορθώσουμε είναι αναγκαίο να αυτοπαρατηρούμαστε απο στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό. Είναι λοιπόν επείγον να μελετάμε τις εντυπώσεις μας.

Δεν μπορούμε να αφήνουμε τις εντυπώσεις να έρχονται με έναν υποκειμενικό και μηχανικό τρόπο. Αν αρχίσουμε αυτόν τον έλεγχο, αυτό ισοδυναμεί με το να αρχίσουμε την ζωή, να αρχίσουμε να ζούμε πιο συνειδητά. Ένα άτομο μπορεί να δίνει στον εαυτό του την πολυτέλεια να μην έρχονται οι εντυπώσεις μηχανικά, αν δρα έτσι, μετατρέπει τις εντυπώσεις και τότε αρχίζει να ζει συνειδητά.

Το Πρώτο Συνειδητό Σοκ αποτελείται από το να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις που μας έρχονται. Αν κατορθώσουμε να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις που μας έρχονται στο νου κατά το λεπτό της εισόδου τους, κατορθώνουμε μεγαλειώδη αποτελέσματα που ευεργετούν την ύπαρξή μας.

Πάντα μπορούμε να εργαστούμε στο αποτέλεσμα των εντυπώσεων. Είναι φανερό ότι αχρηστεύονται χωρίς ένα μηχανικό αποτέλεσμα μιας και αυτή η μηχανικότητα συνηθίζει να είναι καταστροφική για το εσωτερικό της ψυχής μας.

Αυτή η εσωτερική γνωστική Δουλειά πρέπει να φτάσει μέχρι το σημείο όπου μπαίνουν οι εντυπώσεις, γιατί διανέμονται μηχανικά από την προσωπικότητα σε μέρη εσφαλμένα για να προκαλέσουν παλιές αντιδράσεις.

Θα προσπαθήσω να το απλοποιήσω αυτό. Ας βάλουμε για παράδειγμα το εξής: Αν ρίξουμε μια πέτρα σε μια κρυστάλλινη λίμνη, παράγονται στην λίμνη εντυπώσεις και η απάντηση σε αυτές τις εντυπώσεις που δίνονται από την πέτρα εκδηλώνονται σε κύματα που πηγαίνουν από το κέντρο προς την περιφέρεια.

Τώρα, φανταστείτε τον νου σαν μια λίμνη. Ξαφνικά εμφανίζεται η εικόνα ενός ανθρώπου, αυτή η εικόνα είναι όπως η πέτρα του παραδείγματός μας που φτάνει στο νου. Τότε ο νους αντιδρά σε μορφή εντυπώσεων. Οι εντυπώσεις είναι αυτές που παράγει η εικόνα που φτάνει στο νου και οι αντιδράσεις είναι οι απαντήσεις σε αυτές τις εντυπώσεις.

Αν πετάξουμε μια μπάλα σε έναν τοίχο, ο τοίχος δέχεται τις εντυπώσεις, μετά έρχεται η αντίδραση που αποτελείται απο την επιστροφή της μπάλας σε αυτόν που την έστειλε. Καλά, μπορεί να μην φτάσει σε ευθεία αλλά κατά κάποιον τρόπο αναπηδά η μπάλα και αυτό είναι αντίδραση.

Ο κόσμος είναι διαμορφωμένος από εντυπώσεις, για παράδειγμα: μας έρχεται στο νου η εικόνα ενός τραπεζιού μέσω των αισθήσεων. Δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει έρθει το τραπέζι ή ότι το τραπέζι έχει μπει στον εγκέφαλό μας, αυτό είναι παράλογο, αλλά έχει μπει η εικόνα του τραπεζιού, τότε ο νους μας αντιδρά αμέσως λέγοντας: Αυτό είναι ένα τραπέζι από ξύλο ή από μέταλλο κ.λ.π.!

Υπάρχουν εντυπώσεις που δεν είναι πολύ ευχάριστες, για παράδειγμα: Οι λέξεις ενός υβριστή, έτσι; Θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε τις λέξεις ενός υβριστή;

Οι λέξεις είναι όπως είναι, τότε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Να μετατρέψουμε τις εντυπώσεις που μας προκαλούν τέτοιες λέξεις και αυτό είναι δυνατόν. Η γνωστική Διδασκαλία μας διδάσκει να αποκρυσταλλώνουμε την Δεύτερη Δύναμη, τον Χριστό μέσα μας, μέσω του αξιώματος που λέει: «Πρέπει να δεχόμαστε με καλοσύνη τις δυσάρεστες εκδηλώσεις των ομοίων μας».

Στο προηγούμενο αξίωμα βρίσκεται ο τρόπος να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις που μας προκαλούν οι λέξεις ενός υβριστή. Να δεχόμαστε με καλοσύνη τις δυσάρεστες εκδηλώσεις των ομοίων μας. Αυτό το αξίωμα θα μας φέρει φυσικά μέχρι την αποκρυστάλλωση της Δεύτερης Δύναμης, το Χριστό μέσα μας, θα κάνει να έρθει και να πάρει μέσα μας μορφή ο Χριστός.

Αν από τον φυσικό κόσμο δεν γνωρίζουμε παρά τις εντυπώσεις, τότε, ακριβώς, ο φυσικός κόσμος δεν είναι τόσο εξωτερικός όσο νομίζει ο κόσμος. Δίκαια είπε ο Εμμανουήλ Κάντ: «Το εξωτερικό είναι το εσωτερικό». Αν το εσωτερικό είναι αυτό που μετράει, πρέπει τότε να μετατρέψουμε το εσωτερικό. Οι εντυπώσεις είναι εσωτερικές, γι’ αυτό όλα τα αντικείμενα και τα πράγματα, όλα όσα βλέπουμε, υπάρχουν στο εσωτερικό μας με μορφή εντυπώσεων.

Αν δεν μετατρέπουμε τις εντυπώσεις τίποτα δεν θα αλλάξει μέσα μας. Η λαγνεία, η απληστία, η περηφάνια, το μίσος κ.λ.π. υπάρχουν με μορφή εντυπώσεων που πάλλονται συνεχώς μέσα στην ψυχή μας.

Η μηχανική κατάληξη τέτοιων εντυπώσεων έχει γίνει όλα αυτά τα απάνθρωπα στοιχεία που φέρουμε μέσα μας και που κανονικά τα έχουμε ονομάσει εγώ και που στο σύνολό τους αποτελούν τον εαυτό μου, τον εαυτό σου.

Ας υποθέσουμε, σαν παράδειγμα, ότι ένα άτομο βλέπει μια προκλητική γυναίκα και δεν μετατρέπει αυτές τις εντυπώσεις, το αποτέλεσμα θα είναι ότι αυτές, λάγνου τύπου, παράγουν σ’ αυτόν την επιθυμία να την κατακτήσει. Αυτή η επιθυμία έρχεται να γίνει η κατάληξη της λαμβανόμενης εντύπωσης και αποκρυσταλλώνεται, παίρνει μορφή στην ψυχή μας και μετατρέπεται σε ένα επιπρόσθετο ακόμα, δηλαδή, σε ένα απάνθρωπο στοιχείο, ένα νέο είδος λάγνου εγώ που έρχεται να προστεθεί στο σύνολο των απάνθρωπων στοιχείων που στο σύνολό τους αποτελούν το εγώ.

Μέσα μας υπάρχει θυμός, απληστία, λαγνεία, φθόνος, υπερηφάνεια, τεμπελιά και λαιμαργία. Θυμός γιατί; Γιατί πολλές εντυπώσεις έφτασαν ως εμάς, στο εσωτερικό μας, και ποτέ δεν τις μετατρέψαμε. Η μηχανική κατάληξη αυτών των εντυπώσεων θυμού διαμορφώνουν τα εγώ που πάλλονται στην ψυχή μας και που συνεχώς μας κάνουν να αισθανόμαστε θυμό.

Απληστία, γιατί; Αναμφίβολα, πολλά πράγματα ξύπνησαν μέσα μας της απληστία: τα χρήματα, τα κοσμήματα, υλικά πράγματα κάθε είδους κ.λ.π. Αυτά τα πράγματα, αυτά τα αντικείμενα, έφτασαν σε εμάς με μορφή εντυπώσεων. Εμείς διαπράξαμε το λάθος να μην έχουμε μετατρέψει αυτές τις εντυπώσεις σε άλλα διαφορετικά πράγματα, σε μια έλξη για την ομορφιά, σε χαρά κ.λ.π. Αυτές οι εντυπώσεις που δεν μετατράπηκαν, μετατρέπονται φυσικά σε εγώ απληστίας που τώρα φορτωνόμαστε μέσα μας.

Λαγνεία, γιατί; Ήδη είπα ότι διάφορες μορφές λαγνείας έφτασαν σε μας με μορφή εντυπώσεων, δηλαδή, αναδύθηκαν στο εσωτερικό του νου μας εικόνες ερωτικού τύπου και η αντίδρασή του ήταν η λαγνεία. Αφού εμείς δεν μετατρέψαμε αυτά τα λάγνα κύματα, αυτόν τον ανθυγιεινό ερωτισμό, φυσικά και το αποτέλεσμα δεν άργησε, γεννήθηκαν καινούρια νοσηρά εγώ στην ψυχή μας.

Έτσι λοιπόν, σήμερα κιόλας πρέπει να δουλέψουμε πάνω στις εντυπώσεις που έχουμε στο εσωτερικό μας και πάνω στα μηχανικά αποτελέσματά τους. Μέσα μας έχουμε εντυπώσεις θυμού, απληστίας, λαιμαργίας, περηφάνιας, τεμπελιάς και λαγνείας. Έχουμε επίσης μέσα μας τα μηχανικά αποτελέσματα αυτών των εντυπώσεων, μια χούφτα φιλόνικων και φωνακλάδικων εγώ που τώρα χρειάζεται να καταλάβουμε και να εξαλείψουμε.

Αυτή η δουλειά της ζωής μας αποτελείται από το να ξέρουμε να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις και επίσης, από το να ξέρουμε να εξαλείφουμε τα μηχανικά αποτελέσματα των εντυπώσεων που δεν έχουν μετατραπεί κατά το παρελθόν.

Αυτός καθ’ εαυτός ο εξωτερικός κόσμος δεν υπάρχει[8]. Αυτό που υπάρχει είναι εντυπώσεις και οι εντυπώσεις είναι εσωτερικές και οι αντιδράσεις σε αυτές τις εντυπώσεις είναι τελείως εσωτερικές.

Κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι βλέπει ένα δέντρο αυτό καθ’ αυτό. Βλέπει την εικόνα του δέντρου αλλά όχι το δέντρο. Το πράγμα το ίδιο, όπως έλεγε ο Εμμανουήλ Κάντ, κανείς δεν το βλέπει, βλέπουμε την εικόνα του πράγματος, δηλαδή αναβλύζει μέσα μας η εντύπωση του δέντρου, του πράγματος και αυτή είναι εσωτερική, είναι του νου.

Αν κανείς δεν κάνει κατάλληλες εσωτερικές τροποποιήσεις το αποτέλεσμα δεν αργεί: παράγεται η γέννηση καινούριων εγώ που έρχονται να σκλαβώσουν ακόμα Περισσότερο την ουσία μας, την συνείδησή μας, που έρχονται να εντείνουν περισσότερο το όνειρο στο οποίο ζούμε.

Όταν κανείς καταλάβει πραγματικά ότι όλα όσα υπάρχουν μέσα του σε σχέση με τον φυσικό κόσμο δεν είναι τίποτε περισσότερο από εντυπώσεις, καταλαβαίνει επίσης την ανάγκη να μετατρέπει αυτές τις εντυπώσεις και κάνοντάς το παράγεται η μετατροπή μας.

Δεν υπάρχει πράγμα που να μας πονάει περισσότερο από την συκοφαντία ή τα λόγια κάποιου υβριστή. Αν κάποιος είναι ικανός να μετατρέψει τις εντυπώσεις που μας προκαλούν αυτές οι λέξεις, τότε αυτές μένουν χωρίς καμία αξία, δηλαδή μένουν σαν επιταγή χωρίς αντίκρισμα. Σίγουρα τα λόγια ενός υβριστή δεν έχουν περισσότερη αξία από αυτήν που τους δίνει ο προσβαλλόμενος. Έτσι αν ο προσβαλλόμενος δεν τους δώσει αξία, επαναλαμβάνω, μένουν σαν μια επιταγή χωρίς αντίκρισμα. Όταν κανείς το καταλάβει αυτό, μετατρέπει τότε τις εντυπώσεις αυτών των λέξεων σε κάτι διαφορετικό: σε αγάπη, σε κατανόηση για τον υβριστή και φυσικά αυτό σημαίνει μετατροπή. Έτσι λοιπόν χρειάζεται να μετατρέπουμε συνεχώς τις εντυπώσεις, όχι μόνο τις τωρινές αλλά και τις περασμένες και τις μελλοντικές.

Μέσα μας υπάρχουν πολλές εντυπώσεις που διαπράξαμε το λάθος στο παρελθόν να μην τις έχουμε μετατρέψει και πολλά μηχανικά αποτελέσματα από αυτές είναι τα εγώ που πρέπει τώρα να εξαλείψουμε, να εκμηδενίσουμε, με σκοπό να μείνει η συνείδηση ελεύθερη και ξύπνια.

Είναι απαραίτητο να συλλογιστούμε πάνω σε αυτό που λέω. Τα πράγματα, οι άνθρωποι, δεν είναι τίποτα περισσότερο από εντυπώσεις μέσα μας, μέσα στους νόες μας. Αν μετατρέπουμε αυτές τις εντυπώσεις, μετατρέπουμε ριζικά την ζωή μας.

Όταν σε κάποιον υπάρχει περηφάνια, αυτή έχει σαν βάση την άγνοια. Αισθάνεται κάποιο άτομο περήφανο για την κοινωνική του θέση, για τα λεφτά του. Αλλά αν, για παράδειγμα, σκεφτεί ότι η κοινωνική του θέση είναι ένα απολύτως νοητικό ζήτημα. Ότι είναι μια σειρά από εντυπώσεις που έχουν φτάσει στον νου του, εντυπώσεις πάνω στην πολιτική του κατάσταση. Αν σκεφτεί ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα νοητικό ζήτημα ή αν αναλύσει το ζήτημα της αξίας της, φτάνει να καταλάβει ότι η θέση του υπάρχει στον νου του με μορφή εντυπώσεων. Αυτή η εντύπωση που προκαλούν τα χρήματα και η κοινωνική θέση, δεν είναι τίποτε περισσότερο από τις εξωτερικές εντυπώσεις του νου. Με μόνο το γεγονός του να καταλάβουμε ότι είναι μόνο εντυπώσεις του νου, υπάρχει μετατροπή πάνω τους. Τότε η περηφάνια από μόνη της πέφτει, καταρρέει και γεννιέται με φυσικό τρόπο μέσα μας η ταπεινότητα.

Συνεχίζοντας την μελέτη των διαδικασιών της μετατροπής των εντυπώσεων, θα προχωρήσουμε με κάτι περισσότερο. Για παράδειγμα η εικόνα μιας λάγνας γυναίκας φτάνει στον νου ή αναβλύζει στον νου, αυτή η εικόνα είναι μία εντύπωση, αυτό είναι φανερό. Θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε αυτή την λάγνα εντύπωση μέσω της κατανόησης. Θα έφτανε να σκεφτούμε σε εκείνη την στιγμή ότι αυτή η γυναίκα θα πεθάνει και ότι το σώμα της θα γίνει σκόνη στον τάφο και αν με την φαντασία βλέπαμε το σώμα της σε αποσύνθεση μέσα στον τάφο, αυτό θα ήταν περισσότερο από αρκετό για να μετατρέψουμε αυτή την λάγνα εντύπωση σε αγνότητα.

Αν δεν μετατραπεί θα προστεθεί στα άλλα εγώ λαγνείας. Συμφέρει να μετατρέπουμε μέσω της κατανόησης τις εντυπώσεις που αναβλύζουν στο νου. Καταλήγει απόλυτα λογικό ότι ο εξωτερικός κόσμος δεν είναι τόσο εξωτερικός όπως κανονικά νομίζουμε. Είναι εσωτερικά όλα όσα μας έρχονται από τον κόσμο γιατί δεν είναι τίποτα περισσότερο από εσωτερικές εντυπώσεις.

Κανείς δεν θα μπορούσε να βάλει μέσα στο νου του ένα δέντρο, μία καρέκλα, ένα σπίτι, ένα παλάτι, μία πέτρα. Όλα φτάνουν στον νου μας με μορφή εντυπώσεων, αυτό είναι όλο, εντυπώσεις ενός κόσμου που ονομάζουμε εξωτερικό και που πραγματικά δεν είναι εξωτερικός όπως νομίζουμε. Καταλήγει καταπληκτικό να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις μέσω της κατανόησης. Αν κάποιος μας χαιρετά ή μας επαινεί πως θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε την ματαιοδοξία που αυτός ή εκείνος ο κόλακας θα μπορούσε να προκαλέσει μέσα μας; προφανώς οι έπαινοι ή οι κολακείες δεν είναι τίποτε περισσότερο από εντυπώσεις που φτάνουν στον νου μας και αυτός αντιδρά με ματαιοδοξία, αλλά αν μετατραπούν αυτές οι εντυπώσεις η ματαιοδοξία είναι αδύνατη. Πως θα μετατρέπονταν οι λέξεις ενός κόλακα; μέσω της κατανόησης. Όταν καταλαβαίνει κανείς ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απειροελάχιστο πλάσμα σε μια γωνιά του Σύμπαντος, εκ των πραγμάτων μετατρέπει από μόνες τους αυτές τις εντυπώσεις των επαίνων, των φιλοφρονήσεων σε κάτι διαφορετικό. Μετατρέπει αυτές τις εντυπώσεις σε αυτό που είναι: σκόνη, κοσμική σκόνη γιατί καταλαβαίνει κανείς την ίδια του την θέση.

Ξέρουμε ότι ο γαλαξίας στον οποίο ζούμε αποτελείται από εκατομμύρια κόσμους. Τι είναι η Γη; Είναι ένα μόριο σκόνης στο άπειρο. Και αν εμείς λέγαμε ότι είμαστε μερικοί μικροοργανισμοί αυτού του κόσμου, τότε τι; Αν το καταλαβαίναμε αυτό όταν μας κολάκευαν, θα κάναμε την μετατροπή των εντυπώσεων που σχετίζονται με την φιλοφρόνηση και την κολακεία ή τον έπαινο και σαν αποτέλεσμα δεν θα αντιδρούσαμε με περηφάνια.

Όσο περισσότερο το συλλογιζόμαστε αυτό, θα βλέπουμε όλο και περισσότερο την ανάγκη μιας πλήρους μετατροπής των εντυπώσεων

Όλα όσα βλέπουμε εξωτερικά είναι εσωτερικά. Αν δεν δουλεύουμε με το εσωτερικό προχωράμε στο δρόμο του λάθους γιατί δεν θα τροποποιήσουμε τις συνήθειές μας. Αν θέλουμε να γίνουμε διαφορετικοί, χρειάζεται να μετατραπούμε ολοκληρωτικά και πρέπει να αρχίσουμε μετατρέποντας τις εντυπώσεις. Μετατρέποντας τις ζωώδεις, τις κτηνώδεις εντυπώσεις σε στοιχεία ευσέβειας, αναβλύζει τότε μέσα μας η σεξουαλική μετατροπή, η μεταβολή.

Αναντίρρητα, αυτή η άποψη των εντυπώσεων αξίζει να αναλυθεί με σαφή και ακριβή τρόπο. Η προσωπικότητα που έχουμε λάβει ή αποκτήσει, επειδή πρακτικά είναι κάτι νεκρό, λαμβάνει τις εντυπώσεις της ζωής αλλά δεν τις μετατρέπει.

Αν οι εντυπώσεις έπεφταν κατευθείαν πάνω στην Ουσία, είναι φανερό ότι θα μετατρέπονταν εκ των πραγμάτων, γιατί αυτή θα τις αποθήκευε ακριβώς στα αντίστοιχα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής.

Προσωπικότητα είναι ο όρος που εφαρμόζεται σε όλα όσα αποκτούμε. Είναι σαφές ότι μεταφράζει εντυπώσεις όλων των όψεων της ζωής με έναν περιορισμένο και πρακτικά στερεότυπο τρόπο σύμφωνα με την ποιότητα και την σύνδεσή της.

Από αυτή την άποψη, στην γνωστική εσωτερική δουλειά, η προσωπικότητα συγκρίνεται μερικές φορές με μια κακή γραμματέα που βρίσκεται στο μπροστινό γραφείο, η οποία ασχολείται με όλες τις ιδέες, συλλήψεις, προϊδέες, γνώμες και προκρίσεις. Έχει πάρα πολλά λεξικά, εγκυκλοπαίδειες κάθε είδους, ενημερωτικά βιβλία κ.λ.π. και βρίσκεται απομονωμένη από τα κέντρα, δηλαδή το νοητικό, το συγκινησιακό και τα φυσικά κέντρα (διανοητικό, κινητικό, συγκινησιακό, ένστικτο και σεξουαλικό), όσον αφορά την τακτοποίηση των ασυνήθιστων ιδεών τους. Σαν συνέπεια ή πόρισμα, καταλήγει από αυτό να βρίσκεται σε επικοινωνία σχεδόν πάντα με λάθος κέντρα. Αυτό σημαίνει ότι οι εντυπώσεις που έρχονται, στέλνονται σε λάθος κέντρα, δηλαδή σε μέρη που δεν αντιστοιχούν, φυσικά προκαλώντας λανθασμένα συμπεράσματα.

Θα θέσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε καλύτερα. Ας υποθέσουμε ότι μία γυναίκα εξυπηρετεί με πολλή υπόληψη και σεβασμό έναν κύριο. Είναι σαφές ότι οι εντυπώσεις που δέχεται ο κύριος στον νου του λαμβάνονται από την προσωπικότητα και αυτή τις στέλνει σε λάθος κέντρα. Κανονικά τις στέλνει στο σεξουαλικό κέντρο και αυτός ο κύριος φτάνει να πιστέψει σταθερά ότι η κυρία είναι ερωτευμένη μαζί του, και όπως είναι λογικό, δεν χάνει χρόνο και βιάζεται να της κάνει υπαινιγμούς ερωτικού τύπου. Αναμφίβολα αν εκείνη η κυρία δεν είχε ποτέ αυτού του είδους τα ενδιαφέροντα για τον κύριο αισθάνεται με το δίκιο της έκπληκτη. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας χείριστης μετατροπής των εντυπώσεων. Βλέπουμε εδώ πόσο κακή γραμματέας είναι η προσωπικότητα. Ασυζητητί η ζωή ενός ανθρώπου εξαρτάται από αυτή την γραμματέα που ψάχνει την μετατροπή στα ενημερωτικά βιβλία της χωρίς να καταλαβαίνει απόλυτα τι σημαίνει πραγματικά το γεγονός, και το μεταδίδει συνεπώς χωρίς ανησυχίες για το τι θα συμβεί, αλλά αισθανόμενη μοναδικά ότι εκπληρώνει το καθήκον της.

Αυτή είναι η εσωτερική μας κατάσταση .αυτό που έχει σημασία να καταλάβουμε σε αυτή την αλληγορία είναι ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα που αποκτούμε και που πρέπει να αποκτήσουμε αρχίζει να επιφορτίζεται την ζωή μας.

Αναντίρρητα είναι άχρηστο να φανταστούμε ότι αυτό συμβαίνει μόνο σε συγκεκριμένα και καθορισμένα άτομα, συμβαίνει σε όλους, σ’ όποιον και να είναι.

Ανακαλύπτεται με την παρατήρηση ότι υπάρχουν αναρίθμητες χαρακτηριστικές αντιδράσεις που παράγονται από τις εντυπώσεις που μας έρχονται. Αυτές οι μηχανικές αντιδράσεις μας κυβερνάνε δυστυχώς. Είναι σαφές ότι οποιοσδήποτε στην ζωή κυβερνιέται από την ζωή την ίδια, δεν έχει σημασία αν ονομάζεται φιλελεύθερος ή συντηρητικός, επαναστατικός ή μπολσεβίκος, καλός ή κακός με την έννοια της λέξης.

Είναι φανερό ότι αυτές οι αντιδράσεις μπροστά στις συγκρούσεις του εξωτερικού κόσμου αποτελούν την ίδια μας την ζωή. Με αυτή την έννοια μπορούμε να πούμε με εμφατικό τρόπο ότι η ανθρωπότητα είναι τελείως μηχανοποιημένη.

Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει σχηματίσει στην ζωή μια τεράστια ποσότητα αντιδράσεων που έρχονται να γίνουν οι πρακτικές εμπειρίες της ύπαρξής του. Είναι φανερό ότι κάθε δράση παράγει την αντίδρασή της, δράσεις βέβαιου τύπου, και αυτές τις αντιδράσεις τις ονομάζει εμπειρίες.

Το σπουδαίο θα ήταν, για παράδειγμα, να μπορέσουμε να χαλαρώσουμε το νου, με σκοπό να γνωρίσουμε καλύτερα τις δράσεις και αντιδράσεις μας. Αυτό της «νοητικής χαλάρωσης» είναι μεγαλειώδες: το να ξαπλώνει κανείς στο κρεβάτι του ή σε μια άνετη πολυθρόνα, να χαλαρώνει υπομονετικά όλους τους μύες και μετά να αδειάζει το νου από κάθε είδους σκέψεις, επιθυμίες, συναισθήματα, αναμνήσεις.

Όταν ο νους είναι ήσυχος, όταν ο νους βρίσκεται σε σιωπή, θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Σε τέτοιες στιγμές νοητικής ησυχίας και σιωπής, είναι που ερχόμαστε πραγματικά να βιώσουμε με άμεσο τρόπο τον ωμό ρεαλισμό όλων των δράσεων της πρακτικής ζωής.

Όταν ο νους βρίσκεται σε απόλυτη ανάπαυση, βλέπουμε το πλήθος των στοιχείων και υποστοιχείων, δράσεων και αντιδράσεων, επιθυμιών, παθών κ.λ.π., σαν κάτι ξένο σε εμάς αλλά που περιμένουν την ακριβή στιγμή για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τον έλεγχό τους πάνω μας, πάνω στην προσωπικότητά μας. Να εδώ η αιτία για την οποία αξίζει η σιωπή και η ησυχία του νου. Προφανώς η χαλάρωση της νοημοσύνης είναι ευεργετική στην πιο πλήρη έννοια της λέξης γιατί μας οδηγεί στην ατομική αυτογνωριμία.

Έτσι λοιπόν όλη η ζωή, δηλαδή όλη η εξωτερική ζωή, αυτό που βλέπουμε και ζούμε, είναι για κάθε άνθρωπο η αντίδρασή του στις εντυπώσεις που έρχονται από τον φυσικό κόσμο.

Είναι μεγάλο λάθος να σκεφτόμαστε ότι αυτό που ονομάζεται ζωή είναι ένα πράγμα σταθερό, συμπαγές, το ίδιο για οποιονδήποτε άνθρωπο. Βέβαια δεν υπάρχει ένα μόνο πρόσωπο που δεν έχει τις ίδιες εντυπώσεις που σχετικά με την ζωή υπάρχουν στο ανθρώπινο είδος, γιατί είναι ατελείωτα.

Βέβαια η ζωή είναι οι εντυπώσεις μας γι’ αυτή και είναι σαφές ότι εμείς μπορούμε, αν προτιθέμεθα, να μετατρέψουμε αυτές τις εντυπώσεις. Αλλά όπως είπαμε, αυτή είναι μια ιδέα πολύ δύσκολο να καταλάβουμε ή να κατανοήσουμε δεδομένου ότι ο υπνωτισμός των αισθήσεων είναι πολύ δυνατός.

Αν και μοιάζει απίστευτο, όλα τα ανθρώπινα όντα βρίσκονται σε κατάσταση «συλλογικής ύπνωσης». Αυτή η ύπνωση παράγεται από το κατάλοιπο του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ. Όταν εξαλείφθηκε έμειναν τα διάφορα ψυχικά επιπρόσθετα ή απάνθρωπα στοιχεία που στο σύνολό τους αποτελούν το «ο εαυτός μου», «ο εαυτός σου». Αυτά τα στοιχεία και υποστοιχεία, εξαρτούν με την σειρά τους την συνείδηση και την διατηρούν σε κατάσταση ύπνωσης. Έτσι λοιπόν υπάρχει η ύπνωση συλλογικού τύπου. Όλος ο κόσμος είναι υπνωτισμένος!

Ο νους βρίσκεται μποτιλιαρισμένος στον κόσμο των πέντε αισθήσεων και δεν καταφέρνει να καταλάβει πως θα μπορούσε να ανεξαρτητοποιηθεί από αυτές, πιστεύει σταθερά ότι είναι Θεός. Η εσωτερική μας ζωή, η πραγματική ζωή της σκέψης και του συναισθήματος, συνεχίζει να είναι μπερδεμένη για τις καθαρά συλλογιστικές και διανοητικές αντιλήψεις μας. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια στιγμή, ξέρουμε πολύ καλά ότι ο χώρος όπου πραγματικά ζούμε είναι ο κόσμος της σκέψης και του συναισθήματός μας, αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί.

Η ζωή είναι οι εντυπώσεις μας και αυτές μπορούν να μετατραπούν. Χρειάζεται να μάθουμε να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις μας, πλην όμως δεν είναι δυνατόν να μετατρέψουμε κανένα πράγμα σε εμάς, αν συνεχίσουμε να είμαστε κολλημένοι στον κόσμο των πέντε αισθήσεων.

Όπως έχω πει στο βιβλίο μου Επαναστατική Ψυχολογία, η εμπειρία διδάσκει ότι αν η εσωτερική γνωστική δουλειά είναι αρνητική, οφείλεται σε λάθος δικό μας.

Από το σημείο της αισθητήριας άποψης είναι ότι το λάθος το έχει αυτό ή εκείνο το άτομο του εξωτερικού κόσμου το οποίο βλέπουμε και ακούμε μέσω των ματιών και των αυτιών. Αυτό το άτομο με την σειρά του θα πει ότι εμείς έχουμε το λάθος, αλλά στην πραγματικότητα το λάθος βρίσκεται στις εντυπώσεις που έχουμε για τους ανθρώπους. Πολλές φορές νομίζουμε ότι ένα άτομο είναι διεστραμμένο όταν στο βάθος είναι ένα ήμερο πρόβατο.

Συμφέρει πολύ να μάθουμε να μετατρέπουμε όλες τις εντυπώσεις που έχουμε πάνω στην ζωή. «Πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε με καλοσύνη τις δυσάρεστες εκδηλώσεις των ομοίων μας».

ΤΟ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ ΣΤΟΜΑΧΙ

Όπως μελετήσαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, ξέρουμε ότι υπάρχουν τρία είδη τροφών. Αυτές που σχετίζονται με την αναπνοή, με τις ίδιες τις τροφές και με τις εντυπώσεις.

Η χώνευση των τροφών φέρνει σαν αποτέλεσμα την αφομοίωση ζωτικών αρχών για το αίμα. Το αποτέλεσμα της αναπνοής είναι η αφομοίωση του οξυγόνου που είναι τόσο σημαντικό για την ανθρώπινη ζωή. Η αφομοίωση ή χώνευση των εντυπώσεων, φέρνει σαν αποτέλεσμα την απορρόφηση πιο λεπτής ενέργειας από τις άλλες δυό.

Οι πέντε αισθήσεις αντιστοιχούν στις εντυπώσεις. Υπάρχουν δύο είδη εντυπώσεων: ευχάριστες και δυσάρεστες.

Το ανθρώπινο ον χρειάζεται να ξέρει να ζει, αλλά γι’ αυτό, πρέπει να μάθει να χωνεύει και να μετατρέπει τις εντυπώσεις και αυτό είναι ζωτικό για την κατανόηση.

Πρέπει να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις αν στ’ αλήθεια θέλουμε να ξέρουμε να ζούμε. Όλες οι εντυπώσεις που φτάνουν στον νου έχουν Υδρογόνο 48. Δυστυχώς το ανθρώπινο ον ζει μηχανικά. Ο άνθρωπος μπορεί να μετατρέψει το Υδρογόνο 48 σε 24 για να δυναμώσει τα τσάκρας, το 24 σε 12 για να δυναμώσει τον νου και το 12 σε 6 για να δυναμώσει την θέληση.

Αυτή την στιγμή χρειάζεται να μετατρέψουμε τον νου, να περάσουμε σε ένα νέο διανοητικό επίπεδο διαφορετικά οι εντυπώσεις θα συνεχίσουν να φτάνουν στα λανθασμένα μέρη όπως πάντα. Ο κόσμος νομίζει ότι μπορεί να δει τα πράγματα από διάφορες γωνίες και ότι είναι κυρίαρχος, αλλά δεν καταλαβαίνει ότι ο ανθρώπινος νους είναι περιορισμένος από τις προκαταλήψεις και τις προκρίσεις.

Σ’ αυτούς τους μοντέρνους καιρούς πρέπει να μετατρέπουμε την διανοητική συσκευή, πρέπει να είμαστε διαφορετικοί και ξεχωριστοί. Γίνεται επείγουσα και αναγκαία η κατασκευή μιας ανώτερης διανοητικής συσκευής, κατάλληλης για να μετατρέπουμε και να χωνεύουμε τις εντυπώσεις.

Έτσι όπως η συσκευή της χώνευσης έχει ένα στομάχι για να μπορούν να αφομοιώνονται οι τροφές και έτσι όπως το αναπνευστικό σύστημα έχει πνευμόνια για να αφομοιώνει το οξυγόνο, ο άνθρωπος-μηχανή θα πρέπει να δημιουργήσει ένα διανοητικό στομάχι. Να μην το μπερδεύουμε ή το παρουσιάζουμε σαν το φυσικό στομάχι-.

Πριν να χωνέψουμε τις εντυπώσεις πρέπει να τις μετατρέψουμε. Η Γνωστική Διδασκαλία επιτρέπει και διευκολύνει την δημιουργία αυτού του στομαχιού, για να γίνει από το διανοητικό ζώο κάτι διαφορετικό.

Η ανάγκη της μετατροπής δεν μπορεί να γεννηθεί χωρίς να έχουμε καταλάβει αυτή την ανάγκη, αυτή η ανάγκη αναβλύζει όταν έχουμε την γνωστική γνώση.

Όταν σκεφτόμαστε θετικά και διαφορετικά από τους ανθρώπους, είναι σημάδι ότι αλλάζουμε. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε αυτό που είμαστε για να γίνουμε αυτό που δεν είμαστε. Πρέπει κανείς να χαθεί για τον εαυτό του. Το αποτέλεσμα απ’ όλο αυτό είναι η εμφάνιση κάποιου που δεν είναι πια ο ίδιος.

Στον δρόμο της μετατροπής των εντυπώσεων πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με εμάς τους ίδιους και δεν πρέπει να πειθόμαστε. Στην αρχή εμφανίζεται μέσα μας η δικαιολόγηση, αλλά πρέπει να μελετήσουμε ότι αυτή η δικαιολόγηση μπορεί να είναι αποτέλεσμα της αυτοαγάπης.

Πρέπει να ανακαλύψουμε τις αιτίες και τους λόγους της συμπεριφοράς μας μπροστά στις εντυπώσεις. Όταν μετατρέπονται οι εντυπώσεις όλα φαίνονται καινούρια.

Μόνο οι Δάσκαλοι της Κρυφής Αδελφότητας μπορούν να μετατρέπουν αμέσως τις εντυπώσεις, ενώ οι ανθρώπινες μηχανές δεν τις μετατρέπουν.

Ο συνειδητός άνθρωπος μπορεί να μεταβάλλει τις δεδομένες καταστάσεις από τις περασμένες, παρούσες και μελλοντικές εντυπώσεις. Εάν οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να μετατρέπουν τις περιστάσεις, θα συνεχίσουν να είναι παιχνίδια και των καταστάσεων και των άλλων ανθρώπων.

Η ζωή έχει ένα αντικείμενο και είναι αυτό ενός ανώτερου κόσμου. Οι Γνωστικές Διδασκαλίες μας διδάσκουν πως να ζούμε σε έναν ανώτερο κόσμο, να ζούμε σε μια ηλιακή και αθάνατη ανθρωπότητα. Αν κανείς δεν δεχόταν έναν ανώτερο κόσμο, η μετατροπή δεν θα είχε νόημα, αυτό είναι φανερό.

Ο νους, όπως είναι τώρα, δεν χρησιμεύει για τίποτε. Χρειάζεται να τον οργανώσουμε, να τον ξανα-συναρμολογήσουμε κ.λ.π. δηλαδή να τον βάλουμε σε ένα ανώτερο διανοητικό επίπεδο.

Για να μπορέσουμε να μετατρέψουμε τις εντυπώσεις πρέπει να ανοικοδομήσουμε την σκηνή έτσι όπως έγινε και να εξακριβώσουμε τι ήταν αυτό που μας πόνεσε περισσότερο. Αν δεν υπάρχει χώνευση των εντυπώσεων δεν θα υπάρχουν τροφές και αν δεν υπάρχουν τροφές, τα υπαρξιακά σώματα του Είναι θα εξασθενήσουν.

Το εγώ κυβερνιέται και τρέφεται με το Υδρογόνο 48. Κάθε μέρα, κάθε ώρα γεννιούνται καινούρια εγώ. Για παράδειγμα: τα κουνούπια μας ενοχλούν, η βροχή επίσης κ.λ.π. Υπάρχει πάντοτε μία πρόσθεση και μία αφαίρεση από εγώ.

Οι καλές εντυπώσεις πρέπει επίσης να μετατραπούν. Αν έχουν συμβεί στην διάρκεια της ημέρας τρεις εντυπώσεις που έχουν επηρεάσει την ψυχική κατάσταση, θα πρέπει να μελετηθούν την νύχτα και να μετατραπούν με την χρήση ενός τακτικού σχεδιασμού. Κάθε εγώ είναι δεσμευμένο με άλλα και επικοινωνούν. Τα εγώ συνδέονται για να διαμορφώσουν την ίδια σκηνή.

Πρέπει να είμαστε αναλυτικοί και συνετοί για να μετατρέψουμε τις εντυπώσεις, για να εμφανιστούν στο τέλος νέες ικανότητες. Όταν οι άνθρωποι δεν μετατρέπουν βρίσκονται σε μια ντροπιαστική και γελοία κατάσταση. Αν δεν χωνεύουμε βρισκόμαστε σε πτώση.

Πρέπει να χωνεύουμε τις εντυπώσεις της ίδιας μέρας…Μην επιτρέπεις να κρύβει ο ήλιος τον θυμό σου! Πρέπει να δούμε τα πράγματα όπως είναι, πρέπει να δημιουργήσουμε την κατάλληλη διανοητική συσκευή (το διανοητικό στομάχι) για να μην είμαστε θύματα κανενός.

ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Είναι επείγον και αναγκαίο να μετατρέπουμε τις εντυπώσεις της ημέρας πριν πλαγιάσουμε με τον εξής τρόπο:

1. Απόλυτη χαλάρωση.

2. Να φτάσουμε στο στάδιο του διαλογισμού.

3. Να ξαναζήσουμε την σκηνή έτσι πως συνέβη.

4. Να ψάξουμε μέσα στον εαυτό μας το εγώ που δημιούργησε το πρόβλημα.

5. Παρατηρώντας γαλήνια, να τοποθετηθεί το εγώ στο εδώλιο του κατηγορουμένου και να γίνει η διαδικασία της δίκης.

6. Να ζητήσουμε την αποσύνθεση του εγώ-πρόβλημα από την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη.

ΕΙΚΟΝΑ, ΑΞΙΕΣ και ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Στην διανοητική δυναμική, χρειάζεται να ξέρουμε κάτι πάνω στο πως και το γιατί λειτουργεί ο νους.

Στην διανοητική δυναμική είναι επείγον να ξέρουμε κάτι πάνω στο πως και το γιατί των διαφόρων λειτουργιών του νου.

Χρειάζεται ένα ρεαλιστικό σύστημα εάν στ’ αλήθεια θέλουμε να γνωρίσουμε τις δυνατότητες του ανθρώπινου νου.

Χρειάζεται να καλυτερεύσουμε την ποιότητα των αξιών, της ταυτότητας και της εικόνας του εαυτού μας. Σκέφτομαι ότι μια αλλαγή αξιών, εικόνας και ταυτότητας είναι βασική.

Το διανοητικό ζώο, που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος έχει εκπαιδευτεί για να αρνείται την αυθεντική του ταυτότητα, αξίες και εικόνα.

Το να δεχτούμε την αρνητική κουλτούρα, την υποκειμενικά εγκατεστημένη στο νου μας, στο εσωτερικό μας, ακολουθώντας το δρόμο της λιγότερης αντίστασης, είναι παράλογο. Εμείς χρειαζόμαστε μια αντικειμενική κουλτούρα.

Το να δεχτούμε γιατί έτσι, ακολουθώντας την γραμμή της λιγότερης αντίστασης, την υποκειμενική κουλτούρα αυτής της παρακμιακής εποχής, είναι αναντίρρητα παράλογο.

Χρειάζεται να περάσουμε από μια ολοκληρωτική επανάσταση και από μια τελειωτική αλλαγή σ’ αυτό το ζήτημα της εικόνας αξιών και ταυτότητας.

Η εξωτερική εικόνα του ανθρώπου και οι διάφορες περιστάσεις που τον περιβάλλουν, είναι το ακριβές αποτέλεσμα της εξωτερικής εικόνας και των ψυχολογικών του διαδικασιών.

Η αυτοεικόνα είναι διαφορετική, είναι ο εσώτατος Κ.Α., ο Κοσμικός Άνθρωπος, ο Άνθρωπος-Κόσμος, το θεϊκό μας πρωτότυπο, το Βασιλικό Είναι.

Εικόνα, αξίες και ταυτότητα πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Αυτό είναι ολοκληρωτική επανάσταση. Χρειαζόμαστε ταυτότητα του Είναι, αξίες του Είναι και εικόνα του Είναι.

Αν ανακαλύψουμε τα αποθέματα εξυπνάδας που περιέχονται στον νου μπορούμε να τον απελευθερώσουμε.

Τα αποθέματα εξυπνάδας είναι τα διάφορα μέρη του Είναι που μας προσανατολίζουν στην δουλειά που σχετίζεται με την αποσύνθεση του εγώ και την απελευθέρωση του νου.

Τα αποθέματα εξυπνάδας που περιέχονται στο νου, μας προσανατολίζουν στην δουλειά που σχετίζεται με την απελευθέρωση του νου. Οι αξίες του Είναι αποτελούν την εξυπνάδα. Τα αποθέματα εξυπνάδας είναι τα διάφορα μέρη του Είναι που μας οδηγούν και μας προσανατολίζουν στην ψυχολογική δουλειά που σχετίζεται με την εκμηδένιση του εγώ και την απελευθέρωση του νου.

Να κάνουμε πάντα μια διαφοροποίηση μεταξύ νου και Είναι. Όταν κανείς δέχεται ότι ο νους είναι μποτιλιαρισμένος στο εγώ, δείχνει ότι έχει αρχίσει να ωριμάζει.

Στο ζήτημα της διάλυσης του εγώ, γίνεται αναγκαίο να συνδυάσουμε την δομική και την συνδιαλλακτική ανάλυση.

Μόνο οι αξίες της εξυπνάδας μπορούν να απελευθερώσουν το νου μέσω της αποσύνθεσης των ανεπιθύμητων ψυχικών στοιχείων.

Η ΑΥΤΟ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον ίδιο μας τον εαυτό και να κάνουμε ανατομία στο εγώ με το τρομερό νυστέρι της αυτοκριτικής. Είναι παράλογο να κριτικάρουμε τα ξένα λάθη, το βασικό είναι να ανακαλύπτουμε τα δικά μας λάθη και μετά να τα αποσυνθέτουμε με βάση την ανάλυση και την βαθειά κατανόηση.

Είναι δυνατόν να δράσουμε συνολικά μόνο όταν κάθε άτομο είναι ικανό να δρα ατομικά με πλήρη και απόλυτη συνείδηση αυτού που γίνεται.

Τα συστήματα της Επανάστασης της Διαλεκτικής θα φαίνονται πολύ αργά στους ανυπόμονους ανθρώπους. Πλην όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτοί που θέλουν γρήγορες και άμεσες αλλαγές, στην κοινωνική και ψυχολογική τάξη, δημιουργούν άκαμπτους κανόνες, δικτατορίες του νου, δεν φιλοδοξούν στο να ξέρουν πώς να σκεφτούν, αλλά υπαγορεύουν αυτό που πρέπει να σκεφτούν.

Κάθε απότομη αλλαγή εξαπατά το ίδιο της το αντικείμενο και ο άνθρωπος ξαναγίνεται θύμα εκείνου ενάντια στο οποίο πολέμησε. Μέσα σε εμάς τους ίδιους βρίσκονται όλες οι αιτίες της αποτυχίας οποιασδήποτε οργάνωσης.

Η ΑΥΤΟ-ΕΙΚΟΝΑ

Αυτό το να ταυτίσεις, να εικονοποιήσεις και να αξιοποιήσεις τον εαυτό σου σωστά, δεν πρέπει να συγχέεται με την θαυμάσια διδασκαλία της μη ταύτισης.

Αντί να διατηρούμε στο νου μας μια ετοιμόρροπη και εκφυλισμένη κουλτούρα χρειάζεται να επανεκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας.

Χρειάζεται να έχουμε μια ακριβή σύλληψη πάνω στους εαυτούς μας. Κάθε ένας έχει μια λανθασμένη σύλληψη πάνω στον εαυτό του.

Καταλήγει απαραίτητο να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας, να αυτογνωριστούμε, να επανεκπαιδευτούμε και να ξανα-αξιοποιηθούμε σωστά.

Ο νους μποτιλιαρισμένος μέσα στο εγώ, αγνοεί τις αυθεντικές αξίες του Είναι. Πως θα μπορούσε ο νους να αναγνωρίσει αυτό που ποτέ δεν γνώρισε;

Η διανοητική ελευθερία είναι δυνατή μόνο ελευθερώνοντας το νου.

Οι λανθασμένες συλλήψεις της αυτοταυτότητας μποτιλιάρουν τον νου, το εξωτερικό είναι μόνο η αντανάκλαση του εσωτερικού.

Ο άνθρωπος πρέπει να αυτοερευνήσει τον ίδιο του τον νου εάν επιθυμεί να ταυτιστεί, να αξιοποιηθεί και να αυτοεικονοποιηθεί σωστά.

Οι ανθρώπινες σκέψεις είναι αρνητικές και βλαβερές κατά 99%.

Ο ΑΥΤΟ-ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ

Στην συνύπαρξη στην κοινωνία υπάρχει αυτοαποκάλυψη, αυτοανακάλυψη.

Πραγματικά όταν στην συνύπαρξη τα κρυμμένα ελαττώματα ξεπετιούνται, πηδούν έξω και ο νους βρίσκεται σε επάγρυπνη αντίληψη, τότε τα βλέπουμε έτσι όπως είναι στον εαυτό μας.

Όλα τα ανθρώπινα όντα, στο βάθος, είμαστε ναρκισσιστές, ερωτευμένοι με τους εαυτούς μας. Παρατηρείστε έναν τραγουδιστή στην σκηνή του θεάτρου: Είναι τρελά ερωτευμένος με τον εαυτό του, τον θαυμάζει, τον λατρεύει και όταν φτάνει το χειροκρότημα φτάνει στο ανώτατο όριο του αυτοθαυμασμού του επειδή αυτό είναι ακριβώς που θέλει, αυτό που επιθυμεί, αυτό που περιμένει με ατελείωτη δίψα.

Πραγματικά, η ματαιότητα είναι η ζωντανή εμφάνιση της αυτοαγάπης. Το Εγώ στολίζεται για να το θαυμάζουν οι άλλοι.

Όταν το εγώ αρχίζει να ελέγχει την προσωπικότητα του παιδιού η αυθόρμητη ομορφιά εξαφανίζεται, τότε αρχίζει η υπερεκτίμηση του αγαπημένου Εγώ και το παιδί ονειρεύεται να κυριαρχήσει τον κόσμο και να φτάσει να γίνει ο πιο δυνατός της Γης.

Η ΑΥΤΟ-ΚΡΙΣΗ

Ο άνθρωπος που επιτρέπει να εκφρασθεί σε αυτόν με αυθόρμητο τρόπο αυτό που λέγεται αυτοκρίση ή εσωτερική κρίση, θα οδηγηθεί από την φωνή της συνείδησης και θα προχωρά στον ευθύ δρόμο.

Κάθε άνθρωπος που υποτάσσεται στην αυτοκρίση μετατρέπεται εκ των πραγμάτων και δικαιωματικά σε έναν καλό πολίτη, σε καλό σύζυγο, σ’ έναν καλό απεσταλμένο σε έναν καλό πατέρα κ.λ.π.

Για να γνωρίσουμε τις εσωτερικές μας αντιθέσεις είναι αναγκαίο να αυτοανακαλυφθούμε. Όποιος αυτοανακαλύπτεται μπορεί να δουλέψει με επιτυχία στην διάλυση του πολλαπλού εγώ.

Οι εσωτερικές αντιθέσεις βασίζονται στην πολλαπλότητα του εγώ, οι τρομερές αντιθέσεις που φορτωνόμαστε μέσα μας δυστυχώς μας πικραίνουν την ζωή.

Είμαστε εργάτες και θέλουμε να γίνουμε ηγεμόνες, στρατιώτες και θέλουμε να γίνουμε στρατηγοί. Σκεφτόμαστε να αποκτήσουμε ένα δικό μας σπίτι και αφού το έχουμε αποκτήσει πια,, το πουλάμε γιατί μας κούρασε και θέλουμε άλλο.

Με τίποτε δεν είμαστε ευχαριστημένοι, ψάχνουμε την ευτυχία στις ιδέες και αυτές με την σειρά τους παρελαύνουν και περνούν. Ψάχνουμε την ευτυχία στην συνύπαρξη, με τις φιλίες που σήμερα είναι μαζί μας και αύριο εναντίον μας. Βλέπουμε λοιπόν ότι όλα είναι απατηλά.

Τίποτα στην ζωή δεν μπορεί να μας δώσει την ευτυχία. Με τόσες αντιθέσεις είμαστε μερικοί άθλιοι. Είναι αναγκαίο να τελειώσουμε με το πολλαπλό εγώ, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τελειώσουμε με την μυστική αιτία όλων των αντιθέσεων και κάθε πίκρας μας.

Όσοι διέλυσαν πια το εγώ κατέχουν εκ των πραγμάτων το ΔΚΣ

Υπάρχουν στον κόσμο πολλές σχολές και συστήματα και πολλοί άνθρωποι που ζουν πεταλουδίζοντας από σχολίτσα σε σχολίτσα, γεμάτοι πάντα με εσωτερικές αντιθέσεις, πάντα δυσαρεστημένοι, ψάχνοντας πάντα το δρόμο και μη βρίσκοντάς τον, ακόμη και όταν είναι πολύ κοντά στα μάτια τους. Το πολλαπλό εγώ δεν τους αφήνει να δουν τον δρόμο της αλήθειας και της ζωής. Ο χειρότερος εχθρός της φώτισης είναι το εγώ.

Ρωτήθηκε ένας Δάσκαλος: Τι είναι ο δρόμος;

-Τι υπέροχο βουνό! Είπε για το βουνό που είχε το ερημητήριό του.

-Δεν σας ρωτάω σχετικά με το βουνό αλλά σχετικά με τον δρόμο.

Όσο δεν μπορείς να πας πιο πέρα από το βουνό, δεν θα μπορείς να βρεις τον δρόμο, απάντησε ο δάσκαλος.

Και το εγώ μπορεί επίσης να κάνει καλά έργα και να κερδίσει πολλές αξίες που καλυτερεύουν τον ψυχολογικό του χαρακτήρα αλλά ποτέ δεν θα μπορέσει να φτάσει στην φώτιση.

Πρέπει να ψάχνουμε την φώτιση και όλα τα υπόλοιπα θα μας δοθούν σαν συμπλήρωμα. Είναι αδύνατον να φτάσουμε στην φώτιση χωρίς να έχουμε ένα ΔΚΣ

Είναι αδύνατον να έχουμε ένα Διαρκές Κέντρο Συνείδησης χωρίς να έχουμε διαλύσει το πολλαπλό εγώ.

Η ΑΥΤΟ-ΙΔΕΑ

Διανοητική πληροφόρηση και ξένες ιδέες δεν είναι βίωμα. Η πολυμάθεια δεν είναι πειραματισμός. Η δοκιμή, η απόδειξη, η αποκλειστικά τρισδιάστατη επιβεβαίωση δεν είναι ολοκληρωτική.

Γνώμες, συλλήψεις, θεωρίες, υποθέσεις δεν σημαίνουν επιβεβαίωση, πειραματισμό, πλήρη συνείδηση πάνω σε αυτό ή εκείνο το φαινόμενο.

Πρέπει να υπάρχει κάποια ικανότητα ανώτερη από το νου, ανεξάρτητη από το διανοητικό, ικανή να μας δώσει απ’ ευθείας γνώση και εμπειρία πάνω σε οποιοδήποτε φαινόμενο.

Ο κόσμος είναι μόνο μια απατηλή μορφή που θα διαλυθεί αναμφισβήτητα στο τέλος της Μεγάλης Κοσμικής Ημέρας.

Το άτομό μου, το σώμα μου, οι φίλοι μου, τα πράγματα, η οικογένειά μου κ.λ.π. είναι κατά βάθος αυτό που οι Ινδοστανοί ονομάζουν «Μάγια», η αυταπάτη, μάταιες διανοητικές μορφές που αργά ή γρήγορα θα ελαττωθούν σε κοσμική σκόνη.

Οι συναισθηματισμοί μας, τα πιο αγαπημένα όντα που μας περιτριγυρίζουν κ.λ.π. είναι απλές διανοητικές μορφές που δεν έχουν πραγματική ύπαρξη.

Ο διανοητικός δυαδισμός όπως η απόλαυση και ο πόνος, ο έπαινος και η μομφή, ο θρίαμβος και η ήττα, τα πλούτη και η αθλιότητα αποτελούν τον οδυνηρό μηχανισμό του νου.

Δεν μπορεί να υπάρξει η αυτοϊδέα και η πραγματική ευτυχία μέσα μας όσο θα είμαστε σκλάβοι του νου.

Κανείς δεν μπορεί να αναπτύξει την αυτοϊδέα όσο είναι σκλάβος του νου. Αυτό που είναι το Πραγματικό δεν είναι ζήτημα κενών υποθέσεων ή ξένων ιδεών αλλά απ’ ευθείας εμπειρίας.

Όποιος ελευθερώνεται από το διανοητικό μπορεί να πειραματισθεί και να αισθανθεί ένα στοιχείο που μεταμορφώνει ριζικά.

Όταν απελευθερωνόμαστε από το νου, αυτός μετατρέπεται σε ένα εύπλαστο, ελαστικό και χρήσιμο όχημα μέσα από το οποίο εκφραζόμαστε.

Η ανώτερη Λογική μας προσκαλεί να σκεφτούμε ότι το να χειραφετηθούμε από το νου ισοδυναμεί, εκ των πραγμάτων, με το ξύπνημα της συνείδησης, με το να πάψουμε να είμαστε αυτόματα.

Αλλά ας πάμε στην ουσία: ποιος ή τι είναι αυτό που πρέπει να ελαφρώσει από τις βασανιστικές ξένες ιδέες; Καταλήγει αυτονόητο να απαντήσουμε στους ερωτώντες λέγοντας: Η συνείδηση! Αυτό που υπάρχει από ψυχή μέσα μας είναι αυτό που μπορεί και πρέπει να ελευθερωθεί.

Οι ξένες ιδέες της ψευτολογοτεχνίας χρησιμεύουν μόνο για να μας πικράνουν την ύπαρξη. Η αυθεντική ευτυχία είναι δυνατή μόνο όταν χειραφετούμαστε από το διανοητικό.

Πλην όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει ένα τεράστιο εμπόδιο για αυτή την επιθυμητή απελευθέρωση της συνείδησης, θέλω να αναφερθώ στην τρομερή μάχη των αντιθέσεων. Η Ουσία ή Συνείδηση ζει, δυστυχώς μποτιλιαρισμένη μέσα στον μεγαλοπρεπή διανοητικό δυαδισμό των αντιθέτων ναι και όχι, καλό και κακό. Ψηλό και χαμηλό, δικό μου και δικό σου, ευχαρίστηση και πόνος, ευαρέσκεια και δυσαρέσκεια κ.λ.π. φωτισμένο από κάθε άποψη καταλήγει ξεκάθαρο να καταλάβουμε σε βάθος ότι όταν σταματά η θύελλα των δανεισμένων ιδεών στον ωκεανό του νου και τελειώνει η μάχη των αντιθέτων, η Ουσία δραπετεύει, βυθίζεται σε Εκείνο που είναι το Πραγματικό και αναβλύζει με όλη της την μεγαλοπρέπεια η αυτοϊδέα, η ιδέα-σπόρος.

ΜΟ-ΤΣΑΟ

Η κινέζικη λέξη «ΜΟ» σημαίνει σιωπηλό ή γαλήνιο, «ΤΣΑΟ» σημαίνει να συλλογιστείς και να παρατηρήσεις. Γι’ αυτό ΜΟ-ΤΣΑΟ μπορεί να μεταφραστεί σαν γαλήνιος συλλογισμός και γαλήνια παρατήρηση.

Το δύσκολο και κοπιαστικό είναι να καταφέρεις απόλυτη διανοητική σιωπή σε όλα τα επίπεδα του υποσυνειδήτου.

Το να πετύχουμε ησυχία και σιωπή στο απλό επιφανειακό διανοητικό επίπεδο, ή σε κάμποσα υποσυνείδητα διαμερίσματα, δεν είναι αρκετό γιατί η ουσία συνεχίζει να είναι μπλεγμένη ανάμεσα στον βυθισμένο παρασυνειδητό και ασυνείδητο δυαδισμό.

Ο λευκός νους είναι κάτι υπερβολικά επιφανειακό, κούφιο και διανοητικό. Χρειαζόμαστε γαλήνιο συλλογισμό εάν στ’ αλήθεια θέλουμε να καταφέρουμε την απόλυτη ησυχία και σιωπή του νου.

Πλην όμως καταλήγει σαφές να καταλάβουμε ότι στον αγνό γνωστικισμό, οι όροι γαλήνη και συλλογισμός έχουν πολύ πιο βαθιές έννοιες και τέλος πρέπει να κατανοηθούν μέσα στις ειδικές σημασίες τους.

Το αίσθημα της γαλήνης απλώνεται σε αυτό που κανονικά γίνεται αντιληπτό σαν ηρεμία ή ησυχία, πλέκει μια υπερθετική κατάσταση που βρίσκεται πιο πέρα από τους συλλογισμούς, επιθυμίες, αντιθέσεις και λέξεις. Προσδιορίζει μια κατάσταση έξω από την θορυβώδη κοσμικότητα.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η έννοια του συλλογισμού βρίσκεται πιο μακριά από αυτό που πάντα είναι κατανοητό σαν θεώρηση ενός προβλήματος ή ιδέας. Δεν εμπλέκεται εδώ διανοητική δραστηριότητα ή σκεπτικιστική θεώρηση, αλλά ένα είδος αντικειμενικής συνείδησης σαφούς και ανακλαστικής, πάντα φωτισμένης στην ίδια της την εμπειρία.

Γι’ αυτό «γαλήνιο» είναι εδώ η γαλήνη της μη σκέψης και «συλλογισμός» σημαίνει συνείδηση έντονη και σαφής.

Γαλήνιος συλλογισμός είναι η σαφής συνείδηση στην ησυχία της μη σκέψης.

Όταν βασιλεύει η τέλεια γαλήνη, επιτυγχάνεται η βαθειά αληθινή φώτιση.

ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΟΣ ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΝΟΥΣ

Στην διανοητική δυναμική είναι επείγον να ξέρουμε πως και γιατί λειτουργεί ο νους. Μόνο λύνοντας το πώς και το γιατί, μπορούμε να κάνουμε το νου ένα χρήσιμο εργαλείο.

Η διανοητική ελευθερία είναι δυνατή μόνο με βάση την κατανόηση, αντίληψη και γνώση των διαφόρων λειτουργιών του νου.

Μόνο γνωρίζοντας τους διάφορους μηχανισμούς του νου, θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε απ’ αυτόν για να τον κάνουμε ένα χρήσιμο εργαλείο.

Είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας εάν στ’ αλήθεια θέλουμε να ελέγξουμε τον ίδιο μας το νου με πλήρη τρόπο.

Ο Ιπποκράτης, ο μεγάλος γιατρός, ήταν ένας από τους κλασσικούς δάσκαλους του νου.

Ο ανθρώπινος νους είναι εξαρτώμενος.

Η θέληση χωρίς αλυσίδες είναι δυνατή μόνο διαλύοντας το εγώ. Ο νους πρέπει να μετατραπεί σε έναν μηχανισμό υπάκουο στον άνθρωπο. Η ωριμότητα αρχίζει όταν δεχόμαστε την πραγματικότητα ότι ο ανθρώπινος νους είναι εξαρτώμενος.

Είναι δυνατόν να πετύχουμε την απελευθέρωση του νου αν ανακαλύψουμε την εξυπνάδα που κατέχει. Χρειαζόμαστε πλήρη νου αντί για διασκορπισμένο νου.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Η επανάσταση του διαλογισμού μας επιτρέπει να φτάσουμε μέχρι τις κορυφές της φώτισης.

Πρέπει να διαφοροποιούμε μεταξύ ενός νου που βρίσκεται ήσυχος και ενός νου που έχουμε ησυχάσει με το ζόρι.

Πρέπει να διαφοροποιούμε μεταξύ ενός νου που βρίσκεται σε σιωπή και ενός νου που έχουμε σωπάσει βίαια.

Όταν ο νους είναι ησυχασμένος με το ζόρι, πραγματικά δεν είναι ήσυχος, είναι φιμωμένος βίαια και στα πιο βαθειά επίπεδα της διανοήσεως υπάρχει ολόκληρη θύελλα.

Όταν ο νους είναι ησυχασμένος βίαια, πραγματικά δεν είναι σε σιωπή και στο βάθος αναφωνεί και φωνάζει και απελπίζεται.

Είναι αναγκαίο να τελειώνουμε με τις τροποποιήσεις της νοητικής αρχής στην διάρκεια του διαλογισμού.

Όταν η νοητική αρχή μένει κάτω από τον έλεγχό μας, η φώτιση έρχεται σε μας αυθόρμητα.

Ο Διανοητικός έλεγχος μας επιτρέπει να καταστρέψουμε τα σίδερα που έχει δημιουργήσει ο νους. Για να καταφέρουμε την ηρεμία και την σιωπή του νου, είναι αναγκαίο να ξέρουμε να ζούμε από στιγμή σε στιγμή, να ξέρουμε να εκμεταλλευόμαστε κάθε στιγμή, χωρίς να κάνουμε δόσεις την στιγμή.

Πάρε όλα από κάθε στιγμή, διότι κάθε στιγμή είναι γιος της γνώσης, κάθε στιγμή είναι απόλυτο, αγνό και σημαντικό. Η στιγμιαιότητα είναι το ειδικό χαρακτηριστικό των γνωστικών. Εμείς αγαπάμε την φιλοσοφία της κάθε στιγμής.

Ο Δάσκαλος Ουμμόν είπε στους μαθητές του:

«Αν περπατάτε να περπατάτε. Αν κάθεστε καθίστε, όμως μην αμφιταλαντεύεστε».

Μια πρώτη μελέτη στην τεχνική του διαλογισμού είναι ο προθάλαμος αυτής της θεϊκής ειρήνης που ξεπερνάει κάθε γνώση.

Ο πιο ανυψωμένος τρόπος σκέψης είναι η μη σκέψη. Όταν καταφέρουμε την ηρεμία και την σιωπή του νου, το εγώ με όλα τα πάθη του, επιθυμίες, ορέξεις, φόβους, στοργές κ.λ.π. απουσιάζει.

Μόνο με την απουσία του εγώ μπορεί η ουσία του νου (ΜΠΟΥΔΑΤΑ) να αφυπνιστεί για να ενωθεί με τον Εσώτερο και να μας φέρει στην έκσταση.

Ψεύτικό είναι αυτό που λέει η σχολή μαύρης μαγείας του Σουμπούμπ ότι η μονάδα, η μεγάλη πραγματικότητα εισχωρεί μέσα σε εκείνον που ακόμα δεν κατέχει τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι.

Αυτό που εισχωρεί μέσα στους φανατικούς οπαδούς του Σουμπούμπ, είναι σκοτεινές οντότητες που εκφράζονται σε αυτούς με χειρονομίες, δράσεις, κτηνώδεις και παράλογες λέξεις. Αυτοί οι άνθρωποι δαιμονίζονται από τους σκοτεινούς

Η ηρεμία και η σιωπή του νου έχει μόνο ένα στόχο: Να απελευθερώνει την Ουσία από το νου, για να μπορεί αυτή ενωμένη με την μονάδα ή Εσώτερο (Ίντιμο), να πειραματισθεί αυτό που εμείς ονομάζουμε αλήθεια.

Στην διάρκεια της έκστασης και στην απουσία του εγώ μπορεί η ουσία να ζήσει ελεύθερα στον κόσμο της ομίχλης της φωτιάς, πειραματιζόμενη την αλήθεια.

Όταν ο νους βρίσκεται σε παθητική και αντιληπτική κατάσταση, απολύτως ήρεμος και σε σιωπή τότε απελευθερώνεται το μπουδάτα ή ουσία από τον νου και έρχεται η έκσταση.

Η ουσία βρίσκεται πάντα μποτιλιαρισμένη μέσα στην πάλη των αντιθέτων. Όμως όταν η πάλη τελειώσει και η ηρεμία και η σιωπή είναι απόλυτες, η ουσία μένει ελεύθερη και η μποτίλια κομματιασμένη.

Όταν εξασκούμε τον διαλογισμό το νου μας τον ληστεύουν πολλές αναμνήσεις, επιθυμίες, πάθη, προβληματισμοί κ.λ.π.

Πρέπει να αποφεύγουμε την σύγκρουση μεταξύ της προσοχής και της απροσεξίας. Υπάρχει σύγκρουση μεταξύ της απροσεξίας και της προσοχής, όταν πολεμάμε εναντίον αυτών των ληστών του νου. Το εγώ είναι αυτό που προβάλλει τους προαναφερόμενους ληστές. Όπου υπάρχει σύγκρουση δεν υπάρχει ηρεμία ούτε σιωπή.

Πρέπει να ακυρώνουμε τον προβάλλοντα μέσω της αυτοπαρατήρησης και της κατανόησης. Εξετάστε κάθε εικόνα, κάθε ανάμνηση, κάθε σκέψη που φτάνει στο νου. Να θυμηθείτε ότι κάθε σκέψη έχει δύο πόλους: τον θετικό και τον αρνητικό.

Το να εισέλθεις και να βγεις είναι δυο όψεις του ίδιου πράγματος, τραπεζαρία και τουαλέτα, το ψηλό και το χαμηλό, το ευχάριστο και το δυσάρεστο κ.λ.π. είναι πάντα οι δύο πόλοι του ίδιου πράγματος.

Εξετάστε τους δύο πόλους της διανοητικής μορφής που φτάνει στον νου.

Να θυμηθείτε ότι μόνο μέσω της μελέτης των πολικοτήτων φτάνουμε στην σύνθεση.

Κάθε διανοητική μορφή μπορεί να εξαλείφεται μέσω της σύνθεσης. Για παράδειγμα:

Παρουσιάζεται η ανάμνηση της αρραβωνιαστικιάς, είναι όμορφη; Να σκεπτόμαστε ότι η ομορφιά είναι το αντίθετο της ασχήμιας, και αν είναι όμορφη στην νεότητα, στα γηρατειά θα είναι άσχημη. Σύνθεση: δεν αξίζει τον κόπο να την σκεπτόμαστε, είναι μια αυταπάτη, ένα λουλούδι που θα μαραθεί αναπόφευκτα.

Στην Ινδία αυτή η αυτοπαρατήρηση και μελέτη ονομάζεται Πρατουάπα.

Τα πουλιά-σκέψεις πρέπει να περνάνε από το χώρο του δικού μας νου σε διαδοχική παρέλαση, χωρίς όμως να αφήνουν κανένα ίχνος.

Η άπειρη λιτανεία σκέψεων που προβάλλει το εγώ στο τέλος εξαντλείται και τότε ο νους μένει ήρεμος και σε σιωπή.

Ένας μεγάλος αυτοπραγματοποιημένος δάσκαλος είπε: «Μόνο όταν ο προβάλλων, δηλαδή το εγώ, απουσιάζει τελείως εμφανίζεται η σιωπή, που δεν είναι παράγων του νου. Αυτή η σιωπή είναι ανεξάντλητη, δεν είναι του χρόνου, είναι το άπειρο. Μόνο τότε έρχεται εκείνο που Είναι».

Όλη αυτή η τεχνική περιλαμβάνεται σε δύο αρχές:

Α) Βαθύς στοχασμός.

Β) Τρομερή ηρεμία.

Αυτή η τεχνική του διαλογισμού με την μη σκέψη της, βάζει να δουλεύει το πιο κεντρικό μέρος του νου, αυτό που προκαλεί την έκσταση.

Να θυμηθείτε ότι το κεντρικό μέρος του νου είναι αυτό που ονομάζεται μπουδάτα, η ουσία, η συνείδηση…

Όταν το μπουδάτα αφυπνισθεί μένουμε φωτισμένοι, χρειαζόμαστε την αφύπνιση του μπουδάτα ή συνείδησης.

Ο γνωστικός μαθητής μπορεί να κάνει πρακτική καθισμένος με τον δυτικό ή με τον ανατολίτικο τρόπο[9].

Συμβουλεύεται να γίνει η πρακτική με κλειστά μάτια, για να αποφεύγουμε να μας πάρει την προσοχή μας κάτι από τον εξωτερικό κόσμο.

Συμφέρει να χαλαρώνουμε το σώμα, αποφεύγοντας προσεκτικά να μείνει κάποιος μυς σε ένταση.

Καταλήγει υπέροχο το να ξέρει κανείς να συνδυάζει έξυπνα το διαλογισμό και τον ύπνο, με σκοπό να μην τον εμποδίζει η ύλη.

Το μπουδάτα, η ουσία είναι το ψυχικό υλικό, η εσωτερική μπουδιστική αρχή, το ψυχικό υλικό ή πρώτη ύλη με την οποία θα δώσουμε μορφή στην ψυχή.

Το μπουδάτα είναι πραγματικά το μοναδικό στοιχείο που κατέχει το φτωχό διανοητικό ζώο για να φτάσει να πειραματιστεί αυτό που ονομάζεται ΑΛΗΘΕΙΑ.

Το μπουδάτα είναι το καλύτερο που έχουμε μέσα μας και αφυπνίζεται με το βαθύ εσωτερικό διαλογισμό.

Μη μπορώντας το διανοητικό ζώο να ενσαρκώσει το Είναι, λόγω του ότι ακόμη δεν κατέχει τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εξασκήσει τον διαλογισμό για να αυτοαφυπνίσει το μπουδάτα και να γνωρίσει την αλήθεια.

Ο Ιησούς , ο θεϊκός Δάσκαλος είπε: «Γνωρίστε την αλήθεια, και αυτή θα σας ελευθερώσει».



[1] Πολλές φορές για να θυμηθούμε κάτι πρέπει να πάψουμε να προσπαθούμε. Τότε όταν έχουμε ξεχάσει το θέμα ο νους ξαφνικά εμφανίζει μέσα από την μνήμη εκείνο που ψάχναμε να βρούμε.

[2] Ο Βούδας αν και πλούσιος εγκατέλειψε τα πάντα και έζησε στην φτώχεια για να μπορέσει να φωτιστεί. Μπήκε έτσι σε δύσκολη θέση. Επίσης ο Καστανέντα αναφέρει τον «μικρό τύραννο», έναν ανόητο συνήθως και κακό άνθρωπο που έχει εξουσία και παιδεύει τους άλλους. Ο μάγος που θα καταφέρει να βρει έναν τέτοιο έχει ανακαλύψει έναν σημαντικό βοηθό στον αγώνα για την καταστροφή του εγωισμού του.

[3] 1825-1893. Γάλλος νευρολόγος από τον οποίο επηρεάστηκε ο Φρόιντ.

[4] 1835-1900. Ιταλός ψυχίατρος και εγκληματολόγος.

[5] Φιλοσοφικός όρος που χρησιμοποιείται για να δηλώσει το από πριν δεδομένο, αυτό που δεν στηρίζεται στην εμπειρία.

[6] Ερώτηση που δεν έχει λογική εξήγηση, π.χ. Ποιος είναι ο ήχος του ενός χεριού;

[7] Δεν αναπτύχθηκε πλήρως.

[8] Ο οδηγός που βιάζεται αντιδρά διαφορετικά από τον οδηγό που πάει βόλτα. Και οι δύο βρίσκονται στο ίδιο μέρος και αντιμετωπίζουν τα ίδια πράγματα. Εκείνο όμως που διαφέρει είναι αυτό που έχουν στο μυαλό τους, δηλαδή οι εντυπώσεις.

[9] Καθισμένος σε πολυθρόνα ή σταυροπόδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη