Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης - α μέρος

ΠΕPIEXOMΕΝA
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Σεξουαλική μαγεία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ρασπούτιν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Το εσωτερικό δόρυ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 Το Εγώ της Ασέλγειας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 Έρωτας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Εγώ Λαγνείας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 Το Εγώ της Μαγγανείας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Ο Σεξουαλικός Παροξυσμός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 Ζοφεροί Επισκέπτες
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 Η κεφαλή του Ιωάννη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 Το τέλος ενός μοιραίου τριγώνου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 Η τελετουργία PANCAΤΑTTWΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14 Οι δυνάμεις των TATTWAS
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15 Το βδελυρό βίτσιο του Αλκοόλ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16 Η δημιουργική Μαγνητική παύση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 Το ξεδίπλωμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18 Μαγνητική ανταλλαγή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19 Το Δαιμόνιο Αλγκόλ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20 Η Πλεονεξία

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Όπως ο Θεός χώρισε την πρώτη ημέρα της δημιουργίας τα ανώτερα από τα κατώτερα νερά, έτσι ο άνθρωπος, που θέλει να καταφέρει το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης, πρέπει να χωρίσει τον καπνό του σεξουαλικού πάθους από την φλόγα της αγνής σεξουαλικής ενέργειας.
Το σπερματικό μαργαριτάρι μοναδικά θα δοθεί σε εκείνους που έχουν χωρίσει το φως από τα σκοτάδια, σε εκείνους που έχουν ενσαρκώσει το Είναι τους, σε εκείνους που γνωρίζουν την Ουσία προς τους άλλους και την συνειδητή αγάπη.
Ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης είναι φοβερά επαναστατικός πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι η διάλυση του Εγώ είναι ένας παράγοντας, το να δημιουργούμε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, είναι ένας σκοπός και το να θυσιαζόμαστε για την ανθρωπότητα είναι το καθήκον μας.
Εάν ποθούμε πραγματικά το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης, πρέπει να έχουμε υπόψη μας αυτά τα σημεία:
1) Κυβέρνα την ζωώδη φύση. Χωρίς θέληση, οι αδύνατοι, οι άνανδροι αποτυγχάνουν στο μεγάλο έργο.
2) Πρώτα γνώρισε και έπειτα δράσε. Η γνώση του πραγματικού αποκτιέται μόνο δια μέσου του βαθύ διαλογισμού.
3) Διατήρησε την φωτιά συνεχώς αναμμένη. Όποιος εκσπερματώνει το σπερματικό λικέρ χάνει την φωτιά και, χωρίς την παρουσία της, καμία αλχημιστική διαδικασία δεν θα είναι τέλεια.
Η ουσία είναι το ψυχικό υλικό με το οποίο μπορεί και πρέπει κανείς να φτιάξει το χρυσό έμβρυο. Με αυτά τα πρώτα ποσοστά συνείδησης εμείς αναπτύσσουμε το σπερματικό μαργαριτάρι με βάση συνειδητές εργασίες και θεληματικές ταλαιπωρίες.
Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης λέει:
«Εξάγνισε την καρδιά, καθάρισε τις σκέψεις, σταμάτα τις ορέξεις και διατήρησε το σπέρμα».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ
Η μαγεία είναι, όπως λέει ο Νοβάλις, η τέχνη να επηρεάζεις συνειδητά τον εσωτερικό κόσμο.
Είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα στο καταπληκτικό βιβλίο της ζωής ότι ο φλογερός έρωτας μεταξύ Αρσενικού και Θηλυκού δρα μαγικά.
Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο τρεις φορές μεγάλος Θεός, Ibis de Thot, είπε στην δική του πλάκα από σμαράγδι: «Σου δίνω αγάπη, η οποία περιέχει όλον τον χυμό της σοφίας».
«Όλοι έχουμε κάτι από τις ηλεκτρικές και μαγνητικές δυνάμεις μέσα μας και ασκούμε, όπως ένας μαγνήτης, μία δύναμη έλξης και απώθησης... Μεταξύ των εραστών είναι ιδιαίτερα ισχυρή αυτή η μαγνητική δύναμη και η δική της ενέργεια πηγαίνει πολύ μακριά».
Η Σεξουαλική Μαγεία (Sahaja Maithuna) μεταξύ του συζύγου και της συζύγου βασίζεται στις πολικές ιδιότητες, που βέβαια έχουν το δυνητικό τους στοιχείο στο σεξ.
Δεν είναι ορμόνες, ούτε βιταμίνες από ευρεσιτεχνία, αυτό που χρειάζεται για την ζωή, αλλά αυθεντικά αισθήματα από το εσύ το εγώ και περισσότερο η ανταλλαγή των πιο εκλεκτών αισθηματικών και ερωτικών ικανοτήτων μεταξύ άνδρα και γυναίκας.
Η Μεσαιωνική ασκητική της περασμένης εποχής των Ιχθύων αποστράφηκε το σεξ, χαρακτηρίζοντάς το ταμπού ή αμαρτία.
Η νέα επαναστατική ασκητική του Υδροχόου βασίζεται στο σεξ. Είναι σαφές πως μέσα στο μυστήριο του Lingam-Yoni βρίσκεται το κλειδί όλων των δυνάμεων.
Από την έξυπνη ανάμειξη της σεξουαλικής επιθυμίας με τον πνευματικό ενθουσιασμό αναδύεται, σαν θαύμα, η μαγική συνείδηση.
Ένας σοφός συγγραφέας είπε: «Η Σεξουαλική Μαγεία οδηγεί προς την ενότητα της ψυχής με την αισθητικότητα, δηλαδή στην αναζωογονημένη σεξουαλικότητα: η σεξουαλικότητα χάνει το χαρακτηρισμό του ύποπτου και του καταφρονητέου, που την δεχόμαστε μόνο κρυφά και με κάποια δηλωμένη ντροπή• αντίθετα η σεξουαλικότητα μπαίνει στην υπηρεσία μιας θαυμάσιας απόλαυσης ζωής, διαπερνώντας την και εξυψώνοντας την συμμετοχή προς την επιβεβαίωση της ύπαρξης, που με ευτυχία εξασφαλίζει την ισορροπία της ελεύθερης προσωπικότητας».
Χρειαζόμαστε επειγόντως να ξεφύγουμε από το καθημερινό, σκιώδες ρεύμα της κοινής, χυδαίας και συνηθισμένης προσαρμογής και να εισέλθουμε στην φωτισμένη σφαίρα της μαγνητικής ισορροπίας του «ξανα-ανακαλυφθέντος μέσα στον άλλο», του «να βρω σε σένα το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού», «τον μυστικό δρόμο που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση».
«Μόνο όταν γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε τους μαγνητικούς νόμους μεταξύ των ψυχών και των σωμάτων, δεν θα είναι πια φευγαλέες απεικονίσεις και χωρίς νόημα ομίχλες που διαλύονται μέσα στο φως, όλα τα λόγια για αγάπη, σεξ και σεξουαλικότητα».
Είναι φανερή η τρομακτική δυσκολία που παρουσιάζει η σπουδή της Σεξουαλικής Μαγείας. Δεν αποτελεί τίποτα εύκολο το να θέλει κανείς να παρουσιάσει σαν «ευκολομάθητη και ορατή» την σεξο-γιόγκα, την Maithuna, με την κυβέρνηση των πιο λεπτών νευρικών ρευμάτων και τις πολλαπλές υποσυνείδητες, παρα-συνειδητές και ασυνείδητες επιρροές πάνω στην ψυχική διάθεση.
Θα μιλήσουμε σαφώς και χωρίς φραγμούς αυτό το θέμα της σεξο-γιόγκα, είναι υπόθεση του απ’ ευθείας εσώτερου πειραματισμού, κάτι πάρα πολύ προσωπικό.
Το να παραιτηθούμε από την ζωώδη ακολασία για χάρη της πνευματικότητας είναι βασικό στην Σεξουαλική Μαγεία, εάν στην πραγματικότητα θέλουμε να βρούμε το νήμα της Αριάδνης της ανύψωσης, την χρυσή κλωστή που θα μας οδηγήσει από την σκοτεινιά στο φως, από τον θάνατο στην αθανασία.
Ένας μεγάλος φιλόσοφος, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω, είπε: «Αν οι αυθεντικές δημιουργικές δυνάμεις, οι ψυχικές και πνευματικές, βρίσκονται μέσα στο βάθος της δικής μας συνείδησης, συναντάμε ακριβώς μέσα στο συμπαθητικό σύστημα με το δίκτυο διακλαδώσεών του, των ευαίσθητων δικτυώσεων των γαγγλίων, τον μεσολαβητή και οδηγητή της εσωτερικής πραγματικότητας, ο οποίος όχι μόνο δεν επηρεάζει τα όργανα της ψυχής, αλλά επίσης κυβερνά, οδηγεί και ελέγχει τα πιο σπουδαία κέντρα στο εσωτερικό του σώματος. Οδηγεί επίσης, με τρόπο εξίσου μυστήριο, το θαύμα της σύλληψης μέχρι την γέννηση του καινούργιου Είναι, όπως επίσης τα φαινόμενα της καρδιάς, νεφρών, κάψας επινεφριδίων, γεννητικών αδένων κλπ.».
Ενώ στην όλη ευαισθησία και πνευματικότητα, στην ρυθμισμένη ζωή, προσπαθεί αυτός, σαν ένα αληθινό Δημιουργικό Πνεύμα του σώματος, με την κατεύθυνση της μοριακής ροής και της κρυσταλλοποίησης των κοσμικών ακτίνων, να ισορροπήσει μέσα στον ρυθμό του σύμπαντος όλα τα φυσικά και ψυχικά στοιχεία που ήταν υποταγμένα.
«Αυτό το Συμπαθητικό Σύστημα είναι στην πραγματικότητα επίσης ένα Σύστημα Ιδεοπλαστικό, που πρέπει να κατανοηθεί σαν μεσάζοντας μεταξύ της δικής μας ασυνείδητης ενστικτώδους ζωής και της ρύθμισης της ζωντανής εικόνας τυπωμένης μέσα στο δικό μας πνεύμα από την αιωνιότητα• είναι ο μεγάλος ενδιάμεσος ισορροπιστής που μπορεί να ηρεμήσει και να συμφιλιώσει την διαρκή πολικότητα, τις αυγές και τα βασιλέματα του ήλιου της ψυχής, τις εκδηλώσεις του μαύρου και του άσπρου, την αγάπη και το μίσος, τον Θεό και τον Διάβολο, την έξαρση και την κατάπτωση».
Το Θεϊκό Ανδρόγυνο της πρώτης ανθρώπινης φυλής Adam Kadmon, πολλαπλασιάστηκε μόνο με την δύναμη της θέλησης και την μαγική φαντασία ενωμένες μέσα σε μια παλμική αρμονία.
Οι αρχαίοι σοφοί της Καμπάλας επιβεβαίωσαν ότι τέτοια βουλητική και φανταστική ισχύς χάθηκε με το πέσιμο στην αμαρτία, γι’ αυτό το ανθρώπινο ον διώχτηκε από την Εδέμ.
Αυτή η μεγαλοπρεπή ς συνθετική σύλληψη της Εβραϊκής Καμπάλας έχει σαν βάση μια τρομακτική αλήθεια• έτσι όπως είναι, είναι ακριβώς λειτουργία της Σεξουαλικής Μαγείας για να ξανα-εγκαταστήσουμε μέσα σε μας τους ίδιους αυτήν την γνήσια θεϊκή ενότητα του παραδεισιακού Ανδρόγυνου.
Κάποιος σοφός είπε με έμφαση το ακόλουθο: «Η Σεξουαλική Μαγεία δρα μεταμορφώνοντας σωματικά και επιφέρει μια ιδεαλιστική τόνωση του σεξουαλικού στην ψυχή. Γι’ αυτό είναι ικανές στη Σεξουαλική Μαγεία μόνον οι υπάρξεις που προσπαθούν να ξεπεράσουν το δυαδικό δίλημμα μεταξύ του ψυχικού κόσμου και των συναισθημάτων. Όποιοι είναι προικισμένοι με εσώτερο «καντήλι», βρίσκονται τελείως ελεύθεροι από οποιοδήποτε είδος υποκρισίας, γελοιότητας, άρνησης και υποτίμησης της ζωής».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ
Θέλω να δώσω έμφαση στην βασική ιδέα που πρέπει να διατυπώσουμε ως εξής: «Οι μεγάλοι γόητες της λαγνείας και της ατιμίας ανήκουν περισσότερο στον τύπο του Καζανόβα, παρά στο φημισμένο Δον Ζουάν Τενόριο».
Εάν ο πονηρός τύπος του Δον Ζουάν αντανακλά όλες του τις ερωτικές περιπέτειες μέσα στον κάκιστο εγωκεντρικό καθρέφτη της λεπτής φαντασίας του με τον απαίσιο σκοπό να υποτιμήσει την γυναίκα, να την βεβηλώσει πρόστυχα, βιάζοντας και δυσφημίζοντάς την με διεστραμμένο τρόπο, μέσω της παθιασμένης ένωσης για μια μόνο φορά και δίχως επανάληψη, μέσα απ’ αυτό που λέμε «σπρώξιμο στην αμαρτία», αποτελεί αναμφισβήτητα, με έναν ξεχωριστό τρόπο, το αρσενικό μίσος εναντίον του θηλυκού.
Με βάση τον νόμο των αντιθέσεων, μέσα στον χαρακτήρα του Καζανόβα υπερισχύει η επιθυμία της ασέλγειας, της σεξουαλικής γοητείας, βασισμένη αποκλειστικά πάνω στις φυσικές ενστικτώδεις παρορμήσεις και συναισθηματισμούς. Δυστυχώς, τα άτομα αυτού του είδους είναι ακόρεστα, υποφέρουν και κάνουν να υποφέρουν.
Ο τύπος του Καζανόβα είναι ένα είδος του «Δάσκαλου που κοροϊδεύει» την γυναίκα• φαίνεται να έχει το χάρισμα της πανταχού παρουσίας, γιατί τον βλέπουμε σε όλα τα μέρη, εδώ, εκεί, παραπέρα. Είναι όπως ο ναυτικός που σε κάθε λιμάνι έχει μια ερωμένη• πολλές φορές αρραβωνιάζεται και ορκίζεται αιώνια αγάπη...
Στην αντίθετη πλευρά του λεπτού σεξουαλικού σαδισμού του τύπου Δον Ζουάν, ανακαλύπτουμε τον τύπο του Καζανόβα στο λογικό Ανθρωποειδές, που θέλει να πνίξει μέσα στα κρεβάτια της ηδονής την ίδια του την ζωή, που είναι βαρετή και ανυπόφορη.
Άλλη κατηγορία, ευτυχώς λιγότερό συνηθισμένη, του γόη των γυναικών, θα την χαρακτηρίσουμε «διαβολικό τύπο».
Ένας από τους αυθεντικούς εκπροσώπους αυτού του απαίσιου τύπου ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπούτιν.
Παράξενος ασκητής, παθιασμένος για τα πέραν της ζωής, είδος χωρικού υπνωτιστή με εκκλησιαστική φορεσιά.
Είναι τόσο πασιφανές, σαν μεσημεριανή λαμπρότητα, ότι η τυραννική μαγική δύναμη του «Ιερού Διαβόλου Ρασπούτιν» οφείλεται αποκλειστικά στην τρομακτική σεξουαλική του δύναμη.
Ο Τσάρος και η Τσαρίνα γονάτιζαν μπροστά του, νόμιζαν ότι έβλεπαν σ’ αυτόν τον μοιραίο μοναχό, έναν ζωντανό Άγιο.
Είναι φανερό ότι ο Ρασπούτιν βρήκε την διάθεση των Τσάρων πολύ προετοιμασμένη, χάρη στον Γάλλο μάγο Papus (Dr. Encause), γιατρό της κάμαρας των ηγεμόνων..
Ο Waldemar λέει: «Αυτά απ’ τα οποία μαθαίνουμε περισσότερα, είναι τα διπλωματικά απομνημονεύματα του Γάλλου πρέσβη στην Αγία Πετρούπολη, Μαυρίκιο Παλαιολόγο, που έχουν εκδοθεί από την Revue des Deux Mondes.
Ο Πρέσβης περιγράφει μια επίκληση πνευμάτων επιχειρούμενη από τον πασίγνωστο Γάλλο αποκρυφιστή Papus (Dr. Encause) και οπωσδήποτε σύμφωνη με την ιδιαίτερη επιθυμία των Τσάρων. Η αιτία αυτής της συγκέντρωσης ήταν οι επαναστατικές ταραχές του έτους 1905. Ο Papus έπρεπε να εξορκίσει την αναταραχή μέσω ενός μεγάλου εξορκισμού, μπροστά στον Τσάρο, την Τσαρίνα και τον συμπαραστεκόμενο καπετάνιο Mandryka».
Ο Παλαιολόγος, σαν εγγυητής του Papus, με τον οποίο είχε φιλικές σχέσεις πληροφορεί:
«Μέσω μιας εντατικής συγκέντρωσης της θέλησής του και μιας εξαιρετικής αύξησης της ροής του δυναμισμού του, ο Μάγος κατάφερε να επικαλεστεί το φάντασμα του πολύ ευγενούς Τσάρου Αλέξανδρου του Γ΄. Σημάδια αναμφισβήτητα απέδειξαν την παρουσία του αόρατου πνεύματος.
Παρά την αγωνία, που του καταπίεζε την καρδιά, ο Νικόλαος ρώτησε τον πατέρα του, αν έπρεπε να αντιδράσει ή όχι απέναντι στον υπάρχοντα φιλελευθερισμό που απειλούσε να σαρώσει την Ρωσία. Το φάντασμα απάντησε: «Πρέπει να εξολοθρεύσεις, όσο και αν κοστίσει, την επανάσταση που αρχίζει. Αλλά, κάποια μέρα θα ξαναφουντώσει πάλι και θα είναι τόσο πιο βίαιη, όσο περισσότερο σκληρή θα είναι η τωρινή καταστολή. Δεν πειράζει! Θάρρος γιε μου! Μην σταματήσεις να αγωνίζεσαι».
Ο Waldemar, ο σοφός, λέει: «ο Τσάρος πασίγνωστος για την πίστη του στα πνεύματα, έπρεπε λοιπόν, να δίνει μεγάλη σημασία σε έναν άνθρωπο σαν τον Ρασπούτιν, που ερχόταν συνοδευμένος από μεγάλη φήμη, σαν θαυματουργός θεραπευτής.
Ο χωρικός μοναχός καταγόταν επίσης από την τάξη την τόσο εξαπλωμένη στην Ρωσία την εποχή εκείνη, των ονομαζόμενων μάγων των χωριών, κατέχοντας ένα ζωτικό μαγνητισμό τόσο εκπληκτικό, οφειλόμενο στην ασυνήθιστη σεξουαλική του δύναμη, που έπρεπε να δώσει την εντύπωση μιας πρωτόγονης δύναμης, ορμώντας μέσα στους κύκλους των ευγενών της Πετρούπολης, των σχεδόν εκφυλισμένων.
Ένα από τα πρώτα κατορθώματά του μέσα στην Αυλή, ήταν να θεραπεύσει, με τρόπο μαγνητικό, τον διάδοχο του θρόνου, άρρωστο από αιμοφιλία, επιτυγχάνοντας να περιορίσει τις αιμορραγίες που είχε, πράγμα που οι γιατροί δεν είχαν κατορθώσει».
Συνεχίζει ο σοφός Waldemar λέγοντας:
«Από την στιγμή εκείνη έτρεμαν μπροστά του μεγάλοι Δούκες, Υπουργοί και όλος ο αυλικός κύκλος, γιατί στην περίπτωση που θα είχε στα χέρια του την ζωή του Τσάρεβιτς (διάδοχου), θα είχε εξασφαλίσει την απεριόριστη εμπιστοσύνη του Τσάρου και της Τσαρίνας. Και αυτήν την εμπιστοσύνη γνώριζε περίφημα πώς να την χρησιμοποιεί προς όφελός του. Κυβερνούσε σύμφωνα με τα γούστα του τους Τσάρους και βέβαια την Ρωσία.
Επειδή αύξανε συνεχώς η δύναμή του, μία ομάδα αντιπάλων του υψηλής θέσης και καταγωγής, επικεφαλής της οποίας ήταν ο πρίγκιπας Γιουσούπωφ και ο μεγάλος Δούκας Πάβλοβιτς, αποφάσισε να βγάλει από την μέση τον ενοχλητικό «Θαυματουργό μοναχό».
Και έτσι, σ’ ένα γεύμα στο Παλάτι του αναφερόμενου πρίγκιπα, οι υπηρέτες προσέφεραν στον προσκεκλημένο μοναχό εδέσματα και ποτά δηλητηριασμένα με κυανιούχο ποτάσιο, σε τόσο μεγάλη δόση, που θα μπορούσε να σκοτώσει μια εικοσάδα ανδρών ή και περισσότερους μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αλλά ο Ρασπούτιν έφαγε και ήπιε αυξάνοντας την όρεξή του• όμως το δηλητήριο δεν φαινότανε να έχει κάποιο αποτέλεσμα πάνω του.
Οι συνωμότες ανησύχησαν, αλλά εξακολούθησαν ενθαρρύνοντας τον μισητό, για να τρώει και να πίνει περισσότερο. Ούτε και με αυτά είχε καμία δύναμη το δηλητήριο πάνω στον Θαυματουργό μοναχό, αντίθετα κάθε φορά φαινόταν να αισθάνεται καλύτερα ο καταραμένος.
Οπότε οι συνωμότες συμφώνησαν να τον σκοτώσει ο Γιουσούπωφ με ένα πιστόλι. Πυροβόλησε τότε ο πρίγκιπας, έπεσε μπρούμυτα στο πάτωμα ο Ρασπούτιν και οι συνωμότες ήταν σίγουροι ότι είχε πεθάνει.
Ο Γιουσούπωφ, που είχε χτυπήσει στο στήθος τον μοναχό, ετοιμάστηκε να γυρίσει το πρόσωπο του πεσμένου, αλλά τρόμαξε, όταν ο Ρασπούτιν του έδωσε μια σπρωξιά, σηκώθηκε στα πόδια του και με βαριά βήματα προσπάθησε να ξεφύγει από το δωμάτιο. Τότε ο συνωμότης Πουρίστσκγιεβιτς έριξε τέσσερις πυροβολισμούς εναντίον του μοναχού, ο οποίος ξαναέπεσε, αλλά σηκώθηκε πάλι, αισθανόμενος τώρα να χτυπιέται, με μπαστούνι και κλωτσιές, από τον οργισμένο Πουρίστσκγιεβιτς, μέχρι που φάνηκε οριστικά νεκρός. Αλλά η ζωτικότητα του Ρασπούτιν ήταν τόση, ώστε ακόμη έδειξε σημάδια ζωής, όταν οι συνωμότες έβαλαν το δυνατό του σώμα μέσα σε έναν σάκο τον οποίο έδεσαν, ρίχνοντάς τον μετά, από μια γέφυρα, μέσα στον παγωμένο Νέβα».
Αυτό ήταν το τραγικό τέλος ενός ανθρώπου, που θα μπορούσε να είχε κάνει την Αυτοπραγμάτωση σε βάθος.
Δυστυχώς, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπούτιν δε γνώριζε να χρησιμοποιεί σοφά την τρομερή σεξουαλική δύναμη, που του δώρισε η φύση και κατέβηκε στο επίπεδο του πιο χαμηλού αισθησιασμού.
Μια κάποια νύχτα, αποφάσισα να ερευνήσω απ’ ευθείας τον αποσαρκωμένο Ρασπούτιν.
Καθώς ξέρω σε βάθος όλες τις ψυχικές λειτουργίες του Ειδώλου (Αστρικού σώματος) του αυθεντικού ανθρώπου, δε μου ήταν δύσκολο να πραγματοποιήσω ένα μαγικό ξετύλιγμα.
Ντυμένος λοιπόν με αυτό το αστρικό σώμα, για το οποίο μίλησε ο Felipe Theofrastro, Bombasto De Honheneim (Aureola Paracelso), άφησα το φυσικό σώμα για να κινηθώ ελεύθερα στην πέμπτη διάσταση της φύσης, στον αστρικό κόσμο.
Αυτό που είδα με την διαστημική αίσθηση (με το μάτι του Ώρου), ήταν τρομερό. Δεν περιττεύει να βεβαιώσω με έμφαση ότι έπρεπε να μπω μέσα σε μια τρομακτική ταβέρνα, όπου υπήρχαν μόνο βαρέλια γεμάτα με κρασί, ανάμεσα στα οποία γλιστρούσαν, εδώ, εκεί, παραπέρα, πλήθη από φρικτά πλάσματα που έμοιαζαν με ανθρώπους.
Εγώ έψαχνα τον Ρασπούτιν, τον Ιερό Διάβολο, ήθελα να συνομιλήσω με αυτόν τον παράξενο μοναχό, μπροστά στον οποίο έτρεμαν τόσοι Πρίγκιπες, Κόμητες, Δούκες και Μαρκήσιοι της Ρωσικής Αριστοκρατίας. Αλλά να, αντί για ένα Εγώ, έβλεπα πολλά Εγώ και όλα αυτά αποτελούσαν το ίδιο Εγώ του μοναχού Γρηγορίου Ρασπούτιν.
Είχα, λοιπόν, μπροστά στην πνευματική μου όραση (με την παρουσία του κοσμικού μου Είναι) ένα σωρό Διαβόλους, ένα Πληθωρικό Εγώ, μέσα στο οποίο υπήρχε ένα μόνο αξιοπρεπές στοιχείο• θέλω να αναφερθώ στην Ουσία.
Αφού δε βρήκα τότε ένα υπεύθυνα υποκείμενο, απευθύνθηκα σε ένα από αυτά τα φρικτά, αλλόκοτα όντα, που πέρασε από κοντά μου: «Να, εδώ είναι το μέρος όπου κατέληξες, Ρασπούτιν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής σου ακατάστατης ζωής και των τόσων οργίων και βίτσιων».
«Κάνεις λάθος, Σαμαέλ, -απάντησε η τερατώδης μορφή- για να δικαιολογήσει την φιλήδονη ζωή της και μετά πρόσθεσε: «Εσένα σου λείπει η γραμμή της διαίσθησης».
«Εμένα δεν μπορείς να με εξαπατήσεις Ρασπούτιν». Ήταν τα τελευταία μου λόγια, μετά απομακρύνθηκα από αυτό το σκοτεινό άντρο που βρίσκεται τοποθετημένο στο Limbus, στον Όρχο των κλασσικών, στα προπύλαια του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου.
Αν ο Ρασπούτιν δεν είχε κάνει στην ζωή του τόσες αγαθοεργίες, σε αυτές τις ώρες θα ήταν καθοδικά εξελισσόμενος στο χρόνο μέσα στους βυθισμένους κόσμους, κάτω από το φλοιό της γης, στην κατοικία του Πλούτωνα.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια και εγώ συνεχίζω να διαλογίζομαι. Τα ανθρώπινα όντα ακόμα δεν έχουν μία αυθεντική ατομικότητα• το μόνο που συνεχίζει μετά τον θάνατο είναι ένας σωρός από διαβόλους.
Τι φρίκη! Εγώ-Διάβολοι... κάθε ένα από τα ψυχολογικά μας ελαττώματα αντιπροσωπεύεται από μία από αυτές τις απαίσιες Δαντικές υπάρξεις...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Ο ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ
Είναι απτή η ύπαρξη ενός καταπληκτικού πλαστικού μεσάζοντος μέσα στο λογικό Ανθρωποειδές, που εσφαλμένα ονομάζεται «άνθρωπος».
Με τρόπο εμφατικό θέλω να αναφερθώ στο Ηλιακό πλέγμα, συγκινησιακό κέντρο, σοφά τοποθετημένο (από την φύση) στην περιοχή του ομφαλού.
Είναι αναντίρρητο ότι αυτό το μεγαλοπρεπές ανερχόμενο τριεγκέφαλο ή τρικεντρικό δίποδο, είναι ολοκληρωτικά κορεσμένο με την σεξουαλική ουσία των δικών μας δημιουργικών οργάνων.
Μας έχουν πει ότι το «Μαγικό Μάτι» της κοιλιάς διεγείρεται συχνά από το σεξουαλικό Υδρογόνο SI12, που ανεβαίνει από τα σεξουαλικά όργανα.
Είναι τότε ένα ακλόνητο αξίωμα της Ερμητικής φιλοσοφίας ότι στην περιοχή της κοιλιάς υπάρχει ένας ισχυρός ενεργητικός σεξουαλικός συσσωρευτής.
Με το σεξουαλικό μέσον οποιαδήποτε παράσταση μπορεί να παίρνει μορφή στο μαγνητικό πεδίο του Ηλιακού πλέγματος.
Η ιδεοπλαστική αντιπροσωπεία αποτελεί από μόνη της το περιεχόμενο της κάτω κοιλιάς.
Με κανέναν τρόπο δεν υπερβάλλω, όταν δίνω έμφαση στην βασική ιδέα, ότι στην κοιλιά κυοφορούνται τα Εγώ που αναβλύζουν αργότερα στην ύπαρξη. Αυτές οι ψυχολογικές οντότητες, ιδεοπλαστικές, με κανέναν τρόπο δε θα ερχόντουσαν στην ύπαρξη, χωρίς τον σεξουαλικό πράκτορα.
Κάθε Εγώ είναι έτσι μία ζωντανή ψυχολογική αντιπροσωπεία, που αναβλύζει από την κοιλιά• το προσωπικό Εγώ είναι ένα άθροισμα από Εγώ.
Το διανοητικό ζώο είναι βέβαια μία μηχανή ελεγχόμενη από διαφορετικά Εγώ.
Μερικά ΕΓΩ αντιπροσωπεύουν το θυμό με όλες του τις πλευρές, άλλα την φιλαργυρία, εκείνα την λαγνεία κλπ.
Αυτοί είναι οι «Κόκκινοι Διάβολοι», που αναφέρει η Βίβλος των Νεκρών της αρχαίας Αιγύπτου.
Στο όνομα της αλήθειας είναι απαραίτητο να πούμε ότι το μόνο αξιόλογο που φέρουμε μέσα μας, είναι η «Ουσία» δυστυχώς, αυτή καθαυτή είναι διασκορπισμένη εδώ, εκεί και παραπέρα, μποτιλιαρισμένη μέσα σε κάθε ένα από τα διαφορετικά Εγώ..
Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος παίρνει μορφή στην σεξουαλική δύναμη• μερικά Εγώ πολύ ισχυρά συμβαίνει να παράγουν μερικά απίθανα φυσικά φαινόμενα.
Ο Waldemar διηγείται το ακόλουθο συμβάν: «ο περίφημος εκκαθαριστής της πόλης του San Miniato al Tedesco, που βρίσκεται ανάμεσα στην Φλωρεντία και την Πίζα, είχε μια κόρη δεκαπέντε χρονών, στην οποία «ήλθε το Δαιμόνιο» με ένα τρόπο, που προκάλεσε πάταγο σε όλη την χώρα.
Δεν ήταν μόνο ότι το κρεβάτι όπου βρισκότανε η κοπέλα κινιότανε από την μία πλευρά του δωματίου στην άλλη, έτσι που σύντομα βρισκότανε κοντά στον ένα τοίχο όσο και στον απέναντι, αλλά ότι το Δαιμόνιο έσπασε μεγάλο αριθμό σκευών του σπιτιού, άνοιξε πόρτες, συρτάρια και έκανε τόση φασαρία, που οι κάτοικοι πέρασαν την νύχτα τρέμοντας και γεμάτοι από φρίκη.
Παρουσία των γονέων η κόρη δέχτηκε μια τέτοια επίθεση του κακού που παρά τις εκκλήσεις και ικεσίες της κοπέλας, την άρπαξε από τους γοφούς και την σήκωσε στον αέρα.
Μάταια φώναζε αυτή επικαλούμενη: «Αγία Παρθένα Μαρία!!!. Βοήθησέ με να σωθώ», κι αυτό μπροστά στην παρουσία εκατοντάδων κατοίκων της πόλης, παρασύρθηκε προς το παράθυρο αιωρούμενη μερικά λεπτά μπροστά στο σπίτι της και πάνω από την πλατεία της αγοράς.
Δεν είναι τότε παράξενο. που σχεδόν όλη η πόλη έτρεξε εκεί, άνδρες και γυναίκες, έκπληκτοι μπροστά στο παράδοξο και φοβισμένοι από την σκληρότητα του Διαβόλου, επαινώντας συγχρόνως το θάρρος της κοπέλας.
Και το διήγημα της εποχής λέει:
«Όλοι ήταν τρομαγμένοι και βαθιά συγκινημένοι από την όψη της μητέρας και των γυναικών της οικογένειας. οι οποίες με ξέμπλεκα μαλλιά έγδερναν με τα νύχια τους τα μάγουλά τους. χτυπούσαν το στήθος τους με τις γροθιές και γέμιζαν τον αέρα με θρήνους και κραυγές, που ο ήχος αντιλαλούσε στους δρόμους.
Η μητέρα περισσότερο φώναζε μια στην κόρη και μια στο Δαιμόνιο, ζητώντας από αυτό να ρίξει στην ίδια όλη την δυστυχία• μετά απευθύνθηκε πάλι στον κόσμο, ιδιαίτερα στις μητέρες, για να γονατίσουν μαζί της ικετεύοντας βοήθεια από τον Θεό. πράγμα που όλοι έκαναν αμέσως.
Ω, Άγιοι Θεοί! Κατευθείαν μετά κατακρημνίσθηκε η κόρη από ψηλά. πάνω στην μητέρα της και παρηγόρησε την μισοπεθαμένη με χαρούμενο πρόσωπο: «Να εγκαταλείψεις το φόβο μητέρα μου! Πάψε να κλαις και εδώ είναι η κόρη σου• μη φοβάσαι το φάντασμα του Διαβόλου. σε παρακαλώ... Μήπως πιστεύεις ότι ήμουν βασανιζόμενη και κακομεταχειριζόμενη; Αντίθετα βρίσκομαι πλημμυρισμένη από μια ηδονική και ανείπωτη γλυκύτητα, γιατί πάντα ο αρωγός των απροστάτευτων ήταν στο πλευρό μου., βοηθώντας με και μιλώντας μου για να μου δώσει θάρρος και καρτερία• έτσι -μου έλεγε- κερδίζεται ο ουρανός.
Αυτά τα λόγια γέμισαν τους παρευρισκόμενους με ευτυχία και συγχρόνως έκπληξη, και έφυγαν από εκεί ξαλαφρωμένοι• αλλά μόλις είχε γυρίσει η οικογένεια στο σπίτι, ξαναεμφανίστηκε πάλι ο Διάβoλoς και ορμώντας με όλη την βιαιότητά του πάνω στην κοπέλα, την άρπαξε από τα μαλλιά, έσβησε τις λάμπες και τα κεριά, ανατρέποντας συρτάρια και μπαούλα και όλα τα αντικείμενα του σπιτιού και, όταν πάλι μπόρεσε να ανάψει τα φώτα ο πατέρας, η κόρη ρίχτηκε πάνω στον σταυρό του σπιτιού και θρηνούσε με φωνή σπαρακτική: «Κάνε να με καταπιεί η γη, ω Κύριε, προτού να με εγκαταλείψεις στήριξέ με και ελευθέρωσέ με, σε παρακαλώ ικετευτικά». Και λέγοντας αυτά ξέσπασε σε κλάματα. Αυτό εξόργισε περισσότερο τον κάκιστο, ο οποίος της ξέσκισε το πουκάμισο από το σώμα, μετά το μάλλινο φόρεμα και τελικά το μεταξωτό επανωφόρι που συνήθιζαν να φορούν οι κοπέλες, ξεσκίζοντας και κομματιάζοντάς το όλo και, όταν η καημένη βρέθηκε σχεδόν γυμνή, άρχισε να της τραβάει τα μαλλιά.
Αυτή φώναξε: «Πατέρα μου, φέρε μου ένα φόρεμα, σκέπασε την γύμνια μου. Άγια Παρθένα, βοήθησέ με». Τελικά, αφού το δαιμόνιο την είχε κάνει να υποστεί και άλλες αγριότητες, κατόρθωσαν να ελευθερώσουν την κοπέλα από τα χέρια του με ένα προσκύνημα και μερικούς εξορκισμούς εκτελεσμένους από έναν ιερωμένο».
Μέχρι εδώ λοιπόν, η ενδιαφέρουσα αφήγηση του Waldemar. Είναι προφανές ότι το σαδιστικό Δαιμόνιο, που βασάνιζε την καημένη την κοπέλα, ήταν, χωρίς καμιά αμφιβολία, ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος, ένα δυνατό Εγώ-διάβολος της νεαρής, που πήρε μορφή στην σεξουαλική δύναμη αυτής της ίδιας. Αυτό είναι όλο.
Η αφθονία των σεξουαλικών ιδεοπλαστικών εξωτερικεύσεων, που πολύ ιδιαίτερα εκδηλώνεται κατά την διάρκεια της εφηβικής ηλικίας, μπορεί να είναι πραγματικά τρομερή• είναι τότε που δημιουργούμε φοβερά Εγώ ικανά να παράγουν εντυπωσιακά φαινόμενα.
Η οργή, όταν δε μπορείς να αγαπάς, ή το ίδιο το γεγονός να αισθάνεσαι απογοητευμένος από κάποιον, είναι έξω από κάθε αμφιβολία η πραγματική κόλαση και προκαλεί εκείνες τις φρικτές ρευματικές σεξουαλικές αναθυμιάσεις, ικανές να μετατρέπονται στον Ταχυδακτυλουργό Διάβολο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΟΡΥ
Το Χριστικό Εσωτερικό Δόρυ του Αγίου Grial και το ειδωλολατρικό Κοντάρι των Μαγικών Συμφωνιών, επιδεικνυόμενο από τον Wotan, είναι η ίδια ευλογημένη Λόγχη, η θεωρούμενη σαν ιερή από όλους τους λαούς από την μακρινή αρχαιότητα.
Είτε επειδή είχε ένα φαλλικό χαρακτηριστικό και συμβόλιζε την ανδρική σεξουαλική δύναμη ή ίσως γιατί πρόκειται για το Αρχαϊκό όπλο της μάχης, που στην αυγή της ζωής μπόρεσε να φανταστεί ο άνθρωπος, είναι αλήθεια ότι το Ρωμαϊκό Κοντάρι ήταν, όπως είναι γνωστό, κάτι σαν μια ζυγαριά της Δικαιοσύνης, προεδρεύοντας σε όλες τις ένδικες συναλλαγές του πρωταρχικού Guiritario δικαιώματος ή του Δόρατος (Kyries) και ιδιαιτέρως στους γάμους ανάμεσα σ’ αυτούς που απολάμβαναν το δικαίωμα του πολίτη, βεβαίως πολύ εκτιμημένο.
Οι Ρωμαίες αρχόντισσες βρίσκονταν κάτω από την προστασία της ευλογημένης Θεάς Juno, είχαν ονομασθεί πολύ σοφά Guretis, (Cauretes ή Kyrias(Κυρίες) και από αυτό WaIkyrias), λόγω της Cures ή Torre, πολιτείας των Σαβίνων, θεμελιωμένης από τον Medio Fidio και την Himella, τους άφατους Θεούς τους. Γι’ αυτό τους Αρχηγούς και τους υπόλοιπους ανθρώπους της Ρωμαϊκής Curias, που διακρίνονταν σαν ήρωες στον πόλεμο, τους βράβευαν με ένα μικρό σιδερένιο δόρυ ονομαζόμενο Hastapura, όνομα που βεβαίως μας θυμίζει την πόλη Hastinapura, θεϊκό σύμβολο της Ουράνιας Ιερουσαλήμ.
-Matronae ίn tutela Junonis Curetis essent, quae ita vocabatur ab hasta ferenda quae sabinorum lingua curis dicebatur. Nec tibi, quae cupidac natura videbere matri, comat virgineas hasta recurba comas. (Οβίδιος, 2 Fast)
-Hasta Pura dicitur, quae fine ferro est, et signum est pacis. Hac donabantur militis, qui ίn bello fortiter fecissent (Σουετώνιος Κλαύδιος).
-Translate hastae dicuntur argumenta oratoria. (Κικέρων, Ι. Ι. Or. C. 57)
-Deos in hastario vetigales habetis (Τερτυλλιανός, Απολογητικά, C. 13).
-Ponitiur etiam pro auctione incunto, qula autio cum effet hasta erigebatur. (Calepinus, Hasta).
Είναι φανερό και αποδεδειγμένο ότι οι κορμοί ή οι πλάκες του Νόμου, όπου ο Προφήτης Μωυσής έγραψε σοφά με οδηγία του Jehova τις δέκα εντολές, δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο, παρά ένα διπλό δόρυ των Runas, για την φαλλική σημασία του οποίου υπάρχουν άφθονες αποδείξεις.
Δεν περιττεύει να δώσουμε έμφαση στην υπερβατική ιδέα ότι υπάρχουν δύο άλλες εντολές στον Μωσαϊκό εσωτερισμό.
Θέλω να αναφερθώ στην ενδέκατη και δωδέκατη συσχετισμένες πολύ στενά με το Αρκάνο έντεκα και δώδεκα της Καμπάλας.
Η πρώτη από αυτές -δηλαδή η ενδέκατη- έχει την κλασσική έκφρασή της μέσα στο Σανσκριτικό Dharman Chara: «Κάνε το καθήκον σου».
Θυμήσου, αδελφέ αναγνώστη, ότι έχεις το καθήκον να βρεις το λεπτό, στενό και δύσκολο μονοπάτι, που οδηγεί στο φως.
Το Αρκάνο έντεκα του Tarot, φωτίζει αυτό το καθήκον: Η θαυμαστή δύναμη, που μπορεί να κυριαρχήσει και να κρατήσει τους λέοντες της δυστυχίας, είναι ουσιαστικά πνευματική. Γι’ αυτόν τον λόγο παρουσιάζεται σαν μια ωραία γυναίκα που, χωρίς φανερή προσπάθεια, ανοίγει με τα όμορφά της χέρια τα τρομακτικά σαγόνια του Λέοντα, του φρικώδους Πούμα, του λυσσαλέου Λέοντα.
Με την ενδεκάτη σχετίζεται και συνυφαίνεται η δωδεκάτη εντολή του Νόμου του Θεού απεικονισμένη στο Αρκάνο δώδεκα. «Κάνε το δικό σου φως να λάμψει».
Διότι το φως, που αποτελεί την Εγκλωβισμένη Συνείδηση μέσα στο Εγώ, για να μπορέσει πραγματικά να λάμψει και να ακτινοβολήσει, πρέπει να απελευθερωθεί και αυτό είναι δυνατόν μόνο μέσω της Βουδιστικής εκμηδένισης, διαλύοντας το Εγώ.
Χρειαζόμαστε να πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό. σε λεπτό. Μόνο με τον θάνατο του Εγώ επέρχεται το καινούργιο.
Έτσι όπως η ζωή παρουσιάζει μία διαδικασία βαθμιαίας και πάντοτε πιο πλήρους εξωτερίκευσης ή εξωστρέφειας, το ίδιο και ο θάνατος του Εγώ είναι μία διαδικασία βαθμιαίας εσωτερίκευσης, κατά την οποία η ατομική συνείδηση, η ουσία, απογυμνώνεται αργά από τις άχρηστες ενδυμασίες, όπως η Ιστάρ μέσα στην συμβολική κάθoδό της, μέχρι να μείνει τελείως γυμνή, καθ’ εαυτήν, μπροστά στην Μεγάλη Πραγματικότητα της ζωής ελεύθερης μέσα στην κίνησή της.
Το δόρυ, το σεξ, ο φαλλός, παίζει επίσης μεγάλο ρόλο σε πολλά ανατολικά διηγήματα σαν ένα θαυμάσιο όργανο της λύτρωσης και απελευθέρωσης, το οποίο σειόμενο σοφά από την ψυχή που επιθυμεί, της επιτρέπει να διαλύσει σε κοσμική σκόνη όλες αυτές τις σπηλαιώδεις οντότητες, που σε αμαρτωλό σύνολο αποτελούν τον «Εαυτό μου».
Στην ιερή γη των Βέδας ο Shiva, ο Τρίτος Λόγος, (η Σεξουαλική Ενέργεια), έχει αναλυθεί βαθιά, από όλες τις δημιουργικές και καταστροφικές όψεις του.
Είναι αποδεδειγμένο, ξεκάθαρο και φανερό ότι οι υποκειμενικές όψεις, σεξουαλικές, κρυσταλλοποιούνται μοιραία μέσα σ’ αυτές τις πολλαπλές οντότητες, των οποίων το τελικό σύνολο αποτελεί αυτό, που οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν Seth (το Εγώ).
Είναι αποδεδειγμένη η κανονική γενετική δύναμη των δικών μας ενδοκρινών σεξουαλικών αδένων.
Είναι υπερβατική, η αντικειμενική δημιουργική δύναμη του κύριου Shiva, όταν δουλεύει δημιουργώντας την φορεσιά των Γάμων της ψυχής, το Ηλιακό Σώμα, το χρυσό κορμί του Ηλιακού Ανθρώπου.
Η σεξουαλική ενέργεια είναι πάρα πολύ εκρηκτική και θαυμάσια. Αληθινά σας λέω, ότι αυτός που ξέρει να χρησιμοποιεί το όπλο του Έρωτα (το δόρυ, το σεξ) μπορεί να διαλύσει σε κοσμική σκόνη το Πολλαπλό Εγώ.
Το να προσεύχεσαι είναι να συνομιλείς με τον Θεό και ο καθένας πρέπει να μάθει να προσεύχεται κατά την διάρκεια της συνουσίας. Σε αυτές τις στιγμές της ύψιστης απόλαυσης, ζητείστε και θα σας δοθεί, κτυπήστε και θα σας ανοιχθεί...
Όποιος δίνει την καρδιά του μέσα στην δέηση και παρακαλεί την Θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνη να αρπάξει το όπλο του Έρωτα, θα πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, γιατί τότε αυτή θα τον βοηθήσει καταστρέφοντας το Εγώ.
Παρ’ όλα αυτά, σας λέω ότι αυτό είναι μια δουλειά μακροχρόνια, υπομονετική και πολύ λεπτή. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο κυνηγός, που θέλει να κυνηγήσει δέκα λαγούς συγχρόνως, δε θα κυνηγήσει κανέναν. Έτσι αυτός που θέλει να εξαλείψει όλα τα ψυχολογικά ελαττώματα ταυτόχρονα, δεν θα εξαλείψει κανένα.
Μέσα σε κάθε έναν από εμάς υπάρχουν εκατομμύρια ελαττωμάτων και όλα αυτά έχουν πολλές ρίζες και έδρες, που κρύβονται μέσα στις διαφορετικές υποσυνείδητες πτυχές του νου.
Καθένα από αυτά τα ψυχολογικά ελαττώματα έχει ζωώδη μορφή• μέσα σε τέτοια βυθισμένα δημιουργήματα είναι μποτιλιαρισμένη η Ουσία, η Συνείδηση.
Η πρωταρχική προϋπόθεση για την πλήρη εξάλειψη είναι η ολοκληρωτική κατανόηση του ελαττώματος που χρειάζεται να εξαλειφθεί.
Αν είστε σίγουροι ότι έχετε καταλάβει, παρακαλέστε και αποσυρθείτε από την συνουσία χωρίς να εκσπερματώσετε.
Κάνοντας μια υπερβατική σύνοψη πάνω σε πολύχρονες και σκληρές εργασίες, λέμε: Πρώτα πρέπει να απελευθερωθεί η Ουσία, για να λάμψει το φως μέσα μας μετά να συγχωνευτεί με τον Atman (το Είναι), για να απελευθερωνόμαστε από τον νου. Αργότερα την προσφέρουμε στον «Γέροντα των ημερών», (τον Πατέρα που είναι «εν κρυπτώ», την Μονάδα), για να μεταβληθούμε σε Αναστημένους Δάσκαλους, τέλειους και τελικά να απορροφηθεί οριστικά στον Ishvara, τον Λόγο, πρώτη εκπόρευση του υπέρτατου Parabrahatman (του μεγάλου Ωκεανού του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής).
Τελειώνουμε τώρα αυτό το κεφάλαιο με το ακόλουθο διήγημα.
Πάει πολύς καιρός, όταν εγώ δεν είχα ακόμη διαλύσει το Εγώ σε κοσμική σκόνη, που έκανα μια φοβερή μαγική επίκληση.
Κάλεσα ένα Μεγάλο Δάσκαλο λέγοντας: «Έλα! Έλα! Έλα! Προφήτη του ΡΑ ΧΟΡ ΚΟΥ... Ελάτε σε μένα! Θέλει να εκπληρώνεται! Θέλει να εκπληρώνεται! Θέλει να εκπληρώνεται! AUM... AUM... AUM... (τονίζοντας αυτή την τελευταία λέξη, όπως πρέπει, ανοίγοντας το στόμα με το Α, στρογγυλεύοντάς το με το U, κλείνοντάς το με το Μ).
Δεν είναι περιττό να διευκρινίσω ότι το περιβάλλον ήταν κορεσμένο από άπειρη αρμονία, φορτωμένη από OD...
Το αποτέλεσμα της επίκλησης δεν καθυστέρησε και ο μεγάλος προφήτης ήλθε προς εμένα.
Ο Kabir πήρε μια φοβερή συμβολική μορφή που μπορούσα να βλέπω, να ακούω, να πιάνω, να αγγίζω, με όλη την παρουσία του κοσμικού μου Είναι.
Ο Σεβαστός έμοιαζε να είναι χωρισμένος σε δύο μέρη: από την μέση και πάνω ακτινοβολούσε με όλη την δόξα. Το μέτωπό του ήταν ψηλό σαν τα αήττητα φρούρια της ουράνιας Ιερουσαλήμ• τα μαλλιά του έμοιαζαν σαν άσπρη χαίτη που έπεφτε πάνω στις άσπιλες πλάτες του και η μύτη του ήταν ίσια όπως ενός Θεού, τα μάτια του βαθιά και διαπεραστικά, τα γένια του ήταν πολύτιμα σαν του Γέροντα των ημερών, τα χέρια του σαν χρυσαφένιοι κρίκοι ενσωματωμένοι με υάκινθο και τα χείλη του σαν κρίνοι που ανάβλυζαν την ευωδιά της σμύρνας.
Παρ’ όλα αυτά, στο κατώτερο μέρος του σώματός του, από την μέση και κάτω, είδα κάτι ασυνήθιστο• φρικιαστικές κτηνώδεις μορφές που προσωποποιούσαν ελαττώματα, κόκκινα δαιμόνια, Εγώ-Διαβόλους, μέσα στα οποία είναι μποτιλιαρισμένη η συνείδηση.
«Σας έχω καλέσει για να σας ζητήσω την φώτιση. Αυτή ήταν η δική μου δέηση!» (είναι φανερό ότι μέσα στην μορφή του παρουσιαστικού του βρισκόταν η απάντηση).
Ο Γέροντας έβαλε το δεξί του χέρι στο κεφάλι μου και μου είπε: «Να με καλείς κάθε φορά που θα με χρειάζεσαι κι εγώ θα σου δίνω την φώτιση!» Μετά με ευλόγησε και έφυγε.
Με άπειρη χαρά το κατανόησα όλο. Μόνο εξαλείφοντας με δόρατα αυτά τα ζωώδη δημιουργήματα, που όλοι φέρουμε μέσα μας και μέσα στα οποία κοιμάται η συνείδηση, έρχεται σε εμάς η φώτιση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
ΤΟ ΕΓΩ ΤΗΣ ΑΣΕΛΓΕΙΑΣ
Ο Μπρογκνόλι αποσαφηνίζει πολύ διδακτικά μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η δύναμη της δημιουργίας των Διαβολικών Εγώ. Ήδη μπορεί να ονομαστεί Ιδεοπλαστική, δηλαδή η σεξουαλική παράσταση διεγερμένη από το σεξουαλικό όργανο.
«Όταν ήμουν σταματημένος το 1664 στην Βενετία, ήλθε να με δει ο γενικός εφημέριος ενός επισκόπου της περιοχής, για να μου ζητήσει συμβουλή για την ακόλουθη περίπτωση:
Σε ένα μοναστήρι καλογριών υπήρχε μια αφοσιωμένη στις νηστείες και στις θεληματικές εγκράτειες. Πέρα απ’ αυτό την ευχαριστούσε και την ικανοποιούσε το διάβασμα των βέβηλων βιβλίων που αναφερόντουσαν στις μεταμορφώσεις, όπως αυτές που είχαν πραγματοποιηθεί από την Κίρκη και άλλες μάγισσες και επίσης από τις αρχαίες Θεότητες που μεταμόρφωναν τους ανθρώπους σε ζώα, πουλιά, φίδια και πνεύματα. Κάποια νύχτα παρουσιάστηκε σ’ αυτήν η μορφή ενός νεαρού υπερβολικά ωραίου που, αφού τον θαύμασε έκπληκτη, της είπε:
-Μη φοβάσαι αγαπητή μου αδελφή! Δεν είσαι εσύ εκείνη η μοναχή που ευχαριστιέται με τις νηστείες πάνω από όλα; Και δεν έχεις δώσει τον εαυτό σου στην νηστεία με όλη την καρδιά σου; Τότε πρέπει να ξέρεις ότι είμαι ο άγγελος ονομαζόμενος Νηστεία και έρχομαι σε σένα για να σου δώσω τις ευχαριστίες και να ανταποκριθώ στην αγάπη σου με μια ανάλογη. Κάποτε, ήμουν γιος ενός βασιλιά• αλλά επειδή στα παιδικά μου χρόνια, στα οποία βρίσκεσαι και εσύ, αγάπησα και αφοσιώθηκα τελείως στην νηστεία, ο πατέρας μου θύμωνε πολύ και με μάλωνε. Αλλά εγώ, αγνοώντας τελείως τις δικές του παραινέσεις, συνέχισα να κάνω ότι ήθελα, μέχρι που αυτός, γεμάτος από οργή, με έδιωξε από το παλάτι. Αλλά οι Θεοί, τους οποίους εγώ σεβόμουνα, απορρίπτοντας αυτήν την άρνηση και καλωσορίζοντάς με, με μεταμόρφωσαν σε άγγελο και, αφού μου έδωσαν το όνομα Νηστεία, με προίκισαν επίσης με την ικανότητα να πάρω την μορφή ενός νέου, μέσα στην οποία με βλέπεις και το χάρισμα να μη γεράσω ποτέ. Είμαι επίσης προικισμένος με τόση ευκινησία, που σε χρόνο πραγματικά ασύλληπτα σύντομο μπορώ να μετακινηθώ από ένα σημείο του κόσμου σε άλλο, πηγαίνοντας και ερχόμενος αόρατα, αλλά εμφανιζόμενος σε αυτούς που με αγαπούν. Και έτσι, αφού με έχουν ενημερώσει οι Θεοί ότι μου έχεις αφιερώσει όλη σου την αγάπη, έρχομαι σε σένα για να σου εκφράσω τις ευχαριστίες μου και για να παραμείνω μαζί σου και να σε υπηρετήσω σε ότι επιθυμείς. Γι’ αυτόν το λόγο έχω πραγματοποιήσει σήμερα αυτό το μεγάλο ταξίδι. Άφησέ με, τότε, να κοιμηθώ αυτή την νύχτα στο κρεβάτι σου, αν σε ευχαριστεί. Μην φοβάσαι την συντροφιά μου, γιατί είμαι φίλος της αγνότητας και της σεμνότητας.
Η μοναχή πάρα πολύ ευχαριστημένη και ξελογιασμένη από αυτήν την εξομολόγηση, δέχθηκε τον άγγελο στο κρεβάτι της. Την πρώτη νύχτα όλα πήγαιναν μια χαρά• αυτός δεν έκανε καμία κίνηση. Αλλά την δεύτερη νύχτα άρχισε να την αγκαλιάζει και να την φιλάει, σαν δείγμα της ευχαριστίας και της αγάπης, χωρίς να την αποχωρίζεται ούτε την ημέρα ούτε την νύχτα, παροτρύνοντάς την να μην πει το μυστικό της ποτέ στον εξομολογητή της ούτε σε κανέναν.
Την υπηρετούσε με θέρμη και με φιλοπονία και την ακολουθούσε παντού. Τελικά, το έτος 1664, όταν έφθασε η ημέρα του Ιωβηλαίου, η μοναχή καταλήφθηκε από μετάνοια και τα αποκάλυψε όλα στον εξομολογητή της, ο οποίος την συμβούλευσε να εκθέσει την υπόθεση σε μια άλλη εξομολόγηση στο Γενικό Εφημέριο της Επισκοπής, για να της προμηθεύσει τον κατάλληλο, με σκοπό να την απελευθερώσει από τον κάκιστο. Έτσι, λοιπόν, αυτός ήλθε σε μένα γυρεύοντας συμβουλή».
Είναι φανερό ότι το ασελγικό πνεύμα Νηστεία ήταν ένα Εγώ που προβλήθηκε τόσο ζωντανά από την μοναχή, που φαινότανε βεβαιότατα σαν ένα ξεχωριστό πρόσωπο.
Αυτό το Εγώ είναι φανερό ότι είχε δημιουργηθεί στην μήτρα της καλόγριας, πριν να πραγματοποιηθεί αυτή η ασυνήθιστη προβολή.
Το «Μαγικό Μάτι της Μήτρας» γεμάτο με σεξουαλική ουσία είναι ένα φοβερά πλαστικό μέσον. Εκεί παίρνουν μορφή όλες οι καταπιεσμένες σεξουαλικές αδημονίες, όλες οι ανικανοποίητες επιθυμίες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6
ΕΡΩΤΑΣ
Λέει ο γιατρός Rouband τα ακόλουθα:
«Μόλις το ανδρικό μέλος εισέρχεται στον πρόδρομο του κολεού, τρίβει πρώτα την βάλανο του πέους στην βάλανο της κλειτορίδας, που βρίσκεται στην είσοδο του σεξουαλικού αγωγού και που, μέσω της θέσεώς της και της γωνίας που σχηματίζει, μπορεί να υποχωρεί και να κάμπτεται. Μετά από τον πρώτο ερεθισμό και των δύο αισθητηριακών κέντρων γλιστράει το Glans Penis στις άκρες και των δύο μεγάλων χειλέων του αιδοίου• η στεφανιαία αύλαξ και ο φαλλός τυλίγονται από τα εξέχοντα μέρη του αιδοίου, που βρίσκονται αντίθετα στην βάλανο η οποία είναι πιο προχωρημένη σε επαφή με την λεπτή και ευαίσθητη επιφάνεια του γλοιώδους κόλπου, που είναι ελαστικός στον στυτικό ιστό που βρίσκεται ανάμεσα στους ατομικούς υμένες.
Αυτή η ελαστικότητα, που επιτρέπει στον κόλπο να προσαρμόζεται στο μέγεθος του πέους, αυξάνει ακόμα το φούσκωμα και επιπλέον την ευαισθησία της κλειτορίδας, μέχρι να οδηγήσει σε αυτήν και στο αιδοίο το αίμα που είχε εκδιωχθεί από τα αγγεία των κολπικών τοιχωμάτων. Από την άλλη πλευρά, η διόγκωση και η ευαισθησία της βαλάνου αυξάνονται από την συμπιεστική δύναμη του κολπικού ιστού, που διογκώνεται όλο και πιο πολύ και των δυο χειλέων του προδρόμου του κολεού μέσα στον προθάλαμο.
Επίσης η κλειτορίδα συμπιέζεται προς τα κάτω από το μπροστινό μέρος του «συμπιέζοντος μυός» και βρίσκει την ραχιαία επιφάνεια της βαλάνου και του σώματος του πέους, τρίβεται με αυτές και τις τρίβει έτσι που κάθε κίνηση επηρεάζει στην συνουσία και τα δύο φύλα και, τελικά, προσθέτοντας τις φιλήδονες αισθήσεις (του Θεού Έρωτα) κατευθύνονται προς εκείνη την υψηλή κλίμακα του οργασμού, που από την μια πλευρά προκαλεί την έκχυση και από την άλλη την υποδοχή του σπερματικού υγρού στο σχιστό άνοιγμα του τραχήλου της μήτρας.
Όταν σκεφθεί κανείς την επήρεια που έχει πάνω στην σεξουαλική ικανότητα η ιδιοσυγκρασία, η κράση και μια σειρά από άλλα περιστατικά, είτε ιδιαίτερα είτε συνηθισμένα, επιβεβαιώνεται ότι δεν έχει ήδη ακόμα λυθεί καθόλου το πρόβλημα της διαφοράς στην συναίσθηση της ηδονής μεταξύ των δύο φύλων και αυτό το λεγόμενο πρόβλημα, τυλιγμένο μέσα σε όλες τις διαφορετικές συνθήκες, είναι άλυτο• αυτό είναι τόσο βέβαιο, που ήδη παρουσιάζει δυσκολίες, όταν θέλουμε να σχεδιάσουμε έναν ολοκληρωμένο πίνακα των γενικών εκδηλώσεων στην συνουσία, αλλά ενώ σε έναν άνθρωπο η αίσθηση της ηδονής μεταφράζεται σε μια δόνηση ελάχιστα αντιληπτή, σε άλλον φθάνει στο πιο ψηλό σημείο της έξαρσης, τόσο ηθικό, όσο φυσικό.
Μεταξύ των δύο άκρων υπάρχουν αμέτρητες διαβαθμίσεις: επιτάχυνση της κυκλοφορίας του αίματος, έντονες σφίξεις στις αρτηρίες το φλεβικό αίμα που έχει παραμείνει στα αγγεία εξαιτίας της μυϊκής σύσπασης, αυξάνει την γενική θερμοκρασία του σώματος και αυτή η στασιμότητα του φλεβικού αίματος, που με έναν τρόπο ακόμα πιο έντονο εξασκεί την δράση του στον εγκέφαλο λόγω της συστολής των μυών του λαιμού και από την κλίση προς τα πίσω του κεφαλιού, προκαλεί μια στιγμιαία εγκεφαλική συμφόρηση κατά την διάρκεια της οποίας ορισμένοι χάνουν την λογική και όλες τις διανοητικές ικανότητες. Τα μάτια, κοκκινισμένα από την υπεραιμία του επιπεφυκότα μένουν ακίνητα και με αβέβαιο βλέμμα ή, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, κλείνουν σπασμωδικά, για να αποφύγουν την επαφή με το φως (αυτό είναι κάτι που είναι ολοκληρωτικά βεβαιωμένο).
Στην αγάπη δεν ενδιαφέρει καθόλου σοβαρά ο πόνος• ούτε η χαρά, αλλά αυτό που ονομάζεται αγάπη...
«Η αναπνοή, που σε μερικούς είναι λαχανιασμένη και μισοκομμένη, σε άλλους διακόπτεται από σπασμωδική συστολή του λάρυγγα και ο αέρας, κρατημένος για κάποιο χρονικό διάστημα; γυρεύει τελικά ένα δρόμο προς τα έξω, ανακατεμένος με λόγια ασυνάρτητα και ακατανόητα.
Όπως έχω σημειώσει, τα νευρικά κέντρα υπερφορτισμένα παράγουν μόνο ασυνάρτητες ωθήσεις.
Η κίνηση και η αίσθηση δείχνουν μια απερίγραπτη αταξία• τα μέλη είναι κυριευμένα από σπασμούς και επίσης κάποτε από μουδιάσματα, κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις ή καλύτερα συστέλλονται και ναρκώνονται σαν σιδηροδοκοί• τα σαγόνια σφιγμένα μέχρι να τρίζουν τα δόντια, και μερικά άτομα πηγαίνουν τόσο μακριά στο ερωτικό παραλήρημά τους, που ξεχνώντας εντελώς το ταίρι τους το δαγκώνουν, μέσα σε αυτούς τους σπασμούς της ευχαρίστησης, στον ώμο μέχρι να βγει αίμα.
Αυτή η φρενιτιώδης κατάσταση, αυτή η επιληψία και αυτό το παραλήρημα του Έρωτα διαρκούν συνήθως μόνο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά αρκετά μεγάλο για να εξαντλήσουν εντελώς την ενέργεια του οργανισμού στο διανοητικό ζώο, που αγνοεί την Σεξουαλική Μαγεία και για το οποίο αυτή η υπερδιέγερση πρέπει να τελειώσει με μια απώλεια λιγότερο ή περισσότερο άφθονου σπέρματος, ενώ η γυναίκα, όσο ενεργητικά και αν είχε συμμετάσχει στην σεξουαλική πράξη, υποφέρει μόνο από μια παροδική κούραση που είναι πολύ λιγότερη από του άνδρα και που της επιτρέπει να αναλάβει πιο γρήγορα για να επαναλάβει την συνουσία».
«Triste est omne animal post coitum, praeter mulierem gallamgue» έχει πει ο Galeno, αξίωμα που κατ’ ουσίαν είναι ακριβές σε ότι αφορά το αρσενικό φύλο.
Ενώ η ελεύθερη αγάπη ενώνει, η διάσταση την σκοτώνει, γιατί ο Έρως είναι αυτός που στα αλήθεια ενώνει.
Η αγάπη φουντώνει με την αγάπη, όπως η φωτιά με την φωτιά, αλλά... από πού βγήκε η πρώτη φλόγα; Μέσα στον εαυτό σου ξεπηδάει κάτω από το χτύπημα του πόνου... εσύ το ξέρεις.
Μετά... Ω Θεοί! Όταν η κρυμμένη φωτιά αναδύεται φλογίζοντας, αυτό που είναι μέσα και αυτό που είναι έξω είναι μόνο ένα πράγμα και όλα τα εμπόδια γίνονται στάχτη.
Η αγάπη αρχίζει με μια αναλαμπή της συμπάθειας, ουσιαστικοποιείται με την δύναμη της στοργής και συντίθεται σε λατρεία.
Ένας Τέλειος Γάμος είναι η ένωση δύο όντων, ενός που αγαπάει περισσότερο και ενός που αγαπάει καλύτερα...
Η αγάπη είναι η καλύτερη δυνατή θρησκεία. Να αγαπάς. Πόσο όμορφο είναι να αγαπάς! Μόνο οι απλές και αγνές ψυχές ξέρουν να αγαπούν. Η αγάπη τρέφεται με την αγάπη. Αναζωπυρώστε την φλόγα του πνεύματος με την δύναμη του Έρως.
«Αφού η συνένωση των φύλων μπορεί να εξομοιωθεί με μια δημιουργική πράξη, που προσιδιάζει στην δύναμη και λαμπρότητα στην Πρώτη Μέρα», ο Λούθηρος κατονομάζει τα σεξουαλικά όργανα τις Bonestissimae et Prasteantissimae partes cοrpοris. «Ήταν από την αμαρτία που τα πιο χρήσιμα και τίμια μέλη μετατράπηκαν στα πιο επαίσχυντα».
Ο Μωάμεθ είπε: «Η συνουσία είναι μια πράξη μάλλον ευχάριστη στην θρησκεία, αν, όταν πραγματοποιείται, παρακαλούμε τον Αλλάχ και με την δική μας γυναίκα για την αναπαραγωγή». (ή καλύτερα για την Σεξουαλική Μεταστοιχείωση).
Το Κοράνι λέει: «Εμπρός, πάρε για γυναίκα μια δέσποινα που θα την χαϊδεύεις και θα σε χαϊδεύει• μην προχωρήσεις στην συνουσία χωρίς πριν να την έχεις διεγείρει με τις θωπείες».
Ο Προφήτης δίνει έμφαση έτσι: «Οι σύζυγοι σας είναι για σας σαν μια καλλιεργήσιμη γη. Πηγαίνετε σ’ αυτήν, όπως σας ευχαριστεί, αλλά κάνετε πριν μια πράξη αφοσίωσης. Να φοβάστε το Θεό και να μην ξεχνάτε ότι μια μέρα θα βρεθείτε μπροστά του».
Ο συγγραφέας του El-ktah, κείμενο εξαιρετικά εκτιμημένο από τους Άραβες, δεν σταματάει να δοξάζει την συνουσία• αυτή είναι γι’ αυτόν «ο ύμνος του πιο μεγαλοπρεπούς και ιερού εγκωμίου, ο πιο ευγενικός πόθος του ανθρώπου και η συντρόφισσά του μετά από την αρχέγονη ένωση και τις παραδεισιακές απολαύσεις».
Ο φημισμένος Θεολόγος τόνιζε συχνά τον έξοχο και θεϊκό χαρακτήρα της σαρκικής πράξης αλλά παίρνει μια αποφασιστική θέση εναντίον των βέβηλων και αγροίκων φύσεων που ικανοποιούν, με αυτήν μόνο τις ζωώδεις ορέξεις τους.
«Αυτοί -λέει- δεν έχουν καταλάβει ούτε είδαν ότι η αγάπη είναι το Fiat Lux του βιβλίου του Μωυσή, η θεϊκή εντολή, ο νόμος για όλες τις ηπείρους, θάλασσες, κόσμους και διαστήματα».
Και σε περισσότερες εξηγήσεις του ο συγγραφέας του El-ktah εμφανίζει την αρχέγονη εσωτερική επιστήμη ότι στο βάθος η φυσική ένωση του άνδρα και της γυναίκας είναι μια υπερφυσική πράξη, μια παραδεισιακή ανάμνηση, ο πιο όμορφος από όλους τους εγκωμιαστικούς ύμνους απευθυνόμενους από το πλάσμα στον Δημιουργό, το Άλφα και το Ωμέγα όλης της Δημιουργίας.
Ο Ηγέτης Νεφράνι (Jeque Nefrani) έβαλε στο στόμα ενός σοφού αυτά τα λόγια: «Η γυναίκα είναι όμοια με ένα φρούτο που το άρωμά του απορροφάται πρώτα όταν την παίρνεις από το χέρι• παραδείγματος χάριν, αν δε ζεσταίνεται με το χέρι ο βασιλικός δεν προσέχουμε το άρωμά του. Το κεχριμπάρι σκορπίζει την ευωδιά του μόνο όταν το ζεσταίνουν• και αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Το ίδιο συμβαίνει με την γυναίκα: Όταν θάθελες να κάνεις την ερωτική πράξη πρέπει πρώτα να ζεσταίνεις την καρδιά της με όλα τα προπαρασκευαστικά της τέχνης του έρωτα, με φιλιά, αγκαλιές και μικρά δαγκώματα. Αν παραμελήσεις αυτά, δε θα σου προσφερθεί καμία ολοκληρωμένη χαρά και όλη η γοητεία των ερωτευμένων θα μείνει κρυμμένη για σένα».
Σε μια πραγματεία πολύ σοφή πάνω στην Κινέζικη ιατρική έχω διαβάσει το ακόλουθο:
Ο Ταοϊσμός έχει άλλες επιδράσεις στην ιατρική, όπως αποδεικνύεται από το διάβασμα μιας επιτομής Ταοϊστικών κειμένων το Sing-Ming-Kuei-Chen, του έτους 1622 περίπου.
«Διακρίνονται τρεις περιοχές στο ανθρώπινο σώμα: Η ανώτερη περιοχή ή κεφαλική, που είναι η αρχή των πνευμάτων που κατοικούν στο σώμα.
Το προσκεφάλι από Jade (Υ Chen), που βρίσκεται στην πίσω κατώτερη περιοχή του κεφαλιού. Το ονομαζόμενο κόκαλο του προσκέφαλου είναι το Occipucio (Chen-Ku).
Το παλάτι του Ni-Huan (όρος προερχόμενος από την σανσκριτική λέξη Νιρβάνα), βρίσκεται στον εγκέφαλο, oνομαζόμενo ήδη θάλασσα του μυελού των κοκάλων (Suel-Hal). Είναι η προσέλευση των σπερματικών ουσιών.
Η μεσαία περιοχή είναι η σπονδυλική στήλη, θεωρούμενη όχι σαν ένας λειτουργικός άξονας, αλλά σαν ένας συντελεστής που ενώνει τις εγκεφαλικές κοιλότητες με τα γεννητικά κέντρα• καταλήγει σε ένα σημείο που ονομάζεται η ουράνια στήλη (Tien Chu) τοποθετημένη πίσω από τον αυχένα στο σημείο που αρχαΐζουν τα μαλλιά. Δεν πρέπει να συγχέεται αυτό το σημείο με εκείνο του βελονισμού με το ίδιο όνομα.
Η κατώτερη περιοχή περιλαμβάνει τον κάμπο του κιννάβαρι (Turn-Tien), με τον οποίο θα απασχοληθούμε αργότερα, σε αυτήν εδρεύει η γεννητική δραστηριότητα αντιπροσωπευμένη από τα δύο νεφρά: την φωτιά της Τίγρης (Yang) στα αριστερά και την φωτιά του δράκου (Ying) στα δεξιά.
Η σεξουαλική ένωση συμβολίζεται από ένα ζευγάρι• ένας νεαρός άνδρας οδηγεί τον Λευκό Τίγρη και μια νεαρή γυναίκα καβάλα επάνω σε έναν πράσινο Δράκο• το μολύβι (αρσενικό στοιχείο) και ο υδράργυρος (θηλυκό στοιχείο) θα αναμειχθούν• μόλις ενώνονται, οι νεαροί ρίχνουν το απόσταγμα σε μια μπρούτζινη χύτρα, σύμβολο της σεξουαλικής δράσης. Αλλά τα γεννητικά υγρά, ιδιαίτερα το σπέρμα (Tsing), δεν εξαλείφονται ούτε χάνονται, αλλά μπορούν να ξαναεπιστρέψουν στον εγκέφαλο από την σπονδυλική στήλη και χάρη σ• αυτό επανακτάται η ροή της ζωής».
Η βάση αυτών των Ταοϊστικών σεξουαλικών πρακτικών είναι η Coitus Reservatus (εκούσια συγκράτηση εκσπερματώσεων), με την οποία το σπέρμα που έχει κατέβει από τον εγκέφαλο μέχρι την προστατική περιοχή (αλλά που δεν έχει εκχυθεί) ξαναεπιστρέφει στην πηγή του• αυτό είναι που ονομάζεται το να γίνεται η επιστροφή της ουσίας (Huan-Tsing).
Οποιεσδήποτε κι αν είναι οι αντιρρήσεις, που εκφράζονται πάνω στην πραγματικότητα αυτής της επιστροφής, δεν είναι λιγότερο βέβαιο ότι οι Ταοϊστές συνέλαβαν μια εγκεφαλική κυριότητα των στοιχειωδών ενστίκτων, που κρατούσε την γενετική διέγερση κάτω από το ξεκίνημα της εκσπερμάτωσης, έδωσαν στην σεξουαλική πράξη ένα καινούργιο στυλ και έναν σκοπό διαφορετικό από την γονιμοποίηση.
Η εσωτερική Viparitakarani διδάσκει επιστημονικά πως ο Ινδοστανός Γιόγκι αντί να εκχύνει το σπέρμα το κάνει να ανέβει σιγά με την συγκέντρωση, έτσι που ο άνδρας και η γυναίκα ενωμένοι σεξουαλικά να μπορούν να εξαλείψουν το ζωικό Εγώ.
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν με μεγάλη ακρίβεια την ουσιαστική συγγένεια μεταξύ του θανάτου και της σεξουαλικής πράξης. Τον Έρωτα τον παρουσίαζαν σαν «Πνεύμα του Θανάτου», κρατώντας στο χέρι ο Θεός μια δάδα στραμμένη προς τα κάτω, σαν αχθοφόρος του θανάτου.
Αφού η δύναμη, η πιο βαθιά και πρωταρχική απ’ όλες, στους ανθρώπους είναι η σεξουαλική, θεωρείται από το Τάντρα σαν ο κοσμογονικός Έρως, το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών δυνάμεων.
Πολύ μακριά από το να βιάζουμε τις δικές μας εσωτερικές ουσίες, με την έννοια της άγριας φιληδονίας, ή καλύτερα το να μουδιάζουμε οργανικά με έναν σπασμό που κρατάει μόνο λίγα δευτερόλεπτα, ο ασκούμενος παίρνει αντίθετα την δύναμη της δικής του ιδιαίτερης θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης, για να συγχωνευτεί με αυτήν σε μία μονάδα και να εξαλείψει αυτό ή εκείνο το Εγώ, ας πούμε, τούτο ή εκείνο το ψυχολογικό ελάττωμα που προηγουμένως έχει κατανοήσει σε βάθος.
Μόνο με τον Θάνατο έρχεται το καινούργιο. Έτσι είναι πως ο Έρως με την δάδα του στραμμένη προς τα κάτω, εξαλείφει σε κοσμική σκόνη όλα τα ψυχικά ακόλουθα, που στο σύνολό τους αποτελούν το Εγώ.
Το μάντραμ ή μαγική λέξη, που συμβολίζει όλη την δουλειά της Σεξουαλικής Μαγείας, είναι το ΚΡΙΜ.
Με αυτό το μάντραμ πρέπει να χρησιμοποιούμε μια μεγάλη φαντασία, η οποία επενεργεί κατ’ ευθείαν στον Έρωτα, δρώντας αυτός από την δική του πλευρά πάνω στην φαντασία, εμφυσώντας ενέργεια και μετατρέποντάς την σε μαγική δύναμη.
Για, να έλθει σε επαφή με την συμπαντική κινητική δύναμη, ο ασκούμενος αντιλαμβάνεται διαφορετικές εικόνες, αλλά πριν από όλα αποκαλύπτεται η λατρευτή Θεϊκή Μητέρα με το Ιερό Δόρυ στο δεξί της χέρι πολεμώντας οργισμένη εναντίον εκείνου του Εγώ-Διαβόλου, που προσωποποιεί τούτο ή εκείνο το ψυχολογικό σφάλμα που επιθυμούμε να εξαλείψουμε.
Ο ασκούμενος τραγουδώντας το δικό του Μάντραμ ΚΡΙΜ, συγκεντρώνει μετά την συνειδητή φαντασία του, το δικό του διαφώτιστο, στο στοιχείο φωτιά έτσι που ο ίδιος να νιώσει τον εαυτό του σαν μια φλογερή φωτιά, σαν μια μοναδική φλόγα, σαν μια φοβερή πυρά που αποτεφρώνει το Εγώ Διάβολο, που χαρακτηρίζει το Ψυχολογικό ελάττωμα που θέλουμε να εκμηδενίσουμε.
Η άκρα ευαισθησία των σεξουαλικών οργάνων αναγγέλλει πάντοτε το ενδεχόμενο του σπασμού• τότε πρέπει να αποτραβηχθούμε έγκαιρα, για να αποφύγουμε την έκχυση του σπέρματος.
Να συνεχιστεί τότε η δουλειά με τον άνδρα ανάσκελα στο πάτωμα και με την γυναίκα στο κρεβάτι της... παρακαλώντας την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, ζητώντας με απλές φράσεις που βγαίνουν από την ειλικρινή καρδιά να εξαλείψει με το δόρυ του Έρωτα, με την σεξουαλική δύναμη, το Εγώ που προσωποποιεί το λάθος που πραγματικά έχουμε καταλάβει και επιθυμούμε να διαλύσουμε σε κοσμική σκόνη.
Τελικά να ευλογηθεί το νερό που περιέχεται σε ένα γυάλινο ποτήρι πολύ καθαρό και να το πιείτε δίνοντας ευχαριστίες στη Θεϊκή Μητέρα.
Όλη αυτή η τελετουργία του Pancatattwa ελευθερώνει τον ήρωα από κάθε αμαρτία• κανένας ζοφερός δε μπορεί να του αντισταθεί• υφίστανται σε αυτόν οι γήινες και υπεργήινες δυνάμεις και βαδίζει στην γη με την συνείδηση αφυπνισμένη.
Επειδή τον φοβούνται τα Δαιμόνια, ζει σαν Κύριος της Σωτηρίας σε ολοκληρωμένη μακαριότητα• διαφεύγει από το νόμο της επαναγέννησης, γιατί μέσω μακράς και φοβερής δουλειάς στην Σεξουαλική Μαγεία, έχει χρησιμοποιήσει την φοβερή ηλεκτρική δύναμη του Έρωτα, όχι για κτηνώδεις ικανοποιήσεις ζωώδους τύπου, αλλά για να διαλύσει σε σκόνη το Πληθωρικό Εγώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
ΕΓΩ ΛΑΓΝΕΙΑΣ
Λόγω του ότι, κατά την περασμένη εποχή των Ιχθύων, η Καθολική Εκκλησία περιόρισε υπερβολικά την ηθική ζωή των ανθρώπων με πολλαπλές απαγορεύσεις, δεν μπορεί να προκληθεί έκπληξη που ο ίδιος ο Σατανάς, σαν ζωντανή ενσάρκωση των ισχυρότερων ζωικών επιθυμιών, απασχόλησε με ξεχωριστό τρόπο την φαντασία των ανθρώπων εκείνων που, υπάρχοντες μέσα στην ελεύθερη κοινωνία, πίστεψαν ότι ήταν υποχρεωμένοι σε μια ιδιαίτερα ενάρετη ζωή.
Έτσι και σύμφωνα με την αναλογία των αντιθέτων, ήταν απαιτούμενο τόσο πολύ έντονα, ακριβώς από το υποσυνείδητο, που βρίσκεται μέσα στον καθημερινό νου, όταν οι ενστικτώδεις ενέργειες (κάποτε καταπιεσμένες) ή η ώθηση απαιτούσαν λίγη ή πολλή δράση.
Αυτή η τρομακτική επιθυμία για την δράση, ήξερε να αυξάνει κατά τέτοιον τρόπο την σεξουαλική λίμπιντο, που σε πολλές χώρες κατέληξε σε ένα σαρκικό φρικτό εμπόριο με το κακό.
Ο σοφός Waldemar λέει στο κείμενο το ακόλουθο:
«Μέσα στο Hessimont δέχθηκαν επίσκεψη οι μοναχές -όπως το αναφέρει ο Wyer, ο γιατρός του δωματίου του Clewe- από ένα Δαιμόνιο που τις νύχτες ορμούσε σαν μια δίνη αέρος μέσα στην κρεβατοκάμαρα και ηρεμώντας ξαφνικά, έπαιζε την κιθάρα τόσο θαυμάσια, που οι μοναχές έμπαιναν στον πειρασμό να χορέψουν.
Μετά πηδούσε με μορφή σκυλιού στο κρεβάτι μιας από αυτές, για την οποία επίσης υποψιαζόντουσαν ότι είχε καλέσει η ίδια τον Κακό. Ως εκ θαύματος δεν τους πέρασε από το μυαλό να φέρουν την υπόθεση αυτή στα χέρια της Ιεράς Εξέτασης».
Αναντίρρητα προκύπτει ότι εκείνο το Δαιμόνιο μεταμορφωμένο σε φλογερό σκύλο σαν την φωτιά, ήταν ένα Εγώ λαγνείας και μετά το παίξιμο της κιθάρας χανόταν στο σώμα της αφέντρας του που κείτονταν στο κρεβάτι της.
Καημένη μοναχή, των προγονικών σεξουαλικών παθών πολύ ισχυρά καταπιεσμένων, πόσο είχε υποφέρει.
Έκπληξη! Η σεξουαλική δύναμη αυτής της δυστυχισμένης αναχωρήτριας αντί να δημιουργήσει δαιμόνια μέσα στο κοινόβιο, θα μπορούσε να είχε εξαλείψει με το δόρυ του Έρωτα τις απωθημένες κτηνωδίες, αν είχε ακολουθήσει τον δρόμο του Τέλειου Γάμου.
Ο γιατρός της κάμαρας Wyer περιγράφει μετά μία περίπτωση που παρουσιάζει την «Ερωτομανία» των καλογριών της Ναζαρέτ, στην Κολωνία.
«Αυτές οι μοναχές είχαν υποστεί, κατά την διάρκεια πολλών χρόνων όλων των ειδών βασανισμούς του διαβόλου• όταν κατά το έτος 1564 έγινε μεταξύ τους μία σκηνή ιδιαίτερα τρομακτική. Είχαν ριχτεί στην γη στην ίδια στάση της σαρκικής δράσης και κρατούσαν τα μάτια κλειστά και όσο καιρό γινόταν αυτό έτσι παρέμειναν». Τα κλειστά μάτια δείχνουν εδώ χωρίς αμφιβολία την σεξουαλική δράση με το δαιμόνιο. την αυτο-συνουσία. δηλαδή εννοείται η συνουσία με το Εγώ της λαγνείας προβαλλόμενο έξω από το υποσυνείδητο.
«Μια κοπέλα δεκατεσσάρων χρόνων -λέει ο Wyer- που ήταν κλεισμένη μέσα στο μοναστήρι ήταν αυτή που έδωσε την πρώτη ένδειξη πάνω σ’ αυτό το θέμα. Συχνά είχε δοκιμάσει παράξενα φαινόμενα στο κρεβάτι της, αποκαλύφθηκε από τα πνιχτά χαχανητά της και, αν και προσπάθησε να απομακρύνει το στοιχείο με μια αγιασμένη εσθήτα, αυτό επέστρεφε κάθε βράδυ.
Αποφασίστηκε να ξαπλώσει μαζί της μια μοναχή, με το σκοπό να την βοηθήσει να αυτό-υπερασπισθεί, αλλά η καημένη πανικοβλήθηκε αμέσως μόλις άκουσε την κλαγγή της μάχης. Τελικά, η νεαρή κυριεύθηκε τελείως και ατυχώς χτυπιότανε από τους σπασμούς. Όταν βρισκόταν σε κρίση, φαινόταν σαν να μη μπορούσε να δει και ακόμα, όταν φαινόταν να είχε λίγο από τα λογικά της και καλή όψη, πρόφερε παράξενες και αβέβαιες λέξεις που έφταναν ως την απελπισία.
Ερεύνησα αυτό το φαινόμενο σαν γιατρός μέσα στην μονή την 5η Μαΐου 1565, παρευρισκόμενου του ευγενούς και διακεκριμένου Η. Η. Constantino Fon Lyskerken. τιμημένου συμβούλου και του μαέστρου Juan Alternau, προηγούμενου πρύτανη του Clewe. Ήταν επίσης παρόντες ο δάσκαλος Juan Eshst, αναγνωρισμένος Δόκτωρ της ιατρικής και τελικά, ο γιος μου Ερρίκος, επίσης Δόκτωρ της Φαρμακολογίας και Φιλοσοφίας.
Διάβασα σε αυτή την περίπτωση φοβερά γράμματα που είχε γράψει η κοπέλα στον γαμπρό της, αλλά κανένας από μας δεν είχε την αμφιβολία ούτε για μια στιγμή ότι είχανε γραφτεί από την δαιμονισμένη στις κρίσεις της.
Ανακαλύφθηκε ότι η αιτία οφειλόταν σε μερικούς νέους που παίζοντας με την μπάλα εκεί• κοντά, ξεκίνησαν ερωτικές σχέσεις με μερικές μοναχές, σκαρφαλώνοντας μετά στους τοίχους για να ευχαριστηθούν με τις ερωμένες τους.
Αποκαλύφθηκε η περίπτωση και έκλεισαν το δρόμο. Αλλά τότε ο Διάβολος, ο ταχυδακτυλουργός, ξεγέλασε την φαντασία των καημένων και πήρε την μορφή των φίλων τους (και έγινε ένα καινούργιο Εγώ λαγνείας) και τις έκανε να παρουσιάσουν την τρομερή κωμωδία μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου.
Εγώ έστειλα γράμματα στην μοναχή, στα οποία ξεδιαλύνεται όλο το θέμα και συνέστησα τα σωστά και Χριστιανικά φάρμακα, με την πρόθεση ότι οι ίδιοι θα μπορούσαν να τερματίσουν την δυσάρεστη υπόθεση... »
Ο Ταχυδακτυλουργός Διάβολος δεν είναι τίποτα άλλο εδώ, παρά η ακριβής σεξουαλική δύναμη εξαγριωμένη, που από την στιγμή που δεν ήταν πια απασχολημένη με το εμπόριο των νέων, πήρε την μορφή του φίλου στην φαντασία και με τρόπο τόσο ζωντανό βέβαια, που η πραγματική εκτίμηση της δράσης ίσως έπαιρνε ακριβώς, εξ αιτίας της απομόνωσης, μορφές ακόμα πιο έντονες, όσον αφορά το επιθυμητό άλλο φύλο• μορφές τόσο πλαστικές που γοήτευαν το εσωτερικό μάτι του αχαλίνωτου ένστικτου, που για να εξηγηθούν έπρεπε ακριβώς να πληρώσει τα σπασμένα γυαλιά ο Διάβολος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
ΤΟ ΕΓΩ ΤΗΣ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑΣ
Ο σοφός συγγραφέας του βιβλίου Specimen of British Writers, Barnett, παρουσιάζει μια ασυνήθιστη περίπτωση μαγγανείας:
«Πριν πενήντα χρόνια ζούσε σε μια περιοχή της κομητείας του Sommerset μια γριά που την θεωρούσαν γενικά σαν μάγισσα.
Το σώμα της ήταν ξερακιανό και κυρτωμένο εξαιτίας της ηλικίας και περπατούσε με πατερίτσες. Η φωνή της ήταν σπηλαιώδης, μυστηριώδης αλλά με προσποιητή επισημότητα. Από τα μάτια της πήγαζε μια λάμψη διαπεραστική και σε όποιον έπεφτε πάνω τον άφηνε σιωπηλό από φόβο.
Ξαφνικά, ένας νεαρός υγιής και παλικάρι εικοσιενός ετών της ίδιας περιοχής, δέχτηκε επίθεση από έναν εφιάλτη τόσο ισχυρό, ώστε η υγεία του επηρεάστηκε και μέσα σε ένα διάστημα τριών ή τεσσάρων μηνών έγινε αδύναμος, χλωμός, αδύνατος με όλα τα συμπτώματα μιας ζωής που έσβηνε.
Ούτε αυτός ούτε κανένας από τους δικούς του αμφέβαλε για την αιτία και αφού συσκέφθηκαν πήρε αυτός την απόφαση να περιμένει ξάγρυπνος την μάγισσα.
Έτσι την ίδια νύχτα που ακολούθησε, κατά της μία και μισή, αντιλήφθηκε μερικά βήματα ανεπαίσθητα και μαλακά στην σκάλα.
Μια φορά, αφού έφθασε το τρομαχτικό ον, πήγε δίπλα στο κρεβάτι, ανέβηκε πάνω και σύρθηκε σιγά-σιγά προς το παλικάρι.
Αυτός την άφησε μέχρι που αυτή έφθασε στα γόνατά του και τότε την άρπαξε με τα δυο του χέρια απ’ τα μαλλιά και την κράτησε με σπασμωδική δύναμη, φωνάζοντας ταυτόχρονα την μητέρα του, που κοιμότανε σε ένα διπλανό δωμάτιο, για να φέρει φως.
Ενώ η μητέρα του πήγαινε να βρει το φως, πολέμησαν το παλικάρι και το άγνωστο ον στο σκοτάδι κατρακυλώντας βίαια και οι δύο μαζί στο πάτωμα, μέχρι που άρχιζε η σκάλα, η γυναίκα ξέφυγε με υπερφυσική δύναμη από τον νέο και εξαφανίστηκε σαν μια αστραπή από μπροστά του.
Η μητέρα βρήκε το γιο της όρθιο, λαχανιασμένο ακόμα από την προσπάθεια και στα δυο του χέρια είχε τούφες από μαλλιά.
Όταν μου αφηγήθηκε το φαινόμενο -λέει ο Barnett- τον ρώτησα με περιέργεια από πού είχε βγάλει το τρίχωμα. Σε αυτό μου απάντησε: «ήμουν ανόητος που δεν κατάφερα να την κρατήσω, γιατί αυτό θα είχε αποδείξει καλύτερα την ταυτότητα του προσώπου. Αλλά επάνω στην δίνη των συναισθημάτων μου την έριξα στο πάτωμα και η μάγισσα στην οποία ανήκαν τα μαλλιά φρόντισε για τα καλά να μην εμφανιστεί πια μπροστά μου ούτε να με ενοχλήσει ξανά το βράδυ, γιατί είχε φάει αρκετό ξύλο.
Είναι περίεργο -πρόσθεσε- που ενώ την είχα αρπάξει και πάλευα με αυτήν, αν και εγώ ήξερα ποια έπρεπε να είναι, η αναπνοή της και όλο της το σώμα φαινόταν σαν να ήταν μια υγιής κοπέλα.
Ο άνδρας στον οποίο αυτό συνέβη ζει ακόμα• μου αφηγήθηκε το επεισόδιο περισσότερο από μία φορά και τελικά μπορώ να βεβαιώσω για την αυθεντικότητα του συμβάντος, σκεφτόμενοι όπως θέλετε την αιτία».
Σχολιάζοντας την περίπτωση λέει ο σοφός Waldemar: «Αυτό το διήγημα περιέχει δύο σημεία πολύ σημαντικά: κατά πρώτον ο νεαρός ήταν σίγουρος ότι η αιτία για τους εφιάλτες του ήταν η μάγισσα, που ζούσε στην περιοχή και επίσης γνώριζε αυτήν την μάγισσα από τις αστραπιαίες συναντήσεις κατά την διάρκεια της ημέρας και τις νυχτερινές αστρικές επισκέψεις της.
Κατά δεύτερον, η μάγισσα κυρτωμένη από την ηλικία και στηριζόμενη στις πατερίτσες μεταμορφώθηκε μετά από μερικούς μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων αυτός αδυνάτιζε και έλιωνε, σε μια ροδαλή στην όψη κοπέλα. Πού να βρεθεί η αιτία αυτού του πρωτοφανούς ξανανιώματος της γριάς;
Για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση -συνεχίζει λέγοντας ο Waldemar- πρέπει να βάλουμε μπροστά μας το μηχανισμό του Ειδώλου, το Διπλό».
Εάν η αύρα, που τυλίγει και περιβάλλει τα όντα, αντιπροσωπεύει επίσης μια πιστή αντανάκλαση των σωμάτων τους, με τρόπο που μέσα σ• αυτήν περιέχονται αντίστοιχα με ακρίβεια τα ελαττώματα και οι αδυναμίες τους, το «διπλό σώμα» παρουσιάζει, για να το πούμε έτσι, μια αυξανόμενη αποδεικτικότητα, που, για παράδειγμα, εκδηλώνεται συχνά σε βαριά πληγωμένους με τρόπο που μπορούν να αισθανθούν πόνους σε ένα μέλος ακρωτηριασμένο από πολλά χρόνια και βέβαια τόσο έντονα σαν να υπήρχε ακόμα.
Αυτή η άτρωτη ακεραιότητα του διπλού βασίζεται στην «δημιουργό αρχή» που η μορφή δοσμένη από την φύση, σύμφυτη στο ον, περιέχεται σε ένα είδος πρώτου σπέρματος.
Μέσα σ’ αυτό, όπως στο βελανίδι περιέχεται η κατασκευή όλου του δένδρου, βρίσκεται κρυφό το ον στην ίδια την ζωντανή του μορφή.
Μέσα από πολλαπλές λανθασμένες δράσεις και σφάλματα αντανακλάται μέσα στην ροή της ζωής το δονητικό αστρικό κατασκεύασμα και ενώνεται με το πρωτογενές σώμα».
Όσον αφορά τα «πρωτογενή σώματα» θα θέλαμε να δείξουμε ότι ακόμα και ο καθηγητής Huns Spemann, του Πανεπιστημίου του Eriburg, έλαβε το έτος 1955 το βραβείο Νόμπελ της Ιατρικής και ψυχολογίας, οφειλόμενο στις αποδείξεις του πάνω στις υπερβατικές σπουδές, σύμφωνα με τις οποίες στα πρώτα βήματα της. εμβρυακής ανάπτυξης βρίσκεται σε δράση ένας γλύπτης της ζωής, ένα «χημικό ιδεοπλαστικό», που κατασκευάζει το πρωτόπλασμα σύμφωνα με μία προκαθορισμένη εικόνα.
Ξεκινώντας από αυτές τις μελέτες του Spemann, ο καθηγητής Oscar Ε. Schotte του Πανεπιστημίου του Yale, κατόρθωσε να αποδείξει με τα πειράματά του πάνω σε σαλαμάντρες ότι ο γλύπτης της ζωής δεν εξαφανίζεται σε καμία στιγμή, όπως ο Spemann το είχε υποθέσει μετά από την εμβρυακή ανάπτυξη, αλλά διατηρείται σε όλη την διάρκεια της ζωής του ατόμου.
Ένα μικρό κομμάτι από ίνες, προερχόμενο από την κοινή πληγή ενός ανθρώπου, θα μπορούσε, σύμφωνα με τον καθηγητή Schotte, όταν μπολιαστεί σε ένα παρθένο και ζωντανό «έδαφος», να ξανακατασκευάσει με απόλυτα όμοιο τρόπο όλο το σώμα του αναφερθέντος τραυματισμένου ανθρώπου. Ίσως τα πειράματα στα εργαστήρια των ανθρωποειδών θα οδηγήσουν μια μέρα στο να ενισχυθούν πρακτικά με αναπάντεχο τρόπο οι θεωρίες του καθηγητή Schotte».
Είναι προφανές, ότι η βδελυρή Άρπυια αυτού του αιματηρού διηγήματος, μέσω ενός «Τρόπου Δράσης», άγνωστου για το κοινό, μπόρεσε να ρουφήξει ή να βαμπιρίσει την ζωτικότητα του νεαρού, για να την μεταφυτεύσει στο ίδιο το δικό της «πρωτογενές σώμα». Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά η ασυνήθιστη ανανέωση του σώματος της γριάς.
Είναι αναντίρρητο ότι το «χημικό ιδεοπλαστικό» εμποτισμένο με την ζωτικότητα του νέου, μπορούσε να ξαναφτιάξει τον καχεκτικό οργανισμό της γριάς.
Ενώ η ζωή του παλικαριού σωνότανε φοβερά, η μοιραία γριά των αριστερών ζοφερών οργίων, ξαναποκτούσε την παλιά της νεανικότητα.
Είναι φανερό ότι το παιδί θα μπορούσε να την είχε συλλάβει, αν δεν είχε κάνει το λάθος να την κρατήσει από τα μαλλιά• καλύτερα να την είχε κρατήσει από την μέση ή από τα μπράτσα.
Πολλές από αυτές τις αβυσσαλέες Άρπυιες, πιασμένες επ’ αυτοφώρω, τις έχουν συλλάβει με άλλες μεθόδους.
Κάποιες αρχαίες παραδόσεις λένε: «Αν βάλουμε στο πάτωμα ένα ατσάλινο ψαλίδι ανοιγμένο σε σχήμα σταυρού και σκορπίσουμε μαύρη μουστάρδα γύρω από αυτό το μεταλλικό όργανο, οποιαδήποτε μάγισσα μπορεί να πιαστεί».
Προκαλεί έκπληξη που μερικοί ένδοξοι αποκρυφιστές αγνοούν ότι αυτές οι μάγισσες μπορούν να ξεφεύγουν από τον νόμο της παγκόσμιας βαρύτητας.
Μολονότι φαίνεται ασυνήθιστο το νέο, εμείς δίνουμε έμφαση στην ιδέα ότι αυτό είναι δυνατόν, βάζοντας το φυσικό σώμα μέσα στην τέταρτη διάσταση.
Δεν είναι καθόλου παράξενο που αυτές οι Άρπυιες, εισερχόμενες με το φυσικό τους σώμα μέσα στην άγνωστη διάσταση, μπορούν να αιωρούνται και να ταξιδεύουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Είναι φανερό ότι αυτές έχουν μυστικές συνταγές για να διαφεύγουν από τον τρισδιάστατο κόσμο του Ευκλείδη.
Με όρους αποκλειστικά αποκρυφιστικούς θα μπορούσαμε σωστά να χαρακτηρίσουμε αυτά τα ζοφερά πλάσματα σαν Jinas.
Ο ανθρώπινος οργανισμός προσφέρει βεβαίως εκπληκτικές πιθανότητες. Θυμηθείτε, αγαπημένοι αναγνώστες, την σιχαμερή Κελαινώ και τις βρωμερές της Άρπυιες, τέρατα με κεφάλι και λαιμό γυναίκας φρικτά πετούμενα των νησιών Στροφάδες που βρίσκονται στο Iόνιo Πέλαγος.
Εφοδιασμένα με μακριές οπλές, έχουν πάντα στην όψη την χλομάδα της πείνας. Φοβερές γοργόνες οι οποίες με την επαφή τους διαφθείρουν κάθε τι που αγγίζουν. Αυτές που κάποτε ήταν όμορφες κοπέλες.
Η αρχική πρωτεύουσα όλων αυτών των βδελυγμάτων είναι στην Σαλαμάνκα της Ισπανίας. Εκεί είναι το φημισμένο κάστρο του Klingsor -το σαλόνι της μαγγανείας- άδυτο του σκότους περιστασιακά αναφερόμενο από τον Ριχάρδο Βάγκνερ στον δικό του Πάρσιφαλ.
Θεέ μου και Παρθένα Μαρία! Αν ο κόσμος ήξερε όλα αυτά, θα γύρευε το κάστρο του Klingsor σε όλους τους παλιούς δρόμους της Σαλαμάνκας...
Αλλά, ξέρουν καλά οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι το κάστρο του Μαύρου Δισκοπότηρου βρίσκεται στην περιοχή των «Χίνας», στην Άγνωστη Διάσταση.
Τις Τρίτες και τα Σάββατα τα μεσάνυχτα, μαζεύονται εκεί όλες αυτές οι (Calchonas) Μορμώλυκες με τα Zanganos (Παράσιτά τους) για να γιορτάσουν τα όργιά τους.
Όταν μία από αυτές τις Άρπυιες συλλαμβανότανε, υφίστατο καλό δάρσιμο, ξύλο και χτύπημα, γιατί ο κακόμοιρος ο κόσμος ακόμα δεν ξέρει να ανταποδώσει καλό στο κακό...
Είναι απαραίτητο να υπάρχει κατανόηση και αντί να κολλήσεις στην λάσπη του ονείδους, να προσπεράσεις τέτοιες Άρπυιες με την αγάπη, να αντιμετωπίσεις με κουράγιο το πρόβλημα και να νουθετείς με σοφία.
«Μην κρίνετε για να μη κριθείτε. Γιατί έτσι όπως κρίνετε θα σας κρίνουν και με το μέτρο με το οποίο μετράτε, θα σας μετρήσουν».
«Και γιατί να βλέπεις το άχυρο στο μάτι του αδελφού σου και να παραλείψεις να δεις την δοκό που είναι στο ίδιο το δικό σου μάτι; Ή πώς θα έλεγες στον αδελφό σου: άφησέ με να βγάλω το άχυρο από το μάτι σου και να η δοκός στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα την δοκό από το δικό σου μάτι και τότε θα βλέπεις καλά για να βγάλεις το άχυρο από το μάτι του αδελφού σου».
«Αυτός που είναι καθαρός από αμαρτία, ας ρίξει την πρώτη πέτρα».
Αν και φαίνεται απίστευτο, είναι καλό να ξέρετε ότι πολλά έντιμα πρόσωπα και ήδη θρήσκα, φέρουν μέσα τους το Εγώ της μαγγανείας.
Είναι φανερό; ότι τέτοιο Εγώ συνηθίζει να ταξιδεύει ανάμεσα στον χρόνο και την απόσταση, για να προκαλεί κακό στους άλλους.
Οποιοδήποτε αστραπιαίο ενδιαφέρον για την Μαγγανεία σε κάποια προηγούμενη ζωή μπορούσε να έχει δημιουργήσει τέτοιο Εγώ.
Αυτό σημαίνει ότι στον κόσμο υπάρχουν πολλά πρόσωπα που χωρίς να ξέρουν ασχολούνται ασυναίσθητα με την μαγγανεία.
Στ’ αλήθεια σας λέω ότι είναι πολλοί οι ακόλουθοι του μονοπατιού που ήδη φέρουν μέσα στον εαυτό τους το Εγώ της μαγγανείας.
Ολοκληρώνουμε το κεφάλαιο αυτό λέγοντας: Κάθε ανθρώπινο ον, μολονότι είναι στο μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού είναι λίγο ή πολύ μαύρο, εφόσον δεν έχει εξαλείψει το Πληθωρικό Εγώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9
Ο ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ
Με την Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία), έτσι όπως ασκείται στις σχολές του Λευκού Ταντρισμού, πολλαπλασιάζεται άπειρα η δύναμη της θέλησης μέσω της αποδέσμευσης και της παντοδύναμης πραγματικότητας των λεπτών νευρικών ρευμάτων.
Ο υπέροχος παροξυσμός της σεξουαλικής ένωσης δεν είναι μόνο μία αντανάκλαση των Tamas, σύμφωνα με τον Tantra• χρειαζόμαστε να ρωτάμε, να αναζητάμε, να ερευνάμε.
Στον παροξυσμό των απολαύσεων εμείς πρέπει να ανακαλύψουμε απ’ ευθείας την κοσμική και δημιουργική σύνθεση του Siva (του Αγίου Πνεύματος) και της Shakti (της Θεϊκής συζύγου του Κουνταλίνης).
Ενώ το διανοητικό ζώο, το κοινό και καθημερινό, είναι μοιραία ηττημένο από την αποτρόπαια ακολασία και αρπαγμένο από τα παθιασμένα αισθήματα, με μία λέξη, υποφέρει στην απόλαυση για το φαύλο συμπλήρωμα της ευχαρίστησης, ο Γνωστικός εσωτεριστής σε ολοκληρωμένη έκσταση κατά την διάρκεια της συνουσίας εισέρχεται νικητής στην περιοχή των Μονάδων, στον λαμπρό κόσμο του Tattwa Anupadaka.
Ο προηγούμενος βαθμός από αυτόν τον κόσμο του Anupadaka είναι η καταπληκτική αρχή της δύναμης, που βρίσκεται στην κυριαρχία του διαστήματος, χρόνου και αιτιότητας και κατονομάζεται Akasha-Tattwa. (το σπιτικό του Atman-Budhi-Manas).
Είναι γραμμένο με χρυσά λόγια στο μεγάλο βιβλίο όλων των λαμπροτήτων ότι ο σεξουαλικός παροξυσμός είναι Proto-Tattwico.
Αρχίζει το παιχνίδι με τις καταπληκτικές δονήσεις κατά την διάρκεια της Maithuna με τον Tattwa από χρυσό, Phrithvi, τον μεγαλοπρεπή αιθέρα της αρωματισμένης γης κρατώντας επακριβή συμφωνία με το δικό μας φυσικό σώμα.
Συνεχίζει η υπέροχη άρπα των δονήσεων κάνοντας να ταράζεται το νερό της συμπαντικής ζωής (Apas), το Ens Seminis.
Το χνώτο (Vayu) μεταβάλλεται πασιφανώς και στην λεπταίσθητη ατμόσφαιρα του κόσμου αντηχεί η λύρα του Ορφέα.
Ανάβει η Ιερή Φλόγα (Tejas) στο μυστηριακό κηροπήγιο της σπονδυλικής στήλης.
Τώρα... Ω Θεοί! Ο καβαλιέρος (Manas ο ανώτερος)! και η ντάμα του (Budhi, αγκαλιάζονται φλογερά στ/ν περιοχή του καθαρού Akasha ριγώντας μέσα στον σεξουαλικό παροξυσμό.
Αλλά είναι αυτονόητο και φανερό ότι ο Akasha είναι μία γέφυρα από εκπληκτικά και θαύματα, μεταξύ των Tattwas Prithvi (Γη) και Anupadaka (του κόσμου της λαμπρότητας).
Ο σεξουαλικός παροξυσμός διαπερνάει την γέφυρα της ευτυχίας και εισδύει στον κόσμο του Aziluth στην περιοχή του Anupadaka, στην κατοικία του Shiva και της Shakti. Τότε Αυτός και Αυτή λάμπουν δοξασμένα μεθώντας από αγάπη.
Γυναίκες ακούστε με: Η Shakti πρέπει να βιώνεται βασιλικά κατά την διάρκεια της συνουσίας σαν Maya-Shakti (Γυναίκα-Εύα -Θεά)• μόνο έτσι μπορεί να εκτελεστεί με επιτυχία η μετουσίωση της αγάπης στην ψυχοφυσιολογική πραγματικότητα της δικής σας φύσης.
Ο Αρσενικός Γνωστικός κατά την διάρκεια της Sahaja Maithuna (Σεξουαλικής Μαγείας), πρέπει να προσωποποιεί τον Shiva (Άγιο Πνεύμα) και να νιώθει πλημμυρισμένος από αυτήν την θαυμαστή δύναμη του Τρίτου Λόγου.
Η Kalyanamalla αναφέρει κατ’ επανάληψην «ότι το να συμπληρώνεται ο κώδικας του έρωτα, είναι πολύ πιο δύσκολο από αυτό που ο αμύητος φαντάζεται».
Οι προετοιμαστικές χαρές είναι ήδη πολύπλοκες• τότε πρέπει να χρησιμοποιήσετε την τέχνη ακριβώς όπως τα παραγγέλματα, για να ζωντανεύει το πάθος της γυναίκας με τον ίδιο τρόπο, όπως ζωντανεύει μια φλόγα, έτσι που το Yoni (Γιόνι) της να γίνει πιο τρυφερό, ελαστικό και κατάλληλο για την ερωτική πράξη.
Το Anangaranga δίνει μεγάλη σπουδαιότητα στο ότι, και τα δύο μέλη του ζευγαριού, δεν πρέπει να αφήσουν να εισέλθει στην καθημερινή τους ζωή καμιά χλιαρότητα, πλήξη ή κορεσμός στις δικές τους σχέσεις, πραγματοποιώντας την ολοκλήρωση του έρωτα με ευλάβεια και ολοκληρωτική προσφορά. Η μορφή της σεξουαλικής πράξης, δηλαδή η στάση του σώματος, ονομάζεται Asana.
Για τους αναγνώστες κάποιας ηλικίας, μεταγράφουμε στο κεφάλαιο αυτό την ονομαζόμενη στάση Tiryak.
«Η στάση Tiryak έχει τρεις παραλλαγές, κατά τις οποίες η γυναίκα κείται πάντα στο πλευρό».
α) Ο άνδρας τοποθετεί τον εαυτό του κατά μήκος κοντά στην γυναίκα, παίρνει ένα από τα πόδια της και το τοποθετεί πάνω στην μέση του. Μόνο με μια γυναίκα εντελώς αναπτυγμένη μπορεί να συμπληρώσει τέλεια αυτή την στάση, που δεν πρέπει να γίνεται με μια νεαρή.
β) Άνδρας και γυναίκα κείτονται ξαπλωμένοι στο πλευρό, αυτή δεν πρέπει να κινηθεί καθόλου.
γ) Κείμενος στο πλευρό μπαίνει ανάμεσα στους γοφούς της γυναίκας με τρόπο που ο ένας μηρός να βρίσκεται κάτω από αυτόν, ενώ ο άλλος αναπαύεται πάνω στην μέση του.
Είναι πρόσφορο να επικαλείται τον Kamadeva κατά την διάρκεια της Sahaja Maithuna στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων».
Kamadeva, ο Ινδός Θεός της αγάπης. Κατά γράμμα το όνομά του θέλει να πει Θεός της επιθυμίας και τον θεωρούν γιο του ουρανού και της ψευδαίσθησης.
Rati, η στοργή, είναι η σύζυγός του, και Vasanta (η εποχή της ανθοφορίας) η συντρόφισσά του, η οποία κουβαλάει σταθερά, το φορτίο της από λουλούδια στις άκρες των βελών της.
Ο Kamadeva είχε μία ορατή μορφή, αλλά αφού ενόχλησε τον Κύριο της Δημιουργίας, τον Hara με τις εξασκήσεις του, αυτός τον μετέβαλε σε στάχτη με ένα βλέμμα• οι Θεοί τον ανέστησαν, στάζοντας νέκταρ στις στάχτες και από τότε ονομάζεται ο «ασώματος».
Τον παριστάνουν καβάλα επάνω σε έναν παπαγάλο και το τόξο του είναι από ζαχαροκάλαμο και η χορδή του τόξου του είναι φτιαγμένη από μέλισσες.
Το γήινο ζευγάρι Αδάμ-Εύα, μέσω της Sahaja Maithuna (Σεξουαλικής μαγείας), βρίσκει το ομόλογό του, ακόμα πιο ανθρώπινα και πιο αγνό, στο ύψιστο Θεϊκό ζευγάρι Shiva-Shakti.
Ο Όμηρος έχει βεβαιώσει μια περιγραφή τόσο λεπταίσθητη και μαγική του ερωτικού εναγκαλισμού του Θεϊκού ζευγαριού:
«Κάτω από αυτούς η καρποφόρα γη παρήγαγε ανθισμένα πράσινο, λωτούς, ζουμερά τριφύλλια και υάκινθους και ζαφορά που σφιγμένα, διογκωμένα και τρυφερά υψωνόντουσαν από το έδαφος, και αυτοί κείτονταν εκεί και ψηλά συρόντουσαν τα σύννεφα, σπινθηρίζοντας και χρυσίζοντας, και η σπινθηρoβόλος δροσοσταλιά έπεφτε στην γη».
Μεθυσμένοι από το κρασί του έρωτα, περιβεβλημένοι πανέμορφα το χιτώνα της υπερβατικής πνευματικότητας και στεφανωμένοι με τα λουλούδια της ευτυχίας, πρέπει να επωφεληθούμε της τρομερής δόνησης του Tattwa Anupadaka κατά την διάρκεια του σεξουαλικού παροξυσμού για να ικετεύουμε το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών δυνάμεων να εξαλείψει από την εσωτερική δική μας φύση το ψυχολογικό ελάττωμα, που έχουμε ήδη καταλάβει σε βάθος σε όλες τις περιοχές του υποσυνείδητου.
Έτσι είναι πως εμείς πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή. από λεπτό σε λεπτό• μόνο με τον θάνατο επέρχεται το καινούργιο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
ΖΟΦΕΡΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ
Ο σοφός Waldemar λέει στο κείμενο: ένας σύγχρονος του Brognoli, ο ιερέας Colleti μας αφηγείται για μια γυναίκα της ενορίας του που πήγε σε αυτόν με τον άνδρα της.
«Αυτή ήταν ευσεβής και ενάρετη, αλλά εδώ και δέκα χρόνια ήταν στόχος ενός πνεύματος, που μέρα και νύχτα της πρότεινε την ατιμία και όταν δεν κοιμότανε εξακολουθούσε να είναι μαζί της σαν ένας βραχνάς, γι’ αυτό δεν ήτανε καθόλου όνειρο αυτό που υπέφερε.
Αλλά δεν κατόρθωσε να αποκτήσει την συγκατάθεσή της, αυτή παρέμεινε ακλόνητη. Έτσι ο εξορκιστής δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να προφέρει το «praeceptum Leviticum» εναντίον του Δαιμόνιου και από τότε είδε τον εαυτό της ελεύθερο από αυτό.
Σε αυτήν την περίπτωση -είπε ο Waldemar- βλέπουμε ότι όταν η συνείδηση ενός κατεχόμενου, ως ένα σημείο έχει φανταστεί την υπεκφυγή του βιασμού, από το Δαιμόνιο, ή σχεδόν σαν μια κατοχή εναντίον της θέλησής του, μπορεί να ξεπεραστεί η κατάσταση με μια διαδικασία εκδίωξης του ασελγούς πνεύματος από τις ηθικές δυνάμεις που δεν είναι ακόμα τυραννημένες.
Αλλά αν ο βραχνάς (το Εγώ λαγνείας), η ασελγής εικόνα δημιουργημένη από την ίδια την φαντασία επιβεβαιώνεται χωρίς αντίδραση έως το τέλος, το ίδιο το άτομο μετατρεμμένο σε βραχνά εκτελεί διχασμένο σε δύο όντα μία Αυτο-συνουσία. Σ• αυτήν την περίπτωση, γενικά η κατοχή καταλήγει σε μια ολοκληρωτική παραφροσύνη».
Έτσι προσπάθησε μάταια ο Brognoli, την άνοιξη του 1643 να απελευθερώσει από ένα βραχνά μια κοπέλα 20 χρονών.
«Πήγα -είπε- με τον εξομολογητή της, στο σπίτι της. Μόλις μπήκαμε το Δαιμόνιο, που ήταν απασχολημένο στην δουλειά του, ξεγλίστρησε. Mίλησα τότε με την κοπέλα και αυτή μου διηγήθηκε με κόμματα και τελείες αυτό που έκανε το δαιμόνιο με το πρόσωπό της.
Από την διήγησή της δεν άργησα να καταλάβω ότι, παρ’ όλο που αυτή το αρνήθηκε, είχε κάνει εν τούτοις μια έμμεση συμφωνία με το Δαιμόνιο, γιατί, όταν αντιλήφθηκε το πλησίασμά του από την διεύρυνση και το ζωντανό γαργάλημα των επηρεασμένων μελών της, δεν γύρεψε καταφύγιο στην προσευχή, ούτε επικαλέσθηκε τον Θεό και την Αγία Παρθένο να την βοηθήσουν, ούτε τον φύλακα Άγγελο, αλλά έφυγε τρέχοντας προς το δωμάτιό της και πλάγιασε στο κρεβάτι της, για να εκτελεί ο κακός την δουλειά του με περισσότερη άνεση και ευχαρίστηση.
Όταν τελικά προσπάθησα να ξυπνήσω σ’ αυτήν μια σταθερή πίστη στον Θεό, για να απελευθερωθεί, στάθηκε αδιάφορη και χωρίς ανταπόκριση και αντίθετα εγώ πρόσεξα μια αντίσταση, σαν να μην ήθελε να ελευθερωθεί.
Την άφησα έτσι, όχι χωρίς να δώσω πριν κάποια συνταγή στους γονείς για πειθαρχία και, καταστολή του σώματος της κόρης μέσω νηστείας και εξαγνισμού.
Όμως δεν ήταν μόνο οι γυναίκες που δέχθηκαν τέτοιες επισκέψεις, λέει ο σοφός Waldemar. Τον Brognoli τον οδήγησαν στην Βergamo σε ένα νεαρό έμπορο 22 χρονών, που είχε αδυνατίσει μέχρι που έμεινε πραγματικός σκελετός εξ αιτίας ενός στοιχειού που τον βασάνιζε.
«Είχαν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που έπεσε στο κρεβάτι του και του είχε παρουσιαστεί το Δαιμόνιο με την μορφή μιας κοπέλας εξαιρετικά όμορφης που αυτός αγαπούσε.
Όταν φώναξε βλέποντας εκείνη την μορφή, αυτή τον κάλεσε να σωπάσει επιβεβαιώνοντας πως ήταν στην πραγματικότητα η ίδια η κοπέλα και λόγω του ότι η μητέρα της την έδερνε, είχε δραπετεύσει από το σπίτι, καταφεύγοντας στου αγαπημένου της.
Αυτός ήξερε ότι εκείνη δεν ήταν η Τερέζα του αλλά κάποιο στοιχειό, όμως μετά από λίγες κουβέντες και αγκαλιές την πήρε μαζί του στο κρεβάτι.
Μετά η μορφή αυτή του είπε ότι ειλικρινά δεν ήταν η κοπέλα, αλλά ένα Δαιμόνιο που τον ήθελε –ένα από τα δικά του διαβολικά Εγώ.
Αυτό κράτησε πολλούς μήνες, ώσπου ο Θεός τον ελευθέρωσε μέσω του Brognoli και αυτός έκανε μετάνοιες για τις αμαρτίες του».
Από αυτήν την ασυνήθιστη διήγηση, προκύπτει εντελώς φανερά και ευδιάκριτα η Αυτο-συνουσία με ένα Εγώ-Διάβολο που είχε πάρει την μορφή της αγαπημένης γυναίκας.
Είναι αναμφισβήτητο ότι εκείνο το παλικάρι με την φλογερή φαντασία και την φρικτή λαγνεία, είχε χρησιμοποιήσει υποσυνείδητα την ιδεοπλαστική ικανότητα για να δώσει μια απατηλή μορφή στην αγαπημένη του.
Έτσι ήρθε σε ύπαρξη ένα υποστοιχείο Εγώ, ένα παθιασμένο δαιμόνιο με μακριά μαλλιά και κοντές ιδέες.
Είναι φανερό ότι μέσα σ’ αυτόν τον θηλυκό Διάβολο έμενε μποτιλιαρισμένο ένα μεγάλο ποσοστό της συνείδησής του.
Ο Παράκελσoς πάνω σε αυτό το θέμα λέει στο δικό του έργο «De orιgιne morborum invisibilium Lit ΙΙΙ».
«Στοιχεία και υπoστoιχεία έχουν δημιουργηθεί από το σπέρμα εκείνων που πραγματοποιούν την φαντασιώδη παρά φύση πράξη του αυνανισμού (σε σκέψεις ή επιθυμίες»).
Και αφού προέρχεται μόνο από την φαντασία, δεν είναι αυθεντικό σπέρμα (υλικό) αλλά ένα σαπισμένο αλάτι.
Μόνο ο σπόρος που προέρχεται από ένα όργανο ενδεδειγμένο από την φύση για την ανάπτυξη, μπορεί να βλασταίνει σε σώμα.
Όταν το σπέρμα δεν προέρχεται από την κατάλληλη ύλη (θρεπτικό υπόστρωμα), δε θα παραχθεί τίποτα το καλό, αλλά θα γεννηθεί κάτι άχρηστο.
Γι’ αυτό, τα στοιχεία και τα υποστοιχεία που προέρχονται από σάπιο σπόρο, είναι επιβλαβή και άχρηστα, σύμφωνα με τον φυσικό νόμο των πραγμάτων.
Αυτά τα σπέρματα, δημιουργημένα στην φαντασία, έχουν γεννηθεί από Amore Heress, που σημαίνει ένα είδος αγάπης στο οποίο ένας άνδρας φαντάζεται μια γυναίκα ή αντίθετα, για να πραγματοποιηθεί η συνουσία με την εικόνα την δημιουργημένη στην σφαίρα της διάθεσής τους.
Από αυτήν την πράξη επέρχεται η έκχυση ενός αιθερικού και άχρηστου υγρού, ανίκανου να δημιουργήσει ένα πλάσμα, αλλά σε θέση να φέρει νύμφες στην ύπαρξη.
Μια τέτοια φαντασία είναι η μητέρα μιας πληθωρικής αναισχυντίας η οποία, αν εξακολουθήσει, μπορεί να καταστήσει ανίκανο έναν άνδρα και στείρα μία γυναίκα, γιατί στην συνεχή άσκηση μιας τέτοιας αρρωστημένης φαντασίας, χάνεται πολλή από την αληθινή δημιουργική ενέργεια.
Τα Εγώ-Νύμφες της ασέλγειας είναι αληθινές αυτόνομες σκεπτόμενες οντότητες, μέσα στις οποίες μένει μποτιλιαρισμένο ένα μεγάλο ποσοστό της συνείδησης».
Οι νύμφες για τις οποίες μιλάει ο Παράκελσος δεν είναι άλλο πράγμα παρά εκείνες οι καλλιεργημένες μορφές την σκέψης, που οφείλουν την δύναμή τους και την ύπαρξή τους μόνο στην διεστραμμένη φαντασία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11
Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
Αντηχούσαν τα τύμπανα και ξεπηδούσαν κραυγές από το πλήθος. Αλλά ο τετράρχης δέσποζε σε όλη την φασαρία με την φωνή του.
«Έι, έι. Δική σου θα είναι η Καπερναούμ! Και ο κάμπος της Τιβεριάδας! Το μισό του βασιλείου μου!»
Τότε αυτή έριξε τον εαυτό της στο πάτωμα και ξαφνικά ταλαντεύθηκαν οι φτέρνες της στον αέρα και προχώρησε μερικά μέτρα πάνω στα χέρια της σαν ένας μεγάλος σκαραβαίος.
Ύστερα, αναπήδησε πάνω στα πόδια της και τότε κοίταξε ευθέως τον Ηρώδη. Είχε τα χείλη της βαμμένα καρμίνια και μαύρα τα φρύδια και στα μάτια της ανέλαμψε μία επικίνδυνη σπίθα και ανάβλυζαν από το μέτωπό της σταγόνες που λαμπύριζαν.
Κατάματα κοιτάχτηκαν ο Ηρώδης και η Σαλώμη, ώσπου από την γαλαρία έκρουσε τα δάχτυλά της η Ηρωδιάδα.
Χαμογέλασε τότε η Σαλώμη, δείχνοντας τα άσπρα και γερά δόντια της, και ψιθύρισε σαν ένα σεμνό και ντροπαλό κορίτσι.
«Θέλω... σε ένα δίσκο το κεφάλι -είχε ξεχάσει το όνομα αλλά χαμογελώντας πάλι είπε καθαρά-το κεφάλι του Ιωάννη!».
Ήταν ίσως λίγο θυμωμένη με τον λατρευτό και προκάλεσε τον αποκεφαλισμό, αλλά όταν αντίκρισε το αγαπημένο κεφάλι πάνω στο δίσκο, έκλαψε και τρελάθηκε και πέθανε από ερωτικό παραλήρημα.
Αποτρόπαιος εσώτερος πόλεμος στην ψυχή της Σαλώμης. το Εγώ του φθόνου που έσερνε στην βδελυρή παρακμή του τα άλλα Εγώ. Αηδιαστική νίκη του Ανθρωποκτόνου Διάβολου... Τρομακτικό... Φοβερό...
Ο Ηρώδης φοβήθηκε το πλήθος γιατί θεωρούσε τον Ιωάννη σαν έναν προφήτη. Στο ενδέκατο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ματθαίου αναφέρεται ο Ιωάννης ο βαπτιστής σαν ένας αληθινός «Χίνα», ένας ουράνιος άνθρωπος, ένας ημίθεος, ύψιστος των προφητών, γιατί ο ίδιος ο Ιησούς λέει γι’ αυτόν:
«Αλήθεια σας λέω, ότι αυτός είναι πολύ περισσότερο από έναν προφήτη, γιατί είναι γι’ αυτόν που έχει γραφτεί: Εδώ είναι που θα σου στείλω τον δικό μου άγγελο εμπρός στην όψη σου, για να. πηγαίνει μπροστά σου να σου προετοιμάσει και να σου καθαρίσει το δρόμο.
Μεταξύ των ανδρών των γεννημένων από γυναίκα, δεν αναδείχθηκε άλλος μεγαλύτερος από αυτόν, αν και αυτός είναι μικρότερος από εκείνον που είναι μικρότερος στο βασίλειο των ουρανών, και αν τότε θέλετε να τον δεχθείτε, να ξέρετε ότι αυτός είναι εκείνος ο Ηλίας που μας είπαν ότι θα ερχόταν... Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούσει».
Αυτά τα λόγια του μεγάλου KABIR Ιησού συνενώνουν τις δύο μεγάλες Εβραϊκές προσωπικότητες μόνο σε μία.
Ο Ιωάννης, ο Βαπτιστής που αποκεφαλίστηκε από την λάγνα Σαλώμη, ήταν στα αλήθεια η ζωντανότατη μετενσάρκωση του Ηλία, του Προφήτη του Υψίστου.
Σ’ εκείνη την εποχή οι Ναζαρηνοί ήταν γνωστοί σαν Βαπτιστές, Σαββαίοι και Χριστιανοί του Αγίου Ιωάννη• το λάθος εκείνου του κόσμου συνίστατο στην παράλογη πίστη ότι ο Καβίρ Ιησούς δεν ήταν γιος του θεού, αλλά απλούστατα ένας προφήτης που ήθελε να ακολουθεί τον Ιωάννη.
Ο Ωριγένης (Τόμος 11, σελ. 150) παρατηρεί ότι: «Υπάρχουν κάποιοι που λένε για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ότι αυτός ήταν ο χρισμένος (Χριστός).
Όταν οι αντιλήψεις των Γνωστικών που έβλεπαν στον Ιησού τον Λόγο και τον Χρισμένο άρχισαν να κερδίζουν έδαφος, οι πρώτοι Χριστιανοί χωρίστηκαν από τους Ναζαρηνούς, οι οποίοι κατηγορούσαν άδικα τον Ιεροφάντη Ιησού «ότι διέστρεψε τα δόγματα του Ιωάννη και ότι, άλλαξε με άλλον την Βάπτιση στον Ιορδάνη (Codex Nazarenus, σελ. 109)».
Η Σαλώμη γυμνή, μεθυσμένη από κρασί και πάθος, με το αθώο κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή ανάμεσα στα ερωτικά μπράτσα της, χορεύοντας μπροστά στον Βασιλιά Ηρώδη έκανε να τρέμει η γη της Τιβεριάδας, της Ιερουσαλήμ, της Γαλιλαίας και της Καπερναούμ...
Αλλά εμείς δεν πρέπει να σκανδαλιζόμαστε τόσο. Η Σαλώμη υπάρχει καλά κρυμμένη στο εσωτερικό βάθος πολλών γυναικών... εσύ το ξέρεις... και κανένας αρσενικός να μην θεωρείται τέλειος, γιατί σε κάθε έναν κρύβεται ένας Ηρώδης.
Το να σκοτώνεις είναι προφανώς η πράξη η πιο καταστροφική και η περισσότερο διεφθαρμένη που είναι γνωστή στον πλανήτη Γη.
Είναι γραμμένο στο βιβλίο όλων των μυστηρίων ότι δεν σκοτώνεις μόνο με μαχαίρι, όπλα που εκπυρσοκροτούν, απαγχονισμό και δηλητήριο• είναι πολλοί που σκοτώνουν με μια περιφρονητική ματιά, με ένα ειρωνικό χαμόγελο ή με ένα γέλιο• με ένα γράμμα ή μια αχαριστία και την συκοφαντία.
Στα αλήθεια σας λέω ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από παιδοκτόνους, μητροκτόνους, πατροκτόνους, αδελφοκτόνους κλπ.
Είναι απαραίτητο να αγαπάς πολύ και να συνουσιάζεσαι σοφά με την λατρεμένη, αν στ’ αλήθεια θέλεις να διαλύσεις σε κοσμική σκόνη τον Ανθρωποκτόνο Διάβολο, με το παντοδύναμο δόρυ του Έρωτα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΜΟΙΡΑΙΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ
Παρουσιάζουμε τώρα ένα τρομερό γεγονός, που σε εμφατική μορφή έρχεται να μας αποδείξει τι είναι το αριστερό και ζοφερό Εγώ της ζήλειας μέσα στην συζυγική εναλλαγή άνδρα και γυναίκας.
Το αποτρόπαιο γεγονός έγινε το έτος 1180 στην Προβηγκία, διασκορπίζοντας το νέο σε όλα τα μέρη, μέχρις ότου, το 1250, καταχωρήθηκε στην λογοτεχνία, περίπου σαν μία μορφή έπους.
«Συνέβη ότι ο Guillermo de Cabstaing, γιος ενός φτωχού ιππότη του κάστρου Cabstaing, έφθασε στην αυλή του κυρίου Raimundo de Rοselon και αφού παρουσιάστηκε, ρώτησε αν θα μπορούσε να γίνει δεκτός σαν υπηρέτης. Ο Βαρόνος τον βρήκε κομψότατο και του έδωσε τα συγχαρητήρια για να μείνει στην Αυλή του.
Έμεινε τότε ο Guillermo και ήξερε να συμπεριφέρεται με έναν τρόπο τόσο αβρό, που υψηλοί και ταπεινοί τον αγαπούσανε• και ήξερε επίσης να διακρίνεται τόσο, που ο Βαρόνος Raimundo τον προόριζε για την υπηρεσία της δέσποινας Μαργαρίτας, της συζύγου του, σαν ακόλουθο.
Προσπάθησε τώρα ο Guillermo να είναι ακόμα πιο αξιοπρεπής σε λόγια και έργα, και αφού είναι πράγμα που ανήκει στην αγάπη, η δέσποινα Μαργαρίτα βρέθηκε γαντζωμένη απ’ αυτόν, με τις αισθήσεις φλεγόμενες.
Τόσο την ευχαριστούσε η φιλοπονία του ακόλουθου στην υπηρεσία, το λέγειν και η σταθερότητά του, που μία μέρα δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί να τον ρωτήσει: Πες μου Guillermo, θα αγαπούσες μια γυναίκα που θα σου έδειχνε δείγματα ότι σ’ αγαπάει; Σ’ αυτό ο Guillermo απάντησε ειλικρινά: Βεβαίως και θα το έκανα, κυρία, πάντα αν αυτά τα δείγματα θα ήταν αληθινά.
-Μα τον Άγιο Ιωάννη -αναφώνησε η δέσποινα- έχεις αποκριθεί σαν ένας ολοκληρωμένος ιππότης! Αλλά τώρα επιθυμώ να σε δοκιμάσω αν θα μπορούσες να ξέρεις και να αναγνωρίσεις το αν τα δείγματα θα είναι αληθινά και το αν θα είναι φαινομενικά.
Σ’ αυτά τα λόγια ανταπάντησε ο Guillermo: Ας είναι τότε, όπως σας ευχαριστεί, κυρία μου.
Έγινε σκεφτικός και στην στιγμή η Αγάπη άρχισε το κονταροχτύπημα μαζί του• και οι σκέψεις που η Αγάπη του έστελνε εισχωρούσαν στην καρδιά του και από τότε μετατράπηκε σε ιππότη της και άρχισε να συνθέτει ωραίους στίχους και θαυμάσια τραγούδια και ποιήματα• όλα αυτά ευχαρίστησαν σε υπέρτατο βαθμό αυτή για την οποία τα απήγγειλε και τα τραγουδούσε.
Αλλά ο έρωτας, που στους υπηρέτες του απονέμει παράσημο, όταν τον ευχαριστούν, ήθελε να παραχωρήσει το δικό του στον Guillermo. Και στην στιγμή άρχισε η δέσποινα να αναστενάζει και να δυσφορεί τόσο με την αρρώστια της, που ούτε μέρα, ούτε νύχτα κατόρθωνε την ανάπαυση, αφού έβλεπε στον Guillermo το άθροισμα όλων των χαρισμάτων του θάρρους και των ηρωικών κατορθωμάτων.
Έτσι συνέβη που μία μέρα η δέσποινα Μαργαρίτα υπέβαλλε ερώτηση στον Guillermo λέγοντας: Ξέρεις Guillermo, αυτό που σε τούτη την στιγμή είναι αλήθεια και αυτό που δεν είναι από την εμφάνισή μου; Και ο Guillermo απάντησε: Κυρία, τόσο σίγουρα, σαν να με βοηθάει ο Θεός, που από την στιγμή που έγινα δικός σας υπηρέτης καμιά άλλη σκέψη δε μπορούσα να στεγάσω μέσα μου πέρα από αυτήν ότι εσείς είσαστε μεταξύ όλων των ζωντανών υπάρξεων η καλύτερη και η πιο αληθινή σε λόγια και παρουσιαστικό. Έτσι το πιστεύω και όλη την ζωή μου θα το πιστεύω! Η δέσποινα απάντησε: Guillermo, είθε ο Θεός να με βοηθήσει επίσης, σου λέω ότι δε θα είσαι απατημένος από μένα και οι σκέψεις σου δε θα χαθούν μάταια.
Και ανοίγοντας τα μπράτσα τον φίλησε απαλά και αφού κάθισαν και οι δύο στην κάμαρα, άρχισαν να φροντίζουν την αγάπη τους.
Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός χωρίς οι κακεντρεχείς γλώσσες σε εκείνες που η οργή του Θεού θα έπρεπε να φθάσει, άρχισαν να λύνονται μιλώντας για την αγάπη τους και να φλυαρούν πάνω στα τραγούδια που συνέθετε ο Guillermo, κουτσομπολεύοντας ότι είχε στραμμένα τα μάτια του στην δέσποινα Μαργαρίτα και μίλησαν για τόσα και τόσα, που το πράγμα έφθασε στα αυτιά του κυρίου.
Ο Βαρόνος Raimundo στενοχωρήθηκε πάρα πολύ, γιατί έπρεπε να χάσει τον σύντροφο για ιππασία και ακόμα περισσότερο λόγω της προσβολής της συζύγου του.
Και κάποια μέρα, που ο Guillermo είχε πάει μόνος του με έναν υπηρέτη για κυνήγι γερακιού, ο Raimundo πήρε κρυφά όπλα και ίππευσε μέχρι να συναντήσει το παλικάρι.
Να είσαστε καλοδεχούμενος, κύριε -τον χαιρέτησε ο Guillermo , πηγαίνοντας να τον υποδεχθεί μόλις τον ειδοποίησε- Γιατί είσαστε τόσο μόνος;.
Μετά από μερικούς δισταγμούς, ο Raimundo άρχισε: Πες μου, μα τον Θεό και την Αγία Πίστη! Έχεις μία ερωμένη στην οποία τραγουδάς και σε αλυσοδένει η αγάπη;.
-Κύριε -αποκρίθηκε ο Guillermo- πώς θα μπορούσα με άλλον τρόπο να τραγουδάω, αν δε με προέτρεπε η αγάπη; Η αλήθεια είναι, κύριε ότι ο έρωτας με έχει φυλακίσει ολόκληρο στην θηλιά του.
-Θάθελα να ξέρω, αν σε ευχαριστεί, ποια είναι η αναφερόμενη κυρία.
-Α, κύριε, δέστε στο όνομα του Θεού αυτό που απαιτείτε από μένα! Αλλά ξέρετε κάλλιστα ότι ποτέ δεν πρέπει να ονομάζεται μία κυρία.
Αλλά ο Raimundo συνέχισε επιμένοντας (γιατί το Εγώ της ζήλειας τον κατάπιε ζωντανό), έως που ο Guillermo είπε: Κύριε, πρέπει να ξέρετε ότι αγαπώ την αδελφή της δέσποινας Μαργαρίτας, της συζύγου σας και ελπίζω να έχω ανταπόκριση από αυτήν (απάντησε το εγώ της απάτης). Και τώρα που ξέρετε, σας ικετεύω την υποστήριξή σας, ή τουλάχιστον το να μη με βλάψετε.
-Εδώ έχεις το χέρι μου και τον λόγο μου -είπε ο Raimundo- με υπόσχεση και όρκο, ότι θα κάνω χρήση όσων είναι μέσα στην δύναμη μου, για να σου δώσω βοήθεια.
-Ας πηγαίνουμε τότε στο Κάστρο της, που είναι εδώ κοντά, πρότεινε ο Guillermo.
Έτσι τόκαναν, ήταν καλοδεχούμενοι από τον κύριο Roberto de Tarascon, σύζυγο της δέσποινας Ines που τους οδήγησε στο δωμάτιό της και κάθισαν οι δύο πάνω στο κρεβάτι.
-Πέστε μου, κουνιάδα μου, στην αφοσίωση που μου χρωστάτε -είπε ο Raimundo- αγαπάτε κανέναν;
-Ναι, κύριε -απάντησε αυτή (με το Εγώ της ψευτιάς).
-Ποιον;
-Ω, δεν μπορώ να το πω! -απάντησε αυτή- Τι πράγμα μου λέτε;
Αλλά αυτός την πίεσε τόσο, που αυτή δεν είχε άλλη διέξοδο παρά να εξομολογηθεί την αγάπη της για τον Guillermo. Έτσι το παραδέχθηκε αυτή, αφού τον έβρισκε τόσο λυπημένο και τόσο σκεφτικό αν κι ήξερε καλά ότι αγαπούσε την αδελφή της και η απάντησή της προξένησε μεγάλη χαρά στον Raimundo.
Η Ines τα ανάφερε όλα στον σύζυγό της και αυτός ενέκρινε ότι είχε πράξει σωστά και της έδωσε όλη την ελευθερία για να λέει και να πράττει αυτόβουλα, για να σώσει τον Guillermo (επονείδιστος μοιχός).
Η Ines μετατραπείσα σε συνένοχο του εγκλήματος, δεν σταμάτησε την δράση της γιατί οδηγώντας μόνο προς το δωμάτιό της το παλικάρι, τούκανε συντροφιά τόσο χρόνο, που ο Raimundo εκ των πραγμάτων έπρεπε να υποθέσει ότι αυτοί είχαν μείνει απολαμβάνοντας το μέλι της αγάπης.
Αυτό τον ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό και άρχισε να σκέφτεται ότι, όσα είχαν διαδοθεί γι’ αυτόν, δεν ήταν αλήθεια, αλλά κούφια κουτσομπολιά. Βγήκαν η Ines και ο Guillermo από την κρεβατοκάμαρα, ετοιμάστηκε το δείπνο και πέρασε με μεγάλη ευδιαθεσία (έτσι είναι οι φάρσες που κάνει το Πληθωρικό Εγώ).
Μετά το δείπνο, η Ines πρόσταξε να ετοιμαστεί το δωμάτιο των δύο φιλοξενούμενων, πολύ κοντά στην πόρτα του δικού της, και ο Guillermo και αυτή έπαιξαν καλά τον ρόλο τους, που ο Raimundo σκέφτηκε ότι το παλικάρι κοιμόταν με την δέσποινα.
Την άλλη μέρα και μετά τον αποχαιρετισμό, ο Raimundo αποχωρίστηκε όσο πιο σύντομα μπορούσε από τον Guil1ermo, πήγε στην σύζυγό του και της διηγήθηκε το γεγονός. Ακούγοντας αυτά τα νέα η δέσποινα Μαργαρίτα πέρασε όλη την νύχτα βυθισμένη στην πιο βαθιά κατάθλιψη και το επόμενο πρωί καλώντας τον Guillermo, τον δέχτηκε με κακό τρόπο, ενώ τον μεταχειρίστηκε σαν ψεύτικο φίλο και προδότη.
Ο Guillermo ζήτησε έλεος, σαν άνδρας που δεν είχε υποπέσει σε κανένα αμάρτημα από αυτά που αυτή του φόρτωσε και της διηγήθηκε κατά γράμμα ότι είχε συμβεί. Η κυρία φώναξε την αδελφή της και από αυτήν έμαθε ότι ο Guillermo έλεγε την αλήθεια. Μετά απ’ αυτό διέταξε το παλικάρι να της συνθέσει ένα τραγούδι, με το οποίο θα της έδειχνε ότι δεν αγαπάει καμιά άλλη εκτός από αυτήν. Και αυτός συνέθεσε μία καντάδα που έλεγε: Τα όμορφα γεγονότα που συνεχώς εμπνέει ο έρωτας.
Όταν άκουσε ο de Rosellon την καντάδα που ο Guillermo είχε συνθέσει για την γυναίκα του, τον έκανε να έλθει για να συνομιλήσει μαζί του και σε αρκετή απόσταση από το κάστρο τον καρατόμησε, κρατώντας το κομμένο κεφάλι σε ένα κυνηγετικό σακίδιο και μετά του απόσχισε την καρδιά.
Γύρισε στο κάστρο κα, έβαλε να ψήσουν την καρδιά και να την σερβίρουν στην γυναίκα του στο τραπέζι. Αυτή την έφαγε, χωρίς να ξέρει τι ήταν αυτό που δοκίμασε.
Όταν τελείωσε το φαγητό, σηκώθηκε ο Raimundo και δήλωσε στην γυναίκα του ότι αυτό που είχε γευματίσει ήταν η καρδιά του Guίllermo και της έδειξε κατ’ ευθείαν το αποκρουστικό κεφάλι.
Την ρώτησε επιπλέον, αν η καρδιά είχε ωραία γεύση. Σε αυτό η δέσποινα Μαργαρίτα απάντησε ότι ήταν στ’ αλήθεια τόσο νόστιμο, που καμιά άλλη μπουκιά δε θα έσβηνε την γεύση που της είχε αφήσει η καρδιά του Guillermo. Οργισμένος ο Raimundo (απελπισμένος από το Εγώ της ζήλειας) όρμησε εναντίον της (της διεστραμμένης μοιχού) με το γυμνό του εγχειρίδιο. Η Μαργαρίτα το έσκασε, εκσφενδονίστηκε από ένα μπαλκόνι και κατακομμάτιασε το κεφάλι της στο πέσιμο».
Αυτό ήταν το καταστροφικό τέλος ενός μοιραίου τριγώνου, που τα Εγώ της ζήλειας, της μοιχείας, του εμπαιγμού, της φάρσας κλπ. οδήγησαν τους παίχτες του προς έναν δρόμο χωρίς έξοδο.
Για τ’ όνομα του Θεού και της Παρθένας Μαρίας! Ξέρουν καλά οι Θεοί και ο άνθρωποι ότι ο ισχυρός κύριος Raimundo de Rosellon μετατράπηκε σε φονιά εξ αιτίας του δαιμόνιου της ζήλειας. Καλύτερα θα ήταν αν είχε δώσει στην γυναίκα του το χαρτί του διαζυγίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13
Η ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ PANCATATTWA
Μέσα στο συνεχές τρίξιμο του κοσμικού Fohat, πανταχού παρόντος, πανταχού διαπερνώντος και πάντοτε ευσπλαχνικού, αναβλύζουν ήδη, όπως είναι φυσικό, φρικτοί σαρκικοί πειρασμοί, απερίγραπτοι και άρρητοι του είδους του μεγάλου Γνωστικού Πατριάρχη Αγίου Αυγουστίνου, που είχε στον σταυρό οράματα μίας γοητευτικής γυμνής γυναίκας.
Είναι γραμμένο μέσα στο βιβλίο των λαμπροτήτων με ψηφία από φλογερή φωτιά: «Η πραγματική γνώση και η σοφή αναγνώριση με όλες τις άπειρες δυνατότητες του σεξ δεν σημαίνουν για τους σοφούς μια πτώση στον κόσμο των ενστίκτων και των ψευδαισθήσεων, αλλά ότι ακριβώς τέτοια εξοικείωση και βαθιά γνωριμία θα μας οδηγεί στην Εσώτερη Αυτο-Πραγμάτωση».
Ο δόκιμος, ο οποίος γυρεύει ευφυώς, στην σεξουαλικότητα, την καταπληκτική δύναμη της αιώνιας και δημιουργικής αρχής και περνάει από την κυριαρχία της παθητικότητας στην κυριαρχία της δράσης, με μία πράξη καλά κατανοημένη, που κυριαρχεί τις σεξουαλικές ενέργειες... αυτός ο γνώστης είναι φανερό ότι βρίσκεται στην κατάσταση του να ξυπνήσει την συνείδηση μέσω του θανάτου του ζωώδους Εγώ.
Στο πεδίο της πρακτικής ζωής μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ως τον κορεσμό ότι εκείνοι που αποχωρίζονται από το σεξουαλικό θέμα για να ζήσουν την υπέρτατη ζωή της καρδιάς, χαρακτηρίζοντας σαν ταμπού όλα αυτά που θα μπορούσαν να έχουν ερωτική γεύση, νωρίς ή αργά καταλήγουν να πειραματιστούν ξαφνικά και με απροσδόκητο τρόπο το βαρετό και το απαρηγόρητο.
Τότε προκύπτει αυτονόητα και ολοφάνερα η έξοδος όλων των πιο κατώτερων βυθισμένων Εγώ, που πριν έμοιαζαν νυσταλέα και σαν πεθαμένα, μπαίνουν σε δράση απότομα και όλη η πνευματική ευτυχία, που με τόσες δυσκολίες αποκτήθηκε, μεταμορφώνεται σε κολασμένο ενδοιασμό.
Εκείνη η έξοχη ελπίδα να «αναπαυθεί στο Θεϊκό» μοιάζει τότε σαν να χάθηκε ξαφνικά και εκείνο που έλαμπε σαν αιώνια αρμονία μετατρέπεται σε βάραθρο από μάταια χίμαιρα.
Γι’ αυτόν το λόγο ο άνθρωπος, που θάθελε να πετύχει την αυθεντική απελευθέρωση, δεν πρέπει ποτέ να νανουρίζεται στην ψεύτικη αίσθηση της ασφάλειας.
Είναι επείγον να μάθει να ζει επικίνδυνα από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό.
Η αληθινή απευθείας γνώση, μυστική, υπερβατική, βέβαια θα είναι αδύνατη για όσον καιρό θα έχει εσώτερες αντιμαχίες.
Πρέπει να πιάσουμε τον Διάβολο από τα κέρατα, είναι απαραίτητο να κλέψουμε τον δαυλό της φωτιάς από τον Tiphon Bafometo• τον αρσενικό αίγαγρο του Mendez.
Η εσωτερική Viparitakarani διδάσκει «πως ο γιόγκι κάνει να ανεβαίνει σιγά το σπέρμα, μέσω συγκέντρωσης, με τρόπο που ο άνδρας και η γυναίκα μπορούν να φθάσουν τον Vajroli.
Με κατηγορηματικό τρόπο ορίζεται σαν άγια η γυναίκα στην σαρκική πράξη. Αυτή πρέπει να βρίσκεται σε θέση να μεταβάλλει επίσης την φωτιά της δικής της σεξουαλικής δύναμης και να μπορέσει να την οδηγήσει στα ανώτερα κέντρα του σώματος, κάνοντας να ανεβαίνει το σπέρμα στο σώμα, δηλαδή κάνοντας το να παλιρροεί προς τα μέσα και προς τα πάνω αντί να ξεχειλίζει, επαναφέροντας τις σταγόνες, που οι βέβηλοι και οι αισχρολόγοι προορίζουν για την μήτρα της γυναίκας. Τότε μπαίνει σε δράση η αιθερική φλόγα του σπέρματος, το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών δυνάμεων, μέσω του οποίου μπορούμε και πρέπει να ελαττώνουμε σε σκόνη το ζωικό Εγώ.
Στο Anangaranga του Kayanamalla έχουμε βρει την ακόλουθη Asana, Ταντρικού Τύπου, την UTTANA DANDA:
Ο άνδρας γονατίζει και κλίνει πάνω στην γυναίκα, που βρίσκεται ανάσκελα. Υπάρχουν δέκα παραλλαγές αυτής της στάσης, που προτιμώνται γενικά:
α) Ο άνδρας τοποθετεί πάνω στους ώμους του τις φτέρνες της γυναίκας, η οποία βρίσκεται ξαπλωμένη με τις πλάτες και ενώνονται αφού κλίνει προς αυτήν.
β) Η γυναίκα είναι ανάσκελα, ο άνδρας τοποθετείται μεταξύ των φτερνών της, και σηκώνει αυτές έτσι, ώστε να ακουμπάνε στο στήθος του και ενώνεται με την γυναίκα.
γ) Η μία φτέρνα της γυναίκας παραμένει τεντωμένη πάνω στο χαλί ή στο κρεβάτι και η άλλη τοποθετείται κατευθείαν στο κεφάλι του άνδρα. Είναι μία στάση ιδιαίτερα διεγερτική για την ερωτική αίσθηση.
δ) Η στάση Kama-Rad: Βρισκόμενος μεταξύ των φτερνών της γυναίκας, ο άνδρας ανοίγει όσο είναι δυνατόν τα μπράτσα της.
ε) Κατά την διάρκεια της σαρκικής πράξης, η γυναίκα σηκώνει και τις δύο φτέρνες μέχρι το στήθος του άνδρα ο οποίος βρίσκεται τοποθετημένος μέσα στους γοφούς της. Είναι μία από τις στάσεις που προτιμώνται από τους γνώστες της τέχνης της αγάπης.
στ) Ο άνδρας γονατίζει μπροστά στην γυναίκα, η οποία βρίσκεται ανάσκελα, βάζει μετά τα δύο του χέρια κάτω από τις πλάτες της και την σηκώνει προς αυτόν, με τρόπο που η γυναίκα να μπορέσει και αυτή να τον φέρει προς το μέρος της με τα χέρια της πάνω στο σβέρκο του.
ζ) Ο άνδρας τοποθετείται μεταξύ των γοφών της και του μαξιλαριού, όπου βρίσκεται το κεφάλι της γυναίκας με τρόπο που το σώμα της σηκώνεται σε σχήμα τόξου. Έχοντας γονατίσει αυτός πάνω σε ένα μαξιλάρι πραγματοποιεί την πράξη• σε αυτήν την πολύ εκτιμητή μορφή δοκιμάζουν την μεγαλύτερη ηδονή και οι δύο συμμέτοχοι.
η) Ενώ είναι ανάσκελα η γυναίκα, σταυρώνει τις φτέρνες και σηκώνει λίγο τα πόδια, στάση που φουντώνει ζωηρά την φλόγα της αγάπης.
θ) Η γυναίκα ξαπλωμένη πάνω στο κρεβάτι ή στο χαλί βάζει την μία φτέρνα πάνω στον ώμο του συντρόφου κρατώντας την άλλη τεντωμένη.
ι) Ο άνδρας ανεβάζει μετά από την είσοδο του μέλους, τις φτέρνες της γυναίκας η οποία είναι ανάσκελα, και σφίγγει σφιχτά τις γάμπες της.
Μέσα στο Viparitakasani λέγεται: «Αυτή η πρακτική είναι η πιο υπέροχη, η αιτία της απελευθέρωσης για τον Γιόγκι• αυτή η πρακτική φέρνει υγεία στον Γιόγκι και του προσφέρει τελειότητα.
Ο Vira-Sadhaka ή Heruka θεωρεί το ίδιο σύμπαν σαν το μέρος της απελευθέρωσης. αυτός ξέρει να ζει σοφά. Με το βλέμμα τοποθετημένο στην άπειρη αλήθεια, βρίσκεται υπεράνω του φόβου και της επίκρισης, για την τεκμηρίωση της «Saham» (Εγώ είμαι αυτή, δηλαδή η δύναμη• αναμφίβολα διαπερασμένος από αυτήν), ελεύθερος από κάθε δεσμό του Samsara, κύριος των αισθήσεών του, εκτελώντας την τελετουργία Pancatattwa.
Αυτή η λέξη προσδιορίζει τα πέντε στοιχεία: αιθέρας, αέρας, φωτιά, νερό και γη, που θεωρούνται σαν οι διαφορετικές αρχές της εκδήλωσης της Shakti Kundalini. Σε αυτά τα πέντε περιέχεται η κοσμική δύναμη και ο Vira-Sadhaka έχει να πραγματοποιήσει την εργασία του, να αναστήσει την πρωτογενή φύση αυτών των στοιχείων σαν «πράξη δύναμης» για να προχωρήσει έτσι στο «πρωτογενές της δημιουργίας», τον ίδιο τον Σίβα».
Κατάφωτη ξεπηδά με ολοκληρωμένη μεσημβρινή σαφήνεια η εσωτερική αναγκαιότητα μιας κλιμακωτής ανόδου στις υπερβατικές αρχές της συμπαντικής ζωής.
Τέτοια άνοδος πρέπει να έχει σαν βάση την οργανική φύση της Πεντάδας.
Αναφερόμενοι στο οργανικό θέμα, ο αιθέρας βρίσκεται εσωτερικά συσχετισμένος με την γυναίκα ή με το σεξ (Maithuna), ο αέρας με το κρασί (Madya), η φωτιά με το κρέας, (Mamsa), το νερό με το ψάρι (Matsya), και η γη με τα δημητριακά (Mudra).
Έτσι, με την νοήμονα απόλαυση των πέντε «Μ» (γυναίκα, κρασί, κρέας, ψάρι και δημητριακά) επικαλείται την δύναμη Σάκτι των στοιχείων, πραγματοποιώντας την στον εαυτό του εδώ και τώρα.
Το Pancatattwa καθιστά δυνατό το Shakti-Puja, δηλαδή την Γνωστική λατρεία για την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη Σάκτι.
Οι καταπληκτικοί σπινθήρες της Maha-Kundalini περιέχονται σε όλες τις ιδιότητες των πέντε στοιχείων της φύσης. Χρειαζόμαστε επειγόντως να μετατρέψουμε αυτούς τους σπινθήρες σε φλόγες μέσα στον εαυτό μας.
Μέσω της τελετουργίας Panca Tattwa είναι αναντίρρητο ότι η κρυμμένη εσωτερική θεότητα, παρόλο που δεν βρίσκεται μέσα στο διανοητικό ζώο, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, κάνει να εκτυλίσσεται με συνειδητό τρόπο η εσώτερη δύναμή της, με το φανερό σκοπό να βοηθήσει την Ουσία στην διαδικασία της αφύπνισης.
Πρέπει να γνωρίζουμε σαφώς ότι τα πέντε στοιχεία είναι διάφορες μορφές μιας δύναμης και επιπλέον, προσπαθούν να τραβήξουν την εσωτερική ζωή του εσώτερου Είναι για να την ενώσουν με την εξωτερική ζωή, το ενυπάρχον με το υπερβατικό, για να αναγνωρίζεται με αυτήν το Είναι εδώ και τώρα.
Χρειαζόμαστε να μαθαίνουμε να ζούμε εντατικά από στιγμή σε στιγμή στον κόσμο των πέντε στοιχείων.
Το Karma Yoga, το μονοπάτι της ευθείας γραμμής, έχει για θεμέλιο τον νόμο της ζυγαριάς.
Πώς θα μπορούσαμε να ασκήσουμε, με κυριαρχική μαεστρία, την δύναμη πάνω στο Tattwa Akashico, αποκλείοντας την Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία);
Λένε οι ινδικές παραδόσεις ότι ο Ramakrishna έκανε να κάθεται η Saradalevi στον θρόνο της Θεϊκής Μητέρας μέσα στον ναό και αφού έψαλλε τον ύμνο στην Devi Kundalini, με την πατρογονική τελετουργική λειτουργία, που μεσουρανεί στην φημισμένη Shorashi Puja, άρχιζε την λατρεία της γυναίκας. Αυτός και Αυτή κατά την διάρκεια της Maithuna, έφτασαν στο Samadhi. Έτσι φθάνουμε να ασκούμε όλη την δύναμη πάνω στο Tattwa Akashico.
Είναι γραμμένο με λόγια της φωτιάς στο βιβλίο των λαμπροτήτων ότι η δύναμη του Ηλιακού Λόγου δεν βρίσκεται στον εγκέφαλο, ούτε στην καρδιά, ούτε σε κανένα άλλο όργανο του σώματος, αλλά αποκλειστικά στα σεξουαλικά όργανα: στον φαλλό και στην μήτρα.
Με κανένα τρόπο δε θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε, μέσα στην δική μας εσώτερη φύση, τις Ακασικές δυνάμεις αν κάνουμε το λάθος να εκσπερματώσουμε ή να μισήσουμε το σεξ ή να μοιχεύσουμε. «Όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν εκτός από την αμαρτία κατά του Αγίου Πνεύματος... (το Σεξ)».
Κάποτε, ευρισκόμενος έξω από το φυσικό μου σώμα, έκανα στην δική μου Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, την ακόλουθη ερώτηση: «Είναι δυνατόν εκεί στο φυσικό κόσμο να υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να αυτοπραγματωθεί χωρίς την αναγκαιότητα της Σεξουαλικής Μαγείας;» Η απάντηση ήταν τρομερή, φοβερή. «Αδύνατο γιε μου, αυτό δεν είναι δυνατόν». Εγώ έμεινα πολύ εντυπωσιασμένος και συγκλονισμένος στο εσώτατο της ψυχής...
Και τι θα πούμε πάνω στο Vayu Tattwa, το στοιχείο αέρας; Ποια είναι η σχέση του με τον καρπό της Αμπέλου;
Είναι φανερό ότι κανένας μεθυσμένος δεν θα μπορούσε να αποκτήσει τις θαυμαστές δυνάμεις του Vayu Tattwa...
Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι ο αγνός οίνος και χωρίς προζύμι κανενός είδους, χρησιμοποιείται με επιτυχία στην τελετουργία του Pancatattwa...
Με τι τρόπο και πώς θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τις θαυματουργές αναφλεκτικές δυνάμεις του Tattwa Tejas, αν κάνουμε το λάθος να απαρνηθούμε τα σαρκικά στοιχεία; Δυστυχώς τα ανθρώπινα πλήθη ή γίνονται ριζικά χορτοφάγοι ή μεταβάλλονται σχεδόν σε κανίβαλους.
Και τι θα πούμε πάνω στο Tattwa Apas και τις τρομερές δυνάμεις του; Είναι φανερό ότι στα ψάρια βρίσκεται το μυστικό που μας επιτρέπει να κυριαρχήσουμε στις καταιγίδες και να περπατήσουμε πάνω στα νερά• δυστυχώς τα πλήθη ή αποστρέφονται τα οστρακοειδή ή τα καταχρώνται.
Με τι τρόπο θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε τις δυνάμεις του Tattwa Phrithvi, του στοιχείου γη, αν αποστρεφόμαστε τα δημητριακά, τα λαχανικά και τα φυτά ή αν κάνουμε κατάχρηση αυτών των τροφών;
Από αυτό που είπαμε συμπεραίνεται ότι όλα τα στοιχεία, τόσο της γης όσο του κρέατος, είναι στην ουσία απόλυτα αγνά. Όταν ο Vira απολαμβάνει την ευχαρίστηση, χωρίς ανάμειξη καμίας προσωπικής του απόχρωσης, του αποκαλύπτεται στο σεξ η πρωταρχική αιτία του σύμπαντος, ο κόσμος των φαινομένων, ο κόσμος του Maya.
Οι ροές του Tattwa, που βρίσκονται σε συμφωνία με την διάρθρωση των δυνάμεων στον κόσμο και που παράγουν την Εξέλιξη και την Πτώση του Σύμπαντος, εκδηλώνονται σαν όριο της δημιουργίας και πρωτότοκο της φύσης, κατά τρόπο που υψώνεται μία πελώρια δύναμη και μετασχηματίζει την θέληση του Vira, ο οποίος εφεξής καίει στην πυρά της Maha-Kundalini.
Ο σοφός συγγραφέας Waldemar λέει κατά λέξη σε ένα από τα έργα του:
«Το Prana, η έκτη βασική δύναμη, όχι μόνο επενεργεί στους άνδρες, αλλά είναι ζωτική αρχή όλων των όντων που υπάρχουν στο σύμπαν.
Το Prana είναι αυτό που ονομάζεται «το φύσημα του• Θεού» και που προκαλεί στους οργανισμούς τις ζωτικές εκδηλώσεις από την απόλαυση των πέντε στοιχείων της τελετουργίας Pancatattwa. Ισχυροποιούνται, ας πούμε έτσι, οι δυνάμεις για να σπινθηροβολήσουν στην έκτη αρχή, στην σύνδεση των όντων, δηλαδή στο Lingam-Sarira, στο αιθερικό σώμα.
Αν ξέρετε να δώσετε την δέουσα προσοχή στην αληθινή φύση της θέλησης, αφυπνισμένης από αυτό το σπινθηροβόλημα, για να συλλάβετε με άγρυπνη συνείδηση και όχι μόνο φαντασιωδώς, αλλά συγκρατώντας την με όλο το εσώτερο Είναι, πραγματοποιείται μία μεταφορά υπερβατικού τύπου».
Είναι αναντίρρητο ότι αυτά τα σπινθηροβολήματα του κρασιού, της γυναίκας, του κρέατος κλπ., αφού κάνουν να γυρίζουν τα τσάκρας του ζωτικού σώματος, μετά πραγματοποιούν τις υπέρτατες δυνάμεις της ψυχής: Atman-Budhi-Manas.
«Έτσι, για να υπερβεί την χαοτική και αδρανή κατάστασή της η σκοτεινή μάζα του Tamas (λανθάνουσα δύναμη), πρέπει να προκαλούνται ιδιαίτερες στιγμές εκστατικής συγκίνησης. Το άτομο βγαίνει «έξω από τον εαυτό του» κατά κάποιον τρόπο και το μέσον του κρασιού και η σεξουαλική πράξη διαδραματίζουν εδώ ένα αποφασιστικό ρόλο».
Αυτό «το να βγαίνεις έξω από τον εαυτό σου» είναι (σωστά κατανοημένο στην ιδιαίτερη έννοιά του) σαν μια είσοδος στην δύναμη των στοιχείων.
Οι ροές των Tattwas που βρίσκονται στον κόσμο είναι προφανώς καθυποταγμένες στην Shakti, στην δύναμη.
Πραγματοποιώντας την δύναμη των πέντε στοιχείων στο ζωντανό βάθος της ψυχής, είναι φανερό ότι γινόμαστε δάσκαλοι των Tattwas. Τότε μπορείς, αν έτσι το θέλεις, να κάνεις αθάνατο το φυσικό σώμα, να περνάς μέσα από την φωτιά χωρίς να καίγεσαι, να περπατάς πάνω στα νερά, να γαληνεύεις ή να προκαλείς τις καταιγίδες να αιωρείσαι στον αέρα, να προκαλείς κυκλώνες να διαπερνάς οποιονδήποτε βράχο ή βουνό απ’ άκρο σ’ άκρο χωρίς να υποστείς καμία βλάβη• να προφέρεις λέξεις που μουδιάζουν ή μαγεύουν τα δηλητηριώδη φίδια κλπ.
ΟΜ! Ευπειθές στην Θεά, που μοιάζει σαν ένα κοιμώμενο φίδι στον Swayambulingam και θαυμαστά στολισμένο, απολαμβάνει από αυτό που αγαπάει και από άλλα εκστατικά. Βρίσκεται γοητευμένο από το κρασί και ακτινοβολεί με εκατομμύρια ακτίνες. Θα ξυπνήσει με τον αέρα και με την φωτιά, με τα μάντραμ ΓΙΑΜ και ΝΤΡΑΜ και με το μάντραμ ΧΟΥΜ (κατά την διάρκεια της Σεξουαλικής Μαγείας).
Στην προφορά του Μάντραμ ΚΡΙΜ πρέπει να χρησιμοποιηθεί μεγάλη φαντασία. Είναι απαραίτητο να εμφυσηθεί ενέργεια και να μετατραπεί σε μαγική δύναμη.
Αυτό το Μάντραμ δε χρησιμοποιείται μόνο στην Σεξουαλική Μαγεία• είναι προφανές, ότι αυτό είναι ένα ζωντανό μέρος όλης της τελετουργίας Panca Tattwa.
Ο Γνωστικός Vira όταν πίνει το κρασί ή τρώει το κρέας ή το ψάρι ή τα δημητριακά, προφέρει το μάντραμ ΚΡΙΜ. Η φαντασία του εντατικοποιείται τόσο πολύ, που νομίζει ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι πλήρες από την ευλογημένη Θεϊκή Μητέρα του κόσμου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ TATTWAS
Για το καλό της μεγάλης υπόδεσης θα μεταγράψω τώρα στο παρόν κεφάλαιο δύο καταπληκτικά διηγήματα του Σρι Σουάμι Σιβανάντα:
Γιόγκι Μπουσούντα.
«Θεωρείται ο Γιόγκι Μπουσούντα μεταξύ των Γιόγκι σαν ένας Chiranjivi. Ήταν δάσκαλoς στην επιστήμη του Pranayama (Πραναγιάμα). Λέγεται ότι αυτός ο Γιόγκι κατασκεύασε στην δυτική περιοχή του Kalpa Vriksha, που βρίσκεται στην βόρεια κορυφή του Mahamera, ένα τεράστιο λημέρι όπου έζησε. Αυτός ο Γιόγκι ήταν ένας Trikala Jnani και μπορούσε να είναι σε Samadhi για πολύ χρόνο. Είχε αποκτήσει την υπέρτατη Santi και Jnana και σε αυτή την κατάσταση απολάμβανε την χαρά του ίδιου του του Είναι, πάντα σαν ένας Chiranjivi.
Κατείχε ολοκληρωμένη γνώση των πέντε Dharanas και είχε δώσει αποδείξεις της κυριαρχίας του πάνω στα πέντε στοιχεία, μέσω της πρακτικής της συγκέντρωσης. Λέγεται ότι, όταν οι δώδεκα Adytyas πυρπόλησαν τον κόσμο με τις λαμπρότατές τους ακτίνες, αυτός μπορούσε μέσω του δικού του Apas Dharana να φτάσει τον Akasa και όταν η άγρια θύελλα θα φυσάει μέχρι να πεταχτούν τα βράχια σε κομμάτια, αυτός θα παραμένει μέσα στο Akasa μέσω του Agni Dharana.
Επιπλέον, όταν ο κόσμος μαζί με τον Mahamera θα βυθιστεί στα νερά, αυτός θα επιπλέει μέσω του Vayu Dharana».
Ως εδώ αυτό το θαυμάσιο διήγημα του Sri Swami Sivananda. Είναι φανερό ότι ο Γιόγκι Bhusunda έκανε εντατικότατες πρακτικές της τελετουργίας Pancatattwa.
Ας δούμε τώρα προσεκτικά την δεύτερη αναφορά του Γκουρού Deva Sivananda:
MILAREPA
«Ο Milarepa ήταν μία από αυτές τις ψυχές που εντυπωσιάζονται βαθιά, όταν καταλαβαίνουν το εφήμερο της φύσης της κοσμικής ύπαρξης και τα βάσανα και δυστυχίες, στις οποίες τα όντα είναι βυθισμένα.
Ένιωσε ότι η ύπαρξη, από αυτή την άποψη ήταν ίδια με μία πελώρια πυρά, όπου τα ζωντανά πλάσματα αναλώνονταν.
Μπροστά σε τόσο συγχυστικό πόνο, ένιωσε στην καρδιά του ότι ήταν ανίκανος να αντιληφθεί κάτι από την ουράνια ευτυχία, που απολάμβαναν ο Brahma και η Indra στους ουρανούς, αλλά πολύ λιγότερο ένιωσε ακόμα τις γήινες απολαύσεις και τις νοστιμιές που ανήκουν στον βέβηλο κόσμο».
Από την άλλη πλευρά, ένιωσε βαθιά δεσμευμένος από το όραμα της άσπιλης αγνότητας και αμόλυντης μακαριότητας, που περιγράφονται στο επίπεδο της τέλειας ελευθερίας και Πανσοφίας, που μπορούν να φθάσουν στο Νιρβάνα, μέχρι το σημείο που αυτός δε μπορούσε να σπαταλάει την ζωή του στο να καταφέρει κάτι που από πολύ καιρό είχε απορρίψει κι αφοσιώθηκε με απόλυτη πίστη, με βαθύτητα του πνεύματος και με την καρδιά πλημμυρισμένη, στην Πανεισχωρούσα Αγάπη και στην συμπάθεια όλων των δημιουργημάτων.
Έχοντας αποκτήσει υπερβατική γνώση του ελέγχου της αιθερικής και πνευματικής φύσης του νου, ένιωσε ικανός να δώσει αποδείξεις γι’ αυτό, και έτσι μπόρεσε να πετάξει στον ουρανό, να βαδίσει και να ξεκουραστεί στον αέρα.
Ήταν ήδη ικανός να παράγει φλόγες και να κάνει να ξεπηδούν νερά από το σώμα του, μεταμορφωνόμενος στο αντικείμενο που ήθελε, αποδείξεις που ήταν ικανές να πείσουν τους δύσπιστους και να τους γυρίσουν προς τους θρησκευτικούς δρόμους».
Ο MiIarepa ήταν τέλειος στην πρακτική των τεσσάρων σταδίων του διαλογισμού και μέσω αυτών, μπορούσε να προβάλλει το λεπτό σώμα μέχρι σημείου να παρευρίσκεται προεδρεύοντας στα Γιογκικά συμβούλια σε εικοσιτέσσερα διαφορετικά μέρη, όπου γινόντουσαν συνελεύσεις των Θεών και των Αγγέλων, σαν νεφέλες πνευματικών μεταλήψεων.
Ήταν ικανός να κυριαρχεί Θεούς και στοιχειώδη, υπάγοντάς τους στην άμεση διοίκησή του για να εκπληρώνουν τα καθήκoντά του.
Τέλειος Ειδήμων των υπερφυσικών δυνάμεων των Tattwas, είχε την χάρη να μπορεί να διαπερνά και να επισκέπτεται αμέτρητους ιερούς παράδεισους και ουρανούς για Βούδες, όπου εξαιτίας της αρετής των δικών του πανταχού απορροφουσών πράξεων και της ουδέποτε ξεπερασθείσας ευλάβειας, οι Βούδες και οι Μποδισάουες, που κυβερνούν αυτά τα άγια μέρη, τον ευνόησαν επιτρέποντας να εκφράζεται πάνω στο Dharma, αγιάζοντάς τον στην επιστροφή του για το όραμα αυτών των ουράνιων κόσμων και την παραμονή σε αυτές τις κατοικίες».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15
ΤΟ ΒΔΕΛΥΡΟ ΒΙΤΣΙΟ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛ
Πολύ μακριά από εδώ, από αυτήν την αγαπημένη μου Μεξικανική πατρίδα, ταξιδεύοντας από άλλους δρόμους, με πήγαιναν οι άνεμοι του πεπρωμένου σ’ εκείνη την αρχαία Νοτιοαμερικάνικη πόλη, που σε προκολομβιάνικους καιρούς την ονόμαζαν στην χαρακτηριστική γλώσσα των Τσίπτσας.
Πόλη μποέμικη και σκυθρωπή με ιθαγενή ιδιομορφία του 19ου αιώνα• καπνισμένος οικισμός στην βαθιά κοιλάδα...
Θαυμάσια μεγαλούπολη, για την οποία κάποιος ποιητής είπε: «Περιστρέφεται η πόλη της Bacata κάτω από την βροχή σαν ένα παράλογο γαϊτανάκι• η νευρασθενική πόλη που σκεπάζει τις ώρες της με ένα φουλάρι από σύννεφα».
Τότε είχε αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος... Τι καιροί, ω Θεέ μου! Τι καιροί! Είναι καλύτερα τώρα να αναφωνήσουμε με τον Ruben Dario: «Νιάτα, Θεϊκέ θησαυρέ που φεύγεις για να μην γυρίσεις, όταν θάθελα να κλαίω, δεν κλαίω και κάποτε κλαίω χωρίς να το θέλω».
Πόσο πόνο νιώθω ακόμα όταν θυμάμαι τώρα φίλους ήδη πεθαμένους! Τα χρόνια έχουν περάσει...
Εκείνη ήταν η εποχή της πρόποσης του Bohemio και του Julio Flores, χρόνια που ήταν της μόδας ο Lope de Vega και ο Guiterrez de Cetina.
Τότε, όποιος ήθελε να παριστάνει τον πνευματώδη, απήγγειλε ανάμεσα σε ποτήρια και εκείνο το σονέτο του Lope de Vega που κατά γράμμα λέει:
«Ένα σονέτο μου ζήτησε να γράψω η Violante,
στη ζωή μου δεν έχω βρεθεί σε τέτοια δυσκολία,
δεκατέσσερις στίχοι, λένε, πως κάνουν ένα σονέτο,
χλεύην χλευάζοντες πάνε οι τρεις πρώτοι μπροστά».
Σκέφτηκα εγώ πως δε θάβρισκα ρίμα
και νάμαι στα μισά ενός άλλου τετράστιχου,
αλλά φτάνω κιόλας στο πρώτο τρίστιχο,
και τίποτα δεν με τρομάζει πια στα τετράστιχα.
Εύκολα μπαίνω στο πρώτο τρίστιχο
και μάλιστα μπήκα με το δεξί μου πόδι
αφού με αυτόν το στίχο το τελειώνω.
Βρίσκομαι κιόλας στο δεύτερο, και υπoθέτω,
πως με αυτόν εδώ έγραψα στίχους δεκατρείς,
μετρήστε μήπως γίνανε δεκατέσσερις, και νάτο έτοιμο!»
Είναι ολοφάνερο ότι σε εκείνο το κρεολικό περιβάλλον των ξενύχτηδων ραψωδών κατέληγαν τέτοιου είδους ρητορίες ανάμεσα σε κραυγές θαυμασμoύ και ομοβροντίες χειροκροτημάτων.
Εκείνοι ήταν οι καιροί της πρόποσης του Μποέμιο (Bohemio) χρόνια στα οποία οι κύριοι έπαιζαν μέχρι και την ζωή τους για μία οποιαδήποτε κυρία που θα περνούσε στον δρόμο...
Κάποιος με σύστησε σε ένα φίλο με σπινθηρoβόλα διανόηση, που ενδιαφερόταν πολύ για σπουδές μεταφυσικού τύπου• Ρομπέρτο ήταν το όνομά του και εάν αποσιωπήσω το επώνυμό του είναι με τον προφανή σκοπό να μην πληγώσω ευαισθησίες.
Επιφανής απόγονος ενός αντιπροσώπου της πολιτείας του στο Eθνικό Επιμελητήριο εκείνης της χώρας.
Με το ποτήρι από ακριβό μπακαρά στο δεξί, μεθυσμένoς από ζωή και πάθoς, όταν απήγγειλε εκείνος ο ραψωδός με ανακατωμένα μαλλιά, ξεχώριζε παντού ανάμεσα στους διανοητικούς στα καταστήματα, στα μπαρ και στις καφετέριες.
Βεβαίως ήταν κάτι άξιο θαυμασμoύ σε εκείνο το παλικάρι η τεράστια πoλυμάθεια που είχε• τόσο σύντομα σχολίαζε τον Χουάν Μοντάλβο και τις εφτά πραγματείες του όσο απήγγειλε την θριαμβική πορεία του Ρούμπεν Ντάριο.
Όμως υπήρχαν παύσεις περισσότερο ή λιγότερο μεγάλες στην θυελλώδη ζωή του• μερικές φορές φαινόταν να μετάνιωνε και κλεινόταν πολλές ώρες συνέχεια στην Εθνική βιβλιοθήκη.
Πολλές φορές τον συμβούλευσα να εγκαταλείψει για πάντα το βδελυρό βίτσιο του αλκοόλ, αλλά σε τίποτα δε χρησίμευαν οι συμβουλές μου• νωρίς ή αργά γύριζε το παλικάρι στις παλιές του συνήθειες.
Συνέβη ότι κάποια νύχτα, ενώ το φυσικό μου σώμα κοιμόταν στο κρεβάτι είχα μία αστρική εμπειρία πολύ ενδιαφέρουσα:
Με τρομαγμένα μάτια είδα τον εαυτό μου μπροστά σε ένα φρικτό γκρεμό αντίκρυ στην θάλασσα• και κοιτώντας την μαυρίλα της αβύσσου πρόσεξα μικρά ελαφρά πλοία με φουσκωμένα τα πανιά, που πλησίαζαν προς τα βράχια.
Οι θαλασσινές φωνές και ο θόρυβος από τις άγκυρες και τα κουπιά μου επέτρεψαν να επιβεβαιώσω ότι εκείνα τα μικρά σκάφη είχαν φθάσει στην τρομακτική ακτή!
Και διέκρινα αριστερό κόσμο, χαμένες ψυχές, αποτρόπαιες, φρικτές, να αποβιβάζονται απειλητικές...
Μάταια φαντάσματα που σκαρφάλωναν προς την κορυφή όπου βρισκόμαστε ο Ρομπέρτο και εγώ!
Τρομοκρατημένο το παλικάρι ρίχτηκε με το κεφάλι στον βυθό της αβύσσου, πέφτοντας σαν την πεντάλφα αντιστραμμένη και χάθηκε τελικά μέσα στα τρικυμιώδη νερά.
Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι και εγώ έκανα το ίδιο, αλλά αντί να βυθιστώ μέσα σε εκείνα τα νερά του πόντου επέπλευσα όμορφα, ενώ στον ουρανό μού χαμογελούσε ένα αστέρι.
Είναι ολοφάνερο ότι εκείνη η αστρική εμπειρία με εντυπωσίασε ζωηρά• κατάλαβα το μέλλον που περίμενε το φίλο μου.
Πέρασαν τα χρόνια και εγώ συνεχίζοντας το ταξίδι μου στο μονοπάτι της ζωής, απομακρύνθηκα από εκείνη την καπνισμένη μποέμικη πόλη...
Πολύ πιο αργά, πέρα από τον χρόνο και την απόσταση, ταξιδεύοντας στις ακτές της Καραϊβικής θάλασσας, έφθασα στο λιμάνι του Ρίο ντελ Άτσα, σήμερα πρωτεύουσα της χερσονήσου της Γουαχίρα χωριό με αμμώδεις τροπικούς δρόμους στην ακτή της θάλασσας κόσμος φιλόξενος και φιλάνθρωπος με πρόσωπο καμμένο απ’ τον ήλιο...
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω εκείνες τις ινδιάνες Γουαχίρα ντυμένες με τόσο όμορφους χιτώνες και φωνάζοντας παντού: Καρρούα! Καρούα! Καρούα! (Κάρβουνο).
«Πιρακά! Πιρακά! Πιρακά!» (Ελάτε εδώ) αναφωνούσαν οι κυρίες από την πόρτα κάθε σπιτιού με το σκοπό να αγοράσουν το απαραίτητο καύσιμο.
«Αϊτά Μαγυά» (Σε αγαπώ πολύ) λέει ο Ινδιάνος όταν ερωτοτροπεί με μία Ινδιάνα. «Αϊ μακάι πουπούρα», απαντάει εκείνη σαν να έλεγε: «Μέρες έρχονται και μέρες πάνε».
Υπάρχουν ασυνήθιστες περιπτώσεις στην ζωή, εκπλήξεις τρομακτικές μία από αυτές ήταν για μένα η συνάντηση με εκείνον τον ραψωδό, που γνώρισα πριν στην πόλη της Μπακατά.
Ήρθε εκείνος σε μένα ρητορεύοντας στην μέση του δρόμου, μεθυσμένος με κρασί -όπως πάντα-και σαν αποκορύφωμα, στην πιο φρικτή αθλιότητα. Είναι ολοφάνερο ότι εκείνη η λαμπρότητα της πνευματικότητας είχε εκφυλιστεί τρομακτικά με το βίτσιο του αλκοόλ. Άχρηστες κατέληξαν όλες οι δικές μου προσπάθειες για να τον βγάλω από το βίτσιο• κάθε μέρα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.
Πλησίαζε ο καινούργιος χρόνος, από παντού ακούγονταν τα τύμπανα προσκαλώντας το χωριό στις γιορτές, στους χορού ς που γίνονταν σε πολλά σπίτια, στα όργια.
Κάποια μέρα που ήμουνα εγώ καθισμένος κάτω από την σκιά ενός δένδρου σε βαθύ διαλογισμό, έπρεπε να βγω από την εκστατική μου κατάσταση όταν άκουσα την φωνή του ποιητή...
Είχε φθάσει ο Ρομπέρτο με τα πόδια ξυπόλυτα, με το πρόσωπο κάτισχνο και το σώμα μισόγυμνο• ο φίλος μου ήταν τώρα ένας επαίτης το Εγώ του αλκοόλ τον είχε μεταμορφώσει σε έναν ζητιάνο. Με κοίταξε απλανώς και απλώνοντας το δεξί του χέρι αναφώνησε: «Δώστε μου μία ελεημοσύνη».
-Γιατί θέλεις εσύ την ελεημοσύνη;
-Για να μαζεύω τα χρήματα που θα μου επιτρέψουν να αγοράσω ένα μπουκάλι ρούμι.
-Με συγχωρείτε πολύ φίλε• πιστέψτε με ότι εγώ ποτέ δε θα συνεισφέρω για το βίτσιο. Εγκαταλείψτε τον δρόμο της απώλειας.
Αφού είχα πει τέτοια λόγια, εκείνη η σκιά απομακρύνθηκε σιωπηλή και κατσούφικη.
Έφθασε το βράδυ του καινούργιου χρόνου• εκείνος ο ραψωδός με τα ανακατωμένα μαλλιά κυλιόταν σαν ένα γουρούνι μέσα στην λάσπη πίνοντας και ζητιανεύοντας από όργιο σε όργιο...
Με χαμένη εντελώς την λογική κάτω από την αηδιαστική επίδραση του αλκοόλ, ανακατεύτηκε σε έναν καυγά• κάτι είπε και του είπανε και είναι φανερό ότι του έδωσαν φοβερό ξύλο.
Μετά κατέφθασε η αστυνομία με τον καθαρό σκοπό να βάλει τέλος στην φασαρία και, όπως είναι φανερό σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ραψωδός πήγε να τελειώσει στην φυλακή.
Ο επίλογος αυτής της τραγωδίας, την οποία δημιούργησε φυσικά το Εγώ του αλκοόλ, είναι πραγματικά μακάβριος και ανατριχιαστικός, γιατί εκείνος ο ποιητής πέθανε κρεμασμένος λένε αυτοί που τον είδαν ότι την άλλη μέρα τον βρήκαν κρεμασμένο από τον λαιμό στα ίδια τα κάγκελα του κελιού.
Οι νεκρικές πομπές ήταν θαυμάσιες και πολύς κόσμος μαζεύτηκε στο νεκροταφείο για να δώσει τον τελευταίο χαιρετισμό στο ραψωδό.
Μετά από όλο αυτό, πολύ στεναχωρημένος συνέχισα το ταξίδι μου και απομακρύνθηκα από εκείνο το θαλασσινό λιμάνι.
Αργότερα, αποφάσισα να ερευνήσω απ’ ευθείας, για τον πεθαμένο φίλο, στον αστρικό κόσμο.
Τέτοιου είδους μεταφυσικές εμπειρίες μπορούν να πραγματοποιηθούν προβάλλοντας το Είδωλο ή μαγικό διπλό, για το οποίο μας μίλησε ο Παράκελσος.
Το να βγω από την πυκνή μορφή, βεβαίως δε μου ήταν καθόλου δύσκολο• αποτέλεσε υπέροχη εμπειρία.
Πλέοντας με το Είδωλο στην αστρική ατμόσφαιρα του γήινου πλανήτη, εισήλθα από τις γιγάντιες πόρτες ενός μεγάλου κτιρίου.
Στάθηκα στην αρχή των σκαλοπατιών που οδηγούν στα ψηλά πατώματα• μπόρεσα να επαληθεύσω μία διακλάδωση της κλίμακας, όταν πλησίαζα στην βάση της.
Κραύγασα με μεγάλη φωνή προφέροντας το όνομα του νεκρού και μετά καρτερούσα με υπομονή τα αποτελέσματα...
Αυτά βεβαίως δεν άργησαν πολύ να φανούν• με εξέπληξε ένα μεγάλο ποδοβολητό από κόσμο που με μεγάλη βιασύνη κατέβαινε από την μία και την άλλη πλευρά της διαγώνιας κλίμακας.
Όλος αυτός ο όχλος έφθασε κοντά μου και με τριγύρισε• Ρομπέρτο, φίλε μου, γιατί αυτοκτόνησες;
Ήξερα ότι όλος αυτός ο κόσμος ήταν ο Ρομπέρτο, αλλά δεν έβρισκα κανέναν στον οποίο να απευθυνθώ, δεν έβρισκα ένα υπεύθυνο πρόσωπο, ένα άτομο. Είχα μπροστά μου ένα Πληθωρικό Εγώ, ένα σωρό από διαβόλους, ο πεθαμένος φίλος μου δεν είχε ένα μόνιμο κέντρο συνείδησης.
Oλοκληρώθηκε η εμπειρία, όταν εκείνη η λεγεώνα από Εγώ απομακρύνθηκε ανεβαίνοντας την διαγώνια κλίμακα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΑΥΣΗ
Η εμπειρία της καθημερινής ζωής μας δείχνει σε πειστική μορφή ότι η υπερβολική διέγερση από το φως και τον θόρυβο, δυστυχώς αδρανοποιεί τα θαυμαστά όργανα της όρασης και της ακοής.
Ο σοφός νόμος των αλληλουχιών μας επιτρέπει να συμπεράνουμε σε λογική μορφή ότι η συνεχής ανταλλαγή των φυσικών ακτίνων εξουθενώνει τόσο την ψυχή, όσο το σώμα.
Ο άνθρωπος σαν μικρόκοσμος, έχει ανάγκη να βαδίζει ομόρρυθμα με όλους αυτούς τους ζωντανούς ρυθμούς του άπειρου διαστήματος που στηρίζει σταθερά το σύμπαν στην κίνησή του.
Έτσι όπως τα άστρα στο στερέωμα πάνε και γυρίζουν μέσα στις τροχιές τους, χωρίς να αλληλοεμποδίζονται και έχοντας επιπλέον τις ανάλογές τους λάμψεις, έτσι ο σύζυγος και η σύζυγος πρέπει να εξακολουθήσουν να ενώνονται σεξουαλικά κατά περιόδους.
Έτσι όταν θα είναι αδύνατον για ορισμένα ζευγάρια να έχουν χωριστά υπνοδωμάτια, υπάρχει ένα αλάνθαστo φάρμακο για να αποφευχθεί η μαγνητική πλησμονή και επειδή θα ήταν πάρα πολύ σοβαρό να το αποσιωπήσουμε αυτό, θα δώσουμε την φόρμουλα: Συνεύρεση μία ή δύο φορές την εβδομάδα και να γίνεται προσπάθεια να μην διακοπεί ο ζωτικός ρέων ηλεκτρισμός, απoφεύγoντας προσεκτικά τον βδελυρό σπασμό.
Από τον Hutten, είναι αυτοί οι στίχοι: «Είναι δις εβδομαδιαίως το καθήκον που πρέπει να έχεις με την γυναίκα που ούτε εσένα ούτε εμένα βλάπτει, και εκατόν τέσσερις τον χρόνο αντιστοιχεί».
Γράφει ο Ζωροάστρης στους οπαδούς του ότι ο άνδρας πρέπει να συνευρίσκεται με την γυναίκα κάθε εννέα ημέρες για αυτό η γυναίκα πρέπει να κάνει στον κύριό της εννέα φορές κάθε πρωί την ερώτηση: «Πες μου, αφέντη μου, τι πρέπει να κάνω σήμερα; Η θέλησή Σου είναι Νόμος».
Ο σοφός νομοθέτης Σόλων παραχωρεί στην γυναίκα το δικαίωμα να συνδέεται με τον άνδρα τρεις φορές κατά την διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων.
Στους άνδρες που έχουν ήδη ξεπεράσει τα πενήντα χρόνια, απλά συμβουλεύει να υπακούουν στην δημιουργική μαγνητική παύση που η φύση εγκαθιστά στην δική τους φυσιολογία του Έρωτα.
Αυτά τα άτομα αν και θα ήθελαν να ασχοληθούν με την Σεξουαλική Μαγεία, πρέπει να ξέρουν να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή• θα ήταν παράλογο να παραβιάσουν τα σεξουαλικά όργανα ή να πραγματοποιήσουν την συνουσία με μία ελλιπή στύση.
Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να στεναχωριούνται τα άτομα προχωρημένης ηλικίας είναι προφανές ότι η φύση ήδη εγκαθιστά σε αυτούς τα δικά τους σεξουαλικά «Συν» και «Πλην», τις δικές τους εποχές δραστηριότητας και ανάπαυλας.
Η μαγνητική δημιουργική παύση καλύπτει επίσης την λιγοστή ελλιπή ανάπτυξη των γεννητικών και των τσάκας ή συμπαθητικών πλεγμάτων τροφοδοτημένων από αυτά.
Ο σοφός Waldemar λέει:
«Στην προπαρασκευαστική περίοδο ξοδεύονται ενέργειες την ίδια την μάζα της δύναμης και η επίπτωση είναι ότι από την συχνή επανάληψη αυτών των κατασπαταλήσεων παράγεται ένα αυξανόμενο κενό εσωτερικό και δυσαρέσκεια. Η μαγνητική παύση είναι απαραίτητη για να αναπληρώσεις αυτό που έχει καταναλωθεί.
Αλλά συχνά, ένας συμμέτοχος πηγαίνει τόσο μακριά μέχρι να ερμηνεύει αυτή την παύση σαν έλλειψη αγάπης και συζυγικού πόθου αναγκάζοντας τότε το δικό του ταίρι, με νοσηρή ματαιοδοξία, να δείχνει μια ευάρεστη υποταγή μέσω νέων επιδείξεων διέγερσης.
Με καταναγκαστικό τρόπο πρέπει να δίνει συχνά η φιλήδονη φωτιά αποδεικτικές φλόγες, τότε στον άλλον δεν του μένει άλλος δρόμος εκτός του να διαφύγει από την μιμητική παράσταση των αισθήσεων που δεν προκαλούν πια διέγερση ούτε πειραματισμό.
Σαν αποτέλεσμα από αυτό, επαυξάνεται η ψυχική παρεκτροπή μέχρι να μεγεθύνονται τόσο πολύ η απώθηση και η απελπισία, που δε μπορούν πια να αποφευχθούν οι βίαιοι καυγάδες.
Η αιδώς και το μίσος των επηρεασθέντων αυξάνει και οδηγεί στην ψυχική διατάραξη και στην συνέχεια στην μετατροπή του γάμου σε μία κατάρα. Εδώ ένοχος ονομάζεται: η αγνωμοσύνη και η μη χρησιμοποίηση της «δημιουργικής μαγνητικής παύσης».
Η μαγνητική ανταλλαγή στην σεξουαλική επικοινωνία εκδηλώνεται ιδιαίτερα θετική όταν ο σύζυγος και η γυναίκα ενώνονται με τον φανερό σκοπό να μην υπερβούν το σημείο του σεξουαλικού κορυφώματος, δηλαδή να μην φθάσουν στον οργασμό.
Τότε διαθέτουν αμφότεροι, σύζυγος και γυναίκα, θαυματουργές, σεξουαλικές, ηλεκτρικές δυνάμεις, με τις οποίες μπορούν να ελαττώσουν σε στάχτη όλα τα ψυχικά ακόλουθα, που στο σύνολο τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται Ego, Εγώ, ο Εαυτός μου, ο Εαυτός του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17
ΤΟ ΞΕΔΙΠΛΩΜΑ
Αν καταπιανόμαστε με τις προβολές του Ειδώλου και ταξίδια υπεραισθητά έξω από το φυσικό σώμα έχουμε πολλά να πούμε.
Τις στιγμές που γράφω αυτές τις σελίδες έρχονται στην θύμησή μου θαυμαστά, καταπληκτικά περιστατικά.
Ανασκοπώντας παλιά χρονικά της δικής μου μακρινής ύπαρξης. με την εμμονή ενός κληρικού στο κελί του, αναδύεται ο Elιphas Levi.
Μία κάποια νύχτα, έξω από την πυκνή μορφή, πήγα παντού επικαλώντας την ψυχή εκείνου του πεθαμένου που στην ζωή ονομαζόταν: Αββάς Alfonso Luis Constans (Eliphas Levi).
Προφανώς τον βρήκα καθισμένο μπροστά από ένα παλιό γραφείο, στο σεβαστό σαλόνι ενός αρχαίου ανακτόρου.
Με πολλή ευγένεια σηκώθηκε από την πολυθρόνα του για να δεχθεί με σεβασμό τους δικούς μου χαιρετισμούς.
-Έρχομαι να σας ζητήσω μία μεγάλη χάρη -είπα-, θέλω να μου δώσετε ένα κλειδί, για να βγαίνω στιγμιαία με αστρικό σώμα κάθε φορά που το χρειάζομαι.
-Με μεγάλη χαρά -απάντησε ο Αββάς- αλλά πρώτα θέλω να μου φέρετε εσείς οπωσδήποτε αύριο το ακόλουθο μάθημα: «Τι είναι το πιο τερατώδες που υπάρχει πάνω στην γη»;
-Δώστε μου το κλειδί εδώ και τώρα παρακαλώ...
-Όχι! φέρτε μου το μάθημα και με πολλή χαρά θα σας δώσω το κλειδί.
Το πρόβλημα που ο Αββάς μου είχε θέσει αποτέλεσε μία αληθινή σπαζοκεφαλιά, γιατί είναι τόσα πολλά τα τερατώδη πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο, που στα αλήθεια δεν έβρισκα λύση.
Περπάτησα σε όλους τους δρόμους της πόλης παρατηρώvrας, προσπαθώντας να ανακαλύψω το πιο τερατώδες και όταν πίστευα ότι το είχα βρει, τότε αναδυόταν κάτι χειρότερο. Ξαφνικά μία ακτίνα φωτός έλαμψε μέσα στην κατανόησή μου.
Α! είπα, τώρα καταλαβαίνω. Το πιο τερατώδες πρέπει να είναι σε συμφωνία με τον νόμο της αναλογίας των αντιθέτων, το αντίθετο του πιο μεγαλειώδους...
Εντάξει! Αλλά ποιο είναι το πιο μεγαλειώδες που υπάρχει πάνω στην οδυνηρή όψη αυτού του θλιβερού κόσμου;
Ήρθε τότε στο δικό μου διαφώτιστο το βουνό των νεκροκεφαλών, ο Γολγοθάς της πίκρας και ο μεγάλος Καβίρ Ιησούς αγωνιώντας σε έναν σταυρό από αγάπη για όλη την πονεμένη ανθρωπότητα....
Τότε αναφώνησα: Η αγάπη είναι το πιο μεγαλειώδες που υπάρχει πάνω στην γη! Εύρηκα! Εύρηκα! Εύρηκα! Τώρα έχω ανακαλύψει το μυστικό: Το Μίσος είναι η αντίθεση του πιο μεγαλειώδους.
Ήταν φανερή η λύση του πολύπλοκου προβλήματος. Τώρα είναι αναμφισβήτητο ότι θα έπρεπε να έλθω πάλι σε επαφή με τον Eliphas Levi.
Να προβάλλω πάλι το Είδωλο ήταν για μένα πράγμα ρουτίνας, γιατί είναι φανερό ότι γεννήθηκα με αυτήν την πολύτιμη ικανότητα.
Αν αναζητούσα ένα ιδιαίτερο κλειδί, δεν το έκανα τόσο για το δικό μου ασήμαντο πρόσωπο που δεν αξίζει τίποτα, αλλά για πολλά άλλα άτομα που επιθυμούσαν το συνειδητό και θετικό ξεδίπλωμα.
Ταξιδεύοντας με το Είδωλο ή μαγικό σωσία πολύ μακριά από το φυσικό σώμα, πέρασα από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες γυρεύοντας τον Αββά• αλλά αυτός δεν εμφανιζόταν πουθενά.
Ξαφνικά με ασυνήθιστο τρόπο ένιωσα ένα τηλεπαθητικό κάλεσμα και εισήλθα μέσα σε μία πολυτελή κατοικία• εκεί ήταν ο Αββάς αλλά...
Ω! Έκπληξη! Θαύμα! Τι είναι αυτό; Ο Eliphas μεταμορφωμένος σε παιδί μέσα στην κούνια του. Μία περίπτωση πραγματικά παράξενη, δεν είναι έτσι;
Με βαθύ σεβασμό πολύ σιγά πλησίασα το μωρό λέγοντας: «Δάσκαλε φέρνω το μάθημα• το πιο τερατώδες που υπάρχει πάνω στην γη είναι το μίσος. Τώρα θέλω να εκπληρώσετε αυτό που μου έχετε υποσχεθεί. Δώστε μου το κλειδί... ».
Αλλά προς έκπληξή μου, εκείνο το παιδάκι σιωπούσε, ενώ εγώ απελπιζόμουν, χωρίς να καταλαβαίνω ότι η σιωπή είναι η ευγλωττία της σοφίας.
Πότε-πότε το έπαιρνα στα χέρια μου απελπισμένος, ικετεύοντάς το, αλλά όλα μάταια. Εκείνο το μωράκι έμοιαζε στην σφίγγα της σιωπής.
Πόσο χρόνο κράτησε αυτό; Δεν το ξέρω! Στην αιωνιότητα δεν υπάρχει ο χρόνος και το παρελθόν και το μέλλον αδελφώνονται σε ένα αιώνιο τώρα.
Τελικά, νιώθοντας απογοητευμένος, άφησα το παιδάκι στην κούνια του και βγήκα πολύ λυπημένος από εκείνη την αρχαιότατη αρχοντική κατοικία.
Πέρασαν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια και εγώ ακόμα ένιωθα απογοητευμένος. Αισθανόμουνα σαν ο Αββάς να μην είχε κρατήσει τον λόγο που μου είχε δώσει με τέτοια επισημότητα• αλλά κάποια μέρα ήλθε σε μένα το φως.
Θυμήθηκα τότε εκείνη την φράση του Καβίρ Ιησού: «άφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αυτά ελθείν πρός με· τών γάρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών».
-Α! Τώρα καταλαβαίνω• είπα στον εαυτό μου. Είναι επείγον, είναι απαραίτητο, να ανακτήσουμε την νηπιότητα στον νου και στην καρδιά. «Αν δε γίνετε σαν τα παιδιά δε θα εισέλθετε στην βασιλεία των ουρανών».
Αυτή η επάνοδος, αυτή η επιστροφή στο σημείο του πρωταρχικού ξεκινήματος, δεν είναι δυνατή χωρίς πριν να έχουμε πεθάνει στον εαυτό μας. Η ουσία, η συνείδηση, είναι δυστυχώς μποτιλιαρισμένη μέσα σε όλα αυτά τα ψυχολογικά ακόλουθα που στο σκοτεινό τους σύνολο αποτελούν το Εγώ.
Μόνο εκμηδενίζοντας τέτοια αριστερά και σκιώδη ακόλουθα μπορεί να ξυπνήσει η ουσία στην κατάσταση της αρχέγονης αθωότητας.
Όταν όλα τα υποσυνείδητα στοιχεία έχουν ελαττωθεί σε κοσμική σκόνη, η ουσία ελευθερώνεται. Τότε ανακτούμε την χαμένη νηπιότητα.
Ο Νοβάλης λέει: «Η συνείδηση είναι η ίδια η ουσία του ανθρώπου σε πλήρη μετασχηματισμό, το ουράνιο αρχέγονο Είναι».
Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι, όταν η συνείδηση ξυπνάει, το πρόβλημα του θεληματικού ξεδιπλώματος δεν υπάρχει πια.
Μετά, αφού είχα κατανοήσει σε βάθος όλες αυτές τις διαδικασίες του ανθρώπινου Ψυχισμού, ο Αββάς στους ανώτερους κόσμους μου έδωσε το δεύτερο μέρος του βασιλικού κλειδιού.
Ειλικρινά αυτό ήταν μία σειρά από μαντρικούς ήχους, με τους οποίους μπορεί κανείς με συνειδητό και θετικό τρόπο να πραγματοποιήσει την προβολή του Ειδώλου.
Για το καλό των δικών μας Γνωστικών σπουδαστών συμφέρει να εγκαταστήσουμε σε διδακτική μορφή μία νοητική σειρά αυτών των μαγικών ήχων.
α) Ένα λεπτό και μακρύ σφύριγμα όμοιο με ενός πτηνού.
β) Τονισμός του φωνήεντος Ε (εεε), μακραίνοντας τον ήχο με την νότα ΡΕ της μουσικής κλίμακας.
γ) Τραγούδισμα του Ρ κάνοντας το να αντηχεί με το μουσικό ΣΙ μιμούμενοι την φωνή του παιδιού σε οξεία μορφή• κάτι παρόμοιο του οξύ ήχου ενός χειρόμυλου ή μοτέρ πολύ λεπτού και ελαφριού (ρρρρρ).
δ) Να αντηχεί το Σ σε πολύ λεπτή μορφή σαν ένα γλυκό σφύριγμα που αργοσβήνει (σσσσσσσσσσσσσ).
Επεξήγηση: Το σημείο «α» είναι ένα πραγματικό και αποτελεσματικό σφύριγμα. Το σημείο «δ» είναι μόνο όμοιο με ένα σφύριγμα...
ASANA:
-Να ξαπλώνει ο Γνωστικός σπουδαστής στην στάση πεθαμένου ανθρώπου: Ανάσκελα (το πρόσωπο προς τα πάνω), με ενωμένα τα πόδια στις φτέρνες ανοίγονται οι άκρες προς τα έξω σε μορφή βεντάλιας. Τα χέρια κατά μήκος του σώματος: όλο το φυσικό όχημα εντελώς χαλαρωμένο.
Μισοκοιμισμένος ο δόκιμος σε βαθύ διαλογισμό θα τραγουδήσει πολλές φορές τους μαγικούς ήχους.
ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ:
-Αυτά τα μάντραμ βρίσκονται εσωτερικά συσχετισμένα με το στοιχειώδες μέρος των πτηνών και είναι προφανές ότι αυτά τα τελευταία θα συμπαρασταθούν στον δόκιμο και θα τον βοηθήσουν αποτελεσματικά στην δουλειά του ξετυλίγματος.
Κάθε πτηνό είναι το φυσικό σώμα ενός στοιχειώδους και αυτά πάντα βοηθούν τον νεόφυτο με την προϋπόθεση μιας άψογης συμπεριφοράς.
Εάν ο φιλόπονος επιθυμεί την συμπαράσταση του στοιχειώδους μέρους των πτηνών, πρέπει να μάθει να τα αγαπάει. Όποιοι διαπράττουν το έγκλημα να κλείνουν αυτά τα πλάσματα του ουρανού σε απαίσια κλουβιά, ποτέ δε θα δεχθούν τέτοια βοήθεια.
Θρέψτε αυτά τα πτηνά του ουρανού, μετατραπείτε σε ελευθερωτές αυτών των πλασμάτων, ανοίξτε τις πόρτες των φυλακών τους και θα έχετε την συμπαράστασή τους.
Όταν εγώ πειραματίσθηκα για πρώτη φορά με το βασιλικό κλειδί, μετά τον τονισμό των μάντραμ, ένιωσα ατμώδης και ανάλαφρος σαν κάτι να είχε μπει μέσα στο Είδωλο.
Είναι φανερό ότι δεν περίμενα να με σηκώσουν από το κρεβάτι• εγώ ο ίδιος εγκατέλειψα την κλίνη θεληματικά και περπατώντας σιγανά, βγήκα από το σπίτι• τα αθώα στοιχειώδη των φιλικών πτηνών, μένοντας μέσα στο αστρικό μου σώμα, με βοήθησαν στο ξεδίπλωμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Έχουμε εκθέσει λοιπόν, στο παρόν κεφάλαιο τις δύο βασικές όψεις του βασιλικού κλειδιού.
Η πλήρης και απόλυτη ανάπτυξη αυτών των δύο πλευρών του μεγάλου κλειδιού, θα μας επιτρέψει να ξεδιπλωνόμαστε θεληματικά με θετική και συνειδητή μορφή.
Αυτοί που στ’ αλήθεια επιθυμούν να μετατρέπονται σε πειραματιστές των μεγάλων πραγματικοτήτων των ανώτερων κόσμων, πρέπει να αναπτύξουν μέσα στον εαυτό τους τις δύο όψεις του μεγάλου κλειδιού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18
ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ
Στην χημική συνεύρεση, στην μεταφυσική συνουσία, κατά την διάρκεια της Sahaja Maithuna, δοκιμάζεται η μεγαλύτερη ερωτική αίσθηση μέσα σε πέντε λεπτά!
Δυναμικές μαγνητικές φλόγες, σαν κυματώδης θάλασσα από κόκκινο πορφυρό αέριο, τρομακτικά θεϊκό, κυκλώνουν το ζευγάρι κατά την διάρκεια του εκστατικού σεξ.
Φοβερή στιγμή είναι εκείνη κατά την οποία οι αρσενικές ροές προσπαθούν να ενωθούν με τις θηλυκές.
Με την δημιουργική μαγνητική παύση εγκαθίστανται σεξουαλικοί ρυθμοί, αρμονικοί και συντονισμένοι, μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας.
Μια τέτοια παύση περιέχει η ίδια δύο βασικούς παράγοντες:
α) Καθορισμένη χρονική περίοδο, πνευματική και θεληματική εγκαθιδρυόμενη μεταξύ συνεύρεσης και συνεύρεσης.
β) Παρατεινόμενη απόλαυση της μεταφυσικής συνουσίας, χωρίς οργασμό, σπασμό ή απώλεια του σπερματικού υγρού.
Για να είναι η ανταλλαγή των μαγνητικών δυνάμεων βαθιά, εποικοδομητική και ουσιαστικά αξιοπρεπής, είναι επείγον τα σπουδαιότερα κέντρα του σώματος να έλθουν σε επαφή, με τρόπο αρμονικό και ήρεμο.
Η κλειτορίδα που βρίσκεται τοποθετημένη ανάμεσα στα δυο μικρά χείλη του αιδοίου αποτελεί το πιο ευαίσθητο σημείο του γυναικείου οργανισμού και αυτό είναι κάτι που ήδη έχει αποδειχθεί.
Οποιαδήποτε φωτισμένη διόραση, θα μπορέσει να αντιληφθεί τις φυγόκεντρες μαγνητικές δυνάμεις που αρχίζουν να εκρέουν από την κλειτορίδα.
Είναι, λοιπόν η κλειτορίδα, πέρα από κάθε αμφιβολία, το φυγόκεντρο μαγνητικό σημείο που προμηθεύει στην αύρα της γυναίκας τις κατάλληλες ρευματικές ενέργειες.
Εν τούτοις, εμείς πρέπει να μελετήσουμε όλο αυτό, όχι με τρόπο μεροληπτικό, αλλά ολοκληρωμένο• θα ήταν παράλογο να υποθέταμε ότι η κλειτορίδα που βρίσκεται μπροστά στην έξοδο του κόλπου, χωρισμένη από αυτόν από το αγωγό κανάλι της ουρήθρας θα είναι ο μοναδικός αγωγός και γεννήτρια της ύψιστης αίσθησης για το θηλυκό σεξ.
Πρέπει να σκεφθούμε καθαρά και να κατανοήσουμε ότι επίσης η μήτρα και απομονωμένα μέρη του εσωτερικού του κόλπου μπορούν να είναι αγωγοί και γεννήτριες της μέγιστης σεξουαλικής αίσθησης.
Είναι αναντίρρητο ότι ο σηραγγώδης ιστός και τα τελικά σωμάτια συναντώνται στην κλειτορίδα.
Χωρίς αυτούς τους ιστούς και τα σωματίδια, η φυσιολογική γυναικεία ικανότητα και η πιθανότητα να φθάσει στην ύψιστη σεξουαλική αίσθηση θα αποκλείονταν.
Μετά την επαφή με τον άνδρα, η κλειτορίδα, εφοδιασμένη με τα τελικά σωμάτια, αρχίζει να ανεγείρεται, το ίδιο όπως και ο αρσενικός φαλλός και να φουσκώνει ταυτόχρονα.
Στην καταπληκτική στιγμή, που επίσης διογκώνονται τα κυψελώδη τοιχώματα της περιοχής των χειλέων του αιδοίου, είναι φανερό ότι η είσοδος του κόλπου περικαλύπτεται από ένα σπογγώδους επιστρώματος, που περιτυλίγει θαυμαστά τον ανδρικό φαλλό.
Όσο περισσότερο υγραίνει τώρα η είσοδος του κόλπου από την έκκριση των αδένων τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να φέρουμε τους λεπτούς μαγνητικούς συμπυκνωτές, οι οποίοι βρίσκονται εκεί τοποθετημένοι, σε μία ηλεκτρική συνάφεια με τον φαλλό, ο οποίος στην οργάνωση της έντασης του ανθρωπίνου οργανισμού αντιπροσωπεύει, όπως θα το λέγαμε, τον πρωταρχικό εκπομπό ενέργειας για την ανταλλαγή μίας εναλλασσόμενης φυσικο-ψυχικής ροής.
Ο σοφός Waldemar λέει: «Μην το ξεχνάμε• το σώμα μας θα είναι αμετάβλητα τόσο πιο ολοκληρωμένο, όσο περισσότερο αναπτύξουμε και τοποθετήσουμε κάτω από συνειδητό έλεγχο το νευρικό συμπαθητικό σύστημα».
Όταν ο άνδρας και η γυναίκα, με τις λιγότερες δυνατές κινήσεις, δηλαδή, μόνο με αυτές που είναι αναγκαίες για την διατήρηση και την παράταση της επαφής, κάνουν από την σεξουαλική ένωση επίσης μία ψυχική ένωση, τότε μόνο θα υπάρξει η ευκαιρία για να φορτώνονται με ηλεκτρισμό τα εγκεφαλο-σπονδυλικά γάγγλια που βρίσκονται συνδεδεμένα με τον αδένα της επίφυσης, τον κυρίαρχο του σώματος και εκτός από αυτόν επίσης το ηλιακό πλέγμα (το κοιλιακό πλέγμα) με τα αμέτρητα ακτινοειδή πλέγματα για το συκώτι, το έντερο, τα νεφρά και την σπλήνα.
Ο βδελυρός σεξουαλικός σπασμός είναι βέβαια ένα κλειστό κύκλωμα που αρκεί να μας αδειάσει φρικτά• γι’ αυτό πρέπει να τον αποφεύγουμε πάντοτε.
Η θαυμάσια δύναμη του OD βρίσκεται βέβαια καθορισμένη στα διάφορα όργανα σε διαφορετική ποιότητα• έτσι η καλύτερη και πιο γόνιμη δημιουργική μαγνητική ανταλλαγή, βασίζεται στην εξής επαναστατική μέθοδο: Η πλευρά της καρδιάς του άνδρα αναπαύεται στην δεξιά πλευρά της γυναίκας, ενώνοντας το αριστερό χέρι του με το δεξί αυτής και φέρνοντας σε επαφή το δεξί του πόδι με το αριστερό της γυναίκας.
Τα σεξουαλικά όργανα μπορούν τότε να αφιερωθούν σε ένα έργο από το οποίο πάρα πολύ συχνά τα αποσπούν. δηλαδή να χρησιμεύσουν στην φυσική αρχή της αφομοίωσης και εξάγνισης της ύλης, κατ’ αρχήν μέσω της δράσης πάνω στο πλέγμα, το τοποθετημένο κάτω από το διάφραγμα (κοιλιακή περιοχή του νευρικού συμπαθητικού συστήματος), το οποίο είναι απαραίτητο, αναγκαίο σαν βάση για την ανάπτυξη της εξευγενισμένης αίσθησης.
Η μεταφυσική συνεύρεση, με όλη της την ερωτική εκλέπτυνση, μας τοποθετεί σε μία θέση προνομιούχο, μέσω της οποίας διαθέτουμε θαυμαστές δυνάμεις, που μας επιτρέπουν να διαλύσουμε σε κοσμική σκόνη κάθε μία από αυτές τις τρομακτικές οντότητες που προσωποποιούν τα ψυχολογικά μας ελαττώματα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19
ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΑΛΓΚΟΛ
Είναι ανάγκη να επαναλαμβάνονται κάποτε κάποιες φράσεις, όταν προσπαθείς να γίνεις κατανοητός. Δεν είναι υπερβολικό να δώσουμε έμφαση σ’ αυτό που ήδη αναφέραμε στο κεφάλαιο δεκατρία. Θέλω να αναφερθώ στο αλκοόλ.
Δεν είναι ανάγκη να συζητώ εκτεταμένα τα αποτελέσματα του αλκοόλ. Το ίδιο του το αραβικό όνομα, (ίδιο με το άστρο ΑΛΓΚΟΛ, το οποίο αναπαριστά το κεφάλι της Μέδουσας κομμένο απ’ τον Περσέα) θέλει να πει απλά ο Δαίμονας...
Και θα ήτανε πράγματι ένας Δαίμονας ή κακό πνεύμα, όταν διακατέχει τον άνθρωπο, είναι φανερό και εύκολα ενδεικτικό από τα αποτελέσματα, που οδηγούν από το μεθύσι στο ντελίριουμ τρέμενς και στην τρέλα, παραδίνοντάς το στους απογόνους με την μορφή της παράλυσης και άλλα κληρονομικά βάρη.
Είναι αναντίρρητο ότι επειδή είναι ένα προϊόν της αποσύνθεσης, που δημιουργείται επίσης στον οργανισμό μας μεταξύ αυτών που εξαλείφονται από το δέρμα, έχει μία δονητική φθοροποιό τάση, διαλυτική και καταστροφική ξεραίνοντας τους ιστούς μας και καταστρέφοντας τα νευρικά κύτταρα, τα οποία σταδιακά βρίσκονται αντικατεστημένα από χόνδρους.
Προκύπτει αυτονόητο και ολοφάνερο ότι το αλκοόλ τείνει να εξαλείψει την ικανότητα να σκέπτεσαι ανεξάρτητα (επειδή διεγείρει την φαντασία) και να διαλογίζεσαι ήρεμα, καθώς επίσης αποδυναμώνει τρομερά το αισθητικό αισθητήριο και την ατομική ελευθερία.
Οι δικτάτορες όλων των εποχών, οι τύραννοι, δεν αγνοούν ποτέ ότι είναι πιο εύκολο να κυβερνούν και να σκλαβώνουν έναν λαό μπεκρήδων από έναν λαό εγκρατών.
Είναι επίσης γνωστό ότι στο στάδιο της μέθης μπορεί να κάνεις κάποιον να δεχθεί οποιαδήποτε πρόταση και να κάνει πράξεις αντίθετα προς τον σεβασμό και την αίσθηση ηθικής. Είναι ιδιαίτερα γνωστή η επίδραση του αλκοόλ στα εγκλήματα για να υπάρχει ανάγκη να επιμείνει κανείς σ’ αυτή.
Το αλκοόλ ανεβάζει φρικτά στο χείλος του γκρεμού και ρίχνει στην άβυσσο της απώλειας• είναι διαβολική ύλη, που χαρακτηρίζει σε εσώτερη μορφή τους «κολασμένους κόσμους», όπου ακούγονται μόνο βελάσματα, ουρλιαχτά, σφυρίγματα, χλιμιντρίσματα, τριξίματα, μουγκρίσματα, κραξίματα, γαυγίσματα, ξεφυσήματα, ρόγχοι και κροταλίσματα.
Το απαίσιο Αλγκόλ γυρίζει ατέλειωτα μέσα στον φαύλο κύκλο του χρόνου.
Υποδηλώνεται παντού, πάντοτε βάζοντας σε πειρασμό, φαίνεται να έχει το χάρισμα της απανταχού παρουσίας όπως χαμογελά μέσα σε ραφινάτα όνειρα σε μία χρυσή ή ασημένια κούπα κάτω από μία χρυσή στέγη ενός μεγαλόπρεπου παλατιού, έτσι κάνει να τραγουδά ο μακρομάλλης βάρδος της τρομακτικής ταβέρνας.
Ο κακοποιός Αλγκόλ, είναι κάποτε πολύ λεπτός και διπλωματικός. Δες τον εδώ λάμπει επικίνδυνα! Μέσα στο λαμπρό κύπελλο από λεπτό κρύσταλλο, η αγαπητή γυναίκα σας το προσφέρει.
Και λέει ο ποιητής πως, όταν στο πουπουλένιο και αρωματισμένο μαονένιο λίκνο, η αγαπημένη μεθυσμένη από κρασί ήθελε να γδυθεί ο φύλακας άγγελος έφευγε για ένα λεπτό...
Όλοι πάμε σ’ ένα τέλος, όλοι έχουμε το δικό μας όνομα στον μοιραίο αμφορέα• ποτέ μην πίνεις σου λέω, καταραμένο ποτό, γιατί αν πίνεις γρήγορα θα λαθέψεις το δρόμο.
Αρκετά δυνατό κρασάκι, της Σαμπίνα σε μικρά ποτήρια θα πιεις σήμερα μαζί μου, αν και το δοχείο του ήταν ένας Ελληνικός αμφορέας που εγώ ο ίδιος έχω σφραγίσει, αναφωνεί ο Σατανάς από το βάθος της αβύσσου.,.
Στα μαύρα της δίσβαθα, κάδε δαιμόνιο εκπληρώνει τη δουλειά του, στύβοντας αμπέλια, μέχρι τον ήλιο του εσπερινού και όπως τον Θεό σε καλεί, όταν στο ευχάριστο δείπνο φθάνει η ώρα να πιεις το ψημένο κρασί.
Καινούργια έμπνευση από τις εστίες τους σας προσφέρουν οι αγρότες, ευχές και σπονδές του μούστου των κλημάτων τους και χαμογελά ο Αλγκόλ, η άτιμη Μέδουσα, διασκεδάζοντας με το θύμα του.
Νηστείες, πικρίες, βασανιστικά ενδύματα ζητά ο αναχωρητής ή αυτός που μετανοεί την χαμογελαστή αυγή και μετά όλα τελειώνουν πίνοντας μέσα στην θύελλα και το όργιο, όταν ο ήλιος κουρασμένος πια σβήνει στην δύση.
Τι δεν φθείρει ο χρόνος; Ήδη ήταν κατώτεροι οι αγαπητοί μας γονείς από τους σκληρούς παππούδες, χειρότεροι από αυτούς είμαστε εμείς και στην μαραμένη κατάπτωση, μέσα στο πιοτό και την τραγωδία, μάς ακολουθεί μία βιτσιόζα γενεά.
«Πόσο διαφέρει η γενιά -από οποιαδήποτε οικογένεια που βάφει με αίμα Καρχηδόνιο τις θάλασσες της Σικελίας, η οποία τον Πύρρο και Αντίοχο με ένα μόνο χτύπημα ρίχνει και τον τρομερό Αννίβα, γιατί μέχρι το τέλος τον αντιμετωπίζει.
Αρσενική γενιά χωρικών στρατιωτών, μαθημένη να βγάζει τους σβώλους με σαβελλικό φτυάρι, ρωμαλαιόπαιδα υπάκουα σε μία μητέρα αυστηρή και στην διαταγή της κουβάλησαν στην τελευταία ώρα της ημέρας.
Της ημέρας τεράστιοι κορμοί για το σπίτι κομμένοι, όταν είναι λυμένα από τον ζυγό τα κουρασμένα βόδια, βυθίζεται ο ήλιος στις σκιές που μαζεύει η νύχτα και σε φιλική ανάπαυση το κτήμα ξεκουράζεται.
Σήμερα όλα περάσανε• αυτή η κακομοίρα η ανθρωπότητα, γεμάτη τόσες πίκρες έχει εκφυλισθεί με το βδελυρό βίτσιο του αλκοόλ.
Και ποιοι είναι αυτοί οι βλάκες που προσποιούνται ότι συζητούν με τον Σατανά; Ακούστε φίλοι! Με τον ολέθριο Δαίμονα Αλγκόλ δεν είναι δυνατόν να συνεργαστείς, να κάνεις συμφωνίες. κομπίνες κανενός είδους. Το αλκοόλ είναι προδοτικό και αργά ή γρήγορα μας δίνει την μαχαιριά πισώπλατα.
Πολλοί άνθρωποι της Θέλησης πίνουν τόσο μόνο, ένα δύο ποτηράκια την ημέρα. Θαυμάσια κομπίνα;
Αλήθεια;
Συνδυασμός; Κουμπαριά; Γλύκισμα; Άνθρωποι άπειροι της ζωής. βεβαίως σε αυτούς μιλώντας στην γλώσσα του Σωκράτη, θα μπορούσαμε να τους πούμε ότι όχι μόνο αγνοούν, αλλά επιπλέον δεν γνωρίζουν ότι αγνοούν.
Τα άτομα του μυστικού εχθρού, όμοια με μικροσκοπικά κομματάκια γυαλιού, με την πάροδο του χρόνου και μέσα σε τόση σούρα, ζαλάδα και μεθύσι, πολύ λεπτά και καλυμμένα καρφώνονται μέσα στα ζωντανά κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού...
Έτσι καλά γνωρίζουν οι Θεοί και οι άνθρωποι ότι το Δαιμόνιο Αλγκόλ καταλαμβάνει το ανθρώπινο σώμα πολύ πονηρά και σιγά, μέχρι που στο τέλος μία οποιαδήποτε μέρα μας σπρώχνει στην άβυσσο της μέθης και της τρέλας.
Ακούστε με καλά σπουδαστές Γνωστικοί, υπό το φως του ήλιου ή της σελήνης, την ημέρα ή την νύχτα• με το Δαιμόνιο Αλγκόλ πρέπει να είσαστε ριζοσπάστες! Οποιαδήποτε συμφωνία, συναλλαγή, διπλωματία ή διαπραγμάτευση με αυτό το καταραμένο πνεύμα είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα σε αποτυχία.
Θυμηθείτε πιστοί του μυστικού μονοπατιού ότι ο μοιραίος άξονας της οδυνηρής ρόδας του Samsara είναι βρεγμένος με αλκοόλ:
Είναι γραμμένο με λόγια της φωτιάς στο βιβλίο όλων των μυστηρίων ότι με το αλκοόλ ανασταίνονται τα Δαιμόνια, τα ήδη νεκρά Εγώ, αυτά τα βδελυρά βίαια και ζωώδη πλάσματα, που προσωποποιούν τα δικά μας ψυχολογικά λάθη.
Αφού το πιοτό είναι συσχετισμένο με το Βαγιού Τάτουα, το στοιχείο αέρας, πίνοντάς το πέφτουμε όπως η αναπoδoγυρισμένη πεντάλφα με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα πάνω, στην άβυσσο της απώλειας και με φοβερούς θρήνους (βλέπε Κεφ. 13).
Το πηγάδι της αβύσσου από το οποίο ανεβαίνει ατμός, όπως από έναν μεγάλο φούρνο, μυρίζει αλκοόλ.
Αυτή η γυναίκα, της αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη, ντυμένη σε πορφυρό κόκκινο και στολισμένη με χρυσό, με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, και που κρατά στο χέρι ένα χρυσό δισκοπότηρο γεμάτο με βδελυγμίες και την βρώμα από την μοιχεία της, πίνει αλκοόλ. αυτή είναι η μεγάλη πόρνη της οποίας το νούμερο είναι 666.
Kακoμoίρης ο θρησκευτικός οδηγός, ο παπάς, ο μυστικιστής ή ο προφήτης που κάνει το λάθος να μεθάει με το βδελυρό αλκοόλ!...
Είναι καλό να δουλεύεις για την σωτηρία των ψυχών, να διδάσκεις το δόγμα του Κυρίου, αλλά αλήθεια σας λέγω ότι δεν είναι σωστό να πετάς χαλασμένα αυγά εναντίον αυτών που σε ακολουθούν.
Παπάδες, αναχωρητές, μυστικιστές, ιεραπόστολοι που με αγάπη διδάσκετε τον λαό, γιατί τον σκανδαλίζετε;
Αγνοείτε ίσως ότι το να σκανδαλίζεις τους ανθρώπους ισοδυναμεί με απώλεια του σεβασμού; να τους πετάτε σάπιες ντομάτες κι αυγά χαλασμένα; Πότε πια θα το καταλάβετε;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20
Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ
Ταξιδεύοντας εδώ, εκεί και παραπέρα, σε όλες αυτές τις χώρες του κόσμου, έπρεπε να μείνω για λίγο καιρό στην πόλη του κατακτητή Gonzalo Jimenez de Quesada, στους πρόποδες των βουνών του Μοntserate Guadalupe.
Εκείνα τα χρόνια, πολύ κοντά στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με σύστησαν σε εκείνη την πόλη σε ένα φίλο αληθινά πολύ ξεχωριστό.
Ονομαζόταν Σούκρε και ταξιδεύοντας επίσης, είχε έρθει γυρεύοντας πανεπιστημιακές γνώσεις από κάποιο λιμάνι του Ατλαντικού μέχρι την κορυφή των Άνδεων.
Με εκείνον τον φίλο των περασμένων εποχών όλα έγιναν πολύ περίεργα, ήδη και η ίδια η ασυνείδητη σύσταση.
Κάποιος, του οποίου το όνομα δε λέω, χτύπησε κάποια νύχτα την πόρτα του σπιτιού μου με τον φανερό σκοπό να με καλέσει σε μία σοβαρή συζήτηση με τον αναφερόμενο φίλο.
Δεν ήταν βέβαια πολύ όμορφο το μέρος που έγινε η συγκέντρωση• ένα κατάστημα κατώτατης κατηγορίας με ένα μικρό σαλονάκι.
Και μετά από όλα αυτά τα τυπικά της σύστασης μπήκαμε στην ουσία της συζήτησης.
Προέκυψε αυτονόητη και ολοφάνερη η διανοητική ικανότητα του νέου μου φίλου• υποκείμενο θεωρητικό, σκεπτικό, μελετηρό...
Αυτοαποκαλούνταν ιδρυτής κάποιου Οίκου Θεοσοφικού τύπου και ανέφερε συχνά τους Η.Ρ.Β., Leadbeter, Anny Besant κλπ.
Στην ανταλλαγή των ιδεών είναι αναμφισβήτητο ότι έλαμψε κάνοντας εκθέσεις ψευτοεσωτεριστικές και ψευτοαποκρυφιοτικές...
Αν δεν είχε αυτή την τάση στον Υπνωτισμό και την επιθυμία επίδειξης εκείνη η φιλική συγκέντρωση θα είχε τελειώσει ήρεμα, αλλά να που ο Διάβολος βάζει όπου νάναι την ουρά του.
Συνέβη ότι, αυτός ο φίλος αποφάσισε να κάνει επιδείξεις της υπνωτιστικής του δύναμης και πλησιάζοντας έναν κύριο κάποιας ηλικίας που καθόταν εκεί κοντά σε ένα άλλο τραπέζι, τον παρακάλεσε πολύ ευγενικά να προσέλθει σαν παθητικό υποκείμενο για το πείραμά του.
Όταν πρόκειται για υποθέσεις σχετικές με την υπνολογία, δεν περιττεύει να τονίσουμε ότι όλα τα υποκείμενα δεν είναι ευαίσθητα στο να πέφτουν σε έκσταση.
Ο Σούκρε με το Εγώ του αυτοπροβαλλόμενου, είναι ολοφάνερο ότι δεν ήθελε να γίνει ρεζίλι, χρειαζόταν να επιδείξει τις δυνάμεις του και γι’ αυτό έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βυθίσει σε υπνωτικό ύπνο τον κύριο.
Αλλά όλα ήταν άχρηστα, όσο χρόνο ο Σούκρε πάλευε και ήδη υπέφερε, εκείνος ο καλός κύριος της ιστορίας μέσα του σκεφτότανε το χειρότερο.
Και ξαφνικά σα να έπεσε ένας κεραυνός σε μία σκοτεινή νύχτα, έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Ο παθητικός κύριος από την θέση του επιπλήττοντας τον Σούκρε, κατηγορώντας τον για κλέφτη, απατεώνα, ληστή κλπ. Αλλά ο αναφερόμενος φίλος που δεν ήταν ένα ήρεμο αρνί βρόντηξε και άστραψε.
Και πετάγονταν τραπέζια στον αέρα και καρέκλες και φλιτζάνια και πιάτα και κραύγαζε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, μέσα σε αυτόν τον μεγάλο καυγά, ζητώντας να του πληρώσουν τον λογαριασμό.
Ευτυχώς επενέβη η αστυνομία και όλα έγιναν ήρεμα• ο καημένος ο Σούκρε αναγκάστηκε να ενεχυριάσει τις αποσκευές του για να πληρώσει τον λογαριασμό...
Αφού πέρασε εκείνη η δυσάρεστη ατυχία, κλείσαμε ένα καινούργιο ραντεβού με τον αναφερθέντα φίλο, το οποίο έγινε οπωσδήποτε πιο ήρεμα, γιατί δεν πέρασε από το μυαλό του Σούκρε η γελοία ιδέα να επαναλάβει το πείραμά του.
Τότε ξεκαθαρίσαμε πολλές ιδέες και αντιλήψεις με εσωτεριστικό και αποκρυφιστικό βάθος.
Ο φίλος εκείνος μπήκε αργότερα στο Πανεπιστήμιο, με τον σκοπό να γίνει ένας καλός δικηγόρος και είναι φανερό ότι ήταν ένας καταπληκτικός σπουδαστής.
Μια κάποια μέρα, μετά από πολλά χρόνια, ο αναφερόμενος φίλος με κάλεσε για φαγητό και στο τραπέζι είχαμε μια συζήτηση περί κρυμμένων θησαυρών• τότε εμένα μου ήλθε να του διηγηθώ την ακόλουθη περίπτωση:
«Κοιμόμουνα στο υπνοδωμάτιό μου -του είπα- όταν ξαφνικά με ξύπνησε ένας παράξενος υπόγειος θόρυβος που κυκλοφορούσε ή περιτριγύριζε μυστηριωδώς από βορειοανατολικά ως νοτιοανατολικά.
Τινάχτηκα από την κλίνη από τον ασυνήθιστο ήχο για να δω αυτό που συνέβαινε. Τότε με μεγάλη έκπληξη είδα, ότι, σε μία γωνία του υπνοδωματίου μου, ανοιγόταν η γη. Και ανάβλυσε σαν θαύμα ένα φάντασμα μιας άγνωστης γυναίκας, η οποία με μία πολύ λεπτή φωνή μου είπε: Πάνε πολλά χρόνια που έχω πεθάνει• εδώ σε τούτο το μέρος έθαψα εγώ ένα μεγάλο θησαυρό• βγάλε τον εσύ, για σένα είναι.
Ακούγοντας ο Σούκρε την επιτραπέζια αφήγησή μου με παρακάλεσε σφοδρά να τον πήγαινα στο μέρος του συμβάντος και βέβαια δεν ήθελα να του αρνηθώ αυτήν την εξυπηρέτηση...
Ένα άλλο απόγευμα ήλθε να μου πει ότι είχε έλθει σε επαφή με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού -έναν γιατρό πολύ φημισμένο στην πόλη- και με παρακάλεσε να ερευνήσω αν εκείνο το πρόσωπο ήταν στα αλήθεια ή όχι ο κάτοχος της αναφερθείσας ιδιοκτησίας, γιατί είχε τις αμφιβολίες του.
Ομολογώ απλά και με την πιο καθαρή αλήθεια ότι δε μου ήταν δύσκολο να πραγματοποιήσω το αστρικό ξετύλιγμα• απλούστατα εκμεταλλεύτηκα το μεταβατικό στάδιο μεταξύ του ξύπνιου και του ύπνου. Τις στιγμές που άρχισα να αποκοιμιέμαι σηκώθηκα απαλά από το κρεβάτι μου και βγήκα στο δρόμο. Είναι προφανές ότι το φυσικό μου σώμα έμεινε κοιμισμένο στο κρεβάτι.
Έτσι πραγματοποιήθηκε το ξετύλιγμα του Ειδώλου με απόλυτη επιτυχία• ακόμα θυμάμαι πιστά εκείνο το αξιοσημείωτο ψυχικό πείραμα.
Πετώντας, αιωρούμενος στο αστρικό περιβάλλον του πλανήτη γη, πήγα σε πολλούς δρόμους γυρεύοντας το γραφείο του γιατρού.
Παρακάλεσα το δικό μου στοιχειώδη μεσολαβητή να με πάει στο γραφείο και είναι φανερό ότι με βοήθησε...
Όταν έφθασα σε κάποιο σπίτι κατάλαβα• τρία σκαλοπάτια οδηγούσαν στην πολυτελή πύλη της κατοικίας...
Μπήκα από εκείνες τις πόρτες και βρέθηκα σε μία αίθουσα αναμονής προχώρησα λίγο ακόμη και εισήλθα αποφασιστικά στο γραφείο...
Εξέτασα λεπτομερώς το εσωτερικό του τελευταίου• είδα ένα τραπέζι και πάνω σε αυτό μία γραφομηχανή και μερικά άλλα πράγματα• ένα παράθυρο επέτρεπε να δεις την αυλή της κατοικίας ο γιατρός καθότανε και στην αύρα του μπόρεσα να δω την γνωστή ιδιοκτησία...
Ξαναγύρισα στο φυσικό μου σώμα πολύ ικανοποιημένος με το πείραμα• το Είδωλο βέβαια είναι καταπληκτικό...
Νωρίς το πρωί ήλθε ο φίλος μου για να μάθει το αποτέλεσμα του ψυχικού μου πειράματος...
Εγώ του διηγήθηκα λεπτομερώς όλο όσο είχα δει και ακούσει• τότε είδα την έκπληξη στο πρόσωπο του Σούκρε• αυτός γνώριζε το γραφείο και τα στοιχεία που του έδωσα αποδείχθηκαν ακριβή...
Αυτό που συνέβη μετά είναι εύκολο να το μαντέψεις, ο Σούκρε όχι μόνο πέτυχε να νοικιάσει το σπίτι εκείνου του γιατρού, αλλά επίσης -και αυτό είναι το πιο περίεργο- τον έκανε συνέταιρό του.
Εκείνες τις ημέρες αποφάσισα να απομακρυνθώ από αυτήν τhν πόλη, παρ’ όλα τα παρακάλια εκείνου του φίλου μου, που επέμενε να ακυρώσω το ταξίδι...
Όταν επέστρεψα, μετά από μερικά χρόνια, σε εκείνο το μέρος, ήδη όλα είχαν αλλάξει• εκείνο το σπίτι είχε εξαφανιστεί...
Τότε βρέθηκα σε ένα ξερό έδαφος, φρικτό, πετρώδες, φοβερά πληκτικό...
Και είδα εγκαταστάσεις υψηλής ηλεκτρικής τάσης και κινητήρες διπλής άντλησης και μηχανές όλων των ειδών και εργάτες καλά αμειβόμενους κλπ.
Ο Σούκρε, ζώντας επίσης εκεί, μέσα σε ένα δωμάτιο που έμοιαζε περισσότερο με χαράκωμα σε ένα πεδίο μάχης, έμπαινε και έβγαινε και έδινε προστακτικές διαταγές στους εργάτες κλπ.
Εκείνο το δωμάτιο ήταν προστατευμένο με γιγαντιαίες κολώνες και στα τείχη του φαίνονταν εδώ, εκεί και παραπέρα, πολλά μικρά παραθυράκια που μπορούσαν να ανοίγουν ή να κλείνουν κατά βούληση.
Από εκείνες τις θυρίδες παρατηρούσε ο Σούκρε ότι συνέβαινε τριγύρω του. Τέτοιες οπές παρατήρησης του ήταν έλεγε πολύ χρήσιμες...
Πότε-πότε με τον παραμικρό εξωτερικό θόρυβο, άρπαζε πιστόλι του ή το ντουφέκι του και τότε εκείνα τα ανοίγματα φαίνονταν απ’ έξω να ανοίγουν να κλείνουν και φανερώνονταν από εκεί τα στόμια των ντουφεκιών ή των πιστολιών.
Έτσι ήταν τα πράγματα όταν επέστρεψα• και τότε ο φίλος μου, μου εξήγησε, ότι, εκείνος ο θησαυρός, ήταν πολύ ποθητός και εννοούσε το ονομαστό μοσχαράκι από χρυσό, που τόσο είχε ανησυχήσει πολύ κόσμο της περιοχής και που γι’ αυτό ήταν τριγυρισμένος από άπληστους θανάσιμους εχθρούς που είχαν προσπαθήσει να τον δολοφονήσουν.
Θεέ μου και Παναγία! είπα στον εαυτό μου... την άσχημη στιγμή πήγα και διηγήθηκα στο φίλο μου το όραμα του θησαυρού... καλύτερα να είχα κλείσει το στόμα μου...
Μία άλλη μέρα, γεμάτος αισιοδοξία, μου ομολόγησε ότι βεβαίως σε δώδεκα μέτρα βάθος είχε βρει μία κούκλα από ψηγμένο πηλό και ότι μέσα στο κούφιο κεφάλι του σκιάχτρου είχε βρει μία περγαμηνή, στην οποία ήταν διαγραμμένο όλο το σχέδιο του θησαυρού,
Στο εργαστήριο του γιατρού βγάλθηκε προσεκτικά η δεδομένη περγαμηνή από το κεφάλι της κούκλας, γιατί είναι φανερό ότι, με τον καιρό και με την υγρασία, είχε κολλήσει πολύ...
Σύμφωνα με το σχέδιο, υπήρχαν σε δώδεκα μέτρα βάθος τέσσερα ντεπόζιτα τοποθετημένα ένα στην Ανατολή, άλλο στην Δύση, ένα τρίτο στον Βορρά και το τελευταίο προς το Νότο...
Τέτοιο σχέδιο έδινε σημάδια και ακριβή στοιχεία και στο τέλος είχε μία πρόταση υπογεγραμμένη με τα αρχικά του ονόματος και του επωνύμου: «Όποιος βρει τον θησαυρό μου, που έθαψα σε βαθιά πηγάδια, θα είναι κυνηγημένος από την Εκκλησία του Patrono και πριν από είκοσι ημέρες να μη μάθουν ότι έβγαλε τα κέρδη που έθαψα για μένα».
Σε αυτές τις ημέρες ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, είχε ήδη προχωρήσει πολύ• ο Χίτλερ είχε καταλάβει πολλές ευρωπαϊκές χώρες και ετοιμαζόταν να επιτεθεί στην Ρωσία...
Ο φίλος μου ήταν γερμανόφιλος εκατό τοις εκατό και πίστευε πολύ σοβαρά στον θρίαμβο του Χίτλερ...
Είναι πια φανερό ότι, επηρεασμένος από τις πολιτικές τακτικές του Χίτλερ, που σήμερα υπέγραφε μία συμφωνία ειρήνης με οποιαδήποτε χώρα και την άλλη μέρα της επετίθετο, δεν ήθελε να δουλέψει σύμφωνα με τις οδηγίες του σχεδίου...
Ο Σούκρε είπε στον εαυτό του: «Τέτοιες οδηγίες είναι παραπλανητικές... Ο θησαυρός είναι πολλά μέτρα κάτω από την κούκλα• τα αναφερθέντα τέσσερα ντεπόζιτα δεν με ενδιαφέρουν... ».
Έτσι τότε, εγκατέλειψε τις οδηγίες και έψαξε βαθύτερα. Όταν ζύγωσα σε εκείνη την τρύπα είδα μόνο ένα γκρεμό, μαύρο, απύθμενο, φρικτό...
Φίλε Σούκρε, του είπα: «Έχετε διαπράξει ένα λάθος πολύ σοβαρό, έχετε αφήσει τον θησαυρό επάνω, στα τέσσερα ντεπόζιτα και πήγατε στον πάτο, κανείς δεν θα έθαβε ένα θησαυρό σε τέτοιο βάθος... ».
Είναι ολοφάνερο ότι εκείνα τα λόγια που πρόφερα, έφεραν την ευωδία της ειλικρίνειας και το άρωμα της ευγένειας...
Αλλά πρέπει να μιλήσουμε χωρίς περιστροφές για να δώσουμε έμφαση στο Εγώ της πλεονεξίας. Αναντίρρητα, αυτό το τελευταίο ξεπηδούσε υπερβολικά στο φίλο μου, συνδυασμένο με την πονηριά, την δυσπιστία και την βία.
Οπωσδήποτε δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο που τότε ο Σoύκρε βροντούσε και άστραφτε ουρλιάζοντας και ήδη λέγοντάς μου πράγματα τα οποία δεν είχα σκεφθεί ποτέ.
Φτωχέ Σούκρε!... με απείλησε με θάνατο, πίστεψε για μία στιγμή ότι εγώ «δήθεν» ήμουν σε πολλή συμφωνία με τους γνωστούς εχθρούς του, πιθανόν με τον σκοπό να του κλέψουμε το θησαυρό...
Ύστερα από όλα και βλέποντας την τρομακτική μου ηρεμία, με κάλεσε στο «καταφύγιο του χαρακώματός του», για να πιούμε καφέ...
Πριν να απομακρυνθώ οριστικά από εκείνη την Ισπανική πόλη, σε άλλους καιρούς γνωστή σαν Νέα Γρενάδα, μου υπέβαλλε εκείνος ο φίλος ένα άλλο αίτημα• με παρακάλεσε ολόψυχα να μελετήσω με το Είδωλο την υπόγεια δουλειά του.
Είναι φανερό ότι εγώ ήθελα ήδη να κάνω μία αστρική εξερεύνηση σε εκείνον τον πυθμένα και γι’ αυτό δέχθηκα την αίτησή του...
Και συνέβη ότι σε μία γοητευτική πανσέληνη βραδιά ξάπλωσα πολύ ήρεμα ανάσκελα (με το στόμα προς τα πάνω) και με το σώμα καλά χαλαρωμένο...
Χωρίς καμία ανησυχία αποφάσισα να παρατηρήσω, να κατασκοπεύσω τον ίδιο μου τον ύπνο... Ήθελα να χρησιμοποιήσω για την αστρική μου έξοδο εκείνη την κατάσταση της μετάβασης, που υπάρχει μεταξύ ξύπνιου και λήθαργου...
Όταν άρχισε η διαδικασία του ενυπνίου, όταν ξεκίνησαν να ξεπηδούν οι αυθεντικές εικόνες του ονείρου, απαλά και νιώθοντας σαν πνεύμα, έκανα μία προσπάθεια να εξαλείψω την τεμπελιά και τότε σηκώθηκα από το κρεβάτι...
Βγήκα από την κρεβατοκάμαρα σαν να ήμουν ένα φάντασμα, περπατώντας απαλά και μετά εγκατέλειψα το σπίτι...
Στους δρόμους της πόλης αιωρούμουν ευχάριστα, γεμάτος από μία εξαίσια πνευματική ηδονή.
Δεν μου ήταν δύσκολο να προσανατολιστώ• σύντομα ήμουν στον χώρο των γεγονότων, στο έδαφος των συμβάντων...
Μπροστά σε εκείνη την μαύρη και φρικτή τρύπα, που τώρα πια είχε περισσότερα από εβδομήντα μέτρα βάθος, ένας γέρος νάνος, ένας πυγμαίος, ένας Gnomo, με σεβαστή άσπρη γενειάδα με θωρούσε αθώα...
Αιωρούμενος στην ατμόσφαιρα, κατέβηκα απαλά μέχρι τον υγρό πάτο της γρουσούζικης τρύπας της πλεονεξίας...
Ακουμπώντας με τα αστρικά μου πόδια στο γλιστερό του υγρού και σκοτεινού εδάφους, έκανα με ευχαρίστηση μία άλλη προσπάθεια και εισήλθα στο εσωτερικό του, κάτω από τον ίδιο τον πάτο του πηγαδιού...
Πόσο απαλά κατέβηκα με το Είδωλο κάτω από το μαύρο κατακάθι εκείνου του σπηλαίου, από το οποίο έβγαινε πολύ νερό!...
Εξετάζοντας λεπτομερειακά κάθε βράχο από γρανίτη βυθισμένο κάτω από τα χαοτικά νερά, εισχώρησα πολύ βαθιά κάτω από εκείνο το υπόγειο...
Είναι προφανές ότι ο αναφερόμενος φίλος μου, είχε• αφήσει τον μυθώδη θησαυρό εκεί πάνω, όπως ήδη έχουμε πει στις προηγούμενες παραγράφους...
Τώρα και σε αυτές τις αβυσσαλέες περιοχές, έβλεπα μπροστά στο μηδαμινό μου πρόσωπο μόνο πέτρες, λάσπη, νερό...
Αλλά ξαφνικά, κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει• είμαι μπροστά σε ένα οριζόντιο κανάλι, που, βγαίνοντας από το έδαφος εκείνο, κατευθύνεται προς τον δρόμο...
Τι έκπληξη! Ο Σούκρε δε μου είχε πει τίποτα γι’ αυτό, ποτέ δε μου είπε ότι σε τέτοιο βάθος θα σκεφτόταν να κάνει μία οριζόντια διάτρηση!...
Ειρηνικά γλίστρησα με το Είδωλο δια μέσου του αναφερόμενου καναλιού πλημμυρισμένου από νερά, προχώρησα λίγο ακόμη και ύστερα βγήκα στην επιφάνεια, στην μεριά του δρόμου...
Συμπληρωμένης της αστρικής εξερεύνησης επέστρεψα στο φυσικό μου σώμα• η διερεύνηση προφανώς ήταν καταπληκτική...
Ύστερα, όταν ανέφερα όλα αυτά στο φίλο μου, τον είδα πολύ λυπημένο (αυτός ο άνθρωπος υπέφερε το ανείπωτο, ήθελε χρυσάφι, σμαράγδια, πλούτη, η πλεονεξία τον κατάπιε ζωντανό... ).
Αλλά δικαιολογούσε τον εαυτό του λέγοντας ότι όλον αυτόν το θησαυρό τον χρειαζόταν για να κάνει μία προλεταριακή επανάσταση και ότι χρειαζότανε να επενδύσει αυτά τα λεφτά σε οπλισμούς κλπ...
Πόσο φρικτή είναι η πλεονεξία!... σε εκείνο το μέρος βασίλευε μόνο ο φόβος, η δυσπιστία, το ρεβόλβερ, το ντουφέκι, η κατασκοπεία, η πονηριά, οι δολοφονικές σκέψεις, η ανυπομονησία να διατάξουν, να προστάξουν, να ανεβούν στην κορυφή της κλίμακας, να γίνονται αισθητοί... κλπ...
Όταν έφυγα από εκείνη την πόλη, πήρα την απόφαση να μην ξαναμεσολαβήσω ποτέ σε τέτοια κίνητρα πλεονεξίας... ,
«Πουλήστε αυτά που κατέχετε -είπε ο Χριστός- και δώστε ελεημοσύνη• αποκτήστε ότι δε γερνά• θησαυρούς στους oυρανoύς πού δεν σώνονται, εκεί που ο κλέφτης δε φθάνει, ούτε ο σκώρος καταστρέφει.
Γιατί εκεί που είναι ο δικός σας θησαυρός, εκεί θα είναι επίσης η καρδιά σας».