ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΟΥΝΑ - β μέρος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΩΤΟ ΒΟΥΝΟ

12. Η ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

13. Η ΠΡΩΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

14. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

15. Η ΤΡΙΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

16. Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

17. Η ΠΕΜΠΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

18. ΜΙΑ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

19. ΚΑΤΑΔΙΩΞΕΙΣ

20. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

21. Η ΒΑΦΤΙΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

22. Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

23. ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

24. ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ

25. Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

26. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ

27. Η ΑΓΙΑ ΤΑΦΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

Η ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Εκείνοι που πέρασαν ήδη στην άλλη ακτή, ξέρουν καλά τι είναι οι αυστηρές δοκιμασίες των μυημένων...

Το να ξεχωριζόμαστε από το τέρας των χιλιάδων προσώπων (την ανθρωπότητα) για να το βοηθήσουμε αποτελεσματικά, δεν είναι έγκλημα...

Τριάντα χρόνια στην ηλικία είχα όταν υποβλήθηκα σε τρομερές και τρομακτικές δοκιμασίες. Αυτό που είδα τότε, αυτό που μου συνέβη αξίζει τον κόπο να το διηγηθώ. Ήταν την νύχτα του μυστηρίου όταν αισθάνθηκα κοντά μου το ουρλιαχτό της λαίλαπας, τότε κατάλαβα...

Πόσο μόνος βρισκόμουν εκείνη την νύχτα, και όμως... όπου και να ήμουν, εδώ, εκεί ή πιο πέρα, γρήγορα βρισκόμουν τριγυρισμένος από τα πλήθη. δεν ξέρω πώς έρχονταν οι άνθρωποι προς εμένα και ύστερα...

Ξανά μόνο η λαίλαπα ούρλιαζε. Τότε κατάλαβα εκείνο που πήρε ο άνεμος. Σήμερα μιλώ γιατί...

-Τι θόρυβος μακριά ηχεί

που την σιωπή την γαλήνια

μαύρη νύχτα διέκοψε;

Είναι του αλόγου το γρήγορο τρέξιμο,

πιεσμένου σε ιπτάμενη φυγή

ή το άγριο μούγκρισμα πεινασμένου θηρίου

ή το σφύριγμα ίσως του βοριά

ή η βραχνή ηχώ της μακρινής βροντής

που στις βαθιές σπηλιές αντιλάλησε

ή η θάλασσα που με το προικισμένο στήθος της απειλεί,

νέος Λούσιφερ, στον θρόνο του θεού του;»

Γιατί όλα εκείνα τα φαντάσματα της νύχτας του μυστηρίου ήταν ειδομένα επίσης από τον ποιητή εκείνον που τραγούδησε έτσι:

«Πυκνή ομίχλη σκεπάζει τον ουρανό

και από πνεύματα κατοικείται αόριστα

που εδώ και εκεί διασχίζουν ατμώδη και δίχως παραμύθι

κι εδώ επιστρέφουν και εκεί γυρίζουν

τώρα μαζεύονται, απομακρύνονται

τώρα κρύβονται, τώρα εμφανίζονται, χαζεύουν, πετάνε.

Αόριστο σμήνος μάταιων φαντασμάτων

με διάφορες μορφές, από διάφορο χρωματισμό

σε κατσίκια και φίδια καβαλημένα και σε κόρακα

και σε σκουπόξυλα, με κουφό θόρυβο......

Περνάνε, φεύγουν, επιστρέφουν, μεγαλώνουν,

μικραίνουν, εξατμίζονται, χρωματίζονται,

και ανάμεσα από σκιές και αντανακλάσεις κοντά και μακριά

τώρα χάνονται και τώρα με αποφεύγουν με φόβο,

τώρα ταράζονται με παραφορά σε αέρινο φανταστικό χορό

γύρω-γύρω μου.

Παρ’ όλα αυτά τα μουγκρητά, ουρλιαχτά, σφυρίγματα, χλιμιντρίσματα, τριξίματα, μουγκανίσματα, κραξίματα, ουρλιαχτά, γαυγίσματα, ροχαλητά και κροταλίσματα, εξακολουθεί να ακούγεται ο διορατικός ποιητής, μιλώντας μας με λόγια που είναι ζωντανές και φωσφορίζουσες πινελιές του Γκρέκο, για μεταφυσικές και εξαιρετικές εμφανίσεις όπως αυτές στα «Καπρίτσια» του Γκόγια.

Από παντού ασπίδες με αρπακτικούς λέοντες, κελύφη από την Κομποστέλα, μαροκινούς με κομμένο λαιμό, κρίνα και πέστροφες, παντού παλάτια και μεγάλα σπίτια ερειπωμένα, φτώχεια και περισσότερη φτώχεια.

Πολλές φορές έπρεπε να αντιμετωπίσω θαρραλέα τις Μαύρες Δυνάμεις όπως ανέφερε ο Απόστολος Παύλος από την Ταρσό στο κεφάλαιο 2 στην επιστολή του προς τους Εφέσσιους.

Αναντίρρητα ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος εκείνης της νύχτας είχε τον μοιραίο τίτλο του Αναγκαρίκα. Θέλω να αναφερθώ εμφατικά στο Δαιμόνιο Χερένζι.

Εκείνο το σιχαμερό και σκοτεινό πλάσμα είχε διδάξει στον κόσμο τον μαύρο ταντρισμό (Σεξουαλική Μαγεία με εκσπερμάτωση).

Το αποτέλεσμα εμφανιζόταν σε απλή ματιά: ουρά διαβολική ξεδιπλωμένη και τρομακτικά κέρατα. Εκείνος ο ταντρικός του Αριστερού Χεριού ήρθε μπροστά μου συνοδευόμενος από άλλα δύο δαιμόνια. Φαινόταν να είναι πολύ ικανοποιημένος με το σιχαμερό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ, την σατανική μαγγανική και τρομακτική ουρά, την σεξουαλική φωτιά προβεβλημένη από τον κόκκυγα προς τις ατομικές κολάσεις του ανθρώπου, συνέπεια και απόδειξη του μαύρου ταντρισμού.

Εξ επαφής, όπως λένε από κει, του σούβλισα την εξής ερώτηση:

-Με γνωρίζεις;

Απάντηση:

-Ναι! Σε είδα ένα βράδυ στην πόλη Μπακάτα όταν υπαγόρευα μια διάλεξη.

Αυτό που έγινε στην συνέχεια δεν ήταν για μένα πολύ ευχάριστο Αυτός ο Αναγκαρίκα με είχε αναγνωρίσει και θυμωμένος έριχνε φωτιά από τα μάτια και την ουρά. Με βίαιο τρόπο θέλησε να με τραυματίσει, εγώ υπερασπίστηκα με τους καλύτερους εξορκισμούς της υψηλής μαγείας και στο τέλος έφυγε με τους συντρόφους του.

Μοναχικός εξακολούθησα το δρόμο μου στην νύχτα του μυστηρίου. η λαίλαπα ούρλιαζε...

Στα βάθη της συνείδησης μου είχα ένα παράξενο συναίσθημα, να αποχαιρετώ όλα και όλους...

Λαχανιασμένος, κουρασμένος μετά την πάλη μου πολλές φορές ενάντια στην τυραννία του Πρίγκιπα των Κυριαρχιών του Αέρα, ο οποίος είναι το πνεύμα που τώρα βασιλεύει στους γιους της απιστίας, μπήκα μέσα στην Γνωστική Εκκλησία.

Ναός από λαμπερό μάρμαρο, που περισσότερο έμοιαζε από κρύσταλλο λόγω της σπάνιας διαφάνειας του. Η ταράτσα της Υπερβατικής Εκκλησίας δέσποζε αήττητη σαν μια ένδοξη ακρόπολη, το επίσημο περιβάλλον ενός ιερού πευκώνα...

Από αυτήν το έναστρο, υπέρλαμπρο στερέωμα, μπορούσε να το κοιτάει κανείς όπως παλιά στους ατλάντιους ναούς, εκείνους τους σήμερα θαμμένους ναούς, νοοταλγημένους στα υπέροχα ποιήματα του Μέτερλινκ, από τους οποίους ο Ασούρα Μάγια, ο αστρονόμος μαθητής του Ναράντα, έκανε τις κατάλληλες παρατηρήσεις για να ανακαλύψει τους χρονολογικούς κύκλους χιλιάδων ετών, διδάσκοντάς τις μετά στους αγαπημένους μαθητές στο χλωμό φως του φεγγαριού, τις οποίες σήμερα τις εξασκούν οι ευσεβείς του διάδοχοι.

Αργά προχώρησα περπατώντας σιγά και με ευλαβική συμπεριφορά μέσα στον άγιο χώρο. Όμως, κάτι με αιφνιδιάζει: Βλέπω κάποιο πρόσωπο που διασχίζοντας τον δρόμο μου, μου κλείνει το πέρασμα. Άλλη μάχη; Ετοιμάζομαι να αμυνθώ αλλά αυτό το πρόσωπο χαμογελά γλυκά και αναφωνεί με παραδεισένια φωνή:

-Εμένα εσύ δεν με τρομάζεις, σε γνωρίζω πολύ καλά!

Α! Τον αναγνωρίζω τελικά... Είναι ο Γκουρού μου Αντόλφο τον οποίο πάντα τον φώναζα με το χαϊδευτικό Αδολφάκι. Χριστέ και Παναγιά! Αλλά... τι πάω να κάνω;

-Συγχώρα με Δάσκαλε! Δεν σε είχα γνωρίσει.

Ο γκουρού μου με οδηγεί από το χέρι μέχρι το εσωτερικό της Γνωστικής Εκκλησίας...

Ο Μαχάτμα κάθεται και μετά με προσκαλεί να καθίσω πλάι του. Αδύνατον να αρνηθώ τέτοια λαμπρή πρόσκληση. Ο διάλογος που ακολούθησε μετά μεταξύ Δασκάλου και μαθητή ήταν πραγματικά εξαιρετικός.

-Εδώ στην Γνωστική Εκκλησία -είπε επίσημα ο Ιεροφάντης- μπορείς να είσαι παντρεμένος με μια μόνο γυναίκα, με δύο όχι. Εσύ, σε κάποιο παρελθόν έδωσες μάταιες ελπίδες σε κάποια κυρία XX, η οποία για το λόγο αυτό, και παρ’ όλο το χρόνο και την απόσταση, ακόμα εξακολουθεί να σε προσμένει. Προφανώς, με ασυνείδητο τρόπο της κάνεις μεγάλο κακό, γιατί εκείνη, περιμένοντας σε, ζει σε μια πόλη μέσα στην πιο μεγάλη μιζέρια. Αυτή η γυναίκα, μπορούσε να γυρίσει στην αγκαλιά της οικογένειας της στην επαρχία, έτσι είναι φανερό ότι τα οικονομικά της προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν.

Κατάπληκτος, συγχυσμένος, ακούγοντας αυτά τα λόγια, αγκάλιασα τον Γκουρού μου ευχαριστώντας τον άπειρα για τις συμβουλές του.

-Δάσκαλε -του είπα- τι θα μπορούσες να μου πεις τώρα για την σύζυγο μου Λιτελάντες;

-Αυτή ναι, σου κάνει για την Σεξουαλική Μαγεία (Sahaja Maithuna), με αυτή την Κυρία-Μύστη μπορείς να εργαστείς στην Ένατη Σφαίρα (το Σεξ).

-Ω, Γκουρού! Εγώ αυτό που ποθώ με άπειρη ανυπομονησία είναι η αφύπνιση της Κουνταλίνι και η ένωση με τον Εσώτερο. Ας μου κοστίσει ό,τι κι αν κοστίσει...

-Αλλά τι έχεις πει, ω μαθητή; Ας κοστίσει ό,τι κι αν κοστίσει;

-Ναι Δάσκαλε, αυτό έχω πει...

-Απόψε, εδώ έχει πληρωθεί κάποιος και μετά του έχει εμπιστευτεί η δουλειά να σε βοηθήσει στην αφύπνιση της Κουνταλίνι.

-Έχεις περάσει την Δοκιμασία Direne -αναφώνησε ο Ιεροφάντης- και μετά βάζοντας μου στο κεφάλι ένα τουρμπάνι άσπιλης λευκότητας με ένα χρυσό κουμπί στο μέτωπο, είπε: Πάμε στον Βωμό...

Σηκώθηκα γρήγορα και προχώρησα με τον άγιο Γκουρού μέχρι την Άγια Πέτρα.

Ακόμα θυμάμαι εκείνη την επίσημη στιγμή που γονατιστός εμπρός στον Ιερό Βωμό έπρεπε να δώσω επίσημο όρκο...

-Ας κοστίσει ό,τι κι αν κοστίσει! αναφώνησε ο Δάσκαλος μου με μεγάλη φωνή και αυτή η φράση, εντατικά δονούμενη, αντήχησε μετά από σφαίρα σε σφαίρα...

Σκέπασα κατόπιν το ηλιακό πλέγμα μου με την παλάμη του αριστερού χεριού μου και άπλωσα το δεξιό επάνω στο Άγιο Γκριάλ λέγοντας: «Ορκίζομαι!»

Τρομερός Όρκος!...

Γνήσιες παραδόσεις της Καστίλης, σαν εκείνη του Αλφόνσο VII που ξερίζωσε από τα χέρια των Μαροκινών της Αλμερίας την περίφημη γαβάθα ή Γκριάλ -καλύτερα θα λέγαμε κούπα- λαξεμένη σε πελώριο σμαράγδι, και που λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τον μεγάλο καμπίρ Ιησού στο τελευταίο του δείπνο. Είναι τρομερά θεϊκή...

Να ορκίζεσαι μπροστά στο Άγιο Ποτήρι;...

Λένε αρχαίες παραδόσεις ότι ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας μάζεψε μέσα σε αυτό το ποτήρι, στο πόδι του σταυρού στο Όρος των Κρανίων, το ευλογημένο αίμα που πήγαζε από τις πληγές του Λατρευτού.

Παρόμοιο ποτήρι, προηγουμένως είχε χαρίσει η Βασίλισσα του Σαβά στον Σολιμάν ή Σολωμόντα -τον Ηλιακό Βασιλέα- και ήταν κληρονομιά, σύμφωνα με άλλους, των Tuatha de Danand, φυλής Jina του Gaedhil της Βρετανικής Γαλικίας.

Δεν είναι γνωστό το πώς ήρθε να σταματήσει αυτή το σεβαστό κειμήλιο στο ερημητήριο του Σαν Χουάν ντε λα Πένα των Πυρηναίων και από εκεί συνέχισε το προσκύνημα, τώρα στην Σαλβατιέρα Γκαλάικα, τώρα στην Βαλέντσια στον καιρό του Τζέιμ του Ά του Κατακτητή, τώρα στην Γένοβα, για να το παραλάβουν οι Γενοβέζοι παλιότερα σαν βραβείο για την βοήθεια που έδωσαν στον Αλφόνσο τον 7ο στην τοποθεσία της Αλμερίας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Πολύ πρωί έγραψα στην ευγενική ταλαιπωρούμενη Κυρία που στην μακρινή πόλη με περίμενε...

Την συμβούλεψα, με απέραντη γλυκύτητα, να επιστρέψει στην γη των μεγαλυτέρων της και να ξεχάσει το ασήμαντο μου πρόσωπο που δεν έχει καμιά αξία...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

Η ΠΡΩΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Όσον αφορά τον μεταβατικό και πρακτικό εσωτερισμό, μπορούμε και μέχρι οφείλουμε να δώσουμε έμφαση στο ακόλουθο:

Όσα έχουν ειπωθεί, με αγνό αποκρυφισμό, σχετικά με τα γεωμαντικά σχήματά μας, αστρολογία, μαγικά βότανα, θαυμάσιες περγαμηνές με κρυπτογραφικές γλώσσες, αν και είναι απόλυτα ευγενικά και αληθινά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το νηπιαγωγείο, το μικρότερο μέρος της κληρονομημένης Μεγάλης Σοφίας της Ανατολής και που αποτελεί τον ριζικό μετασχηματισμό του εαυτού μας μέσω του επαναστατικού ασκητισμού της Νέας Εποχής του Υδροχόου, (μείγμα εξαίρετο της σεξουαλικής ανησυχίας με τον πνευματικό πόθο).

Εμείς οι γνωστικοί είμαστε στην πραγματικότητα οι εκλεκτοί κάτοχοι τριών μεγάλων πλούτων, να ξέρουμε:

α) Η Φιλοσοφική Πέτρα.

β) Η Κλείδα του Σολωμόντα.

γ) Η Γένεση του Ενώχ.

Αυτοί οι τρεις παράγοντες αποτελούν την ζωντανή βάση της Αποκάλυψης, εκτός από τις συλλογές του Πιστόριους, της θεοσοφίας του Πορφύριου και πολλών άλλων αρχαιότατων μυστικών.

Θα ήταν αδύνατη η απόλυτη, ριζική αλλαγή μέσα σε μας τους ίδιους, εδώ και τώρα, χωρίς την Φιλοσοφική Πέτρα. Μιλώντας καθαρά και χωρίς περιστροφές δηλώνω: το Ένα Σέμινις (η οντότητα του σπέρματος) είναι πραγματικά αυτή η λατρευτή ύλη -αναφερόμενη από τον Σεντιβόγκιους- με την οποία πρέπει να επεξεργαστούμε την Φιλοσοφική Πέτρα.

Η Σεξουαλική Μαγεία είναι ο δρόμος... έτσι το κατάλαβα στην τωρινή μου μετενσάρκωση όταν θέλησα να επεξεργαστώ την Φιλοσοφική Πέτρα.

Μέσω αυτής της Ευλογημένης Πέτρας μπορούμε να εκπληρώσουμε εκείνο το αλχημιστικό ρητό που λέει: «Εξιχνίαση και διάλυση».

Χρειαζόμαστε την διάλυση του ψυχολογικού Εγώ και να πήξουμε μέσα μας το Σεξουαλικό Υδρογόνο Si12 σε μορφή ηλιακών σωμάτων, εσωτερικών δυνάμεων, αρετών κ.τ.λ.

Η Φιλοσοφική Πέτρα είναι εκείνη που εκτιμά τον σεξουαλικό σπόρο, και του δίνει δύναμη να γονιμοποιεί, σαν μυστικιστική μαγιά που κάνει να ζυμώνεται και σηκώνει την πλήρη μεταλλική μάζα, κάνοντας να εμφανιστεί στην ολοκληρωτική του μορφή ο Βασιλιάς της Δημιουργίας. Θέλω να αναφερθώ στον αυθεντικό άνθρωπο, όχι στο διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος.

Η θέληση αποκτά την δύναμη του μετασχηματισμού που μετατρέπει τα ευτελή μέταλλα σε χρυσό, δηλαδή, το κακό σε καλό, σε όλες τις συνθήκες της ζωής.

Γι’ αυτόν τον λόγο, για την μετατροπή, απαιτείται μια ελάχιστη ποσότητα της Φιλοσοφικής Πέτρας ή Σκόνη της Προβολής. Κάθε ευτελές μέταλλο λιωμένο στο καμίνι της Σεξουαλικής Αλχημείας, πάντοτε αντικαθίσταται από τον αγνό χρυσό κάποιας καινούργιας αρετής (Εξιχνίαση και διάλυση).

Για το Μόντους Οπεράντι (τρόπος εργασίας), να κοιτάξετε στο κεφάλαιο έντεκα, πέμπτη διήγηση, αυτού του ίδιου κειμένου. Για καλύτερη πληροφόρηση μελετήστε το βιβλίο μου με τίτλο Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης.

Το να ανάψουμε την ατομική Φόχατ, την Φλόγα του Έρωτα, στο σεξουαλικό μας Αλχημιστικό Εργαστήρι είναι ασφαλώς η βάση του Διονυσιακού Κύματος· έτσι το κατάλαβα σε βάθος μελετώντας στα πόδια του Γκουρού μου «Αδολφάκι».

Ασφαλώς πάντοτε βρήκα βοήθεια κατά την μεταφυσική μου συνουσία. Εκείνος ο θεϊκός Guruji στον οποίον πλήρωσαν την αμοιβή του στον Ναό (δείτε κεφάλαιο 12) εκπλήρωσε τον λόγο που είχε υποσχεθεί.

Εκείνη η Μεγάλη Ψυχή με εξυπηρετούσε αστρικά κατά την διάρκεια της χημικής συνουσίας. Τον έβλεπα να κάνει δυνατά μαγνητικά περάσματα πάνω στο κοκκυγικό κόκαλό μου, στην σπονδυλική στήλη και στο επάνω μέρος του κεφαλιού μου.

Όταν το πύρινο ερωτικό φίδι των μαγικών μας δυνάμεων ξύπνησε για ν’ αρχίσει την πορεία του προς τα μέσα και προς τα επάνω, κατά μήκος του καναλιού του νωτιαίου μυελού, αισθάνθηκα τότε μεγάλη δίψα και έναν πολύ οξύ πόνο στον κόκκυγα που μου κράτησε αρκετές μέρες. Κατόπιν έγινε γιορτή προς τιμή μου στο Ναό. Ποτέ δεν έχω μπορέσει να ξεχάσω εκείνο το μεγάλο κοσμικό γεγονός...

Εκείνον τον καιρό κατοικούσα ειρηνικά σε ένα μικρό σπίτι, στην ακροθαλασσιά, στην τροπική ζώνη των παραλίων της Καραϊβικής...

Η άνοδος της Κουνταλίνι από σπόνδυλο σε σπόνδυλο πραγματοποιήθηκε πολύ σιγά σύμφωνα με τις αξίες της καρδιάς. Κάθε σπόνδυλος είναι πολύ απαιτητικός· από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε δύσκολες δοκιμασίες. Σαν αποδεικτικό βεβαιώνουμε: Δεν είναι δυνατή η άνοδος της Κουνταλίνι σε αυτόν ή τον άλλο σπόνδυλο εάν δεν έχουμε για τον σκοπό αυτό εκπληρώσει τις ηθικές προϋποθέσεις.

Στους Ανώτερους Κόσμους, αυτούς τους τριάντα τρεις σπόνδυλους τους ονομάζουν με συμβολικά ονόματα όπως: κανόνια, πυραμίδες, άγιες κάμαρες κ.τ.λ.

Η μυστικιστική άνοδος της Φλόγας της Αγάπης από σπόνδυλο σε σπόνδυλο και από τσάκρα σε τσάκρα, κατά μήκος του νωτιαίου καναλιού πραγματοποιήθηκε ασφαλώς επάνω στην βάση της Σεξουαλικής Μαγείας, περιλαμβανομένου του καθαγιασμού και της θυσίας.

Ο Μαχάτμα βοηθός μου πρόσφερε βοήθεια οδηγώντας μου την Ιερή Φωτιά από το κοκκυγικό οστούν -βάση της σπονδυλικής στήλης- μέχρι τον αδένα της επίφυσης, τοποθετημένος όπως είναι γνωστό από τους γιατρούς, στο επάνω μέρος του εγκεφάλου.

Αργότερα εκείνη η Μεγάλη Ψυχή έκανε να τρέξει με μεγάλη μαεστρία η ερωτική μου φλόγα ως την περιοχή του μεσόφρυδου.

Η Πρώτη Μύηση της Φωτιάς προήλθε σαν δεδομένο, όταν το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων ήρθε σε επαφή με το άτομο του Πατέρα, στο μαγνητικό πεδίο της ρίζας της μύτης.

Ήταν πραγματικά στην μυστικιστική ιεροτελεστία του τελευταίου δείπνου, όταν προσδιορίστηκε η κοσμική ημερομηνία της μύησης.

Το Άγιο Γκριάλ! Σαν ιερό αυτόφωτο απαστράπτει πυρωμένο πάνω στο τραπέζι του πασχαλινού συμποσίου.

Η αληθινή ιστορία αυτού του Ιερού Γκριάλ είναι γραμμένη στα άστρα και έχει το ξεκίνημα της, όχι στο Τολέδο όπως λέει ο Βόλφραμ ντε Έσχεμπαχ...

Οι κύριες γνωστές καταγωγές όλων αυτών των ιπποτικών παραδόσεων, που σχετίζονται με εκείνη του Αγίου Γκριάλ, είναι:

α) Η Historia Rerum in Partibus Transmarinis Gestarum του Guillermo de Tiro που πέθανε το 1184, έργο λατινικό, μεταφρασμένο στα γαλλικά με τίτλο Roman D’ Eracle και βιβλίο που χρησιμεύει σαν βάση στο Η Μεγάλη Υπερπόντιος Κατάκτηση, μεταφρασμένο από τα γαλλικά στα καστελιάνικα, στα τέλη του 8ου αιώνα ή αρχές του 9ου.

Σε αυτήν την κατάκτηση γίνεται σύνοψη των πέντε βασικών κλάδων που αναφέρονται στον κύκλο της πρώτης σταυροφορίας: La Chanso d’ Antiocha, La Chanson de Jerusalem, Les Chetiis (αιχμάλωτοι), Elias (ο Ιππότης του Κύκνου).

β) Ο Dolopathos του Juan de Haute-Seille, γραμμένο προς το 1190.

γ) Η Elioxa ή Heli-Oxa (Ηλιακή Δαμάλα) πρωτόγονο όνομα της Ινσομπέρτα ή Ίσις-Μπέρθα του Ιππότη του Κύκνου, έργο αυτό το τελευταίο μεγάλων αναλογιών, κατά τον Cayangos με το φημισμένο Amadiw de Gaula.

δ) Ο Πάρσιφαλ και ο Τιτουρέλ του Έσχεμπαχ.

ε) Ο Κόμης του Γκράαλ του Chretien de Troyes (1175), ο Lohegrin ή Swan-Ritter (Ο Ιππότης του Κύκνου), έργο ανώνυμου Βαυαρού του 13ου αιώνα δημοσιευμένο από τον Goeres το 1813.

στ) Το Τριστάνος και Ιζόλδη του Γοδεφρίδου του Στρασβούργου (1200-1220) και πόσοι «Τριστάνοι» ανάλογοι κυκλοφορούν στην λογοτεχνία.

ζ) Το «Αναζήτηση του Αγίου Γκριάλ» με τα θαυμαστά γεγονότα του Λανζαρότ και του Γκαλάζ, του γιου του, (12ος αιώνας) με όλα του τα συμφωνικά έργα.

Εγώ περίμενα με άπειρη ανυπομονησία την ημερομηνία και την ώρα της μύησης. Επρόκειτο για ένα 27 αγιότατο...

Ήθελα μια μύηση σαν εκείνη που έλαβε ο διοικητής Μοντενέρο στον ναό του Καπουλτέπεκ, ή όπως του Γκινές ντε Λάρα, ο Ντέβα μετενσαρκωμένος, που είχε σε εκείνο το Άγιο των Αγίων ή Adyita των Ναϊτών Ιπποτών στην εξαιρετική νύχτα μιας σεληνιακής έκλειψης.

Η περίπτωση μου όμως ήταν πραγματικά πολύ διαφορετική και παρ’ όλο που φαίνεται απίστευτο την νύχτα της μύησης ένοιωσα απογοητευμένος.

Αναπαυόμενος με αγωνία απέραντη στο σκληρό μου κρεβάτι, μέσα σε μια καλύβα στην ακροθαλασσιά, πέρασα την νύχτα ξάγρυπνος περιμένοντας άχρηστα...

Η ιέρεια σύζυγος μου κοιμόταν, ροχάλιζε, και καμιά φορά κουνιόταν στο κρεβάτι της ή πρόφερε ασυνάρτητες λέξεις...

Η θάλασσα με τα φουρτουνιασμένα της κύματα χτυπούσε στην ακρογιαλιά μουγκρίζοντας τρομακτικά, σαν να διαμαρτυρόταν...

Ξημέρωσε και τίποτα! Τίποτα! Τίποτα! Τι σκυλίσια νύχτα, Θεέ μου! Βοήθα με Θεέ μου και Παναγία μου!

Τι πνευματικές και ηθικές καταιγίδες έπρεπε να πειραματιστώ εκείνες τις θανάσιμες νυχτερινές ώρες!

Πραγματικά δεν υπάρχει Ανάσταση χωρίς θάνατο, ούτε κανένα ξημέρωμα στην φύση (ούτε στον άνθρωπο) χωρίς να προηγούνται τα σκοτάδια, θλίψεις και νυχτερινές ατονίες που κάνουν πιο λατρευτό το φως τους. Όλες μου οι αισθήσεις βάλθηκαν σε δοκιμασία, βασανισμένες με θανάσιμες αγωνίες, που με έκαναν να αναφωνήσω: «Πατέρα μου! Αν είναι δυνατόν πάρε από μένα το ποτήρι αυτό, όμως ας μη γίνει το θέλημα μου αλλά το δικό σου».

Βγαίνοντας ο ήλιος σαν αναμμένη σφαίρα, που φάνηκε να ξεπηδάει μέσα από τον ταραγμένο ωκεανό, ξύπνησε η Λιτελάντες λέγοντάς μου:

-Θυμάστε την γιορτή που σας έκαναν εκεί επάνω; Λάβατε την μύηση…

-Πώς; Μα τι είναι αυτά που λέτε; Γιορτή; Μύηση; Ποια; Εγώ το μονό που ξέρω είναι το ότι έχω περάσει μια νύχτα πιο πικρή κι από την χολή.

-Τι -φώναξε η Λιτελάντες έκπληκτη- τότε δεν φέρατε στο φυσικό μυαλό σας καμία ανάμνηση; Δεν θυμάστε για την Μεγάλη Αλυσίδα; Ξεχάσατε τα λόγια του Μεγάλου Δοκιμαστή;

Στεναχωρημένος με τέτοιες ερωτήσεις ρώτησα την Λιτελάντες λέγοντας:

-Τι μου είπε το Μεγάλο Ον;

-Σας προειδοποίησε -είπε η Γυναίκα-Μύστης- ότι από σήμερα θα έχετε διπλή ευθύνη για τις διδασκαλίες που δίνετε στον κόσμο. Επιπλέον -είπε η Λιτελάντες- σας έντυσε με χιτώνα από άσπρο λινό των Μυστών της Απόκρυφης Αδελφότητας και σας παρέδωσε το Πυρογενές Σπαθί.

Α! Τώρα καταλαβαίνω. Την ώρα που εγώ περνούσα τόσες πίκρες στο κρεβάτι μου, του ασκητή και αναχωρητή, το πραγματικό μου Εσωτερικό Είναι ελάμβανε την κοσμική Μύηση.

Βοήθα με θεέ και Παναγία! Όμως τι μου συμβαίνει; Γιατί είμαι τόσο δυσκίνητος; Πεινάω λίγο· μου φαίνεται ότι είναι ώρα να σηκωθούμε για το πρωινό...

Λίγα λεπτά αργότερα, η Λιτελάντες έβαζε στην κουζίνα λίγα ξερά ξύλα που θα χρησίμευαν σαν καύσιμο για να ανάψει φωτιά...

Το πρόγευμα ήταν εξαίσιο· έφαγα με μεγάλη όρεξη μετά από μια τόσο οδυνηρή νύχτα...

Μια καινούργια ημέρα ρουτίνας, εργάστηκα όπως πάντα για να κερδίσω το καθημερινό μου ψωμί, ξεκουράστηκα στο κρεβάτι μου γύρω στις δώδεκα το μεσημέρι...

Βέβαια, δεν είχα κοιμηθεί καθόλου και μου φάνηκε δίκαιο μια μικρή ανάπαυση. Επιπλέον αισθανόμουν ένα σφίξιμο στην καρδιά...

Δεν είχα λοιπόν δυσκολία να ξαπλώσω στο κρεβάτι σε θέση ραχοκοκαλιάς, δηλαδή, θέση ανάσκελα και με το σώμα τελείως χαλαρωμένο...

Ξαφνικά, και ενώ βρισκόμουν ξύπνιος, βλέπω ότι κάποιος μπαίνει στο δωμάτιο μου· τον αναγνωρίζω, είναι ένας Τσέλα της Αξιοσέβαστης Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας...

Εκείνος ο μαθητής κρατούσε ένα βιβλίο στα χέρια του· ήθελε να με ρωτήσει και να ζητήσει κάποια εξουσιοδότηση...

Όταν θέλησα να απαντήσω, μίλησα με τέτοια φωνή που μου φάνηκε παράδοξη σε μένα τον ίδιο. Ο Άτμαν απαντώντας δια μέσου του δημιουργικού λάρυγγα, είναι τρομερά θεϊκός.

-Πήγαινε -του είπε το Πραγματικό μου Είναι- εκπλήρωσε την αποστολή που σου έχω συστήσει». Ο Τσέλα αποσύρθηκε ευχαριστημένος...

Αχ! Πόσο αλλαγμένος έμεινα... Τώρα ναι! Τώρα καταλαβαίνω! Ήταν αυτό που αναφώνησα μετά την αναχώρηση του Τσέλα.

Χαρούμενος σηκώθηκα από το σκληρό κρεβάτι για να κουβεντιάσω με την Λιτελάντες, έπρεπε να της διηγηθώ αυτό που συνέβη...

Αισθάνθηκα κάτι το υπερθετικό, σαν στο εσωτερικό της συνείδησής μου να είχε γίνει μια αλλαγή ριζική, μεταβατική, τύπου θεϊκού, εσωτεριστικού...

Ποθούσα για την καινούργια νύχτα. Εκείνη η τροπική ημέρα ήταν για μένα σαν τον Προθάλαμο της Σοφίας. Το συντομότερο δυνατόν εγώ ήθελα να δω την πύρινη μπάλα να βυθίζεται μια ακόμα φορά στα φουρτουνιασμένα νερά του ωκεανού...

Όταν το φεγγάρι άρχισε να ασημώνει τα ταραγμένα νερά της Καραϊβικής, σε εκείνες τις στιγμές που τα πουλιά του ουρανού μαζεύονται στις φωλιές τους, έπρεπε τότε να ειδοποιήσω την Λιτελάντες να τελειώσει τις οικιακές δουλειές της γρήγορα...

Εκείνο το βράδυ πέσαμε στο κρεβάτι πιο νωρίς από το συνηθισμένο. Εγώ ποθούσα κάτι· βρισκόμουν σε κατάσταση έκστασης...

Ξαπλωμένος πάλι στο σκληρό κρεβάτι του ασκητή και αναχωρητή, σ’ αυτήν την ινδοστανική ασάνα νεκρού ανθρώπου –σε στάση ραχοκοκαλιάς, ανάσκελα, το σώμα χαλαρό, τα μπράτσα κατά μήκος των πλευρών μου, το πόδια ενωμένα στις φτέρνες και τα δάχτυλα ανοιχτά σαν βεντάλια- περίμενα σε κατάσταση επάγρυπνος αντίληψης, επάγρυπνος του τι γίνεται.

Ξαφνικά, σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, θυμήθηκα ένα μακρινό βουνό. Αυτό που έγινε μετά ήταν αναπάντεχο, πρωτοφανές...

Βρέθηκα στιγμιαία εκεί, στην μακρινή κορυφή, πολύ μακριά από το σώμα, από τις συγκινήσεις και τον νου.

Ο Άτμαν χωρίς δεσμά, μακριά από το πυκνό του σώμα και σε απουσία των υπερευαίσθητων οχημάτων...

Αυτές τις στιγμές του Σάματι, η Κοσμική Μύηση που έλαβα την προηγούμενη νύχτα, ήταν για μένα ένα χειροπιαστό γεγονός, μια ωμή, ζωντανή πραγματικότητα που δεν χρειαζόταν καν να θυμηθώ...

Όταν ακούμπησα το δεξί μου χέρι στην χρυσαφένια ζώνη, ευτυχής μπόρεσα να διαπιστώσω ότι εκεί βρισκόταν το Πυρογενές Σπαθί, ακριβώς στο δεξιό μέρος...

Όλα τα στοιχεία που μου είχε δώσει η Λιτελάντες είχαν αποδειχθεί πολύτιμα. Πόσο ευτυχής αισθανόμουνα τώρα σαν Άνθρωπος Πνεύμα! Ντυμένος βέβαια με τον χιτώνα από άσπρο λινό...

Εντελώς μεθυσμένος διονυσιακά ρίχτηκα στο απέραντο αστρικό Άπειρο, ευτυχής απομακρύνθηκα από τον πλανήτη Γη...

Βυθισμένος μέσα στον Ωκεανό του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής, δεν θέλησα να γυρίσω σε αυτήν την κοιλάδα της πίκρας και τότε επισκέφτηκα πολλές πλανητικές κατοικίες...

Όταν πάτησα απαλά σε έναν πλανήτη γιγάντιο του αμετάβλητου άπειρου, ξεθηκαρώνοντας το πυρογενές μου σπαθί, φώναξα:

-Εγώ επικρατώ σε όλο αυτό.

-Ο Άνθρωπος είναι καλεσμένος να είναι κυβερνήτης για όλη την δημιουργία, απάντησε ένας Ιεροφάντης που βρισκόταν δίπλα μου.

Θηκάρωσα το πυρογενές σπαθί μέσα στην χρυσή θήκη του και βυθιζόμενος ακόμα πιο μέσα στα κοιμισμένα νερά της Ζωής, πραγματοποίησα μια σειρά από επικλήσεις και πειράματα εξαιρετικά.

-Βουδικό σώμα, έλα προς εμένα!

Υπακούοντας στην επίκληση μου ήρθε προς εμένα η Ωραία Ελένη, η Τζινέμπρα η Βασίλισσα των Χίνας, η πολυαγαπημένη μου Πνευματική Ψυχή.

Εκείνη μπήκε μέσα μου κι εγώ σε εκείνη. Και μεταξύ μας σχηματίσαμε εκείνο το περίφημο Άτμαν-Μπούδι, για το οποίο μιλά τόσο η ανατολίτικη θεοσοφία.

Δικαιολογημένα έχει ειπωθεί πάντα ότι το Μπούδι (Πνευματική Ψυχή) είναι σαν ένα ποτήρι από διάφανο και λεπτό αλάβαστρο, μέσα στο οποίο καίει η ψυχή του Πράνα. (Άτμαν).

Συνεχίζοντας διαδοχικά εκείνες τις πρωτότυπες επικλήσεις που γίνονταν από το ίδιο το βάθος του Χάους, κάλεσα τότε την Ανθρώπινη Ψυχή μου, λέγοντας:

-Αιτιατό σώμα, έλα προς εμένα!

Εγώ είδα την Ανθρώπινη Ψυχή μου ντυμένη ένδοξα με το αιτιατό όχημα (θεοσοφικό ανώτερο Μάνας). Πόσο ενδιαφέρουσα κατάληξε εκείνη η στιγμή στην οποία η Ανθρώπινη Ψυχή μου μπήκε ευτυχισμένη μέσα μου!...

Εκείνες τις στιγμές ολοκλήρωνα σε μορφή εξαιρετικά φωτισμένη εκείνη την θεοσοφική τριάδα γνωστή με τους σανσκριτικούς όρους Άτμαν-Μπούδι-Μάνας.

Αναντίρρητα ο Άτμαν, δηλαδή ο Εσώτερος, έχει δύο Ψυχές. Η πρώτη είναι η Πνευματική Ψυχή (Μπούδι), που είναι θηλυκή. Η δεύτερη είναι η Ανθρώπινη Ψυχή (ανώτερο Μάνας) που είναι αρσενική.

Αργότερα, μεθυσμένος από έκσταση κάλεσα την διάνοια μου έτσι:

-Διανοητικό σώμα, έλα προς εμένα!

Πολλές φορές έπρεπε να επαναλάβω την επίκληση, όμως ο νους είναι αργός στην υπακοή, αλλά τελικά παρουσιάστηκε με μεγάλο σεβασμό λέγοντας: «Κύριε, είμαι εδώ, έχω έλθει στο κάλεσμα σου, συγχώρεσε με που έχω αργήσει! Εκτέλεσα καλά τις διαταγές σου;»

Τη στιγμή που πήγαινα να απαντήσω βγήκε από το βαθύ εσωτερικό μου, η επίσημη φωνή της Πυθαγόρειας Μονάδας μου λέγοντας: «Ναι!... υπάκουσες καλά, να μπεις».

Εκείνη η φωνή ήταν σαν αυτή του Ruach Elohim που κατά τον Μωυσή, όργωνε τα Νερά στην ανατολή της Ζωής...

Δεν είναι περιττό να πω με μεγάλη έμφαση ότι τελείωσα εκείνες τις επικλήσεις καλώντας το αστρικό σώμα. Κι αυτό επίσης καθυστέρησε λίγο να έρθει στο εσωτεριστικό μου κάλεσμα, τελικά όμως μπήκε μέσα σε μένα.

Ξαναντυμένος πια με τα υπερευαίσθητα οχήματα θα είχα μπορέσει να καλέσω από το χάος ή την Πρωτόγονη Άβυσσο το φυσικό μου σώμα, που εκείνες τις στιγμές βρισκόταν στο σκληρό κρεβάτι του ασκητή και αναχωρητή, και είναι φανερό ότι και αυτό το σώμα επίσης θα είχε προστρέξει στο κάλεσμα μου.

Αυτό ποτέ δεν είναι κάτι το αδύνατο: Το φυσικό μου σώμα που αυτές τις στιγμές τις τόσο ενδιαφέρουσες βρισκόταν ξαπλωμένο στο σκληρό κρεβάτι, με την βοήθεια της τέταρτης μορφής της Ντέβι Κουνταλίνι, θα μπορούσε να έχει εγκαταλείψει την τρισδιάστατη περιοχή του Ευκλείδη για να έρθει στο κάλεσμα μου.

Όμως προτίμησα τότε να αναδυθώ από μέσα από αυτό το Κενό -κατά την έννοια του πλήρους διαστήματος του απεριόριστου και βαθιού- για να επιστρέψω στον πλανήτη Γη...

Έμοιαζα εκείνες τις στιγμές μια μοναχική ακτίνα αναδυόμενη από την Άβυσσο της Μεγάλης Μητέρας...

Ο γυρισμός σε αυτόν τον πλανήτη της πίκρας τον κυβερνώμενο από σαράντα οκτώ νόμους έγινε σχετικά γρήγορα.

Ειλικρινά και χωρίς περιστροφές δηλώνω: Με πλήρη αυτοσυνείδηση επέστρεψα στο φυσικό μου σώμα εισχωρώντας μέσα σε αυτό το τελευταίο από εκείνη την θαυμάσια είσοδο της Ψυχής που αναφέρεται από τον Ντεκάρτ. Αναφέρομαι στον αδένα της επίφυσης.

Είναι κρίμα το ότι η Καρτεσιανή Φιλοσοφία αγνοεί αυτό που είναι η Αντικειμενική Γνώση.

Οπωσδήποτε αυτό το είδος αγνής γνώσης είναι κατορθωτό για τις γνωστικές μου ικανότητες, έχω μπορέσει να γράψω αυτές τις γραμμές για το καλό των πολυαγαπημένων μας αναγνωστών...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Αναντίρρητα μπορούμε και μέχρι που πρέπει να διαβεβαιώσουμε με μεγάλη έμφαση την υπερβαίνουσα και υπερβατική ύπαρξη δύο κλασσικών τύπων αποκρυφισμού.

Από όλο το ποικίλο σύνολο των ιστορικών και προϊστορικών διαδικασιών, σχετιζόμενων με την Γη και τις ανθρώπινες φυλές της, μπορούμε να συμπεράνουμε δύο μορφές αποκρυφισμού, να ξέρουμε:

α) Έμφυτος Αποκρυφισμός.

β) Σχολαστικός Αποκρυφισμός.

Το πρώτο από αυτά τα δύο ρεύματα είναι ασφαλώς προκατακλυσμιαίο· το δεύτερο είναι τελείως μετακατακλυσμιαίο.

Τις ακριβείς παραλλήλους από αυτές τις δυο απόκρυφες μορφές διατυπωμένες με σαφήνεια, θα πρέπει να τις ανακαλύψουμε με διορατικότητα στις εξής δύο εκφράσεις του Νόμου:

α) Νόμος Φυσικός και Παραδείσιος. (Γνώση των θεών).

β) Νόμος γραπτός. Δευτερονόμιο. (Νόμος δεύτερος και πιο κατώτερος).

Είναι γραμμένο με πύρινους χαρακτήρες στο Βιβλίο της Ζωής ότι όταν οι Γιοι του Θεού δηλαδή, των Ελοχείμ ή των Χίνας γνώρισαν τις κόρες των ανθρώπων, επήλθε τρομερή η τρομακτική καταστροφή της Ατλαντίδος ή του Παγκόσμιου Κατακλυσμού (Γένεσις κεφάλαιο 6). Τότε έπαψε να υπάρχει η υπέροχη αυτοκρατορία του πρώτου Νόμου και έφτασε ο καιρός του Δευτερονομίου ή δεύτερου Νόμου.

Είναι πολύ χειροπιαστή και σαφής η τρομερή ατέλεια του γραπτού Νόμου. βασανισμός για τους μεγάλους ανθρώπους λόγω των τρομερών περιορισμών του ίδιου και σιδερένια κηδεμονία για τους μικρούς.

Ο Μωυσής, ο μεγάλος ιερός αρχηγός του Ισραηλινού λαού, συγκεντρώνοντας το λαό του στην πεδιάδα του Μωάβ, εκθέτει στην κρίση όλων τα εξαίρετα θαύματα τα οποία ο Κύριος είχε ετοιμάσει προς χάριν του από τον καιρό που είχαν κάνει την πρώτη συμμαχία στο βουνό Σινά, και επαναλαμβάνει τον Νόμο με νέες εικονογραφήσεις, αναγγέλλοντας τρομερές προειδοποιήσεις κατά των παραβατών του και υποσχόμενος δίκαιες ανταμοιβές και ευτυχίες όλων των ειδών γι’ αυτούς που θα τον τηρούσαν πιστά.

Ο Μωυσής μεταμορφωμένος στο όρος Νέμπο, μετά αφού ευλόγησε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, θαυμάζει την Γη της Επαγγελίας, τα Ηλύσια Πεδία ή κόσμο των Χίνας, την γη που πηγάζει μέλι και γάλα, τον κόσμο τον αιθερικό, την τέταρτη διάσταση...

Ο Μωυσής δεν πέθανε όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι. εξαφανίστηκε στο όρος Νέμπο. Ποτέ δεν βρέθηκε το πτώμα του, τι απόγινε;

Ο Μωυσής γύρισε στην ευτυχισμένη γη των τραγουδιών των Βορείων και των Δρυίδων, έγινε Χίνας, μεταβλήθηκε σε κάτοικο του Παραδείσου...

Με πλήρη διαύγεια μπορέσαμε να διαπιστώσουμε σε ολοκληρωτική μορφή, το καθάριο και τελειωτικό γεγονός, ότι είναι ακριβώς εκεί, στον μεταπεριθωριακό κόσμο, στην τέταρτη διάσταση, όπου μέχρι τώρα κατοικούσαν οι ευτυχισμένοι άνθρωποι της αρχαίας Αρκαδίας...

Αναφέρομαι συγκεκριμένα στις ανθρωπότητες τις παραδεισιακές των αρχαίων καιρών.

Όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αποκεφαλίστηκε, ο Μεγάλος Καμπίρ Ιησούς φεύγει με ένα πλοίο «σε ένα μέρος έρημο και απομονωμένο», δηλαδή, στην γη των Χίνας, στην τέταρτη συντεταγμένη του πλανήτη μας Γη και είναι εκεί όπου κάνει με το πλήθος το θαύμα των πέντε ψωμιών και δύο ψαριών, από τα οποία έφαγαν όχι λιγότεροι από πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να υπολογίσουμε γυναίκες και παιδιά, περισσέψανε δε και δώδεκα καλάθια με κομμάτια (Ibid XIV, 15-21).

Είναι έκδηλο ότι ο Μεγάλος Γνωστικός Ιερέας Ιησούς, έπρεπε να βάλει επίσης τα πλήθη στην τέταρτη διάσταση με τον φανερό σκοπό να πραγματοποιήσει το θαύμα του...

Αρχαίες Ιρλανδέζικες παραδόσεις, που παραδόθηκαν σοφά στα εξαίσια τραγούδια των βάρδων ή νορδικών ραψωδών, μιλούν με δίκιο για ένα εξαίσιο λαό τον Cainita ή Inca, δηλαδή τους Ιερούς βασιλείς, καλούμενους από τους Tuatha de Danand, ικανότατους σε όλων των ειδών τις μαγικές τέχνες που έμαθαν στην Θήβα.

Προφανώς πρόκειται για μια μεγάλη πόλη Xina, πρότυπο του «περιπλανώμενου Ιουδαίου», ενός ακούραστου ταξιδευτή.

Οι Tuatha de Danand διατρέξανε τις Μεσογειακές χώρες μέχρι να φτάσουν στην Σκανδιναβία, όπου ίδρυσαν, μια πόλη Σεληνιακή, άλλη Ηλιακή και επί πλέον τέσσερις μαγικές πόλεις. Φθάνοντας ξανά οι Tuatha de Danand στην Ιρλανδία, αποβιβάστηκαν στο νησί αυτό, όπως ο Αινείας στην Κάρταγο, προστατευμένοι από μια μαγική πυκνή ομίχλη (ή πέπλο της Ίσιδας της τέταρτης διάστασης που τους κάλυπτε).

Με άλλα λόγια, μπορούμε να πούμε ότι οι Tuatha de Danand έφθασαν στην Ιρλανδία δια μέσου της τέταρτης διάστασης. Είναι γραμμένη σε παλιά χρονικά η πολύ διάσημη μάχη της Μαντούρα, όπου εκείνοι δοξάστηκαν κατανικώντας τους σκοταδιστικούς Φίρ-Μπόλγκς.

Ήταν, πράγματι, τόσο μεγάλη η λαμπρότητα των Tuatha de Danand, τόσο ισχυρός και πολυάριθμος ο στρατός τους, που οι πεδιάδες γέμιζαν από ορδές πολεμιστών εκτεινόμενες μέχρι τις περιοχές όπου κρύβεται ο ήλιος φεύγοντας η ημέρα. Οι ήρωές τους έγιναν αθάνατοι μπροστά στην Τάρα, την μαγική πρωτεύουσα της Ιρλανδίας.

Οι Tuatha de Danand δεν έφθασαν στην Έριμ με κανένα γνωστό πλοίο, ούτε κανείς κατόρθωσε να προσδιορίσει ξεκάθαρα εάν ήταν άνθρωποι γεννημένοι στην Γη ή είχαν κατεβεί από τους ουρανούς, ούτε εάν επρόκειτο για δαιμονικές μονάδες ή για κανένα καινούριο έθνος, που δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να είναι ανθρώπινοι, αν από τις φλέβες τους δεν έτρεχε το αίμα του Μπερτάχ, του ακούραστου, του ιδρυτή της πρωτόγονης Ceinne.

Μόλις έγινε η μεγάλη καταστροφή της Ατλαντίδος, οι Tuatha de Danand μπήκαν μέσα στην τέταρτη διάσταση οριστικά.

Στην αιθέρια περιοχή του πλανήτη μας Γη, κατοικούν ευτυχισμένες μερικές ανθρώπινες φυλές. Αυτοί οι άνθρωποι, ακόμα και στις σημερινές μέρες της τόσης πίκρας, ζουν ακόμα σε παραδεισένια κατάσταση. Στην τέταρτη συντεταγμένη του πλανήτη μας Γη, υπάρχουν πολλές μαγικές πόλεις υπέρλαμπρης ομορφιάς...

Στην τέταρτη κάθετο της Γης μπορούμε να ανακαλύψουμε τους στοιχειώδεις παραδείσους της Φύσης, με όλους του ναούς τους, πεδιάδες, λίμνες γοητευτικές και γαίες των Χίνας.

Ασφαλώς είναι εκεί, στην Γη της Επαγγελίας όπου μπορούμε ακόμα να συναντήσουμε ευτυχισμένους, τον έμφυτο Αποκρυφισμό και τον Νόμο της Φύσης και του Παραδείσου...

Εκείνοι οι Χίνας, οι μακάριοι που ευτυχισμένοι κατοικούν στα Ηλύσια Πεδία, στην γη που πηγάζει γάλα και μέλι, δεν πέφτουν βέβαια κάτω από την κυριαρχία του Δευτερονομίου ή δεύτερου Νόμου που τόσο βασανίζει τους θνητούς...

Ασφαλώς τα πλήθη Χίνας, όπως εκείνα τα γνωστά σαν Tuatha de Danand ζουν ευτυχισμένα στην Εδέμ κάτω από την κηδεμονία του πρώτου Νόμου. Οι Tuatha de Danand είχαν πάντα μαζί τους τέσσερα μαγικά εσωτεριστικά σύμβολα, κατά μήκος των τόπων που περνούσαν στις ιστορικές εξόδους τους:

α) Μια γιγαντιαία κούπα, ή Γκριάλ (σύμβολο ζωντανό της θηλυκής μήτρας).

β) Ένα τεράστιο Ακόντιο από καθαρό σίδερο (αρσενικό φαλλικό σύμβολο).

γ) Ένα μεγάλο Πυρογενές Σπαθί (σύμβολο της Σεξουαλικής φωτιάς).

δ) Την Πέτρα της Αλήθειας (σύμβολο της σεξουαλικής, Φιλοσοφικής πέτρας).

Εάν ο Μωυσής, ο μεγάλος Εβραίος αρχηγός, είχε αγνοήσει το βαθύ νόημα αυτών των τεσσάρων μαγικών συμβόλων, ποτέ δεν θα είχε καταφέρει να μετατραπεί σε Χίνα, στο όρος Νέμπο.

Έτσι το κατάλαβα εγώ όταν γονατισμένος μπροστά στον Λόγο του ηλιακού συστήματος, του ζητούσα με πλήρη ταπεινότητα, την είσοδο στην Δεύτερη Μύηση της Φωτιάς...

Αδύνατον να ξεχάσω εκείνες τις στιγμές κατά τις οποίες ο Ευλογημένος ανέθεσε σε έναν ειδικό την άγια αποστολή να οδηγήσει σοφά από την σπονδυλική μου στήλη τον Δεύτερο Βαθμό της Δύναμης της Φωτιάς...

Εγώ ήθελα να γνωρίσω σε βάθος τα μυστήρια της τέταρτης συντεταγμένης και να εισχωρήσω νικητής στην Γη της Επαγγελίας.

Χρειαζόμουνα επειγόντως, χωρίς αναβολή, να ανοικοδομήσω τις πύρινες δυνάμεις στον αιθερικό ζωτικό μου πάτο...

Όταν το Δεύτερο Φίδι ξύπνησε για να αρχίσει το ανέβασμά του προς τα μέσα και προς τα επάνω κατά μήκος του αιθέριου νωτιαίου μυελού, έγινα δεκτός στον Ναό με μια μεγάλη κοσμική γιορτή.

Ο ειδικός Χίνα με βοηθούσε κατά την διάρκεια της μεταφυσικής συνουσίας. Η Λιτελάντες και εγώ αντιλαμβανόμασταν με την έκτη αίσθηση. Προφανώς δεν ήμουν εγκαταλειμμένος. Ο Χίνα με βοηθούσε με δυνατά μαγνητικά περάσματα που πήγαιναν από τον κόκκυγα μέχρι τον αδένα της επίφυσης...

Εκείνος ο Δάσκαλος είχε ρίξει πάνω στους ώμους του μια μεγάλη ηθική ευθύνη, θα έπρεπε να οδηγήσει επιδέξια την Ζωντανή και Φιλοσοφική Φωτιά κατά μήκος του καναλιού του νωτιαίου μυελού του περίφημου θεοσοφικού Lingam Sarira (ζωτικό βάθος του ανθρώπινου οργανισμού).

Προφανώς αυτό το όχημα είναι μονάχα το ανώτερο τμήμα του φυσικού σώματος, η τετραδιαστατική όψη του φυσικού μας σώματος.

«Αυτή η μύηση είναι πολύ πιο κοπιαστική»· έτσι μου είχε πει ο Λόγος του ηλιακού μας συστήματος· όμως εγώ ποθούσα με απέραντες ανησυχίες να γνωρίσω τα μυστήρια του αιθέριου κόσμου· να εισχωρήσω στην Γη της Επαγγελίας.

Το λαμπρό ανέβασμα του Δεύτερου Πύρινου Φιδιού στο μήκος του καναλιού του μυελού, από σπόνδυλο σε σπόνδυλο και από τσάκρα σε τσάκρα, έγινε πολύ αργά σύμφωνα με τις αξίες της καρδιάς. Κάθε σπόνδυλος αιθερικού τύπου περικλείει ορισμένες αρετές· ασφαλώς θα πρέπει να μας δοκιμάσουν πριν φθάσουμε σε αυτόν ή εκείνο τον σπόνδυλο. Να θυμηθούμε ότι ο χρυσός δοκιμάζεται με την φωτιά και η αρετή με τον πειρασμό.

Τα πόδια των θρόνων των θεών έχουν ζωικές μορφές.

Οι σκοταδιστές επιτίθενται αδιάκοπα σε εκείνους που προσπαθούν να φθάσουν σε οποιονδήποτε βαθμό της απόκρυφης μασονίας στην σπονδυλική στήλη. «Ο Ουρανός καταλαμβάνεται με επίθεση, οι γενναίοι τον έχουν κατακτήσει».

Στην χώρα των χιλίων και μιας νυχτών υπάρχουν επίσης μυστικοί δείπνοι, εγώ βρέθηκα σε έναν τέτοιο δείπνο. Εμάς τους καλεσμένους μας περιποιήθηκαν κύκνοι άσπιλης λευκότητας στις ακτές μιας κρυστάλλινης λίμνης...

Σε άλλη ευκαιρία μου διδάχτηκε ο εξής Κοσμικός Νόμος: «Ποτέ μην ανακατεύεις μέσα στο ίδιο σπίτι αντίρροπες δυνάμεις, γιατί από την ανάμιξη των αντιθέτων ρευμάτων παράγεται μια Τρίτη δύναμη, η οποία είναι για όλους καταστροφική».

Το ζωτικό σώμα αποτελείται από τέσσερις αιθέρες:

α) Φωτεινός Αιθέρας

β) Αντανακλαστικός Αιθέρας

γ) Χημικός Αιθέρας

δ) Αιθέρας Ζωής

Ο πρώτος από αυτούς τους αιθέρες συναντιέται στενά συνδεδεμένος με τις διάφορες λειτουργίες της θέλησης και της φαντασίας.

Ο δεύτερος συσχετίζεται μυστικά με όλες τις αντιλήψεις των αισθήσεων και υπεραισθήσεων.

Ο τρίτος είναι η βάση όλων των βιοχημικών διεργασιών του οργανισμού.

Ο τέταρτος χρησιμεύει σαν διάμεσος στις δυνάμεις που δουλεύουν με τις διαδικασίες της αναπαραγωγής της φυλής.

Κατά την διάρκεια της Δεύτερης Μύησης της Φωτιάς έμαθα να απελευθερώνω τους δύο πρώτους αιθέρες για να ταξιδεύω με αυτούς μακριά από το φυσικό μου σώμα.

Ασφαλώς οι αντιλήψεις διόρασης και διακοής, εντείνονται εξαιρετικά όταν κάποιος απορροφά στο αστρικό του σώμα τους ανωτέρους αιθέρες.

Αυτοί οι αιθέρες μας επιτρέπουν να φέρουμε στον φυσικό εγκέφαλο το σύνολο των υπερευαίσθητων αναμνήσεων.

Η ζωντανή εσωτεριστική εξήγηση που με παραστατικό τρόπο θα μου δινόταν σχετικά με τον μυστικιστικό αποκεφαλισμό, ήταν πραγματικά εξαιρετική...

Ήμουν καλεσμένος σε μια μακάβρια γιορτή και αυτό που είδα στο τραγικό τραπέζι επάνω, ήταν πραγματικά ανατριχιαστικό. Ένα βέβηλο ματωμένο κεφάλι βαλμένο επάνω σε ένα ασημένιο δίσκο, γαρνιρισμένο όλο με κάτι που καλύτερα είναι να σωπάσω…

Είναι φανερή η βαθειά σημασία του: Το ζωώδες Εγώ, ο εαυτός μας, ο εαυτός μου, πρέπει να αποκεφαλιστεί...

Από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε με μεγάλη επιτυχία, το βέβαιο και ξεκάθαρο γεγονός ότι η κεφαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή μέσα στον ασημένιο δίσκο κατέχει πραγματικά την ίδια σημασία...

Ασφαλώς ο Ιωάννης ο Πρόδρομος μας δίδαξε αυτήν την τρομερή αλήθεια, ανεβαίνοντας στο βωμό της ανώτατης θυσίας...

Σκαλίζοντας παλιά κείμενα με την μανία του ασκητή στο κελί του, ανακαλύψαμε τα παρακάτω: Οι Ναζαρηνοί ήταν γνωστοί σαν Βαπτιστές, Σαβήνοι και Χριστιανοί του Αγίου Ιωάννη. Το πιστεύω τους ήταν ότι ο Μεσσίας δεν ήταν γιος του θεού, αλλά απλώς ένας προφήτης που θέλησε να ακολουθήσει τον Ιωάννη.

Ο Ωριγένης (τόμος 2, σελ. 150) παρατηρεί ότι «υπάρχουν μερικοί που λένε ότι ο Ιωάννης ήταν ο Χρισμένος (Χριστός)».

«Όταν οι μεταφυσικές αντιλήψεις των γνωστικών, που έβλεπαν στον Ιησού τον Λόγο και τον Χρισμένο, άρχισαν να κερδίζουν έδαφος, οι πρωτόγονοι Χριστιανοί χωρίστηκαν από τους Ναζαρηνούς, οι οποίοι κατηγορούσαν τον Ιησού ότι παρέφθειρε τις διδασκαλίες του Ιωάννη και ότι άλλαξε με άλλον την βάφτιση στον Ιορδάνη» (Ναζαρηνός Κώδικας, 2, σελ. 109).

Δεν θεωρώ περιττό να τονίσω με μεγάλη έμφαση το σπουδαίο γεγονός ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν κι αυτός ένας Χριστός. Από το άλλο μέρος, θεωρούμενοι από την άποψη του Λόγου (Τέλεια Πολλαπλή Μονάδα), μπορούμε να πούμε ότι έχει σώσει εκείνους που έχουν πεθάνει στον εαυτό τους, εκείνους που έχουν αποκεφαλίσει το ζωώδες Εγώ τους και έχουν νικήσει το βασίλειο των σκοταδιών ή κόλαση.

Σαν συνέπεια ή συμπέρασμα, όλα αυτά τα κατάλαβα ολοκληρωτικά, τέλεια, όταν είδα το μακάβριο τραπέζι στην αίθουσα του συμποσίου...

Όταν εγκατέλειψα εκείνο το ασυνήθιστο και χαώδες άντρο, οι Μύστες της Απόκρυφης Αδελφότητας μου έδωσαν ένα ωραίο δώρο.

Επρόκειτο για ένα πολύ μικρό όργανο μαγείας, με το οποίο μπορώ να ενεργήσω σαν θεουργός χρησιμοποιώντας την πλαστική.

Όσοι έχουν δει τις φωτογραφίες μου μπορούν να εξακριβώσουν από μόνοι τους, το γεγονός ότι θεληματικά χειρίζομαι την πλαστική.

Διάφορες μορφές του προσώπου μου συνταράζουν τους καλύτερους φωτογράφους μου όμως ομολογώ ειλικρινά και χωρίς περιστροφές ότι δεν είμαι εγώ που έχω αυτήν την δύναμη αλλά ο Εσώτερος, το Πραγματικό εσωτερικό μου Είναι, ο Άτμαν ο Άφατος. Αυτός ενεργεί επάνω στην πλαστική όταν είναι απαραίτητο...

Το ασήμαντο άτομο μου δεν αξίζει τίποτα, το Έργο είναι το παν. Εγώ ασφαλώς δεν είμαι παρά ένα απλό σκουλήκι της λάσπης της γης.

Εάν έγραφα με λεπτομέρειες όλα όσα εμείς οι μυστικιστές έχουμε πειραματιστεί στους τριάντα τρεις Άγιους θαλάμους του αιθερικού κόσμου, θα γέμιζα πολλούς τόμους, γι’ αυτό προτιμώ να μιλήσω συνοπτικά.

Όταν ο Δεύτερος Βαθμός της Δύναμης της Φωτιάς έφτασε στο ύψος του δημιουργικού λάρυγγα, με έβαλαν στην φυλακή.

Το κατηγορητήριο θέσπισμα έλεγε ακριβώς τα ακόλουθα: «Αυτός ο Κύριος, εκτός από το έγκλημα του να θεραπεύει τους αρρώστους, είναι επίσης και συγγραφέας ενός βιβλίου με τίτλο «Ο Τέλειος Γάμος», το οποίο είναι ένα πραξικόπημα εναντίον της δημόσιας ηθικής και των καλών συνηθειών των πολιτών».

Ήμουν λοιπόν σ’ ένα τρομερό μπουντρούμι μιας παλιάς φυλακής της Νοτίου Αμερικής, όπου έπρεπε να περάσω από την κλασσική Τελετή του Αποκεφαλισμού...

Τότε είδα στην βάση μιας παλιάς πολεμίστρας την θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι, με το πυρογενές σπαθί στο δεξί της χέρι, να αποκεφαλίζει ένα πλάσμα.

«Α! Τώρα καταλαβαίνω», αναφώνησα από τα τρομερά σκοτάδια του θλιβερού μπουντρουμιού μου. Αργότερα μπήκα σε αυτήν την εξαίσια κατάσταση που στην υψηλή γιόγκα είναι γνωστή σαν Νίρβι-Κάλπα-Σαμάντι.

Έξω από αυτό το άλλο μπουντρούμι που λέγεται φυσικό μου σώμα, εκστασιασμένος πειραματίστηκα στον εαυτό μου την μεγάλη και βαθειά εσωτερική πραγματικότητα...

Αυτός, η Μονάδα μου, μπήκε μέσα μου, στην ψυχή μου, και τότε μεταμορφώθηκα εντελώς. Με λαμπρή πληρότητα είδα εξ ολοκλήρου εμένα τον ίδιο.

Αυτός, είναι το πέμπτο από τα επτά Πνεύματα μπροστά στον θρόνο του Αρνιού και εγώ είμαι ο Μποντισάτβα του. Αυτό έρχεται να μας θυμίσει εκείνη την φράση του Μωάμεθ: «Ο Αλλάχ είναι ο Αλλάχ και ο Μωάμεθ ο Προφήτης αυτού».

Βγαίνοντας από εκείνη την φυλακή κατευθύνθηκα στο σπίτι μου, εκεί με περίμεναν οι καλύτεροι μου φίλοι...

Μέρες μετά, ο Δεύτερος Βαθμός της Δύναμης της Φωτιάς έκανε απ’ ευθείας επαφή με το άτομο του Πατέρα, τοποθετημένο στο μαγνητικό πεδίο της ρίζας της μύτης· τότε είδα σε νυχτερινή όραση το πυρογενές αστέρι με το Μάτι του Θεού στο κέντρο.

Η αστραφτερή Πεντάλφα ξεκόλλησε από τον Χριστό Ήλιο για να λάμψει επάνω στο κεφάλι μου...

Η κοσμική γιορτή της νύχτας της μύησης ήταν εξαίρετη. Από το κατώφλι του Ναού είδα το Πραγματικό μου Είναι -τον Εσώτερο- σταυρωμένο επάνω στον σταυρό του στο ιερό βάθος του Αγιαστηρίου και μπροστά από τους Αδελφούς της Απόκρυφης Αδελφότητας.

Ενώ Αυτός έπαιρνε την μύηση, εγώ, στον προθάλαμο του Ναού, τακτοποιούσα λογαριασμούς με τους Κυρίους του Κάρμα...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

Η ΤΡΙΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Αναντίρρητα ο θάνατος είναι κάτι βαθιά σημαντικό. Το να εμβαθύνεις σε αυτό το θέμα, το να μπεις στο νόημα ολοκληρωτικά, ειλικρινά, με άπειρη υπομονή και σε όλα τα επίπεδα του νου, είναι ασφαλώς επείγον και χωρίς αναβολή.

Σαν συνέπεια ή λαμπερό συμπέρασμα μπορούμε και μέχρι που πρέπει να βεβαιώσουμε με επισημότητα το εξής αυταπόδεικτο: «Μόνο ανακαλύπτοντας ολοκληρωτικά τα μυστήρια του θανάτου, μπορούμε να ανακαλύψουμε την προέλευση της ζωής».

Εάν ο σπόρος δεν πεθάνει, το φυτό δεν γεννιέται, Θάνατος και Σύλληψη βρίσκονται στενά συνδεδεμένα.

Βγάζοντας την τελευταία πνοή της ύπαρξης μας, προεκτείνουμε αναπόφευκτα, δια μέσου του χρόνου και του τόπου, τον ηλεκτρικό σχεδιασμό της ίδιας μας της ύπαρξης...

Προφανώς αυτό το ηλεκρο-ψυχικό σχέδιο έρχεται αργότερα να αγκαλιάσει το γονιμοποιημένο αυγό, έτσι γίνεται η επιστροφή μας.

Το μονοπάτι της ζωής είναι διαμορφωμένο από τα ίχνη των οπλών του αλόγου του θανάτου.

Τα τελευταία λεπτά της αγωνίας βρίσκονται μυστικά συνδεδεμένα με τις ερωτικές απολαύσεις των μελλοντικών γήινων πατέρων μας.

Το πεπρωμένο που μας περιμένει πιο πέρα από τον θάνατο, θα είναι η επανάληψη της τωρινής μας ζωής και οι συνέπειες της.

Αυτό που συνεχίζεται πιο πέρα από τον ταφικό λάκκο, είναι οι στοργές μου, οι τρυφερότητές μου, τα μίση μου: Εγώ θέλω, εγώ δεν θέλω, εγώ ζηλεύω, εγώ επιθυμώ, εγώ εκδικούμαι, εγώ σκοτώνω, εγώ κλέβω, εγώ είμαι λάγνος, εγώ έχω θυμό, εγώ έχω απληστία κ.τ.λ.

Όλη αυτή η λεγεώνα των Εγώ, αληθινή λεγεώνα από δαιμόνια, που προσωποποιεί ψυχολογικά ελαττώματα, επιστρέφει, γυρίζει, ξαναενσαρκώνεται. Θα ήταν γελοίο να μιλήσουμε για ένα Εγώ ατομικό, καλύτερα είναι να μιλήσουμε με πλήρη σαφήνεια για ένα πληθωρικό Εγώ.

Ο ορθόδοξος εσωτεριστικός Βουδισμός διδάσκει ότι το Εγώ είναι μια πρόσθεση ψυχικών ακολούθων.

Το Αιγυπτιακό βιβλίο «Η Κρυφή Κατοικία» αναφέρει με μεγάλη έμφαση για τα Κόκκινα Δαιμόνια του Σέθ (τα Εγώ διάβολοι που αποτελούν το Εγώ).

Αυτά τα Εγώ, φιλόνικα και φωνακλάδικα, αποτελούν τις σκοταδιστικές λεγεώνες, ενάντια στις οποίες θα έπρεπε να πολεμήσει ο Αρτζούνα με διαταγές που δόθηκαν απ’ ευθείας από τον ευλογημένο Κύριο Κρίσνα (βλέπε το Μπαγκαβάντ Γκιτά).

Η προσωπικότητα δεν επιστρέφει· είναι κόρη του καιρού της· έχει μια αρχή και ένα τέλος. Το μόνο που συνεχίζει είναι ασφαλώς ένας σωρός από διάβολους...

Μπορούμε να επιτύχουμε την αθανασία στον αστρικό κόσμο. Όμως αυτό είναι δυνατόν μόνο κατασκευάζοντας το Είδωλο (το αστρικό σώμα). Πολλοί συγγραφείς του τύπου ψευδο-εσωτεριστές και ψευδοαποκρυφιστές πέφτουν στο σφάλμα να συγχέουν το Εγώ με το Αστρικό Σώμα.

Η μοντέρνα μεταφυσική λογοτεχνία μιλά πολύ γύρω από προβολές του αστρικού σώματος· όμως, πρέπει να έχουμε το θάρρος να αναγνωρίζουμε ότι οι αφοσιωμένοι του αποκρυφισμού συνηθίζουν να ξεδιπλώνονται στο Εγώ, για να ταξιδέψουν στις υποσεληνιακές περιοχές της Φύσης δια μέσου του χρόνου και του διαστήματος.

Το αστρικό σώμα δεν είναι απαραίτητο εξάρτημα για την ύπαρξη, δεν είναι περιττό να θυμίσουμε ότι το φυσικό σώμα έχει ευτυχώς μια ζωτική προέκταση ή Lingam Sarira που εγγυάται εξ ολοκλήρου την ύπαρξη του.

Αναντίρρητα το αστρικό σώμα είναι μια πολυτέλεια που πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να έχουν. Λίγα είναι τα άτομα που γεννιούνται με αυτό το λαμπερό όχημα.

Η πρώτη ύλη του Μεγάλου Έργου, το αλχημιστικό στοιχείο με το οποίο μπορούμε να κατασκευάσουμε το αστρικό σώμα, είναι το Σεξουαλικό Υδρογόνο Si12. Προφανώς, το αναφερθέν Υδρογόνο αντιπροσωπεύει το τελικό προϊόν του μετασχηματισμού των τροφών, μέσα στο θαυμάσιο εργαστήρι του οργανισμού.

Είναι σαφές ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό υλικό με το οποίο λειτουργεί το σεξ. Η επεξεργασία αυτής της ουσίας εξελίσσεται σε ρυθμική ομοφωνία με τις επτά νότες της μουσικής σκάλας.

Δεν είναι περιττό να καταλάβουμε ότι ο Ένα Σέμινις και το ιδιαίτερο Υδρογόνο του Si12, είναι σπόρος και φρούτο ταυτόχρονα.

Το να μετατρέψεις αυτό το αξιόλογο Υδρογόνο για να δοθεί έξυπνη αποκρυστάλλωση σε μια ανώτερη οκτάβα, σημαίνει, να δημιουργήσεις μια καινούργια ζωή μέσα στον υπάρχοντα οργανισμό, να δώσεις σαφή μορφή στο αστρικό σώμα ή sideral σώμα των αλχημιστών και καβαλιστών.

Πρέπει να καταλάβετε ότι το αστρικό σώμα γεννιέται από το ίδιο υλικό, από την ίδια ουσία, από την ίδια ύλη που γεννιέται το φυσικό σώμα, το μόνο που διαφέρει είναι η διαδικασία.

Όλο το φυσικό σώμα, όλα τα κύτταρα, μένουν για να το πούμε έτσι, επηρεασμένα από τις ακτινοβολίες της ύλης που είναι το Si12. Και όταν αυτές κορεσθούν αρκετά, η ύλη Si12 αρχίζει να κρυσταλλοποιείται. Η κρυσταλλοποίηση αυτής της ύλης αποτελεί τον σχηματισμό του αστρικού σώματος.

Η μετάβαση της ύλης Si12 σε κατάσταση πηγασμού και βαθμιαίου κορεσμού όλου του οργανισμού από αυτές τις αναθυμιάσεις, είναι αυτό που ονομάζεται στην Αλχημεία μετατροπή ή μετασχηματισμός.

Δίκαια αυτός ο μετασχηματισμός του φυσικού σώματος σε αστρικό είναι αυτό που ονομάζει η Αλχημεία μετατροπή των σκαιών μετάλλων σε λεπτά μέταλλα, ή αλλιώς η απόκτηση του χρυσού από κοινά μέταλλα.

Την εσωτεριστική διαδικασία μπορούμε να την ανακαλύψουμε στην Σεξο-Γιόγκα, στο Maithuna, στην Σεξουαλική Μαγεία: Σύνδεση του Λίνγκαμ-Γιόνι (Φαλλός-Μήτρα) χωρίς εκσπερμάτωση του Ένα Σέμινις.

Η χαλιναγωγημένη επιθυμία θα προκαλέσει τις θαυματουργές διαδικασίες της κρυσταλλοποίησης του Υδρογόνου Si12 σε μια ψηλότερη οκτάβα.

Η τροφοδότηση είναι διαφορετική. Αναντίρρητα το αστρικό σώμα χρειάζεται ασφαλώς την τροφή του, και αυτό είναι φανερό. Όπως και να είναι, το φυσικό σώμα ελέγχεται σοφά από σαράντα οκτώ νόμους -γεγονός που είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά με τα σαράντα οκτώ χρωμοσώματα που περιλαμβάνει το κύτταρο του σπερματοζωαρίου- και καταλήγει πολύ φανερό και χειροπιαστό ότι το πρωτεύον Υδρογόνο του κυτταρικού σώματος είναι το Υδρογόνο 48.

Το να εξοικονομούμε αυτόν τον συγκεκριμένο τύπο Υδρογόνου, καταλήγει στ’ αλήθεια σχετικά εύκολο όταν βαδίζουμε το μονοπάτι της ίσιας γραμμής.

Το περίσσευμα του Υδρογόνου σαράντα οκτώ (48) που δεν έχει ξοδευτεί στις φυσικές δραστηριότητες του τρισδιάστατου κόσμου του Ευκλείδη, γίνεται θαυμάσια Υδρογόνο είκοσι τέσσερα (24). Προφανώς το καλούμενο Υδρογόνο είκοσι τέσσερα (24) έρχεται πάντα σαν υπέροχη τροφή του αστρικού σώματος. Επείγει να διαβεβαιώσω με μεγάλη έμφαση ότι το αστρικό σώμα των αλχημιστών ή καβαλιστών εξελίσσεται και αναπτύσσεται θαυμάσια κάτω από τον απόλυτο έλεγχο των είκοσι τεσσάρων νόμων.

Κάθε όργανο γνωρίζεται καθαρά από τις λειτουργίες του και κάποιος ξέρει ότι διαθέτει αστρικό σώμα όταν μπορεί να ταξιδέψει με αυτό, (βλέπε κεφ. 6 αυτού του ίδιου συγγράμματος).

Το δικό μου ιδιαίτερο συμβάν ήταν πραγματικά εξαιρετικό.

Πρέπει να διαβεβαιώσω εμφατικά ότι γεννήθηκα με αστρικό σώμα. Με θαυμάσιο τρόπο το είχα κατασκευάσει πριν να γεννηθώ, σε αρχαιότατους καιρούς ενός περασμένου Μαχαβμαντάρα πολύ πριν χαράξει η αυγή της σεληνιακής αλυσίδας.

Το να ανοικοδομήσω τις πύρινες δυνάμεις στο αναφερόμενο ήταν το πιο σπουδαίο πράγμα.

Έτσι το κατάλαβα, πριν ζητήσω από τον Λόγο του ηλιακού συστήματος την είσοδό μου στην Τρίτη Μύηση της Φωτιάς.

Δεν είναι περιττό να πω σους πολυαγαπημένους αναγνώστες μου ότι το Μεγάλο Είναι, αφού μου παραχώρησε όσα του είχα ζητήσει, υπαγόρευσε ειδική πρόνοια βοηθώντας με.

Από αυτό μπορείτε να συμπεράνετε ότι μου παραχώρησαν κάποιον ειδικό στον Τρίτο Βαθμό της Δύναμης της Φωτιάς.

Εκείνος ο γκουρού-ντέβα εκτέλεσε την αποστολή του κατευθύνοντας το Τρίτο Πύρινο Φίδι από το νωτιαίο κανάλι στο αστρικό σώμα.

Η Λιτελάντες και το ασήμαντο πρόσωπο μου, που δεν έχει καμιά αξία, αντιλαμβανόμασταν με την έκτη αίσθηση τον αστρικό ειδικό, που κατά την διάρκεια της μεταφυσικής μας συνουσίας μας βοηθούσε.

Το ξύπνημα της Φωτιάς στο σώμα το αστρικό αναγγέλλεται πάντα με την τρομερή αστραπή της νύχτας.

Αρχικά ο Τρίτος Βαθμός της Δύναμης της Φωτιάς σε αυτό το τόσο πολύτιμο όχημα, διαθέτει ένα ωραιότατο χρώμα άσπρο, άσπιλο. Αργότερα επανέρχεται λάμποντας μέσα στην αύρα του Σύμπαντος με ένα ομορφότατο χρυσό χρώμα.

Ομολογώ χωρίς περιστροφές και με ειλικρίνεια ότι κατά την διάρκεια της εσωτεριστικής μου εργασίας με τον Τρίτο Βαθμό της Δύναμης της Φωτιάς έπρεπε να ζήσω συμβολικά όλο το Κοσμικό Δράμα.

Κάποιος που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ευτελές σκουλήκι που σέρνεται στον βούρκο της γης, αισθάνεται πραγματικά συγκινημένος όταν ξαφνικά και χωρίς να το αξίζει, βρίσκεται μεταμορφωμένος σε κεντρικό πρόσωπο αυτού του Δράματος, παρ’ όλο που αυτό είναι καθαρά συμβολικό.

Διαφέροντας από τα δύο προηγούμενα Φίδια, ο Τρίτος Βαθμός της Δύναμης της Φωτιάς, αφού αγγίξει το άτομο του Πατέρα στο μαγνητικό πεδίο της μύτης, εξακολουθεί την πορεία του προς τη καρδιά.

Μεταξύ του μαγνητικού πεδίου της ρίζας της μύτης και της καρδιάς, υπάρχουν μυστικές γραμμές, Νάντις ή θαυματουργά κανάλια.

Κάποιος μυστικός δρόμος ενώνει την ρίζα της μύτης με το πρωτεύον τσάκρα, που από το κέντρο του εγκεφάλου ελέγχει την καρδιά. Από αυτόν τον δρόμο κυκλοφορεί η Φωτιά. Αργότερα εξακολουθεί το δρόμο της ως την καρδιά την ίδια, κυκλοφορώντας μυστηριωδώς από το Αναχάτα Νάντι.

Το να ζήσεις όλο το Δράμα του Χριστού στον αστρικό κόσμο είναι χωρίς καμιά αμφιβολία, κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσε να ξεχάσει κανείς.

Σύμφωνα με το πώς ο Τρίτος Βαθμός της Δύναμης της Φωτιάς εξελίσσεται και αναπτύσσεται αρμονικά στο αστρικό σώμα, τα διάφορα γεγονότα του Δράματος του Χριστού γίνονται ανοιχτά.

Όταν η Άγια Φλόγα φθάσει στο θαυμάσιο λιμάνι της ήσυχης καρδιάς, βιώνουμε τότε αυτόν το συμβολισμό τον σχετιζόμενο στενά με τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού.

Τρομερή καταλήγει αυτή η στιγμή κατά την οποία ο συμβολικός Λογγίνος, καρφώνει στα πλευρά του μυημένου την Άγια Λόγχη, το εξαίρετο έμβλημα της φαλλικής δύναμης.

Ο Πάρσιφαλ γιάτρεψε με αυτήν την Λόγχη την τρομερή πληγή που έκαιγε οδυνηρά στο πλευρό του βασιλιά Αμφόρτα.

Όταν έγινα δεκτός μυστικά από κάποια ιεραρχική ουράνια δύναμη, οι σκοτεινοί Μύστες του Αριστερού Χεριού μου επιτέθηκαν, γεμάτοι από μεγάλο μίσος.

Μεταξύ των μυστηρίων των μεγάλων μητροπόλεων δεν λείπει ποτέ ο Άγιος Τάφος και είναι φανερό ότι δεν μπορούσε να λείπει ο δικός μου στην Μύηση.

Σε στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές, έρχεται στην μνήμη μου η μυητική στιγμή του Γκινές ντε Λάρα.

Υπήρχε, πράγματι, σε εκείνη την εσωτεριστική στιγμή του αξιόλογου μυημένου, κάποια κοπέλα από «μεγάλο τζάκι», κόρη του ιδρυτή του Μοναστηριού συνοδεύοντας τον, χωρίς να είναι άλλο «homo bueno» παρά ο ίδιος ο Δάσκαλος Οδηγός, ο οποίος τον συνόδευσε ως τα Άγια των Αγίων ή Άδυτα εκείνου του ναού, όπου ο νεόφυτος βρήκε στο κέντρο μιας πλουσιότατης κατοικίας από μάρμαρο, έναν πολυτελή τάφο ερμητικά κλεισμένο και του οποίου το βαρύ σκέπασμα σήκωσε με ευκολία με τα ίδια του τα χέρια ο Γκινές υπακούοντας στον Δάσκαλο, και είδε εκεί μέσα, με μεγάλη του έκπληξη, το ίδιο του το φυσικό σώμα.

Διαφορετικά από τον Γκινές ντε Λάρα, εγώ είδα στον τάφο το ίδιο μου το αστρικό σώμα. Κατάλαβα τότε ότι θα έπρεπε να περάσω από την εσωτεριστική ανάσταση. Ασφαλώς πρέπει να αναστηθεί μέσα μας ο Μεγάλος Μασόνος Δάσκαλος Χιράμ Αμπίφ. «Ο Βασιλιάς πέθανε. Ζήτω ο Βασιλιάς!»

Ανάσταση ρεαλιστική, ωμή, γνήσια, αυθεντική, είναι δυνατή μόνο στο Δεύτερο Βουνό. Σε αυτές τις παραγράφους αναφερόμαστε εμφατικά μόνο στην συμβολική μυητική ανάσταση.

Μέσα στον Άγιο Τάφο έπρεπε να παραμείνω αστρικά για διάστημα τριών ημερών πριν την αναφερθείσα συμβολική Ανάσταση.

Η κάθοδος στην σκοτεινή κατοικία του Πλούτωνα ήταν απαραίτητη μετά από όλη την συμβολική διαδικασία της Ανάστασης.

Έπρεπε να αρχίσω με τρομερές ανακεφαλαιώσεις μέσα στα πιο βαθιά σπλάχνα της Γης· εκεί όπου ο Φλωρεντινός Δάντης συνάντησε την πόλη του Ντίτε.

Η βαθμιαία ανάληψη πραγματοποιήθηκε αργά, δια μέσου των διαφόρων στρωμάτων του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου...

Ανακεφαλαίωση σκηνική, ζωντανή, προοδευτική, ανοδική, ήταν απαραίτητη για την τέλεια γνώση του Εαυτού, του Εαυτού Μου.

Ανακεφαλαίωση παλιών λαθών της αβύσσου συνηθίζει να είναι χρήσιμη όταν πρόκειται για την διάλυση του Εγώ. Το να γνωρίζεις τα δικά σου ψυχολογικά σφάλματα είναι βέβαια επείγον, χωρίς αναβολή.

«Είμαι ένας Άγιος!», αναφώνησα μπροστά σε μια ομάδα κομψών κυριών, που σκοτεινές πήραν θέση σε ένα πολυτελές σαλόνι της αβύσσου...

Εκείνες οι γυναίκες γέλασαν με μένα, κοροϊδεύοντας με με την ψυχή τους, ενώ συγχρόνως με προκλητικούς μορφασμούς επαναλάμβαναν ειρωνικά: Άγιος! Άγιος! Άγιος!

Είχαν δίκιο εκείνα τα δύστυχα πλάσματα. Εκείνη την εποχή δεν είχα διαλύσει το Εγώ, ήμουν ένας πεσμένος ποντιστήκαν...

Είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα στο Βιβλίο όλων των Λάμψεων ότι στην κατοικία του Πλούτωνα η αλήθεια μεταμφιέζεται με σκοτάδια. «το Δαιμόνιο είναι Θεός ανάποδος» είχε γράψει η Η.Ρ.Β.

Συμβολική Ανάληψη, μυητική, εκπαιδευτική, όμως διαφορετική από την Λογική Ανάληψη του Τρίτου Βουνού.

Δέκα εννέα μέρες μετά αφότου άρχισα την ανοδική πορεία από την άβυσσο, οι Μύστες της Απόκρυφης Αδελφότητας εξάλειψαν από το κάτω μέρος της κοιλιακής μου χώρας μια φλούδα ή ουσία ατομική, παρόμοια με το δέρμα του ανθρώπινου οργανισμού.

Μέσα στον μικρόκοσμο άνθρωπο, αυτός ο ατομικός φλοιός είναι σαν μια μεγάλη πόρτα που οδηγεί στα κατώτερα μέρη της αβύσσου...

Όσο αυτό το ατομικό στοιχείο υπάρχει στον άνθρωπο, η Ουσία παραμένει αρκετά αυτοέγκλειστη στο Εγώ.

Μόλις βγει αυτή η ατομική πόρτα στην απέναντι αστρική μεριά της κοιλιάς, οι Μύστες πρέπει τότε να θεραπεύσουν αυτήν την κοιλιακή περιοχή.

Όταν ο Τρίτος Βαθμός της Δύναμης της Φωτιάς κατορθώσει να βγει από το πάνω μέρος του κρανίου, παίρνει την μυστικιστική μορφή του Αγίου Πνεύματος. Άσπρο περιστέρι με κεφαλή ενός γέροντα λατρευτού. Θεϊκό άσπιλο πλάσμα επάνω στον πύργο του ναού ακουμπισμένο με μυστικιστικό καρτέρι, περιμένοντας ευτυχισμένο την υπέροχη στιγμή της μύησης...

Ενθυμούμενος αρχαία λάθη από προηγούμενες μετενσαρκώσεις, έπρεπε να περάσω στις τριάντα τρεις μέρες από ένα ασυνήθιστο συμβάν, άτοπο...

Τρεις από τις τέσσερις βασικές καταστάσεις της συνείδησης μου, έπρεπε να είναι υποταγμένες στην δοκιμασία της φωτιάς...

Να καθορίσουμε αυτές τις τέσσερις καταστάσεις της Συνείδησης είναι επείγον για το καλό των αγαπητών μας αναγνωστών:

Α) Εικασία

Β) Πίστη

Γ) Διάνοια

Δ) Νους

Το πρώτο από αυτά τα τέσσερα στάδια είναι βαθιά ασυνειδησία, βαρβαρισμός στην πορεία, παρανθρώπινος ύπνος, απανθρωπιά κ.τ.λ.

Το δεύτερο από αυτά τα στάδια αντιστοιχεί ακριβώς με όλες τις διαδικασίες της λογικής: γνώμες, φανατικές αιρέσεις κ.τ.λ.

Το τρίτο εκδηλώνεται σαν αντιληπτική σύνθεση, επιστημονικότητα, διανοητική αναθεώρηση των πεποιθήσεων, επαγωγή, συμπερασματικός συλλογιστικός τύπος, μελέτες πολύ σοβαρές σχετικές με νόμους και φαινόμενα κ.τ.λ.

Το τέταρτο είναι η αφυπνισμένη Συνείδηση· κατάσταση του Τουρίγια, διόραση πραγματικά αντικειμενική, φωτισμένη και τέλεια, πολυόραση κ.τ.λ.

Βγήκα θριαμβευτής από την δύσκολη δοκιμασία. Αναντίρρητα στο μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού πρέπει να δοκιμαστούμε πολλές φορές.

Ο ερμητικός συμβολισμός της παραπάνω εσωτεριστικής δοκιμασίας ήταν πολύ ενδιαφέρων: τρεις παρθένες πολύ ήρεμες ανάμεσα στις φλόγες.

Το αποτέλεσμα ήταν Νίκη!

Σήμερα βρίσκομαι πια σταθερά εγκατεστημένος στις καταστάσεις «διανοητική» και «νοητική». Δεν είναι περιττό να διαβεβαιώσουμε ότι «εικασία» και «πίστη» εξαλείφθηκαν από την φύση μου μέσω των τρομερών δοκιμασιών της μύησης.

Τριάντα επτά ημέρες αργότερα από τότε που άρχισα τις αβυσσαλέες μου ανασκοπήσεις, έπρεπε τότε να μελετήσω με άμεσο τρόπο τους δώδεκα ζωδιακούς αστερισμούς, κάτω από την αντιβασιλεία των οποίων κυκλοφορούμε στην ανοδική και καθοδική εξέλιξη συνεχώς.

Κάθε ένας από τους δώδεκα ζωδιακούς αστερισμούς λάμπει με τον ιδιαίτερο του τόνο.

Το αστρικό φως του αστερισμού του Λέοντα έχει ένα ωραιότατο χρυσαφί χρώμα και όταν κανείς το ατενίζει αισθάνεται εμπνευσμένος.

Το τέλος όλων των διαδικασιών που σχετίζονται με την Ανάληψη αναγγέλλεται πάντα από τέσσερις αγγέλους, που στραμμένοι προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του πλανήτη Γη, κάνουν ο καθένας να ηχεί η τρομπέτα του.

Μέσα στον Ναό μου παραδόθηκε το άσπρο περιστέρι του Αγίου Πνεύματος, σαν να μου έλεγε: «Δούλεψε εντατικά στην Ένατη Σφαίρα αν θέλεις να ενσαρκώσεις στον εαυτό σου τον Τρίτο Λόγο».

Όλες αυτές οι συμβολικές διαδικασίες της Ανάληψης τελείωσαν στις σαράντα μέρες.

Η τελική τελετή έγινε στον Αιτιατό Κόσμο. Αυτό που τότε αισθάνθηκα και είδα, ήταν πραγματικά εξαιρετικό.

Ο Μέγας Μυητής ήταν τότε ο Σανάτ Κουμάρα, ο ιδρυτής του Μεγάλου Κολλεγίου των Μυημένων της Αξιοσέβαστης Λευκής Αδελφότητας.

Στον Βωμό, με το καλάμι των πέντε κόμπων στο δυνατό του δεξί, εκείνο το Μεγάλο Ον άστραφτε τρομερά θεϊκό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Αυτό το θλιβερό λογικό ανθρωπάριο το λανθασμένα καλούμενο άνθρωπος είναι πολύ όμοιο με ένα μοιραίο πλοίο γεμάτο από πολλούς αριστερούς και σκοτεινούς επιβάτες. Αναφέρομαι στα Εγώ. Αναντίρρητα κάθε ένας από αυτούς έχει το δικό του νου, ιδέες, αντιλήψεις, γνώμες, συγκινήσεις κ.τ.λ.

Προφανώς είμαστε γεμάτοι από άπειρες ψυχολογικές αντιθέσεις. Αν μπορούσαμε να κοιτάξουμε σε έναν καθρέπτη ολόκληρο το σώμα έτσι όπως πραγματικά είμαστε, θα μέναμε τρομοκρατημένοι από τους εαυτούς μας τους ίδιους.

Ο τύπος διάνοιας που σε κάποια δεδομένη στιγμή εκφράζεται μέσα μας δια μέσου των διαφόρων εγκεφαλικών λειτουργιών, εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα του Εγώ σε δράση (βλέπε κεφάλαιο 3, μέρος με τίτλο: Το Εγώ).

Είναι φανερή, χειροπιαστή και έκδηλη σε κάθε έναν από εμάς η εσωτερική ύπαρξη πολλών νοών. Βέβαια δεν κατέχουμε ένα νου ατομικό, ιδιαίτερο, έχουμε πολλούς νόες. Πρέπει επειγόντως, χωρίς αναβολή, να δημιουργήσουμε το διανοητικό σώμα, όμως αυτό είναι δυνατόν μόνο μετατρέποντας το Σεξουαλικό Υδρογόνο Si12.

Μέσω του Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία), μπορούμε και μέχρι που πρέπει να περάσουμε το περίσσευμα του Σεξουαλικού Υδρογόνου Si12, αυτού που δεν χρησιμοποιήσαμε για την δημιουργία του αστρικού σώματος, σε μια δεύτερη οκτάβα ανώτερης τάξης.

Η αποκρυστάλλωση αυτού του Υδρογόνου στην θαυματουργή και υπέρλαμπρη μορφή του διανοητικού σώματος, είναι ένα αξίωμα της Ερμητικής Σοφίας.

Ασφαλώς αυτή η αποκρυστάλλωση του αναφερόμενου Σεξουαλικού Υδρογόνου διαδικάζεται επίσημα σύμφωνα με τις νότες ντο-ρε-μι-φα-σολ-λα-σι σε δεύτερη μεταβατική οκτάβα.

Η τροφή είναι διαφορετική. Είναι φανερό ότι κάθε οργανισμός που έρχεται στην ύπαρξη χρειάζεται την ειδική του τροφή και διατροφή. Το διανοητικό σώμα δεν αποτελεί βέβαια εξαίρεση από τον γενικό κανόνα.

Το περίσσευμα του Υδρογόνου 24 που δεν έχει καταναλωθεί στην θρέψη του αστρικού σώματος, μετατρέπεται σε Υδρογόνο 12. (Να μην συγχέετε το τελευταίο με το Σεξουαλικό Υδρογόνο Si12).

Σαν σαφές αποτέλεσμα, βέβαιο, αυταπόδεικτο, είναι λογικό να τονίσουμε φανερά ότι το Υδρογόνο 12 είναι η κύρια και οριστική τροφή για το διανοητικό σώμα.

Δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει κανείς την πλήρη ατομικότητα της διάνοιας χωρίς την δημιουργία του διανοητικού σώματος.

Μόνο δημιουργώντας αυτό το όχημα κατέχουμε το οργανωμένο κατώτερο μάνας, συγκεκριμένη διάνοια ιδιαίτερη, ατομική.

Η βάση αυτής της δημιουργίας βρίσκεται στην Ένατη Σφαίρα (το Σεξ). Η εργασία στο Αναμμένο Αμόνι του Ηφαίστου είναι απαραίτητη.

Είναι φανερό ότι κάποιος ξέρει ότι διαθέτει διανοητικό σώμα, όταν μπορεί να ταξιδέψει με αυτό συνειδητά και θετικά δια μέσου των υπερευαίσθητων κόσμων.

Η ιδιαίτερη περίπτωση μου ήταν κάτι το πολύ ειδικό. Εγώ γεννήθηκα με διανοητικό σώμα, το είχα δημιουργήσει σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν, πολύ πριν χαράξει η αυγή του Μαχαμβαντάρα του Πάντμα ή Χρυσού Λωτού.

Πραγματικά τώρα, το μόνο που χρειαζόμουνα επειγόντως, χωρίς αναβολή, ήταν να ανακεφαλαιώσω την Τέταρτη Μύηση της Φωτιάς και να επισκευάσω τις πύρινες δυνάμεις στο αναφερθέν όχημα.

Ο αστραφτερός Δράκοντας της Σοφίας -αναφέρομαι στον Λόγο του ηλιακού συστήματος του Όρς- εμπιστεύτηκε σε έναν ειδικό Γκουρού την ευγενή αποστολή να μου παρασταθεί και να με βοηθήσει

Το να σηκώσεις το Τέταρτο Φίδι κατά μήκος του νωτιαίου καναλιού του διανοητικού σώματος, από σπόνδυλο σε σπόνδυλο και από τσάκρα σε τσάκρα, είναι ασφαλώς κάτι πολύ αργό και τρομερά δύσκολο.

«Πριν να μπορέσει η χρυσή φλόγα να καίει με ήρεμο φως, η λάμπα πρέπει να είναι καλά προστατευμένη και σε μέρος απάνεμο. Οι γήινες σκέψεις πρέπει να πέσουν νεκρές μπροστά στις πόρτες του Ναού. Ο νους που είναι σκλαβωμένος στις αισθήσεις, κάνει την ψυχή τόσο ανάπηρη όσο την βάρκα που αποπροσανατολίζει ο άνεμος επάνω στα νερά».

Κατάπληκτος συνέλαβα τις πολλαπλές αναλαμπές της θαυματουργής Πεντάλφα επάνω στα υπεράγια καντηλέρια του Ναού. Διαπέρασα ευτυχής το κατώφλι του Αγιαστηρίου, οι σκέψεις μου κυμάτιζαν φλογισμένες.

Κατάλαβα καθαρά ότι στην διάρκεια της εργασίας στην Ένατη Σφαίρα θα έπρεπε να ξεχωρίσω πολύ προσεκτικά τον «καπνό από τις φλόγες».

Ο καπνός είναι τρόμος, σκοτάδια, κτηνωδία· η φωτιά είναι φως, αγάπη, μεταβατική αγνότητα.

Κάθε εξωτερικό σοκ προκαλεί κυματικές αντιδράσεις στον νου· αυτές οι τελευταίες στον εαυτό τους έχουν τον βασικό τους πυρήνα στο Εγώ, στο Εμένα τον Ίδιο.

Είναι ασφαλώς αναγκαίο το να εξασκούμε απόλυτο έλεγχο σε αυτές τις αντιδράσεις του νου. Πρέπει να παραμείνουμε αδιάφοροι μπροστά στην κολακεία και την προσβολή, μπροστά στο θρίαμβο και την αποτυχία.

Το να χαμογελά κανείς μπροστά στους υβριστές του, το να φιλά το μαστίγιο του δήμιου του, είναι απαραίτητο. Να θυμάστε ότι οι λέξεις που μας προσβάλουν δεν έχουν μεγαλύτερη αξία από αυτήν που τους δίνει ο προσβεβλημένος.

Όταν δεν δίνουμε σημασία στα λόγια των υβριστών, τα λόγια αυτά μένουν σαν επιταγές χωρίς αντίκρισμα.

Ο Φύλακας της Πύλης στον κόσμο του νου επανέρχεται προσωποποιώντας το Εγώ.

Να αντιμετωπίζεις με ηρωισμό την τρομερή δοκιμασία, να νικήσεις πραγματικά τον Τρομερό Αδελφό -όπως ονομάζεται στον Απόκρυφο Μασονισμό- είναι απαραίτητο για την Τέταρτη Μύηση της Φωτιάς.

Χωρίς κανέναν φόβο, γρήγορα ξεθηκάρωσα το πυρογενές σπαθί μου. Αυτό που έγινε μετά ήταν καταπληκτικό: η Νύμφη του Κατωφλιού εξαφανίστηκε τρομαγμένη.

Είναι φανερό ότι αυτή η δοκιμασία έρχεται πάντα, μετά από το άνοιγμα των πύρινων φτερών. Είναι μια τρομερή αλήθεια το ότι όταν η Ιερή Φλόγα ανεβαίνει στο ύψος της καρδιάς, ανοίγουν πάντα τα ακτινοβόλα αγγελικά φτερά.

Ασφαλώς τα φλεγόμενα φτερά μας επιτρέπουν να μπούμε αμέσως σε οποιαδήποτε περιοχή του Βασιλείου.

Άλλο κοσμικό γεγονός θαυμάσιο, που είχα να ζήσω στον εαυτό μου κατά την διάρκεια των πολλαπλών διαδικασιών της Τέταρτης Μύησης της Φωτιάς, ήταν πράγματι η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στην αγαπημένη πόλη των προφητών.

Όποιος θέλει πραγματικά να εισέλθει στην Άνω Ιερουσαλήμ (τους ανώτερους κόσμους), πρέπει να απελευθερωθεί από το σώμα, από τις συγκινήσεις και από το νου.

Είναι επείγον, απαραίτητο, μη αναβλητέο το να ανέβεις στο συμβολικό γάιδαρο (ο νους), να τον δαμάσεις, να τον ελέγξεις μόνο έτσι είναι δυνατόν να απελευθερωθούμε από αυτόν για να μπούμε στους κόσμους του Πνεύματος (την ουράνια Ιερουσαλήμ).

Αισθάνθηκα ότι το φθαρμένο φυσικό μου σώμα αποσυντίθετο και πέθαινε. Εκείνες τις στιγμές αναφώνησε με δυνατή φωνή ο Μέγας Ραβί της Γαλιλαίος λέγοντας:

-Αυτό το σώμα δεν σου χρησιμεύει πια.

Ευτυχής ξέφυγα από την φθαρτή μου μορφή του ενδύματος με το Ηλιακό Σώμα, το χρυσό σώμα του Ηλιακού Ανθρώπου.

Όταν η Ιερή Φωτιά άστραψε επίσημα στο Πύρινο Άστρο και στον έναστρο Σταυρό, η Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι, η ιδιαίτερη και ατομική, τιμήθηκε στον Ναό.

Η Κουνταλίνι άνθισε στα γόνιμα μου χείλια γινόμενη Λόγος, όταν η φωτιά έφτασε στον δημιουργικό λάρυγγα.

Ακόμα θυμάμαι εκείνη την στιγμή που έγινε η γιορτή. Οι Μύστες της Απόκρυφης Αδελφότητας με βράβευσαν με ένα θαυμάσιο σύμβολο που φυλάω μέχρι τώρα.

Εξαίρετη ήταν εκείνη η στιγμή, κατά την οποία η Φωτιά της Κουνταλίνης έφθασε στο ύψος του μυαλού μου. Τότε το διανοητικό μου σώμα πέρασε από την συμβολική Σταύρωση του Κυρίου.

Αξιοσημείωτη κατέληξε η άνοδος της ερωτικής Φλόγας στον σπόνδυλο τριάντα δύο. Αυτές τις στιγμές της μεγάλης κατάνυξης κατάλαβα τα μυστήρια που σχετίζονται με τον βαθμό του Λέοντα του Νόμου.

«Όταν ένας κατώτερος Νόμος ξεπερνιέται από έναν ανώτερο Νόμο, ο ανώτερος Νόμος πλένει τον κατώτερο Νόμο».

«Ο Λέοντας του Νόμου καταπολεμείται με τον Ζυγό».

«Κάνε καλά έργα για να ξεπληρώσεις τα χρέη σου».

Κάποια μεταλλική καμπάνα έκανε να ανατριχιάσουν επίσημα όλα τα μέρη του Σύμπαντος, όταν η θεϊκή Φωτιά άνοιξε τον λωτό των χιλίων πετάλων (τσάκρα Σαχασράρα).

Εκείνες τις στιγμές υπέροχης ανάτασης άκουσα άρρητες χορωδίες που αντηχούσαν στο Αγιασμένο Σύμπαν.

Αργότερα είχα να φέρω υπομονετικά την ερωτική Φλόγα, μέχρι το μαγνητικό πεδίο της ρίζας της μύτης.

Επωφελούμενος έξυπνα από κάποια μυστική νεκρική χορδή συνέχισα κατόπιν οδηγώντας την φλόγα μέχρι την περιοχή του Θαλάμου, περιοχή όπου βρίσκεται τοποθετημένο το Πρωτεύον τσάκρα που ελέγχει την καρδιά.

Τέλος επωφελήθηκα έξυπνα από το Αναχάτα Νάντι, για να οδηγήσω την σεξουαλική Φλόγα ως τον Ναό-Καρδιά.

Η τελική ιεροτελεστία εκείνης της μύησης ήταν πραγματικά εξαιρετική, ύψιστη, τρομερά θεϊκή. Εκείνη την μυστικιστική νύχτα ο Ναός ήταν ντυμένος με δόξα. Αδύνατον να περιγράψω τόση ομορφιά...

Ο Σανάτ Κουμάρα, Μεγάλος Ιεροφάντης, με περίμενε αυστηρός στον μεγαλοπρεπή του θρόνο. Εγώ μπήκα με βαθειά ευλάβεια μέσα στην ιερή αίθουσα...

Μπροστά στον Μεγάλο θυσιασμένο, όπως συνήθιζε να τον ονομάζει η Η.Ρ.Β., η Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι με άπειρη αγάπη έβαλε επάνω στο κεφάλι μου το κίτρινο μαντώ του Βούδα και το εξαίρετο διάδημα στο οποίο έλαμπε το Μάτι του Σίβα.

-Αυτός είναι ο πολυαγαπημένος μου Γιος! αναφώνησε η Μητέρα μου και μετά πρόσθεσε:

-Αυτός είναι ένας Βούδας.

Ο Γέροντας των Ημερών, ο Σανάτ Κουμάρα, ο ένδοξος ιδρυτής του Μεγάλου Κολλεγίου των Μυημένων της Λευκής Αδελφότητας στον πλανήτη Γη, πλησιάζοντας με έβαλε στα χέρια μου το σύμβολο του Αυτοκράτορα, την σφαίρα με τον σταυρό επάνω.

Αυτές τις στιγμές ακούστηκαν αγγελικές ψαλμωδίες, όμορφες συμφωνίες βασισμένες στους ρυθμούς του Μαχαβάν και του Τσοταβάν που στηρίζουν το Σύμπαν σταθερό στην πορεία του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

Η ΠΕΜΠΤΗ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Εμείς διαβεβαιώνουμε με μεγάλη επισημότητα χωρίς πολλά λόγια, τον χειροπιαστό και σαφή τρομερό ρεαλισμό των τριών συγκεκριμένων ειδών δράσεων:

α) Δράσεις βασισμένες στον Νόμο των Ατυχημάτων.

β) Δράσεις βασισμένες στους Αιώνιους Νόμους της Επιστροφής και Υποτροπής.

γ) θαυματουργές δράσεις γεννημένες από την Συνειδητή Βούληση.

Η βάση του πρώτου είδους δράσης είναι ασφαλώς η φυσική μηχανικότητα όλης αυτής της τάξης των πραγμάτων.

Πρωτεύον στοιχείο του δεύτερου είδους δράσης είναι χωρίς αμφιβολία η ακατάπαυστη επανάληψη πολλών δραμάτων, κωμωδιών και τραγωδιών. Αυτό συμβαίνει πάντα από ζωή σε ζωή δια μέσου του χρόνου και του χώρου, στην οδυνηρή κοιλάδα του Σαμσάρα.

Το δράμα είναι για ανθρώπους πάνω κάτω καλούς, η κωμωδία για τους παλιάτσους και η τραγωδία για τους διεστραμμένους. Όλα ξαναγίνονται όπως έχουν γίνει και οι συνέπειες είναι θετικές ή αρνητικές.

Η αιτία των αιτιών του τρίτου είδους δράσης είναι πραγματικά το αιτιατό σώμα ή το σώμα της Συνειδητής Βούλησης.

Σαν συνέπεια ή αυταπόδεικτα μπορούμε να μείνουμε στο ακόλουθο αξίωμα: Είναι δυνατές οι πράξεις οι γεννημένες από την συνειδητή θέληση μόνο όταν έχουμε δώσει στον εαυτό μας την πολυτέλεια να δημιουργήσουμε για την ιδιαίτερή μας χρήση ένα αιτιατό σώμα.

Το Σεξουαλικό Υδρογόνο Si12, δια μέσου της Σεξο-Γιόγκα με το περίφημο Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία), μπορεί και πρέπει να περάσει σε μια τρίτη οκτάβα ανώτερης κλάσης.

Η αποκρυστάλλωση του αναφερόμενου Υδρογόνου σε λαμπρή και θαυμάσια μορφή του αιτιατού σώματος, θα διαδικαστεί με τις νότες ντο-ρε-μι-φα-σολ-λα-σι στην αναφερόμενη οκτάβα.

Η τροφοδοσία είναι διαφορετική. Το αιτιατό σώμα επίσης χρειάζεται την τροφή του και αυτή προέρχεται από το πλεόνασμα Υδρογόνου 12 το οποίο δεν καταναλώθηκε από το διανοητικό σώμα.

Προφανώς το Υδρογόνο 12 (να μην το συγχέουμε με το Σεξουαλικό Υδρογόνο Si12) μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε Υδρογόνο 6 που είναι η συγκεκριμένη τροφή του αιτιατού σώματος.

Αναμφίβολα οι φτωχοί άνθρωποι, δεδομένου ότι δεν διαθέτουν στην πραγματικότητα το σώμα της Συνειδητής Βούλησης, πάντα είναι μοιραία θύματα των καταστάσεων.

Το κατηγορηματικό επιτακτικό, η καθοριστική ικανότητα, εκείνη που μας επιτρέπει να παράγουμε καινούργιες συνθήκες, είναι δυνατή μόνον όταν κάποιος κατέχει το αιτιατό σώμα ή σώμα της Συνειδητής Βούλησης.

Με μεγάλη ειλικρίνεια και τρομερό γνωστικό ρεαλισμό, πρέπει να επιβεβαιώσουμε τα ακόλουθα: Το διανοητικό ζώο που λαθεμένα ονομάζεται άνθρωπος, δεν έχει τα σώματα αστρικό, διανοητικό και αιτιατό. Ποτέ δεν τα έχει δημιουργήσει.

Απαράδεκτο, αστήρικτο, αδύνατο να υποθέσουμε, ούτε για μια στιγμή, την πλήρη εκδήλωση του ανθρώπου όταν ούτε καν έχει επεξεργαστεί αυτά τα αναφερόμενα υπερευαίσθητα οχήματα.

Βασική και απαραίτητη προϋπόθεση, επείγουσα, όταν στ’ αλήθεια θέλουμε να μετατραπούμε σε αυθεντικούς ανθρώπους, είναι να δημιουργήσουμε μέσα μας τα αναφερόμενα οχήματα.

Σοβαρό λάθος είναι να πιστεύουμε ότι τα τριεγκεφαλικά δίποδα ή τρικεντρικά έρχονται σε αυτόν τον κόσμο με τέτοια σώματα.

Στον μυελό και στο σπέρμα υπάρχουν άπειρες δυνατότητες που αν αναπτυχθούν μπορούν να μας μετατρέψουν σε γνήσιους Ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, οι δυνατότητες αυτές μπορούν να χαθούν, και συνήθως χάνονται, όταν δεν εργαζόμαστε με την θεμελιακή κλίμακα των Υδρογόνων.

Το σκεπτόμενο ανθρωποειδές δεν είναι Άνθρωπος, αλλά τον υποδύεται. Υποθέτει λανθασμένα ότι είναι Άνθρωπος και από απλή άγνοια προσπαθεί να σφετεριστεί μια θέση που δεν του αντιστοιχεί.

Νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας, όταν δεν είναι καν βασιλιάς του εαυτού του.

Η αθανασία είναι κάτι πολύ σοβαρό, όμως πρέπει να την κατορθώσεις δια μέσου του Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία).

Αυτός που κατασκευάζει ένα αστρικό σώμα, εκ των πραγμάτων και δικαιωματικά γίνεται αθάνατος στον κόσμο των είκοσι τεσσάρων νόμων.

Αυτός που δίνει στον εαυτό του την πολυτέλεια να δημιουργήσει ένα διανοητικό σώμα, ασφαλώς κατορθώνει την αθανασία στον κόσμο των δώδεκα νόμων.

Αυτός που σφυρηλατεί ένα αιτιατό σώμα, αναντίρρητα κατορθώνει την ποθούμενη αθανασία στον κόσμο των έξι νόμων.

Μόνο κατασκευάζοντας τα προαναφερθέντα ηλιακά οχήματα μπορούμε να ενσαρκώσουμε αυτό που ονομάζεται Ανθρώπινη ψυχή, θέλω να αναφερθώ στην τρίτη άποψη της Ινδοστανικής Τριμούρτι: Άτμαν-Μπούδι-Μάνας.

Πολλά έχουν ειπωθεί μέχρι τώρα για το περίφημο Ηλιακό Σώμα, το χρυσό σώμα του Ηλιακού Ανθρώπου. Αναντίρρητα πρόκειται για την Φορεσιά του Γάμου της Ψυχής, το οποίο αναφέρεται στο βιβλικό Χριστικό Ευαγγέλιο. Ασφαλώς αυτή η φορεσιά αποτελείται από τα υπερευαίσθητα σώματα, από τις εξαίρετες αποκρυσταλλώσεις του Σεξουαλικού Υδρογόνου Si12.

Δεν είναι δυνατόν κατά κανένα τρόπο να εισχωρήσουμε στο Άγιο Βασίλειο, Βασίλειο των Θεών, Βασίλειο της Μαγείας, χωρίς το Νυφικό Φόρεμα της Ψυχής.

Με την σωστή πρόθεση να φωτίσω ακόμα περισσότερο αυτές τις παραγράφους, στην συνέχεια θα μεταγράψουμε την παραβολή της Γαμήλιας Γιορτής:

«Απαντώντας ο Ιησούς, τους ξαναμίλησε με παραβολές, λέγοντας: Το Ουράνιο Βασίλειο μοιάζει με ένα Βασιλιά που έκανε γαμήλια γιορτή για τον γιο του. Και έστειλε τους υπηρέτες του να φωνάξουν τους καλεσμένους στον γάμο, αυτοί όμως δεν θέλησαν να πάνε. Ξαναέστειλε άλλους υπηρέτες, λέγοντας:

-Πέστε στους καλεσμένους, να εδώ, έχω ετοιμάσει το φαγητό μου. Οι ταύροι μου και τα καλοθρεμμένα ζώα θανατώθηκαν, και όλα είναι έτοιμα, ελάτε στους γάμους.

Όμως εκείνοι, χωρίς να δώσουν σημασία, έφυγαν ο ένας στα χωράφια του και οι άλλοι για τα μαγαζιά τους. Και άλλοι πιάνοντας τους υπηρέτες, τους πρόσβαλαν και τους θανάτωσαν. Ακούγοντας τα ο Βασιλιάς, θύμωσε και στέλνοντας τις στρατιές του, κατέστρεψε εκείνους τους δολοφόνους και έκαψε την πόλη τους. Και τότε είπε στους υπηρέτες του:

-Οι γάμοι στ’ αλήθεια είναι έτοιμοι, όμως αυτοί που είχαν προσκαλεστεί δεν ήταν άξιοι της πρόσκλησης. Πηγαίνετε λοιπόν στις εξόδους των δρόμων και καλέστε στους γάμους όσους βρείτε.

Και βγήκαν οι υπηρέτες στους δρόμους, μάζεψαν όσους βρήκαν, καλούς και κακούς μαζί· και οι γάμοι είχαν πολλούς καλεσμένους. Και μπήκε ο Βασιλιάς να δει τους καλεσμένους του, και είδε εκεί έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ήταν κατάλληλα ντυμένος για τον γάμο. Και του είπε:

-Φίλε, πώς μπήκες εδώ χωρίς το ντύσιμο του γάμου;

Αυτός όμως έμεινε βουβός. Τότε ο Βασιλιάς είπε στους υπηρέτες:

-Δέστε τον χειροπόδαρα και πετάξτε τον έξω στο σκοτάδι, εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Γιατί πολλοί είναι οι καλεσμένοι και λίγοι οι εκλεκτοί».

Είναι σαφές και φανερό ότι εκείνος ο καλεσμένος που δεν ήταν κατάλληλα ντυμένος με το Κοστούμι των Γάμων της Ψυχής δεν μπορούσε γνήσια να πάρει το χαρακτηρισμό Άνθρωπος, αποδίδεται όμως αυτός ο όρος απλώς από αγάπη και σεβασμό στους ομοίους μας.

Χοντροκομμένη θα είχε καταλήξει η παραβολή, εάν είχε πει ότι εκεί υπήρχε ένα ζώο που δεν ήταν ντυμένο για γάμο.

Προφανώς κανένα ζώο -συμπεριλαμβανομένου και του σκεπτόμενου κτήνους- δεν βρίσκεται ποτέ ντυμένο με την Φορεσιά του Γάμου της Ψυχής.

Ας γυρίσουμε όμως στην προσωπική μου περίπτωση για να πλησιάσουμε λίγο ακόμα τον σκοπό αυτού του κεφαλαίου.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πω με όλη την ειλικρίνειά μου ότι γεννήθηκα με τα τέσσερα σώματα: φυσικό, αστρικό, διανοητικό και αιτιατό.

Το να επισκευάζω την δύναμη της Φωτιάς σε κάθε σώμα, το να ανακεφαλαιώνω μυήσεις, ήταν πραγματικά απαραίτητο για μένα, επείγον, χωρίς αναβολή.

Μετά τις τέσσερις προηγούμενες μυήσεις έπρεπε να ξανακοιτάξω υπομονετικά την Πέμπτη Μύηση της Φωτιάς.

Στον ορισμό «ξανακοιτάξω» θέλω σε αυτές τις γραμμές να δώσω μια ουσιαστική, υπερβαίνουσα και υπερβατική σημασία.

Επειδή και σε προηγούμενες ζωές είχα περάσει από τις Κοσμικές Μυήσεις της Φωτιάς, το μόνο που χρειαζόμουν σήμερα ήταν να τις επισκευάσω.

Όταν ζήτησα από τον Λόγο του ηλιακού μας συστήματος του Όρς την άδεια για να μπω στα μυστήρια της Πέμπτης Μύησης της Φωτιάς, μου δόθηκε η εξής απάντηση: «Εσύ τώρα πια δεν χρειάζεσαι να ζητάς άδεια για να μπεις στην μύηση, έχεις κάθε δικαίωμα να το κάνεις».

Ο Ευλογημένος τότε εμπιστεύτηκε σε έναν ευγενή ειδικό του αιτιατού κόσμου την αποστολή να μου συμπαρίσταται και να με βοηθά.

Ο παραπάνω ειδικός έπρεπε να μου οδηγήσει έξυπνα την Ιερή Φωτιά από το νωτιαίο κανάλι του αιτιατού μου σώματος ή σώματος της Συνειδητής Βούλησης.

Η αφύπνιση του Πέμπτου Πύρινου Φιδιού των μαγικών μας δυνάμεων στο τσάκρα Μουλαντάρα, του κόκαλου του κόκκυγα, γιορτάστηκε στον Ναό με μια λαμπρή γιορτή.

Το ανέβασμα της Κουνταλίνι από σπόνδυλο σε σπόνδυλο και από τσάκρα σε τσάκρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης του αιτιατού μου σώματος, πραγματοποιήθηκε σιγά-σιγά σύμφωνα με τις αξίες της καρδιάς.

Οπωσδήποτε γεννήθηκα ξύπνιος και διαθέτω ασφαλώς αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Αντικειμενική Συνείδηση και Αντικειμενική Γνώση· μου ήταν πολύ εύκολο να φέρω τις αναμνήσεις του αιτιατού κόσμου στο φυσικό μου μυαλό.

Διευκρινίζω: Η σύγχρονη Επαναστατική Ψυχολογία της Νέας Εποχής του Υδροχόου χρησιμοποιεί τους ορισμούς αντικειμενικό και υποκειμενικό με την παρακάτω μορφή:

α) Αντικειμενικό: Πραγματικό, πνευματικό, αληθινό, θεϊκό κ.τ.λ.

β) Υποκειμενικό: Ασαφές, ασυνάρτητο, ανακριβές, παραισθησιακό, φανταστικό, παράλογο, γελοίο.

Στον κόσμο των φυσικών αιτίων κατάλαβα την ανάγκη να μάθω να υπακούω στον Πατέρα τόσο στην Γη όσο και στον Ουρανό.

Η είσοδος μου στο Ναό της Μουσικής των Σφαιρών σε αυτήν την κοσμική περιοχή, ασφαλώς ήταν μια από τις μεγαλύτερες ευτυχίες μου.

Στην είσοδο του Ναού αυτού, ο Φύλακας μου έδειξε έναν από τους μυστικούς χαιρετισμούς της Απόκρυφης Αδελφότητας. Το πρόσωπο εκείνου του Φύλακα έμοιαζε σαν μια αστραπή. Όταν ο Άνθρωπος αυτός ζούσε στον κόσμο αυτόν ονομαζόταν Μπετόβεν.

Στον αιτιατό κόσμο συνάντησα πολλούς μποντισάτβας οι οποίοι δούλευαν εντατικά για την ανθρωπότητα.

Αυτοί οι Αιτιατοί Άνθρωποι εξελίσσονται θαυμάσια, κάθε ένας κάτω από την διεύθυνση του Εσωτερικού Θεού του.

Μόνο ο Αιτιατός Άνθρωπος έχει κατορθώσει την οριστική αθανασία. Αυτή η τάξη όντων βρίσκεται πιο πέρα από το καλό και το κακό.

Το να βιώνεις το Δράμα του Κοσμικού Χριστού σε αυτές τις περιοχές, μετατρεπόμενος στο κεντρικό πρόσωπο όλου του θείου Δράματος, είναι ασφαλώς κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσα να ξεχάσω.

Χρειαζόμαστε να εκλεπτυσθούμε, εξαγνιστούμε πράγματι, εάν στ’ αλήθεια ποθούμε να βιώσουμε σοβαρά τις τρομερές πραγματικότητες οι οποίες περιέχονται στον θεϊκό Χριστικό Συμβολισμό.

Χωρίς να χαλιναγωγήσω με κανένα τρόπο τους εσώτερους πόθους μου, ομολογώ ειλικρινά ότι στον κόσμο των φυσικών αιτίων βρέθηκα φορτωμένος με το βάρος του δικού μου σταυρού, μπροστά στα βέβηλα πλήθη, που θυμωμένα με πετροβολούσαν.

Πολύ σημαδιακό μου φάνηκε το πρόσωπο του Λατρευτού, τυπωμένο θαυματουργά στο άγιο μαντήλι της Βερόνικα. Δεν είναι περιττό να θυμίσω ότι οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πολλές πέτρινες κεφαλές στεφανωμένες από αγκάθια. Αυτές οι προτομές ανήκουν στην Εποχή του Χαλκού.

Αυτό είναι φανερό ότι έρχεται να μας θυμίσει την Ρούνα αγκάθι για την οποία ήδη μιλάμε εκτεταμένα στο «Εσωτεριστικό Κείμενο της Ρουνικής Μαγείας».

Κάθε άνθρωπος ενημερωμένος στον Παγκόσμιο Γνωστικισμό, ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει αυτή η ρούνα.

Η βαθιά σημασία του θείου προσώπου με το κεφάλι στεφανωμένο με αγκάθια είναι: «Θέληση του Χριστού».

Με ιδιαίτερη θεϊκή σαφήνεια και διαφάνεια είδα εκστατικός να λάμπει το μαντήλι της Βερόνικα επάνω στον Ιερό Βωμό την νύχτα της Μύησης.

Το τελικό κοσμικό γεγονός επανήλθε αναπόφευκτα όταν το Πέμπτο Φίδι, αφού πέρασε από τον αδένα της επίφυσης και το μαγνητικό πεδίο της ρίζας της μύτης, έφθασε στον αντίστοιχό του μυστικό θάλαμο, στην ήσυχη καρδιά.

Τότε, λειτουργώντας με το Πραγματικό Εσωτερικό μου Είναι, ευτυχής, αισθάνθηκα να γυρίζω στην παραδεισιακή μου παιδική κατάσταση.

Αφού τελείωσε η τελική ιεροτελεστία, προσκύνησα τον Γκουρού μου τον Αδολφίτο, αναφωνώντας: Ευχαριστώ Σεβαστέ μου Δάσκαλε, σε σένα τα οφείλω όλα.

Ο Μαχάτμα ο Ευλογημένος, αφού σηκώθηκε απάντησε: «Μην με ευχαριστείς! Αυτό που θέλω να ξέρω είναι πώς θα συμπεριφερθείς τώρα στην ζωή».

«Τα γεγονότα μιλούν για μένα, Σεβαστέ μου Δάσκαλε, εσύ το βλέπεις». Αυτά ήταν τότε τα λόγια μου.

Αργότερα με επισκέφθηκε ένα μεγάλο στοιχειώδες Πνεύμα. Αναφέρομαι σε εκείνον τον Deiduso που προσωποποιεί την Σφίγγα της ερήμου της Αιγύπτου.

Εκείνο το Ον είχε τα πόδια του γεμάτα λάσπη. Κατάλαβα την βαθιά εσωτεριστική, απόκρυφη σημασία.

«Φέρνεις τα πόδια γεμάτα λάσπη» του είπα. Το μυστηριώδες πλάσμα έμεινε σιωπηλό. Αναντίρρητα μου έλειπε το νίψιμο των ποδιών. Όταν θέλησα να αποθέσω στα μαγουλά του το άγιο φιλί, με λεπτότητα με ξαναέφερε στην τάξη, λέγοντας: «Φίλησέ με με αγνότητα». Εγώ έτσι έκανα.

Αργότερα με επισκέφτηκε η Ίσις, της οποίας το πέπλο δεν έχει σηκώσει κανένας θνητός, η θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνι. Εγώ την ρώτησα αμέσως για τα αποτελέσματα.

-Ω, Μητέρα μου! Έχω λοιπόν τα Πέντε Φίδια σηκωμένα;

-Ναι, γιε μου.

-Θέλω τώρα να με βοηθήσεις να σηκώσω το Έκτο και Έβδομο φίδι.

-Αυτά τα έχεις σηκωμένα.

Σε εκείνες τις στιγμές ανάβλυσε σε μένα η τέλεια ανάμνηση του εαυτού μου:

-Α! Εγώ είμαι ένας αρχαίος Δασκαλάκος· ήμουν πεσμένος, τώρα το θυμάμαι.

-Ναι, γιε μου, είσαι ένας Δάσκαλος.

-Ω, Ντέβι Κουνταλίνη! Εσύ είσαι η Λάκσμι, η Σύζυγος του Σίβα. Μητέρα Λατρευτή! Εσύ είσαι η Θεϊκή Μνηστή του Σίβα Παρθένα σεβαστή! Εσύ είσαι η υδατώδης Σαρασβάτι, η Συμβία του Μπραχάμα.

Ω, Αγαπητέ αναγνώστη! Άκουσε με: Αυτή ασφαλώς είναι το Αιώνιο Θηλυκό που αντιπροσωπεύεται από την Σελήνη και από το Νερό· η Μεγάλη Μητέρα από την οποία προέρχεται το μαγικό «Μ» και το περίφημο ιερογλυφικό του Υδροχόου.

Αναντίρρητα Εκείνη είναι επίσης η Παγκόσμια Μήτρα της Μεγάλης Αβύσσου, η Πρωτόγονη Αφροδίτη, η Μεγάλη Παρθένα Μητέρα που αναδύεται από τα κύματα της θάλασσας με τον Cupido-Έρωτα, που είναι ο γιος της.

Χωρίς καμιά αμφιβολία πρέπει να βεβαιώσουμε με ειλικρίνεια και χωρίς φραγμούς ότι Αυτή είναι η Ινδοστανική Prakriti και μεταφυσικά η Aditi και μέχρι η Mulaprakriti.

Ποτέ δεν θα μπορούσαμε να πατήσουμε το πέτρινο μονοπάτι που οδηγεί μέχρι την τελική απελευθέρωση χωρίς την βοήθεια της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΜΙΑ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Συζητώντας στο δάσος του μυστηρίου, τρεις φίλοι που περιφερόμαστε, φτάσαμε σιγά-σιγά μπροστά στον ιερό λόφο.

Χωρίς τον παραμικρό φόβο γίναμε λοιπόν τότε μάρτυρες κάποιου γεγονότος ασυνήθιστου και παράξενου. Είναι απαραίτητο να το διηγηθώ για το καλό των αγαπητών μου αναγνωστών.

Ακηλίδωτη πέτρα χιλιόχρονη άνοιξε ξαφνικά στο πετρώδες έδαφος, σαν να είχε χωριστεί ακριβώς σε δύο όμοια κομμάτια, αφήνοντας μας άφωνους και έκπληκτους...

Πριν να έχει δοθεί αρκετός καιρός για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε αυτό το πράγμα, χωρίς να σκεφθώ καθόλου, σαν τραβηγμένος από παράξενη δύναμη, πλησίασα την μυστηριώδη γρανιτένια πόρτα...

Χωρίς να εμποδιστώ από τίποτα, με θάρρος πέρασα το κατώφλι ενός Ναού. Στο εξωτερικό του, οι φίλοι μου, ήρεμοι κάθισαν μπροστά στην γιγαντιαία μάζα που έκλεινε μπροστά τους...

Οποιοδήποτε εξαιρετικό λεξιλόγιο θα κατέληγε ειλικρινά ανεπαρκές, αν προσπαθούσαμε να περιγράψουμε λεπτομερώς όλο το μεγαλείο εκείνου του υπόγειου Αγιαστηρίου...

Χωρίς πολυλογία κανενός είδους, προτιμώ να μιλήσω πάνω σε αυτό χονδρικά, όμως ειλικρινά περιοριζόμενος να διηγηθώ αυτό που συνέβη.

Έχοντας εμψυχωθεί από την Ζωντανή Φλόγα του Πνεύματος προχώρησα από ένα στενό διάδρομο μέχρι να φτάσω σ’ ένα μικρό σαλόνι...

Εκείνο το εξωτικό μέρος έμοιαζε περισσότερο με γραφείο δικηγόρου...

Εμπρός στο γραφείο βρήκα καθισμένο έναν Άρχοντα του Πεπρωμένου· δυσανάγνωστη προσωπικότητα· ερμητικός Δικαστής του Κάρμα· μυστικιστής ντυμένος με την κομψότητα ενός σύγχρονου ιππότη...

Πόσο σοφός ήταν εκείνος ο δικηγόρος-μάντης! Ύψιστος προγνώστης! Αλάθητος! Και τρομερά θεϊκός. Με βαθειά ευλάβεια πλησίασα μέχρι το γραφείο του· η Ιερή Φωτιά έλαμψε στο πρόσωπο του. Αμέσως αισθάνθηκα σε άμεση μορφή την βαθειά σημασία του.

-Ευχαριστώ Σεβαστέ Δάσκαλε! είπα με απέραντη ταπεινότητα...

Ο αυστηρός Ιεροφάντης, με τόνο σιβυλλικό, πήρε την παραβολή του και είπε:

-Ο τάδε -αναφερόμενος στον ένα από τους δύο φίλους μου που με περίμεναν απ’ έξω- είναι ο τύπος του κουρελή· θα ζει πάντα στην μιζέρια. Ο δείνα -αναφερόμενος στον άλλο φίλο μου- είναι ο τύπος του Σαμούρο.

-Πώς; Σαμούρο;»

-Επαναλαμβάνω: Σαμούρο (Φίλος αγωνιστής και πνευματικός σαν τους προοδευτικούς Βουδιστές Σαμουράι της Αυτοκρατορίας του Ανατέλλοντος Ήλιου).

Τέλος, απευθυνόμενος στο ασήμαντο άτομο μου που δεν έχει καμιά αξία, είπε: «Εσύ είσαι ο τύπος του αξιωματικού γιατί θα έχεις να παρασύρεις πλήθη, να σχηματίσεις τον Στρατό της Παγκόσμιας Σωτηρίας, να αρχίσεις την νέα Εποχή του Υδροχόου».

Κατόπιν συνέχισε έτσι: «Η συγκεκριμένη αποστολή σου είναι να δημιουργήσεις ανθρώπους, να διδάξεις στον κόσμο πώς να κατασκευάζει τα σώματα αστρικό, διανοητικό και αιτιατό για να μπορέσουν να ενσαρκώσουν την Ανθρώπινη Ψυχή τους».

Μετά σηκώθηκε από το γραφείο του με την προφανή πρόθεση να ψάξει στην βιβλιοθήκη του να βρει ένα από τα έργα μου, και μόλις το πήρε στα χέρια του, μεθυσμένος από έκσταση αναφώνησε: «Το βιβλίο που σε καλή ώρα έστειλες με το ταχυδρομείο στον τάδε, άρεσε πολύ».

Εκείνο που συνέβη μετά είναι εύκολο να το συμπεράνουμε. Με άπειρη ευλάβεια και μεγάλη ταπεινότητα, χωρίς στολίδια κανενός είδους, μακριά από μάταιη κενοδοξία, αποχαιρέτησα τον Αξιοσέβαστο και έφυγα από τον Ναό.

Το να ανατρέξουμε σήμερα, να στοχαζόμαστε, να διαλογιζόμαστε σοβαρά πάνω στο ουσιαστικό ζήτημα του διηγήματος αυτού, είναι επείγον και απαραίτητο.

Εξαιρώντας από το λεξιλόγιο μας κάθε κουβέντα κακογουστιάς, δίνουμε έμφαση στο παρακάτω αξίωμα: «Είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε τον Άνθρωπο μέσα μας εδώ και τώρα».

Επειδή βρίσκομαι διδάσκοντας στον κόσμο την Διδασκαλία, προφανώς είμαι ένας δημιουργός Ανθρώπων.

Υπάρχει αναγκαιότητα να δημιουργήσουμε μέσα μας την προϋπόθεση για τον Άνθρωπο. Δεν είναι περιττό να θυμίσουμε ότι οι καιροί του τέλους ήδη έχουν φτάσει.

Πολλά έχουν ειπωθεί σήμερα στην απόκρυφη λογοτεχνία για τα δύο μονοπάτια. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στους δύο δρόμους, τον ελικοειδή και τον ευθύ.

Αναμφίβολα οι δύο δρόμοι ανοίγουν μεγαλοπρεπώς μόνο εμπρός στον αυθεντικό Άνθρωπο. Ποτέ μπροστά στο διανοητικό ζώο.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις τελευταίες στιγμές της Πέμπτης Μύησης της Φωτιάς. Μετά από όλες αυτές τις ανακεφαλαιωτικές διαδικασίες, αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω θαρραλέα ένα Νιρβανικό Φύλακα τρομερά θεϊκό.

Ο καλότυχος Κύριος της Τελειότητας δείχνοντας μου την ελικοειδή Νιρβανική οδό, είπε:

-Αυτή είναι μια καλή δουλειά.

Μετά δείχνοντας μου την ίσια οδό φώναξε με δυνατή φωνή σαν να βρυχάται λιοντάρι:

-Αυτή είναι μια δουλειά ανώτερη.

Αργότερα τον είδα να προχωρεί προς εμένα με το τρομακτικά επιτακτικό ύψος των μεγάλων μεγαλειοτήτων. Αυτός με ρώτησε κι εγώ του απάντησα, κάνοντας τον εξής διάλογο:

-Από ποιον από αυτούς τους δύο δρόμους θα συνεχίσεις τώρα;

-Αφήστε με να το σκεφτώ.

-Μην το σκέφτεσαι, πες το αμέσως, αποφάσισε το.

-Θα πάω από τον ευθύ δρόμο που οδηγεί μέχρι το Απόλυτοι

-Μα τι λες, δεν έχεις πάρει είδηση ότι αυτός ο δρόμος είναι πάρα πολυ οδυνηρός;

-Επαναλαμβάνω: Εγώ πάω για το Απόλυτοι

-Πώς σκέφτεσαι να μπεις από αυτόν το δρόμο; Δεν θέλεις να καταλάβεις ότι θα υποφέρεις; Τι σου συμβαίνει κύριε;

-Εγώ πάω για το Απόλυτο.

-Καλά, σε προειδοποίησα!

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Φύλακα και μετά αποσύρθηκε επίσημα.

Άλλο βράδυ ήμουν έξω από τα υπερευαίσθητα σώματα μου, σε πλήρη εξάσκηση των δραστηριοτήτων μου σαν Άτμαν ή Άνθρωπος-Πνεύμα...

Στον πλήρη Νιρβάνα, μοναχικός βρισκόμουν επάνω στην όμορφη ταράτσα της κατοικίας των ευτυχιών στην γωνιά της Αγάπης...

Είδα αιωρούμενος στο ιερό διάστημα, τους κατοίκους αυτής της περιοχής να αυξάνουν σε αριθμό...

Ευτυχισμένες πήραν θέση στον κήπο τον γεμάτο από αρωματισμένα λουλούδια. Η θεϊκή Αλγοριθμία, η ύψιστη Έστρο, η Νούμεν η αξέχαστη...

Άτμαν-Μπούδι-Μάνας, η Τριμούρτι της Τελειότητας.

Τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές μου έρχεται να επαναλάβω εκείνον τον στίχο του βιβλίου «Ό Απόκρυφος Οίκος» που λέει επί λέξει:

«Εγώ είμαι ο ιερός κροκόδειλος Σεμπέκ.

Είμαι η φλόγα από τρία φυτίλια, και τα φυτίλια μου είναι αθάνατα.

Εγώ μπαίνω στην περιοχή του Σεκέμ,

Εγώ μπαίνω στην περιοχή των φλογών

που έχουν κατατροπώσει τους αντίπαλους μου».

Ένα ξαφνικό πύρινο πλάσμα πήρε το λόγο στο όνομα της Ιερής Αδελφότητας και είπε:

-Αδελφέ μου, γιατί πηγαίνεις από αυτόν τον δρόμο τον τόσο σκληρό; Εδώ στο Νιρβάνα είμαστε ευτυχείς. Μείνε εδώ μαζί μας!

Η απάντηση μου γεμάτη από μεγάλη ενέργεια ήταν η ακόλουθη:

-Δεν το κατάφεραν τα διανοητικά ζώα με τους πειρασμούς τους, και πολύ λιγότερο εσείς οι θεοί. Εγώ πάω για το Απόλυτοι

Οι Άφατοι σώπασαν και εγώ αποσύρθηκα βιαστικά από εκείνη την κατοικία.

Η Φωνή της Σιωπής έχει πει: «Ο Μποντισάτβα που παραιτείται από το Νιρβάνα, από αγάπη προς την ανθρωπότητα, είναι τρεις φορές αξιότιμος και μετά από πολλές Νιρβάνες κερδισμένες και χαμένες για αυτόν τον λόγο, κερδίζει το δικαίωμα να μπει σε κόσμο υπερνιρβανικής ευτυχίας...».

Ο Νιρβάνα έχει κύκλους δραστηριότητας και κύκλους βαθειάς ανάπαυσης. Από αυτήν την εποχή του 20ου αιώνα βρίσκεται σε περίοδο δράσης.

Οι Νιρβάνις που μετενσαρκώθηκαν στην διάρκεια των πρώτων φυλών, μόνο τώρα έχουν ξανα-μετενσαρκωθεί. Μόλις περάσει αυτή η εποχή, θα βυθιστούν μέσα στην άπειρη μακαριότητα μέχρι το μελλοντικό Μαχαμβαντάρα.

Το μονοπάτι του μακρινού και πικρού καθήκοντος είναι διαφορετικό, σημαίνει απόλυτη απάρνηση. Όμως, μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στο Απόλυτο.

Οποιαδήποτε νύχτα από αυτές τις τόσες, ενώ βρισκόμουνα ευτυχής σε κατάσταση Σαμάντι, είδα να λάμπει με πορφυρές ανταύγειες ο πλανήτης Άρης...

Οι δονήσεις ήταν σαφώς τηλεπαθητικού χαρακτήρα. Αισθάνθηκα στην ήσυχη καρδιά μου, πως με φώναζαν επειγόντως από τον κεντρικό πυρήνα εκείνης της πλανητικής μάζας. Αυτές οι αναλαμπές ήταν πολύ χαρακτηριστικές...

Γρήγορα μεταφέρθηκα ντυμένος με το Ηλιακό Σώμα μέχρι τα ζωντανά σωθικά εκείνου του κόσμου...

Ντυμένος με την στολή, του ουράνιου στρατού, λάμποντας με περίμενε ο Σαμαέλ, η ίδια η ιδιαίτερη μου Μονάδα, η ατομική, το Πραγματικό μου εσώτερο Είναι, ο θεϊκός Κυβερνήτης εκείνου του πλανήτη.

Γονάτισα ευλαβικά εμπρός στον Παντογνώστη, τον φωτισμένο Κύριο εκείνου του τόπου και παίρνοντας το λόγο είπα:

-Εδώ είμαι Πατέρα μου! Γιατί μ’ έχεις καλέσει;

-Εσύ γιε μου, με ξεχνάς!

-Όχι Πατέρα μου, δεν σε ξεχνώ!

-Ναι γιε μου, εάν σου παραδώσουν την φύλαξη της εισόδου του Σύμπαντος, θα με ξεχάσεις!

-Ω, Πατέρα μου, εγώ ήρθα για να φιλήσω το χέρι σου και να πάρω την ευλογία σου!

Ο Πολυεύσπλαχνος με ευλόγησε και εγώ γονατισμένος του φίλησα το δεξί χέρι. Στο βάθος του πλανητικού Ναού φαινόταν ένα κρεβάτι του πόνου...

Αργότερα μπήκα σε βαθείς στοχασμούς: Γιατί διάλεξα εγώ ο ίδιος τον δρόμο; Γιατί ξέχασα τον Πατέρα μου εμπρός στην τρομερή παρουσία του Φύλακα των Δρόμων

Ο Ιησούς, ο Μεγάλος Γνωστικός Ιερέας, στο όρος των Ελαίων,

μας έδωσε ένα μεγάλο μάθημα όταν αναφώνησε:

«Πατέρα μου, πάρε από μένα τούτο το ποτήρι, όμως ας μη γίνει το θέλημά μου, αλλά το θέλημά σου».

Δέκα οχτώ χρόνια μετά: Βροντώντας και αστράφτοντας, έσκισα τα ρούχα μου διαμαρτυρόμενος από τον τόσο μεγάλο πόνο. Αχ! Αχ! Αχ!

Μια παρθένα από το Νιρβάνα μου απάντησε: « Έτσι είναι ο δρόμος που εσύ ο ίδιος διάλεξες. Για μας τους κατοίκους του Νιρβάνα οι θρίαμβοι είναι μικρότεροι και γι’ αυτό είναι φανερό ότι υποφέρουμε λιγότερο. Όμως αφού οι θρίαμβοί σου είναι μεγαλύτεροι, οι πόνοι σου θα είναι επίσης πιο έντονοι».

Όταν θέλησα να ξεκουραστώ λίγο, οι Πράκτορες του Κάρμα μου έκαναν παρατήρηση λέγοντας μου: «Τι σας συμβαίνει, κύριε; θα προχωρήσετε; Κυκλοφορείτε φίλε! Κυκλοφορείτε! Κυκλοφορείτε!»

Υπομονετικά συνέχισα την πορεία μου στο πετρώδες μονοπάτι που οδηγεί στην τελική Απελευθέρωση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

ΚΑΤΑΔΙΩΞΕΙΣ

Στα τροπικά ποταμάκια της Σιέρα Νεβάδα, στις άκρες του Μακουρίμπα ή Καραϊβικής θάλασσας, εγώ είχα να ανακεφαλαιώσω με υπομονή τις διάφορες εσωτεριστικές μυητικές διαδικασίες της Τρίτης, Τέταρτης και Πέμπτης Μυήσεων της Φωτιάς.

Εκεί ζούσα προσηλωμένος με μια ομάδα πολύ εκλεκτή γνωστικών μαθητών, μακριά από την φασαρία, την ψεύτικη σοφία και την υποκρισία της κούφιας κουλτούρας.

Ακέραιοι και άψογοι γνωστικοί ασκητές, ευχαριστημένοι, μου είχαν φτιάξει από ξύλα εκείνων των δασών μια απλή κατοικία...

Θέλω να ανακαλέσω σήμερα για μια στιγμή όλους αυτούς τους εξέχοντες άντρες, μερικοί από τους οποίους αυτή την στιγμή εξέχουν σαν αξιοσημείωτοι διεθνείς απόστολοι...

Από αυτήν την αρχαία μου πόλη του Μεξικού σας χαιρετώ, εξαίρετοι Κύριοι από την Νοτιαμερικάνικη Σιέρρα Νεβάδα!...

Θέλω να περιλάβω επίσης σε αυτούς τους χαιρετισμούς μου τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους...

Πόσο ευτυχισμένος ζούσα σ’ εκείνο το αξέχαστο καταφύγιο του πυκνού δάσους, μακριά από την φασαρία της πολυκοσμίας...

Τότε επέστρεψα στους στοιχειώδεις παραδείσους της Φύσης και τους Πρίγκιπες της φωτιάς, του αέρα, των νερών και της αρωματισμένης γης, οι οποίοι μου παράδωσαν τα μυστικά τους...

Μια οποιαδήποτε μέρα, δεν πειράζει ποια, μερικοί από αυτούς τους ασκητές του Παγκόσμιου Γνωστικισμού χτύπησαν την πόρτα της κατοικίας μου, για να με παρακαλέσουν να σβήσω την φωτιά. Το αδιάκοπο τρίξιμο του πύρινου στοιχείου, προχωρούσε τρομερό μέσα από την πυκνή βλάστηση, κατακαίγοντας ό,τι εύρισκε στον δρόμο του...

Τρομακτικό καψάλισμα απειλούσε να κάψει καλλιέργειες και καλύβες. Μάταια έκαναν αυλάκια, χαντάκια, με σκοπό να ανακόψουν την θριαμβευτική πορεία της φωτιάς. Το πύρινο στοιχείο προσπερνούσε όλα τα χαντάκια και τις τάφρους, απειλώντας χωρίς οίκτο όλα τα γύρω περιβάλλοντα και τα περιφερειακά του τόπου, όπως και τα πιο πέρα...

Φυσικά εγώ ποτέ δεν ήμουνα πυροσβέστης ούτε «κοπροφάγος», όπως αποκαλούν χαϊδευτικά αυτούς τους ηρωικούς δημόσιους υπηρέτες...

Όμως, ομολογώ ειλικρινά και χωρίς περιστροφές ότι σε εκείνες τις στιγμές η τύχη όλων αυτών των γνωστικών αδελφών βρισκόταν στα χέρια μου. Τι να κάνω;

Ποθούσα να τους υπηρετώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αυτή ήταν χωρίς καμιά αμφιβολία, μία από τις καλύτερες ευκαιρίες...

Ανόητο και μέχρι αχάριστο θα είχε γίνει το να αρνηθώ τόσο επείγουσα βοήθεια. Όχι μόνο πληρώνουμε Κάρμα από το κακό που κάνουμε αλλά και από το καλό που δεν κάνουμε όταν μπορούμε να το κάνουμε.

Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να ενεργήσω μαγικά. Προχωρώντας με τα πόδια μέχρι το σημείο της τιτάνιας καταστροφής, κάθισα πολύ κοντά εκεί και μετά συγκεντρώθηκα στον Εσώτερο...

Προσευχόμενος μυστικά παρακάλεσα τον ίδιο, να επικαλέσου τον Αγνή, τον παντοδύναμο και εξαίρετο θεό της Φωτιάς...

Ο Εσώτερος άκουσε την επίκληση μου και αναφώνησε με δυνατή φωνή, σαν λιοντάρι που βρυχάται, καλώντας τον Αγνή και επτά βροντές επανέλαβαν την φωνή του...

Γρήγορα βρέθηκε στο πλάι μου ο λαμπρός Κύριος της Φωτιάς, ο υπέρλαμπρος Γιος της Φλόγας, ο Πολυεύσπλαχνος..

Τον αισθάνθηκα σε όλη την παρουσία του Είναι μου και τον παρακάλεσα στο όνομα της Παγκόσμιας Ευσπλαχνίας να σβήσει εκείνη την φωτιά...

Προφανώς, ο Ευλογημένος Κύριος της Τελειότητας θεώρησε δίκαιο και τέλειο το αίτημα μου...

Με ανεξήγητο τρόπο ξεπρόβαλε μέσα από το μπλε μυστήριο του βαθιού δάσους μία απαλή αρωματική αύρα που άλλαξε τελείως την κατεύθυνση των πύρινων γλωσσών και τότε εξαφανίστηκε τελείως η πυρκαγιά...

Μία άλλη μέρα, συζητώντας με τους γνωστικούς ασκητές, σε ένα πολύ όμορφο ξέφωτο του πυκνού δάσους, πολύ κοντά στις καλύβες, βρεθήκαμε ξαφνικά κάτω από την απειλή μιας χειμαρρώδους βροχής...

Γεμάτος πόθο συγκεντρώθηκα στον Εσώτερο, προσευχόμενος έντονα και παρακαλώντας να επικαλέσου τον Παράλυτα, το Στοιχειώδες Πνεύμα των ανήσυχων σίφων του αέρα.

Ολύμπιο πρόστρεξε εκείνο το Ντέβα με τον φανερό σκοπό να με βοηθήσει. Εγώ επωφελήθηκα από την καταπληκτική ευκαιρία που μου προσφερόταν και τον παρακάλεσα να απομακρύνει από εκείνο το μέρος τα θυελλώδη σύννεφα...

Αναμφίβολα, αυτά τα τελευταία άνοιξαν επάνω από τα κεφάλια μας σε μορφή κύκλου και μετά έφυγαν εμπρός στους έκπληκτους εκείνους μυστικιστές, εκείνης της γωνιάς της αγάπης...

Εκείνον τον καιρό οι γνωστικοί αδελφοί πήγαιναν κάθε βδομάδα στις αμμώδεις παραλίες της φουρτουνιασμένης εκείνης θάλασσας...

Η Λιτελάντες ανέθετε σε εκείνους τους ειλικρινείς ασκητές να μας φέρνουν ψάρια και μέχρι χορταρικά και φρούτα, που στην Σιέρρα Νεβάδα δεν ήταν δυνατόν να καλλιεργηθούν, γεγονός που οφειλόταν στην ακόρεστη πείνα των μυρμηγκιών...

Αυτά τα πλάσματα που βρίσκονται σε καθοδική εξέλιξη, κατατρώγουν ακατάπαυστα λουλούδια, φρούτα και λαχανικά και ασφαλώς τίποτα δεν μπορούσε να τα συγκρατήσει. Έτσι είναι ο «νόμος της ζούγκλας» αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι Θεοί και οι Άνθρωποι. Οι νυχτερινές επιδρομές των μυρμηγκιών λαμπίτσας είναι βέβαια τρομερές...

Τα δηλητηριώδη φίδια, όπως το τρομερό Τάλε Χ και τα άλλα, γνωστά από αρχαιοτάτων χρόνων με τα κλασσικά ονόματα κροταλίας, κοράλλι, οχιά, τριγύριζαν και πολλαπλασιάζονταν παντού, εδώ, εκεί και παραπέρα...

Ακόμα θυμάμαι έναν γέρο πρακτικό γιατρό των βουνών, που τον έλεγαν Χουάν. Αυτός ο άνδρας έμενε με την γυναίκα του στο πιο πυκνό μέρος του δάσους...

Σαν καλός Σαμαρείτης της Παλαιάς Διαθήκης, εκείνος ο άνθρωπος με τα πολύτιμα βάλσαμά του γιάτρευε τους ταπεινούς βουνίσιους από τα δαγκώματα των φιδιών...

Δυστυχώς, εκείνος ο κύριος μισούσε τα φίδια και αμείλικτος και εκδικητικός τα σκότωνε νωρίς διάκριση.

-Φίλε Χουάν -του είπα μια μέρα- βρίσκεστε σε πόλεμο με τα φίδια και αυτά ετοιμάζονται να υπερασπιστούν. Για να δούμε ποιος θα κερδίσει την μάχη…

-Εγώ μισώ τα φίδια.

-Θα ήταν καλύτερα να τα αγαπούσατε. Να θυμάστε ότι τα φίδια είναι διορατικά, στην αστρική αύρα αυτών των πλασμάτων λάμπει ο θαυματουργός Ζωδιακός και ξέρουν από απ’ ευθείας πείρα, ποιος τα αγαπά στ’ αλήθεια και ποιος τα μισεί...

-Εγώ δεν μπορώ να τα αγαπήσω... Αισθάνομαι να μου αποσυντίθεται το σώμα όταν τα βλέπω... Φίδι που διασχίζει το δρόμο μου το σκοτώνω...

-Αχ, καλέ μου γέροντα! Δώδεκα φίδια σας έχουν δαγκώσει, και όταν σας δαγκώσει το δέκατο τρίτο θα πεθάνετε.

Λίγο αργότερα, κοντά στην μοναχική του καλύβα, τον γέρο τον δάγκωσε ένα τρομερό φίδι που κουλουριασμένο τρεις γύρους και μισό και κρυμμένο, τον περίμενε...

Η προφητεία μου βγήκε αληθινή: ο γέρος πρακτικός πέθανε με το Αρκάνο δέκα τρία της Καββάλα, κανένας από τους φίλους του δεν μπόρεσε να συναντήσει το δηλητηριώδες φίδι...

Ο γέρο γιατρός είχε πάντα μέσα στο ταγάρι του μερικά θαυματουργά φυτά. Να θυμηθούμε τις πέντε καπετάνισσες:

Καπετάνισσα Σολαμπάστα.

Καπετάνισσα Τζενεράλα.

Καπετάνισσα Σιλβαντόρα

Καπετάνισσα Πουγιαντόρα

Καπετάνισσα Λέγκουα ντε Βενάντο

Θαυματουργά χορτάρια που δεν είναι καταχωρημένα στην Βοτανική και είναι γνωστά μόνο στην Σιέρρα Νεβάδα κοντά στα αφρισμένα νερά του Μακουρίμπα. Εξαίρετα φυτά με τα οποία ο γέρο-θεραπευτής του μοναχικού δάσους γιάτρευε τα θύματα των φιδιών.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο γέρος τα χρησιμοποιούσε θεραπευτικά με πολύ σοφό τρόπο, δίνοντας τα από το στόμα σαν τσάι ή για χρήση εξωτερική, πλένοντας τις πληγές ή την πληγή με το βράσιμο αυτών των χόρτων.

Οι γνωστικοί ερημίτες της Σιέρρα Νεβάδα ποτέ δεν σκότωναν τα επικίνδυνα φίδια. Είχαν μάθει να τα αγαπούν ειλικρινά...

Σαν συνέπεια από αυτήν την συμπεριφορά, κέρδισαν την εμπιστοσύνη αυτών των τρομερών ερπετών. Τώρα αυτά τα δηλητηριώδη φίδια έχουν μετατραπεί σε φρουρούς του Ναού.

Όταν αυτοί οι αναχωρητές των βουνών ήθελαν να απομακρύνουν τα φίδια, τραγουδούσαν γεμάτοι πίστη τα ακόλουθα μάντραμς: Οσί... Οσόα... Ασί.

Κάθε φορά που αυτοί οι ερημίτες ποθούσαν στ’ αλήθεια να γοητεύσουν μαγικά τα τρομερά φίδια, συλλάβιζαν τα μυστηριώδη λόγια: Οσί... Οσόα... Ασί.

Ποτέ κανένας μυστικιστής του βουνού εκείνου, δεν αφαίρεσε την ζωή κάποιου φιδιού! Αυτοί οι ασκητές έμαθαν να σέβονται κάθε ύπαρξη... όμως υπάρχουν και ορισμένες εξαιρέσεις· αυτή είναι η περίπτωση του πολύτιμου φιδιού Κροταλίας...

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Στο όνομα της αλήθειας θέλω να τοποθετήσω σε αυτό το βιβλίο την ακόλουθη αναφορά: Ήδη έχει ανακαλυφθεί το αλάθητο φάρμακο για τον τρομερό Καρκίνο και αυτό βρίσκεται στο Φίδι.

Συνταγή σωτηρίας: θυσιάστε το παραπάνω ζώο· βγάλτε του τα κρόταλα και το κεφάλι (αυτά τα μέρη είναι άχρηστα). Αλέστε το κρέας που χρησιμεύει μέχρι να το ελαττώσετε σε λεπτή σκόνη. Κλείστε αυτή την ουσία μέσα σε κάψουλες άδειες, που μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε φαρμακείο.

Δόση: Να παίρνετε μία κάψουλα κάθε ώρα.

Παρατήρηση: Να συνεχίσετε την θεραπεία μέχρι να γίνετε εντελώς καλά.

Προειδοποίηση: Ο άρρωστος πρέπει να σταματήσει ριζικά κάθε άλλο φάρμακο και να περιοριστεί στην θεραπεία με το φίδι.

ΓΕΡΑΚΙΑ

Αναβλύζουν στο νου μου αυτές τις στιγμές εξοχικές αναμνήσεις, θύμησες από βουνά, αναπολήσεις αγριότητας...

Πόσο υπέφεραν εκείνοι οι ασκητές με τα σκληρά αρπακτικά πουλιά!... Τα πονηρά γεράκια εφορμούσαν στα κοτέτσια, παίρνοντας με τις αρπαγές τους κοτόπουλα και κότες...

Εγώ είδα πολλές φορές αυτά τα αιμοβόρα αρπαχτικά επάνω στα κλαδιά των γύρω δέντρων, να παραμονεύουν τα αθώα θύματά τους.

Το να καταπίνεις και να σε καταπίνουν είναι ο Νόμος του Αιώνιου Κοινού Κοσμικού Τρωγο-Αυτοεγωκρατικού (αμοιβαία τροφή για όλους τους οργανισμούς).

Αναντίρρητα τέτοια αμοιβαιότητα, αντιστοιχία, προέρχεται εσώτερα από το απανταχού ενεργό στοιχείο Οκιντανόχ.

ΚΑΤΑΔΙΩΞΕΙΣ

Πόσο ευτυχείς ζούσαμε στις καλύβες μας του μοναχικού δάσους! Δυστυχώς ήρθαν καινούργιες καταδιώξεις...

Βέβηλοι άνθρωποι από τα γειτονικά χωριουδάκια βάλθηκαν, πολύ κακώς, να διαδίδουν εναντίον μας διάφορες συκοφαντίες δυσφημιστικές...

Το κουτσομπολιό των γυναικών, τα ψέματα των ανδρών, το σούσουρο, οι ψίθυροι, και το πες-πες, έδωσε γιγαντιαίες διαστάσεις στο θέμα και ξέσπασε η καταιγίδα...

Αναντίρρητα εγώ μετατράπηκα στο κεντρικό πρόσωπο του δράματος, εναντίον μου δε στράφηκε όλη μπόρα, όλη η φωτιά...

Αυτή η κατάσταση πραγμάτων όλο και χειροτέρευε, κάθε μέρα από το κακό στο χειρότερο και τελικά βρέθηκε ο ψιθυριστής, ο ρουφιάνος, ο καταδότης...

Αναστατωμένη η αστυνομία με έψαχνε παντού με αυστηρές διαταγές να μου εφαρμόσει το νόμο της φυγής...

Ασφαλώς δεν ήμουν εγώ γι’ αυτούς τους φτωχούς χωροφύλακες ένας απλός κλεφτοκοτάς ή σαματατζής του χωριού στο στυλ του Παύλου της Ταρσού, αλλά κάτι χειρότερο: Ένας μαγγανιστής της Κόλασης που δραπέτευσε από μυστηριώδεις ακουελάρες, ένας πονηρός κακός οιωνός, ένα τέρας που ήταν απαραίτητο να φυλακιστεί ή να θανατωθεί...

Ένα βράδυ με αστροφεγγιά, ενώ βρισκόμουν σε κατάσταση έκστασης, με επισκέφθηκε ένας Μαχάτμα, ο οποίος παίρνοντας τον λόγο είπε:

-Έρχονται να σε βρουν πολλοί άνθρωποι οπλισμένοι· πρέπει να φύγεις από άλλον δρόμο.

Δεν είναι περιττό να τονίσω, με μεγάλη έμφαση, ότι εγώ πάντα ξέρω να υπακούω στις διαταγές της Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας...

Επωφελούμενος την νυχτερινή σιωπή, κατέβηκα από το βουνό από έναν απότομο και δύσκολο δρόμο. Στο Επίπεδο -όπως λένε οι γνωστικοί ερημίτες τα παράλια μέρη- μακριά από την Σιέρρα με πήρε ο Σεβαστός Δάσκαλος Γκάργκα Κουιτσίνες. Μας μετέφερε με το αυτοκίνητο του μέχρι μία ωραία πόλη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Αποκλείοντας από τον νου μου όλη την περιττολογία, χωρίς καμία διάθεση αυτοπροβολής, με ταπεινότητα, εξομολογούμαι ειλικρινά και χωρίς περιστροφές ότι μετά από το ανέβασμα μου από τα πέντε σκαλοπάτια των Πύρινων Μυήσεων, έγινε επείγουσα για μένα η ανάπτυξη του Φωτός με τους Οκτώ Βαθμούς της Μύησης της Αφροδίτης (Βενούστα).

Το να εργάζεσαι στο Αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου (το Σεξ) καταλήγει να είναι κάτι χωρίς αναβολή, όταν στ’ αλήθεια επιθυμείς το πλήρες ξύπνημα του Πρώτου Φιδιού του Φωτός.

Είναι γραμμένο με χρυσές λέξεις στο Βιβλίο όλων των Λάμψεων, το ακόλουθο: «Η Κουνταλίνι αναπτύσσεται, επαναστατεί και ανεβαίνει μέσα από την θαυμάσια αύρα του Μαχατσόαν».

Αναντίρρητα πρώτα εργαζόμαστε με την Φωτιά και κατόπιν με το Φως. Ποτέ δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα Φίδια της Φωτιάς με τα Φίδια του Φωτός...

Το εξαιρετικό ανέβασμα του Πρώτου Φιδιού του Φωτός προς τα μέσα και προς τα επάνω, κατά μήκος του νωτιαίου καναλιού του φυσικού σώματος, μου επέτρεψε να γνωρίσω τα μυστικά της αβύσσου.

Η βάση αυτού του μυστικού βρίσκεται στον Νόμο της Πτώσης έτσι όπως διατυπώθηκε από τον Άγιο Βενόμα. Και να η διατύπωση που ο Δάσκαλος έδωσε σε αυτόν τον κοσμικό Νόμο που ανακαλύφθηκε από αυτόν:

«Όλα τα πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο πέφτουν προς το βάθος. Και το βάθος για κάθε μέρος του Σύμπαντος, είναι η πιο κοντινή σταθερότητα και αυτή η σταθερότητα είναι ο τόπος ή σημείο επάνω στο οποίο συμπίπτουν όλες οι γραμμές δύναμης που προέρχονται από όλες τις κατευθύνσεις. Τα κέντρα όλων των ήλιων και όλων των πλανητών του Σύμπαντός μας είναι ακριβώς αυτά τα σημεία σταθερότητας. Δεν είναι παρά τα κατώτερα σημεία εκείνων των περιοχών του διαστήματος, προς τα οποία συγκλίνουν οριστικά οι δυνάμεις που προέρχονται από όλες τις διευθύνσεις εκείνου του δοθέντος μέρους του Σύμπαντος. Επίσης συγκεντρώνεται σε αυτά τα σημεία η ισορροπία που επιτρέπει στους ήλιους και πλανήτες να διατηρούν την θέση τους».

Ο «Τίγρης του Τουρκεστάν» σχολιάζοντας, λέει: «Εκθέτοντας την αρχή του, ο Άγιος Βενόμα είπε επί πλέον ότι πέφτοντας τα πράγματα στο διάστημα, όπου και να βρίσκεται αυτό, είχαν την τάση να πέσουν προς τον έναν ή τον άλλον ήλιο, προς τον έναν ή τον άλλον πλανήτη, ανάλογα με το σε ποιον ήλιο ή πλανήτη ανήκε εκείνο το δεδομένο μέρος του διαστήματος στο οποίο έπεφτε το αντικείμενο, αποτελώντας κάθε ήλιος ή πλανήτης, σε αυτήν την καθορισμένη σφαίρα, την σταθερότητα ή το βάθος».

Οι προηγούμενοι παράγραφοι μεταξύ εισαγωγικών μνημονεύουν καθαρά τις δύο απόψεις, εξωτερική και εσωτερική του Νόμου της Βαρύτητας. Το εξωτερικό δεν είναι παρά μόνο η προβολή του εσωτερικού. Πάντα επαναλαμβάνεται σε μορφή τρισδιάστατη η μυστική βαρύτητα των σφαιρών...

Ο κεντρικός πυρήνας αυτής της πλανητικής μάζας στην οποία ζούμε, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, ο τόπος ή μαθηματικό σημείο, όπου συγκλίνουν όλες οι γραμμές δύναμης που προέρχονται από διάφορες διευθύνσεις.

Στο κέντρο της πλανητικής σταθερότητας συναντιούνται και ισορροπούν αμοιβαία οι δυνάμεις της καθοδικής και ανοδικής εξέλιξης της Φύσης.

Κύματα ουσιώδη ξεκινούν την ανοδική εξέλιξή τους στον ορυκτό κόσμο, προχωράνε με το φυτικό στάδιο, συνεχίζουν με την ζωική κλίμακα και τέλος φθάνουν στην στάθμη του διανοητικού ανθρωποειδούς.

Κύματα ζωής κατεβαίνοντας κατόπιν πέφτουν στην καθοδική εξέλιξη σύμφωνα με τον Νόμο της Πτώσης, ξαναζώντας διαδικασίες ζωικές, φυτικές, ορυκτές, προς το κέντρο βαρύτητας της γης.

Γυρίζει ο τροχός του Samsara: Από την δεξιά μεριά ανεβαίνει ο Ανούβης στην ανοδική εξέλιξη και από την αριστερή κατεβαίνει ο Τυφών στην καθοδική εξέλιξη...

Η παραμονή μέσα στην κατάσταση διανοητικού ανθρωποειδούς είναι κάτι σχετικό και περιστασιακό ταυτόχρονα.

Με πολύ δίκιο μας έχει ειπωθεί ότι οποιαδήποτε περίοδος ανθρωποειδούς αποτελείται πάντα από εκατόν οκτώ ζωές τύπου ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης που διαδικάζονται και επαναλαμβάνονται πάντα, είτε σε σπείρες πιο ψηλές είτε σε σπείρες πιο χαμηλές.

Διευκρινίζω: Σε κάθε περίοδο λογικού ανθρωποειδούς, του καθορίζουν πάντα εκατόν οκτώ υπάρξεις, που διατηρούν αυστηρή μαθηματική συμφωνία με τον ίδιο αριθμό από χάντρες που, αποτελούν το περιδέραιο του Βούδα.

Μετά από κάθε εποχή ανθρωποειδούς, σύμφωνα με τους νόμους .του χρόνου, διαστήματος και κίνησης, γυρίζει αναπόφευκτα ο τροχός του Αρκάνο δέκα του Ταρώ. Τότε γίνεται χειροπιαστό και φανερό ότι οι κυματισμοί της καθοδικής εξέλιξης της ζωής κατεβαίνουν στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο προς το κέντρο της πλανητικής σταθερότητας, για να ξανανεβούν στην ανοδική εξέλιξη λίγο αργότερα.

Κάθε νέο ανέβασμα στην ανοδική εξέλιξη από το κέντρο βαρύτητας της γης, απαιτεί προηγούμενη αποσύνθεση του «εμένα ο ίδιος». Αυτός είναι ο Δεύτερος Θάνατος.

Δεδομένου ότι η ουσία είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στο Εγώ, η διάλυση αυτού του τελευταίου είναι απαραίτητη με σκοπό αυτή να ελευθερωθεί.

Στο κέντρο της πλανητικής σταθερότητας επισκευάζεται η καταγωγική και γνήσια αγνότητα κάθε ουσίας.

Τρεις χιλιάδες φορές γυρίζει ο τροχός του Samsara. Το να κατανοηθεί αυτό, να συλληφθεί η βαθιά του σημασία, είναι απαραίτητο και χωρίς αναβολή, εάν πράγματι ποθούμε την τελική απελευθέρωση .

Συνεχίζοντας το παρόν κεφάλαιο είναι απαραίτητο να προσελκύσουμε την προσοχή του αναγνώστη, με τον σκοπό να τονίσουμε το εξής: Αφού τελειώσουν οι τρεις χιλιάδες περίοδοι του μεγάλου τροχού, κάθε μορφή εσωτερικής αυτοπραγμάτωσης είναι αδύνατη.

Με άλλα λόγια, είναι αναγκαίο να βεβαιώσουμε το αναπόφευκτο γεγονός ότι σε όλες τις Μονάδες καθορίζονται μαθηματικά τρεις χιλιάδες περίοδοι για την βαθειά εσωτερική αυτοπραγμάτωση. Είναι αναμφίβολο ότι μετά την τελευταία στροφή του τροχού οι πόρτες κλείνουν.

Όταν αυτό το τελευταίο συμβαίνει, τότε η Μονάδα, η Αθάνατη Σπίθα, το πραγματικό μας Είναι, μαζεύει την Ουσία του και τις Αρχές του, για να απορροφηθεί τελειωτικά ανάμεσα στα στήθη του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής (το ανώτερο Parabraha­tman).

Γραμμένο είναι, με μυστηριώδη πύρινα γράμματα στην διαθήκη της Αρχαίας Σοφίας, το συγκεκριμένο γεγονός, σαφές και οριστικό, ότι πολύ λίγες είναι οι θεϊκές Μονάδες ή παρθενικές Σπίθες που πραγματικά θέλουν τη μαεστρία.

Όταν μια οποιαδήποτε Μονάδα ποθεί ασφαλώς τη μαεστρία, είναι σαφές ότι θα την αποκτήσει εργαζόμενη εντατικά στην Ουσία της.

Κάθε Ουσία εσωτερικά δουλεμένη από μέσα από τη θεϊκή Μονάδα της είναι πολύ εύκολο να την αναγνωρίσεις στον κόσμο των πυκνών μορφών. Αυτή είναι η περίπτωση κάθε ατόμου με μεγάλες πνευματικές ανησυχίες.

Προφανώς, αυτός ο συγκεκριμένος τύπος μυστικιστικών ανησυχιών, ποτέ δεν θα μπορούσε να υπάρξει σε ανθρώπους των οποίων η Ουσία δεν έχει δουλευτεί από μέσα από την αντίστοιχη Θεϊκή Μονάδα της. .

Κάποια φορά που βρισκόμουν σε διακοπές στο λιμάνι του Ακαπούλκο στις ακτές του Ειρηνικού στο Μεξικό, συνέβη να μπω στην κατάσταση γιόγκα του Nirvi-Kalpa-Shamadhi.

Θέλησα τότε να γνωρίσω κάτι σχετικό με αυτές τις Μονάδες οι οποίες αφού πέρασαν από τους τρεις χιλιάδες γύρους του τροχού του Samsara, είχαν χάσει πια κάθε κοσμική ευκαιρία.

Εκείνο που είδα σ’ εκείνη την περίπτωση, μακριά από το σώμα των συγκινήσεων και του νου, ήταν πράγματι εξαιρετικό...

Εντελώς βυθισμένος μέσα στο Ρεύμα του Ήχου, μέσα στον αστραφτερό και άσπιλο ωκεανό του Ανώτερου Parabrahatman­ Atman, μπήκα από τις πόρτες ενός άφατου Ναού...

Δεν χρειάστηκε να ρωτήσω, να εξετάσω προσεκτικά ή να ερευνήσω. Σε όλη την παρουσία του Είναι μου μπόρεσα να συνειδητοποιήσω την τρομερή πραγματικότητα αυτών των ύψιστων Μονάδων: αυτές βρίσκονται πιο πέρα από το Καλό και το Κακό.

Μικρούτσικα αθώα πλάσματα, σπινθηροβολίες της Θεϊκότητας χωρίς αυτοπραγμάτωση, ευτυχισμένα όντα, αλλά χωρίς Μαεστρία.

Αιωρούνταν ευτυχισμένα εκείνα τα ευγενικά πλάσματα ανάμεσα στην άσπιλη λευκότητα του Μεγάλου Ωκεανού, έμπαιναν ή έβγαιναν από τον Ναό, προσεύχονταν και προσκυνούσαν μπροστά στους Buddhas, εμπρός στους Άγιους Θεούς, εμπρός στους Μαχάτμα.

Αναντίρρητα, αυτές οι θείες Μονάδες βλέπουν τους Δασκάλους με τον ίδιο τρόπο που τα μυρμήγκια βλέπουν τους ανθρώπους.

ΟΙ Agnisvatas, οι Buddhas του ελέους, οι Ιεροφάντες, είναι γι’ αυτόν τον τύπο Μονάδων χωρίς μαεστρία, κάτι που δεν μπορεί να κατανοηθεί, παράξενα όντα, αινιγματικά, τρομερά θεία...

Στα Sanctas ή Εκκλησίες της ζωής ελεύθερης στην κίvησή της, οι παραπάνω Μονάδες υπακούουν στους Άγιους Θεούς και τους υπηρετούν με απέραντη ταπεινότητα...

Την ευτυχία εκείνες οι Μονάδες πολύ δίκαια την αξίζουν, γιατί η Ουσία κάθε μιας από αυτές γνώρισε τους τρόμους της αβύσσου και γύρισε τρεις χιλιάδες φορές στον τροχό του Samsara.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21

Η ΒΑΦΤΙΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Ο Δεύτερος Βαθμός της Μύησης Venusta, ανώτερης οκτάβας από την αντίστοιχη της Μύησης της Φωτιάς, ξεπήδησε υπερβατικά σαν αποτέλεσμα εσωτεριστικό της θαυματουργής ανόδου του Δεύτερου Φιδιού, που ακτινοβολεί Φως, προς τα μέσα και προς τα πάνω, από το νωτιαίο κανάλι της σπονδυλικής στήλης του ζωτικού οργανικού βάθους (lingam sarira).

Ασυνήθιστη, μαγική συνάντηση, ήταν ασφαλώς εκείνη που έπρεπε να έχω με τον Ιωάννη στον Κήπο των Εσπερίδων, όπου τα ποτάμια από αγνό νερό ζωής ρέουν μέλι και γάλα...

Θέλω να αναφερθώ με μεγάλη επισημότητα στον Βαφτιστή, ζωντανότατη μετενσάρκωση του Ηλία, εκείνον τον κολοσσό που έζησε στις αγριότητες του Βουνού Κάρμηλου, έχοντας σαν συντροφιά τα άγρια θηρία, και από όπου έβγαινε σαν κεραυνός για να καθαιρέσει και να αναδείξει βασιλιάδες. Υπερανθρώπινο πλάσμα, άλλοτε ορατός, άλλοτε αόρατος, τον οποίον σεβόταν μέχρι και ο ίδιος ο θάνατος.

Προφανώς, η θεϊκή εσωτεριστική Βάφτιση του Χριστού Ιωάννη έχει πολύ βαθιές αρχαϊκές ρίζες. Δεν είναι περιττό σε αυτήν την παράγραφο να θυμίσουμε την Βάφτιση του Ράμα, του Χριστού-Γιόγκι του Ινδοστάν:

«Όταν βρέθηκαν στη μέση yodjana της νότιας παραλίας του ποταμού Sarayu, είπε με γλυκύτητα ο Visvamitra: Ράμα είναι αναγκαίο να ρίξεις νερό επάνω σου, σύμφωνα με τις τελετουργίες μας. Θα σου διδάξω τους χαιρετισμούς μας για να μη χάνουμε χρόνο. Πρώτα λάβε αυτές τις δύο θαυμάσιες επιστήμες: την Δύναμη και την Υπερδύναμη. Αυτές θα εμποδίσουν την κούραση, τα γεράματα ή άλλο κακό ν’ ακυρώσει τα μέλη του σώματός σου.

Λέγοντας αυτά τα λόγια ο Visvamitra, ο άνθρωπος των μαρτυρίων μύησε στις δύο επιστήμες τον Ράμα, που είχε ήδη εξαγνιστεί στα νερά του ποταμού, όρθιος, με το κεφάλι σκυμμένο και τα χέρια ενωμένα».

Αυτό είναι ακριβές απόσπασμα από το Ραμαγιάνα και προσκαλεί τους καλούς Χριστιανούς στον διαλογισμό.

Η αδαμάντινη βάση της βάφτισης, αναντίρρητα συναντιέται στο Sahaja-Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία).

Η απόλυτη πληροφόρηση για την Sexo-Yoga ήταν επείγουσα για τον υποψήφιο πριν να πάρει τα νερά της βάφτισης.

Ο Ράμα έπρεπε να είναι ενημερωμένος εκ των προτέρων από τον Visvamitra, πριν βαπτισθεί,’ έτσι γνώρισε την επιστήμη της Δύναμης και της Υπερδύναμης.

Στην επιστημονική μεταβολή των σπερματικών νερών της πρώτης στιγμής, βρίσκεται το κλειδί της Βάφτισης.

Το μυστήριο της βάφτισης αφ’ εαυτού είναι γεμάτο από μια βαθειά σημασία: είναι εκ των πραγμάτων μία σεξουαλική υποχρέωση.

Το να βαφτιστείς ισοδυναμεί εκ των πραγμάτων με το να υπογράφεις μία συμφωνία Σεξουαλικής Μαγείας. Ο Ράμα εκ πλήρωσε αυτήν την τρομερή υποχρέωση: εξάσκησε το Sahaja Maithuna με την σύζυγο ιέρειά του.

Ο Ράμα μετέβαλε τα σπερματικά νερά στο Κρασί του Φωτός του Αλχημιστή και τελικά βρήκε τον Χαμένο Λόγο και η Κουνταλίνι άνθισε στα γόνιμα χείλια του γινόμενη Λόγος. Τότε μπόρεσε να φωνάξει με όλες τις δυνάμεις της Ψυχής του: «Ο Βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς».

Μπροστά στον Χριστό Ιωάννη μπόρεσα να αισθανθώ σε όλη την παρουσία του Κοσμικού μου Είναι τη βαθειά σημασία της Βάφτισης.

ΟΙ Ναζαρηνοί ήταν γνωστοί σαν Βαφτιστές, Σαβεάνοι, και Χριστιανοί του Αγίου Ιωάννη. Το Πιστεύω τους ήταν ότι ο Μεσσίας δεν ήταν Γιος του Θεού, παρά μόνο απλώς ένας Προφήτης, που θέλησε να ακολουθήσει τον Ιωάννη.

Ο Ωριγένης (Τόμος ΙΙ Σελ. 150) παρατηρεί ότι «υπάρχουν μερικοί που λένε για τον Ιωάννη το Βαφτιστή ότι αυτός ήταν ο Χρισμένος (Χριστός).

«Όταν οι μεταφυσικές συλλήψεις των Γνωστικών, που έβλεπαν στον Ιησού τον Λόγο και τον Χρισμένο, άρχισαν να κερδίζουν έδαφος, οι πρωτόγονοι Χριστιανοί χωρίστηκαν από τους Ναζαρη­νούς, οι οποίοι κατηγορούσαν τον Ιησού ότι διαστρέβλωνε τις διδασκαλίες του Ιωάννη και ότι άλλαξε με άλλον την Βάφτιση στον Ιορδάνη». (Codex Nazareus Π, σελ. 109).

Θα τελειώσω αυτό το κεφάλαιο δίνοντας έμφαση στο ακόλουθο:

Όταν το Δεύτερο Φίδι του Φωτός ήρθε σ’ επαφή με το άτομο του Πατέρα στο μαγνητικό πεδίο της ρίζας της μύτης, έλαμψε ο Χριστός-Ήλιος επάνω από τα Νερά της Ζωής και άρχισε η τελική μυητική ιεροτελεστία.

Ας είναι οι ευλογίες του Amenzano, με την αφθαρσία τους, για όλη την αιωνιότητα. Αμήν!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Το φωτεινό ανέβασμά του Τρίτου Φιδιού του Φωτός προς τα μέσα και προς τα πάνω από το λαμπρό κανάλι του σπονδυλικού μυελού του αστρικού σώματος, μου έδωσε ελεύθερη είσοδο στην όγδοη ανώτερη Ve­nusta της αντίστοιχης Μύησης της Φωτιάς...

Δεν είναι δυνατόν να περιγράψω μέσα στα στενά πλαίσια αυτού του έργου, όσα είχα παλιότερα μάθει σε όλους και σε κάθε ένα χωριστά στους τριάντα τρεις άγιους θαλάμους...

Η εξαίρετη επανάσταση του Τρίτου ακτινοβόλου Φιδιού διαδικάσθηκε πολύ αργά, σύμφωνα με τις αξίες της ήσυχης καρδιάς...

Όταν το Φωτεινό Φίδι πέρασε το κατώφλι του τρίτου μυστικού θαλάμου του Ναού-Καρδιά, αισθάνθηκα φανερά μεταμορφωμένος...

Σε αυτό, μήπως υπάρχει κάτι αρκετά παράξενο; Δεν συνέβη το ίδιο στον Μωυσή στο όρος Νεμπό; Αναντίρρητα δεν είμαι ο πρώτος που του συμβαίνει αυτό, ούτε ακόμα και ο τελευταίος...

Σε τέτοιες στιγμές ευτυχίας, μεταφέρθηκα εμπρός σ’ εκείνον το λαμπρό άνδρα με την ξεκάθαρη εξυπνάδα και το ευγενικό πρόσωπο, που τον γνώριζα από τότε που ήμουν ακόμα ένας τρυφερός έφηβος.

Θέλω να αναφερθώ χωρίς περιστροφές και ειλικρινά στον καθηγητή Ροδόσταυρο, τον οποίο αναφέρω στο κεφάλαιο πέντε αυτού του βιβλίου.

Δυστυχώς αυτός ο λαμπρός κύριος δεν μπόρεσε να με δει ούτε καν σε πλήρη Μεταμόρφωση...

Η συγκινητική και θαυμάσια σκηνή της Μεταμόρφωσης του Ιησού, για την οποία, καθώς και για την Ανάληψη, εκείνοι που θεωρούνται Χριστιανοί ποτέ δεν έχουν μελετήσει αρκετά, εμφανίζεται να περιγράφεται από τον Λουκά (ΙΧ, 18-37) με τους παρακάτω χαρακτήρες:

«Και συνέβη, βρισκόμενος ο Ιησούς να προσεύχεται, να ρωτήσει τους μαθητές του: Ποιός, λέει ο κόσμος ότι είμαι; Και εκείνοι του απάντησαν: Άλλοι λένε ότι είσαι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής (Joagnes, Ra ή το αρνάκι του Θεού), άλλοι λένε ότι είσαι ο Ηλίας, και πολλοί άλλοι ότι μέσα σου έχει αναστηθεί κάποιος αρχαίος προφήτης.

Σε αυτό ο Ιησούς πρόσθεσε: Και εσείς, ποιός λέτε ότι είμαι; Απαντώντας ο Σίμων Πέτρος, είπε: Εσύ είσαι ο Χριστός του Θεού. Εκείνος τότε τους προειδοποίησε για να μην πουν σε κανένα τίποτα σχετικά με όλα αυτά, λέγοντάς τους: Είναι απαραίτητο ο Γιος του Ανθρώπου να υποφέρει πολλά και να τον περιφρονούν οι γέροντες και οι πρίγκιπες, οι ιερείς και οι γραμματείς και να παραδοθεί στον θάνατο και ν’ αναστηθεί την τρίτη ημέρα.

Και πρόσθεσε σε όλους: Όποιος επιθυμεί να με ακολουθήσει, ας αρνηθεί τον εαυτό του (να διαλύσει το Εγώ), να πάρει τον σταυρό του (να εξασκεί τη Σεξουαλική Μαγεία) και να μ’ ακολουθεί (να θυσιαστεί για την ανθρωπότητα).

Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη Ψυχή του (ο εγωιστής που ποτέ δεν θυσιάζεται για τους πλησίον του) θα την χάσει, και αυτός που από αγάπη σε μένα, θέλει να χάσει την Ψυχή του (ο αλτρουιστής που ανεβαίνει στον Βωμό της Υπέρτατης Θυσίας για την ανθρωπότητα) αυτός θα την σώσει.

Γιατί σε τι ωφελείται ένας άνθρωπος κερδίζοντας όλα τα καλά του κόσμου, όταν βλάπτεται και χάνει τον ίδιο του τον εαυτό;

Γιατί όποιος ντρέπεται για μένα και για τον λόγο μου, ντρέπεται για το Γιο του Ανθρώπου, όταν θα έρθει με όλη τη μεγαλειότητά του και αυτήν του Πατέρα και των Αγίων του Αγγέλων.

Όμως σας λέω αληθινά, ότι υπάρχουν μερικοί που δεν θα γνωρίσουν το θάνατο μέχρι να δουν από μόνοι τους το Βασίλειο του Θεού».

Και μετά από αυτήν την θεώρηση, παίρνοντάς την κατά γράμμα αναφέρεται στον Ιησού, αλλά παίρνοντάς την συμβολικά ή «σε πνεύμα» αναφέρεται, στην πραγματικότητα, σε όλους τους ανθρώπους, όπως θα δούμε παρακάτω, συνεχίζει με την σκηνή της Μεταμόρφωσης, λέγοντας:

«Και συνέβη, οκτώ μέρες μετά απ’ αυτά τα λόγια (Και σαν το γεγονός, προσθέτουμε εμείς ήρθε να γίνει μία πρακτική και χειροπιαστή απόδειξη αυτών) και παίρνοντας ο Ιησούς τους μαθητές του Πέτρο, Ιακώβ και Ιωάννη, ανέβηκε σ’ ένα βουνό για να προσευχηθεί.

Και τη στιγμή που ο Δάσκαλος έκανε την προσευχή του, άλλαξε η μορφή του προσώπου του και έγινε διαφορετική και τα ενδύματά του έγιναν άσπρα και αστραφτερά».

Και να εδώ που με τον Ιησού μιλούσαν δύο άνδρες. Και αυτοί ήταν ο Μωυσής και ο Ηλίας, που εμφανίστηκαν γεμάτοι μεγαλοπρέπεια Και του μιλούσαν για την έξοδό του από την Ιερουσαλήμ.

Όμως ο Πέτρος και οι σύντροφοί του ήσαν βαθειά κοιμισμένοι και ξυπνώντας είδαν την δόξα του Ιησού και των δύο ανδρών που βρίσκονταν μαζί του.

Και όταν αυτοί απομακρύνθηκαν από αυτόν, είπε ο Πέτρος στον Ιησού μη ξέροντας τι έλεγαν: Δάσκαλε, καλό είναι να μείνουμε εδώ. Να κάνουμε τρεις σκηνές, μία για σένα, άλλη για τον Μωυσή και άλλη για τον Ηλία.

Και ενώ ο Πέτρος έλεγε αυτά, ήρθε ένα μεγάλο σύννεφο που τους τύλιξε, προκαλώντας τους μεγάλο πανικό.

Και από το σύννεφο ακούστηκε μια φωνή να λέει: Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός! Ακούστε τον, και όταν η φωνή σταμάτησε, βρήκαν τον Ιησού μόνο του. Και εκείνοι σώπασαν και σε κανέναν δεν είπαν τίποτα απ’ ότι είδαν ή άκουσαν...».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Η καταπληκτική ανάπτυξη, επανάσταση και άνοδος του Τέταρτου Venusta Φιδιού, προς τα μέσα και προς τα πάνω από το κανάλι του μυελού του διανοητικού σώματος, μου επέτρεψε να ζωντανέψω όλον τον ωμό Ευαγγελικό ρεαλισμό της μεγαλειώδους εισόδου του Μεγάλου Καβίρ Ιησού στην Ιερουσαλήμ.

Τότε μπόρεσα να εξακριβώσω από μόνος μου και με άμεσο τρόπο τις μορφές κατώτερη (Κόλαση) και ανώτερη (Ουρανός) του διανοητικού κόσμου. Αναμφισβήτητα, αυτή η υποκινήτρια όλων των μοιρολατριών, η μεγάλη πόρνη της Αποκάλυψης, της οποίας ο αριθμός είναι 666, βρίσκεται σε καθαρά καθοδική πορεία στις διανοητικές κολάσεις...

Δεν είμαι ασφαλώς κανένας δόλιος εικονοκλάστης προορισμένος να καταστρέφει, σαν κουλτουριάρης βάνδαλος, αγαπητά ιδανικά, όμως πρέπει να ομολογήσω ειλικρινά και χωρίς περιστροφές όλα όσα είδα μέσα σε αυτές τις περιοχές maηasicas της Φύσης.

Εικαστική εμφανίζεται η λογική του παραλόγου, στην κατώτερη περιοχή της συγκεκριμένης πλανητικής διάνοιας...

Εκείνο που συνελάμβανα με την διαστημική αίσθηση στις διανοητικές κολάσεις ήδη έχει ειπωθεί από τον Άγιο Ιωάννη, στην Αποκάλυψη:

«Εμπορεύματα από χρυσάφι και ασήμι και από πολύτιμες πέτρες και από μαργαριτάρια και από φίνο λινό και από άλικο μετάξι και από κάθε μυρωδάτο ξύλο και από κάθε ελεφάντινο ποτήρι και από χαλκό και από σίδερο και από μάρμαρο.

Από κανέλλα και αρώματα και αλοιφές και από κρασί και από λάδι και αλεύρι και στάρι και από ζώα και αρνιά και από άλογα και κάρα και υπηρέτες και από Ψυχές ανθρώπων».

Τρομερά κτίρια και κρεβάτια του Προκρούστη, όπου πορνεύεται αδιάκοπα η Μεγάλη Πόρνη.

Σιχαμερά πορνεία, αηδιαστικοί δρόμοι, κινηματογράφοι, όπου προβάλλονται πορνοταινίες κτλ.

Να περάσει κανείς ΠΙΟ πέρα από το σώμα των συγκινήσεων και της διάνοιας είναι απαραίτητο όταν θέλεις την θριαμβευτική είσοδο στην άνωθεν Ιερουσαλήμ. (Ο Ουρανός του Ερμή και μετά ο κόσμος του Πνεύματος).

Ας δούμε τώρα το κεφάλαιο 21 του κατά Ματθαίον, στίχοι 1 έως 20:

«Και καθώς πλησίασαν στην Ιερουσαλήμ και ήρθαν στη Βηθσφαγή στο όρος των Ελαιών, ο Ιησούς έστειλε τους μαθητές, λέγοντάς τους: Πηγαίνετε στο χωριό που είναι μπροστά σας και εκεί θα βρείτε μια γαϊδούρα δεμένη, και ένα μικρό γαϊδουράκι μαζί της, λύστε την και φέρτε τα σε μένα. Και αν κάποιος σας πει κάτι, πέστε του: Ο Κύριος τα χρειάζεται, και θα σας αφήσει.

Και όλα αυτά έγιναν, για να εκπληρωθεί το ρητό του Προφήτη, που είπε: Πέστε στην κόρη της Σιών: Ο Βασιλιάς σου έρχεται σε σένα, γαλήνιος, καθισμένος επάνω σε μια γαϊδούρα (σύμβολο της διάνοιας) και επάνω σε γαϊδουράκι, παιδί του υποζυγίου.

Και οι μαθητές επήγαν, και έκαναν αυτό που ο Ιησούς (ο Μέγας Καβίρ) τους πρόσταξε.

Και έφεραν την γαϊδούρα και το γαϊδουράκι και έστρωσαν επάνω του τους μανδύες τους και εκείνος κάθισε επάνω τους. Και η συντροφιά, που ήταν πολυάριθμη, έστρωνε τους μανδύες στον δρόμο, και άλλοι έκοβαν κλαδιά από τα δέντρα, και τα έστρωναν στον δρόμο (τον εσωτεριστικό).

Και ο κόσμος που προπορευόταν (στο μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού) και αυτοί που ακολουθούσαν (στο εσωτεριστικό μονοπάτι) αναφωνούσαν λέγοντας: Ωσαννά ο Γιος του Δαυίδ! Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου! Ωσαννά εν τοις υψίστοις.

Και μπαίνοντας στην Ιερουσαλήμ η πόλη όλη αναστατώθηκε, λέγοντας: Ποιος είναι αυτός;

Και ο κόσμος έλεγε: Αυτός είναι ο Ιησούς, ο προφήτης από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.

Και μπήκε ο Ιησούς στον Ναό του Θεού (τον Ναό που ο κάθε ένας από μας έχει μέσα του) και πέταξε έξω όλους όσους πουλούσαν και αγόραζαν (τους εμπόρους, τα Εγώ που προσωποποιούν τα ψυχολογικού τύπου ελαττώματά μας) και αναποδογύρισε τους πάγκους των συναλλασσομένων (δαιμόνια που διαφθείρουν κάθε τι το καλό) και τις καρέκλες αυτών που πουλούσαν περιστέρια (διάβολοι που πουλάνε τον Τρίτο Λόγο, που εμπορεύονται βεβηλώνοντας το Άγιο Πνεύμα: Ερωτομανείς, Πόρνες, Λεσβίες, Ομοφυλόφιλους).

Και τους λέει: Είναι γραμμένο: ο Οίκος μου είναι οίκος προσευχής, αλλά εσείς τον κάνατε φωλιά ληστών (έτσι ο νους του κάθε ανθρώπου είναι άντρο διαστροφής).

Τότε ήρθαν προς αυτόν τυφλοί και κουτσοί στον Ναό και τους γιάτρεψε (άνθρωποι ανίκανοι να δουν την αλήθεια και άτομα που δεν μπορούσαν να περπατήσουν τον Δρόμο).

Όμως οι πρίγκιπες των αρχιερέων και γραμματέων (οι διανοούμενοι), βλέποντας τα θαύματα που έκανε και τα παιδιά που τον επευφημούσαν στο Ναό λέγοντας: Ωσαννά στον Γιο του Δαυίδ, θύμωσαν.

Και του είπαν: Ακούς αυτά που λένε αυτοί; Και ο Ιησούς τους είπε: Ναι. Ποτέ δεν διαβάσατε; Από το στόμα των νηπίων και εκείνων που θηλάζουν έκανες τέλειο ύμνο.

Και αφήνοντάς τους, έφυγε έξω από την πόλη, στη Βηθανία, και εκεί έμεινε.

Και το πρωί, γυρίζοντας στη πόλη πείνασε.

Και βλέποντας μια συκιά στον δρόμο του (σύμβολο της σεξουαλικής δύναμης) πήγε κοντά της και δεν βρήκε τίποτα επάνω της, παρά μόνο φύλλα και της είπε: Να μην κάνεις ποτέ πια κανένα φρούτο. Και αμέσως η συκιά ξεράθηκε.

Και βλέποντας αυτό ω μαθητές έκπληκτοι έλεγαν: Πώς έγινε και ξεράθηκε αμέσως η συκιά;»

Γραμμένο είναι με αναμμένα κάρβουνα στο Βιβλίο των Λάμψεων: «Δέντρο που δεν δίνει καρπούς κόβεται και πετιέται στην φωτιά».

Όταν ο Αδάμ και η Εύα (η παραδεισιακή ανθρωπότητα) έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, άνοιξαν τα μάτια και των δύο και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί, τότε έραψαν συκόφυλλα και έφτιαξαν ποδιές.

Ο Gauthama ο Βούδας, καθισμένος τέσσερις μέρες με τις νύχτες τους σε βαθύ διαλογισμό στη σκιά της συκιάς, κατόρθωσε την τελική φώτιση.

Στην αρχαία Αίγυπτο των Φαραώ, η συκιά λατρευόταν πάντα σαν ζωντανό σύμβολο της Δημιουργικής Ενέργειας του Τρίτου Λόγου.

Τα πλάσματα της καθοδικής εξέλιξης των Κόσμων της Κόλασης ασφαλώς είναι στείρες συκιές που ποτέ δεν καρποφόρησαν.

Επάνω σε αυτήν την πάντα πράσινη συκιά μπορούσε να γραφτεί μια παράξενη επιγραφή, γιατί μία από τις πιο τυπικές λεπτομέρειες που συνοδεύει ορισμένα αστρικά οράματα, είναι αυτή του φυτού τού πάντα πράσινου και που περιστρέφεται ιλιγγιωδώς.

Ένας καλός φίλος από την Jumilla μου λέει: «Στην άκρη αυτού του χωριού υπάρχει μια σπηλιά μεγάλη σε έκταση και ύψος, όπου είναι φυτρωμένη μία συκιά που ποτέ δεν ρίχνει τα φύλλα ούτε κάνει καρπούς, και όλοι πιστεύουν, στηριζόμενοι σε μαρτυρίες διαφόρων που λένε ότι το έχουν δει, ότι την ημέρα του Αγίου Ιωάννη, με το χάραμα, βγαίνει από την σπηλιά αυτή ένας λόχος από στρατιώτες φαντάσματα με πολεμικά άλογα με πλούσια ιπποσκευή. Πολεμιστές με φανταστικά λάβαρα κατευθυνόμενη προς τα νότια, και χάνονται στον ορίζοντα έτσι σαν να ανακάλεσαν κάποιο μακρινό ιστορικό γεγονός». (Αυτό είναι αντιγραφή από το Δέντρο των Εσπερίδων).

Ο Ιησούς, ο Μεγάλος Γνωστικός Ιερέας, είπε:

«Η Πέτρα (Φιλοσοφική, το Σεξ), που απορρίψανε αυτοί που οικοδομούσαν (άνθρωποι πολλών θρησκευμάτων) έγινε ακρογωνιαίος λίθος. Από τον Κύριο γίνεται αυτό, και είναι θαυμάσιο πράγμα στα μάτια μας.

Γι’ αυτό σας λέω ότι το Βασίλειο του Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε ανθρώπους, που καρποφορούν το φρούτο εκείνου (Πρόσωπα που είναι ικανά να εξασκήσουν τη Σεξουαλική Μαγεία, να διαλύσουν το Εγώ και να θυσιαστούν για τους συνανθρώπους τους).

Και αυτός που θα πέσει επάνω σ’ αυτήν την Πέτρα (το Σεξ) θα συνθλιβεί, και σ’ αυτόν που θα πέσει αυτή, θα κομματιαστεί».

Αναντίρρητα, μόνο δια μέσου της σεξουαλικής Φωτιάς είναι δυνατόν να κατακάψουμε όλα τα ψυχικά διεστραμμένα ακόλουθα που έχουμε μέσα μας για να μπούμε στην Ουράνια Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων (να δείτε το βιβλίο μου με τίτλο Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24

ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ

Το θαυμαστό ανέβασμα του Πέμπτου Φιδιού του Φωτός προς τα μέσα και προς τα πάνω από το σπονδυλικό κανάλι του νωτιαίου μυελού του Αιτιατού Σώματος, μου έδωσε αφ’ εαυτού απ’ ευθείας είσοδο στα μυητικά μυστήρια του Πέμπτου Βαθμού της Venusta Σοφίας.

Εάν έγραφα με λεπτομέρειες όλα όσα τότε έμαθα στους 33 άγιους θαλάμους του Αιτιατού Κόσμου, είναι φανερό ότι θα γέμιζα έναν απέραντο τόμο.

Σαν Αιτιατός Άνθρωπος, καθισμένος με μεγάλη ταπεινότητα, σταύρωσα στο στήθος τα χέρια μου για να παρακολουθήσω την τελική ιεροτελεστία...

Δυστυχώς, εγώ είχα την άσχημη συνήθεια να σταυρώνω τα χέρια μου με τέτοιον τρόπο, ώστε το αριστερό να κάθεται επάνω στο δεξί...

-Δεν πρέπει να σταυρώνεις έτσι τα χέρια σου, μου είπε ένας μύστης του ναού και μετά πρόσθεσε: Το δεξί πρέπει να πάει επάνω από το αριστερό. Εγώ υπάκουσα στην υπόδειξή του.

Έχεις δει αιγυπτιακές σαρκοφάγους; Τα μπράτσα των νεκρών σταυρωμένα επάνω στο στήθος απεικονίζουν αυτές τις διαβεβαιώσεις.

Κάθε κρανίο ανάμεσα σε δύο κόκαλα, σαν σήμα κινδύνου λέει το ίδιο.

Το να κάνεις το θέλημα του Πατέρα, τόσο στους Ουρανούς όσο και στην Γη, το να πεθαίνεις στον Κύριο, είναι το βαθύ νόημα αυτού του συμβόλου...

Ο Μέγας Καβίρ Ιησούς, στο όρος των Ελαιών, προσευχήθηκε έτσι:

«Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν πάρε από μένα το ποτήρι αυτό, όμως ας μη γίνει το θέλημά μου, αλλά το δικό σου.

Και μέσα σε αγωνία, προσευχόταν εντονότερα και ο ιδρώτας του ήταν σαν μεγάλες σταγόνες από αίμα που έπεφταν μέχρι την γη.

Και καθώς σηκώθηκε από την προσευχή, και ήρθε προς τους μαθητές του, τους βρήκε να κοιμούνται από τη θλίψη (με την Συνείδηση κοιμισμένη).

Κω τους είπε: Γιατί κοιμάστε;. (Γιατί έχετε τη Συνείδηση κοιμισμένη;). Σηκωθείτε, και προσευχηθείτε να μην μπείτε σε πειρασμό (γιατί οι κοιμισμένοι είναι φανερό πως πέφτουν σε πειρασμό)».

Αλήθεια, αλήθεια σας λέω ότι η συνείδησή σας πρέπει να παραμένει πάντα σε εγρήγορση και να φυλά όπως ο φρουρός σε καιρό πολέμου.

Είναι γραμμένο: «Πριν ο κόκορας (ο Λόγος) λαλήσει (ή ενσαρκωθεί σε μας), θα με αρνηθείτε τρεις φορές».

Όταν ο Ιεροφάντης Πάταρ ή Πέτρος ξέχασε τον εαυτό του, αρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές.

Ο Πέτρος, Πέτρα ή Piedra ήταν ο ίδιος Ιεροφάντης ή ο διερμηνέας στη Φοινίκη, και από εκεί βγαίνει η περίφημη ευαγγελική φράση: «Εσύ είσαι ο Πέτρος κι επάνω σ’ αυτήν την Πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία» (τον εσωτερικό μας Ναό).

Ο Bunsen, στο έργο του «Θέση της Αιγύπτου στην Παγκόσμια Ιστορία» (Τόμος 5, σελ. 90), σχολιάζει με τη σειρά του το επίγραμμα που βρέθηκε στην σαρκοφάγο μιας μεγάλης Βασίλισσας της εντεκάτης Δυναστείας (2.250 χρόνια π.χ.), και που είναι μόνο μεταγραφή του «Βιβλίου των Νεκρών» (4.500 π.χ.) ερμηνεύοντας ιερογλυφικά του Peter, Patar, Αποκάλυψη, Μύηση κ.τ.λ.

Με κανένα τρόπο δεν λάθεψαν ποτέ οι γέροι αλχημιστές του μεσαίωνα, όταν ανακάλυψαν την «Petera Iniciatica» στα σεξουαλικά μας όργανα...

Αναντίρρητα, το να σκορπάς το Ποτήρι του Ερμή, να εκπορνεύεις την Πέτρα της Αλήθειας, ισοδυναμεί με το να αρνείσαι τον Χριστό...

Όλο, Άγνωστο ή Απόλυτο Μηδέν, συνεπάγεται, στην αρχή μία εκδήλωση ή Σύμπαν, η Πυθαγόρια Μονάδα, ο Λόγος, ο Αρχιμά­γος ή ο Ιεροφάντης, ο Ένας-Μοναδικός, ο βουδιστικός Aunad-Ad, ο Ain-Soph, Εn Soph ή Χαλδαϊκή Πνεύμα-Εικόνα, ο Ruach Elohim ή Θεϊκό Πνεύμα του Κυρίου αιωρούμενο επάνω από τα γενεσιακά νερά, ο Υπάρχων από τον εαυτό του, Anupadaka, ή ο Άριος Manu-Swayambu-Narayana.

Αυτή, η ιδιαίτερη Μονάδα του καθένα από μας, μεταμορφώνεται σε Δυάδα πιο ύψιστη: την Θεία Μητέρα Κουνταλίνι ιδιαίτερη, ατομική...

Αυτός και Αυτή αποτελούν στην πραγματικότητα τον Πατέρα­ Μητέρα γνωστικό, τον Zeru-Ana Parsi, τον Πρωτόγονο Dual ή Adam-Kadmon, τον Θεό-Χάος της Θεογονίας του Ησίοδου, τον Ur-Anas ή Φωτιά και χαλδαϊκό Ύδωρ, τον Αιγύπτιο Όσιρι-Ίσιδα, τον Jah-Hovah, Jehovah ή Σημίτη Iod-Heve κ.τ.λ.

Roma, αντίστροφα είναι Amor (Αγάπη). Το Μυστήριο της Εκκλησίας της Αγάπης ή Roma είναι το Sahaja Maithuna (Σεξουαλική Μαγεία).

Πρέπει να μάθουμε να εκπληρώνουμε αυτό το Άγιο Μυστήριο, παλλόμενο αρμονικά με το Θεϊκό ζευγάρι.

Αυτός πρέπει να μεταβληθεί σε ζωντανή έκφραση του Εβραϊκού Iod. Αυτή πρέπει να είναι η ζωντανή εκδήλωση του Heve.

Ο Καβαλιστής Adam-Kadmon, ο Rha-Sephira ή αιώνιο Αρσενικό-Θηλυκό, συμφωνούντες με απόλυτη αρμονία επάνω και κάτω, στο απείρως μεγάλο και στο απείρως μικρό, αποτελούν, την αποκορύφωση του Όρους των Ελαιών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

Το θαυμάσιο και ύψιστο ανέβασμα του Έκτου ακτινοβόλου Φιδιού, προς τα μέσα και προς τα επάνω, κατά μήκος του νωτιαίου σπονδυλικού καναλιού του βουδικού σώματος, μου έδωσε, εκ των πραγμάτων και δικαιωματικά, ανοιχτό δρόμο προς την Έκτη Venusta Μύηση.

Στον βουδικό κόσμο ή παγκόσμιο διαισθητικό, βίωσα σε εκείνη την εποχή μερικά υπερβατικά κεφάλαια του Χριστικού Ευαγγελίου.

Θέλω να αναφερθώ τώρα, με πολλή λεπτότητα, σε ορισμένα σημεία τρομερά μυστικά, επίτηδες αφαιρεμένα από το πρωτότυπο κείμενο από τους γραμματείς και τους νομομαθείς.

Είναι ασφαλώς λυπηρό ότι η Αγία Βίβλος των Εβραίων έχει ακρωτηριαστεί τόσο βάναυσα, έχει νοθευτεί, παραμορφωθεί. ..

Αυτό που τότε δοκίμασα στην κοσμική διαισθητική περιοχή, διατηρεί πολλαπλές, τέλειες, Koσμικές, ρυθμικές συγχορδίες, με τις διάφορες εσωτεριστικές μυητικές διαδικασίες, που εμείς πρέπει να βιώσουμε εδώ και τώρα...

Υπέροχες σκηνές σχετικές με τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος του Ors, στο οποίο ζούμε, κινούμαστε και έχουμε το Είναι μας.

Όταν το Έκτο Φίδι του Απαστράπτοντος Φωτός πέρασε το μεγαλοπρεπές κατώφλι του αντίστοιχου θαλάμου στην ήσυχη καρδιά, ένδοξα έλαμψε ο Ήλιος του Μεσονυκτίου στο αμετάβλητο άπειρο...

Εγώ μπήκα στον Ναό της Μύησης συνοδευόμενος από πολλούς Ηλιακούς ανθρώπους, κάθε ένας της συνοδείας κρατούσαμε στο δεξί μας χέρι ένα κερί, λαμπάδα ή πυρσό φλεγόμενο...

Εκείνες τις στιγμές αισθάνθηκα να ξαναζωντανεύουν εκείνοι οι εσωτεριστικοί στίχοι του Χριστού, που επί λέξει λένε:

«Και κατόπιν, ενώ μιλούσε αυτός, ήρθε ο Ιούδας, που ήταν ένας από τους δώδεκα και μαζί του μια παρέα με σπαθιά και ξύλα, εκ μέρους των Αρχιερέων (των ανθρώπων που αποτελούν κοσμική αρχή) και από τους Γραμματείς (δηλαδή από τους θεωρούμενους σοφούς στον κόσμο), και από τους Γέροντες (αυτούς που ο κόσμος θεωρεί συνετούς, λογικούς και εχέμυθους).

Και ερχόμενος ο Ιούδας (το Δαιμόνιο της Επιθυμίας) Τον πλησίασε και του είπε: Δάσκαλε, και τον φίλησε.

Τότε εκείνοι τον έπιασαν και τον συνέλαβαν».

Μεθυσμένος από έκσταση φώναξα: Εγώ είμαι ο Χριστός!

Μια Κυρία-Μύστης με παρατήρησε λέγοντας: Πρόσεξε! Μην το λες αυτό, είναι έλλειψη σεβασμού.

-Αυτές τις στιγμές τον αντιπροσωπεύω, απάντησα. Η Ιερή Κυρία κράτησε τότε σιωπή με σεβασμό.

Το Κοσμικό Δράμα μέσα στον Ναό με τους Διαφανείς Τοίχους, είχε κάποια γεύση μεγαλοπρέπειας, πολύ σοβαρή, τρομερά Θεϊκή.

Αφού μετατράπηκα στο κεντρικό πρόσωπο, πειραματίστηκα στον εαυτό μου τα εξής ευαγγελικά εδάφια:

«Και έφεραν τον Ιησού στον Ύπατο Ιερέα Καϊάφα (το Δαιμόνιο της Κακής Βούλησης) και μαζεύτηκαν μαζί του όλοι οι Αρχιερείς (οι επίσημες αρχές αυτού του κόσμου) και οι Γέροντες (οι πολύ έμπειροι και σεβάσμιοι άνθρωποι) και οι Γραμματείς (οι διανοούμενοι). Και οι Αρχιερείς και όλο το Συμβούλιο έψαχναν μαρτυρίες ενάντια στον Ιησού (τον Εσωτερικό Σωτήρα) για να τον παραδώσουν στο θάνατο, όμως δεν έβρισκαν. Γιατί πολλοί ψευδομαρτύρησαν εναντίον αυτού, όμως οι μαρτυρίες τους δεν συμπίπτανε.

Τότε σηκώθηκαν μερικοί, ψευδομαρτύρησαν εναντίον του, λέγοντας: Εμείς τον ακούσαμε να λέει: Εγώ θα γκρεμίσω αυτόν τον ναό, που είναι χειροποίητος (αναφερόμενος στο ζωικό σώμα) και σε τρεις μέρες θα χτίσω άλλον χωρίς να είναι χειροποίητος (το πνευματικό σώμα, το Ηλιακό Σώμα). Όμως ούτε και έτσι δεν συνέπιπτε η μαρτυρία αυτών.

Τότε, ο Αρχιερέας (με την Κακή Βούληση) αφού σηκώθηκε μέσα στην μέση ρώτησε τον Ιησού λέγοντας: "Δεν απαντάς καθόλου; Τι σου καταμαρτυρούν αυτοί;. Όμως αυτός σώπαινε και δεν απαντούσε τίποτα (η Σιωπή είναι η ευγλωττία της Σοφίας).

Ο Αρχιερέας τον ξαναρώτησε, και του λέει: Είσαι ο Χριστός ο Γιος του Θεού; (Ο Δεύτερος Λόγος) και ο Χριστός του λέει: Εγώ είμαι (Αυτός Είναι) και θα δείτε τον Γιο του Ανθρώπου (κάθε αληθινό Χριστικοποιημένο ή Οσιροποιημένο) καθισμένον στα δεξιά της δύναμης του Θεού (του Πρώτου Λόγου) και ερχόμενο στα ουράνια σύννεφα.

Τότε ο Αρχιερέας (ο Δαίμονας της Κακής Βούλησης) έσκισε τα ρούχα του και είπε: Ποια άλλη μαρτυρία χρειαζόμαστε; Ακούσατε τη βλασφημία! Τι νομίζετε; και όλοι εκείνοι τον καταδίκασαν σε θάνατο. Και μερικοί άρχισαν να τον φτύνουν, και να σκεπάζουν το πρόσωπο, και να του δίνουν χαστούκια, και να του λένε: Προφήτευσε. και οι υπηρέτες τον τραυμάτιζαν με γροθιές.

Και μετά το πρωί, έχοντας συμβούλιο οι Αρχιερείς με τους Γέροντες και τους Γραμματείς και μ’ όλο το συμβούλιο, πήγαν τον Ιησού δεμένο και τον παρέδωσαν στον Πιλάτο.

Και Ο Πιλάτος (το Δαιμόνιο του Νου) τον ρώτησε: Είσαι εσύ ο Βασιλιάς των Ιουδαίων; και απαντώντας εκείνος του είπε: Εσύ το έχεις πει.

Και οι Αρχιερείς (οι αρχές αυτού του κόσμου) τον κατηγορούσαν.

Και τον ξαναρώτησε ο Πιλάτος, λέγοντας: Δεν απαντάς τίποτα; Κοίταξε για πόσα πράγματα σε κατηγορούν (τον εσωτερικό Χριστό τον κατηγορούν όλοι οι άνθρωποι, μέχρι και αυτοί που λέγονται οπαδοί του).

Όμως ο Ιησούς (ο Εσώτερος Χριστός), ούτε και σ’ αυτά απάντησε (Επαναλαμβάνω: Η Σιωπή είναι η ευγλωττία της Σοφίας). Ο Πιλάτος (το Δαιμόνιο της Διάνοιας) έμεινε έκπληκτος.

Όμως, την ημέρα της γιορτής άφηναν έναν κατάδικο, όποιον ζητούσαν. Και υπήρχε ένας που λεγόταν Βαραββάς (το Δαιμόνιο της διαστροφής που ο καθένας έχει μέσα του), φυλακισμένος με τους συντρόφους του για ένα κίνημα στο οποίο είχαν σκοτώσει (γιατί το Εγώ είναι πάντα δολοφόνος και κακό). Και ερχόμενο το πλήθος, άρχισε να ζητά να κάνουν ό,τι έκαναν πάντα.

Και Ο Πιλάτος τους απαντά, λέγοντας: Θέλετε να σας παραδώσω τον Βασιλιά των Ιουδαίων; Γιατί ήξερε ότι από ζήλεια τού τον είχαν παραδώσει οι Αρχιερείς (οι αρχές κάθε είδους). Όμως οι Αρχιερείς παρότρυναν το πλήθος, να ζητήσει να ελευθερωθεί Βαραββάς (οι αρχές κάθε τύπου υπερασπίζουν το Εγώ. Αυτές λένε: Πρώτο Εγώ, Δεύτερο Εγώ, Τρίτο Εγώ).

Και απαντώντας ο Πιλάτος, τους ξαναλέει: Τι θέλετε λοιπόν να κάνω αυτόν που ονομάζετε Βασιλιά των Ιουδαίων; Και εκείνοι ξανάρχισαν να φωνάζουν: Σταυρώστε τον. (Crucifixia! Crucifixia! Crucifixia!)»

Από το άρρητο ιερό βγήκα εκστασιασμένος, μετά αφού έζησα σε άμεση μορφή τον τρομερό εσωτερικό ρεαλισμό όλων αυτών των εδαφίων, των γραπτών, που αναφέραμε πω πάνω.

Ξαναντυμένος με μια Καινούργια χλαμύδα της Δόξας, υπέροχο ένδυμα που έφθανε μέχρι κάτω, βγήκα από τη Μεγάλη Μητρόπολη της Ψυχής...

Πόσο ευτυχής αισθάνθηκα θαυμάζοντας από εκεί το μεγάλο πανόραμα! Τότε είδα την ροή και επαναροή των πραγμάτων...

Ο Buddhi είναι σαν ένα αλαβάστρινο ποτήρι φίνο και διάφανο, μέσα στο οποίο καίει η φλόγα του Prajna...

Ο Άτμαν, το Είναι, έχει δύο Ψυχές. Η πρώτη είναι η Πνευματική Ψυχή και είναι θηλυκή (Βuddhi),η δεύτερη είναι η Ανθρώπινη Ψυχή και είναι αρσενική (Manas Superior).

Το διανοητικό ζώο, λανθασμένα ονομαζόμενο «άνθρωπος», έχει ενσαρκωμένη μέσα του μόνο την Ουσία.

Ασφαλώς αυτή η τελευταία είναι το buddhata, ένα μικρό κλάσμα της Ανθρώπινης Ψυχής, το ψυχικό υλικό με το οποίο μπορεί και πρέπει να κατασκευάσει το Χρυσό Έμβρυο (να δείτε το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης).

Η πηγή και βάση της Υψηλής Μαγείας βρίσκεται στον τέλειο αρραβώνα του Buddhi-Manas, ήδη στις καθαρά πνευματικές περιοχές, ή στον γήινο κόσμο.

Elena σημαίνει καθαρά τους αρραβώνες του Nous (Ατμαν-Μπούδι) με το Manas (την Ανθρώπινη ή Αιτιατή Ψυχή), ένωση μέσω της οποίας ταυτίζονται η Συνείδηση και η Θέληση, μένοντας γι’ αυτόν τον λόγο και οι δύο Ψυχές προικισμένες με Θεϊκές δυνάμεις...

Η ουσία του Άτμαν, του Πρωτόγονου, αιώνια και παγκόσμια Θεϊκή Φωτιά, βρίσκεται να περιέχεται μέσα στο Buddhi που σε πλήρη ένωση με το Αιτιατό Manas (Ανθρώπινη Ψυχή), προσδιορίζουν το αρσενικό-θηλυκό.

Η Ωραία Ελένη της Τροίας είναι η ίδια η Ελένη του "Φάουστ" του Γκαίτε, η Shakti ή Θηλυκή Δύναμη του Εσώτερου Είναι...

Αυτός και Αυτή, Buddhi-Manas, είναι οι Δίδυμες Ψυχές μέσα σ’ εμάς τους ίδιους (παρ’ όλο που το λογικό ζώο ακόμα δεν τις έχει ενσαρκώσει), οι δύο λατρευτές κόρες του Άτμαν (του Εσώτερου), ο Σύζυγος και η Σύζυγος αιώνια ερωτευμένοι...

Αυτός ο Έρωτας έχει άπειρους συσχετισμούς, ήδη στα ζευγάρια τα ενωμένα από τους διπλούς ήλιους του ουρανού, και από αυτόν της Γης με τη Σελήνη, ήδη στο πρωτοπλασματικό Anfiaster των καθοριστικών κυττάρων, από το μυστηριώδες φαινόμενο της διχοτόμησης ή τον μορφολογικό διπλασιασμό του μονού κυττάρου, όπως είναι γνωστό ήδη στον παγκόσμιο συμβολισμό των επών και όλη την υπόλοιπη λογοτεχνία, όπου ο ιδανικός έρωτας μεταξύ δύο όντων αντίθετου φύλου, αποτελεί το «Alma Μater» της λογοτεχνικής παραγωγής.

Αναντίρρητα το Sahaja Maithuna σαν Μυστήριο της Εκκλησίας της ROMA επαναλαμβάνεται με τους Διδύμους στο Akasha Tattwa και συνεχίζεται ένδοξο με τον Όσιρις-Ίσις στην περιοχή του Anupadaka.

Ξεκαθαρίζω: Όταν αναφέρουμε την Εκκλησία της Ρώμης, (ROMA), αναγραμματίστε τη λέξη και θα έχετε τη λέξη AMOR (Αγάπη). Προφανώς το Σεξ είναι η Εκκλησία της Αγάπης.

Η θεωρία των Διδύμων Ψυχών δεν περιέχει κανένα κίνδυνο, όταν συλλάβουμε το βαθύ της νόημα.

Η χημική συνουσία, η μεταφυσική σεξουαλική συνεύρεση, λάμπει ένδοξα στο Ζενίθ του ιδεώδους, χωρίς την παραμικρή σκιά ρυπαρότητας...

Ο γνήσιος ερωτισμός ποτέ δεν αποχωρίζεται από το σεξ. Η σεξουαλική πράξη είναι ασφαλώς η συν-ουσιαστικοποίηση της αγάπης στον ψυχο-φυσιολογικό ρεαλισμό της φύσης μας.

Ο αρραβώνας μεταξύ Buddhi-Manas είναι δυνατόν να γίνει μόνο με την χημική συνουσία. Η σεξουαλική απόλαυση είναι ένα γνήσιο δικαίωμα του ανθρώπου.

Ο Renato έκανε το βαρύ λάθος να βεβαιώσει με εμφατικό τρόπο, ότι η Ελένη του Σίμωνα του Μάγου ήταν μια όμορφη γυναίκα με σάρκα και οστά, την οποία ο παραπάνω Μάγος είχε συναντήσει σ’ ένα χαμαιτυπείο της Τύρου, και κατά τους βιογράφους του, ήταν η μετενσάρκωση της Ελληνίδας Ελένης.

Αυτή η άποψη δεν αντέχει μια ανάλυση σε βάθος. Τα γνήσια Μυητικά κολλέγια διδάσκουν με πλήρη σαφήνεια, ότι η Ωραία Ελένη είναι το Buddhi, η Πνευματική Ψυχή της Έκτης Μύησης Venusta, το Δυναμικό Θηλυκό Shakti.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ

Η ακτινοβολούσα άνοδος του Έβδομου Φιδιού Venusta, προς τα μέσα και προς τα πάνω από το πνευματικό, νωτιαίο σπονδυλικό κανάλι του θεϊκού οχήματος (Άτμαν), μου επέτρεψε να ξαναζήσω το γεγονός του Γολγοθά...

Αναντίρρητα χρειάζομαι να εξομολογηθώ ειλικρινά και χωρίς περιστροφές, το πραγματικό, καθαρό και τελειωτικό γεγονός, ότι βρέθηκα να είμαι το κεντρικό πρόσωπο του Κοσμικού Δράματος.

Το να πειραματιστώ στον εαυτό μου το Κοσμικό γεγονός του Γολγοθά, με όλον τον ωμό υπερβατικό ρεαλισμό του κόσμου του Θείου Πνεύματος (Άτμαν), είναι ασφαλώς κάτι μεγαλειώδες.

Δεν είμαι ο πρώτος που βιώνει το γεγονός του Όρους των Κρανίων, ούτε θα είμαι και ο τελευταίος.

Και είδα τον εαυτό μου μετά την σταύρωση, ξαπλωμένο σαν ένα πτώμα επάνω στο «δέρμα της Γης». Τότε η Δυναμική Shakti, η Θεία Σύζυγος του Shiva, η τέλεια Μητέρα μου Κουνταλίνι, γονατισμένη μ’ απέραντη ταπεινότητα, με λάτρευε...

«Ω, Μητέρα μου! αναφώνησα. Εσύ είσαι η Μητέρα μου! Εγώ είμαι αυτός που πρέπει να γονατίσει μπροστά σου! Δεν είναι δυνατόν εσύ να σκύβεις μπροστά μου! Εγώ δεν το αξίζω αυτό! είμαι ένα ευτελές σκουλήκι της λάσπης της γης’ ένας αμαρτωλός ένας ανάξιος... ».

Όμως, είναι φανερό ότι σε τέτοιες στιγμές του Κοσμικού Δράματος εγώ αντιπροσώπευα τον Χριστό, Vishnu, τον Δεύτερο Λόγο, τον Υιό...

Τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές έρχεται στην θύμησή μου εκείνη η άρρητη προσευχή του Δάντη που επί λέξει λέει:

«Παρθένα Μητέρα, Κόρη του Γιου σου, η πιο ταπεινή και ταυτόχρονα η πιο υψηλή απ’ όλα τα πλάσματα, σταθερό όριο της Αιώνιας Βούλησης, εσύ είσαι αυτή που εξευγένισες την ανθρώπινη φύση με τέτοιον τρόπο, που ο Δημιουργός σου δεν δίστασε να μετατραπεί σε δικό σου έργο.

Στην αγκαλιά σου άναψε η Αγάπη, της οποίας η ζέστη έκανε να καρπίσει αυτό το λουλούδι στην Αιώνια Ειρήνη.

Είσαι εδώ, για μας, Ήλιος του Νότου της Ευσπλαχνίας, και κάτω, για τους θνητούς, ζωντανή Πηγή της Ελπίδας.

Είσαι τόσο μεγάλη, Κυρία, και αξίζεις τόσο, που όποιος θέλει να φθάσει μια χάρη και δεν καταφεύγει σε σένα, θέλει η επιθυμία του να πετάξει χωρίς φτερά.

Η καλοσύνη σου όχι μόνο βοηθά αυτόν που παρακαλεί, αλλά και πολλές φορές προτρέχει αυθόρμητα στην επίκληση. Σε σένα είναι συγκεντρωμένες η ευσπλαχνία, ο οίκτος, η μεγαλοψυχία και ότι καλό υπάρχει στα πλάσματα». (Αναντίρρητα κάθε Ον έχει την Θεία Μητέρα Κουνταλίνι γνήσια, ιδιωτική, ατομική).

Αυτό λοιπόν, που από την πιο βαθειά λίμνη του Σύμπαντος, ως εδώ έχει δει μια-μια όλες τις υπάρξεις του πνεύματος, σε ικετεύει να του παραχωρήσεις την χάρη να αποκτήσει τέτοια αρετή, που να μπορεί να ανυψωθεί με τα μάτια ως την Ύπατη Υγεία».

Κι εγώ, που ποτέ δεν έχω επιθυμήσει να δω περισσότερο απ’ όσο επιθυμεί αυτός να βλέπει, σου απευθύνω όλες μου τις ικεσίες και σε παρακαλώ να μην είναι μάταιες, με σκοπό να διαλύσεις με τους δικούς σου όλες τις ομίχλες που προηγούνται από την θνητή σου κατάσταση, με τύχη να μπορώ να αποθαυμάζω ανοιχτά την Άφατη Ηδονή.

Σε ικετεύω επί πλέον, Ω Βασίλισσα, να μπορείς όποτε θέλεις να διατηρείς αγνές τις αγάπες σου, μετά από όσα βλέπεις, η συνοδεία σου να θριαμβεύει στις ορμές των ανθρώπινων παθών».

Μέχρι εδώ αυτή η θεσπέσια Δάντεια προσευχή. Θα συνεχίσουμε τώρα με το θέμα αυτού του κεφαλαίου, θα μελετήσουμε ορισμένα εδάφια του Χριστού...

«Οι στρατιώτες του Αρχιερέα πήγαν το Χριστό στο Πραιτόριο και τον έβαλαν μαζί με την συμμορία όλη. Και γυμνώνοντάς τον, του έριξαν επάνω έναν άλικο χιτώνα (η Φιλοσοφική Πέτρα πρώτα είναι μαύρη, μετά άσπρη και στο τέλος κόκκινη).

Και έβαλαν επάνω στο κεφάλι του ένα αγκάθινο στεφάνι (κλασσικό οδυνηρό διάδημα του πόνου σε κάθε Χριστικοποιημένο αστρικό) και ένα καλάμι στο δεξί του χέρι (σαν το ραβδί του Ααρών ή την Πατριαρχική Ράβδο, ζωντανό σύμβολο της σπονδυλικής στήλης) και γονατίζοντας μπροστά του τον περιγελούσαν λέγοντας: Χαίρε, Βασιλιά των Ιουδαίων. Και αφού τον χλεύασαν (γιατί έτσι είναι αυτός ο δρόμος του Σεξ) τον γύμνωσαν από τον χιτώνα του (γιατί αυτοί οι σκοταδιστές, δεν θέλουν ποτέ να ντύνεται ο Μυημένος με την πορφύρα του Εσώτερου Λόγου του) και τον έντυσαν με τα ρούχα του και τον πήγαν για να τον σταυρώσουν.

Και βγαίνοντας συνάντησαν έναν Κυρήνειο που ονομαζόταν Σίμων, αυτόν έβαλαν να κουβαλήσει τον Σταυρό του (ο Γκου­ρού πάντα βρίσκεται στον δρόμο μας για να μας βοηθήσει).

Και φτάνοντας στο μέρος που λέγεται Γολγοθάς, που λέγεται Κρανίου Τόπος (συνώνυμο του θανάτου) του έδωσαν να πιει ξύδι με χολή, και δεν θέλησε να το πιει (είναι φανερό ότι το μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού είναι πολύ πικρό).

Και μετά που τον σταύρωσαν (με Σεξουαλικό Σταυρό γιατί ο φαλλός βαλμένος μέσα στην μήτρα σχηματίζει αυτό το αγιότατο σύμβολο) έβαλαν στον κλήρο τα ρούχα του (καθαρή αναφορά για την εξάλειψη της ανθρώπινης ιδιοκτησίας) και καθισμένοι εκεί τον φύλαγαν. Και έβαλαν επάνω απο το κεφάλι του τον γραπτό Σκοπό του: INRI: Ignis Natura Renovatur Integram (Η Φωτιά ανανεώνει αδιάκοπα την Φύση).

Και σταύρωσαν μαζί του δύο ληστές, έναν από τα δεξιά και άλλον από τα αριστερά (καλός κλέφτης: η Θεία μυστική δύναμη που για την χριστικοποίηση κλέβει την σεξουαλική ενέργεια. κακός κλέφτης: ο μυστικός εχθρός ο οποίος για το κακό λεηλατεί το απόθεμα του Σεξουαλικού Υδρογόνου SiI2).

Και οι περαστικοί (οι βέβηλοι και οι βεβηλωτές του παντός) τον έβριζαν, κουνώντας τα κεφάλια τους. και έλεγαν: Εσύ που γκρεμίζεις το ναό και σε τρεις μέρες τον ξαναχτίζεις (εσύ που εξαλείφεις το αμάρτημα του Αδάμ για να γεννηθεί ο Ουράνιος Αδάμ) σώσου μόνος σου. Αν είσαι Γιος του Θεού, κατέβα από τον Σταυρό (γιατί στους σκοταδιστές δεν τους αρέσει η εισχώρηση του οριζόντιου ξύλου που διαμορφώνουν τα δύο μπράτσα σου, σαν δύο πελώρια χέρια, που επεκτείνονται για να τρομάζουν τις σκοτεινές δυνάμεις και τις κατώτερες εξουσίες).

Μ’ αυτόν τον τρόπο οι Αρχιερείς (οι αρχές) συμμαχώντας με τους Γραμματείς (διανοούμενους) και τους Φαρισαίους (που πάντα υποκρίνονταν τους καλούς και τους Άγιους) και τους Γέροντες (ανθρώπους πολύ σεβαστούς από τον κόσμο) έλεγαν: Άλλους τους έσωσε, τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει; Εάν είναι ο Βασιλιάς του Ισραήλ να κατεβεί από τον σταυρό (να εγκαταλείψει το μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού και το Sahaja Maithuna) και θα πιστέψουμε σ’ αυτόν. Εμπιστεύτηκε τον Θεό. Ας τον απαλλάξει τώρα αν τον θέλει, γιατί είπε: είμαι ο Γιός του Θεού (αυτός χριστικοποιήθηκε και γι’ αυτόν τον λόγο έγινε Γιος του Αιώνιου. Εμείς είμαστε Γιοι του Διαβόλου, γιατί είμαστε φρούτα πορνείας).

Και από την ώρα την Έκτη (του Πειρασμού) έγινε σκοτάδι επάνω σ’ όλη την Γη ως την Ενάτη Ώρα (αθροίζοντας Καβαλιστικά έχουμε 9 συν 6 ίσον 15. Αυτό είναι το Arcano του Τυφώνα Bafometo: του Διαβόλου. Αυτή η εσωτεριστική αξία αντιστοιχεί στον Αστερισμό της Φάλαινας, κάτω από την κοσμική επίδραση της οποίας αναπτύσσεται ο Μυημένος μέχρι να καταφέρει την Ανάσταση. Ας θυμηθούμε το σημάδι του Ιωνά).

Και κοντά στην ενάτη ώρα, ο Ιησούς αναφώνησε με μεγάλη φωνή, λέγοντας: Ήλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί, που σημαίνει: Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες; (προφανώς πριν από την Ανάσταση κάθε Μυημένος αισθάνεται πραγματικά εγκαταλελειμμένος). Και μερικοί που βρίσκονταν εκεί, ακούγοντάς τον, έλεγαν: Αυτός φωνάζει τον Ηλία (Ηλίας, Eliu, Ήλιος, ο Ήλιος Χριστός, ο Εσώτερος Λόγος, είναι ο μέγιστός μας σκοπός).

Και μετά τρέχοντας ένας απ’ αυτούς, πήρε ένα σφουγγάρι και το μούσκεψε με ξύδι και βάζοντάς του σε ένα καλάμι (σύμβολο της σπονδυλικής στήλης) του έδωσε να πιει (σαν να έλεγε: η δουλειά με τις Σεξουαλικές σπονδυλικές φωτιές, είναι πιο πικρή και από την χολή).

Μετά όμως ο Ιησούς, αφού ξαναφώναξε δυνατά, παράδωσε το πνεύμα (έτσι είναι πώς οι μυημένοι πεθαίνουμε στον εαυτό μας, με Θάνατο στον Σταυρό. Δες το βιβλίο μου με τίτλο: Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης).

Και να το πέπλο του ναού (το περίφημο πέπλο της Ίσιδας ή Αδαμικό Σεξουαλικό Πέπλο προϊόν του προπατορικού αμαρτήματος) σχίστηκε στα δύο (οφειλόμενο αυτό στον ύψιστο θάνατο του Εγώ) και η γη σείστηκε και οι πέτρες (του μονοπατιού της Κόψης του Ξυραφιού) σχίστηκαν».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27

Η ΑΓΙΑ ΤΑΦΗ

Είναι γραμμένο με πύρινα γράμματα στο Βιβλίο των Θαυμάτων ότι, όταν ο Ιησούς -ο Μεγάλος Γνωστικός Ιερέας- έβγαλε την τελευταία του εκπνοή, η φιλοσοφική γη, η πολύ ανθρώπινη προσωπικότητά του, τρεμούλιασε όταν κατάλαβε την δύσκολη αποστολή που η μοίρα τού είχε επιφυλάξει και οι πέτρες του μονοπατιού της Κόψης του Ξυραφιού σχίστηκαν κάνοντας το δρόμο ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό το καταλαβαίνουν ολοκληρωτικά εκείνοι οι Δάσκαλοι, που αφού έχουν πεθάνει στον εαυτό τους, ετοιμάζονται για την Ανάσταση.

Ο Ερμής σαν αστρολογικός Πλανήτης, είναι πολύ πιο μυστηριώδης από την ίδια την Αφροδίτη και είναι παρόμοιος με τον Mithra Mazdeista, τον Βούδα, το Πνεύμα ή Θεό, εγκατεστημένος μεταξύ Ήλιου και Σελήνης. ο συνεχής σύντροφος του Ήλιου της Σοφίας.

Ο Παυσανίας στο 5ο βιβλίο του μας το δείχνει με το να έχει έναν βωμό κοινό με το Δία. Είχε φτερά για να εκφράσει ότι εξυπηρετούσε τον Ήλιο στην πορεία του και ονομαζόταν ο Αγγελιαφόρος και ο Λύκος του Ηλίου: Solaris Luminis Particeps. Ήταν ο Αφέντης ή ο Ανακλητής των Ψυχών, ο Αρχιμάγος και ο Ιεροφάντης.

Ο Βιργίλιος τον περιγράφει να παίρνει το Κηρύκειο ή Σκήπτρο του για να καλέσει ξανά στην ζωή τις δυστυχισμένες ψυχές τις κατακρημνισμένες στον Όρχο ή Limbus: «Tum virgam capit, hac Anlmas ille evocat Orco», με τον καλό σκοπό να τις κάνει να μπουν στην ουράνια στρατιά.

Μετά από αυτές τις εξηγήσεις γίνονται σαφή τα παρακάτω εδάφια (ερμηνευμένα).

«Και άνοιξαν οι τάφοι, και πολλά σώματα Αγίων (που είχαν αποκοιμηθεί στον Όρχο ή Limbus) σηκώθηκαν. Και βγήκαν από τους τάφους (μετά από την Ανάστασή τους την εσωτεριστική), ήρθαν στην Άγια Πόλη, (την Άνωθεν Ιερουσαλήμ) και εμφανίστηκαν σε πολλούς».

Αναντίρρητα πολλοί Άγιοι θέλησαν να αυτοπραγματοποιη­θούν εσωτερικά χωρίς το Άγιο Μυστήριο της Εκκλησίας της Αγάπης (Sahaja Maithuna).

Αυτές ω δύστυχες Ψυχές πέφτουν πάντα στον Όρχο ή Limbo της άγνοιας, τα σκοτάδια και τον πόνο...

Τότε μόνο, πεθαίνοντας στον εαυτό τους με τον Θάνατο του Σταυρού απόλυτα σεξουαλικό σύμβολο- είναι δυνατή η ανάσταση...

Αν ο σπόρος δεν πεθάνει το φυτό δε γεννιέται. Το Μονοπάτι της Ζωής είναι σχεδιασμένο με τα ίχνη των οπλών του αλόγου του Θανάτου.

Ο Ερμής είναι ο Χρυσός Πλανήτης, ο άφατος, τον οποίο οι Ιεροφάντες απαγόρευαν να τον ονομάζουν και συμβολίζεται στην Ελληνική Μυθολογία από τα περίφημα σκυλιά φύλακες του ουράνιου κοπαδιού, που ποτίζεται στις αγνότατες πηγές της Απόκρυφης Σοφίας...

Ο Ερμής είναι επίσης Hermes-Anubis, ο καλός εμπνευστής ή Αγαθοδαίμων. Σαν Πουλί του Άργους φυλάει πάνω στην Γη, όποιον τον περνάει λανθασμένα για τον ίδιο τον Ήλιο, όντας οι δύο αντίστοιχα ο Sarama και Sarameya των Ινδών.

Ο Αυτοκράτορας Ιουλιανός προσευχόταν κάθε βράδυ στον Απόκρυφο Ήλιο για την παρεμβολή του Ερμή, γιατί όπως λέει ο Vossius: «Όλοι οι θεολόγοι βεβαιώνουν ότι ο Ερμής και ο Ήλιος είναι ένα». Γι’ αυτό τον θεωρούσαν σαν τον πιο γλαφυρό και σοφό από τους Θεούς, το οποίο δεν είναι για να εκπλήσσει, διότι και ο Ερμής βρίσκεται τόσο κοντά στην Σοφία και στην Λέξη (ή Λόγος) που και με τα δυο συγχέεται...

Ο Ερμής είναι ο Τρίτος Λόγος, Shiva, το Άγιο Πνεύμα, ο Πρωτότοκος της Δημιουργίας, η αυθεντική μας Μονάδα, ιδιαίτερη, ατομική...

Ω, Άγιοι Θεοί! Πόσο θλιβερή θα ήταν η τύχη των Αγίων στο Limbo, αν ο Ερμής τους εγκατέλειπε...

Ο Ερμής, Shiva, Μέγας Ιεροφάντης, Αγγελιαφόρος και Λύκος του Εσώτερου Χριστού, ανώτατη ελπίδα εκείνων που κοιμούνται μέσα στον Άγιο Τάφο...

Εγώ αναγνώρισα το φαλλικό σημάδι στην «Βάρκα του Ρα» περνώντας από την Όγδοη Μύηση Venusta, τότε φώναξα δυνατά λέγοντας:

-Όταν θα ηχήσει η πρώτη σάλπιγγα θ’ αναστηθώ από τους νεκρούς.

-Χαίρε, ω μεγάλη Θεότητα, που αρμενίζεις με το πλοίο σου! Μ’ έφεραν μέχρι εδώ, παρουσιάζομαι μπροστά σου».

-Άσε με ν’ ανεβώ στην γέφυρα και να κατευθύνω την μανούβρα του πλοίου, όπως κάνουν οι υπηρέτες σου, οι Άρχοντες των πλανητών .

Η Λιτελάντες λυπήθηκε λίγο βλέποντας τον Άγιο Τάφο μου. «Μην φοβάσαι -της είπε ένας Μαχάτμα- το φυσικό σώμα του ακόμα δεν θα πεθάνει». Αυτές οι λέξεις την καθησύχασαν τελείως.

Σ’ εκείνη την μακρινή εποχή της παρούσας ύπαρξής μου, ούτε καν είχα πεθάνει μέσα μου, συνέχιζα με το Εγώ ολοζώντανο. η ταφή ήταν τότε εντελώς συμβολική, όπως το φέρετρο σ’ όλες τις μασονικές στοές...

Καταλάβαινα, ναι, σε ολοκληρωτική μορφή, τον συμβολισμό της ταφής. Ήξερα ότι έπρεπε να πεθάνω μέσα μου για να έχω δικαίωμα στην Ανάσταση του Hiram Abif, του Μυστικού Δασκάλου, μέσα στον Ναό-Καρδιά μου.

Τελείωσε εκείνη η μύηση με ακριβείς οδηγίες, σχετιζόμενες με την αποστολή που τώρα εκτελώ στον κόσμο...