Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

14 Μαΐου 2012

Ναι υπάρχει Κόλαση/Διάβολος/Κάρμα - δ μέρος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Κεφάλαιο

Τίτλος

19

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ

20

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

21

Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

22

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ

23

ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

24

ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

25

ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ

Φίλοι μου, κυρίες και κύριοι που με ακούτε, απόψε θα μελετήσουμε το θέμα το σχετιζόμενο με τον πόλεμο στους ουρανούς.

Έχουν λεχθεί πολλά όσον αφορά την μεγάλη επανάσταση των αγγέλων ενάντια στον Αιώνιο· έχει βεβαιωθεί πως ο Μιχαήλ, με τα στρατεύματά του του Φωτός χρειάστηκε να παλέψει εναντίον του δράκοντος και των οπαδών του.

Όλα αυτά φίλοι μου, είναι εντελώς συμβολικά πρέπει να ξέρετε να το εννοείτε για να μην πέσετε στο σφάλμα.

Σε περασμένες ομιλίες δώσαμε ευρείς εξηγήσεις όσον αφορά τον Διάβολο και τον δράκοντα· τώρα θα μπούμε σε περισσότερο βάθος σε όλο αυτό το ζήτημα.

Μέσα σε παρένθεση, θέλω να διηγηθώ σε όλους τους εδώ παρόντες, πως έχω ένα στοίχημα με τον Διάβολο και αυτό θα μπορέσει να σας εκπλήξει λίγο.

Σε κάποια περίπτωση, δεν ενδιαφέρει τώρα η ημερομηνία ούτε η ώρα, καθισμένοι οι δύο μας πρόσωπο με πρόσωπο μπρος σε ένα τραπέζι, άκουσα από τα χείλη του ίδιου μου του εσωτερικού Λούσιφερ, τις ακόλουθες διαβεβαιώσεις: Εγώ εσένα θα σε νικήσω στην αγνότητα και θα σου το αποδείξω· εσύ δεν μπορείς μαζί μου.

Θέλεις να βάλεις ένα στοίχημα μαζί μου; Ναι, απάντησε ο Σατανάς, είμαι διατεθειμένος να κυνηγήσω το στοίχημα.

Για πόσο βάζουμε στοίχημα; για τόσο και έγινε.

Απομακρύνθηκα από εκείνο το άτομο, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο συλλογισμός του δικού μου εσωτερικού Λόγου, μεταχειρίζοντάς τον αληθινά λίγο άσχημα.

Στο όνομα της αλήθειας, θέλω να σας πω φίλοι μου, πως μέχρι στιγμής κερδίζω το στοίχημα, καθότι ο Διάβολος δεν μπόρεσε μαζί μου· με κανέναν τρόπο δεν κατόρθωσε να με κάνει να πέσω σε πειρασμό. Αν και χρειάσθηκε να δώσω μαζί του τρομερές μάχες.

Ο πόλεμος λοιπόν είναι τρομερός· νικάω τον δράκοντα και μπορώ να πω πως τον έχω κατατροπώσει.

Αυτό είναι το ίδιο που έκανε ο Μιχαήλ εναντίον του Λούσιφερ, η ίδια μάχη του κάθε μυημένου ενάντια στον δράκοντα του.

Έτσι όπως ο Μιχαήλ, νίκησε όλους τους αντάρτες αγγέλους, έτσι επίσης κάθε ένας από εμάς πρέπει να νικήσει και να διαλύσει όλα τα εγώ-διαβόλους ή ψυχικά ακόλουθα που προσωποποιούν τα σφάλματα μας.

Βλέποντας από άλλη άποψη αυτό το θέμα του πολέμου στους ουρανούς, βλέπουμε ότι αυτή η αλληγορία αντιπροσωπεύει επίσης την μάχη που έγινε ανάμεσα στους πρωτόγονους πιστούς της Άριας Φυλής και τους μάγους της Ατλαντίδος, τους δαίμονες του ωκεανού κτλ.

Είναι αναντίρρητο πως μετά από την βύθιση εκείνης της παλαιάς ηπείρου, οι μαύροι μάγοι της αρχαίας γης, που καταποντίστηκε στα νερά, συνέχισαν να επιτίθενται ασταμάτητα στους μύστες της νέας φυλής, στην οποία ανήκουμε όλοι εμείς.

Η αλληγορία λοιπόν του πολέμου των ουρανών, έχει διάφορες σημασίες· μπορεί να συμβολίζει θρησκευτικά, αστρονομικά, γεωλογικά γεγονότα και επιπλέον κατέχει μία κοσμολογική πολύ βαθειά αίσθηση.

Στην ιερή γη των Βέδας, μιλάνε πολύ όσον αφορά τις μάχες του Ίντρα εναντίον του Βρίτρα.

Προδήλως ο έκλαμπρος θεός Ίντρα ονομάζεται από τους σοφούς Βριτραχάν επειδή είναι ο φονιάς του Δράκοντα, κατά τον ίδιο τρόπο όπως ό Μιχαήλ είναι ο νικητής του ίδιου.

Είναι φανερό πως κάθε μυημένος που σκοτώνει ή νικάει τον δράκοντα, καταβροχθίζεται από το φίδι και εκ των πραγμάτων μετατρέπεται σε φίδι όπως ο Βόταν.

Δίχως άλλο, οι σεξουαλικοί πειρασμοί συνηθίζουν να είναι τρομακτικοί· σπάνιοι είναι εκείνοι που δεν πέφτουν σε πειρασμό.

Ο Σατανάς, ο δράκοντας, ο Λούσιφερ ή όπως και αν θέλουμε να τον ονομάσουμε, κάνει τρομακτικές υπερπροσπάθειες για να κάνει να πέσει σε πειρασμό ο μυημένος και είναι φανερό πως σχεδόν όλοι αποτυγχάνουν· γι’ αυτό συμβαίνει να είναι πολύ δύσκολο να κατορθωθούν άνθρωποι αυτο-πραγματοποιημένοι. Η αδυναμία των ανθρώπων βρίσκεται ακριβώς εκεί, στο σεξ, και όσο δυνατοί και αν αισθάνονται στο τέλος υποχωρούν.

Είναι λοιπόν αυτή η υπόθεση του πολέμου στον ουρανό κάτι τρομερό, κάτι αδύνατο να περιγραφεί με λόγια· οι σεξουαλικοί πειρασμοί δεν είναι οτιδήποτε πράγμα.... Μήπως είναι πολύ εύκολο να νικήσουμε τον δράκοντα; το πιο σοβαρό σε όλα αυτά είναι ότι οι άνθρωποι έχουν ζωντανό το Εγώ, οι κόκκινοι δαίμονες του Σέθ δεν έχουν πεθάνει και η συνείδηση του καθενός μποτιλιαρισμένη μέσα στα απαίσια ακόλουθα του, λειτουργεί στην πραγματικότητα μέσα στις ίδιες του τις επιτρεπτές συνθήκες και μέχρι που δικαιολογείται πλένοντας τα χέρια, του σαν τον Πιλάτο, ή αναβάλλοντας το σφάλμα λέγοντας: σήμερα δεν μπόρεσα, άλλα με τον χρόνο θα θριαμβεύσω κτλ.

Έτσι με αυτόν τον τρόπο, είναι πολύ σπάνιοι οι Μιχαήλ που νικούν τον δράκοντα πρέπει να τους ψάχνουμε με το φανάρι του Διογένη· οι άνθρωποι είναι αρκετά ευπαθείς, εύθραυστοι, αγνοούντες και παράλογοι.

Έχουν ειπωθεί πολλά επίσης για τους πεσμένους αγγέλους, στα παλιά κείμενα της κλασσικής αρχαιότητας, αλλά αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι αγνοούντες μορφωμένοι, ούτε οι απατεώνες του διανοητικού.

Οποιοσδήποτε Γκουρού Ντέβα που πέφτει στην ζωική γέννηση, μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε έναν πεσμένο άγγελο και μέχρι σε δαίμονα.

Είναι αναντίρρητο πως, όταν κάποιος μύστης χάνει το έγκλημα να χύσει το ποτήρι του Ερμή, ανασταίνονται μέσα του όλα τα μη ανθρώπινα στοιχεία τα όποια είχε προηγουμένως διαλύσει, και για αυτόν τον λόγο γίνεται εκ των πραγμάτων ένας ακόμα δαίμονας.

Έχουμε λοιπόν φθάσει στην ρίζα ενός θέματος πολύ συζητημένου, αρκετά μελετημένου και σπάνιες φορές κατανοητού.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως για να μπορέσει κανείς να καταλάβει αυτό το ζήτημα χρειάζεται να το έχει ζήσει· σε τίποτε δεν χρησιμεύουν εδώ οι υποθέσεις και οι κενοί ορθολογισμοί.

Καθώς εγώ έζησα όλα αυτά σε ένα απομακρυσμένο αρχαίο παρελθόν, όταν πληθώρα από Λεμουριανούς Μποδισάτβας διέπραξαν το σφάλμα να πέσουν στην ζωώδη γέννηση, γι’ αυτό μπορώ να δώσω μαρτυρία πάνω σε όλα αυτά και να σας εξηγήσω ωμά, έτσι όπως είναι χωρίς υποθέσεις και ουτοπίες οποιουδήποτε τύπου.

Εμένα δεν με ενδιαφέρει εάν ο κόσμος με πιστεύει ή δεν με πιστεύει· λέω αυτό που έχω ζήσει και αυτό είναι όλο· για τα υπόλοιπα ας τα βρει εκεί ο κάθε ένας. Με την ζωή του βεβαιώνω αυτό που με αφορά, αυτό που μπόρεσα να δω, να ακούσω, να αγγίξω και να πιάσω.

Το ζήτημα των πεσμένων αγγέλων αντιπροσωπεύεται στο Ινδοστάν με τις θρησκευτικές μάχες των Ιράνιος εναντίον των Βραχμάνων, Θεοί εναντίον Δαιμόνων, Θεοί εναντίον των Ασούρας, έτσι όπως φαίνεται στον πόλεμο της Μαχαμπχαράτα κτλ.

Αυτό με τις μάχες εναντίον του δράκοντα μπορούμε επίσης να το δούμε στα σκανδιναβικά Έντας, όπου εμφανίζονται οι Άσες να πολεμούν εναντίον των παγωμένων γιγάντων, ο Ασαθόρ εναντίον του Jotmus.

Θέλω λοιπόν φίλοι μου, να κατανοήσετε την ανάγκη να παλέψετε εναντίον του δράκου· θέλω να εννοήσετε πως πρέπει να τον νικήσετε σε μάχες παρατάξεως, εάν αληθινά ποθείτε να μετατραπείτε σε φίδια της σοφίας και σε θεούς τρομερά θεϊκούς.

Σας παρακαλώ, σας ικετεύω να βγείτε από την άγνοια στην όποια βρίσκεστε σας ικετεύω να μελετήσετε αυτά τα βιβλία και να τα ζήσετε· με πονάει πραγματικά να σας βλέπω όλους εσάς να μετατρέπεστε σε σκιές ευπαθείς και δυστυχισμένες.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα θέλατε να μας εξηγήσετε εάν όταν πέσει ένα άτομο που εργάζεται στο αναμμένο καμίνι του Ηφαίστου, αναβλύζουν ξανά σε αυτόν το Εγώ ή τα Εγώ τα όποια κατόρθωσε να διαλύσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένη γνωστική αδελφή, είναι αναμφίβολο πως οποιαδήποτε σεξουαλική πτώση, ανασταίνει εκ των πραγμάτων και εξ ιδίου δικαιώματος κάποιο μη ανθρώπινο υποκειμενικό στοιχείο, για αυτό ο Κύριός μας ο Χριστός είπε: Ο μαθητής δεν πρέπει να αφεθεί να πέσει, διότι ο μαθητής που αφήνεται να πέσει, πρέπει μετά να παλέψει πάρα πολύ για να επανακτήσει το χαμένο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας μιλάτε για τον πόλεμο των ουρανών, και ξέρουμε από τις διδασκαλίες πως οι αγώνες ενάντια στον κρυφό εχθρό πρέπει να γίνονται στην κόλαση, δηλαδή κατεβαίνοντας στις κολάσεις· θα μπορούσατε να μου το διευκρινίσετε αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, είναι αναντίρρητη η αλληγορική έννοια όλων των θρησκευτικών συγγραφέων, είτε αυτοί είναι χριστιανοί, βουδιστές, μωαμεθανοί κτλ. Το θέμα αυτό των ουρανών, αναφέρεται σε καταστάσεις συνείδησης· αναμφίβολα οι διάφορες συνειδησιακές μας καταστάσεις μεταβάλλονται στην πάλη. Η μάχη ενάντια στον μυστικό εχθρό μπορεί να μας φέρει στην τελειωτική απελευθέρωση ή στην ριζική αποτυχία.

Βεβαίως θα κατέληγε άτοπο να υποθέσουμε, έστω και για μια στιγμή, πειρασμούς πάθους σε θεϊκές ανέκφραστες περιοχές· για αυτόν τον λόγο οφείλουμε να μεταφράσουμε εδώ την λέξη ουρανοί σαν καταστάσεις συνείδησης ή σαν λειτουργίες της Ουσίας κτλ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, όταν λέγατε ότι βάλατε στοίχημα με τον Εσωτερικό σας Λούσιφερ, μπορούμε να εννοήσουμε πως η τιμή αυτού, είναι η ίδια σας η ψυχή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, γνωστικοί αδελφοί, υπάρχουν οι εκτιμήσεις και υποτιμήσεις του Είναι. Υπάρχουν επίσης κοσμικά κεφάλαια που αντιστοιχούν σε αρετές. Η τιμή αυτού του στοιχήματος βασίζεται σε καθορισμένο κοσμικό κεφάλαιο· αυτό εκτιμάται κατά τρόπον όμοιο με το πως εκτιμούνται τα χρήματα του κόσμου και κατά συνέπειαν, θα κατέληγα χάνοντας μία ορισμένη ποσότητα από αρετές, και εσωτερικά υποτιμημένος σε ηθικές αξίες. Πιστεύω πως με αυτά τα όποια έχω εκθέσει εδώ, οι αδελφοί αυτού του ακροατηρίου με έχουν εννοήσει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας έχετε μιλήσει πως εργαζόμενοι στο αναμμένο καμίνι του Ηφαίστου μπορούμε να διαλύσουμε το Εγώ. Τι μπορείτε να μας πείτε σχετικά με αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένη κυρία, ήδη σε περασμένες ομιλίες μιλήσαμε πολύ ευρέως πάνω στο Μόντους Οπεράντι για την διάλυση του Εγώ ο ίδιος, του εσύ ο ίδιος.

Επίσης δώσαμε ευρείς εξηγήσεις πάνω στο ίδιο θέμα στο βιβλίο μας με τίτλο το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΝΘΙΣΗΣ· είπαμε τότε πώς υπήρχε ανάγκη να εργαστούμε με το Δόρυ του Έρωτα κατά την διάρκεια της χημικής συνουσίας ή μεταφυσικής σεξουαλικής ένωσης.

Πιστεύω λοιπόν, πως αυτό το ακροατήριο δεν αγνοεί πλέον τις Γνωστικές εσωτεριστικές διαδικασίες μας· το πιο σημαντικό συνίσταται ακριβώς στο να ξέρουμε να προσευχόμαστε κατά την διάρκεια του Σαάχα Μαϊτούνα.

Σε αυτές τις στιγμές πρέπει να ικετεύουμε την ιδιαίτερη μας θεϊκή Μητέρα (διότι ο κάθε ένας έχει την δική του), ώστε αυτή να εξαλείφει το σφάλμα που χρειαζόμαστε να ξεριζώσουμε ή να εκριζώνουμε από τον ψυχισμό μας.

Ασυζητητί ο υπερβατικός σεξουαλικός ηλεκτρισμός, μπορεί να ελαττώσει σε στάχτες οποιοδήποτε ψυχολογικό ελάττωμα.

Αναμφίβολα η Θεϊκή μας Μητέρα Κουνταλίνη, χειριζόμενη με δεξιοτεχνία την άγια λόγχη, θα μπορέσει να μετατρέψει σε στάχτη οποιοδήποτε ψυχικό ακόλουθο, οποιοδήποτε εσωτερικό ελάττωμα.

Είπαμε επίσης σε περασμένες διαλέξεις πως γίνεται αναγκαίο να έχουμε πρώτα κατανοήσει το ελάττωμα το όποιο θέλουμε να εκριζώσουμε από την φύση μας· είναι φανερό πως μόνο μέσω της τεχνικής του διαλογισμού μπορούμε να κατανοήσουμε κατά ολοκληρωτικό τρόπο οποιοδήποτε σφάλμα.

Κατανόηση και εξάλειψη είναι βασικά για την διάλυση του «εμένα τον ίδιο», του «εσένα τον ίδιο».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα θέλατε να μας εξηγήσετε εάν χύνοντας το Ποτήρι του Ερμή αναπτύσσεται το όργανο Κουνταρτιγουαδόρ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι κυρίες και κύριοι, είναι επείγον να κατανοήσετε πως όταν χύνεται το ποτήρι του Ερμή, κατά τρόπον συνεχή και συνηθισμένο, αναπτύσσεται επίσης το απαίσιο όργανο Κουνταρτιγουαδόρ, η περίφημη σατανική ουρά των καταχθόνιων, το αρνητικό Φόχατ, το υποχθόνιο, που κατ’ επέκταση μας οδηγεί προς τον παρανθρώπινο καθοδικό δρόμο, ως την άβυσσο και τον δεύτερο θάνατο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα θέλατε να μας πείτε εάν εργαζόμενοι στο αναμμένο καμίνι του Ηφαίστου, χωρίς να χύσουμε το Ποτήρι του Ερμή όμως χωρίς να αποσυνθέτουμε το Πολλαπλό Εγώ με την πάροδο του χρόνου επίσης αναπτύσσεται το όργανο Κουνταρτιγουαδόρ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, διακεκριμένη κυρία που κάνετε την ερώτηση, γίνεται πολύ αναγκαίο να καταλάβετε την αναγκαιότητα μιας ορθής συμπεριφοράς όταν εργάζεται κάποιος στο αμόνι των Κυκλώπων.

Εκείνος που δεν πεθαίνει μέσα του, εκείνος που δεν διαλύει το Εγώ, με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσει το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ, ακόμα και αν εργάζεται στο αναμμένο καμίνι του Ηφαίστου (Σεξο Γιόγκα).

Ήδη είπαμε σε περασμένα κεφάλαια, πως το βδελυρό όργανο όλων των μοιραίων αναπτύσσεται στις μοιχείες, σε αυτούς που προδίδουν τον γκουρού, στους ειλικρινείς εσφαλμένους που είναι συνηθισμένοι να δικαιολογούν εγκλήματα, στους οργισμένους και διεστραμμένους κτλ, ακόμα και αν εργάζονται με τον λευκό ταντρισμό, ακόμα και αν δεν χύνουν το ποτήρι του Έρμη. Μόνο πεθαίνοντας μέσα μας και εργαζόμενοι αληθινά στην ενάτη σφαίρα, θυσιαζόμενοι για τους συνανθρώπους μας, είναι ο τρόπος που μπορούμε να αναπτύξουμε μέσα στην εσωτερική μας φύση το Πύρινο φίδι των Μαγικών μας Δυνάμεων.

Πολύ πιο αργά πρέπει να νικήσουμε ολοκληρωτικά τον δράκοντα, Εάν πραγματικά επιθυμούμε να καταβροχθιστούμε από το φίδι για να μετατραπούμε σε φίδια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, την μάχη που έδωσε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ενάντια στον Δράκοντα και τους επαναστάτες αγγέλους, πρέπει να εννοούμε πως την έκανε με το Δόρυ του Λογγίνου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι μου, το δόρυ του Λογγίνου είναι το ίδιο δόρυ όλων των μαγικών συνθηκών, το ίδιο με το όποιο ο Άγιος Γεώργιος πλήγωσε τον δράκοντά του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό το άγιο δόρυ, αυτό το δόρυ του Αχιλλέα, είναι το θαυμάσιο έμβλημα της σεξουαλικής δύναμης, με το όποιο μπορούμε να αποτεφρώσουμε, να κάψουμε, να καταστρέψουμε, ριζικά τα διάφορα τμήματα του «εμένα τον ίδιο», του Εγώ, του ψυχολογικού Εγώ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, τι είναι αυτό που αλληγορούν οι επαναστάτες άγγελοι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, λέγεται πως ο Μιχαήλ πάλεψε εναντίον του δράκοντα και των επαναστατών αγγέλων του, όπως πρέπει να το κάνουμε εμείς εναντίον του εσωτερικού Λούσιφερ και των ψυχικών ακολούθων· πρόκειται για εσωτερικούς αγώνες, μυστικούς τρομερούς και πολύ οδυνηρούς.

Ο κάθε ένας από εμάς πρέπει λοιπόν να μετατρέπεται σε έναν Μιχαήλ, παλεύοντας ακατάπαυστα ενάντια στον Δράκοντα και τον μοιραίο στρατό του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

Φίλοι μου, συναθροισμένοι αυτό το απόγευμα σε αυτό το σπίτι, θα μελετήσουμε σήμερα τον Νόμο της Αιώνιας Επιστροφής όλων των πραγμάτων.

Την ώρα του θανάτου έρχεται πάντα μπρος στο κρεβάτι, ο άγγελος του θανάτου. Υπάρχουν λεγεώνες από αυτούς και όλοι αυτοί εργάζονται σύμφωνα με τον μέγα νόμο.

Τρία πράγματα πηγαίνουν στο πάνθεον ή νεκροταφείο: Πρώτον το φυσικό πτώμα. Δεύτερον το ζωτικό σώμα (αυτό ξεφεύγει από το φυσικό σώμα με την τελευταία εκπνοή), αυτό το όχημα αιωρείται εμπρός στο μνήμα και αποσυντίθεται αργά αργά σύμφωνα με το πως διαλύεται το φυσικό σώμα. Τρίτον η πρώην προσωπικότητα. Αυτή ασυζητητί μπορεί μερικές φορές να ξεφύγει από τον τάφο και να πλανάται στο πάνθεον ή να κατευθυνθεί προς ορισμένα μέρη που της είναι γνωστά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πρώην προσωπικότητα διαλύεται σιγά-σιγά διά μέσου του χρόνου· δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του νεκρού, αυτή καθ’ εαυτή είναι φθαρτή.

Εκείνο που συνεχίζει, εκείνο που δεν πηγαίνει στον τάφο είναι το Εγώ, το «εμένα τον ίδιο».

Ο θάνατος αυτός καθαυτός είναι μία αφαίρεση κλασμάτων· αφού τελειώσει η μαθηματική πράξη μένουν μόνο οι αξίες.

Προδήλως, τα αθροίσματα των άξιων έλκονται και απωθούνται σύμφωνα με τον νόμο της παγκόσμιας μαγνήτισης αιωρούνται στην ατμόσφαιρα του κόσμου.

Η αιωνιότητα ανοίγει τους φάρυγγές της για να καταπιεί το Εγώ και μετά το ξαποστέλνει, το εκπέμπει, το επιστρέφει στον χρόνο.

Μας έχει λεχθεί πως την συγκεκριμένη στιγμή του θανάτου, κατά την στιγμή που ο μακαρίτης εκπνέει την τελευταία του πνοή, προβάλλει ένα ηλεκτροψυχικό σχέδιο της προσωπικότητάς του· αυτό το σχέδιο συνεχίζει στις υπερευαίσθητες περιοχές της φύσης και αργότερα έρχεται να κορέσει το γονιμοποιημένο αυγό· έτσι είναι πως όταν ξαναγυρίζουμε, ξανα-επιστρέφουμε, ξανα-ενσωματωνόμαστε σε έναν νέο φυσικό σώμα, κατέχουμε ξανά προσωπικά χαρακτηριστικά πολύ όμοια με εκείνα της προηγούμενης ζωής.

Αυτό που συνεχίζει μετά τον θάνατο, δεν είναι λοιπόν κάτι πολύ ωραίο. Εκείνο που δεν καταστρέφεται με το φυσικό σώμα, δεν είναι, παρά ένας σωρός από διαβόλους, από ψυχικά ακόλουθα, από ελαττώματα· το μόνο τίμιο που υπάρχει στο βάθος όλων αυτών των οντοτήτων των σπηλαίων που αποτελούν το Εγώ είναι η Ουσία, η Ψυχή, αυτό που έχουμε από την ψυχή.

Επιστρέφοντας σε ένα νέο φυσικό όχημα, μπαίνει σε δράση ο νόμος του Κάρμα, διότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αίτια, ούτε αιτία χωρίς αποτέλεσμα.

Οι άγγελοι της ζωής αναλαμβάνουν να συνδέσουν την ασημένια χορδή με το γονιμοποιημένο σπερματοζωάριο. Αναντίρρητα, πολλά εκατομμύρια σπερματοζωαρίων ξεφεύγουν κατά την στιγμή της συνουσίας, αλλά ένα μόνο από αυτά απολαμβάνει αρκετής εξουσίας για να εισχωρήσει στο ωάριο, με σκοπό να πραγματοποιήσει την σύλληψη.

Αυτή η δύναμη πολύ ειδικού τύπου, δεν είναι ένα προϊόν της τύχης ή ατυχίας· αυτό που συμβαίνει είναι ότι προωθείται, μέσα από την εσωτερική του ενεργητικότητα, από τον άγγελο της ζωής, ο οποίος σε αυτές τις στιγμές πραγματοποιεί την ένωση της Ουσίας που επιστρέψει.

Οι βιολόγοι ξέρουν πολύ καλά πως οι αρσενικοί και θηλυκοί γαμέτες φέρουν ο καθένας από 24 χρωμοσώματα προστιθέμενα αυτά μεταξύ τους μας δίνουν ένα σύνολο από 48, τα όποια έρχονται να συνθέσουν το γεννητικό κύτταρο.

Αυτή η περίπτωση των 48 χρωμοσωμάτων έρχεται να μας θυμίσει τους 48 νόμους που κυβερνούν το φυσικό σώμα.

Η Ουσία λοιπόν μένει συνδεδεμένη με το γεννητικό κύτταρο διά μέσου της ασημένιας χορδής, και καθώς αυτό το κύτταρο διαιρείται σε δύο και τα δύο σε τέσσερα, και τα τέσσερα σε οκτώ και έτσι διαδοχικά για την διαδικασία της εμβρυακής κυοφορίας, είναι φανερό πως η σεξουαλική ενέργεια εκ των πραγμάτων μετατρέπεται στον βασικό πράκτορα αυτού του κυτταρικού πολλαπλασιασμού· αυτό σημαίνει πως με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί το φαινόμενο της μίτωσης χωρίς την παρουσία της δημιουργικής ενέργειας.

Ο αποσαρκωμένος, εκείνος που ετοιμάζεται για να πάρει ένα νέο φυσικό σώμα, δεν εισχωρεί στο Έμβρυο· έρχεται να ενσωματωθεί μόνο την στιγμή κατά την οποία γεννιέται το πλάσμα, την στιγμή ακριβώς κατά την όποια πραγματοποιεί την πρώτη του αναπνοή.

Καταλήγει πολύ ενδιαφέρον πως με την τελευταία εκπνοή του ετοιμοθάνατου, έρχεται η αποσάρκωση και πως με την πρώτη εισπνοή ξανα-επιστρέφουμε σε έναν νέο οργανισμό.

Είναι εντελώς παράλογο να βεβαιώνουμε πως ο καθένας διαλέγει κατά τρόπο ηθελημένο το μέρος όπου πρέπει να ξαναγεννηθεί· η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Είναι ακριβώς οι κύριοι του Νόμου, οι πράκτορες του Κάρμα, αυτοί που διαλέγουν για μας την ακριβή τοποθεσία, σπίτι, οικογένεια, έθνος κτλ, όπου πρέπει να ξανα-ενσωματωθούμε, να ξαναγυρίσουμε.

Εάν το Εγώ μπορούσε να διαλέξει την τοποθεσία, το μέρος ή οικογένεια κτλ, για την νέα του επανενσωμάτωση, τότε οι φιλόδοξοι, οι υπερήφανοι, οι φιλάργυροι, οι άπληστοι, θα έψαχναν τα παλάτια, τα σπίτια των εκατομμυριούχων, τις πλούσιες επαύλεις, τα τριανταφυλλένια και πουπουλένια κρεβάτια, και ο κόσμος θα ήταν όλο πλούτη και σπατάλες, δεν θα υπήρχαν φτωχοί, δεν θα υπήρχε πόνος ούτε πίκρα, κανείς δεν θα πλήρωνε κάρμα, όλοι θα μπορούσαμε να διαπράξουμε τα χειρότερα εγκλήματα χωρίς να μας πιάνει η θεϊκή δικαιοσύνη κτλ.

Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων, είναι πως το Εγώ δεν έχει δικαίωμα να διαλέξει το μέρος ή την οικογένεια όπου πρέπει να γεννηθεί· ο κάθε ένας από μας πρέπει να πληρώσει αυτό που οφείλει· είναι γραμμένο πως αυτός που σπέρνει κεραυνούς θα θερίσει θύελλες, ο νόμος είναι νόμος και ο νόμος εκπληρώνεται.

Είναι πολύ λυπηρό πως τόσοι φημισμένοι συγγραφείς της σύγχρονης πνευματικότητας, βεβαιώνουν με εμφατικό τρόπο πως ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να διαλέξει το μέρος όπου πρέπει να ξαναγεννηθεί.

Αυτό που υπάρχει πέρα από τον τάφο, είναι κάτι που μπορούν να γνωρίζουν μόνο οι αφυπνισμένοι άνθρωποι, εκείνοι που διέλυσαν το Εγώ, οι πραγματικά αυτοσυνείδητοι άνθρωποι.

Στον κόσμο υπάρχουν πολλές θεωρίες, είτε του πνευματικού τύπου είτε του υλικού τύπου, και ο λόγος των διανοητικών ανθρωποειδών κάνει για όλα· το ίδιο μπορεί να δημιουργεί πνευματικές θεωρίες όσο και υλιστικές.

Τα λογικά ανθρωποειδή μπορούν να επεξεργάζονται μέσα στον εγκέφαλό τους, μέσω πιο αυστηρών λογικών διαδικασιών, μία υλιστική θεωρία όπως και μία πνευματιστική και τόσο στην μία όσο και στην άλλη, τόσο στην θέση όσο και στην αντίθεση, η λογική σε βάθος είναι πραγματικά θαυμαστή.

Αναντίρρητα, η λογική με όλες της τις λογικές διαδικασίες, σαν ικανότητα έρευνας, έχει μία αρχή και ένα τέλος είναι αρκετά στενή και περιορισμένη, διότι όπως ήδη έχουμε πει, προσφέρεται για όλα, χρησιμεύει για όλα, τόσο για την θέση όσο και για την αντίθεση.

Είναι φανερό ότι οι διαδικασίες της λογικής εγκεφαλοποίησης, δεν είναι αυτές καθεαυτές πειστήρια για το συγκεκριμένο γεγονός ότι με αυτές μπορεί να γίνει επεξεργασία σε οποιαδήποτε πνευματική ή υλιστική θέση, αποδεικνύοντας έτσι και οι δύο την ίδια λογική ρώμη· αυτό πραγματικά είναι άξιο χειροκροτήματος από κάθε ορθολογιστικό ανθρωποειδές..

Δεν είναι δυνατόν λοιπόν, να γνωρίζει η λογική αληθινά τίποτα από αυτά που υπάρχουν εδώ στον επάνω κόσμο, από αυτό που είναι πιο πέρα, από αυτό που συνεχίζει μετά τον θάνατο.

Ήδη ο Εμμανουήλ Κάντ, ο μέγας Γερμανός φιλόσοφος, απέδειξε με το μέγα έργο του με τίτλο η «Κριτική του Καθαρού Λόγου», πως η λογική από μόνη της δεν μπορεί να γνωρίσει τίποτε πάνω στην αλήθεια, πάνω στο πραγματικό, πάνω στον Θεό κτλ. Δεν εκτοξεύουμε λοιπόν εμείς ιδέες στον αέρα «a priori»· αυτό που λέω με τόση έμφαση μπορεί να αποδειχθεί με το περιγραφέν έργο του αναφερθέντος φιλοσόφου.

Προδήλως πρέπει να απορρίψουμε την λογική, σαν στοιχείο της κατάλληλης γνώσης για την ανακάλυψη του πραγματικού.

Αρχειοθετώντας τις λογικές διαδικασίες σε αυτό το ζήτημα της πρακτικής μεταφυσικής, θα εγκαταστήσουμε από τώρα ακριβώς μία βάση σταθερή για την διαπίστωση αυτού που είναι πιο πέρα από τον χρόνο, εκείνου που συνεχίζει και που δεν μπορεί να καταστραφεί με τον θάνατο του φυσικού κορμιού.

Βεβαιώνω κάτι που με αφορά, κάτι που έχω πειραματιστεί με απουσία της λογικής· δεν περιττεύει να θυμίσουμε σε αυτό το έντιμο ακροατήριο, πως εγώ θυμάμαι όλες τις προηγούμενες ζωές μου.

Στους αρχαίους καιρούς, πριν από την βύθιση της Ηπείρου της Ατλαντίδος, οι άνθρωποι είχαν αναπτύξει αυτή την ικανότητα του Είναι, γνωστή με το όνομα της «ενστικτώδους αντίληψης των κοσμικών αληθειών».

Μετά από την βύθιση αυτής της αρχαίας Ηπείρου, αυτή η πολύτιμη ικανότητα μπήκε στον κύκλο που κατεβαίνει, στην καθοδική εξέλιξη και χάθηκε ολοκληρωτικά.

Είναι δυνατόν να αναγεννήσουμε αυτή την ικανότητα μέσω της διάλυσης του Εγώ· κατορθώνοντας αυτόν τον σκοπό μπορούμε να διαπιστώσουμε από μόνοι μας και κατά τρόπο αυτοσυνειδητό, τον νόμο της αιώνιας επιστροφής όλων των πραγμάτων.

Αναμφίβολα, η αναφερόμενη ικανότητα του Είναι, μας επιτρέπει να πειραματιστούμε το πραγματικό, αυτό που συνεχίζει, αυτό που είναι πιο πέρα από τον θάνατο του φυσικού σώματος κλπ.

Καθώς εγώ κατέχω τέτοια ανεπτυγμένη ικανότητα μπορώ να διαβεβαιώσω με πλήρες κύρος αυτό που με αφορά, αυτό που έχω ζήσει αυτό που είναι πιο πέρα κτλ.

Μιλώντας ειλικρινά και με το χέρι στην Καρδιά μπορώ να σας πω το ακόλουθο: οι μακαρίτες ζουν κανονικά στο Λίμπο, στον προθάλαμο της κόλασης, στην περιοχή των νεκρών, κατώτερο αστρικό, περιοχή πλήρως αντιπροσωπευόμενη σε όλες αυτές τις σπηλιές και υπόγειες τρώγλες του κόσμου, που ενωμένες ή πλεγμένες στενά σχηματίζουν ένα σύνολο στην σύνθεση τους.

Είναι λυπηρή η κατάσταση στην όποια βρίσκονται οι μακαρίτες· μοιάζουν υπνοβάτες, έχουν την συνείδηση εντελώς κοιμισμένη, πλανώνται σε όλα τα μέρη και πιστεύουν ακράδαντα πως είναι ζωντανοί, αγνοούν τον θάνατό τους.

Μετά την αποσάρκωσή τους, οι μανάβηδες συνεχίζουν στα μανάβικα, οι μέθυσοι στα μπαρ οι πόρνες στα πορνεία τους κτλ.

Θα ήταν αδύνατο ώστε τέτοιοι άνθρωποι, τέτοιας κλάσεως υπνοβάτες, ασυνείδητοι, να μπορούσαν να είχαν την πολυτέλεια να διαλέξουν τον τόπο όπου πρέπει να γεννηθούν.

Οι σκιές των πεθαμένων είναι πολλές, κάθε αποσαρκωμένος είναι ένας σωρός από ασυνείδητες σκιές, ένας σωρός από αστρικές νύμφες που ζούνε στο παρελθόν, που δεν καταλαβαίνουν το παρόν, που είναι μποτιλιαρισμένες μέσα σε όλα τα δόγματα τους, στα παλιά πράγματα του χθες, στα συμβάντα των περασμένων καιρών, στις στοργές τους, στους συναισθηματισμούς της οικογένειας, στα εγωιστικά ενδιαφέροντα, στα ζωικά πάθη, στα βίτσια κτλ.

Αφού ξαναγεννηθεί, η ουσία εκφράζεται κατά την διάρκεια των πρώτων τριών ή τεσσάρων χρόνων της παιδικής ηλικίας και τότε το πλάσμα είναι ωραίο, ύψιστο, αθώο, ευτυχές.

Δυστυχώς, το Εγώ αρχίζει να εκφράζεται λίγο-λίγο όταν πλησιάζουμε στην ηλικία των 7 ετών και εκφράζεται τελείως όταν η νέα προσωπικότητα έχει ολοκληρωτικά δημιουργηθεί.

Είναι απαραίτητο να κατανοήσετε πως η νέα προσωπικότητα δημιουργείται ακριβώς, κατά την διάρκεια των 7 ετών της παιδικής ηλικίας και ενδυναμώνεται με τον καιρό και τις εμπειρίες.

Η προσωπικότητα είναι σκέτη ενέργεια. Δεν είναι φυσική, όπως ισχυρίζονται πολλοί άνθρωποι, και μετά τον θάνατο αποσυντίθεται αργά στο πάνθεον μέχρις ότου διαλυθεί ριζικά.

Πριν να δημιουργηθεί ολοκληρωτικά η νέα προσωπικότητα, η Ουσία μπορεί να δίνει στον εαυτό της την πολυτέλεια να εκδηλωθεί με όλη της την ομορφιά και μέχρι που κάνει ώστε τα μικρά παιδιά να είναι βεβαίως ψυχικά, ευαίσθητα, διορατικά, αγνά κτλ. Πόσο ευτυχείς θα ήμασταν όλοι εάν δεν είχαμε Εγώ, εάν εκφραζόταν σε εμάς μόνο η Ουσία…· αναντίρρητα τότε δεν θα υπήρχε πόνος, η γη θα ήταν ένας παράδεισος, μία Εδέμ, κάτι ανέκφραστο και ύψιστο.

Το Εγώ αυτό καθαυτό εκπέμπει απαίσια δονητικά κύματα, καταχθόνια, καθόλου ευχάριστα.

Εγώ λέω πως κάθε άτομο, ενώ δεν έχει διαλύσει το Εγώ, είναι λίγο πολύ μαύρο, αν και βαδίζει στο μονοπάτι της μύησης, αν και κορδώνεται από αγιότητα και αρετή.

Η ασταμάτητη επιστροφή όλων των πραγμάτων είναι ένας νόμος της ζωής και μπορούμε να το διαπιστώσουμε από στιγμή σε στιγμή. Η γη επιστρέφει στο σημείο αναχωρήσεως κάθε χρόνο, και τότε γιορτάζουμε το νέο έτος, επιστρέφουν όλα τα άστρα στο αρχικό σημείο εκκινήσεως, επιστρέφουν τα άτομα μέσα στο μόριο στο αρχικό τους σημείο, επιστρέφουν οι ήμερες, επιστρέφουν οι νύχτες, επιστρέφουν οι τέσσερεις εποχές άνοιξη, καλοκαίρι, Φθινόπωρο και χειμώνας, επιστρέφουν οι κύκλοι Κάλπας, Γιούγκας, Μαχαμβαντάρας κτλ.

Ο νόμος της αιώνιας επιστροφής είναι λοιπόν κάτι ασυζήτητο, μη αναιρετέο, αναμφισβήτητο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας έχετε πει πως δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του νεκρού και πως το αιθερικό σώμα διαλύεται λίγο-λίγο. θα ήθελα να ξέρω εάν η προσωπικότητα διαρκεί περισσότερο από ότι το φυσικό κορμί στην αποσύνθεση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ερώτηση που βγαίνει από το ακροατήριο μου φάνηκε ενδιαφέρουσα, και με μεγάλη ευχαρίστηση σπεύδω να την απαντήσω.

Αναντίρρητα, η πρώην προσωπικότητα είναι μεγαλύτερης διάρκειας από ότι το εξαλειφόμενο ζωτικό βάθος.

Θέλω να επιβεβαιώσω με αυτό πως το ζωτικό σώμα αποσυντίθεται ανάλογα με το πως το φυσικό διαλύεται στον τάφο.

Η προσωπικότητα είναι διαφορετική, καθώς αναζωογονοποιείται μέσω του χρόνου με τις διάφορες εμπειρίες της ζωής, προφανώς διαρκεί περισσότερο είναι μια πιο σταθερή ενεργητική νότα, συνηθίζει να αντέχει για πολλά χρόνια.

Δεν είναι υπερβολικό κατά κανέναν τρόπο το να βεβαιώσουμε πως η προσωπικότητα που έχει απορριφθεί μπορεί να επιζήσει για ολόκληρους αιώνες· δεν είναι περίεργο να ατενίζουμε διάφορες προσωπικότητες που έχουν απορριφθεί να συζητούν μεταξύ τους.

Μιλάω τώρα για κάτι που σε εσάς μπορεί να φανεί παράξενο, μπόρεσα να μετρήσω μέχρι δέκα προσωπικότητες που έχουν απορριφθεί και που αντιστοιχούν στο ίδιο αφεντικό δηλαδή δέκα επιστροφές ενός και του αυτού Εγώ.

Τις έχω δει σε εναλλαγή υποκειμενικών γνωμών, συγκεντρωμένες μεταξύ τους από ψυχική συγγένεια.

Δίχως άλλο, θέλω να το διασαφηνίσω λίγο ακόμα αυτό για να αποφευχθούν συγχύσεις· εγώ έχω πει πως δεν γεννιέται κάποιος με προσωπικότητα, πως πρέπει να την σχηματίσει, πως αυτό είναι δυνατόν κατά την διάρκεια των 7 πρώτων χρόνων της παιδικής ηλικίας· επίσης έχω βεβαιώσει πως κατά την στιγμή του θανάτου αυτή η προσωπικότητα πηγαίνει στο νεκροταφείο και πως μερικές φορές πλανιέται μέσα σε αυτό, ή κρύβεται μέσα στον τάφο.

Σκεφτείτε τώρα για μια στιγμή ένα Εγώ που μετά από κάθε επιστροφή ξεφεύγει από το φυσικό σώμα. Είναι ξεκάθαρο πως αφήνει πίσω του την προσωπικότητα.

Εάν συναθροίσουμε παραδείγματος χάριν δέκα ζωές ενός και του αυτού Εγώ, θα έχουμε δέκα διαφορετικές προσωπικότητες και αυτές μπορούν να συναθροιστούν από συγγένεια για να συνομιλούν στα νεκροταφεία και να κάνουν εναλλαγή υποκειμενικών γνωμών.

Αναμφίβολα, αυτές οι πρώην προσωπικότητες εξασθενούν λίγο-λίγο, σβήνουν καταπληκτικά μέχρι να διαλυθούν τελικώς ριζικά.

Όμως, η ανάμνηση αυτών των προσωπικοτήτων συνεχίζει στον αιτιατό κόσμο, μέσα στα ακασικά αρχεία της φύσης.

Τις στιγμές που συνομιλώ μαζί σας εδώ απόψε, μου έρχεται στην μνήμη μία παλιά ύπαρξη που είχα σαν στρατιωτικός κατά την διάρκεια της αναγέννησης στην γηραιά Ευρώπη.

Σε οποιαδήποτε στιγμή, ενώ εργαζόμουν στον κόσμο των φυσικών αιτιών σαν αιτιατός άνθρωπος, μου ήρθε η ιδέα να βγάλω από τα μυστικά αρχεία, σε αυτήν την περιοχή, την ανάμνηση μιας κάποιας πρώην προσωπικότητας. Το αποτέλεσμα βεβαίως ήταν καταπληκτικό· είδα λοιπόν εκείνον τον στρατιωτικό ντυμένο με την στολή της εποχής στην όποια έζησε.

Τραβώντας το σπαθί του μου επετέθη βίαια. Δεν ήταν δύσκολο για μένα να τον εξορκίσω και να τον φυλάξω εκ νέου μέσα στο αρχείο.

Αυτό σημαίνει πως στον κόσμο των φυσικών αίτιων, κάθε ανάμνηση είναι ζωντανή, έχει πραγματικότητα και αυτό είναι κάτι που μπορεί να εκπλήξει πολλούς εσωτεριστές και αποκρυφιστές μαθητές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας λέτε πως η προσωπικότητα δεν γεννιέται με το Εγώ. Τι μπορείτε να μας πείτε για την γέννηση του ζωτικού σώματος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, θέλω να καταλάβετε πως το ζωτικό σώμα, βασικό κάθισμα της οργανικής ζωής, έχει σχεδιαστεί από τους πράκτορες της ζωής σύμφωνα με τον νόμο της αίτιας και του αποτελέσματος.

Εκείνοι που στην περασμένη ύπαρξη συσσώρευσαν πολύ βαρείες οφειλές, μπορεί να γεννηθούν με ένα ελαττωματικό ζωτικό σώμα, το όποιο όπως είναι πολύ φυσικό, θα χρησιμεύσει σαν βάση για ένα σώμα επίσης ελαττωματικό.

Οι ψεύτες μπορεί να γεννηθούν με ένα ζωτικό σώμα παραμορφωμένο, δίνοντας σαν αποτέλεσμα ένα τερατώδες ή αρρωστημένο φυσικό όχημα.

Αυτοί που είναι βιτσιόζοι, θα μπορούν να γεννηθούν με ζωτικά σώματα εκδήλως εκφυλισμένα, τα οποία θα δώσουν βάση για σώματα φυσικά επίσης εκφυλισμένα.

Παράδειγμα: αυτός που κάνει σεξουαλική κατάχρηση, με τον καιρό μπορεί να γεννηθεί με ένα ζωτικό σώμα ασυνήθιστα πολωμένο αυτό θα αιτιολογεί ένα ομοφυλόφιλο όχημα ή μία γυναικεία λεσβιακή μορφή.

Αναμφίβολα, ομοφυλόφιλοι και λεσβίες είναι το αποτέλεσμα της σεξουαλικής κατάχρησης σε περασμένες υπάρξεις.

Ο αλκοολικός μπορεί να γεννηθεί με έναν ανώμαλο ζωτικό εγκέφαλο, ελαττωματικό, ο οποίος θα μπορεί να χρησιμεύσει σαν θεμέλιο για ένα εγκέφαλο επίσης ελαττωματικό.

Ο δολοφόνος, ο ανθρωποκτόνος, εκείνος που ασταμάτητα επαναλαμβάνει τόσα τρομακτικά, εγκλήματα, με τον καιρό μπορεί να γεννηθεί ανάπηρος, κουτσός, παραλυτικός, τυφλός εκ γενετής, παραμορφωμένος, τρομακτικός, σιχαμερός, ηλίθιος ή καθοριστικά τρελός.

Είναι· καλό να ξέρετε πως η δολοφονία είναι ο χειρότερος βαθμός της ανθρώπινης διαφθοράς και με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε ο δολοφόνος να ξανα-επιστρέψει με ένα υγιές όχημα.

Θα ήταν λοιπόν, πολύ μακρύ να μιλάμε περισσότερο αυτήν την στιγμή πάνω σε αυτό το σημείο το σχετιζόμενο με την ερώτηση που μου έχετε κάνει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, αυτοί που γεννιούνται με φυσικά ελαττώματα, δεν είναι λοιπόν κληρονομικά ελαττώματα;

Διακεκριμένη κυρία, η ερώτηση σας είναι πολύ σημαντική και αξίζει να την εξετάσουμε λεπτομερώς· τα κληρονομικά, ελαττώματα φανερά βρίσκονται στην υπηρεσία του νόμου του Κάρμα καταλήγει να είναι ο καταπληκτικός μηχανισμός μέσω του οποίου διαδικάζεται το Κάρμα.

Προφανώς η κληρονομιά βρίσκεται στα κληρονομικά χαρακτηριστικά του σεξ· εκεί την συναντούμε και μέσω αυτών εργάζεται ο νόμος με όλο τον μοριακό μηχανισμό.

Είναι καλό να καταλαβαίνετε πως τα κληρονομικά χαρακτηριστικά ελέγχουν το σύνολο του ανθρώπινου οργανισμού βρίσκονται στα χρωμοσώματα, στο σπερματικό κύτταρο και είναι το θεμέλιο της Φυσικής μορφής.

Όταν αυτά τα κληρονομικά χαρακτηριστικά βρίσκονται σε αταξία όταν δεν υπάρχει ο πραγματικός φυσικός σχηματισμός αυτών, αναντίρρητα δημιουργούν ένα ελαττωματικό σώμα και αυτό είναι κάτι που ήδη έχει αποδειχθεί.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, τα αποσαρκωμένα Εγώ βρίσκονται βαθιά κοιμισμένα στην περιοχή των νεκρών και πιστεύουν πως ακόμα ζουν. Πώς μπορεί να αντιπροσωπευθούν οι σκηνές της ζωής τους αν δεν έχουν διανοητικό σώμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ερώτηση που κάνει ο κύριος καταλήγει στο βάθος λανθασμένη, αυτό σημαίνει πως είναι κακοφτιαγμένη. Το πολλαπλό Εγώ είναι νους· ήδη έχουμε μιλήσει καθαρά, ήδη έχουμε πει πως το διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος δεν έχει νου, παρά νόες.

Αναμφίβολα, τα διάφορα ψυχικά ακόλουθα που συνιστούν το Εγώ, δεν είναι παρά διάφορες νοητικές μορφές, πολλαπλότητα νόησης κλπ.

Όταν επιστρέφει όλο αυτό το σύνολο των νοών ή φιλόνικων και φωνακλάδικων Εγώ, συνηθίζεται να συμβαίνει πως δεν κατορθώνουν όλα να ξανα-ενσωματωθούν από ένα ολικό άθροισμα ψυχικών ακολούθων· μερικά από αυτά εισέρχονται στην βυθισμένη καθοδική εξέλιξη του ορυκτού βασιλείου ή ξανα-ενσωματώνονται σε ζωικούς οργανισμούς ή προσκολλώνται σε καθορισμένα μέρη κτλ.

Μετά τον θάνατο, κάθε ένα από αυτά τα ακόλουθα ζει στις δικές του περιστάσεις και επιθυμίες, πάντα στο παρελθόν, ποτέ στο παρόν. Μην ξεχνάτε φίλοι μου, πως το Εγώ είναι μνήμη, πως το Εγώ είναι χρόνος, πως το Εγώ είναι ένα βιβλίο πολλών τόμων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Από ότι μόλις είπατε Δάσκαλε, όντας εμείς λεγεώνα από Εγώ, οφείλω να συμπεράνω πως ούτε πραγματικότητα έχουμε, αφού είμαστε διανοητικές μορφές. Είμαι σωστός;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε φίλε, κύριοι, κυρίες, πρέπει να καταλαβαίνετε πως το διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, δεν είναι ακόμα μία επιτυχημένη ύπαρξη· αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος είναι ένα μαθηματικό σημείο στο διάστημα, που συγκατατίθεται να χρησιμεύει σαν όχημα για καθορισμένα σύνολα άξιων.

Κάθε υποκείμενο είναι ένα σκεπτόμενο φτωχό ζώο, καταδικασμένο στην ποινή να ζει, μία μηχανή που ελέγχεται από πολλαπλά ψυχικά ακόλουθα παρανθρώπινα και κτηνώδη.

Το μοναδικό άξιο που υπάρχει μέσα στον καθένα από εμάς είναι η Ουσία, το ψυχικό υλικό, η πρώτη ύλη για να κατασκευάσει ψυχή, και αυτή δυστυχώς βρίσκεται μποτιλιαρισμένη μέσα σε όλα αυτά τα μη ανθρώπινα ψυχικά ακόλουθα.

Το να είσαι άνθρωπος είναι κάτι πολύ διαφορετικό, για αυτό χρειάζεται να διαλυθεί το Εγώ και να κατασκευάσουμε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι· πιστεύω πως τώρα με έχετε εννοήσει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θέλετε λοιπόν να πείτε πως στ’ αλήθεια είμαστε διανοητικά σχήματα, χωρίς μία αντικειμενική πραγματικότητα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, σας παρακαλώ εννοείστε με! Όταν μιλάω για ψυχικά ακόλουθα, αναφέρομαι σε διανοητικές μορφές· είναι φανερό πως αυτά τα ακόλουθα είναι βεβαίως κρυσταλλοποιήσεις του νου και αυτό πιστεύω πως εσείς το καταλαβαίνετε· δεν μου φαίνεται απαραίτητο να συνεχίσω εξηγώντας ότι ήδη έχει ειπωθεί.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα μου πείτε αγαπημένε Δάσκαλε, πως όλοι αυτοί οι πολύ εξέχοντες παράγοντες της μαγικής εξουσίας του νου, που εξυψώνουν την μεγάλη σημασία του να έχουμε ένα θετικό νου, είναι λοιπόν λανθασμένοι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι σε αυτούς του καιρούς της Κάλι Γιούγκα ή Εποχής του σιδήρου, οι άνθρωποι έχουν αφοσιωθεί στην διανοητικότητα και από εδώ, προς τα εκεί και παραπέρα, συναντάει κανείς στα βιβλιοπωλεία χιλιάδες βιβλία που μιλούν για θαύματα όσον αφορά τον γάιδαρο του Νου.

Το ενδιαφέρον όλων αυτών είναι πως ο Ιησούς, ο Μέγας Καβίρ, καβαλίκεψε τον όνο (τον Νου), για να εισέλθει στην ουράνια Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων· έτσι το εξηγούν τα ευαγγέλια, έτσι το λένε· άλλα οι άνθρωποι σταυρώνουν τον Ιησού Χριστό και λατρεύουν τον γάιδαρο. Έτσι είναι η ανθρωπότητα αγαπητοί μου φίλοι, έτσι είναι αυτή η εποχή των σκοταδιών στην όποια ζούμε.

Τι είναι αυτό που θέλουν να αναπτύξουν οι διανοητικοί; την δύναμη του νου; την δύναμη του γαϊδάρου; θα ήταν καλύτερο ώστε αυτοί που έχουν κατανόηση να καβαλίκευαν αυτό το ζώο και να το δάμαζαν με το μαστίγιο της θέλησης· έτσι θα άλλαζαν τα πράγματα και θα γινόμασταν καλοί Χριστιανοί, αλήθεια;

Τι είναι αυτό που θέλουν ν’ αναπτύξουν οι διανοητικοί; την δύναμη του διανοητικού Εγώ; Καλύτερα είναι να το διαλύσουν, να το ελαττώσουν σε κοσμική σκόνη· έτσι θα άστραφτε το πνεύμα στον κάθε έναν από αυτούς.

Δυστυχώς, οι άνθρωποι αυτών των καιρών δεν θέλουν πλέον τίποτα με το Πνεύμα. Τώρα πεσμένοι στα γόνατα, φιλούν τα πέλματα του όνου, του γαϊδάρου και αντί να εξαγνιστούν, εξευτελίζονται αθλίως.

Εάν οι άνθρωποι ήξεραν πως δεν έχουν διανοητικό σώμα και πως το μοναδικό που έχουν είναι ένα σύνολο από ψυχικά ακόλουθα αηδιαστικά, διανοητικές αποκρυσταλλώσεις, και αντί να ενισχύουν και να ενδυναμώνουν αυτά τα κτηνώδη Εγώ τα διέλυαν, τότε θα εργάζονταν για το καλό των ιδίων και για την δική τους ευτυχία.

Όμως αναπτύσσοντας την δύναμη του κτήνους, την καταχθόνια δύναμη του διανοητικού Εγώ, το μόνο που κατορθώνουν είναι να γίνονται κάθε μέρα πιο σκοτεινοί, αριστεροί και αβυσσαλέοι.

Εγώ λέω σε σας φίλοι, εγώ λέω στους αδελφούς της Γνωστικής Κίνησης, να ελαττώνετε σε στάχτες το διανοητικό σας Εγώ, να παλέψετε ακούραστα για να ελευθερωθείτε από τον νου· έτσι θα φθάσετε στην μακαριότητα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δεν γίνεται Δάσκαλε, ώστε μία Ουσία χωρίς Εγώ, να έδινε σαν αποτέλεσμα μία ζωή υπερβολικά βαρετή σε αυτόν τον πλανήτη, ο όποιος είναι τόσο ωραίος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, στο Εγώ φαίνεται βαρετή η ύπαρξη, όταν δεν έχει αυτό που θέλει.

Δίχως άλλο, πότε είναι που το Εγώ είναι ικανοποιημένο;

Το Εγώ είναι Επιθυμία και η Επιθυμία σε επέκταση μετατρέπεται σε τροχοπέδη, σε κούραση, σε πλήξη, και η ζωή τότε γίνεται βαρετή.

Με τι δικαίωμα λοιπόν, τολμάει το Εγώ να μιλάει ενάντια στην ανία, όταν το ίδιο κατά βάθος μετατρέπεται σε απέχθεια, σε πικρία, σε απογοήτευση, σε τροχοπέδη, σε πλήξη, και σε ανία;

Εάν το Εγώ δεν ξέρει αυτό που είναι πλησμονή, πως θα μπορούσε να εκτοξεύει συλλήψεις πάνω σε αυτήν;

Αναντίρρητα, νεκρό το Εγώ, ελαττωμένο σε στάχτες, το μόνο που μένει σε εμάς είναι η Ουσία, η ομορφιά και από αυτήν την τελευταία προέρχεται η ευτυχία, η αγάπη και η πλησμονή.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως οι εραστές της επιθυμίας, αυτοί που θέλουν παθιασμένες ικανοποιήσεις, οι επιφανειακοί άνθρωποι, σκέπτονται λανθασμένα, υποθέτουν πως χωρίς το Εγώ η ζωή θα ήταν τρομερά βαρετή.

Εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν Εγώ θα σκέφτονταν κατά διαφορετικό τρόπο, θα ήταν ευτυχείς και τότε θα αναφωνούσαν: Η ζωή του Εγώ είναι φοβερά βαρετή. Πιστεύετε επ’ ευκαιρία φίλοι πως είναι πολύ εξαίσιο να επιστρέφουμε αδιάκοπα σε αυτήν την κοιλάδα των πικριών για να κλαίμε και να υποφέρουμε συνεχώς;

Είναι απαραίτητο να εξαλείψουμε το Εγώ για να ελευθερωθούμε από τον τροχό του Σαμσάρα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 71

Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

Φίλοι μου μαζεμένοι τώρα, θα μελετήσουμε τον νόμο της μετενσάρκωσης· περιμένω πως όλοι σας θα βγάλετε το μεγαλύτερο κέρδος από αυτές τις ομιλίες.

Είναι επείγον ώστε συνολικά να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε κατά ολοκληρωτικό τρόπο το τι είναι αυτός ο μέγας νόμος.

Βεβαίως η λέξη μετενσάρκωση είναι πολύ απαιτητική· ας θυμηθούμε τις δέκα μετενσαρκώσεις του Βισνού, του Κοσμικού Χριστού.

Ο Κρίσνα, ο μέγας Ινδός Αβατάρα, γεννημένος περί τα χίλια χρόνια πριν από τον Ιησού, τον Χριστό, ποτέ δεν είπε πως όλα τα διανοητικά ζώα που κατοικούν την επιφάνεια της Γης θα μετενσαρκώνονταν· αυτός βεβαίωσε με εμφατικό τρόπο πως μόνο οι Βούδες, οι μεγάλοι θεοί, οι Δέβας, οι θεϊκοί βασιλείς κτλ, μετενσαρκώνονται.

Εισερχόμενοι κατά τρόπο πιο λεπτομερή στην μελέτη του νόμου της μετενσαρκώσεως, μπορούμε να πούμε με πλήρη σαφήνεια πως δεν είναι δυνατή η μετενσάρκωση εκείνων που δεν κατέχουν μία ιερή ατομικότητα.

Αναντίρρητα, μόνο τα ιερά άτομα μετενσαρκώνονται και για αυτό, στο μυστικό Θιβέτ γιορτάζονταν πάντα οι ανθρώπινες μετενσαρκώσεις με μεγάλες θρησκευτικές γιορτές.

Στο όνομα της αλήθειας θέλω να βεβαιώσω με σαφήνεια και χωρίς περιφράσεις, την ωμή πραγματικότητα πως η μετενσάρκωση, η ξανα-ενσωμάτωση των ψυχών γίνεται δυνατή μόνο όταν κατέχουν το χρυσό Έμβρυο, το Χρυσό Λουλούδι.

Αναλύοντας αυτό το ζήτημα με μεγάλο συγκρατημό, ερχόμαστε να κατανοήσουμε πως αυτό το Έμβρυο, πρέπει να κατασκευαστεί κατά τρόπον θεληματικό με βάση τις συνειδητές εργασίες και ηθελημένες ταλαιπωρίες.

Μέσα στο απλώς αναδρομικό πεδίο, ανακαλύπτουμε την καταγωγή όλων αυτών των παρανθρώπινων στοιχείων μέσα στα όποια βρίσκεται μποτιλιαρισμένο το ψυχικού η πρώτη ύλη, δια μέσου της όποιας είναι δυνατόν να κατεργαστούμε το χρυσό άνθος, το Χρυσό Έμβρυο.

Ήδη ξέρουμε, διότι έτσι το έχουμε εξηγήσει εδώ σε άλλες ομιλίες, πως σε ένα απομακρυσμένο παρελθόν η ανθρωπότητα ανέπτυξε στον οργανισμό της το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ ( την Σατανική ουρά).

Όταν η ανθρωπότητα έχασε αυτό το όργανο, απέμειναν στους πέντε κυλίνδρους της οργανικής μηχανής (νους, συγκίνηση, κίνηση, ένστικτο, σεξ) οι κακές συνέπειες του αναφερθέντος οργάνου.

Αναμφίβολα, αυτά τα κάκιστα αποτελέσματα ήρθαν να αποτελέσουν ένα είδος δεύτερης υποκειμενικής και μη ανθρώπινης φύσης που όλα τα λογικά ζώα φέρουν μέσα. Είναι αναντίρρητο πως μέσα σε αυτήν την διπλή φύση έμεινε μποτιλιαρισμένη η Ουσία, η πρώτη ύλη με την όποια οφείλουμε να επεξεργαστούμε το Χρυσό Έμβρυο.

Είναι ζωτικό να διαλύσουμε αυτά τα υποκειμενικά και παρανθρώπινα ακόλουθα, όταν πρόκειται σοβαρά να κατεργαστούμε το χρυσό άνθος.

Σε άλλους καιρούς, όταν τα χείριστα αποτελέσματα του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ δεν είχαν αναπτυχθεί ειδικότερα, ήταν δυνατόν να επικαλεστούμε τον εσωτερικό παράγοντα που υποκινεί τις προτροπές της πίστης της ελπίδας και της αγάπης, για να κινητοποιήσει την δύναμη ή δυνάμεις που θα μπορούσαν να διαλύσουν υποκειμενικά εμβρυακά στοιχεία.

Δυστυχώς, εκείνος ο βασικός παράγων αυτών των αναφερθέντων ορμών (προτροπών) πέρασε από διάφορες εκφυλιστικές διαδικασίες οφειλόμενες στην υπέρμετρη ανάπτυξη των κακών συνεπειών του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ.

Είναι βεβαίως οδυνηρό, να έχει εκφυλιστεί ριζικά εκείνος ο δημιουργικός παράγων των εσωτερικών ορμών των σχετικών με την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη.

Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που πρέπει να επικαλεστούμε τώρα τον μοναδικό παράγοντα που ακόμη δεν έχει χαθεί.

Θέλω ν’ αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στην Ουσία, στο ψυχικό υλικό, που είναι βεβαίως το θεμέλιο, η βάση όλης μας της ψυχικής οργάνωσης.

Είναι επείγον να ελευθερώσουμε την Ουσία, μη αναβλητέο, μη καθυστερητέο, εάν θέλουμε σοβαρά να κατασκευάσουμε το χρυσό Άνθος, το Χρυσό Έμβρυο.

Δυστυχώς, αυτή η πρώτη ύλη, αυτό το ψυχικό υλικό, δεν παίρνει μέρος στις ρουτινιάρικες δραστηριότητες, στην κακώς ονομαζόμενη κατάσταση επαγρύπνησης μας.

Είναι κρίμα που αυτός ο παράγων πάνω στον όποιο έχουν εγκατασταθεί όλες οι ψυχικές διαδικασίες, βρίσκεται εμφιαλωμένος μέσα στις υποσυνείδητες ζώνες.

Είναι ζωτικό, είναι επείγον, αναγκαίο, να κατορθώσουμε ώστε αυτός ο παράγων να βγει από την απλώς υποκειμενική κατάσταση για να εκδηλωθεί κατά τρόπο αυτοσυνειδητό και αντικειμενικό μέσα στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής μας.

Είναι λοιπόν το Εγώ, με όλα του τα ψυχικά ακόλουθα, αυτή η διπλή αντιανθρώπινη φύση, αυτή η παρανθρώπινη προσθήκη, μέσα στην οποία βρίσκεται παγιδευμένη η συνείδηση.

Εάν θέλουμε να κατέχουμε μία Ιερή Ατομικότητα, πρέπει να επικαλεστούμε το νυστέρι της αυτοκριτικής, για να κάνουμε την ανατομία σε όλες αυτές τις ψεύτικες αξίες που αποτελούν το «εμένα τον ίδιο».

Έχουν ειπωθεί πολλά πάνω στην δημιουργική κατανόηση, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε κατά τρόπον ολοκληρωτικό, μοναδικό, όλα τα ψυχικά ελαττώματα που κατέχουμε.

Το να κατανοούμε διανοητικά δεν είναι το παν· είναι αναντίρρητο και μη αναιρετέο πως οποιοδήποτε ψυχολογικό ελάττωμα διαδικάζεται σε 49 υποσυνείδητα παρασυνείδητα και μέχρι ασυνείδητα επίπεδα.

Η κατανόηση σε αυτό ή εκείνο το επίπεδο δεν είναι επαρκής, χρειάζεται επειγόντως να εννοήσουμε σε βάθος τα ελαττώματά μας· γίνεται απαραίτητο να τα τρυπήσουμε, εάν πραγματικά θέλουμε να τα εξολοθρεύσουμε, να τα εκμηδενίσουμε.

Δίχως άλλο, η δημιουργική κατανόηση παρ’ όλο το ότι είναι επείγουσα και μη αναβλητέα δεν είναι το παν.

Εμείς οι Γνωστικοί πάμε πολύ πιο μακριά, θέλουμε να αιχμαλωτίσουμε, να αρπάξουμε την βαθειά έννοια εκείνου που έχουμε ολοκληρωτικά κατανοήσει.

Δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε εκείνους τους εσωτερικούς παλμούς που πρέπει να προκαλέσουν ριζικές αλλαγές στον ψυχισμό μας, όταν δεν έχουμε κατορθώσει να αιχμαλωτίσουμε την βαθειά έννοια αυτού ή εκείνου του ψυχολογικού ελαττώματος.

Προδήλως, εμείς αρχίζουμε να προετοιμαζόμαστε δεόντως γι’ αυτήν ή εκείνη την εσωτερική αλλαγή, όταν έχουμε κατανοήσει αυτό ή εκείνο το σφάλμα του ψυχισμού μας. Μετά έρχεται η εξάλειψη και τότε επικαλούμεθα δυνάμεις του ανώτερου τύπου.

Θα μπορούσε κανείς παραδείγματος χάριν, να έχει κατανοήσει το ελάττωμα της οργής και μέχρι που θα μπορούσε να του έχει δοθεί η πολυτέλεια να αιχμαλωτίσει την βαθειά της έννοια και δίχως άλλο να συνεχίζει μ’ αυτήν.

Η εξάλειψη είναι κάτι διαφορετικό, διότι ο νους μπορεί να προκαλέσει διάφορους τρόπους δράσης μπορεί να σημειώσει τα ελαττώματα, να τα περάσει από το ένα διαμέρισμα της νοημοσύνης προς το άλλο, αλλά δεν μπορεί να τα μεταβάλλει θεμελιωδώς.

Χρειαζόμαστε να επικαλεστούμε μία εξουσία ανώτερη από τον νου, εάν αυτό που θέλουμε είναι να εξαλείψουμε ελαττώματα. Ευτυχώς αυτή η εξουσία υπάρχει· θέλω να αναφερθώ τώρα στην φιδίσια φωτιά, σε αυτήν την ιερή φωτιά που αναπτύσσεται φυσιολογικά στο σώμα του ασκητή.

Εάν η αναφερθείσα πύρινη εξουσία μπόρεσε στο παρελθόν να διαιρέσει τους θεϊκούς ερμαφρόδιτους σε αντίθετα σεξ, είναι φανερό πως επίσης μπορεί να εξαλείψει από τον ψυχισμό μας τα μη ανθρώπινα στοιχεία που σαν προσθήκες, αποτελούν σε εμάς διπλή αριστερή φύση, απαίσια, τρομαχτικά διεστραμμένη. ..

Ήδη είπαμε στο έργο μας υπό τον τίτλο «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΝΘΙΣΗΣ» πως με τα πρώτα ποσοστά απελευθερωμένης Ουσίας, σχηματίζεται το σπερματικό μαργαριτάρι.

Ήδη βεβαιώσαμε σε αυτό το έργο, πως καθ’ όν χρόνο τα διάφορα υποκειμενικά στοιχεία του ίδιου του ανθρώπου ελαττώνονται σε κοσμική σκόνη, το σπερματικό μαργαριτάρι αναπτύσσεται, μετατρεπόμενο σε Χρυσό Έμβρυο, στο χρυσό άνθος· ιδού το μυστήριο της χρυσής άνθισης.

Το Μόντους Οπεράντι το έχω εξηγήσει αρκετά τόσο σε αυτές τις ομιλίες όσο και στα περασμένα μου βιβλία.

Τότε είπα πως πρέπει να μάθουμε να διευθύνουμε αυτή την φιδίσια φωτιά ή ακτίνα της Κουνταλίνης, ενάντια σε αυτά ή εκείνα τα μη ανθρώπινα ακόλουθα, ώστε να τα κονιορτοποιήσουμε, με τον σκοπό να ελευθερώσουμε την Ουσία.

Εξήγησα πως ακριβώς στο αναμμένο καμίνι του Ηφαίστου, είχαμε την ευκαιρία να εργαστούμε με το δόρυ του Αχιλλέα.

Μόνο με το Άγιο Δόρυ, θαυμάσιο έμβλημα του υπερβατικού σεξουαλικού ηλεκτρισμού, μπορούμε να διαλύσουμε ελαττώματα ψυχολογικού τύπου.

Όποιος κατέχει το Χρυσό Έμβρυο, όποιος το έχει κατασκευάσει μέσω ηθελημένων εργασιών και συνειδητών σκληραγωγιών, έχει δικαίωμα να μετενσαρκωθεί.

Είναι προφανές πως το χρυσό άνθος μας απονέμει την ιερή ατομικότητα· είναι αναμφίβολο πως το Χρυσό Έμβρυο εγκαθιστά μέσα μας μία πλήρη ισορροπία ανάμεσα στο πνευματικό και το υλικό. Εκείνοι που δεν κατέχουν ακόμη αυτό το Έμβρυο, ξαναγυρίζουν, επιστρέφουν, ξανα-ενσωματώνονται σε νέους οργανισμούς, άλλα δεν μετενσαρκώνονται. Ας γίνει διαχωρισμός λοιπόν, ανάμεσα στην μετενσάρκωση και επιστροφή. Σπάνιοι είναι αυτοί που μετενσαρκώνονται, εκατομμύρια αυτοί που επιστρέφουν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα μπορούσατε να μας πείτε πότε αναπτύχθηκε στην ανθρωπότητα το όργανο Κουνταρτιγουαδόρ και με τι σκοπό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: με μεγάλη ευχαρίστηση, θα δώσω απάντηση στην ερώτηση που η αδελφή μας γραμματεύς έχει διατυπώσει.

Κατά την εποχή της Ηπείρου Μου ή Λεμουρίας, τοποθετημένης όπως ήδη είπαμε σε περασμένες ομιλίες στον Ειρηνικό Ωκεανό, υπήρξε αναγκαία η ανάπτυξη αυτού του οργάνου με τον σκοπό να δώσει σταθερότητα στον γεωλογικό φλοιό της Γης. Καθώς η ανθρώπινη μηχανή μετατρέπει αυτομάτως τις κοσμικές ενέργειες για να τις ξαναμεταδώσει στους προηγούμενους φλοιούς του πλανητικού οργανισμού στον όποιο ζούμε, οποιαδήποτε αλλαγή που διενεργείται σε αυτές τις μηχανές δημιουργεί καθορισμένα αποτελέσματα στο εσωτερικό του πλανήτη μας γη.

Ήταν λοιπόν εκείνη την εποχή, πάνε κάπου 18 εκατομμύρια χρόνια ή κάτι περισσότερο, που οι Κοσμοκράτορες άφησαν πλήρη ελευθερία στον εσωτερικό Λούσιφερ του καθ’ ενός, με τον σκοπό να αναπτυχθεί η ουρά αυτή των πιθήκων, αυτό το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ, σε κάθε ανθρώπινο οργανισμό.

Αναμφίβολα, με αυτόν τον τρόπο ενέργειας των Κοσμοκρατόρων, μετεβλήθη η ενεργητική μετατροπή μέσα στο ανθρώπινο εσωτερικό, δίνοντας καταγωγή σε θαυμάσια αποτελέσματα για τον γεωλογικό φλοιό του κόσμου (διότι αυτός σταθεροποιήθηκε), αλλά απαίσιο για την ανθρωπότητα.

Πολύ αργότερα μέσα στον χρόνο, οι Θεοί απέβαλαν από τον οργανισμό την απαίσια προσθήκη, άλλα δεν μπόρεσαν να εξαλείφουν τις συνέπειες της, διότι αυτά, καθώς πλέον είπαμε, μετετράπησαν σε μία δεύτερη φύση μη ανθρώπινη και διεστραμμένη μέσα στον καθένα από εμάς.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. Τότε οι Κοσμοκράτορες έφταιγαν για τις μη ανθρώπινες συνέπειες που φορτώνεται σήμερα η ανθρωπότητα στον οργανισμό της;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή η ερώτηση μου φαίνεται ενδιαφέρουσα. Οι Θεοί που επενέβησαν σε αυτό, έπραξαν ορισμένα σφάλματα υπολογισμού και γι’ αυτόν τον λόγο έφταιγαν. Θέλω να ξέρετε πως και οι Θεοί επίσης σφάλουν.

Είναι φανερό πως σε μία μελλοντική κοσμική ήμερα, αυτοί οι ανέκφραστοι θα πρέπει να πληρώσουν το κοσμικό Κάρμα που τους αντιστοιχεί.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αφού η Ουσία είναι το μοναδικό που αποτελεί την ψυχική μας οργάνωση, εσείς λέγατε Δάσκαλε, πως ευτυχώς δεν έχει χαθεί, θέλει να πει αυτό πως θα υπήρχε κίνδυνος να χαθεί η Ουσία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα απαντήσω στην ερώτηση του κυρίου. Με όλον τον σεβασμό επιτρέπω στον εαυτό μου να πω στο ακροατήριο που με ακούει πως η ερώτηση έχει σχηματιστεί κάπως άσχημα· δεν έχω πει πως η Ουσία είναι η ψυχική μας οργάνωση, μόνο θέλησα να βεβαιώσω πως εκείνη είναι ο βασικός παράγων κάθε ψυχικής μας οργάνωσης και αυτό είναι λιγάκι διαφορετικό.

Φανερά, δεν είναι δυνατόν να χάνεται η Ουσία γι’ αυτό βεβαιώνω πως είναι ο μοναδικός παράγων που ευτυχώς δεν έχει χαθεί. Αν και μποτιλιαρισμένη η Ουσία μέσα στο Εγώ, θα έπρεπε να εξελιχθεί καθοδικά με τον χρόνο μέσα στους κόσμους των κολάσεων, είναι φανερό πως ποτέ δεν θα χανόταν, διότι διαλυθέντος του Εγώ, αυτή θα απέμενε ελεύθερη και διατεθειμένη, όπως ήδη το έχουμε πει, να εισέλθει σε νέες διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, επιμένετε όχι μόνο στην κατανόηση, αλλά και στο να ανακαλύψουμε την βαθειά έννοια των ψυχολογικών ελαττωμάτων μας. Εγώ εννοώ πως η κατανόηση έχει σαν σκοπό να αναγνωρίσει αυτά τα ελαττώματα, και η βαθειά έννοια έχει σαν σκοπό να ανακαλύψει την ζημιά που μπορεί να μας προξενήσει το ελάττωμα σαν εμπόδιο για την αυτοπραγμάτωση μας. Έχω δίκιο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αξίζει τον κόπο να απαντήσουμε στην ερώτηση που έχει βγει από το ακροατήριο. Κατανόηση δεν είναι αναγνώριση· θα μπορούσε κανείς να αναγνωρίσει ένα ψυχολογικό ελάττωμα χωρίς να το έχει κατανοήσει· ας διακρίνουμε λοιπόν, μεταξύ κατανόησης και αναγνώρισης.

Το ζήτημα της κατανόησης είναι πολύ ελαστικό· οι βαθμοί της κατανόησης διαφέρουν· μπορεί σήμερα να κατανοήσουμε αυτό ή εκείνο το πράγμα κατά κάποιον τρόπο και με ορισμένο τρόπο με σχετική μορφή και συνθήκες και αύριο να το κατανοήσουμε καλύτερα.

Η αντίληψη της βαθειάς έννοιας αυτού ή εκείνου του ελαττώματος, είναι δυνατή μόνο μέσω όλων των μερών του ακέραιου Είναι μας.

Εάν ορισμένα μέρη του Είναι μας έχουν αιχμαλωτίσει την βαθειά έννοια, όμως άλλα μέρη του ιδίου μας του Είναι δεν το έχουν αιχμαλωτίσει, τότε η ακέραια και βαθειά έννοια, δεν έχει επίσης συλληφθεί ολοκληρωτικά.

Όσον αφορά εκείνο που είναι η βαθειά έννοια, πάνω στην ειδική της γεύση δεν πρέπει να σχηματίζουμε προκαταλήψεις· αυτό που είναι η βαθειά έννοια αυτού ή εκείνου του σφάλματος, μπορούμε να το ζήσουμε μόνο απευθείας την ακριβή στιγμή, την κατάλληλη στιγμή· γι’ αυτό είναι που με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε ιδέες προκατειλημμένες όσον αφορά εκείνο που θα μπορούσε να είναι η βαθειά έννοια των ψυχολογικών μας σφαλμάτων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ευχαριστώ Δάσκαλε γι’ αυτήν την εξήγηση, η όποια μας αποκαλύπτει πως η κατανόηση είναι πραγματικά μία λειτουργία του νου και η βαθειά έννοια μία λειτουργία της συνείδησης. Είναι σωστό αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, ο νους με όλες του τις λειτουργίες είναι θηλυκός, δεκτικός, παράλογο να γίνει θετικός· θα ήταν ανόητο να επαινούμε ιδέες, προκαταλήψεις η θεωρίες.

Καθώς ο νους είναι ένα εργαλείο απλώς παθητικό από φύσεως, δεν θα μπορούσε αφ’ εαυτού να καταλάβει την θέση της κατανόησης.

Διακρίνατε μεταξύ αυτού που είναι κατανόηση και αυτού που είναι το εργαλείο που χρησιμοποιούμε για να εκδηλωθούμε στον κόσμο.

Προδήλως, η κατανόηση ανήκει, πιο σωστά, στην Ουσία, στις εσωτερικές λειτουργίες της συνείδησης και αυτό είναι όλο.

Η βαθειά έννοια αυτού ή εκείνου του ψυχολογικού σφάλματος διαφέρει από την κατανόηση, για το ίδιο το γεγονός ότι ανήκει στις διάφορες απευθείας αντιλήψεις ή εμπειρίες, τις οποίες έχουν ζήσει τα διάφορα μέρη του ακέραιου ΕΙΝΑΙ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, ο άνθρωπος που μετενσαρκώνεται μπορεί να διαλέξει τον τόπο και την οικογένεια όπου επιστρέφει με την συνείδηση αφυπνισμένη;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα δώσω απάντηση σε αυτήν την νέα ερώτηση. Ας μου επιτραπεί να πληροφορήσω όλους τους εδώ παρόντες, πως εκείνος που κατέχει το Χρυσό Έμβρυο, εκ των πραγμάτων επίσης έχει αφυπνισμένη συνείδηση· σε αυτήν την περίπτωση του είναι δοσμένο να διαλέξει θεληματικά το ζώδιο κάτω από το όποιο επιθυμεί να ξανα-ενσωματωθεί, μετενσαρκωθεί, ξανα-ενσαρκωθεί· δίχως άλλο δεν του είναι δυνατόν να μεταβάλλει το κάρμα του.

Θα μπορούσε να διαλέξει διάφορους τύπους γεννήσεως, οικογένεια, έθνος, πόλη κτλ, άλλα πάντα σύμφωνα με τις καρμικές του οφειλές.

Αυτό σημαίνει πως θα μπορούσε να αποφασίσει να πληρώσει αυτήν ή εκείνη την οφειλή σύμφωνα με την ελεύθερη εκλογή του, αλλά με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε να αποφύγει αυτές τις οφειλές· μόνο θα είχε δικαίωμα να διαλέξει μεταξύ αυτής ή εκείνης της οφειλής, πια από τις δύο θέλει να πληρώσει πρώτα κι’ αυτό είναι όλο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, ο πεσμένος Μποντισάτβα χάνει το χρυσό του Έμβρυο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή η ερώτηση είναι βεβαίως πολύ πρωτότυπη και γι’ αυτόν τον λόγο αρμόζει να την απαντήσουμε συγκεκριμένα.

Είναι αναγκαίο να κατανοήσετε πως το Χρυσό Έμβρυο είναι άφθαρτο, αθάνατο, αιώνιο.

Έτσι λοιπόν, ο πεσμένος Μποντισάτβα μπορεί να εκμηδενιστεί στην ενάτη σφαίρα, να περάσει από την διαδικασία της καταστροφής των ανώτερων υπαρξιακών σωμάτων του Είναι, δίχως άλλο, ποτέ δεν θα έχανε το Χρυσό Έμβρυο αυτό, μετά από την ριζική καταστροφή ή τελειωτική εκμηδένιση του Εγώ, θα επανεμφανίζετο, θα επέστρεφε στην επιφάνεια της γης, στο φως του Ήλιου, για να ξαναρχίσει, να κάνει μια νέα ανοδική εξέλιξη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, κοιμάται η συνείδηση ενός πεσμένου Μποντισάτβα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι φίλοι, είναι φανερό πως όταν πέφτει ένας Μποντισάτβα, ανασταίνονται σε αυτόν οι κακές συνέπειες του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ και τότε, το Χρυσό Έμβρυο, η συνείδηση, καταλήγει ασυζητητί μποτιλιαρισμένη μέσα σε αυτούς τους μη ανθρώπινους παράγοντες. Το αποτέλεσμα είναι πως η συνείδηση σε αυτή την περίπτωση χάνει ένα καλό ποσοστό από την συνηθισμένη λαμπρότητά της αν και ριζικά δεν κοιμάται

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, ο άνθρωπος ο οποίος έχει αποκτήσει την ιερή ατομικότητα δεν έχει καθόλου πόθους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, εάν έχει κάποιος διαλύσει το Εγώ, εάν έχει αποεγωποιηθεί, αναντίρρητα έχει ατομικοποιηθεί, αλλά η επιθυμία είναι κάτι άλλο πιο βαθύ.

Θα μπορούσε οποιοσδήποτε από τους εδώ παρόντες να εξαλείφει ριζικά το Εγώ και να αποκτήσει γι’ αυτόν τον λόγο την ιερή ατομικότητα και δίχως άλλο να συνεχίζει με την επιθυμία.

Αυτό φαίνεται πραγματικά παράδοξο, αντιλεγόμενο και μέχρι παράλογο, αλλά πρέπει να το αναλύσουμε λιγάκι.

Φίλοι, ο χρόνος απαιτεί πολλά πράγματα όταν εκμηδενιστούν τα κακά αποτελέσματα του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ, μένουν οι Τελεογκινόρες ταινίες. Αυτές οι τελευταίες μπορούν να διατηρηθούν πλήρως στους υπερευαίσθητους κόσμους κατά την διάρκεια όλης της γήινης περιόδου, εάν κάποιος δεν έχει απασχοληθεί με το να τις διαλύσει, εκμηδενίσει, ελαττώσει σε κοσμική σκόνη.

Προδήλως αυτές οι ταινίες, όπως οι ζωντανές ταινίες, αντιστοιχούν βεβαίως σε όλες τις σκηνές επιθυμίας, σε όλες τις πράξεις λαγνείας αυτής και όλων μας των προηγούμενων ζωών, και εάν δεν διαλυθούν ριζικά, δεν κατορθώνεται ούτε επιτυγχάνεται το εκατό τοις εκατό της αντικειμενικής συνείδησης, διότι μέσα σε εκείνες βρίσκεται μποτιλιαρισμένο μέρος της συνείδησης.

Συνεπώς, είναι μία εργασία υψηλής τάξης το να διαλύσουμε αυτές τις ταινίες που μόνο μπορεί να πραγματοποιηθεί με το δίκοπο τσεκούρι, που εμφανιζόταν στους αρχαίους καιρούς στο κέντρο κάθε ιερού λαβύρινθου, σύμβολο που πολύ λίγοι έχουν καταλάβει και γύρω από το οποίο έχει γραφεί σε μερικά έργα ψευδο-εσωτεριστικά και ψευδο-αποκρυφιστικά κατά τρόπον περίπου λανθασμένο.

Εν πάση περιπτώσει, ο υπερβατικός σεξουαλικός ηλεκτρισμός πρέπει επίσης να ελαττώσει σε σκόνη της Τελεογκινόρες ταινίες.

Ήδη βλέπετε εσείς, αγαπημένοι μου φίλοι, πόσο δύσκολο είναι το να μπορεί κανείς να δώσει στην συνείδηση πλήρη λαμπρότητα και αντικειμενικότητα.

Είναι λυπηρό να βρίσκεται η Ουσία τόσο μποτιλιαρισμένη μέσα σε τόσο διαφορετικά υποκειμενικά και παρανθρώπινα στοιχεία.

Δυστυχώς, πολλοί πιστεύουν πως το να αφυπνίσουμε συνείδηση είναι εύκολο, πράγμα και μου γράφουν ταχτικά, παραπονούμενοι γιατί ακόμα δεν βγαίνουν με αστρικό σώμα, διαμαρτυρόμενοι μετά από μερικούς μήνες γιατί ακόμη δεν έχουν εξουσίες, απαιτώντας αμέσως την ικανότητα για να ζουν κατά τρόπο λαμπερό και πλήρη έξω από το φυσικό σώμα κτλ. Γενικώς αυτοί που αρχίζουν στις δικές μας σπουδές ψάχνουν δυνάμεις και αν δεν μετατρέπονται αμέσως σε παντοδύναμα άτομα, ψάχνουν τότε τον υποκειμενικό δρόμο του πνευματισμού ή εντάσσονται σε διάφορες σχολές του υποκειμενικού ψυχισμού, με τον σκοπό να κατορθώσουν αυτοστιγμεί τις άπληστες ψυχικές ικανότητες.

Πλήρης αντικειμενικότητα εμπλέκει ριζική καταστροφή του κάθε τι μη ανθρώπινου που φορτωνόμαστε μέσα μας, εκμηδένιση υποσυνείδητων ατόμων, απόλυτο θάνατο της διπλής παρανθρώπινης φύσης, ριζική κονιορτοποίηση όλων των αναμνήσεων επιθυμίας.

Έτσι λοιπόν, αγαπημένοι φίλοι, οποιοσδήποτε μπορεί να έχει κατορθώσει την ιερή ατομικότητα χωρίς μ’ αυτό να είναι πλέον ελεύθερος εντελώς από την διαδικασία της επιθυμίας. Το να καταστρέψουμε τις Τελεογκινόρες ταινίες, και ορισμένες άλλες αρχές που θα αναφέρω αργότερα, σημαίνει να εξαλείψουμε από τον ψυχισμό μας μέχρι και τους πιο άθλιους πόθους.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, αξίζει τον κόπο να ασκήσουμε το δικαίωμα να μετενσαρκωθούμε όταν αυτό έχει αποκτηθεί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι κύριοι και κυρίες που με ακούτε. Κάθε παραίσθηση, είναι επιτρεπτή στις μετενσαρκωνόμενες ψυχές· δίχως άλλο, είναι προτιμότερο να αναφωνούμε με τον Ιησού: Πατέρα μου, εάν είναι δυνατόν, πάρε από εμένα αυτό το ποτήρι, άλλα ας μη γίνει η θέληση μου, αλλά η δική σου.

Τις στιγμές που συνομιλώ μαζί σας εδώ, μέσα σε αυτό το στούντιο του σπιτιού μου που είναι και δικό σας, μου έρχεται στην μνήμη κάτι πολύ ενδιαφέρον: Κάποια νύχτα συνέβη να με καλέσει τηλεπαθητικά μία ομάδα Δασκάλων της Αξιοσέβαστης Μεγάλης Λευκής Στοάς.

Εγκατέλειψα το φυσικό σώμα, και όλα τα μέρη του Εσωτερικού μου Είναι ολοκληρωμένα και ντυμένα με τα υπαρξιακά σώματα του Είναι, έπρεπε να συμπαρίστανται στο κάλεσμα.

Αιωρούμενος στο διάστημα ακούμπησα απαλά στην ταράτσα ενός μεγάλου κτιρίου με υποδέχτηκαν οι μύστες της απόκρυφης αδελφότητας με αναφωνήσεις χαράς λέγοντας: έχει έρθει ο Αρχάγγελος Σαμαέλ και μετά από τα γνωστά αγκαλιάσματα και χαιρετισμούς, ρωτήθηκα με τον ακόλουθο τρόπο: Εσύ σαν Αβατάρας της νέας εποχής του Υδροχόου, πρέπει να μας απαντήσεις όσον αφορά την καταλληλότητα ή ακαταλληλότητα να παραδώσουμε στην γήινη ανθρωπότητα τα κοσμικά σκάφη. Η απάντησή σας έχει μεγάλη ευθύνη.

Γονατισμένος, είδα λοιπόν με την διαστημική μου αίσθηση την χρήση που οι γήινοι θα μπορούσαν να κάνουν στο μέλλον σε αυτά τα σκάφη.

Το μάτι του Dhagma λοιπόν μου επέτρεψε να δω μέσα σε αυτά τα σκάφη, σε ένα άμεσο μέλλον, εμπορευόμενους, πόρνες, δικτάτορες κτλ να ταξιδεύουν στους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, φέρνοντας την διχόνοια σε άλλες γωνιές του σύμπαντος κτλ.

Αισθανόμενος σε αυτές τις στιγμές την ευθύνη που βάρυνε πάνω στους ώμους μου, απευθύνθηκα στον Πατέρα μου που βρίσκεται στο κρυφό λέγοντας: Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν απομάκρυνε από μένα αυτό το ποτήρι, αλλά ας μη γίνει η θέληση μου άλλα η δική σου.

Εκείνα τα λόγια ήχησαν στους εννέα ουρανούς, από σφαίρα, σε σφαίρα, από κόσμο σε κόσμο.

Πέρασαν τα χρόνια και όλα λύθηκαν. Ο Πατέρας μου που είναι στο κρυφό έδωσε την κατάλληλη απάντηση. Επιλογή από ανθρώπινο προσωπικό. Να παραδώσουμε αυτά τα σκάφη σε ορισμένες πολύ εκλεκτές ομάδες της ανθρωπότητας. Δεν περιττεύει να πούμε στους φίλους μας πως ήδη ορισμένες απομονωμένες ομάδες ανθρώπων, κατέχουν αυτή την τάξη διαστημικών οχημάτων.

Σε μία απρόσιτη περιοχή των Ιμαλαΐων, όπου δεν θα μπορέσουν ποτέ να φθάσουν οι κομμουνιστές επιδρομείς, υπάρχει μία κοινότητα από Λάμας, που έλαβαν ορισμένη ποσότητα από τέτοια κοσμικά σκάφη, με τα όποια ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους του διαστήματος.

Αυτοί οι Λάμας, που είχαν την ευτυχία να λάβουν τόσο πολύτιμα δώρα, είναι ιερά άτομα, άνθρωποι με ανεπτυγμένο το Χρυσό Έμβρυο, υπάρξεις που μετενσαρκώνονται.

Έτσι λοιπόν φίλοι μου, εμείς πρέπει να κάνουμε πάντα την θέληση του Πατέρα, ποτέ την δική μας. Όποιοι μετενσαρκώνονται μπορούν να διαλέξουν, σύμφωνα με τον νόμο του Κάρμα, τις συνθήκες ζωής που θέλουν, φυσικά χωρίς να βγουν από τον Καρμικό νόμο, άλλα είναι προτιμότερο ο Πατέρας μας που βρίσκεται στο κρυφό να διαλέξει για μας το πιο κατάλληλο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας έχει ειπωθεί πως και οι Θεοί επίσης κάνουν λάθη. Ποιος θα ήταν τότε αυτός που δεν κάνει λάθος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, αυτή η ερώτηση μου φαίνεται πραγματικά σημαντική και θα της δώσουμε την κατάλληλη απάντηση ικετεύω προσοχή σε όλο το ακροατήριο.

Μόνο ο Πατέρας που είναι στο κρυφό δεν κάνει λάθος, αυτός είναι αλάνθαστος, πάνσοφος και παντοδύναμος.

Γι’ αυτό και επιμένω στην αναγκαιότητα να κάνουμε την θέληση του Πατρός, τόσο στους ουρανούς όσο και στην Γη.

Όταν κάποιος ξεχνάει τον Πατέρα του που βρίσκεται στο κρυφό πράττει σφάλματα. Καλύτερο είναι να συμβουλευόμαστε και ν’ αφήνουμε τα πάντα στα χέρια του Πατρός.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο Χρυσό Έμβρυο και την συνείδηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στο Χρυσό Έμβρυο και την συνείδηση, διότι εκείνο είναι η ίδια η οργανωμένη Ουσία, η ίδια αντικειμενικοποιημένη συνείδηση, ριζικά απελευθερωμένη από κάθε υποσυνείδητη διαδικασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, η Δασκάλα Η.Ρ.Β. είπε, πως ο μόνος τρόπος για να μην υποφέρουμε σε αυτόν τον κόσμο είναι να πάψουμε να μετενσαρκωνόμαστε. Τι μπορείτε να μας πείτε εσείς όσον αφορά αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: θέλω να ξέρετε Κύριοι, πως η απόλυτη ευτυχία κατορθώνεται μόνο όταν έχει κανείς τον θεό μέσα του· θα μπορούσε κάποιος να ζει στο Νιρβάνα, τον κόσμο της ευτυχίας, άλλα εάν δεν έχει τον Θεό μέσα του δεν θα ήταν ευτυχής.

Θα μπορούσε κάποιος να πάψει να ενσαρκώνεται και αν δεν έχει τον Θεό μέσα, πάλι δεν θα ήταν ευτυχής.

Και να ζούσε κάποιος σε ένα βρωμερό μπουντρούμι μέσα στις πιο τρομερές δυστυχίες ή ευρισκόμενος στους κόσμους των κολάσεων, θα ήταν απεριόριστα ευτυχής έχοντας τον θεό μέσα του.

Δεν περιττεύει να σας υπενθυμίσουμε φίλοι, πως εκεί στους κόσμους των κολάσεων, ζουν μερικοί Δάσκαλοι ευσπλαχνίας, εργαζόμενοι για τους αποφασιστικά χαμένους, βοηθώντας, εξυπηρετώντας, άλλα καθώς έχουν τον Θεό μέσα τους, είναι ευτυχείς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ

Φίλοι μου, κατά την σημερινή ομιλία θα πραγματευτούμε τον νόμο της υποτροπής.

Όταν επιστρέφει το Εγώ, όταν ξανα-ενσωματώνεται, τα πάντα συμβαίνουν ξανά έτσι όπως συνέβησαν, συν τις καλές ή κακές συνέπειες.

Αναμφίβολα υπάρχουν διάφορες μορφές του μεγάλου νόμου της υποτροπής· σε αυτήν| την ομιλία προτιθέμεθα να μελετήσουμε αυτές τις διάφορες μορφές.

Επαναλαμβάνονται διάφορες σκηνές των προηγούμενων ζωών μας μία σε περισσότερο εξυψωμένες σπείρες, μια σε πιο χαμηλές ελικώσεις.

Η έλικα είναι η καμπύλη της ζωής και συμβολίζεται πάντα με το σαλιγκάρι. Εμείς είμαστε κακά σαλιγκάρια μέσα στην αγκαλιά του Πατρός.

Προδήλως αναπτυσσόμαστε, εξελισσόμαστε ανοδικά και καθοδικά στην ελικοειδή γραμμή της ύπαρξης.

Άλλη μορφή της υποτροπής, μπορούμε να αποδείξουμε στην ιστορία της Γης και των φυλών της.

Η πρώτη υποφυλή της τωρινής μας Αρίας φυλής, αναπτύχθηκε στο κεντρικό οροπέδιο της Ασίας και είχε έναν δυνατό εσωτεριστικό πολιτισμό. Η δεύτερη υποφυλή άνθισε στα Νότια της Ασίας στην πριν των Βεδών εποχή και τότε έγινε γνωστή η σοφία των Ρίσις του Ινδοστάν και οι λαμπρότητες της αρχαίας Κινέζικης αυτοκρατορίας κτλ. Η τρίτη υποφυλή αναπτύχθηκε θαυμάσια στην Αίγυπτο, την Περσία, Χαλδαία κτλ. Η τετάρτη υποφυλή έλαμψε με τον πολιτισμό της Ελλάδας και της Ρώμης. Η πέμπτη εκδηλώθηκε τέλεια στην Γερμανία, Αγγλία και άλλες χώρες. Η έκτη ήταν το αποτέλεσμα της αναμίξεως των Ισπανών με τις αυτόχθονες φυλές της Αμερικής. Η έβδομη εκδηλώνεται τέλεια στο αποτέλεσμα όλων αυτών των διαφόρων αναμίξεων των φυλών, έτσι όπως σήμερα μπορούμε να αποδείξουμε στην περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Φαινομενικά τα επτά κλαδιά του Αρίου κορμού ήδη υπάρχουν πλήρως και αυτό είναι εντελώς αποδεδειγμένο.

Οι μελέτες που έχουμε πραγματοποιήσει στον Αιτιατό Κόσμο μας επέτρεψαν να διαπιστώσουμε σωστά συγκεκριμένα γεγονότα εκπληκτικά για την τωρινή ανθρωπότητά μας.

Καθώς κάθε μία από τις μεγάλες φυλές πού έχουν υπάρξει στον κόσμο, έχουν τελειώσει πάντα με έναν μεγάλο κατακλυσμό· μπορούμε λογικά να συμπεράνουμε πώς ή δική μας Αρία φυλή θα πρέπει να τελειώσει πολύ γρήγορα, επίσης με άλλον τρομερό κατακλυσμό.

Μιλάμε για τον νόμο της υποτροπής σε μία ανώτερη μορφή και θα συνεχίσουμε συγκεκριμενοποιώντας για καλύτερη κατανόηση.

Μετά από την μεγάλη καταστροφή πού πλησιάζει, η Γη θα ξανακατοικηθεί με εκλεκτούς ανθρώπους.

Φθάνοντας σε αυτό το σημείο τής ομιλίας μας, πρέπει να σας πω με εμφατικό τρόπο, πώς η μελλοντική φυλή που θα πρέπει να κατοικήσει την επιφάνεια της Γης, δημιουργείται τώρα σκόπιμα από τούς αδελφούς τής απόκρυφης αδελφότητας.

Το Modus operandi αυτής της νέας δημιουργίας είναι πολύ ειδικό.

Θέλω να ξέρετε πώς κοσμικοί ταξιδιώτες προερχόμενοι από άλλους κόσμους, μας επισκέπτονται συχνά και ήδη παίρνουν τον εκλεγμένο σπόρο των ανθρωποειδών.

Εδώ και καιρό μερικές εφημερίδες τής Βραζιλίας έδωσαν μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία: Κάποιος Βραζιλιάνος γεωργός, ο όποιος εργαζότανε πυρετωδώς οργώνοντας την γη, συνελήφθη ξαφνικά από μερικούς εξωγήινους οι όποιοι τον οδήγησαν στο εσωτερικό ενός κοσμικού σκάφους, το όποιο είχε προσγειωθεί σε ένα κοντινό μέρος μέσα στην ζούγκλα.

Εξαιρετικοί επιστήμονες, αδελφοί του διαστήματος, τον εξέτασαν προσεκτικά και μέχρι πού του πήραν λιγάκι αίμα με τον σκοπό τής ανάλυσης. Μετά έβαλαν τον χωρικό μέσα σε ένα ειδικό υπ­νοδωμάτιο του σκάφους. Ο χωριάτης εκείνος, αμήχανος, άτονος, μπερδεμένος, ξαπλωμένος πάνω σε ένα κρεβάτι, περίμενε κάτι δεν ξέρω τι.

Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει μετά, μία παράξενη γυναίκα με επίχρυσα μαλλιά και δέρμα κίτρινο όπως των Κινέζων, χωρίς φρύδια, ξάπλωσε δίπλα στον εργάτη εκείνον και τον αποπλάνησε σεξουα­λικά. Αφού τελείωσε η πράξη, έβγαλαν έξω από το σκάφος τον γεωργό και αυτό απομακρύνθηκε μέσα στο απέραντο διάστημα.

Πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις έχουν συμβεί σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Επί πλέον μιλούν συχνά για μυστηριώδεις εξαφανίσεις, ιπτάμενων ή ναυτικών πληρωμάτων πού έχουν χαθεί για πάντα και χωρίς καμία εξήγηση.

Όλα αυτά μάς καλούν να αναλογιστούμε· όλα αυτά μας κάνουν να καταλάβουμε πώς οι μεγαλύτεροι αδελφοί τής ανθρωπότητας, παίρνουν το σπέρμα για να το διασταυρώσουν με ανθρώπους άλλων κόσμων.

Έτσι είναι το πώς οι άγιοι Θεοί δημιουργούν ήδη την μεγάλη μελλοντική φυλή: ή έκτη φυλή-ρίζα πού πρόκειται να κατοικήσει την Γη μετά από την μεγάλη καταστροφή πού πλησιάζει.

Θα είναι ένας τύπος από νέους ανθρώπους, ανάμιξη από γήινους με εξωγήινους, λαμπρή ανθρωπότητα. Ιδού λοιπόν διακεκριμένοι αδελφοί, το προσωπικό με το όποιο θα πρέπει να φτιαχτεί η μελλοντική Ιερουσαλήμ, για την όποια μιλάει η Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη.

Είναι αναντίρρητο πώς τότε θα αναστηθούν οι δοξασμένοι εσωτεριστικοί πολιτισμοί τής αρχαιότητας.

Στην πρώτη υποφυλή της μελλοντικής μεγάλης φυλής-ρίζας, διά του νόμου της υποτροπής, θα αναβλύσουν μέσα από το χάος οι πα­ντοδύναμοι πολιτισμοί της πρώτης Άριας υποφυλής, αλλά σε μία ανώ­τερου τύπου σπείρα. Στην μελλοντική δεύτερη υποφυλή, θα αναστηθεί ο πολιτισμός πού άνθισε στην παλαιά 'Ινδία, πριν από τις Βέδες και την αρχαιότατη Κίνα. Στην τρίτη υποφυλή, θα υπάρξει μία νέα Αίγυ­πτος, νέες πυραμίδες, νέος Νείλος και θα αναστηθεί ο Αιγυπτιακός πολιτισμός. Τότε θα μετενσαρκωθούν οι αρχαίοι Φαραώ και χιλιάδες από ψυχές προερχόμενες από εκείνη την δοξασμένη κουλτούρα θα επισ­τρέψουν ξανά από το Amenti με τον σκοπό να ξαναζήσουν τα ιερατικά μυστήρια της ηλιόλουστης χώρας του Kem. Επίσης θα ξαναλάμψουν σε εκείνη την εποχή τα μυστήρια τής Χαλδαίας, Ασσυρίας, Βαβυλωνίας, Περσίας κτλ, άλλα σε μία ανώτερη σπείρα μέσα στην μεγάλη ελικοειδή γραμμή της ζωής.

Στην τετάρτη υποφυλή της γης του αύριο, θα ξανααναστηθούν τα μυστήρια της Ελλάδας και της Ρώμης, με το πλεονέκτημα της ανώτερης σπείρας της ύπαρξης. Στην πέμπτη υποφυλή θα επανεμφανιστεί ορισμένη επικίνδυνη μηχανικότητα· θα αναστηθεί ο πολιτισμός των Εγγλέζων, Γερμανών κτλ, με τα πλεονεκτήματα του να είναι πιο πνευματώδης, για το συγκεκριμένο γεγονός ότι βρίσκεται τοποθετημένος πάνω σε μία ανώτερη σπείρα. Στην προτελευταία υποφυλή εκείνης της μεγάλης ρίζας-φυλής του αύριο, θα μπορέσει να φανεί κάτι παρόμοιο με τον κόσμο των Λατίνων, με μία άποψη πιο ανώτερη, πιο αξιοπρεπή, πιο πνευματώδη. Η τελική υποφυλή εκείνης της μελλοντικής φυλής-ρίζας, αν και πολύ τεχνικοποιημένη δεν θα έχει τον χονδροειδή υλισμό αυτής της μαύρης εποχής του Κάλι Γιούγκα. Έτσι είναι λοιπόν, φίλοι το πως εργάζεται ο νόμος της υποτροπής, κινούμενος στην έλικα της ύπαρξης.

Ας σκεφτούμε τώρα τον νόμο της υποτροπής των κόσμων των έναστρων διαστημάτων, στο αμετάβλητο άπειρο.

Όλα όσα συνέβησαν στην γηραιά Σελήνη, σε αυτόν τον δορυφόρο πού φωτίζει την επιφάνεια της Γης κατά την διάρκεια των νυκτερινών ωρών, επαναλαμβάνονται ακριβώς τώρα από τον δικό μας πλανήτη.

Με άλλα λόγια θα βεβαιώσω το ακόλουθο: όλη η ιστορία της Γης και των φυλών της από το ξημέρωμα της ζωής, είναι μία επανάληψη της ιστορίας των Σεληνίων που κάποτε κατοίκησαν εκείνον τον δορυφόρο, όταν ακόμη ήταν ζωντανός και είχε ζωή σε αφθονία.

Δείτε λοιπόν κύριοι και κυρίες, πως εργάζεται ο νόμος της υποτροπής σε όλες τις γωνίες του άπειρου διαστήματος.

Ας περάσουμε τώρα στο να μελετήσουμε τον τρόπο του Μόντους Οπεράντι αυτού του μεγάλου νόμου, στο διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος.

Όταν ενσωματωνόμαστε ξανά, όταν γυρίζουμε, όταν επιστρέφουμε, επαναλαμβάνουμε λεπτομερώς όλα τα γεγονότα της περασμένης μας ή των περασμένων μας υπάρξεων.

Υπάρχουν υποκείμενα αυστηρής επανάληψης, συγκεκριμένες περιπτώσεις από Εγώ που επιστρέφουν κατά την διάρκεια πολλών αιώνων στον κόλπο κάποιας ίδιας οικογένειας, πόλης ή έθνους.

Αυτοί είναι εκείνοι που επειδή επαναλάμβαναν ασταμάτητα τα ίδια, μπορούν να προλέγουν με απόλυτη διαύγεια αυτό που τους περιμένει στο μέλλον. Αυτοί είναι εκείνοι που μπορούν να λένε, παραδείγματος χάριν: θα παντρευτώ στα 3Ο χρόνια μου, θα έχω μία γυναίκα αυτού του χρώματος, αυτού του αναστήματος, τόσα παιδιά, ο πατέρας μου θα πεθάνει σε αυτήν την ηλικία, η μητέρα μου σε αυτήν την άλλη, η δουλειά μου θα αποδώσει ή θα αποτύχει κτλ και είναι φανερό πως όλα αυτά έρχονται να συμβούν με εκπληκτική ακρίβεια.

Είναι άτομα που ξέρουν τον ρόλο τους από το τόσο που τον επαναλαμβάνουν, που δεν τον αγνοούν, και αυτό είναι όλο.

Μπαίνουν σε αυτήν την υπόθεση επίσης τα παιδιά θαύματα που τόσο εκπλήσσουν τους ανθρώπους της εποχής τους· γενικά, πρόκειται για Εγώ που ήδη ξέρουν το επάγγελμά τους από μνήμης και που όταν επιστρέφουν, το κάνουν ως εκ θαύματος από τα πρώτα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας.

Είναι εκπληκτικός ο νόμος της υποτροπής. Τα κανονικά άτομα, κοινά και συνηθισμένα, επαναλαμβάνουν πάντα τα ίδια δράματα τους οι κωμικοί την μία και μια άλλη φορά σε κάθε μία από τις διαδοχικές τους ζωές, επαναλαμβάνουν τις ίδιες τις γελωτοποιίες τους, οι διεστραμμένοι ξανα-ενσωματώνονται συνεχώς για να επαναλάβουν ασταμάτητα τις ίδιες τραγωδίες.

Όλα αυτά τα ίδια γεγονότα των επανειλημμένων υπάρξεων, συνοδεύονται πάντα από τις καλές ή κακές συνέπειες, σύμφωνα με τον νόμο της αίτιας και του αποτελέσματος.

Θα γυρίσει ο δολοφόνος να δει πάλι τον εαυτό του στην ανατριχιαστική ευκαιρία να δολοφονήσει, αλλά θα δολοφονηθεί· θα γυρίσει ο κλέφτης να δει τον εαυτό του με την ίδια ευκαιρία να κλέψει, άλλα θα μπει στην φυλακή· θα αισθανθεί ο ληστής την ίδια επιθυμία να τρέξει, να χρησιμοποιήσει τα πόδια του για το έγκλημα, αλλά δεν θα έχει πόδια, θα γεννηθεί ανάπηρος ή θα τα χάσει σε κάποια τραγωδία. Θα θελήσει ο εκ γενετής τυφλός να δει τα πράγματα της ζωής, εκείνα που πιθανόν τον οδήγησαν στην σκληρότητα κτλ, άλλα δεν θα μπορέσει να δει· θα αγαπήσει η γυναίκα τον ίδιο σύζυγο της περασμένης της ζωής, εκείνον που πιθανόν εγκατέλειψε στο κρεβάτι της αρρώστιας για να πάει με οποιοδήποτε άλλο υποκείμενο, άλλα τώρα το δράμα θα επαναληφθεί αντιστρόφως και το υποκείμενο των ερώτων της θα φύγει με άλλη γυναίκα, αφήνοντάς την εγκαταλελειμμένη· ο κλέφτης των δρόμων θα ξανανιώσει την επιθυμία να τρέξει, να φύγει, θα θρηνήσει πιθανόν σε κατάσταση παραληρήματος του νου, ξαναντυμένος με ένα νέο σώμα πιθανόν θηλυκής φύσεως, θα έχει παράξενα παραληρήματα, δεν θα μπορεί να φύγει από τον ίδιο του τον εαυτό, θα τρελαθεί, θα είναι ένας νοητικά άρρωστος κτλ. Έτσι φίλοι, έτσι δουλεύει ασταμάτητα ο νόμος της υποτροπής.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μια χώρα που επηρεάστηκε από την βία τόσο καιρό, οφείλεται στον νόμο της υποτροπής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Προδήλως, η βία του πλήθους, σε αυτήν την χώρα, ήταν η επανάληψη παρόμοιων βιαιοτήτων που συνέβησαν σε ένα παρελθόν χαώδες· σκεφτείτε τους εμφύλιους πολέμους που συνέβησαν σε περασμένες εποχές σε σχέση με την βία που συνέβη μετά· πόλεμος πολιτικών κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς, επαναλαμβανόμενες στο παρόν σαν αποτέλεσμα του παρελθόντος· ιδού ο νόμος της υποτροπής.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, εάν ένα πρόσωπο ήταν σωστό, εάν έχει συμπεριφερθεί όπως ο κάθε πολίτης στην τήρηση των καθηκόντων του, πως θα δρούσε σε αυτόν ο νόμος της υποτροπής στην επόμενη επιστροφή του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι μου, μη μου πείτε πως αυτός ο τύπος υπήρξε ένα υπόδειγμα αρετών, ένα πηγάδι αγιότητας. Όσο υπέροχος πολίτης και αν υπήρξε, είχε τα πολύ ανθρώπινα του σφάλματα, τις σκηνές του, τα δράματα του κτλ και είναι φανερό πως σε όλα αυτά υπάρχει επανάληψη της νέας του ύπαρξης συν τις συνέπειες· έτσι είναι πως δρα ο νόμος της υποτροπής.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, υπάρχει ορισμένη σύγχυση όσον αφορά την σχέση ανάμεσα στον νόμο του Κάρμα και στο νόμο της υποτροπής, διότι έχω την αντίληψη πως με το τέλος του Κάρμα θα τελείωνε ο νόμος της υποτροπής, θα θέλατε να μου ξεκαθαρίσετε αυτό το σημείο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, με κανένα τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει σύγχυση ανάμεσα στους νόμους της υποτροπής και του Κάρμα, δεδομένου ότι και οι δύο είναι το ίδιο με διαφορετικό όνομα. Αναμφίβολα το Κάρμα εργάζεται πάνω σε σταθερές βάσεις δεν είναι παρά ένα αποτέλεσμα της αίτιας που εμείς οι ίδιοι σπέρνουμε· γι’ αυτό, πρέπει να επαναλαμβάνεται το γεγονός καθεαυτό, συν τα καλά ή κακά αποτελέσματα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, άτομα που φαινομενικά δεν έχουν κάνει κακό σε κανέναν, υποφέρουν από οικονομικές ελλείψεις. Έχει αυτό σχέση με τον νόμο της υποτροπής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι φίλοι, κύριοι και κυρίες, ο Πατέρας που βρίσκεται στο κρυφό μπορεί να βρίσκεται κοντά σε εμάς ή μακριά. Όταν το παιδί βαδίζει άσχημα, ο Πατέρας απομακρύνεται και τότε εκείνο πέφτει σε δυστυχία, υποφέρει από έλλειψη χρήματος, περνάει τρομερές ανάγκες, δεν εξηγείται από μόνη της η αίτια της δυστυχίας του. Είναι φανερό πως αυτά τα άτομα πιστεύουν ότι δεν έχουν κάνει κακό σε κανέναν. Εάν αυτοί θυμόνταν τις περασμένες τους ζωές θα μπορούσαν να διαπιστώσουν από μόνοι τους, το συγκεκριμένο γεγονός πως περπάτησαν από μονοπάτια απώλειας πιθανόν να παραδόθηκαν στα οινοπνευματώδη, στην λαγνεία, στην μοιχεία κτλ.

Ο Πατέρας που είναι στο κρυφό, το ίδιο μας το Θεϊκό πνεύμα μπορεί να μας δώσει ή να μας στερήσει. Αυτός ξέρει πολύ καλά αυτό που μας αξίζει και εάν τωρινά δεν έχουμε χρήματα, είναι διότι Αυτός δεν θέλει να μας τα δώσει, μας τιμωρεί για το καλό μας.

Μακάριος ο άνθρωπος τον οποίο τιμωρεί ο Θεός. Ο Πατέρας που αγαπάει το παιδί του το τιμωρεί πάντα για το καλό του.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτής της ερώτησης, το θύμα των ταλαιπωριών θα επαναλάβει τις σκηνές του παρελθόντος, συν τις συνέπειες: φτώχεια, πόνος κτλ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, ο Νόμος της υποτροπής τελειώνει με τις 108 ζωές;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, αφού συμπληρωθεί ο κύκλος των ανθρώπινων υπάρξεων που έχουν καθοριστεί για κάθε ψυχή, συμπληρώνεται επίσης ο νόμος της υποτροπής στις αβύσσους των Κολάσεων, επαναλαμβάνονται σκηνές ανθρωποειδών, ζωώδεις καταστάσεις, φυτοειδείς και ορυκτοειδείς.

Πριν φθάσουμε την ανθρωποειδή κατάσταση, περνάμε από το ορυκτό το φυτικό και ζωικό βασίλειο· αλλά μπαίνοντας στην άβυσσο αφού έχει λήξει ο κύκλος των ανθρώπινων υπάρξεων, επαναλαμβάνονται εκ νέου οι ζωώδεις φυτικές και ορυκτές καταστάσεις. Έτσι εργάζεται ο νόμος της υποτροπές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. Αυτός που κατορθώνει να ελευθερωθεί από τον τροχό του Σαμσάρα δεν επαναλαμβάνει πλέον τον νόμο της υποτροπής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα απαντήσω στην κυρία που έχει κάνει την ερώτηση. Θέλω να ξέρετε κύριοι και κυρίες, πως ο νόμος της υποτροπής, στην ανώτερη του μορφή, αντιστοιχεί στο νόμο της Κατάνθια, του ανώτερου Κάρμα.

Οι άγιοι Θεοί πρέπει να επαναλαμβάνουν κοσμικές σκηνές των αρχαίων Μαχαμβαντάρας σε κάθε καινούργια μεγάλη ήμερα που ξημερώνει, συν τις συνέπειες.

Να θυμάστε πως και οι Θεοί επίσης κάνουν λάθη. Εκείνα τα ιερά άτομα που στην παρούσα γήινη περίοδο έχουν δώσει το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ στην ανθρωπότητα, επαναλαμβάνοντας παρόμοια δράματα, θα πληρώσουν τα σφάλματα τους στο μελλοντικό Μαχαμβαντάρα.

Η τωρινή γη μας, μαζί με την ανθρωπότητα που την κατοικεί, είναι το αποτέλεσμα κοσμικού Κάρμα και επαναλαμβάνει ασταμάτητα τις ιστορικές περιόδους της αρχαίας σελήνης, μαζί με τα κοσμικά αποτελέσματα.

Κάθε μεγάλος μυημένος θα μπορέσει να διαπιστώσει από μόνος του το συγκεκριμένο γεγονός, ξεκάθαρα και τελειωτικά, πώς οι αρχαίοι κάτοικοι της Σελήνης υπήρξαν αληθινά σκληροί και ανηλεείς.

Τα αποτελέσματα τα έχουμε εν όψη, στις μαύρες σελίδες της μαύρης ιστορίας του θλιμμένου γήινου κόσμου μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, ποιοι είναι αυτοί που είναι ελεύθεροι από τον νόμο της υποτροπής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κοιτάξτε τον νόμο της υποτροπής στις ανώτερες και κατώτερες απόψεις της μεγάλης ζωής. Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε επίσημα πως απελευθερώνονται από τον νόμο της υποτροπής μόνο εκείνοι που κατορθώνουν να κρυσταλλώσουν στην εσωτερική τους φύση τις τρεις πρωταρχικές δυνάμεις του σύμπαντος.

Ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος θέλει να κρυσταλλώσει στον κάθε ένα από εμάς αυτές τις τρεις πρωταρχικές δυνάμεις· ας συνεργαστούμε με Αυτόν και τις άγιες προθέσεις του και θα μένουμε για πάντα ελεύθεροι από τον νόμο της υποτροπής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Φίλοι μου, θα μιλήσουμε σήμερα εκτενώς, όσον αφορά την σπειροειδή γραμμή της ζωής.

Πολλά έχουν λεχθεί όσον αφορά την διδασκαλία της μετεμψύχωσης των ψυχών, εκτεθειμένη από τον Κύριο Κρίσνα στην Ιερή γη των Βεδών περί τα χίλια χρόνια πριν τον Ιησού Χριστό.

Ήδη σε περασμένες ομιλίες, έχουμε εκθέσει όλες αυτές τις διαδικασίες του τροχού του Σαμσάρα.

Έχουμε πει με πλήρη διαύγεια, έχουμε επαναλάβει μέχρι κορεσμού, πως σε κάθε ψυχή καθορίζουν 108 ζωές για την εσωτερική της αυτοπραγμάτωση.

Αναντίρρητα εκείνοι που αποτυγχάνουν κατά την διάρκεια του κύκλου της εκδήλωσής τους, εκείνοι που δεν κατορθώνουν την αυτοπραγμάτωση μέσα στον αριθμό των καθορισμένων υπάρξεων, είναι φανερό πως κατέρχονται μέσα στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο, στο ινδοστανικό Αβίτσι, στα Τάρταρα κατά τους Έλληνες, στο Ρωμαϊκό Αβέρνο.

Καταλήγει απτό και αποδεδειγμένο πως η καθοδική εξέλιξη μέσα στα σωθικά του πλανήτη στον οποίο ζούμε, είναι τρομακτικά οδυνηρή.

Να ανακεφαλαιώνουμε διαδικασίες ζωώδεις, φυτικές και ορυκτές κατά τρόπο ειλικρινά εκφυλισμένο, δεν είναι οπωσδήποτε πολύ ευχάριστο.

Βεβαιώσαμε επίσης σε περασμένες μας ομιλίες, πως μετά από τον δεύτερο θάνατο, η Ουσία, αυτό που έχουμε από ψυχή, ανεβαίνει ξανά εξελικτικά αρχίζοντας από το ορυκτό βασίλειο έως το διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, περνώντας από τις βαθμίδες του φυτικού και ζωικού.

Δίχως άλλο, υπάρχει κάτι σε αυτόν τον νόμο της μετεμψύχωσης των ψυχών που δεν έχουμε πει· εκθέσαμε τον νόμο της αιώνιας επιστροφής, έχουμε αναφέρει αυτόν τον άλλον νόμο τον γνωστό σαν υποτροπή άλλα πρέπει να διευκρινίσουμε πως αυτοί οι δύο αναφερθέντες νόμοι, εκτυλίσσονται και αναπτύσσονται πάνω στην σπειροειδή γραμμή της ζωής.

Αυτό σημαίνει πως κάθε κύκλος εκδήλωσης διαδικάζεται σε σπείρες κάθε φορά πιο υψηλές μέσα στην μεγάλη σπειροειδή γραμμή του σύμπαντος.

Όπως και να το παίρνετε αυτό επίσης συνηθίζει να είναι λίγο αφηρημένο, βρίσκομαι στην ανάγκη να το διευκρινίσω καλύτερα, ώστε όλοι σας να μπορέσετε να κατανοήσετε βαθειά την διδασκαλία.

Ξεφεύγοντας η Ουσία μετά από τον δεύτερο θάνατο, βγαίνοντας ξανά στο φως του Ήλιου, προδήλως μετατρεμμένη σε Γκνόμο, θα πρέπει να ξαναρχίσει μία νέα διαδικασία ανοδικής εξέλιξης αλλά μέσα σε μία ανώτερη οκτάβα. Αυτό σημαίνει πως αυτό το στοιχειώδες ορυκτό πλάσμα θα βρεθεί αναμφίβολα μέσα στο ορυκτό βασίλειο με μία ανώτερη κατάσταση συνείδησης από αυτήν που είχε όταν άρχιζε μία παρόμοια ανοδική εξέλιξη στον προηγούμενο κύκλο εκδήλωσης.

Προχωρώντας με αυτές τις εξηγήσεις δεν πρέπει να ξεχνάτε πως οποιοσδήποτε κύκλος εκδήλωσης συμπεριλαμβάνει ανοδικές εξελίξεις στο ορυκτό, φυτικό, ζωικό και ανθρώπινο βασίλειο (σε αυτό το τελευταίο μας προσδιορίζουν πάντα 108 υπάρξεις). Εάν εξετάσουμε ένα σαλιγκάρι, θα δούμε καμπύλη πάνω σε καμπύλη κάτι παρόμοιο με την σκάλα σπειροειδούς τύπου είναι επόμενο πως κάθε ένας από αυτούς τους κύκλους εκδήλωσης αναπτύσσεται σε καμπύλες κάθε φορά πιο υψηλές.

Τώρα θα εξηγήσετε στον εαυτό σας για ποιόν λόγο υπάρχει τόση ποικιλία από στοιχειώδη ορυκτά, φυτικά, ζωικά και διάφοροι βαθμοί ευφυΐας ανάμεσα στα ανθρωποειδή.

Αναντίρρητα είναι πολύ μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στα στοιχειώδη των ορυκτών τα όποια για πρώτη φορά αρχίζουν σαν τέτοια και εκείνων τα όποια ήδη έχουν επαναλάβει την ίδια διαδικασία πολλές φορές.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε για τα στοιχειώδη των φυτών και των ζώων ή για τα ανθρωποειδή.

Καθώς οι κύκλοι εκδήλωσης είναι πάντα τρεις χιλιάδες, ο τελευταίος από αυτούς βρίσκεται πραγματικά σε μία πολύ υψηλή οκτάβα.

Εκείνες οι Ουσίες που δεν κατόρθωσαν την μαεστρία μέσα στις τρεις χιλιάδες βόλτες του τροχού (του Σαμσάρα), αφομοιώνονται μέσα στον παρθενικό τους Σπινθήρα για να βυθιστούν τελειωτικά μέσα στους κόλπους του Παγκόσμιου Πνεύματος της ζωής.

Είναι πρόδηλο, απτό και προφανές, πως κατά την διάρκεια των κύκλων της κοσμικής εκδήλωσης, πρέπει να περάσουμε από όλες τις πρακτικές εμπειρίες της ζωής.

Αναμφίβολα, οποιαδήποτε Ουσία που έχει περάσει από τους τρεις χιλιάδες κύκλους της εκδήλωσης, έχει δοκιμάσει επίσης τρεις χιλιάδες φορές την φρίκη της αβύσσου και κατά συνέπεια έχει καλυτερεύσει και αποκτήσει αυτοσυνείδηση.

Έτσι λοιπόν αυτές οι Ουσίες έχουν εκ των πραγμάτων, πλήρες δικαίωμα στην θεία ευτυχία. Δυστυχώς δεν θα απολαύσουν την μαεστρία δεν την απέκτησαν και γι’ αυτό δεν την έχουν.

Ήδη σε προηγούμενες ομιλίες, είπαμε πως δεν ενδιαφέρει σε όλες τις θείες μονάδες ή παρθενικούς Σπινθήρες η μαεστρία.

Φανερά δεν είναι οι παρθενικοί Σπινθήρες ή οι θείες μονάδες αυτές που υποφέρουν, αλλά η Ουσία, η απορροή των αναφερθέντων Σπινθήρων, αυτό που έχουμε από ψυχή ο κάθε ένας από εμάς.

Οι πόνοι που έχει περάσει κάθε Ουσία, βεβαίως καταλήγουν να είναι καλά αμειβόμενες διότι σε αντάλλαγμα τόσων οδυνών αποκτάται αυτοσυνείδηση και ευτυχία χωρίς όρια.

Η μαεστρία είναι διαφορετική, κανείς δεν θα μπορούσε να κατορθώσει την μύηση χωρίς τους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης, εκφρασμένους ξεκάθαρα από τον Κύριό Μας, τον Χριστό: Αυτός που θέλει να έρθει προς τα εμένα, να απαρνηθεί τον εαυτό του, να πάρει τον σταυρό του και να με ακολούθησει.

Να απαρνηθείς τον εαυτόν σου, σημαίνει διάλυση του ΕΓΩ. Να πάρουμε τον σταυρό, να τον ρίξουμε πάνω στους ώμους μας, σημαίνει να εργαστούμε με την σεξο-γιόγκα, με την Μαϊτούνα, με την σεξουαλική μαγεία. Να ακολουθήσουμε τον Χριστό, ισούται με το να θυσιαζόμαστε για την ανθρωπότητα, να δώσουμε την ζωή μας για να ζήσουν οι άλλοι .

Οι παρθενικοί Σπινθήρες που δεν έφθασαν την μαεστρία κατά την διάρκεια των τριών χιλιάδων κύκλων της εκδήλωσης, βλέπουν τους Δασκάλους, τους θεούς, με μορφή όμοια με τον τρόπο που τα μυρμήγκια βλέπουν τα ανθρωποειδή.

Λένε οι παραδόσεις των Αζτέκας πως στο ξημέρωμα της ζωής, μαζεύτηκαν οι Θεοί εκεί στο Τεοτιχουακάν, με τον σκοπό να δημιουργήσουν τον Ήλιο. Βεβαιώνουν πως άναψαν μια μεγάλη φωτιά και πως μετά προσκάλεσαν τον Θεό του σαλίγκαρου να ριχθεί σε εκείνη την φωτιά, αλλά αυτός, μετά από τρεις προσπάθειες, είχε μεγάλο τρόμο.

Τα ιερά άσματα βεβαιώνουν επίσημα πως ο Θεός Πυώδης γεμάτος από μεγάλο κουράγιο, ρίχθηκε στην Φωτιά. Βλέποντας αυτό ο Θεός του σαλίγκαρου, μιμήθηκε το παράδειγμα του και τότε όλη η συνέλευση των σιωπηλών θεών, περίμενε για να δει τι συνέβαινε.

Διηγούνται οι παραδόσεις πως μέσα από την ζωντανή φωτιά, ανάβλυσε ξανά σχηματισμένος ο Πυώδης, μετατρεμένος στον Ήλιο που μας φωτίζει σήμερα.

Μετά από λεπτά, σε εκείνη την μεγάλη φωτιά, ανάβλυσε ο Θεός του σαλίγκαρου μετατρεμένος στην Σελήνη η όποια μας φωτίζει την νύχτα.

Αυτό σημαίνει αγαπητοί φίλοι, πως εάν θέλουμε να μετατραπούμε σε θεούς, σε δάσκαλους, οφείλουμε να μιμηθούμε τον Πυώδη, να κάψουμε το Εγώ, μέσω της σεξουαλικής φωτιάς. Μόνο μέσω της φωτιάς πεθαίνει ο Πυώδης, το «εμένα τον ίδιο», ο εαυτός.

Μόνο μέσω της φωτιάς, μπορούμε να μετατραπούμε σε ηλιακούς Θεούς τρομακτικά θεϊκούς.

Δυστυχώς δεν ενδιαφέρει η μαεστρία σε όλους τους παρθενικούς Σπινθήρες· το μεγαλύτερο μέρος, τα εκατομμύρια των πλασμάτων που ζουν πάνω στην επιφάνεια της γης, προτιμούν το μονοπάτι του σαλίγκαρου, τον σεληνιακό δρόμο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, στην αρχή αυτής της σημαντικής ανάπτυξης, μας είπατε πως κατερχόμενη η Ουσία στους κόσμους των κολάσεων, ανακεφαλαιώνει λίγο-λίγο ζωικές, φυτικές και ορυκτές καταστάσεις. Θα είχατε την καλοσύνη να μας εξηγήσετε την λέξη ανακεφαλαιώνω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα δώσω απάντηση στην ερώτηση του κυρίου: Θέλω ώστε εσείς φίλοι μου, να καταλάβετε καλά αυτό που είναι ζωική, φυτική και αβυσσαλέα ορυκτή ανακεφαλαίωση.

Το να κατεβαίνει κανείς σε καθοδική εξέλιξη μέσα στα εντόσθια του θαμμένου κόσμου, είναι ριζικά διαφορετικό από το να εξελίσσεται ανοδικά πάνω στην επιφάνεια της γης.

Η ζωική ανακεφαλαίωση στην άβυσσο είναι τύπου καθοδικής εξέλιξης, εκφυλισμένου, οδυνηρού.

Η φυτική ανακεφαλαίωση μέσα στο εντόσθια της γης είναι τρομακτική· αυτοί που περνούν από τέτοιες διαδικασίες, μοιάζουν περισσότερο με σκιές που γλιστρούν απ’ εδώ, απ’ εκεί και παραπέρα με απερίγραπτα βάσανα. Η ανακεφαλαίωση της ορυκτής καθοδικής εξέλιξης μέσα στα εντόσθια του κόσμου στον όποιο ζούμε, είναι πιο πικρή από τον ίδιο τον θάνατο τα πλάσματα απολιθώνονται, ορυκτοποιούνται και διαλύονται αργά μέσα σε βάσανα αδύνατο να εξηγήσουμε με λόγια.

Μετά τον δεύτερο θάνατο η Ουσία ξεφεύγει, επανεμφανίζεται στο φως του Ήλιου, για να ανακεφαλαιώσει παρόμοιες διαδικασίες σε μορφή ανοδικής εξέλιξης, αθώες και ευτυχείς.

Να λοιπόν φίλοι μου η διαφορά ανάμεσα σε ανακεφαλαιώσεις της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης.

Εν πάσει περιπτώσει, όλες αυτές οι ατελείωτες διαδικασίες ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης είναι αποκλειστικά σεληνιακού τύπου και εκτυλίσσονται σαφώς μέσα στον παγκόσμιο σαλίγκαρο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας εξηγείτε εσείς πως με κάθε κύκλο υπάρξεων, τα στοιχειώδη στην διαδικασία της ανοδικής εξέλιξης αφυπνίζουν συνείδηση, διότι διαδικάζονται σε πιο υψηλές οκτάβες· αυτή η αφύπνιση συνείδησης είναι μήπως το αποτέλεσμα των βασάνων της καθοδικής εξέλιξης ή είναι το αποτέλεσμα της ανοδικής διαδικασίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε φίλε, είναι καλό να εννοείτε εσείς πως η συνείδηση υποφέρει τόσο στις διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης όσο και της καθοδικής εξέλιξης, και πως γι’ αυτό στην βάση τόσων προσπαθειών και θυσιών αφυπνίζεται διαδοχικά.

Εκατομμύρια ανθρωποειδών έχουν την συνείδηση βαθειά κοιμισμένη, άλλα μπαίνοντας στην άβυσσο μετά από τις 108 υπάρξεις οποιοδήποτε κύκλου εκδήλωσης, αφυπνίζονται αναπόφευκτα στο κακό και για το κακό.

Το ενδιαφέρον σε αυτήν την περίπτωση είναι πως έτσι κι’ αλλιώς αφυπνίζονται, ακόμα και αν είναι για να δικαιολογήσουν τα σφάλματα τους στους κόσμους των κολάσεων.

Οποιοσδήποτε φωτισμένος διορατικός θα μπορούσε να διαπιστώσει από μόνος του το γεγονός πως τα αθώα στοιχειώδη είναι αφυπνισμένα στην θετική έννοια, ανοδικά εξελιγμένα.

Βλέπουμε λοιπόν, δύο τύπους αφυπνισμένης συνείδησης, πρώτον, αυτή των αθώων πλασμάτων της φύσης· δεύτερον, αυτή των καθοδικά εξελιγμένων ανθρωποειδών της αβύσσου.

Υπάρχει μία τρίτη τάξη αφυπνισμένων ανθρώπων· αναφέρομαι στους Δασκάλους, στους Θεούς, αλλά όμως δεν είναι αυτοί με τους όποιους αυτήν ακριβώς την στιγμή ασχολούμαστε.

Αναντίρρητα μέσα στον τροχό του Σαμσάρα, γυρίζοντας μαζί της, υπάρχουν αθώες αφυπνισμένες συνειδήσεις και επίσης αβυσσαλέα καθοδικά εξελιγμένα πλάσματα αφυπνισμένα στο κακό και για το κακό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, όταν αναφέρετε αυτό των πιο υψηλών οκτάβων σε πιο υψηλές σπείρες με συγχύζει, διότι είμαι συνηθισμένος να σκέπτομαι τις οκτάβες σε σχέση με τις μουσικές νότες που σχετίζονται με την μετατροπή της φιδίσιας φωτιάς θα θέλατε να μου το ξεκαθαρίσετε αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αναμφίβολα οι οκτάβες του σαλίγκαρου διαδικάζονται μουσικά με τις νότες, ΝΤΟ, ΡΕ, ΜΙ, ΦΑ, ΣΟΛ, ΛΑ, ΣΙ, σε βαθμολογική μορφή. Εάν παρατηρήσουμε προσεκτικά μια σκάλα σπειροειδή, θα δούμε μία διαδοχή από καμπύλες κάθε φορά πιο υψηλές, κατά τέτοιο τρόπο που προηγούνται από τις πιο χαμηλές αυτός ο σχηματισμός, αυτή η διανομή των καμπύλων στην μορφή οποιασδήποτε σπείρας, είναι αρκετό για να καταλάβουμε πως μεταξύ οκτάβας και οκτάβας, υπάρχουν επίσης μουσικές παύσεις.

Σε κάθε μία από αυτές τις παύσεις, αντιστοιχεί μία κάθοδος αβύσσου. Οι τρεις χιλιάδες στροφές του τροχού αντηχούν ακατάπαυστα σαν μια μοναδική ολότητα μέσα στους ρυθμούς του Μαχαβάν και του Τσοταβάν, που διατηρούν το σύμπαν σταθερό στην πορεία του.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, αφού η Ουσία είναι καλή, γιατί έρχεται να υποφέρει σε αυτόν τον κόσμο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι μου, η Ουσία αυτή καθεαυτή, βρίσκεται πιο πέρα από το καλό και το κακό είναι απολύτως αθώα, αγνή και υγιής.

Υποφέρει η Ουσία όταν μποτιλιάρεται μέσα στο Εγώ, αλλά αφού αυτό διαλυθεί η Ουσία παύει να υποφέρει.

Βεβαίως οι Ουσίες του πλανήτη Γη έμειναν μποτιλιαρισμένες μέσα στο εμένα τον ίδιο, πράγμα που οφείλεται σε ένα σφάλμα των Θεών. Ήδη είπαμε σε περασμένες ομιλίες πως ορισμένα ιερά άτομα, με τον σκοπό να δώσουν σταθερότητα στον γεωλογικό φλοιό του κόσμου μας, έδωσαν στην ανθρωπότητα το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ.

Όταν αυτό το όργανο εξαφανίστηκε, έμειναν οι συνέπειες μέσα σε κάθε άτομο και αυτές οι τελευταίες κρυσταλλώθηκαν μετατρεμένες σε Εγώ, ένα είδος δεύτερης φύσης μέσα στην οποία έμεινε μποτιλιαρισμένη αξιολύπητα η Ουσία.

Εάν δεν υπήρχε αυτή η δεύτερη φύση, η Ουσία θα ήταν ελεύθερη και ευτυχής· δυστυχώς υπάρχει, σαν αποτέλεσμα του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, λέγεται πως είμαστε παιδιά του θεού και πως ο θεός είναι τέλειος. Τότε, γιατί στέλνει τα παιδιά του να υποφέρουν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Απαντώ με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση αυτή την ερώτηση που έρχεται από το ακροατήριο. Κύριοι και κυρίες, έχει φθάσει η ώρα να ξέρετε πως όλοι εμείς είμαστε παιδιά του Διαβόλου.

Παρακαλώ σας ικετεύω να μην τρομάζετε· ήδη ξέρουμε πως ο κύριος Σατανάς ή Λούσιφερ Προμηθέας, είναι αποκλειστικά η σκιά της ίδιας μας της εσωτερικής Θεϊκότητας που προβάλλεται μέσα σε εμάς τους ίδιους για το καλό μας.

Είναι επόμενο πως ο Λούσιφερ είναι ο μέγας προπονητής που φέρουμε μέσα μας· γι’ αυτό, η σεξουαλική ορμή κατά βάθος καταλήγει Λουσιφερική.

Δεν είναι λοιπόν ο Διάβολος όπως ήδη εξηγήσαμε σε περασμένες ομιλίες, εκείνο το φανταστικό πρόσωπο που μας παρουσιάζουν μερικές δογματικές αιρέσεις, παρά ο προσωπικός εκπαιδευτής του καθενός.

Είναι λοιπόν η Λουσιφερική δύναμη αυτή που οδηγεί τα ανθρωποειδή στην επιτυχία ή στην αποτυχία, στον εκφυλισμό ή στην αναγέννηση.

Από αυτή την άποψη, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε πως εμείς είμαστε παιδιά του Διαβόλου, και αυτό λέγεται από τον Κύριό μας, τον Χριστό: Παιδιά του Διαβόλου είστε, είπε ο μέγας Δάσκαλος, διότι εάν ήσασταν παιδιά του Θεού, τα έργα του Θεού θα κάνατε. Είναι απαραίτητο να γίνουμε παιδιά του Θεού και αυτό είναι δυνατόν μόνο με τους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης, έτσι όπως τους έχουμε αναφέρει σε αυτήν την ομιλία.

Παιδί του Θεού είναι ο κάθε ένας που φθάνει στην ανάσταση· αναλογιστείτε λοιπόν αυτά τα λόγια να μην κορδώνεστε πως είστε άγιοι ούτε ενάρετοι, διότι όλοι εσείς είστε παιδιά του Διαβόλου.

Φίλοι, ο Θεός δεν μας στέλνει ποτέ για να υποφέρουμε τις οδύνες· εμείς οι ίδιοι τις έχουμε δημιουργήσει, με τα ίδια μας τα σφάλματα και μέσω διαδοχικών γεννήσεων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, εάν είμαστε παιδιά του Διαβόλου, ποιος έχει περισσότερη εξουσία πάνω μας; ο Διάβολος ή ο Θεός;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με μεγάλη ευχαρίστηση θα δώσω απάντηση σε αυτήν την ερώτηση· έχουμε πει πως ο Δράκοντας είναι η σκιά του Εσωτερικού Θεού του κάθε ενός από εμάς· καταλήγει προφανές πως ο κάθε ένας από εμάς είναι παιδί αυτής της σκιάς, αυτού του δράκοντα και κατά συνέπεια, μέσα στην τωρινή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, ο δράκοντας μας ελέγχει απόλυτα. Έτσι λοιπόν από την σχετική και περιστασιακή άποψη στην οποία βρισκόμαστε, ο Διάβολος έχει περισσότερη εξουσία πάνω μας απ’ ότι ο ίδιος ο Θεός. Αυτό δεν σημαίνει πως ο Διάβολος είναι, πιο ισχυρός από τον θεό.

Όταν ο αθάνατος Σπινθήρας ανασταίνεται σε εμάς, όταν μετατραπούμε σε τέκνα του Θεού, τότε τα πάντα θα είναι διαφορετικά· εκείνες τις μέρες θα έχουμε νικήσει τον δράκοντα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, τι μου λέτε για τους αγγέλους, τους Μποδισάτβας και τους πεσμένους Δασκάλους; Τι σχέση έχουν αυτοί με την σπείρα της ζωής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι φίλοι, υπάρχει μία υπέρτατη στιγμή για όλα τα εκατομμύρια Ουσιών που κατοικούν το πρόσωπο της Γης.

Θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο για την στιγμή κατά την όποια για πρώτη φορά αποφασίσαμε να μπούμε στον ηλιακό δρόμο, πολύ διαφορετικό οπωσδήποτε από το σεληνιακό μονοπάτι.

Σε όλα τα εκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια των παρθενικών Σπινθήρων έρχεται η ακριβής στιγμή, η κρίσιμη ώρα κατά την οποία πρέπει να αποφασίσουν για τον ηλιακό δρόμο ή για τον σεληνιακό σαλίγκαρο.

Όταν κάποιος εκ προθέσεως διαλέγει το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού, ο κύρος ερίφθη· μετά από αυτήν την στιγμή δεν ύπαρχε φάρμακο.

Εκείνοι που φθάνουν την μαεστρία και μετά θέλουν να γυρίσουν πίσω, για να μπουν στο σεληνιακό μονοπάτι, θα πρέπει να περάσουν από τρομαχτικές αιωνιότητες στους κόσμους των κολάσεων, μέχρι να κατορθώσουν μετά από πολλά δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια χρόνια, την εκμηδένιση των ανώτερων υπαρξιακών σωμάτων του Είναι και την καταστροφή του ζωώδους Εγώ.

Αυτό σημαίνει πως σε μεγαλύτερο βαθμό συνείδησης, μεγαλύτερος βαθμός ευθύνης και αυτός που προσθέτει γνώση, προσθέτει πόνο.

Αναντίρρητα στους πεσμένους Μποδισάτβας, στους μαύρους αγγέλους, στους καταχθόνιους αρχαγγέλους, δηλαδή, στα αγγελικά ή θεϊκά πλάσματα τα βυθισμένα στην άβυσσο, για το έγκλημα να θέλουν να πάρουν το σεληνιακό μονοπάτι ενώ έχουν πλήρως προσδιοριστεί στο ηλιακό, θα πρέπει να υποφέρουν εκατομμύρια φορές πιο έντονα από ότι τα κοινά και συνηθισμένα άτομα.

Αφού κατορθωθεί η διάλυση των οχημάτων και του Εγώ, θα ξαναρχίσει έτσι κι’ αλλιώς η εξελικτική δουλειά από το ορυκτό, άλλα με ένα Χρυσό Έμβρυο και συνεπώς, με μεγαλύτερη συνείδηση από ότι τα άλλα στοιχειώδη της φύσης, μέχρι να φθάσουν στην κατάσταση του ανθρωποειδούς.

Αφού κατορθωθεί αυτός ο στόχος καθώς κατέχουν το Χρυσό Έμβρυο, αυτά τα πλάσματα θα πρέπει να επιστρέψουν στο ηλιακό μονοπάτι για να δημιουργήσουν εκ νέου τα ανώτερα τους υπαρξιακά σώματα και να επανακατακτήσουν την αγγελική ή αρχαγγελική κατάσταση κτλ που κάποτε απέρριψαν.

Άλλη είναι η τύχη των παρθενικών Σπινθήρων που ποτέ δεν διάλεξαν τον ηλιακό δρόμο· αυτοί μετατρεμένοι σε απλά στοιχειώδη της φύσης, θα βυθιστούν με την Ουσία τους μέσα στον παγκόσμιο ωκεανό της ελεύθερης ζωής σε κίνηση.

Πρόκειται για υπάρξεις που προτίμησαν την στοιχειώδη ζωή, που δεν πόθησαν την μαεστρία, που πάντα απολάμβαναν μέσα στους κόλπους της μεγάλης φύσης και που τώρα, σαν σπινθηροβολήματα της θεϊκότητας επιστρέφουν για πάντα σε αυτήν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24

ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Φίλοι μου συναθροισμένοι, απόψε, θα μελετήσουμε πολύ σοβαρά το ζήτημα αυτό των διαπραγματεύσεων.

Ας μου επιτραπεί η ελευθερία να σας πω πως δεν μιλάω για βέβηλες διαπραγματεύσεις, θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στις επιχειρήσεις του κάρμα.

Πριν απ’ όλα είναι αναγκαίο ώστε οι άνθρωποι να εννοήσουν αυτό που είναι η σανσκριτική λέξη Κάρμα.

Δεν περιττεύει να διαβεβαιώσω πως αυτή καθεαυτή η λέξη, σημαίνει νόμο της δράσης και της συνέπειας. Προδήλως δεν υπάρχει αιτία χωρίς αποτέλεσμα, ούτε αποτέλεσμα χωρίς αίτια.

Οποιαδήποτε πράξη της ζωής μας, καλή ή κακή, έχει τις συνέπειες της.

Σήμερα αναλογίσθηκα στην δυστυχία του κόσμου μας· πόσο ευτυχή θα ήταν αυτά τα διανοητικά ανθρωποειδή εάν ποτέ δεν είχαν αυτό που ονομάζεται Εγώ, «εμένα τον ίδιο», «ο εαυτός μου».

Είναι αναμφίβολο πως το Εγώ διαπράττει αναρίθμητα σφάλματα, των όποιων το αποτέλεσμα είναι ο πόνος.

Εάν αυτά τα λογικά ανθρωποειδή ήταν απαλλαγμένα από το Εγώ, θα ήταν απλώς ωραιότατα φυσικά στοιχειώδη, αθώα, αγνά, απεριόριστα μακάρια.

Φανταστείτε για μία στιγμή αγαπητοί φίλοι, μία τέτοια γη, κατοικημένη από εκατομμύρια αθώα ανθρωποειδή απαλλαγμένα από το Εγώ και κυβερνώμενα από θεϊκούς βασιλείς, θεούς, ιεροφάντες, Ντέβας κτλ.

Προδήλως ένας τέτοιος κόσμος θα ήταν βεβαίως ένας παράδεισος, ένας πλανήτης από μακάριους.

Κανέναν δεν μπορείς να υποχρεώσεις να μετατραπεί σε άνθρωπο με το ζόρι· όλα αυτά τα εκατομμύρια των ανθρωποειδών, αν και δεν είναι άνθρωποι στην πιο πλήρη έννοια της λέξης, θα μπορούσαν να είναι απεριόριστα ευτυχείς, εάν δεν είχε αναβλύσει στο εσωτερικό τους μία δεύτερη φύση κακεντρεχής και τρομερά διεστραμμένη.

Δυστυχώς οφειλόμενο όπως ήδη τόσο το έχουμε πει σε αυτές τις ομιλίες, στο λάθος κάποιων ιερών ατόμων, εμφανίστηκε μέσα σε κάθε υποκείμενο κάτι αφύσικο: ορισμένα απάνθρωπα στοιχεία μέσα στα οποία έμεινε παγιδευμένη η Ουσία.

Είναι φανερό πως αυτά τα απάνθρωπα στοιχεία ανάβλυσαν σαν αποτέλεσμα των κακών συνεπειών του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ· έτσι είναι αγαπητοί φίλοι, το πως απέτυχε αυτή η πλανητική ανθρωπότητα, γινόμενη τρομακτικά πανούργα.

Θα ήταν καλύτερο, εκείνα τα ιερά άτομα να μην είχαν δώσει σε αυτά τα πτωχά δίποδα τριεγκεφαλικά ή τρικεντρικά αυτό το βδελυρό όργανο όλων των ατιμιών.

Ας σκεφτούμε για μια στιγμή το πλήθος των ανθρωποειδών που κατοικούν το πρόσωπο της Γης. Υποφέρουν απερίγραπτα, θύματα των ιδίων τους των σφαλμάτων. Χωρίς το Εγώ δεν θα είχαν αυτά τα σφάλματα ούτε καν θα υπέφεραν τις συνέπειες των ίδιων.

Ήδη είπα στις περασμένες μας ομιλίες, πως ούτε σε όλους τους παρθενικούς Σπινθήρες, πως ούτε σε όλα τα ανθρωποειδή ενδιαφέρει η μαεστρία, όμως αυτό δεν είναι εμπόδιο για την αυθεντική ευτυχία.

Στο απέραντο διάστημα, υπάρχουν πολλές κατοικίες μακαριότητας για τα ανθρωποειδή στοιχεία, που δεν ενδιαφέρονται για την μαεστρία.

Αναντίρρητα, οι τρεις χιλιάδες κύκλοι ή περίοδοι χρόνου που έχουν καθοριστεί σε οποιαδήποτε Ουσία, σε οποιαδήποτε μονάδα για την κοσμική της εκδήλωση, αναπτύσσονται όχι μόνο εδώ στον δικό μας κόσμο της γης, αλλά επιπλέον σε άλλους κόσμους του έναστρου διαστήματος.

Από όλα αυτά θα μπορέσετε να δείτε αγαπητοί μου φίλοι, πως για τις ψυχές υπάρχουν πολλές επαύλεις ευωχίας και πως με κανένα τρόπο δεν είναι απαραίτητη η μαεστρία για να έχουν δικαίωμα της πραγματικής απόλαυσης του αγνού Πνεύματος.

Το μοναδικό που απαιτείται για να έχει κανείς δικαίωμα στην πραγματική ευτυχία είναι πριν απ’ όλα, να μην έχει Εγώ.

Βεβαίως όταν δεν υπάρχουν μέσα σε εμάς τα ψυχικά ακόλουθα, τα απάνθρωπα στοιχεία που μας μετατρέπουν σε τόσο τρομακτικούς και μοχθηρούς, δεν υπάρχει Κάρμα για να πληρώσουμε και το αποτέλεσμα είναι η ευτυχία.

Δεν έχουν φτάσει όλα τα ευτυχισμένα πλάσματα που ζουν σε όλους τους κόσμους του ατελείωτου διαστήματος στην μαεστρία. Χωρίς άλλο, βρίσκονται σε συμφωνία με την κοσμική τάξη διότι δεν έχουν Εγώ.

Όταν κάποιος ζει σύμφωνα με την σωστή σκέψη, την σωστή συγκίνηση και την σωστή εργασία, τα αποτελέσματα συνηθίζουν να είναι μακάρια.

Δυστυχώς η δίκαιη σκέψη, η δίκαιη αίσθηση, η δίκαιη δράση κτλ γίνονται αδύνατες όταν μία δεύτερη μη ανθρώπινη φύση, ενεργεί σε εμάς και μέσα σε εμάς και μέσα από μας εδώ και τώρα.

Σε αυτό που έχουμε πει πρέπει ν’ αποφευχθούν οι συγχύσεις. Είναι φανερό πως από τους πολλούς, μερικοί λίγοι ποθούν την μύηση, την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι· αναντίρρητα, αυτές οι ψυχές μετατρέπονται σε πραγματικούς βασιλείς του σύμπαντος και σε Θεούς τρομακτικά θεϊκούς.

Τα πλήθη, μετά από τους τρεις χιλιάδες κύκλους εκδήλωσης, επιστρέφουν στο Παγκόσμιο Πνεύμα της ζωής σαν απλά μακάρια στοιχειώδη.

Το δυσάρεστο είναι πως αυτά τα εκατομμύρια των ανθρωποειδών στοιχειωδών, έχουν δημιουργήσει μέσα στον εαυτό τους, μία δεύτερη παρανθρώπινη φύση, και αυτή τα έχει μετατρέψει όχι μόνο σε διεστραμμένα, αλλά επιπλέον και αυτό που είναι το χειρότερο, σε δυστυχισμένα.

Αν δεν ήταν το ««εμένα τον ίδιο»», κανείς δεν θα ήταν θυμώδης, κανείς δεν θα επιθυμούσε τα αγαθά των άλλων, κανείς δεν θα ήταν λάγνος, ζηλιάρης, υπερήφανος, οκνηρός, λαίμαργος κτλ.

Λυπούμαι πολύ που πρέπει να πω πως τον Αρχάγγελο Σακάκι και την υψηλή του ακολουθία από ιερά άτομα που στους αρχαϊκούς χρόνους έδωσαν στην ανθρωπότητα το βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ, τους αναμένουν στην μελλοντική μεγάλη κοσμική μέρα, απερίγραπτες πικρίες, τρομακτικό κάρμα, καθότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως εξ’ αίτιας του σφάλματός τους αυτή η ανθρωπότητα έχασε την ευτυχία της και έγινε τερατώδης. Ας με συγχωρήσουν οι άγιοι Θεοί για αυτήν μου την δήλωση, άλλα τα γεγονότα είναι γεγονότα και πρέπει να υποτασσόμαστε στα γεγονότα ότι και αν κοστίσει.

Ευτυχώς, αγαπητοί μου φίλοι, η δικαιοσύνη και η ευσπλαχνία είναι οι δύο κύριες κολώνες της Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας.

Η δικαιοσύνη χωρίς ευσπλαχνία είναι τυραννία, η ευσπλαχνία χωρίς δικαιοσύνη είναι επιείκεια, αρέσκεια προς το έγκλημα. Σε αυτόν τον κόσμο των δυστυχιών στον όποιο βρισκόμαστε, γίνεται αναγκαίο να μάθουμε να χειριζόμαστε τις ίδιες μας τις διαπραγματεύσεις για να ξανα-κατευθύνουμε το σκάφος της ύπαρξης μέσω των διαφόρων σκαλοπατιών της ζωής.

Το Κάρμα είναι διαπραγματεύσιμο, και αυτό είναι κάτι που μπορεί να εκπλήξει πάρα πολύ τους οπαδούς των διαφόρων ορθόδοξων σχολών.

Βεβαίως, μερικοί ψευδο-εσωτεριστές και ψευδο-αποκρυφιστές έγιναν υπερβολικά απαισιόδοξοι σε σχέση με τον νόμο της δράσης και της συνέπειας· υποθέτουν λανθασμένα πως αυτός αναπτύσσεται με μηχανικό τρόπο, αυτόματο και σκληρό.

Οι πολυμαθείς πιστεύουν πως δεν είναι δυνατόν να μεταβάλλουμε τον νόμο· λυπούμαι πολύ ειλικρινά διότι πρέπει να διαφωνήσω με αυτόν τον τρόπο σκέψης.

Εάν ο νόμος της δράσης και συνέπειας, εάν η Νέμεση της ύπαρξης δεν ήταν διαπραγματεύσιμη, τότε που θα ήταν η Θεία ευσπλαχνία; Ειλικρινά δεν μπορώ να δεχθώ σκληρότητα στην Θεϊκότητα. Το Πραγματικό, εκείνο που είναι όλο τελειότητα, αυτό που έχει διάφορα ονόματα, τέτοια όπως ΤΑΟ, ΑΟΜ, ΙΝΡΙ, ΣΕΙΝ, ΑΛΑ, ΒΡΑΧΜΑ, ΘΕΟΣ, ή καλύτερα θα έλεγα ΘΕΟΙ κτλ με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε να είναι κάτι χωρίς ευσπλαχνία, σκληρό, τυραννικό κτλ· για όλα αυτά επαναλαμβάνω με εμφατικό τρόπο, πως το Κάρμα είναι διαπραγματεύσιμο.

Όταν ένας κατώτερος νόμος υπερβαίνεται από έναν ανώτερο νόμο, ο ανώτερος νόμος καθαρίζει τον κατώτερο νόμο.

Πράξε καλά έργα για να πληρώσεις τις οφειλές σου. Τον λέοντα του νόμου τον πολεμάμε με την ζυγαριά.

Όποιος έχει με τι να πληρώσει, πληρώνει και διεκπεραιώνει τις διαπραγματεύσεις του, όποιος δεν έχει με τι να πληρώσει, θα πληρώσει με τον πόνο.

Εάν στον ένα δίσκο της κοσμικής ζυγαριάς, θέσουμε τα καλά έργα και στο άλλο τα κακά, είναι φανερό πως το Κάρμα θα εξαρτηθεί από το βάρος στην ζυγαριά.

Εάν βαρύνει περισσότερο ο δίσκος των κακών πράξεων, το αποτέλεσμα θα είναι οι πίκρες· δίχως άλλο, είναι δυνατόν να αυξήσουμε το βάρος των καλών πράξεων στον δίσκο της βελόνης της ζυγαριάς, και με αυτόν τον τρόπο ακυρώνουμε Κάρμα χωρίς την ανάγκη να υποφέρουμε.

Όλα όσα χρειαζόμαστε είναι να κάνουμε καλά έργα για να αυξήσουμε το βάρος στον δίσκο των καλών πράξεων.

Τώρα θα κατανοήσετε εσείς καλοί μου φίλοι, το πόσο υπέροχο είναι το να κάνει κανείς το καλό. Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η ορθή σκέψη, η ορθή αίσθηση και η ορθή δράση είναι το καλύτερο από τις διαπραγματεύσεις.

Ποτέ δεν πρέπει να παραπονούμαστε ενάντια στο Κάρμα. Το σημαντικό είναι να ξέρουμε να το διαπραγματευόμαστε.

Δυστυχώς, το μόνο που σκέπτονται οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε μία μεγάλη πίκρα είναι να πλένουν τα χέρια τους όπως ο Πιλάτος, να λένε πως δεν έχουν κάνει τίποτε το κακό, πως δεν είναι ένοχοι, πως είναι δίκαιες ψυχές κτλ.

Εγώ λέω σε αυτούς που βρίσκονται στην αθλιότητα, να αναθεωρήσουν την συμπεριφορά τους, να κρίνουν τον εαυτόν τους, να καθίσουν ακόμη και αν είναι για μια στιγμή στον πάγκο των κατηγορουμένων, ώστε μετά από μία συνοπτική ανάλυση του εαυτού τους θα μεταβάλλουν την συμπεριφορά τους. Εάν αυτοί που βρίσκονται χωρίς εργασία, μεταβάλλονταν σε αγνούς, απεριόριστα φιλάνθρωπους ήρεμους, εξυπηρετικούς εκατό τοις εκατό, είναι φανερό πως θα μετέβαλλαν ριζικά την αίτια που το προκάλεσε, διότι όπως ήδη είπαμε, δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία ούτε αιτία χωρίς αποτέλεσμα.

Δεν είναι δυνατόν να μεταβάλλουμε ένα αποτέλεσμα εάν προηγουμένως δεν έχει αλλαχθεί ριζικά η αίτια που το προκάλεσε, διότι όπως ήδη είπαμε δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία ούτε αιτία χωρίς αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η αθλιότητα έχει τις αιτίες της στα μεθύσια, σιχαμερή λαγνεία, στην βία, στις μοιχείες, στην ασωτία, στην φιλαργυρία κτλ.

Δεν είναι δυνατόν κάποιος να βρίσκεται στην αθλιότητα όταν ο Πατέρας που είναι στο κρυφό βρίσκεται παρών εδώ και τώρα. Θέλω να το εικονογραφήσω αυτό με μία αφήγηση.

Σε μια συγκεκριμένη περίπτωση το Πραγματικό Εσωτερικό μου Είναι, η Αθάνατη Μονάδα μου, με έβγαλε από το φυσικό μου κορμί για να μου δώσει οδηγίες όσον αφορά ένα καθορισμένο μαθητή. Αφού ολοκληρώθηκαν αυτές δεν δυσκολεύτηκα να απευθυνθώ στον Εσωτερικό μου κύριο, με τα ακόλουθα λόγια:

«Είμαι κουρασμένος με το να έχω σώμα· αυτό που επιθυμώ είναι να αποσαρκωθώ».

Αυτές τις στιγμές ο Κύριος των τελειοτήτων, ο εσωτερικός μου Θεός απάντησε με φωνή επίσημη:

«Γιατί παραιτείσαι; Σου έχω δώσει ψωμί, στέγη και καταφύγιο και ακόμη παραπονείσαι;

Θυμάσαι τις τελευταίες ήμερες της περασμένης σου ύπαρξης; Περπατούσες στους δρόμους του Μεξικού, ξυπόλητος, με το κουστούμι σκισμένο, γέρος, άρρωστος και στην πιο τρομακτική αθλιότητα.

Και πως έφθασες να πεθάνεις; σε μία βρωμερή παράγκα. Τότε εγώ ήμουν απών».

Εκείνες τις στιγμές έλαμπε το πρόσωπο του Κυρίου, στα γαλανά του μάτια αντανακλούσε ο απέραντος ουρανός, ο άσπρος μανδύας της δόξας έφθανε μέχρι τα πόδια του, τα πάντα σε Αυτόν ήταν τελειότητα.

«Κύριε (του είπα), έχω έρθει για να φιλήσω το χέρι σου, να λάβω την ευλογία σου».

Ο λατρευτός με ευλόγησε και φίλησα την δεξιάν του.

Μετά που επέστρεψα στο φυσικό κορμί μπήκα σε διαλογισμό· βεβαίως αγαπητοί μου αδελφοί, όταν το παιδί βαδίζει άσκημα, ο Πατέρας απουσιάζει και τότε εκείνο πέφτει σε δυστυχία.

Πιστεύω πως τώρα θα καταλάβετε καλύτερα αγαπητοί μου φίλοι, αυτό που είναι η αθλιότητα, γιατί έρχεται, πως έρχεται.

Ο Πατέρας που είναι στο κρυφό, έχει αρκετή δύναμη για να μας δώσει και για να μας στερήσει επίσης. Μακάριος ο άνθρωπος τον όποιο τιμωρεί ο Θεός.

Το Κάρμα είναι μία ιατρική που μας εφαρμόζεται για το ίδιο μας το καλό· δυστυχώς, οι άνθρωποι αντί να υποκλιθούν με σεβασμό εμπρός στον αιώνιο ζωντανό Θεό, παραπονιούνται, βλασφημούν, δικαιολογούν τους εαυτούς των, αυτο-συγχωρούνται βλακωδώς και πλένουν τα χέρια τους όπως ο Πιλάτος. Με τέτοια παράπονα δεν μεταβάλλεται το Κάρμα, αντιθέτως μετατρέπεται σε πιο σκληρό και αυστηρό.

Επικαλούμαστε την πίστη του συζύγου όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε μοιχεύσει σε αυτήν ή σε προηγούμενες ζωές.

Ζητούμε αγάπη όταν εμείς ήμασταν ανοικτίρμονες και σκληροί. Εκλιπαρούμε κατανόηση όταν ποτέ δεν ξέραμε να καταλάβουμε κανένα, όταν ποτέ δεν μάθαμε να βλέπουμε την άποψη των άλλων.

Επιθυμούμε απέραντες ευτυχίες όταν εμείς ήμασταν πάντα η πηγή πολλών δυστυχιών.

Θα επιθυμούσαμε να γεννηθούμε σε ένα πολύ ωραίο σπίτι και με πολλές ανέσεις, όταν δεν ξέραμε σε περασμένες μας υπάρξεις, να προσφέρουμε στα παιδιά μας σπίτι και ομορφιά.

Παραπονούμαστε εναντίον αυτών που μας προσβάλλουν, όταν πάντα προσβάλλαμε όλους όσους μας περιέβαλαν.

Θέλουμε από τα παιδιά μας να μας υπακούουν όταν ποτέ δεν μάθαμε να υπακούμε τους γονείς μας.

Μας ενοχλεί τρομερά η δυσφήμιση, όταν εμείς υπήρξαμε πάντοτε δυσφημιστές και γεμίζαμε τον κόσμο με δυστυχία.

Μας ενοχλεί το κουτσομπολιό. Δεν θέλουμε κανένας να μουρμουρίζει για μας και δίχως άλλο, πάντα προχωρούσαμε σε κουτσομπολιά και μουρμουρίσματα, μιλώντας άσχημα για τον πλησίον, κάνοντας δύσκολη την ζωή των υπολοίπων. Δηλαδή, πάντα απαιτούμε αυτό που δεν έχουμε δώσει· σε όλες τις προηγούμενες ζωές μας υπήρξαμε μοχθηροί και μας αξίζει το χειρότερο, αλλά εμείς υποθέτουμε πως πρέπει να μας δοθεί το καλύτερο.

Οι άρρωστοι αντί να φροντίζουν τόσο για τον εαυτό τους θα έπρεπε να εργάζονται για τους υπόλοιπους, να κάνουν φιλανθρωπικά έργα, να προσπαθούν να θεραπεύουν τους άλλους, να παρηγορούν τους θλιμμένους, να πηγαίνουν στον γιατρό αυτούς που δεν έχουν να τον πληρώσουν, να δωρίζουν φάρμακα κτλ, και έτσι θα ακύρωναν το Κάρμα τους και θα θεραπεύονταν ολοκληρωτικά.

Όποιοι υποφέρουν στα σπίτια τους θα έπρεπε να πολλαπλασιάσουν την ταπεινότητα τους, την υπομονή και την γαλήνη τους. να μην απαντούν με άσχημα λόγια να μην τυραννούν τον πλησίον τους, να μην ενοχλούν αυτούς που τους ενοχλούν, να ξέρουν να συγχωρούν τα αλλότρια ελαττώματα με μία υπομονή πολλαπλασιασμένη έως το άπειρο. Έτσι θα ακύρωναν το Κάρμα τους και θα γίνονταν καλύτεροι.

Δυστυχώς αγαπητοί μου φίλοι, αυτό το Εγώ που ο καθένας φέρει μέσα του, κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέμε εδώ· γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ επείγον, μη αναβλητέο, μη καθυστερητέο, να ελαττώσουμε το «Εγώ ο ίδιος» σε κοσμική σκόνη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σεβάσμιε Δάσκαλε, με το να κατορθώσουν τα διανοητικά ανθρωποειδή να μετατραπούν σε αθώα στοιχειώδη, θεωρείτε εσείς εκτελεσμένη την αποστολή σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα δώσω απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Πολλοί προφήτες, μεγάλοι Αβατάρες και Δάσκαλοι πάλεψαν τους παλιούς καιρούς ενάντια στις κακές συνέπειες του βδελυρού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ. Αυτό είναι μία αποστολή της λαϊκής τάξεως, της όποιας σκοπός είναι να κάνουν την ανθρωπότητα να επιστρέφει μέχρι την ολική αθωότητα.

Αυτοί οι άγιοι, τους αρχαίους καιρούς, είχαν επίσης τους εσωτεριστικούς των κύκλους για τους ανθρώπους της ευθείας γραμμής, για εκείνους που σε όλες τις εποχές ποθούσαν την μαεστρία.

Δείτε λοιπόν φίλοι, τους δύο κύκλους, τον εξωτερικό ή κοινό και τον εσωτεριστικό ή κρυφό. Δεν περιττεύει το να σας θυμίσω πως οι μεγάλες θρησκείες της εξομολόγησης συμπληρώνουν επακριβώς αυτές τις δύο ανάγκες.

Κάθε θρησκεία της εξομολόγησης εξυπηρετεί τα πλήθη και τους μυημένους. Πιστεύω πως τώρα έχετε κατανοήσει εντελώς το νόημα της αποστολής μου, πάνω στο πρόσωπο αυτού του θλιμμένου κόσμου στον όποιο ζούμε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. Όλες οι θλίψεις που έχει κάποιος οποιουδήποτε τύπου και αν είναι μπορούν να αποδοθούν στο ότι ο Πατέρας είναι απών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, υπάρχουν οι ηθελημένες θλίψεις και οι μη ηθελημένες. Οι πρώτες διαδικάζονται σε εκείνους που ακολουθούν το ευθύ μονοπάτι, τον ηλιακό δρόμο· οι δεύτερες είναι αποτέλεσμα του ίδιου μας του Κάρμα. Είναι, φανερό πως όταν το παιδί βαδίζει άσχημα, ο Πατέρας απουσιάζει και η συνέπεια είναι ο πόνος.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σχετικά με την Νέμεση ή Κάρμα. Είναι δυνατόν οποιαδήποτε θλίψη να μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμη ενώπιον των κυρίων του Κάρμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εκτιμητοί φίλοι, θέλω να καταλάβετε πως όταν αυτό ή εκείνο το Κάρμα βρίσκεται πια ολοκληρωτικά εκτυλισσόμενο ή αναπτυσσόμενο, πρέπει να φθάσει έως το τέλος αναπόφευκτα.

Αυτό σημαίνει πως είναι δυνατόν να αλλάξουμε ριζικά το Κάρμα, μόνο όταν η μετάνοια είναι ολοκληρωτική και όταν κάθε δυνατότητα να επαναλάβουμε το σφάλμα που το παρήγαγε, έχει εξαφανιστεί ριζικά.

Το σκληρό Κάρμα φθάνοντας στο τέλος του είναι πάντα καταστροφικό, δεν είναι διαπραγματεύσιμα όλα τα Κάρμα.

Είναι καλό να ξέρετε επίσης πως όταν έχουμε εξαλείψει ριζικά το Εγώ, η δυνατότητα να παρανομήσουμε εκμηδενίζεται και κατά συνέπεια το Κάρμα μπορεί να συγχωρεθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25

Η ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Διακεκριμένοι φίλοι, σήμερα 19 Μαρτίου 1973, ενδέκατος χρόνος του Υδροχόου, μαζευτήκαμε για να τελειώσουμε αυτές τις ομιλίες, που αναντίρρητα θα πρέπει να δημοσιευθούν στην μορφή βιβλίου για το καλό της Μεγάλης Αιτίας.

Τελειώνοντας, θέλω να δώσω έμφαση στην αναγκαιότητα να δοκιμάζετε με απευθείας τρόπο όλα όσα έχουμε εξηγήσει.

Η εμπειρία του πραγματικού, είναι θεμελιώδης, οριστική για την δημιουργική κατανόηση.

Έφθασε η ώρα να εννοήσετε με πλήρη διαύγεια, πως οπωσδήποτε κατέχουμε έναν οριστικό ψυχολογικό παράγοντα, μέσω του όποιου είναι δυνατόν να διαπιστώσετε αυτό που έχουμε πει σε όλες μας τις συγκεντρώσεις.

Θέλω να αναφερθώ με μεγάλη επισημότητα στην ίδια την βάση της ψυχικής μας οργάνωσης σε αυτό το στοιχείο που ακόμα δεν έχει χαθεί: την Ουσία.

Είναι αναμφίβολο πως στην ίδια, στην Ουσία, βρίσκεται ο Βούδας, η διδασκαλία, η θρησκεία και η σοφία.

Συνθέτοντας μπορούμε να βεβαιώσουμε πως στην Ουσία, στην συνείδηση, βρίσκονται αποθηκευμένα τα απαραίτητα δεδομένα για την αναγέννηση, την εσωτερική αυτοπραγμάτωση και την πλήρη βίωση όλων όσων έχουμε πει σε αυτές τις συγκεντρώσεις.

Αυτό σημαίνει πως εάν σε αυτό το πρωταρχικό στοιχείο, κύρια βάση όλης της ψυχικής μας οργάνωσης, βρίσκονται οι βασικές αρχές της αναγέννησης, προφανώς το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να καταστρέψουμε, να εκμηδενίσουμε, αυτήν την δεύτερη φύση του τύπου Κόλασης μέσα στην οποία βρίσκεται φυλακισμένη η Ουσία.

Καταλήγει απτό και προφανές πως απομποτιλιάροντας την Ουσία, ελευθερούμενη η ίδια, αφυπνίζεται ριζικά.

Τα πλεονεκτήματα που το αναφερθέν γεγονός μπορεί να μας προσφέρει πραγματικά όπως βλέπετε, είναι πολλαπλά.

Το πρώτο από αυτά τα πλεονεκτήματα είναι αφ’ εαυτού υπέροχο, διότι έχει την ικανότητα να μας προσανατολίζει βασικά, οδηγώντας τα βήματά μας σοφά από το Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού που πρέπει να μας οδηγήσει μέχρι την τελική απελευθέρωση.

Το δεύτερο από αυτά τα προτερήματα, μας οδηγεί από το μονοπάτι των διαφόρων απ’ ευθείας εμπειριών, μέχρι της ολικής διαπίστωσης όλων και κάθε μιας από τις διαβεβαιώσεις που έχουμε κάνει σε αυτές τις ομιλίες.

Ολοκληρωτική διαφώτιση, φωτεινή ζωντάνια, πρακτική επιβεβαίωση, είναι το Modus Operanti της απομποτιλιαρισμένης Ουσίας, αφυπνισμένης, αυτοσυνειδητής.

Πλήρης εκμηδένιση όλων των ανεπιθύμητων στοιχείων που αποτελούν το «εμένα τον ίδιο», το «εσένα τον ίδιο» είναι έξω από κάθε αμφιβολία, μη αναβλητέα, μη καθυστερητέα.

Χρειαζόμαστε να μάθουμε να διευθύνουμε ηθελημένα όλες τις λειτουργίες του ψυχισμού μας. Δεν είναι καλό να συνεχίζουμε μετατρεμένοι σε σκλάβους, οφείλουμε να γίνουμε αφέντες και κύριοι του εαυτού μας.

Καθ’ όν χρόνο τα ανεπιθύμητα στοιχεία εξαφανίζονται, η Ουσία αφυπνίζεται.

Δίχως άλλο χρειαζόμαστε να γίνουμε σοβαροί, διότι μέχρι σήμερα δεν ήμασταν άνθρωποι σοβαροί· ο κάθε ένας από εμάς τωρινά δεν είναι παρά ένα ξύλο μέσα στα αγριεμένα κύματα της θάλασσας της ύπαρξης.

Επαναλαμβάνω: Χρειαζόμαστε να γίνουμε σοβαροί· αυτή η βεβαίωση εμπλέκει τρομαχτική επαγρύπνηση από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό.

Θυμηθείτε αυτό που ήδη έχουμε πει σε περασμένες ομιλίες: σε σχέση προς τους όμοιους μας, τα ελαττώματα που φέρουμε κρυμμένα ανθίζουν αυθόρμητα και Εάν είμαστε επάγρυπνοι και προσεχτικοί σαν φρουροί κατά την εποχή του πολέμου, τότε τα ανακαλύπτουμε.

Σε κάθε αυτοανακάλυψη υπάρχει επίσης αυτοαποκάλυψη. Ελάττωμα ανακαλυφθέν πρέπει να αναλύεται αυστηρά, να μελετάται σε όλα τα επίπεδα του νου και να γίνεται ολοκληρωτικά κατανοητό μέσω των διαφόρων διαδικασιών του εσωτερικού βαθύ διαλογισμού.

Λίγο πιο αργά και αφού έχουμε εννοήσει ολοκληρωτικά το ελάττωμα που έχουμε αναλύσει, έρχονται οι παρακλήσεις στην Ντέβι Κουνταλίνη, την ιδιαίτερη κοσμική θεϊκή Μητέρα μας, με σκοπό ώστε αυτή να εξαλείφει και να διαλύσει το εν λόγω ελάττωμα.

Η εργασία είναι πολύ βαθειά αξιότιμοι αδελφοί, τρομαχτικά σοβαρή, αρκετά βαθειά. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να εξαλείφουμε, να εκριζώσουμε από τον ψυχισμό μας πολλά ανεπιθύμητα στοιχεία, παρανθρώπινα, καταχθόνια, μέσα στα όποια βρίσκεται φυλακισμένη η Ουσία.

Καθώς η συνείδηση προχωρεί αφυπνιζόμενη, οι δυνατότητες της απευθείας εμπειρίας γίνονται κάθε φορά πιο λαμπρές και συνεχείς.

Πριν απ’ όλα αγαπητοί φίλοι, θέλω να μάθετε να χειρίζεστε πρακτικά τις διάφορες αναλαμπές της αφυπνισμένης συνείδησης.

Στην πρακτική ζωή μπορούμε να παρατηρήσουμε προσεχτικά, το συγκεκριμένο γεγονός πως όλοι οι άνθρωποι, ζουν με την συνείδηση κοιμισμένη.

Αυτές τις στιγμές μου έρχονται στην μνήμη οι αναμνήσεις από κάτι το ασύνηθες.

Πριν περίπου 17 ή 18 χρόνια, ευρισκόμενος σε μία αγορά της Ομοσπονδιακής Παροικίας, με την σύζυγο μου ιέρεια Λιτελάντες, σε στιγμές κατά τις οποίες ζητήσαμε ένα ρολόι που εκείνη είχε παραγγείλει να διορθώσουν σε ένα ωρολογοποιείο, ξαφνικά ταρακουνηθήκαμε από μια βίαιη έκρηξη δυναμίτιδος.

Η Λιτελάντες τρομοκρατημένη, μου ζήτησε να επιστρέψουμε στο σπίτι αμέσως. Είναι φανερό πως η απάντηση μου, ήταν ειλικρινά αρνητική με κανένα τρόπο δεν ήθελα να εκθέσω τις ζωές μας σε μία δεύτερη έκρηξη που ήξερα ότι θα συνέβαινε.

Ανώφελες ήταν οι ικεσίες της.... σε εκείνες τις στιγμές ήχησαν οι σειρήνες και οι καμπάνες αυτών που καταπίνουν καπνό ή πυροσβεστών.

Εκείνοι οι ταπεινοί και μάρτυρες υπηρέτες της ανθρωπότητας, έσπευσαν στο μέρος των εκρήξεων... Από όλους αυτούς τους πυροσβέστες που μόλις μπήκαν στο θέατρο των γεγονότων δεν θα σωθεί κανείς, θα πεθάνουν. Αυτά ήταν τα λόγια μου, η Λιτελάντες τρομοκρατημένη έμεινε σιωπηλή.

Στιγμές κατόπιν, μία δεύτερη έκρηξη έκανε την πόλη του Μεξικού να τρέμει φοβερά.

Το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος όλων αυτών των ταπεινών υπηρετών· διαλύθηκαν αυτομάτως, διότι δεν βρέθηκαν ούτε τα πτώματά τους, μόνο βρέθηκε κάπου η μπότα ενός λοχία.

Εγώ ειλικρινά έμεινα έκπληκτος για τον βαθμό ασυνειδησίας στην όποια βρισκόντουσαν αυτοί οι πυροσβέστες. Εάν αυτοί βρίσκονταν σε κατάσταση αφύπνισης, με κανέναν τρόπο δεν θα είχαν πεθάνει.

Ακόμα θυμάμαι το απεγνωσμένο κλάμα των γυναικών που έφευγαν τρέχοντας από εκείνη την αγορά και των μικρών παιδιών τα όποια τρομοκρατημένα αρπάζονταν από τις φούστες των μανάδων τους.

Εάν δεν ήμουν αφυπνισμένος, προφανώς θα είχα πεθάνει, διότι στο μέρος από το όποιο έπρεπε, να πάρω το λεωφορείο, τόσο απαραίτητο για να επιστρέψω στο σπίτι, πέθαναν εκατοντάδες ατόμων.

Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τα τόσα και τόσα πτώματα, τα όποια πεταμένα πάνω στο πεζοδρόμιο του δρόμου, κείτονταν σκεπασμένα από χαρτιά περιοδικών.

Αναντίρρητα αυτά τα θύματα οφείλονταν στην περιέργεια· επρόκειτο για περίεργους, ασυνείδητα άτομα, κοιμισμένα, που μετά από την πρώτη έκρηξη είχαν τρέξει στο σημείο των γεγονότων, για να ατενίσουν το θέαμα.

Εάν αυτά τα άτομα ήταν αφυπνισμένα, ποτέ δεν θα είχαν σπεύσει σαν περίεργοι στο μέρος των γεγονότων. Δυστυχώς κοιμόντουσαν βαθύτατα έτσι έγινε το πως βρήκαν τον θάνατο.

Όταν επιστρέφαμε στο σπίτι, το όποιο βρίσκεται στην συνοικία Σαλίγκαρος, οι γείτονες μας ήταν τρομοκρατημένοι, υπέθεσαν πως είχαμε πεθάνει. Βεβαίως εξεπλάγησαν που παρ’ όλο το ότι ήμασταν τόσο κοντά στο μέρος της καταστροφής, πάλι μπορέσαμε να επιστρέφουμε ζωντανοί. Ιδού το πλεονέκτημα να είσαι αφυπνισμένος.

Πρέπει να ξυπνήσετε φίλοι και να μάθετε να ζείτε επάγρυπνοι από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή.

Είναι μη αναβλητέο να διαιρείτε πάντα την προσοχή σε τρία μέρη! Πρώτον υποκείμενο. Δεύτερο αντικείμενο, Τρίτον τόπος.

Υποκείμενο, να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να αυτοφυλαγόμαστε σε κάθε δευτερόλεπτο, σε κάθε λεπτό. Αυτό περιπλέκει την κατάσταση επαγρύπνησης σε σχέση με τις σκέψεις μας, χειρονομίες, δράσεις, συγκινήσεις, συνήθειες, λόγια κτλ.

Αντικείμενο, λεπτομερή παρατήρηση όλων εκείνων των αντικειμένων ή αντιπροσωπειών που μέσω των αισθήσεων φθάνουν στον νου.

Να μην ταυτιζόμαστε ποτέ με τα πράγματα, διότι έτσι είναι πως πέφτει κανείς στην γοητεία και στον ύπνο της συνείδησης.

Τόπος, καθημερινή παρατήρηση του σπιτιού μας, της κρεβατοκάμαράς μας, σαν να ήταν κάτι καινούργιο· να ρωτάμε καθημερινά τον εαυτό μας: Γιατί έχω έρθει εγώ σε αυτό το μέρος; Σε αυτήν την αγορά; Σε αυτό το γραφείο; Σε αυτόν τον ναό; κτλ.

Αυτές οι τρεις απόψεις της διαίρεσης της προσοχής, με κανέναν τρόπο δεν αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο, ούτε κάτι διαφορετικό από την διαδικασία της διάλυσης του Εγώ.

Ασυζητητί χρειαζόμαστε να αυτομελετηθούμε, να αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, εάν στην πραγματικότητα επιθυμούμε να ανακαλύψουμε τα ίδια μας τα ψυχολογικά ελαττώματα, διότι όπως ήδη είπαμε σε σχέση με τους όμοιους μας, τα κρυμμένα ελαττώματα ανθίζουν αυθόρμητα, φυσιολογικά.

Δεν πρόκειται απλώς να αυτοπαρατηρούμε τα βήματα που κάνουμε, ούτε το σχήμα του σώματος κτλ. Το φύλαγμα πάνω στον εαυτό μας εμπλέκει την σιωπηλή και ήρεμη μελέτη όλων των εσωτερικών μας ψυχολογικών διαδικασιών, συγκινήσεων, παθών, σκέψεων, λόγων κτλ.

Η παρατήρηση των πραγμάτων χωρίς ταυτοποίηση, μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τις διαδικασίες της απληστίας, την προσκόλληση, την φιλοδοξία κτλ.

Είναι μη αναιρετέο ότι σε έναν πλεονέκτη, θα του κοστίσει πολύ δουλειά να μην ταυτιστεί, με ένα δακτυλίδι από διαμάντια ή μερικά χαρτονομίσματα κτλ.

Η παρατήρηση όσον αφορά τις τοποθεσίες, θα μας επιτρέπει να γνωρίσουμε μέχρι που φθάνουν οι προσκολλήσεις μας και οι γοητείες σε σχέση με τα διάφορα μέρη.

Είναι λοιπόν αυτό το τριπλό παιχνίδι της προσοχής, μία άσκηση πλήρης για να αυτοανακαλυφθούμε και να αφυπνίσουμε συνείδηση.

Εγώ ήμουν ακόμη πολύ νέος, ένας άγουρος έφηβος, όταν άκουσα με ενστικτώδη τρόπο την θαυμάσια άσκηση που αναφέρεται εδώ.

Τις στιγμές κατά τις όποιες συνομιλώ μαζί σας αυτό, μου έρχονται στην μνήμη δύο ειδικές περιπτώσεις που θα σας διηγηθώ: πρώτον, μία νύχτα από τις τόσες, περνούσα τις πόρτες ενός θαυμάσιου κτιρίου, σιωπηλός πέρασα από έναν ωραίο κήπο, μέχρι που έφθασα σε μία πολυτελή αίθουσα, κινούμενος από μία εσωτερική παρόρμηση, πέρασα λίγο πιο πέρα και εισχώρησα με τόλμη σε ένα δικηγορικό γραφείο. Μπρος στο γραφείο βρήκα καθισμένη μία κυρία μετρίου αναστήματος, με ασπρόμαλλο κεφάλι, πρόσωπο ωχρό, χείλη λεπτά και ρωμαϊκή μύτη.

Εκείνη η κυρία ήταν σεβαστής εμφάνισης και μέσου αναστήματος, το σώμα της δεν ήταν πολύ λεπτό, αλλά ούτε πολύ χοντρό. Το βλέμμα της έμοιαζε μάλλον μελαγχολικό και ήρεμο.

Με φωνή γλυκεία και ευπροσήγορη, η κυρία με κάλεσε να πάρω θέση μπροστά στο γραφείο. Σε αυτές τις στιγμές κάτι το ασυνήθιστο συμβαίνει: βλέπω επάνω στο γραφείο δύο πεταλούδες από γυαλί που είχαν δική τους ζωή, κουνούσαν τα φτερά τους, ανάπνεαν, κοίταζαν κτλ.

Η περίπτωση σίγουρα μου φαινόταν αρκετά εξωτική και παράξενη. Δύο πεταλούδες από γυαλί και με δική τους ζωή;

Συνηθισμένος καθώς ήμουν να διαιρώ την προσοχή σε τρία μέρη. Πρώτα δεν ξέχασα τον εαυτό μου. Δεύτερον, δεν ταυτίστηκα με εκείνες τις πεταλούδες από γυαλί. Τρίτον παρατήρησα με προσοχή το μέρος.

Ατενίζοντας αυτά τα γυάλινα ζώα είπα στον εαυτό μου:

Αυτό δεν μπορεί να είναι ένα φαινόμενο του φυσικού κόσμου, διότι στην τρισδιάστατη περιοχή του Ευκλείδη, ποτέ δεν γνώρισα πεταλούδες γυάλινες με δική τους ζωή. Αναμφισβήτητα αυτό μπορεί να είναι ένα φαινόμενο του αστρικού κόσμου.

Κοίταξα μετά γύρω μου και έκαμα τις έξης ερωτήσεις: γιατί βρίσκομαι σε αυτό το μέρος; Γιατί έχω έρθει εδώ; Τι κάνω εδώ;

Απευθυνόμενος μετά προς την κυρία, της μίλησα με τον έξης τρόπο: Κυρία επιτρέψατε μου να βγω ένα λεπτό στον κήπο και μετά θα επιστρέψω. Η κυρία συγκατένευσε με μία κίνηση του κεφαλιού και εγκατέλειψα για μια στιγμή εκείνο το γραφείο.

Έξω πλέον στον κήπο, έδωσα ένα παρατεταμένο πηδηματάκι, με τον σκοπό να αιωρηθώ στο γύρω περιβάλλον· ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν διαπίστωσα από μόνος μου πως πραγματικά βρισκόμουν έξω από το φυσικό σώμα. Τότε κατάλαβα πως ήμουν στο αστρικό.

Εκείνες τις στιγμές θυμήθηκα πως είχε περάσει πολύς χρόνος, μερικές ώρες, που είχα εγκαταλείψει το φυσικό μου σώμα και πως αυτό αναντίρρητα, βρισκόταν τώρα αναπαυόμενο στο κρεβάτι του.

Αφού έγινε η συγκεκριμένη επαλήθευση επέστρεψα στο γραφείο όπου με περίμενε η κυρία. Τότε θέλησα να την πείσω πως βρισκόταν έξω από το φυσικό σώμα: Κυρία, τις είπα, εσείς και εγώ βρισκόμαστε έξω από το φυσικό σώμα, θέλω να θυμηθείτε πως πριν από μερικές ώρες ξαπλώσατε να κοιμηθείτε στο κρεβάτι και τώρα βρίσκεστε εδώ συζητώντας μαζί μου έξω από το φυσικό σας σώμα διότι είναι γνωστό πως όταν το σώμα κοιμάται, η συνείδηση, η Ουσία, δυστυχώς χωμένη μέσα στο Εγώ, πηγαίνει έξω από το σωματικό όχημα.

Αφού ειπώθηκαν όλα αυτά τα λόγια, η κυρία με κοίταξε με μάτια υπνοβάτη, άλλα δεν κατάλαβε· εγώ κατάλαβα πως εκείνη η κυρία είχε κοιμισμένη συνείδηση... μη θέλοντας να επιμένω άλλο, την αποχαιρέτησα και εγκατέλειψα το μέρος.

Μετά κατευθύνθηκα προς την Καλιφόρνια, με τον σκοπό να παραγματοποιήσω ορισμένες σημαντικές έρευνες. Στον δρόμο συνάντησα έναν αποσαρκωμένο, που στην ζωή ήταν μεταφορέας βαρέων φορτίων σε λαϊκές αγορές· ο δυστυχής φέροντας στους ώμους του ένα τεράστιο δέμα, φαινόταν να υποφέρει απερίγραπτα... Πλησιάζοντας τον μακαρίτη του είπα:

Φίλε μου, τι σας συμβαίνει; Γιατί μεταφέρετε πάνω στους πονεμένους ώμους σας αυτό το τόσο βαρύ δέμα; Ο άτυχος κοιτάζοντάς με με μάτια υπνοβάτη μου απάντησε: εργάζομαι.

Άλλα κύριε, επέμεινα, εσείς ήδη έχετε πεθάνει πριν από πολύ καιρό, αυτό που φέρνετε στους ώμους σας δεν είναι παρά μία διανοητική μορφή, εγκατελείψτε το...

Τα πάντα υπήρξαν ανώφελα, εκείνος ο φτωχός νεκρός δεν με κατάλαβε είχε την συνείδηση του αρκετά κοιμισμένη, θέλοντας να τον βοηθήσω αιωρήθηκα γύρω από αυτόν στο τριγύρω περιβάλλον με τον σκοπό να τον ταράξω, να τον κάνω να καταλάβει πως κάτι σπάνιο συνέβαινε στην ύπαρξη του, να τον κάνω να γνωρίσει κατά κάποιο τρόπο πως ήταν νεκρός κτλ, αλλά τα πάντα υπήρξαν ανώφελα.

Μεταγενέστερα, αφού έγιναν οι ακριβείς έρευνες, επέστρεψα στο φυσικό μου όχημα που αναπαυόταν κοιμώμενο στο κρεβάτι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θέλετε να πείτε πως δεν υπάρχει δυνατότητα για απευθείας εμπειρία, έτσι όπως το έχετε εκθέσει στις ομιλίες σας, χωρίς την διάλυση τον ψυχολογικών ελαττωμάτων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα απαντήσω λεπτομερώς αυτήν την ερώτηση που προέρχεται από το ακροατήριο. Κύριε, φίλοι, κυρίες που με ακούτε, η απευθείας εμπειρία βρίσκεται συσχετισμένη με τα ποσοστά της αφυπνισμένης συνείδησης.

Φυσιολογικά οι άνθρωποι· κατέχουν μόνο ένα 3% αφυπνισμένης συνείδησης και ένα 97% υποσυνείδησης ή κοιμισμένης συνείδησης.

Αναντίρρητα, όταν φθάνει κανείς να κατέχει ένα 4% ή ένα 5% αφυπνισμένης συνείδησης, αρχίζουν οι πρώτες λάμψεις της αφυπνισμένης συνείδησης.

Να διακρίνετε μεταξύ των λάμψεων και ολικής πλησμονής, που είναι διαφορετικά. Κάποιος που κατέχει πχ ένα 10% αφυπνισμένης συνείδησης, θα έχει κατά συνέπεια ένα μεγαλύτερο ποσοστό διαύγειας από το ποσοστό εκείνων που κατέχουν ένα 4 ή 5%.

Εν πάση περιπτώσει με το μέτρο που η Ουσία ελευθερώνεται καθώς το Εγώ αρχίζει να διαλύεται, η ικανότητα για την απευθείας έρευνα θα αυξάνει επίσης κατά τρόπο διαδοχικό και με τάξη.

Η άσκηση της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη, έτσι όπως το έχουμε εξηγήσει σε αυτήν την ομιλία, θα μας επιτρέψει να εξακριβώσουμε μέχρι κορεσμού, τον βαθμό της κεκτημένης συνείδησης.

Εδώ λοιπόν έχω δώσει διδασκαλία και μεθόδους για να αφυπνίσετε συνείδηση. Έχω δώσει το αποτελεσματικό σύστημα για να χρησιμοποιήσετε με ευφυΐα τα κεκτημένα ποσοστά της συνείδησης.

Όταν το Εγώ έχει εκμηδενισθεί ριζικά, η συνείδηση καταλήγει να αφυπνιστεί ολοκληρωτικά· με αυτές τις συνθήκες μπορούμε να κατεβούμε κατά βούληση μέσα στους κόσμους των κολάσεων, με τον σκοπό να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε και να πιάσουμε την ωμή πραγματικότητα αυτών των βυθισμένων περιοχών.

Αυτός ο τύπος ερευνών επειδή είναι τόσο προχωρημένος, μπορεί να πραγματοποιηθεί ικανοποιητικά μόνο με μία συνείδηση απόλυτα αφυπνισμένη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας μιλούσατε για δύο πλεονεκτήματα που προέρχονται από την Ουσία, όντας το πρώτο αυτό που μας προσανατολίζει να ζήσουμε κατάλληλα και το δεύτερο αυτό που μας επιτρέπει την απευθείας εμπειρία. Στην εμπειρία που είχατε στην αγορά της Ομοσπονδιακής Παροικίας που οφειλόταν σε μία τρομακτική έκρηξη, ποια από τις δύο ικανότητες της Ουσίας υπήρξε αυτή που σας επέτρεψε να σώσετε την ζωή σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ευγενή κύριε, ας μου επιτραπεί να σας πληροφορήσω πως η δεύτερη από αυτές τις ικανότητες της συνείδησης, αυτή της απ’ ευθείαν εμπειρίας, μου επέτρεψε να γνωρίσω, προκαταβολικά το γεγονός που θα συνέβαινε, το όποιο ήταν εκείνο του θανάτου των πυροσβεστών.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είναι διανοητικές προβολές και των απ’ ευθείας εμπειριών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα δώσω απάντηση σε αυτήν την νέα ερώτηση του ακροατηρίου. Ας μου επιτραπεί να σας πληροφορήσω κύριοι και κυρίες, πως οι διανοητικές προβολές είναι εντελώς υποκειμενικού χαρακτήρα, πολύ διαφορετικές οπωσδήποτε, από τις πραγματικές εμπειρίες που είναι του αντικειμενικού τύπου.

Στην πρώτη περίπτωση, ο νους προβάλλει αυτό που έχει επεξεργαστεί υποσυνείδητα, και ταυτισμένος με αυτές τις προβολές πέφτει στην γοητεία και στα ίδια τα όνειρα της ασυνειδησίας.

Στην δεύτερη περίπτωση, ο νους έχει εξαντλήσει, την διαδικασία του να σκέπτεται, δεν προβάλλει, είναι ανοιχτός προς το καινούργιο, δέχεται χωρίς ταύτιση και εν απουσία κάθε γοητείας και κάθε ονειρικής διαδικασίας.

Θα περιγράψω αυτήν την απάντηση με μία διήγηση του υπεραισθητού τύπου· ευρισκόμενος έξω από το φυσικό μου σώμα, κατά τις στιγμές που αυτό κοιμόταν βαθειά στο κρεβάτι, επικαλέστηκα κάποιον αποσαρκωμένο ο οποίος εν ζωή ήταν ένα μέλος της οικογένειας μου, κοντινό μέλος βεβαίως.

Ο μακαρίτης παρουσιάστηκε στολισμένος με ένα γκρι ένδυμα που φορούσε εν ζωή, ερχόταν γελώντας μόνος του, έμοιαζε πραγματικά υπνοβάτης, έλεγε βλακείες, κάτι που είχε ακούσει από κάποιον... Άχρηστες υπήρξαν οι προσπάθειες μου να με αναγνωρίσει· ο δυστυχής κοιμόταν βαθύτατα· βέβαια δεν με έβλεπε· αληθινά κατά βάθος αντιλαμβάνονταν αποκλειστικά τις δικές του διανοητικές μορφές και γελούσε σαν τρελός για δέσιμο, σαν ηλίθιος.

Να εδώ δύο απόψεις που έρχονται λοιπόν να ξεκαθαρίσουν την εν λόγω ερώτηση. Εκείνος ο μακαρίτης προέβαλλε τις δικές του διανοητικές μορφές, ονειρευόταν με αυτές, βρισκόταν απόλυτα γοητευμένος μαζί τους και ούτε καν με αντιλαμβανόταν.

Στην δεύτερη περίπτωση εγώ ήμουν εντελώς συνειδητός, αφυπνισμένος, ήξερα πως το φυσικό μου σώμα είχε μείνει κοιμισμένο στο κρεβάτι, δεν προέβαλλε, είχα εξαντλήσει την διαδικασία της σκέψης, ανοιγόμουν προς το καινούργιο, δεχόμουν τον αποσαρκωμένο, τον εξέταζα, μου έδινε λογαριασμό για την λυπηρή κατάσταση στην οποία βρισκόταν.

Με αυτήν την διήγηση έχω λοιπόν εικονογραφήσει, την απάντηση που βγήκε από το ακροατήριο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, σε σχέση με την άσκηση της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη που γίνεται εδώ στον φυσικό κόσμο, πως γίνεται και μπορεί να αντηχεί στον αστρικό κόσμο, αφού είναι δύο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι μου, εάν παρατηρήσουμε την ζωή των συνηθισμένων φυσιολογικών και κανονικών ονείρων, θα μπορέσουμε να δούμε το συγκεκριμένο γεγονός πως πολλές σκηνές του ονείρου αντιστοιχούν σε συμβάντα της καθημερινής ζωής, στα γεγονότα που έχουμε ζήσει εδώ ακριβώς στον φυσικό κόσμο, στις πράξεις κάθε λεπτού.

Σαν απ’ ευθείας συνέπεια αυτού που διαβεβαιώνουμε, μπορούμε να δώσουμε έμφαση στην πληροφορία πως η άσκηση της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη επαναλαμβάνεται επίσης, όπως στην περίπτωση των ονείρων, σε εκείνες τις ώρες κατά τις όποιες η Ουσία η μποτιλιαρισμένη μέσα στο Εγώ, βρίσκεται έξω από το φυσικό σώμα.

Πιστεύω πως εσείς δεν αγνοείτε πως όταν το σώμα κοιμάται η Ουσία η μποτιλιαρισμένη μέσα στο ««εμένα τον ίδιο»», απομακρύνεται από το φυσικό σώμα.

Έτσι λοιπόν, εάν συνηθίσουμε να ασκούμε αυτήν την άσκηση εδώ στον φυσικό κόσμο, από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό, μετά θα το επαναλάβουμε ενστικτωδώς κατά τις ώρες του ύπνου και το αποτέλεσμα θα είναι η αφύπνιση της συνείδησης· τότε θα μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε και να πιάσουμε όλα όσα έχουμε πει σε αυτές τις ομιλίες σε σχέση με την κόλαση, τον Διάβολο και το Κάρμα.

Καθώς το Εγώ διαλύεται, η συνείδηση αφυπνίζεται όλο και περισσότερο, και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε μέσω της άσκησης της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη.

Αφού έχει διαλυθεί απόλυτα το Εγώ, η εδώ διδαχθείσα άσκηση θα μας επιτρέψει να χρησιμοποιήσουμε την συνείδηση κατά ηθελημένο τρόπο για την έρευνα των μεγάλων πραγματικοτήτων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, πως θα μπορούσε να γίνει προσιτό στην κατανόηση του βέβηλου αυτό που είναι η διαφορά ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό, το απατηλό και το πραγματικό, το αντικειμενικό και υποκειμενικό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση βγήκε από το ακροατήριο και είναι φανερό πως σπεύδω να την απαντήσω.

Φίλοι μου, πριν από μερικές βραδιές παρακολουθούσαμε από την τηλεόραση ορισμένες επιστημονικές ειδήσεις. Ανάμεσα από διάφορες παρουσιάσεις της οθόνης πληροφορήθηκε το κοινό για τα πειράματα που άνθρωποι της μοντέρνας επιστήμης πραγματοποιούν με τον εγκέφαλο.

Συνδέοντας ορισμένα όργανα μετρήσεως στον εγκέφαλο, οι άνθρωποι της επιστήμης μπορούν να ελέγξουν τα διάφορα τμήματα του ίδιου. Υπό αυτές τις συνθήκες η ανθρώπινη μηχανή μπορεί να ελέγχεται μέσω κυμάτων, και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί απόλυτα.

Επίσης έγιναν δοκιμές στην αρένα· ένας επιστήμονας, μέσω αυτού του συστήματος, μπόρεσε να συγκρατήσει τον ταύρο, να τον χάνει να παραιτηθεί της επίθεσης σε στιγμές ακριβώς κατά τις όποιες έκανε την προσπάθεια να επιτεθεί στον κόκκινο μανδύα.

Με αυτό αποδείχθηκε απόλυτα πως κάθε οργανισμός είναι μία μηχανή επιδεκτική στο να ελέγχεται όπως οποιαδήποτε άλλη.

Στην περίπτωση της ανθρωποειδούς μηχανής είναι φανερό πως τα διάφορα μη ανθρώπινα ψυχικά ακόλουθα, τα οποία ταράζοντας το ένα με το άλλο ελέγχουν κατά διάφορους καιρούς τις διάφορες εγκεφαλικές ζώνες, αντικαθιστούν ολοκληρωτικά τα εγκεφαλικά μαστία, τα κύματα και τις αυτόματες μηχανές, μέσω των όποιων οι επιστήμονες μπορούν να ελέγχουν τους εγκεφάλους.

Με άλλα λόγια θα πούμε πως οι επιστήμονες σε καθορισμένες στιγμές, μέσω των ηλεκτρικών τους συστημάτων, παίζουν τον ίδιο ρόλο με τα ψυχικά ακόλουθα, δηλαδή, αυτοί αποδεικνύουν την πραγματικότητα αυτών των ακολούθων μέσω του ρόλου που εκτελούν.

Πρέπει κανείς να ελέγχει τον εγκέφαλο για να πραγματοποιεί έργα· ή τον ελέγχουν τα ψυχικά ακόλουθα ή τον ελέγχουν οι επιστήμονες μέσω ειδικών ηλεκτρικών συστημάτων.

Εν πάση περιπτώσει οι έρευνες έρχονται να επιβεβαιώσουν ολοκληρωτικά αυτό που λέμε: το διανοητικό ανθρωποειδές είναι μια ασυνείδητη μηχανή, αυτόματη, υποσυνείδητη.

Πώς θα μπορούσε μία μηχανή ασυνείδητη να δεχθεί πως είναι κοιμισμένη; Πως θα μπορούσε μία τέτοια μηχανή να βεβαιώνει πως ο κόσμος είναι ΜΑΥΑ, είναι αυταπάτη κλπ;

Η ανθρωποειδής μηχανή, για το γεγονός και μόνο ότι είναι μηχανή, ονειρεύεται αλλά αγνοεί πως ονειρεύεται, αρνείται πως ονειρεύεται, πιστεύει σταθερά πως είναι αφυπνισμένη και ποτέ δεν θα δεχόταν την θέση ότι βρίσκεται κοιμισμένη.

Το αυτόματο και μηχανοποιημένο ανθρωποειδές, δεν είναι ικανό να διαφοροποιήσει το αντικειμενικό από το υποκειμενικό, από το ίδιο το γεγονός του ότι είναι μηχανοποιημένο και παίρνει σαν αντικειμενικό αυτό που είναι υποκειμενικό και αντίστροφα.

Η κοιμισμένη μηχανή, το αυτόματο ανθρωποειδές, είναι πολύ μακριά από του να μπορεί να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα σε αντικειμενική συνείδηση και υποκειμενική συνείδηση· η μηχανή έχει τις δικές της θέσεις, βασισμένες ακριβώς στον βαθύ ύπνο της συνείδησης. Δεν είναι δυνατόν με κανέναν τρόπο, να κάνουμε έναν βέβηλο κοιμισμένο να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα σε συνείδηση και υποσυνειδησία, ανάμεσα σε αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα, ανάμεσα σε όνειρο και επαγρύπνηση κτλ.

Μόνο αφυπνίζοντας συνείδηση, είναι δυνατόν να δεχθούμε αυτές τις διαφορές. Δυστυχώς, ο βέβηλος πιστεύει πως είναι ξυπνητός και μέχρι που προσβάλλεται όταν κάποιος του λέει πως έχει κοιμισμένη την συνείδηση. Μιλώντας σε Σωκρατική γλώσσα θα λέγαμε πως ο αγνοών μορφωμένος, ο κοιμισμένος βέβηλος, η ασυνείδητη μηχανή, όχι μόνο αγνοεί, αλλά επιπλέον αγνοεί πως αγνοεί· όχι μόνο δεν ξέρει, άλλα επιπλέον, αυτό που είναι χειρότερο, δεν ξέρει πως δεν ξέρει.

Φίλοι μου, είναι απαραίτητο να πάψουμε να είμαστε μηχανές· όταν κάποιος δέχεται πως είναι μηχανή, αρχίζει να παύει να είναι μηχανή· λίγο πιο αργά το πέπλο των αυταπατών γίνεται κομμάτια.

Χρειαζόμαστε να μετατραπούμε σε ανθρώπινα πλάσματα και αυτό είναι δυνατόν μόνο καταστρέφοντας, εκμηδενίζοντας τα ψυχικά ακόλουθα που ασταμάτητα εναλλάσσονται μεταξύ τους για να ελέγξουν την οργανική μηχανή.

Είναι απαραίτητο να φθάσουμε να έχουμε πραγματικότητα, να πάψουμε να είμαστε απλά αυτόματα κινούμενα είτε από κύματα είτε από ακόλουθα που είναι το ίδιο και να μετατραπούμε σε υπεύθυνα άτομα, συνειδητά, αληθινά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, τι διάφορα υπάρχει ανάμεσα στην άσκηση του διαχωρισμού της προσοχής σε τρία σημεία και της διάλυσης του Εγώ για να αφυπνίσουμε συνείδηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κύριοι, κυρίες, μέσω όλων αυτών των ομιλιών έχουμε ενδιαφερθεί ειδικά για την διάλυση του Εγώ, για την πλήρη καταστροφή όλων αυτών των ψυχικών ακολούθων μέσα στα όποια βρίσκεται εμφιαλωμένη η συνείδηση.

Μου φαίνεται πως έχουμε μιλήσει αρκετά ξεκάθαρα, πως έχουμε δώσει μία τέλεια διδακτική για την απόλυτη εκμηδένιση του «Εγώ ο ίδιος», του «ο εαυτός μου».

Έχουμε εξηγήσει μέχρι κορεσμού πως μόνο μέσω της ριζικής εκμηδένισης των μη ανθρώπινων στοιχείων που φέρουμε μέσα μας, μπορούμε να ελευθερώσουμε την Ουσία, να την αφυπνίσουμε.

Στην σημερινή μας ομιλία, δώσαμε μία ειδική άσκηση, καθορισμένη. Μιλήσαμε για την διαίρεση της προσοχής σε τρία μέρη, με τον σκοπό να χρησιμοποιήσουμε κατά τρόπο περισσότερο και περισσότερο τέλειο κάθε φορά, τα διάφορα ποσοστά αφυπνισμένης συνείδησης που κατορθώνουμε μέσω του θανάτου του «Εγώ ο ίδιος».

Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει πλήρης διδασκαλία σχετισμένη με την εκμηδένιση του «ο εαυτός μας». Στην δεύτερη περίπτωση, υπάρχει μία θαυμάσια άσκηση, μία πρακτική, που θα μας επιτρέψει να χρησιμοποιήσουμε την συνείδηση, που αποκτάμε σιγά-σιγά, κατά τρόπο τέλειο, διαυγή, ακριβή.

Εν πάση περιπτώσει είναι πραγματικά αναγκαίο να μετατραπούμε σε ικανούς ερευνητές του καθαρού εσωτερισμού και του αποκρυφισμού. Αυτό είναι ότι θέλουμε και με αυτές τις προθέσεις, έχουμε δώσει μέσω αυτών των συνομιλιών, την απαραίτητη διδασκαλία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη