ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Νο 3 - β μέρος

Περιεχόμενα

Κεφάλαιο 11. Η ανάμνηση του εαυτού

Κεφάλαιο 12. Η πεντάλφα ή εσωτερικό πεντάγραμμα

Κεφάλαιο 13. Οι τρεις εξαγνισμοί ή οι τρεις αρνήσεις

Κεφάλαιο 14. Η πίστη. Ο νόμος της εντροπίας. Τύποι Χανασμούσεν.

Κεφάλαιο 15. Η συμβολογία της Μεγάλης Εβδομάδος

Κεφάλαιο 16. Οι εντυπώσεις σαν τροφή

Κεφάλαιο 11. Η ανάμνηση του Εαυτού

(από το βιβλίο Γνωστική Ψυχολογία)

Ποτέ μην ξεχνάτε του εαυτό σας. Όταν λέω να μην ξεχνιέστε, αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό κατά πως αρμόζει. Ένας αθλητής για παράδειγμα, θα φαινόταν ότι δεν ξεχνάει τον εαυτό του και ωστόσο τον έχει ολότελα ξεχασμένο. Ένας αναχωρητής, ένας ερημίτης που ζει σε μια μοναχική σπηλιά, που κάνει μεγάλες νηστείες με το σώμα του γεμάτο από στάχτες και χώματα, νεκρωμένος από ένδεια, αδύνατος και πεινασμένος, παραδομένος σε εσωτερικά ζητήματα, θα φαινόταν πραγματικά ότι δεν ξεχνάει τον εαυτό του. Όμως στην πραγματικότητα έχει ολότελα ξεχάσει τον εαυτό του. Και γιατί αυτό; Διότι έχει ξεχάσει το φυσικό του σώμα, διότι δεν το διατηρεί καθώς πρέπει.

Το σώμα είναι ένα όργανο που μας έχει δοθεί για την εσώτερη αυτοπραγμάτωση του Είναι. Όταν το εγκαταλείπουμε, αυτό σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει τον εαυτό μας, και έτσι το σώμα έχει έναν σκοπό που έχει ορισθεί από τον Νόμο, χρησιμεύει για την εκτέλεση του Κάρμα. Χρησιμεύει όμως επίσης για την αυτοπραγμάτωση του Είναι, είναι ένα θαυμαστό εργαστήριο που πρέπει να το προσέχουμε.

Παρατηρείστε λοιπόν αυτά τα δύο άκρα-αντίθετα, του αθλητή που θα φαινόταν σαν να μην είχε λησμονήσει ποτέ τον εαυτό του, και του αναχωρητή που ζει στις σπηλιές πεθαίνοντας στην πείνα, που επίσης θα φαινόταν σαν κάποιος, που ουδέποτε ξέχασε τον εαυτό του. Όμως και οι δύο είναι παράλογα άκρα, τόσο ο ένας όσο και ο άλλος έχουν ξεχάσει τον εαυτό τους, και ο ένας και ο άλλος έχουν παραβιάσει τον νόμο της Ζυγαριάς, τόσο ο ένας όσο και ο άλλος βρίσκονται σε τέλεια ανισορροπία.

Ποιος θα ήταν ο τέλειος τρόπος ενέργειας για να μην ξεχνάει κανείς τον εαυτό του; Αληθινά, μόνο μέσω της τέλειας σχέσης μεταξύ Συνείδησης, σώματος και εξωτερικού περιβάλλοντος πετυχαίνεται αυτή η θαυμαστή γνώση του Πνεύματος και αυτή η αυθεντική διαγωγή με την οποία ουδέποτε ξεχνάει κανείς τον εαυτό του. Η συνείδηση, το σώμα και το εσωτερικό περιβάλλον απόλυτα ισορροπημένα, επιτρέπουν πραγματικά και αληθινά την διατήρηση μιας θαυμάσιας σχέσης που χαρακτηρίζει, με απόλυτη ακρίβεια, εκείνον που ποτέ δεν ξεχνάει τον εαυτό του.

Η Συνείδηση πρέπει να εκφράζεται μέσω των οργάνων του σώματος, μέσω της οργανικής μηχανής. Η Συνείδηση πρέπει να βρίσκεται σε επαγρύπνηση και εγρήγορση, όπως ο σκοπός σε εποχή πολέμου. Είναι μέσω της μηχανής που σχετιζόμαστε με το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Έτσι λοιπόν, Συνείδηση, σώμα και περιβάλλον σε τέλεια ισορροπία, είναι αναγκαία, αν δεν θέλουμε ποτέ πια να ξεχνάμε τον εαυτό μας. Αν η Συνείδηση δεν συσχετίζεται έξυπνα με το σώμα, έρχονται οι αρρώστιες. Αν δεν συσχετίζεται με το περιβάλλον, έρχονται οι συγκρούσεις.

Έτσι λοιπόν συνείδηση, σώμα και περιβάλλον είναι καθοριστικά, πρωταρχικά, ζωτικά, για εκείνον που δεν ξεχνάει τον εαυτό του. Όποιοι ξεχνούν τον εαυτό τους, βαδίζουν στον δρόμο του λάθους. Όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας εμπρός σε ένα ποτήρι κρασί, καταλήγουμε μεθύστακες∙ όταν λησμονούμε τον εαυτό μας εμπρός σε ένα άτομο του αντίθετου φύλου, καταλήγουμε να πορνεύουμε∙ όταν ξεχνιόμαστε εμπρός σε κάποιον που μας προσβάλλει, καταλήγουμε να προσβάλουμε και εμείς.

Επομένως στο όνομα της αλήθειας, κανείς δεν θα μπορούσε να φθάνει στην αφύπνιση της συνείδησης, αν ξεχνάει τον εαυτό του. Πως προχωρούμε στην καθημερινή ζωή: αν κοιτάξουμε τον κόσμο που βαδίζει στον δρόμο ή στην δουλειά του ή στο σπίτι του, μπορούμε να διαπιστώσουμε το ξεκάθαρο γεγονός ότι ξεχνούν τον εαυτό τους.

Είναι φανερό ότι αυτός που ξεχνάει τον εαυτό του, δεν θα μπορεί να αυτοανακαλύπτεται και θα συνεχίζει με την συνείδηση κοιμισμένη. Αναμφισβήτητα χρειαζόμαστε να αυτοανακαλυπτόμαστε, και αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα από τις αμοιβαίες σχέσεις δηλαδή, με την συμβίωσή μας με άλλους ανθρώπους. Τα ελαττώματα που φέρουμε κρυμμένα ξεπηδούν αυθόρμητα και αν είμαστε επάγρυπνοι και σε επιφυλακή, όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου, τότε βλέπουμε τον εαυτό μας.

Το ελάττωμα που έχει ανακαλυφθεί, πρέπει να υποβληθεί σε μελέτη μέσω του αποκαλυπτικού στοχασμού του Είναι. Το ανακαλυμμένο ελάττωμα πρέπει να υποβληθεί στον διαλογισμό. Μόνο μέσα από αυτόν τον δρόμο επέρχεται η διάκριση. Μπορούμε να γινόμαστε συνειδητοί οποιουδήποτε ψυχολογικού τύπου ελαττώματος.

Αναμφισβήτητα, κάθε ελάττωμα αντιπροσωπεύεται από ένα ψυχικό πρόσθετο. Αυτά τα πρόσθετα μπορούν να γίνονται ορατά μόνο με την αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης. Αναντίρρητα, η αίσθηση αυτή βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση σε όλους τους ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, ξέρουμε ότι όργανο που δεν χρησιμοποιείται ατροφεί και όργανο που χρησιμοποιείται αναπτύσσεται. Καθώς λοιπόν θα βάζουμε σε χρήση την αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης, αυτή θα αναπτύσσεται.

Αναμφισβήτητα, η ανάπτυξη μιας τέτοιας αίσθησης, μας επιτρέπει να βλέπουμε τα ιδιαίτερα ψυχικά μας πρόσθετα.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να είμαστε μάρτυρες του ίδιου μας του εαυτού. Να βλέπουμε πως αυτά τα πρόσθετα κονιορτοποιούνται με τρόπο διδακτικό και διαλεκτικό. Είναι προφανές ότι για να πετύχουμε την αποσύνθεση αυτού ή εκείνου του πρόσθετου, είναι αναγκαίο να επικαλούμαστε μια ισχύ που να είναι ανώτερη του νου. Αυτή η ισχύς υπάρχει και είναι λανθάνουσα μέσα στον καθένα μας. Οι Ινδοστανοί την ονομάζουν Φίδι των Μαγικών μας Δυνάμεων. Είναι η Κουνταλίνη, η Κοσμική Μητέρα, η Μάχα, η Τοναντζίν, η Ίσις, η Άρτεμις, η Σελήνη κτλ.

Είναι αναντίρρητα μια ισχύς που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση σε κάθε οργανική και ανόργανη ύλη. Είναι ένα μέρος του ίδιου μας του Είναι, που όμως έχει υποστεί πτώση. Μπορούμε να βοηθηθούμε από την Μάχα, από την Κοσμική μας Μητέρα, μέσω της βαθιάς εσωτερικής μεσολάβησης, οπότε αυτή θα μπορεί να αποσυνθέτει το οποιοδήποτε πρόσθετο που προηγουμένως έχει κατανοηθεί σε όλα τα επίπεδα του νου.

Είναι λοιπόν επομένως καλό να συλλογιστούμε βαθιά πάνω σε όλα αυτά. Είναι πρόσφορο να καταλάβουμε βαθιά, την ωμή πραγματικότητα αυτών των ζητημάτων. Η Μαρία, η Ίσις, η Αδωνία, η Ινσομπέρτα, η Ρέα, μας προσφέρουν την βοήθεια τους. Κι εμείς πραγματικά χρειαζόμαστε την βοήθεια. Η συνείδηση κανονικά βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στα ψυχικά πρόσθετα. Κάθε πρόσθετο μοιάζει με μια φιάλη, και αν σπάσουμε την φιάλη, η συνείδηση θα βγει ελεύθερη.

Είναι αναγκαίο να αφυπνίζουμε την συνείδηση, για να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην αλήθεια. Είναι ανάγκη να αφυπνίζουμε την συνείδηση, για να κατορθώνουμε το συνεχές Σαμαδί. Είναι ανάγκη να ελευθερώνουμε την συνείδηση, για να βιώνουμε με άμεση εμπειρία εκείνο που δεν είναι του χρόνου, εκείνο που βρίσκεται πιο πέρα από το σώμα των στοργών και του νου.

Έτσι λοιπόν, αδελφοί, θέλω να κατανοείτε την ανάγκη να είστε επάγρυπνοι, όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου. Αυτή η κατάσταση εγρήγορσης δεν πετυχαίνεται με ακρότητες, αλλά βρίσκεται στο μέσο, στο κέντρο. Είπα ήδη ότι ένας αθλητής δεν είναι επάγρυπνος, έχει ξεχάσει τον εαυτό του. Είπα επίσης ότι ούτε ένας αναχωρητής χωμένος σε μια μοναχική σπηλιά με το σώμα πεινασμένο είναι αληθινά επάγρυπνος, έχει επίσης ξεχάσει τον εαυτό του. Ο δρόμος βρίσκεται στο κέντρο. Βρίσκεται στο να ξέρει κανείς να συσχετίζει την κατάσταση εγρήγορσης με την επάγρυπνη συνείδηση, με το υγιές σώμα και με το περιβάλλον: μόνο έτσι δεν θα ξεχνάμε τον εαυτό μας.

Ο δρόμος είναι εσωτερικός, βαθύς. Πριν από όλα, πρέπει να ξέρουμε την μέγιστη ισχύ της Κοσμικής Μητέρας: Είναι φωτιά. Αυτή καθεαυτή είναι φωτιά, η Στέλλα Μάρις (η Παρθένος της Θάλασσας) της Φωτιάς. Μέσω της φωτιάς μπορούμε να καταστρέφουμε τα ψυχικά πρόσθετα.

Αναντίρρητα, η Ιερή Κόμπρα των Μεγάλων Μυστηρίων έχει την μεγίστη ισχύ της, στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο υπερβατικός σεξουαλικός ηλεκτρισμός ενδυναμώνει την ισχύ της Κουνταλίνη Σάκτι, για τον λόγο αυτόν, εκείνοι που ακολουθούν το μονοπάτι του Τέλειου Γάμου, πρέπει να επικαλούνται την Ιερή Κόμπρα στο ίδιο το αναμμένο σιδηρουργείο του Ηφαίστου για θα βοηθηθούν. Μέσω της φωτιάς μπορούμε να καίμε, να αποσυνθέτουμε τα ψυχικά πρόσθετα.

Η φωτιά αυτή καθεαυτή είναι βαθιά ιερή. Αποκαλείται Φοχάτ. Υπάρχει μια τρομακτική διαφορά ανάμεσα στην φωτιά που χρησιμεύει για να μαγειρεύουμε τα φαγητά και στην φωτιά που τοποθετείται στο βωμό. Είναι φωτιά στην οποία αγρυπνούν οι πεθαμένοι και η φωτιά της Κουνταλίνη. Αυτή είναι μια πολύ ξεχωριστή φωτιά, είναι η Ηφαίστεια Φωτιά που μπορεί να μετασχηματίσει ριζικά και να αναπτύξει την ίδια μας την φύση.

Αλήθεια σας λέω αδέλφια, ότι άλλη είναι η φωτιά που ανάβει στις διάφορες εκδηλώσεις του τρισδιαστατικού κόσμου του Ευκλείδη και άλλη είναι η φωτιά της φωτιάς, η φλόγα της φλόγας, το αστρικό σημάδι της φωτιάς. Αναντίρρητα υπάρχουν πολλές φωτιές, αλλά εκείνη με την οποία καταστρέφονται τα ψυχικά πρόσθετα είναι ηφαίστειας φύσεως και αυτό είναι καταπληκτικό. Η σωτηρία μας βρίσκεται στην φωτιά.

Τα ιερά βιβλία γράφτηκαν στο σπινθηροβόλημα της φωτιάς. Η Αποκάλυψη, το βιβλίο των βιβλίων, με το οποίο καθοδηγούνται οι Αλχημιστές, είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα. Το τριζοβόλημα της φωτιάς βρίσκεται σε κάθε στίχο της Αποκάλυψης. Τα τέσσερα ευαγγέλια είναι γραμμένα με φωτιά. Η Παλαιά Διαθήκη επίσης είναι γραμμένη με φωτιά. Το ακατάπαυστο σπινθηροβόλημα των φλογών.

Πρέπει να πλατύνουμε την κατανόηση μας, τα ευαγγέλιο μας είναι πύρινο, εξακοντίζει τις σπίθες του σε όλη την αύρα του σύμπαντος. Μας μετασχηματίζει ριζικά, αλλά πρέπει να είμαστε επάγρυπνοι και σε κατάσταση εγρήγορσης, όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου. Είναι αναγκαίο να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, ποτέ. Μόνο έτσι θα βαδίζουμε στον δρόμο που μας οδηγεί στην τελική απελευθέρωση.

Η Φοχάτ στον φυσικό κόσμο, έχει πολλαπλές χρήσεις, στους ανώτερους όμως κόσμους η Φοχάτ είναι κάτι διαφορετικό. Θυμάται κανείς τον Απόλλωνα, τον Ηλιακό Θεό που είναι φωτιά. Θυμάται κανείς τις φλόγες του Μάχα με τις οποίες ξεκινάει το έπος της Μαχαμβαντάρα.

Όλοι εκείνοι οι άγιοι θεοί της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, είναι φλόγες. Όλοι εκείνοι οι θεοί του αιγυπτιακού, ινδικού, Ατζέκικου, δρυϊδικού, κινέζικου, υπερβόρειου Πάνθεου, είναι ζωντανές φλόγες. Για αυτό ο Άγιος Παύλος τονίζει με έμφαση ότι οι άγγελοι είναι λειτουργοί της φωτιάς και ότι ο Θεός είναι μια φωτιά που κατακαίει.

Ο Μωυσής, σοφός όσο κανείς, μας μίλησε για Αελοχείμ, αναφέρει επίσης για Ελοχείμ. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν δύο: ένα το Ανεκδήλωτο, που ουδέποτε θα μπορούσαμε να χαράξουμε, να σκαλίσουμε, να ζωγραφίσουμε, κτλ, διότι είναι άγνωστο και βρίσκεται πιο πέρα από την φωτιά.

Κάποια φορά, όταν ρωτήθηκε ένας στοιχειακός Θεός της Φωτιάς, τι υπήρχε πιο πέρα από την φωτιά, αποκρίθηκε: «Αυτό είναι κάτι που δεν ξέρουμε». Η άγνωστη, απερίγραπτη, ανεκδήλωτη Θεότητα βρίσκεται πιο πέρα από την φωτιά, είναι Αελοχείμ, ο Αιώνιος, Κοινός Κοσμικός Πατέρας. Με κανέναν τρόπο δεν είναι δυνατόν να δώσουμε κάποια αλληγορία, από αυτό όμως το μεγάλο Ένα, αναβλύζουν τα Ελοχείμ, οι στρατιές του Λόγου. Αναντίρρητα, καθένα από αυτά τα Ελοχείμ της μεγάλης στρατιάς είναι μια ζωντανή φλόγα που ξεπηδά από τα σωθικά του άγνωστου.

Θέλω να καταλάβετε εσείς: η φωτιά, είναι ο εκδηλωμένος Λόγος που ανέβλυσε από τα σπλάχνα του άγνωστου. Θέλω εσείς να ξέρετε ότι η φωτιά είναι ο Λόγος. Δίκαια και σωστά αρχίζει ο Ιωάννης το Ευαγγέλιο του λέγοντας: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος ήταν με τον Θεό και ο Λόγος ήταν Θεός, μέσω Αυτού έγιναν τα πάντα, και χωρίς Αυτόν τίποτα από όσα έχουν γίνει δεν θα είχαν γίνει. Και το φως ήλθε στα σκοτάδια, αλλά τα σκοτάδια δεν το κατάλαβαν».

Όλος ο στρατός της Φωνής, ο Λόγος, ο Αρχιτέκτονας Δημιουργός του Σύμπαντος, είναι φωτιά. από αυτό βγαίνει σαν πόρισμα, η λογική συνέπεια, το εξής: Η φωτιά έχει την ισχύ (εξουσία) να διαχειρίζεται τις κοσμικές δυνάμεις του Σύμπαντος. Η φωτιά έχει εξουσία για να δημιουργεί και για να καταστρέφει. Η φωτιά έχει εξουσία για να πράττει. Η φωτιά μπορεί να οργανώνει την χαοτική ύλη, μπορεί να συνθέτει και επίσης να αποσυνθέτει.

Η πρώτη ώθηση πάρθηκε από τις ατομικές δυνάμεις που βρίσκονται στο χάος, με σκοπό την δημιουργία κόσμων. Η φωτιά δίνει την πρώτη ώθηση και μετά μετατρέπεται σε νόμο. Η φωτιά έχει ισχύ να δημιουργεί και να ξαναδημιουργεί. Η φωτιά είναι ευφυής, μπορεί να κάνει νέα άτομα, κάτι που ουδέποτε σκέφτηκε ο Δημόκριτος, μπορεί να αποσυνθέτει τα υπάρχοντα άτομα.

Το σύμπαν αυτό, όπως και όλα τα σύμπαντα που υπάρχουν, δεν θα εκλείψει. Δεν θα πάψει να υπάρχει στα σχήματα, όπως πιστεύει ο κόσμος, αλλά, κάποια μέρα από τις τόσες, θα κοιμηθεί στο χάος. Όλα τα διαμερισμένα μέρη του θα βυθιστούν στα κέντρα, η ζωή του όμως δεν θα εκλείψει, απλώς θα αποσυντεθεί σε καθένα από τα μέρη του, και η ζωή του θα παραμείνει λανθάνουσα, με δυνατότητες να αναφανεί και πάλι αργότερα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αργότερα, κάποια μέρα, το σύμπαν αυτό, αφού θα έχει εξαφανισθεί, θα αναβλύσει πιο μεγαλόπρεπο από πριν. Ποιος είναι αυτός που πραγματοποιεί αυτό το θαύμα; Ποιος είναι ο ικανός να κάνει νέα όλα τούτα τα πράγματα; Η Φοχάτ, η φωτιά, ο Στρατός του Λόγου, οι πύρινες φλόγες της αυγής της δημιουργίας.

Αφού έχει κατανοηθεί αυτό, αγαπητά μου αδέλφια, πρέπει να λατρεύουμε την φωτιά. Οι Πέρσες της απέδιδαν λατρεία και συνεχίζουν να το κάνουν. Στις διάφορες χριστιανικές αιρέσεις υπάρχει η αναμμένη λυχνία με την ιερή φωτιά. Θέλω να ξέρετε εσείς με ξεκάθαρο τρόπο, ότι η φωτιά διαπερνά στα πάντα όσα υπήρξαν και θα υπάρξουν. Ο Βισνού είναι ο Κοσμικός Χριστός, είναι ο Λόγος, η Ιερή Φωτιά που τριζοβολά στο άπειρο διάστημα.

Έχει ισχύ να διεισδύει (διαπερνά), καθώς μας το δείχνει η ετυμολογία της συλλαβής «Βις» του Βισνού. Έχει ισχύ να εισδύει παντού, έχει ισχύ «να εισέρχεται μέσα σε μας τους ίδιους, να τριζοβολά στην οργανική μας φύση, μετατρεμμένη σε Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, το Πύρινο Φίδι των Μαγικών μας Δυνάμεων».

Ο Βισνού, ο Λόγος, ο Χριστός, κάνει πάντα τρία βήματα μέσα στις επτά περιοχές του σύμπαντος, κατά πώς μας λένε οι σοφοί ανατολίτες. Το πρώτο βήμα δίνεται στον κόσμο του Πνεύματος, το δεύτερο στην ίδια μας την ψυχή και το τρίτο στο σώμα μας.

Αντίστροφα τώρα, εργαζόμενοι εμείς στο Λαμπορατόριουμ Ορατόριουμ του Τρίτου Λόγου θα κάνουμε το πρώτο βήμα. Το δεύτερο βήμα θα το κάνουμε όπως ο Χριστός στον ψυχικό κόσμο και το τρίτο στον πνευματικό κόσμο. Τα τρία αυτά βήματα του Χριστού μέσα μας, μέσω των επτά σφαιρών, είναι θεμελιώδη για το κατόρθωμα της Η Φοχάτ που θα πρέπει να κονιορτοποιεί ολότελα τα ψυχικά πρόσθετα, όταν έχει εκπληρώσει πια το έργο της, εγκαθίσταται εξ ολοκλήρου στην ψυχή. Το τρίτο βήμα είναι του Πνεύματος. Ο Χριστός πρέπει να δίνει ζωή στο σώμα μας, να αναπτύσσεται στον οργανισμό μας. Σαν φωτιά πρέπει να καίει στην συνείδηση μας, στην ψυχή μας, και να ακτινοβολεί στο πνεύμα μας. Να λοιπόν, τα τρία βήματα του Δημιουργού Αρχιτέκτονα. Δηλαδή, της φωτιάς, IGNIS NATURA RENOVATUR INTEGRAM (Η φωτιά ανανεώνει ακατάπαυστα την φύση).

Πρέπει να ανανεώνουμε το σώμα μέσω της φωτιάς. Πρέπει να φέρνουμε την φωτιά στην ψυχή μας. Πρέπει να την φέρνουμε στο πνεύμα μας. Η φωτιά, καθώς κατέρχεται, ακτινοβολεί στο πνεύμα μας, γίνεται γόνιμη στην ψυχή μας και μετασχηματίζεται το σώμα μας. Εδώ είναι τα τρία βήματα του Χριστού στις επτά περιοχές του δικού μας σύμπαντος.

Ο Χριστός μας οδηγεί στον Ήλιο του Μεσονυχτίου που δείχνει στους μυστικιστές τον δρόμο. Αυτός λάμπει στην ανατολή δίνοντας κάτι νέο που πρέπει να αναφανεί μέσα μας. Λάμπει στο ζενίθ όταν βρισκόμαστε στον μυστικιστικό θάλαμο.

Κρύβεται στο λιόγερμα, όταν πεθαίνει το ΕΓΩ. Ο μυστικιστής του μεσονυχτίου, σε κατάσταση βαθύ διαλογισμού, πρέπει να μαθαίνει όλον το συμβολισμό του Κυρίου. Είναι φανερό ότι ο Ήλιος του Μεσονυχτίου πρέπει να τον οδηγεί στο φως της φλόγας, που πρέπει να τον κατευθύνει στο μονοπάτι της κόψης της λεπίδας προς την τελική απελευθέρωση.

Ο Εσώτερος Χριστός είναι φωτιά. Η φωτιά υπάρχει στην πετρώδη κατάσταση. Η φωτιά υπάρχει στην υδάτινη κατάσταση. Η φωτιά υπάρχει στην αέρια κατάσταση. Υπάρχει η φωτιά σαν καιγόμενη φλόγα δίχως όρια. Ο στρατός των Ελοχείμ είναι ο στρατός της φωτιάς, ο Χριστός. Για να κατέλθει σε αυτόν εδώ τον κόσμο των μορφών, πρέπει να κάνει τρία βήματα για να πετύχει την πλήρη εκδήλωση σε αυτόν το φυσικό κόσμο.

Οι αρχαίοι Θεοί, οι Ηλιακοί Θεοί, οι καιόμενες αυτές φλόγες των αρχαίων καιρών, εμπρός στους οποίους υποκλίνονται λατρευτικά οι μύστες της Αιγύπτου, της Περσίας, της Λεμουρίας, της Ατλαντίδος κτλ.

Ο δρόμος από τα σπλάχνα του άγνωστου, ήταν τρία βήματα για τον ερχομό. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς έπεσαν. Από τους Ηλιακούς Θεούς, που στα αρχαία χρόνια είχαν μετατραπεί σε ποταπά σεληνιακά πλάσματα, μένει μόνο η ανάμνησή τους στον κόσμο των συμπαντικών αρχετύπων, στις συμβολικές μορφές, στα πέτρινα γλυπτά. Οι Θεοί της αρχαιότητας πέθαναν.

Μας έχει ειπωθεί ότι στην μελλοντική έκτη φυλή θα αναστηθούν, θα πρέπει να κάνουν να ανάψει η φωτιά στο σώμα, την ψυχή, το πνεύμα τους, για να γίνουν και πάλι Ελοχείμ. Αργότερα, στην νύχτα του Μαχαμβαντάρα, όταν γεμίσουν αυτό το σύμπαν, θα βυθιστούν στο πεδίο του Άγνωστου.

Στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί πεσμένοι που πρέπει να ξυπνήσουν την φωτιά μέσα τους. Την φωτιά που έσβησε στο πνεύμα τους, για να επιστρέψουν στην Ελοχειμική τους κατάσταση. Να ξαναγίνουν αυτό που ήταν: κάποια Ελοχείμ. Και δεν θα ήταν δυνατό σε αυτούς τους πεσμένους Θεούς να ξαναγίνουν αυτό που ήταν, εκτός και αν κάνουν τα τρία βήματα μέσα στις επτά περιοχές, εκτός και αν αποσυνθέτουν με την φωτιά τα ψυχικά πρόσθετα τα οποία δυστυχώς διέπραξαν το λάθος να δημιουργήσουν. Αλίμονο σε κείνους τους Θεούς∙ η συνείδησή τους παρέμεινε εγκλωβισμένη μέσα σε αυτές τις δαιμονικές δημιουργίες, μέσα σε αυτά τα γεννήματα της κόλασης.

Τώρα θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην πρωταρχική τους χριστική κατάσταση, την κατάσταση που είχαν στην αυγή του Μαχαμβαντάρα, μόνο αν χρησιμοποιούν την φωτιά για να καίνε αυτά τα ψυχικά πρόσθετα. Όλοι οι παρόντες εδώ αδελφοί, ουδέποτε πρέπει να λησμονούν την φωτιά. Καθένας τους πρέπει να προσφέρει λατρεία στην φωτιά, να έχει πάντα στο σπίτι του ένα αναμμένο λυχνάρι. Ποτέ δεν πρέπει να λείπει από το σπίτι του μυημένου η ιερή φλόγα.

INRI: IGNIS NATURA RENOVATUR INTEGRAM. Είναι επείγον, στο αναμμένο σιδηρουργείο του Ηφαίστου, να μετατρέπουμε το Exiohehari, δηλαδή το ιερό σπέρμα, στον υδράργυρο των σοφών. Ο υδράργυρος αυτός πρέπει να δεχθεί αυτό που ονομάζεται θειάφι, φωτιά. Ο θειούχος υδράργυρος ανερχόμενος από την σπονδυλική στήλη είναι το Χάλκινο Φίδι, το Κρόνιο Φίδι που μπορεί να καίει, να κάνει σκόνη, αυτά τα πρόσθετα που έχουμε ζωντανά στο εσωτερικό μας, μέσα στα οποία βρίσκεται εγκλωβισμένο ό,τι πιο καλό: η συνείδηση του Είναι. Αν τα καίμε, αν τα κάνουμε να καίγονται, αν τα μετατρέπουμε σε στάχτες, τότε «βλασταίνουμε» μετατρεμμένοι σε φλόγες.

Ο στρατός του Λόγου, ο Στρατός της Φωνής, ο Λόγος είναι αυτό που είναι, αυτό που πάντα ήταν, και αυτό που πάντα θα είναι. Είναι η ζωή που πάλλεται σε κάθε άτομο, όπως πάλλεται και σε κάθε ήλιο: ο καθένας μας είναι καλεσμένος να μετατραπεί σε έναν στρατιώτη του Στρατού του Λόγου, σε μια φλόγα της Αυγής.

Έτσι λοιπόν, ξεχνιόμαστε όταν δεν ξέρουμε να διατηρούμαστε σε μια τέλεια ισορροπία συνείδησης, σώματος και περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Πως θα ήταν δυνατό να μετασχηματιζόμαστε σε φλόγες;

Είναι αναγκαίο καθένας από μας να μετατρέπεται σε μια φλόγα. Τρία είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει μέσα μας η φωτιά για να μας μετατρέπει σε Ελοχείμ.

Υπάρχει ο ήλιος που ακτινοβολεί στο άπειρο διάστημα, ο Ήλιος του Μεσονυχτίου. Υπάρχει ο φοβερός και απειλητικός κεραυνός και η φωτιά του Ηφαίστου στα σεξουαλικά μας όργανα.

Μόνο με την ανάπτυξη αυτής της θαυμαστής φωτιάς στην ανατομική μας σύσταση, οδηγώντας την δια του Ήλιου του Μεσονυχτίου, μπορούμε να απελευθερωνόμαστε μέσω του επίφοβου κεραυνού του Πατέρα του Βράχμα, του Γέροντα των Ημερών.

Έλεγα σε περασμένη μου ομιλία, ότι έχουμε επτά κέντρα: διανοητικό, συγκινησιακό, κινητικό, ενστικτώδες και σεξουαλικό, βεβαιώνοντας με έμφαση ότι υπάρχουν δύο ανώτερα κέντρα. Είπα ότι καθένα από τα κέντρα έχει τον δικό του ιδιαίτερο νου: έτσι έχουμε επτά νόες που ελέγχουν το σώμα μας. Ένας είναι ο διανοητικός νους, άλλος ο συγκινησιακός νους, άλλος ο κινητικός νους, άλλος ο ενστικτώδης νους, άλλος ο σεξουαλικός νους, άλλος ο ανώτερος νοητικός νους και ο ανώτερος συγκινησιακός νους. Έλεγα ότι σε καθέναν από τους νόες υπάρχει μια αλήθεια και ότι σε καθέναν μας υπάρχουν επτά αλήθειες που περιέχονται στους επτά νόες.

Αλλά εάν είμαστε σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση, όπως ο φρουρός σε καιρό πολέμου, δεν πρέπει να επιτρέπουμε στο διανοητικό νου να κάνει τα δικά του κέφια, να μας πηγαίνει πάντα στον δρόμο του λάθους, οδηγημένος από την λαγνεία. Να μην αφήνουμε το συγκινησιακό νου να μας οδηγεί στον δρόμο των αρνητικών συγκινήσεων. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στον κινητικό νου να μας μετατρέπει σε απλούς παίκτες ποδοσφαίρου, σε φωνακλάδες ή να μας βάζει να κάνουμε κάτι άχρηστο. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στον ενστικτώδη νου να αλλοιώνεται από λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τον οργανισμό, τον θυμό. Αυτός επιτελεί καθορισμένες, εξειδικευμένες λειτουργίες, κάνει να δουλεύει σωστά καθένα από τα όργανα μας. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στον σεξουαλικό νου να μας φέρνει στον δρόμο της λάγνας υποσεξουαλικότητας. Είναι αναγκαίο να αναπτύσσουμε μέσα μας τον ανώτερο συγκινησιακό νου με τις αγνές συγκινήσεις, με την ζωντανή τέχνη, με τις συμφωνίες του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Λιστ. Είναι αναγκαίο να αναπτύσσουμε μέσα μας τον νου με την ευαισθησία του πνεύματος.

Καθένας από τους επτά νόες θα συνεχίζει να τελειοποιείται, καθώς θα προχωρεί η εξάλειψη των ψυχικών πρόσθετων. Πρέπει να εξαλείφουμε τα ψυχικά πρόσθετα του διανοητικού κέντρου, οπότε ο νους μπαίνει στην υπηρεσία του πνεύματος. Επίσης πρέπει να εξαλείφουμε τα ψυχικά πρόσθετα των κατώτερων συγκινήσεων, οπότε ακτινοβολεί μέσα μας το ανώτερο συγκινησιακό κέντρο. Αρμόζει ακόμη να εξαλείφουμε τα ψυχικά πρόσθετα του κινητικού κέντρου, που αντιπροσωπεύονται από τις κακές συνήθειες, από τους αυτο-πλανεμένους κτλ, οπότε το κέντρο αυτό ακτινοβολεί στις άξιες πράξεις. Όταν κάποιος εξαλείφει από το ενστικτώδες κέντρο τα χαμηλά, ζωώδη ένστικτα, το θαυμαστό αυτό κέντρο εκπληρώνει με πλήρη τελειότητα το έργο του, κατευθύνοντας την ευρυθμία σε όλα μας τα σώματα, αρμονικά. Όταν επίσης εξαλείφονται τα ψυχικά πρόσθετα από το σεξουαλικό κέντρο, αυτό λειτουργεί αξιοθαύμαστα, μετασχηματισμένο από το ιερό σπέρμα της δημιουργικής ενέργειας.

Όποιος έχει εξαλείψει μέσα του, μέσω της ιερής φωτιάς του Ηφαίστου, όλα τα ψυχικά πρόσθετα θα κατέχει το ανώτερο συγκινησιακό κέντρο και το ανώτερο νοητικό. Τότε βάζει την προσωπικότητα του στην υπηρεσία του Είναι, δεχόμενος τα μηνύματα που του έρχονται από τα πιο υψηλά μέρη του ίδιου του, του Είναι, περνώντας μέσω των Ανωτέρων Κέντρων του Βράχμα.

Καθένας από τους κυλίνδρους της ανθρώπινης μηχανής εργάζεται με την φωτιά∙ είμαστε λοιπόν εμείς, άτομα ιερά. Με τον τρόπον αυτόν η φωτιά, καίγοντας και αποσυνθέτοντας ολοκληρωτικά τα ψυχικά πρόσθετα, θα μας μετατρέπει σε φλόγες. Η φωτιά θα καίει πρώτα στο σώμα, μετά στην ψυχή και αργότερα στο Πνεύμα. Σε αυτά τα τρία βήματα που η φωτιά καίει μέσα μας, βυθιζόμαστε μέσα στο ίδιο μας το θεϊκό πρωτότυπο. Ο καθένας μας έχει το δικό του πρωτότυπο στην φωτιά, που θα μας μετατρέπει για αυτόν τον λόγο, σε Ελοχείμ.

Είναι αναγκαίο να καταλαβαίνετε την ανάγκη να μετατρεπόμαστε σε Ελοχείμ. Είναι ανάγκη να καταλαβαίνετε την ανάγκη να μετατρεπόμαστε σε ιερά άτομα. Είναι ανάγκη να καταλαβαίνετε ότι είναι επείγον να εισερχόμαστε αμέσως στο στρατό του Λόγου, στο στρατό του δημιουργού του Σύμπαντος. Είναι ανάγκη να κάνετε εσείς τα τρία θεμελιώδη βήματα μέσα στις επτά περιοχές του σύμπαντος.

Δίχως την φωτιά, δεν θα μπορούσατε να μετασχηματίζεστε. Στο φυσικό κόσμο, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τίποτα για την φωτιά: νομίζουν ότι η φωτιά είναι προϊόν της καύσης. Βέβαια, η καύση είναι το αποτέλεσμα της φωτιάς. Οι επιστήμονες, προφανώς θα έλεγαν: «Η φλόγα αυτή ξεπήδησε από την καύση», όμως κάνουν λάθος.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι έχουμε εξαλείψει το καταφύγιο μέσα στο οποίο βρισκόταν κλεισμένη η φωτιά, και έτσι το σπίρτο στο χέρι έχει φωτιά. Αν δεν υπήρχε η φωτιά, δεν θα είχε ξεπηδήσει, δεν θα είχε κινηθεί το σπίρτο.

Έχει έλθει η ώρα να καταλάβουμε και να κατανοήσουμε ότι και μετά που θα σβήσει το σπίρτο, η φωτιά συνεχίζει να υπάρχει. Επομένως, ποια είναι η καταγωγή της φωτιάς, που βρίσκεται; Η φωτιά δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος, όπως στο σπίρτο. Επαναλαμβάνω, αυτό που μας ενδιαφέρει εμάς είναι η φωτιά της φωτιάς, η φλόγα της φλόγας, το αστρικό σημείο της φωτιάς.

Μέσω της φωτιάς του Ηφαίστου, μέσω αυτής της ηλιακής χριστικής φωτιάς είναι που μπορούμε πραγματικά να καίμε όλα τα ψυχικά πρόσθετα, να τα κάνουμε κοσμική σκόνη. Αφού έχουν καεί αυτά τα ψυχικά πρόσθετα, τι μένει; η φωτιά∙ η συνείδηση είναι φωτιά! Φωτιά που τριζοβολά, που σπινθηροβόλα μέσα στην φλογερή αύρα του σύμπαντος. Επαναλαμβάνω, τα ιερά βιβλία έχουν γραφτεί με αναμμένα κάρβουνα.

Προσφέρετε, αδελφοί, λατρεία στην φωτιά, εργασθείτε με την φωτιά και σας βεβαιώνω, στο όνομα της αλήθειας και της δικαιοσύνης, ότι θα απελευθερωθείτε.

Ακούστε, εσείς όλοι είσθε κάρβουνα σβησμένα. Έχει έλθει η ώρα να ανάψει η φωτιά, έχει φθάσει η ώρα να καταλάβουμε ότι πρέπει να λάμπουμε σαν φλόγες μέσα στην αύρα του σύμπαντος.

Κεφάλαιο 12. Η πεντάλφα ή εσωτερικό πεντάγραμμα

«Το να διδάσκεις χωρίς να αποκαλύπτεις, ισοδυναμεί με το «να μη διδάσκεις»... Γνωστική συμβολογία, εισαγωγή.

Το Γνωστικό Πεντάγραμμα είναι η ανθρώπινη μορφή, με τέσσερα μέλη και μια ξεχωριστή ακμή, που είναι το κεφάλι.

Το σημείο του Πενταγράμματος ονομάζεται ισοδύναμα «σημείο του μικρόκοσμου» και αναπαριστά αυτό το οποίο οι καβαλιστές ραβίνοι του Βιβλίου του Ζοχάρ ονομάζουν «Μικρο-προσωπείο».

Το πεντάγραμμα με σηκωμένη στον αέρα την ανώτερη ακτίνα του, αναπαριστά τον Σωτήρα του κόσμου. Το πεντάγραμμα με σηκωμένα στον αέρα τα δύο κατώτερα πόδια του αναπαριστά τον Μάτσο Καμπρίο (Αρσενικός Τράγος) των Ακελάρρες.

Μια ανθρώπινη μορφή με το κεφάλι προς τα κάτω, αναπαριστά (φυσικά) έναν δαίμονα, δηλαδή, την διανοητική ανατροπή, την αταξία ή την τρέλα.

Το Πεντάγραμμα, που στις Γνωστικές σχολές ονομάζεται «Φλογερό Αστέρι», είναι το σημάδι της μαγικής παντοδυναμίας...

Η πλήρης αντίληψη του μαγικού πενταγράμματος, είναι το κλειδί των δύο Διαστημάτων.

Το σημείο του πενταγράμματος πρέπει να αποτελείται από τα επτά μέταλλα ή τουλάχιστον να χαραχθεί με αγνό χρυσό, επάνω σε άσπρο μάρμαρο.

Τα επτά μέταλλα είναι τα ακόλουθα: ασήμι, υδράργυρος, χαλκός, χρυσός, σίδηρος, κασσίτερος και μόλυβδος.

Το πεντάγραμμα, με την ανώτερη ακτίνα προς τα επάνω, κάνει να τρέπονται σε φυγή οι στρατιές των δαιμόνων. Το πεντάγραμμα με τις δύο κατώτερες ακτίνες του προς τα επάνω, προσελκύει τους σκοτεινούς. Το πεντάγραμμα σχηματισμένο με κάρβουνο με τις δύο κατώτερες ακτίνες προς τα έξω στο κατώφλι της κατοικίας, δεν επιτρέπει την είσοδο στους σκοτεινούς.

Εξαγιάζεται το πεντάγραμμα με τα τέσσερα στοιχεία απαγγέλλοντας τους εξορκισμούς της φωτιάς, του αέρα, του νερού και της γης.

Φυσάμε πέντε φορές πάνω στο μαγικό σχήμα, ραντίζουμε πέντε φορές επάνω στο Φλογερό Αστέρι με το τελετουργικό νερό, στεγνώνουμε το σχέδιο του πενταγράμματος με τον καπνό πέντε αρωμάτων: λιβάνι, σμύρνα, αλόη, θειάφι και καμφορά. Μετά τοποθετούμε το πεντάγραμμα στο έδαφος: στον Βορρά, στον Νότο, στην Ανατολή και στην Δύση. Θα προφέρουμε το όνομα του Άλεφ και του ιερού THAU, ενωμένα στο καβαλιστικό όνομα του ΑΖΟΘ.

Φυσώντας πέντε φορές επάνω στο Φλογερό Αστέρι, θα επικαλούμαστε τους πέντε μαγικούς βοηθούς. Οι Πέντε Βοηθοί είναι τα Πέντε Πνεύματα: Γκαμπριέλ, Ραφαέλ, Ουριέλ, Μικαέλ και Σαμαέλ.

Σαμαέλ Αούν Βεόρ «Πίστις Σοφία αποκαλυμμένη».

«Όλη η μαγική δύναμη βρίσκεται στο Αστέρι των πέντε αιχμών. Στο Φλογερό Αστέρι βρίσκεται συνοψισμένη όλη η Επιστήμη της Γνώσης».

Γνωστική συμβολογία αποκαλυμμένη.

Εάν αναλύουμε σε βάθος την Πεντάλφα, μπορούμε να δούμε στην ανώτερη γωνία ένα «τέσσερα». Αυτό είναι το σύμβολο του Θεϊκού Πνεύματος όλων των δημιουργημάτων που έρχονται στον κόσμο, το σύμβολο του Αιώνιου Ζώντος Θεού.

Κάτω από αυτό το «τέσσερα», θα δείτε κάποια μάτια, πάντοτε ανοικτά. Είναι ακριβώς τα μάτια της Θεότητας, του Θεού. Εμπρός σε αυτό το σύμβολο του Δία, με τα μάτια του Πνεύματος πάντοτε ανοικτά, τρέμουν οι στρατιές των Αγγέλων και των Δαιμόνων. Τέτοιο σύμβολο κάνει να τρέπονται τρομοκρατημένοι σε φυγή οι σκοτεινοί.

Ανοίγεται η Πεντάλφα με τους βραχίονες της σε σχήμα εξαίσιο, όπως όταν ένας άνθρωπος στέκεται όρθιος με τα πόδια και τα χέρια του ανοικτά. Αλλά εάν εξετάσουμε επιμελώς αυτά τα ανοικτά χέρια της Πεντάλφα, θα δούμε σε αυτά το σημείο του Άρη, του πλανήτη του πολέμου και ήδη ξέρουμε ότι ο αριανός αποκρυφισμός είναι τρομερός. Στις σφαίρες του Άρη, όχι τις ανώτερες αλλά τις κατώτερες, συναντάμε φοβερούς Μαύρους Μάγους που τρέμουν μπροστά σε αυτό το τρομερό σημείο της Πεντάλφα.

Προφανώς, τέτοιο Αριανό σημείο τοποθετημένο στους βραχίονες του Αστεριού των πέντε αιχμών (που είναι ο άνθρωπος), μας δίνει δύναμη. Όχι την φυσική δύναμη που είναι μια δύναμη κατωτέρου τύπου, όχι, μας δίνει την δύναμη του Πνεύματος, για να νικήσουμε τους κακούς.

Οι δύο κατώτερες γωνίες ανοικτές, που είναι τα δύο πόδια του καθενός από εμάς (όταν στεκόμαστε με αυτά ανοιγμένα), φέρουν την υπογραφή του Κρόνου και ήδη ξέρουμε αυτό που είναι η αρνητική άποψη της Σφαίρας του Κρόνου, αυτό που είναι η τρομερή Μαύρη Μαγεία. Προφανώς, οι σκοτεινοί το καταλαβαίνουν, εάν είναι τοποθετημένο αυτό το σύμβολο στα πόδια (προς τα κάτω). Εάν ψηλά έχουμε το Δία, με τα μάτια του Πνεύματος πάντα ανοικτά, είναι προφανές ότι οι σκοτεινοί βλέποντας αυτό, τρομοκρατούνται, δεν μπορούν να αντισταθούν, αποσύρονται...

Στη δεξιά πλευρά, με την εικόνα μπροστά μας, βλέπουμε την Σελήνη και στα αριστερά βλέπουμε τον Ήλιο. Αλλά εάν βάλουμε την εικόνα όχι μπροστά μας αλλά στο πλάι μας, είναι βέβαιο ότι στα δεξιά θα είναι ο Ήλιος, έτσι δεν είναι; και στα αριστερά η Σελήνη.

Ο Ήλιος αναπαριστάνεται με έναν κύκλο με μία τελεία στο κέντρο. Αυτός ο ακτινοβόλος Ήλιος του Πνεύματος μας φωτίζει τον δρόμο.

Στα αριστερά βρίσκεται η Σελήνη. Ο Ήλιος αντιπροσωπεύει τις ηλιακές δυνάμεις, τις θετικές δυνάμεις, τις αρσενικές. Η Σελήνη αντιπροσωπεύει τις αρνητικές δυνάμεις, τις θηλυκές.

Στο κέντρο παρουσιάζεται το Κηρύκειο του Ερμή, ακριβώς κάτω από το σημείο του Ερμή. Το «Κηρύκειο του Ερμή» είναι πολύ σημαντικό και από πάνω πηγαίνει το σημείο του πλανήτη Ερμή.

Είναι προφανές πως ο Ερμής είναι ο «Αγγελιοφόρος των Θεών», είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο, είναι ο «Υπουργός του Ήλιου». Χωρίς τον Ερμή δεν θα ήταν δυνατόν να φτάσουμε στην Εσώτερη Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Κάτω από τον Ερμή, ακριβώς, παρουσιάζεται το «Κηρύκειο» με τα φτερά του πνεύματος πάντοτε ανοιγμένα. Τέτοιο «Κηρύκειο» βρίσκεται στην σπονδυλική στήλη του ανθρώπου, μέσα στον μυελό των σπονδύλων μας. Από αυτόν, από τα συμπαθητικά κορδόνια, γνωστά στην Ανατολή σαν Ιδά και Πιγκαλά ένα ζευγάρι κορδονιών τυλίγονται με τον τρόπο που το βλέπετε στο Κηρύκειο του Ερμή. Από αυτό, από τα νευρικά κορδόνια, ανεβαίνει η δημιουργική ενέργεια μέχρι τον εγκέφαλο.

Τώρα θα επεκταθούμε, μετά από αυτήν την επιφανειακή εξήγηση, ακόμη περισσότερο...

Καλώς. Ορίστε λοιπόν σε αυτήν την Πεντάλφα, η Ράβδος των Πατριαρχών, το Ραβδί του Ααρών, το Καλάμι από Μπαμπού (των επτά κόμπων), το Σκήπτρο των Βασιλέων, η Ράβδος του Ιωσήφ (ανθισμένη), που είναι η σπονδυλική στήλη.

Προφανώς, από το κανάλι του μυελού της σπονδυλικής στήλης είναι από όπου πρέπει να ανέβει η Ιερή Φωτιά μέχρι τον εγκέφαλο, για να περάσει από εκεί στον Ναό-Καρδιά.

Επίσης παρουσιάζεται στην Πεντάλφα το φλογερό σπαθί που δεν είναι άλλο από την Ιερή Φωτιά σε κάθε έναν από εμάς. Χωρίς το φλεγόμενο Σπαθί, δε θα γίνουμε αληθινά μαθητές. Όταν ένας Άγγελος χάνει το σπαθί του, αυτός ο Άγγελος έχει πέσει και επομένως κατακρημνίζεται προς τις ατομικές κολάσεις.

Παρουσιάζεται επίσης, στην Πεντάλφα, στο ανώτερο μέρος, το Δισκοπότηρο, το Μπαστούνι και το Σπαθί. Το Δισκοπότηρο, αναμφίβολα αναπαριστά το Γιόνι (δηλαδή, την μήτρα). Επίσης το Μπαστούνι αναπαριστά τον φαλλό, την αρσενική αρχή και το Σπαθί την Ιερή Φωτιά.

Αναμφίβολα, πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε το Μπαστούνι και το Σπαθί και πρέπει επίσης να εργαζόμαστε με το Δοχείο του Ερμή, εάν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε το Μεγάλο Έργο.

Η λέξη «Τετραγράμματον» είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. «Τετρα» είναι η τριάδα μέσα στην μονάδα της ζωής. «Τετραγράμματον» είναι επακριβώς το τέσσερα, λοιπόν. Γιατί ο Πατήρ είναι ο αριθμός ένα, ο Υιός είναι το δύο, το Άγιο Πνεύμα είναι το τρία. Αλλά αυτοί οι τρεις απορρέουν από το ΑΙΝ ΣΟΦ, δηλαδή, από το Εσωτερικό Αστέρι «που πάντοτε μας χαμογελούσε» και οι τρεις, απορρέοντας από το ΑΙΝ ΣΟΦ, σχηματίζουν το τέσσερα: το Τετραγράμματον. Η λέξη Τετραγράμματον είναι μαντρική.

Κάποια φορά θέλησα να πειραματιστώ με το Τετραγράμματον: Το πρόφερα στους εσωτερικούς κόσμους της Κοσμικής Συνείδησης και τότε πολλοί Άφατοι από τους εννέα Ουρανούς (Σελήνη, Ερμή, Αφροδίτη, Ήλιο, Άρη, Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα) εμφανίστηκαν για να δουν τι συνέβαινε, λέγοντας:

-Γιατί προφέρατε το όνομα του Αιώνιου μάταια;

Έμεινα άφωνος, ένοιωσα αμήχανος, συγχυσμένος...

Εάν τοποθετήσουμε το Πεντάγραμμα με την ανώτερη γωνία προς τα κάτω και τις δύο εξωτερικές γωνίες προς τα πάνω, έχουμε το σημείο της Μαύρης Μαγείας: Αντί να προστρέξουν στις επικλήσεις μας οι στρατιές των Αγγέλων, θα προστρέξουν οι στρατιές των Δαιμόνων.

Όταν ένας Μυημένος πέφτει, όταν χύνει το Δοχείο του Ερμή του Τρισμέγιστου, τότε είναι κεραυνοβολημένος από το Αρκάνο 16 της Καμπάλα και πέφτει με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα πάνω κατά το σχήμα της αναποδογυρισμένης Πεντάλφας. Έτσι είναι που έπεσαν οι μεγάλοι Μυημένοι.

Εάν στην είσοδο της κατοικίας μας ζωγραφίσουμε με κάρβουνο το σημείο της Πεντάλφα, με την ανώτερη γωνία προς τα μέσα και τις δύο κατώτερες ακτίνες προς τα έξω, θα τρέπονται σε φυγή από το ιδιαίτερο δωμάτιό μας, οι σκοτεινοί. Εάν όμως το ζωγραφίσουμε με την ανώτερη γωνία προς τα έξω και τις κατώτερες ακτίνες προς τα μέσα, θα εισέλθουν στο ιδιαίτερο δωμάτιο μας οι σκοτεινοί.

Όταν τοποθετείται το Πεντάγραμμα σε γυαλί, (δηλαδή σε ένα κάδρο), αυτό τρομάζει φοβερά τους μοχθηρούς. Και εάν ζωγραφίζεται σε γυαλί, επίσης τους κάνει να τρέπονται σε φυγή έντρομοι και εάν φοριέται επάνω στο πέτο, από χρυσό ή ασήμι, θα είμαστε καλά προφυλαγμένοι απέναντι στις δυνάμεις του σκότους.

Είναι λοιπόν, το Πεντάγραμμα, μία μαγική δύναμη, πραγματικά εκπληκτική.

Βλέπουμε στους βραχίονές του, διάφορα εβραϊκά γράμματα. Φαίνεται το IOD-HE-VAU-HE. Η λέξη IOD, σαν αρσενική αρχή, ή μόριο Θεϊκό, ή ακόμα καλύτερα σαν Παρθενική Σπίθα, είναι τρομερή.

IOD: Θεία-αρσενική αρχή.

ΗΕ: θεία θηλυκή αρχή.

VAU: σεξουαλική αρσενική αρχή δηλαδή το Λίγκαμ.

ΗΕ: το ΥΟΝΙ, το γυναικείο Γιόνι.

Υπάρχει ένας τρόπος προφοράς των εβραϊκών γραμμάτων IOD-HE-VAU-HE, αλλά είναι τρομερά θεϊκός και δεν πρέπει χωρίς λόγο να τραγουδιούνται αυτά τα μάντραμς, γιατί τα τέσσερα αυτά γράμματα δονούν την Εσωτερική Θεότητα (λέγεται ότι είναι το όνομα του Αιώνιου) και κανείς δεν πρέπει να τα προφέρει μάταια... Αυτό μας προσκαλεί σε διαλογισμό...

Φαίνονται και άλλα εβραϊκά γράμματα, για να μας θυμίζουν ορισμένες διαδικασίες της Θεότητας, αλλά επάνω σε αυτά τώρα θα κρατήσω σιωπή.

Εμφανίζονται αριθμοί όπως για να μας θυμίζουν την Τριάδα μέσα στην Μονάδα (το Τετραγράμματον), αλλά δεν είναι υποχρεωτικό οι αριθμοί αυτοί να βρίσκονται εκεί. Αυτοί είναι πια τελείως, συμβατικοί. Το σημαντικό είναι να υπάρχει το Τετραγράμματον, που ήδη γνωρίζουμε πως είναι η Τριάδα μέσα στην Μονάδα της Ζωής (το Άγιο Τέσσερα).

Αναμφίβολα, αγαπητοί μου αδελφοί, το Πεντάγραμμα είναι το ανθρώπινο Είναι, ο μικρόκοσμος, μέσα στον οποίο (σας έχω πει) βρίσκεται το Άπειρο.

Πρέπει να εργαζόμαστε με το Κηρύκειο του Ερμή που φαίνεται στην Πεντάλφα∙ δηλαδή, πρέπει να μετατρέπουμε το Σπέρμα σε ενέργεια, για να αφυπνίσουμε την Ιερή Φωτιά και να την κάνουμε να ανέβει από την σπονδυλική στήλη μέχρι τον εγκέφαλο. Μόνο έτσι θα είναι δυνατόν να αναπτύξουμε όλες τις δικές μας εξουσίες και δυνάμεις.

Πρέπει να εργαζόμαστε με το Κηρύκειο του Ερμή, που έχουμε μέσα στην σπονδυλική μας στήλη. Προφανώς, όταν εμείς ξέρουμε να μετατρέπουμε το Σπέρμα σε ενέργεια, όταν δεν διαπράττουμε το λάθος να χύνουμε το «Δοχείο του Ερμή του Τρισμέγιστού», τότε το σπέρμα (που δεν είναι χυμένο), μεταμορφώνεται σε σπερματική ενέργεια. Αυτή η ενέργεια, με την σειρά της, πολώνεται διττά σε άτομα ηλιακά και σεληνιακά με υψηλότατη τάση που ανέρχονται από τα δύο νευρικά κορδόνια που τυλίγονται στην σπονδυλική στήλη, τα δύο κορδόνια που φαίνονται στο Κηρύκειο του Ερμή. Τότε τα ηλιακά και σεληνιακά άτομα συνδέονται στο ΤΡΙΒΕΝΙ, κοντά στον κόκκυγα και τότε τελικά αφυπνίζεται μια τρίτη δύναμη. Θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στην Ιερή Φωτιά της Σπονδυλικής Στήλης, στην Φωτιά της Πεντηκοστής, στην Φωτιά του Ιεχωβά, στην Σεξουαλική Φωτιά. Τέτοια Φωτιά ανεβαίνοντας αργά, από σπόνδυλο σε σπόνδυλο, ξυπνάει σιγά-σιγά διάφορες δυνάμεις στον άνθρωπο.

Αναμφίβολα, πρέπει να δουλεύουμε με τον Ήλιο και με την Σελήνη (τις αρσενικές και θηλυκές δυνάμεις), δηλαδή, ο άνδρας με την γυναίκα του, η γυναίκα με τον άνδρα. Μόνον έτσι είναι δυνατόν να ξυπνήσουμε την ιερή φωτιά, που θα μας μεταμορφώσει ριζικά.

Πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε την Ράβδο και το Σπαθί, πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε το Δοχείο του Ερμή, την Ιερή Κούπα. Μόνον έτσι είναι δυνατή η ολοκληρωτική μεταμόρφωση.

Στην προηγούμενη διάλεξή μου έλεγα ότι όταν ένας άνδρας παντρεύεται με μια γυναίκα που δεν του ανήκει για σύζυγος, παρά την παίρνει από καπρίτσιο (πείσμα) παραβιάζοντας τον νόμο, είναι εύκολο να το ξέρουμε, γιατί την ημέρα του γάμου (η γυναίκα) εμφανίζεται φαλακρή. Αυτή ασυνείδητα θα σκεπάσει με τέτοιον τρόπο το κεφάλι της, έτσι που πραγματικά να μη φαίνονται τα μαλλιά της. Εμφανίζεται σαν να μην είχε μαλλιά (φαλακρή).

Αυτό δε το ξέρουν, φυσικά, όλες οι γυναίκες. Εάν το ήξεραν, τότε θα αναζητούσαν τον τρόπο να μην γίνουν φαλακρές, τον τρόπο που τα μαλλιά τους να έβγαιναν από όλες τις μεριές. Τότε λέγεται πως ο άνδρας σημαδεύεται με ένα μοιραίο Αστέρι στο μέτωπο, δηλαδή με την αναποδογυρισμένη Πεντάλφα, με την Λουσιφερική φωτιά.

Όταν επίσης ένας άνδρας είναι άπιστος στην σύζυγο του, στην σύζυγο που του έδωσε ο Μεγάλος Νόμος, τότε πέφτει, όπως η ανεστραμμένη Πεντάλφα με το κεφάλι προς τα κάτω και τα δύο πόδια προς τα πάνω και θα φέρει στο μέτωπο το μοιραίο σύμβολο του ανεστραμμένου Αστεριού...

Στον Μεσαίωνα υπήρχαν τα μεγάλα Εσωτερικά Γνωστικά Μυστήρια. Εκείνος ο νεόφυτος που ήταν υποψήφιος για την Μύηση, οδηγείτο με δεμένα τα μάτια προς μια μεγάλη αίθουσα. Εκεί του ελευθέρωναν τα μάτια. Το πρώτο πράγμα που παρουσιαζόταν εμπρός στα μάτια του, ήταν ο Μάτσο Καμπρίο ντε Μέντεζ, ο Διάβολος... Ο νεόφυτος διατάσσονταν να φιλήσει την Πεντάλφα. Εάν ο νεόφυτος δείλιαζε, δεν υπάκουε, του ξανάβαζαν το δέσιμο και έπειτα τον έβγαζαν από άλλη πόρτα. Αυτός ποτέ δεν μάθαινε ούτε από που είχε μπει, ούτε από που είχε βγει. Αλλά αν υπάκουε, από τα ίδια τα πόδια του Διαβόλου, επάνω σε αυτόν τον κύβο στον οποίο αυτός φαινόταν να στέκεται, επάνω στην Κυβική Πέτρα, στην οποία αυτός φαινόταν να στέκεται, έβγαινε μια όμορφη νεαρή κοπέλα, που τον δεχόταν με ασπασμό ειρήνης και με ανοιγμένα μπράτσα. Τότε γινόταν δεκτός από όλη την αδελφότητα και αποδεκτός σαν γνωστικός ιππότης.

Αυτοί ήσαν Γνωστικοί Ροδόσταυροι, που γνώριζαν αληθινά τα Μυστήρια του Ρόδου και του Σταυρού. Δεν θέλω να πω ότι υπάρχουν πια αληθινοί Ροδόσταυροι (Ρόδο-Σταυρός είναι μια λέξη υπέροχη), Ροδόσταυροι υπάρχουν μόνο εκεί επάνω, στους ανώτερους κόσμους. Εδώ κάτω υπάρχουν μόνον υποψήφιοι για τους Ροδόσταυρους. Για να φτάσει κανείς να ανήκει στην αυθεντική Ροδοσταυρική ιεραρχία, πρέπει να είναι Γνωστικός.

Αλλά, τι είναι ο Ροδόσταυρος; Δεν είναι ίσως το σύμβολο του Θεϊκού Λόγου; Τι είναι ο Σταυρός; Ήδη ξέρουμε πως είναι απόλυτα σεξουαλικός. Γνωρίζετε αυτό που πρέπει να κάνετε για να ανθίσει το Ρόδο σε αυτόν τον Σταυρό; Γνωρίζετε αυτό που σημαίνει, ότι ο Λόγος θα καταφέρει να ανθίσει (μέσω της σεξουαλικής εργασίας) μέσα μας; Αυτό είναι κάτι πολύ φοβερό, άφατο. Μόνον όταν φτάνουμε σε αυτό, είμαστε Ροδόσταυροι, Γνωστικοί Ροδόσταυροι. Πριν από μια τέτοια στιγμή μπορούμε να είμαστε υποψήφιοι στους Ροδόσταυρους.

Κανείς δε θα μπορούσε να μπει στο Χρυσό Ρόδο-Σταυρό, χωρίς να είναι γνωστικός, χωρίς το «Γ» της γέννησης. Πώς, με ποιόν τρόπο, είναι απαραίτητο να ανθίσει σε μας το Ρόδο; Μέσω της σεξουαλικής δουλειάς.

Ποιο είναι το Ρόδο; Ήδη το είπαμε: ο Λόγος. Αλλά, τί ανθίζει τον Λόγο στο σεξ και μέσω του σεξ; Θα έχετε δει ποτέ εσείς κάτι πιο τρομερό; Ένας πίνακας του Cungat, στον Μεσαίωνα, είναι υπέροχος: Σε αυτόν φαίνεται ο σταυρωμένος Χριστός, αλλά (εδώ είναι το μεγαλειώδες) με τον φαλλό σε στύση, γενόμενος φως... Μόνον έτσι είναι δυνατό να γίνουμε Γνωστικοί Ροδόσταυροι.

Στο Μεσαίωνα, επαναλαμβάνω, γίνονταν δεκτοί (σε αυτούς τους Γνωστικούς Ναούς) οι υποψήφιοι στους Ροδόσταυρους, μετά από μια τέτοια Μύηση. Αλλά, τι σήμαινε αυτό καθ' αυτό, αναμφισβήτητα, αυτός ο Μάτσο Καμπρίο ντε Μέντεζ;

Προφανώς, τον Τυφών Μπαφομέτ... «ΕΓΩ πιστεύω στο Μυστήριο του Μπαφομέτ», δηλώνει ο Παγκόσμιος Γνωστικισμός. Και είναι ότι ο Μπαφομέτ Λούσιφερ είναι ένα από τα ιδιαίτερα μέρη του Είναι μας. Το Εσώτερο Είναι μας, έχει πολλά μέρη, ένα από αυτά είναι ο Λούσιφερ: αντανάκλαση του Λόγου, επάνω στον ιδιαίτερο Λογοϊκό Εσώτερό μας, προβαλλόμενο σε εμάς τους ίδιους και μέσα από εμάς τους ίδιους, εδώ και τώρα για το δικό μας ιδιαίτερο καλό. Εκεί βρίσκεται το Μυστήριο του Μπαφομέτ και της ORAAB. Το Μυστήριο των ORAAB είναι τόσο γνωστικό, που αξίζει για καλά τον κόπο να το θυμόμαστε (αναμφίβολα αναπαριστά την Ανάσταση).

Αλλά, θα μπορούσε να γίνει, ίσως δυνατή η Ανάσταση χωρίς τον Λούσιφερ; Αδύνατον, έτσι δεν είναι; Αυτό το γνώριζαν οι Ναχουάτλ: ο Λούσιφερ Ναχουάτλ (τόσο αγαπητός από τους Γνωστικούς Ροδόσταυρους στον Ναό Τσαπουλτεπέκ), ο Xolotl, βρίσκεται σε κάθε έναν από εμάς. Αυτός είναι η ζωντανή και φιλοσοφική Φωτιά, που κείται στον βαθύ πυθμένα των σπερματικών μας νερών, στα ζωντανά βάθη του σεξουαλικού μας μεταλλικού χάους.

Στην ρίζα όλου αυτού, θα μπορούσε να εργαστεί κανείς χωρίς τον Λούσιφερ; INRI, λέγουν οι γνωστικοί. Αυτό το INRI τοποθετήθηκε επάνω στον σταυρό του Σωτήρα του κόσμου. Αλλά, πού είναι αυτός ο σταυρός;

Θα επαναλάβω ότι το LINGAM-YONI (φαλλός-μήτρα) συνδεδεμένα σεξουαλικά, φτιάχνουν σταυρό. Τότε τον σταυρό τον φορτώνεται κάθε ένας από μας και πρέπει να δουλεύουμε με τον σταυρό, γιατί εκεί βρίσκεται το INRI και το INRI σημαίνει IGNIS NATURA RENOVATUR INTEGRAM (η Φωτιά ανανεώνει αδιάκοπα την Φύση).

Έτσι λοιπόν, ο Λούσιφερ-Ναχουάτλ (Xolotl), ο Μάτσο Καμπρίο ντε Μέντεζ, κρυμμένος στο βάθος του σεξουαλικού μας συστήματος, είναι η ζώσα και φιλοσοφική Φωτιά, μέσω της οποίας μπορούμε να μεταμορφωθούμε ριζικά.

Στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας (Νοτρ Νταμ) των Παρισίων, παρουσιάζεται ένα αγαλματάκι πολύ ενδιαφέρον: ο CUERVO. Αυτός κοιτάζει προς τα εκεί, προς μια γωνία του Ναού και σε αυτήν την γωνία υπάρχει μια μικρή πέτρα: την λένε «η πέτρα του κέντρου», ο «ακρογωνιαίος λίθος» η υπέροχη πέτρα, ο διάβολος. Αλλά τί περίεργο πράγμα είναι αυτός ο Διάβολος του Καθεδρικού της Νοτρ Νταμ: Εκεί όλοι οι πιστοί καταπραΰνουν τις αγρυπνίες τους, μετά τις ιερουργίες και την παράκληση... Ναι, αυτή είναι η Φιλοσοφική Λίθος, πράγματι...

Οι αρχαίες Σίβυλλες έλεγαν: «Αληθινός φιλόσοφος είναι αυτός που ξέρει να ετοιμάζει το Δοχείο». Αλλά ποιο δοχείο; Λοιπόν, το «Δοχείο του Ερμή του Τρισμέγιστου». Πού υπάρχει αυτό το Δοχείο; Φαίνεται εδώ στο Πεντάγραμμα: είναι το Ιερό Δισκοπότηρο, είναι το Δισκοπότηρο από το οποίο ήπιε ο Χριστός, κατά την διάρκεια του Τελευταίου Δείπνου. Ναι, είναι το Άγιο Γκριάλ, επάνω στο οποίο υπάρχει άφθονη ιπποτική λογοτεχνία. Αντίγραφό του, έχουμε στο Ναό του Τσαπουλτεπέκ, και πρότυπο του ίδιου που απαστράπτει, εκεί στο Ναό του Μονσεράτ (στην Καταλονία της Ισπανίας).

Αυτό το «Δοχείο του Ερμή του Τρισμέγιστου» πρέπει να το ετοιμάσουμε: είναι το Δοχείο όπου εμπεριέχεται η πρώτη ύλη του Μεγάλου Έργου, το Δοχείο του Ερμή όπου περιέχεται το Ιερό Σπέρμα, το Ens Seminis.

Αλίμονο σε αυτόν που χύνει το Δοχείο του Ερμή, γιατί τότε πέφτει σαν την αναποδογυρισμένη Πεντάλφα: με την ανώτερη γωνία προς τα κάτω και τις δύο κατώτερες ακτίνες προς τα πάνω. Πέφτει έτσι στο βάθος της Αβύσσου και αυτό είναι πραγματικά οδυνηρό, αγαπητοί αδελφοί μου...

Ας συνεχίσουμε τώρα με την Σφραγίδα του Σολομώντα, που επίσης φαίνεται εδώ, σε αυτό το μαγικό σχεδιάγραμμα της Πεντάλφα, με τα δυο συνδεδεμένα τρίγωνα.

Είναι προφανές ότι για να μπορέσουμε να το εννοήσουμε, είναι απαραίτητο να είμαστε Αλχημιστές. Πώς θα μπορούσαμε να το εννοήσουμε, χωρίς την Ιερή Αλχημεία; Με τι τρόπο; Αυτήν την στιγμή έρχονται στην μνήμη μου υπερβατικά επεισόδια της παρούσης μου μετενσάρκωσης... Ήμουν πολύ νέος ακόμη και αυτή ονομαζόταν Ουραία (το Άπειρο). Ζούσα συνεχώς ερωτευμένος με την Ουρανία, με τον ουρανό τον κατοικημένο από αμέτρητους γαλαξίες, από στροβιλισμούς κόσμων που σαν σταγόνες χρυσού, κατακρημνίζονται ατέλειωτα στην άβυσσο...

Μια μέρα, σε κατάσταση Σαμαδί, εγκατέλειψα όλα μου τα οχήματα για να βυθιστώ, τελείως, στον «Συμπαντικό Παράκλητο» πιο πέρα από το καλό και το κακό, πολύ πιο πέρα από το σώμα, από τους αγαπημένους και από τον νου. Σε κατάσταση, θα λέγαμε, υπερνιρβανικής ευδαιμονίας, ευτυχισμένος μέσα σε μια τέτοια άσπιλη περιοχή του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής, έπρεπε να εισέλθω από τις πύλες του Ναού. Τότε άνοιξα το Μεγάλο Βιβλίο της Φύσης και μελέτησα τους νόμους του. Η έκσταση αύξανε από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό (δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτήν του να νοιώθεις την απελευθερωμένη Ψυχή, γιατί το παρελθόν και το μέλλον αδελφώνονται μέσα σε ένα αιώνιο ΤΩΡΑ). Όταν επέστρεψα από εκείνο το Σαμαδί, όταν γύρισα στο φυσικό σώμα, όταν εισήλθα μέσα στο όχημά μου, από τον αδένα Επίφυση, τόσο τονισμένο από τον Ντεκάρτ σαν «η πόρτα της Ψυχής», συνέβη να δεχθώ μία εκπληκτική επίσκεψη: μερικές Κυρίες-Μύστες που ξεπήδησαν από τον Συμπαντικό Παράκλητο, έγιναν στον κόσμο της πυκνής μορφής ορατές και απτές σε μένα. Μία από αυτές, γεμάτη από εκπληκτική γλυκύτητα, βάζοντας στο παράμεσο δάκτυλο του δεξιού μου χεριού ένα δακτυλίδι με την Σφραγίδα του Σολομώντα, αναφώνησε:

-Έχετε περάσει την δοκιμασία του Αγιαστηρίου. Πολύ λίγα είναι τα ανθρώπινα όντα που μπόρεσαν να περάσουν αυτήν την τρομερή δοκιμασία...

Με ευλόγησε και έφυγε, αφήνοντας το δακτυλίδι στο παράμεσο δάκτυλο του δεξιού χεριού μου.

Σηκώθηκα πολύ αθόρυβα και τότε ένοιωσα ευτυχισμένος. Κάθε φορά που πετύχαινα να διαφύγω από αυτό το πυκνό σώμα, έβλεπα στο δεξί χέρι το αξιοθαύμαστο δακτυλίδι, σχηματισμένο, ναι, με τέτοια αμόλυντη ουσία (ολόλευκη και θεϊκή) από αυτήν την περιοχή του Συμπαντικού Παράκλητου, όπου ο χρόνος δεν υπάρχει.

Έζησα μια σειρά από επεισόδια υπερβατικά και υπέροχα. Κάποια από αυτές τις μυστηριακές νύκτες, αφού βρέθηκα σε έναν κήπο γεμάτο με εξαίσια λουλούδια, ζωντανή αλληγορική παρουσίαση των θεϊκών αρετών, είχα την ευτυχία, ναι, να μπω σε έναν Ναό της Ομορφιάς. Ανάμεσα στο άρωμα που αναδυόταν από τα αρωματικά θυμιάματα, έπλεα με το Αστρικό μου Όχημα, ευτυχισμένος. Η μουσική των Σφαιρών, έκανε να δονείται ο Άπειρος Κόσμος και κάθε μελωδία μου προκαλούσε βαθιά ανατριχίλα.

Αμέσως, σταμάτησα μπροστά στον Ιερό Βωμό, μπροστά στον Μαχάτμα, σε εκείνον τον θεϊκό τόπο, σε εκείνη την γωνία της Αγάπης, κοίταξα το δακτυλίδι (εκεί βρισκόταν) και το άγγιξα με το αριστερό μου χέρι, γεμάτος από μεγάλη περιέργεια. Τότε αναφώνησε ο Μαχάτμα:

-Αυτό το δακτυλίδι δεν σου χρειάζεται πια, γιατί το έχεις αγγίξει με το αριστερό χέρι. Ασφαλώς, θα το συμβουλευτώ...

Μετά μου έδωσε ορισμένες εξηγήσεις επάνω σε αυτό. Μου είπε ότι «ένα τέτοιο δακτυλίδι αναπαριστά ολοζώντανα τον Λόγο του Ηλιακού Συστήματος», ότι «οι σεξουαλικές δυνάμεις, αρσενικές και θηλυκές, εργάζονται εκεί», ότι «οι έξι ακμές είναι αρσενικές και ότι οι έξι ενδιάμεσες εσοχές ανάμεσα από ακμή και ακμή, είναι θηλυκές»... Μου εξηγούσε ότι «οι έξι ακμές και οι έξι εσοχές, σχηματίζουν δώδεκα ακτινοβολίες» και ότι «οι δώδεκα ακτινοβολίες, μέσω της Λογοϊκής Αλχημείας, θα αποκρυσταλλώσουν τους δώδεκα αστερισμούς του Ζωδιακού, που είναι, για το δικό μας Ηλιακό Σύστημα, μια αληθινή κοσμική μήτρα.

Μετά ο Μαχάτμα τήρησε σιωπή και αποσύρθηκε. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, δεν ξαναείδα το δακτυλίδι στο δεξί μου χέρι. Πάντα αναζητούσα, πάντα έψαχνα, πάντα εκλιπαρούσα για εκείνο το δακτυλίδι... Από διάφορους εσωτεριστές άκουσα σχολιασμούς, αλλά κανείς πάνω στο πρόσωπο της γης δεν μπορούσε να μου δώσει μια ικανοποιητική εξήγηση.

Πότε έπρεπε να ξανακατακτήσω το αξιοζήλευτο δακτυλίδι; Πέρασαν τα χρόνια και στο τέλος κατάλαβα...

Φίλοι: η ανώτερη γωνία είναι το Θειάφι της Μυστικής Φιλοσοφίας, η ζωντανή Φωτιά των Αλχημιστών. Η κατώτερη γωνία που συμπλέκεται με την ανώτερη είναι ο Υδράργυρος.

Εγώ είχα πραγματοποιήσει το Μεγάλο Έργο, εκεί στην Ήπειρο Μου ή Λεμουρία που βυθίστηκε μέσα στα οργισμένα κύματα του Ειρηνικού πριν από 18 εκατομμύρια χρόνια. Τότε πέτυχα την ολοκληρωτική τελειοποίηση του Θειαφιού και του Υδράργυρου, είχα πραγματοποιήσει μέσα μου την Φιλοσοφική Πέτρα. Για αυτό το λόγο μου είχε παραδοθεί το αξιοθαύμαστο δακτυλίδι. Σε αυτούς τους περασμένους καιρούς, είχα περάσει την θαυμαστή δοκιμασία του Αγιαστηρίου. Ναι, είχα πραγματοποιήσει το Μεγάλο Έργο, αυτό που πραγματοποίησε ο Νικόλας Φλαμέλ, το ίδιο που πραγματοποίησε ο Ραϊμούντο Λούλιο, ο Γιεσουά Μπεν Παντιρά, ο Κουτούμι, ο Σαν Ζερμάν, ο αινιγματικός και δυναμικός Κόμης Καλλιόστρο, ο Κουετσαλκοάτλ και πολλοί άλλοι.

Επί πλέον είναι αλήθεια και όλη η αλήθεια, ότι αφού είχα πραγματοποιήσει το Μεγάλο Έργο, δηλαδή, αφού είχα περάσει την δοκιμασία του Αγιαστηρίου, αφού είχα μελετήσει το Μεγάλο Βιβλίο και αποδέσμευσα τις επτά σφραγίδες του, διέπραξα το λάθος να αγγίξω το δακτυλίδι με το αριστερό χέρι, πάνε ίσως ένα εκατομμύριο χρόνια πάνω κάτω (όχι δεν λέω «ίσως» σίγουρα πάνε ένα εκατομμύριο χρόνια). Δηλαδή, αφού είχα πετύχει την ένωση των δύο τριγώνων (την τελειοποίηση του Θειαφιού και του Υδράργυρου) έκανα τούτο: ρίχτηκα σαν την ανάποδη Πεντάλφα, με το κεφάλι προς τα κάτω και τα άκρα προς τα πάνω. Μου απαγορευόταν πια το σεξ και διέπραξα το λάθος του Κοντέ ΖΕΝΟΝ ΖΑΝΟΝΙ (να ξαναγυρίσω στο σεξ). Εάν ο Κοντέ ΖΕΝΟΝ ΖΑΝΟΝΙ ερωτεύτηκε την Βιόλα, την υπέροχη Ναπολιτάνα, εγώ επίσης διέπραξα το λάθος να ερωτευθώ μια όμορφη νεαρή κοπέλα της πρώτης υποφυλής, της Πέμπτης Φυλής-Ρίζας, στο Κεντρικό Οροπέδιο του ASHAC, της σημερινής Ασίας. Τότε ήταν που έχασα το θαυμαστό δακτυλίδι, τότε ήταν που επήλθε σε μένα η «μεταλλική ελάττωση» και έτσι, σαν πεσμένος Μποδισάτβα προχωρούσα από ύπαρξη σε ύπαρξη, μέχρι που στην παρούσα ύπαρξη, κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου για άλλη μια φορά, ώστε να χρησιμεύσω σαν όργανο του Πατέρα, γιατί αυτός είναι εκείνος που αρχίζει (εγκαινιάζει) την Νέα Εποχή του Υδροχόου «μέσα στην σεβαστή βροντή της σκέψης».

Εκεί, αυτό το Θειάφι είναι η Ιερή Φωτιά που πρέπει να αφυπνισθεί για να αποδεσμευτούν οι επτά σφραγίδες του Μεγάλου Βιβλίου της Σοφίας, του Μεγάλου Βιβλίου της Φύσης. Αυτό να είναι το Βιβλίο που αναφέρεται στην Αποκάλυψη του προφήτη της Πάτμου. Αλήθεια, αυτό είναι. Όταν αποδεσμεύεται η Πρώτη Σφραγίδα, έρχεται ένα μεγάλο γεγονός και με την Δεύτερη και την Τρίτη και την Τετάρτη και Πέμπτη το ίδιο, αλλά όταν σπάει η Έβδομη Σφραγίδα, συμβαίνουν συγκλονιστικά γεγονότα, βροντές, χαλάζι και μεγάλες σεισμικές δονήσεις. Κάθε ένας από εμάς έχει υποχρέωση να αποδεσμεύσει τις Επτά Σφραγίδες του Μεγάλου Βιβλίου μέσω της Ιερής Φωτιάς.

Κατά τρόπο ελλειμματικό, στοιχειώδη, λέμε ότι όσο η Κουνταλίνη όλο και ανεβαίνει από την σπονδυλική στήλη, όλο και αποδεσμεύονται οι Επτά Σφραγίδες (αλλά αυτό είναι στοιχειώδες, αλήθεια;) Λέμε ότι αποδεσμεύεται η Πρώτη Σφραγίδα όταν ανοίγει η Εκκλησία της Εφέσου, το Τσάκρα του Κόκκυγα, που μας δίνει εξουσίες επάνω στους Γκνόμος της γης. Και όταν η Ιερή Φωτιά ανεβαίνει στο ύψος του προστάτη, λέμε ότι αποδεσμεύσαμε την Δεύτερη Σφραγίδα, που μας δίνει εξουσία επάνω στα νερά της ζωής. Και όταν η Ιερή Φωτιά ανεβαίνει στο ύψος του ηλιακού πλέγματος, λέμε ότι έχουμε αποδεσμεύσει την Τρίτη Σφραγίδα, που μας δίνει εξουσία επάνω στην λάμπουσα Φωτιά. Και όταν ανεβαίνει στο ύψος της καρδιάς, λέμε ότι έχουμε αποδεσμεύσει την Τέταρτη Σφραγίδα, που μας δίνει εξουσία επάνω στα πλάσματα του αέρα. Και όταν ανεβαίνει στο ύψος του δημιουργικού λάρυγγα, λέμε ότι έχουμε αποδεσμεύσει την Πέμπτη Σφραγίδα, που μας δίνει εξουσία επάνω στον Αγνό Ακάσα και στην Διακοή. Και όταν φτάσει στο ύψος του μεσόφρυδου, ανοίγει αυτός ο υπέροχος Λωτός που μας επιτρέπει να βλέπουμε τις μεγάλες αλήθειες των ανωτέρων κόσμων (τότε λέμε ότι έχουμε αποδεσμεύσει την Έκτη Σφραγίδα). Και η Έβδομη, λέμε ότι είναι όταν φτάνει η Φωτιά στον αδένα της επίφυσης γιατί αποκτούμε την Πολυόραση και πολλές άλλες ιδιότητες. Αλλά αυτό είναι στοιχειώδες, απολύτως στοιχειώδες. Αυτή δεν είναι παρά η πρώτη εργασία. Το να αποδεσμεύσουμε τις επτά Σφραγίδες με έντεχνο τρόπο, είναι κάτι πιο τρομερό, πολύ πιο τρομερό.

Αν και αυτό ανήκει στην Αλχημεία, θα σας δώσω, παρ' όλα αυτά, μερικές ιδέες επάνω σε αυτό που είναι τρομερό...

Λέγεται, αγαπητοί μου αδελφοί, σε Αλχημιστική πλέον γλώσσα, ότι πρέπει να περάσουμε από τρεις αποκρυσταλλώσεις και αυτό αναπαριστάνεται με το ζωντανό σύμβολο της Σαλαμάνδρας.

Η πρώτη αποκρυστάλλωση ανήκει στο βουνό της μύησης. Τι αποκρυσταλλώνουμε εκεί; Τι είναι αυτό που θα βράσουμε και θα ξαναβράσουμε και «ξανά θα ξαναβράσουμε»; Το κόκκινο αλάτι (σας το έχω πει) που δεν είναι παρά η απολιθωμένη φωτιά, απολιθωμένο θειάφι, διότι η Φωτιά, στην Αλχημεία, αναπαριστάνεται με το Θειάφι. Αυτό το κόκκινο αλάτι είναι τα «απάνθρωπα στοιχεία» που φέρουμε μέσα μας, που πρέπει να ελαττωθούν σε στάχτες. Εκεί βρίσκεται η πρώτη αποκρυστάλλωση.

Η δεύτερη είναι πιο προχωρημένη, ανήκει στο δεύτερο βουνό: πρέπει να ξανα-κρυσταλλωθούν οι στάχτες του κόκκινου αλατιού, για να ελευθερωθούν από αυτές διάφορα πνευματικά στοιχεία. Είναι αρκετά ενδιαφέρον αυτό: εκεί δουλεύει κανείς με τις Σφαίρες της Σελήνης, του Ερμή, της Αφροδίτης, του Ηλίου, του Άρη, του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα.

Η τρίτη αποκρυστάλλωση πάει πιο μακριά: πρέπει να ξαναγυρίσει κανείς στο κόκκινο αλάτι, στις στάχτες που έχουν παραμείνει (να τις ξαναβράσει και να τις ξαναβράσει), για να βγάλει τελικά, από εκεί, το μεταλλικό αλάτι το άφλεκτο και διαφεύγον, δηλαδή τα βαθύτερα θεϊκά στοιχεία που βρίσκονται εμφιαλωμένα (φυσιολογικά) μέσα στο ΕΓΩ. Ήδη ελευθερωμένα, συντήκονται με την Συνείδηση, για να απαστράψουν, εναγκαλισμένα, ανάμεσα στους κόλπους του Σύμπαντος.

Μόνο μετά από την τρίτη αποκρυστάλλωση, λαλεί ο «κόκορας του πάθους», που αναπαριστά την Ανάσταση. Για αυτό το γεγονός είναι ότι ο Χριστός είπε: Πριν ο κόκορας λαλήσει, θα με απαρνηθείς τρεις φορές...

Η πρώτη άρνηση αντιστοιχεί στην πρώτη αποκρυστάλλωση της Αλχημείας, στο πρώτο βράσιμο του κόκκινου αλατιού, γιατί πρέπει να βυθιστούμε στους κατώτερους κόσμους (για να εργαστούμε, προφανώς) διότι αυτό είναι το παλάτι της Αλχημείας. Τότε λέμε πως «έχουμε αρνηθεί τον Χριστό», γιατί στους κατώτερους κόσμους πρέπει να δουλεύουμε σαν δαίμονες, να ζούμε σαν δαίμονες, αλλά καταστρέφοντας τα απάνθρωπα στοιχεία μας.

Με την δεύτερη αποκρυστάλλωση, λέγεται ότι: έχουμε αρνηθεί τον Χριστό για δεύτερη φορά, γιατί είναι ώρα να επιστρέψουμε στους κατώτερους κόσμους να εργαστούμε, συνεχίζοντας να διαλύουμε τα ψυχολογικά ελαττώματα που φέρουμε πολύ βαθιά.

Κεφάλαιο 13. Οι τρεις εξαγνισμοί ή οι τρεις αρνήσεις

«Ο Πέτρος πρέπει να αρνηθεί τον Χριστό τρεις φορές. Είναι γραμμένο: Πριν ο Κόκορας λαλήσει, θα με απαρνηθείς τρεις φορές».

«Αυτοί είναι οι τρεις εξαγνισμοί, με βάση το σίδηρο και την φωτιά, πριν από την Ανάσταση του Εσώτερου Χριστού μέσα μας».

«Τρεις φορές πρέπει να κατέβει ο Πέτρος στην Άβυσσο, για να δουλέψει ανάμεσα στα σκοτάδια».

«Ο Κόκορας είναι ο GAIO: ο ΙΑΟ, ο Ερμής της Μυστικής Φιλοσοφίας. Ο θρίαμβος του GAIO (ο κόκορας προφέρεται GAULO στα ισπανικά και στην Λατ. Αμερική προφέρεται GAIO) είναι η επίτευξη του θειούχου υδράργυρου, η Ανάσταση του Κυρίου».

Σαμαέλ Αούν Βεόρ «Πίστις Σοφία αποκαλυμμένη».

Όλοι αυτοί που εργάζονται στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων πρέπει να πηγαίνουν προς τα κάτω, γιατί δεν είναι εκεί ψηλά που πρέπει να ψάξουνε. Πρέπει να πάνε προς τα κάτω, γιατί αν κάποιος δεν κατεβεί, δεν έχει επίσης το δικαίωμα να ανεβεί (αυτό θα συνοδευτεί από σεισμούς). Αλλά αυτός που πρέπει να κατεβεί χαμηλά, βυθίζεται στην κόλαση. Είναι εκεί, ανάμεσα στο ΥΠΕΡ-ΣΚΟΤΟΣ και στην ΣΕΒΑΣΤΗ ΣΙΩΠΗ των ΣΟΦΩΝ, που πρέπει να σφυρηλατήσει τον Χρυσό, να φτιάξει τον ΧΡΥΣΟ του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Όταν κανείς κατεβαίνει στον ένατο Δαντικό κύκλο, όλα είναι γεμάτα από σκοτάδι (είναι η ώρα των σκοταδιών) και μένει εκεί, σαν ένας δαίμονας ανάμεσα σε δαίμονες και κάποιος που δεν γνωρίζει λέει: «Ο τάδε Μύστης έπεσε». Δεν είναι όμως έτσι (επειδή έπεσε), αλλά επειδή «ρίχτηκε προς τα κάτω».

Ο Λούσιφερ είναι σκάλα για να κατέβουμε, ο Λούσιφερ είναι σκάλα για να ανέβουμε. Υπάρχουν τρεις εξαγνισμοί, με βάση το Σίδερο και την Φωτιά. Ήδη γνωρίζουμε ότι ο κάθετος φαλλός κάνει διείσδυση μέσα στην μήτρα και έτσι, σχηματίζουν σταυρό. Κατά τον τρόπο που ο σταυρός συσχετίζεται με τα Μυστήρια του Σεξ, είναι σεξουαλικός.

Εάν κάποιος λοιπόν κατεβεί, πρέπει να δουλέψει με τον Άγιο Σταυρό, στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων. Εάν κοιτάξουμε τον σταυρό, θα δούμε ότι έχει τρία καρφιά. Τα τρία καρφιά σημαίνουν τους τρεις εξαγνισμούς.

Βλέπουμε επίσης επάνω στον σταυρό, την λέξη INRI που μεταφρασμένη σωστά σημαίνει: Η Φωτιά ανανεώνει αδιάκοπα την Φύση (IGNIS NATURA RENOVATUR INTEGRAM).

INRI έχει κάποιος που εργάζεται με τον Σίδηρο και την Φωτιά, στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων και με τον Άγιο Σταυρό. Είναι λοιπόν, εκεί κάτω, μέσα στα σκοτάδια, όπου πρέπει να κάνουμε το Μεγάλο Έργο. Πρέπει να αποσπάσουμε το Φως από τα σκοτάδια. Το Χρυσόμαλλο Δέρας, δεν είναι εκεί πάνω στους Ουρανούς, όπου το βρίσκει κάποιος. Είναι στις Κολάσεις, όπου πρέπει κάποιος να κατεβεί (στον ένατο δαντικό κύκλο). Εκεί, στο εσωτερικό της γης, βρίσκεται το Χρυσόμαλλο Δέρας και φρουρείται πολύ καλά από τον Δράκοντα (ο Δράκοντας είναι ο Λούσιφερ). Μην πιστέψετε ότι αυτός είναι ένας τρομερός Δαίμονας, μοναδικός και κυρίαρχος. Όχι, ο καθένας (από τους ανθρώπους) φέρει μέσα του τον βαθύ, ιδιαίτερό του Εσωτερικό Λούσιφερ (αυτό είναι αναμφίβολο, κανείς δε μπορεί να το αρνηθεί).

Ο Λούσιφερ είναι τρομερός: αυτός είναι η σκάλα για να κατέβουμε και η σκάλα για να ανέβουμε επίσης. Για αυτό ο Λούσιφερ είναι μεγαλειώδης. Είναι ξεκάθαρο, ότι χωρίς την ώθηση του Εωσφόρου, (αντάρτη, σεξουαλικού επαναστάτη), κανείς που είναι κάτω, κανείς δε μπορεί να δουλέψει στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων. Για αυτό είναι σκάλα για να κατέβουμε και σκάλα για να ανέβουμε. Από αυτήν την σκάλα κατεβαίνει κανείς και από αυτήν ανεβαίνει.

Ο Λούσιφερ φέρνει την σεξουαλική πυρογενή ώθηση, αλλά έχει κάποιον που τον κτυπά με την Λόγχη και τον συντρίβει. Εάν ο αλχημιστής δεν αδειάζει το Δοχείο του Ερμή και χρησιμοποιεί την Λόγχη για να κτυπήσει τον θώρακα του Λούσιφερ, τον τραυματίζει και κάθε φορά που γίνεται αυτό ανεβαίνει μια βαθμίδα στην πλάτη του Λούσιφερ. Έτσι, όταν κάποιος πετυχαίνει να ανέβει όλες τις βαθμίδες της Σπονδυλικής Στήλης, συναπαντιέται με τον «Κρανίου Τόπον», όπου σταυρώθηκε ο Κύριος. Μετά ακολουθεί ο Θάνατος και η Ανάσταση του Κυρίου...

Έτσι λοιπόν, υπάρχουν τρεις εξαγνισμοί, από τους οποίους πρέπει κανείς να περάσει. Ο Πρώτος είναι αυτός του πρώτου βουνού, της Μύησης, όταν κάποιος λαμβάνει τις οκτώ μυήσεις. Ο δεύτερος είναι όταν κάποιος εργάζεται εντατικά στις Σφαίρες της Σελήνης, του Ερμή, της Αφροδίτης, του Ήλιου, του Άρη, του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Και ο τρίτος εξαγνισμός είναι πια επάνω στην κορυφή του δεύτερου βουνού, την παραμονή της Ανάστασης. Εγώ βρίσκομαι τώρα στον τρίτο εξαγνισμό, στην παραμονή της Ανάστασης (κάτω, με τους δαίμονες, δουλεύοντας για να καταστρέψω τους δαίμονες που έχω στην μαύρη Σελήνη).

Έτσι, όπως εσείς βλέπετε ότι υπάρχει μια άσπρη Σελήνη ή για να πούμε καλύτερα μία Σελήνη που μας δίνει φως την νύκτα και που έχει δύο όψεις: αυτή που φαίνεται και αυτή που είναι κρυφή, κρυμμένη, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την Ψυχολογική Σελήνη.

Καθένας φέρνει την Ψυχολογική Σελήνη μέσα στον εαυτό του και αυτή κυβερνάται από 96 νόμους. Στον κόσμο αυτόν της ιδιαίτερης Ψυχολογικής Σελήνης, κάθε ένας είναι γεμάτος από τους δαίμονές του: αυτούς που φαίνονται με απλή ματιά, αυτούς που διακρίνονται και επίσης (στην κρυμμένη όψη της Ψυχολογικής Σελήνης) αυτούς που δεν φαίνονται, τους κρυφούς.

Στον τρίτο εξαγνισμό, πρέπει κανείς να καταστρέψει τους δαίμονες της Μαύρης Σελήνης (να τους συντρίψει) και αυτό είναι δυνατόν μόνο με την ηλεκτρική σεξουαλική δύναμη, δουλεύοντας στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων. Μόνον έτσι είναι δυνατό να καταστρέψουμε (με την λόγχη του Λογκίμπους) να κάνουμε κομμάτια, όλα αυτά τα απάνθρωπα και ανεπιθύμητα στοιχεία που γεμίζουν την κρυφή πλευρά της Μαύρης Σελήνης, αυτής που δεν φαίνεται.

Η δουλειά στην κρυφή πλευρά της Σελήνης, ονομάζεται «μύηση του Ιούδα». Τότε ο Μυημένος την παραμονή της Ανάστασης φαίνεται προδομένος, φαίνεται κατακρινόμενος, φαίνεται μισούμενος, μη κατανοούμενος, από όλον τον κόσμο.

Κανείς δεν τον καταλαβαίνει, τον χαρακτηρίζουν «κακό», «διεστραμμένο».

Το Πάθος του Κυρίου είναι το σημαινόμενο βάθος της «Μύησης του Ιούδα». Εγώ περνάω τώρα από αυτό, την παραμονή της Ανάστασης. Την Ανάσταση θα την έχω το 1978. Τότε ο Κύριος θα σηκωθεί από το Κρυστάλλινο Μνήμα του και θα μιλήσει, θα εκδηλωθεί, μέσω της πυκνής μορφής, για το καλό της Ανθρωπότητας.

Στην περίπτωση αυτήν ο Δάσκαλος, ποτέ δεν είναι κατακαημένος: είναι κακοχαρακτηρισμένος από τους «αριστοτέχνες», μισούμενος από τους Γέροντες, καταδιωκόμενος από τους έμπειρους ανθρώπους, απεχθανόμενος από τους διανοούμενος της εποχής του, κατηγορούμενος από τους Ιερείς, από τους θρησκόληπτους ανθρώπους.

Έτσι είναι ο Εσώτερος Χριστός. Ο Αναστημένος Χριστός, ζωντανεμένος μέσα στο σώμα ενός ανθρώπου, φτιάχνει από αυτόν τον άνθρωπο, έναν Υπεράνθρωπο.

Ο Κόκκινος Χριστός είναι αυτό που μετράει, όχι ο Χριστός των υποκριτών, αυτός ο μαλθακός Χριστός που βάζουν στις εκκλησίες. Όχι, δεν είναι παρά ο Χριστός-Άνθρωπος, ο Χριστός που έχει την Ιέρειά του, την σύζυγό του: ο Χριστός που ταξιδεύει στην Μεσόγειο, ο Άνθρωπος, ο Χριστός που πάει στο Θιβέτ, ο Χριστός που πάει στο Ινδουστάν, ο Χριστός που δουλεύει στην Περσία και στην Χαλδαία και που μετά φτάνει στην Αγία Γη για να μιλήσει στα πλήθη. Ο Χριστός που γράφει έργα, ο Μυημένος που έχει ισχύ πάνω στα στοιχεία: πάνω στην φωτιά, επάνω στον αέρα, επάνω στα νερά, επάνω στην γη. Ο Χριστός-Άνθρωπος, Άνθρωπος αληθινός. Όχι ο ευνουχισμένος Χριστός, όχι ο ακρωτηριασμένος Χριστός, αλλά ο Χριστός-Άνθρωπος, άνδρας εκατό τοις εκατό και πολύ αρσενικός (σας μιλάω για τον άνδρα).

Έτσι λοιπόν είναι απαραίτητο να εργάζεται κανείς, αλλά να εργάζεται αληθινά εις το εσωτερικό του εαυτού του, εδώ και τώρα, για να μπορέσει να επιτύχει αυτό που πρέπει να επιτύχει. Διαφορετικά, δε θα επιτύχει τίποτε. Πρέπει κανείς να αποσπασθεί από τις προκαταλήψεις της εποχής, να εργαστεί όπως πρέπει να εργασθεί. Μόνον έτσι μπορεί κάποιος να σηκωθεί...

Ο Εσώτερος Χριστός έχει τον εσωτερικό του κύκλο και ποτέ δε θα μπορούσε να διδάξει το Δόγμα του Υπερανθρώπου δημόσια, γιατί τα πλήθη δεν καταλαβαίνουν την Διδασκαλία του Υπερανθρώπου. Ο Χριστός ποτέ δεν κοινοποιεί τις εσωτερικές του διδασκαλίες. Εάν θα τις κοινοποιούσε, οι άνθρωποι δε θα τις καταλάβαιναν. Τότε θα τις κατέστρεφαν την μια μετά την άλλη.

Ο Μυστικός Χριστός, ο Ζωντανός Χριστός, ο Κόκκινος Χριστός, ο Αντάρτης Χριστός, πρέπει να γράψει την Διδασκαλία του με μορφή πολύ διακριτική για το πλήθος. Αλλά την μυστική διδασκαλία την διδάσκει μόνον σε αυτούς που εκπαιδεύει μυστικά, τίποτε περισσότερο. Στην αντίθετη περίπτωση, δε θα γινόταν κατανοητός.

Υπάρχει ανάγκη να κατανοούμε, κάθε φορά περισσότερο, αυτό που είναι ο Εσώτερος Χριστός. Οι άνθρωποι (όλοι) πιστεύουν στον ιστορικό Χριστό, στον Μεγάλο Καβίρ Ιησού, στον Υπεράνθρωπο, που δίδαξε στην Ανθρωπότητα την Μυστική Διδασκαλία του Εσώτερου Χριστού. Σε μας αναλογεί να ακολουθήσουμε την Διδασκαλία του Εσώτερου Χριστού, να γνωρίσουμε τα Μυστήρια του Κόκκινου Χριστού.

Ο Εσώτερος Χριστός είναι αυτό που μετράει. Αυτός ο Εσώτερος Χριστός πρέπει να γεννηθεί στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί σε τι θα χρησίμευε να γεννηθεί ο Χριστός στην Βηθλεέμ, αν δε γεννιέται επίσης στην καρδιά μας; Σε τι θα χρησίμευε ότι πέθανε και αναστήθηκε, εάν δεν πεθαίνει και δεν ανασταίνεται μέσα μας επίσης;

Είναι απαραίτητο, λοιπόν, ο Χριστός να γεννιέται στην καρδιά του ανθρώπου, αλλά για αυτό πρέπει κανείς να γίνεται άνθρωπος. Πρώτα από όλα, πρέπει κανείς να δουλεύει επάνω στον εαυτό του. Αφού γίνει άνθρωπος, άνθρωπος αληθινός, τότε έχει την ευτυχία να μπορεί να ενσαρκώνει το Χριστό, ή να δεχθεί τον Χριστό (έτσι είναι το συμβάν της Βηθλεέμ).

Ο Χριστός ενσαρκωμένος στην καρδιά του ανθρώπου είναι αυτό που μετράει. Αλλά αυτός ο Εσώτερος Χριστός πρέπει να ζήσει όλο το Κοσμικό Δράμα, έτσι όπως ορίζεται στα Τέσσερα Ευαγγέλια. Τα Τέσσερα Ευαγγέλια πρέπει κάποιος να τα ζει μέσα στον εαυτό του, εδώ και τώρα (να ζει έντονα τα Τέσσερα Ευαγγέλια) και αργότερα, αφού θα έχει περάσει από όλες αυτές τις διαδικασίες, τότε πρέπει να δικαστεί από τους τρεις προδότες και να καταδικαστεί από τα πλήθη (δηλαδή τα ΕΓΩ, που κραυγάζουν: «σταύρωσον, σταύρωσον, σταύρωσον»).

Οι τρεις προδότες τον καταδικάζουν: ο Ιούδας, ο δαίμονας της επιθυμίας (αυτός ο μοχθηρός), τον πουλάει για τριάντα ασημένια νομίσματα, δηλαδή, για όλες τις ηδονές της γης. Ο Πιλάτος, αυτός ο τρομερός Πιλάτος που πάντα δικαιολογεί τις μεγαλύτερες κακίες, αυτός ο δαίμονας του Νου, που πάντα ζητά προφάσεις, συγνώμες, που δεν αντιμετωπίζει τα λάθη του, τον παραδίδει. Και όσο για τον Καϊάφα, τον Αρχιερέα, προδίδει τον Εσώτερο Χριστό ελεεινά, πουλάει τα Μυστήρια, κτλ.

Έτσι λοιπόν, στ' αλήθεια, οι τρεις προδότες τον προδίδουν, οριστικά, και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Και τελικά ο Κύριος, αφού μαστιγώνεται, στεφανωμένος με ακάνθινο στεφάνι στο εσωτερικό της Ψυχής, σταυρώνεται. Στην συνέχεια μετά την σταύρωση, ο Εσώτερος Χριστός, τοποθετείται στον Άγιο Τάφο. Όταν συμβαίνει αυτό, έρχεται ο τρίτος εξαγνισμός (η πιο τρομερή εργασία), διότι ο Εσώτερος Χριστός μπορεί να αναστηθεί στην καρδιά του ανθρώπου. Και ανασταίνεται (είναι σαφές ότι ναι ανασταίνεται), αλλά πρέπει να εργαστεί κανείς πολύ σκληρά για να αναστηθεί αυτός στην καρδιά του ανθρώπου.

Αναστημένος πλέον, ιδού εκεί ο Υπεράνθρωπος, που βρίσκεται πιο πέρα από το καλό και το κακό: ξεχωρίζεται από το καλό και απομακρύνεται από το κακό, γιατί τίποτε δεν πρέπει να βλέπει ούτε με το καλό, ούτε με το κακό. Ο Υπεράνθρωπος βρίσκεται πιο πέρα από τις αρετές και τα ελαττώματα, εξουσιάζει την φωτιά, έχει ισχύ επάνω στον αέρα, επάνω στα νερά και επάνω στην γη. Αυτός είναι ο Υπεράνθρωπος. Αλλά είναι αναγκαίο να αναστηθεί ο Εσώτερος Χριστός σε μας, για να μπορέσει κάποιος να μετατραπεί σε Υπεράνθρωπο.

Κανείς δε θα μπορούσε να φτάσει στο ύψος του Υπερανθρώπου, χωρίς το Δισκοπότηρο και χωρίς την Λόγχη. Για αυτό και αυτά τα δύο κειμήλια εικονίζονται σε όλα τα αρχαία Μυστήρια.

Ο Λόγκιμπους πληγώνει τον Χριστό με την Λόγχη, ο Ανφόρτας γιατρεύεται αργότερα με την Λόγχη, ακουμπώντας την μόνο στο πλευρό του. Και όσο για το Άγιο

Δισκοπότηρο (το Ιερό Αγγείο των μεγάλων Μυστηρίων, το Άγιο Γκριάλ), ποτέ δεν λείπει από τους Ναούς των Μυστηρίων. Δεν μπορώ να διανοηθώ τον Ναό ενός Μαχάτμα, ενός Ιεροφάντη, εντός του οποίου δεν υπάρχει το Άγιο Δισκοπότηρο. Αυτό βρίσκεται πάντοτε εις τον Βωμό. Στο Άγιο Δισκοπότηρο βρίσκεται το ποτό των Θεών, το Νέκταρ της Αθανασίας, με αυτό τρέφονται οι Θεοί. Γιατί εάν οι σεξουαλικοί αδένες δεν επωφελούνται από την μετατροπή, εκφυλίζονται, είναι ο μαρασμός (το βαθύ γήρας). Και εάν αυτοί οι αδένες εισέλθουν στο βαθύ γήρας, θα εκφυλιστεί επίσης η επίφυση, η υπόφυση και όλοι οι αδένες των έσω εκκρίσεων∙ όλοι εκφυλίζονται και εκφυλίζονται οι περιοχές του εγκεφάλου, αρχίζει η διαδικασία του γήρατος και του θανάτου και φτάνει μέχρι τον θάνατο. Είναι αδύνατον ο υπεράνθρωπος να αφεθεί να εκφυλιστεί, ο Υπεράνθρωπος ζει από το Δισκοπότηρο της αθανασίας, από το νέκταρ των θεών, από το Ελιξίριο της μακροζωίας.

Έτσι λοιπόν, το Δισκοπότηρο, το Άγιο Γκριάλ, δεν λείπει ποτέ στους Ναούς των Μυστηρίων από τον Βωμό και εάν κοιτάξετε με πολλή προσοχή, στο ένα ή στο άλλο μέρος του βωμού βρίσκεται η Λόγχη. Αυτά είναι τα ιερά κειμήλια, για αυτό και το σεξ είναι ιερό και πρέπει να χρησιμοποιείται η δυναμικότητα του σεξ, για να επιτευχθεί η εσώτερη αυτοπραγμάτωση του Είναι. Αυτό είναι προφανές, το σεξ είναι ιερό.

Αλίμονο σε εκείνους που καταχρώνται το σεξ. Αλίμονο σε εκείνους που το χρησιμοποιούν σαν όργανο για ζωώδη ευχαρίστηση. Αλίμονο σε εκείνους που το βλέπουν με νοσηρότητα. Γιατί είναι ιερό εκατό τοις εκατό, πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για την αναγέννηση, για τίποτε άλλο παρά για την αναγέννηση. Αλλά να κάνουμε το σεξ ταμπού, αμαρτία, αιτία ντροπής, υποκρισία, είναι άτοπο. Για αυτό λοιπόν ο Ιερέας ευλογεί τον λαό με το Άγιο δισκοπότηρο και έτσι πραγματοποιείται το Μεγάλο Έργο.

Κεφάλαιο 14. Η πίστη. Ο νόμος της εντροπίας. Τύποι Χανασμούσεν.

Ομιλώ πάντοτε αυθόρμητα, αυτό που έρχεται από μέσα μου, θέλω να ξέρω τί είναι ακριβώς αυτό που αυτοί θέλουν να ξέρουν.

Ερώτηση: Τι είναι Δάσκαλος;

Απάντηση: Δάσκαλος: Αυτοί που γεννούν από την καρδιά αλλά δεν κυοφορούν πρώτα στο νου, είναι αξιόλογο να γεννούν από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό, αυτοί που υποφέρουν εδώ και τώρα. Θέλουν να γνωρίζουν κάτι πάνω στην Πίστη; Λοιπόν αυτό που εδώ συμβαίνει είναι πως οι άνθρωποι συγχέουν την δοξασία με την πίστη και αυτή η πλάνη είναι γενικού τύπου, συγχέουν πάντοτε το γύμνασμα με τον μαγνητισμό και είναι δύσκολο να το καταλάβουν, επειδή αυτή η δύναμη κάνει άνω κάτω τους ανθρώπους, αυτή η βλακεία έτσι δεν είναι; Πιστεύουν πως η πίστη είναι η ίδια η δοξασία.

Μία πραγματικότητα των γεγονότων για μένα, από συνήθεια να βλέπω και εννοώ αυτά τα θέματα, είναι ότι πριν από όλα, αυτός που θέλει να φθάσει να έχει την πίστη από αληθινά γεγονότα, πρέπει να φθάσει να διαχωρίζεται σε δύο. Στον εξωτερικό άνθρωπο και στον εσωτερικό άνθρωπο ωστόσο π.χ. δεν επιτυγχάνει ένα ψυχολογικό διαχωρισμό, επειδή συνεχίζει ως εξωτερικός άνθρωπος.

Ο εξωτερικός άνθρωπος, από πού θα βγάλει την πίστη; Αυτός πρέπει να γεννηθεί σε έναν, στον εσωτερικό άνθρωπο. Ο νέος άνθρωπος πρέπει να γεννηθεί σε έναν, αυτός ο εσωτερικός άνθρωπος δεν είναι άλλο πράγμα, παρά ο ψυχολογικός άνθρωπος. Ο εσωτερικός άνθρωπος είναι τοποθετημένος σε ένα ανώτερο επίπεδο από τον εξωτερικό άνθρωπο. Ο εξωτερικός άνθρωπος σε κάθε περίπτωση δεν είναι ο εσωτερικός άνθρωπος.

Είναι αναγκαίο, λέει ο Ιησούς, να αναγεννιόμαστε από το νερό και από το πνεύμα, και όλα τα Ευαγγέλια του Μεγάλου Καβίρ Ιησού συνιστούν αυτό, την αναγέννηση του εσωτερικού ανθρώπου. Αυτός θέλει να αναβλύσει ο εσωτερικός άνθρωπος σε κάθε άτομο, αυτό είναι αυτό που επιθυμεί ο Μεγάλος Καβίρ.

Ο Ιησούς δεν ήρθε διατεθειμένος να χάσει τον χρόνο του άθλια, δίδοντας διδασκαλίες αποκλειστικά για τον εξωτερικό άνθρωπο. Οι διδασκαλίες του Ιησού έχουν έναν μόνο σκοπό, πώς να αναγεννηθεί κανείς από το νερό και από το πνεύμα. Θέλει να αναγεννηθεί σε μας ο εσωτερικός άνθρωπος που μας ξεδιπλώνει σε δύο.

Σαφώς ο ανώτερος άνθρωπος γεννιέται μέσα από εμάς σε ένα ανώτερο επίπεδο, σε μια οκτάβα ανώτερη. Ο κατώτερος άνθρωπος, ο άνθρωπος ο κοινός και κανονικός, είναι τοποθετημένος πάντοτε σε ένα επίπεδο κατωτέρου τύπου και είναι επίμονος. Έτσι που ο Ιησούς δεν ενδιαφέρεται τόσο επειδή συνεχίζει ο άνθρωπος του κατωτέρου επιπέδου, αλλά επειδή αναγεννάται σε μας ο ανώτερος άνθρωπος. Θέλει να γεννηθούμε από το νερό και από το πνεύμα, θέλει να φθάσουμε στην Δεύτερη Γέννηση, θέλει το ξεδίπλωμα του ανθρώπου.

Όταν ένας ξεδιπλώνεται στον εαυτό του ή έχει διαιρεθεί στον ανώτερο και κατώτερο, τότε έχει μια άμεση εμπειρία πάνω στην πραγματικότητα. Ο εξωτερικός άνθρωπος πραγματικά ζει σε έναν κόσμο εξωτερικό και δύναται να γνωρίζει μόνο τα πράγματα του εξωτερικού κόσμου. Ο Εσωτερικός Άνθρωπος είναι διαφορετικός, ζει σε ένα κόσμο εσωτερικό. Έτσι, καθώς υπάρχει μια ζωή του τύπου του εξ ολοκλήρου εξωτερικού, υπάρχει επίσης μια άλλη ζωή του εσωτερικού τύπου: είναι όταν ο άνθρωπος έχει αναγεννηθεί από το Νερό και από το Πνεύμα, είναι διαφορετικός.

Όταν αυτό συμβαίνει, ο ίδιος ο εξωτερικός άνθρωπος υποτάσσεται στην θέληση του Εσωτερικού Ανθρώπου και ενεργεί σύμφωνα με τους νόμους του Εσωτερικού Κόσμου, ήδη είναι ένας άνθρωπος διαφορετικός.

Είναι σαφές, ότι για να αναγεννηθεί σε εμάς ο εσωτερικός Άνθρωπος, είναι αναγκαίο πριν από όλα τα άλλα, να αναγνωρίσουμε την δική μας ιδιαίτερη ποταπότητα και αθλιότητα.

Είναι σαφές πως οι κανονικοί και κοινοί άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες αυτού του κόσμου, αισθάνονται απόλυτοι και γεμάτοι από μεγάλες αξίες, ο κύριος Δείνα του κάποιου και της κάποιας, η κυρία Τάδε κτλ, μάλλον παραπονούνται που δεν τους αναγνωρίζουν τις αρετές τους.

Εάν δουλεύουν σε ένα εργοστάσιο κατ’ ανάγκη, επειδή τους πληρώνει καλά, όταν τους αυξάνει το μισθό, προσαρμόζει τις τιμές αυξάνοντάς τις, νέες νύξεις στον αέρα, εποφθαλμιούν πάντοτε την αύξηση, απλοί στρατιώτες στο στρατό λοιπόν, θέλουν να φθάσουν να είναι οι σπουδαιότεροι. Θέλουν να είναι λοχίες και θέλουν να προοδεύσουν λίγο-λίγο, και εκεί στο εσωτερικό τους ονειρεύονται με το να φθάσουν να είναι στρατηγοί, στρατηγοί από διάκριση. Γιατί; Επειδή πιστεύουν πως είναι γεμάτοι από αξίες, πιστεύουν πως όλο αυτό το αξίζουν και εάν δουλεύουν με ένα κάποιο αίσθημα, εάν έχουν κάποιο θάρρος, ζητούν να πληρωθούν, εάν δεν τους πληρώσουν λοιπόν, διαμαρτύρονται, ναι! «Πώς; Δεν είναι δίκαιο, εγώ έχω δουλέψει, έχω αγωνισθεί, έχω αυτές και εκείνες τις αξίες, εν τούτοις εμένα δεν με έχουν πληρώσει, δεν μου έχουν αναγνωρίσει τις δυνάμεις μου». Έτσι είναι ο κατώτερος άνθρωπος.

Αλλά για να γεννηθεί ο εσωτερικός Άνθρωπος πρέπει ο καθείς να γίνει διαφορετικός, αυτό είναι το δύσκολο, μόνο φθάνοντας στο να αναγνωρίσει ακριβώς πως δεν αξίζει τίποτα, έχει σημασία το να έχει δουλέψει πολύ δυνατά, αληθινά μέσα στον εαυτό του πάνω στην ψυχολογία.

Συμπεραίνοντας από την σύσταση του εξωτερικού ανθρώπου, είναι καλό να φθάσει κάποιος στο να γνωρίζει ότι οι προσπάθειες που έχει κάνει κάποιος είναι τίποτα. Είναι καλό όταν κάποιος φθάσει στο να καταλάβει πως κάποιος είναι ηλίθιος στην πιο απόλυτη έννοια του λόγου. Αυτό το οποίο λέγεται, δεν είναι απλές παραστάσεις από κωμωδίες, ούτε ακόμη προσποιούμενες πραότητες ή στάσεις ασκητικές, ή υποκρισία του πιο κακού γούστου∙ όχι κύριοι∙ αλήθεια όταν κάποιος ερευνά την ίδια του την ύπαρξη, όταν αναθεωρεί την ίδια του την ζωή, φθάνει στο να ανακαλύψει πως ο καθείς είναι ένας ηλίθιος, πως δεν αξίζει τίποτα. Με το να πιστεύει κάποιος πως αξίζει κάτι, δεν δύναται να γεννηθεί σε κάποιον ο εσωτερικός Άνθρωπος.

Ενώ ένας πιστεύει πως αξίζει πολλά, θα συνεχίσει να αισθάνεται αυτό που υπήρξε πάντοτε, ο άνθρωπος του κανονικού και κοινού δρόμου, ο κύριος που είναι πίσω από το εμπορικό τραπέζι σε μια αποθήκη, ο φαρμακοποιός που παρασκευάζει συνταγές, ή ο πωλητής πραγμάτων πρώτης ανάγκης, αλλά ουδέποτε ο εσωτερικός Άνθρωπος.

Ο εσωτερικός Άνθρωπος γεννάται σε κάποιον ως αποτέλεσμα των ίδιων του των αντανακλαστικών. Εάν θέλει να γεννηθεί ο εσωτερικός Άνθρωπος σε κάποιον, πρέπει να δώσει την πολυτέλεια του να χαλάει πραγματικά αυτό που είναι κάποιος, αυτό που είναι αυτός ο ίδιος, ένας σάκος από μηχανικές αντιδράσεις, παράλογες, ένας σάκος από αντιλήψεις, από μηχανικές συμπάθειες και αντιπάθειες, από λαγνεία κτλ, στο σύνολο ένας άμυαλος.

Εάν κάποιος λογαριάζεται από αυτό που είναι, τίποτα περισσότερο από αυτό, απογυμνώνεται από τα ψώνια της ματαιοδοξίας και αφιερώνεται στ' αλήθεια σε αυτό που πρέπει να αφιερωθεί, στην αυτοπραγμάτωση «εμένα του ίδιου», κάτι που ηχεί πολύ άσχημα στους ανθρώπους που θέλουν πολλά. Σε κανέναν που έχει ΕΓΩ αυτοαγάπης δεν του αρέσουν αυτές οι προσβλητικές λέξεις που λέω εδώ.

Λοιπόν έτσι είναι, όταν ένας εργάζεται στ' αλήθεια ειλικρινά, ξεριζώνει από τον ψυχισμό του αυτό που πρέπει να ξεριζώσει: την βλακεία του, την κουταμάρα του, την αμυαλοσύνη του, τα ψώνια του μεγαλείου, της αυτοθεώρησής του κτλ, κτλ. Στο μέτρο που τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φέρει στο ίδιο του το εσωτερικό ελαττώνονται σε σκόνη, η Ουσία, η Συνείδηση ελευθερώνεται, αυτό είναι η επιμονή, θα εμφανίζεται εκ νέου σε κάποιον.

Αυτή η ελευθερωμένη συνείδηση είναι η πίστη, αλλά η πίστη από αλήθεια, όχι από δοξασίες. Αυτές οι δοξασίες δεν εξυπηρετούν σε τίποτα, ομιλώ από πίστη που είναι η Σοφία. Ασφαλώς κατά το μέτρο που η Ουσία ελευθερώνεται, αυξάνει η Σοφία: όταν η ολότητα του ΕΓΩ είναι ελαττωμένη, εκμηδενισμένη, η Ουσία, ο Εσωτερικός Άνθρωπος μένει εντελώς αυτοσυνειδητός.

Αυτός ο Άνθρωπος ο γεννημένος από το Νερό και από το Πνεύμα είναι η Αληθινή Πίστη, είναι ο Άνθρωπος της Πίστης, όχι η πίστη, η δοξασία του καρβουνιάρη, ούτε εκείνο που δίδαξαν σε κάποιον τα δόγματα αυτής ή της άλλης θρησκείας, δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτό. Ο συνειδητός άνθρωπος, απρόσβλητος από ΕΓΩ, αναμφιβόλως από άμεση ζωντανή εμπειρία, δύναται να γνωρίζει τα αινίγματα του σύμπαντος, δύναται να δοκιμάζει σε ζωντανή μορφή τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, δύναται να ζει αυτό που είναι μετά τον θάνατο του σώματος, των φιλοστοργιών και του νου, αυτό που δεν είναι του χρόνου, την Αλήθεια.

Έτσι λοιπόν. Ωστόσο εάν δεν είμαστε διαιρεμένοι σε δύο ανθρώπους, τον εξωτερικό, τον κανονικό και κοινό, και στον βαθύ εσωτερικό, δεν είμαστε άνθρωποι της πίστης, είμαστε άνθρωποι των δοξασιών αλλά όχι της πίστης.

Ούτε δυνάμεθα να απαιτήσουμε στους δικούς μας μελετητές ένα 100% της πίστης.

Αυτό της απόκτησης της πίστης είναι κάτι βαθμιαίο: εάν κάποιος έχει ελευθερωμένο μόνο ένα 5% της Ουσίας θα έχει ένα 5% πίστης. Και εάν είναι ένα 10% της Ουσίας αυτό που έχει κατορθώσει να απελευθερώσει μέσω της τριβής και της εξάλειψης κάποιου ανεπιθύμητου ψυχικού στοιχείου, θα έχει ένα 10% της πίστης. Και αυτός που έχει απομονώσει ένα 50% του ΕΓΩ, θα έχει ένα 50% της πίστης. Και αυτός που έχει επιτύχει το 100% της καταστροφής του ΕΓΩ, με άλλα λόγια, αυτός που έχει κατορθώσει να ελευθερώσει ένα 100% της Ουσίας του, έχει ένα 100% της πίστης, είναι ο άνθρωπος της ολοκληρωμένης πίστης.

Αλλά στο να επαναλαμβάνει κανείς αυτό της πίστης, φοβάμαι πολύ πως δημιουργεί, ότι εξυπηρετεί την πίστη του καρβουνιάρη ή την δοξασία. Όταν λέω πίστη, αναφέρομαι στην Σοφία, στην Γνώση. Ο Εσωτερικός Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να γνωρίζει από άμεση εμπειρία την Αλήθεια, έχει το δικαίωμα να πειραματισθεί με τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, έχει το δικαίωμα να δουλέψει με τα αινίγματα του σύμπαντος.

Λοιπόν τότε η Πίστη είναι αυθεντική γνώση, όχι δοξασία. Όποιος φθάσει στ’ αλήθεια να είναι άνθρωπος της πίστης, πρέπει να γεννηθεί στον εαυτό του ο Εσωτερικός Άνθρωπος, όπως λέγεται, πρέπει να διαιρεθεί σε δύο, στον άνθρωπο τον εσωτερικό, τοποθετημένο σε ένα επίπεδο φυσικά μιας οκτάβας πιο υψωμένης και στον άνθρωπο τον Εξωτερικό, τοποθετημένο σε ένα επίπεδο κάτω από τον κόσμο στον οποίο ζούμε.

Όσο συνεχίζουμε αφελώς να ζούμε ως άνθρωποι του κατωτέρου επιπέδου, σε αυτόν τον τρισδιαστατικό κόσμο του Ευκλείδη, δεν θα είναι δυνατόν να έχουμε πίστη, ούτε ακόμη θα είναι δυνατόν να γνωρίσουμε σε κάποια μορφή τα μυστήρια της Ζωής και του Θανάτου, το Πραγματικό. Είναι ανάγκη να διαιρεθούμε σε δύο, να ξεδιπλωθούμε.

Όταν κάποιος φθάσει στο να αναγνωρίσει μέσα σε αυτόν τον ίδιο, στα βάθη του Εσωτερικού Ανθρώπου, ότι υπάρχει μια εξουσία τοποθετημένη σε μια οκτάβα ακόμη πιο ανυψωμένη, υποτασσόμενος σε αυτήν την εξουσία, τότε αυξάνει την πίστη, αλλά κάποιος με το να δύναται να υποτάσσεται σε αυτήν την εξουσία την τοποθετημένη μέσα στον ίδιο τον κάποιο, τοποθετείται σε μια οκτάβα ανεβασμένη, δηλαδή, όταν κάποιος έχει ξεδιπλωθεί σε δύο.

Ο Εσωτερικός Άνθρωπος υποτάσσεται σε αυτήν την εξουσία και εξωτερικώς ταυτοχρόνως υποτάσσεται στον Εσωτερικό Άνθρωπο και όλος μένει υποταγμένος γενικά σε μια ανωτάτη εξουσία που δεν είναι άλλο πράγμα παρά αυτή η κατάλληλη του ατομικότητα, αυτή του ιδιαίτερου Λόγου, αυτή της ιδιαιτέρας Μονάδας, ομιλώντας αυτήν την φορά από την σκοπιά του Leibnitz, αυτή του Πατέρα μας που είναι στο κρυφό.

Ενώ λοιπόν υποτάσσεται περισσότερο κάποιος σε αυτήν την εξουσία, τόσο στους ουρανούς όσο και στην γη, τόσο στο ψυχολογικό χώρο όσο εδώ στον τρισδιαστατικό χώρο του Ευκλείδη, τόσο περισσότερο αυξάνει η πίστη.

Πρώτα από όλα πρέπει να λογαριάσει κανείς πως δεν αξίζει τίποτα και να υπαχθεί στην εσωτερική εξουσία, βαθιά, δεν ομιλώ για μια εξουσία εξωτερική, σαφώς, αλλά από την τελευταία επιθυμία, εάν κάποιος υποτάσσεται σε αυτήν την ανωτάτη εξουσία, με το να την υπακούει, η πίστη αυξάνει.

Για να υποτάσσεται σε αυτήν την βαθιά εσωτερική θέληση, πρέπει κάποιος να αναγνωρίσει την ιδιαιτέρα του μηδαμινότητα και αθλιότητα. Εάν κάποιος πιστεύει πως αξίζει κάτι, δεν υποτάσσεται και εάν δεν υποτάσσεται, δεν αυξάνει και η πίστη.

Για να πολλαπλασιάζεται η πίστη, είναι ανάγκη να υποτασσόμαστε σε μια εξουσία ανώτερη, βαθιά εσωτερική, στην θέληση του Είναι, στην θέληση της ατομικής του Μονάδας.

Η επιθυμία η ίδια που έχουμε είναι προσωπική, σαφώς πρέπει να υποτασσόμαστε σε αυτήν την ανώτερη βαθιά θέληση που είναι σχηματισμένη, οφειλόμενη στον ξεδιπλωμένο άνθρωπο.

Λοιπόν τότε βαδίζει καλά, επειδή αυτή η βαθιά εσωτερική θέληση υποτάσσεται ταυτοχρόνως στην εσωτερική εξουσία του Είναι, αλλάζει, πολλαπλασιάζεται η πίστη και τίθεται σε ενέργεια εδώ στον πραγματικό κόσμο σε συμφωνία με τους εσωτερικούς νόμους και την θέληση του Είναι. Ήδη είναι κάτι διαφορετικό, ήδη δεν είναι απλώς ένα ρομπότ, αλλά οι άνθρωποι οι κοινοί και κανονικοί δεν είναι παρά ρομπότ, προγραμματισμένα για το ένα ή άλλο επάγγελμα, για το ένα ή το άλλο αξίωμα κτλ.

Έτσι, λοιπόν, όταν έχει κανείς πίστη είναι διαφορετικός, αλλά ουδείς θα μπορέσει να την έχει, εάν δεν έχει καταφέρει να ξεδιπλωθεί σε δύο, εάν δεν έχει καταφέρει να εξαλείψει από την ψυχή του τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φέρει. Μόνο έτσι αναβλύζει η αναλαμπή της πίστης, που δεν είναι δοξασία αλλά γνώση και σοφία. Με το να τις διακρίνουμε ως γνώση και δοξασία, είναι διαφορετικές. Πιστεύω πως εσείς θα με καταλαβαίνετε. Τι ερωτήσεις υπάρχουν σε σχέση με την πίστη ή σε σχέση με την δοξασία;

Ερώτηση: Είναι βασικά στοιχεία η γνώση των πέντε κέντρων και η καταστροφή των ΕΓΩ, ως μηχανισμοί να αποκτήσει κανείς την πίστη και το ξεδίπλωμα;

Απάντηση: Μηχανισμοί για να αποκτήσει κανείς την πίστη; Η πίστη δεν αποκτιέται με μηχανισμούς, η πίστη επιτυγχάνεται με βάση τις συνειδητές εργασίες και τους θεληματικούς πόνους. Ουδεμία μηχανική προσπάθεια δύναται να μας μετατρέψει, μπορούν να μας μετατρέψουν μόνο οι συνειδητές προσπάθειες.

Η πίστη δεν αποκτιέται παρά μόνο εξαλείφοντας το ΕΓΩ και το ΕΓΩ δεν εξαλείφεται, επαναλαμβάνω, παρά μόνο με βάση τις συνειδητές εργασίες και τους θεληματικούς πόνους. Απομακρυνθείτε πλήρως από τους μηχανισμούς, τίποτα δεν θα επιτύχετε με τους μηχανισμούς. Καμία άλλη ερώτηση; έχετε τον λόγο.

Ερώτηση: Δάσκαλε, την άλλη φορά μας αναφέρατε συνομιλώντας, πως σε περασμένα Μαχαμβαντάρας εσείς είχατε δημιουργήσει τα Ανώτερα, Υπαρξιακά, Ηλιακά Σώματα του Είναι. Θα μπορούσατε να μας κάνετε λίγο πιο σαφή αυτήν την αφήγηση;

Απάντηση: Οποιοσδήποτε Dhyani Μποδισάτβα, έχει μοναδικά ΕΓΩ, έχει δημιουργήσει τα Ανώτερα, Υπαρξιακά Σώματα του Είναι σε άλλες περιόδους της κοσμικής εκδήλωσης, όχι ακριβώς τώρα. Το ιδιαίτερο θέμα δεν είναι μοναδικό, είναι κάποιο από τα τόσα θέματα που υπάρχουν, θα λέγαμε, στον Μεγαλόκοσμο.

Ναι, καλά γνωρίζουμε εμείς πως υπάρχουν οι κοσμικές ημέρες και οι κοσμικές νύχτες, όλοι οι κόσμοι έχουν περιόδους δραστηριότητας και περιόδους αναπαύσεως. Αλλά ΕΓΩ είχα δημιουργήσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι σε έναν κόσμο ήδη εξαφανισμένο. Αυτό δεν είναι καθόλου παράδοξο, ούτε ξένο, τους έδωσα μορφή, τους έδωσα ζωή, στην ίδια μορφή που εσείς μπορείτε να το κάνετε εδώ, στον πλανήτη Γη.

Λέω λοιπόν μόνο πως τα Υπαρξιακά μου Σώματα δεν είναι δημιουργημένα στον πλανήτη Γη, για αυτόν τον λόγο, ως Εσωτερικός Άνθρωπος, δεν είμαι του πλανήτη Γη, στον πλανήτη Γη είμαι ένας εξωγήινος, είμαι πρότυπο από άλλο πλανήτη. Και όσον αφορά τον Γκουρού μου, αυτόν ο οποίος με δίδαξε σε έναν κόσμο αρχαϊκό, τον σέβομαι εκ βάθους, είναι ο αίτιος όλων των αυτοπραγματωμένων μερών και ανεξαρτήτων αυτονόμων του ιδίου μου του Είναι, για αυτόν τον λόγο τον σέβομαι. Χάρη σε αυτόν μπόρεσα να γνωρίσω την Επιστήμη που μου επέτρεψε να δημιουργήσω τα Ανώτερα, Υπαρξιακά Σώματα του Είναι.

Και τι λέμε για την Εντροπία; Είναι κάτι που είναι γνωστό σε όλους. Εάν θέσουμε μια κατσαρόλα γεμάτη με ζεστό νερό μέσα σε μια άλλη γεμάτη με κρύο νερό, βλέπουμε πως κατακρημνίζεται στην Εντροπία, υπάρχει μια αμοιβαία ανταλλαγή του ζεστού και του κρύου, στο τέλος συνεχίζουν με την Εντροπία και αμφότερες μένουν παρόμοιες.

Εκατομμύρια άτομα π.χ. ευρίσκονται σφιγμένα μέσα στον δρόμο της Εντροπίας, επειδή δεν δουλεύουν πάνω στον εαυτό τους, μέρα με την μέρα γίνονται πιο ηλίθιοι, ο νους τους ατροφεί. Τα κέντρα της οργανικής μηχανής κάθε φορά είναι πιο εκφυλισμένα, ήδη αυτών δεν δουλεύουν όλα τα όργανα του εγκεφάλου, και στο τέλος θα φθάσει κάποια μέρα, κατά την οποία, ο Νόμος της Εντροπίας θα τους θυσιάσει, για το καλό τους, όλους εκεί κάτω στα Τάρταρα.

Δεν έχουν προσέξει πως ο Νόμος της Εντροπίας θυσιάζει τους ανθρώπους; Δύνανται να ενταφιάζουν κάποιον σε ένα χρυσό φέρετρο και άλλον σε ξύλινο φέρετρο και, αν και είναι πολύ ωραίος ενταφιασμός, με την πάροδο του χρόνου παραμένουν οι ίδιοι, σκελετοί, τόσο ο ένας όσο και ο άλλος.

Η Εντροπία μας αλέθει όλους, αυτό είναι σαφές. Αυτά τα ανθρωποειδή που κατοικούν στην επιφάνεια της γης, αυτά τα τριεγκεφαλικά ή τρικεντρικά δίποδα, μια μέρα θα είναι όλα ίδια, εκφυλισμένα και ανίκανα. Θλίβεσαι που θα ξεχωρίζεται ο ένας από τον άλλο. Και εάν βλέπουμε την Γη, λένε πως κάθε μέρα θα πηγαίνει πιο αργά, όπως λέγεται, πως η περιστροφή γύρω στον άξονα της κάθε φορά θα γίνεται πιο βραδεία, οφειλομένη στις υψηλές παλίρροιες και στην τριβή από τα νερά.

Από την άλλη πλευρά, λένε πως ο Ήλιος θα ψύχεται, ίσως να είναι έτσι, αλλά εάν πω πως διαμορφώνει την Γήινη ατμόσφαιρα με το να την αραιώνει, αυτή θα χάσει την ικανότητα για να αναλύει και να μετατρέπει τις ακτίνες του Ήλιου σε φως και ζέστη.

Η Σελήνη βαθμηδόν θα απομακρύνεται, εάν λιγοστεύει την ταχύτητα της περιστροφής. Μια μέρα, η Γη αυτή θα είναι περισσότερο ένας διαρκής βράχος, η Εντροπία θα την έχει αλέσει, όλα τα πράγματα θα βαδίζουν κάτω από τον νόμο της Εντροπίας, όλα θα βρίσκονται κάτω από αυτόν τον νόμο.

Οι θάλασσες είναι ήδη μετατρεμμένες σε ένα είδος βορβοροκαθαριστού, ψάρια ετοιμοθάνατα, ποτάμια μολυσμένα, η ατμόσφαιρα μολυσμένη από την αιθαλομίχλη, τα φρούτα της γης αλλοιωμένα, αυτό είναι σαφές, φταίει ο συναγωνισμός. Λοιπόν, καθώς όλοι εσείς γνωρίζετε, έχουμε τελειώσει με τα αληθινά φρούτα της γης τώρα ήδη δεν βρίσκει κανείς ούτε μήλα για να φάει και τα τρώνε λαίμαργα τα καζάνια, πορτοκάλια από την Καλιφόρνια χωρίς κουκούτσια κλπ. Έχετε δει πράγματα πιο ανόητα; Εκεί είναι η Εντροπία.

Οι δοκησίσοφοι, ικανοποιημένοι από την σοφία τους, χωρίς να ξέρουν πως με αυτό που έχουν κάνει έχουν εκφυλίσει τα φυτά, τα έκαναν να βαδίζουν προς τον δρόμο της Εντροπίας. Οι ξηρές μεταβάλλονται σε άγονες, οι ατομικές εκρήξεις συμπληρώνουν την αποξήρανση τους. Με το να συνεχίζουμε έτσι, η γη μια μέρα θα μείνει αλεσμένη, τότε θα είναι μια άλλη Σελήνη.

Ευτυχώς, η σοφία του TEOMERSMALOGO το έχει πολύ καλά υπολογίσει, ήδη ξέρουμε εμείς πως μόνο μέσω της μεταβολής είναι δυνατόν να υπερβούμε την εντροπία. Λοιπόν η μεταβολή εγκλείει θυσία, αυτό είναι μοναδικό, πχ εάν κάποιος θυσιάζει την σεξουαλική επιθυμία, αυτή η δύναμη που μέσω άλλης δύναμης κρυσταλλώνει τις εξουσίες της σε μας, κρυσταλλώνει τα Ανώτερα, Υπαρξιακά Σώματα του Είναι.

Εάν κάποιος θυσιάζει τον θυμό, θα εμφανίσει την πολύτιμη πέτρα της πραότητας, εάν θυσιάζει κάποιος την επιθυμία του χρήματος, την ανυπόφορη απληστία, θα γεννηθεί ο αλτρουισμός, εάν θυσιάζει την ζηλοτυπία, θα εκδηλωθεί η ενέργεια της φιλανθρωπίας, η επιθυμία του να δουλεύει για τον πλησίον, η χαρά για το καλό του ξένου. Λέγεται ότι δεν δύναται να κάνει την μεταβολή, εάν δεν υπάρχει θυσία.

Το πετρέλαιο στην μηχανή του τρένου θυσιάζεται στον βωμό της ενέργειας που θέτει σε κίνηση ολόκληρο το τρένο. Είναι θυσία. Εάν η μηχανή είναι για να καίει κάρβουνο, όπως ήσαν οι παλιές, θα θυσίαζε το καύσιμο στον βωμό της ενέργειας, στον βωμό της κίνησης του τρένου. Έτσι, όταν κάποιος θυσιάζει μια δύναμη κατώτερη στον βωμό μιας ανώτερης, υπάρχει μεταβολή. Αυτό το οποίο συμβαίνει, είναι πως η κατάληξη είναι τόσο διαφορετική.

Επειδή βλέπουμε π.χ. ότι το καύσιμο ως άνθρακας είναι περισσότερο χωρίς αποτέλεσμα, στον σιδηρόδρομο με το να είναι θυσιασμένο, μετατρέπεται σε κάτι τόσο διαφορετικό όσο η ενέργεια που θέτει σε κίνηση τον σιδηρόδρομο, είναι ολοκληρωτικά διαφορετική. Η ενέργεια στον άνθρακα, είναι διαφορετική. Έτσι επίσης, εάν ένας άνθρωπος θυσιάζει τις σεξουαλικές του κινήσεις, το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας είναι παροχετευμένο στον σχηματισμό των Ανωτέρων Υπαρξιακών Σωμάτων του Είναι.

Βλέπετε πόσο διαφορετικό είναι; Πόσο διαφορετικό είναι το αποτέλεσμα; Έτσι λοιπόν, εάν θυσιάζουμε τα ΕΓΩ, καταστρέφονται όλα. Από την απελευθερωμένη ενέργεια προέρχεται ο βαθύς Εσωτερικός Άνθρωπος. Τότε, διαφεύγει κάποιος από τον τρομερό Νόμο της Εντροπίας.

Η σημερινή Γη βαδίζει ολοκληρωτικά, σύμφωνα με τον νόμο της Εντροπίας. Εάν δεν υπάρχει ήδη θυσία, θα εξισωθεί μια μέρα, μετατρεμμένη σε μια Σελήνη επί πλέον. Καθώς δεν έχει τελειώσει το πρόγραμμα (κάθε πλανήτης πρέπει να έχει 7 φυλές προτού μετατραπεί σε Σελήνη), πρέπει να κάνει μια μεγάλη θυσία, είναι αναγκαία η καταστροφή και αυτός που θυσιάζει θα είναι ο TEOMERSMALOGO.

Είναι αναγκαία η καταστροφή. Για να μπορέσει να μετατραπεί κανείς, πρέπει να θυσιάζει αυτά τα εδάφη, όλα πρέπει να τα μετατρέπει, να τα θυσιάζει. Είναι αναγκαία μια μετατροπή, καθώς το αποτέλεσμα αυτής της μεταβολής της ενέργειας θα επιφέρει μια καινούργια γη.

Εν τούτοις, η καταστροφή είναι μια απαραίτητη αναγκαιότητα για να μπορέσει να υπερβεί τον νόμο της Εντροπίας. Εάν δεν συνέβαινε αυτή η καταστροφή, ο Νόμος της Εντροπίας θα μετέτρεπε την Γη παρόμοια με την Σελήνη, μια νέα Σελήνη, εν καιρώ. Πρέπει να δίδουμε ευχαριστίες στην μετατροπή που θα παραχθεί από την θυσία (αυτή η θυσία θα είναι μια τρομερή καταστροφή), θα έλθει μια Χρυσή Εποχή της νέας ανθρωπότητας. Ήδη η Γη ψυχορραγεί, η Εντροπία την φέρνει λίγο-λίγο προς το τέλος, αυτό δύναται να το γνωρίζουν μερικά άτομα. Μόνο μέσω της μετατροπής δύναται να κατορθώσει να μη μετατραπεί ακόμη σε Σελήνη, με το να αναβλύσει από το χάος. Εάν η μετατροπή θα πραγματοποιηθεί με βάση την θυσία, θα ανεβαίνει με μια μεγάλη καταστροφή.

Ο ίδιος ο Χριστός θυσιάστηκε επίσης για να υπερβεί τον νόμο της Εντροπίας. Τον θεό Μίτρα τον έθεταν επάνω σε έναν Ταύρο, με ένα μαχαίρι καρφωμένο επάνω στην ράχη του ζώου. Από το αίμα που ανέβλυσε από αυτόν τον ιερό Ταύρο, πήγασαν τα φυτά και όλο αυτό που δημιουργήθηκε. Αυτό το ίδιο μας λέει, θυσία, απαραίτητη για την μετατροπή, επείγουσα μετατροπή, για να υπερβούμε την Εντροπία. Εάν κάποιος δεν κάνει τίποτα, εάν δεν θυσιάζει κάποιος τον εαυτό του, θα είναι ο καταβροχθιζόμενος από την Εντροπία.

Οι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά να θυσιάζονται, δεν καταλαβαίνουν αυτό που είναι η θυσία. Εάν εξακολουθούν να παραμένουν χωρίς να θυσιάζονται, αργά ή γρήγορα θα εισέλθει ο νόμος της Εντροπίας στην Γη και θα αποτύχει η εργασία της, αλλά εάν κάποιος αρχίζει να κάνει μια δουλειά με βάση την θυσία, θα επιτυγχάνει αδιάκοπες μετατροπές και το έργο του θα αυξάνει και θα είναι γονιμοποιημένο.

Είναι σαφές, δύναται να αρχίσει κανείς να θυσιάζεται, αν και έχει τα ιδιαίτερά του αισθήματα. Εγώ βεβαιώνω πως οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να θυσιάζουν τις διασκεδάσεις τους, και έως τα βίτσια τους, τα χρήματα τους, αλλά όχι τα βάσανά τους και τους πόνους τους, αυτοί θέλουν πολλά, όλα αυτά θα τα θυσίαζαν τα βάσανα τους λιγότερο, αυτό ναι και όχι.

Εάν αρχίζει κανείς να θυσιάζει τα συναισθήματά του, δύναται να κάνει ένα μεγάλο βήμα και να υπερβεί τον νόμο της Εντροπίας. Ποιος από σας είναι αποφασισμένος να θυσιάζει τα ίδια του τα συναισθήματα, να θυσιάζεται για την ανθρωπότητα; Είναι καλό να μας θυσιάζουν.

Δεν πρέπει να συλλογιζόμαστε την διασκέδαση ποτέ. Ο κόσμος στηρίζει τις εμπειρίες του στα συναισθήματά του, για αυτό που πέρασε στις λύπες, αυτό που θα κάνει και αυτό που σήμερα είναι ευχάριστο, στο να υποφέρει τόσο. Ουδείς είναι διατεθειμένος να θυσιάζει τα συναισθήματά του. Απολαμβάνουν ενθυμούμενοι αυτά και λέγουν: «Εγώ πέρασα από τόσα και τόσα πράγματα στον δρόμο, για να είμαι αυτό που σήμερα είμαι, ο κύριος τάδε, εγώ που πούλαγα εφημερίδες, που κοιμόμουνα στις αποβάθρες».

Οι άνθρωποι αγαπούν πάρα πολύ τα ίδια τους τα συναισθήματα και αισθάνονται σπουδαίοι με το να τα ενθυμούνται. Να θυσιάζουν τα συναισθήματά τους, να ξεριζώνουν από τον ίδιο τον εαυτό τους τα ΕΓΩ που τα δημιούργησαν και έτσι μένουν θυσιασμένα τα συναισθήματα. Επειδή αυτό το ΕΓΩ από τα συναισθήματα πρέπει να το ξεριζώσω, πρέπει να το εξαλείψω, πρέπει να το κάνω σκόνη. Αυτή η ενέργεια που απορρέει από εκεί είναι η μετατροπή, επειδή γεννά σε κάποιον, έναν άνθρωπο διαφορετικό και υπερβαίνει τον νόμο της Εντροπίας.

Όταν η Σελήνη κατοικείτο, πολύ πριν από αυτήν την Γη στην οποία ζούμε, με το να υπάρχει όταν ήτανε ζωντανή στην πραγματικότητα, είχε επίσης ανθρωπότητα και στην σήμερον ημέρα μένουν τα υπόλοιπα από αυτούς τους ανθρώπους στους Σεληνιακούς κόσμους της κολάσεως, είναι όλα ίδια, δεν διαχωρίζονται το ένα από το άλλο, απολύτως ίδια.

Ενώ κάποιοι εξακολουθούν να είναι ενταφιασμένοι σε φερετράκια από χρυσό ή σε άλλα από ξύλο, τους άρπαξε ο Νόμος της Εντροπίας, που δεν ξεχωρίζει τους πλούσιους και τους φτωχούς ολοκλήρου του κόσμου, αυτή είναι η καθαρή πραγματικότητα των γεγονότων.

Εάν κάποιος μετασχηματίζεται δύναται να θυσιάζει ή θυσιάζει κάτι πολλές φορές και εάν δεν μετασχηματίζεται, τον καταβροχθίζει ο Νόμος της Εντροπίας, αυτό είναι προφανές, αξίζει τον κόπο να συλλογίζεται κανείς πάνω σε αυτά τα θέματα.

Πώς διαιρείται ετυμολογικά η λέξη Εντροπία; Είναι μια λέξη Ελληνική που σημαίνει μετατροπή. Εν ολίγοις, θα μπορούσε να μας πει πως η Εντροπία είναι ένας νόμος των επιπέδων και των ιδιοτήτων τους σε ανώτερα επίπεδα.

Η Εντροπία είναι ένας νόμος της καθοδικής εξέλιξης, χαρακτηριστικού της ισότητας. Την Εντροπία πρέπει να την υπερβαίνουμε με την μετατροπή και η μετατροπή ξέρουμε πως επιτυγχάνεται μόνο με την θυσία μιας δυνάμεως κατωτέρας, στο βωμό μιας δυνάμεως ανωτέρας.

Ερώτηση: Ένας νόμος ανώτερος πλένει ένα νόμο κατώτερο;

Απάντηση: Καλά, δυνάμεθα να το επιβεβαιώσουμε αυτό, αλλά δεν είναι αυτό που έχουμε σχεδιασμένο να κάνουμε σε αυτό το θέμα. Εν τούτοις δυνάμεθα να πούμε: «Όταν ένας νόμος κατώτερος εξυπηρετείται από ένα νόμο ανώτερο, ο ανώτερος νόμος πλένει τον κατώτερο νόμο». Είναι αναγκαίο ο κατώτερος νόμος να θυσιάζεται, έρχεται η μετατροπή και η μετατροπή μετατρέπει τον κατώτερο νόμο σε ανώτερο.

Ερώτηση: Χρειάζονται δύο φυλές επί πλέον, η έκτη και η εβδόμη. Και καθώς χρειάζονται, τότε υπάρχει κάποιος ανώτερος νόμος που θα προκαλέσει τις θυσίες για να εκτελείται αυτός ο νόμος; θα υπερβαίνει την Εντροπία; θα την πλένει; θα την σβήνει;

Απάντηση: Η Εντροπία με την πάροδο του χρόνου προκαλεί αταξία, καθώς την βλέπουμε εμείς στα άτομα και μόρια ενός πτώματος. Υπάρχει αταξία σε μια βιβλιοθήκη π.χ. εάν δεν καθαρίζεται, εάν δεν τίθεται στην τάξη, θα στοιβάζεται το ένα βιβλίο πάνω στο άλλο βιβλίο, το χαρτί πάνω στο χαρτί και με την πάροδο του χρόνου θα γίνει χάος που κανένας δεν καταλαβαίνει, μια αταξία.

Στην αλλαγή, η μετατροπή είναι τελείως διαφορετική, στην μετατροπή προκαλείται μια τάξη μια τάξη ατομική. Σε οποιοδήποτε στοιχείο του Σύμπαντος συναντάμε τάξη, στα πέταλα ενός λουλουδιού συναντάμε τάξη, στα ιόντα και ηλεκτρόνια ενός ατόμου υπάρχει τάξη. Προφανώς, εάν υπάρχει μια τάξη σε ένα άτομο, σε ένα στοιχείο, τότε θέλει να πει πως υπάρχει μια δύναμη ταξινομημένη.

Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ μια τάξη σε ένα στοιχείο χαλκού ή αμύλου, χωρίς μια δύναμη ταξινομημένη. Τώρα, μια δύναμη ταξινομημένη πρέπει να είναι μια δύναμη ευφυής. Εγώ δεν θα πίστευα, δεν θα μπορούσα να αποδεχθώ ουδέποτε πως μια δύναμη ταξινομημένη θα γεννηθεί στην τύχη, επειδή η τύχη δεν είναι ευφυής. Τώρα, εάν η τύχη είναι ικανή να δημιουργήσει μια δύναμη ταξινομημένη, αναμφιβόλως αυτή η τύχη παύει να είναι τύχη, μετατρέπεται σε μια ευφυή αρχή.

Ναι, μέσω μιας ακριβούς λογικής, μπορούμε να πούμε πως η διευθυνόμενη αρχή, η ταξινομημένη που υπήρχε, που έχει υπάρξει και θα υπάρχει είναι ο Δημιουργός-Πλάστης. Μόνο αυτή η δύναμη, η θαυμάσια ταξινομημένη, που τέθηκε σε ύπαρξη στο σύμπαν, δύναται να επιφέρει εξαιρετικές μετατροπές.

Εάν κάποιος δεν χρησιμοποιεί αυτήν την ταξινομημένη δύναμη, τότε εισέρχεται στον νόμο της Εντροπίας, λίγο-λίγο θα δημιουργήσει την αταξία των στοιχείων, την αταξία των ατόμων, την αταξία του νου, την αταξία των ψυχολογικών αρχών και έτσι τελειώνουμε με όλα εξισωμένα, μετατρεπόμενοι σε κάτι που δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον, αυτή είναι η καθαρή αλήθεια των πραγμάτων.

Υπάρχουν νόες που λένε πως η Ουσία έρχεται από το άπειρο, αλλά γνωρίζουμε πως έρχεται από το Γαλαξία, από το Γαλαξία στο Διάστημα, περνά από τον Ήλιο που μας φωτίζει και αργότερα περνά έως τους πλανήτες και από τους πλανήτες έρχεται στην Γη. Καλά, μέχρι να δύναται να ομιλεί στην διάλεκτο της μουσικής. Πάντοτε έχω σκεφθεί πως υπάρχουν διάφορα άπειρα, το άπειρο εννοείται στο άπειρο.

Το άπειρο του Αϊνστάιν φαίνεται πως σχηματίζει τριακόσιες χιλιάδες χρόνια. Μεταξύ αυτών των τριακοσίων χιλιάδων ετών που βλέπουμε με το τηλεσκόπιο, πρέπει να υπάρχουν δέκα χιλιάδες γαλαξίες (κατά μέσον όρο), κάθε δέκα χιλιάδες γαλαξίες μπορούν να έχουν κατά μέσον όρο εκατό χιλιάδες ήλιους.

Όλο αυτό το άπειρο του Αϊνστάιν είναι το μοναδικό άπειρο. Πιο πέρα από το άπειρο υπάρχει ένα κενό διάστημα και πιο πέρα από το κενό διάστημα, υπάρχει άλλο άπειρο και πιο πέρα από αυτό το άπειρο υπάρχει άλλο κενό διάστημα και πιο πέρα από το κενό διάστημα υπάρχει άλλο άπειρο και αυτό δεν έχει κανένα όριο στα μαθηματικά.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως το άπειρο πλέον στο άπειρο, είναι ίσον στο άπειρο. Τώρα, εάν με αυτά προτρέπω στο να προσθέτει κανείς τα διάφορα άπειρα, έρχεται στο να δείξει την ύπαρξη των διαφόρων απείρων. Αλλά εδώ, ήδη, δεν συνηθίζουν ούτε και τους αριθμούς. Στα μαθηματικά χρησιμοποιούνται, συνηθίζονται διάφορα σημεία π.χ. Το σύμβολο του απείρου συνηθίζεται για τις ενέργειες.

Εν πάση περιπτώσει, θέλω να σας πω το ακόλουθο: Αυτό το άπειρο του Αϊνστάιν αντηχεί με την μουσική νότα Si, ο Γαλαξίας στον οποίο εμείς ζούμε αντιστοιχεί με την νότα La, ο Ήλιος που μας φωτίζει με την νότα Sol, οι πλανήτες που περιστρέφονται τριγύρω από το Ηλιακό Σύστημα με την νότα Fa, η Γη στην οποία ζούμε με την νότα Μι, τα έγκατα της γης με την νότα Re, την Do για το απόλυτο.

Η Si για το άπειρο, η La για το Γαλαξία, η Sol ανταποκρίνεται στον Ήλιο που μας φωτίζει, η Fa στους πλανήτες που γυρίζουν ολοτρόγυρα από τον Ήλιο, η Μι στην υπερφύση της γης, η Ρε στα έγκατα ή κόσμους της κολάσεως. Αργότερα επιστρέφει στην Do του Απόλυτου, των σπλάχνων των μετάλλων προς τα κάτω.

Από κάτω προς τα επάνω θα πηγαίνουμε αρχίζοντας με την Do του Απόλυτου, την Re των εγκάτων του δικού μας κόσμου, την Μι με τα ποικίλα οργανικά, την Fa με τους πλανήτες που γυρίζουν ολοτρόγυρα από τον Ήλιο, την Sol του Ήλιου που μας φωτίζει, την La του Γαλαξία, την Si του άπειρου, για να επιστρέψει αργότερα και να φθάσει στην νότα Do.

DO,RE,MI,FA,SOL,LA,SI-SI,LA,SOL,FA,MI,RE,DO.

Όλο αυτό, αντιστοιχεί της τάξης, ενάγεται με τις οκτάβες του ιερού Νόμου του HEPTAPARAPARHIΝΟΚΗ, εις τρόπον ώστε αυτό το απόλυτο του Αϊνστάιν κινείται στην ενορχήστρωση των σφαιρών. Είναι κάτι που ταξιδεύει, που έχει ζωή.

Η Ουσία προέρχεται από το Γαλαξία στον οποίο ζούμε με την νότα La, με την νότα Sol διαπερνά τον Ήλιο που μας φωτίζει, με την νότα FA διαπερνά τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος.

Αξιοθρήνητη η Ουσία παρέμεινε εμφιαλωμένη σε βεβαία πλάνη από κάποια ιερά άτομα, μεταξύ όλου αυτού του μεγάλου πλήθους των ανεπιθύμητων στοιχείων που συγκροτούν τον ίδιο τον εαυτό μου, το ΕΓΩ. Πρέπει να συντρίψουμε λοιπόν αυτό το μέγα πλήθος των ανεπιθύμητων στοιχείων, εάν είναι ότι θέλουμε ώστε η Ουσία να επανέλθει εκεί από όπου ήρθε.

Είναι ανάγκη, πριν από όλα, το μαγνητικό κέντρο που είναι τοποθετημένο στην ανθρώπινη προσωπικότητα να μπορέσουμε να το μεταφέρουμε απολύτως, (όπως λέγαμε σε κάποιο από τα περασμένα κεφάλαια) στην Ουσία. Για να μπορέσει κανείς να μεταφέρει το μαγνητικό κέντρο από την προσωπικότητα στο Απόλυτο, είναι ανάγκη στ' αλήθεια, συνιστάται να δουλεύει πάνω στον εαυτό του. Εάν δεν το κάνει, πώς θα είναι δυνατόν; αυτή είναι η απάντηση μου, όσον αφορά την Ουσία.

Ερώτηση: Θέλω να καθορίσετε πάνω κάτω τους τέσσερις τύπους του Χανασμούσεν, είναι πολύ ενδιαφέρον να το ξέρω.

Απάντηση: Υπάρχουν τέσσερις τύποι Χανασμούσεν. Υπάρχουν οι Χανασμούσεν του πρώτου βαθμού, που έχουν μόνο το πλανητικό σώμα, τίποτα περισσότερο. Δεν έχουν δημιουργήσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, δεν έχουν παρά μόνο το πλανητικό σώμα, τίποτα περισσότερο, την ώρα του θανάτου είναι πεθαμένοι. Σαφώς ένας τέτοιος τύπος του υποταγμένου στην ζωή, συσσωρεύει ένα κάποιο πεπρωμένο επικίνδυνο από μέρους του, οι ίδιες δραστηριότητες του ΕΓΩ στον ψυχισμό του, την ώρα του θανάτου το μόνο που ξαναζεί εκεί είναι ένα πλήθος από διαβόλους, που δεν έχουν καμία αξία, είναι ακαθαρσία.

Ο δεύτερος τύπος του Χανασμούσεν είναι εκείνος που πεθαίνει έχοντας κατασκευάσει το Αστρικό σώμα προς ιδίαν του χρήση, το δημιουργεί, αλλά δεν συνεχίζει στην εσωτερική δουλειά, του στερεί την συνέχιση των σκοπών για να στερηθεί ενός κέντρου διαρκούς βαρύτητας. Δεν διέλυσε τα ανεπιθύμητα στοιχεία από τον ψυχισμό του, αφιερώθηκε στην μαγεία και στην μαύρη μαγεία. Αυτός ο τύπος των πλασμάτων, εάν δεν αφιερωθεί στην εξάλειψη των ανεπιθύμητων στοιχείων από τον ψυχισμό του, σε νέες υπάρξεις θα πηγαίνει αναγκαστικά σε οργανισμούς ζώων, για να δυνηθούν να αφαιρεθούν τα χαρακτηριστικά του Χανασμούσεν.

Υπάρχει ένας τρίτος τύπος του Χανασμούσεν που είναι αυτοί που κατασκεύασαν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, αλλά δεν διέλυσαν το ΕΓΩ. Δεν τους μένει πλέον φάρμακο ώστε να αφαιρέσουν αυτό που έχουν του Χανασμούσεν εξαλείφοντας το ΕΓΩ, ή οριστικώς καθοδικώς εξελισσόμενοι μεταξύ των σπλάχνων της γης. Πρακτικώς, είναι περιπτώσεις χαμένες, αποτυχίες της Κοσμικής Μητέρας.

Υπάρχει ένας τέταρτος τύπος του Χανασμούσεν, αυτός των Μποδισάτβας, των θεών που αφέθηκαν να πέσουν. Είναι σαφές πως εάν δεν διαλύονται με το να εξαλείψουν αυτό του Χανασμούσεν που έχουν, έτσι επίσης τους εγγίζει καθοδικώς εξελισσόμενους μεταξύ των σπλάχνων της γης, όπως αυτό γίνεται στον Μολώχ και πολλούς άλλους. Έτσι βλέπουμε τους 4 τύπους του Χανασμούσεν.

Κεφάλαιο 15. Η συμβολογία της Μεγάλης Εβδομάδος

Είμαστε στην Αγία Εβδομάδα που την ζούμε μέσα σε μας τους ίδιους εδώ και τώρα, μέσα στον εαυτό μας στο Μεγάλο Έργο. Η Γένεση και η Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου συμπληρώνονται. Αρμόζει να ρίχνουμε ένα βλέμμα στην Βίβλο και να διαβάζουμε τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένη η Γένεση και η Αποκάλυψη. Πάμε στο να ανοίξουμε εδώ τις Ιερές Γραφές. Στην Γένεση λέει:

«Στην αρχή κατασκεύασε o Θεός τον ουρανόν και την γη. 2 η δε γη ήταν αόρατη και ακατασκεύαστη, και σκότος (υπήρχε) επάνω από την άβυσσο, και πνεύμα Θεού υπήρχε επάνω από τα νερά. και είπεν o Θεός· γενηθήτω φώς· και εγένετο φώς. και είδεν o Θεός το φώς, ότι (είναι) καλό· και διεχώρισεν o Θεός το φώς, ότι καλόν· και διεχώρισεν o Θεός το φως από το σκοτάδι. και ονόμασε o Θεός το φώς ημέρα και το σκότος νύκτα. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία». Πρώτη μέρα της μεγάλης εργασίας της Αγίας Εβδομάδος: χωρίζει το φως από τα σκοτάδια. Είναι που ο Μύστης κατέρχεται τότε στους κόσμους της κολάσεως και γνωρίζει το μυστικό της αβύσσου, το μυστικό του Μαλκούτ, του Κλίφος του Δεύτερου Θανάτου.

Και είπεν ο Θεός: «να μαζευτεί το ύδωρ το υποκάτω τού ουρανού σε ένα τόπο συγκέντρωσης, και να φανεί η ξηρά. και έγινε έτσι. και μαζεύτηκε το ύδωρ το υποκάτω τού ουρανού στις περιοχές συγκέντρωσής τους, και φάνηκε η ξηρά. και ονόμασε o Θεός την ξηράν γη και τα συστήματα των υδάτων ονόμασε θάλασσες. και είδεν o Θεός, ότι (είναι) καλό. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα δευτέρα». Αυτή είναι η δεύτερη δουλειά που έκανε, είναι η δεύτερη αλχημιστική δουλειά, που χωρίζει τα νερά από τα νερά. Έχετε υπόψιν σας πως όταν μιλάει για το νερό, ομιλεί για τα σπερματικά νερά της πρώτης στιγμής, το μεταλλικό χάος της αλχημείας. Είναι σαφές πως σε αυτό το σπέρμα είναι θα λέγαμε η ψυχή, η ψυχή του ίδιου του σπέρματος, η ψυχή του χάους. Η ψυχή είναι ο Ερμής της απόκρυφης φιλοσοφίας. Είναι που χωρίζει τα νερά από τα νερά, είναι ένα έργο τα ανώτερα νερά, το Γάλα της Παρθένου (όπως λέγεται στην Αλχημεία), ο Ερμής της απόκρυφης φιλοσοφίας, ο υδράργυρος, ελευθερώνει το ακατέργαστο μέρος μέσω της μεταβολής. Η μεταλλική ψυχή του υδραργύρου πρέπει να είναι χωρισμένη από το ακατέργαστο μέρος μέσω της μεταβολής, αυτό είναι σαφές.

Είναι τρεις οι τύποι του Ερμή: Ο ακατέργαστος Ερμής, η μεταλλική ψυχή του Ερμή, που είναι οι κανονικές σεξουαλικές ενέργειες οι ανερχόμενες από το Ιδά και από το Πιγκαλά. Ο δεύτερος Ερμής είναι, όταν τα ηλιακά και τα σεληνιακά άτομα του Ερμή, συναντώνται στο Τριμπένι του κόκκυγα, αφυπνίζεται η Κουνταλίνη, η ιερή φωτιά, το Θειάφι και τότε γονιμοποιείται ο Ερμής και σχηματίζεται ο τρίτος Ερμής, που έρχεται με το να εισχωρήσει βαθέως μέσω του καναλιού του Σουσούμνα και να ανέλθει μέσω της σπονδυλικής στήλης έως τον εγκέφαλο και είναι με αυτόν τον τρίτο Ερμή, με τον υπέρμετρο τρίτο Ερμή, που έρχεται να αποκρυσταλλώσει το αστρικό σώμα, πολύ πιο αργά, σε μια ανώτερη οκτάβα, το διανοητικό και μετά το αιτιατό. Έτσι λοιπόν, για να χωρίσει κανείς τα νερά από τα νερά, είναι απαραίτητο να μεσολαβήσει η μεταβολή. Αυτή είναι η δεύτερη μέρα της δημιουργίας.

Και είπε επίσης: «να βλαστήσει η γη χόρτα που βγάζουν σπόρους… …και καρποφόρο δέντρο που κάνει καρπούς… …και εγένετο ούτως… …και είδεν o Θεός, ότι καλόν. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα τρίτη». Έγινε λοιπόν εκεί η τρίτη δουλειά, η δημιουργία σε μια μέρα του αστρικού σώματος, του αστρικού οχήματος, με το οποίο κανείς δύναται να φθάσει στο να τρώει από τα φρούτα της ζωής. Πότε δύναται να φάει κανείς από τα φρούτα της ζωής; Όταν ήδη έχει ένα όχημα από καθαρό χρυσάφι, είναι όταν έχει φάει τα φρούτα της ζωής, το αστρικό σώμα, που είναι θα λέγαμε η ζωή. Το τρίτο όχημα.

Και είπε ο Θεός: «να γεννηθούν φώτα στο στερέωμα τού ουρανού για να φέγγουν στην γη και να διαχωρίζουν την ημέρα από την νύχτα… ..και κατασκεύασε o Θεός τούς δύο φωστήρας τούς μεγάλους, τον φωστήρα τον μεγάλο για το ξεκίνημα της ημέρας και τον φωστήρα τον μικρό για το ξεκίνημα της νύκτας, και τούς αστέρας. Και τους έβαλε o Θεός στο στερέωμα τού ουρανού, ώστε να φωτίζουν στην γη και να κυβερνούν την ημέρα και την νύκτα και να διαχωρίζουν το φως από το σκοτάδι. και είδεν o Θεός, ότι καλόν. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα τετάρτη». Τότε ήδη είναι που ένας είναι σε θέση να λάβει ακριβώς την Τετάρτη μύηση. Όταν ήδη έρχεται επειδή -λέγεται ακριβώς- κατέχει αυτό το όχημα του νου, όταν έρχεται να χριστικοποιηθεί στο Μεγάλο Έργο. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον. Τότε, αυτά τα σημάδια που βλέπουμε επάνω είναι: Ο Ήλιος, η Σελήνη, τα άστρα και όλα αυτά τα θέματα είναι εκείνα της Ερμητικής σοφίας. Εκεί είναι όπου κάποιος βρίσκει τον δρόμο της Ερμητικής γνώσεως, επειδή ο κόσμος του NEDSAH είναι ο κόσμος της Ερμητικής σοφίας. Εκεί είναι που συναντά κανείς τον δρόμο της Ερμητικής γνώσεως, εις τρόπον ώστε να καταλήγει πολύ ενδιαφέρον αυτό της Τετάρτης ημέρας, που έχει να κάνει με την Τετάρτη Μύηση.

Συνεχίζοντας, βλέπουμε το ακόλουθο: «Και είπεν o Θεός· να βγάλουν τα νερά ερπετά με ζωντανή ψυχή και πουλιά που θα πετούν στην γη προς το στερέωμα τού ουρανού. και έγινε έτσι. και έφτιαξε o Θεός τα κήτη τα μεγάλα… …και είδεν o Θεός, ότι καλά. και ευλόγησεν αυτά o Θεός, λέγων· αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίστε τα νερά στις θάλασσες, και τα πτηνά να πολλαπλασιαστούν επάνω στην γη. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα πέμπτη». Και η Πέμπτη Μύηση, που ανταποκρίνεται στον Αιτιατό Κόσμο. Είναι κάποιος που έγινε αφέντης των Στοιχείων, με το να μαθαίνει να διατάζει όλα τα είδη που έχουν ζωή. Αυτός είναι ο Κύριος, ο δημιουργός της φωτιάς, του αέρα, των νερών, της γης, μαθαίνοντας να διατάζει τις δυνάμεις της φύσεως. Αυτό μόνο είναι δυνατόν, όταν δουλεύει κανείς πάνω στον εαυτό του τον ίδιο. Για αυτό έλεγε πως προτού κανείς μαθαίνει να διατάζει τα στοιχειώδη της φύσεως, είναι που πρέπει να εξουσιάζει τα ατομικά στοιχεία του σπέρματος, να μαθαίνει να δουλεύει με τα στοιχειώδη της σεξουαλικής φωτιάς, να μαθαίνει να εξουσιάζει τους Σίλφος του ίδιου του, του νου, τους ατομικούς Σίλφος του νου και μαθαίνει να εξουσιάζει επίσης τους ατομικούς GNOMOS που δημιούργησαν το κρέας και τα κόκαλα. Αφέντης των ατομικών στοιχείων μέσα σε μας τους ίδιους, πρέπει να γίνει αφέντης του ίδιου του, του σώματος και μετά της φύσεως. Αργότερα δεν θα μπορέσει να φθάσει τα στοιχειώδη του κόσμου, εάν δεν έχει επιτύχει να εξουσιάζει τα ίδια του τα ατομικά στοιχειώδη του ίδιου του, του σώματος. Όλα αυτά μαθαίνονται στην πέμπτη μέρα της δημιουργίας.

Αργότερα: «Και είπεν o Θεός· να βγάλει η γη ζωντανή ψυχή κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος. και έγινε έτσι. και δημιούργησε o Θεός τα θηρία της γης κατά γένος, και τα κτήνη κατά το γένος τους και πάντα τα ερπετά της γης κατά το γένος τους. και είδεν o Θεός, ότι (είναι) καλά. και είπεν o Θεός· ας φτιάξουμε άνθρωπο κατ εικόνα ημετέραν και καθ oμοίωσιν, και ας κυβερνούν τα ψάρια της θάλασσας και τα πουλιά τού ουρανού και τα κτήνη και όλη την γη και όλα τα ερπετά τα οποία έρπουν στην γη. και δημιούργησε o Θεός τον άνθρωπο, κατ εικόνα Θεού τον δημιούργησε, αρσενικό και θηλυκό τους δημιούργησε». Αλλά, ποιος είναι άξιος να είναι άνδρας-γυναίκα; Είναι όταν τήκονται στον άνδρα-γυναίκα οι θηλυκές και αρσενικές αρχές της Θεότητας. Ας λογαριάσουμε πως αυτή είναι η δουλειά της έκτης ημέρας της Αρχής. Αυτή ανταποκρίνεται στην έκτη δουλειά που βλέπουμε στην Αλχημεία, μετά από το γάμο του ανθρώπου με την ανθρώπινη ψυχή, τήκεται μέσω της φωτιάς και τότε δημιουργείται ο Ανδρόγυνος, τέλειος άνθρωπος, Άνδρας και Γυναίκα, με δύναμη πάνω σε όλο αυτό που είναι και υπάρχει.

Στην τελευταία ημέρα της δημιουργίας, είναι όλα τελειωμένα. Οι ουρανοί και η γη και όλο αυτό το πλήθος, το τελείωσε ο Θεός κατά την έβδομη ημέρα της δημιουργίας, το Έργο που έκανε και ευλόγησε την έβδομη μέρα, και το καθαγίασε. Όταν έγινε η έβδομη δουλειά, όταν έγινε η έβδομη μέρα της Αγίας Εβδομάδας, το Έργο συμπληρώθηκε. Είναι η υψίστη παράδοση του Αγίου Πνεύματος. Πιο αργά, κατά την ογδόη ημέρα, ο Πατέρας ανυψώνεται από τον τάφο του, ο Πατέρας ανασταίνει τον Γιο και ο Γιος ανασταίνεται στον Πατέρα και ανυψώνει από τον τάφο του τα αποκρυσταλλωμένα κύτταρα, με την ανάσταση από τον θάνατο. Αλλά αυτή η δουλειά, εξ' ολοκλήρου, σχηματίζει την Αγία Εβδομάδα.

Πρέπει να το παρατηρήσουμε από την πλευρά της Γένεσης, επειδή εδώ σύμφωνα με τους νόμους του Λόγου, γενικά είναι τέλεια. Ήτο αναγκαίο ένα σοκ, για να δημιουργηθεί αυτό το ηλιακό σύστημα. Αυτούς τους ίδιους νόμους έχει να χρησιμοποιήσει ο Αλχημιστής για να δημιουργήσει το δικό του κόσμο, -είναι οι ίδιοι νόμοι με τους οποίους ο Δημιουργός δημιούργησε τον κόσμο-, ακόμη περισσότερο να μεγαλώσει το Έργο του Δημιουργού είναι μεγαλωμένο, όταν γεννιέται ένας καινούργιος Δάσκαλος, κατά τρόπον ώστε να συμπληρώνεται το Έργο, να γίνει αυτό που θέλει.

Ο Δημιουργικός Λόγος που κατά την τελευταία διαδικασία καταλήγει στο κεφάλι του αληθινού ανθρώπου, του αναστημένου ανθρώπου. Είναι η ανάλωση αυτού του ανθρώπου, που στην Γένεση συσχετίζεται σε βάθος με την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη, με τις επτά σφραγίδες ή με τις επτά τρομπέτες που κάθε Άγγελος θα παίξει.

Ο μυημένος, όταν περνά την Μύηση Mαλκούτ, ασυζητητί θραύει την πρώτη σφραγίδα, όταν περνά από την του Γιεσόντ, θραύει την δεύτερη σφραγίδα, την του ιερού ανθρώπου που είναι ο άνθρωπος.

Όταν περνά την τρίτη μύηση, θραύει την τρίτη σφραγίδα. Όταν περνά την τέταρτη μύηση, θραύει την τέταρτη σφραγίδα, όταν περνά την πέμπτη μύηση, θραύει την πέμπτη σφραγίδα, όταν περνά την έκτη μύηση, θραύει την έκτη σφραγίδα και έχει αποτελειώσει το Έργο, επειδή η έβδομη είναι η ανάπαυση του Παρακλήτου, του Διαλογιστή των παρακλήσεων, όπως φαίνεται εκεί στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Είναι βέβαιο πως με την θραύση της έβδομης σφραγίδας συμπληρώνεται το Έργο, αλλά η όγδοη ημέρα είναι πάντοτε για να ανασταίνει. Ο καθείς δύναται να ζήσει στην Γένεση αυτό προσωπικά και με περιεχόμενο. Στο περιεχόμενο για την δημιουργία του κόσμου ή των ιδιαιτέρων θεοτήτων που έρχονται σε αυτήν την δημιουργία. Τώρα η Αποκάλυψη υπάρχει που την ζει κανείς προσωπικά ή την ζει σε περιεχόμενο, με περιεχόμενο είναι το βιβλίο της ζωής, το βιβλίο της Σοφίας. Μέσω της ιστορίας θραύονται κάθε μια από τις σφραγίδες, σε αυτούς τους καιρούς θραύεται η τελευταία σφραγίδα, το λιγότερο η έκτη σφραγίδα. Η ανθρωπότητα ζει την Αποκάλυψη σε περιεχόμενο.

Ο Αλχημιστής πρέπει να δημιουργεί όχι μόνον τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, αλλά επί πλέον έχει να μετατρέψει αυτά τα σώματα σε Καθαρό Χρυσό, προτού μπορέσει να εργασθεί με το Φίδι. Έτσι επίσης ο Λόγος είναι μια ζωή χρυσή και για να μπορέσει να έχει ο Λόγος μια ζωή Χρυσή, είναι που πρέπει να κάνει αυτό το ίδιο που κάνει ο Αλχημιστής στο εργαστήριό του. Αποσπώντας σφραγίδα σφραγίδα. Ο Λόγος είναι που τον κάνει να ζει στην ανθρωπότητα, σε όλη την φύση, θα πρέπει να αποσπάσει κάθε σφραγίδα.

Όταν τελειώνει ή θραύεται ήδη η έκτη σφραγίδα, το Έργο είναι πρακτικά τελειωμένο και έρχεται η τελική καταστροφή, με την διάρρηξη της εβδόμης σφραγίδας, δεν μένει τίποτα από αυτό που είχε. Στο τέλος έρχεται η ανάσταση του Λόγου σε όλη του την δημιουργία, όταν είναι η νέα χρυσή ζωή. Έτσι καθώς ο άνθρωπος για να μπορέσει να φτιάξει χρυσό είναι αναγκαίο να θραύσει τις επτά σφραγίδες, έτσι επίσης ο Λόγος για να μπορέσει να κατασκευάσει μια Χρυσή Ζωή, είναι αναγκαίο να θραύσει τις επτά σφραγίδες, όπως η ανθρωπότητα θραύει τις επτά σφραγίδες και όπως όλη η φύση τις θραύει. Τότε κατασκευάζεται η Χρυσή Ζωή, αλλά πριν από όλα αυτός πρέπει να περάσει μια τρομερή Αποκάλυψη, εκπληκτική. Κατ' αυτόν τον τρόπο ζούμε την Αποκάλυψη προσωπικά και με περιεχόμενο. Ζώντας την καλύτερα προσωπικά, μας δίδει τον θρίαμβο. Μιμούμαστε τον Λόγο και επιτυγχάνουμε το Χρυσόμαλλο Δέρας των αρχαίων ή μας εγγίζει να το ζούμε σε περιεχόμενο στην μεγάλη Παγκόσμια Αποκάλυψη, στους κόσμους της κολάσεως, με το να περνάμε τον δεύτερο θάνατο, για να έχουμε αργότερα το δικαίωμα να ζήσουμε την Χρυσή ζωή ως καθαρές Ουσίες μιας ανθρωπότητας. Ούτως ή άλλως, πρέπει να ζήσουμε το Μεγάλο βιβλίο.

Η Αγία Εβδομάδα είναι η πιο Αγία από όλες τις εβδομάδες, επειδή είναι που κάποιος πρέπει να ζήσει και εξισωθεί με μακρές περιόδους εργασίας. Στο τέλος και στον κάμπο του Μεγάλου έργου, συνοψίζεται πάντοτε συμβολικά στο βιβλίο του Ιώβ. Τα οκτώ χρόνια του Ιώβ είναι το ύψιστο, η βέβαιη εκλογή, αλλά στο σύνολο του Μεγάλου Έργου, ακόμη όταν συνοψίζεται στις οκτώ ημέρες, σε οκτώ χρόνια, μαζί με την ανάσταση και όλο το έργο, κατά την Αγία Εβδομάδα, δύναται να διαρκέσει πολλά χρόνια. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο καθένας πρέπει να ζήσει την Αγία του Εβδομάδα. Ο Γιος του Ανθρώπου ζει την δική του. Όταν ο Γιος του Ανθρώπου γεννιέται σε μια φάτνη, ζει την αγία του Εβδομάδα. Στον λαό δεν δύναται να διδαχθεί αυτό, επειδή ο λαός δεν το καταλαβαίνει∙ στον λαό του δίδεται η φλούδα της διδασκαλίας και στους μυημένους τους διδάσκεται το «κρέας» της διδασκαλίας. Για αυτό ο Χριστιανισμός έχει δύο απόψεις, την βιβλική εξωτερική άποψη για το λαό και τον ιερό Χριστιανισμό, για τους μυημένους.

Ο Μποδισάτβα πρέπει να δημιουργήσει το αιτιατό του σώμα, ο Μποδισάτβα δεν είναι αυτός που έχει αιτιατό σώμα, ο Μποδισάτβα είναι η ανθρώπινη ψυχή ενός δάσκαλου και αυτά τα σώματα τα κατασκεύασε σε μια προηγούμενη ύπαρξη.

Παρόλα αυτά έχει αναμμένη την φωτιά στα οχήματά του και μετά αναγεννά τον Χρυσό στα σώματά του. Επιτυγχάνοντας αυτό, ο Μποδισάτβα ανυψώνεται και μετά, αφού έχει επισκευάσει την φωτιά στα σώματα, φυσικό, ζωτικό, αστρικό, διανοητικό και αιτιατό, ο πατέρας, εάν είναι η θέληση του, δύναται να αποστέλλεται για να γεννιέται στον εσωτερικό στάβλο. Αλλά βέβαια αυτό είναι μια Υψίστη ευχαριστία, επειδή κάποιος δύναται να λάβει την πέμπτη μύηση της φωτιάς και για αυτό το μωρό που φέρει η ευλογημένη Μητέρα στα μπράτσα της έχει εισδύσει βαθέως στα σώματα του, όπως λέγεται, στον στάβλο. Παρ' όλα αυτά, εάν αγαπά στα αληθινά την ανθρωπότητα, είναι αναγκαίο ο Γιος του Ανθρώπου να έλθει στον κόσμο, αυτή είναι η Θέληση του Πατέρα.

Ερώτηση: Όταν ένας Μυημένος έχει το αιτιατό σώμα, έχει την ανθρώπινη ψυχή;

Απάντηση: Η ανθρώπινη ψυχή ευρίσκεται ακριβώς στον αιτιατό κόσμο και το μέρος του αιτιατού είναι ένα μέρος που αποτελεί το Βουδάτα.

Η Ουσία του Μποδισάτβα αποτελεί την απελευθερωμένη Ουσία, είναι το Χρυσό Έμβρυο ήδη οργανωμένο. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να διηγηθούμε αυτό που είπα στην αρχή: είναι υπερβολικά λεπτό, πόσο εύκολα συγχυζόμαστε με εκείνη την διήγηση του αιτιατού σώματος και του Τιφερέθ Χριστού. Είναι τόσο λεπτό, που αναγκαστικά συγχυζόμαστε. Δύναται ο καθένας να ταράσσει το γύμνασμα με τον μαγνητισμό, ο Τιφερέθ, δηλαδή ήδη η ζωντανή εκδήλωση του Εσωτερικού Χριστού, βρίσκεται πολύ συσχετισμένη με την ανθρώπινη ψυχή. Αυτά σχηματίζουν εν μέρει την ανθρώπινη ψυχή, αλλά όταν είναι η θέληση του Πατέρα, όταν ο Γιος του ανθρώπου έρχεται στον κόσμο.

Ερώτηση: Δάσκαλε, για να επιτύχουμε την Μύηση του Τιφερέθ, πρέπει να έχουμε τα υπαρξιακά Σώματα;

Απάντηση: Ασυζητητί, εάν δεν κατέχουμε τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, δεν θα δυνηθούμε ποτέ να αποκτήσουμε την Μύηση του Τιφερέθ. Ποια είναι η προέλευση της Ουσίας μας; Και εάν επιθυμούμε να μας ανυψώσει, γιατί δε το κάνουμε πριν;

Η Ουσία έρχεται από τον Γαλακτικό Δρόμο, φθάνει στον Ήλιο και κατόπιν στο τέλος εισδύει μέσα στην φύση. Στην αρχή εκδηλώνεται ως ένα απλό στοιχείο, μέσω των διαφόρων σταθμών της φύσεως, φυσικών, ζωικών, που φθάνει στο σώμα του ανθρωποειδούς ή λογικού θηλαστικού.

Η Ουσία είναι ανάγκη να μετατρέπεται στο Χρυσό Έμβρυο, με το να δουλεύει για να δημιουργεί τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι και να μετασχηματίζεται σε Μποδισάτβα. Όταν δεν επιτύχει να μετασχηματισθεί, προμηθεύοντας για τον εαυτό του το Χρυσό Έμβρυο, στον πρώτο κύκλο της εκδηλώσεώς του, τότε πρέπει να κατεβαίνει στα σπλάχνα της γης στην καθοδική εξέλιξη, με σκοπό να αφαιρέσει τα υπανθρώπινα στοιχεία ή ψυχικά ακόλουθα.

«Ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσετε άνθρωπος», αλλά επίσης με διάφορους ψυχολογικούς παράγοντες που αν κατανοηθούν όπως πρέπει, μπορούν να μετασχηματίσουν ριζικά την ζωή μας.

Σαμαέλ Αούν Βεόρ

Κεφάλαιο 16. Οι εντυπώσεις σαν τροφή

Οι τροφές που μπαίνουν στον οργανισμό μας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Την πρώτη, δηλαδή τον πρώτο τύπο τροφής, μπορούμε να τον ονομάσουμε «φαγητό». Αναντίρρητα, για τις τροφές που μπαίνουν από το στόμα και μόνο από το στόμα, υπάρχει ένα μέσον που επιτρέπει τον μετασχηματισμό αυτών των ζωτικών αρχών. Αναφέρομαι στο στομάχι.

Εάν δεν υπήρχε το στομάχι, δεν θα ήταν δυνατός ο μετασχηματισμός της πρώτης κατηγορίας τροφών. Ωστόσο η τροφή που μπαίνει από το στόμα δεν είναι η πιο σημαντική. Ξέρουμε καλά πώς μετασχηματίζονται οι τροφές μέσω της πέψης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε τελική ανάλυση οι ζωτικές αρχές μένουν αποθηκευμένες μέσα στο αίμα και αυτό τις κατευθύνει σε όλα τα όργανα του σώματος. Ωστόσο μπορεί κανείς να μείνει για κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς να φάει.

Ο Μαχάτμα Γκάντι μπορούσε να μείνει χωρίς τροφή μέχρι σαράντα μέρες, ή και περισσότερο. Έφτασε στο σημείο να μείνει δύο και τρεις μήνες χωρίς να φάει. Επομένως δεν είναι αυτή η πιο σημαντική τροφή.

Η δεύτερη κατηγορία τροφής είναι το Πράνα που μπαίνει μέσα στο φυσικό μας σώμα, με το οξυγόνο. Είναι εκείνο που εισέρχεται από τις πύλες της αναπνοής και αναμφισβήτητα, υπάρχει ένα όργανο ή όργανα ειδικά για τον μετασχηματισμό της τροφής που εισχωρεί από την μύτη. Έτσι λοιπόν ο αέρας, μέσω των πνευμόνων μετασχηματίζεται (φυσιολογικά) σε οξυγόνο, και αυτό το οξυγόνο (Πράνα) αποθηκεύεται κατόπιν σε όλον τον «χείμαρρο» του αίματος.

Είναι πιο σημαντική η αναπνοή από ότι η τροφή που μπαίνει από το στόμα και πηγαίνει στο στομάχι, γιατί όπως ήδη είπα, θα μπορούσαμε να μείνουμε μέχρι και ένα μήνα χωρίς να φάμε, αλλά δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε πολλή ώρα χωρίς να αναπνεύσουμε.

Φυσιολογικά, μπορεί κανείς να αντέξει χωρίς να αναπνεύσει ένα ή δύο λεπτά και μερικοί φτάνουν μέχρι τρία λεπτά. Εγώ λόγου χάρη θα μπορούσα να καταφέρω να μείνω χωρίς αναπνοή περισσότερο από τέσσερα λεπτά (ύστερα από εξάσκηση), αλλά αναντίρρητα, πέρα από αυτό το μικρό και περιορισμένο χρονικό διάστημα, εάν δεν αναπνεύσουμε, πεθαίνουμε.

Επομένως η αναπνοή είναι πιο σημαντική και αυτό είναι πέρα για πέρα αλήθεια, από την φυσική τροφή.

Και τέλος υπάρχει μια τρίτη κατηγορία τροφής που πράγματι είναι ακόμα πιο σημαντική. Αναφέρομαι, με τρόπο εμφατικό, στις εντυπώσεις. Αναμφίβολα, δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο στην ζωή, εάν δεν υπήρχαν οι εντυπώσεις. Δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε ένα δευτερόλεπτο χωρίς να δεχόμαστε εντυπώσεις.

Ο οργανισμός μας τρέφεται, πολύ ειδικά με τις εντυπώσεις. Εάν ο αέρας δεν έκανε εντύπωση στους πνεύμονές μας, ή στο αίμα μας, δεν θα ζούσαμε. Εάν το φαγητό δεν κατάφερνε να εντυπωσιάσει το στομάχι και την πεπτική οδό, επίσης δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε.

Έτσι λοιπόν οι εντυπώσεις είναι θεμελιώδεις. Δυστυχώς, σε αντίθεση με την αναπνοή και την πρώτη κατηγορία τροφής που μπαίνει από το στόμα και πηγαίνει στο στομάχι, δεν έχουμε (για την περίπτωση αυτή) ένα όργανο για να «χωνεύει» τις εντυπώσεις και αυτό είναι αξιοθρήνητο. Ο αέρας σχετίζεται με τους πνεύμονες, το φαγητό με το στομάχι, αλλά οι εντυπώσεις με ποιο όργανο σχετίζεται; Περνούν από τον νου και αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε, αλλά δεν έχουμε πώς να «χωνέψουμε» τις εντυπώσεις, δεν υπάρχει ένα όργανο για την «πέψη» και τον μετασχηματισμό των εντυπώσεων.

Όλα τα συμβάντα της ζωής φτάνουν στον νου υπό μορφή εντυπώσεων, όλα τα γεγονότα φτάνουν στον εγκέφαλο υπό μορφή εντυπώσεων. Η χαρά, η θλίψη, η ελπίδα, η απελπισία, τα προβλήματα, οι έννοιες κτλ φτάνουν στον νου υπό μορφή εντυπώσεων. Οποιαδήποτε περίσταση, οποιοδήποτε επεισόδιο, όσο και ασήμαντο να είναι πάντα φτάνει στον νου υπό μορφή εντυπώσεων.

Επαναλαμβάνω: Δυστυχώς δεν διαθέτουμε ένα όργανο ικανό να «χωνεύει» εντυπώσεις αυτό το θεωρώ περισσότερο από απαραίτητο, γιατί αυτές οι ίδιες οι εντυπώσεις μετατρέπονται σε ψυχικά πρόσθετα δηλαδή σε ΕΓΩ. Εάν δεν «χωνέψουμε» την κακή εντύπωση που δεχόμαστε για παράδειγμα από έναν υβριστή, τότε αυτή η εντύπωση μετατρέπεται μέσα μας, σε ένα ΕΓΩ εκδίκησης. Εάν δεν «χωνέψουμε» την εντύπωση που μας προκαλεί ένα ποτήρι κρασί, προφανώς η εντύπωση αυτή μετατρέπεται σε ένα ΕΓΩ μέθης. Εάν δεν «χωνέψουμε» την εντύπωση που μας προκαλεί ένα πρόσωπο του αντιθέτου φύλου, αναμφισβήτητα, αυτή η εντύπωση θα μετατραπεί, ακριβώς, σε ένα ΕΓΩ λαγνείας. Εάν δεν «χωνέψουμε» την εντύπωση που έφθασε στον νου, και σχετίζεται με μια περιουσία, είναι φανερό ότι αυτή η εντύπωση μπορεί να μετατραπεί σε ένα Εγώ απληστίας.

Όταν κάποιος μάθει να ζει σε κατάσταση επάγρυπνης αντίληψης, επάγρυπνος του τι γίνεται, όταν κάποιος θυμάται τον εαυτό του από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό, όταν κάποιος δεν ξεχνά ποτέ τον εαυτό του, αναμφίβολα θα γίνει συνειδητός. Εάν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του μπροστά σε έναν υβριστή, εάν κάποιος δεν ξεχνά το ιδιαίτερο του Είναι, τότε μετασχηματίζει αυτές τις εντυπώσεις και τις μετατρέπει σε Υδρογόνο-24, που χρησιμεύει για να δυναμώνει το Αστρικό Σώμα, και σε Υδρογόνο-12 που χρησιμεύει για να θρέψει το Νοητικό και σε Υδρογόνο-6 που χρησιμεύει για να θρέψει το Αιτιατό δηλαδή, μετασχηματίζει τις λέξεις του υβριστή σε μια δύναμη διαφορετική.

Εάν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, μπροστά σε ένα ποτήρι κρασί, μετασχηματίζει αυτήν την εντύπωση (το Υδρογόνο-48) σε Υδρογόνο-24, Υδρογόνο-12 και Υδρογόνο-6. Εάν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, εμπρός σε ένα γερό ποσό χρημάτων, μετασχηματίζει αυτήν την εντύπωση σε Υδρογόνο-24, Υδρογόνο-12 και Υδρογόνο-6.

Επομένως, το να μην ξεχνάμε τον Εαυτό μας είναι το κλειδί που μας επιτρέπει, να χειριστούμε έξυπνα την Συνείδηση. Όταν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, παρεμβάλλει ανάμεσα στον νου και στις εντυπώσεις, αυτό που ονομάζεται Συνείδηση.

Το ωραίο είναι, να είναι η Συνείδηση αυτή που δέχεται τις εντυπώσεις που έρχονται από τον εξωτερικό κόσμο, γιατί η Συνείδηση μπορεί να τις μετασχηματίζει σε κάτι διαφορετικό: σε στοιχεία δημιουργικά, σε στοιχεία υπέροχα του Είναι, σε δυνάμεις διαμαντένιες που χρησιμεύουν για την ανάπτυξη των τσάκρας, σε δυνάμεις πολλαπλές που χρησιμεύουν για την ανάπτυξη συγκεκριμένων εξουσιών που υφίστανται μέσα στην εσωτερική μας κατάσταση.

Είναι λοιπόν απαραίτητο, να ξέρουμε ότι όλα τα ΕΓΩ που σίγουρα έχουμε, είναι το αποτέλεσμα «όχι χωνεμένων», όχι μετασχηματισμένων εντυπώσεων, και αυτό είναι αξιοθρήνητο.

Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν θυμούνται ποτέ τους εαυτούς τους, για αυτό και οι εντυπώσεις φτάνουν στον νου μας και παραμένουν έτσι, τελείως αμετασχημάτιστες, δίνοντας καταγωγή (όπως είναι φυσικό) στα ψυχικά πρόσθετα, στα ΕΓΩ. Είναι απαραίτητο να διαλύσουμε τα ΕΓΩ αλλά είναι επίσης απαραίτητο «να μην δημιουργούμε καινούρια ΕΓΩ». Κάποιος θα μπορούσε να έχει την πολυτέλεια να διαλύσει όλα τα ΕΓΩ αλλά εάν ξεχνάει τον εαυτό του, θα ξαναδημιουργήσει νέα ΕΓΩ. Αυτό είναι το σοβαρό.

Η ενθύμηση του εαυτού μας, είναι κάτι ενδιαφέρον. Όταν κάποιος θυμάται τον εαυτό του, γεννά δυνάμεις διαφορετικές απ αυτές των ομοίων του: δυνάμεις διακεκριμένες, δυνάμεις που τον κάνουν ένα πρόσωπο τελείως διαφορετικό από όλους τους άλλους.

Ενδιαφέρον καταλήγει να ξέρουμε λοιπόν, ότι αυτοί που δημιουργούν τέτοιες δυνάμεις είναι διαφορετικοί, ότι ως και η δυναμικότητα τους στην ζωή είναι διαφορετική. Εάν τοποθετήσουμε δύο πρόσωπα σε ένα μέρος αφιλόξενο, με κακή τροφή, κακό περιβάλλον, κτλ, (έναν που ποτέ δεν θυμάται τον εαυτό του, που ζει μια ζωή μηχανική, και έναν άλλο, που πάντοτε θυμάται τον εαυτό του από λεπτό σε λεπτό, που πάντοτε θυμάται το ιδιαίτερο του Είναι, που ποτέ δεν ξεχνά το Εσώτερο Είναι του) μπορείτε να είστε απόλυτα σίγουροι ότι ο πρώτος, θα πέθαινε γρήγορα και ότι ο δεύτερος θα ζούσε, παρά το αφιλόξενο περιβάλλον, γιατί είναι περιτριγυρισμένος από δυνάμεις διαφορετικές από αυτές των άλλων ανθρώπων.

Όλο το πρόβλημα της ελευθερίας, θεμελιώνεται στον μετασχηματισμό και ο μετασχηματισμός έχει για βάση την θυσία. Εάν παρατηρήσουμε για παράδειγμα ένα αυγό (ας είναι από ένα φίδι, ή από ένα πουλί), βλέπουμε εκεί λανθάνουσες δυνατότητες που επιδέχονται ανάπτυξη. Τέτοιες δυνατότητες γίνονται ένα γεγονός μέσω του μετασχηματισμού. Η φωτιά του τζακιού, αυτή που μας ζεσταίνει κατά την διάρκεια των χειμωνιάτικων ημερών, είναι αποτέλεσμα του μετασχηματισμού. Η πέψη μέσα μας, είναι μια διαδικασία μετασχηματισμού μέσω του οποίου, είναι δυνατόν να υπάρχουμε.

Ο μετασχηματισμός του αέρα μέσα στους πνεύμονες είναι μια άλλη διαδικασία μετασχηματισμού, και αν θέλουμε να μετασχηματισθούμε ψυχολογικά, είναι αναγκαίο να μετασχηματίσουμε και τις εντυπώσεις, δηλαδή, να μετασχηματίσουμε την τρίτη κατηγορία τροφών.

Επαναλαμβάνω: Όλα τα περιστατικά της ζωής (που φτάνουν στον νου) έρχονται σαν εντυπώσεις. Μιλώ σε εσάς, που είσαστε εδώ μαζεμένοι σε αυτήν την αίθουσα. Τί είναι αυτό που φτάνει στον νου σας; Η εντύπωση, μια σειρά από εντυπώσεις: Βλέπετε έναν άνθρωπο και τον ακούτε. Αυτές οι εντυπώσεις φτάνουν στον νου. Και την στιγμή που σας μιλώ, είσαστε σίγουροι ότι «χωνεύετε» αυτήν την εντύπωση, αυτήν την εντύπωση του να βλέπετε έναν άνδρα να σας μιλά, να σας δίνει εσωτερικές διδασκαλίες; Είσαστε σε διαδικασία «πέψης» αυτού που δέχεστε, ή όχι; Εάν δεν βρίσκεστε σε διαδικασία «πέψης» ή μετασχηματισμού αυτής της εντύπωσης, αυτής του να βλέπετε μπροστά σας τον Σαμαέλ Αούν Βεόρ, να σας μιλά, χάνετε αξιοθρήνητα τον καιρό σας. Γιατί; Διότι δεν χωνεύετε τις εντυπώσεις, διότι δεν τις μετασχηματίζετε. Εάν δεν χωνεύετε δεν μετασχηματίζετε. Στην Επιστήμη των Μετασχηματισμών υπάρχει η πέψη των εντυπώσεων.

Τι να κάνετε εσείς για να χωνέψετε αυτήν την εντύπωση; Με βλέπετε εδώ, να δίνω μια διάλεξη και δεν πρέπει να ξεχνάτε το ιδιαίτερο σας Είναι, να είναι το Είναι που δέχεται τις εντυπώσεις, να περνά όλη η διδασκαλία στο Είναι, να ακούτε με την επιθυμία να φτάσετε στο Είναι.

Εάν «χωνέψετε» τις εντυπώσεις, θα καταλάβετε καλύτερα την διδασκαλία∙ εάν δεν συμπεριφερθείτε έτσι, χάνετε τον καιρό σας και η διάλεξη θα απέβαινε ολοκληρωτικά άχρηστη. Πρέπει να αρχίσουμε με γεγονότα, γιατί εκείνος που ακούει τον Λόγο και δεν τον εφαρμόζει, μοιάζει με τον άνθρωπο που κοιτάζει στον καθρέπτη και μετά γυρίζει την πλάτη και αποσύρεται. Δεν αρκεί λοιπόν, να ακούμε τον Λόγο πρέπει να τον χωνέψουμε, και αυτό ακριβώς είναι το θεμελιώδες.

Βλέπετε πόσο σημαντικό είναι αυτό το γεγονός που ονομάζεται εντυπώσεις. Δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο χωρίς τις εντυπώσεις, ούτε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Έτσι λοιπόν, αξίζει τον κόπο να τις μετασχηματίζουμε σε κάτι διαφορετικό: σε δυνάμεις, σε φως, σε φωτιά, σε αρμονία, σε ομορφιά... Επιπλέον αν δεν τις μετασχηματίσουμε, επαναλαμβάνω, αν και γίνομαι κουραστικός με την επανάληψη, μετατρέπονται απλά, σε καινούργια «ψυχικά πρόσθετα» σε καινούργια ΕΓΩ.

Είναι απαραίτητο να είμαστε πιο στοχαστικοί. Τι είμαστε εμείς στην πραγματικότητα; Έτσι όπως συναντιόμαστε χωρίς να «χωνεύουμε» εντυπώσεις, δημιουργώντας νέα ΕΓΩ από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο, από στιγμή σε στιγμή, δεν είμαστε παρά απλές μηχανές ελεγχόμενες από τα «ψυχικά πρόσθετα».

Ζούμε σε έναν κόσμο μεγάλης δραστηριότητας, όπου όλοι πιστεύουν πως ΚΑΝΟΥΝ και ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ: Όλα μας ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, όπως όταν βρέχει, όπως όταν βροντά. Γιατί; Απλά γιατί δεν έχουμε ενσαρκωμένο το Είναι. Μόνο το Είναι μπορεί να κάνει. Το Είναι ΚΑΝΕΙ και ο Αληθινός Άνθρωπος είναι αυτό το Είναι. Αλλά εάν αντιδρά η μηχανή, αντιδρά κάτι που δεν είναι το Είναι. Αντιδρά ένα ρομπότ προγραμματισμένο από ένα υπέροχο κομπιούτερ που ονομάζεται «εγκέφαλος» και αντιδρά μηχανικά. Τότε δεν κάνει αλλά αντιδρά (άλλο πράγμα είναι να κάνει κάποιος και άλλο να αντιδρά). Η οποιαδήποτε μηχανή δρα, κινείται, προχωράει, εκπληρώνει τις λειτουργίες της, γιατί είναι μηχανή και είναι προγραμματισμένη να εκπληρώνει τις λειτουργίες της, αλλά να το ΚΑΝΕΙ κάποιος είναι κάτι διαφορετικό. Μόνο ο Άνθρωπος μπορεί να κάνει και ο Άνθρωπος ο αληθινός είναι το Είναι. Διαχωρίστε τον αληθινό Άνθρωπο που είναι το Είναι, από την μηχανή (η μηχανή δεν είναι το Είναι).

Επαναλαμβάνω: Το «διανοητικό ζώο» είναι ένα προγραμματισμένο ρομπότ και ο εγκέφαλός του είναι ένα κομπιούτερ υπέροχο, ένα κομπιούτερ που στηρίζεται στον εαυτό του∙ ένα κομπιούτερ που υπολογίζει μαθηματικά, με απόλυτη ακρίβεια∙ ένα κομπιούτερ που καταχωρεί τα οπτικά κύματα και τα ακουστικά κύματα, που καταχωρεί το εξωτερικό και το εσωτερικό, που εφοδιάζεται από τον ίδιο τον εαυτό του. Είναι ένα κομπιούτερ «πρώτης ποιότητας» υπέροχο, αλλά είναι αυτό και τίποτε πάρα πάνω: ένα κομπιούτερ.

Μετά από αυτό το κομπιούτερ, ακολουθεί ο φυσικός οργανισμός και το κομπιούτερ τον χρησιμοποιεί για να πηγαίνει, να έρχεται κτλ. Ένα τέτοιο κομπιούτερ, βρίσκεται στα χέρια του ΕΓΩ, όχι του Είναι, και το ΕΓΩ είναι το αποτέλεσμα πολλών εντυπώσεων που «δεν χωνεύτηκαν». Τότε αυτό που δρα εδώ, σε αυτόν τον οδυνηρό κόσμο που ζούμε, είναι μια μηχανή εφοδιασμένη με ένα μεγάλο κομπιούτερ. Εδώ δεν δρα το Είναι, αλλά η μηχανή. Μπορούμε να πούμε ότι η μηχανή είναι ανθρώπινη και το Είναι είναι το Είναι.

Αλλά, τι είναι στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουμε «ζωή»; Σίγουρα, είναι σαν μια ταινία. Και όταν φτάνει η ώρα του θανάτου, ξαναγυρίζουμε την ταινία από το σημείο που ξεκίνησε και την ξαναπαίζουμε ως την Αιωνιότητα. Ξαναγυρίζει, επιστρέφει κάποιος με αυτό το ΕΓΩ και αυτό το κάνει με την ταινία του. Καθώς ξαναφτιάχνει κάποιος έναν νέο οργανισμό προβάλλει ξανά την ταινία του στην οθόνη της ύπαρξης. Και τι προβάλλει; την ζωή του. Ποια από όλες; Πάντα την ίδια, την ίδια που είχε στην προηγούμενη του ύπαρξη δηλαδή επαναλαμβάνει το ίδιο που έκανε στην περασμένη ύπαρξη, στις περασμένες υπάρξεις. Όλο αυτό που κάποιος προβάλλει, πράγματι είναι προγραμματισμένο (από τότε που γεννήθηκε) στον εγκέφαλο.

Σαν να είμαστε προγραμματισμένα ρομπότ: Το Είναι δεν επεμβαίνει με τίποτα σε αυτήν την τραγωδία. Το Είναι δεν μπαίνει σε τέτοιες υποθέσεις. Το Είναι του καθενός μας κινείται ελεύθερα στον Γαλαξία.

Υπάρχουν και ζουν εδώ, σε αυτήν την οδυνηρή κοιλάδα της ζωής, ένα σωρό σκιές εφοδιασμένες με φυσικούς οργανισμούς. Και τί κάνουν αυτοί οι οργανισμοί; Τίποτα. Κινούνται μηχανικά, σύμφωνα με το πρόγραμμα που τους έχουν καταθέσει στον εγκέφαλο (δεν λέω μόνο στον φυσικό εγκέφαλο αλλά στους τρεις εγκεφάλους: στον Διανοητικό, στον Συναισθηματικό και στον Κινητικό). Και το Είναι, τι κάνει ενώ εμείς βρισκόμαστε εδώ υποφέροντας, δουλεύοντας, κλαίγοντας, μοχθώντας να βρούμε με τι θα πληρώσουμε το νοίκι, με τι θα αγοράσουμε ένα κοστούμι κτλ; Αυτό ζει ευτυχισμένο στον Γαλαξία κινείται ελεύθερα στον Γαλαξία. Τότε, τι είναι αυτή η οδυνηρή ύπαρξη που εμείς φέρουμε; Καθαρή αυταπάτη, κάτι μάταιο. Δικαιολογημένα λένε οι Ινδουιστές ότι αυτός ο κόσμος είναι μόνο ΜΑΥΑ, ότι αυτός ο κόσμος είναι απατηλός ότι δεν έχει καμία αξία.

Χρειαζόμαστε επαναλαμβάνω να έχουμε πραγματική ύπαρξη, γιατί ακόμα δεν την έχουμε. Καυχιέται κανένας από εσάς ότι έχει πραγματική ύπαρξη; Ποιος από εσάς έχει πραγματική ύπαρξη; Μη μου πείτε ότι αληθινά την έχετε. Εγώ δεν βλέπω εδώ παρά μηχανές που κινούνται, μηχανές προγραμματισμένες, ρομπότ προγραμματισμένα τίποτα περισσότερο. Είναι ξεκάθαρο, χρειάζεται πάντα να σταματήσουμε να είμαστε ρομπότ και μπορούμε να σταματήσουμε να είμαστε. Αλλά για να σταματήσουμε να είμαστε ρομπότ, χρειάζεται να εξαλείψουμε όλα τα «ψυχικά πρόσθετα», αυτό είναι προφανές.

Έτσι λοιπόν, εσείς πια ξέρετε πως πρέπει να εξαλείψουμε τα «ψυχικά πρόσθετα» επί πλέον ξέρετε ότι δεν είναι μόνον αυτό. Χρειάζεται να σταματήσουμε να δημιουργούμε νέα πρόσθετα και τα δημιουργούμε καθημερινά, «μη χωνεύοντας» τις εντυπώσεις. Χρειάζεται να «χωνεύουμε» τις εντυπώσεις, μετασχηματίζοντάς τις, σε δυνάμεις διαφορετικές ώστε να μην δημιουργούμε καινούργια ΕΓΩ και χρειάζεται να «χωνέψουμε» τις παλιές εντυπώσεις, αυτές που έδωσαν καταγωγή στα ΕΓΩ που σίγουρα έχουμε. Αυτό είναι δυνατόν μέσω του στοχασμού, του αυτο- στοχασμού και της εξάλειψης. Όταν κάποιος «χωνέψει» τις παλιές εντυπώσεις που είναι καταχωρημένες στους πέντε κυλίνδρους της μηχανής (σαν συνήθειες, κατώτερες συγκινήσεις, αρνητικές σκέψεις, διεφθαρμένα ένστικτα, σεξουαλικές καταχρήσεις κτλ), τότε αποσυνθέτει αυτά τα απάνθρωπα στοιχεία, είναι ευνόητο.

Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει μόνο να «χωνέψουμε» τις νέες εντυπώσεις που φτάνουν στον νου, αλλά και τις παλιές εντυπώσεις. Και «χωνεύονται» (επαναλαμβάνω και διασαφηνίζω) όταν αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό.

Χρειάζονται παραδείγματα και θα σας τα δώσω. Ας υποθέσουμε, αίφνης, ότι είμαστε ζηλιάρηδες. Ένας άνδρας ανακάλυψε ότι η γυναίκα του έχει άλλον άνδρα, και προφανώς το ΕΓΩ της ζήλιας ξεπήδησε εκεί. Τι να κάνει; (Ανακαλύπτοντάς το, πρέπει να το κατανοήσει, αυτό είναι ευνόητο). Ο νόμος της υποτροπής λέει ότι σε μια προηγούμενη ύπαρξη, υπήρξε το ίδιο τρίγωνο. Έτσι λοιπόν αυτή η ζήλια, που αισθάνεται, οφείλεται σε μια εντύπωση «μη χωνευμένη, μη μετασχηματισμένη». Εάν αμέσως κάποιος προσπαθήσει να «χωνέψει» μια τέτοια εντύπωση, θα λέγαμε, να την μετασχηματίσει σε κάτι διαφορετικό, εάν κάποιος μέσω του στοχασμού, φτάσει στο συμπέρασμα ότι οι ζήλειες είναι παράλογες, ότι δεν έχουν πραγματική έννοια, τότε κάνει την «πέψη» αυτής της κακής εντύπωσης που έρχεται από τους αρχαίους καιρούς. Όταν κάποιος κάνει αυτήν την «πέψη» βρίσκεται πια με τις καλύτερες δυνατότητες για την αποσύνθεση του ΕΓΩ. Θα έλειπε μόνον η ικεσία, η ικεσία προς στην Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, για να είναι αυτή που θα αποσυνθέσει αυτό το ΕΓΩ, που προήλθε από μια εντύπωση «αχώνευτη» και τελικά αυτό το ΕΓΩ της ζήλιας γίνεται σκόνη.

Ας υποθέσουμε ότι ερχόμαστε στα χέρια με ένα άλλο πρόσωπο γιατί δεν θέλει να μας επιστρέψει κάποια χρήματα που μας χρειάζονται, αναντίρρητα πρόκειται για μια εντύπωση «αχώνευτη». Εάν κατά την στιγμή που πάμε να εισπράξουμε τα χρήματα, ο οφειλέτης δεν θελήσει να μας τα πληρώσει και νιώσουμε μια μεγάλη εναντίωση και την επιθυμία να έλθουμε στα χέρια με αυτόν τον κύριο, τότε οφείλουμε να είμαστε αρκούντως αντιληπτικοί ώστε (όταν γυρίσουμε στο σπίτι) να διαλογιστούμε και έτσι, «ευρισκόμενοι εν ειρήνη» μέσω της στοχαστικής ανάλυσης, να κάνουμε την «πέψη» αυτής της κακής εντύπωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο νόμος της υποτροπής δούλεψε εκεί, έδωσε την ίδια περίπτωση: Δανείσαμε (στον ίδιο κύριο) συγκεκριμένη ποσότητα χρημάτων και δεν μας την επέστρεψε. Και στην προηγούμενη ζωή ο νόμος της υποτροπής έδωσε την ίδια περίπτωση και στην προ-προηγούμενη την ίδια, και πάντοτε συνέβαινε το ίδιο, και λόγω αυτού φτιάξαμε ένα ΕΓΩ μίσους εναντίον αυτού του κυρίου. Τώρα γίνεται πια ανάγκη να «χωνέψουμε» τελείως αυτήν την κακή εντύπωση (η οποία έρχεται από ένα μακρινό παρελθόν και έχει μετατραπεί σε ένα ΕΓΩ) να την «χωνέψουμε» μέσω του στοχασμού, κατανοώντας πως ό,τι έχει σχέση με χρήματα είναι μάταιο, απατηλό, και ότι την ώρα του θανάτου δεν θα πάρουμε μαζί μας ούτε μια δεκάρα για την Αιωνιότητα. Όταν πια συνειδητοποιήσουμε αυτό το πράγμα, τότε παρακαλούμε την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, να αποσυνθέσει αυτό το ΕΓΩ (που δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας σειράς από εντυπώσεις «μη χωνεμένες») και είναι ξεκάθαρο ότι η Θεϊκή Μητέρα θα το κάνει σκόνη και θα μείνουμε ελεύθεροι από αυτήν την κακιά εντύπωση.

Όλα τα ΕΓΩ μας δεν είναι παρά το αποτέλεσμα εντυπώσεων μη μετασχηματισμένων, «μη χωνεμένων». Όταν τέτοιες εντυπώσεις αποσυντίθενται οι δυνάμεις τους μετασχηματίζονται σε κάτι διαφορετικό σε Υδρογόνο-24, Υδρογόνο-12 και Υδρογόνο-6 και μένει μια καθαρότητα.

Έτσι λοιπόν οι εντυπώσεις, περασμένες και τωρινές, πρέπει να μετασχηματισθούν σε κοσμικές δυνάμεις και αυτό είναι δυνατό εάν δεν ξεχνάμε τον εαυτό μας, δεν ξεχνάμε το ιδιαίτερό μας Είναι. Όταν κάποιος δεν ξεχνά τον εαυτό του, όταν κάποιος ζει σε κατάσταση Επάγρυπνης Αντίληψης, τότε μετασχηματίζει αυτές τις εντυπώσεις σε κάτι διαφορετικό.

Εάν κάποιος κατορθώσει να μετασχηματίσει την ολότητα των εντυπώσεων του θα γίνει ένας αληθινός μακάριος, διότι το Είναι θα μείνει σε αυτόν και αυτός στο Είναι, και τότε θα αποκτήσει πραγματική υπόσταση. Τότε ναι, θα μπορεί να πράττει, γιατί θα κατέχει το ενσαρκωμένο Είναι.

Έτσι όπως βρισκόμαστε, δεν είμαστε παρά προγραμματισμένα ρομπότ. Αυτές οι «μη χωνεμένες» εντυπώσεις, θα μείνουν αποθηκευμένες στους τρεις εγκεφάλους μας και θα επαναλαμβάνονται από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό κατά την διάρκεια όλης της ζωής. Αυτός είναι ο μηχανισμός του Νόμου της Υποτροπής: μια επανάληψη παλιών εντυπώσεων. Πιστεύετε πως αυτό είναι ευχάριστο; Να είμαστε μηχανές, να παίζουμε ρόλο ρομπότ, να μην έχουμε το Είναι ενσαρκωμένο, να ζούμε έτσι (σαν σκιές) σε αυτήν την «κοιλάδα των δακρύων»; Πιστεύετε πως αξίζει τον κόπο να έχουμε μια τέτοια ύπαρξη; Και τι είμαστε; Άθλιες σκιές, προγραμματισμένα ρομπότ, προγραμματισμένα από τις παλιές εντυπώσεις του παρελθόντος. Όλες οι εντυπώσεις των περασμένων μας υπάρξεων που έμειναν χωρίς «να χωνευτούν» αποθηκεύτηκαν στους τρεις εγκεφάλους και τώρα επαναλαμβάνονται μηχανικά. Έτσι πράγματι μοιάζουμε με αληθινά ρομπότ. Είμαστε ρομπότ, που κινούνται μηχανικά σε αυτήν την «κοιλάδα των δακρύων».

Μέχρι πότε θα θέλετε εσείς να ζείτε μετατρεμμένοι σε ρομπότ; Μέχρι ποιον χρόνο, μέχρι ποια μέρα;

Στοχαστείτε επάνω σε αυτό αγαπητοί μου αδελφοί, γιατί αλήθεια είναι κρίμα να είναι κανείς ρομπότ...

Ως εδώ η ομιλία μου, και τώρα πριν κλείσουμε αυτήν την διδασκαλία, αρμόζει αυτοί που θέλουν να κάνουν ερωτήσεις να τις κάνουν με απόλυτη ελευθερία, και αυτοί που δεν συμφωνούν, να πουν γιατί δεν συμφωνούν.

Ερώτηση: Όταν μια εντύπωση μετασχηματίζεται και περνά από Υδρογόνο-48 σε Υδρογόνο-24 και έπειτα 12 και 6, μπορεί να συνεχίζει από Υδρογόνο-6 σε Υδρογόνο-3;

Απάντηση: Ναι μπορεί να συνεχίσει, για να θρέψει τα Υπαρξιακά Σώματα τα πιο ανυψωμένα και μέχρι Υδρογόνο-1 μπορεί να φτάσει. Να έχετε υπόψη σας ότι, μπορούμε να δημιουργήσουμε, όχι μόνο τα Σώματα Αστρικό, Νοητικό και Αιτιατό, αλλά επίσης μπορεί κάποιος να έχει την πολυτέλεια να δημιουργήσει τα τέσσερα Kayas: Το Nirmanakaya, το Sambogakaya, το Addikaya και το Dharmakaya. Προφανώς, τα πολύ εκλεπτυσμένα Υδρογόνα που χρειάζονται για να θρέψουν τέτοιου επιπέδου οχήματα, πρέπει να εξέλθουν από αυτόν εδώ τον φυσικό κόσμο στον οποίο ζούμε. Πρέπει να πηγάσουν να προέλθουν από τις μετασχηματισμένες εντυπώσεις και με άλλα λόγια από το Υδρογόνο-48 μετασχηματισμένο, κλιμακωτά, βαθμηδόν.

Ερώτηση: Δάσκαλε, το να «χωνεύουμε» εντυπώσεις είναι απλώς μια ψυχολογική στάση, ή είναι το να σκεπτόμαστε «εδώ βρίσκομαι» διατηρώντας αυτήν την σκέψη μέσα μας;

Απάντηση: Εάν εσύ λες «εδώ βρίσκομαι» ποιος το διαβεβαιώνει αυτό; Το διαβεβαιώνει απλά το ρομπότ. Το ρομπότ λέει: «Ναι, ΕΓΩ βρίσκομαι εδώ». Αλλά δεν πρόκειται για αυτό, πρόκειται για το να μην ξεχνά κανείς το ιδιαίτερο του Είναι, κάτι που είναι βέβαια διαφορετικό. Αυτό το Είναι ζει κανονικά στον Γαλαξία και δεν είναι σίγουρα ενσαρκωμένο στο ρομπότ, γιατί το ΕΓΩ και το Είναι, είναι ασυμβίβαστα. Το θέμα είναι να μην ξεχνά κανείς το Είναι. Δεν είναι το θέμα να διαβεβαιώνει το ρομπότ, αλλά να διαβεβαιώνει το Είναι, πράγμα που είναι διαφορετικό. Κάποια άλλη ερώτηση;

Ερώτηση: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, είναι το ανθρώπινο σώμα ή η μηχανή αυτό που μπορεί να «χωνεύει» τις εντυπώσεις, πώς τις «χωνεύει» ένας αποσαρκωμένος;

Απάντηση: Τι σχέση έχουν οι αποσαρκωμένοι με το ζήτημα του ότι είμαστε ρομπότ;

Ερώτηση: Είναι η ερώτηση μου, τίποτε περισσότερο...

Απάντηση: Δεν είναι για εντυπώσεις «αυτής της πλευράς» αυτό για το οποίο μιλώ. Ή μήπως δεν έχεις καταλάβει; Εντύπωση είναι, για παράδειγμα, να βλέπεις αυτήν την συσκευή, εντύπωση είναι αυτό που τρως, αυτό που πίνεις, αυτό που φτάνει στον νου σου μέσω των αισθήσεων. Όλα αυτά είναι εντυπώσεις. Εντυπώσεις είναι να υπάρχεις, να ζεις, η χαρά, η θλίψη, αυτό που μας απασχολεί, αυτό που μας φέρνει επιθυμίες, αυτό που μας φέρνει ελπίδα, αυτό που μας φέρνει απελπισία. Όλα αυτά είναι εντυπώσεις. Τι σχέση έχουν οι αποσαρκωμένοι σε αυτό το «έργο»; Καμία. Έτσι δεν είναι;

Όταν λέμε ότι πρέπει να μετασχηματίζουμε τις εντυπώσεις, θέλουμε να πούμε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα όργανο. Ποιο; την Συνείδηση. Αλλά η Συνείδηση τι είναι; Γιατί υπάρχει; Η Συνείδηση είναι του Είναι, και όταν κάποιος δεν ξεχνά το ιδιαίτερό του Είναι, η Συνείδηση προφανώς λειτουργεί.

Το να μην ξεχνά κανείς το ιδιαίτερο του Είναι είναι καταπληκτικό. Γιατί υπάρχουν οι πεσμένοι Άγγελοι; Διότι ξέχασαν τον εαυτό τους μια στιγμή, χρόνο που αρκούσε για να πέσουν στον γκρεμό με το κεφάλι. Όταν λέω «μην ξεχνάτε τον Εαυτό σας» δεν εννοώ με αυτό ότι πρέπει να επιβεβαιώνει η μηχανή, το ρομπότ. Όχι. Να μην ξεχνάτε τον εαυτό σας σημαίνει να μην ξεχνάτε το βαθύ Εσωτερικό σας Είναι. Σε αυτό αναφέρομαι και το τονίζω και πρέπει να συνεννοούμαστε στο φως μιας πειραματικής, επαναστατικής ψυχολογίας. Καμιά άλλη ερώτηση;

Ερώτηση: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, ένα πρόσωπο που ποτέ δεν έχει βιώσει το Είναι και ποτέ δεν έχει δεχθεί τέτοιο είδος σπουδών, τι ψυχολογική στάση πρέπει να πάρει για να μην ξεχνά τον εαυτό του και να επαναβεβαιώνει το Είναι;

Απάντηση: Η προσωπικότητα πρέπει να γίνεται κάθε φορά όλο και πιο παθητική, με τον σκοπό να γίνουμε αντιληπτικοί. Όταν κάποιος γίνει αντιληπτικός, θα νιώθει κάθε φορά και περισσότερο το Είναι, μέσω του Ανωτέρου Συγκινησιακού του Κέντρου. Για αυτό είναι γραμμένο: «μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά ότι αυτοί θα δουν τον Θεό»... Πρέπει να καθαρίσουμε την καρδιά για να υπάρχει συναισθηματική νοημοσύνη πιο εξυψωμένη από την εγκεφαλική νοημοσύνη. Όταν υπάρχει διανόηση όσο μεγάλη και αν είναι αυτή, φαίνεται πολύ φτωχή μπροστά στην συναισθηματική νοημοσύνη. Η συναισθηματική νοημοσύνη επιτρέπει (σε κάποιον) να βιώσει το Είναι. Εδώ σας διδάσκω λοιπόν πως επιτυγχάνεται η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης, που θα αναπτύσσεται (κάθε φορά περισσότερο) καθώς η καρδιά καθαρίζει, δηλαδή καθώς εξαλείφονται τα «ψυχικά πρόσθετα». Εάν στην αρχή ή συγκινησιακή νοημοσύνη υφίσταται μονάχα με μια μορφή σαφώς ελλειμματική αρχικά, όσο εξαλείφουμε το ΕΓΩ, αυτή η συγκινησιακή νοημοσύνη θα γίνεται κάθε φορά και πιο καθαρή, πιο ικανή...

Ας μη ξεχνάμε το Είναι, ας δίνουμε πάντοτε προσοχή στην καρδιά ώστε να είναι καθαρή και έτσι, είναι πέρα για πέρα αλήθεια, ότι δε θα δημιουργήσουμε νέα ΕΓΩ. Αλλά ενώ εμείς ξεχνάμε το Είναι, οι εντυπώσεις θα φτάνουν στον νου και θα μένουν «αχώνευτες». Τότε αυτές θα μετατραπούν σε καινούργια ΕΓΩ ή θα ενισχύσουν τα ήδη εγκαθιδρυμένα στους πέντε κυλίνδρους της οργανικής μηχανής. Αυτό είναι προφανές.

Ερώτηση: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, μερικές φορές, για παράδειγμα νιώθουμε ότι δρα το ΕΓΩ του θυμού. Κάποιος έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει θυμό και θέλει να κατανοήσει το φαινόμενο που τον προκαλεί. Ωστόσο στην αρχή, δεν αισθάνεται κανείς δυνατός γιατί αυτό το ΕΓΩ είναι πιο ισχυρό από ότι η επιθυμία του να το παρατηρήσει. Τι μπορούμε να κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση;

Απάντηση: Προφανώς το ΕΓΩ του θυμού, απόλυτα εγκαθιδρυμένο στους πέντε κυλίνδρους, έχει μετατραπεί (στη περίπτωση αυτή) σε αφέντη και κύριο όλης της μηχανής. Ωστόσο, υφίσταται ένα μικρό περιθώριο (σίγουρα πολύ περιορισμένο) ελευθερίας. Μιλώντας με αναλογίες, θα λέγαμε ότι αυτό το περιθώριο είναι τόσο μικρό, όσο αυτό που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε ένα βιολί και την θήκη που το περιέχει. Είναι πολύ περιορισμένο, στ' αλήθεια, αλλά αν το χρησιμοποιήσουμε έξυπνα, μπορεί να μεγαλώσει. Πρέπει να επικαλεσθούμε τον πρόδηλο αυτοστοχασμό του Είναι και πρέπει να επικαλεσθούμε επίσης την αυτοπαρατήρηση. Να παρατηρήσουμε αυτό το ΕΓΩ του θυμού σε δράση. Όταν κάποιος αυτοπαρατηρείται κατά την διάρκεια μιας εφόδου του θυμού, καταλαβαίνει ότι κάτι, κάτι διαφορετικό από αυτόν, έχει μπει στους εγκεφάλους του, και τους σφετερίζεται. Εάν κανείς έχει διαπιστώσει (κατά την διάρκεια της αυτοπαρατήρησης) αυτήν την πραγματικότητα, μπορεί να κάνει ένα άλλο βήμα που είναι αυτό του πρόδηλου αυτοστοχασμού του Είναι, και εάν μέσω του πρόδηλου αυτοστοχασμού, φτάνει στο συμπέρασμα ότι ένα δαιμόνιο του θυμού τον αντιπροσωπεύει, τότε μπορεί να κάνει το τρίτο βήμα, του εσωτερικού βαθύ διαλογισμού.

Μέσα από τον διαλογισμό έρχεται η υπέρτατη ανάλυση: Πρέπει να ρίξει φως επάνω σε αυτόν τον εξυπνάκια, να φωτίσει τον Νου επάνω σε αυτό που συνέβη ώστε να αναβλύσει ο θυμός, και έτσι θα κατορθώσει να ανακαλύψει ότι αυτό το ΕΓΩ του θυμού έχει άλλες ρίζες (μπορεί να είναι η αυτοαγάπη, μπορεί να συμβαίνει το ότι κάποιος μας πλήγωσε την αυτοαγάπη, ή μπορεί κάποιος να μας πλήγωσε την ευθιξία, ή την ματαιοδοξία, κτλ). Εάν κάποιος λοιπόν, καταφέρει να ανακαλύψει την αιτία αυτού του θυμού, τότε κατανοεί ότι αυτός ο θυμός είναι βλακώδης. Και αν κάποιος κατανοήσει ότι αυτός ο θυμός είναι βλακώδης, βρίσκεται κοντά στο να τον αποσυνθέσει. Μένει πια να επικαλεσθεί την Κουνταλίνη-Σάκτι για να αποσυνθέσει αυτό το συγκεκριμένο «ψυχικό πρόσθετο». Είμαι βέβαιος ότι αυτή θα μας βοηθήσει κατά την διαδικασία της αποσύνθεσης. Αυτός είναι ο προφανής δρόμος που πρέπει να ακολουθούμε. Καμιά άλλη ερώτηση;

Ερώτηση: Δάσκαλε, στον μετασχηματισμό ή «πέψη» των εντυπώσεων, τι ρόλο παίζει η έμπνευση;

Απάντηση: Οι αδελφοί μυημένοι, λένε ότι είναι τρεις οι σκάλες που οδηγούν στην Μύηση: Φαντασία, Έμπνευση και Διαίσθηση (αυτό είναι το κλειδί).

Όλοι οι αδελφοί είναι γεμάτοι Έμπνευση (αυτό είναι αναμφίβολο) αλλά, άλλο πράγμα είναι η Έμπνευση και άλλο η Αντικειμενικότητα της Συνείδησης. Θα μπορούσε κάποιος να νιώθει εμπνευσμένος, αλλά αν δεν επιτύχει την εξάλειψη των ΕΓΩ, η Συνείδηση δεν είναι αντικειμενική. Δηλαδή, εάν η Συνείδηση του δεν είναι αντικειμενική, ακόμα και αν αισθάνεται εμπνευσμένος δεν θα φτάσει στην φώτιση από αυτόν και μόνο τον λόγο. Για να φτάσει κανείς στην φώτιση, χρειάζεται να εξαφανισθούν τα «ψυχικά πρόσθετα». Μόνο αν εξαφανισθούν, αν αποσυντεθούν τα «ψυχικά πρόσθετα» αναβλύζει μέσα μας η αυθεντική αντικειμενική έμπνευση, η οποία οδηγεί κάποιον στην πιο εξυψωμένη σκάλα της Διαίσθησης.

Πρέπει να αποσυνθέσουμε τα «ψυχικά πρόσθετα» και δεν θα μπορούσαμε να τα αποσυνθέσουμε εάν δεν ζούμε σε κατάσταση επάγρυπνης αντίληψης. Κάποια άλλη ερώτηση;

Ερώτηση: Στην ψυχολογική δουλειά για την εξάλειψη του ΕΓΩ, τι ρόλο αναλαμβάνει η δύναμη του Τρίτου Λόγου;

Απάντηση: Υπάρχει ένα TRIMURTI πολύ εξυψωμένο που είναι ο Πατέρας, ο Λόγος και το Άγιο Πνεύμα. Αναμφισβήτητα, το Άγιο Πνεύμα είναι η σεξουαλική δύναμη που αναπτύσσεται, που ξεδιπλώνεται και προοδεύει στο «Αναμμένο Σιδηρουργείο του Ηφαίστου». Εάν εμείς επικαλεσθούμε την Σάκτι Κουνταλίνη, ακριβώς κατά την διάρκεια της εργασίας στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων» αυτή θα μας συμπαρασταθεί, ενισχύοντας την δύναμη του Τρίτου Λόγου, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος. Αυτή θα αποσυνθέσει, πολύ γρήγορα το «ψυχικό πρόσθετο» που εκδηλώνεται με μορφή ελαττώματος. Έτσι είναι το πώς το Άγιο Πνεύμα, ο Σίβα ή Τρίτος Λόγος, όπως λες, εξασκεί τον ρόλο του στην δουλειά της αποσύνθεσης.

Ερώτηση: Η σεξουαλική δύναμη, δεν θα δούλευε, αν δεν υπήρχε αποσύνθεση του ΕΓΩ και πολύ περισσότερο «πέψη» των εντυπώσεων;

Απάντηση: Ο Ashiata Shiemas, ο μεγάλος Αβατάρας της Βαβυλωνίας, αναντίρρητα είχε επιτύχει την ολοκληρωτική αποσύνθεση όλων των «ψυχικών πρόσθετων». Έτσι λοιπόν αυτός δεν ξεχνούσε του εαυτό του. Από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό δέχονταν και «χώνευε» τις εντυπώσεις. Χάρη σε αυτό μετατράπηκε στον Αγαπημένο του Κυρίου. Αυτό είναι όλο...