Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

9 Μαΐου 2012

ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Νο 3 - γ μέρος

Περιεχόμενα

Κεφάλαιο 17. Ο Μωυσής και η αλχημιστική συμβολογία

Κεφάλαιο 18. Το ρεύμα του ήχου

Κεφάλαιο 19. Οι βάσεις της Σεξουαλικής Αλχημείας

Κεφάλαιο 20. Τι είναι αγάπη

Κεφάλαιο 21. Γιατί κρίνουμε τους άλλους

Κεφάλαιο 17. Ο Μωυσής και η αλχημιστική συμβολογία

Από τα πολύ παλιά χρόνια, βλέπουμε στην Βίβλο τον Εσωτερισμό, την Αλχημεία, την Μαγεία, την Αστρολογία, την Φιλοσοφία, τα Μαθηματικά κτλ. Μελετώντας προσεκτικά την Έξοδο του Μωυσή, θα ανακαλύψουμε στην Παλαιά Διαθήκη θαυμάσιους εσωτερισμούς, εξορκισμούς, αναστάσεις νεκρών, μαγγανείες, μαγείες, απαλλαγές από μαγείες, μεταμορφώσεις, σήκωμα αντικειμένων με την δύναμη της θέλησης, θεραπείες με την συγκέντρωση του μαγνητικού πεδίου στην ρίζα της μύτης, με μαγνητικά περάσματα, με το ευλογημένο λάδι, με τις μικρές ποσότητες του ιερού σάλιου τις τοποθετημένες στα κατώτερα μέρη κτλ.

Μελετώντας προσεκτικά την Έξοδο του Μωυσή, ανακαλύπτουμε σε αυτήν, από τα παλιά τα χρόνια, την πρακτική μαγεία των Αιγυπτίων.

Ο Μωυσής ο ίδιος, βέβαια, ήταν ένας μεγάλος μάγος. Προφανώς, ο Μωυσής γεννήθηκε για να εκπληρώσει μία γιγαντιαία αποστολή. Κανείς δεν αγνοεί πως είναι ο εξάδελφος του Φαραώ, που καταγόταν από έναν αρχαίο μεγάλο μάγο, από έναν μεγάλο Χαλδαίο, αναφέρομαι στον Αβραάμ, επίσης κατάγονταν από τον Ισαάκ, από την χώρα των Μυστών της αρχαίας Αιγύπτου των Φαραώ, της ηλιόλουστης χώρας του Κεμ.

Ο Μωυσής ήδη άρχισε με ένα γεγονός ασυνήθιστο. Ένας Αιγύπτιος επιχείρησε να κάνει κάτι σε κάποιον Εβραίο, τον κακομεταχειρίστηκε. Ο Μωυσής υπεράσπισε τον Εβραίο, αλλά βεβαίως -καθώς λένε- τον σκότωσε, επειδή ουδείς αγνοεί πως σκότωσε τον Αιγύπτιο, αυτό είναι αποδεδειγμένο στις Γραφές.

Όταν ένας μύστης έκανε ένα έγκλημα υφίστατο την ζωή των ομοίων του, δεν καταδικαζότανε από τους δικαστές της γης, δεν τον έφερναν σε καμία δίκη από την υποκειμενική ανθρώπινη δικαιοσύνη, αλλά όμως τον καταδίκαζαν απευθείας οι μεγάλοι Ιερείς της Ηλιόλουστης Χώρας του Κεμ.

Ο Ιεροφάντης έκρινε πως ήταν πολύ βαρύ, επειδή αυτοί στον εαυτό τους αντιπροσώπευαν την θεία δικαιοσύνη, την αντικειμενική δικαιοσύνη που βεβαίως είναι πολύ διαφορετική, πολύ διαφορετική από την γήινη υποκειμενική δικαιοσύνη. Η υποκειμενική δικαιοσύνη αγοράζεται και πωλείται, αλλά η αντικειμενική δικαιοσύνη είναι της Κοσμικής Δικαιοσύνης και δεν μπορεί να πουληθεί ούτε να αγορασθεί.

Έφυγε ο Μωυσής προτού καταδικασθεί, πήγε στην γη Μαδιάμ. Τί έκανε αργότερα ο πεθερός του; Του πρόσφερε την φιλοξενία του σε έναν μεγάλο ναό. Ο Μωυσής έμεινε εκεί σε μία υπόγεια κρύπτη. Εξήλθε συνειδητά από το φυσικό του σώμα, στον αστρικό κόσμο συναντήθηκε με τον μακαρίτη, παρέμεινε αρκετό χρόνο υποφέροντας στο Αστρικό. Παρέμεινε σε έναν τάφο πέτρινο, σε μια υπόγεια κρύπτη, στο αστρικό διαπραγματεύονταν στο να πείσει τον μακαρίτη, ώστε ο μακαρίτης να τον συγχωρέσει και στο τέλος το πέτυχε.

Μετά την υποχώρηση, είναι σαφές πως στο δικαστήριο της Καρμικής Δικαιοσύνης τον συγχώρεσε. Ήδη συχωρεμένος επέστρεψε ο Μωυσής στο φυσικό του σώμα. Πρώτα είχε άλλο όνομα, αλλά μετά την επιστροφή του στο σώμα του, πήρε το όνομα του Μωυσή που σημαίνει «σωσμένος από τα νερά». Πολλοί Μύστες δεν επέτυχαν να εξέλθουν από το σώμα τους, επίσης επέστρεφαν στο σώμα τους, οι ιερείς έμεναν σε σπίτια όμοια με τις κρύπτες, έψαχναν τα σώματά τους τα ήδη πεθαμένα, αλλά ο Μωυσής όχι, παντρεύτηκε με μία μεγάλη Ιέρεια της Μαδιάμ αφιερώθηκε στο Μεγάλο Έργο, (το κλειδί του Μεγάλου Έργου το γνωρίζετε ήδη, είναι το Σαάχα Μαϊτούνα, το Μυστικό Α.Ζ.F.) έγινε Αλχημιστής, Καβαλιστής.

Ο Μωυσής είναι βέβαιο πως αυτοπραγματώθηκε. Είναι αλήθεια πως επέτυχε την Ανάσταση και την επέτυχε ακριβώς σε μια σπηλιά της LORENA. Είδε μια φλόγα μεταξύ των νερών της σπηλιάς και εκείνη η φλόγα του είπε «Ξεκουράσου Μωυσή, εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ», και ο Μωυσής, αγαπητοί μου αδελφοί, σε αυτές ακριβώς τις στιγμές επέτυχε την Μυητική Ανάσταση. Ήδη είχε επιστρέψει βέβαια. Τότε, μια ακτίνα του Αελοχίμ μπήκε βαθιά σε αυτόν, όπως λέγεται, ο Πατέρας του που είναι στο κρυφό. Αναστήθηκε για να εκπληρώσει μια γιγαντιαία αποστολή, γράφτηκε στην Έξοδο.

Αελοχίμ είναι ο Αιώνιος, Κοινός, Κοσμικός Πατέρας, όλος ο στρατός του Λόγου. Όλοι οι Ελοχίμ, δεν είναι παρά ακτίνες του Αελοχίμ, είναι η αφανέρωτη Θεϊκότητα, ο Υπερεύσπλαχνος, ο Ων, ο Αιώνιος, Κοινός, Κοσμικός Πατέρας. Ο Πατέρας μας που είναι στο κρυφό, δεν είναι παρά μια ακτίνα του Αελοχίμ. Προ του Αιώνιου, Κοινού, Κοσμικού Πατέρα, προ του Πανταχού Παρόντος, προ της αποκαλυμμένης αίσθησης, όλοι οι Μεγάλοι Δάσκαλοι της Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας, όλοι οι Θεοί γονατίζουν προ του Αελοχίμ, του Πανταχού Παρόντος, του Υπερεύσπλαχνου, της απεραντοσύνης που όλους τους διατρέφει, της Θεϊκότητας ή του Θεϊκού αφανέρωτου …...ΛΕΙΠΕΙ ΚΕΙΜΕΝΟ…… μαγείας, ήταν γεμάτη από ηλεκτρική ενέργεια. Κάθε ασεβής που θα τολμούσε να πλησιάσει την Κιβωτό, θα πέθαινε ακαριαία. Στην Κιβωτό ήταν η Πατριαρχική Ράβδος του Ααρών, οι πλάκες του Νόμου, το Δισκοπότηρο. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ράβδος είναι φαλλική. Έτσι λοιπόν, αδελφοί, η Κιβωτός ήταν ισχυρή. Ο Μωυσής ο ίδιος κατά την οδοιπορία του έφερε πάντοτε την ράβδο της πραγματικής δύναμης και αυτός, όπως λέγεται, μετέτρεψε την ράβδο σε ένα φίδι, χρησιμοποίησε επίσης το ραβδί, το ρόπαλο του Ηρακλή κτλ.

Όταν κάποιος διαβάζει την Έξοδο, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει για τις φοβερές του δυνάμεις. Ο Μωυσής όταν θέλησε να ελευθερώσει τον Εβραϊκό λαό, ο Φαραώ εναντιώθηκε. Λένε οι ιερές γραφές πως με μόνο την ανύψωση της Ράβδου, τα νερά μετατράπηκαν σε αίμα και τα νερά δεν χρησίμεψαν, τα ψάρια ψόφησαν, με άλλη απαλή κίνηση, τα νερά επανήλθαν στην πρότερή τους κατάσταση, αλλά ο Φαραώ επέμενε στο να μην αφήνει να εξέλθει εκείνος ο λαός από την χώρα. Τότε σήκωσε το σκήπτρο του, όλα τα σπίτια των ανθρώπων γέμισαν με υπερμεγέθεις και τεράστιους βατράχους, αλλά ο Φαραώ επίσης δεν θέλησε να τους αφήσει. Ο Μωυσής εξαφάνισε τους βατράχους. Και αργότερα συνέχισε η Έξοδος.

………………….. τα πικρά λόγια πως άφησε να πέφτει βροχή από χαλάζι επάνω στην χώρα της Αιγύπτου. Όταν έφτασε σε αυτό το μέρος, συμφωνώ πως επίσης προκάλεσε θύελλες από χαλάζι και λέγεται έκανε να εμφανισθούν επάνω στην χώρα της Αιγύπτου χιλιάδες κουνούπια και λοιμοί. Ο Φαραώ είπε πως δεν ήθελε να πεθάνει ο λαός, σαφώς, γιατί είχε πολλά τα οποία χρειαζότανε.

Επιβεβαιώνεται πως πέθαναν όλα τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων. Έτσι λέει η Έξοδος του Αρχαίου Κειμένου, δεν είμαι εγώ εκείνος ο οποίος το επιβεβαιώνει, είναι η Έξοδος.

Σαφώς ο Φαραώ άλλαξε γνώμη όταν ήδη άρχισαν να πεθαίνουν τα πρωτότοκα των οικογενειών των Αιγυπτίων και άφησε τον λαό εκείνο να εξέλθει. Ο Μωυσής, κρατώντας την Πατριαρχική Ράβδο του, χώρισε τα νερά από τα νερά για να περάσει εκείνος ο λαός, οι διώκτες του επιχείρησαν να το κάνουν μετά, ο Φαραώ το μετάνιωσε και ακολούθησε μαζί με τον στρατό του αλλά με μια διαταγή του Μωυσή εκείνα τα νερά ενώθηκαν εκ νέου.

Έτσι λοιπόν, όλα τα περάσματα του Μωυσή με τις δυνάμεις, του, με την Ράβδο που εγγίζει τον βράχο για να αναβλύσει το νερό, έχουν πολύ μυστικό συμβολισμό, Καβαλιστικό. Ο Μωυσής ο τρομερά θεϊκός, κάτω από το όρος Σινά που απαστράπτει και τα πλήθη τρόμαζαν.

Κατά την απουσία του, είχαν εγκαταστήσει την λατρεία του χρυσού μόσχου. Όταν ο Μωυσής έμαθε αυτό χώρισε τους δικούς του και όσοι δεν ήσαν δικοί του τους έσφαξε. Επειδή, τους είπε, δεν δύναται να λάβει όλα τα μέτρα, όλο αυτό είναι απολύτως συμβολικό.

Όταν κατήλθε από το Σινά με τις πλάκες του Νόμου, στο κεφάλι του έλαμπαν δύο κέρατα με τεράστιες ακτίνες φωτός, για αυτόν τον λόγο είναι πως έχουν ζωγραφισμένα αυτά τα δύο κέρατα. Τι θέλουν να πουν αυτά τα δύο κέρατα του τράγου του Μωυσή;

Γιατί ο Μιχαήλ Άγγελος τον σκαλίζει κατ' αυτόν τον τρόπο; Λοιπόν έχει ένα συμβολικό νόημα, ασφαλώς. Γιατί είχε αυτά τα κέρατα του τράγου; Το λέμε επειδή ο τράγος αντιπροσωπεύει τον διάβολο, για αυτό ο Μωυσής είχε τα κέρατα. Ήταν μήπως ο Μωυσής ο διάβολος;

Πρέπει να αναλύσουμε αυτό το θέμα. Καλά, αξίζει να συλλογιστούμε, εάν σκεφτόμαστε τον τράγο μπορούμε να ανακαλύψουμε την σεξουαλική δύναμη. Στα σπήλαια των φωτισμένων του Μεσαίωνα έχουν αντιπροσωπεύσει ακριβώς τον Λούσιφερ με αυτόν, είναι το άστρο της αλήθειας η αντανάκλαση του Λόγου μέσα σε μας τους ίδιους, εδώ και τώρα.

Έτσι καθώς ο φυσικός ήλιος έχει στο βάθος του την σκιά αυτού του ίδιου, έτσι ο εσωτερικός Δάσκαλος του κάθε ένα από εμάς προβάλλει στον εσωτερικό μας κόσμο την ιδιαίτερη σκιά του, αυτό είναι ασυνήθιστο.

Στην αρχή, ο Λούσιφερ έλαμπε στο βάθος της συνειδήσεώς μας, ήταν ένας Αρχάγγελος. Όταν κατακρημνίσθηκε στο βάθος της αβύσσου, μετατράπηκε σε έναν τράγο.

Ο Λούσιφερ αντιπροσωπεύει την σεξουαλική δύναμη. Ποιος μπορεί να αρνηθεί πως ένας τράγος, δεν κατέχει μια μεγάλη σεξουαλική δύναμη; Οποιοσδήποτε σεξουαλικώς ανίκανος, (επειδή υπάρχουν διάφορες τάξεις ανικανότητας, ανικανότητα από κάποια βλάβη του νευρικού συστήματος, επειδή υπάρχει επίσης ανικανότητα από πλήρη ανικανότητα) μπορεί να θεραπευτεί με τις σεξουαλικές ορμόνες αυτού του ζώου, με τους σεξουαλικούς αδένες του τράγου, επειδή οι ορμόνες αυτού του τράγου έχουν δύναμη για να τελειώνουμε με την ανικανότητα.

Έτσι, λοιπόν, ο τράγος αντιπροσωπεύει στον εαυτό του την δημιουργική δύναμη. Για αυτό ο τράγος αντιπροσωπεύεται από τον Λούσιφερ, αυτό πρέπει να το ξέρουμε, να το εννοούμε. Όπως και νάναι, ο Μωυσής ήξερε να αυξάνει την σεξουαλική δύναμη.

Όπως και νάναι, αυτός μπόρεσε να μεταβάλλει το Ιερό Σπέρμα σε δημιουργική ενέργεια, εμφανίστηκε έχοντας στο κεφάλι του τα κέρατα που συμβολίζουν τον Λούσιφερ. Τότε από πού εξήγαγε ο Μωυσής τις δυνάμεις του; Με τί δύναμη μπόρεσε να προκαλέσει τις 7 πληγές της Αιγύπτου, καθώς λέει η Έξοδος; Η σεξουαλική δύναμη, είναι η δύναμη των δυνάμεων, το μέσον που του επέτρεψε να δείξει την σοφία του ενώπιον του Φαραώ.

Τώρα θα σας εξηγήσω γιατί η Κιβωτός της Διαθήκης είχε 4 κέρατα του τράγου. Ήσαν τα 4 κέρατα που εξυπηρετούσαν τους 4 ανθρώπους για να μπορούν να την μεταφέρουν από το ένα μέρος στο άλλο. Αυτή η Κιβωτός, στον εαυτό της, αντιπροσωπεύει το Λίγκαμ-Γιόνι και τον Νόμο. Εκεί λοιπόν είναι όπου βρίσκεται η δύναμη, η δύναμη χωρίς την οποία σε τίποτα δεν θα εξυπηρετούσε το ΤΑΟ των προφητών ………………………….. σε τίποτα δεν θα εξυπηρετούσε την Ράβδο των Μεγάλων Μυστών, τον Υδράργυρο τον ήδη γονιμοποιημένο από το Θειάφι, όπως λέγεται, από την φωτιά.

Έτσι λοιπόν, πρέπει να καταλάβουμε την αναγκαιότητα να επεξεργαζόμαστε τον Υδράργυρο. Όλοι οι Αλχημιστές του Μεσαίωνα τηρούσαν σιγή, για την κρυφή εξήγηση που έχει ο τράγος του Μέντεζ.

Όταν στον Μεσαίωνα οι νεόφυτοι μυημένοι έφταναν τα μεσάνυχτα στις μυητικές σπηλιές, στο κρυφό Αγιαστήριο, τους έκλειναν τα μάτια, έβαζαν τον Νεόφυτο μπροστά στον τράγο του Μέντεζ, τον διάβολο, αλλά απέναντι από αυτόν έλαμπε το πεντάγραμμα, το φλογερό άστρο, όχι το ανάποδο που το χρησιμοποιούν οι μαύροι ταντριστές, αλλά με την ανώτερη γωνία προς τα πάνω, και τις δύο κατώτερες γωνίες προς τα κάτω. Αυτός διατάσσονταν να το φιλήσει, με τα οπίσθια προς το διάβολο. Εάν το αποποιούνταν, του ξανάκλειναν τα μάτια, τον έβγαζαν από μια άγνωστη πόρτα από όπου ουδέποτε μπορούσε να εισέλθει.

Εκεί γνωστοποιούσαν στους αδελφούς τους κινδύνους της Αγίας Έρευνας. Στο μέσον εκείνης της κυβικής πέτρας όπου κάθονταν ο διάβολος, εξέρχονταν τότε από μια πόρτα μια Ίσις του Ναού. Χρειάζεται να είναι κανείς αρκετά έξυπνος για να αντιληφθεί την βαθιά σημασία της ιεροτελεστίας. Πράγματι, προμηθεύει την δουλειά στο Μεγάλο Έργο. Το βασικό είναι, αγαπητοί μου αδελφοί, να κάνει κανείς το Μεγάλο Έργο.

Σε τι θα μας εξυπηρετούσε το να επιστρέψουμε πολυμαθείς χωρίς να έχουμε κάνει το Μεγάλο Έργο; Είναι σαφές πως στην αρχή πρέπει να κατασκευάσουμε τον Ερμή. Το μυστικό της επεξεργασίας του Ερμή (υδράργυρου) ουδείς το απεκάλυψε σε κανέναν. Αυτοί το ξέρουν. Στο ARCANO A.Z.F. είναι το κλειδί. Με τί αντικείμενο προπαρασκευάζουμε τον Ερμή, και για ποιον λόγο; Για να κάνουμε όλο το Μεγάλο Έργο. Είναι προφανές, πρέπει να μεταβάλλουμε τις σεξουαλικές ενέργειες, με το Sahaja Maithuna.

Αλλά η ενέργεια αυτή στον εαυτό της ήδη είναι ένας Ερμής, η Μεταλλική Ψυχή του ακατέργαστου υδράργυρου, του Σπέρματος, που κατόπιν (αυτή η ενέργεια) ανέρχεται από τα κανάλια των Ιδά και Πιγκαλά, όπου με την ένωση των Ηλιακών και Σεληνιακών ατόμων γεννάται η φωτιά, είναι αλήθεια. Αυτή η φωτιά γονιμοποιεί όλες τις εκδηλώσεις του, αυτή η φωτιά είναι το Θειάφι.

Ο Ερμής γονιμοποιείται από το Θειάφι. Πρέπει να κάνουμε όλη την δουλειά. Αλλά ποια είναι η δουλειά; Είναι ανάγκη να καταλάβουμε ποια είναι η δουλειά που πρέπει να κάνουμε, πρέπει να τελειώνουμε με τις πολλές εσφαλμένες ιδέες.

Λένε οι διάφορες οργανώσεις του ψευτοεσωτεριστικού και ψευτοαποκρυφιστικού τύπου πως ο άνθρωπος έχει 7 σώματα: το Φυσικό, το Αιθερικό, το Αστρικό, το Διανοητικό, το Αιτιατό, το Βουδικό και το Ατμικό. Αυτοί αποκαλούν τέτοια σώματα με άλλα ονόματα:

Φυσικό το Φυσικό, Το Ζωτικό το ονομάζουν Lingam Sarira, το Αστρικό το λένε Kamas ή αρχή της επιθυμίας, το Διανοητικό το λένε κατώτερο Manas, το Διαισθητικό το λένε Βουδικό και Αtman. Αλλά το περίεργο της περιπτώσεως είναι πως όλοι οι ψευτοεσωτερισταί και ψευτοαποκρυφισταί πιστεύουν πως όλοι οι άνθρωποι, ή καλύτερα θα λέγαμε τα ανθρωποειδή, που ζουν στην επιφάνεια της γης, κατέχουν ήδη τα 7 σώματα.

Φυσικά αυτό είναι απολύτως λανθασμένο. Το Διανοητικό ζώο, το εσφαλμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, έχει μόνο το φυσικό σώμα και την έδρα του, του ζωτικού οργανισμού, δεν έχει περισσότερα. Αστρικό, Διανοητικό και Αιτιατό δεν έχει, το περισσότερο που έχει μετά το φυσικό και το ζωτικό σώμα, είναι το EGO, το ΕΓΩ, το «ΕΓΩ ο ίδιος», το «ο εαυτός μου», που φτιάχνει τους χρόνους του Αστρικού, που φτιάχνει τους χρόνους του Διανοητικού, αλλά που δεν είναι το Αστρικό σώμα ούτε το Διανοητικό.

Στους εσωτερικούς κόσμους μπορεί να το ζήσει κανείς εύκολα. Στο όνομα της αλήθειας και με μεγάλη έμφαση σας λέω: Όταν κινούμαι στον Αστρικό κόσμο, με πλήρη μεσημβρινή διαύγεια βλέπω εκείνους οι οποίοι έχουν αστρικό και εκείνους οι οποίοι δεν έχουν αστρικό σώμα. Ενσαρκωμένες πολλαπλότητες πηγαίνουν και έρχονται και δεν ξέρουν γιατί, δεν έχουν αστρικό σώμα και είναι θλιβερές σκιές, ασυνείδητα φαντάσματα, φαίνονται αληθινοί υπνοβάτες στην περιοχή της κόλασης.

Εάν έχουν αστρικό σώμα, είναι διαφορετικοί. Οποιοσδήποτε μπορεί εκεί να κάνει την διαφοροποίηση μεταξύ κάποιου που έχει το αστρικό και κάποιου που δεν το έχει. Ένα παράδειγμα πολύ δυνατό που μπορούμε να θέσουμε εδώ, ένα άτομο ντυμένο και ένα άτομο άντυτο, στην απλή θέα βλέπουμε ποιο φοράει ρούχα και ποιο δεν φοράει, αυτό είναι κάτι. Έτσι επίσης, εκείνους οι οποίοι δεν έχουν αστρικό σώμα, τους βλέπουμε εκεί σαν φτωχά φαντάσματα. Έτσι λοιπόν, δημιουργώντας για μας και με το να κατασκευάζουμε τον Ερμή, έχουμε έναν σκοπό, να δημιουργήσουμε τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, να τα τελειοποιήσουμε κτλ.

Αδελφοί, πρέπει να κατανοήσετε αυτό που θα κάνετε, ποια είναι η δουλειά που θα πραγματοποιήσουμε με τον Ερμή. Κατά πρώτον, ο Ερμής, γονιμοποιημένος από το Θειάφι, παίρνει σχήμα στο αστρικό σώμα και όταν κάποιος κατέχει ήδη το αστρικό σώμα ξέρει πως το έχει, επειδή μπορεί να το χρησιμοποιεί.

Ξέρουμε πως έχουμε πόδια, επειδή μπορούμε να περπατήσουμε με αυτά, ξέρουμε πως έχουμε χέρια, επειδή μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε, πως έχουμε τα μάτια, επειδή μπορούμε να δούμε. Έτσι επίσης ξέρουμε πως κατέχουμε ένα αστρικό σώμα, επειδή μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε, κινούμεθα με αυτό συνειδητά και θετικά μέσω των υπερευαίσθητων κόσμων.

Και από τι είναι φτιαγμένο το αστρικό σώμα; Από τον Ερμή. Γιατί ο Ερμής παίρνει το σχήμα του αστρικού σώματος. Ο Ερμής, γονιμοποιημένος από το θειάφι, παίρνει το σχήμα ενός αστρικού σώματος και μετατρέπεται σε αστρικό σώμα. Κάποια φορά που εμείς έχουμε δημιουργήσει το αστρικό σώμα μέσω του Ερμή, ήδη δεν είμαστε θλιβερά φαντάσματα στον κόσμο των νεκρών, σκιές της αβύσσου, όχι.

Μου έρχεται αυτές τις στιγμές στην μνήμη μου, η ενθύμηση του Ομήρου, όταν είπε «περισσότερο αξίζει να είναι ένας ζητιάνος επάνω στην γη, παρά ένας βασιλιάς στην αυτοκρατορία των φαντασμάτων». Εκείνος ο οποίος έχει αστρικό σώμα ήδη δεν είναι ένα φάντασμα, διαπρέπει ως Θεός της γης και ως Θεός του Νου, εδώ φιγουράρει ως ιερό όνομα σε κάθε έναν από μας, έχει εκεί το όνομα του.

Το όνομα που χρησιμοποιώ είναι Σαμαέλ Αούν Βεόρ, δεν είναι ένα όνομα παράξενο που εγώ ονομάζω έτσι μέσω όλης της Αιωνιότητας. Από ηλικία σε ηλικία, από Μαχαμβαντάρα σε Μαχαμβαντάρα, έχω υπάρξει ως Σαμαέλ Αούν Βεόρ. Αυτό το όνομα είναι του Θεϊκού μου Πατέρα, της Θεϊκής μου Μονάδας, είναι ένα όνομα που έρχεται να αντιπροσωπεύσει τον Βασιλιά της Φωτιάς, των Ηφαιστείων.

Αναμφιβόλως, καθώς θα έλεγε και ο Μωάμεθ, ο Αλλάχ είναι ο Αλλάχ και Μωάμεθ είναι το όνομά του. Αυτός είναι τέλειος, εγώ δεν είμαι, εννοώ πως ο υιός του δεν είναι τέλειος, επειδή τέλειος δεν υπάρχει παρά ένας, είναι ο πατέρας που βρίσκεται στο κρυφό, κανένας από μας δεν είναι τέλειος.

Έτσι λοιπόν, αδελφοί, στον κόσμο του Νου, εκείνος ο οποίος κατέχει το αστρικό του σώμα ξέρει το όνομά του και μετά τον θάνατο συνεχίζει να ζει εκεί με την αστρική του προσωπικότητα, ήδη δεν είναι ένα πλάσμα πεθαμένο. Αλλά εάν κάποιος θα κατασκευάσει πχ το αστρικό σώμα και αργότερα σταματήσει και δεν συνεχίσει να δουλεύει με τον Ερμή, σε νέες υπάρξεις θα εκφυλίζεται. Μετά θα πρέπει να τον επανενσαρκώσουν στους κατώτερους οργανισμούς των ζώων, πρέπει να αφαιρέσουν αυτό που είχε από Χανασμούσεν.

Αγαπητοί μου αδελφοί, υπάρχουν διάφορα βασίλεια, όπως αυτά που υπάρχουν εδώ και αυτά τα βασίλεια κυβερνώνται από Ημίθεους ή Ιεραρχίες. Όταν κάποια φορά κάποιος επιτύχει την κατασκευή του αστρικού σώματος μέσω της φωτιάς, του Ερμή της κρυφής φιλοσοφίας, μπορεί τότε να αφιερώνεται στην κατασκευή του Διανοητικού Σώματος.

Όλος ο κόσμος πιστεύει πως έχει ένα ιδιαίτερο αστρικό σώμα και αυτό είναι λάθος. Ο κόσμος δεν έχει έναν ιδιαίτερο Νου, ο κόσμος έχει πολλούς Νόες, σκεφθείτε πως το ΕΓΩ είναι πολλαπλό, πως το ΕΓΩ είναι ένα σύνολο από πρόσωπα που κάποιος φέρει μέσα του, πως το σώμα είναι μια μηχανή και πως μέσω αυτής της μηχανής, εκδηλώνεται ταχέως ένα ΕΓΩ, όπως λέγεται, ένα πρόσωπο, αλλά αυτό το πρόσωπο εξέρχεται και στην θέση του έρχεται άλλο, μετά αυτό το άλλο εξέρχεται και στην θέση του έρχεται άλλο και έτσι γίνεται αλληλοδιαδόχως.

Καθ' ολοκληρία, το διανοητικό ζώο δεν έχει ορισμένη ατομικότητα, είναι μια μηχανή καθοδηγούμενη από πολλά πρόσωπα, αλλά κάθε ένα από αυτά τα πρόσωπα τα ονομαζόμενα ΕΓΩ, έχει έναν Νου διαφορετικό. Όπως και αν θέλετε, τα ΕΓΩ είναι τέτοια, οι Νόες είναι πολλοί, κάθε ΕΓΩ έχει τον νου του και τις ιδέες του, το ιδιαίτερό του κριτήριο.

Κατά τα άλλα, αγαπητοί μου αδελφοί, πού είναι ο ατομικός Νους του διανοητικού ζώου, του λανθασμένα ονομαζόμενου άνθρωπος; Πού είναι ο Νους αυτού του φτωχού λογικού θηλαστικού; Ποιος από αυτούς είναι; Πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας, αυτό που δυστυχώς είμαστε, εάν είναι πως θέλουμε μια ριζική μετατροπή.

Όταν κάποιος επιτύχει την κατασκευή του αστρικού πρέπει να κατασκευάσει ένα διανοητικό σώμα. Αυτό με τι θα το κατασκευάσουμε; Με τον Ερμή. Αυτός ο Ερμής θα αποκρυσταλλωθεί στο σώμα του Νου. Πότε ξέρουμε πως κατέχουμε ατομικό νου; Όταν μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε, όταν είμαστε ικανοί να ταξιδεύουμε με το διανοητικό σώμα μέσω όλου του διαστήματος, από πλανήτη σε πλανήτη, τότε μόνο ξέρουμε πως κατέχουμε ένα διανοητικό σώμα από σάρκα και κόκαλο.

Όταν ήδη κατέχουμε αληθινά το διανοητικό σώμα, τότε πάμε να κάνουμε μια δουλειά περισσότερο προχωρημένη, πάμε να δημιουργήσουμε το Σώμα της Συνειδητής Θέλησης, το Αιτιατό Σώμα, χρησιμοποιώντας τον Ερμή, πάντοτε γονιμοποιημένο από το Θειάφι. Αλλά η δουλειά είναι διατεταγμένη, πρώτα κατασκευάζεται το αστρικό σώμα, μετά το σώμα της συνειδητής θέλησης ή αιτιατό σώμα. Κάθε ένα από αυτά τα σώματα έχει τους νόμους του: Το φυσικό σώμα διέπεται από 48 νόμους, το αστρικό διέπεται από 24 νόμους, το διανοητικό από 12, το αιτιατό από 6.

Κοιτάξτε τα ήδη θαυμάσια κατασκευασμένα σώματα. Αυτά τα σώματα, αστρικό, διανοητικό, αιτιατό από κατασκευής έχουν την αρχή τους, την ανθρώπινη ψυχή τους. Μετατρεπόμαστε τότε σε ένα άνθρωπο πραγματικό, αληθινό, ευχαριστίες στον Ερμή της κρυφής φιλοσοφίας τον γονιμοποιημένο από το Θειάφι, έναν άνθρωπο πραγματικό, περισσότερο απόλυτο στην αίσθηση από τον λόγο.

Το να πιστεύουμε πως είμαστε άνθρωποι, είναι μια νόθευση. Είναι σαφές: θέτουμε έναν άνθρωπο δίπλα σε ένα διανοητικό ζώο, αλλά απλώς μοιάζουν οι δυο, έχουν μια ομοιότητα. Εάν παρατηρήσουμε τις συνήθειές τους, είναι διαφορετικές. Οι συνήθειες του αληθινού ανθρώπου είναι τόσο διαφορετικές από εκείνες του διανοητικού ζώου, όσο εκείνες του μορφωμένου ανθρώπου είναι απολύτως διαφορετικές από εκείνες του κανιβάλου της ζούγκλας. Παρατηρείστε λεπτομερώς έναν άνθρωπο και ένα διανοητικό ζώο, παρατηρείστε την συμπεριφορά τους και τους τρόπους τους, είναι ριζικώς διάφοροι, διαφορετικού τύπου. Τελικά δεν ομοιάζουν σε τίποτα, αν και η φυσική εμφάνιση και των δύο είναι ίδια.

Επειδή στα διανοητικά ζώα υπάρχουν οι δυνατότητες να μετατραπούν σε άνθρωπο, ένα άλλο θέμα πολύ διαφορετικό, είναι τα σπέρματα των Ανωτέρων Υπαρξιακών Σωμάτων του Είναι. Σπέρματα, εκπορεύσεις από τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο που μπορούν να αναζωογονηθούν μέσω της δουλειάς με την σεξουαλική αλχημεία και αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον.

Τώρα καλά, κάποια φορά που έχουμε λάβει ήδη την ψυχική αρχή, αυτό που ονομάζουμε στην Γνώση το Πνεύμα, έρχεται το δεύτερο μέρος της πολύ πιο βαθιάς δουλειάς, που σχετίζεται με το να καθαρίσει περισσότερο τον Ερμή και να εντατικοποιήσει την αφαίρεση του ξηρού Ερμή και του κόκκινου Αλατιού. Ποιος είναι ο ξηρός Ερμής; Έχουμε πει, είναι σχηματισμένος ή αντιπροσωπευμένος από τα ΕΓΩ που έχουμε γεμίσει μέσα μας. Και ποιο είναι το κόκκινο αλάτι ή αρσενικό θειάφι; Είναι η υποσεξουαλική φωτιά, η φωτιά που πηγάζει από το απαίσιο όργανο Κουνταρτιγουαδόρ.

Για την δημιουργία των Ανωτέρων Υπαρξιακών Σωμάτων του Είναι, χρειάζεται επίσης η αφαίρεση. Η αφαίρεση εντατικοποιείται ακόμη περισσότερο στο δεύτερο μέρος της δουλειάς, στην αφαίρεση των ανεπιθύμητων στοιχείων του ξηρού Ερμή και του αρσενικού Θειαφιού ή κόκκινου αλατιού. Στην τρίτη δουλειά, σεβαστοί μου αδελφοί, είναι το τρίτο ψήσιμο (επειδή είναι τρία τα ψησίματα ή τρεις οι καθαρισμοί από το σίδηρο και από την φωτιά).

Πρέπει να μετατρέψουμε τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι σε οχήματα από καθαρό χρυσό. Από πού θα έρθει αυτός ο καθαρός χρυσός; Τον φέρνει ο Ερμής. Έτσι όπως ο Άγιος Χριστόφορος φέρει το μωρό, έτσι επίσης ο Ερμής φέρει βέβαια τον χρυσό, αλλά χρειάζεται ένα τέχνασμα που είναι πλήρες, όταν ενωθούν τα άτομα του χρυσού με τον Ερμή. Αυτό το τέχνασμα το έχουμε όλοι μέσα σε μας τους ίδιους, είναι ένα από τα μέρη του Είναι μας, ο ιδιαίτερος αλχημιστής του κάθε ενός από μας, που κατονομάζεται Αντιμόνιο.

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε χωρίς αυτό το μέρος; Χωρίς αυτόν τον αλχημιστή; Ευτυχώς, αυτός γνωρίζει την τέχνη, είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης, αυτός ξέρει πώς θα επιτύχει την ένωση των ατόμων του Χρυσού με τον Ερμή. Έτσι λοιπόν, στο τρίτο μέρος της δουλειάς, χρειάζεται το αστρικό σώμα να μετατραπεί σε καθαρό χρυσό, σε όχημα από χρυσό. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ντυθεί με τα ανώτερα μέρη του Είναι ή από τα διάφορα μέρη του Είναι.

Το διανοητικό σώμα πρέπει να μετατραπεί επίσης σε ένα όχημα χρυσού. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ντυθεί με τα διάφορα μέρη του Είναι. Το αιτιατό σώμα θα πρέπει να μετατραπεί σε καθαρό χρυσό, για να μπορεί να ντυθεί με τα διάφορα μέρη του Είναι. Μετά, η Πνευματική Ψυχή θα πρέπει να μετατραπεί σε Ψυχή από Χρυσό και στο τέλος, το πιο εξαιρετικό που μπορούμε να έχουμε, ο Άτμαν, για τον οποίον ομιλούν οι Ινδοστανοί, πρέπει να τον μετατρέψουμε σε καθαρό χρυσό.

Όταν επιτευχθεί αυτό, όταν όλα τα οχήματα είναι ενδεδυμένα με τα διάφορα μέρη του Είναι, όταν είναι αφαιρεμένοι, όλοι οι ξηροί Ερμείς και το κόκκινο αλάτι, τότε έρχεται ο βασιλιάς μας.

Αυτός σηκώνεται από τον τάφο του, εισέρχεται στο περιτύλιγμά του, ανασταίνεται σε εμάς και εμείς σε Αυτόν. Έχει επιτύχει την Μαεστρία.

Εκείνος ο οποίος φθάνει σε αυτά τα ύψη, κατέχει το ελιξίριο της μακροζωίας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να διατηρήσει το φυσικό του σώμα κατά την διάρκεια εκατομμυρίων ετών. Εκείνος ο οποίος φθάνει σε αυτά τα ύψη, λαμβάνει την Παγκόσμια Ιατρική και έχει εκριζώσει τις αρρώστιες από τον οργανισμό του. Εκείνος ο οποίος φθάνει σε αυτά τα ύψη, θα μπορέσει να μετατρέψει τον φυσικό μόλυβδο σε καθαρό χρυσό, όπως το έκανε ο Κόμης Άγιος Γερμανός, όπως το έκανε ο Καλλιόστρο, όπως το έκανε ο Ραϋμόνδος Λούλιο, ο Νίκολας Φλάμελ και άλλοι.

Αλλά σιωπηρώς ο Λούσιφερ μπήκε. Τι σχέση έχει ο Λούσιφερ με τον τράγο του Μέντεζ σε αυτό το θέμα; Γιατί ο Μωυσής έφερε τα κέρατα του τράγου στο μέτωπο του, με ακτίνες φωτός; Αδελφοί μου, ο Λούσιφερ είναι, θα λέγαμε, το ορυχείο από όπου εξάγουμε τον Ερμή (υδράργυρο).

Πολλές φορές έχουμε πει πως ο ιππότης πρέπει να αντιμετωπίσει το δράκοντα. Πολλές φορές έχουμε πει, στην τρίτη κάμαρα, πως ο Μιχαήλ παλεύει εναντίον του δράκοντα και ο Άγιος Γεώργιος επίσης εναντίον του κόκκινου δράκοντα. Πολλές φορές έχουμε επιβεβαιώσει πως αυτό το εκπληκτικό δημιούργημα ταυτοχρόνως, από ξεδίπλωμα, καταλήγει έως σύνθεση στον Ερμή, που συμβολίζεται με το ψάρι που ο ψαράς με τα δίχτυα του εξάγει από την λίμνη.

Έτσι λοιπόν, από αυτόν τον Λούσιφερ εξάγουμε όλο τον Ερμή και καθώς θα περνάει ο καιρός, ο Λούσιφερ θα μετατρέπεται καθ’ ολοκληρία σε Ερμή, μέχρι που στο τέλος το μοναδικό που μένει σε μας είναι ο Ερμής. Τι είναι ένας αναστημένος Δάσκαλος; Ο Ερμής ήδη καθαρισμένος, μετατρεμμένος σε χρυσό. Για αυτό αυτός αντιπροσωπεύεται με το Βάζο από Αλάβαστρο, με το ζωντανό Αλάβαστρο, με το ηλεκτρικό ρόδο που προσμένεται. Υπάρχουν κάποιοι ιππότες της ανωτέρας τάξης, αναστημένοι, που δεν έχουν φυσικό οργανισμό ορατό σε κανένα μέρος.

Κεφάλαιο 18. Το ρεύμα του ήχου

Πριν από όλα εκτιμώ πως είναι αναγκαίο να αλλάξουμε, πρέπει να εξέλθουμε από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, πως επείγει μια μεταβολή ολοκληρωτική μέσα σε μας τους ίδιους.

Αναμφισβήτητα καμιά αλλαγή δεν επιτυγχάνεται χωρίς ένα εξαιρετικό ξάφνιασμα (σοκ). Προφανώς οι 7 νότες Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι ευρίσκονται σχετισμένες με όλα τα γεγονότα της ζωής.

Οι Ντο, Ρε, Μι, περιλαμβάνουν μια σειρά από γεγονότα. Αλλά προσέξτε εσείς, στο Φα υπάρχει μια παύση. Έτσι λοιπόν, οι Φα, Σολ, Λα είναι οι επόμενες νότες. Μεταξύ της Λα και Σι υπάρχει άλλη παύση. Εάν κάποιος προτίθεται να πραγματοποιήσει στην ζωή του ένα πρόγραμμα, θα πρέπει να αρχίσει αναπόφευκτα από την νότα Ντο, να συνεχίσει με την Ρε και να φτάσει στην νότα Μι.

Φτάνοντας σε αυτό το μέρος, έχει δυσκολίες, δυσχέρειες, που είναι μια παύση μεταξύ της νότας Μι και της νότας Φα. Τότε έχει το ρεύμα του ήχου για να επιστρέψει στο σημείο της αρχικής εκκίνησης. Ως συνέπεια ή αποτέλεσμα, είναι κάπως φυσικό πως η αρχική υπερπροσπάθεια, το σχέδιο που τίθεται, καθοδόν ναυαγεί.

Αλλά αν κάποιος αγωνίζεται με μια νέα υπερπροσπάθεια για να διαπεράσει την παύση, είναι προφανές, κάπως φυσικό, πως θα διατηρήσει σε ευθεία γραμμή (και μέχρι ανάβαση) την ώθηση που εισήγαγε και η υπόθεση θα θριαμβεύσει.

Συνεχίζοντας με όλο αυτό, βλέπουμε πως έρχονται μετά οι νότες Φα, Σολ, Λα. Αλλά μεταξύ της Λα και της Σι υπάρχει μια καινούργια παύση. Εάν δεν ενισχύεται η αρχική ώθηση, το ρεύμα του ήχου θα ξαναεπιστρέφει στο σημείο της αρχικής εκκίνησης και θα αποτύχει η επιχείρηση, το σχέδιο ή η υπόθεση.

Έτσι, επειδή είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό με τις 7 νότες της μουσικής σκάλας, είναι τρομερό αυτό το θέμα του ρεύματος του ήχου. Πρέπει να του δώσουμε ένα ξάφνιασμα, μεταξύ των νότων Μι και Φα και ένα άλλο, μεταξύ των νότων Λα και Σι. Πάντοτε χρειάζεται ένα ξάφνιασμα που να επιτρέπει σε κάποιον να υπάρχει, για να επιτυγχάνει μια αλλαγή, μια μεταβολή.

Ένα μωρό γεννιέται, έρχεται στον κόσμο. Το πρώτο ξάφνιασμα που λαμβάνει είναι αυτό του αέρα που αναπνέει, τον οποίο λαμβάνει για πρώτη φορά. Με το να τον λάβει για πρώτη φορά το μωρό ζει. Κατ' αυτόν τον τρόπο εμείς χρειαζόμαστε αυτό το ξάφνιασμα, απλώς για να υπάρχουμε.

Επίσης είναι βέβαιο πως εάν πχ αντί εμείς να αναπνέουμε οξυγόνο, άζωτο κτλ. αναπνέουμε πχ μονοξείδιο του άνθρακα, θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό το ξάφνιασμα, αλλά δεν θα το είχαμε λάβει για το σώμα, το σώμα δεν θα το αποδέχονταν και θα επερχόταν ο θάνατος.

Όσον αφορά τον δικό μας, τον τόσο καυχώμενο μοντέρνο πολιτισμό, συμβαίνει να χρειάζεται ένα ξάφνιασμα για να μην πεθάνει, για να μην καταστραφεί. Αυτό το ξάφνιασμα θα μπορούσε να συμβεί μέσω ενός άλλου πολιτισμού και απείρως ανώτερου από το, δικό μας. Μόνο έτσι θα μπορούσε αυτός ο πολιτισμός να μην πεθάνει.

Θα έπρεπε να επινοήσουμε έναν τύπο ξαφνιάσματος, για να τον δώσουμε σε αυτόν τον πολιτισμό που αγωνιά, αλλά να μην επινοηθεί ο τύπος του ξαφνιάσματος που θα επιτρέψει σε αυτόν τον πολιτισμό να μεταβάλλεται και να υπάρχει. Προφανώς αυτός ο πολιτισμός θα έπρεπε να πεθάνει ελλείψει αυτού του ξαφνιάσματος, αυτό είναι σαφές.

Συνεχίζοντας προς τα εμπρός, θα πρέπει να παρατηρήσουμε τον άνθρωπο υπό το φως της Γένεσης, μόνο έτσι θα καταλαβαίναμε ποια τάξη ξαφνιάσματος θα μας έφερνε στην εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Τι μας λέει η Γένεση; Μας λέει πως «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τους Ουρανούς και την Γη». Οι αγνοούντες μορφωμένοι υποθέτουν πως αναφέρεται αποκλειστικά στους Μακροκοσμικούς ουρανούς και στην Γη απλώς την φυσική, την Γη αυτή στην οποία ζούμε. Δεν αρνούμαι πως αναφέρεται επίσης σε άλλα θέματα, αλλά ειδικά αναφέρεται με απόκρυφο τρόπο στον Μικρόκοσμο-Άνθρωπο.

Οι ουρανοί είναι τα μέρη της Συνείδησης μέσα σε μας τους ίδιους, μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Όσον αφορά την γη, είναι το φυσικό σώμα του ανθρώπου, η αποκαλούμενη Φιλοσοφική Γη. Έτσι είναι καθώς στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς, (τα ανώτερα επίπεδα της συνείδησης του ανθρώπου) και την γη (το φυσικό σώμα).

Η Γένεση προσθέτει ότι «η γη ήτο ακατάστατη και άδεια και το πνεύμα του Θεού εκινείτο επάνω στην επιφάνεια των υδάτων». Σε τι οφείλεται αυτός ο υπαινιγμός εδώ; Απλώς στο δίποδο, τριεγκεφαλικό ή τρικεντρικό λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπο, στο διανοητικό ζώο, που είναι γη ακατάστατη και άδεια, έχει τον νου του στην πιο απόλυτη ακαταστασία, είναι ένα αληθινό χάος, που μοναδικά πιστεύει αυτό που τον πληροφορούν οι πέντε αισθήσεις, ζει στον κόσμο των ζωικών παθών, τίποτα δεν ξέρει επάνω στο πραγματικό, επάνω στο εσωτερικό, είναι απολύτως αδαής, δεν έχει λάβει καμία ακτίνα φωτός κτλ.

Είναι ο κοινός και κανονικός άνθρωπος, ο άνθρωπος της αγοράς, ο άνθρωπος της δημόσιας πλατείας, ο συνηθισμένος άνθρωπος της γης, ο αποκαλούμενος από κάποιον των δικών μας γνωστικών λειτουργιών (πιστεύω από αυτόν του 2ου βαθμού) κτλ, ο πρόστυχος και ηδυπαθής τύπος. Αυτός είναι ο τρόπος της ανθρώπινης ζωής, ο τρόπος με τον οποίο ζουν όλα τα εκατομμύρια των ανθρώπινων όντων ή ανθρωποειδών πρόσκαιρα, επάνω στην γη.

Αλλά πως θα εξέλθουμε από αυτό το επίπεδο; Με το να φανταζόμαστε πως ανεβαίνουμε σε έναν πύργο, για να δούμε τις ανθρώπινες πολλαπλότητες. Τι θα κάνουμε ώστε να εξέλθουμε από αυτό το επίπεδο που βρισκόμαστε; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάθε ένα από αυτά τα πρόσωπα που γενικά αποτελούν τις πολλαπλότητες, είναι γη ακατάστατη και άδεια, αυτό είναι προφανές. Τι πρέπει να κάνουμε; Χρειάζεται ένα εξαιρετικό ξάφνιασμα, μόνο έτσι θα μπορούσαμε να δώσουμε την ευκαιρία ώστε να συμβεί μια αλλαγή. Είναι δυνατόν αυτό το ξάφνιασμα.

Η Γένεση λέει πως ο Θεός δημιούργησε το φως, είπε: «Ας γίνει το φως και έγινε φως» και πως χώρισε το φως από τα σκοτάδια. Σε ποια σκοτάδια αναφέρεται· η Γένεση; Λοιπόν στα σκοτάδια που είναι μέσα στον κάθε ένα από μας, μέσα σε αυτήν την φιλοσοφική γη.

Αλλά σε ποια τάξη των σκοταδιών είναι αυτά; Λοιπόν αυτά τα σκοτάδια συνιστούν τα υπανθρώπινα ψυχικά ακόλουθα που αντιπροσωπεύουν τα δικά μας ελαττώματα του ψυχολογικού τύπου: θυμό, απληστία, λαγνεία, ζηλοτυπία, υπερηφάνεια, οκνηρία, λαιμαργία κτλ.

Καλά, έχω αναφερθεί στα 7 πρωτεύοντα αμαρτήματα. Αυτά πολλαπλασιάζονται σε άλλα 7 και άλλα τόσα, περισσότερα και περισσότερα και είναι Λεγεώνα.

Ας σκεφθούμε πάνω σε αυτό που είναι τα ψυχικά ακόλουθα. Ήδη ο Βιργίλιος, ο ποιητής της Μάντουα, είπε «Ακόμη και να είχαμε χίλιες γλώσσες για να μιλάμε και ουρανίσκο από χάλυβα, δεν θα φθάναμε να απαριθμήσουμε πλήρως τα ελαττώματά μας».

Αυτά τα ίδια συνιστούν τα σκοτάδια που έχουνε γεμίσει το εσωτερικό μας. Το να χωρίσει κανείς το φως από τα σκοτάδια, αυτό είναι πολύ δύσκολο, αυτό το φως είναι η Υπερθετική Συνείδηση του Είναι, πρέπει να την βγάλουμε μέσα από κάθε ένα υπανθρώπινο ψυχικό ακόλουθο.

Από κατασκευής, προϋποθέτει τρομερές υπερπροσπάθειες που πρέπει να πραγματοποιήσουμε στον εαυτό μας και μέσα στον καθένα από μας τους ίδιους εδώ και τώρα.

Το να βγάλουμε το φως από τα σκοτάδια, αυτό σημαίνει να καταστρέψουμε όλα αυτά τα δοχεία μέσα στα οποία είναι σφιγμένη η Ουσία, με το να εξαλείψουμε αυτά τα ακόλουθα, να τα μετατρέψουμε σε σκόνη, ώστε να απελευθερωθεί το Φως της Ουσίας. Αυτό είναι αυτό που θέλει να πει να χωρισθούν το φως από τα σκοτάδια.

«Και το φως ονόμασε ημέρα και τα σκοτάδια (της αμάθειας και του λάθους) ονόμασε νύχτα». Πρέπει να ξέρουμε να καταλαβαίνουμε, πιστεύω πως οι αδελφοί θα σκέπτονται. Συνεχίζοντας προς τα εμπρός με την Γένεση, βλέπουμε εμείς πως χωρίζει ο Δημιουργός, ο Ελοΐμ, τα Ανώτερα νερά από τα κατώτερα, αυτό ανήκει ήδη στον ίδιο το χώρο της αλχημείας.

Προφανώς, σε μας υπάρχει το θειάφι, όπως λέγεται, η ακατέργαστη ύλη, που δεν είναι άλλο πράγμα από το Exiojejari, λέγεται το ιερό σπέρμα, ομιλώντας με άλλα λόγια, οι εκκρίσεις των ενδοκρινών σεξουαλικών αδένων, τότε επιτυγχάνεται η ενέργεια, η ενέργεια που ανέρχεται έως τον εγκέφαλο μέσω των αντιστοίχων καναλιών, που είναι πολύ γνώριμα στην απόκρυφη ανατομία. Αυτή η ενέργεια ή ουσία (έχω εννοήσει πως έχουμε φθάσει σε ένα ιδιωματισμό όπου η ενέργεια και η μάζα δεν διαφέρουν, επειδή αυτή η ενέργεια η δημιουργημένη από τον Τρίτο Λόγο, αυτή η ουσία, ουσία που ανέρχεται από τα σπερματικά κανάλια μέχρι τον εγκέφαλο, αυτή η ουσία-ενέργεια) αναμφισβητήτως είναι η μεταλλική ψυχή του ιερού σπέρματος ή το Exiojejari.

Αυτή η μεταλλική ψυχή του ιερού σπέρματος είναι λοιπόν ενέργεια και ουσία. Ως ουσία θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ο Ερμής (υδράργυρος). Δεν είναι ένας ξηρός Ερμής όπως αυτός των ΕΓΩ, των ψυχικών ακολούθων που προσωποποιούν τα δικά μας λάθη, όχι, είναι ένας Ερμής υγρός, αφρώδης.

Βλέποντας τα θέματα από αυτήν την άποψη, βλέπουμε πως τα ανώτερα Ερμαϊκά νερά ξεχωρίζονται, διαχωρίζονται από τα κατώτερα νερά, υπάρχει ο διαχωρισμός των νερών «Και διαχώρισε ο Θεός τα νερά από τα νερά, τα ανώτερα νερά από τα κατώτερα νερά».

Είναι σαφές πως αυτά τα ανώτερα νερά είναι ο Ερμής, που πρέπει να περάσει από διάφορες φάσεις οπότε καθίσταται άξιος να λάβει το Θειάφι.

Στην αρχή τα Ερμαϊκά νερά είναι μαύρα όπως το κάρβουνο, μεταγενεστέρως με βάση τις μεγάλες εξαχνώσεις, όπως λέγεται διυλίζοντας το μυστήριο της εκκλησίας της Ρώμης, που είναι η εκκλησία της Αγάπης (επειδή Ρώμη ROMA αντίστροφα διαβάζεται Αγάπη ΑΜΟR) διυλίζοντας τέτοιο μυστήριο, επιτυγχάνεται ώστε τα μαύρα νερά μετατρέπονται σε άσπρα και αργότερα σε κίτρινα.

Στην αλχημεία υπάρχουν ζώα που αλληγορίζουν αυτές τις φάσεις του Ερμή. Είπαν πως στην αρχή ο Ερμής είναι μαύρος και αντιπροσωπεύεται από έναν μαύρο κόρακα που μετά μετατρέπεται σε άσπρο και αντιπροσωπεύεται από το άσπρο περιστέρι και μετά μετατρέπεται σε κίτρινο και αντιπροσωπεύεται με τον κίτρινο αετό, στο τέλος γίνεται κόκκινος και αντιπροσωπεύεται από τον κόκκινο φασιανό. Έτσι που ο Ερμής πρέπει να περάσει από τέσσερις φάσεις. 1ον Μαύρο, 2ον Άσπρο, 3ον Κίτρινο, 4ον Κόκκινο. Αυτές οι φάσεις γίνονται δυνατές μέσω της εξάχνωσης, στην δουλειά στο σιδηρουργείο των Κυκλώπων. Έτσι που θα καταλαβαίνετε εσείς το μυστήριο της εκκλησίας της Ρώμης και ήδη το ξέρετε πώς είναι, από την Τρίτη Κάμαρα.

Όταν ο Ερμής έχει γίνει κίτρινος, προφανώς, λαμβάνει το Θειάφι. Τι είναι το Θειάφι; Είναι η Ιερή Φωτιά, η φωτιά που πρέπει να γονιμοποιήσει τον Ερμή. Έτσι καθώς τήκεται η φωτιά, με τα ρεύματα ανέρχεται από το κανάλι της σπονδυλικής στήλης μέχρι τον εγκέφαλο. Μιλάμε από τa ανώτερα νερά, και πού να αφήσαμε τα κατώτερα νερά; Αυτά υπάρχουν, τα κατώτερα νερά. Εάν στην αρχή ήσαν μαύρα, μετά πρέπει να μετατραπούν απολύτως σε ολόλευκα.

Αυτό είναι που ονομάζεται «να διαχωριστούν τα νερά από τα νερά, ώστε να αναβλύσει το ξερό, αυτό που ονομάζεται γη». Σε ποιο ξερό αναφερόμαστε ;

Για ποιο ξερό αναφέρει η Γένεση; Λοιπόν, στα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, σε αυτό αναφέρεται η Γένεση.

Προφανώς, αυτός ο ανερχόμενος Ερμής τήκεται με την Ιερή Φωτιά ή Θειάφι που φθάνει επίσης με την καλλίτερη ποιότητα του Αλατιού, το εξαχνωμένο αλάτι και αποκρυσταλλώνεται σε μας, μέσα σε μας τους ίδιους, σύμφωνα με τον νόμο των Οκτάβων. Αλάτι, Θειάφι και Ερμής (υδράργυρος) περιπλεγμένα, λαμβάνουν ένα όνομα στην αλχημεία, αυτά κατονομάζονται Άζωτο. Αυτό το άζωτο γενικά θα αποκρυσταλλωθεί μέσα μας, σύμφωνα με τον νόμο των Οκτάβων.

Σε μια οκτάβα ανώτερη θα αποκρυσταλλωθεί σε μας, μετατρέποντας το σε ένα Αστρικό Σώμα και αυτή η αποκρυστάλλωση επίσης επιβεβαιώνεται ή επαληθεύεται

σύμφωνα με τον νόμο του 7, με τον νόμο του Αιώνιου Eptaparaparshinok, σύμφωνα με τις 7 μουσικές νότες ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα, σι. Σε μια δεύτερη οκτάβα έρχεται να αποκρυσταλλωθεί με αυτές τις ίδιες τις σκάλες το αλάτι, το θειάφι και ο Ερμής (υδράργυρος) στο Διανοητικό Σώμα. Στο τέλος, μια τρίτη αποκρυστάλλωση έρχεται να συμπυκνωθεί με το Αιτιατό Σώμα ή Σώμα της Συνειδητής Θέλησης. Εάν κάποιος κατέχει τα σώματα Φυσικό, Αστρικό, Διανοητικό και Αιτιατό, για αυτόν τον λόγο δύναται να λάβει τις ηθικές αρχές, τις ψυχικές ή πνευματικές, που θα τον μετατρέψουν σε έναν άνθρωπο κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού.

Όλες οι αιτίες που βρίσκονται στην Βίβλο όπου γίνεται υπαινιγμός για το πράσινο χόρτο, σε ολόκληρο το δένδρο που δίδει φρούτα, είναι συμβολικό. Προφανώς, πρέπει να δώσει φρούτα σε μας το δένδρο της Γνώσης του καλού και του κακού. Αυτός ο σπόρος πρέπει να βλαστήσει σε μας, τα φώτα του πνεύματος πρέπει να μας φωτίσουν, ο πνευματικός Ήλιος πρέπει να μας δώσει το Φως του, μέχρι που στο τέλος, μετά από τέτοιες δουλειές στην αλχημεία, αφαιρώντας τα ψυχικά ακόλουθα, δαμάζοντας τα ψάρια και τα ζώα που έχουμε μέσα μας και κάνοντάς μας βασιλιάδες και κύριους αυτών, μέχρι να τα καταστρέψουμε, εμφανίζεται ο άνθρωπος ο φτιαγμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, στην έκτη μέρα της Δημιουργίας. Αλλά ακόμα δεν είναι για αυτόν τον λόγο ο ζωντανός άνθρωπος.

Ο άνθρωπος της έκτης ημέρας είναι μοναδικά κατασκευασμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, αλλά δεν είναι ο ζωντανός άνθρωπος. Ο άνθρωπος ο ζων είναι της εβδόμης ημέρας, αυτός, ναι, είναι ο ζωντανός άνθρωπος, ο άνθρωπος που έχει συγχωνευθεί με την Θεϊκότητα, ο Υπεράνθρωπος, ο Αναστημένος Δάσκαλος, αυτόν υπαινίσσεται σιωπηρώς η Γένεση.

Έτσι, για να μπορέσουμε να μετατραπούμε σε ανθρώπους φτιαγμένους κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, χρειαζόμαστε ένα ξάφνιασμα (σοκ), όπως λέγεται, την απόκρυφη εσωτερική γνώση. Προφανώς για να μεταβληθούμε σε ζωντανούς ανθρώπους, χρειαζόμαστε ένα τρίτο ξάφνιασμα εξαιρετικό. Συμπυκνωνόμαστε, ώστε για να υπάρχει ο φυσικός άνθρωπος χρειαζόμαστε ένα φυσικό ξάφνιασμα που είναι ο αέρας που αναπνέουμε, την στιγμή που γεννιόμαστε.

Για να υπάρχει ο άνθρωπος ο φτιαγμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, χρειάζεται άλλο ξάφνιασμα, που ορίζεται με κείνα τα λόγια που λένε. «Είπε ο Θεός, να γίνει το φως, και έγινε φως, και χώρισε το φως από τα σκοτάδια».

Ο αδαής άνθρωπος χρειάζεται ένα εξαιρετικό ξάφνιασμα, χρειάζεται κάποιον που να του φέρει την διδασκαλία, χρειάζεται να λάβει τα φώτα του εσωτερισμού. Αυτός δημιουργεί σε αυτόν ένα εξαιρετικό ξάφνιασμα, που μόνο αυτό το εξαιρετικό ξάφνιασμα μπορεί να τον μεταβάλλει αργότερα, μπορεί να τον μετατρέψει, θα λέγαμε, σε αυτό που ονομάζεται «ο άνθρωπος ο φτιαγμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού», την έκτη μέρα.

Την εβδόμη μέρα ήδη αλλάζουν τα πράγματα. Για να φθάσει να είναι ένας ζωντανός άνθρωπος, ένας άνθρωπος της εβδόμης ημέρας, χρειάζεται άλλο εξαιρετικό ξάφνιασμα, το τελευταίο.

Ένας άνθρωπος της έκτης ημέρας είναι ένας άνθρωπος φτιαγμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, αλλά δεν είναι άνθρωπος ζωντανός, χρειάζεται ένα τρίτο ξάφνιασμα για να μετατραπεί σε έναν ζωντανό άνθρωπο. Εάν ένας άνθρωπος της έκτης ημέρας, φτιαγμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Αιώνιου, θέλει να μετατραπεί σε ένα ζωντανό άνθρωπο, πρέπει να αναστηθεί, και δεν θα μπορέσει να αναστηθεί, χωρίς ένα εξαιρετικό ξάφνιασμα. Χρειάζεται να κατεβαίνει, να κατέλθει στους κόσμους της κόλασης, στην ενάτη σφαίρα για να εξαλείψει τα δαιμόνια της μαύρης Σελήνης.

Ήδη αυτά σας τα έχω εξηγήσει πολλές φορές, επειδή η ψυχολογική Σελήνη έχει δύο όψεις, αυτή που βλέπετε και αυτή που δεν βλέπετε. Έτσι, καθώς η ορατή Σελήνη έχει δύο όψεις, αυτή που βλέπετε και την κρυφή που είναι από την άλλη πλευρά, έτσι επίσης πρέπει να σας λέω πως η ψυχολογική Σελήνη έχει δύο όψεις, αυτήν που βλέπετε, (τα ελαττώματα που βλέπουμε στην απλή θέα) και αυτό που δεν βλέπετε, το κρυφό.

Πολλοί άγιοι που προόδευσαν υπερβολικά, έμειναν σταματημένοι, πιστεύοντας πως είχαν τελειώσει με το ΕΓΩ. Αν και είχαν καταστρέψει πολλά υπανθρώπινα στοιχεία του ορατού μέρους της ψυχολογικής Σελήνης, όμως δεν είχαν εξαλείψει τα υπανθρώπινα στοιχεία της κρυφής όψεως της ψυχολογικής Σελήνης. Απορροφήθηκαν στο Νιρβάνα ή στο Μάχα-Παρανιρβάνα αποδεικνύοντας πως τα ανεπιθύμητα στοιχεία του ψυχισμού τους ήσαν εξαλειμμένα, μετατρεμμένα σε σκόνη, αλλά αργότερα έλαβαν υπόψιν τους πως δεν είχαν φθάσει ακόμη στο τέρμα, τους έμειναν πολλά ανεπιθύμητα στοιχεία στο κρυφό μέρος της ψυχολογικής Σελήνης.

Ο άνθρωπος, ο φτιαγμένος κατ, εικόνα και ομοίωση του Θεού, πρέπει αναγκαστικά να εξαλείψει τα υπανθρώπινα στοιχεία της ψυχολογικής Σελήνης, εάν είναι πως σε αλήθεια θέλει να μετατραπεί σε έναν ζωντανό άνθρωπο.

Αυτό το ξάφνιασμα δεν θα ήτο δυνατόν, εάν δεν κατερχόταν στην ενάτη σφαίρα, μόνο εκεί δύναται να λάβει αυτό το ξάφνιασμα το τόσο εξαιρετικό. Λαβαίνοντάς το, μόνο έτσι θα ήταν δυνατόν να εξαλείψει τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φέρει στο εσωτερικό του. Αυτή η τάξη της δουλειάς, της σχετισμένης με την μαύρη Σελήνη, κατονομάζεται στον εσωτερισμό «Η Μύηση του Ιούδα» (λέγεται το Πάθος για τον Κύριο). Σπάνια είναι τα ανθρώπινα όντα που φθάνουν σε αυτά τα ύψη.

Εντούτοις, εγώ εκτελώ τα πρέποντα, με το να δείχνω σε εσάς τον δρόμο που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση. Ο δρόμος δεν είναι για τους ηλίθιους, δεν είναι για τους ανθρώπους που είναι μποτιλιαρισμένοι, θα λέγαμε, στους ηθικούς κώδικες τους γραμμένους για τέτοια διανοητικά ανθρωποειδή∙ είναι ένας δρόμος δύσκολος, αυτός που ονομάζεται ο Έναστρος Δρόμος. Αυτός κατονομάζεται έτσι, επειδή συμβολίζεται με 8 άστρα στο στερέωμα, ένας δρόμος γεμάτος από απρόβλεπτους κινδύνους, ένας δρόμος γεμάτος αγωνίες και πόνο.

Από αυτόν τον δρόμο βάδισε ο Νικόλαος Φλαμέλ, ο διάσημος αλχημιστής του Μεσαίωνα. Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην Compostela. Πρέπει να εννοούμε αυτό που είναι η λέξη Compostela. Compo σημαίνει λαμβάνω, Stela σημαίνει Άστρο, Αστέρι. Λαμβάνει ο άνθρωπος το άστρο, για να μετατραπεί σε έναν ζωντανό άνθρωπο.

Πρέπει να λάβει το Άστρο των 6 αιχμών, όπως λέγεται, την Σφραγίδα του Σολομώντα. Αυτό είναι αποδεδειγμένο με τον τάφο του Μύστη που πρέπει να λάμψει.

Μη ξεχνάτε πως η Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη είναι αυτή που ανοίγει τους τάφους των Μυστών. Όταν λέω τάφους των Μυστών, δεν αναφέρομαι στους φυσικούς τάφους αλλά στους ψυχολογικούς τάφους, όπου πρέπει να βρίσκεται αποθηκευμένη η νεκρική σορός των πεθαμένων ΕΓΩ. Ο τάφος λάμπει στον Μύστη όταν είναι τα ΕΓΩ μέσα στον τάφο, αυτό σημαίνει το άστρο των 6 αιχμών.

Ο οδοιπόρος που πάει στην Compostela, ο Νικόλαος Φλαμέλ, συμβολίζει μεταξύ των άλλων πραγμάτων τον Ερμή της απόκρυφης Φιλοσοφίας ή τον απόστολο Ιάκωβο. Προφανώς, οι 12 απόστολοι για τους οποίους μιλά η Βίβλος δεν είναι μόνο οι 12 ιστορικοί απόστολοι, καθώς υποθέτουν οι αγνοούντες μορφωμένοι, όχι∙ αυτές οι 12 αγγελικές δυνάμεις είναι μέσα στο Είναι, είναι τα 12 αυτόνομα και αυτοσυνείδητα μέρη και μέχρι αυτo-ανεξάρτητα, του κατεξοχήν ατομικού μας Είναι.

Από αυτούς τους 12 αποστόλους το πιο σπουδαίο από αυτά είναι το του Ιακώβου, το μεγαλύτερο. Ο Ιάκωβος αντιπροσωπεύει τον Ερμή της απόκρυφης φιλοσοφίας και ο Ερμής είναι η βάση του Μεγάλου Έργου.

Οι 12 απόστολοι υπήρξαν ιστορικά, δεν το αρνούμαι, αλλά αυτοί συμβολίζουν ή είναι αλληγορίες των 12 αποστόλων που κάθε ένας από μας φέρει στο εσωτερικό του. Δεν θέλω να πω πως ήδη όλοι αυτοί εδώ οι παρόντες έχουν ενσαρκώσει τους 12 αποστόλους, εγώ δεν φθάνω μέχρι τα άκρα, δεν θέλω να υπερβάλλω.

Μπορούμε να ενσαρκώσουμε τους 12, για αυτό χρειάζεται αναπόφευκτα να έχουμε πεθάνει, να έχουμε καταστρέψει το ΕΓΩ.

Οι 12 αγγελικές δυνάμεις προφανώς είναι αποθηκευμένες από τον Κύριο στα σπλάχνα της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνη και από κει ανέρχονται, έρχονται, εισέρχονται στο φυσικό μας σώμα.

Να μην συγχέονται οι 12 αγγελικές δυνάμεις με τις 12 δυνάμεις που έχουμε, δηλαδή τις 5 κοινές αισθήσεις και τις 7 εκκλησίες της Αποκάλυψης. Είναι 12 δυνάμεις και δεν είναι οι 12 αγγελικές δυνάμεις, αλλά βεβαίως σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τις 12 αγγελικές δυνάμεις.

Έτσι λοιπόν, αδελφοί μου, ο Ιάκωβος πχ αντιπροσωπεύει το Μεγάλο Έργο, θα λέγαμε, και τα μαθήματα του Μεγάλου Έργου έρχονται από τον Πατέρα από όλα τα Πνεύματα και φθάνουν στον νου μέσω του Ιακώβου.

Μέσα σε μας είναι οι 12 αγγελικές δυνάμεις, είναι οι 24 Γέροι, είναι τα 4 στοιχεία της Φύσεως κτλ. Το Είναι του καθενός από εμάς εμφανίζεται σαν ένα πλήθος από αγνά μωρά, από πρίγκιπες. Κάθε ένα από τα μέρη του Είναι απολαμβάνει της αυτονομίας, της αυτοσυνείδησης και της αυτοανεξαρτησίας του.

Γιατί εμείς χρειαζόμαστε να τελειοποιήσουμε κάθε ένα από τα μέρη του Είναι; Αυτό είναι βέβαιο και εξ ολοκλήρου αληθές, αλλά είναι δυνατόν μόνο εξαλείφοντας τα υποκειμενικά στοιχεία των αντιλήψεων. Είναι πολύ δύσκολο το να τελειοποιήσει κανείς τα ανώτερα μέρη του Είναι. Εκείνος ο οποίος επιτυγχάνει να τελειοποιήσει τα ανώτερα μέρη του Είναι του, λαμβάνει τον βαθμό του ISMESH.

Είναι λίγοι που φθάνουν σε αυτά τα ύψη, πρέπει να αρχίσουμε ήδη, να δημιουργούμε μέσα σε μας τους ίδιους τον άνθρωπο τον κατασκευασμένο κατ' εικόνα και ομοίωση με τον Δημιουργό. Αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ανέλθει στην ύπαρξη, χωρίς ένα εξαιρετικό ξάφνιασμα. Αυτό το ξάφνιασμα, είναι αυτό το της Γνώσης, είναι αυτό του Φωτός που θα τον εξάγει από το χώρο του χάους και θα τον μετατρέψει σε έναν άνθρωπο Αυτοπραγματωμένο.

Αλλά εάν εκεί δεν θα μας αφήνανε πολύ, θα πηγαίναμε άσχημα. Χρειάζεται να δημιουργούμε, να κάνουμε να ανέρχεται μέσα μας ο ζωντανός άνθρωπος της έβδομης ημέρας, για αυτό χρειάζεται επίσης ένα εξαιρετικό ξάφνιασμα που οι αγνοούντες μορφωμένοι δεν καταλαβαίνουν.

Όταν ένας Μύστης, που είναι ένας άνθρωπος κατασκευασμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού, σχετιζόμενος με αυτά μετατρέπεται σε έναν άνθρωπο ζωντανό δεν τον καταλαβαίνουν, τώρα θα αντιληφθείτε τον λόγο του γιατί οι 12 Απόστολοι είναι συκοφαντημένοι.

Τους συκοφαντούν οι ειδικοί, τους συκοφαντούν οι ιερείς του ναού και τους συκοφαντούν οι γέροι. Ποιοι είναι οι ειδικοί; Ποιοι είναι οι ιερείς του ναού; Ποιοι είναι οι γέροι; Αυτό αξίζει τον κόπο να το εξηγήσουμε.

Οι συγγραφείς, οι διανοούμενοι, αυτοί που είναι προσηλωμένοι σε τέτοιους νόμους φθαρμένους και σαπισμένους, αυτοί είναι οι λανθασμένοι ειδικοί που καταδικάζουν τους Μύστες. Ποίοι είναι πραγματικά οι γέροι; Λοιπόν απλώς οι άνθρωποι οι πολύ γεμάτοι από εμπειρίες, πολύ φρόνιμοι, δεν καταλαβαίνουν ουδέποτε τους Μύστες. Και τέλος ποιοι είναι οι ιερείς; Οι άνθρωποι της κάθε θρησκείας.

Κατ' αυτόν τον τρόπο οι 12 Άγιοι, οι 12 Αγγελικές Δυνάμεις, οι 12 Απόστολοι συνήθως είναι συκοφαντημένοι, αλλά αυτοί βαδίζουν σταθερά μέχρι εκεί που πρέπει να βαδίσουν.

Ο Ιάκωβος ο μεγαλύτερος, ο ευλογημένος προστάτης του Μεγάλου Έργου, σταθερός, πηγαίνει από τον δρόμο που τον φέρνει στην Compostela, (ομιλώ σε μια διάλεκτο ανωτέρου εσωτερισμού για αυτούς που είναι στην Τρίτη Κάμαρα).

Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί βλέπετε αυτά τα ξαφνιάσματα που λαμβάνετε και που είναι αναγκαία για την μεταβολή, είναι ζωτικά.

Υπάρχει ένα βιβλίο που μπορεί να μας οδηγήσει σε όλα, οποιοσδήποτε από σας μπορεί να το βρει στην αγορά, πωλείται εν αφθονία, αλλά ουδείς το έχει στο χέρι του, ουδείς είναι ικανός να το καταλάβει.

Ποιος είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο και να θραύσει τις σφραγίδες του; Ουδείς θα μπορούσε ούτε στους Ουρανούς ούτε στην γη. Αναφέρομαι στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου. Αυτό το βιβλίο δεν το εννοεί κανείς, ευχαριστίες σε αυτούς που δεν το έχουν αλλοιωμένο, αλλά σε αυτές τις ώρες ήδη με το να είναι ένα πτώμα, καθώς δεν το εννοούν, το έχουν αφήσει ήσυχο.

Στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη είναι όλη η επιστήμη του Μεγάλου Έργου. Εκεί είναι ο Ιάκωβος, φαίνεται στην Αποκάλυψη, φθάνει ένα κλωνάρι στο καπέλο του, ένα θαλασσινό κοχύλι, στηρίζεται στο ραβδί του, το κλωνάρι, στο άλλο χέρι πιάνει την Αποκάλυψη, στο καπέλο του λάμπει το κοχύλι, αυτό το καπέλο είναι κατασκευασμένο όπως ένα σπάνιο πράγμα με μια κολοκύθα.

Η Αποκάλυψη μπορεί να μας οδηγήσει, εάν εμείς λαμβάνουμε τα μαθήματα του Πατέρα όλων των Λαμπρών. Είναι δυνατόν να τα λάβουμε μέσω του Ιακώβου.

Ο Ιάκωβος είναι ο Ερμής της Απόκρυφης Φιλοσοφίας και πρέπει να τον προπαρασκευάσουμε στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων, στο Laboratorium Oratorium (Κρυφό εργαστήριο) του Τρίτου Λόγου, εκεί προπαρασκευάζεται ο Ερμής και πρέπει να τον δουλεύουμε. Χρειαζόμαστε έναν Ερμή Θειαφισμένο, τον Ερμή και το Θειάφι, καθώς πρέπει γονιμοποιημένο με το εξαχνισμένο Αλάτι.

Επιστρέφοντας στην Γένεση, θα πούμε πως είναι ένα έργο που ακόμη δεν καταλαβαίνουμε. Η Βίβλος αρχίζει με την Γένεση και τελειώνει με την Αποκάλυψη.

Ποιος εννοεί την Γένεση; Ποιος εννοεί την Αποκάλυψη; Κανείς.

Υπάρχουν συγγραφείς που υποθέτουν πως ολόκληρη η Γένεση σχετίζεται αποκλειστικά με τον άνθρωπο. Δεν είμαστε υπερβολικοί, δεν υπερβάλλουμε το σημείωμα, σχετίζεται επίσης με το Σύμπαν.

Όταν κάποιος δημιουργεί μέσα στον εαυτό του τον άνθρωπο, κατασκευασμένο κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, προφανώς εργάζεται με την ίδια δύναμη με την οποία ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο. Είναι όπως ένα μικρό μέρος του κόσμου, μέσα στο οποίο πρέπει να γίνει μια δημιουργία.

Από εκεί κάποιος θα ξέρει για ποιόν λόγο ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο. Έτσι λοιπόν η Γένεση είναι εφαρμόσιμη στον Μακρόκοσμο, αλλά με συμβολικό τρόπο, αλληγορικό. Ουδείς θα μπορούσε να εννοήσει την Γένεση, εάν δεν ήτο Αλχημιστής.

Οι Αλχημιστές ξέρουν πως αυτό είναι έτσι, πχ για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τον Άνθρωπο κατασκευασμένο κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, χρειαζόμαστε το αλάτι, το θειάφι και τον Ερμή (υδράργυρο) και αυτό συμβαίνει εκεί επάνω, στον Μακρόκοσμο.

Από αυτές τις υπάρξεις του διαστήματος, χωρίς τέλος, αναβλύζει μέσα στην Αρχή, η σύνθεση του αλατιού, θειαφιού και Ερμή (υδράργυρου) και είναι από αυτήν την Αρχή που έρχεται να αναβλύσει μια καινούργια κοσμική μονάδα, ένα καινούργιο Ηλιακό Σύστημα.

Εδώ κάτω πρέπει να δημιουργήσουμε μια Αρχή μέσα σε μας τους ίδιους, με αλάτι. Θειάφι και Ερμή (υδράργυρο), ώστε από αυτήν την πηγαία Αρχή, να μην δημιουργηθεί μια καινούργια κοσμική μονάδα, αλλά ένας άνθρωπος, κατ' εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού.

Οι νόμοι των αναλογιών, των αμοιβαιοτήτων, της αριθμολογίας ουδέποτε σφάλλουν, είναι νόμοι βασικοί. Ένας ζωντανός Άνθρωπος, ήδη δεν αναφέρομαι σε έναν άνθρωπο κατασκευασμένο κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, αλλά σε έναν Άνθρωπο ζωντανό στην πιο πλήρη αίσθηση της λέξης, αναγνωρίζεται από τις τρίαινες που φέρει στα κέρατά του.

Προφανώς, για να είναι κάποιος ζωντανός Άνθρωπος, πρέπει να φέρει στα κέρατά του τις 6 τρίαινες. Εάν δεν τις έχει αυτό θέλει να πει πως ακόμη δεν είναι ένας ζωντανός άνθρωπος, είναι μόνο ένας άνθρωπος κατασκευασμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού.

Ο ζωντανός άνθρωπος φέρει τις 6 τρίαινες στα κέρατα. Είναι σαφές, μας κάνει να θυμόμαστε την σφραγίδα του Σολομώντα, το Αστέρι των 6 σημείων.

Το αστέρι πρέπει να έχει τις 6 τρίαινες στα κέρατά του. Τότε βέβαια είναι ένας άνθρωπος αυτο-πραγματωμένος, είναι ένας Άνθρωπος που μπορεί να εγκαθίσταται σταθερά στο Ιερό του ANKLA. Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου, έως εδώ η συνομιλία αυτής της νύχτας.

Ερώτηση: Δάσκαλε, για να μετατρέπεται ένας άνθρωπος σε τρίαινα, σε άνθρωπο τρίαινα, χρειάζεται να είναι πολύ ανυψωμένος;

Απάντηση: Πώς ένας άνθρωπος μετατρέπεται σε τρίαινα; Όχι, είναι πως οι τρίαινες ορίζουν ακριβώς τους βαθμούς της τελειότητας, τους επιτυγχάνει ο νους, με την αντικειμενική λογική. Εάν ένας άνθρωπος δεν έχει παρά μόνο τις 5 τρίαινες, θα είναι αυτός ο κατασκευασμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Αιώνιου.

Εάν φαίνονται στα κέρατά του, στο κούτελό του 5 τρίαινες, προφανώς είναι άνθρωπος κατασκευασμένος κατ' εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού, αλλά όχι ενός ζωντανού ανθρώπου.

Ένας ζωντανός άνθρωπος, επαναλαμβάνω, φέρει 6 τρίαινες στα κέρατα. Ξέρουμε πολύ καλά αυτό που είναι μια τρίαινα, όπως λέγεται, ο κάτοχος των 3 ραμφών. Καλά, τα κέρατα τα έχει ο Λούσιφερ, τα φέρει ο Εσωτερικός Λούσιφερ που ο κάθε ένας από μας φορτώνεται. Είναι μια αντανάκλαση του Λόγου. Στην αρχή αυτός ο Λούσιφερ είναι ο φημισμένος διάβολος, μαύρος σαν το κάρβουνο.

Όταν κάποιος καταστρέφει το ΕΓΩ, ο Λούσιφερ, που είναι ο Αρχάγγελος του Φωτός, ενώ στην συγχώνευση του με εμάς μας μετατρέπει σε Αρχαγγέλους, θα διατηρεί επίσης τα ασημένια του κέρατα, τα ασημένια κέρατα των Ιεροφαντών. Ο αριθμός των τριαινών δεικνύει το βαθμό της προόδου του.

Ερώτηση: Δάσκαλε, έχουμε μάθει πως υπάρχουν δάσκαλοι που επιχειρούν τον δρόμο του Απολύτου. Επίσης μας έχετε πει πως όλοι οι άγγελοι που δεν έπεσαν και που ετάκησαν στο Απόλυτο, είναι πιο πέρα από κάθε δυνατότητα αντιλήψεως. Ποια τάξη δυνάμεων μπορεί να κατέχουν εντός του κόλπου του Απολύτου; Υπάρχουν δάσκαλοι που αφού έχουν επιτύχει την Πολύτιμη Πέτρα, την ρίχνουν στο νερό μια, δύο, τρεις φορές. Τι σκοπούς επιδιώκουν αυτοί οι δάσκαλοι; Δεν είναι ικανοποιημένοι, θα λέγαμε, με την εξύψωση που επιτυγχάνουν εντός του κόλπου του Απολύτου ή ποια τάξη εξυψώσεως ή Σοφίας ψάχνει να βρει αυτός ο δάσκαλος, αυτός ο Πατριάρχης;

Απάντηση: Καλά, ξέρετε πως στην Ινδία ο Μύστης ή ο Γιόγκι που επιδιώκει ακριβώς την ένωση με τον Θεό τον ίδιο, δεν έχει παρά να ψάξει να βρει την κατάσταση κατά την οποίαν ήδη συνάντησε τον Θεό. Αλλά εάν θέλει να προοδεύσει λίγο περισσότερο, να εμβαθύνει περισσότερο εντός του Θεού, εάν θέλει να εξερευνήσει περισσότερο τον Θεό (επειδή ο Θεός δεν είναι κανένα πρόσωπο. Θεός είναι το Θείον), θα χρειασθεί να κατέρχεται πάλι με οπισθοδρόμηση, θα πρέπει να ξανασηκώνεται για να δώσει ζωή στην Φιλοσοφική Πέτρα και να ανέρχεται εκ νέου.

Προφανώς, εάν κάποιος το κάνει έτσι διαπερνά πιο βαθιά. Αυτό είναι συμβολισμένο με το φημισμένο πουλί Φοίνικα, ένα πουλί που πετούσε και πετούσε κάποτε και είχε μια χρυσή κορώνα άφατη, τα πόδια του ήσαν από χρυσάφι, το φτέρωμά του γαλάζιο, ζούσε χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια.

Στο τέλος, κουρασμένο από του να ζει, λέει η μυθολογία πως έφτιαξε μια φωλιά, σχηματισμένη από λιβάνι, μύρα, αλόη, σάνδαλου κτλ και εκεί κάηκε.

Η Φύση πληροφορείται και γεμίζει από θλίψη, με το να βλέπει να μετατρέπεται σε στάχτες το πουλί Φοίνικας, αλλά στο τέλος το ανάστησε μέσα από τις ίδιες του τις στάχτες, πιο δυνατό από πριν, πιο μεγαλειώδες, πιο βαθύ.

Η Φύση, λαβούσα γνώση, το φοβήθηκε και το λάτρεψε. Έτσι, εκείνος ο οποίος ρίχνει την Φιλοσοφική Πέτρα στο νερό, ψάχνει να βρει κάτι, ψάχνει για να αναστήσει την ίδια του την Πέτρα, λίγο πιο αργά και αυτό του προκαλεί πολύ πόνο, πολλές θυσίες, πολλές οδύνες, επειδή επιτυγχάνει να δώσει ζωή σε μια Πέτρα, πιο δυνατή, πιο Θεία, την πέτρα των αρετών, την πιο εξαιρετική, την πιο μεγαλοπρεπή.

Ερώτηση: Δάσκαλε, μας έχετε πει πως υπάρχουν Δάσκαλοι που έχουν φθάσει πιο πέρα από το σεξ, και για αυτό τους έχουν απαγορέψει το σεξ. Δεν μπορούμε να σκεφθούμε πως εντός του κόλπου του Απολύτου υπάρχει άλλη τάξη εξυψώσεων;

Απάντηση: Αναντίρρητα το μονοπάτι που οδηγεί στον κόλπο του Αιώνιου, Κοινού, Κοσμικού Πατέρα, είναι ο δρόμος του σεξ, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Εκείνος ο οποίος βυθίζεται εντός του κόλπου του Αιώνιου, Κοινού, Κοσμικού Πατέρα, ήδη δεν επιστρέφει ξανά στο σεξ, ποτέ.

Αλλά είναι πολύ δύσκολο να απορροφάται κανείς εντός του Αιώνιου, Κοινού, Κοσμικού Πατέρα, σπάνιοι είναι αυτοί που το επιτυγχάνουν, αδύνατον όχι, είναι πολύ δύσκολο.

Μόνο αυτοί που βυθίζονται στο κόλπο του Αιώνιου, Κοινού, Κοσμικού Πατέρα είναι αυτοί που έχουν κτυπήσει στην πόρτα 13, στον ΑΙΝ, στο αφανέρωτο SAT, μόνο αυτοί μπορούν να έχουν την πολυτέλεια του να περάσουν πιο μακριά από το σεξ.

Κεφάλαιο 19. Οι βάσεις της Σεξουαλικής Αλχημείας

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Έχουμε ξαναπεί και επαναλαμβάνουμε ότι ο πνευματικός Άνθρωπος είναι μία τριάδα: σώματος, ψυχής και Πνεύματος. Αυτό το επιβεβαιώνουν και οι Άγιες Γραφές (επιστολή Α' προς Θεσσαλονικείς κεφ ε, παρ 23). Αυτή η Τριάδα αποτελεί την συμπύκνωση των Επτά Τροποποιήσεων της Συμπαντικής Ενέργειας, που είναι η Causa Causorum, η Ριζική Αιτία του καθετί που υπάρχει. Ο άνθρωπος έχει φύση θεϊκή και ανθρώπινη, είναι Πνεύμα και Ύλη, είναι το βιβλίο με τις Επτά Σφραγίδες της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Το φυσικό σώμα, λόγω της πυκνότητας του χρησιμεύει σαν όχημα της Ψυχής, για την εξέλιξη της στον κόσμο της ύλης. Η Ψυχή δεν είναι Πνεύμα και το Πνεύμα δεν είναι Ψυχή. Η Ψυχή αποτελείται από τις συνειδησιακές αξίες που αποκτήθηκαν σε κάθε ενσάρκωση. Το Πνεύμα είναι η Θεϊκή Σπίθα που αποχωρίστηκε από τον Κόλπο του Απόλυτου, εκείνο το μακρινό χάραμα της ζωής.

Η ΜΥΗΣΗ

Μυώ σημαίνει: αρχίζω κάτι, ένα έργο, μια εργασία, μια πρακτική κτλ. Η Μύηση είναι ένας υπομονετικός μόχθος.

Είναι η αφιέρωση στην λατρεία των Χριστικών Δυνάμεων. Όποιος μυείται σε αυτά τα Μυστήρια, μαθαίνει να ερμηνεύει σωστά τα χριστιανικά σύμβολα που αναφέρονται στις Άγιες Γραφές. Αυτό σημαίνει ότι κανένας βέβηλος με το διανοητικό του, όσο σοφός και αν φαίνεται, δεν είναι ικανός να το κατορθώνει και έτσι μπορεί να βγάλει τα μάτια του μελετώντας για όλη του την ζωή, εκτός και αν μυείται στα Χριστικά Μυστήρια.

Οι εσωτερικές ικανότητες του ανθρώπου ξυπνούν με την πειθαρχία. Ο Απόστολος Παύλος, σημειώνει στην Α' προς Κορινθίους επιστολή του κεφ δ, παρ 20: «Διότι η βασιλεία του Θεού δεν βρίσκεται στα λόγια (διανόηση, διαλεκτική), αλλά στην δύναμη (αγνότητα σε σκέψεις, λόγια και έργα)».

Η Μύηση αρχίζει από το σεξ, και αυτό ισοδυναμεί με το να γεννιέται κανείς εκ νέου. Αυτή είναι η Πνευματική Γέννηση για την οποία μίλησε ο Θεϊκός Δάσκαλος στον Νικόδημο, άρχοντα των Φαρισαίων (διαβάστε το κεφάλαιο γ του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου).

Γνωστοποιεί ακόμη ο Ευαγγελιστής: «το γεννημένο από την σάρκα (από την ύλη) σάρκα είναι, και το γεννημένο από το Πνεύμα (φωτιά-νερό) Πνεύμα είναι». Ιωάννης κεφ γ, παρ 6.

Το να γεννιέται κανείς πνευματικά, δεν σημαίνει να πιστεύει στον Θεό, ούτε να δέχεται τον Ιησού σαν μοναδικό Σωτήρα, ούτε να μετανοεί απλοϊκά και να βαπτίζεται στο όνομά του και με αυτά σώθηκε κιόλας. Το να γεννιέται κανείς πνευματικά, είναι κάτι πολύ σκληρό και δύσκολο: είναι η εργασία του μετασχηματισμού του χονδροειδούς σε λεπτό, της ύλης σε ενέργεια, σύμφωνα με τα θεϊκά μέτρα που χαράχτηκαν από τον Μεγάλο Συμπαντικό Αρχιτέκτονα.

Πρόκειται λοιπόν, για την απάρνηση της ζωώδους πράξης, που πρέπει να αντικατασταθεί από μια φυσική και θεϊκή πράξη από την οποία πρέπει να αναδυθεί ο «υιός του ανθρώπου», όταν νικηθεί το εσωτερικό κτήνος.

Το έργο αυτό είναι αποκλειστικά για γενναίους και όχι για δειλούς ούτε για αδύναμους: σε αυτούς αρκούν τα ξενύχτια τους στο διάβασμα και οι ξέφρενες απολαύσεις τους. Η άβυσσος τους περιμένει. Το Βασίλειο των Ουρανών κατακτείται με έφοδο και οι ανδρείοι που το κατακτούν είναι οι Μυημένοι:

«η βασιλεία των ουρανών βιάζεται (διεκδικείται με την βία, κατακτιέται), και βιασταί την αρπάζουν». Ματθαίος κεφ ια, παρ 12.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Οι αρετές είναι, σαφώς, οι Ουσιαστικές προϋποθέσεις για την Αφύπνιση της Συνείδησης. Αυτή ξυπνάει με τον Εξαγνισμό, τον Εξαγιασμό, την Φωνητική και τον Διαλογισμό.

ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ

Είναι η διαδικασία καθαρισμού της ύλης (της σάρκας) με την Ιερή Φωτιά του Πνεύματος. Η διαδικασία αυτή είναι βασική, θεμελιώδης και υπερβατική, διότι είναι η μοναδική που μετασχηματίζει το χονδροειδές σε λεπτό. Πρόκειται για πράξεις και όχι για λόγια και για να μπούμε στο θέμα: χρειάζεται ένας φαλλός και μία μήτρα, ή όπως έλεγε ο Δάσκαλος Παράκελσος: ένα γουδί και ένα γουδοχέρι. Σαν Πρώτη Ύλη διαθέτουμε το Ens Seminis (Σπερματική Οντότητα) και σαν απαραίτητους παράγοντες πλατειά κατανόηση, σταθερή θέληση και ζώσα πίστη.

Η εργασία αυτή κυβερνιέται από ένα σύστημα που ονομάζεται Σεξουαλική Αλχημεία και στηρίζεται πάνω σε ακλόνητες βάσεις, γνωστές σαν Θεϊκά Μέτρα. Ας τα δούμε:

ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ

1. Αγάπα τον Θεό πάνω από όλα.

2. Μην ορκίζεσαι στο Άγιο Όνομα του μάταια.

3. Αγίαζε τις εορτές.

4. Τίμα τον Πατέρα και την Μητέρα.

5. Μην φονεύσεις.

6. Μην εκσπερματώσεις.

7. Μην κλέψεις.

8. Μην ψευδομαρτυρήσεις, ούτε να ψεύδεσαι.

9. Μην μοιχεύεις.

10. Μην ζηλεύεις τα ξένα αγαθά.

Θα προσπαθήσουμε, στο φως της Γνώσης, να ορίσουμε κατά το δυνατόν, αυτά τα θεμέλια.

ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ (κατά Μάρκον κεφ ιβ, παρ 30):

Χωρίς καμιά αμφιβολία, αυτή η Εντολή είναι η πιο περίπλοκη και δύσκολη να οριστεί. Για να αγαπά κάποιος τον Θεό, είναι αναγκαίο να τον κατανοεί και να ξέρει πού βρίσκεται. Είναι παράλογο να υποκρινόμαστε ότι αγαπάμε κάτι που δεν το καταλαβαίνουμε και δεν ξέρουμε πού να το βρούμε. Ένας Μυημένος είπε: «Ο Θεός βρίσκεται παντού εν ουσία, παρουσία και δυνάμει». Ο Θεός βρίσκεται «εν τοις υψίστοις», λένε τα Χριστιανικά Ευαγγέλια. Τα «ύψιστα» αντιστοιχούν στους Ουρανούς. Είναι παιδαριώδες να νομίζουμε ότι οι Ουρανοί βρίσκονται στο άπειρο διάστημα.

Ας συλλογιστούμε λίγο γύρω από τον πλανήτη στον οποίο ζούμε. Ο πλανήτης αυτός είναι μια σφαίρα που περιστρέφεται πάντα στο «χωρίς όρια διάστημα. Αν αυτό το διάστημα που βλέπουμε την μέρα είναι η γη, οι ουρανοί, τί θα ήταν το έναστρο διάστημα που βλέπουμε την νύκτα;... Ο θεός βρίσκεται μέσα σε μας τους ίδιους, αυτό λέει η κοινή λογική και το επιβεβαιώνουν οι Άγιες Γραφές:

«διότι o Θεός ζηλωτής Κύριος o Θεός σου μέσα σου…» Δευτερονόμιο κεφ στ, παρ 15.

«διότι ιδού η βασιλεία τού Θεού είναι μέσα μας» κατά Λουκάν κεφ ιζ, παρ 21.

Επομένως... Πώς πρέπει να αγαπάει κάποιος τον Θεό; Με πράξεις και όχι με λόγια.

«Ο Θεός είναι αγάπη, και όποιος μένει στην αγάπη μένει μέσα στον Θεό και o Θεός μέσα σε αυτόν» Ιωάννου επιστολή Α, κεφ δ, παρ16. Η αγάπη είναι νόμος, αλλά συνειδητή αγάπη.

«πνεύμα (είναι) o Θεός, και αυτοί που τον προσκυνούν, πρέπει να τον προσκυνούν εν πνεύματι και αληθεία» Ιωάννης κεφ δ, παρ 24.

«διότι ο Θεός μας είναι φωτιά κατατρώγουσα» Προς Εβραίους επιστολή, κεφ ιβ, παρ 29.

«o Θεός είναι φώς και δεν υπάρχει σε αυτόν σκοτάδι» Ιωάννου Α επιστολή, κεφ α, παρ 5.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΙΑ.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ, είπε ο Καβαλιστής.

Η αγάπη είναι βαθιά, άρρητη και απροσδιόριστη αιτία. Γνωρίζουμε τις ιδιότητές της και βλέπουμε τα αποτελέσματά της αλλά αγνοούμε την αιτία. Εκδηλώνεται με την συμπάθεια και την δύναμη της έλξης. Είναι το πιο αγνό αίσθημα που μεταφράζεται σε πράξεις και όχι σε καλές διανοητικές προθέσεις. Είναι η παρόρμηση που ενσταλάζει ζωή, ευτυχία και αρμονία. Είναι η ίδια η δημιουργική δύναμη σε δράση.

Η αγάπη βρίσκεται λανθάνουσα σε κάθε δημιούργημα, ορατό ή αόρατο, οργανικό ή ανόργανο. Το αντίθετό της είναι το μίσος, η καταστροφική και ωμή δύναμη.

Ποια είναι όμως τα πράγματα που πρέπει να αγαπάμε; Ολόκληρο το Εκδηλωμένο Σύμπαν: από το πιο μικρό άτομο μέχρι τις πιο πυκνές μορφές, όπως είναι οι πλανητικές μάζες που αυλακώνουν το έναστρο στερέωμα.

Σαν συμπέρασμα: «Αγάπα τον Θεό πάνω από όλα», σημαίνει: να νιώθουμε και να ανακαλύπτουμε μέσα μας αυτήν την δημιουργική αρχή (Μπουδάτα ή Θεϊκή Ουσία), να την εκτιμούμε και να την ισχυροποιούμε, να υποκλινόμαστε σε αυτήν με σεβασμό και λατρεία, να την κάνουμε να πάλλεται ρυθμικά, να την βλέπουμε στον καθένα και στα πάντα. Πρέπει να αρχίσουμε με το να αγαπάμε αυτήν την ζωτική αρχή που βρίσκεται μέσα σε μας τους ίδιους και μετά να την βλέπουμε στους άλλους.

Εδώ βλέπουμε την ανάγκη του μεγάλου Αρκάνο για να βάζουμε ένα τέρμα στα κατώτερα πάθη.

ΜΗΝ ΟΡΚΙΖΕΣΑΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΑΤΑΙΩΣ:

Το να ορκιζόμαστε, σημαίνει να παίρνουμε τον Θεό σαν μάρτυρα σε κάτι που υποσχόμαστε να εκπληρώσουμε. Ο Θεός είναι μια μυστηριακή λέξη, της οποίας το νόημα το γνωρίζουν αποκλειστικά οι Μυημένοι.

Μάταια θα πάρεις τον Θεό σαν μάρτυρα σε οποιαδήποτε πράξη της ζωής, διότι δεν θα τον θεωρήσει αθώο όποιον παίρνει το όνομα του μάταια.

Ο Θεός είναι απρόσωπος, άυλος, αθάνατος. Και για ποιον λόγο, ένα άθλιο πλάσμα, όπως είναι ο άνθρωπος, να θέλει να παίζει με το Άγιο Όνομά Του;

«εγώ δε σας λέω, μην ορκίζεστε καθόλου, ούτε στον ουρανό γιατί είναι ο θρόνος του θεού, ούτε στην γη γιατί είναι υποπόδιο των ποδών του, ούτε στην Ιερουσαλήμ γιατί είναι η πόλη του μεγάλου βασιλέα, ούτε στην κεφαλή σου γιατί δεν μπορείς ούτε μια άσπρη τρίχα να κάνεις μαύρη, αλλά ας είναι ο λόγος σας το ναι ναι και το όχι όχι, γιατί κάθε τι παραπανίσιο προέρχεται από τον πονηρό» Ματθαίος κεφ ε, παρ 34-37.

«αλλά αν δώσεις υπόσχεση στον θεό μην καθυστερήσεις να την εκπληρώσεις, διότι δεν αγαπάει τους επιπόλαιους. Πλήρωσε ότι υποσχέθηκες». Εκκλησιαστής κεφ ε, παρ 4.

ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Αγιασμός, είναι ο καθαρισμός της ψυχής και όχι της φυσικής ύλης. Γιορτή είναι ενδόμυχη χαρά, ικανοποίηση, ευθυμία της καρδιάς. Γιορτές είναι αυτές που ζει ο Μυημένος στους Εσωτερικούς Κόσμους, όταν έχει κερδίσει έναν ακόμη βαθμό στην πορεία της τελειοποίησής του, ύστερα από τις αυστηρές δοκιμασίες. Να Αγιάζουμε τις Γιορτές σημαίνει:

Να διατηρούμε την αγνότητα και την τελειότητα του θριάμβου μας στο Πνεύμα και να μην ξανααμαρτάνουμε.

ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ:

Τιμώ, σημαίνει εξυπηρετώ, εκτιμώ, σέβομαι. Τιμή, είναι η εκτίμηση, ο σεβασμός, η υπόληψη. Πατέρας είναι η δημιουργική ή γενεσιουργός αρχή που φέρουμε μέσα μας. Μητέρα είναι η Πρώτη Ύλη του Μεγάλου Έργου, το Ens Seminis (ή Καθάριο Νερό Ζωής). Είναι η Μητέρα Φύση, η Ιερή Φωτιά του Τρίτου Λόγου που κατοικεί στους σεξουαλικούς αδένες, την Εκκλησία της Εφέσου ή Τσάκρα Μουλαντάρα. «και μην ονομάσετε (κάποιον) πατέρα επάνω στην γη· διότι ένας είναι ο πατέρας μας, εκείνος που βρίσκεται στους ουρανούς» Ματθαίος κεφ κγ, παρ 9.

ΜΗΝ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ

Φονεύω, σημαίνει κόβω την ζωή, την θεϊκή πνοή. Το αντίθετο του θανάτου είναι ζωή. Το να φονεύει κάποιος σημαίνει να καταστρέφει την ζωή που πάλλεται σε ολόκληρη την φύση. Έτσι όπως κανείς θνητός δεν είναι ικανός να ενσταλάξει αυτήν την θεϊκή πνοή, δεν πρέπει κιόλας να την αφαιρεί από τίποτα και από κανέναν. Ούτε από ένα φυτό, ούτε από ένα λουλούδι και πολύ περισσότερο από ένα οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα. Με το να μην φονεύουμε, συνεργαζόμαστε με την Μεγάλη Συμπαντική Ζωή. Δεν σκοτώνουμε μόνο με το δηλητήριο, την σφαίρα ή το στιλέτο. Σκοτώνουμε επίσης με την σκέψη, τις λέξεις και τα έργα. Μια χοντροκομμένη, δίκοπη, ειρωνική λέξη, καθώς και η περιφρόνηση, επίσης πληγώνουν και σκοτώνουν τα συναισθήματα και τις καλές προθέσεις των ανθρώπων.

ΜΗΝ ΠΟΡΝΕΨΕΙΣ

Πορνεύω σημαίνει σπαταλάω το Άγιο Νερό Ζωής, το Ens Seminis. Δεν πορνεύω, σημαίνει ότι το εκτιμώ και το χρησιμοποιώ σοφά. Να λοιπόν, το Μεγάλο Μυστικό της Ζωής και της ανθρώπινης λύτρωσης. Η μη-πορνεία είναι ζωή, σεξουαλική αγνότητα, ευτυχία. Πορνεία είναι καταστροφή και θάνατος. Πορνεύει κανείς με τον νου, τον λόγο και τα όργανα αναπαραγωγής. Αν μαθαίνει κανείς να ελέγχει τα γεννητικά όργανα, πετυχαίνει την σεξουαλική αγνότητα. Το Φίδι της σεξουαλικής Αγνότητας είναι ευλογημένο.

Το Φίδι της πορνείας είναι καταραμένο (Γένεση κεφ γ, παρ 14: και είπε Κύριος o Θεός στον όφι· επειδή έκανες τούτο, καταραμένος [να είσαι] εσύ από όλα τα κτήνη και από όλα τα θηρία [που υπάρχουν] στην γη).

Το έγκλημα ενάντια στην Φύση που διαπράχτηκε από τα βιβλικά πρόσωπα Αδάμ και Εύα ήταν πορνεία. Ήταν η παραβίαση της Μεγάλης Συμπαντικής Εντολής: «από δέ το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, δεν θα φάτε (από τους καρπούς] αυτού» Γένεση κεφ β, παρ 17.

Να λοιπόν το προπατορικό αμάρτημα. Σεξουαλική Αγνότητα είναι η τέχνη να ανάβεις και να διατηρείς ζωντανή την φλόγα της Ιερής Φωτιάς, για τον εξαγνισμό της ύλης. Το Έργο Απελευθέρωσης πρέπει να ξεκινά με αυτήν την Εντολή. Είναι η Θεμελιώδης πρακτική για την Χριστική Μύηση.

Είναι δέκα οι Συμπαντικοί Κανόνες ή Εντολές στην διάθεση όσων ποθούν την αιώνια ζωή, αλλά είναι αναγκαίο να αρχίζουμε το έργο με μια από αυτές, διότι αν θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε όλες μαζί, δεν κατορθώνουμε τίποτα, όπως εκείνος που σκοπεύει να κυνηγήσει δέκα λαγούς μαζί και δεν πιάνει κανέναν. Για αυτό λοιπόν, πρέπει να αρχίζουμε με μία, βάζοντας τάξη και πειθαρχία στα πάντα, μέχρις ότου αποκτήσουμε την δημιουργική κατανόηση και τότε θα μπορούμε να εκπληρώνουμε και τις υπόλοιπες.

Θα τραβήξει την προσοχή το γεγονός της έναρξης από την έκτη εντολή αντί από την πρώτη. Πράγματι, είναι καλό να αποσαφηνίσουμε. Η έκτη εντολή είναι η πρώτη που δόθηκε από τον Ύψιστο, ωστόσο κατέχει την Έκτη θέση στην σειρά των Μυστηρίων, διότι συμβολίζει «τους Δύο Δρόμους»: το Καλό και το Κακό, την Ζωή και τον Θάνατο.

Όντας γνωστό αυτό, είναι πρέπον να διαλέγει κανείς σύμφωνα με την δική του Συνείδηση. Όποιος θέλει να ενώνεται με την Μεγάλη Συμπαντική Ζωή, πρέπει να ακολουθεί το μονοπάτι του Φωτός, του Καλού, της Αγάπης, της Αγνότητας. Όποιος θέλει να πάει να καταλήξει στις αβύσσους για την ολοκληρωτική του αποσύνθεση, όπου το μόνο που ακούγεται είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών, εδώ βρίσκεται το μονοπάτι του κακού, η πορνεία. Ο απόστολος Παύλος λέει: «αποφεύγετε την πορνεία, οποιαδήποτε αμαρτία που θα διέπραττε ο άνθρωπος είναι εκτός του σώματος. Όμως αυτός που πορνεύει αμαρτάνει στο ίδιο του το σώμα». Προς Κορινθίους Α επιστολή κεφ στ, παρ 18.

Όταν σπαταλιέται το νερό ή Ens Seminis, σβήνει η φωτιά. Και όταν έχει σβήσει η φωτιά, μένουμε δίχως φως, σε σκοτάδια. Μόνο χαλιναγωγώντας την σεξουαλική πράξη και απομακρυνόμενοι πριν από την εκσπερμάτωση αυτού του σπέρματος-σπόρου, απελευθερωνόμαστε από τα βάσανα, την αθλιότητα, τον πόνο και το έγκλημα. Αυτό, μάλιστα, είναι Πνευματικότητα.

ΜΗΝ ΚΛΕΨΕΙΣ:

Κλέβω, σημαίνει ληστεύω που είναι το ίδιο με το να οικειοποιούμαι τα ξένα αγαθά δίχως την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, με ή χωρίς βία. Το οποιοδήποτε πράγμα, όσο ασήμαντο και αν φαίνεται, δεν πρέπει να το παίρνουμε, διότι διαφορετικά παραβιάζεται αυτή η Συμπαντική Αρχή και το ξίφος της Θεϊκής Δικαιοσύνης θα πέσει επάνω μας. Ούτε καν η ζωή που πάλλεται μέσα μας δεν είναι δική μας και δεν πρέπει να την κλέβουμε για να την ξοδεύουμε σε χυδαίες απολαύσεις. Ας μην γινόμαστε ένοχοι του εγκλήματος της κλεψιάς, εμπρός στον Ζώντα Θεό. Κάθε φορά που πηγαίνουμε για την πράξη της σαρκικής σύζευξης, ας ξέρουμε «να απομακρυνόμαστε έγκαιρα, προτού γίνουμε ληστές της Μεγάλης Συμπαντικής Ζωής.

ΜΗΝ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΗΣΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΨΕΥΔΕΣΑΙ:

Τον λόγο, είτε προφορικός είναι είτε γραπτός, πρέπει να ξέρουμε να τον χειριζόμαστε. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για να συκοφαντούμε ούτε να εξευτελίζουμε κανέναν. Να βεβαιώνουμε κάτι που αγνοούμε, είναι νοθεία. Η παραμόρφωση (διαστρέβλωση) των γεγονότων, είναι νοθεία. Το ψέμα είναι αντίθετο στην αλήθεια. Άρνηση της πραγματικότητας των πραγμάτων, σημαίνει ψέμα. Η εξαπάτηση, η προδοσία, η υποκρισία και η απάτη είναι καθαρό ψέμα μεταμφιεσμένο με την μορφή της αλήθειας και με δικαιολογίες για την έλλειψη ειλικρίνειας και θάρρους. Όταν ξέρουμε, γνωρίζουμε και κατανοούμε την πραγματικότητα και την ακρίβεια των πραγμάτων, πρέπει να υποστηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια ενάντια σε οτιδήποτε μας πάει κόντρα. Ο Γαλιλαίος δήλωσε και υποστήριξε ότι δεν γύριζε ο Ήλιος γύρω από την Γη, αντίθετα ακόμη και στις καθιερωμένες απόψεις των σοφών της εποχής του.

Το ψέμα είναι το ευκολότερο μέσο για να ξεφεύγουμε από τις ευθύνες. Το ψέμα είναι ακόμη η ίδια η συγγνώμη που την έχουμε στην άκρη των χειλιών μας. Γενικά, το ψέμα επιδιώκει άτιμους και παράνομους σκοπούς. Αυτός που αρνείται την αλήθεια και υποτιμά την Δικαιοσύνη, αγαπά το ψέμα και γίνεται ένας δειλός.

ΜΗΝ ΜΟΙΧΕΥΕΙΣ

Μοιχεύω, σημαίνει αφαιρώ αγνότητα, καθαρότητα από τα πράγματα, τον προφορικό ή γραπτό λόγο, τις αξίες, τους ανθρώπους.

Οι πνευματικές αξίες έχουν νοθευτεί (έχουν υποστεί μοιχεία) από τους ψευτο-αποστόλους (ψευτο-αγίους). Τα πράγματα υπόκεινται σε μοιχεία (νοθεύονται), όταν χάνουν την ακεραιότητα και την πρωτοτυπία τους. Οι άνθρωποι μοιχεύουν με τα γεννητικά τους όργανα, ανακατεύοντας την ενέργεια τους με άλλη διαφορετική.

Ο προφορικός ή γραπτός λόγος μοιχεύεται όταν παραμορφώνεται, αλλοιώνεται ή διαστρεβλώνεται το περιεχόμενο του, το νόημα του, καθώς επίσης και η κυριολεκτική ή επιφανειακή ερμηνεία του.

Η Μυστική Επιστήμη του Χριστού νοθεύτηκε από τους μαυραγορίτες της δόξας με το πρόσχημα του εκμοντερνισμού της και της προσαρμογής της στις διανοητικές τους αερολογίες και στα ζητήματα της κοιλιάς τους.

Οι Άγιες Γραφές μοιχεύτηκαν-νοθεύτηκαν από εξηγητές-θεολόγους, αποφεύγοντας έτσι την ευθύνη να γίνουν πρώτοι αυτοί που θα υποβάλλονταν στους Συμπαντικούς Νόμους, προτού συμβουλέψουν και τους άλλους να τους εκπληρώσουν. Θα έπρεπε να δίνουν το παράδειγμα με το να γίνουν οι ίδιοι παιδιά και Λειτουργοί του Θεού, πετώντας από πάνω τους το ένδυμα της πεισματικής εμμονής και του συσσωρευμένου πλούτου. Αυτό είναι αγνός Χριστιανισμός, αυτό είναι Αγάπη στον Θεό.

ΜΗΝ ΖΗΛΕΥΕΙΣ ΤΑ ΞΕΝΑ ΑΓΑΘΑ

Πλεονεξία, είναι η ανεξέλεγκτη όρεξη απόκτησης πλούτων ή αγαθών. Είναι διακαές άγχος συσσώρευσης, ξέφρενη επιθυμία, άμετρη φιλοδοξία-θέληση κατοχής για αυτό που κατέχουν οι άλλοι. Υπάρχει πλεονεξία για πράγματα, για πλούτη, για αποκτήματα, για ισχύ κτλ. Υπάρχει πλεονεξία για την γυναίκα του άλλου και κυρίως όταν είναι ωραία και ενάρετη. Υπάρχει πλεονεξία για τον κομψό, καλοκάγαθο και υπεύθυνο σύζυγο και κυρίως όταν έχει μια καλή θέληση κτλ. Η πλεονεξία είναι ικανή για όλα, δεν μετράει συνέπειες, ούτε χορταίνει εύκολα.

Μέχρι εδώ ο Συμπαντικός Νόμος, συνέπεια των ανθρώπινων αδυναμιών. Σε αυτόν αναφέρθηκε ο Μέγας Δάσκαλος Ιησούς όταν είπε: «μην νομίζετε ότι ήρθα να καταστρέψω τον νόμο και τους προφήτες, δεν έχω έρθει για να καταργήσω, αλλά για να συμπληρώσω» (Ματθαίος κεφ ε, παρ17).

Όποιος είναι ικανός να τον εκπληρώνει, θα ζήσει μέχρι τότε κάτω από την Χάρη (την Συμπαντική Αγάπη), και θα μπορέσει το ίδιο όπως και ο απόστολος Παύλος να προφέρει εκείνη την υπερβατική φράση: «που είναι ώ θάνατε το κεντρί σου; Που είναι ώ θάνατε η νίκη σου; Διότι το κεντρί του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος». (Α' επιστολή προς Κορινθίους κεφ ιε, παρ 55-56).

ΕΞΑΓΙΑΣΜΟΣ

Εξαγιασμός, είναι ο καθαρισμός της ψυχής. Πρέπει να ξέρουμε να «ξεντυνόμαστε» τα χαμηλά πάθη. Τα χαμηλά πάθη είναι: τα βίτσια, τα ελαττώματα, οι επιθυμίες, οι φανατισμοί, οι φιλοδοξίες κτλ. Είναι μια ανάγκη για τον μαθητή να μετασχηματίζει επίσης τις σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα και συγκινήσεις σε αρετές, για τον εξαγνισμό και καθαρισμό της ψυχής. Αυτό πετυχαίνεται με μεγάλη θέληση, επιμονή, πίστη και Αγάπη, αρχίζοντας να επεξεργαζόμαστε έναν κατάλογο όλων, με μια σχετική σειρά. Αφιερώστε στο καθένα δύο μήνες τουλάχιστον, για να «ξεντυθείτε» από αυτό. Διότι κανείς δεν θα μπορέσει να φάει από τα Ιερά «πράγματα», εφόσον δεν είναι καθαρός.

ΦΩΝΗΤΙΚΗ

Η φωνητική, είναι η τεχνική της άρθρωσης, διαμόρφωσης και προφοράς φωνών ή ήχων. Υπάρχουν φωνήεντα και λέξεις δύναμης που όταν προφέρονται σοφά, με πειθαρχία, θέληση και πίστη κατεργάζονται θαύματα, δραστηριοποιούν τα Τσάκρας, δίσκους ή τροχούς του Αστρικού σώματος, δηλαδή τις Επτά Εκκλησίες της Αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη, ή επτά Εσωτερικά Κέντρα του Ανθρώπου, για την αντίληψη των θετικών κοσμικών δονήσεων.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Είναι η Επιστήμη του συλλογισμού (στοχασμού) για την αφύπνιση της Συνείδησης και την απόκτηση πληροφοριών από τους Εσωτερικούς Κόσμους. Αναπτύσσεται η αίσθηση της Διαίσθησης. Όταν υπάρχει άγνοια για τα διάφορα πράγματα ή αμφιβολία για κάτι, προτού παίξουμε το θλιβερό ρόλο των τρελών ή φανατικών, είναι καλύτερο να το θέσουμε προς εξέταση στο Εσωτερικό μας Είναι, τον Εσώτερο. Αυτός θα μας ρίξει φως πάνω στην υπόθεση και θα πάρουμε την ιδέα ή την γνώση για αυτήν.

Η Επιστήμη αυτή έχει διάφορες φάσεις:

1η: Άνετη στάση του σώματος. Το σώμα πρέπει να παραμένει σε τέτοια θέση ώστε να μην γέρνει και να μη καταβάλλει προσπάθεια για να ισορροπεί.

2η: Συγκέντρωση. Ο νους πρέπει να εστιάζεται σε κάτι: μια μορφή, ένα πράγμα, ένα σύμβολο κτλ. Όλη η σκέψη πρέπει να μένει συγκεντρωμένη σε αυτό που έχουμε διαλέξει, μέχρι να το νιώσουμε να δονείται στον εγκέφαλο μας, φέροντάς το στην συνέχεια έως στην καρδιά.

3η: Διαλογισμός. Εδώ λοιπόν, φθάνει η στιγμή του συλλογισμού πάνω στο αντικείμενο ή πράγμα. Η θέση, η μορφή, το σχήμα, ο τρόπος, πρέπει να μας κινούν σε στοχασμό.

4η: Σαμαδί. Μετά από στοχασμό για μακρό χρονικό διάστημα, φθάνει ο ύπνος και τότε ξεφεύγουμε από το σώμα, βγαίνουμε στους Κόσμους του Φωτός για να δούμε πράγματα υπέροχα και άρρητα.

ΑΡΚΑΝΟ A.Z.F.

Αυτό είναι το σημείο στο οποίο στηρίζεται το Οικοδόμημα του Ναού του Θεού. Είναι το ίδιο το Μεγάλο Αρκάνο (Μεγάλο Μυστικό), το κλειδί της Αέναης Κίνησης, ο τετραγωνισμός του κύκλου ή Κλειδί της Επιστήμης, το οποίο οι Σοφοί όλων των καιρών ήξεραν να χειρίζονται, αλλά λόγω του ότι είχε έλθει υπό την εξουσία μιας Ιερατικής Κάστας που δεν ήξερε να το εκτιμήσει, αποκρύφτηκε, με το πρόσχημα ότι η ανθρωπότητα δεν ήταν έτοιμη για να το δεχθεί. Υποκαθιστώντας το με άλλες γνώσεις, αρνήθηκαν να το κηρύξουν και να το εκπληρώσουν, παρακωλύοντας επιπλέον αυτούς που ήταν ικανοί να το κάνουν. Με περίσσεια λογική ο Δάσκαλος Ιησούς τους επιτίμησε σκληρά λέγοντας τους: «αλλοίμονο σε εσάς νομομαθείς επειδή πήρατε το κλειδί της γνώσης. Και εσείς δεν μπήκατε και τους εισερχόμενους εμποδίσατε» Λουκάς κεφ ια, παρ 52.

Το Κλειδί της Επιστήμης είναι το ίδιο το ΣΕΞ. Όλη η Μυστική Επιστήμη του Χριστού στηρίζεται στο Σεξ. Το Σεξ είναι το πεδίο της μάχης όπου συναντιόνται το Καλό και το Κακό και από όπου βγαίνουν Άγγελοι ή Δαίμονες.

Η σημασία της σεξουαλικής Αγνότητας, δηλαδή της σεξουαλικής Αλχημείας αποδείχνεται στα ακόλουθα εδάφια του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου:

-κεφ δ, παρ 10: απεκρίθη ο Ιησούς και της είπε· εάν ήξερες το δώρο τού Θεού, και ποιος είναι αυτός που σου λέει «δώσε μου να πιω», θα του ζητούσες, και θα σου έδινε ζωντανό νερό».

-κεφ στ, παρ 27: μήν εργάζεσθε για την φθαρτή τροφή, αλλά την τροφή που παραμένει για ζωή αιώνια, την οποία θα σας δώσει o υιός τού ανθρώπου· διότι αυτόν διόρισε o πατήρ o Θεός.

-κεφ στ, παρ 63: το πνεύμα είναι που δίνει ζωή, η ύλη δεν ωφελεί σε τίποτε· τα λόγια που σας λέω, πνεύμα είναι και ζωή είναι.

-κεφ ζ, παρ 38: όποιος πιστεύει σε εμένα, καθώς είπε η γραφή, θα τρέξουν από την κοιλιά του ποταμοί ύδατος ζώντος.

Κεφάλαιο 20. Τι είναι αγάπη

Οι άνθρωποι προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με αυτήν την πίστη που λέγεται «αγάπη». Ωστόσο, αν και είναι πεπεισμένοι, δεν το καταλαβαίνουν, και αυτό είναι το σπουδαίο: δεν είναι δυνατόν να καταλαβαίνουν τι είναι αγάπη όταν στο εσωτερικό του εαυτού τους υπάρχει το ΕΓΩ. Οι άνθρωποι όταν σκέπτονται «αγάπη» εννοούν μερικές προθέσεις ευσεβούς τύπου, άλλοι πέφτουν στην θρησκομανία και άλλοι, την θεωρούν σαν κάτι μυστικιστικό, θεϊκό, ανέκφραστο, αλλά δεν την κατανοούν. Άλλοι, την βλέπουν απλώς σαν ιδέα και άλλοι, την συγκρίνουν με τις εμπειρίες τους της πρακτικής ζωής για να βγάλουν το συμπέρασμα προς μεγάλη τους λύπη, πως είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι δυνατόν να ζουν σύμφωνα με αυτόν τον νόμο που λέγεται Αγάπη.

Έτσι λοιπόν, υπάρχουν πολυάριθμες απόψεις για την αγάπη, πολλές ιδέες, πολλές αιρέσεις. Υπάρχουν άτομα που συγχέουν την αγάπη με έναν απλό συναισθηματισμό ή συγκρατημένο σεξουαλικό σπασμό κτλ, αλλά δεν γνωρίζουν τι είναι αγάπη. Μερικοί υποθέτουν, για παράδειγμα, ότι η αγάπη είναι πολύ ωραία, πολύ καλή, αλλά στ' αλήθεια αυτή είναι ένα καθαρό συναίσθημα, κάτι μυστικιστικό, και λοιπόν, αυτοί την συγχέουν με την αδυναμία, σκέπτονται ότι αυτή δεν θα αντέξει σε μια διανοητική ανάλυση, πιστεύουν ότι με την αγάπη αφοπλίζονται. Λοιπόν, ανάμεσα στους μεγάλους δασκάλους του ορθολογισμού, οι απόψεις πάνω στο τι είναι αγάπη είναι πολύ διαφορετικές.

Πριν από όλα, είναι καλό, αγαπητοί μου αδελφοί, να ξέρετε ότι η αγάπη ήταν το ανώτατο της σοφίας, δεν είναι ένας απλός συναισθηματισμός ούτε μία απλή στοργή. Πραγματικά, είναι πάνω από το διανοητικό και λύνει προβλήματα που το διανοητικό δεν μπορεί να λύσει. Τα πιο μεγάλα αστέρια της διανόησης, εμπρός σε αυτό που λέγεται αγάπη, δεν είναι παρά άθλιες σπίθες μπροστά στο φως του Ήλιου. Είναι προφανώς, σα να υπήρχε ανάμεσα στο διανοητικό και την αγάπη, ας πούμε, ένα είδος ασυμβατότητας όχι επιφανειακής αλλά σε βάθος.

Πρέπει να εμβαθύνουμε σε αυτό που είναι η αγάπη για να ξέρουμε, ποιο είναι το ασυμβίβαστο, ποια είναι η ποιοτική διαφορά και εάν έχουμε εμβαθύνει σε αυτό το ερώτημα θα φθάσουμε να ξέρουμε ότι η αγάπη είναι βαθιά φρόνηση, σοφία που ξεπερνά τον απλό διανοητικισμό. Είναι κατ' αυτόν τον τρόπο ακριβές το πού βρίσκεται η ασυμφωνία.

Η απλή διανόηση δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα που λύνει η αγάπη.

Έτσι λοιπόν, η αγάπη είναι σοφία αδελφοί μου αλλά τελικά, το υπέρτατο της φρόνησης είναι βαθύ, δεν είναι μια απλή στοργή, ούτε κάποιος ρομαντισμός. Επαναλαμβάνω ότι είναι σοφία στην μορφή την πιο υπερβατική. Ωστόσο, για να φτάσουμε να ξέρουμε αυτό που είναι η αγάπη (επιμένω), πρέπει να φτάσουμε να εξαλείψουμε το ΕΓΩ, το εμένα, το εσένα.

Μέσα στον καθένα από μας βρίσκεται μποτιλιαρισμένη η Ουσία, αυτό που έχουμε από την ψυχή μας, το ψυχικό. Δυστυχώς αυτή η Ουσία, λέμε, εξελίσσεται σύμφωνα με την ιδιαίτερη διαδικασία της και το βαθύ της ύπνο.

Λοιπόν, το ΕΓΩ δεν είναι ένα υποκείμενο, ούτε ένα άτομο, δεν είναι ούτε ο Πέτρος, ούτε ο Γιάννης, ούτε ο Παύλος. Το ΕΓΩ είναι η αντίθεση της αγάπης, το ΕΓΩ είναι ένα σύνολο από οντότητες σκοτεινές, διακεκριμένες, διαφορετικές.

Όταν εισδύουμε στην ανθρώπινη συνείδηση, ανακαλύπτουμε αυτό το μεγαλειώδες πράγμα: ότι επικρίνουμε πάντα μια άσχημη πράξη (εννοούμε σαν άσχημη πράξη, οποιαδήποτε πράξη, που αθετεί τον νόμο της Αγάπης). Λάμπει λοιπόν σε αυτήν την ζώνη της συνείδησης, αυτό που οι αποκρυφιστές γνωρίζουν με το όνομα KAOM.

Τι είναι το ΚΑΟΜ; Είναι η αστυνομία του Κάρμα. Πώς θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τον νόμο του Κάρμα, όταν ξέρουμε ότι τον φέρουμε μέσα μας; Αυτός μας οδηγεί ψυχολογικά μπροστά στους Δικαστές του Νόμου. Βλέπετε λοιπόν ότι αδιάφορα με το ποιο λάθος διαπράχθηκε στην ζωή, στο βάθος, δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν βιασμό του Νόμου της Αγάπης, σύμφωνα με την πρώτη εντολή του νόμου του Θεού: «Αγαπάτε αλλήλους όπως Εγώ σας αγαπώ».

Τι είναι για παράδειγμα, η μοιχεία; είναι ένας βιασμός του νόμου της Αγάπης. Ας δεχθούμε ότι μια γυναίκα ήταν σίγουρη για την αγάπη του συζύγου της που αγαπά. Ο σύζυγος διαπράττει μοιχεία. Ακόμη και αν η σύζυγος δεν το υποψιάζεται, υπάρχει βιασμός του νόμου της Αγάπης. Αυτό είναι απρεπές, αξιοκατάκριτο, βδελυρό, διεστραμμένο.

Ας πάρουμε ακόμη για παράδειγμα αυτά που ονομάζουμε ψέματα. Τι είναι ένα ψέμα; στο βάθος δεν είναι τίποτα άλλο από έναν βιασμό του νόμου της Αγάπης, διότι αν κάποιος αγαπά τους ομοίους του δεν έχει ανάγκη να ψεύδεται, πρέπει να είναι ειλικρινής.

Άλλος βιασμός του νόμου της Αγάπης είναι όταν ζηλεύουμε το αυτοκίνητο του γείτονα μας, το σπίτι, την περιουσία του ενός ή του άλλου προσώπου, την κοινωνική του θέση κτλ. Εάν αγαπάμε πραγματικά το διπλανό μας, δεν τον ζηλεύουμε, χαιρόμαστε με την τύχη του. Έτσι λοιπόν η ζήλια είναι ένας βιασμός του Νόμου της Αγάπης.

Όσον αφορά τον θυμό, εάν αγαπάμε πραγματικά τους ομοίους μας θα είμαστε διατεθειμένοι να συγχωρήσουμε τις προσβολές τους, θα ανταποδώσουμε καλό αντί του κακού, θα ξέρουμε πραγματικά «να φιλάμε το μαστίγιο του δήμιου», αλλά, εφόσον δεν τους αγαπάμε, δεν τους συγχωρούμε και θα αντιδρούμε με εκρήξεις θυμού και βίας.

Είναι ξεκάθαρο ότι όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την αγάπη. Η αντίθεση, η πιο εγκληματική, της αγάπης είναι αυτό που ονομάζουμε «μίσος». Είναι το πιο τερατώδες πράγμα που υπάρχει στην επιφάνεια της γης, αγαπητοί αδελφοί μου.

Έτσι λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί μου, σε σύνθεση, τι είναι το ΕΓΩ; Είναι η αντίθεση της αγάπης. Όταν υπάρχει αγάπη απόλυτη, δεν μπορεί να υπάρχει το ΕΓΩ.

Η Μητέρα Κουνταλίνη μας εξευγενίζει, μας μετατρέπει ριζικά, όταν ξέρουμε να δουλεύουμε μαζί της. Αλλά πρέπει να ξέρουμε να δουλεύουμε μαζί της. Αυτή η σπινθηροβόλος φωτιά που ανεβαίνει από το νωτιαίο κανάλι, έχει την δύναμη να διαλύει το ΕΓΩ να το ελαττώσει σε σκόνη, σε κοσμική σκόνη, αλλά πρέπει ακόμα, να ξέρουμε να δουλεύουμε με αυτήν την σπινθηροβόλα δύναμη. Τίποτε στην ζωή δεν έχει την δύναμη για να μας μετατρέψει, εκτός από την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη. Πρέπει λοιπόν να δουλεύουμε με αυτήν την ατομική, ιδιαίτερη (Φοχάτ), με αυτήν την ηλεκτρονική δύναμη που ανεβαίνει από τα γεννητικά μας όργανα, δια του νωτιαίου καναλιού, ως τον εγκέφαλο. Αυτός που εξουσιάζει την ακτίνα της Κουνταλίνη, μετέτρεψε το ΕΓΩ σε σκόνη, σε κοσμική σκόνη. Έτσι η Ουσία, το Μπουδάτα, η Ψυχή, ελευθερώνεται.

Αναμφισβήτητα, η διάλυση του ΕΓΩ, αγαπητοί αδελφοί μου, είναι κάτι το τρομακτικά δύσκολο, αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατον. Όταν αυτό κατορθωθεί, το μόνο που μένει σε μας, είναι η φλόγα της Αγάπης. Με αυτόν τον τρόπο, μερικοί ίσως μου πουν ότι θα μείνουν ανυπεράσπιστοι, εξασθενημένοι, διότι όλοι σκέπτονται για την αγάπη σαν κάτι ασκητικό, ή ακόμα σαν ιδέα, σαν ύψιστο μυστικό, χωρίς πρακτική εφαρμογή. Σε αυτό σφάλλουν, γιατί η αγάπη είναι σοφία και αυτό μας ενδυναμώνει.

Στην Παλαιά Διαθήκη, βρίσκουμε ένα κεφάλαιο του Δανιήλ πολύ ενδιαφέρον: λέει ότι ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έριξε τον Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων και ωστόσο κανένα από αυτά δεν τον άγγιξε, αλλά του έγλειφαν τα πόδια. Τότε, κατάπληκτος ο Ναβουχοδονόσορ, διέταξε να ελευθερωθεί ο Δανιήλ.

Είναι μια εσωτερική δοκιμασία, αγαπητοί μου αδελφοί, και όλοι οι Μυημένοι πρέπει να την περάσουν. Στο όνομα της αλήθειας, αγαπητοί μου αδελφοί, οφείλω να ομολογήσω ότι πολλές φορές πέρασα από αυτήν την τρομερή δοκιμασία και ότι πολλές φορές απέτυχα. Τελικά το πέτυχα μια μέρα στους ανώτερους κόσμους. Είδα για μια φορά ακόμα τον εαυτό μου, όπως τον Δανιήλ, στο λάκκο των λεόντων. Αλλά γεμάτος αγάπη, άνοιξα τα χέρια μου μπροστά τους, λέγοντας: «τώρα δεν σας φοβάμαι πια, καταβροχθίστε με, ατρόμητοι, εάν το θέλετε, δεν υπάρχει κανένας φόβος μέσα μου γιατί σας αγαπώ». Μπροστά στα μάτια μου, τα λιοντάρια... μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους. Ήταν μια ομάδα Δασκάλων της Λευκής Αδελφότητας μεταμφιεσμένων, και ο πιο αξιοσέβαστος μεταξύ αυτών, πλησιάζοντας με, με χαιρέτησε εσωτερικά και μου είπε:

«Αυτό που είδες είναι η δύναμη της Αγάπης, θριάμβευσες σε αυτήν την δοκιμασία, σε συγχαίρουμε». Από εκείνη την στιγμή κατάλαβα, αγαπητοί μου αδελφοί, αυτό που είναι η δύναμη της Αγάπης. Είναι μια δύναμη τρομερή, με την οποία μπορεί κανείς να κυβερνά τα πιο απαίσια ζώα του Σύμπαντος και τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί. Δεν είναι λοιπόν, ούτε μια αδυναμία, ούτε ένα απλό συναίσθημα, αλλά μια δύναμη συμπαντικής, κοσμικής τάξης, είναι μια δύναμη χάρη στην οποία μπορεί κανείς να πολεμήσει ενάντια στα πιο τρομακτικά τέρατα του κόσμου. Λοιπόν, μετά την διάλυση του ΕΓΩ δεν μένει κανείς αβοήθητος, αλλά αντίθετα γίνεται αρκετά δυνατός για να νικάει τις χειρότερες αντιξοότητες, τους χειρότερους εχθρούς.

Όταν διαλύσει κανείς το ΕΓΩ, φθάνει στην φώτιση, και τότε γνωρίζει από προσωπική εμπειρία τους νόμους της φύσης και αυτοί οι νόμοι, αγαπητοί μου αδελφοί βρίσκονται στο Φωτισμένο Κενό πέρα από τα σώματα των συναισθημάτων και του διανοητικού.

Μπορούμε να πούμε πολλά σχετικά με τα ανεξερεύνητα μυστήρια της Φύσης, αλλά αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο από αποτέλεσμα πολυάριθμων διαφορετικών ακτινών, των οποίων η απώτερη προέλευση βρίσκεται ακριβώς στους νόμους της φύσης.

Είναι αναμφίβολο ότι πολλοί επιστήμονες, όπως ο Δαρβίνος, ο Χέγκελ και οι οπαδοί τους, θέλησαν να ανακαλύψουν την αρχή της ζωής και προσφέρθηκαν μάλιστα να γράψουν πολλές θεωρίες, χωρίς βάθος. Δεν γνώριζαν, πραγματικά, τίποτε για τους νόμους της φύσης. Γνώριζαν μόνο τα αποτελέσματα με βεβαιότητα, αλλά αγνοούσαν παντελώς τις αιτίες τους τις πιο κρυφές και τους «νόμους-αιτίες» από όπου πηγάζουν όλα αυτά τα πράγματα.

Στο Σύμπαν, αγαπητοί μου αδελφοί δρουν τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις: το θετικό, το αρνητικό και το ουδέτερο. Μόνον αυτοί που έχουν διαλύσει το ΕΓΩ μπορούν να μπουν σε βαθύ διαλογισμό, να πάνε πάνω από τους τρεις νόμους. Μπορούν να προσφέρουν στον εαυτό τους την πολυτέλεια να εξαλείψουν από το διανοητικό τους για μια στιγμή, πρώτα την αρνητική δύναμη, έπειτα την θετική δύναμη και τέλος την πιο βαθιά, την ουδέτερη. Όταν κάποιος έχει εξαλείψει αυτές τις τρεις δυνάμεις, το ΕΓΩ είναι νεκρό.

Είναι εύκολο λέμε για τον μυστικιστή, να εισέλθει στο Οκιντανόκ, πανταχού παρόν, παν-διαπεραστικό, παν-αντιληπτικό. Το Άγιο Οκιντανόκ είναι το Φωτισμένο Κενό, το Καϊναγκούρτο το οποίο εκπορεύεται από τον Απόλυτο Ήλιο.

Αναντίρρητα, λίγοι μπήκαν στο Φωτισμένο Κενό, στην μορφή του την πιο βαθιά. Όλοι εκείνοι που μπόρεσαν να περάσουν πάνω από τις τρεις πρωταρχικές δυνάμεις, αυτοί οι σπάνιοι άνθρωποι, γνώρισαν πραγματικά το Οκιντανόκ. Αυτό είναι το Καϊναγκούρτο για το οποίο μιλά η Ε. Π. Μπλαβάτσκι, στην «Μυστική Διδασκαλία» πανταχού παρόν, παν-διαπεραστικό...

Αυτοί που βρήκαν αυτήν την χαρά, αγαπητοί μου αδελφοί, γνωρίζουν, γνωρίζουν πολύ καλά τι ακριβώς είναι αυτοί οι νόμοι της φύσης. Αυτοί που βρήκαν αυτήν την ευτυχία μπόρεσαν επίσης να εισέλθουν στο βάθος των ανεξερεύνητων μυστηρίων της μεγάλης φύσης. Αυτό είναι αδύνατο αν δεν υπάρχει αγάπη και η αγάπη δεν πρόκειται να εκφραστεί σε μας με όλη της την αυστηρότητα, όλη της την δύναμη, όλο της το μεγαλείο, ενόσω υπάρχει ακόμα το ΕΓΩ, ο εαυτός μου, ο εαυτός σου. Την ημέρα που θα έχουμε καταστρέψει το ΕΓΩ σε κοσμική σκόνη, και μόνο τότε, θα ξέρουμε τι σημαίνει αληθινά «αγαπώ». Η αγάπη θα εκδηλώνεται σιγά-σιγά, σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας μας θα καταστρέφει το ΕΓΩ. Η φύση δεν δέχεται άλματα. «Η Φύση δεν κάνει άλματα» λέει μια λατινική παροιμία.

Σύμφωνα με αυτά, αυτός που μετατρέπεται, θα γνωρίσει από άμεση εμπειρία αυτό που είναι ο Νόμος της Αιτιότητας (της αιτίας προς το αποτέλεσμα). Ο Φωτισμός του Κενού είναι τόσο φυσικός -και μάλιστα σας βεβαιώνω- όσο το να τρως πατάτες ή κρεμμύδια.

Οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν, βρίσκουν τις συνήθειες μας παράξενες, προσέχουν τις αλλαγές μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός που καταστρέφει το ΕΓΩ, υποφέρει πολύ, διότι οι Μυημένοι που ασχολούνται με την τεχνική του Φωτισμού, προφανώς, δεν υποφέρουν για τον εαυτό τους, αλλά για τους άλλους. Γνωρίζει λοιπόν σε βάθος όλη την αλυσίδα των αιτιών και των αποτελεσμάτων, και δεν το ξέρει θεωρητικά, αλλά από απευθείας εμπειρία. Ξέρει πως εάν ο τάδε είπε μια κουβέντα, θα έχει σαν αποτέλεσμα αυτές και αυτές τις συνέπειες. Εάν ένας από τους γονείς του ή κάποιος άλλος προφέρει αυτή ή την άλλη φράση, ξέρει προκαταβολικά τις αιτίες, ποιες θα είναι οι συνέπειες με όλη την αυστηρότητα των αλυσίδων των αποτελεσμάτων και των αιτιών... Αιτιών και Αποτελεσμάτων αυτό είναι ξεκάθαρο.

Θα θέλαμε να σώσουμε τους άλλους, βλέποντας αυτήν την καταστροφή, βλέποντας τους να ρίχνονται στο γκρεμό αλλά δεν το καταλαβαίνουν, είναι τυφλοί και για αυτόν τον λόγο, αν κάποιος τους πει ότι είναι τυφλοί γεμίζουν θυμό, και επομένως δεν καταλαβαίνουν. Το ΕΓΩ τους εμποδίζει να δουν καθαρά και βλέπει κανείς ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να τους δείξει τον δρόμο αφήνοντάς τους την ελευθερία να δεχθούν ή να αρνηθούν.

Λοιπόν, αυτός εκεί δεν υποφέρει για τον εαυτό του, αλλά για τους άλλους βλέπει· πως οι άλλοι πηγαίνουν προς τον γκρεμό και θα θελήσει να τους σώσει αλλά αυτοί δεν θέλουν να σωθούν, θα θελήσει να τους καθοδηγήσει, αλλά δεν θα τον αφήσουν να τους καθοδηγήσει. Έτσι φθάνει στο συμπέρασμα, ότι η αιτία των αιτιών, όλων των βασάνων που υπάρχουν στον κόσμο, οφείλονται ακριβώς στην έλλειψη αγάπης, αλλά αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί στους ανθρώπους. Από την μια μεριά αυτός που έχει το ΕΓΩ δεν καταλαβαίνει τίποτα από όλα αυτά, και από την άλλη, μπορεί να ακούσει, όπως το κάνει ο καθένας που πηγαίνει την Κυριακή στην λειτουργία, να ακούσει τον εφημέριο να κάνει το κήρυγμα του και να αποχωρεί. Αλλά από κει ως την πρακτική, υπάρχει ένα μεγάλο βήμα. Κατάλαβε τι είναι αγάπη; Δεν το κατάλαβε. Όταν κάποιος θέλει να τους εξηγήσει ότι έχουν πάρει άσχημο δρόμο, δεν το καταλαβαίνουν. Δεν τους είναι εύκολο να καταλάβουν, τους είναι αδύνατο να καταλάβουν την αληθινή σοφία όσο έχουν ακόμη το ΕΓΩ, όσο μεσολαβεί ο Μεφιστοφελής.

Αυτό το ΕΓΩ είναι πραγματικά απαίσιο, ένα σύνολο από συγκεκριμένες σκοτεινές οντότητες που προσωποποιούν ολοκάθαρα τα ψυχολογικά μας ελαττώματα. Αυτό είναι το ΕΓΩ, ο «εαυτός μου». Και το μόνο πράγμα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να αποδίδουν σεβασμό και λατρεία στο ΕΓΩ.

Μερικοί σύγχρονοι ψυχολόγοι διδάσκουν στους ανθρώπους ότι τα ψυχολογικά ελαττώματα δεν υπάρχουν. Εάν κάποιος είναι δολοφόνος... οφείλεται στον δικό του τρόπο του Είναι. Εάν ο άνδρας είναι πόρνος, οφείλεται επίσης στον δικό του τρόπο του Είναι. Εάν αυτός εκδικείται... οφείλεται πάντα στον δικό του τρόπο του Είναι. Έτσι είναι η σύγχρονη ψυχολογία, ένας αληθινός σεβασμός προς το ΕΓΩ, ή μια κολακεία του ΕΓΩ.

Το ίδιο συμβαίνει με την εκπαίδευση. Πριν λίγο καιρό συζήτησα με ένα διευθυντή σχολείου. Μίλησα ακριβώς για το πρόβλημα του επαγγέλματος, λέγοντας του για τον παθιασμένο τρόπο με τον οποίο, στην σύγχρονη ζωή, οι άνθρωποι καταλαμβάνουν θέσεις που δεν τους ταιριάζουν και ότι είναι πολύ δύσκολο σήμερα να προσανατολίζονται σύμφωνα με την κλίση τους. Του είπα επίσης, ότι όταν κάποιος κατέχει μια θέση που δεν του ταιριάζει, το μόνο πράγμα που τον ενδιαφέρει είναι τα χρήματα, η εκμετάλλευση. Του ανάφερα την περίπτωση ενός γιατρού που πήγε στην Βρετανική Ονδούρα στο Μπελίς, για να εκμεταλλευθεί άμεσα τους φτωχούς ανθρώπους και αφού έγινε πολυεκατομμυριούχος αγόρασε διάφορα κτήματα και δεν επέστρεψε ποτέ πια στην ιατρική. Είναι βέβαιο, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι αυτός ο κύριος κατείχε μια θέση που δεν του ταίριαζε, δεν είχε γεννηθεί για αυτήν, και κατά συνέπεια προτίμησε την εκμετάλλευση. Είπα επίσης στο δάσκαλο ότι είναι πολύ δύσκολο να συναντήσουμε στο χώρο της εκπαίδευσης αυθεντικούς δασκάλους και ότι η μεγαλύτερη τύχη για έναν μαθητή είναι να συναντήσει έναν πραγματικό δάσκαλο. Έτσι λοιπόν συζητήσαμε ο διευθυντής και εγώ. Όταν αυτός μου είπε μερικές αντιρρήσεις του, του είπα ότι στο τωρινό σύστημα -εννοούμε το σύγχρονο- για τον επαγγελματικό προσανατολισμό, οι σημερινοί εκπαιδευτές δεν ασχολούνται τόσο με τις έμφυτες ικανότητες των μαθητών τους, με αυτό που τους αρέσει. Έτσι ένα άτομο θα μπορούσε να έχει ροπή για την ζωγραφική, αλλά επειδή ένας τεχνικός κλάδος του αρέσει, τον εκπαιδεύουν για την τεχνική. Κάποιον που έχει προδιάθεση για την ιατρική, αλλά που του αρέσει να είναι υποδηματοποιός, τον εκπαιδεύουν για υποδηματοποιό. Δηλαδή, φθάνω στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι μια υποταγή στο ΕΓΩ, διότι οι έμφυτες ικανότητες είναι του Είναι, ενώ το ότι πρέπει να κάνω αυτό ή εκείνο το επάγγελμα που μου αρέσει επειδή θα μου φέρνει χρήματα, είναι ζήτημα του ΕΓΩ. Έτσι λοιπόν η τωρινή παιδαγωγική υποτάσσεται μπροστά στο ΕΓΩ. Η ψυχολογία, η παιδαγωγική, όλα, είναι πραγματικά ξεκάθαρο, δηλητηριάζονται από το ΕΓΩ, και είναι εντελώς σίγουρο ότι αυτό είναι αξιοθρήνητο.

Τι συνεχίζει πέρα από το μνήμα όταν έλθει η ώρα του θανάτου; Ένας σωρός από λάθη, το ΕΓΩ. Παίρνουμε ένα μέρος, ένα μέρος από αυτό το πλήθος των δαιμόνων, που σχηματίζουν τον «Εαυτό» σε εκείνα τα επίπεδα που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε μεταθανάτια; Είναι σίγουρο, δοσμένο, ότι υπάρχει ο Νόμος της Αιώνιας Επιστροφής όλων των πραγμάτων, ώστε αργά ή γρήγορα αυτές οι καταχθόνιες οντότητες θα επιστρέφουν για να ενσαρκωθούν και πάλι στον οργανισμό μας. Κι όλο αυτό γιατί; Για να επαναλάβουμε ακριβώς τα επεισόδια των προηγούμενων ζωών μας και αυτό είναι όλο. Μπορεί να είναι αυτό η ευτυχία; Όχι, αδελφοί μου, το μόνο πράγμα που μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους, είναι ο Νόμος της Αγάπης.

Αλλά, ένας τέτοιος νόμος μπορεί να εκφραστεί με όλη του την δύναμη, μόνο υπό τον όρο ότι θα καταστρέψουμε τις μυριάδες των δαιμόνων, των καταχθόνιων οντοτήτων που αποτελούν τον «εαυτό σου», τον «εαυτό μου».

Όταν κάποιος έχει καταλάβει ότι είναι αδύνατο να δουλέψει αληθινά, ότι, αναμφισβήτητα, η ισχυρότερη δουλειά πραγματοποιείται στο σιδηρουργείο των Κυκλώπων, στο αναμμένο σιδηρουργείο του Ηφαίστου, τότε πρέπει να ικετεύει την Ντέβι Κουνταλίνη, το Πύρινο Φίδι των μαγικών μας δυνάμεων να καταστρέψει αυτό το ελάττωμα που έχει κατανοηθεί και στα 49 επίπεδα του υποσυνειδήτου. Έτσι, αυτή δουλεύει και διαλύει καθεμιά από τις οντότητες που σχηματίζουν τον «εαυτό». Με αυτόν τον τρόπο πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό. Η μεταμόρφωση δεν έρχεται παρά με τον θάνατο.

Όταν το ΕΓΩ κάποιου, πεθαίνει, μένει το φως. Η υποκειμενικότητά του χάνεται και αντικαθίσταται από την πιο υπέροχη πνευματική αντικειμενικότητα και το φως δημιουργείται σε αυτόν. Ο διαλογισμός γίνεται πιο εύκολα, και αν πριν του κόστιζε να φθάνει στην ηρεμία και την σιωπή του νου, χάρη στην διάλυση του ΕΓΩ αυτό γίνεται εύκολα. Αν πριν από αυτό, έβλεπε τα αντικείμενα στην τρισδιάστατη μόνο μορφή τους (όχι στην ολοκληρωμένη τους μορφή αλλά υποκειμενικά, γιατί κανείς δεν βλέπει ένα σώμα ολοκληρωμένο, παρά μόνο την όψη του, τις γωνίες του, την επιφάνεια του κτλ) χάρη στην διάλυση του ΕΓΩ, βλέπει αντικειμενικά τα πάντα στην ακέραιη μορφή τους.

Ωστόσο, αγαπητοί μου αδελφοί, ζούμε, όπως έλεγε ο Πλάτωνας, μέσα σε μια σπηλιά. Θυμηθείτε την περίφημη σπηλιά του Πλάτωνα, αυτή που περιγράφεται στην Πολιτεία. Αυτοί οι αλυσοδεμένοι άνδρες κοιτάζουν στο σπηλαιώδες βάθος. Πίσω τους υπάρχει ένα φως. Και στο βάθος αυτής της σπηλιάς, περνούν, αντανακλώνται οι σκιές. Αυτοί που είναι αλυσοδεμένοι, που δεν έχουν δει ποτέ κάτι άλλο πέρα από αυτές τις σκιές, τις εκλαμβάνουν για πραγματικές. Έτσι είναι όλα τα ανθρώπινα όντα εδώ στην γη. Ζουν στην σπηλιά του Πλάτωνα, στον κόσμο των σκιών που τις εκλαμβάνουν για πραγματικές.

Είστε σίγουροι, για παράδειγμα, ότι βλέπετε την ολότητα αυτού του τραπεζιού; είστε σίγουροι ότι βλέπετε αυτές τις δύο κολώνες με έναν τρόπο ακέραιο, ολοκληρωμένο; Είστε επίσης σίγουροι ότι τυχαία θα δείτε αυτόν το βωμό στην ολότητα του; Είναι ξεκάθαρο πως όχι. Δεν βλέπετε τα πράγματα στην αντικειμενική, πραγματική τους μορφή. Πραγματικά, αυτές είναι οι σκιές των πραγμάτων και η φιλοσοφία λαμβάνει αυτές τις σκιές για πραγματικές.

Όταν κανείς καταστρέφει το ΕΓΩ, εισέρχεται στο Φωτισμένο Κενό, και τότε γνωρίζει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι και όχι όπως φαίνονται ότι είναι. Τα πράγματα αντανακλώνται, ή περνούν -αν θέλετε- από τις αισθήσεις μας, έως τον εγκέφαλο, το διανοητικό και φθάνουν τελικά στην Ουσία. Αυτός που έχει διαλύσει το ΕΓΩ, δεν λαμβάνει πια αυτά τα πράγματα που φθάνουν στην Ουσία μέσω της εικόνας τους και, συνεπώς τα βλέπει όπως ακριβώς αυτά είναι, είναι στην ολότητα τους, στο Φωτισμένο Κενό. Γνωρίζει, για παράδειγμα, ακριβώς τον αριθμό των ατόμων που αποτελούν αυτό το τραπέζι. Αυτές τις κολώνες, τις βλέπει εσωτερικά, εξωτερικά και στο κέντρο τους με τρόπο ακέραιο. Δεν βλέπει μόνο τα στερεά, αλλά βλέπει εξίσου τα υπερστερεά και όλη την κατασκευή τους αντικειμενικά. Όταν κάποιος φθάνει να βλέπει τα πράγματα όπως είναι, να τα αντιλαμβάνεται πραγματικά, να ξυπνάει, τότε βλέπει την σκληρή πραγματικότητα της σπηλιάς του Πλάτωνα, οδηγείται στην διαπίστωση ότι ζούσε σε έναν κόσμο σκιών, ότι δεν είχε δει ποτέ τίποτε, και ότι τα πράγματα που αντιλαμβανόταν δεν ήταν παρά σκιές των πραγματικών αντικειμένων.

Σε εκείνους που απομακρύνονται από τις ακτινοβολίες του Ιερού Ήλιου, οι εκδηλώσεις αυτού του κεντρικού ακτινοβόλου άστρου, δεν φθάνουν πλέον. Κι έτσι, βυθίζονται όλο και πιο πολύ στα σκοτάδια, όπου δεν υπάρχουν παρά δάκρυα και τρίξιμο των δοντιών. Πρέπει αδελφοί μου, να κατευθύνουμε, κάθε στιγμή, το πνευματικό μας βλέμμα προς τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο που είναι ο βασιλιάς αυτής της δημιουργίας, του ηλιακού συστήματος. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ένας μοναδικός Απόλυτος Ήλιος για όλον τον Κόσμο. Όχι, κάθε ηλιακό σύστημα έχει τον δικό του Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Από τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο, αγαπητοί μου αδελφοί, εκπορεύεται το Οκιντανόκ: ενεργητικό και πανταχού παρόν, που παρ' όλο ότι υπάρχει στους κόσμους, δεν μένει φυλακισμένο εκεί. Μπορεί να εκδηλώνεται μοναδικά μέσω των τριών πρωταρχικών δυνάμεων. Από αυτές τις τρεις πρωταρχικές δυνάμεις παράγονται όλες οι δυνάμεις του Σύμπαντος: καθοδικές ακτίνες, ακτίνες γάμα, ακτίνες Χ κτλ.

Ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος θέλει να αποκρυσταλλώνει άγιους Θεούς στο Σύμπαν. Ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος θέλει να πραγματοποιεί, στον καθένα από μας, πολύ όμορφες κρυσταλλώσεις. Θέλει να αποκρυσταλλώνει στο εσωτερικό του καθενός μας την Τριάδα: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Η σύνθεση όλης της εσωτεριστικής δουλειάς αποβλέπει σε αυτές τις αποκρυσταλλώσεις. Όταν δουλεύουμε στην διάλυση του ΕΓΩ, ετοιμάζουμε τον δρόμο για τις αποκρυσταλλώσεις τις Αγίας Τριάδος.

Όταν φθάσουμε να αποκρυσταλλώσουμε μέσα μας το υδρογόνο Si-12 στην πρώτη οκτάβα το λιγότερο, φτιάχνουμε το Αστρικό Σώμα. Είναι μια αποκρυστάλλωση του Τρίτου Λόγου. Μια άλλη αποκρυστάλλωση μέσα μας είναι το Διανοητικό Σώμα. Τέλος μια άλλη το Αιτιατό Σώμα. Αναμφισβήτητα, κατασκευάζουμε διάφορα οχήματα με τον σκοπό να υπηρετούν ακέραια την Θεϊκότητα.

Δεν μιλάμε για τα υπερβατικά οχήματα του Νιρβανακάγια, του Νταρμακάγια και του Σαμπουδακάγια, που έχει τρεις τελειότητες περισσότερο από το Νιρβανακάγια. Αυτά τα οχήματα ανήκουν στους θεούς και, πραγματικά, δεν είναι τίποτα άλλο από αποκρυσταλλώσεις του Τρίτου Λόγου μέσα μας. Έτσι λοιπόν, οι αποκρυσταλλώσεις του Τρίτου Λόγου είναι διάφορες, και χρειαζόμαστε να τις πραγματοποιούμε μέσα μας εδώ και τώρα.

Θα έλθει μια μέρα που ο Τρίτος Λόγος θα έχει αποκρυσταλλωθεί ολοκληρωτικά στο εσωτερικό μας. Τότε θα έχουμε συμφιλιωθεί με τον Θεό. Τότε, θα έχουμε καταφέρει να εκδηλώνεται το Άγιο Πνεύμα, ο Τρίτος Λόγος μέσα μας. Αργότερα, θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε τις διαδοχικές αποκρυσταλλώσεις του Δεύτερου Λόγου. Όταν θα έχουμε φθάσει εκεί, θα βρισκόμαστε στην ολοκληρωτική, απόλυτη Χριστικοποίηση. Αυτός που έχει Χριστικοποιήσει το Άγιο Πνεύμα, αυτός που έχει Χριστικοποιήσει τον Υιό, έχει επίσης αποκρυσταλλώσει τον Πατέρα μέσα του.

Ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος, θέλει να αποκρυσταλλωθεί μέσα μας η Θεϊκή Αγία Τριάδα: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος μάχεται ώστε να εκδηλωθεί η Θεϊκότητα στον καθένα από εμάς. Είναι αναγκαίο να συνεργαζόμαστε με τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο, αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να διαλύσουμε το ΕΓΩ να το μετατρέψουμε σε κοσμική σκόνη, να κατασκευάσουμε μέσα μας τα ηλιακά σώματα.

Όταν μετατρέπει κανείς το ΕΓΩ σε σκόνη βλέπει τον Δρόμο όπως είναι. Πραγματικά, μπορεί κανείς να πετυχαίνει μόνος του τις ιερές αποκρυσταλλώσεις. Όταν τις κατέχουμε, γνωρίζουμε τι είμαστε: μια αυθεντική, θεϊκή πραγματικότητα. Και όταν κάποτε έχουμε πραγματοποιήσει αυτές τις αποκρυσταλλώσεις της θεϊκότητας μέσα μας, είμαστε θεοί και σαν τέτοιοι, επιστρέφουμε στον κόλπο του Ιερού Απόλυτου Ήλιου.

Κεφάλαιο 21. Γιατί κρίνουμε τους άλλους

Αγαπητοί μου αδελφοί, ας αρχίσουμε την αποψινή μας διάλεξη. Σας παρακαλώ να δώσετε την απαιτούμενη προσοχή...

Η έννοια της διάλεξης αυτής της νύχτας, είναι ότι δεν πρέπει να αφηνόμαστε να καθοδηγούμαστε από τα φαινόμενα, δεν πρέπει να αφηνόμαστε να μαγευόμαστε από τις διάφορες σκηνές της ζωής.

Η ζωή είναι σαν μια ταινία. Μια ταινία αποτελείται, όπως είναι φυσικό από πολλά καρέ και σκηνές. Δεν συντρέχει κανένας λόγος να ταυτιζόμαστε με καμιά σκηνή, με κανένα φαινόμενο, γιατί όλα περνούν. Περνούν τα πρόσωπα, περνούν τα πράγματα, περνούν οι ιδέες. Όλα στον κόσμο είναι απατηλά. Οποιαδήποτε σκηνή της ζωής όσο δυνατή και αν είναι, περνά και μένει πίσω στον χρόνο.

Εκείνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι αυτό που ονομάζεται το Είναι, η Συνείδηση. Εδώ είναι το θεμελιώδες, γιατί το Είναι δεν περνά, το Είναι, είναι το Είναι και η αιτία της ύπαρξης του Είναι, είναι το ίδιο το Είναι.

Όταν εμείς ταυτιζόμαστε με τις διάφορες κωμωδίες, δράματα και τραγωδίες της ζωής, είναι επόμενο να πέσουμε στην αυταπάτη και στην ασυνειδησία του ψυχολογικού ύπνου. Να ο λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με καμιά κωμωδία, δράμα ή τραγωδία, γιατί όσο και σοβαρή να είναι, περνά. Υπάρχει ένα λαϊκό ρητό που λέει: «Δεν υπάρχει κακό που να κρατά εκατό χρόνια ούτε σώμα που να το αντέχει». Έτσι είναι. Όλα είναι απατηλά, περαστικά...

Που και που συναντά κανείς στην ζωή κάποια προβλήματα πιο δύσκολα. Συμβαίνει καμιά φορά να μην βρίσκει κανείς (στην ζωή λέμε) την διέξοδο, την λύση στο πρόβλημα και έτσι αυτό εμπρός στον νου μας γίνεται τεράστιο, τερατώδες. Τότε υποκύπτει κανείς στις στενοχώριες και λέει: «Τι θα κάνω, πως θα κάνω». Δεν βρίσκει μια διαφυγή, και το πρόβλημα, όσο εξετάζεται, τόσο και πιο τερατώδες, τεράστιο και γιγάντιο γίνεται. Έρχεται όμως η μέρα που αν εμείς αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, έτσι όπως είναι ακριβώς, δηλαδή αν «αδράξουμε τον ταύρο από τα κέρατα» όπως λέγεται, βλέπουμε ότι από το πρόβλημα δε μένει τίποτα (εξαφανίζεται από μόνο του), ότι το πρόβλημα ήταν απατηλής φύσης. Πολύ συχνά κάποιο πρόβλημα παίρνει τέτοιες διαστάσεις, η πραγματικότητα του γίνεται πολύ επιτακτική μέσα στο μυαλό μας, που στ' αλήθεια δεν βρίσκεται διέξοδος από καμιά μεριά. Νοιώθει κανείς ότι υποκύπτει σε αυτό, ότι κατά κάποιον τρόπο διαλύεται. Όμως αν κάποιος αντιμετωπίσει το πρόβλημα, θα δει ότι είναι απατηλό, ότι περνά, όπως περνούν όλα, και τελικά δε μένει τίποτα.

Εάν κάποιος προχωρά με αυτόν τον τρόπο (χωρίς να ταυτίζεται ποτέ με καμιά κατάσταση, με κανένα γεγονός) θα καταφέρει να είναι πάντοτε επάγρυπνος και ξύπνιος όπως ο σκοπός σε εποχή πολέμου και σε' αυτήν την κατάσταση της επαγρύπνησης είναι που κάποιος ανακαλύπτει τα ψυχολογικά του ελαττώματα. Το ελάττωμα που ανακαλύπτεται, πρέπει να κατανοηθεί και κατόπιν να εξαλειφθεί.

Ο νους, από μόνος του, δεν μπορεί να μετατρέψει κανένα ψυχολογικό ελάττωμα.

Ο νους μπορεί μονάχα να του βάζει ετικέτα, να το αλλάξει περνώντας το από το ένα επίπεδο στο άλλο, ποτέ όμως δε θα το εξαλείψει ριζικά. Για κάτι τέτοιο χρειάζεται μια δύναμη που να είναι ανώτερη από τον νου και αυτή η δύναμη υπάρχει μέσα μας. Αναφέρομαι βέβαια με έμφαση, στην Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη.

Εάν κάποιος έχει καταλάβει ότι έχει αυτό ή εκείνο το ελάττωμα, εάν το έχει κατανοήσει ολοκληρωτικά και σε όλα τα επίπεδα του νου, μπορεί να συγκεντρωθεί στην Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, και μέσω αυτής μπορεί να εξαλείψει το οποιοδήποτε ψυχολογικό ελάττωμα.

Η Κουνταλίνη είναι η Θεϊκή Κοσμική Μητέρα. Στις θρησκείες αντιπροσωπεύεται από την Μαρία ή Μαράχ από την Τοναντζίν, την Ρέα, την Κυβέλη, την Αδωνία, την Ινσομπέρτα κτλ. Η Κοσμική Μητέρα, η Θεϊκή Μητέρα αφ' εαυτής, είναι ένα μέρος του ιδιαίτερου Είναι μας, που όμως είναι αποδιωγμένο. Θέλω να πω με αυτό, ότι η Κοσμική Μητέρα βρίσκεται μέσα σε εμάς τους ίδιους, εδώ και τώρα. Εάν εμείς επικαλεσθούμε την δύναμη αυτή, εάν ζητήσουμε από την Θεϊκή Μητέρα να εξαλείψει από την ψυχή μας κάποιο ελάττωμα ψυχολογικού τύπου, αυτή θα το κάνει. Επομένως με τον τρόπο αυτό θα εξαλειφθεί το ζητούμενο ελάττωμα...

Μέσω της Κοσμικής Θεϊκής Μητέρας μπορούμε να εξαλείψουμε όλα τα ψυχολογικά μας ελαττώματα. Καθώς η συνείδηση βρίσκεται εμφιαλωμένη μέσα στα ελαττώματα, εξαλείφοντάς τα, η συνείδηση θα ξυπνήσει ριζικά και τότε θα μπορέσουμε να δούμε, να ακούσουμε να αγγίζουμε τις μεγάλες πραγματικότητες των ανωτέρων κόσμων. Αλλά είναι απαραίτητο να μην ταυτιζόμαστε με καμιά περίσταση της ζωής. Όταν δεν ταυτιζόμαστε με το τάδε ή το δείνα πρόβλημα, όταν παραμένουμε ξύπνιοι, ανακαλύπτουμε μέσα στο πρόβλημα τα ιδιαίτερα ψυχολογικά μας ελαττώματα.

Κανονικά, φαίνεται ότι τα προβλήματα υπακούν στο φόβο, πως το ΕΓΩ του τρόμου διατηρεί τα προβλήματα ζωντανά. Φοβόμαστε την ζωή, φοβόμαστε τον θάνατο, φοβόμαστε το «τι θα πουν», το «λένε τούτο και εκείνο» την αθλιότητα, την πείνα, την γύμνια, την φυλακή (όλα τα φοβόμαστε) και λόγω αυτού, τα προβλήματα γίνονται κάθε φορά και πιο άλυτα, πιο δυνατά.

Σε ένα οικονομικό πρόβλημα τι φοβόμαστε; Την καταστροφή ή ότι θα πρέπει να πληρώσουμε την καθορισμένη οφειλή, γιατί αν δε την πληρώσουμε θα μας βάλουν στην φυλακή κτλ. Σε ένα οικογενειακό πρόβλημα τι φοβόμαστε; Το «τι θα πει ο ένας και ο άλλος», την κακιά γλώσσα, το σκάνδαλο, το ενδιαφέρον που δημιουργείται κτλ, κτλ. Όμως αν εξαλειφθεί το ΕΓΩ του φόβου, τί θα μείνει από το πρόβλημα; Όλο εξατμίζεται. Δεν μένει τίποτα.

Πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι ενός σπιτιού και φοβόμαστε μη μας πετάξουν στον δρόμο. Περνάμε νύχτες άγρυπνοι, σκεπτόμενοι ότι ο ιδιοκτήτης θα φθάσει και θα μας ρίξει στον δρόμο, αλλά τελικά έρχεται η μέρα και αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα λύθηκε, από εκεί ίσως που λιγότερο το περιμέναμε. Και αν το πρόβλημα δεν λύθηκε, εάν μας πέταξαν στον δρόμο μαζί με όλα τα έπιπλα μας κτλ τι έγινε; Τα έπιπλα δεν θα μείνουν στον δρόμο, κάποιος θα πρέπει να τα μαζέψει. Τελικά σίγουρα θα βρεθεί, από δω ή από κει ένα μέρος για να μείνουμε. Και αν τα έπιπλα χαθούν; Θα χαθούν! Ε και λοιπόν; Μα θα καταστραφούν από την βροχή! Γιατί θα προσκολληθούμε σε μερικά έπιπλα; Μετά περνά το πρόβλημα, τελικά επιζούμε σε κάποιο μέρος και το πρόβλημα μένει πίσω στον χρόνο. Τι έγινε το πρόβλημα; Μην ξεχνάτε ότι όλα περνούν. Περνούν οι ιδέες, περνούν τα πρόσωπα, περνούν τα πράγματα. Όλα στον κόσμο αυτόν είναι προσωρινά, απατηλά. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με τα φαινόμενα, γιατί τα φαινόμενα απατούν (είναι αυταπόδεικτο). Ας σκεφτούμε τις καταστάσεις της Συνείδησης που είναι υπερβατική...

Υπάρχει μια γενική τάση σε όλους, να κρίνουμε λανθασμένα τους πάντες, και αυτό είναι αξιοθρήνητο. Αλλά γιατί όλοι κρίνουν όλους και μάλιστα λανθασμένα; Ποιος είναι ο λόγος; Είναι απλά ένας και πολύ ευκατανόητος: Συμβαίνει ότι ο καθένας προβάλλει τα ιδιαίτερα του ψυχολογικά ελαττώματα επάνω στους άλλους. Καθένας βλέπει στον πλησίον του τα δικά του λάθη. Τα ελαττώματα που αποδίδουμε στους άλλους, τα έχουμε εμείς υπεράφθονα. Κρίνουμε τους άλλους κατά το πως είμαστε εμείς.

Έχετε ακούσει να μιλούν για την μηχανική αντιπάθεια; Όταν κάποιος νοιώθει αμέσως αντιπάθεια για κάποιον χωρίς κανένα λόγο. Τότε που λέμε: «αυτόν δεν τον χωνεύω» φράση πολύ τυπική που χρησιμοποιούμε. Αλλά γιατί; Αφού ποτέ δεν τον έχουμε δει, αφού μόλις μας τον παρουσίασαν! Τι συνέβη, γιατί «μας την δίνει» αυτός ο άνθρωπος αφού δεν του γνωρίζουμε; Κοιτάμε την εμφάνιση: Είναι ψηλός ή κοντός είναι χονδρός ή αδύνατος, έχει σουβλερή μύτη ή πλακουτσωτή. Είναι λόγος αυτός για να πούμε πως δεν τον χωνεύουμε; Τι έχει συμβεί; Απλώς έχουμε προβάλλει, επάνω στο θύμα μας, τα ίδια μας τα ψυχολογικά ελαττώματα. Πιθανόν έχουμε δει σε αυτό το πρόσωπο το πιο σοβαρό μας ελάττωμα και σε κανέναν δεν αρέσει κάτι τέτοιο. Είναι τόσο εξευτελιστικό θα λέγαμε. Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι ένα τέτοιο πρόσωπο έχει γίνει ο καθρέπτης όπου εμείς βλέπουμε τους εαυτούς μας, όπως ακριβώς είναι.

Εάν είμαστε ξύπνιοι και επάγρυπνοι, εάν δεν ταυτιζόμαστε με το γεγονός, με το πρόσωπο εκείνο που «δε χωνεύουμε» εάν αντί να κριτικάρουμε τον άλλον, αυτοκριθούμε, αυτοπαρατηρηθούμε, για να δούμε αυτό που συμβαίνει, θα ανακαλύψουμε ότι ένα δικό μας ελάττωμα (που γεννήθηκε χθες, προχθές ή ποιος ξέρει πόσο καιρό πριν σε άλλες υπάρξεις μας) αντανακλάται σε εκείνο το πρόσωπο και για αυτό «μας την δίνει» τόσο. Αυτό είναι η μηχανική αντιπάθεια: Παράλογη εκατό τα εκατό.

Εμείς έχουμε ανάγκη να μάθουμε να ζούμε πολιτικά. Το ανθρώπινο ον, πριν από όλα, είναι ένα «ζώο πολιτικό» και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ένας «άνθρωπος πολιτικός». Εάν κάποιος δεν ξέρει να ζει πολιτικά, δημιουργεί προβλήματα στην ζωή. Πρέπει κανείς να ξέρει να ζει πολιτικά και αντί να νοιώθει μηχανικές αντιπάθειες, αξίζει τον κόπο να ανακαλύψει τον εαυτό του.

Ναι, πράγματι, προβάλλουμε τα ιδιαίτερα ψυχολογικά μας ελαττώματα επάνω στους άλλους. Γιατί κρίνουμε λανθασμένα τον πλησίον μας; Γιατί όλοι έχουμε την τάση να βλέπουμε στον πλησίον μας κάθε είδους ελαττώματα; Απλώς επειδή προβάλλουμε στον πλησίον τα δικά μας προσωπικά ελαττώματα, και τελικά τον κρίνουμε λανθασμένα. Υποθέτουμε ότι ο τάδε είναι «έτσι» ή «αλλιώς» και τελικά δεν είναι ούτε «έτσι» ούτε «αλλιώς». Είναι τελείως διαφορετικός. Οπότε η καταδίκη μας υπήρξε εσφαλμένη, λάθος. Βλέπουμε τα συμβάντα των άλλων και έχουμε την έντονη τάση να τα εξηγούμε εσφαλμένα. Δεν είμαστε ικανοί να δούμε τα αλλότρια γεγονότα με ηρεμία, με σοβαρότητα. Πάντοτε τα χαρακτηρίζουμε λανθασμένα. Θυμηθείτε ότι υπάρχει πολλή αρετή στους κακούς και υπάρχει πολλή κακία στους ενάρετους.

Τα ελαττώματα που κουβαλάμε μέσα μας, μας κάνουν άδικους με τον πλησίον μας. Εμείς πικραίνουμε (από μόνοι μας) την ζωή με τα ελαττώματα μας και το χειρότερο: πικραίνουμε τους άλλους.

Το ελάττωμα της ζήλιας, για παράδειγμα, πόση ζημιά έχει κάνε!! Υπάρχουν ζήλιες πολιτικές, υπάρχουν ζήλιες θρησκευτικές, ζήλιες επαγγελματικού τύπου, ζήλιες παθιασμένες ή βάρβαρες (του άνδρα για την γυναίκα, της γυναίκας για τον άνδρα) κτλ, κτλ… Αυτό είναι ένα ΕΓΩ, το ΕΓΩ της ζήλιας και είναι τυφλό, δεν έχει λογική, δεν έχει λόγο, δεν καταλαβαίνει τίποτα από γνώση, δεν ακούει τίποτα...

Πόσα περιστατικά θανάτου βλέπουμε από την ζήλια... Οι επαγγελματικές ζήλιες, πόσο ζημιά κάνουν... Κάποιοι θαυμάσιοι θεραπευτές που ήξεραν να θεραπεύουν τις αρρώστιες με καταπληκτικά βότανα πολλές φορές βρέθηκαν στις φυλακές. Ποιος τους έριξε στις φυλακές, αφού δεν είχαν κάνει κακό σε κανέναν; Αφού μόνο θεράπευαν τον πλησίον. Οι επαγγελματικές ζήλιες. Ποιανών; Μα των τιτλούχων συναδέλφων τους.

Στο επαγγελματικό πεδίο, η ζήλια εμφανίζεται τρομερά πολλαπλασιασμένη σε διάφορους κύκλους. Καλλιτεχνικός κύκλος, πολιτικός κύκλος, θρησκευτικός κύκλος κτλ. Κάθε κύκλος έχει τις τρομερές ζήλιες του.

Υποφέρουν οι ζηλιάρηδες και κάνουν να υποφέρουν (επίσης) και οι άλλοι. Η ζήλια έχει προκαλέσει πολλή και σοβαρότατη ζημιά. Και αν αυτό λέμε για την ζήλια τι να πούμε για όλα τα άλλα ελαττώματα που έχουμε; Λοιπόν, τα φαινόμενα απατούν. Μερικές φορές κρίνουμε μια αλλότρια πράξη λανθασμένα, σύμφωνα με τα δικά μας ΕΓΩ και το αποτέλεσμα είναι η συκοφαντία. Και όλοι συκοφαντούν όλους. Αυτό είναι πια τερατώδες! Πάντα υπάρχει η τάση να αφηνόμαστε να οδηγούμαστε από τα φαινόμενα. Κάποια συγκεκριμένη πράξη μπορεί να κριθεί με έναν τρόπο, και η πραγματικότητα (η αντίστοιχη σε αυτήν) να είναι άλλη. Ένα οποιοδήποτε γεγονός θα μπορούσε να κριθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο και να μην συμπίπτει η κρίση με το γεγονός γιατί τελικά το γεγονός έχει άλλη έννοια, διαφορετική από αυτήν που του αποδώσαμε και βέβαια η κρίση αποβαίνει λανθασμένη. Βγάζοντας εσφαλμένη κρίση, προσβάλλουμε τον πλησίον μας αλλά και αυτός που εκδίδει την εσφαλμένη κρίση επίσης προσβάλλει τον εαυτό του, προσκαλεί πόνο.

Να ξέρουμε να ζούμε, είναι πολύ δύσκολο γιατί ζούμε σε ένα κόσμο φαινομένων, έναν κόσμο απατηλό και έχουμε την τάση να ταυτιζόμαστε με τα φαινόμενα, ξεχνώντας το ουσιώδες, που είναι το Είναι, αυτό είναι το σοβαρό.

Σε μας, μέσα μας, υπάρχουν τρομακτικοί ψυχολογικοί παράγοντες που αγνοούμε και ποτέ δεν δεχόμαστε ότι έχουμε. Πριν από όλα πρέπει εσείς να θυμάστε ότι το ΕΓΩ δεν είναι κάτι -θα λέγαμε- συνεχές. Το ΕΓΩ είναι ένα άθροισμα και ένα υπόλοιπο επίσης ένας πολλαπλασιασμός και μια διαίρεση «απάνθρωπων στοιχείων». Κάθε «στοιχείο» από αυτά, είναι ένα ΕΓΩ.

Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε μόνο ένα ΕΓΩ έχουμε πολλά ΕΓΩ. Το ΕΓΩ μας είναι πληθυντικό, όχι ενικό και αυτό είναι κάτι που εσείς πρέπει να το καταλάβετε, γιατί υπάρχει το ΕΓΩ-φοβάμαι, το ΕΓΩ-αγαπώ, το ΕΓΩ-μισώ, το ΕΓΩ-φθονώ, το ΕΓΩ-ζηλεύω, το ΕΓΩ-παραφέρομαι κτλ, κτλ… Κάθε ένα από αυτά τα ΕΓΩ έχει τρεις εγκεφάλους: Τον διανοητικό εγκέφαλο εντοπισμένο στο κεφάλι, τον Συναισθηματικό εγκέφαλο στην καρδιά και τον Κινητο-Ενστικτο-Σεξουαλικό εγκέφαλο στην σπονδυλική στήλη και στα σεξουαλικά όργανα (καθένα από τα ΕΓΩ αυτά είναι και ένα διαφορετικό πρόσωπο).

Έτσι λοιπόν, έχουμε πολλά πρόσωπα που ζουν μέσα στο δικό μας πρόσωπο. Το σοβαρότερο είναι ότι η Συνείδηση μας (το πιο αξιοπρεπές, το πιο αξιόλογο που υπάρχει σε μας) είναι εμφιαλωμένη μέσα σε όλα αυτά τα εσωτερικά πρόσωπα που κουβαλάμε. Και η Συνείδηση συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο, με τον υποσυνείδητο τρόπο, έχοντας άγνοια της κατάστασής της δηλαδή, είναι κοιμισμένη, και αυτό είναι το σοβαρό.

Εάν έχουμε την Συνείδηση κοιμισμένη πως θα μπορούσαμε αλήθεια να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας; Η μήπως πιστεύετε εσείς ότι κάποιος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του μπορεί να γνωρίζει τους άλλους; Εάν δεν γνωριζόμαστε μέσα μας, πως μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι γνωρίζουμε τους άλλους ανθρώπους, ότι γνωρίζουμε τους φίλους μας, ότι γνωρίζουμε τον κόσμο; Εάν θέλουμε να γνωρίζουμε τους άλλους, οφείλουμε να αρχίσουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Αλλά είμαστε μουρλοί! Δεν ξέρουμε τους εαυτούς μας και νομίζουμε πως ξέρουμε τους άλλους (πόσο παλαβοί είμαστε!).

Εάν εμείς γνωρίζαμε τους εαυτούς μας, όλα θα ήταν διαφορετικά. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τους εαυτούς μας. Εάν ένας άνθρωπος δεν γνωρίζει τον εαυτό του, εάν δεν γνωρίζει τους δικούς του εσωτερικούς κόσμους, πως θα μπορέσει να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του πλανήτη Γη, ή πως θα μπορούσε να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του Ηλιακού Συστήματος, ή του Γαλαξία στον οποίο ζούμε; Εάν κάποιος θέλει να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους της γης ή του Γαλαξία ή των Γαλαξιών, πρέπει να αρχίσει με το να γνωρίσει τους ιδιαίτερους εσωτερικούς κόσμους του, να αρχίσει με το να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό του.

Όμως πώς θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας, εάν δεν κατευθύνουμε την διανοητικότητα μας προς τα μέσα, προς το εσωτερικό; Εάν δεν συμφωνούμε ποτέ με τους ίδιους τους εαυτούς μας, πράγμα που οφείλεται στο ότι ταυτιζόμαστε τελείως με τα φαινόμενα της ζωής.

Πως θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας, εάν ποτέ δεν κατευθύνουμε την διανοητικότητα μας προς τα μέσα; Πράγμα που οφείλεται στο ότι είμαστε γοητευμένοι με τα διάφορα συμβάντα ή γεγονότα που μας συμβαίνουν.

Πως θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας, εάν ποτέ δεν κατευθύνουμε την συνείδηση μας προς τα μέσα; Πράγμα που οφείλεται στο ότι τα πολλαπλά προβλήματα της ύπαρξης, μας κρατούν δέσμιους, τα βλέπουμε σαν άλυτα, πιστεύουμε ότι είναι αιώνια, δεν παίρνουμε είδηση ότι έχουν μια αρχή και ένα τέλος.

Είμαστε αιχμαλωτισμένοι από αυτό που είναι ασταθές, από αυτό που δεν έχει αληθινή υπόσταση. Είμαστε βαλμένοι μέσα σε μια μηχανή που γυρίζει ασταμάτητα. Κρίνουμε τους άλλους σύμφωνα με το πως είμαστε εμείς (με τόσα και τόσα λάθη) και οι κρίσεις μας δε συμφωνούν με τα γεγονότα. Τα έχουμε κρίνει άσχημα, είτε πρόκειται για δικά μας ή για ξένα.

Σίγουρα, βρισκόμαστε μέσα σε μια μηχανή που γυρίζει ασταμάτητα, αλλά κινούμαστε ασυνείδητα σαν υπνοβάτες, κοιμισμένοι. Τίποτα δεν γνωρίζουμε επάνω στον εαυτό μας, γιατί ποτέ δεν συμφωνούμε με τους εαυτούς μας, με το ιδιαίτερό μας Είναι. Έχουμε τον νου τρομερά απασχολημένο στα απατηλά πράγματα, σε αυτό που είναι περαστικό.

Εμείς πρέπει να αναζητήσουμε την Ατομική Αυτο-Πραγμάτωση του Είναι, να μην ζούμε πια σαν αυτόματα. Πρέπει να ζούμε σε κατάσταση αφυπνισμένης δεκτικότητας, ξύπνιου νεωτερισμού...

Βρισκόμαστε σε τρομακτική «κωματώδη κατάσταση». Ας το αναλογιστούμε:

Πρώτον δεν γνωρίζουμε τους εαυτούς μας.

Δεύτερον προβάλλουμε τα δικά μας ψυχολογικά ελαττώματα επάνω στους άλλους και βλέπουμε σε αυτούς τα δικά μας ιδιαίτερα ελαττώματα.

Τρίτον κρίνουμε λανθασμένα τις πράξεις των άλλων.

Τέταρτον αυτές οι πράξεις δεν συμπίπτουν με την ετυμηγορία που εμείς εκδίδουμε.

Πέμπτον η ετυμηγορία που εκδίδουμε είναι στην πραγματικότητα το ιδιαίτερο ψυχολογικό μας ελάττωμα που προβάλλουμε επάνω στον πλησίον μας.

Συμπέρασμα: Ο πλησίον μας χρησιμεύει για καθρέπτης, αλλά εμείς δεν παίρνουμε είδηση, μέσα στην ασυνειδησία μας, ότι ο πλησίον αντανακλά μόνο τα δικά μας ατομικά ελαττώματα, το δικό μας ατομικό ψυχολογικό ΕΓΩ. Ο πλησίον είναι ένας καθρέπτης όπου καθρεφτιζόμαστε, αλλά δεν καταλαβαίνουμε πως το είδωλο (που υπάρχει στον καθρέπτη) είναι το δικό μας ιδιαίτερο είδωλο. Αντίθετα, είμαστε τόσο ταυτισμένοι με το γεγονός, με τις περιστάσεις, που ούτε καν αναλογιζόμαστε όλα αυτά τα ζητήματα και ζούμε σε κατάσταση γοητείας, ασυνειδησίας και ψυχολογικού ύπνου.

Εάν σε αυτές τις υποθέσεις της πρακτικής ζωής (γήινες θα λέγαμε) βαδίζουμε τόσο ασυνείδητοι, τι θα μπορούσαμε να πούμε για τα ουράνια πράγματα; Στ' αλήθεια, θα παρερμηνεύαμε όλες τις αυταπόδεικτες αλήθειες της Ερμητικής Επιστήμης. Θα παρερμηνεύαμε, λόγω των λανθασμένων μας κρίσεων τις δραστηριότητες των άλλων Μυημένων, την ζωή των Μυστών κτλ. Θα μπορούσαμε να παρερμηνεύουμε λόγω της ασυνειδησίας μας, μέχρι και αυτό το ίδιο το Κοσμικό Δράμα, και προφανώς, το Κοσμικό Δράμα, έτσι όπως αναφέρεται στα τέσσερα Ευαγγέλια έχει παρερμηνευτεί.

Γιατί όμως είναι δυνατόν να παρερμηνεύσουμε την ζωή των Μυστών της Λευκής Αδελφότητας; Ή γιατί είναι δυνατόν να παρερμηνεύσουμε το Κοσμικό Δράμα; Ή γιατί είναι δυνατόν να παρερμηνεύσουμε τις αλήθειες της Ερμητικής Φιλοσοφίας; Διότι η κρίση μας δεν είναι ελεύθερη, είναι μια κρίση σύμφωνη με τα δικά μας ελαττώματα. Η κρίση μας είναι το αποτέλεσμα του ψυχολογικού μποτιλιαρίσματος στο οποίο βρισκόμαστε. Η κρίση μας είναι, θα λέγαμε, η προβολή των ιδιαίτερων ελαττωμάτων μας.

Προβάλλουμε τα ελαττώματά μας επάνω στα τέσσερα Ευαγγέλια, τα προβάλλουμε επάνω στις πράξεις των Μυημένων, επάνω στην ζωή των Μυστών κτλ. Έτσι λοιπόν, δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τα ουράνια πράγματα. Προβάλλουμε, και ένας νους που προβάλλει τα ιδιαίτερα λάθη του, δεν είναι ένας ελεύθερος νους, δεν είναι ένας νους που μπορεί να συλλάβει την πραγματικότητα των πραγμάτων, την πραγματικότητα των φαινομένων, των γεγονότων, των περιστάσεων, που μας περιβάλλουν από όλες τις μεριές. Ένας τέτοιος νους, εάν δεν χρησιμεύει για να καταλαβαίνουμε τα γήινα πράγματα, πως θα χρησιμεύσει για να κατανοήσουμε την ζωή των μεγάλων Μυημένων, τα ουράνια πράγματα; Ασυζητητί θα λάθευε, γιατί ούτε τα γήινα δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μάλλον τα ουράνια.

Έτσι πιστεύω, ότι βασικό στην ζωή, είναι να μην αφηνόμαστε να οδηγούμαστε από τα φαινόμενα, να μην αφηνόμαστε να αιχμαλωτιζόμαστε από τα γεγονότα, από τις περιστάσεις. Αντί για αυτό, να είμαστε επάγρυπνοι για να ανακαλύπτουμε στα γεγονότα αυτά, τα ατομικά μας, ψυχολογικού τύπου λάθη.

Κάθε περίσταση της ζωής, είτε πρόκειται για το σπίτι, για τον δρόμο ή οπουδήποτε, μας προσφέρει θαυμάσιες ευκαιρίες, και αν είμαστε επάγρυπνοι και προσεκτικοί σαν τον σκοπό σε εποχή πολέμου, θα καταφέρνουμε να αντιληφθούμε τα ιδιαίτερα ελαττώματά μας, που προβάλλονται επάνω στον πλησίον μας.

Ο πλησίον είναι ο καθρέπτης όπου μπορούμε να δούμε τα ίδια τα ελαττώματά μας. Εάν περπατάμε στον δρόμο και βλέπουμε έναν μεθυσμένο, έναν σκνίπα στο μεθύσι τι θα κάνουμε; Δεν θα κοροϊδέψουμε τον μεθυσμένο; Αντί για αυτό πρέπει να πούμε: «Να, ΕΓΩ!» «Δες αυτός ο μεθυσμένος είναι ΕΓΩ. Κοίτα πως κάνω παντομίμες πόσο κωμικός είμαι. Αυτός είμαι ΕΓΩ, έτσι πάω....».

Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας στους άλλους. Εάν ανακαλύψουμε εκεί ένα άτομο που «αστράφτει και βροντά», που «διαρρηγνύει τα ιμάτιά του», σαν τον Καϊάφα, πρέπει να πούμε: «να ΕΓΩ, εκεί βρίσκομαι!». Πόσο πράγματι οργιώδης είμαι, πως «διαρρηγνύω τα ιμάτια μου», πόσο βλαστημάω. Αυτός είμαι ΕΓΩ...!».

Στ' αλήθεια, λοιπόν, καθρεπτιζόμαστε επάνω στους άλλους, καθρεπτιζόμαστε επάνω στον πλησίον μας...

Θα μπορούσατε βέβαια να μου πείτε με εμφατικό τρόπο ή απλά να μου αντιταχθείτε: «Όχι, ΕΓΩ δεν είμαι αλήτης, ΕΓΩ δεν είμαι σαλταδόρος, ΕΓΩ δεν έπεσα ποτέ στην ασωτία, ούτε μπήκα σε ξένο σπίτι για να κλέψω χρήματα ή κοσμήματα..». Αυτό θα μου λέγατε. Έτσι δεν είναι; Κρίνουμε τον αλήτη λέγοντας:

«Αλήτης είναι και θα πάει στην φυλακή!» Όμως συμβαίνει να υπάρχουν σε πολλούς από εμάς ΕΓΩ αλήτες. Δεν τα γνωρίζουμε, δεν τα έχουμε ανακαλύψει, αλλά υπάρχουν.

Να, όπως είπε ο Γαλιλαίος: «και όμως κινείται» Όταν ρώτησαν τον Γαλιλαίο: «ορκίζεσαι ότι η Γη δεν είναι στρογγυλή και ότι δεν κινείται;» είπε «Ορκίζομαι, και όμως κινείται» Έτσι είπε ο Γαλιλαίος και απέφυγε να τον κάψουν ζωντανό στην πυρά της Ιερής Εξέτασης.

Έτσι μπορούμε εμείς να λέμε: Δεν έχουμε το ΕΓΩ του κλέφτη. Θα υπάρχουν ανάμεσα σας άτομα, τόσο έντιμα, που είναι ανίκανα να πάρουν πεντάρα από κάποιον και όμως έχουν το ΕΓΩ του κλέφτη. Απίστευτο και όμως αληθινό. Κάποια μέρα θα το ανακαλύψουν.

Ποιος θα μπορούσε, για παράδειγμα να σκεφτεί ότι μια κυρία ενάρετη, υπέροχη σύζυγος, έχει ένα ΕΓΩ πορνείας; Απίστευτο έτσι; Αλλά ας πάμε πιο πέρα:

Ας σκεφτούμε μια μικρή παιδούλα, που είναι ακόμα σκανδαλιάρα... Μπορεί μια κοπελίτσα δώδεκα χρόνων (αθώα, με θρησκευτική εκπαίδευση) να έχει το ΕΓΩ της πορνείας; (Είναι κάτι που προκαλεί αηδία). Θα πείτε: Αδύνατο, άτοπο. Όμως, ναι, γίνεται...

Θυμηθείτε ότι όπως υπάρχει μια Σελήνη εκεί επάνω που λάμπει στο στερέωμα και έχει δύο όψεις (μια για να φέγγει την νύκτα, και μια κρυμμένη, κρυφή που δεν φαίνεται), υπάρχει επίσης μια Ψυχολογική Σελήνη (μέσα σε κάθε έναν από μας) με δύο όψεις: αυτή που φαίνεται και αυτή που δεν φαίνεται, την εκδηλούμενη και την κρυμμένη.

Στην εκδηλούμενη όψη αυτής της Ψυχολογικής Σελήνης, έχουμε τα ελαττώματα που ξεπηδούν με την πρώτη: θυμό, φθόνο, λαγνεία, ζήλια, υπερηφάνεια, τεμπελιά, λαιμαργία κτλ και άλλα «ωραία άνθη». Όμως μέσα από αυτήν την όψη που φαίνεται πάντα, με μια απλή ματιά, στην Ψυχολογική μας Σελήνη υπάρχει το κρυμμένο μέρος, το μέρος που δεν φαίνεται. Εκεί υπάρχουν ελαττώματα που αγνοούμε, εκεί όλοι είμαστε τελικά μαύροι μάγοι, εκεί όλοι τελικά είμαστε γητευτές, μάγοι. Εκεί οι κυρίες (οι πιο αριστοκρατικές) είναι τελικά πόρνες κτλ, κτλ…

Σε αυτήν την κρυφή όψη της Σελήνης (που δεν φαίνεται) της Ψυχολογικής Σελήνης, υπάρχουν ΕΓΩ πορνείας, υπάρχουν ΕΓΩ μοιχείας, υπάρχουν ΕΓΩ κλεψιάς κτλ. ΕΓΩ που κανονικά αγνοούμε, γιατί εάν κάποιος μας έλεγε ότι έχουμε αυτό ή εκείνο το ΕΓΩ, θα προσβαλλόμασταν, δεν θα το δεχόμασταν με κανένα τρόπο. Και όμως το έχουμε.

Εάν λέγαμε σε έναν άγιο του Νιρβάνα, ότι αυτός έχει ακόμα ένα ΕΓΩ δολοφόνου, πορνείας ή κλεψιάς, θα προσβαλλόταν τρομερά. Ο άγιος θα μας ευλογούσε λέγοντας: «Ας σε συγχωρέσει ο Θεός γιε μου. Να είσαι συχωρεμένος. Δεν κρατώ κακία εναντίον σου, αλλά μάθε παιδί μου, ότι δεν έχω τίποτα από αυτά. Αυτά θα έλεγε εκείνος ο άγιος του Νιρβάνα. Γιατί; Διότι δεν είναι παρά ένας άγιος. Με αυτόν τον τρόπο, εκείνος ο άγιος ανακόπτει την πορεία του προς τον Κοσμικό Κοινό Αιώνιο Πατέρα. Και είναι πολλοί αυτού του είδους οι άγιοι με ανακομμένη την πορεία τους. Γιατί στ' αλήθεια, παρ' όλο που είναι στο Νιρβάνα, στην κρυφή όψη της Σελήνης (που δεν φαίνεται) σε αυτήν την κρυφή όψη της Ψυχολογικής Σελήνης, έχουν μέσα τους όλα αυτά τα ΕΓΩ και αυτό είναι κάτι που πολλοί δεν καταλαβαίνουν. Αυτό είναι στ' αλήθεια το σοβαρό: Όλοι έχουμε την τάση να κρίνουμε, να αφηνόμαστε να απατόμεθα από τα φαινόμενα.

Όσον αφορά εμένα δεν είμαι άγιος, ούτε ενδιαφέρομαι να είμαι άγιος. Γιατί δεν με ενδιαφέρει να είμαι άγιος; Διότι θα με εμπόδιζε στην εσωτερική μου πρόοδο. Ξέρω πολύ καλά, ότι στην κρυφή όψη της Ψυχολογικής μου Σελήνης υφίστανται (αναμφίβολα υπάρχουν) ΕΓΩ αρχαίων χρόνων κρυμμένα μέσα στα σκοτάδια.

Αυτό το ξέρω, και ξέρω επίσης πως μόνο εισχωρώντας ηρωικά (με το σπαθί στο χέρι) στην ζώνη αυτή της ψυχολογικής μας Σελήνης, μπορούμε στ' αλήθεια να εξαλείψουμε αυτά τα ελαττώματα, όμως αυτό είναι πολύ προχωρημένο.

Κανονικά, ο κόσμος μπορεί να εξαλείψει τα ελαττώματα της γνωστής μεριάς της Ψυχολογικής Σελήνης, τα ελαττώματα που ξεπηδούν, που αμέσως φαίνονται. Όμως όταν πρόκειται να εισέλθουμε στην κρυφή πλευρά της Ψυχολογικής Σελήνης χρειάζεται μια μεγαλύτερη προσπάθεια. Αυτό ανήκει πια στην «μύηση του Ιούδα» έχει σχέση με το Πάθος του Κυρίου. Κανείς δε θα μπορούσε να εισχωρήσει σε τέτοιες ζώνες χωρίς να αρπάξει την Λόγχη στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων» δηλαδή στην «Ένατη Σφαίρα»... Μυστήριο; Ναι, και πολύ μεγάλο...!

Ο άγιος δε φτάνει τόσο μακριά: Είναι ευχαριστημένος με το να εξαλείψει τα «ΕΓΩ-ελαττώματα» που έχει στην φανερή όψη της Ψυχολογικής του Σελήνης. Μετά αγιοποιείται και από εκεί δεν περνά πιο πέρα, μένει εκεί. Να ο λόγος για τον οποίο δεν είμαι άγιος ούτε θέλω να είμαι. Εγώ αγαπώ μονάχα την κατανόηση και αυτό είναι το θεμελιώδες: Η κατανόηση του εαυτού μας.

Είναι πέρα για πέρα αληθινό ότι ο Μύστης είναι πολύ πιο μακριά από τον άγιο. Όταν κάποιος είπε: «Οι άγιοι Δάσκαλοι» αυτός απατήθηκε γιατί οι Δάσκαλοι βρίσκονται πιο μακριά από τους άγιους. Πρώτα είναι ο βέβηλος, μετά είναι ο άγιος και έπειτα ο Δάσκαλος. Ο Δάσκαλος είναι πολύ πιο εκεί από την «σφαίρα των αγίων». Στον Δάσκαλο βρίσκεται η Σοφία.

Επί πλέον είναι πιθανόν να κρίνουμε εσφαλμένα τους Δάσκαλους, τους Μύστες. Έχουμε πάντοτε την τάση να προβάλλουμε ακόμα και επάνω στους Μύστες τα ατομικά μας ψυχολογικού τύπου ελαττώματα. Εάν κρίνουμε εσφαλμένα τους Μύστες, επάνω τους ρίχνουμε τις λανθασμένες κρίσεις μας. Γιατί αν δεν είναι δυνατόν να κρίνουμε τις πράξεις του πλησίον μας, πόσο μάλλον θα είναι δυνατόν να κρίνουμε τις πράξεις των Μυστών με ορθό τρόπο.

Κανονικά, έχουμε την τάση να ρίχνουμε λάσπη επάνω στους Μύστες. Έτσι όπως ρίχνουμε λάσπη στον πλησίον μας, ρίχνουμε επίσης λάσπη επάνω στους Μύστες της Λευκής Αδελφότητας. Για αυτό, αυτοί σταυρώθηκαν, δηλητηριάστηκαν, ρίχτηκαν στις φυλακές, μαχαιρώθηκαν, καταδιώχθηκαν...

Είναι πολύ δύσκολο να κρίνουμε έναν Μύστη. Εάν είναι τόσο δύσκολο να κρίνουμε τον πλησίον, πολύ περισσότερο δύσκολο είναι να κρίνουμε έναν Μύστη.

Έτσι, σας καλώ απόψε σε συλλογισμό: Μην αφηνόμαστε να οδηγούμαστε ποτέ από τα φαινόμενα γιατί τα φαινόμενα απατούν. Μην αποδίδουμε στους άλλους τα ελαττώματα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη