ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος
Διάλεξη για την γυναίκα
Η επιείκεια
Η οργάνωση του ψυχισμού
Το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ
Βιωμένες εμπειρίες σχετικά με τον θάνατο του εγώ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Πριν απ’ όλα είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε τον δρόμο που μας οδηγεί στην ουσιαστική αυτοκατανόηση της Ύπαρξης.
Το έργο αυτό θα μπορέσει να οδηγήσει τον διψασμένο στον δρόμο για την πηγή της ΓΝΩΣΗΣ.
Πέρα από τα εφήμερα «φαίνεσθαι» περιμένουν τους ερευνητές τα αιώνια «είναι».
Σήμερα ούτε η θρησκεία απομονωμένη στο δόγμα της, ούτε η επιστήμη περιορισμένη στον υλισμό δεν μπορούν να προσφέρουν στον άνθρωπο εσωτερική αυτάρκεια και αληθινή ευτυχία.
Η ικανότητα του να ζει κανείς βασίζεται ακριβώς στον τρόπο με τον οποίο αυτός πετυχαίνει να συνδυάζει τις καταστάσεις της συνείδησης με τις υπαρξιακές καταστάσεις.
Αν θέλουμε μια οριστική αλλαγή των περιστάσεων της ζωής, είναι απαραίτητο η αλλαγή αυτή να γίνει πρώτα σε μας τους ίδιους. Αν μέσα μας δεν αλλάξουμε τίποτα, εξωτερικά η ζωή θα συνεχιστεί με τις ίδιες δυσκολίες. Απαραίτητη λοιπόν προϋπόθεση για την αληθινή ευτυχία είναι η Αυτογνωσία. «Βίος ανεξέλεγκτος ου βιωτός εστίν» Σωκράτης, Διάλογοι Πλάτωνος.
Αξίζει να αυτοερευνηθούμε για να αυτογνωριστούμε και να φτάσουμε μία μέρα να πειραματισθούμε με άμεση μορφή το πραγματικό, την Αλήθεια.
Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να διδάξει, να αποκαλύψει το εσωτερικό μονοπάτι που οδηγεί στην Αυτογνωσία και στην Τελική Απελευθέρωση του Ανθρώπου.
Σ.Μ. Σημείωση Μεταφραστή.
ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ.
Θα αρχίσουμε την σημερινή ομιλία. Σας ικετεύω όλους να δώσετε μεγάλη προσοχή. Θέλω να πω με έμφαση ότι οι κύκλοι της αρσενικής ή θηλυκής δραστηριότητας κυβερνιούνται από τον πλανήτη Ουρανό. Ο Ουρανός με τους δύο πόλους του προσδιορίζει τις εποχές της θριαμβευτικής αρσενικής δραστηριότητας και της θηλυκής θριαμβευτικής δραστηριότητας.
Όταν ο αρσενικός πόλος του Ουρανού είναι στραμμένος προς τον Ήλιο, θριαμβεύει στην Γη το αρσενικό φύλο. Αυτές είναι οι εποχές της πειρατείας, του Ναπολέοντα και άλλων. Επίσης είναι η εποχή της απελευθερώσεως των χωρών.
Όταν ο θηλυκός πόλος του Ουρανού είναι στραμμένος προς τον Ήλιο, η ενέργεια του Ουρανού που ρέει δίνει τότε τον θρίαμβο στις γυναίκες. Τότε επικρατεί, υπερτερεί, θριαμβεύει του θηλυκό φύλο. Ας θυμηθούμε την εποχή των Αμαζόνων, ήταν μια λαμπερή εποχή, ανέγειραν παντού ναούς στην θεά Σελήνη. Ήτανε χώρες κυβερνώμενες από το θηλυκό φύλο. Η αυτοκρατορία των αμαζόνων επεκτάθηκε σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής μέχρι την Ασία. Αυτοί που κυβερνούσαν, στρατεύονταν και εξασκούσαν τα ιερατικά καθήκοντα ήταν γυναίκες. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι έκτισαν έναν ισχυρό πολιτισμό. Αναμφισβήτητα επίσης υπήρχε μία δόση απανθρωπιάς. Καθιστούσαν τα αγόρια ανίκανα σωματικά με κάποιον τρόπο. Τους πλήγωναν σε ένα μπράτσο ή ένα πόδι για να μην μπορούν αργότερα να κυριαρχούν. Αυτό είναι σκληρό, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Αυτά είναι γεγονότα που πέρασαν και ανήκουν στην ιστορία.
Οι αμαζόνες ξεχώρισαν στον πόλεμο. Ας θυμηθούμε την αμαζόνα Καμίλα για την οποία μαρτυρεί ο Βιργίλιος. Πραγματικά ο Μέγας Δάσκαλος του Δάντε Αλιγκιέρι, μιλάει με θαυμασμό για αυτήν. Η Καμίλα ήταν καταπληκτική στον πόλεμο και ήταν μία από τις καλύτερες στρατηγούς της εποχής, παρόμοια με οποιονδήποτε άλλο άνδρα πολεμιστή.
Οι αμαζόνες υπερτερούσαν στην επιστήμη, η αυτοκρατορία τους ήταν ισχυρή. Αν αργότερα παρήκμασε, εάν έπεσε ήταν ακριβώς εξ αιτίας της σεξουαλικής άποψης. Μία συγκεκριμένη ομάδα αμαζόνων έφτασε στην Ελλάδα, και αν και απομονώθηκαν για ένα καιρό δεν περιττεύει να σας πω ότι ενώθηκαν σεξουαλικά με νεαρούς Έλληνες και από τότε άλλαξαν τους τρόπους τους. Αυτές οι αμαζόνες οι ήδη αλλαγμένες, επηρέασαν τις υπόλοιπες και σιγά σιγά έχασαν την εξουσία και υπερτέρησε το ανδρικό φύλο. Ήδη έχει περάσει η εποχή τους.
Σαράντα δύο χρόνια είναι της ανδρικής δραστηριότητας και σαράντα δύο χρόνια είναι της θηλυκής δραστηριότητας. Σε αυτές τις στιγμές στις οποίες βρισκόμαστε εμείς, επικρατεί το θηλυκό φύλο, είναι στον κύκλο της κυριαρχίας του. Αργότερα όταν θα τελειώσει αυτός ο κύκλος των 42 ετών, θα έλθει μια καινούρια εποχή επικράτησης του αρσενικού φύλου. Τώρα επικρατεί το θηλυκό, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Πραγματικά η γυναίκα διοικεί, επιβάλλεται στην επιστήμη, στο εμπόριο, στην κυβέρνηση, στην θρησκεία, στην οικογένεια, επιβάλλεται παντού, είναι στην εποχή της.
Ο Ουρανός κυβερνάει κατευθείαν τους σεξουαλικούς αδένες. στην γυναίκα κυβερνάει την δραστηριότητα των ωοθηκών. Έτσι λοιπόν είναι 42 χρόνια της αρσενικής επικράτησης και 42 της θηλυκής. Η γυναίκα μπορεί να εκμεταλλεύεται σοφά αυτήν την εποχή, για να μετατρέπει τον εαυτό της, αν έτσι το ποθεί. Σε αυτούς τους καιρούς μάχεται για την απελευθέρωσή της. Στην πραγματικότητα η γυναίκα έχει αφ’ εαυτής το Σκήπτρο της Εξουσίας επειδή βρίσκεται μέσα στην δραστηριότητα του θηλυκού κύκλου του Ουρανού.
Εκτιμώντας αυτά τα ζητήματα, μου φαίνεται ότι το θηλυκό φύλο έχει δικαίωμα στην αξιολόγηση και στην μεταμόρφωση. Το θηλυκό φύλο πρέπει να εκμεταλλεύεται την τωρινή στιγμή, στην οποία την βοηθάει ο Ουρανός, για να βγάλει όσο πιο πολύ κέρδος μπορεί από την δόνηση του πλανήτη Ουρανού. Η γυναίκα έχει δικαίωμα να περάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι, και αυτό είναι δυνατόν όταν ξέρει να αγαπάει. «Αγάπη είναι Νόμος, αλλά συνειδητή Αγάπη». «Η Αγάπη είναι το ύψιστο της Σοφίας» έτσι το είπε ο Ερμής ο Τρισμέγιστος στον Σμαράγδινο Πίνακα, ο τρεις φορές μεγάλος θεός Ίβις ντε Τόθ. Η Αγάπη είναι το θεμέλιο όλου αυτού που είναι, έγινε και θα είναι. Η γυναίκα δια μέσου της Αγάπης όχι μόνο μπορεί να μετατρέπει τον εαυτό της αλλά μπορεί επίσης να μετατρέπει και τους άλλους.
Σε αυτούς τους καιρούς εκπλήσσει να ξέρουμε πως μερικές γυναίκες σκέφτονται να στείλουν θηλυκές επιτροπές να μάχονται για την παγκόσμια ειρήνη. Έχω ακούσει ότι ο ΟΗΕ θεωρεί πολύ δύσκολο το πρόβλημα της ειρήνης και σκέφτεται σοβαρά να δημιουργήσει ένα είδος προπαγάνδας για την ειρήνη μέσω θηλυκών επιτροπών. Πιστεύω απλά πως οι γυναίκες σε αυτές τις στιγμές εκτοπίζει τον άνδρα, θέλει την επικράτηση, πλήρη κυριαρχία και σε αυτά προστίθεται ότι το αρσενικό φύλο είναι σήμερα πολύ εκφυλισμένο. Έτσι η γυναίκα είναι αυτή είναι που πρέπει να αναγεννήσει τον άνδρα. Η κατάσταση του ανδρικού εκφυλισμού είναι αναμφισβήτητη, αναμφίβολη, αναντίρρητη. Πρέπει η γυναίκα να δίνει το χέρι στον άνδρα, να τον σηκώνει. Αν ο άντρας έχει χάσει τώρα την εξουσία του αυτό οφείλεται απλά στον εκφυλισμό του. Η γυναίκα έχει σήμερα μια αναπόφευκτη οφειλή που είναι να βοηθάει στην αναγέννηση του άνδρα και να μάχεται για την παγκόσμια ειρήνη.
Ένα από τα πιο ανησυχητικά προβλήματα της εποχής είναι το σεξουαλικό πρόβλημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σεξολογία είναι βασική για οποιονδήποτε πολιτισμό. Το αρσενικό φύλο, επαναλαμβάνω, βρίσκεται σε κατάσταση καθοδικής εξέλιξης, έχει κάνει κατάχρηση του σεξ και αυτό το έχει κάνει να χάσει την επικράτειά του πάνω στην Γη, πάνω στο Σύμπαν. Το αρσενικό φύλο βαδίζει καθοδικά. Όταν κανείς μελετάει την σεξουαλική ενέργεια, την δημιουργική ενέργεια κάτω από το φως ενός Σίγκμουντ Φρόιντ, για παράδειγμα, του δημιουργού της ψυχανάλυσης, ή ενός Γιούγκ ή ενός Άντλερ ή κάτω από το φως των Σανσκριτικών Τάντρα ή των Θιβετιανών ή των Ινδουιστών ή πιθανόν της Κίτρινης Κινέζικης σχολής, μπορεί να ανακαλύψει με μεγάλη έκπληξη πως διαμέσου της δημιουργικής ενέργειας είναι δυνατή η μεταβολή του ανθρώπινου όντος.
Η γυναίκα έχει κυριαρχία πάνω στην οργανική βιολογία του άνδρα, γι’ αυτό πρέπει να τον αναγεννήσει. Η γυναίκα πρέπει να γνωρίζει λίγο παραπάνω τα μυστήρια του σεξ. Παλιά αυτά τα μυστήρια θεωρούνταν ταμπού ή αμαρτία, λόγω ντροπής ή απόκρυψης. Τώρα στις ανεπτυγμένες χώρες το σεξ μελετάται κάτω από το φως της επιστήμης. Ο Φρόιντ έδωσε το παράδειγμα με την ψυχανάλυση. Ο Άντλερ, ο Γιούγκ και άλλοι έχουν αποδείξει στον κόσμο την πραγματικότητα των θεωριών του.
Τότε θεωρώ αναγκαίο να σχολιάσω αυτό το «τραχύ» σημείο, αυτό το ευαίσθητο ζήτημα που σχετίζεται με την υπερβατική σεξολογία, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να μετατρέπει την γυναίκα και τον κόσμο. Πραγματικά, η δημιουργική ενέργεια ρέει σε όλα αυτά που είναι, ήταν και θα είναι. Η δημιουργική ενέργεια επιτρέπει στα φυτά να πολλαπλασιάζονται δια μέσου των υπέρων και των στημόνων που ζούνε και πάλλονται στους κάλυκες των λουλουδιών. Επιτρέπει στα πουλιά να αναπαράγονται, να δημιουργούνται τα φρούτα, σε όλα τα ζωντανά είδη της απέραντης θάλασσας την πάντα αδιάκοπη αναπαραγωγή. Δίνει μια ενέργεια σαν τον ηλεκτρισμό, σαν τον μαγνητισμό, αν την δύναμη της βαρύτητας κλπ μία ενέργεια που πρέπει να μάθουμε να χειριζόμαστε σωστά. Είναι μία ταχεία ενέργεια, στιγμιαία, πιο γρήγορη από τον νου, πολύ πιο γρήγορη από τις συγκινήσεις ή οποιαδήποτε άλλη οργανική κίνηση. Πολλές φορές έχει συμβεί σε μία γυναίκα να συναντήσει έναν άνδρα και στιγμιαία, χωρίς να ξέρει γιατί, ενστικτωδώς, να ξέρει αν συμπάθησε ή όχι αυτόν τον άνδρα, αν μπορεί να χρησιμεύει σαν συμπλήρωμά της, αν αξίζει την συμπάθειά της. Αλλά αν δεν είναι το ακριβές συμπλήρωμά της δεν αφυπνίζει σε αυτήν κανένα ενδιαφέρον. Μας εκπλήσσει να δούμε την γρηγοράδα με την οποία μία γυναίκα μπορεί να αναγνωρίσει έναν άνδρα και να ξέρει αν αυτός μπορεί να της χρησιμεύσει σαν συμπλήρωμα στην ζωή της ή όχι. Αναβλύζει σε δευτερόλεπτα, σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, πράγμα το οποίο αποδεικνύει ότι η σεξουαλική αίσθηση είναι αρκετά γρήγορη, ταχύτερη από τον νου ήτις κινητικές δραστηριότητες του οργανισμού.
Σε δευτερόλεπτα η γυναίκα είναι ικανή να αναγνωρίζει αν ένας άνδρας μπορεί ή όχι να της χρησιμεύσει σαν συμπλήρωμα για την ζωή της. Καλά, αυτό οφείλεται στο ότι η δημιουργική ενέργεια ρέει και πάει από το ένα μέρος στο άλλο, τα ηλεκτροσεξουαλικά κύματα είναι πολύ ταχέα. Το σεξουαλικό κέντρο μιας γυναίκας ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα οποιουδήποτε άντρα, αυτό είναι φανερό. Είναι μυστήρια που σχετίζονται με το σεξ και αξίζει τον κόπο να τα γνωρίσουμε.
Στην ζωή βρίσκει κανείς γεγονότα που εκπλήσσουν, πολλές φορές έχει παρατηρηθεί άντρες που αν και έχουν γυναίκα, ξαφνικά, δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι, δεν αισθάνονται ακέραιοι, δεν αισθάνονται ολοκληρωμένοι με αυτήν, αισθάνονται πως κάτι τους λείπει. Μπορεί να συμβεί σε αυτές τις περιπτώσεις πως σε οποιοδήποτε σαλόνι, ναό ή δρόμο συναντάει ο άντρας μια γυναίκα που αμέσως την συμπαθεί.
Αναμφισβήτητα σφάλλει όταν διαπράττει μοιχεία, αλλά στο βάθος αυτό που συμβαίνει είναι ότι τα μέρη του δικού του Είναι χρειάζονται συμπλήρωμα. Πιθανόν στην καινούρια γυναίκα βρίσκουν κάτι που τους βοηθάει να συμπληρώνονται. Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν θέλουμε να δικαιολογούμε την μοιχεία, αυτό θα ήταν παράλογο, απλώς μελετάμε το σεξουαλικό ζήτημα και δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο αυτό το σημείο.
Η δημιουργική ενέργεια είναι εγκατεστημένη σε κάθε οργανική μηχανή και το φυσικό σώμα μας είναι μία μηχανή. Οι ωοθήκες της γυναίκας είναι αξιοθαύμαστες, καταπληκτικές. Ένα ζευγάρι νευρικά κορδόνια ανεβαίνουν πάντα από τις ωοθήκες μέχρι τον εγκέφαλο. Τυλίγονται στην σπονδυλική στήλη δημιουργώντας το Άγιο Οκτώ, το Κηρύκειο του Ερμή. Από αυτά τα λεπτά κορδόνια που δεν είναι εντελώς υλικά, διότι θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά ένα μέρος είναι τετραδιάστατα, ανεβαίνει η σεξουαλική ενέργεια σαν πολύ λεπτή ηλεκτρική δύναμη μέχρι τον εγκέφαλο. Η δύναμη αυτή καθ’ εαυτή φτάνει στον εγκέφαλο μέσω συγκεκριμένης διαδικασίας. Αρχικά προέρχεται από τον Τρίτο Λόγο, του Μαχατσόαν. Για να μιλήσουμε αυτήν την φορά με χριστιανικούς όρους μπορώ να σας πω ότι αυτή η ενέργεια είναι θεϊκή. Είναι ο Τρίτος Λόγος αυτός καθ’ εαυτός, είναι αυτό που σε αγνό χριστιανισμό ονομάζουμε Άγιο Πνεύμα. Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος είναι αξιοθαύμαστη σε όλες τις έννοιες. Το σύμπαν ολόκληρο δεν θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς αυτήν την καταπληκτική δύναμη. Οι σπόροι δεν θα μπορούσαν να βλαστήσουν, τα ζώα δεν θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν, τα δέντρα δεν θα μπορούσαν να δώσουν καρπούς.
Έτσι λοιπόν την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, την αξιοθαύμαστη Ενέργεια του Τρίτου Λόγου είναι άξια να την αναλύσουμε. Υπάρχουν σχολές που έχουν αφοσιωθεί σε αυτήν την ανάλυση. Αυτές οι σχολές υπάρχουν σε όλη την Ανατολή και πολύ ειδικά στον Ταντρικό Βουδισμό του Θιβέτ. Είναι απαραίτητο να μάθουμε να μεταχειριζόμαστε αυτό το ηλεκτροσεξουαλικό δυναμικό εάν αληθινά θέλουμε να πετύχουμε μία μετατροπή.
Χωρίς την δημιουργική ενέργεια δεν θα ήταν δυνατόν ένα ζευγάρι γαμέτες, δηλαδή ένα ωάριο και ένα σπερματοζωάριο να συνενωθούν και να δώσουν μία σύλληψη. Ξέρουμε καλά το τι είναι η λειτουργία της περιόδου στο θηλυκό φύλο. Αναμφισβήτητα αυτή προκαλείται επειδή ένα ώριμο ωάριο ελευθερώνεται από την ωοθήκη. Η πληγή που μένει τότε σε αυτό το μέρος που ελευθερώθηκε το ωάριο ματώνει. Αυτή είναι η διαδικασία της περιόδου. Αναμφισβήτητα σε αυτό το μέρος που ματώνει υπάρχει επίσης αυτό που στην ιατρική καλείται «ωχρό σωμάτιο» που χρησιμεύει για να αποφεύγεται μία συνεχής αιμορραγία. Το ενδιαφέρον είναι να δούμε πως κατεβαίνει μετά το ωάριο στην μήτρα και περιμένει εκεί την στιγμή που θα γονιμοποιηθεί. Όταν το ωάριο βρίσκεται τοποθετημένο στην κατάλληλη περιοχή, η γυναίκα αισθάνεται πραγματικά, ας το πούμε με έντονο τρόπο την σεξουαλική ορμή.
Κάθε ορμή έχει μια μηχανικότητα που σχετίζεται με την οικονομία της φύσης. Είναι ότι το ωάριο καλεί, ζητάει, επιθυμεί ένα σπερματοζωάριο για να υπάρχει μία άλλη δημιουργία αναγκαία για τους οικονομικούς σκοπούς του πλανήτη Γη. Σε αυτήν την κατάσταση υπάρχει δυνατή η επιθυμία από το θηλυκό φύλο προς το αρσενικό φύλο. Αυτή η δυνατή επιθυμία δεν έχει άλλη αιτία παρά το ότι το ωάριο επιθυμεί την ένωση με το σπερματοζωάριο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Ας παρατηρήσουμε κάτι πολύ σημαντικό: από τα 300-500 εκατομμύρια σπερματοζωάρια που διαφεύγουν κατά την σεξουαλική ένωση, μόνο ένα τυχερό σπερματοζωάριο πετυχαίνει να φτάσει μέχρι τον θηλυκό γαμέτη. Χάνει την ουρά του, μπαίνει μέσα στον γαμέτη και αρχίζει την διαδικασία της κύησης. Από αυτά τα εκατομμύρια σπερματοζωάρια μόνο ένα κατορθώνει να διαπεράσει το ωάριο. Και ποιος έκανε αυτήν την μαθηματική επιχείρηση; Επίσης να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι το σπερματοζωάριο φέρνει στον εαυτό του 24 χρωματοσώματα, και το ωάριο φέρνει άλλα 24. Τότε να εκεί 48 χρωματοσώματα δημιουργώντας ένα βλαστίδιο κυττάρου, βασικό θεμελιακό κύτταρο, από το οποίο προέρχεται ένας καινούριος ανθρώπινος οργανισμός. Αλλά γιατί ένα σπερματοζωάριο και μόνο ένα πετυχαίνει να εισέλθει στο ωάριο; ποιος κατευθύνει αυτό το σπερματοζωάριο; υπάρχει μία έξυπνη αρχή που το οδηγεί; ποιο θα είναι; γιατί εκλέγεται; Αναμφισβήτητα αυτή η έξυπνη αρχή δεν είναι άλλη από την δημιουργική ενέργεια του Τρίτου Λόγου, η σεξουαλική ενέργεια. Τότε στην σεξουαλική ενέργεια βρίσκουμε εξυπνάδα. Αυτό είναι εξαιρετικό. Έτσι λοιπόν αρχίζει η διαδικασία της κύησης του όντος.
Πραγματικά η γυναίκα εκλέχτηκε για τον άγιο προορισμό του να είναι μητέρα. Το να είναι μητέρα πραγματικά είναι μία ιεροσύνη της Φύσης, μία άρρητη, θεϊκή ιεροσύνη. Μία μητέρα αξίζει όλη την ευλάβεια από όλα τα όντα που κατοικούν στην επιφάνεια της Γης.
Στην «Κρυμμένη Διδασκαλία του Αναχουάκ» λατρεύουν τις γυναίκες που πεθαίνουν στην γέννα. Αναμφισβήτητα αυτές είναι αληθινές μάρτυρες. Μας έχουν πει τότε σε Ναχουάτλ πως αυτές πάνε όχι στο Μιζτλάν, όπως υποθέτουν μερικοί, αλλά στο Τλαλοκάν, δηλαδή στον Παράδεισο του Τλαλόκ.
Εσείς σκέπτεστε ότι αυτές είναι διδασκαλίες των προγόνων μας και σήμερα είμαστε πολύ «χριστιανοί» και δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω. Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι αυτή η βεβαίωση των Μυστών του Αναχουάκ, των Ζαποτέκας ή Τολτέκας, στηρίζεται πάνω σε πολύ ισχυρές βάσεις. Με τι δικαίωμα θα τολμούσαμε εμείς να αναιρέσουμε την διδασκαλία των Αζτέκας προγόνων μας αφού προερχόμαστε από αυτούς. Ή μήπως πιστεύουμε ότι οι Ισπανοί ήταν πιο σοφοί από τους Αζτέκας προγόνους μας;
Ξέρουμε καλά πως όχι, διότι αυτοί ήρθαν να καταστρέψουν μία κουλτούρα, έκαιγαν στην δημόσια πλατεία όλο τον αρχαίο κώδικα, στερούσαν από τον κόσμο πλούσιους εσωτερικούς θησαυρούς. Ευτυχώς μερικοί κώδικες σωθήκανε και έχουν επιτρέψει στους Μεξικάνους ιστοριογράφους, στους μεγάλους ανθρωπολόγους να ανοικοδομούν ένα μέρος της αρχαίας ιστορίας.
Ο Τλαλοκάν, ο Παράδεισος είναι μία πραγματικότητα. Μας έχουνε πει ότι οι γυναίκες που πέθαναν στην γέννα, και αυτό βεβαιώθηκε με εμφατικό τρόπο σε περασμένους καιρούς, εισέρχονταν στον παράδεισο του Τλαλόκ. Το άξιζαν γιατί είχαν δώσει την ζωή τους για την φύση, είχανε πεθάνει εκτελώντας αυτήν την μεγάλη θυσία όπως το να είναι μητέρες, είχαν εκτελέσει την αποστολή τους. Η γυναίκα έχει γεννηθεί με άγιο προορισμό. Πόσο μεγάλη είναι η ευτυχία που αισθάνεται η μητέρα που κρατάει το παιδί της στα χέρια της, που το ταΐζει από το στήθος της, που του προσφέρει την αγάπη της! Αυτή σε εκείνη την στιγμή κάνει τον ρόλο της Μεγάλης Μητέρας Φύσης με όλα τα παιδιά της. Είναι αληθινά μία ιέρεια που αξίζει κάθε σεβασμό και μεγάλη ευλάβεια.
Είναι δια μέσου αυτής της δημιουργικής ενέργειας, που ρέει και πάλλεται σε όλη την φύση, που ρέει στα δέντρα, που εκδηλώνεται μέσω των δημιουργικών οργάνων των ψαριών, των αμφιβίων, των θηλαστικών και των πουλιών, που μπορούμε εμείς να μετατραπούμε ριζικά. Αν η γυναίκα μάθει να μεταχειρίζεται αυτήν την αξιοθαύμαστη ενέργεια, μπορεί να μετατρέπει το επίπεδο του Είναι της, να μετατραπεί σε κάτι διαφορετικό. Πρώτα απ’ όλα η γυναίκα πρέπει να γνωρίζει τα μυστήρια του σεξ. Ήδη πέρασαν οι καιροί που το σεξ εθεωρείτο αμαρτία, που το σεξ ήταν ταμπού. Μόνο γνωρίζοντας η γυναίκα τα μυστήρια του σεξ, μαθαίνοντας να οδηγεί την Δημιουργική Ενέργεια, μόνο έτσι θα μπορούσε να μετατρέπει τον εαυτό της και να μετατρέπει τον κόσμο.
Σε αυτήν την συγκέντρωση πρέπει να μελετήσουμε σε βάθος αυτό το ζήτημα, το οποίο σχετίζεται ακριβώς με το υπερθετικό σεξουαλικό πρόβλημα της εποχής. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η μεταφυσική ή χημική συνουσία, για να μιλήσουμε σε μία γλώσσα που να μην σκανδαλίζει καμία από τις αδελφές που βρίσκονται εδώ, είναι το μυστήριο της ανθρώπινης μετατροπής.
Δυστυχώς σήμερα ο άνδρας όχι μόνο έχει εκφυλιστεί, αλλά επίσης έχει αρχίσει τις εκφυλιστικές διαδικασίες και στο θηλυκό φύλο. Έβαλε την γυναίκα στο δρόμο της μοιχείας και της πορνείας, λόγοι αρκετοί για τους οποίους η γυναίκα είναι επιφυλακτική απέναντι στον άνδρα, λόγοι αρκετοί για να μελετάει η γυναίκα τα μυστήρια του σεξ. Και είναι έτσι και μόνο έτσι που μπορεί όχι μόνο να μετατρέπει τον εαυτό της αλλά να μετατρέπει και τον άνδρα.
Αναμφισβήτητα η μεταφυσική, η χημική συνουσία σχετίζεται με την Μεγάλη Παγκόσμια Συνουσία. Ξέρουμε καλά ότι το Αιώνιο Αρσενικό γονιμοποιεί το Αιώνιο Θηλυκό για να αναβλύζει η ζωή μέσα στο Σύμπαν, αυτό είναι αναμφίβολο. Αυτές οι δύο αρχές ανήκουν στο θεϊκό.
Πολύ δίκαια ο Σίμωνας ο μάγος έλεγε: «Υπάρχουν δύο σοβαροί απόγονοι: ο ένας έρχεται από τον ουρανό και είναι αρσενικός, ο άλλος ανεβαίνει και είναι θηλυκός. Στην ένωση αυτοί οι δύο απόγονοι είναι το κλειδί της εξουσίας». Παρατηρήσετε το σημείο του Άγιου Σταυρού, δύο ξύλα σταυρωμένα. Το ένα κάθετο συμβολίζει την Αρσενική Αρχή και το άλλο οριζόντιο αντιπροσωπεύει το θηλυκό φύλο. Στην διασταύρωση αυτών των δύο βρίσκεται «το Κλειδί της Λύτρωσης».
Σε μία αρχαία σχολή των Ελληνικών Μυστηρίων αναφερόταν μία αξιόλογη μυστικιστική πράξη, που μπορεί να μετατρέπει τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Για να μην σας σκανδαλίσω πολύ, θα σας πω στα λατινικά το κλειδί: «Ινμίσιο μέμπρουμ βίριλις ιν βάτζιναμ φέμινε σίνε εχεκουλάτιο σέμινις». Εν πάση περιπτώσει, στην μύηση της διείσδυσης του κάθετου «φάλους» μέσα στο «κτέϊς φόρμαλ» βρίσκεται το κλειδί κάθε εξουσίας.
Δυστυχώς τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες το μόνο που έχουν κάνει μέχρι τώρα είναι να εκμεταλλεύονται την διασταύρωση των δύο απογόνων για την ζωική αναπαραγωγή. Έτσι όπως η γυναίκα είναι ικανή να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και να του πει «να είναι» και θα είναι, έτσι όπως η γυναίκα είναι ικανή να δημιουργήσει ένα Ναπολέοντα μέσα στην κοιλιά της ή έναν Ιησού της Ναζαρέτ ή έναν Ερμή Τρισμέγιστο για να του πει μετά να «υπάρξει» και να υπάρχει στο φως του ήλιου, όπως και αυτές έτσι και κάθε μία από εσάς είναι ικανή για μία καταπληκτική αυτοδημιουργία. Μπορεί να δημιουργήσει τον εαυτό της, μπορεί να μετατραπεί σε κάτι διαφορετικό με βάση την Μεταφυσική και Χημική Συνουσία. Το σημαντικό θα ήταν να καταλάβουν την διαδικασία των Παγκόσμιων Ενεργειών. Αναμφισβήτητα όταν ο άνδρας και η γυναίκα, Αδάμ-Εύα αγαπιούνται, όταν βρίσκονται ενωμένοι στην Χημική ή Μεταφυσική Συνουσία, σε αυτές τις στιγμές στις οποίες ο κάθετος «φάλους» διασταυρώνεται με το «κτέις φόρμαλ», υπάρχουν παγκόσμιες, αξιοθαύμαστες κοσμικές δυνάμεις. Αυτές τυλίγουν το ζευγάρι με ένα λαμπερό, φωτεινό, καταπληκτικό φως. Αυτές οι αξιοθαύμαστες δυνάμεις που ήταν ικανές να δημιουργήσουν τον κόσμο, και να τον κάνουν να αναβλύσει μέσα από το «χάος» περικυκλώνουν το ζευγάρι, το τυλίγουν.
Σε αυτές τις στιγμές άνδρας και γυναίκα καλά ενωμένοι δημιουργούν το Τέλειο Ανδρόγυνο, το Ελοχίμ, το ηγεμονικό πλάσμα.
Πραγματικά άνδρας και γυναίκα ενωμένοι είναι ένα μοναδικό Είναι που έχει εξουσία πάνω στην ζωή και πάνω στον θάνατο, που μπορεί να κάνει να αναβλύζει ένα καινούριο πλάσμα μέσα από το «χάος». Σε τέτοιες στιγμές αν γνώριζαν την καταπληκτική επιστήμη του Τρίτου Λόγου, θα πραγματοποιούσανε θαύματα. Σε τέτοιες στιγμές πρέπει να συγκρατήσου-με την καταπληκτική αυτή δύναμη για να εξαγνιστούμε, για να μετατραπούμε, για να αναπτύξουμε σε μας άλλες ικανότητες του Είναι, για να κάνουμε θαύματα που δεν μπορούμε καν να υποψιαστούμε, μέχρι να μετατρεπόμαστε σε αληθινούς αγγέλους, σε Άρρητα όντα.
Η γυναίκα έχει το κλειδί της πρακτικής επιστήμης, αλλά πρέπει να το εκμεταλλευτεί και να ανοίξει την Κιβωτό όπου βρίσκεται ο θησαυρός της αγνής Σοφίας. Δυστυχώς τόσο η γυναίκα όσο και ο άνδρας χάνουν τις θεϊκές δυνάμεις όταν διαπράττουν το ασυγχώρητο λάθος να φτάνουνε σε αυτό που στην υψηλή Βιολογία και στην οργανική Παθολογία λέγεται «οργασμός» ή «σπασμός». Εάν η γυναίκα διδάξει τον άντρα σε εκείνες τις στιγμές την ανάγκη να είναι εγκρατής, αν αντί να φτάσουν μέχρι την τελική ανάλωση του ζωικού πάθους, αν είχανε την τόλμη να χαλιναγωγήσουν την ζωική ορμή για να αποφεύγουν αυτό που ονομάζεται «οργασμός», θα συγκρατούσαν αυτές τις μυστικιστικές δυνάμεις του Τρίτου Λόγου, του Μαχατσόαν, του ινδοστανικού Σίβα. Με τόσες λεπτές δυνάμεις αυτή θα μπορούσε να κάνει τον εαυτό της κάτι διαφορετικό, θα μετατρεπόταν σε νικήτρια. Θα περνούσε σε ένα καταπληκτικό επίπεδο του Είναι, δεν θα ξανα-είχε ποτέ αθλιότητα ούτε πόνο, δεν θα υπήρχαν γι’ αυτήν οδύνες, θα άνθιζαν διαφορετικές ικανότητες σε όλο τον οργανισμό της, θα ήταν Τελείως διαφορετική. Μία τέτοια γυναίκα, μετατρεμμένη από τις ίδιες τις δημιουργικές της ενέργειες, θα μπορούσε να μετατρέπει τον άνδρα και τον κόσμο, διότι η γυναίκα έχει μία μοναδική εξουσία: να δημιουργεί πλάσματα μέσα στην μήτρα της. Ήδη έχει κάνει μεγάλους άνδρες που ξεχώρισαν στην ιστορία: ένας Κρίσνα στο Ινδοστάν, ένας Βούδας, ένας Ερμής Τρισμέγιστος, ένας Ιησούς της Ναζαρέτ, ένας Φραγκίσκος της Ασίζης, ένας Αντώνιος της Παδούας κλπ. Πού δημιουργηθήκανε; μήπως στον αέρα;
Άνθρωποι τόσο μεγαλοπρεπείς που έχουν αναβλύσει σε όλες τις εποχές, από πού βγήκανε; Αυτοί που απελευθέρωσαν χώρες, ένας Μορέλος στην πατρίδα μας ή ένας Χιντάλγκο, ένας Ναπολέοντας στην Γαλλία (καλά, αν και αυτός δεν απελευθέρωσε τις χώρες παρά τις σκλάβωσε, αλλά εν πάση περιπτώσει ήταν ένας μεγάλος στρατηγός). Ένας Βολιβάρ εκεί στις χώρες της νότιας Αμερικής. Από πού βγήκανε; Ποια είναι η καταγωγή τους; Πολύ αρσενικοί, πολύ έξυπνοι, πολύ μεγαλοφυείς, αλλά βγήκανε από μια θηλυκή κοιλιά. Ήταν γυναίκα αυτή που τους σχημάτισε στην κοιλιά της, αυτή που τους έδωσε την ζωή, αυτή που τους έδωσε την ύπαρξη.
Ο ίδιος ο υπεράνθρωπος του Νίτσε δεν μπορεί να βγει από κανένα άλλο μέρος παρά από την κοιλιά της γυναίκας, γι’ αυτό και οι σοφές γυναίκες απευθύνονταν στον Ιησού της Ναζαρέτ και του έλεγαν: «Ευλογημένη η κοιλιά που σε γέννησε και το στήθος που σε θήλασε».
Έτσι λοιπόν οι άνδρες δεν έχουμε λόγο να καμαρώνουμε διότι ακόμη και αν είχαμε πού σοφία και πολυμάθεια ή ακόμη και αν είχαμε αποκτήσει διανοητική ικανότητα, μια γυναίκα μας σχημάτισε στην κοιλιά της, μας έδωσε την ύπαρξη.
Έτσι λοιπόν να δούμε ότι η γυναίκα μπορεί να μετατρέπει τον κόσμο αν έτσι το θέλει. Μέχρι και η ίδια η βιολογία του αρσενικού μπορεί να ελέγχεται από την γυναίκα, και πράγματι η γυναίκα ελέγχει τις βιολογικές δραστηριότητες του άνδρα. Η γυναίκα έχει αυτήν την εξουσία, αυτήν την καταπληκτική εξουσία, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να συγκρατεί αυτήν την αξιοθαύμαστη ενέργεια του Τρίτου Λόγου, να μην την αφήνει να φεύγει, να μην επιτρέπει να λιώσει μέσα στα παγκόσμια ρεύματα. Γι’ αυτό η παντρεμένη γυναίκα στην χημική και μεταφυσική Συνουσία πρέπει να αναλαμβάνει μια οικοδομητική, ουσιαστική και αξιόλογη στάση. Πραγματικά η Ιεροσύνη της Αγάπης προέρχεται από τα πιο αρχαϊκά χρόνια. Ας θυμηθούμε στην Ελλάδα τις ιέρειες της Αγάπης τις εταίρες. Αυτές ήταν ιερές στην πιο πλήρη έννοια της λέξης, γιατί ξέρανε να προμηθεύουν αυτό που λέγεται Αγάπη, στους άνδρες που ήξεραν να απευθύνονται σε αυτές. Ας θυμηθούμε εκεί στην γη της Ιαπωνίας τις Νίπονες ιέρειες. Αυτές ήξεραν να προμηθεύουν αυτό που λέγεται Αγάπη.
Δυστυχώς οι άνθρωποι της σύγχρονης εποχής έχουν χάσει την αληθινή αίσθηση της Αγάπης. Οι σύγχρονες γυναίκες πρέπει να γυρίσουν στην αρχαία Σοφία, να αρχίσουν να εκπαιδεύουν τον άνδρα. Το σεξ είναι ιερό εκατό τοις εκατό, αυτές πρέπει να διδάξουν στον άνδρα την ευλάβεια, την αγάπη και τον σεβασμό προς το σεξ. Εάν η γυναίκα δρα έτσι θα μπορεί να μετατρέπει τον κόσμο με οριστικό τρόπο. Το μυστικό συνίσταται στο να συγκρατήσει αυτήν την καταπληκτική ενέργεια.
Πρέπει να αποφεύγει τον σπασμό ή τον βιολογικό ή φυσιολογικό οργασμό, όπως λέγεται στην ιατρική και βιολογία. Έτσι θα μετατραπεί και θα εξαγνιστεί, έτσι θα προκύψουν σε αυτήν καινούριες αισθήσεις της υπεραισθησιακής αντίληψης που θα της δώσουν είσοδο σε μία άγνωστη διάσταση. Έτσι η γυναίκα θα αρχίσει να αποκτά μία καινούρια εξυπνάδα που θα της επιτρέψει να προσανατολίζει σοφά τα παιδιά της.
Δεν πρέπει να ξεχνάτε εσείς ότι η γυναίκα πρέπει να είναι μητέρα και επιπλέον εκπαιδεύτρια των δικών της παιδιών. Έχει κληθεί να εκπαιδεύσει τα παιδιά της.
Ωραία, η αντίληψή μου είναι ότι η μητέρα είναι καλεσμένη να δίνει στα παιδιά της την πρώτη εκπαίδευση, με κανένα τρόπο δεν μου φαίνεται σωστό να έχει οριστεί το νηπιαγωγείο να δίνει την πρώτη βάση της μόρφωσης στο πλάσμα που γεννήθηκε. Σκέπτομαι πως η μητέρα έχει κληθεί για αυτό, για να τελειώσει, να σχηματίσει τον καρπό των σπλάχνων της. Αργότερα θα μπορούσε να πάει στις ανώτερες σχολές, αλλά τον βασικό προσανατολισμό πρέπει να τον αρχίσει στο σπίτι. Η μητέρα είναι ο άγγελος του σπιτιού, η Μητέρα του Σπιτιού, αυτή που πρέπει να εκπαιδεύει τα παιδιά της. Σήμερα όλο αυτό έχει χαθεί. Στα αρχαία χρόνια, στην Ατλαντίδα και την Λεμουρία, οι μητέρες εκπαίδευαν τα παιδιά τους μέσα στο σπίτι και τα διαμόρφωναν.
Σε αυτά τα παρακμασμένα χρόνια που βρισκόμαστε τώρα εξ αιτίας του εκφυλισμού του άνδρα, η γυναίκα έχει χάσει πολλές από τις όμορφες ικανότητές της. Ο άνδρας έχει δημιουργήσει έναν ψεύτικο πολιτισμό, μια παράλογη μηχανική ζωή. Έχει διαπράξει επίσης το έγκλημα να βγάλει την γυναίκα από το σπίτι της. Τώρα η γυναίκα για να μπορέσει να επιζήσει μέσα σε αυτό το παράλογο χάος του 20ου αιώνα, δεν της μένει άλλη λύση παρά να εκτοπίζει τον άνδρα στο γραφείο, στην βιομηχανία, στην τράπεζα, στο εμπόριο, στα συνεργεία, στην επιστήμη κλπ. Ο υπερσύγχρονος άνδρας είναι τόσο εκφυλισμένος που δεν είναι ικανός να στηρίξει ούτε το δικό του σπίτι, λόγος αρκετός για τον οποίο η γυναίκα δεν έχει άλλη λύση παρά να ριχτεί στην μάχη. Ας δούμε τις ΗΠΑ όπου οι γυναίκες βρίσκονται στα συνεργεία, στις συγκεντρώσεις, την αεροπορία, τον στρατό κλπ.
Μια φυλή μη εκφυλισμένη, μία φυλή ας πούμε φιλοπρόοδη, είναι διαφορετική. Σε μία φιλοπρόοδη φυλή, η γυναίκα είναι ο άγγελος του σπιτιού, η ιέρεια, η θεμελιακή βάση πάνω στην οποία στηριζότανε στους αρχαίους καιρούς όχι η πατριαρχία, αλλά η μητριαρχία. Η γυναίκα τώρα πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι. Αυτό δεν είναι δυνατόν αν η γυναίκα δεν αναγεννήσει τον άνδρα, που ήδη δεν είναι ικανός να συντηρεί την γυναίκα μέσα στο σπίτι.
Θα φτάσει η ημέρα που θα γεννηθεί στον κόσμο ένας καινούριος πολιτισμός. Όταν θα γίνει αυτό η γυναίκα θα γίνει η ιέρεια του σπιτιού της. Ο αναγεννημένος άνδρας θα πάει στην εξοχή, προς το βουνό, να οργώνει την γη με τον ιδρώτα του προσώπου του, για να δίνει να φάνε η γυναίκα του και τα παιδιά του όπως το ορίζουν οι Ιερές Γραφές. Σήμερα προκαλεί πόνο να το λέμε, αλλά είναι τόσο μεγάλος ο εκφυλισμός της εποχής που πολλές γυναίκες πρέπει να δουλεύουν για να συντηρούν τον άνδρα τους. Βλέποντας όλα αυτά τα πράγματα, σχετικά με τόσο σημαντικά ζητήματα μα τόσο λεπτά στην έκφρασή τους, βλέπω την επείγουσα και μη αναβλητέα ανάγκη να διδάξω στις γυναίκες τα μυστήρια του σεξ. Πρώτα απ’ όλα πρέπει αυτές να απελευθερωθούν από τόσους παράλογους δεσμούς, πρέπει να δούνε τις μελέτες του σεξ από μια καινούρια άποψη, να μην συνεχίζουν να θεωρούν την σεξολογία σαν ταμπού, αμαρτία, ντροπή ή προσποίηση κλπ.
Εάν η γυναίκα πρέπει να αναγεννά τον άνδρα πρέπει να αντιμετωπίζει κατευθείαν τα μυστήρια του σεξ, πρέπει να διδάξει τον άνδρα αυτά τα μυστήρια. Δυστυχώς το φτωχό διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνδρας, ούτε καν ξέρει να σέβεται την γυναίκα, μοιχεύει σαν ζώο, πορνεύει αδιάκοπα, κακοξοδεύει τα λεφτά που έχει για το σπίτι στο μπαρ, στις χαρτοπαικτικές λέσχες κλπ. αναμφισβήτητα η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι τόση, που η γυναίκα έχει επικληθεί να αναλάβει ένα καινούριο ρόλο. Είναι ανάγκη να μετατρέπεται δια μέσου της δημιουργικής ενέργειας και να διδάξει στον άνδρα τον δρόμο της αναγέννησης. Αλλά αυτό δεν θα ήταν δυνατόν αν αυτή δεν είχε ένα ανώτερο ηλεκτρικό ή ηλεκτροσεξουαλικό δυναμικό που να της επιτρέπει να πραγματοποιεί αυτήν την καταπληκτική εργασία. Ενώ η γυναίκα συνεχίζει να φτάνει στον φυσιολογικό σπασμό ή οργασμό κατά την χημική ή μεταφυσική συνουσία, δεν θα έχει την ηλεκτρική δύναμη για να μπορεί να πείθει τον άνδρα. Όταν πρόκειται να πείσουμε τον άλλο, να τον αναγεννήσουμε, να του δείξουμε τον δρόμο της σωτηρίας χρειάζεται να έχουμε κάποια εξουσία. Και δεν είναι δυνατόν να έχει καμία εξουσία η γυναίκα ενώ ξεφορτώνεται ηλεκτρικά.
Η γυναίκα χρειάζεται να αποταμιεύει τις δικές της δημιουργικές ενέργειες, μόνο έτσι θα μπορεί να αυξάνει το ηλεκτρικό δυναμικό της ώστε να ζητάει αρκετή δύναμη ή εξουσία, που να της επιτρέπει να μετατρέπει τον άντρα, να τον βγάλει από τα μπαρ, να του διδάξει τον δρόμο της υπευθυνότητας, να του δείχνει τον δρόμο της αναγέννησης.
Σήμερα σε αυτές τις κυρίες που με ακούνε θέλω να πω με εμφατικό τρόπο ότι σε αυτήν την πατριαρχική έδρα των Εσωτερικών Γνωστικών Σπουδών δουλεύουμε για την ανθρώπινη αναγέννηση. Όλες οι κυρίες είναι καλεσμένες στις σπουδές μας, είναι καλεσμένες με σκοπό να δουλεύουν για ένα καλύτερο κόσμο. Αξίζει πολύ τον κόπο να αναθεωρήσουμε όχι μόνο τα βιολογικά ζητήματα, αλλά και τα ψυχικά που σχετίζονται με την γυναίκα, με τον άντρα, με το σπίτι. Η γυναίκα πρέπει να γίνει λίγο πιο ώριμη από την ψυχολογική σκοπιά. Πολλές κυρίες π.χ. προσπαθούν να παντρευτούν και αργότερα αποτυγχάνουν. Η γυναίκα πρέπει να ξέρει ποιος είναι ο άντρας που θα διαλέξει, γιατί αυτό είναι βασικό για την υπόλοιπη ύπαρξή της.
Μία οποιαδήποτε μέρα, δεν έχει σημασία ποια, έφτασα σε μία τράπεζα (χρειαζόταν να αλλάξω μερικά τσεκ). Η ταμίας πολύ επιμελής με εξυπηρέτησε, αλλά πόσο μεγάλο πόνο αισθάνθηκα έτσι που με κοιτούσε πάνω κάτω, τόσο λεπτομερώς, μελετώντας την απλή φυσική εμφάνιση. Γύρισα μια δεύτερη φορά και βρήκα την ίδια επανάληψη. Μία Τρίτη, την ίδια επανάληψη και μια παράξενη κοκεταρία. Αλλά τι κοιτούσε σε μένα; μήπως τις ψυχολογικές καταστάσεις μου; το ψυχικό ή πνευματικό μέρος μου; Τίποτε από αυτά, ήτανε απλή κοκεταρία. Επρόκειτο να δει την εμφάνιση ενός προσώπου, ένα αρσενικό ανθρώπινο σώμα με τον σκοπό να το διαλέξει αργότερα σαν πιθανό σύζυγο ή τουλάχιστον σαν επίδοξο. Όλο αυτό είναι παράλογο εκατό τοις εκατό. Δεν μπόρεσα παρά να αισθανθώ ένα μεγάλο πόνο.
Μερικές κυρίες που ποθούν να έχουν σύζυγο, απασχολούνται με το να βλέπουνε το πρόσωπό του, το μέγεθος του σώματός του, ψηλός ή κοντός, χοντρός ή λεπτός, αν είναι ευπαρουσίαστος ή αν είναι όμορφος ή απλώς αν είναι άσκημος ή φρικτός, αλλά καθόλου, εντελώς καθόλου δεν τους ενδιαφέρει το ψυχολογικό ζήτημα. Αλλά αυτό είναι τόσο παράλογο, είναι σαν να βλέπουμε ένα έπιπλο, αν είναι όμορφο ή άσχημο, αν χρησιμεύει για την κουζίνα ή για την σάλα. Ο γάμος είναι το μεγαλύτερο που υπάρχει στην γη. Θα σας πω ότι υπάρχουν τρεις σημαντικές στιγμές στην ζωή, τρία καταπληκτικά συμβάντα: δεν είναι παρά η γέννηση, ο γάμος και ο θάνατος. Να τα τρία πιο καταπληκτικά συμβάντα. Η γυναίκα πρέπει να προσέχει να μην διαλέγει τον άντρα από απλή εμφάνιση ή από επιθυμία να παντρευτεί για να μην μένει ελεύθερη, διότι αυτό είναι παράλογο. Να θέλει μια γυναίκα να κάνει από έναν άνδρα ας πούμε το ιδεώδες της, χωρίς αληθινά να το αισθάνεται ψυχολογικά, είναι κάτι άτοπο. Οι ελεύθερες κυρίες αφοσιώνονται πολύ ειδικά στο τεχνητό, στην μορφή ή στην οικονομική μεγαλοπρέπεια αυτού ή εκείνου του άνδρα, για να κερδίσουν την προσοχή του με κάποιον τρόπο, να γίνουν συμπαθητικές μπροστά του, να γνωρίζουν τις διάφορες απόψεις του για να προετοιμάζονται τεχνητά στον τρόπο ζωής του και αργά ή γρήγορα να αποτύχουν.
Αυτός δεν είναι ο δρόμος της ευτυχίας του γάμου. Στην πραγματική αγάπη υπάρχει απόλυτος αυθορμητισμός. Δεν υπάρχουνε τεχνάσματα κανενός είδους, αμέσως αναγνωρίζεται στην γυναίκα το Δημιουργικό Είναι, δεν χρειάζονται περιττά λόγια, ούτε μάχες για να προσαρμόζεται στον τρόπο που αυτός σκέφτεται. Στην πραγματική αγάπη η γυναίκα ξέρει αν ο άνδρας της ανήκει ή όχι, αν είναι δικός της ή όχι.
Η ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ
Έντιμοι κύριοι και κυρίες ας πούμε για παράδειγμα όταν κάποιος θέλει να σκοτώσει κάποιον συγγενή μας, ένα γιο μας, ένα αδελφό μας. Η αντίδρασή μας εκείνη την στιγμή είναι να υπερασπίσουμε τον αδελφό μας. Σαν κεφαλές της οικογενείας πρέπει να ξέρουμε να απαντήσουμε.
Αν εμείς λέμε «Όχι, εγώ δεν σηκώνω το χέρι μου εναντίον κανενός» και λέμε στο ληστή που σκοτώνει το γιο ή βιάζει την κόρη: «Εγώ σε ευλογώ αδελφέ μου, σε συγχωρώ για όλα τα εγκλήματα που έχεις διαπράξει», να η επιείκεια τραβηγμένη στα άκρα. Είναι φανερό ότι θα μετατραπούμε σε συνένοχο αυτού του εγκλήματος. Ένας άνθρωπος έχει την γυναίκα του και έρχονται μερικοί ληστές να την βιάσουνε και αυτός απαντάει με ευλογίες: «ο θεός να σας ευλογεί». Τι θα λέγαμε για έναν άντρα που απαντάει έτσι; Θα ήταν ένας άντρας από σοκολάτα, δεν θα χρησίμευε σε τίποτε. Πραγματικά αυτή είναι η επιείκεια τραβηγμένη στα άκρα που μας μετατρέπει σε συνενόχους του εγκλήματος.
Αν κάποιος μας δίνει να φροντίσουμε ένα παιδί, κάποιος έρχεται να το ενοχλήσει και εμείς το μόνο που ξέρουμε είναι να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτούς που έρχονται να ενοχλήσουν το παιδί, αυτό είναι συμμετοχή στο έγκλημα, τίποτε άλλο.
Οι διάφορες σχολές του τύπου εσωτερισμού και ψευτοεσωτερισμού έχουνε μιλήσει πολύ ενάντια στα όπλα. Όλα αυτά εξαρτώνται από το επίπεδο της κατανόησης, διότι ακόμη και τα ίδια τα όπλα μπορεί να είναι χρήσιμα εάν είναι ανάγκη. Ας βάλουμε ένα παράδειγμα; ένας γιος που έρχονται να επιτεθούν στην μητέρα του, στηριζόμενος στις διδασκαλίες θα επιτρέψει να την δολοφονήσουν;
Δεν θα είναι ικανός να χρησιμοποιήσει ένα όπλο για να υπερασπίσει την ζωή εκείνης που τον έφερε στον κόσμο; Ή δεν θα κάνει τίποτε άλλο από το να ευλογήσει αυτούς που θέλουν να δολοφονήσουν την μητέρα του; Πραγματικά εάν σε αυτήν την περίπτωση γίνεται τόσο επιεικής με αυτούς που έρχονται να δολοφονήσουν την αιτία των ημερών του, τότε είναι ένας άνανδρος, μετατρέπεται σε συνένοχο του εγκλήματος. Αν σε εκείνη την στιγμή πρέπει να πάρει τα όπλα, αν δεν μένει άλλη λύση πρέπει να την υπερασπίσει. Αλλιώς θα έπαιρνε κάρμα επειδή δεν την υπεράσπισε.
Όσον αφορά προσωπικά, εάν ένας άνθρωπος συνεχίζει αληθινά το Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού, πρέπει να φιλήσει το μαστίγιο του δημίου και να ανταποδώσει καλό στο κακό. Πρέπει να ευλογεί αυτόν που τον κυνηγάει και αν τον χτυπούν στο δεξιό μάγουλο να γυρίζει και το αριστερό για να τον βοηθάνε περισσότερο. Είναι λίγο σκληρό αυτό, αλλά βέβαια επειδή αποφάσισε να ζήσει στο Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού και θέλουμε την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι, συνεχίζει τις μεγάλες δοκιμασίες στο πνεύμα και αυτό είναι διαφορετικό. Αλλά αν θέλουν να ενοχλήσουν την αδελφή του, την γυναίκα του τα παιδιά του, τα πλάσματα που έχει κάτω από την ευθύνη του; αν έρθουν να τους σκοτώσουν; θα άφηνε τα αδελφάκια του στους ληστές; θα τους φερνόταν με στοργή; Θα ήτανε παράλογο, αλήθεια; Το καλύτερο σε αυτήν την περίπτωση θα ήτανε να υπερασπιστεί τους δικούς του, να εκτελεί το καθήκον του, να πεθαίνει στο πεδίο της μάχης αν είναι δυνατόν.
Αυτή την ερώτηση την έκαναν μία φορά στον Κρισναμούρτι και αληθινά δεν ήξερε να απαντήσει ακριβώς. Εάν πήγαινες με την αδελφή σου και ξαφνικά κάποιος την ενοχλήσει, τι θα έκανες; αυτός αποκρίθηκε ότι δεν θα απαντούσε τι θα έκανε αλλά θα περίμενε να του συμβεί πραγματικά αυτό. Καλά, αυτός ξεγλίστρησε, η απάντηση ήτανε να την υπερασπίσει, όπως νάναι αλλά να την υπερασπίσει.
Εγώ δεν διακηρύττω την βία, όχι. Λέω ότι θα έβλαπτε η επιείκεια τραβηγμένη στα άκρα, μετατρεμμένη σε βίτσιο. Διότι μία αρετή ακόμα και αν είναι όμορφη, πιο πέρα από ένα συγκεκριμένο σημείο μετατρέπεται σε ελάττωμα, σε βίτσιο.
Έτσι η Καμπάλα μας μιλάει για τους Σεφιρώθ και τις αρετές τους αλλά επίσης μιλάει για τους Κλίφος που είναι οι αντίθετοι των Σεφιρώθ, η ανάποδη όψη του νομίσματος.
Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί αυτό που χρειαζόμαστε είναι η κατανόηση. Να ξεφύγουμε από τόσους μοντέρνους κώδικες ηθικής και να δρούμε κάπως διαφορετικά. Υπάρχει π.χ. κάπου εκεί στο Θιβέτ ένα βιβλίο δράσης των μυημένων. Θα το ονομάζαμε της ηθικής, αν και αυτή η λέξη εκεί δεν είναι ούτε καν γνωστή. Αυτό το βιβλίο δεν ανήκει στους κώδικες ηθικής αλλά είναι βέβαιο ότι είναι πιο πέρα από το καλό και το κακό, διότι στο καλό υπάρχει κάτι κακό και στο κακό υπάρχει κάτι καλό. Μην ξεχνάτε ότι ανάμεσα στο λιβάνι της προσευχής επίσης κρύβεται το έγκλημα. Το έγκλημα ντύνεται σαν μάρτυρας, απόστολος, φτάνει ακόμη και να ιερουργεί μέσα στους πιο ιερούς ναούς. Έτσι λοιπόν υπάρχει πολύ αρετή στους μοχθηρούς και πολύ κακία στους ενάρετους. Υπάρχει το καλό του κακού και το κακό του καλού. Στο Θιβέτ επαναλαμβάνω υπάρχει ένα βιβλίο πολύ ειδικό για τους μυημένους, ένας τρόπος μοναδικής δράσης. Πολλοί από τους τρόπους που δρουν αυτοί οι μυημένοι μας εκπλήσσουν, δεν ταιριάζουν εντελώς με τον δυτικό τρόπο ζωής που έχουμε εδώ. Υπάρχει ένα απόφθεγμα που λέει: «Να μην κάνουμε καλά πράγματα που να φαίνονται κακά, ούτε κακά που να φαίνονται καλά». Όμως οι Θιβετιανοί δεν αφήνουν να εξαρτάται ο νους από αυτό το απόφθεγμα, δρουν με ένα τέτοιο τρόπο που πολλοί μας εκπλήσσουν. Οι μυημένοι του Θιβέτ δεν δρουν σύμφωνα με τους κώδικες που υπάρχουνε για το καλό και το κακό, αλλά σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της δικιάς τους συνείδησης.
Όσο περισσότερο απελευθερωνόμαστε από τόσους και τόσους κανόνες που υπάρχουν, όσο περισσότερο γινόμαστε ατομικοί, θα καταλαβαίνουμε την ανάγκη να διαλύσουμε το «ο εαυτός μου». Και αυτός, όπως σας λέω, δεν είναι παρά ένα βιβλίο με πολλούς τόμους, ένα έργο πολύτομο, έργο που πρέπει να μελετάμε, διότι δεν είναι δυνατόν να διαλύσουμε το εγώ, τον εαυτό μας, χωρίς να τον έχουμε καταλάβει ολοκληρωτικά.
Στο πεδίο της πρακτικής ζωής είναι που πρέπει να αυτοανακαλυφθούμε. Τα λάθη που φέρουμε μέσα μας ανθίζουνε ακριβώς στην πρακτική ζωή και εάν εμείς βρισκόμαστε σε επάγρυπνη κατάσταση, τότε θα τα δούμε έτσι όπως είναι. Ελάττωμα που έχουμε αναλύσει πρέπει να το καταλαβαίνουμε ακέραια μέσω της τέχνης του διαλογισμού. Αφού το έχουμε καταλάβει μπορούμε να το εξαλείψουμε με την δαχτυλιδοειδή φιδική εξουσία που αναπτύσσεται στο σώμα του ασκητή, δηλαδή με την δύναμη της Ντέβι Κουνταλίνη.
Όσο πιο πολύ καταστρέφουμε το εγώ, η συνείδηση θα γίνεται κάθε φορά πιο δυνατή και στο τέλος θα εισαχθεί μέσα στον εαυτό μας μία εστία διαρκούς βαρύτητας, ενός κέντρου αυθεντικής ατομικότητας που θα μας απελευθερώσει εντελώς από τις δράσεις και τις αντιδράσεις που προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο. Αλλά χρειάζεται να δημιουργούμε αυτό το κέντρο βαρύτητας στον εαυτό μας και αυτό είναι δυνατόν μόνο διαλύοντας το εγώ. Με δημιουργημένο, επαναλαμβάνω, αυτό το κέντρο βαρύτητας θα έχουμε ατομικότητα. Αλλά σήμερα δεν είμαστε ατομικοί άνθρωποι, είμαστε μηχανές ελεγχόμενες από εγώ, όλος ο κόσμος παίζει μαζί μας, δεν έχουμε αυθεντική ατομικότητα.
Όταν θα έχουμε διαλύσει τον εαυτό μας, θα ανακαλύψουμε με μυστική έκπληξη ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να διαλύσουμε. Και αυτό το κάτι είναι μισητό από τους ανθρώπους όλων των θρησκειών, αναφερόμαστε στον Σατανά της Βίβλου. Φυσικά αυτή η λέξη τρομοκρατεί πολλούς, ξέρουμε τον ρόλο που έχει παίξει ο διάβολος στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά εμείς πρέπει να το καταλάβουμε. Αυτός ο Διάβολος που τόσο μας τρομάζει είναι ο λιγότερο λυσσασμένος, όπως θα έλεγε ο Γκαίτε σε ένα από τα ποιήματά του, με λόγια που βάζει στο στόμα του Θεού: «Από όλους αυτούς του είδους σου, βασίλεια που επαναστάτησαν κατά του νόμου μου, ο λιγότερο επιζήμιος και επιβλαβής είσαι εσύ». Φαίνεται απίστευτο ότι ο Μεφιστοφελής-Σατανάς είναι ο λιγότερο επιζήμιος και επιβλαβής, αλήθεια. Όλοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι σκέπτονται πως ακριβώς ο Σατανάς είναι ο πιο επιβλαβής και αν εμείς μιλούσαμε υπέρ του Σατανά θα μας θεωρούσανε σατανικούς, μαύρους μάγους, γητευτές, καταραμένους ανθρώπους κλπ. έτσι είναι η ανθρωπότητα. Αλλά θυμηθείτε ότι ο Σατανάς είναι η Σκιά του Αιώνιου. Θα μπορούσαμε να διαλύσουμε το εγώ, να το ελαττώσουμε σε σκόνη, αλλά το Σατανά δεν μπορούμε να τον διαλύσουμε, διότι είναι η Σκιά του Αιώνιου. Εάν είμαστε στο δρόμο προβάλουμε την σκιά μας από το φως του ήλιου, αλήθεια; Έτσι επίσης το Αιώνιο προβάλλει την σκιά του σε καθένα από εμάς.
Θυμηθείτε ότι καθένας από εμάς έχει ένα Θεϊκό, Παρθενικό Σπινθήρα, άρρητο που είναι ο Εσωτερικός Λόγος μας, η Σεϊντάντ μας. Αυτή προβάλλει την σκιά της στον ψυχισμό μας και αυτή η σκιά είναι ακριβώς ο Σατανάς, ο Μεφιστοφελής. Στους Ατζέκους είναι ο Ξολότλ, ο Λούσιφερ του Κυρίου Κοετζάλκοάτλ. Ας συλλογιστούμε αγαπητοί μου αδελφοί: αυτός ο Σατανάς, η Σκιά του Αιώνιου σε κάθε ένα από εμάς, πρέπει να μετατραπεί σε Λούσιφερ. Πραγματικά ο Λούσιφερ είναι ο Φωτοδότης, το Πρωινό Αστέρι και επίσης ο Αποσπερίτης. Να μετατρέπουμε τον Διάβολο σε Λούσιφερ.
Όταν στους ανώτερους Κόσμους της Κοσμικής Συνείδησης βλέπουμε τον δικό μας Διάβολο, καταλαβαίνουμε την ανάγκη να τον μετατρέπουμε. Ο διάβολος οποιουδήποτε ανθρώπου που αγνοεί την διδασκαλία, η μεφιστοφελική σκιά (μιλώντας όπως ο Γκαίτε), είναι μαύρη σαν το κάρβουνο. Είναι βέβαιο ότι ρίχνει μία απαίσια φωτιά, είναι το αρνητικό, μοιραίο, εκείνο το διαβολικό Φόχαθ. Αλλά να εκεί το μεγαλείο: να μεταμορφώνουμε, να μετατρέπουμε αυτήν την μαύρη σκιά, αυτόν τον διάβολο σε Λούσιφερ. Αυτό είναι δυνατόν να γίνει όταν εξαλείφουμε το ζωικό εγώ, όταν καταστρέφουμε τα μη ανθρώπινα στοιχεία που φέρουμε μέσα μας. Τότε θα μπορεί εκείνη η Σκιά του Αιώνιου να ντυθεί με τον Χιτώνα της Δόξας και να μετατραπεί σε Αρχάγγελο του Φωτός.
Μην ξεχνάτε ότι ο Λούσιφερ έχει εξουσία πάνω στον Ουρανό, πάνω στην Γη και πάνω στην Κόλαση. Στους Ουρανούς τον υπακούουν οι άγγελοι, στην Γη κάνει να τρέμουν οι άνθρωποι και στην Κόλαση οι δαίμονες. Τότε είναι ο Λούσιφερ, ο Πρίγκιπας του Φωτός, ο Αρχάγγελος της Δόξας. Αλλά εμείς, επαναλαμβάνω, χρειάζεται να μετατρέψουμε τον Διάβολο σε Λούσιφερ, να μεταβάλουμε αυτήν την μαύρη και καταχθόνια άποψη της Σκιάς του Αιώνιου, για να τον ασπρίσουμε και να τον κάνουμε αγνό, τέλειο, να τον ομορφύνουμε μέσω της διάλυσης του ζωικού εγώ. Αν προχωράμε έτσι η πληρωμή θα είναι μεγάλη. Αυτός θα μας δώσει αθανασία, αυτός θα μας κάνει πραγματικά δυνατούς. Σήμερα είμαστε πραγματικά αδύνατοι, εντελώς αδύνατοι, θύματα των άλλων, όλος ο κόσμος παίζει με μας και δυστυχώς δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι οι άλλοι παίζουν με μας. Είμαστε θύματα των άλλων και δεν το ξέρουμε. Πιστεύουμε ότι είμαστε δυνατοί όταν δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά ένα άθλιο κούτσουρο ριγμένο στην θυελλώδη θάλασσα της ύπαρξης.
Εγώ σας καλώ, αγαπητοί μου αδελφοί, στην διάλυση του εγώ με το σκοπό να ασπρίσετε τον δικό σας θεϊκό Δαίμονα. Σας καλώ να διαλύσετε το εγώ για να ομορφαίνει ο θεϊκός σας Δαίμονας, ο Ξολότλ σας. Για να τον μετατρέπετε σε Πρίγκιπα του Φωτός, στον Κύριο που έχει εξουσία πάνω στον Ουρανό, στην Γη και στις Κολάσεις. Συλλογιστείτε τότε, να γίνεστε πιο ατομικοί.
ΕΡ: Δάσκαλε, από πολύ καιρό βλέπουμε ότι υπάρχουν προσευχές που έχουν σκοπό να φέρουν την ειρήνη ανάμεσα σε δύο άτομα που μαλώνουν. Ένας μαθητής εσωτερισμού είναι δυνατόν να επεμβαίνει, κατά κάποιον τρόπο, είτε δια μέσου της προσευχής είτε δια μέσου μιας ιεροτελεστίας;
ΑΠ: Ο καθένας είναι ο καθένας. Η διαφωνία θα υπάρχει αφού κάθε άνθρωπος φορτώνει μέσα στον εαυτό του, μέσα στον ψυχισμό του τα στοιχεία που προκαλούν σύγκρουση. Πραγματικά ενώ υπάρχει η σύγκρουση στον εαυτό μας, επίσης θα υπάρχει και έξω από εμάς. Τότε καταλήγει άχρηστο εμείς να προσπαθούμε να κατευνάζουμε τους άλλους, αυτοί θα συνεχίζουν να παλεύουν διότι φέρνουνε την σύγκρουση μέσα τους. Είναι παράλογο να ζητήσουμε εμείς, μέσω κρυφών και μαγικών διαδικασιών, να πάψουν δύο άνθρωποι να παλεύουν, τίποτε δεν θα χρησιμεύσει, γιατί θα μπορούσαν να πάψουν να παλεύουν εκείνη την στιγμή και να συνεχίζουν να το κάνουν μετά. Η αλήθεια είναι ότι εμείς πρέπει να είμαστε εμείς. Πρέπει να είμαστε πιο αυτοστοχαστικοί, πιο ατομικοί, να μην ταυτιζόμαστε με τέτοιες εικόνες αυτοανακαλύπτοντας τον εαυτό μας. Αυτό είναι το σημαντικό.
ΕΡ: Δεν θα ήταν μια στάση μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο εγωιστική; Γιατί με το να μαλώνουν αυτοί οι δύο κύριοι σε εκείνη την στιγμή, θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι και να σκοτωθούν, και η επέμβαση του άλλου ατόμου θα μπορούσε να το αποσοβήσει αυτό.
ΑΠ: Η επέμβασή μας πολλές φορές μπορεί να χρησιμεύει και άλλες φορές όχι. Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι η φιλονικία και η διχόνοια υπάρχουν σε καθένα από εμάς, και ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν θα συνεχίζουν οι συμπλοκές. Κανένας δεν μας έχει κάνει αστυνόμους ώστε να πάμε να διαλύσουμε ξένες αναστατώσεις. Έτσι όπως είναι τα πράγματα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγρυπνούμε για τον εαυτό μας, να εξαλείφουμε τα δικά μας σφάλματα. Δεν μπορούμε να εξαλείφουμε τα σφάλματα των άλλων, ο καθένας είναι ο καθένας. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κανέναν. Θα μπορούσαμε να επιπλήξουμε, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό να αλλάξουν οι άλλοι. Παραδείγματος χάριν εγώ είμαι εδώ μιλώντας σε εσάς, αλλά εγώ δεν θα μπορούσα να σας αλλάξω πρέπει να κάνετε δικές σας προσπάθειες. Χρειάζεται μία υπερπροσπάθεια για να μπορούμε να αλλάξουμε, εγώ δεν θα μπορούσα να σας αλλάξω. Πρέπει να αλλάξετε από μόνοι σας. Έτσι επίσης εμείς δεν μπορούμε να χρησιμεύουμε σαν αστυνόμοι από εδώ και από εκεί. Ο καθένας πρέπει να απαντήσει για τις δικές του πράξεις.
ΕΡ: όσον αφορά την στοργή. Είναι κάτι που όλα τα πλάσματα της φύσης έχουν. Εκτός του ότι είναι ικανά να δίνουν την ζωή τους για ένα αγαπημένο ον, έχουν επίσης τρόπους έκφρασης για να αποδεικνύουν την στοργή τους, την αγάπη τους. Δεν είναι θεμιτό να υπάρχουν αυτές οι μικρές πράξεις με τα παιδιά και μεταξύ των συζύγων;
ΑΠ: η αγάπη είναι μεγαλοπρεπής, αλλά υπάρχει μία ισπανική παροιμία που λέει: «Η αγάπη είναι έργα και όχι καλά λόγια». Εγώ έχω γνωρίσει σπίτια πολύ εκδηλωτικά που έχουν διαλυθεί από την μια στιγμή στην άλλη. Πριν λίγο γνώρισα ένα ζευγάρι προφανώς πολύ ευτυχισμένο. Όλα τα παιδιά εκείνου του σπιτιού ήτανε εκδηλωτικά με τους γονείς, αλλά εκείνο το σπίτι είχε ήδη ένα βίτσιο. Ο άντρας χώρισε από την γυναίκα και η γυναίκα από τον άνδρα, και τα αδέλφια πηγαίνουν ο ένας από μία πλευρά και ο άλλος από άλλη. Μερικοί από αυτούς ούτε καν μιλιούνται και ήταν πολύ εκδηλωτικοί. Συνήθως οι στοργές εκφυλίζονται σε λαγνεία δεν χρησιμεύουν για τίποτε. Μην ξεχνάτε ότι η καρδιά είναι ένα ερωτικό κέντρο επίσης. Το καλύτερο είναι η Αγάπη, και η Αγάπη δεν δέχεται στοργές. Είναι αγνή, όμορφη, ωραία, αφιλοκερδής, βεβαιώνεται μα τα έργα με τις πράξεις. Σε τι χρησιμεύει ένας άντρας να πει στην γυναίκα του: «Σε αγαπάω, σε λατρεύω» και να μην της δίνει ούτε για την εφημερίδα; Σε τι χρησιμεύουν τόσα φιλάκια τόσες αγκαλιές και παρόμοια πράγματα εάν ο άνδρας δεν προβληματίζεται αν έχει, ας πούμε, η γυναίκα να αγοράσει ένα ζευγάρι κάλτσες;. Διότι δεν πρέπει να ντυθεί η γυναίκα; αυτό είναι αγάπη; αντί τόσα φιλάκια, τόσα χάδια, τόσες αγκαλιές, καλό είναι να της δίνει τα φορέματά της, να της αγοράσει τις κάλτσες της, να της πληρώσει τις ανάγκες της. Δηλαδή να της δίνει για όλα τα πράγματα της ζωής της, να συμπληρώνει όπως πρέπει τις υποχρεώσεις του, να μην της τραβάει τα μαλλιά της, να μην της κάνει κακό.
Αγάπη είναι έργα και όχι καλά λόγια. Αναμφισβήτητα «είναι τόσο κακό να είσαι κουραστικός, όσο και να έχεις ραχοκοκαλιά από λάστιχο[1]». Είναι σωστό ο άνδρας να είναι πολύ φυσικός με την γυναίκα του και η γυναίκα πολύ φυσική με τον άνδρα της. Αλλά όλα αυτά τα σπίτια όπου υπάρχουν τόσα και τόσα φιλιά και αγκαλιές και παρόμοια πράγματα, τόσες στοργές με λίγα λόγια, τελειώνουν άσχημα. Αυτό το έχουμε διασαφηνίσει στην πρακτική. Έχουμε δει σπίτια που ήτανε όλο στοργές και σήμερα έχουν ήδη τελειώσει. Και έχω δει σπίτια όπου ο άνδρας δεν είναι έτσι, ούτε όμως έχει ραχοκοκαλιά από λάστιχο. Δεν είναι σκληρόκαρδος, δεν είναι στοργικός, αλλά ξέρει να εκτελεί τις υποχρεώσεις του, την αγάπη του την αποδεικνύει με πράξεις, με απλότητα, με λεπτότητα. αυτά τα σπίτια φτάνουν στα γηρατειά, δεν τελειώνουν ποτέ. Τα καταστρέφει ο θάνατος, είναι φυσικό.
Ας φυλάμε τις πράξεις μας. Από πού γεννιούνται και τι πράγμα είναι οι στοργές; έχουν σαν βάση την λαγνεία, είναι βίτσια. Η καρδιά είναι επίσης ένα ερωτικό κέντρο που οδηγεί αναπόφευκτα στην σεξουαλική κατάχρηση. Όλοι αυτοί οι συναισθηματισμοί των ανδρών και των γυναικών οδηγούν στην πορνεία, την λαγνεία, την ασέλγεια. Έτσι λοιπόν οι στοργές είναι το προϊόν, το αποτέλεσμα της λαγνείας. Η Αγάπη είναι το πιο όμορφο, το πιο αγνό, είναι σαν ένα μωρό που μόλις γεννιέται, δεν ψάχνει τίποτε για τον εαυτό της, παρά όλα για το ον που αγαπάει, δεν περικλείει στοργές αλλά ξέρει να εκπληρώνει το καθήκον της. Αποδεικνύεται με πράξεις και όχι μόνο με μάταια και ανούσια λόγια αμφίβολης φλυαρίας.
Εκείνος που υπόσχεται στην φτωχή γυναίκα των ονείρων του όλα τα πλούτη του κόσμου, ακόμα και αν δεν τα έχει, που της κατεβάζει τον ουρανό στα πόδια, σε γενικές γραμμές είναι εντελώς ψεύτης. Όμως εκείνοι οι άνδρες που δεν υπόσχονται πολλά στις γυναίκες αλλά τα εκτελούν, που αγρυπνούν για αυτές, που δεν τις εγκαταλείπουν, αναμφίβολα καταλήγουν καταπληκτικοί. Το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες. Αυτές που είναι πολύ στοργικές, πολύ κολακευτικές, τέλος πάντων που ζουν γεμάτες εκδηλώσεις, σχεδόν πάντα βάζουν στον άνδρα τα κέρατα. Εκείνες οι γυναίκες που δεν είναι στοργικές, που συμπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, που κάνουν όλες τις δουλειές τους με πολύ σύνεση καθημερινά, που κοιτάνε τα παιδιά τους, που προσέχουν τους άνδρες τους, αναμφίβολα καταλήγουν καταπληκτικές σύζυγοι, πιστές και ειλικρινείς, ανίκανες να προδίδουν. Αλλά αυτές που είναι πολύ εκδηλωτικές, συναισθηματικές, γεμάτες στοργές τελειώνουν βάζοντας στον καημένο τον άντρα τους ένα καλό ζευγάρι κέρατα.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΙΣΜΟΥ
22-Ιουνίου-1977
Θα αρχίσουμε απόψε αυτήν την ομιλία, της οποίας το θέμα θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «Διαίσθηση».
Πριν απ’ όλα θα πρέπει να αρχίσουμε από την βάση: τον Άνθρωπο. Από πού ερχόμαστε; Για πού πάμε; Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής μας; Γιατί ζούμε; να μία σειρά από ερωτήματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να λύσουμε.
Γεννιέται ένα μωρό και πράγματι λαμβάνει δωρεάν το φυσικό του σώμα, είναι φανερό, ένα καταπληκτικό σώμα με εκατομμύρια νευρώνες και άλλα στην εξυπηρέτησή του. Τίποτε δεν του κόστισε. Σύμφωνα με το πώς μεγαλώνει το παιδί, η Αισθησιακή Διάνοια ανοίγεται σιγά σιγά και αυτή καθ’ εαυτή και από τον ίδιο τον εαυτό της πληροφορείται μέσω των εξωτερικών αισθησιακών αντιλήψεων. Με τα δεδομένα που προέρχονται από αυτές τις αντιλήψεις, η Αισθησιακή Διάνοια επεξεργάζεται πάντα τις ιδέες περιεχομένου της, λογικές διαδικασίες της είναι υποκειμενικές. Κινούνται μέσα στον φαύλο κύκλο των εξωτερικών αισθησιακών αντιλήψεων και αυτό είναι φανερό. Τώρα θα καταλάβετε καλύτερα το τι είναι η υποκειμενική λογική, αλλά θα πρέπει να κάνουμε μια πλήρη διευκρίνιση μεταξύ λόγος για τον οποίο δεν μπορεί ποτέ να ξέρει για το Πραγματικό. Οι της υποκειμενικής και της αντικειμενικής λογικής.
Είναι φανερό ότι το παιδί θα πρέπει να περάσει από όλες τις εκπαιδευτικές διαδικασίες: δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο. Η υποκειμενική λογική τρέφεται με όλα τα δεδομένα που της δίνουνε τα διάφορα εκπαιδευτήρια του σχολαστικισμού. Όμως, στ’ αλήθεια, κανένα εκπαιδευτήριο δεν θα μπορούσε να δώσει στο παιδί, στον έφηβο ή στον νεαρό ακριβή δεδομένα γύρω από αυτό που δεν είναι του χρόνου, γύρω από αυτό που είναι το Πραγματικό. Αλήθεια αδελφοί, οι κερδοσκοπίες της υποκειμενικής λογικής οδηγούνε τον διανοητικό άνθρωπο στο παράλογο πεδίο της ουτοπίας ή στην καλύτερη περίπτωση στις απλές γνώμες υποκειμενικού τύπου. Αλλά ποτέ δεν θα τον οδηγήσουν στην πραγματική εμπειρία Αυτού που δεν είναι του χρόνου, αυτού που είναι η Αλήθεια. Η Αντικειμενική Λογική όμως που δυστυχώς δεν λαμβάνει καμία εκπαίδευση, για την οποία δεν υπάρχουνε σχολές μένει πάντοτε παραμελημένη. Αναμφισβήτητα οι λογικές διαδικασίες της Αντικειμενικής Λογικής, μας οδηγούν πραγματικά, θα λέγαμε σε ακριβή και τέλεια αξιώματα.
Αλλά το παιδί από μέρος σε μέρος εκπαιδεύεται υποκειμενικά, δεν υπάρχει για αυτό κανένας τρόπος ανώτερης εκπαίδευσης. Τα δεδομένα που οι αισθήσεις παρέχουν στην υποκειμενική διάνοια του εφήβου, στην αισθησιακή διάνοια και όλα τα σχολικά, οικογενειακά ζητήματα κλπ. είναι απλώς υποκειμενικά και εμπειρικά και αυτό είναι το αξιοθρήνητο.
Στην αρχή το παιδί δεν έχει χάσει ακόμη την ικανότητα έκπληξης, πραγματικά εκπλήσσεται μπροστά σε οποιοδήποτε φαινόμενο. Ένα όμορφο παιχνίδι του αφυπνίζει την έκπληξη, διασκεδάζουνε τα παιδιά με τα παιχνίδια τους. Σύμφωνα με το πώς μεγαλώνει, σύμφωνα με το πώς η αισθησιακή του διάνοια λαμβάνει τα δεδομένα του σχολείου, η ικανότητα έκπληξης εξαφανίζεται και στο τέλος φτάνει η στιγμή που το παιδί μετατρέπεται σε νεαρό και έχει χάσει εντελώς αυτήν την ικανότητα.
Δυστυχώς όπως ήδη είπα, τα δεδομένα που λαμβάνει κανείς στα σχολεία χρησιμεύουν για να τρέφουν την αισθησιακή διάνοια και τίποτε άλλο. Με αυτόν τον τρόπο και με τα σημερινά εκπαιδευτικά συστήματα, το μόνο που πετυχαίνουμε να δημιουργούμε στα σχολεία είναι μία τεχνητή προσωπικότητα.
Ας έχουμε υπ’ όψιν μας αγαπητοί μου αδελφοί, ότι στην πραγματικότητα της αλήθειας οι γνώσεις που μελετούνται στις ανθρωπιστικές σπουδές ποτέ δεν θα χρησιμεύσουν στην δημιουργία του Ψυχολογικού Ανθρώπου. Στο όνομα της αλήθειας θα πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι τα θέματα που μελετώνται στα ινστιτούτα σήμερα δεν έχουνε καμία σχέση με τα διάφορα μέρη του Είναι και γι’ αυτό χρησιμεύουν μόνο για:
1ον Να πλαστογραφούν τους πέντε κυλίνδρους της οργανικής μηχανής.
2ον Να μας αφαιρέσουν την ικανότητα έκπληξης.
3ον Να αναπτύσσουν την αισθησιακή διάνοια.
4ον Να δημιουργούν σε μας μία ψεύτικη προσωπικότητα και αυτό είναι όλο.
Έτσι λοιπόν να γίνεται κατανοητό ότι η αισθησιακή διάνοια δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να προκαλέσει σε μας μια ριζική μετατροπή. Είναι κατάλληλο να εννοούμε ότι η αισθησιακή διάνοια, όσο μορφωμένη και να φαίνεται, δεν θα μπορούσε ποτέ να μας βγάλει από την αυτοματοποίηση και την μηχανικότητα στην οποία βρισκόμαστε όλοι οι άνθρωποι, όλος ο κόσμος. Ένα πράγμα είναι ο απλός ζωικός άνθρωπος, δηλαδή το διανοητικό ζώο, και ένα άλλο πράγμα αληθινά διαφορετικό είναι ο Αληθινός Ψυχολογικός Άνθρωπος. Όταν αναφέρω την λέξη άνθρωπος φυσικά εγκλείει και την γυναίκα και αυτό υπονοείται καθαρά. Γεννηθήκαμε με ένα καταπληκτικό σώμα, αλλά στην πραγματικότητα της αλήθειας χρειαζόμαστε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Να δημιουργούμε το φυσικό σώμα δεν είναι δύσκολο, το κληρονομούμε. Αλλά να δημιουργούμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο είναι δύσκολο. Για να δημιουργήσουμε το φυσικό σώμα δεν χρειάζεται να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, αλλά για να δημιουργήσουμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο ναι, πρέπει να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας αυτό είναι φανερό. Πρέπει λοιπόν να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας που είναι ακατάστατος, για να δημιουργήσουμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο που είναι ο Αληθινός Άνθρωπος στην πιο πλήρη έννοια της λέξης. Έλεγε ο δάσκαλος Γκουρτζίεφ ότι η ανθρώπινη μηχανή δεν έχει καμία ψυχολογία. Πρέπει να διαφωνήσω μαζί του αρκετά σε αυτό το ζήτημα. Σε κάθε οργανική μηχανή, λανθασμένα ονομαζόμενη άνθρωπος, υπάρχει ψυχολογία. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι βρίσκεται ανοργάνωτη και αυτό είναι διαφορετικό. Να οργανώσουμε αυτήν την ψυχολογία μέσα στο διανοητικό ζώο είναι το επείγον, το μη αναβλητέο, το μη καθυστερητέο εάν θέλουμε αληθινά να δημιουργήσουμε τον Αληθινό Άνθρωπο που είναι ο Ψυχολογικός Άνθρωπος. Ας διακρίνουμε μεταξύ του διανοητικού ζώου, του λανθασμένα ονομαζόμενου άνθρωπος, και του Αληθινού και Αυθεντικού Ψυχολογικού Ανθρώπου. Εμείς χρειαζόμαστε να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας τον ίδιο, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε αυτόν τον Άνθρωπο. Όμως υπάρχει μάχη μέσα μας. Η Αισθησιακή Διάνοια είναι εκδηλωμένος εχθρός της Ανώτερης Διάνοιας. Η αισθησιακή διάνοια ταυτίζεται με οποιαδήποτε περίσταση. Εάν π.χ. βρεθούμε σε ένα πλούσιο συμπόσιο ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με τα φαγητά που μετατρεπόμαστε σε λαίμαργους. Ή ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με το κρασί που καταλήγουμε μεθυσμένοι. Ή συναντάμε στον δρόμο έναν άνθρωπο του αντίθετου φύλου, γοητευτικό, ενδιαφέροντα, και ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με αυτόν που στο τέλος πορνεύουμε ή μετατρεπόμαστε απλά σε μοιχούς. Σε αυτές τις καταστάσεις και με αυτόν τον τρόπο δεν είναι δυνατόν να δημιουργούμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο. Αν θα πρέπει να αρχίσουμε από κάπου την δουλειά για να δημιουργήσουμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο, πραγματικά αυτό θα είναι η δουλειά πάνω στον εαυτό μας τον ίδιο, μη ταυτιζόμενοι ποτέ με μία κατάσταση και αυτοπαρατηρώντας τον εαυτό μας από λεπτό σε λεπτό και από στιγμή σε στιγμή.
Υπάρχουν αυτοί που κάνουν λάθος στο δρόμο: κοινωνίες, σχολές, τάγματα, στοές, θρησκείες, αιρέσεις που προσπαθούν να οργανώσουν τον ανθρώπινο ψυχισμό δια μέσου μερικών «χρυσών» αποφθεγμάτων. Κοινότητες που δια μέσου αυτού ή εκείνου του ρητού προσπαθούν να πετύχουν κάτι από αυτό που εκείνοι ονομάζουν εξαγνισμό, αγιότητα κλπ. Όλα αυτά επείγει να τα αναλύσουμε. Είναι φανερό ότι ένα οποιοδήποτε απόφθεγμα, ηθικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα, ποτέ δεν θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν οδηγός για τα διάφορα συμβάντα της ζωής. Ένα απόφθεγμα κατασκευασμένο με Ανώτερη Λογική σαν την λογική του Ουσπένσκι π.χ. δεν θα μπορούσε στ’ αλήθεια να δημιουργήσει ποτέ έναν καινούριο κόσμο, ούτε μια καινούρια φύση. Θα ήταν παράλογο να υποταχθούμε αυστηρά σε ένα ρητό με τον σκοπό να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας, αυτό θα σήμαινε να μετατραπούμε πραγματικά σε σκλάβους. Έτσι λοιπόν πρέπει να συλλογιστούμε πάνω σε πολλούς ηθικούς καταλόγους και κώδικες όπως τα χρυσά αποφθέγματα. Όλα αυτά ποτέ δεν θα μπορούσαν να μετατρέψουν κανέναν, αυτό είναι φανερό. Επίσης είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να αναλύσουμε πριν να μπορέσουμε να μπούμε στην δουλειά της οργάνωσης του ψυχισμού! Αναμφισβήτητα ένα αποδεικτικό αξίωμα όσο πλούσιο και τέλειο και αν είναι θα μπορούσε να είναι ψεύτικο και αυτό που είναι χειρότερο σκόπιμα ψεύτικο.
Έτσι για να προσπαθήσουμε μια μετατροπή του εαυτού μας, θα πρέπει να γίνουμε λίγο πιο ατομικοί (δεν θέλω να πω εγωιστές ας το καταλάβουμε αυτό) για να μάθουμε να σκεφτόμαστε καλύτερα και με έναν πιο ανεξάρτητο και τέλειο τρόπο από πολλά ιερά, «χρυσά» αποφθέγματα. Αν και όλος ο κόσμος τα θεωρεί τέλεια, δεν θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σαν κανόνας για να πετύχουμε μία αυθεντική μετατροπή και οργάνωση του ψυχισμού μέσα μας. Πρόκειται να οργανώσουμε τον εσωτερικό ψυχισμό και πρέπει να βγούμε από τόσους ορθολογισμούς υποκειμενικού τύπου και όπως λέγεται να πάμε στον πυρήνα, στην πράξη, να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας ελαττώματα όπως είναι. Να μην θέλουμε ποτέ να τα δικαιολογούμε, να μην προσπαθούμε να τα αποφύγουμε. Χρειάζεται να γίνουμε πιο σοβαροί στην ανάλυση, πρέπει να είμαστε πιο συνετοί με περισσότερη κατανόηση. Αν αληθινά δεν ψάχνουμε διαφυγή, τότε θα μπορέσουμε να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας για να πετύχουμε την οργάνωση του Ψυχολογικού Ανθρώπου. Έτσι θα πάψουμε να είμαστε απλά διανοητικά ζώα όπως είμαστε μέχρι τώρα.
Η ψυχολογική αυτοπαρατήρηση είναι βασική. Πραγματικά χρειάζεται να αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο. Με τι σκοπό; έναν. Ποιόν; να αποκαλύπτουμε τα ελαττώματά μας του ψυχολογικού τύπου, να τα ανακαλύπτουμε στο πεδίο της πράξης. Να τα παρατηρούμε κατευθείαν, συνετά, χωρίς δικαιολογίες χωρίς δικαιολογίες κανενός είδους. Αφού έχουμε ανακαλύψει ένα ελάττωμα τότε και μόνο τότε θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Επαναλαμβάνω ότι για να το προσπαθήσουμε αυτό πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πολλοί όταν προσπαθούν να καταλάβουν ένα λάθος, το δικαιολογούν ή το αποφεύγουν ή το κρύβουν από τον ίδιο τους τον εαυτό και αυτό είναι παράλογο. Υπάρχουν επίσης μερικά γνωστικά αδελφάκια που όταν ανακαλύπτουν αυτό ή εκείνο το ελάττωμα στον εαυτό τους, αρχίζουν με τον νου τους, ας πούμε θεωρητικά, να κερδοσκοπούν και αυτό είναι το σοβαρότερο. Διότι όπως ήδη είπα και το επαναλαμβάνω τώρα σε αυτές τις στιγμές οι απλές υποκειμενικές κερδοσκοπίες του νου, αναγκαστικά μας πηγαίνουν στο πεδίο της ουτοπίας, αυτό είναι ξεκάθαρο. Έτσι λοιπόν εάν θέλουμε να καταλάβουμε ένα ελάττωμα, πρέπει να εξαλείψουμε τις απλές υποκειμενικές κερδοσκοπίες. Και για να τις εξαλείψουμε χρειάζεται να έχουμε παρατηρήσει απ’ ευθείας το ελάττωμα. Μόνο έτσι διαμέσου μιας σωστής παρατήρησης είναι δυνατόν να διορθώσουμε την τάση για κερδοσκοπία. Αφού έχουμε καταλάβει ακέραια, σε όλα τα επίπεδα του νου οποιοδήποτε ψυχολογικό σφάλμα, τότε ναι, μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας την πολυτέλεια να το θραύσουμε, να το αποσυνθέσουμε, να το ελαττώσουμε σε στάχτη, σε κοσμική σκόνη. Όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ ότι ο νους αυτός καθ’ εαυτός δεν μπορεί ποτέ να αλλοιώσει ριζικά ένα ελάττωμα. Ο νους μπορεί να σημειώσει ένα ελάττωμα με διάφορα ονόματα, να το περάσει από ένα επίπεδο σε ένα άλλο, να το κρύψει από τον ίδιο τον εαυτό του, να το κρύψει από τους άλλους, αλλά ποτέ να το αποσυνθέσει. Πολλές φορές έχω μιλήσει εδώ πέρα, σας έχω πει ότι χρειαζόμαστε μία δύναμη που να μπορεί στ’ αλήθεια να ελαττώσει σε στάχτη οποιοδήποτε ελάττωμα ψυχολογικού τύπου. Ευτυχώς αυτή η δύναμη υπάρχει στο βάθος του ψυχισμού μας. Αναφέρομαι ξεκάθαρα στην Στέλλα Μάρις, την Παναγία της θάλασσας, μια παραλλαγή του δικού μας Είναι, αλλά παράγωγη ή παράγωγο. Εάν εμείς συγκεντρωνόμαστε σε αυτήν την παραλλαγή-δύναμη που υπάρχει στον ψυχισμό μας, που μερικοί λαοί ονόμασαν Ίσις και άλλοι Τονανζίν, Άρτεμη κλπ. θα μας βοηθήσει. Τότε το συγκεκριμένο ελάττωμα θα μπορεί να ελαττωθεί σε κοσμική σκόνη.
Οποιοδήποτε ψυχολογικό επιπρόσθετο στοιχείο ζωντανή προσωποποίηση αυτού ή εκείνου του ελαττώματος, αφού αποσυντεθεί, απελευθερώνει κάτι. Αυτό λέγεται Ουσία. Είναι φανερό ότι μέσα σε οποιοδήποτε από αυτά τα «μπουκάλια» γνωστά σαν ψυχικά επιπρόσθετα υπάρχει μποτιλιαρισμένη Ουσία ή Ψυχική Συνείδηση. Όταν σπάσουμε αυτό ή εκείνο το μπουκάλι-ελάττωμα, το ποσοστό Συνείδησης που ήταν μποτιλιαρισμένο απελευθερώνεται. Κάθε φορά που απελευθερώνεται ένα τμήμα Βουδικής Ουσίας, πράγματι και από δικό του δικαίωμα αυξάνει το ποσοστό συνείδησης. Έτσι σύμφωνα με το πώς θραύουμε τα ψυχολογικά επιπρόσθετα στοιχεία, το ποσοστό αφυπνισμένης συνείδησης πολλαπλασιάζεται. Όταν η ολότητα των ψυχολογικών επιπρόσθετων στοιχείων θα έχει ελαττωθεί σε κοσμική σκόνη, επίσης η συνείδηση θα έχει αφυπνισθεί ολοκληρωτικά. Εάν έχουμε θραύσει μόνο ένα 50% των μη ανθρωπίνων και ανεπιθύμητων ψυχικών στοιχείων, πραγματικά κατέχουμε ένα 50% αντικειμενική αφυπνισμένη συνείδηση. Αλά εάν πετύχουμε να θραύσουμε το 100% των μη επιθυμητών ψυχικών επιπρόσθετων, πράγματι και από δικό μας δικαίωμα θα πετύχουμε 100% αντικειμενική συνείδηση. Έτσι είναι πως διαμέσου αδιάκοπων πολλαπλασιασμών η συνείδησή μας θα λάμπει κάθε φορά περισσότερο, αυτό είναι φανερό.
Αυτό που θέλουμε είναι να πετύχουμε την απόλυτη συνείδηση και είναι δυνατόν να το πετύχουμε αν βαδίζουμε στο σωστό δρόμο, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε, αυτό είναι ξεκάθαρο. Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με το πώς θραύουμε τα ανεπιθύμητα ψυχικά στοιχεία που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας θα ανθήσουν μέσα μας τα διάφορα Σίντις ή Φωτεινές Ικανότητες. Όταν δε θα έχουμε πετύχει την Βουδιστική Εξάλειψη θα έχουμε πετύχει την πιο απόλυτη Φώτιση. Η λέξη «βουδιστική εξάλειψη» ενοχλεί πολύ ορισμένες οργανώσεις του ψευδο-εσωτεριστικού και ψευδο-αποκρυφιστικού τύπου. Εμάς αντί να μας ενοχλεί αυτή η λέξη, μας αρέσει πραγματικά. Το να πετύχουμε το 100% της συνειδήσεως είναι κάτι επιθυμητό.
Είναι πολλοί αυτοί που θέλουνε να έχουν την Φώτιση, είναι πολλοί αυτοί που αισθάνονται πικραμένοι, αυτοί που υποφέρουν μέσα στα σκοτάδια, αυτοί που υποφέρουν από τις διάφορες πικρές καταστάσεις της Ζωής. Η Φώτιση είναι κάτι επιθυμητό αλλά η Φώτιση έχει ένα λόγο να υπάρχει. Η Φώτιση είναι το Νταρμαντάτου. Αυτή η λέξη σανσκριτικού τύπου θα ακουστεί λίγο παράξενα στα αυτιά των εδώ παρόντων. Νταρμαντάτου προέρχεται από την ρίζα Ντάρμα (μικρή λίμνη). Θα μπορούσε κανείς να αποσυνθέσει τα διάφορα ανεπιθύμητα ψυχικά επιπρόσθετα που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας και όμως να μην πετύχει την ριζική Φώτιση. Εδώ παίζει ρόλο αυτό που λέγεται Τρίτος Παράγοντας της Επανάστασης της Συνείδησης, αυτός της θυσίας προς την ανθρωπότητα. Εάν δεν θυσιαζόμαστε για την ανθρωπότητα, θα ήτανε αδύνατο να πετύχουμε την απόλυτη Φώτιση διότι ο λόγος να υπάρχει η Φώτιση είναι το Νταρμαντάτου. Είναι φανερό ότι αν αποσυνθέτουμε το εγώ πληρωνόμαστε. Είναι βέβαιο και αληθινό ότι αν δημιουργήσουμε τα ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι πληρωνόμαστε. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι αν θυσιαζόμαστε για τους συνανθρώπους μας πληρωνόμαστε, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Για να πετύχει κανείς την απόλυτη Φώτιση, χρειάζεται να δουλεύει με τους τρεις παράγοντες της Επανάστασης της Συνείδησης:
1) Να γεννηθεί, δηλαδή να δημιουργήσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι.
2) Να πεθάνει, δηλαδή να καταστρέψει το εγώ ολοκληρωτικά.
3) Να θυσιαστεί για την ανθρωπότητα.
Ορίστε εδώ οι τρεις παράγοντες της Επανάστασης της Συνείδησης.
Αλλά όπως σας έλεγα, πρέπει να ξέρουμε να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας, αυτό είναι φανερό. Χρειαζόμαστε να οργανώσουμε τον ψυχολογικό άνθρωπο μέσα στον εαυτό μας. Πρώτα από όλα πριν να πετύχουμε την απόλυτη Φώτιση, ο Ψυχολογικός Άνθρωπος πρέπει να γεννιέται μέσα μας, και γεννιέται όταν οργανώσουμε τον ψυχισμό μας. Πρέπει να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας εδώ και τώρα και εάν δουλεύουμε σωστά τότε τον οργανώνουμε. Εάν π.χ. δεν κακοξοδεύουμε τις ενέργειες του συγκινησιακού κέντρου, του νου ή του κινητικο-ενστικτο-σεξουαλικού εγκεφάλου, είναι φανερό πως με αυτήν την αποταμίευση δημιουργούμε ή δίνουμε μορφή σε μας στο δεύτερο ψυχολογικό σώμα, το σώμα των συγκινήσεων, ας το ονομάσουμε Είδωλο. Αναμφισβήτητα, εάν εμείς απελευθερωθούμε από την Αισθησιακή Διάνοια, τότε αληθινά θα καταφέρουμε να εξοικονομήσουμε διανοητικές ενέργειες. Με αυτές θα μπορούσαμε θα θρέψουμε το τρίτο ψυχολογικό σώμα, τον ατομικό νου. Όταν μιλάω εναντίον της Αισθησιακή Διάνοιας, θέλω οι αδελφοί να καταλαβαίνουν καθαρά ότι δεν παύω να αναγνωρίζω την ωφελιμότητά της. Επίσης ότι χρειάζεται να ζούμε σε τέλεια ισορροπία, να χειριζόμαστε την Ανώτερη Διάνοια και να ξέρουμε να χρησιμοποιούμε την Αισθησιακή Διάνοια. Εάν ένας άνθρωπος δεν ξέρει να χρησιμοποιεί την Αισθησιακή Διάνοια ξεχνάει ότι πρέπει να πληρώσει το ενοίκιο, ξεχνάει ότι πρέπει να τρώει για να υπάρχει, ξεχνάει ότι πρέπει να ντυθεί, πηγαίνει στον δρόμο εντελώς ακατάστατος δεν συμπληρώνει τα καθήκοντα της ζωής του. Έτσι η Αισθησιακή Διάνοια είναι αναγκαία αλλά πρέπει να την χειριζόμαστε έξυπνα, με ισορροπία. Δηλαδή η Ανώτερη Διάνοια και η Αισθησιακή Διάνοια πρέπει να ισορροπούνται στην ζωή αυτό είναι φανερό. Υπάρχουν άτομα που ασχολούνται μόνο με την Ανώτερη Διάνοια. Π.χ. ερημίτες που ζούνε σε σπηλιές στα Ιμαλάια και ξεχνάνε ότι έχουν και μία Αισθησιακή Διάνοια. Να την απορρίψουμε έτσι απλά, γιατί έτσι, είναι παράλογο. Χρειάζεται να λειτουργεί η Αισθησιακή Διάνοια με ισορροπημένο τρόπο για να μπορεί να εκτελεί κανείς τα καθήκοντά του στην ζωή. Η πάλη μεταξύ της Ανώτερης και της Αισθησιακής Διάνοιας είναι τρομακτική. Ας θυμηθούμε τον Χριστό, όταν έκανε την νηστεία στην έρημο του παρουσιάστηκε ένας δαίμονας και του είπε: «όλα αυτά τα βασίλεια του κόσμου θα σου τα δώσω αν γονατίσεις και με λατρέψεις». Δηλαδή η Αισθησιακή Διάνοια τον έβαλε σε πειρασμό και απαντάει η Ανώτερη Διάνοια λέγοντας: «Σατανά, Σατανά είναι γραμμένο: Κύριον τον Θεόν σου πρέπει να προσκυνήσεις και αυτόν μόνο να λατρεύσεις». Ο Ιησούς δεν άφησε να τον κυριαρχήσει η Αισθησιακή Διάνοια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι χρήσιμη. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι πρέπει να την έχουμε κάτω από έλεγχο και θα πρέπει να βαδίζει σε τέλεια ισορροπία με την Ανώτερη Διάνοια.
Όταν θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο, θα συμβεί πραγματικά μια τρομακτική πάλη ανάμεσα στις δύο διάνοιες, μεταξύ της Ανώτερης (της ψυχολογικής) και της Αισθησιακής. Η Αισθησιακή Διάνοια δεν θέλει τίποτα που έχει σχέση με την Ανώτερη. Η Αισθησιακή απολαμβάνει όταν ταυτίζεται με μια λάγνα εικόνα ή όταν ταυτίζεται με ένα οδυνηρό γεγονός στον δρόμο ή όταν ταυτίζεται με ένα ποτήρι κρασί κλπ. Η Ψυχολογική Διάνοια αντιτάσσεται βίαια. Θα εικονογραφήσω αυτό με ένα παράδειγμα. Πήγαινα με ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε κάποιος, προχωρούσαμε από την αριστερή λωρίδα ενός δρόμου. Στην δεξιά μία γυναίκα οδηγούσε ένα αυτοκίνητο. Ξαφνικά εκείνο το αυτοκίνητο αλλάζει κατεύθυνση, προσπαθεί να μπει σε ένα σούπερ μάρκετ. Εάν το σούπερ μάρκετ ήταν δεξιά θα πήγαινε δεξιά, αλλά δυστυχώς ήτανε αριστερά. Η αριστερή λωρίδα ήτανε κατειλημμένη από το αυτοκίνητο στο οποίο ταξιδεύαμε εμείς. Εκείνη την γυναίκα δεν την πείραξε καθόλου, έστριψε αριστερά και συγκρούστηκε με το δικό μας. Οι ζημιές δεν ήταν σοβαρές, ελάχιστες για το άλλο αυτοκίνητο, αλλά εδώ είναι το ενδιαφέρον. Ο οδηγός του αυτοκινήτου στο οποίο ταξίδευε το ασήμαντο άτομό μου στα αλήθεια δεν έφταιγε. Δεν έφταιγε για το ότι είχε μπει μπροστά το άλλο αυτοκίνητο στρίβοντας ξαφνικά. Φυσικά το είπε αυτό σε εκείνη την κυρία. Αυτή επέμενε ότι είχε δίκιο, βέβαια το δίκιο της ήταν παράλογο και οποιοσδήποτε άνθρωπος της τροχαίας θα της είχε πάρει το δίπλωμα αμέσως. Όμως αυτή επέμενε να καλέσουμε την ασφάλεια για να λύσουμε το πρόβλημα. Μετά δύο ώρες η ασφάλεια δεν είχε φτάσει και η κυρία επέμενε να της πληρώσουμε 300 πέσος που ήτανε όσο κόστιζε η αξία της επισκευής του αυτοκινήτου που η ίδια είχε καταστρέψει. Όλοι οι επιβάτες και ο οδηγός ήτανε πολύ θυμωμένοι και αν και οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να την είχε πληρώσει, δεν ήτανε διατεθειμένοι να το κάνουν από τον μεγάλο θυμό που είχανε. Όσο για μένα αποφάσισα να μην ταυτιστώ με εκείνη την κατάσταση, διότι η ψυχολογική πειθαρχία, το ψυχολογικό τζούντο, μας δείχνει πως σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε. Είναι φανερό πως παρέμεινα ήρεμος. Η ώρα περνούσε, δύο ώρες και πιθανόν πολλές άλλες, διότι η ασφάλεια δεν είχε εμφανιστεί. Στο τέλος εκείνη η κυρία ήρθε προς εμένα με πολύ σεβασμό, γιατί είδε ότι ήμουνα ο μόνος που ήταν ήρεμος, οι άλλοι φώναζαν, και μου λέει: «Κύριε, αν μου δίνατε τουλάχιστον 300 πέσος, θα αφήναμε στην άκρη αυτό το ζήτημα, γιατί χάνω τον χρόνο μου και όλοι τον χάνομε». «Αλλά εσείς εάν παρατηρούσατε την θέση των δύο αυτοκινήτων, εφόσον θέλατε να στρίψετε αριστερά θα πηγαίνατε στην αριστερή λωρίδα. Αλλά εσείς πηγαίνοντας στην δεξιά, προσπαθήσατε να μπείτε σε εκείνο το σούπερ μάρκετ. Δεν είναι δυνατόν να μπείτε από την δεξιά λωρίδα όταν η αριστερή είναι κατειλημμένη. Οποιοσδήποτε άνθρωπος της τροχαίας θα σας είχε πάρει το δίπλωμα». «Κύριε τι κάνουμε εδώ χάνοντας τον χρόνο μας, αφού δεν έρχεται η ασφάλεια;». «Καλά, πάρτε τα 300 πέσος σας και πηγαίνετε σε άγια ειρήνη. Δεν υπάρχει πρόβλημα, συνεχίστε το ταξίδι σας». Είναι φανερό ότι υπήρξε ένα γενικό παράπονο εκ μέρους του πληρώματος. είχαν αγανακτήσει με εκείνη την γυναίκα αλλά επίσης και με εμένα. Ήτανε τέτοια η κατάσταση στην οποία βρίσκονταν που δεν μπορούσαν παρά να διαμαρτύρονται. Βρίσκονταν τελείως ταυτισμένοι με την σκηνή και βέβαια με χαρακτήρισαν χαζό και άλλα διάφορα. Ένας προχώρησε κατευθείαν προς τις κυρίες με σκοπό να τις βρίσει, επειδή ήτανε δύο, η οδηγός και η φίλη της. Εγώ προχώρησα λιγάκι και είπα στην κυρία: «Πηγαίνετε σε άγια ειρήνη και μην ακούτε τους υβριστές». Καλά, η γυναίκα πολύ ευτυχισμένη με χαιρέτησε από μακριά για τελευταία φορά και το αυτοκίνητό της χάθηκε στους δρόμους της πόλης. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να περιμένουμε 3,4 ή 6 ώρες, ένα ολόκληρο απόγευμα, πιθανόν και το βράδυ μέχρι να φτάσει η ασφάλεια για να τελειώσουμε με οποιαδήποτε χαζό διακανονισμό. Πραγματικά δεν υπήρχε σοβαρό πρόβλημα, οι βλάβες εκείνου του αυτοκινήτου ήτανε ελάχιστες, αλλά παρόλο που οι επιβάτες είχαν λεφτά, με κανένα τρόπο δεν ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν. Βρίσκονταν τόσο ταυτισμένοι με την σκηνή που πράγματι δεν είχαν όρεξη, όπως λέγεται, να κάνουν κάποια παραχώρηση. Τους γλίτωσα από ένα σωρό ενοχλητικές λεπτομέρειες, από το να πηγαίναμε στην ασφάλεια, τους γλίτωσα από χίλιες σαχλαμάρες, πίκρες και συζητήσεις. Αλλά αυτοί βρίσκονταν τόσο ταυτισμένοι με αυτό το γεγονός που δεν καταλάβανε το καλό που τους είχα κάνει. Έτσι είναι οι άνθρωποι.
Λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι πρέπει πραγματικά να καταλαβαίνετε ότι το να ταυτιζόμαστε με τις καταστάσεις φέρνει προβλήματα. Είναι παράλογο να ταυτιζόμαστε με τις καταστάσεις, εντελώς παράλογο, ξοδεύονται οι ενέργειες. Με τι ενέργειες θα οργανώσουμε π.χ. το αστρικό σώμα εάν αφήσουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από τις εκρήξεις θυμού, τα τρομακτικά πείσματα, τις παραφορές που δεν έχουν λόγο να υπάρχουν και όλα αυτά επειδή ταυτιζόμαστε με τις καταστάσεις; Με τι δυνάμεις θα μπορούσε να δώσει κάποιος στον εαυτό του την πολυτέλεια να δημιουργήσει έναν ατομικό νου, εάν ξοδεύει τις διανοητικές ενέργειες, τις κακοξοδεύει σε σαχλαμάρες και σε παρόμοια γεγονότα με αυτό που σας έχω διηγηθεί; Η δημιουργία του δεύτερου σώματος μας καλεί στο να εξοικονομούμε συγκινησιακές ενέργειες. Η δημιουργία του τρίτου σώματος, θα το ονομάσουμε διανοητικό ή ατομικό νου, μας κάνει να καταλάβουμε την ανάγκη να εξοικονομήσουμε λίγο την διανοητική μας ενέργεια. Τώρα αν εμείς αληθινά δεν μαθαίνουμε να αφήνουμε τις μηχανικές αντιπάθειες, αν είμαστε πάντα γεμάτοι κακή θέληση προς τους συνανθρώπους μας, τότε με τι ενέργειες θα δημιουργούσαμε το σώμα της Συνειδητής θέλησης, δηλαδή το τέταρτο ψυχολογικό σώμα; Πρέπει να φτιάξουμε όλο αυτό το σύμπλεγμα των κατώτερων οχημάτων, αν αληθινά θέλουμε να δημιουργηθούμε μέσα μας ή να δώσουμε μορφή μέσα στον εαυτό μας ή να κατασκευάσουμε μέσα μας τον Ψυχολογικό Άνθρωπο.
Ξέρουμε καλά ότι εκείνος που κατέχει το φυσικό σώμα, το δεύτερο σώμα του ψυχολογικού-συγκινησιακού τύπου, το τρίτο σώμα του ατομικού διανοητικού τύπου και το τέταρτο σώμα του τύπου της συνειδητής θέλησης μπορεί να δώσει στον εαυτό του την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσει αυτές τις ψυχικές αρχές για να μετατραπεί σε Άνθρωπο.
Αλλά εάν πραγματικά κακοξοδεύουμε τις κινητικές, ζωτικές, συγκινησιακές, διανοητικές και θεληματικές ενέργειες ταυτιζόμενοι με όλες τις καταστάσεις της ζωής, τότε είναι φανερό πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να οργανώσουμε αυτά τα ψυχολογικά σώματα, τα οποία είναι τόσο απαραίτητα για να εμφανιστεί μέσα μας ο Άνθρωπος.
Έτσι όταν μιλάω για την οργάνωση του ψυχισμού πρέπει να ξέρουμε να το καταλάβουμε. Πρέπει να χειριζόμαστε τις ενέργειες, να ξέρουμε να τις χρησιμοποιούμε, να μην ταυτιζόμαστε για να μην ξοδεύουμε αδέξια τις ενέργειές μας, να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας. Όταν ξεχνάει κανείς τον εαυτό του ταυτίζεται και όταν ταυτίζεται δεν μπορεί να δώσει μορφή στον ψυχισμό του. Δεν μπορεί να κάνει να οικοδομείται έξυπνα στον εαυτό του, διότι κακοξοδεύει αδέξια τις ενέργειές του. Αυτό είναι επείγον να το εννοήσουμε αγαπητοί μου αδελφοί.
Έτσι λοιπόν ο αληθινός Άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος που έχει εξοικονομήσει τις ενέργειές του και που διαμέσου των ίδιων μπόρεσε να δημιουργήσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του ΕΙΝΑΙ. Αληθινός Άνθρωπος είναι εκείνος που έχει λάβει τις ψυχικές και πνευματικές αρχές. Αληθινός Άνθρωπος είναι εκείνος που έχει καταστρέψει όλα τα μη ανθρώπινα ψυχικά στοιχεία και αντί για αυτά τα μη επιθυμητά στοιχεία έχει διαμορφώσει τον Εσωτερικό Άνθρωπο. Ο Εσωτερικός Άνθρωπος είναι αυτός που μετράει. Αυτός λαμβάνει την πληρωμή του. Ο Μέγας Νόμος τον πληρώνει. Ο Εσωτερικός Άνθρωπος είναι ξύπνιος γιατί έχει καταστρέψει το εγώ. Ο Αληθινός Άνθρωπος, ο πραγματικός, θυσιάζεται για τους συνανθρώπους του. Πραγματικά πετυχαίνει την Φώτιση.
Έτσι το να δημιουργήσουμε τον Άνθρωπο είναι το πρώτο, είναι το θεμελιώδες και αυτό επιτυγχάνεται οργανώνοντας τον Ψυχισμό. Αλλά πολλοί αντί να αφοσιωθούν στην οργάνωση του ψυχισμού τους, απασχολούνται αποκλειστικά με την ανάπτυξη εξουσιών ή κατώτερων Σίντις, αυτό είναι παράλογο.
Με τι θα αρχίζαμε εμείς; Με το να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας ή με το να αναπτύξουμε κατώτερες εξουσίες; Τι είναι αυτό που θέλουμε; Πρέπει να είμαστε συνετοί στην ανάλυση, συνετοί στις επιθυμίες μας. Εάν αυτό που ψάχνουμε είναι εξουσίες χάνουμε τον χρόνο μας άθλια. Πιστεύω πως το θεμελιώδες είναι το να οργανώσουμε τον κατώτερο ψυχισμό μας, αυτό είναι το βασικό.
Εάν εσείς το καταλαβαίνετε και εργαζόσαστε στον εαυτό σας τον ίδιο, θα πετύχετε να διαμορφώσετε τον ψυχισμό σας. Τότε ο Αληθινός Άνθρωπος, ο Πραγματικός Άνθρωπος θα έχει γεννηθεί σε εσάς. Να καταλαβαίνετε αυτό: αντί να ψάχνουμε για κατώτερα Σίντις ή κατώτερες εξουσίες είναι καλύτερα, όπως λέμε εμείς, να διαμορφώνουμε τον ψυχισμό μας.
Υπάρχει μια υπερβατική δύναμη που γεννιέται σε κάθε Άνθρωπο που έχει δουλέψει αληθινά πάνω στον εαυτό του, αναφέρομαι με εμφατικό τρόπο στην Διαίσθηση, και αυτό το αναφέρω για να πάψετε να επιθυμείτε άπληστα εξουσίες. Αλλά ποια είναι αυτή η ικανότητα; Μας έχει λεχθεί ότι έχει σχέση με τον αδένα της επίφυσης, δεν το αρνούμαι, αλλά το ενδιαφέρον είναι να εξηγήσουμε ποιες είναι οι λειτουργίες της. Πως θα ορίζαμε την Διαίσθηση; Άμεση αντίληψη της Αλήθειας χωρίς την πληκτική διαδικασία της εκλογής.
Καλά, αυτός ο τρόπος να την ορίσουμε είναι εντάξει, αλλά τον βρίσκω λίγο εμβρυακό. Τον χρησιμοποιούν όλες οι ψευδο-εσωτεριστικές και ψευδο-αποκρυφιστικές σχολίτσες, αλλά η αναλυτική μας καλεί να εμβαθύνουμε πιο πολύ σε αυτό το θέμα.
Τι είναι η Διαίσθηση; Είναι η ικανότητα ερμηνείας. Ο Χέγκελ στην διαλεκτική του προσπαθεί να την ορίσει με εκείνο των Παγκόσμιων Αντιλήψεων, αλλά μου φαίνεται καλύτερο να την ορίσουμε μέσω της φιλοσοφίας της κίτρινης φυλής.
Μία κινέζα αυτοκράτειρα δεν καταλάβαινε καλά αυτό το θέμα της διαίσθησης. Ένας σοφός της εξήγησε ότι ήταν η ικανότητα ερμηνείας. Είναι σωστός αυτός ο ορισμός αλλά εκείνη δεν κατάλαβε. Τότε ο σοφός έφερε ένα αναμμένο κερί και το τοποθέτησε στο κέντρο ενός δωματίου και γύρω του τοποθέτησε επίσης δέκα καθρέπτες. Είναι φανερό ότι η φλόγα εκείνου του κεριού αντανακλούσε σε ένα καθρέπτη και αυτός την πρόβαλε σε άλλο καθρέπτη και ο άλλος στον άλλο και έτσι είδανε ότι οι δέκα καθρέπτες πρόβαλαν αμοιβαία το φως ο ένας στον άλλον. Δημιουργήθηκε ένα καταπληκτικό παιχνίδι φωτός, ένα παιχνίδι με ερμηνεία. Η αυτοκράτειρα κατάλαβε, να εκεί η ικανότητα της διαίσθησης.
Εάν κάποιος έχει πετύχει την Βουδιστική Εξάλειψη, εάν έχει πετύχει να κατασκευάσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, εάν στ’ αλήθεια είναι ένας Αληθινός Άνθρωπος στην πιο υπερβατική έννοια της λέξης, τότε η ικανότητα ερμηνείας θα είναι ένα γεγονός για αυτόν.
Ας έχουμε υπ’ όψιν ότι ο καθένας από εμάς περιέχεται στον κόσμο. Έχω πει ότι ο καθένας μας είναι μέρος της ολότητας. Μέσα στον μικρόκοσμο άνθρωπο υπάρχουν πολλά και όμως η ολότητα του καθένα μας δεν είναι παρά ένα μέρος της ολότητας. Ήδη ξέρουμε π.χ. ότι μέσα στον Αγιόκοσμο, δηλαδή στο άπειρο, περιέχεται ο Μακρόκοσμος. Μέσα στον Μακρόκοσμο, που είναι ο Γαλαξίας, περιέχεται ο Δευτερόκοσμος το Ηλιακό Σύστημα. Μέσα στον Δευτερόκοσμο περιέχεται ο Κοσμικός Ήλιος και μέσα σε αυτόν περιέχεται ο κόσμος Γη, ο Μεσόκοσμος. Μέσα στον Μεσόκοσμο περιέχεται ο Μικρόκοσμος Άνθρωπος. Μέσα στον Μικρόκοσμο Άνθρωπο περιέχεται η ζωή του απείρως μικρού, ο Τριτόκοσμος.
Μέσα σε έναν κόσμο υπάρχουν άλλοι κόσμοι και μέσα σε αυτούς υπάρχουν άλλοι. Συνολικά υπάρχουν επτά κόσμοι, μερικοί περιέχονται στους άλλους με τέτοιο τρόπο ώστε μέσα σε εμάς υπάρχει ένας κατώτερος κόσμος, ο Τριτόκοσμος αυτό είναι φανερό και ένας ανώτερος κόσμος, αυτό είναι ξεκάθαρο, ο Μεσόκοσμος. Εμείς είμαστε μεταξύ ενός ανώτερου Κόσμου και ενός κατώτερου Κόσμου.
Επίσης σχετιζόμαστε πολύ με τους γονείς μας, επειδή είναι η καταγωγή μας, ταυτόχρονα από εμάς προέρχονται τα παιδιά και τα εγγόνια, όλοι αλληλοδιαπερνόμαστε αμοιβαίως. Έτσι η αλληλοδιείσδυση είναι ένας νόμος τέλεια ορισμένος από την διαλεκτική του Χέγκελ, με τις διάσημες αντιλήψεις που ήδη έχω εξηγήσει. Αναμφισβήτητα αγαπητοί μου αδελφοί, η ύπαρξη ενός οποιουδήποτε κόσμου, η γέννησή του, η ανάπτυξή του, ο θάνατός του ανακλώνται μέσα στον Αληθινό Άνθρωπο, ο οποίος έχει πετύχει την Βουδιστική εξάλειψη. Τότε αυτός μπορεί να πει: «γνωρίζω την ιστορία αυτού του πλανήτη». Κάθε Μαχανβαντάρα μπορεί να ανακλαστεί στο νύχι ενός Αυθεντικού Ανθρώπου και να ανακλαστεί με τόση ακρίβεια ώστε αυτός ο Βούδας να μην αγνοεί τίποτε. Όλα όσα συμβαίνουν σε ένα έθνος μπορούν να ανακλαστούν στον ψυχισμό ενός Ανθρώπου που έχει περάσει την βουδιστική εξάλειψη. Να ανακλαστούν με τόση ακρίβεια, με τόση λεπτομέρεια, ώστε αυτός να μην αγνοεί ούτε το πιο ασήμαντο γεγονός.
Έτσι λοιπόν να καταλάβετε από αυτά που σας έχω πει τι είναι Διαίσθηση. Αν πετύχουμε να αντανακλάται σε μας η ιστορία του Γαλαξία, θα αγνοούσαμε κάτι σχετικά με αυτόν; Βεβαίως όχι. Ο Γαλαξίας με όλες τις διαδικασίες του, μπορεί να αντανακλάται στον ψυχισμό μας με τόση φυσικότητα, όση εκείνο το κερί, του παραδείγματος που σας είπα, που αντανακλάται στους καθρέπτες και που χρησίμευσαν για να διδαχθεί η αυτοκράτειρα. Εάν όλα τα πλάσματα μπορούν να αντανακλώνται στον ψυχισμό ενός Βούδα της ενατένισης (επειδή αυτός ήδη δεν έχει ψυχικά επιπρόσθετα για να καταστρέψει), τότε αυτός πράγματι δια μέσου της Διαίσθησης πετυχαίνει αυτό που θα μπορούσαμε να ορίσουμε σαν Συνείδηση. Να φτάσουμε στην Φώτιση είναι δυνατόν, αλλά μην ξεχνάτε αγαπητοί φίλοι ότι η Φώτιση έχει με την σειρά της τους νόμους της. Ο λόγος για να υπάρξει η φώτιση είναι το Ντάρμα Ντάτου δηλαδή το Ντάρμα.
ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΕΓΩ
Σήμερα θα μιλήσουμε λίγο πάνω στο συναίσθημα του εαυτού μας. Αξίζει τον κόπο να συλλογιστούμε πάνω σε αυτό. Συμφέρει να καταλάβουμε σε βάθος αυτό το ζήτημα του ψεύτικου συναισθήματος του εγώ.
Όλοι εμείς, εδώ πέρα, στο βάθος της καρδιάς μας έχουμε πάντα το συναίσθημα του ίδιου μας του εαυτού, αλλά συμφέρει να ξέρουμε εάν αυτό το συναίσθημα είναι σωστό ή λανθασμένο.
Είναι λοιπόν αναγκαίο να καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό το συναίσθημα του εγώ. Πρώτα απ’ όλα επείγει να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι θα ήταν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουνε το οινόπνευμα, τον κινηματογράφο, το τσιγάρο, τις γιορτές κλπ. αλλά όχι τους δικούς τους πόνους. Οι άνθρωποι λατρεύουν τους πόνους τους, τις ταλαιπωρίες τους. Πιο εύκολα θα αφήνανε μια στιγμή χαράς παρά τους πόνους τους. Όμως φαίνεται παράδοξο να στρέφονται όλοι ενάντια στους ίδιους τους πόνους τους, να διαμαρτύρονται για τις ταλαιπωρίες τους, γιατί όταν στ’ αλήθεια πρέπει να τους εγκαταλείψουνε με κανένα τρόπο δεν είναι διατεθειμένοι για τέτοια απάρνηση!
Πραγματικά έχουμε μία σειρά από ζωντανές φωτογραφίες του ίδιου του εαυτού μας. Φωτογραφίες από τότε που ήμασταν παιδιά, από τότε που ήμασταν 21 χρονών, 28 ή 30 κλπ. Σε κάθε μία από αυτές τις ψυχολογικές φωτογραφίες αντιστοιχεί μία σειρά ταλαιπωριών, αυτό είναι φανερό, και εμείς απολαμβάνουμε να εξετάζουμε αυτές τις φωτογραφίες. Ευφραινόμαστε με το να διηγούμαστε στους άλλους τις ταλαιπωρίες της κάθε ηλικίας, τις οδυνηρές εποχές που περάσαμε κλπ. Υπάρχει θα λέγαμε μία γεύση αρκετά εξωτική και μποέμικη.
Όταν διηγούμαστε στους άλλους τους πόνους μας, όταν τους λέμε ότι είμαστε άνθρωποι με πείρα, όταν τους αναφέρουμε τις περιπέτειες της παιδικής μας ηλικίας, τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να δουλεύουμε για να κερδίσουμε το καθημερινό ψωμί, την πιο οδυνηρή εποχή της ύπαρξής μας, όταν ψάχναμε τις δεκάρες για να επιζήσουμε, πόσους πόνους, πόσες ταλαιπωρίες! Απολαμβάνουμε με όλα αυτά.
Όταν κάνουμε αυτό το είδος των διηγήσεων είμαστε ενθουσιασμένοι μποέμηδες. Σε αυτήν την περίπτωση αντί να ευφραινόμαστε με το οινόπνευμα ή το τσιγάρο, ευφραινόμαστε με την ιστοριούλα, με το μυθιστόρημα, με αυτό που είπαμε, με αυτό που μας συνέβη, με τον τρόπο που ζούσαμε κλπ. Είναι ένα είδος μποέμικης γεύσης, αρκετά εξωτικής, που μας αρέσει.
Φαίνεται ότι με κανένα τρόπο δεν είμαστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψουμε τις ταλαιπωρίες μας. Αυτές λοιπόν είναι το ναρκωτικό που αρέσει σε όλους μας, η τέρψη που όλους μας ευχαριστεί και όσο πιο πολυτάραχη είναι μια ζωή, τόσο φαίνεται πως αισθανόμαστε πιο εξωτικοί, πιο μποέμηδες με τους δικούς μας πόνους, πράγμα που βέβαια είναι παράλογο. Αλλά παρατηρήστε ότι σε κάθε περίπτωση αντιστοιχεί ένα συναίσθημα, ένα συναίσθημα του εγώ, ένα συναίσθημα του «εαυτού» μας. Αισθανόμαστε ότι είμαστε, αισθανόμαστε ότι υπάρχουμε.
Αυτές τις στιγμές εσείς είσαστε καθισμένοι εδώ, με ακούτε και εγώ σας μιλάω. Εσείς αισθανόσαστε ότι αισθανόσαστε, έχετε εδώ στην καρδιά το συναίσθημα του ίδιου του εαυτού σας. Είστε σίγουροι ότι αυτό το συναίσθημα είναι σωστό; Πιθανόν ναι, είστε σίγουροι για αυτό! Το θέμα είναι, αυτό το συναίσθημα που έχετε αυτήν την στιγμή, το συναίσθημα ότι υπάρχετε, το συναίσθημα του να είσαστε και του να ζείτε, είναι το αληθινό;. είναι ένα ψεύτικο συναίσθημα; Συμφέρει να είμαστε λίγο στοχαστικοί σε αυτά τα ζητήματα.
Αν ήμασταν κάπου, ίσως στα μπαρ, ή αν περιπλανιόμασταν στα καμπαρέ θα είχαμε συναίσθημα; Ναι, είναι φανερό πως θα είχαμε! Και θα ήταν σωστό; Σε κάθε ηλικία αντιστοιχεί ένα συναίσθημα, διότι άλλο συναίσθημα έχουμε όταν είμαστε 18 χρονών, άλλο όταν είμαστε 25 και άλλο είναι το συναίσθημα όταν είμαστε 30 και 35. Και ένας ηλικιωμένος αναμφισβήτητα έχει το δικό του συναίσθημα. Ποιο από αυτά είναι το σωστό;
Είναι κάτι πολύ τρομερό αυτό το ζήτημα του συναισθήματος του εαυτού μας, διότι ένας αισθάνεται ότι αισθάνεται, αισθάνεται ότι υπάρχει, αισθάνεται ότι είναι. Αισθάνεται ότι έχει καρδιά και λέει «εγώ», «εγώ» και «εγώ». Ποιο από τα συναισθήματα αυτά είναι ακριβές;
Συλλογιστείτε λίγο πάνω σε αυτό το ζήτημα. Σκεφτείτε ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε.
Εάν κάποιος καταστρέφει ένα οποιοδήποτε εγώ, ας πούμε αυτό της μνησικακίας, αισθάνεται ικανοποιημένος που το έχει καταστρέψει. Αλλά εάν το ίδιο το συναίσθημα συνεχίζει να υπάρχει τότε κάτι σφάλλει στην δουλειά. Αυτό το γεγονός απλά μας δείχνει ότι το εγώ που πιστεύαμε ότι έχουμε καταστρέψει, δεν το έχουμε καταστρέψει, διότι το συναίσθημά του συνεχίζει να υπάρχει.
Εάν συγχωρέσουμε κάποιον, και ακόμα περισσότερο αν καταργήσουμε τον πόνο που αυτός ο κάποιος μας έχει προκαλέσει, και συνεχίζουμε εκεί με το ίδιο συναίσθημα, τότε αυτό μας δείχνει ότι δεν έχουμε καταργήσει την προσβολή, την κακή ανάμνηση, την κακή πράξη που κάποιος μας προκάλεσε. Το «εγώ» της μνησικακίας συνεχίζει ζωντανό.
Θίγουμε ένα θέμα πολύ ευαίσθητο, γιατί όλοι βρισκόμαστε στην δουλειά με τον εαυτό μας και πάνω στον εαυτό μας.
Πόσες φορές δεν έχουμε πιστέψει ότι έχουμε καταστρέψει ένα εγώ, π.χ. της εκδίκησης, και όμως εκείνο το συναίσθημα που είχαμε συνεχίζει. Τότε αυτό δείχνει ότι δεν πετύχαμε να καταστρέψουμε εκείνο το εγώ, αυτό είναι φανερό!
Έτσι λοιπόν υπάρχουν σε εμάς τόσα συναισθήματα, όσα ψυχικά ακόλουθα ή εγώ έχουμε στο εσωτερικό μας. Εάν έχουμε 10.000 ψυχικά ακόλουθα θα έχουμε 10.000 συναισθήματα του εαυτού μας. Κάθε εγώ έχει το δικό του συναίσθημα.
Έτσι λοιπόν ένας κανόνας που πρέπει να ακολουθούμε στην δουλειά πάνω στον ίδιο τον εαυτό μας, είναι αυτό το ζήτημα του συναισθήματος. Διανοητικά μπορεί να έχουμε εξαλείψει το εγώ του εγωισμού, αλλά μήπως συνεχίζει να υπάρχει το συναίσθημα του πρώτου εγώ, του δεύτερου, του τρίτου εγώ; Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αν εξακολουθεί να υπάρχει αυτό το συναίσθημα, είναι γιατί το εγώ του εγωισμού υπάρχει ακόμα.
Έτσι λοιπόν σας κάλεσα να καταλάβετε αυτό το ζήτημα του συναισθήματος. Στοιχίζει πολλή δουλειά για να καταλάβουν οι άνθρωποι την αναγκαιότητα να καταστρέφουν το εγώ.
Αλλά όμως στοιχίζει ακόμη περισσότερη δουλειά να καταλαβαίνουν τι είναι το συναίσθημα, που συνηθίζει να είναι πολύ λεπτό, που ξεφεύγει, που είναι πολύ ευαίσθητο.
Εν πάση περιπτώσει σε αυτήν την δουλειά πάνω στον εαυτό μας, αγαπητοί μου αδελφοί, υπάρχουν τρεις κανόνες που πρέπει να καταλάβουμε:
Πρώτο: Η δουλειά πάνω στον ίδιο τον εαυτό μας, με σκοπό να καταστρέψουμε τα ψυχικά ακόλουθα που έχουμε στο εσωτερικό μας, ζωντανή προσωποποίηση των σφαλμάτων μας.
Δεύτερο: Η δουλειά με τους άλλους. Χρειαζόμαστε να μάθουμε να σχετιζόμαστε με τους άλλους.
Τρίτο: Η αγάπη στην δουλειά, η δουλειά για την ίδια την δουλειά. Αυτές είναι οι τρεις κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε.
Αν ένας άνθρωπος λέει ότι δουλεύει και πιστεύει ότι δουλεύει πάνω στον εαυτό του, αλλά δεν παρουσιάζει καμιά αλλαγή, εάν το λανθασμένο συναίσθημα του εγώ συνεχίζει, εάν η σχέση του με τους άλλους είναι ίδια, τότε αυτός ο άνθρωπος αποδεικνύει ότι δεν έχει αλλάξει. Και εάν δεν έχει αλλάξει τότε είναι φανερό ότι δεν δουλεύει σωστά πάνω στον εαυτό του.
Χρειαζόμαστε να αλλάξουμε, αλλά αν μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δουλειάς, το συναίσθημα του εγώ συνεχίζει το ίδιο, εάν η συμπεριφορά με τους ανθρώπους είναι ίδια, μήπως νομίζουμε ότι έχουμε αλλάξει; Στ’ αλήθεια όχι και ο σκοπός σε αυτές τις σπουδές συνίσταται στο να αλλάξουμε. Η αλλαγή πρέπει να είναι ριζική, διότι μέχρι και την ίδια την ταυτότητά μας πρέπει να φτάσουμε να την χάσουμε. Μία μέρα π.χ. ο τάδε θα ψάχνει τον τάδε, ήδη ο τάδε δεν υπάρχει, έχει χαθεί για τον ίδιο τον εαυτό του, αυτό είναι ξεκάθαρο. Μια μέρα ο δείνα θα πει: «τι έγινε με τον εαυτό μου;» Ήδη δεν υπάρχει, έχει χαθεί για τον δείνα. Έτσι ώστε στην πραγματικότητα της αλήθειας ακόμη και η ίδια μας η ταυτότητα πρέπει να χαθεί για τον εαυτό μας, πρέπει να γινόμαστε τελείως διαφορετικοί.
Εγώ γνωρίζω εδώ πέρα ανάμεσα στους αδελφούς, ξέρω μερικούς των οποίων το όνομα δεν αναφέρω, ότι έχουνε χρόνια και χρόνια που μελετάνε εδώ με μένα και τους βλέπω το ίδιο, δεν έχουν αλλάξει, έχουν την ίδια συμπεριφορά, διαπράττουν τα ίδια λάθη. Όπως τα διέπρατταν πριν 20 χρόνια, σήμερα κάνουν τα ίδια. Αυτό δείχνει ότι δεν σημειώνουν καμιά αλλαγή, δεν υπάρχει τίποτε καινούριο σ’ αυτούς. Πως είναι αυτοί οι άνθρωποι; Όπως ήταν πριν 10, 20 ή 50 χρόνια. Αλλαγή; Καμία! Τότε τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Τι κάνουν εδώ; Χάνουν άθλια τον χρόνο τους, έτσι δεν είναι; Διότι ο σκοπός των δικών μας σπουδών είναι να αλλάξουμε ψυχολογικά, να μετατρεπόμαστε σε διαφορετικά πλάσματα. Αλλά αν εξακολουθούμε να είμαστε οι ίδιοι, αν ο τάδε είναι ο ίδιος που ήταν πριν 10 χρόνια, τότε δεν έχει αλλάξει, ούτε κάνει τίποτε, χάνει άθλια τον χρόνο του, αυτό είναι φανερό. Έτσι καλώ όλους σας σε αυτούς τους συλλογισμούς. Θέλετε να αλλάξετε ή δεν θέλετε να αλλάξετε; Εάν συνεχίζετε να είσαστε πάντοτε οι ίδιοι τότε τι κάνετε; Για ποιο σκοπό είστε συγκεντρωμένοι σε αυτήν την τρίτη κάμαρα; Γιατί; Πρέπει να είμαστε στοχαστικοί.
Ένας κανόνας που πρέπει να ακολουθούμε είναι αυτό το ζήτημα του συναισθήματος του εγώ. Το συναίσθημα του εγώ είναι πάντοτε λανθασμένο, ποτέ δεν είναι σωστό. Πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ του συναισθήματος του εγώ και του συναισθήματος του Είναι. Το Είναι είναι το Είναι και ο λόγος ύπαρξης του Είναι είναι το ίδιο το Είναι. Το συναίσθημα του Είναι είναι πάντα σωστό, αλλά το συναίσθημα του εγώ είναι ένα λανθασμένο συναίσθημα, ένα ψεύτικο συναίσθημα.
Γιατί απολαμβάνουν οι αδελφοί με τις ψυχολογικές τους φωτογραφίες πριν 20, 30 ή 50 χρόνια; Τι τους συμβαίνει; Κάθε ψυχολογική φωτογραφία συνοδεύεται από διάφορα συναισθήματα. Ναι, το συναίσθημα του νεαρού που μεθάει, το συναίσθημα του 20χρονου παιδιού που γυρνάει με την αρραβωνιαστικιά του ή που γυρνάει στους δρόμους της διαφθοράς κλπ. Ποιο από αυτά είναι το σωστό; Αυτό που είχαμε όταν ήμασταν στην ηλικία των 18 ετών; Ή αυτό που είχαμε όταν ήμασταν στην ηλικία των 50 ή 60 χρονών; Ποιο είναι το σωστό εφόσον κανένα από αυτά δεν είναι αληθινό, εφόσον όλα είναι ψεύτικα; Ψεύτικο είναι εφόσον αισθάνεται κανείς, ένας άνδρας 18 ετών, ότι έχει μπροστά του όλο τον κόσμο και ότι όλες οι κοπέλες του χαμογελάνε. Ψεύτικο είναι το συναίσθημα του 20χρονου παιδιού που νομίζει ότι επειδή είναι «αυτός» θα κατακτήσει τον κόσμο. Ψεύτικο είναι το συναίσθημα του 25χρονου νεαρού που ενδιαφέρεται μόνο για γυναίκες. Όλα αυτά είναι ψεύτικα!
Ποιο από όλα αυτά τα συναισθήματα θα ήτανε το πραγματικό; Μόνο η Συνείδηση μπορεί να μας δίνει ένα πραγματικό συναίσθημα. Μην ξεχνάτε ότι ανάμεσα στην Συνείδηση και το Είναι δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Τρεις είναι οι απόψεις της ζωής: το Είναι (ΣΑΤ στα σανσκριτικά), η Συνείδηση (ΣΙΤ), και η Ευτυχία (ΑΝΑΝΤΑ). Αλλά η Πραγματική Συνείδηση του Είναι, που δεν είναι πολύ απομακρυσμένη από το Είναι αυτό καθ’ εαυτό, βρίσκεται μποτιλιαρισμένη μέσα σε όλη αυτήν την πολλαπλότητα των ψυχικών ακολούθων, που προσωποποιούν τα σφάλματά μας και που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας. Μόνο αυτή μπορεί να μας δώσει ένα σωστό συναίσθημα. Αυτό το συναίσθημα θα ήταν σκληρό για τους άλλους, διότι είναι μποτιλιαρισμένοι σε ψεύτικα συναισθήματα που δεν έχουν καμία σχέση με το αληθινό συναίσθημα του Είναι.
Το συναίσθημα της πραγματικής, αντικειμενικής Συνείδησης είναι αυτό που μετράει, είναι το σημαντικό. Αλλά για να μπορούμε να έχουμε εμείς αυτό το αληθινό συναίσθημα της πραγματικής και αντικειμενικής Συνείδησης, χρειαζόμαστε πρώτα απ’ όλα να καταστρέψουμε τα ψυχικά ακόλουθα.
Ανάλογα με το πώς καταστρέφουμε τα διάφορα ψυχικά ακόλουθα, ζωντανή προσωποποίηση των ελαττωμάτων μας, η φωνή της Συνείδησης θα γίνεται κάθε φορά και πιο δυνατή. Το συναίσθημα του Είναι, δηλαδή της συνείδησης, θα το αισθανόμαστε πιο πολύ με διαισθητικό τρόπο. Και ανάλογα με το πόσο αισθανόμαστε με την Συνείδηση, θα καταλαβαίνουμε ότι το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ μας οδηγεί στο λάθος.
Αυτό είναι πάρα πολύ λεπτό, πάρα πολύ ευαίσθητο, διότι στην ζωή όλοι μας έχουμε υποφέρει αρκετά, αυτό είναι φανερό. Επίσης έχουμε βαδίσει στον δρόμο του λάθους, αυτό είναι οφθαλμοφανές. Σε όλες τις απόψεις της ζωής μας, σε κάθε στιγμή έχουμε αισθανθεί εδώ στην καρδιά κάτι, κάτι, κάτι, κάτι που λέγεται «συναίσθημα».
Αυτό το «κάτι» πάντα το έχουμε θεωρήσει σαν την φωνή της συνείδησής μας, το έχουμε θεωρήσει σαν το συναίσθημα του εαυτού μας, σαν το πραγματικό συναίσθημα στο οποίο έχουμε υπακούσει, σαν το μοναδικό που μπορεί να μας οδηγήσει στον σωστό δρόμο κλπ. αλλά δυστυχώς, αγαπητοί μου αδελφοί, κάναμε λάθος.
Η απόδειξη του λάθους μας είναι ότι αργότερα είχαμε άλλα συναισθήματα τελείως διαφορετικά και πολύ αργότερα άλλα συναισθήματα επίσης διαφορετικά. Τότε πιο από αυτά τα τρία είναι το αληθινό; Άρα όλοι ήμασταν θύματα μιας αυταπάτης. Πάντα μας έχει οδηγήσει ή πάντα έχουμε μπερδέψει το συναίσθημα του εγώ με το συναίσθημα του Είναι.
Έχουμε γίνει θύματα μιας αυταπάτης, και δεν μπορούμε να κάνουμε εξαιρέσεις. Και εγώ βάδισα στον δρόμο του λάθους όταν πίστευα ότι το συναίσθημα του εγώ ήταν το συναίσθημα του Είναι. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, όλοι έχουμε γίνει θύματα της αυταπάτης. Να καταφέρουμε να αισθανθούμε αληθινά, να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε ένα ακριβές συναίσθημα είναι κάτι τρομερό. Αυτό το ακριβές συναίσθημα είναι το συναίσθημα της Υπερθετικής Συνείδησης του Είναι.
Εν πάση περιπτώσει εμείς πρέπει να προχωράμε από τον δρόμο της αριστοκρατίας, της εξυπνάδας και της ευγένειας του Πνεύματος. Και σύμφωνα με το πώς θα προχωρήσουμε σε αυτό το τόσο δύσκολο μονοπάτι της αυτογνωσίας και της αυτοπαρατήρησης του εαυτού μας από στιγμή σε στιγμή, θα μάθουμε επίσης να αισθανόμαστε σωστά, θα μάθουμε να αναγνωρίζουμε το αυθεντικό συναίσθημα της Υπερθετικής Συνείδησης του Είναι.
Αυτό που μετράει για μας είναι το Είναι. Αυτό είναι το σημαντικό και το συναίσθημα παίζει ένα μεγάλο ρόλο σε τούτο το ζήτημα, ένα τρομερό ρόλο.
Πόσες φορές δεν πιστέψαμε ότι προχωρούσαμε καλά στον δρόμο της ζωής, οδηγημένοι από το ζωντανό συναίσθημα μιας αυθεντικής πραγματικότητας… Και συνέβη τότε να προχωράμε χειρότερα από πριν, διότι μας οδηγούσε ένα ψεύτικο συναίσθημα, αυτό του εγώ.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ. Έχουν για τον εαυτό τους μια σειρά από φωτογραφίες που για τίποτε στον κόσμο δεν θα εγκατέλειπαν. Ούτε και για όλους τους θησαυρούς του κόσμου. Απολαμβάνουν από τους πόνους τους και το να τους απαρνηθούν θα ήταν χειρότερο κι’ από τον ίδιο τον θάνατο. Οι άνθρωποι ζουν παραπονούμενοι, απολαμβάνουν από τα παράπονά τους και ποτέ δεν θα εγκατέλειπαν τους πόνους τους.
Είναι τρομερό αυτό που σας λέω, οδυνηρό, αλλά είναι η αλήθεια. Από ένα ψεύτικο συναίσθημα του εγώ μπορούμε να χάσουμε ολόκληρη την ύπαρξή μας. Δηλαδή περνάνε τα 30, 40, 50, 60 χρόνια φτάνουμε στα 80, αν φτάσουμε γιατί πολλοί πεθαίνουν πριν τα 80, πάντα με το ίδιο ψεύτικο συναίσθημα του εγώ Την ψεύτικη σύλληψη, για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, και αυτό το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ που έχουμε, μας μποτιλιάρει εντελώς μέσα στο «εμένα τον ίδιο» και στο τέλος πεθαίνουμε χωρίς να έχουμε κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά.
Συνήθως οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν την ζωή δεν λαμβάνουν τις άμεσες εμπειρίες της συνείδησης. Όχι! Έχουν μια σειρά από τρομερές προλήψεις και προκαταλήψεις στον νου τους. Τότε οποιαδήποτε πρόκληση αντιμετωπίζεται από κάποια πρόληψη ή προκατάληψη. Συμβαίνει δε ότι εξ αιτίας αυτής της πολλαπλότητας προλήψεων που έχουμε μέσα μας, όλης αυτής της ποικιλίας λανθασμένων και αντιφατικών συναισθημάτων, η ζωή φτάνει έμμεσα στην συνείδηση. Ποτέ δεν φτάνει άμεσα και έτσι σαν συνέπεια παραμένουμε κοιμισμένοι σε όλη μας την ύπαρξη.
Ας δούμε έναν νευρασθενικό γέρο π.χ. 80 χρονών, ταγκό και αδέξιο στην σκέψη του, μποτιλιαρισμένο σε κάποιο δόγμα. Έχει ένα συναίσθημα του εαυτού του εντελώς λανθασμένο. Όταν κάτι φτάνει σε αυτόν δεν αγγίζει την συνείδησή του. Όλα όσα φτάνουν σε αυτόν, φτάνουν στον νου του και αυτός γεμάτος από τόσες συνήθειες, προλήψεις, μηχανικά έθιμα κλπ. αντιδρά σύμφωνα με την ίδια του την μηχανοποίηση. Τότε αντιδρά βίαια, άνανδρα κλπ.
Παρατηρείστε την αντίδραση ενός γέρου 80 χρονών. Ήδη το ξέρουμε, έχει πάντα τις ίδιες αντιδράσεις. Γιατί; Διότι όλα φτάνουν στον νου του, δεν αγγίζουν την συνείδησή του. Φτάνουν στον νου του και αυτός τα ερμηνεύει με τον τρόπο του.
Ο νους τα κρίνει όλα όπως του αρέσει, όπως έχει συνηθίσει να κρίνει, όπως πιστεύει ότι είναι αληθινό, και το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ υποστηρίζει τον λανθασμένο τρόπο σκέψης. Τελικά όποιος έχει ένα ψεύτικο συναίσθημα του εγώ χάνει άθλια την ύπαρξή του.
Πρέπει να φτάσουμε το σωστό συναίσθημα, αλλά αυτό είναι της συνείδησης. Κανένας δεν θα μπορούσε να φτάσει στο να έχει αυτό το σωστό συναίσθημα, χωρίς προηγουμένως να έχει καταστρέψει τα «ψυχολογικά ακόλουθα».
Σύμφωνα με το πώς τα καταστρέφουμε, το σωστό συναίσθημα θα εκδηλωθεί. Όταν η καταστροφή θα είναι ολοκληρωτική, και το σωστό συναίσθημα θα είναι ολοκληρωτικό.
Αλλά συνήθως το σωστό συναίσθημα του εαυτού μας βρίσκεται σε μάχη με το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ. Αυτό το σωστό συναίσθημα της συνείδησης είναι πιο πέρα από οποιοδήποτε κώδικα ηθικής εγκατεστημένο από κάποια θρησκεία κλπ.
Γενικά οι ηθικές αντιλήψεις οι εγκατεστημένες από διάφορες θρησκείες καταλήγουν στο βάθος ψεύτικες. Συμβαίνει ότι, επειδή η ανθρώπινη συνείδηση είναι τόσο κοιμισμένη, έχουν εφευρεθεί διάφορα παιδαγωγικά, κοινωνικά, ηθικά και εκπαιδευτικά συστήματα για να προχωράμε στον ίσιο δρόμο.
Αλλά τίποτε από όλα αυτά δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Υπάρχει μία ηθική που ανήκει στην συνείδηση, αλλά αυτή θεωρείται ανήθικη από τους υποκριτές των διαφόρων θρησκειών.
Στο ανατολικό Θιβέτ υπήρχε ένα βιβλίο, το βιβλίο των «PARA-VITAS», με μια ηθική που δεν ταίριαζε ποτέ με καμία θρησκεία, διότι είναι της συνείδησης.
Δεν αναφέρομαι ενάντια σε καμιά θρησκευτική μορφή, μόνο ενάντια σε ορισμένες μορφές. Καλύτερα θα λέγαμε ενάντια σε ορισμένες σκουριασμένες δομές, ή άλλες εκφυλισμένες και απαρχαιωμένες κατασκευές της ψεύτικης κατεστημένης ηθικής. Μέσα σε αυτές τις δομές είναι εγκλωβισμένος ο νους και η καρδιά.
Ενάντια σε αυτά αναφέρομαι.
Σε αυτές τις σπουδές το θέμα δεν είναι να ακολουθούμε ή να ζούμε σύμφωνα με ορισμένες μορφές της ηθικής. Εδώ αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αναπτύξουμε την ικανότητα της κατανόησης.
Χρειάζεται να δικάζουμε συνεχώς τον ίδιο μας τον εαυτό με σκοπό να ξέρουμε τι έχουμε και τι μας λείπει. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να εξαλείψουμε και πολλά που πρέπει να απαιτήσουμε εάν θέλουμε να βαδίσουμε στον ευθύ δρόμο.
Αλλά το λανθασμένο συναίσθημα του εγώ δεν επιτρέπει σε πολλούς να προχωράνε στο δύσκολο μονοπάτι της απελευθέρωσης. Αυτό το λανθασμένο συναίσθημα μπερδεύεται πάντοτε με το συναίσθημα του Είναι. Εάν δεν ανοίξουμε καλά τα μάτια (όπως λένε) το λανθασμένο συναίσθημα του εγώ μπορεί να μας κάνει όλους να αποτύχουμε στην παρούσα ύπαρξη.
Το Είναι είναι αυτό που μετράει αλλά αυτό βρίσκεται πολύ βαθιά. Πραγματικά το Είναι στον εαυτό του είναι η Εσωτερική Μονάδα (ας θυμηθούμε τον Λάϊμπνιτς και την περίφημη μονάδα του). Η Μονάδα στον εαυτό της είναι αυτό που στα εβραϊκά θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Νεσάμα, δηλαδή Άτμαν-Μπούδι.
Ο Άτμαν… ποιος είναι ο Άτμαν; Το Ίντιμο, το Είναι. Σχετικά με αυτό αναφέρεται στο «Ατομικοί Θεοί»: «Πριν να εμφανιστεί η ψεύτικη αυγή πάνω στην επιφάνεια της γης, εκείνοι που επέζησαν από την λαίλαπα και την βροχή, ύμνησαν τον Εσώτερο και σε αυτούς εμφανίστηκαν οι Κήρυκες της Αυγής».
Το Νεσάμα είναι το Άτμαν, η μονάδα που αναφέρει ο Λάϊμπνιτς και η μονιστική φιλοσοφία του. Το Μπούδι είναι η Πνευματική Ψυχή, η Υπερθετική Συνείδηση του Είναι. Αυτά τα δύο συγχωνευμένα αποτελούν την Μονάδα, αυτό είναι φανερό! Η μονάδα, με την σειρά της, ξεδιπλώθηκε στην Ανθρώπινη Ψυχή, που είναι το «Ανώτερο Μάνας» των ανατολιτών. Αυτή η Ανθρώπινη Ψυχή είναι στην αρχή εντελώς σπερματική, αλλά από αυτή, μετά από ξεδίπλωμα προήλθε η Ουσία που είναι το μόνο που τα «διανοητικά ζώα» έχουν ενσαρκωμένο μέσα τους. Αυτή η Ουσία είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στα «ψυχικά ακόλουθα» που φέρνουμε στο εσωτερικό μας.
Στα εβραϊκά το Νεσάμα είναι ακριβώς ο Άτμαν, στο πιο άρρητο μέρος του. Το Μπούδι είναι το «Ρουάχ», γενικά το Άτμαν-Μπούδι λέγεται Ρουάχ. Το Νέτσι είναι η Ανθρώπινη Ψυχή ή Αιτιατή Ψυχή, από το οποίο προέρχεται η Ουσία που ο καθένας έχει στο εσωτερικό του. Αυτό το μέρος της συνείδησης που έχουμε μέσα μας, αυτήν την Ουσία, πρέπει να την βάλουμε σε δραστηριότητα. Δυστυχώς είναι κοιμισμένη, βρίσκεται μέσα στα «μη ανθρώπινα ψυχικά ακόλουθα» που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας.
Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε ότι, όταν κάποιος εργάζεται πάνω στον εαυτό του, μπαίνει στο δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης, εποφθαλμιά κάποια μέρα να λάβει τις ψυχικές και πνευματικές αρχές, δηλαδή εποφθαλμιά να μετατραπεί σε έναν ναό της Εσωτερικής Μονάδας. Γιατί είναι φανερό πως μια ανεπτυγμένη, αφυπνισμένη ουσία ενώνεται, συγχωνεύεται με την Ανθρώπινη Ψυχή στον Αιτιατό κόσμο. Πολύ πιο αργά θα έλθει το καλύτερο, ο γάμος, η ένωση της Ανθρώπινης Ψυχής με την Μονάδα. Όταν αυτό συμβεί, ο Δάσκαλος αυτοπραγματοποιείται τελείως. Έτσι λοιπόν την Ουσία, που είναι αυτό που έχουμε, πρέπει να την δουλεύουμε, πρέπει να αρχίσουμε από το ξεμποτιλιάρισμά της. Αυτή είναι ένα μέρος της ανθρώπινης ψυχής στο κάθε πλάσμα και πρέπει να την αφυπνίσουμε, διότι είναι κοιμισμένη μέσα σε κάθε ένα από τα ψυχικά ακόλουθα που φέρνουμε στο εσωτερικό μας.
Η Ουσία έχει το δικό της σωστό συναίσθημα, που είναι διαφορετικό από το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ. Η Ουσία, με το συναίσθημά της, πραγματικά εκπορεύεται από την Αιτιατή Ψυχή ή Κοσμική Ψυχή. Έτσι το συναίσθημα που έχει η Ουσία είναι το ίδιο που έχει η Κοσμική Ψυχή, είναι το ίδιο που υπάρχει στην Πνευματική Ψυχή, είναι το ίδιο που υπάρχει στον Ίντιμο ή Άτμαν.
Όταν κάποιος μπαίνει σε αυτόν τον δρόμο, ανακαλύπτει ότι έχει μπει στο μονοπάτι της Επανάστασης της Συνείδησης. Η επανάσταση της Συνείδησης είναι τρομερή διότι φέρνει μαζί της την διανοητική και φυσική επανάσταση. Προκαλεί μια σειρά από καταπληκτικές διανοητικές επαναστάσεις και σαν αποτέλεσμα εμφανίζεται με την σειρά της η φυσική επανάσταση. Στην αλχημεία π.χ. αναφέρεται η Ρεϊνκρουντέϊσον (επαναεπεξεργασία;) του φυσικού σώματος, το άτρωτο, και το Μουτέϊσον (μεταβολή). Είναι φανερό ότι εκείνος που έχει πετύχει την πλήρη αφύπνιση, εκείνος που έχει πετύχει την φώτιση μπορεί να τρέφεται από το Δέντρο της Ζωής. Τότε πράγματι αν έτσι το θέλει το φυσικό του σώμα μπορεί να γίνει άτρωτο, Μουτάντε (μεταλλαγμένο). Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της αλχημιστικής Αναγέννησης.
Ένας φωτισμένος ξέρει πολύ καλά πως επιτυγχάνεται η Αναγέννηση. Έτσι είναι τρεις επαναστάσεις σε μία: Αυτή της συνείδησης που φέρνει μαζί της την διανοητική επανάσταση και την άλλη την φυσική επανάσταση.
Οι μεγάλοι Μύστες της συνείδησης, αυτοί που αληθινά πέτυχαν την αφύπνιση, είναι φωτισμένοι. Πολλοί από αυτούς είναι αθάνατοι. Ας θυμηθούμε τον Σανάτ Κουμαράτ, τον Γέρο των Ημερών, τον ιδρυτή της σχολής των μυημένων της Λευκής Αδελφότητας, που έφερε το φυσικό του σώμα στην Γη από την Αφροδίτη.
Αυτός ο μεγάλος δάσκαλος, αφού ξεπέρασε την ανάγκη να ζει σε αυτόν τον κόσμο, έμεινε σε αυτόν τον κόσμο για να βοηθάει αυτούς που προχωράνε σε αυτό το βραχώδες μονοπάτι που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση. Ο Σανάτ Κουμαράτ είναι κάποιος που μπορεί να βυθίζεται τελείως στον Ωκεανό του Μεγάλου Νόμου, αλλά έχει απαρνηθεί όλα αυτά για να μένει εδώ με μας, και είναι μαζί μας από αγάπη για μας σε αυτόν τον δρόμο που διατρέχουμε.
Επείγει να καταλαβαίνουμε τον τρόπο για να σχετιζόμαστε σωστά με τους συνανθρώπους μας. Εάν δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας τον ίδιο, θα πρέπει επίσης να σηκώσουμε τον πυρσό για να φωτίσουμε τον δρόμο στους άλλους. Να δείχνουμε το μονοπάτι στους άλλους και αυτό ακριβώς είναι εκείνο που κάνουν οι γνωστικοί απεσταλμένοι, δείχνουν στους άλλους το μονοπάτι της απελευθέρωσης.
Στην ανατολή μιλάνε ξεκάθαρα για τις δύο τάξεις όντων που βαδίζουν σε αυτόν τον δρόμο. Τους πρώτους μπορούμε να τους ονομάσουμε Σαραβάκας και Βούδες Πραϊτέκας.
Πραγματικά αυτοί είναι ασκητές, ξέρουν πως το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ μας οδηγεί στην αποτυχία. Αυτοί έχουν απασχοληθεί με το να δουλεύουν εντατικά πάνω στον εαυτό τους τον ίδιο. Έχουν κάνει τους όρκους τους και μερικοί από αυτούς κατάφεραν να διαλύσουν το εγώ, αλλά δεν κάνουν τίποτε για τον συνάνθρωπο. Έχουν κάποια φώτιση και κάποια ευτυχία, αλλά στην πραγματικότητα της αλήθειας δεν έχουν καταφέρει ποτέ να είναι αληθινοί Μποντισάτβας με την πιο αυστηρή έννοια της λέξης.
Υπάρχουν δύο τάξεις Μποντισάτβας: αυτοί που έχουν το Μποντισίτα και αυτοί που δεν το έχουν. Τι εννοούμε σαν Μποντισίτα ή Μποντισίτο; Απλώς ότι βάσει διαφόρων απαρνήσεων και κατά την εκδήλωσή τους στους κόσμους, αφού απαρνήθηκαν οποιονδήποτε βαθμό ευτυχίας δούλεψαν προς την ανθρωπότητα. Αυτοί έχουν τα υπαρξιακά σώματα από αγνό χρυσό, διότι αυτό είναι το Μποντισίτα: Τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, η σοφία της εμπειρίας, αποκτημένη δια μέσου διαδοχικών αιωνιοτήτων. Το Μποντισίτα ενός Βούδα είναι ακριβώς ένας σωστά ετοιμασμένος Μποντισάτβα που μπορεί να εκτελέσει με αποτελεσματικότητα όλες τις εργασίες που ο εσωτερικός Βούδας του έχει εμπιστευτεί. Μήπως πιστεύετε εσείς ότι ο Μποντισάτβα που στ’ αλήθεια δεν έχει αναπτυχθεί στο ζωντανό πεδίο του Μποντισίτα, θα μπορούσε να προοδεύσει στις εργασίες που θα πρέπει να πραγματοποιήσει; Πραγματικά όχι γιατί δεν είναι σωστά προετοιμασμένος!
Εννοούμε σαν Μποντισίτα, όλες αυτές τις εμπειρίες, όλες αυτές τις γνώσεις που αποκτήθηκαν από τα οχήματα αγνού χρυσού διαμέσου των χρόνων, στην προδηλωμένη σοφία του σύμπαντος. Πραγματικά ο Μποντισάτβα, εφοδιασμένος με το Μποντισίτα, εκδηλώνεται διαμέσου διαφόρων Μαχανβαντάρα και στο τέλος μετατρέπεται σε έναν Παντογνώστη Είναι. Η Παντογνωσία είναι κάτι που πρέπει να κατορθώσουμε, να πετύχουμε, διότι με κανένα τρόπο δεν μας έρχεται δωρεάν. Είναι το αποτέλεσμα από διάφορες κοσμικές εκδηλώσεις και από αδιάκοπες απαρνήσεις.
Ο Μποντισάτβα που κατέχει το Μποντισίτα, δηλαδή όλες τις εμπειρίες, όλες τις γνώσεις, τα Σώματα Χρυσού κλπ. ποτέ δεν θα αφηνόταν να καθοδηγηθεί από το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ. Αυτό όμως συνηθίζει να ραφινάρεται τρομακτικά. Υπάρχουν άτομα που έχουν πετύχει πολλές πνευματικές εκλεπτύνσεις και όμως είναι ακόμα θύματα του ψεύτικου συναισθήματος του εγώ. Το να καταλαβαίνουμε αυτό είναι βασικό, είναι θεμελιώδες για το Μεγάλο Έργο. Όλοι έχουμε δικαίωμα να επιθυμούμε την φώτιση, αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να την επιθυμούμε άπληστα. Πριν την επιθυμήσουμε με απληστία πρέπει να ασχοληθούμε με την καταστροφή των «ψυχικών ακολούθων» που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας. Να προσέχουμε με εντατικό τρόπο αυτό το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ, να το εξαλείφουμε διότι μπορεί να μείνουμε σταματημένοι. Μπορεί να μας οδηγήσει στην αυταπάτη. Μπορεί να μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι πάμε πολύ καλά. Μπορεί να μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι η φωνή της συνείδησης ενώ στην πραγματικότητα είναι η φωνή του εγώ.
Θέλω να καταλάβετε ξεκάθαρα ότι μια μέρα πρέπει να κατασκευάσετε μέσα στον εαυτό σας το Μποντισίτα, επεξεργαζόμενοι την γνώση, την εμπειρία που σας δίνει η δουλειά πάνω στον εαυτό σας. Με αυτήν την γνώση, με αυτήν την εμπειρία δεν θα σφάλλετε. Σύμφωνα με το πώς καταστρέφετε τα ψυχικά ακόλουθα, που σας δίνουν το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ, θα τρέφεστε με το ψωμί της Σοφίας, με το Μετουσιωμένο Ψωμί που έρχεται από ψηλά. Διότι κάθε φορά που καταστρέφουμε ένα ψυχικό ακόλουθο, απελευθερώνεται ένα ποσοστό συνείδησης και αποκτάμε μία αρετή, μία καινούρια γνώση, κάτι καταπληκτικό.
Σχετικά με τις αρετές πρέπει να σας πω, ότι όπως δεν είναι ικανός κάποιος να εκτιμήσει τους αξιόλογους πολύτιμους λίθους, έτσι δεν ξέρει επίσης ποια είναι η αξία των αρετών. Οι αρετές αυτές καθ’ εαυτές είναι αξιόλογες, αλλά δεν είναι δυνατόν να αποκτήσουμε την αρετή εάν πριν δεν καταστρέψουμε το αντίστοιχο εγώ. Δεν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε π.χ. την αρετή της αγνότητας εάν δεν καταστρέψουμε το εγώ της λαγνείας. Δεν θα αποκτήσουμε την αρετή της πραότητας αν δεν εξαλείψουμε από τον εαυτό μας το εγώ της μνησικακίας. Δεν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε την αρετή του αλτρουισμού εάν δεν καταστρέψουμε το ελάττωμα του εγωισμού. Έτσι το σημαντικό είναι να καταλάβουμε την ανάγκη να καταστρέφουμε ελαττώματα, γιατί μόνο έτσι θα γεννηθούν σε εμάς οι πολύτιμοι λίθοι των αρετών.
Εν πάση περιπτώσει ο στόχος της σημερινής ομιλίας ήταν να προκαλέσω την προσοχή σας σχετικά με το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ.
Θα πρέπει να μαθαίνετε, να αισθανόσαστε την συνείδηση, να έχετε ένα σωστό συναίσθημα της Ανώτερης Συνείδησης του Είναι. Η ανώτερη Συνείδηση εκπορεύεται ή προέρχεται από τον Άρρητο Άτμαν, δηλαδή τον Εσώτερο, το Είναι.
Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί μέχρι εδώ η ομιλία. Εάν κάποιος θέλει να ρωτήσει κάτι σχετικά με το θέμα μπορεί να το κάνει με την πιο μεγάλη ελευθερία.
ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στο συναίσθημα και στις αισθήσεις;
ΑΠ: Οι αισθήσεις είναι αισθήσεις και υπάρχουν θετικές και αρνητικές. Κάθε αίσθηση είναι το αποτέλεσμα μιας ακτινοβολίας ή εξωτερικής εντύπωσης. Π.χ. έρχεται σε μας μια αίσθηση πόνου, γιατί κάποιος μας τον προκάλεσε με τον λόγο ή απλώς με κάποια αποτυχία, τότε έχουμε μια αίσθηση πόνου. Και μια αίσθηση χαράς όταν κάποιος μας συμπεριφέρεται καλά ή όταν μυρίζουμε ένα ευχάριστο άρωμα. Εν πάση περιπτώσει, οι αισθήσεις είναι αισθήσεις αλλά το συναίσθημα καρφώνεται στην καρδιά, είναι διαφορετικό, πάει στο συγκινησιακό κέντρο και ποτέ δεν πρέπει να μπερδεύουμε το αυθεντικό συναίσθημα του Είναι, του Άτμαν, της Μονάδας, της Ουσίας, γενικά του Είναι με το συναίσθημα του εγώ.
Κάθε εγώ έχει την μορφή του συναισθήματός του και συνήθως αυτό το ψεύτικο συναίσθημα του εγώ μας πηγαίνει στην αποτυχία.
Υπάρχει άλλη ερώτηση; Όλοι μπορείτε να ρωτάτε, να μην μείνει κανείς με απορία.
ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, εκδηλώνονται στην κάθε ηλικία από την οποία περνάει το ανθρώπινο όν χαρακτηριστικά εγώ;
ΑΠ: Πραγματικά ναι σύμφωνα με τον Νόμο της Υποτροπής. Διότι αν στην προηγούμενη ύπαρξή μας, στα 30 μας, είχαμε ένα καυγά σε ένα μπαρ, το εγώ εκείνου του καυγά παραμένει στα βάθη του εαυτού μας, περιμένει την ηλικία των 30 χρόνων για να ξαναέρθει πάλι. Όταν θα φτάσει σε αυτήν την ηλικία θα πάει να ψάξει κάποιο μπαρ με σκοπό να συναντηθεί με εκείνο το άτομο με το οποίο μάλωσαν. Ο άλλος θα κάνει το ίδιο και στο τέλος θα συναντηθούν σε κάποιο μπαρ και θα ξαναμαλώσουν. Αυτός είναι ο νόμος της Υποτροπής. Εάν στην ηλικία των 25 χρόνων είχαμε κάποιον δεσμό, τότε εκείνο το εγώ που παρέμενε στο βάθος, στην ίδια ηλικία θα ξανάρθει στην επιφάνεια. Ελέγχει το διανοητικό, ελέγχει την καρδιά και πάει να ψάξει την αγαπημένη των ονείρων του. Αυτή θα κάνει το ίδιο και οι δύο θα συναντηθούν για να επαναλάβουν την σκηνή. Έτσι το ανθρώπινο ρομπότ είναι προγραμματισμένο από τον νόμο της υποτροπής.
Εν πάση περιπτώσει το αληθινό Είναι εκφράζεται στο διανοητικό ζώο. Κανονικά ζει στον Γαλαξία, κινείται στον Γαλαξία και αυτό που δρα στον κόσμο είναι το ρομπότ προγραμματισμένο από τον νόμο της υποτροπής. Υπάρχει η ανάγκη να καταστρέψουμε το εγώ και να αφυπνίσουμε την συνείδηση. Έτσι θα έρθει να εκφραστεί φυσικά μέσα μας, θα έρθει να εκδηλωθεί, θα εμποτιστεί στο σώμα το Ανθρώπινο Άτομό μας, η Μονάδα, το Άτμαν-Μπούδι, το Ρουάχ-Ελοχίμ. Αυτό σύμφωνα με τον Μωυσή «όργωνε τα Νερά στην αρχή του Κόσμου», ο Βασιλιάς Ήλιος, γιατί μόνο αυτός μπορεί να το κάνει. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάτι κάνουν αλλά τίποτα δεν κάνουν. Δρουν σύμφωνα με τον Νόμο της Υποτροπής, είναι προγραμματισμένες μηχανές, αυτό είναι όλο.
ΕΡ: Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν μια υποτροπή του πρώτου;
ΑΠ: Είναι αλήθεια ότι πάντα επαναλαμβάνονται όλα σύμφωνα με τον νόμο της υποτροπής. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν είναι παρά η επανάληψη του πρώτου και ο τρίτος δεν θα είναι παρά η επανάληψη του δεύτερου.
ΕΡ: Δάσκαλε μπορείτε να μας εξηγήσετε πως μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι έχει εξαλείψει ένα ελάττωμα, όταν στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι;
ΑΠ: Ναι μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι έχει εξαλείψει αυτό ή εκείνο το ψυχολογικό ελάττωμα, αλλά αν το συναίσθημα του εγώ συνεχίζει, σημαίνει ότι δεν το έχει εξαλείψει. Έτσι λοιπόν αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο μας επιτρέπει η γνώση αυτή να ξέρουμε αν έχουμε εξαλείψει αυτό ή το άλλο εγώ. Είναι ένα δείγμα που μας επιτρέπει να ξέρουμε αν έχουμε εξαλείψει αυτό ή το άλλο ψυχικό ακόλουθο.
ΕΡ: Δάσκαλε πως θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε το γεγονός ότι έχει κάρμα ο Άγγελος Αδωναή;
ΑΠ: Καλά, ο Αδωναή, ο γιος του φωτός και της χαράς από όσο ξέρω δεν έχει κάρμα. Αν άργησε να εξαλείψει κάποιο ανεπιθύμητο στοιχείο, αυτό ήδη πέρασε.
ΕΡ: Αξιοσέβαστε δάσκαλε, απ’ όσο ξέρω το κάρμα του Αδωναή ήταν για «τις αναμνήσεις της ψυχής».
ΑΠ: Αυτό είναι μια εικασία, πρέπει να στηριζόμαστε στα γεγονότα! Εγώ τουλάχιστον σχετικά με τον Αδωναή δεν έχω πληροφορηθεί τίποτε από αυτά, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα! Απ’ όσο ξέρω δεν έχει κάρμα. Τώρα έχει φυσικό σώμα και ζει στην Ευρώπη. Είναι ένας καταπληκτικός μύστης. Ανήκει στον συνειδητό κύκλο της Ηλιακής Ανθρωπότητας, που δρα πάνω στα ανώτερα κέντρα του Είναι, και ζει σαν ένας άγνωστος στην Ευρώπη, στην Γαλλία.
ΕΡ: Δάσκαλε, εκτός από τον Σανάτ-Κουμαράτ, τον αξιοσέβαστο δάσκαλο, υπάρχουν άλλοι Κουμαράτς;
ΑΠ: Εννοείτε σαν Κουμαράτ τον κάθε Αναστημένο: Αρκεί να αναστηθεί και είναι ένας Κουμαράτ. Πραγματικά τόσο οι Κουμαράτς όσο και οι Πίσθις είναι αυτοί που βοήθησαν να δημιουργηθεί, να παίρνει ζωή η ανθρώπινη φυσική μορφή που έχουμε. Ακόμη πιο ενδιαφέροντες είναι οι Αβισβάτας, Ηλιακοί Θεοί, αρκετά ενδιαφέροντες.
Μια και μιλάμε για αυτό, μια και μιλάμε για Ηλιακούς Θεούς, αυτοί που κυβέρνησαν στην Γη την ανθρωπότητα της πρώτης φυλής, ήρθαν από τον Ήλιο. Επέστρεψαν στον Ήλιο και στην μελλοντική μεγάλη Έκτη φυλή θα έχουμε ξανά την επίσκεψη των Ηλιακών Θεών. Θα έρθουν από τον Ήλιο, θα ζουν ανάμεσα στην Ανθρωπότητα και θα εγκαταστήσουν την Έκτη Ρίζα Φυλή πάνω στην επιφάνεια της γης. Θα κυβερνούν Λαούς και χώρες, αυτοί είναι οι κυβερνήτες ανάμεσα στους 12 αστερισμούς του Ζωδιακού. Πραγματικά οι πιο σημαντικοί είναι αυτοί του Λέοντος. Ο Ήλιος έχει τον θρόνο του στον Λέοντα. Οι Ηλιακοί Θεοί έρχονται περιοδικά στην γη κάθε φορά που ξεκινάει μια καινούρια φυλή. Αλλά ας μην απομακρυνθούμε τόσο από το ζήτημα που αναφερθήκαμε. Πρέπει να έχουμε κατά νου την ανάγκη να μελετάμε λίγο παραπάνω τους εαυτούς μας και να βάλουμε προσοχή σε αυτό το συναίσθημα του εγώ. Μέχρι εδώ τα λόγια μου.
ΒΙΩΜΕΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΓΩ
Απόψε θα τελειώσω την εικονογράφηση μιας εμπειρίας που έζησα πριν πάρα πολλά χρόνια, για την οποία είχα μιλήσει προηγουμένως.
Έβγαινα αποτυχημένος σε όλες τις δοκιμασίες σχετικά με την αγνότητα. Συνέβη ότι στον φυσικό κόσμο είχα πετύχει τον πιο πλήρη έλεγχο των αισθήσεων και του νου, εκπαιδευμένος με τέτοιον τρόπο, ώστε δεν έπρεπε ποτέ να διαβάζω ένα πορνογραφικό περιοδικό, ποτέ δεν παρατηρούσα μια πορνογραφική εικόνα. Έμαθα να κοιτάζω το άλλο φύλο από την μέση προς τα πάνω, χωρίς να κοιτάζω την μορφή των μηρών ή παρόμοια πράγματα που τόσο αρέσουν στους άντρες να κοιτάνε με λεπτομέρεια, και για να είμαι ειλικρινής, τόσο διεστραμμένα.
Έτσι λοιπόν οι αισθήσεις μου ήταν εντελώς εκπαιδευμένες. Εάν παρατηρήσετε τον τρόπο με τον οποίο χειρίζομαι την όραση, θα καταλάβετε ότι είναι εκπαιδευμένη.
Είναι φανερό πως με αυτές τις συνθήκες η αγνότητα, όσον αφορά τον φυσικό κόσμο, ήταν απόλυτη ακόμα και στον λόγο με καταπληκτικό τρόπο. Δεν άφηνα να ρέει από τον λόγο μου καμία λάγνα λέξη ή με διπλή έννοια κλπ.
Έτσι όλα ήτανε σωστά, αλλά στους εσωτερικούς κόσμους της Κοσμικής Συνείδησης το ζήτημα ήταν πολύ σοβαρό, σοβαρότατο! Με υπόταξαν σε αυστηρές δοκιμασίες της Αγνότητας και έσφαλα. Παρ’ όλα τα συστήματα του ψυχολογικού ελέγχου, παρ’ όλα τα ψυχολογικά τζούντο, παρ’ όλες τις τεχνικές μου… αρκούσε να μου βάλουν μία σκούπα ντυμένη με φούστα για να την πάρω από πίσω. Θα μπορούσε να ήτανε μια καημένη γριά γεμάτη κόκαλα, δεν με πείραζε, το σημαντικό ήτανε να είχε φούστα. Ήτανε πολύ σοβαρό το πράγμα, αισθανόμουνα πολύ λυπημένος. Χρησιμοποίησα το σύστημα εκείνο του Κρισναμούρτι, της ακεραίας κατανόησης και διάκρισης. Το σύστημα του διαλογισμού ήτανε βαθύ, προσπαθούσα να διακρίνω την διαδικασία της λαγνείας, την διαδικασία της επιθυμίας. Χρειαζόμουν να καταλαβαίνω για να μπορώ να εξαλείψω, αλλά όλα ήτανε άχρηστα. Μετά μίας ημέρας εντατική δουλειά πάνω στον εαυτό μου, έσφαλα ξανά στις διαδικασίες της αγνότητας. Τελικά υπέφερα τρομερά.
Ήδη σας λέω ότι πειθαρχούσα αυστηρά τον εαυτό μου, έφτασα μέχρι το σημείο να μαστιγώνω τον ίδιο τον εαυτό μου. Ναι, να παίρνω το μαστίγιο και να κτυπάω τον εαυτό μου, τιμωρώντας το κτήνος. Αλλά εκείνο το καημένο το κτήνος κατέληξε να είναι πιο δυνατό από το μαστίγιο… και ούτε το μαστίγιο χρησίμευε. Έτσι δεν μου έμενε άλλη λύση παρά να υποφέρω.
Μια ημέρα από αυτές ήμουνα, ξαπλωμένος στο πάτωμα, με το κεφάλι στον βορρά, βυθισμένος σε βαθύ διαλογισμό με τον σκοπό να διακρίνω και να καταλάβω την διαδικασία της λαγνείας, σε όλα τα επίπεδα του νου με ένα σύστημα τελείως Κρισναμούρτειο.
Είναι φανερό ότι με εκείνο το τρομακτικό μοναστικό σύστημά μου, να φτάσω να μαστιγώνω τον εαυτό μου, έμενα φρικτός και ισχνός. Δεν είχα σεξουαλική επαφή κανενός είδους, κατά τρόπο ώστε η εγκράτεια ήτανε απόλυτη. Με τέτοιες συνθήκες θα έπρεπε να είχα μπει νικητής σε όλες τις δοκιμασίες της αγνότητας, όλα όμως ήτανε άχρηστα.
Ξαπλωμένος, επαναλαμβάνω όπως ήμουνα, ανάσκελα με το κεφάλι στο βορρά, σε βαθύ διαλογισμό μου συνέβη κάτι ασυνήθιστο. Ήτανε τρομερό, η συγκέντρωση έγινε αρκετά βαθιά και τότε εγκατέλειψα το φυσικό σώμα μου. Ήδη έξω από την πυκνή μορφή βρέθηκα σε ένα κομψό διαμέρισμα, όχι ακριβώς σε ένα ναό, ούτε σε κανένα μοναστήρι με γέρους, αδύνατους, ασθενικούς εκκλησιαστικούς, τίποτα από όλα αυτά. Ήταν σε ένα κομψό διαμέρισμα, λατρεύοντας μία κυρία, αγκαλιάζοντάς την φλογερά και χίλια παρόμοια πράγματα. Όλα συνέβησαν σε δευτερόλεπτα.
Όταν γύρισα στο φυσικό μου σώμα, αισθανόμουνα εντελώς αποτυχημένος και να με συγχωρεί ο κύριος Κρισναμούρτι, ας έχει την καλοσύνη να με συγχωρεί διότι είναι ένας δάσκαλος, αλλά ειλικρινά αισθάνθηκα αποτυχημένος με το σύστημά του, δεν μου έδωσε αποτέλεσμα. Δημιουργήθηκε μια κατάσταση σύγχυσης, κάπως σαν την κατάσταση στην οποία βρίσκεσθε τώρα εσείς, σχετικά με την διάλυση του εγώ.
Έτσι έμενα εγώ, ούτε μπροστά ούτε πίσω, τελικά μηδέν. Τι να κάνω; Το πράγμα ήτανε σοβαρό. Δεν έβρισκα τι να κάνω, απλώς ήμουνα απογοητευμένος, όλα τα συστήματα είχανε σφάλλει, αλλά ευτυχώς βοηθήθηκα.
Όταν έφτασα στο ναό συνάντησα τον φύλακα της Σφίγγας, ήτανε εκεί εμπρός στην πόρτα. Χάρηκα πολύ γιατί τον ξέρω, είναι ένας παλιός φίλος μου. Με κοίταξε σταθερά και μου είπε:
-Από όλους τους αδελφούς, όχι, επαναλαμβάνω από μία ομάδα αδελφών που δούλεψαν στην Ενάτη Σφαίρα και μετά παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον ναό, εσύ είσαι ο πιο προχωρημένος, αλλά τώρα σταματημένος.
Βέβαια τέτοια λόγια με γέμισαν με τρόμο. Εγώ που μαχόμουνα για να προοδεύω και έρχεται ο φύλακας με αυτά τα λόγια, Χριστέ και Παναγία! Και όλα αυτά εξ’ αιτίας αυτών των καημένων γριών[2].
Τότε του απάντησα:
-Καλά, αλλά σας παρακαλώ, πείτε μου για ποιο λόγο είμαι σταματημένος;
Συνέχισε:
-Γιατί σου λείπει Αγάπη.
Η έκπληξή μου έφτασε στο αποκορύφωμα επειδή θεωρούσα ότι αγαπούσα την ανθρωπότητα και έτσι του το είπα:
-Έχω γράψει βιβλία, έχω κάνει δουλειές για την ανθρωπότητα, πως γίνεται να μου λείπει αγάπη; Δεν είναι από αγάπη που δουλεύω;
-Έχεις ξεχάσει την ΜΗΤΕΡΑ σου, είσαι ένας αχάριστος γιος και ο αχάριστος γιος δεν προχωράει σε αυτές τις σπουδές.
Αυτό ήταν ακόμη χειρότερο: εγώ ένας αχάριστος γιος; Εγώ που αγαπούσα τόσο πολύ την καημένη την μανούλα μου και τώρα συμβαίνει να είμαι αχάριστος; Αυτό είναι το αποκορύφωμα! Και να την είχα ξεχάσει! Όχι, δεν την έχω ξεχάσει. Αυτό που συνέβη είναι ότι αποσαρκώθηκε και τώρα τι να κάνω για να την βρω στον φυσικό κόσμο;
Όλα αυτά τα πράγματα ήρθανε στον νου μου, όμως μπήκα στον ναό και αυτός δεν μου έκλεισε το πέρασμα. Μέσα στο ναό συνέχισε: «Σου το λέω για το καλό σου, κατάλαβέ το, πρέπει να ψάχνεις την μητέρα σου».
-Καλά, του είπα, αφού πέθανε η μητέρα μου που να πάω να την ψάξω; Που είναι η μητέρα μου;
-Δεν έχεις καταλάβει αυτό που σου λέω∙ συνέχισε ο φύλακας. Δεν θέλεις να το καταλάβεις, πως γίνεται να με ρωτάς που είναι η μητέρα σου; Μήπως δεν ξέρεις που είναι η μητέρα σου; Είναι δυνατόν ένας γιος να μην ξέρει που είναι η μητέρα του;
-Ειλικρινά όχι, δεν το ξέρω.
-Σας το λέω για το καλό σας, απάντησε.
-Καλά, θα προσπαθήσω να καταλάβω τι είναι αυτό που θέλεις να μου πεις.
Αποχαιρέτησα τον φύλακα. Πέρασαν μερικές μέρες και δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. Τι είναι αυτό το να ψάχνω την μάνα μου; Αφού ήδη πέθανε, που θα πάω να την ψάχνω; Καλά, χιλιάδες υποθέσεις έκανε ο εγκέφαλός μου, μέχρι που στο τέλος μια μέρα άναψε ένα φωτάκι και τότε κατάλαβα: «Α μάλιστα!» είπα, «ο φύλακας του ναού αναφέρεται στην Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, το πυρογενές φίδι των μαγικών μας εξουσιών.
Το ξέρω πια. Θα συγκεντρωθώ σε αυτή! Ξάπλωσα ξανά ανάσκελα με το κεφάλι προς τον βορρά, χαλαρωμένο το σώμα, σε βαθύ εσωτερικό διαλογισμό, αλλά προσευχόμενος στην Θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη.
Έκλαψα, αλλά κάπου κάπου μου ερχότανε εκείνη η ανησυχία. αν ξαναβρεθώ σε ένα άλλο διαμέρισμα; Θεέ μου! Έτσι είχα την ανησυχία και η συγκέντρωση κάθε φορά ήτανε πιο τρομερή.
Ξαφνικά αυτή, η Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, με έβγαλε από το φυσικό σώμα και με έφερε στην Ευρώπη, στο Παρίσι. Εκεί πέρα με πήγε σε ένα μεγάλο παλάτι του Κάρμα. Η αίθουσα των ακροάσεων ήτανε γεμάτη κόσμο, μερικοί αστυνόμοι με συνόδευαν, Κύριοι του νόμου. Είπα:
-Πω, πω, πω, που έμπλεξα εξ αιτίας αυτών των πραγμάτων.
Εκείνοι οι αστυνόμοι προχώρησαν μαζί μου από το κέντρο της αίθουσας μέχρι την έδρα όπου ήταν οι δικαστές. Ένας από αυτούς που ήταν στο κέντρο της έδρας, άνοιξε ένα μεγάλο βιβλίο και διάβασε μερικές διαβολιές που είχα κάνει την εποχή που ήμουνα πεσμένος Μποντισάτβα. Ήταν στον Μεσαίωνα, την εποχή που η καθολική Ιερά Εξέταση έκαιγε ζωντανούς ανθρώπους στην πυρά. Εγώ δεν θυμόμουν τέτοιες διαβολιές, διαβολιές του δον Χουάν Τενόριο και των οπαδών του.
Καλά, εκείνος ο άνθρωπος διάβασε το βιβλίο, διάβασε το Κάρμα, μερικές κακές πράξεις, ρομαντικές, βέβαια, ναι, και τότε τι; Με καταδίκασε σε θάνατο.
Ωχ! Το πράγμα είναι χειρότερο. Έλεγα: «τώρα πια για τίποτε δεν μου είχε χρησιμεύσει το ότι είχα δουλέψει για τα αδελφάκια εκεί πέρα στον φυσικό κόσμο. Κοίταξε, κοίταξε, κοίταξε που φτάσαμε!».
Περίμενα να δω τι συνέβαινε. Ο δικαστής καλεί τον Δήμιο του Νόμου. Ξέρω πως στην αρχαία Αίγυπτο των Φαραώ υπήρξανε δύο τέτοιοι Κοσμικοί Δήμιοι. Καλεί έναν και του δίνει την διαταγή να με εκτελέσει αμέσως.
Εγώ, ο καημένος χαζός, ήμουνα για γέλια μπροστά σε τέτοιους τρομερούς κυρίους, τι θα μπορούσα να κάνω; Ο δήμιος έβγαλε το πυρογενές σπαθί από την θήκη, ο Κοσμικός Δήμιος, διότι υπάρχουν Κοσμικοί Δήμιοι, και προχωράει προς εμένα με το σπαθί έξω από την θήκη του.
Για μια στιγμή αισθάνθηκα τελείως απογοητευμένος. Σε χιλιοστά του δευτερολέπτου σκέφτηκα τόσα πράγματα… Έλεγα στον εαυτό μου: «τόσα που έχω υποφέρει στην ζωή μαχόμενος για την ανθρωπότητα, μαχόμενος για τον εαυτό μου, γράφοντας βιβλία, κάνοντας διαλέξεις… και τώρα αυτό το αποτέλεσμα; Τι πόνος!» Έλεγα: «Πω, πω, πω, που έφτασα!» Για τίποτε δεν μου χρησίμευσε το ότι είχα τόσο δουλέψει προς την ανθρωπότητα. Αισθανόμουνα τελείως απογοητευμένος.
Αλλά εκείνος ο δικαστής, λέω ο δήμιος εκείνος, προχώρησε σιγά σιγά με το σπαθί βγαλμένο από την θήκη του. Ένας άντρας γερός και σωματώδης… Όταν πια πήγαινε να με διασχίσει με το σπαθί, αισθάνομαι κάτι να κουνιέται μέσα στον εαυτό μου. Τι να είναι; Και σε εκείνη την στιγμή είδα ότι ένα τερατώδες πλάσμα έβγαινε από εμένα και τις 33 πόρτες της σπονδυλικής στήλης.
Το παρατήρησα λεπτομερώς, ήταν ένα εγώ, το εγώ της λαγνείας. Ένα ψυχικό επιπρόσθετο στοιχείο που εγώ ο ίδιος είχα δημιουργήσει εξ αιτίας ενός λάθους ρομαντικού και σεξουαλικού τύπου κάπου στον Μεσαίωνα. Βρισκόμουν πρόσωπο με πρόσωπο με την ίδια την δική μου δημιουργία.
Εκείνο το τέρας έπαιρνε την μορφή ενός κτήνους, ενός αλόγου. Αλλά κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει! Ο δήμιος αντί να συνεχίσει να κατευθύνει το σπαθί του προς εμένα, τώρα το στρέφει προς εκείνο το άλογο, προς το κτήνος. Τότε με έκπληξη είδα πως εκείνο το κτήνος ρίχτηκε καρφωτά προς τα Τάρταρα, προς τους κόσμους των κολάσεων. Ο φύλακας το είχε βάλει στο βασίλειο του Πλούτωνα για να αποσυντεθεί εκεί.
Έμεινα βέβαια ελεύθερος από τέτοιο ψυχικό κολασμένο επιπρόσθετο ψυχικό στοιχείο. Όταν με υπέβαλαν σε καινούριες δοκιμασίες, σχετικά με την αγνότητα, βγήκα νικητής και έτσι συνέχισα, έτσι ώστε δεν ξαναέσφαλλα ποτέ. Από τότε πέτυχα την πλήρη αγνότητα.
Καλά, επειδή μου έδωσε φοβερό αποτέλεσμα η δουλειά με την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη είπα: «αυτό είναι το σύστημα για να καταστρέφουμε το εγώ». Συνέχισα τότε να δουλεύω με την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη πάνω στα διάφορα εγώ, δηλαδή στα διάφορα ψυχικά επιπρόσθετα. Μπόρεσα να βεβαιωθώ από τον ίδιο τον εαυτό μου, δια μέσου της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης, το πώς αυτή δουλεύει, το πόσο καταπληκτικά προχωρά, καταστρέφοντας τα διάφορα μη ανθρώπινα στοιχεία που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας. Έτσι ο δρόμος για να πετύχουμε την καταστροφή του εγώ, βρίσκεται στην Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη Σάκτι.
Αργότερα στον χρόνο, έφτασα στο συμπέρασμα ότι μέσα μας υπάρχει μια ψυχολογική σελήνη με δύο όψεις: την ορατή και την αόρατη.
Έτσι όπως στο στερέωμα υπάρχει μια σελήνη με δύο όψεις, έτσι επίσης υπάρχει μέσα σε μας τους ίδιους με την ψυχολογική έννοια. Η ορατή όψη της ψυχολογικής σελήνης, σχετίζεται με τα ψυχικά επιπρόσθετα ή ελαττώματα που αναπηδούν σε πρώτη ματιά. Αλλά υπάρχουν ψυχολογικά ελαττώματα που δεν βγαίνουνε στην επιφάνεια, που εμείς οι ίδιοι αγνοούμε και βρίσκονται, θα λέγαμε, τοποθετημένα στην κρυμμένη πλευρά της ψυχολογική σελήνης.
Δουλεύοντας με την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη και χωρίς σεξουαλική επαφή πέτυχα να εξαλείψω τα ελαττώματα της ορατής πλευράς της ψυχολογικής σελήνης. Μετά έπρεπε να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με την Μύηση του Ιούδα, τα πάθη του Κυρίου. Όταν έφτασα σε αυτό το σημείο ανακάλυψα ότι υπάρχουνε ψυχολογικά ελαττώματα, ψυχικά επιπρόσθετα τόσο παλιά και τόσο αδύνατον να καταστραφούν που χρειαζότανε να απευθύνομαι στην Ένατη Σφαίρα, να κατέβω στο Αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου.
Έτσι το έκανα, κατέβηκα στην Ενάτη Σφαίρα για να δουλεύω. Δια μέσου του Υπερβατικού Σεξουαλικού Ηλεκτρισμού κατευθυνόμενου σοφά από την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη, κατέστρεψα πάρα πολλά ψυχικά ακόλουθα που αγνοούσα πως τα είχα, που ποτέ δεν πίστεψα πως τα είχα. Αν κάποιος μου είχε πει «εσύ έχεις αυτό το ελάττωμα», ειλικρινά δεν θα το είχα δεχθεί.
Έτσι αληθινά, γνώρισα όλα αυτά. Σαν αποτέλεσμα από όλες αυτές τις μελέτες, από όλες αυτές τις εργασίες έγραψα το έργο με τίτλο: «Το μυστήριο της Χρυσής άνθισης». Μετά έγραψα την «Επαναστατική Ψυχολογία» και μετά την «Μεγάλη Ανταρσία». Όλο, λέω, όσο μας χρειάζεται είναι να παρατηρούμε τον εαυτό μας από στιγμή σε στιγμή.
Οι άνθρωποι εύκολα δέχονται ότι έχουν ένα φυσικό σώμα, διότι μπορούν να το πιάσουν, διότι μπορούν να το δουν φυσικά. Αλλά είναι πολλοί που δεν θέλουν να καταλάβουν ότι έχουν μια ιδιαίτερη ατομική ψυχολογία. Όταν δεχθεί κανείς ότι έχει μια ιδιαίτερη ψυχολογία, αρχίζει να αυτοπαρατηρείται. Όταν αρχίσει κανείς να αυτοπαρατηρεί τον εαυτό του, αναμφισβήτητα μετατρέπεται για αυτόν τον λόγο σε έναν άνθρωπο εντελώς διαφορετικό.
Δια μέσου της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή, ανακαλύπτουμε τα δικά μας ψυχολογικά ελαττώματα. Αυτά ανθίζουν αυθόρμητα στις σχέσεις μας και αν είμαστε επάγρυπνοι αντίληψης, σαν τον φρουρό σε καιρό πολέμου, τότε τα βλέπουμε. Ελάττωμα που ανακαλύπτουμε πρέπει να το καταλαβαίνουμε ακέραια σε όλα τα επίπεδα του νου.
Καταλαβαίνει κανείς ένα ελάττωμα δια μέσου της τεχνικής του διαλογισμού. Τώρα το να φτάσουμε στην βαθιά σημασία του ελαττώματος δεν είναι ζήτημα για αρχάριους. Αυτό είναι για ανθρώπους που δουλεύουνε ήδη με την κρυμμένη πλευρά της ψυχολογικής σελήνης. Ας χαίρεστε εσείς με το να τα καταλαβαίνετε και αυτό είναι όλο. Αφού τα έχετε καταλάβει, τότε μπορείτε να επικαλείσθε την Ντέβι Κουνταλίνη, την Θεϊκή Κοσμική Μητέρα σας για να το καταστρέψει αυτή.
Για την καταστροφή αυτού ή εκείνου του ελαττώματος είναι αναγκαίες μερικές συγκεντρώσεις. Μερικές φορές ξοδεύουμε μέρες και άλλες φορές μήνες. Αλλά η καταστροφή γίνεται πιο εύκολη όταν η δουλειά πραγματοποιείται στην Ενάτη Σφαίρα, επειδή η εξουσία της Ντέβι Κουνταλίνη ενισχύεται με τον Υπερβατικό Σεξουαλικό Ηλεκτρισμό. Έτσι ένα ελάττωμα που θα μπορούσαμε να καταστρέψουμε σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο δουλειάς, μπορείτε να το καταστρέψετε σε ένα μήνα ή σε 15 μέρες ή σε μια βδομάδα στην Ενάτη Σφαίρα. Ναι, αλλά πρέπει να ζητάμε στην Ντέβι Κουνταλίνη για να κάνει σκόνη αυτό ή εκείνο το ελάττωμα.
Σας μιλάω πάνω στην βάση της ψυχολογικής εμπειρίας. Εγώ υπέφερα πολύ επί 30 χρόνια καταστρέφοντας τα ψυχολογικά ελαττώματα της ορατής πλευράς της ψυχολογικής σελήνης. Επίσης πολύ υπέφερα δουλεύοντας με την κρυμμένη πλευρά της ψυχολογικής σελήνης, αλλά το πέτυχα. Στο όνομα της αλήθειας δεν κατέχω πια τα μη ανθρώπινα ψυχικά επιπρόσθετα στοιχεία.
Τώρα μιλάει εδώ μπροστά σας το Είναι και τίποτε άλλο παρά το Είναι. Οι σκέψεις μου δεν αναβλύζουν λοιπόν από το βάθος κανενός εγώ, διότι δεν έχω εγώ. Μιλάει για σας κατευθείαν το Είναι και αυτό είναι όλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη