Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

5 Μαΐου 2012

ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Νο 1 - δ μέρος

Η ανάγκη του να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψεων

Οι Αντιπροσωπείες της διάνοιας-1

Οι Αντιπροσωπείες της διάνοιας


Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΩΝ

Πρώτα από όλα είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τους Νόμους της Γνωστικής Εσωτερικής δουλειάς αν πραγματικά θέλουμε μια ρι­ζική και συνειδητή αλλαγή.

Στο όνομα της αλήθειας θα πούμε ότι αν από κάτι θα πρέπει να αρχίζουμε να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας, αυτό θα πρέπει να είναι σε σχέση με το νου και το συναίσθημα.

Θα ήταν παράλογο να αρχίσουμε να δουλεύουμε με το κινη­τικό κέντρο για παράδειγμα, που όπως ξέρετε εσείς, σχετίζεται με τα έθιμα, συνήθειες και πράξεις από το τάδε όργανο ή από το δείνα κέ­ντρο.

Σαφώς θα ήτανε αυτό σαν να αρχίσουμε με ένα παράλογο φακιρισμό, και επ' ευκαιρία που μιλάμε για τους φακίρηδες, στην Ιν­δία υπάρχουν φακίρηδες που επί παραδείγματι, σηκώνουν ψηλά ένα τους χέρι και το στηρίζουν για απεριόριστο χρόνο μέχρι που φτάνει να μένει άκαμπτο.

Υπάρχουν άλλοι που μένουν σταθεροί σε ένα μόνο μέρος για 20 και 30 χρόνια, μέχρι να μετατρέπονται σε πραγματικά αγάλματα και μετά από όλο αυτό τι είναι αυτό που κερδίζουν αυτοί οι φακίρη­δες; Να αναπτύσσουν λίγο την δύναμη της θελήσεως και αυτό είναι φανερό, δεν μπορούμε όμως να σκεφτούμε ότι αυτοί θα δημιουργήσουνε το σώμα της συνειδητής θέλησης, είναι καθαρό πως όχι.

Δεν μπορούμε να δημιουργούμε κανένα σώμα, χωρίς την ένατη σφαίρα. Αν θα ήτανε δυνατόν να δημιουργούμε κάποιο σώμα με την απουσία της ένατης σφαίρας, εμείς θα είχαμε γεννηθεί τότε από τον αέρα, σε κάποια λίμνη, μεταξύ ενός βράχου, δεν θα είμαστε γιοι από έναν άντρα και μια γυναίκα, τότε η δημιουργία εκτελείται με την ένατη σφαίρα αυτό είναι φανερό.

Έτσι κανένας φακίρης δεν θα μπορούσε να δημιουργεί το σώμα της συνειδητής θέλησης, χωρίς την Ένατη σφαίρα. Τίποτε δεν κερδίζουν έτσι αυτοί που αφιερώνονται στον φακιρισμό εκτός από το ότι αναπτύσσουν λίγο την δύναμη της θέλησης.

Να αρχίσουμε λοιπόν με το κινητικό κέντρο θα ήτανε παρά­λογο, ακόμα περισσότερο, να αρχίσουμε να δουλεύουμε με το σεξουαλικό κέντρο χωρίς να έχουμε σωστή πληροφόρηση από το σώμα της Γνωστικής διδασκαλίας, είναι δυνατόν;

Διότι αυτός που αρχίζει με αυτές τις συνθήκες δεν ξέρει τι κά­νει, δεν έχει καθαρή συνείδηση της δουλειάς στο σιδηρουργειο των κυκλώπων, μπορεί να πέφτει (είναι φανερό) σε σοβαρότερα λάθη.

Υπενθυμίζουμε ότι πρώτο είναι το διανοητικό κέντρο, δεύ­τερο το συγκινησιακό κέντρο, τρίτο το κινητικό, τέταρτο το ένστι­κτο, πέμπτο το σεξουαλικό. Επίσης υπάρχουν το έκτο που είναι το ανώ­τερο συγκινησιακό και το έβδομο που είναι το ανώτερο διανοη­τικό, αλλά αν αρχίζαμε αλήθεια με τα κατώτερα κέντρα της ανθρώ­πινης μηχανής, θα πέφταμε στο λάθος.

Πρώτα από όλα, σε αυτές τις σπουδές πρέπει να αρχίσουμε με τα κέντρα διανοητικό και συγκινησιακό.

Χρειάζεται στην αλήθεια να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, αντιθέτως βαδίζουμε στον δρόμο του λάθους. Σε τι θα μας χρησίμευε, επί παραδείγματι, να έρχεστε εσείς σε αυτές τις διαλέξεις αν δεν θα αλλάζατε τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεστε; Εδώ θα σας δώσουμε τις εσωτερικές ασκήσεις, θα σας προσανατολί­σουμε στην διδασκαλία αλλά αν εσείς δεν αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεστε τι θα σας χρησίμευαν όλα αυτά που σας λέμε εδώ;

Σας λέμε ότι πρέπει να διαλύετε το ΕΓΩ, πως πρέπει να θυσια­ζόμαστε προς την ανθρωπότητα. Σας λέμε πως πρέπει να δη­μιουρ­γείτε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, αλλά εσείς συνεχί­ζετε να σκέφτεστε όπως πριν, με τα ίδια διανοητικά έθιμα από άλ­λους καιρούς. Σε τι χρησιμεύουν όλα αυτά που ακούτε εδώ; Σας λέμε ότι πρέπει να εκμηδενίζετε το ΕΓΩ, αλλά αν συνεχίζετε με τα παλιά διανοητικά έθιμα σας, με τους τρόπους και τα συστήματα πε­παλαιω­μένης σκέψεως, τότε τι σας χρησιμεύει η πληροφορία που σας δίνουμε;

Στην Αγία Γραφή μιλάνε πολύ καθαρά και ακριβώς πάνω σε εκείνο το «παλιό κρασί και το καινούργιο κρασί» που κανένας δεν θα έριχνε, π.χ. λέει ο Χριστός «καινούργιο κρασί σε παλιό ασκό» τότε οι παλιοί ασκοί θα σπάζανε. Για το καινούργιο κρασί λοιπόν χρειά­ζο­νται καινούργιοι ασκοί.

Επίσης λέει ο Μεγάλος Καβίρ Ιησούς ότι κανένας δεν θα μπά­λωνε παλιά ρούχα με κομμάτια, ας πούμε, καινούργιων ρούχων. Εί­ναι άχρηστο, επί παραδείγματι, να χαλάμε ένα καινούργιο κου­στούμι για να μπαλώσουμε ένα άλλο παλιό, αυτό θα ήτανε παρά­λογο, έτσι δεν είναι; Έτσι επίσης η καινούργια αυτή διδασκαλία εί­ναι σαν το «καινούργιο κρασί» χρειάζεται «καινούργιους ασκούς». Ποιος είναι αυτός ο ασκός; Ο Νους.

Αν δεν εγκαταλείπουμε τους πεπαλαιωμένους τρόπους σκέ­ψης, αν συνεχίζουμε σκεπτόμενοι με έθιμα που είχαμε πριν, απλώς θα χάσουμε τον καιρό μας. Χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, για «καινούργιο κρασί» χρειάζεται «και­νούργιος ασκός».

Έτσι λοιπόν χρειάζεται να αλλάξουμε εξ ολοκλήρου τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε με το σκοπό να λάβουμε αυτήν την διδα­σκαλία. Αυτό είναι το δύσκολο σημείο του ζητήματος, διότι αν λά­βουμε αυτήν την διδασκαλία και την προσθέσουμε στους παλιούς τρόπους σκέψεως που είχαμε πριν, στα παλιά διανοητικά έθιμα, δεν κάνουμε τίποτα. Αυτό που κάνουμε είναι να απατούμε τον εαυτό μας.

Να θέλουμε να γαντζώσουμε το «κάρο» της Γνωστικής διδα­σκαλίας στο δικό μας παλιό «κάρο» τόσο χαλασμένο από τον καιρό γεμάτο σκουπίδια και ακαθαρσίες. Είναι παράλογο.

Πρώτα από όλα πρέπει να ετοιμάσουμε ένα δοχείο για να λά­βουμε το «κρασί της Γνωστικής διδασκαλίας», αυτό το δοχείο είναι ο νους. Μόνο έτσι, με ένα καινούργιο δοχείο, μεταμορφωμένο, μπο­ρούμε να λάβουμε το κρασί της Γνωστικής διδασκαλίας, και αυτό είναι που θέλω να καταλάβετε. Χρειάζεται οι αρνητικές συγκινήσεις να εκμηδενιστούν από μας, διότι αυτές οι αρνητικές συγκινήσεις δεν επιτρέπουν μια βαθιά αλλαγή.

Είναι αδύνατο να μετατρέπουμε τον εαυτό μας αν ακόμα έχουμε μέσα μας τις αρνητικές συγκινήσεις.

Εμείς πρέπει να εκριζώσουμε από την καρδιά μας τις συγκι­νήσεις του αρνητικού τύπου που πραγματικά είναι επιβλαβείς από όλες τις σκοπιές. Ένας άνθρωπος που αφήνει τις αρνητικές συγκινήσεις να παρασύρουν τον εαυτό του, γίνεται ψεύτικος 100%. Έτσι οι αρνητικές συγκινήσεις κάνουν τον άνθρωπο ψεύτικο.

Έτσι πρέπει να εξαλείψουμε από την φύση μας τις αρνητικές συγκινήσεις. Το ψεύδος πραγματικά είναι μια ψευδής συνάφεια, διότι λιγοστεύει την ενέργεια του πατέρα (τη ζωή του Γέρου των Ημερών) που ρέει από το εσωτερικό βαθύ Είναι μας μέσω της εσω­τερικής κο­σμικής οργάνωσης μέχρι να φτάσουμε στον νου.

Αλλά εμείς αν κάνουμε ψευδή συνάφεια, τότε ήδη δεν μπο­ρεί να ρέει αυτή η ενέργεια, είναι σαν να κόβουμε το ηλεκτρικό σύρμα, οπότε η ηλεκτρική ενέργεια δεν φτάνει στον φακό που θα μας φωτίσει.

Έτσι λοιπόν, το ψεύδος, όπως σας είπα και επαναλαμβάνω εί­ναι μια ψευδής συνάφεια. Όταν είμαστε νέοι γεμίζουμε από αρνητι­κές συγκινήσεις, γινόμαστε ψεύτες, αυτή είναι η ωμή πραγ­ματικό­τητα των πραγμάτων.

Αν εμείς καταλαβαίνουμε πραγματικά όλο αυτό και αρχί­ζουμε να αλλάζουμε το δικό μας τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και αισθανόμαστε, πολύ γρήγορα αυτό θα αντανακλάται στο πρό­σωπό μας.

Όταν έχουμε αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, αισθανόμαστε και αντιδρούμε, τότε είμαστε τελείως έτοιμοι για να αρχίσουμε να δουλεύουμε στα μυστικά του σεξ, μόνο όμως εάν θέ­λουμε.

Θα διαπράξουμε ένα μεγάλο λάθος, αν θα επιτρέψουμε στους ανθρώπους να αρχίσουν κατ' ευθείαν να δουλεύουν με το Μαϊτούνα στην Ένατη σφαίρα, χωρίς να γνωρίζουν το σώμα της δι­δασκαλίας επειδή αυτό είναι παράλογο. Διότι οι άνθρωποι που δεν έχουν άλλάξει τον τρόπο σκέψεως, που συνεχίζουν με τα ίδια έθιμα, οι άν­θρωποι που έχουν τον ίδιο τρόπο να αισθάνονται, που είναι θύ­ματα των αρνητικών συγκινήσεων, αν δεν καταλαβαίνουν αυτά τα μυστή­ρια του Είναι χωρίς να τα καταστρέφουν, τότε γιατί
δεν επιμένουμε πρώτα στο να γνωρίσουν την επιστήμη και μετά να αρχίσουν να δουλεύουν στην ένατη σφαίρα; Έχει δίκιο ο Παράκελσος.

Ας αρχίσουμε, τότε, να αλλάξουμε το δικό μας τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και αισθανόμαστε. Πολλοί λαμβάνουν τις εσωτε­ρικές διδασκαλίες, και αφιερώνονται σε αυτές, αλλά αν θα συ­νέχιζαν να σκέπτονται όπως πριν, όπως σκέπτονταν πριν 20 χρόνια, τι περι­μένουν τότε; Χάνουν τον καιρό τους.

Αν έχουμε δώσει στους ανθρώπους την διδασκαλία για να κά­νουν την αυτοπραγμάτωση, για να αλλάξουν και συνεχίζουν να σκέ­πτονται σαν πριν, είναι φανερό ότι πάνε πολύ άσχημα.

Ξέρω την περίπτωση μερικών ανθρώπων που έχουν 20 και 30 χρόνια στην Γνωστική διδασκαλία, και ακόμα σκέπτονται όπως σκέ­πτονταν πριν 20 ή 30 χρόνια. Πολύ μορφωμένοι, ναι, χειρίζονται πολύ καλά τις ιδέες, αλλά εάν ένας τους εξετάσει με όλες τους τις συνήθειες, θα δει ότι είναι οι ίδιες που είχαν πριν.

Ξέρω άλλους, πολύ συνετούς, που εκτελούν τα καθήκοντα τους που συνομιλούν πολύ καλά πάνω στην αγάπη, που χειρίζονται το σώμα της διδασκαλίας με καταπληκτικό τρόπο. Αλλά τους έχω παρατηρήσει και τους έχω δει να ενεργούν όπως ενεργούσαν όταν δεν ήταν Γνωστικοί. Ενεργούν όπως ενεργούσαν πριν χρόνια, έχουν τις ίδιες συνήθειες που είχαν όταν δεν ήξεραν τίποτα πάνω ο' αυτές τις σπουδές, συνεχίζουν με τις ίδιες παλιές συνήθειες.

Τότε τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Σαφώς αυτοί παχαίνουν τον εαυτό τους άθλια, αυτό είναι φανερό.

Έτσι πρέπει να αρχίσουμε να αλλάζουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και μετά τον τρόπο με τον οποίο αισθανόμαστε. Να έχουμε καινούργιο κρασί, το Γνωστικό κρασί σε καινούργιο ασκό, όχι σε παλιό ασκό.

Ένας υπέργηρος νους, γεμάτος από παλιές συνήθειες από 20 ή 30 χρόνια πίσω, δεν είναι έτοιμος για να λάβει «το κρασί της Γνώ­σης». Ένας νους τέτοιος χρειάζεται αναγκαστικώς να περάσει από μια συνολική αλλαγή, αλλιώς χάνουμε αθλίως τον καιρό.

Στον Ανατολικό κόσμο δεν αγνοούν ότι οι άνθρωποι είναι κοιμισμένοι, κανείς δεν το αγνοεί, αλλά στον Δυτικό κόσμο οι άνθρω­ποι πιστεύουν ότι είναι ξύπνιοι. Όμως κάνουν πράγματα που δεν θέ­λουν να κάνουν, πηγαίνουν στον πόλεμο, αλλά δεν θέλουν τον πό­λεμο, αλλά πάντα πηγαίνουν ακόμα και αν δεν τον θέλουν, γιατί; Διότι είναι υπνωτισμένοι.

Εσείς ξέρετε ότι, εάν έναν υπνωτισμένο άνθρωπο, επί παρα­δείγματι, τον διατάξουμε να πάει να σκοτώσει κάποιον, πηγαίνει και τον σκοτώνει, και αυτό προβλέπεται από τον ποινικό Κώδικα όλων των χωρών της Γης. Επίσης έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους από όλα τα μέρη, είναι υπνωτισμένοι αλλά νομίζουν πως είναι ξύπνιοι. Αν τους πουν ότι έχει φτάσει η ώρα να πάνε στον πόλεμο, πηγαί­νουν στον πόλεμο, δεν θέλουν να πάνε, αλλά πάνε, γιατί; Διότι είναι υπνω­τισμένοι αυτό είναι σοβαρότατο, τρομερά κτηνώδες. Ότι πρέ­πει να βγούμε από το υπνωτικό όνειρο είναι αλήθεια! Αλλά για να δούμε, πώς θα βγούμε από το υπνωτικό όνειρο;

Αν είμαστε ευχαριστημένοι με τα διανοητικά έθιμα μας, με τα συστήματα που κρίνουμε, με τα συναισθηματικά έθιμα μας, με τα έθιμα ή συνήθειες που έχουμε αποκτήσει από κληρονομιά και από την οικογένεια, τότε και αν ακόμα ακούμε την διδασκαλία απλώς θα χάνουμε το χρόνο μας.

Ρωτείστε τον εαυτό σας γιατί έχετε έρθει; Με τι σκοπό λαμ­βάνετε την διδασκαλία; Αν είστε εδώ μαζεμένοι μόνο από περιέρ­γεια, αξίζει καλύτερα να μην είχατε έρθει εδώ. Αλλά αν πραγματικά σας γεννήθηκε ο πόθος να αλλάξετε, συνεχίζετε όμως πολύ ευχαρι­στημέ­νοι με τους παλιούς τρόπους να σκέπτεστε, απλώς απατάτε τον εαυτό σας.

Αν θέλετε να γαντζώσετε το «κάρο» της Γνωστικής στα δικά σας παλιά αρχαία χειρόγραφα, σκωληκόβρωτα από τον καιρό, και σαπισμένα μέχρι το μυελό των κοκάλων, τότε κάνετε ένα πολύ βλα­κώδες παιγνίδι, που δεν σας οδηγεί σε τίποτε.

Έτσι λοιπόν, ας μη ν απατάμε τον εαυτό μας. Εσείς θέλετε να αλλάξετε, το ξέρω. Αρχίστε να αλλάζετε το δικό σας τρόπο σκέ­ψης.

Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψεων, και ο καθένας νομίζει ότι ο δικός του τρόπος με τον οποίο σκέπτεται είναι ο πιο σωστός. Στην πραγματικότητα, οι διαφορετικοί τρόποι σκέψεων του καθενός, ή σαν σύνολο, δεν έχουνε τίποτα σωστό, διότι είμαστε υπνωτισμένοι. Πώς μπορεί να σκέπτεται σωστά ένας υπνωτισμένος άνθρωπος; Άλλα εσείς νομίζετε πως σκέπτεται σωστά, να! εκεί είναι το λάθος σας. Τα διανοητικά έθιμα δεν σας χρησιμεύουν.

Αν είναι αλήθεια πως θέλετε να αλλάζετε πραγματικά, εδώ έχετε την καινούργια διδασκαλία, εδώ έχετε το κρασί της Γνώσης, αλλά σας παρακαλώ, φέρτε καινούργιους ασκούς για αυτό το κρασί, όχι παλιούς ασκούς.

Με ενδιαφέρει να δώσω καθαρά την διδασκαλία στους αδελ­φούς, αλλά να την δώσω σοβαρά, και για αυτό σας καλώ να αλλάζετε τον δικό σας τρόπο σκέψεως.

Μήπως έχετε στοχαστεί εσείς το τι είναι η συνείδηση; Μή­πως θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε την συνείδηση; Όμως υπάρχει λιγάκι φως που απευθύνεται από ένα μέρος στο άλλο, αυτό είναι φανερό.

Τη Συνείδηση πρέπει να μάθουμε να την επωφελούμαστε εκεί που πρέπει να είναι τοποθετημένη. Όπου είναι η δική μας συ­νείδηση, εκεί θα είμαστε εμείς. Εσείς με ακούτε σε αυτήν την στιγμή αλλά, είσα­στε σίγουροι ότι η συνείδηση του καθενός από σας είναι εδώ; Μπορεί να είναι στο σπίτι, στο μπαρ, στην αγορά, και τότε εδώ βλέπουμε μόνο την προσωπικότητα του ενός ή του άλλου αδελφού. Τότε εκεί που βρίσκεται η συνείδηση εκεί είμαστε και εμείς. Αυτό πού πρέπει να μάθουμε είναι να επωφελούμαστε ευφυώς από το πού πρέπει να είναι τοποθετημένη.

Αν τοποθετήσουμε την συνείδησή μας στο μπαρ, θα διαδικάζεται σύμφωνα με το μπαρ. Και αν την τοποθετήσουμε σε ένα πορνείο θα διαδικάζεται εκεί. Και αν την τοποθετήσουμε σε μια αγορά, θα έχουμε μια καλή ή κακή αγορά. Εκεί που θα βρίσκεται η συνείδηση, εκεί θα βρισκόμαστε και εμείς.

Η συνείδηση δυστυχώς, είναι μποτιλιαρισμένη, και ένα ΕΓΩ της λαγνείας, θα μπορεί να φέρει την δική μας συνείδηση σε ένα πορ­νείο. Ένα ΕΓΩ της μέθης θα μπορεί να την φέρει σε ένα μπαρ. Ένα ΕΓΩ της φιλαργυρίας θα την φέρει σε κάποια αγορά και ένα ΕΓΩ της κραι­πάλης θα την φέρει από εκεί στο σπίτι κάποιου φίλου κλπ. Σας φαίνε­ται σωστό να μην ξέρετε να οδηγείτε την συνείδηση; Νομίζω ότι εί­ναι παράλογο να την αφήνουμε οε μέρη που δεν πρέπει να εί­ναι, και αυτό είναι φανερό.

Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, η δική μας συνείδηση τώρα είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στα διάφορα απάνθρωπα στοιχεία που φορτω­νόμαστε στο εσωτερικό μας.

Εμείς χρειαζόμαστε να σπάσουμε όλα τα ανεπιθύμητα στοι­χεία μέσα στα οποία είναι μποτιλιαρισμένη η συνείδηση. Αλλά πέ­στε μου: θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό αν δεν αλλάζαμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, αν είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα δικά μας παλιά σαθρά και παράκαιρα έθιμα που έχουμε στον νου; Θα απασχολούμασταν μήπως με την αφύπνιση της συνείδησης; Είναι φανερό πως όχι. Αν θέλουμε να αλλάξουμε πρέπει να αλλά­ξουμε από τώρα, να αλλάξουμε τα διανοητικά έθιμα, το δικό μας τρόπο σκέψεως. Όταν ένας άνθρωπος αλλάζει πραγματικά, δη­μιουργεί εσωτερικές αλλαγές, όταν αλλάζει τον τρόπο σκέψεώς του μπορεί να αλλάζει εντελώς το εσωτερικό του.

Πώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα προκαλέσουμε μια αλ­λαγή στην εσωτερική συνείδηση αν την αφήσουμε να πηγαίνει εκεί που θέλουν τα ΕΓΩ; Εμείς στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε να την χρησιμοποιούμε και αυτό αληθινά είναι λυπηρό. Αν θέλουμε μια αλ­λαγή, αλλά σε βάθος, πρέπει επίσης να αρχίζουμε να μαθαίνουμε τι πράγμα είναι αυτό που το λένε Συνείδηση. Στον Ανατολικό Κό­σμο μας έχουν πει ότι πριν να γεννηθεί το Μποντισάτβα πρέπει να υπάρ­χει το Μποντισίτα.

Πρώτα από όλα, τί πράγμα είναι αυτό που ονομάζεται Μπο­ντισάτβα; Μερικοί από σας θα ξέρετε και άλλοι δεν θα ξέρετε. Η Μπλαβάτσκι λέει ότι όταν κατέχουμε το διανοητικό, αστρικό και φυ­σικό σώμα είμαστε ένας Μποντισάτβα.

Η Ανθρώπινη ψυχή, η αιτιατή ψυχή, ντυμένη με αυτά τα σώματα είναι ένα Μποντισάτβα. Είναι η ανθρώπινη ψυχή, ενδεδυμένη με τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. στον Βου­δισμό του Μαχαγιάνα ή Μαχαγιάνι δεν αναγνωρίζουν σαν Μποντι­σάτβας παρά μόνο εκείνους που έχουν θυσιασθεί προς την ανθρωπό­τητα μέσω διαδοχικών Μαχαμβαντάρας.

Υπάρχουν δύο τάξεις Μποντισάτβα λέει ο Βουδισμός Μαχαγιάνα: Πρώτον, οι Βούδες Πραϊτέκας ή καλύτερα να πούμε, οι δόκιμοι σε Βούδες Πραϊτέκας. Αυτοί ποτέ δεν θυσιάζονται προς την ανθρωπότητα. Ποτέ δεν δίνουν την ζωή τους προς τους αδελφούς, και είναι φανερό ότι ποτέ δεν θα ενσαρκώσουν τον εσωτερικό Χρι­στό. Οι άλλοι είναι οι πραγματικοί Μποντισάτβας, εκείνοι που έχουν παραι­τηθεί της ευτυχίας του Νιρβάνα, από αγάπη προς την ανθρωπότητα, εκείνοι που σε διαφορετικούς Μαχαμβαντάρας έχουν δώσει το αίμα τους προς την ανθρωπότητα. Το προτίμησαν παρά να μένουν ευτυχι­σμένοι στο Νιρβάνα. Έχουν παραιτηθεί από οποια­δήποτε ευτυχία για τους αδελφούς στην γη. Είναι οι μόνοι που πραγ­ματικά μπορούν να ενσαρκώσουν το Χριστό.

Γυρίζοντας στο θέμα του Μποντισίτα, τι πράγμα είναι το Μποντισίτα; Η συνείδηση ήδη ξυπνημένη, αναπτυγμένη, μετατρεπο­μένη στο Χρυσό Έμβρυο είναι τότε η αληθινή ασημένια πανοπλία που μπορεί να μας προστατεύει από τις δυνάμεις του σκό­τους, που μας δίνει την σοφία και την πείρα.

Πριν να αναβλύσει το Μποντισάτβα στο εσωτερικό κάποιου αναβλύζει το Μποντισίτα, δηλαδή, η συνείδηση ξύπνια και αναπτυγ­μένη. Τότε ας δείτε, εσείς πόσο αξίζει αυτό το δώρο που το λένε συ­νείδηση.

Είναι κρίμα η ανθρωπότητα να έχει την συνείδηση μποτιλιαρι­σμένη μέσα στο ΕΓΩ, και είναι φανερό ότι ενώ οι άνθρω­ποι συνεχί­ζουν να σκέπτονται όπως σκέπτονται, να αισθάνονται όπως αισθάνο­νται, με τις ίδιες παλιές και απηρχαιωμένες συνήθειες, δεν θα μπορούν να αφυπνίσουν την συνείδηση. Αυτή θα συνεχίζει υπνωτισμένη, και για να ολοκληρώσουμε θα πούμε ότι ποτέ δεν θα αναβλύσει το Μποντισίτα.

Όταν το Μποντισίτα, που είναι η αναπτυγμένη και αφυπνι­σμένη συνείδηση, αναβλύζει σε έναν άνθρωπο, στον δόκιμο, τότε αμέσως εμφανίζεται το Μποντισάτβα. Βεβαίως το Μποντισάτβα σχηματίζεται μέσα στο ψυχολογικό περιβάλλον του Μποντισίτα. Εί­ναι καταπληκτικό το Μποντισίτα.

Πραγματικά αγαπητοί μου φίλοι, είναι κάτι μεγάλο όταν ένας άνθρωπος, αληθινά αλλάζει τον τρόπο σκέψεως, διότι τότε και μόνο τότε θα δουλεύει για να αφυπνίσει την συνείδηση. Τότε και μόνο τότε, θα κάνει μια σοβαρή δουλειά που θα τον οδηγήσει στην γέννηση του Μποντισίτα, πριν δεν είναι δυνατόν. Βρισκόμαστε δυ­στυχώς σε ένα οδυνηρό κόσμο, όλοι εσείς είστε γεμάτοι πόνο, οδύνη. Ευτυχία δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, δεν είναι δυνατόν. Όσο έχουμε «ΕΓΩ» πρέπει να υπάρχει πόνος.

Ενώ συνεχίζουμε με τους δικούς μας παλιούς τρόπους, δεν μπορούμε να είμαστε μακάριοι, ενώ είμαστε θύματα των αρνητικών συγκινήσεων, οποιοδήποτε είδος ευτυχίας γίνεται αδύνατο.

Εμείς χρειάζεται πραγματικά να φθάσουμε την ευτυχία. δεν θα μπορέσουμε να το επιτυγχάνουμε αυτό αν δεν αφυπνίσουμε την συ­νείδηση. Και δεν θα αφυπνίσουμε την συνείδηση αν συνεχίζουμε να σκεπτόμαστε με αυτόν τον τρόπο που τώρα σκεπτόμαστε.

Έτσι συμφέρει να δούμε πώς σκεπτόμαστε, να αλλάζουμε αυ­τόν τον παλιό τρόπο της σκέψης και να ετοιμάζουμε τους καινούρ­γιους ασκούς για το καινούργιο κρασί που είναι η Γνώση, και έτσι θα δουλεύουμε πραγματικά. Αυτός ο κόσμος στηρίζεται στους νό­μους της αιτίας και του αποτελέσματος, που είναι οι νόμοι του Κάρμα. Επίσης τους ονομάζουν: πράξη και συνέπεια. Αυτός είναι ένας κό­σμος αρκετά πολύπλοκος, είναι ένας κόσμος των συνεταιρισμών, πολλαπλοί συνδυασμοί, αδιάκοπες άβυσσοι, μάχη των αντιθέτων κλπ.

Με αυτές τις περιστάσεις δεν είναι δυνατόν να υπάρχει σε αυ­τόν τον κόσμο ευτυχία. Ο καθένας από μας πρέπει να πληρώνει το Κάρμα του. Είμαστε γεμάτοι χρέη και το Κάρμα (προφανώς) μας φέρνει πολύ πόνο, πολλή πίκρα, δεν είμαστε ευτυχείς.

Πολλοί σκέπτονται πως θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην ευτυχία μέσω της μηχανικότητας της εξέλιξης. Είναι ψεύτικη ιδέα, διότι η μηχανικότητα είναι μηχανικότητα. Ο νόμος της εξέλιξης και επίσης της πτώσης συνιστούν το μηχανικό άξονα αυτής της μηχανής που την ονομάζουμε φύση.

Υπάρχει εξέλιξη στον κόκκο που βλασταίνει, στο φυτό που αναπτύσσεται και στο τέλος δίνει καρπούς. Υπάρχει πτώση στο φυτό που εισέρχεται σε βαθύ γήρας, και στο τέλος μετατρέπεται σε ένα σωρό καυσόξυλα. Υπάρχει εξέλιξη στο παιδί που σχηματίζεται στην μητρική κοιλιά, στο πλάσμα που γεννιέται, που μεγαλώνει, που ανα­πτύσσεται και ζει στο ηλιακό φως. Αλλά επίσης, υπάρχει πτώση στην ανθρώπινη ύπαρξη που γερνάει, που μπαίνει σε βαθύ γήρας και στο τέλος πεθαίνει. Αυτό είναι εντελώς μηχανικό.

Επίσης ο νόμος του Κάρμα είναι μηχανικός, κατά ορισμένο τρόπο, αν τον παρατηρούμε στο φως των δώδεκα Νιντάνας. Αυτό που ακριβώς χρειάζεται είναι να απελευθερωνόμαστε από το Νόμο του Κάρμα. Χρειάζεται να απελευθερωθούμε από αυτήν την μηχανική κίνηση της φύσης. Χρειάζεται να γίνουμε ελεύθεροι, και αυτό δεν θα ήτανε δυνατόν μέσα στην μηχανική εξέλιξη.

Η μηχανική εξέλιξη διαδικάζεται σύμφωνα με τους νόμους της αιτίας και του αποτελέσματος, με το νόμο των συνεταιρισμών και πολλαπλών συνδυασμών κλπ. Αυτό που είναι μηχανικό είναι μηχα­νικό.

Εμείς χρειαζόμαστε να απελευθερωνόμαστε από τους νό­μους της εξέλιξης, και επίσης της πτώσης, χρειάζεται να κάνουμε ένα με­γάλο άλμα για να πέσουμε στο φωτισμένο κενό. Τότε πραγ­ματικά υπάρχει μια αντίθεση μεταξύ της θεωρίας της σχετικότητας που κή­ρυξε ο Αϊνστάιν και του φωτισμένου κενού. Το σχετικό είναι σχετικό. Η μηχανή της σχετικότητας λειτουργεί με το νόμο των αντιθέσεων. στην μάχη των αντιθέσεων υπάρχει πόνος, και αυτό δεν είναι ευτυχία.

Αν θέλουμε την πραγματική ευτυχία πρέπει να εξερχόμαστε από το νόμο της μηχανής αυτής της σχετικότητας.

Όταν ήμουνα 18 χρονών, όταν ήθελα να κάνω το μεγάλο άλμα, να περάσω πιο πέρα από τον χρόνο και να πραγματοποιήσω αυτό που δεν είναι του χρόνου, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομά­σουμε η πείρα του Πράχνα Παραμίτα στον πιο ωμό ρεαλισμό, δεν περισσεύει να σας πω εμφαντικά, το νέο, ότι αυτές τις εμπειρίες έπρεπε να τις επαναλαμβάνω τρεις φορές.

Στο φωτισμένο κενό δεν υπάρχει δυαδικότης εννοίας από κα­νένα είδος, η μηχανή της σχετικότητας δεν θα λειτουργήσει στο φωτι­σμένο κενό, ο νόμος των αμοιβαίων συνδυασμών, των μηχανι­κών συνεταιρισμών δεν είναι δυνατός στο φωτισμένο κενό.

Όλη η σχετικότης του Αϊνστάιν θα καταστρεφόταν στο φωτι­σμένο κενό. Αναμφίβολα η πείρα του φωτισμένου κενού είναι δυνατή μόνο στην κατάσταση του Σαμάντι ή όπως λένε επίσης στο Ινδοϊστάν του Πράχνα Παραμίτα.

Στο φωτισμένο κενό δεν υπάρχουνε μορφές από κανένα εί­δος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκεί περνάμε πιο πέρα από το σύ­μπαν και τους θεούς.

Στο φωτισμένο κενό θα μπορούσε να υπάρχει μια σωστή απά­ντηση σε εκείνο: «Αν η ολότητα ελαττώνεται στην μονάδα, η μο­νάδα σε τι ελαττώνεται; Αυτή η απάντηση δεν είναι δυνατή για το λογικό νου, ή τουλάχιστον με τον νου που λειτουργεί σύμφωνα με την το­πική λογική. Στο φωτισμένο κενό δεν είναι αναγκαία αυτή η απά­ντηση, αλλά δέχεται μια δυνατή πραγματικότητα στον εαυτό της.

Όλα τα πράγματα ελαττώνονται προς την μονάδα, η μονάδα επίσης ελαττώνεται σε όλα τα πράγματα, και τότε περνάει στην κα­τάσταση του Μάχα Σαμάντι. Ας πούμε μένει σε όλα τα πράγματα, απρόβλεπτη από όλα, και αυτό αποδεικνύει ήδη ότι είναι μέγιστο, υπέροχο και άρρητο.

Το φωτισμένο κενό είναι δυνατόν μόνο μέσω του μεγάλου άλματος και με τον όρο να έχουμε περάσει από την Βουδιστική εξά­λειψη. Αλλοιώς δεν θα ήτανε δυνατό.

Σε εκείνη την εποχή που ΕΓΩ ακόμα δεν είχα περάσει από την Βουδιστική εξάλειψη, σύμφωνα με το πως πλησίαζα στην Μεγάλη Πραγματικότητα, η Συνείδηση διασκορπιζόταν με έναν τρόπο χωρίς μέτρο. Είναι φανερό ότι σε αυτήν την κατάσταση ακόμα δεν είχα πε­ράσει από την Βουδιστική εξάλειψη, ένοιωθα ανείπωτο τρόμο, λόγος για τον οποίο γύρισα στο σύμπαν της σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Επαναλαμβάνω, τρεις φορές δοκίμασα το φωτισμένο κενό. Υπάρχει μια διαίσθηση υπέροχου είδους, διότι στο έδαφος της διαί­σθησης ή στον κόσμο της διαισθαντικότητας, υπάρχουν διάφοροι βαθμοί της διαίσθησης.

Αναμφίβολα ο πιο ψηλός βαθμός της διαίσθησης είναι εκεί­νος των νοών φιλοσοφικού-θρησκευτικού ή φιλοσοφικού-μυστικού, είναι το είδος διαίσθησης που αντιστοιχεί στο Πράχνα Παραμίτα. Αυτή η αίσθηση τότε μου επέτρεψε να περάσω πιο μακρυά από το φωτισμένο κενό, στην μεγάλη πραγματικότητα.

Θέλω να σας βεβαιώσω εμφαντικά ότι ο δρόμος της Γνώσης που μας οδηγεί στην μεγάλη πραγματικότητα, είναι πιο μακριά από το σύμπαν της σχετικότητας, πιο πέρα, πολύ πιο μακριά από το φωτι­σμένο κενό.

Όμως για μας είναι, να περάσουμε από μια ανώτατη εξά­λειψη, με σκοπό η συνείδηση μετατραπείσα σε ένα Μποντισίτα, τε­λείως αφυπνισμένη, να μπορέσει να κάνει το μεγάλο άλμα προς το φωτισμένο κενό.

Σας λέω ότι πρέπει να αρχίσουμε να αλλάζουμε τον τρόπο σκέ­ψεως μας για να δουλεύουμε σωστά πάνω στον εαυτό μας.

Δε θα μπορούσαμε να συλλάβουμε εμείς την αφύπνιση της Συνείδησης, την ανάπτυξη του Μποντισίτα, αν πριν δεν έχουμε αλ­λάξει το δικό μας τρόπο σκέψεως. Είναι απαραίτητο να ξέρουμε να διαλογιζόμαστε, να καταλάβουμε το τι είναι αυτή η τεχνική του δια­λογισμού, το αντικείμενο του διαλογισμού.

Τι είναι αυτό που θέλουμε εμείς μέσω του διαλογισμού. Κα­νείς δεν θα μπορέσει να έχει το νου του σε Άγια Ειρήνη, με εκείνο το σαθρό και παράκαιρο τρόπο σκέψεως που φορτώνεται.

Κανείς δεν θα μπορούσε να έχει ειρήνη στην καρδιά του, αν δεν έχει αφαιρέσει προηγουμένως από τον εαυτό του τις αρνητικές και επιβλαβείς συγκινήσεις.

Όταν ένας Άρχατ γνωστικός βυθίζεται στον εαυτό του, δου­λεύει σε αυτές τις στιγμές πάνω σε κάποιο απάνθρωπο στοιχείο που έχει ανακαλύψει μέσω της αυτοπαρατήρηοης.

Ας πούμε ότι ανακάλυψε το θυμό, θα εισέρχεται τότε στο να καταλάβει το ψυχολογικό επιπρόσθετο του θυμού. Θα μπορεί αργό­τερα να επικαλείται την βοήθεια της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης, για να τον βοηθάει.

Όταν έχει ανακαλυφθεί το ψυχολογικό επιπρόσθετο αυτή θα καταστρέψει το επιπρόσθετο για να έρθει στην θέση του η αγάπη. Σύμφωνα με την καταστροφή όλων αυτών των απάνθρωπων ψυχολο­γικών επιπρόσθετων που φορτώνουμε στο εσωτερικό μας, η συνεί­δηση θα αφυπνίζεται.

Έχουμε μιλήσει πολύ στην Γνώση πάνω στο Σεξ, αλλά πρέπει πρώτα να αλλάζουμε τον τρόπο σκέψεων μας, για να γίνουμε πιο συνειδητοί της διδασκαλίας. Μόνο έτσι θα δουλέψουμε με επιτυχία στο πυρακτωμένο σιδηρουργείο του Ηφαίστου.

ΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ 1

Αγαπητοί μου αδελφοί έχουμε έλθει για να μελετήσουμε διά­φορες απόψεις τις σχετικές με την Διάνοια, κατόπιν θα συνεχί­σουμε για να εμβαθύνουμε στον πρακτικό χώρο της Αγάπης, των ενδιαφε­ρόντων γεγονότων που αποτελούν την εξάλειψη των ψυχι­κών επι­πρόσθετων. Αποτέλεσμα πραγματικά αρκετά δύσκολο, εν τούτοις δεν είναι το παν. Υπάρχει κάτι περισσότερο που εμείς χρει­αζόμαστε. Να επαγρυπνούμε, θέλω να αναφερθώ με εμφαντικό τρόπο στις αντιπρο­σωπείες της Διάνοιας. Για τον κόσμο των αισθή­σεων υφίστανται οι δύσκολες αντιπροσωπείες οι οποίες είναι τα αντικείμενα που μας πε­ριτριγυρίζουν, οι τύψεις κλπ. Αλλά επίσης υπάρχουν οι ΑΝΤΙΠΡΟ­ΣΩΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ.

Στη Διάνοια, υπάρχουν πολλές αντιπροσωπείες που οφεί­λουμε να λάβουμε υπ όψιν: υποθέτουμε ότι έχουμε στον νου την αντιπροσωπεία μιας φίλης που εκτιμούμε καθώς όμως κάποιος πολύ σημαντικός μας μιλάει εναντίον αυτής της φίλης, εγείρονται κάθε τύπου κακολογίες, συκοφαντίες, κλπ. Εμείς δίνουμε βάση σε όλα αυτά τα κουτσομπολιά, οπότε η εικόνα που έχουμε για την φίλη μας, η αντιπροσωπεία, εκ των πραγμάτων υπόκειται σε αλλαγή. δεν βλέ­πουμε πλέον σε αυτήν το αξιαγάπητο υποκείμενο που βλέπαμε πριν, αλλά αυτή η εικόνα μετατρέπεται στην δική μας αντίληψη σύμφωνα με την μορφή που οι άλλοι της έχουνε δώσει, πιθανότατα του ληστή, του κλέφτη, του ψεύτικου φίλου κλπ. την νύκτα μπορεί να συμβεί να ονειρευτούμε αυτόν το φίλο ή την φίλη. Φυσικά δεν τον ονειρευόμα­στε με αρμονικότητα, βλέπουμε ότι μας επιτίθεται, ότι του επιτιθέμεθα, ονειρευόμαστε ότι πιάνει όπλο και το στρέφει εναντίον μας κλπ, μετατρέπεται εντελώς η εικόνα του φίλου μας. Είναι μια αντιπροσωπεία που έχει νοθευτεί.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτοί που μιλήσανε εναντίον της φίλης μας την έκριναν παρεξηγημένα, την συκοφάντησαν συνειδητά ή ασυνείδητα κλπ, αλλά η αντιπροσωπεία του νου παρα­μένει αλλαγμένη. Αυτό είναι σοβαρότατο γιατί αυτή η αντιπροσω­πεία μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε ένα δαιμόνιο πού έρχεται να εμποδίσει την εσωτερική μας πρόοδο. Γίνεται ένας δαίμονας που βγαίνει στον δρόμο μας, ένας δαίμονας που είναι ένα εμπόδιο για την εσωτερική μας βαθιά ανάπτυξη (εξέλιξη). Εκεί λοιπόν είναι το σο­βαρό σφάλμα, το να δίνουμε βάση στα κουτσομπολιά, στην ουκοφαντία, στα μουρμουρίσματα, στο είπα ότι είπε.

Εμφανώς μέσα στον νου μας υπάρχουν χιλιάδες αντιπροσω­πείες που μπορούν να αλλαχθούν εάν μετέχουμε σε αρνητικές συζητήσεις, εάν δίνουμε βάση στις συκοφαντίες, εάν ακούαμε στο είπα ότι είπε του καθενός. Για όλα αυτά και άλλα πολλά δεν είναι σωστό να δίνουμε βάση στα αρνητικά λόγια του κόσμου, αυτό είναι σοβαρό. Έτσι λοιπόν όχι μόνον τα ψυχολογικά επιπρόσθετα (ζω­ντανή αντιπροσωπεία των δικών μας ψυχολογικών ελαττωμάτων), αποτελούν ένα βάρος που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το ζήτημα της αντιπροσωπείας της διά­νοιας.

Διαβάτη του μονοπατιού: με το να δίνεις βάση σε αρνητικές συζητήσεις, με το να βρίσκεσαι σε μέρη που ακούγονται μόνο αρνη­τικές συζητήσεις, συνηθίζουν να παραμορφώνονται μερικές φορές πολλές αντιπροσωπείες της κατανόησης. Και αυτές (στον κόσμο της διάνοιας) μετατρέπονται σε αληθινά δαιμόνια που διαμορφώνουν ένα εμπόδιο (ή μια σειρά από εμπόδια) ανυπέρβλητα για την αφύπνιση της Συνείδησης.

Έτσι μπορούμε να αναφέρουμε την περίπτωση πολλών γνω­στικών αδελφών, που την νύκτα συνηθίζουν να βλέπουν όνειρα αμέ­τρητα αρνητικού τύπου, μερικές φορές ονειρεύονται ότι φονεύουν κάποιο πρόσωπο κλπ. Το πιο σοβαρό είναι να κουβαλάνε μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό τέτοιους εχθρούς, μέσα στην ίδια τους την σκέψη. Πραγματικά, το πιο ενδεδειγμένο για τις δικές μας αρνητικές αντι­προσωπείες, είναι να επικαλεσθούμε την φιδίσια ακυρωτική δύναμη, να επικαλεσθούμε την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι για να κα­ταστρέψει τέτοιες αντιπροσωπείες αρνητικού τύπου.

Αναμφίβολα δεν έπρεπε να έχουμε τέτοιες αντιπροσωπείες αρνητικού ή θετικού τύπου στην Διάνοια. Η Διάνοια όφειλε να δη­μιουργήσει ορισμένες θέσεις ήρεμες στην διάθεση του ΕΙΝΑΙ. Για αυτό θα απαιτείτο η ανθρώπινη προσωπικότητα να μετατρεπόταν σε παθητική. Μια παθητική προσωπικότητα είναι μια προσωπικότητα δεκτική, δέχεται τα μηνύματα που έρχονται από τα υψηλότερα μέρη του ΕΙΝΑΙ.

Ασυζητητί, τέτοια μηνύματα περνούν μέσα από τα ανώτερα κέντρα του ΕΙΝΑΙ πριν μπουν στην Διάνοια. Εκεί είναι το πλεονέ­κτημα του να έχεις μια παθητική προσωπικότητα.

Όταν αυτή δυστυχώς ελέγχεται από πολύ βαριά στοιχεία ή πολύ δύσκολα επιπρόσθετα συσχετισμένα με τον κόσμο των 96 νό­μων, δηλαδή, την περιοχή των Ταρτάρων, η προσωπικότητα των αν­θρώπων είναι δραστήρια επειδή ελέγχεται από τα επιπρόσθετα του μίσους, της υπερηφάνειας, της ζήλειας, της τρομερής λαγνείας. Στην πραγματικότητα της αλήθειας εμείς δεν είμαστε τίποτα παρά άθλια σκουλήκια της λάσπης της Γης.

Όταν κατορθώσουμε να εξαλείψουμε τα ψυχολογικά στοι­χεία, τα τόσο βαριά από τον ψυχισμό μας, η ανθρωπινή μας προσω­πικό­τητα γίνεται δεκτική για τα μηνύματα τα οποία κατέρχονται από τα υψηλότερα μέρη του ΕΙΝΑΙ μέσω των ανωτέρων κέντρων του δικού μας ψυχισμού. Τώρα σιγά-σιγά καταλαβαίνετε αγαπητοί μου φίλοι την ανάγκη της εξάλειψης αυτών των στοιχείων που έχουμε δημιουρ­γήσει τα οποία είναι καθ' εαυτά βαριά. Με την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, μπο­ρούμε να εξα­λείψουμε αυτά τα βαριά στοιχεία. Είναι αυτό θρίαμ­βος, γιατί έτσι θα μπορούσαμε να δεχτούμε το κατ ευθείαν μήνυμα που έρχεται από τα υψηλότερα μέρη του ΕΙΝΑΙ. Για αυτό σας λέω ότι πρέπει να δουλεύ­ουμε, πάνω στον εαυτό μας.

Πρέπει να δημιουργήσουμε μια διάνοια δεκτική, μια διάνοια που ποτέ δεν προβάλλει, που πάντα δέχεται αντί να προβάλλει. Πραγματικά μια τέτοια διάνοια δεν θα είχε την κακή χρήση του να δέ­χεται αντιπροσωπείες του θετικού τύπου ή του αρνητικού στα διά­φορα βάθη της κατανόησης. Μόνο έτσι ένας νους θα έφερνε τα μη­νύματα που έρχονται από το υψηλότερο μέρος των συνανθρώπων μας.

Ενώ εμείς συνεχίζουμε να δίνουμε τροφή στις διάφορες αντι­προσωπείες της κατανόησης, ποτέ δεν θα έχουμε μια διάνοια αξιοθαύ­μαστη, μια διάνοια προοδευτική, στην πραγματικότητα της αλήθειας θα ελέγχεται από το χρόνο και τον πόνο. Έτσι αναλύοντας με αυτόν τον τρόπο, βλέπουμε ότι όχι μόνο πρέπει να εξαλείψουμε τα απαρά­δεκτα ψυχικά επιπρόσθετα, αλλά ότι έχουμε ένα πρόβλημα πολύ δύ­σκολο με το ζήτημα των ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΩΝ. Το πρό­βλημα που βλέπω δύσκολο για την εσωτερική φώτιση, είναι ότι φορτωνόμαστε τόσες αντιπροσωπείες εκτός από τα απάνθρωπα ψυ­χικά επιπρόσθετα στοιχεία.

Εάν μελετήσουμε με προσοχή την ζωή των ονείρων, ανακαλύ­πταμε σε αυτά συμβάντα ασαφή και ασυνάρτητα, διάφορες απόψεις υποκειμενικές, ανακριβείς, τόσα πράγματα παράλογα, άτομα και πράξεις που δεν έχουν πραγματικότητα και που γινονται ασυνάρτη­τες. για αυτόν το λόγο μας προκαλούν στο να αναλογιζό­μαστε.

Ο καθένας οφείλει σαν γνωστικός, να πράττει με σαφήνεια και να σκέφτεται με διαύγεια, ριζικός φωτισμός χωρίς αερολογίες, χωρίς υποκειμενικότητα κανενός είδους. Ατυχώς οι αντιπροσωπείες που φέρουμε στο εσωτερικό μας και τα διάφορα επιπρόσθετα μηχα­νοποιούν σε τέτοια μορφή την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, που την διατηρούν μέσα στην καθόλου ευχάριστη τροχιά της υποσυνείδησης, και μέχρι την παρασυνείδηση και ασυνειδησία. Σας προσκαλώ στον στοχασμό, σας προσκαλώ να καταλάβετε αυτά τα πράγματα τα τόσο απαραίτητα.

Στον Ανατολικό κόσμο ομιλούν πολύ για σύνθεση. Π.χ. ο Βουδισμός ΖΕΝ-ΤΣΑΝ λέει ότι πρέπει κανείς να φθάσει στην ηρε­μία του Νου, στην σιωπή του Νου, με την πρόθεση να αποκτήσει την ει­σβολή του ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΕΝΟΥ. Μας λέει ότι στο Σατόρι υπάρ­χει πραγματική ευτυχία. Πρέπει να κατορθώσει κανείς στον θάλαμο του Διαλογισμού να αποκτήσει την ηρεμία της Διάνοιας εσωτερικώς, εξωτερικώς και από το κέντρο. Μας λέει ότι η διάνοια πρέπει να γίνει σαν ένας τοίχος ολοκληρωτικά ήρεμος. Καλά, αντι­λήφθηκα ότι στον θάλαμο του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ της ΙΑΠΩΝΙΑΣ απαιτείται πολύ δου­λειά για να αποκτήσει κανείς το Σατόρι που είναι δύσκολο έστω και για λίγα λεπτά ή στην καλύτερη περίπτωση μια ή μερικές ώρες. Μετά η διάνοια επανέρχεται ώστε να είναι τόσο ανήσυχη όπως πάντα. Βγαίνει κανείς από την κατάσταση εκείνη της ευτυχίας, για να αντιμετωπίσει τον κόσμο, ευτυχισμένος, μεθυσμένος, για να παλέψει. Βέβαια επεμβαίνει το ΕΓΩ για να του δώσει κάμποσα ραπίσματα, για να τον βγάλει από αυτήν την κατά­σταση, δηλαδή να κατορθώσει την εξάλειψη...

Εάν εμείς θέλουμε να είμαστε κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούμε να κερδίσουμε σε μια αίθουσα διαλογισμού ΖΕΝ ή ΤΣΑΝ οφείλουμε να έχουμε επίσης μια αφύπνιση του ΝΟΥ, ένα δε­κτικό ΝΟΥ για τους απέραντους που έρχονται από εκεί ψηλά, από τον ου­ρανό, τα ουράνια, ένα ΝΟΥ φωτισμένο. Θα ήταν αυτό δυνατόν αν εμείς επιτρέπαμε στα ψυχικά επιπρόσθετα να συνεχίζουν να υφί­στα­νται στην δική μας ψυχοσύνθεση; Θα ήταν αυτό δυνατόν (αν εμείς δί­ναμε βάση στα κουτσομπολιά) να μεταβάλλουμε τις αντι­προσωπείες που φέρουμε στην δική μας διάνοια; Θα ήταν αυτό δυνα­τόν; Αναρω­τιέμαι ΕΓΩ ο ίδιος και το μοιράζομαι μαζί σας σκεπτόμε­νος με δυνατή φωνή, εάν εμείς συνεχίζαμε να δίνουμε προτεραιό­τητα στις αντιπρο­σωπείες θετικές ή αρνητικές θα το επιτυγχάναμε;

Η Μπλαβάτσκι έχει μια φράση στο: «Η φωνή της Σιωπής» που μου άρεσε, λέει: Πριν η Χρυσή Φλόγα μπορέσει να κάψει με φως γαλήνιο, η λάμπα πρέπει να προστατεύεται πολύ καλά στο κρη­σφύγετο από όλους τους ανέμους, οι εγκόσμιες σκέψεις πρέπει να πέ­σουν νεκρές στην είσοδο του Ναού... Αυτή η φράση της Μπλαβάτσκι στο υπέροχο έργο της με τον τίτλο: «Η Φωνή της Σιω­πής» είναι εκ­πληκτική, είναι θαυμάσια. Μόνον έτσι, λέγω, θα ήταν δυνατόν ο ΝΟΥΣ να παραμείνει στ αλήθεια ήρεμος και σε σιωπή εσωτερικά, εξωτερικά και στο κέντρο, όχι για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ούτε μέσα σε ένα θάλαμο Διαλογισμού αλλά κατά ένα τρόπο διαρκή...

Όταν κάποιος προχωρεί μελετώντας τις διάφορες πτυχές του ΝΟΥ προχωρεί αντιλαμβανόμενος επίσης ότι η ησυχία και η ολοκληρωτική σιωπή της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, δεν είναι δυνατές εφ’ όσον η Διάνοια είναι κατειλημμένη από τα ψυχικά επιπρόσθετα και από τις αντιπροσωπείες. Θα μπορούσαμε να το αντικρούσουμε λέγοντας ότι υπάρχουν αντιπροσωπείες αξιέπαινες, φωτεινές, θαυμάσιες. Αυτό θα ήταν αποδεκτό αλλά δεν είναι έτσι. Εμείς, το σύνολον, οφείλει να εί­ναι το ΕΙΝΑΙ. Γιατί πρέπει να έχουμε μέσα στον νου μας γεγονότα που δεν είναι του ΕΙΝΑΙ; Δεν βλέπω γιατί πρέπει να φορτώνουμε τον Νου μας με παρείσακτους. Έχω καταλάβει ότι στον νου οφείλει να υπάρχει μόνο το ΕΙΝΑΙ. Ότι ο Νους πρέπει να με­τατρέπεται σε ένα Ναό, όπου ιερουργεί το ΕΙΝΑΙ και τίποτα περισ­σότερο από το ΕΙ­ΝΑΙ, αυτό είναι όλο. Αλλά ενώ αυτός ο Ναός είναι γεμάτος από στοιχεία παράξενα, πράγματα, παιχνίδια, γιγάντιες σκευοθήκες, αντι­προσωπείες, ψυχολογικά επιπρόσθετα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένα βαθύ όνειρο στην Συνείδηση. Είναι μια ασυνειδησία.

Τον άνθρωπο τον γνωρίζουμε από τα όνειρα του, είπε ο Πλά­των σε ένα βιβλίο του. Την ημέρα που παύουμε να ονειρεύμαστε, οι κατσαρίδες που κουβαλάμε στον εγκέφαλο μας με­τατρέπονται σε φωτιά. Όλες αυτές οι νοσηρές καταστάσεις δεν υφί­στανται, όλες αυ­τές οι ασυναρτησίες, αόριστες, ανακριβείς, ανού­σιες και άοσμες, δεν έχουν ύπαρξη κανενός τύπου. Τυχερή η μέρα κατά την οποία δεν θα ονειρευόμαστε, κατά την οποία θα πάψουμε να ονειρευόμαστε. Όταν ένας άνθρωπος σταματήσει να ονειρεύεται, έχει θριαμβεύσει. Ενώ υφίστανται όνειρα στην Διάνοια, ενώ αυτή κατευθύνεται προς το ψυ­χολογικό Διάστημα προβάλλοντας όνειρα ανακριβή, παράλογα, αυτό μας δείχνει ότι πηγαίνουμε πολύ άσχημα. Αυτό μας δείχνει ότι έχουμε ένα ΝΟΥ γεμάτο από ακαθαρσίες και ευτελότητα.

Όπως σας έλεγα στην προηγούμενη ομιλία, ο πραγματικά φω­τισμένος άνθρωπος δεν έχει όνειρα, τα όνειρα είναι για τους κοι­μι­σμένους. Ο πραγματικά φωτισμένος ζει σε ανώτερους κόσμους έξω από το φυσικό σώμα σε κατάσταση εντονότερης επαγρύπνησης, χω­ρίς να ονειρεύεται ποτέ· Ο πραγματικά φωτισμένος μετά το θά­νατο του φυσικού σώματος είναι άγρυπνος στο ψυχολογικό Διά­στημα. Έτσι, λοιπόν, συλλογιστείτε την ανάγκη να φτάσετε στην ηρεμία της σιωπής του Νου.

Τι θα πούμε αυτό το βράδυ όσον αφορά τις τρεις Τροφές; ήδη εξήγησα την προηγούμενη φορά πως τρέφεται το σώμα, ποια είναι η πρώτη τροφή, δεν σκέπτομαι να αναφερθώ σε τίποτα από αυτό. ήδη έχουμε μιλήσει επίσης για την δεύτερη τροφή που είναι η αναπνοή, περισσότερο σημαντική από αυτήν που πηγαίνει στο στο­μάχι. Αλλά υπάρχει μια τρίτη τροφή όπως σας έχω αναφέρει που εί­ναι η των εντυπώσεων. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εντυπώ­σεις έστω και ένα λεπτό. Εσείς με παρακολουθείτε εδώ, ΕΓΩ ξύνο­μαι και στην σκέψη την δική σας φτάνει τι; Μια σειρά εντυπώσεων. Βλέπετε εσείς μια μορφή ανθρώπινη ντυμένη με την Ιερή Ενδυμα­σία του Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Γκριάλ κλπ, αυτή φθάνει λοιπόν σε σας μέσω των εντυπώσεων. Όλα αυτά είναι εντυπώσεις για σας.

Ατυχώς ο άνθρωπος είναι αρνητικός. Τι θα λέγατε εσείς π.χ. τώρα που είμαστε σε αυτήν την αίθουσα, εάν ανοίγαμε την πόρτα εδώ σε κάποιους κλέφτες για να εισέλθουν; Σε σας αδελφοί μου θα σας φαινότανε σωστό εάν ο φύλακας άνοιγε την πόρτα για να εισέλθει ο κόσμος; Τι θα συνέβαινε; θα διαμαρτυρόσαστε. Όμως δεν κάνουμε το ίδιο με τις εντυπώσεις; Ανοίγουμε την πόρτα σε όλες τις αρνητι­κές εντυπώσεις του κόσμου. Αυτές εισχωρούν στην ψυχοσύνθεση μας και κάνουν καταστροφή εκεί μέσα. Μετατρέπονται σε ψυχικά επι­πρόσθετα και αναπτύσσουν σε μας το αρνητικό συγκινησιακό κέντρο και συμπερασματικά μας γεμίζουν με βόρβορο. Είναι σωστό όμως αυτό; Είναι σωστό π.χ. ένα άτομο που είναι γεμάτο με αρνητι­κές εντυπώσεις που πηγάζουν από το αρνητικό συγκινησιακό κέντρο, να το καλοσωρίσουμε; Να ανοίγουμε όλες τις πόρτες σε όλες τις αρ­νητι­κές εντυπώσεις σε αυτό το άτομο; Είναι που δεν γνωρίζουμε να επιλέ­γουμε τις εντυπώσεις, πολύ λιγότερο να τις σταματάμε.

Εμείς πρέπει να μάθουμε να ανοίγουμε και να κλείνουμε τις πόρτες του δικού μας ψυχισμού στις εντυπώσεις, να ανοίγουμε τις πόρτες στις ευγενικές εντυπώσεις και να τις κλείνουμε στις αρνητι­κές και παράλογες γιατί οι αρνητικές εντυπώσεις προξενουν βλάβη, ανα­πτύσσουν το αρνητικό συγκινησιακό κέντρο, μας ζημιώνουν.

Βλέπετε το τι μπορεί να κάνει κανείς που βρίσκεται μέσα σε πλήθος; ΕΓΩ σας βεβαιώνω ότι κανείς από σας π.χ. δεν θα τολμούσε να βγει στον δρόμο να πετάει πέτρες αλήθεια; Όμως σαν ομάδα μπο­ρεί κανείς να το κάνει. Ξεσηκώνεται μια μεγάλη λαϊκή διαμαρτυρία και είναι παροξυμμένη κατά της κυβέρνησης και τα πλήθη πετούν πέ­τρες και αυτός επίσης καταλήγει να πετάει πέτρες, μολονότι κατόπιν ανα­ρωτιέται: Γιατί τις πέταξα; Γιατί το έκανα αυτό; ΕΓΩ γνωρίζω, πάνε κάπου τέσσερα χρόνια, μόλις οι δάσκαλοι των σχολών εξεγέρ­θηκαν σε πολλές απεργίες, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις, τότε λοιπόν, εκεί εί­δαμε ασυνήθιστα πράγματα. Εδώ στην μέση του DISTRITO FED­ERAL πάνε κάπου 10 με 15 χρόνια, είδαμε καθηγητές πολύ κό­σμιους, πολύ αξιοπρεπείς και καλλιεργημένους, που έτσι σε πλή­θος αρπάζανε πέτρες και τις πετούσαν στις βιτρίνες και στους αν­θρώ­πους, ενάντια σε οποιονδήποτε μπορούσαν. Αυτοί οι καθηγητές των σχολών ποτέ δεν θα το έκαναν αν ήταν μόνοι τους, αλλά σαν ομάδες ΝΑΙ. Σαν ομάδα ο άνθρωπος συμπεριφέρεται πολύ διαφορε­τικά, κά­νει πράξεις που ποτέ δεν θα έκανε αν ήταν μόνος, αλλά τις κάνει σαν ομάδα. Σε τι οφείλεται αυτό; Οφείλεται στις αρνητικές εντυπώσεις που τους ανοίξανε τις πόρτες, έτσι λοιπόν, αυτές τους δημιουργούν κακές διαθέσεις με αποτέλεσμα να κάνει αυτό που ποτέ δεν θα έκανε μόνος, για αυτό είναι αναγκαίο να μάθουμε να εί­μαστε πολιτισμένοι πολίτες.

Όταν ένας ανοίγει τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις, όχι μόνο μετατρέπει την τάξη του Συγκινησιακού Κέντρου που είναι στην καρδιά, αλλά και το ίδιο το μετατρέπει σε αρνητικό. Αν ανοίγει ένας τις πόρτες π.χ. στην αρνητική συγκίνηση ενός ατόμου που έρχε­ται γεμάτος από οργή (γιατί κάποιος του προξένησε ζημιά) τότε κα­ταλήγει σύμμαχος με αυτό το άτομο. Να είναι εναντίον εκείνου που προξένησε την ζημιά και καταλήγει να είναι γεμάτος οργή και συμμε­τέχει στην υπόθεση.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ανοίγει τις πόρτες στις αρνητι­κές ενυπώσεις ενός μεθυσμένου που βρίσκεται σε μια PACHANGA και καταλήγει να δέχεται ένα ποτηράκι από τον μεθυ­σμένο και σε λι­γάκι δεύτερο, τρίτο, δέκα και τελικά να είναι μεθυσμένος και αυτός επίσης.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ανοίγει τις πόρτες στις αρνητι­κές εντυπώσεις ενός κανονικού σεξουαλικά ατόμου, καταλήγει αυ­τός στο να κάνει έρωτα με όλους τους σεξουαλικούς τρόπους. Ας υποθέσουμε ότι ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις ενός ναρκομα­νούς, καταλήγουμε επίσης στο να καπνίζουμε μαρι­χουάνα και με σπόρους και από όλα, συμπέρασμα; ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Έτσι λοιπόν τα ανθρώπινα όντα μολύνονται ο ένας από τον άλλο μέσω των αρνητι­κών εντυπώσεων. Ο μεθυσμένος μολύνει τον μεθυ­σμένο, οι κλέφτες κάνουν κλέφτες τους άλλους, οι μεγάλοι ανθρωποκτόνοι μολύνουν τους άλλους, οι ναρκομανείς μολύνουν τους άλλους και τελικά πολ­λαπλασιάζονται οι ναρκομανείς, πολλα­πλασιάζονται οι δολοφόνοι, πολλαπλασιάζονται οι κλέφτες, γιατί; Γιατί κάνουμε πάντα το λάθος να ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητι­κές εντυπώσεις και αυτό δεν είναι σωστό.

Ας επιλέγουμε τις συγκινήσεις. Εάν κάποιος μας φέρνει συ­γκινήσεις θετικές, του φωτός, της αρμονίας, της ωραιότητας, της σο­φίας, της αγάπης, της ποιήσεως, της τελειότητας, ας ανοίγουμε τις πόρτες της καρδιάς. Στα όντα που μας φέρνουν αρνητικές εντυπώ­σεις μίσους, ζήλειας, ναρκωτικών, οινοπνεύματος, συνουσίας, μοι­χείας, βίας, δεν πρέπει να ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητικές εντυ­πώσεις. Όταν κάποιος συλλογίζεται πάνω σε όλα αυτά μπορεί κάλ­λιστα να τροποποιηθεί, να κάνει την ζωή του κάπως καλλίτερη.

Βλέπουμε την αντιπροσωπεία ενός μεγάλου φίλου που πάντα μας έχει εξυπηρετήσει. Καλόκαρδος, ελεήμων, θαυμάσιος. Ξαφνικά, κάποιος συγκινημένος, γεμάτος εντυπώσεις αρνητικές έρχεται με ένα πρόβλημα. Εμείς του ανοίγουμε τις πόρτες σε αυτές τις αρνητι­κές εντυπώσεις, μουρμουρίζει, μας λέει ότι ο φίλος μας είναι ένας κλέ­φτης, ένας εκτός νόμου, ένας ληστής τραπεζών, σαράντα χιλιά­δες πράγματα. Όλες αυτές οι αρνητικές εντυπώσεις εισχωρούν μέσα στον νου μας. Τέτοια αντιπροσωπεία αλλαγμένη μετατρέπεται σε ένα αληθινό ΔΑΙΜΟΝΑ που παρεμποδίζει την εργασία πάνω στον εαυτό μας. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα γεγονότα θα δείτε ότι η κά­θαρση του Ναού της Διάνοιας είναι αρκετά δύσκολη, αλλά όχι αδύ­νατη.

Χρειαζόμαστε να έχουμε ένα Νου Διαυγή, ένα Ναό καθαρό χωρίς ακαθαρσίες, χωρίς απέχθειες κανενός είδους. Αλλά για αυτό πρέπει να ξέρουμε να ζούμε. Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε να ζούμε. Στην πρακτική ζωή δυστυχώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν να ζουν. Όλοι ρίχνουν την ευθύνη των ταλαιπωριών τους, τις πίκρες τους, στους υπόλοιπους και ο μοναδικός που έχει πραγματικά την ευθύνη είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Ας δούμε την περίπτωση που κάποιος μας κλέβει ένα ποσό χρημάτων. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος από σας έχει φυλαγμένα π.χ. 50.000 δολ. σε ένα έπιπλο, σε ένα οποιοδήποτε κουτί στο σπίτι του και ένας της οικογενείας σας, σας κλέβει αυτά τα 50.000 δολ. Φυ­σικά εσείς, θα υποφέρετε φοβερά, αλήθεια; Το να χάσετε 50.000 δολ. δεν είναι κάτι ευχάριστο, θα σας προξενούσε μεγάλο πόνο, θα οδυρόσα­σταν, θα πηγαίνατε στην αστυνομία, θα καταθέτατε μήνυση εναντίον ενός της οικογενείας σας. Ίσως δεν θα ενεργούσατε έτσι επειδή επρό­κειτο για κάποιον της οικογενείας σας, αλλά η στεναχώ­ρια; Αλλιώς θα τα αποσιωπούσατε όλα. Αλλά γιατί να υποφέρουμε έτσι για 50.000 δολ.; ήδη σας κόστισαν πολλή δουλειά για να τα αποκτήσετε, για αυτό υποφέρετε, εάν δεν είχατε το ΕΓΩ της προσή­λωσης στα πράγματα, στο χρήμα όταν χάνατε αυτές τις 50.000 δολ. θα παραμέ­νατε γελαστοί, δεν θα υποφέρατε.

Υποθέτουμε ότι ένας άνδρας, βρίσκει την σύζυγο του ξαφνικά με άλλον άντρα, μια περίπτωση σπάνια. Εν τούτοις εάν φθάσει να την συναντήσει σε πλήρη μοιχεία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συγχυ­σμέ­νος από τον πόνο βγάζει το όπλο και έτσι όπως είναι την στιγμή εκείνη ρίχνει τις σφαίρες. Γιατί να το κάνει αυτό; Θα εδικαιολογείτο στις αστυνομικές αρχές ότι την συνάντησε στο ίδιο του το κρεββάτι να μοιχεύεται και «βέβαια, είχα ΕΓΩ δίκαιο». Αυτό είναι τρέλα, τέ­λεια τρέλα, γιατί αν αυτός, ο άντρας δεν είχε το ΕΓΩ της ζήλειας μέσα του, εάν αυτός ο άνδρας δεν είχε το ΕΓΩ της προσήλωσης ούτε της ζήλιας, δεν θα υπήρχε κάποιος να υποφέρει. Απλούστατα θα γύ­ριζε την πλάτη και θα αποχωρούσε, θα έφευγε, θα ζούσε την ζωή του πιο πέρα. Ο κάθε ένας είναι ο κάθε ένας, αισθάνεται ελεύθερος από αυτήν την συμφορά, αυτή (η σύζυγος) τον αντικατέστησε, τον απο­χωρίστηκε. Εάν δεν υπάρχει ζήλεια, δεν υπάρχει πόνος.

Ας υποθέσουμε ότι ένας υβριστής μας υβρίζει. Για ένα ελε­εινό υβριστή εμείς υποφέρουμε φοβερότατα και απαντάμε στον υβριστή με ύβρη. Αλλά εάν δεν υπάρχει κανείς μέσα μας που να τον λαμβάνει υπ' όψη του, ποιος διαμαρτύρεται; Υποθέτουμε ότι η ύβρις θα τον επλήγωνε στο φιλότιμο, αλλά εάν το ΕΓΩ της προσωπικής αγάπης δεν υπάρχει, ποιος υποφέρει; Ας υποθέσουμε ότι μας είπαν κλέφτες και ότι εμείς στην πραγματικότητα αφ' ενός δεν είμαστε κλέφτες και αφ' ετέρου δεν έχουμε το ΕΓΩ αυτό του να αγαπάει κα­νείς τον εαυτό του, το ΕΓΩ της προσωπικής αγάπης. Ποιος θα υπέ­φερε;

Πολλές φορές κάποιος υποφέρει γιατί βλέπει ένα φίλο που έχει ένα πανέμορφο σπίτι και μια ωραιότατη σύζυγο. Αυτό λέγεται ζήλια, αλήθεια; Αλλά αν δεν έχει το ΕΓΩ της ζήλιας γιατί να υποφέ­ρει; Αντίθετα θα ευχαριστιότανε με το να βλέπει σε πολύ καλή θέση το φίλο του. Κατά τρόπον ώστε οι άλλοι δεν μπορούν να μας προκα­λέσουν πόνο. Τον πόνο τον προξενούμε εμείς οι ίδιοι στους εαυτούς μας, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα της ζωής. Καταστρέφοντας το ΕΓΩ τελειώνει ο πόνος. Η ρίζα του πόνου είναι μέσα στο ΕΓΩ και όταν το ΕΓΩ εξαφανίζεται, μένει σε εμάς μόνο η ομορφιά. Αυτή η ομορφιά μετατρέπεται σε αυτό που ονομάζουμε ΑΓΑΠΗ και ευτυ­χία, κατόπιν φθάνοντας σε αυτά τα ύψη ο Νους παραμένει ήρεμος, σε σιωπή. Δεν είναι πια μια διάνοια που προβάλλει, δεν είναι πια μια διάνοια που προσβάλλεται, δεν είναι πια μια διάνοια που αντι­δρά για το τίποτα. Λαμβάνει τα μηνύματα που έρχονται από ψηλά από τα ανώτερα μέρη του ΕΙΝΑΙ, είναι μια διάνοια γεμάτη πληρό­τητα.

Επαναλαμβάνω, όχι μόνο οφείλουμε να εξαλείψουμε τα ψυ­χικά επιπρόσθετα. Φανερό είναι ότι επίσης οφείλουμε να εξαλεί­ψουμε τις αντιπροσωπείες της Διάνοιας, τόσο τις αρνητικές όσο και τις θετικές. Χρειαζόμαστε να καθαρίσουμε όλα τα σκουπίδια της Διάνοιας, χρειαζόμαστε την λάμπα να ανάβει μέσα στον Ναό της Διά­νοιας. Χρειαζόμαστε να μπορεί να καίει η χρυσή φλόγα με το γαλή­νιο φως μέσα στο περίφραγμα του Ναού. Όταν η Διάνοια είναι ήρεμη, όταν η Διάνοια είναι σε σιωπή, έρχεται το καινούργιο.

Λέμε ότι αυτό το μονοπάτι είναι πολύ ωραίο αλλά τι κά­νουμε με τις στεναχώριες, τι κάνουμε με τους πόνους που μας προ­καλούν οι άλλοι. Είναι δύσκολο να φθάσουμε να έχουμε την Διάνοια ήρεμη, σε σιωπή, όταν ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο προβλήματα και δυσκολίες. Καταστρέφοντας τα απάνθρωπα επιπρόσθετα που κου­βαλάμε μέσα μας, τα προβλήματα και οι δυσκολίες τελειώνουν. Έτσι λοιπόν αυτό που χρειαζόμαστε μέρα με την ημέρα, είναι να εγκαταλείψουμε την διανοητική τεμπελιά, να εργαστούμε πολύ σκληρά επάνω στους εαυ­τούς μας.

Έως εδώ ο λόγος μου για σήμερα το βράδυ. Εάν κάποιος από τους αδελφούς έχει κάτι να ρωτήσει πάνω στο θέμα, μπορεί να το κά­νει με την μεγαλύτερη ελευθερία.

ΕΡ: Δάσκαλε, σχετικά με την ηρεμία της Διάνοιας και την κατευνασμένη Διάνοια;

ΑΠ: Καλώς, φυσικότατα οφείλουμε να διακρίνουμε μεταξύ μιας Διάνοιας που είναι ήρεμη και μιας Διάνοιας που είναι κατευνασμένη, μεταξύ μιας Διάνοιας που είναι σε σιωπή και μιας Διάνοιας που είναι αποσιωπημένη. Στο όνομα της αλήθειας οφείλουμε να πούμε με εμφαντικό τρόπο ότι η πραγματική ηρεμία και σιωπή της Διάνοιας, υπάρχει όταν το ΕΓΩ και οι αντιπροσωπείες της Διάνοιας έχουν πεθάνει. Η Διάνοια είναι αναπαυμένη στην σιωπή, η Διάνοια μετατρέπεται σε Δεκτική, παραμένει στα χέρια του ΕΙΝΑΙ και μόνο το ΕΙΝΑΙ μπορεί να το κάνει.

ΕΡ: Δάσκαλε ποιος είναι ο πιο πρακτικός τρόπος;

ΑΠ: Το πιο πρακτικό είναι ή κοινή αίσθηση που μολονότι πολλοί λέγουν ότι είναι η πιο κοινή των αισθήσεων, ΕΓΩ θα έλεγα ότι είναι η λιγότερο κοινή. Φυσικά εάν εδώ φθάσει ένας κλέφτης και ο φύλακας του ανοίξει τις πόρτες για να περάσει τότε αυτός δια­πράττει μια ατοπία. Αλλά εάν έλθει ένας αδελφός και κτυπήσει με τρία κτυ­πήματα διακεκομμένα και ρυθμικά σε αυτήν την πόρτα, τότε ο φύλα­κας με πολύ ευχαρίστηση του την ανοίγει. Εάν έλθει επίσης ο οποιοσδήποτε γόης ή γόησα και φέρει λίγες από τις αρνητικές συγκι­νήσεις, με τις οποίες έχει συγκινηθεί (γιατί συνέβη να έχει συ­ναντή­σει ένα άτομο αντιθέτου φύλου για να συνουσιαστεί) και αρ­χίσει να συζητά για πορνογραφία, για τις ασέλγειες του και ΕΓΩ πολύ χαρού­μενος του ανοινω τις πόρτες, ανοίγω τις πόρτες σε αρνη­τικές συγκι­νήσεις. Εάν έλθει ένας ναρκομανής καπνίζοντας μαρι­χουάνα, και μου πει ότι είναι πολύ ωραίο και ότι μέσω της μαριχου­άνας είχε τόσες και τόσες και τέτοιες αντιλήψεις, ότι έχει αποκτήσει μέχρι μηνύματα από πιο μακριά από δεν ξέρω τι και συγκινημένος μου λέει ότι θα μου δώσει μια ρουφηξιά, και ΕΓΩ πάρω μια «ρουφηξιά», είμαι πολύ ηλί­θιος, αλήθεια; Έχω ανοίξει τις πόρτες της αρνητικής συγκίνησης, αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο. Δεν είναι απαραίτητο να περιπλέξουμε τα συμβάντα.

ΕΡ: θέλει να πει αυτό Δάσκαλε ότι ένας κάνει κακώς όταν μιλά για ένα άτομο, είτε είναι καλό είτε είναι κακό, εννοώντας ότι αυτοί που κριτικάρουν δεν μετατρέπουν αυτές τις εντυπώσεις;

ΑΠ: Λοιπόν ναι, ο καθένας οφείλει να μην απασχολείται με τα άτομα ούτε για το καλό ούτε για το κακό. Ο καθένας είναι αυτό που είναι έτσι είναι καλύτερο να σεβαστεί ο καθένας την ζωή των άλλων παρά να ανοίξει τις πόρτες σε αρνητικές εντυπώσεις. Αυτό είναι παράλογο.

ΕΡ: Δάσκαλε στην θέση των αντιπροσωπειών θετικών ή αρνητικών, τι οφείλουμε να έχουμε εμείς για να ενεργήσουμε;

ΑΠ: Για την ώρα να δουλεύουμε, δεν μας μένει άλλη λύση. Να δουλεύουμε, από τώρα να αφοσιωθούμε στο να δουλεύουμε, ο καθέ­νας πάνω στον εαυτό του. Την ημέρα που θα έχεις εξαλείψει τα ψυ­χικά επιπρόσθετα και τις αντιπροσωπείες της Διάνοιας, αυτήν την ημέρα λοιπόν τα γεγονότα θα αλλάξουν. Αυτήν την ημέρα θα ανοί­ξεις την καρδιά, αυτήν την ημέρα θα δεχτείς τους σπινθηρισμούς που έρχονται από τα ανώτερα μέρη του ιδικού σου ΕΙΝΑΙ, θα γίνεις ένα άτομο ακέραιο. Τώρα να δουλεύουμε.

ΕΡ: Σεβάσμιε Δάσκαλε, όταν κανείς βρίσκεται στην εργασία και κατορθώσει να αποκτήσει καθορισμένες αντιλήψεις, χωρίς να ταυτίζεται με αυτές, είναι αυτό ένα παράγωγο, ένα αποτέλεσμα της αυτοπαρατήρησης;

ΑΠ: Η αίσθηση της αυτοπαρατήρησης θα αναπτυχθεί σύμ­φωνα με το πόσο την χρησιμοποιεί κανείς. Πρόδηλα χρειάζεται να την χρησιμοποιούμε, γιατί όργανο που δεν χρησιμοποιείται, ατροφεί. Κα­θώς κάποιος προχωρεί αυτοπαρατηρώντας τον εαυτό του προσε­κτικά, η θαυμάσια αυτή Αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρη­σης μπαίνει σε δράση. Αλλά πρέπει κανείς να βρίσκεται, θα λέγαμε, σε ενέδρα μυστική για να ψάξει αυτοπαρατηρούμενος τα προσω­πικά του σφάλματα. Καθώς αυτοπαρατηρείται κανείς, η Αίσθηση της ψυχολο­γικής αυτοπαρατήρησης αναπτύσσεται.

ΕΡ: Οριστικά οφείλουμε να κάνουμε πρακτικές για να αφυπνίσουμε ικανότητες, όντας έτσι, χωρίς να πεθαίνουμε;

ΑΠ: Το πιο ενδιαφέρον είναι η ψυχολογική αυτοπαρατήρηση του εαυτού μας για να αυτοανακαλυφθούμε. Σε κάθε αυτοανακάλυψη υπάρχει επίσης και αυτοαποκάλυψη. Όταν κάποιος παραδέχεται ότι έχει μια ψυχολογία ιδιαίτερη, ατομική, αρ­χίζει να αυτοπαρατηρεί τα ατομικά του σφάλματα. Όταν κάποιος ανακαλύπτει πως έχει κάποιο λάθος, πρέπει να προσπαθήσει να το καταλάβει σε βάθος, σε όλα τα επίπεδα του Νου. Όταν κάποιος έχει κατανοήσει το σφάλμα, μπορεί να έχει την πολυτέλεια να το μειώσει σε κοσμική σκόνη με την βοή­θεια του πύρινου φιδιού των ιδικών μας μαγικών δυνάμεων. Αναφέ­ρομαι με έμφαση στην Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, που ξετυλίγεται και αναπτύσσεται στην σπονδυλική στήλη. Αναζητείστε κατ' αρχήν το βασίλειο του θεού και την Δικαιοσύνη Του, και όλα τα υπόλοιπα δίνο­νται επιπρόσθετα.

ΕΡ: θα μπορούσε να είναι μια νοητική αντιπροσωπεία η καταγωγή ενός ψυχικού επιπρόσθετου;

ΑΠ: «Μη συγχέουμε την άθληση με την μαγνησία». Ένα πράγμα είναι οι νοητικές αντιπροσωπείες και άλλο τα ψυχικά επι­πρόσθετα. Νοητικές αντιπροσωπείες υφίστανται από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό. Εσύ ο ίδιος εδώ αυτήν την στιγμή είσαι γεμάτος από νοητικές αντιπροσωπείες. Οι αντιπροσωπείες μπορεί να μεταβληθούν, μπορεί να μετατραπούν σε διεστραμμένα δαιμόνια, αλλά είναι αντιπροσωπείες. Καμμιά αντιπροσωπεία δεν θα μπορούσε να δώσει καταγωγή σε ένα καινούργιο επιπρόσθετο στοιχείο. Οι αντιπροσωπείες είναι ενός Νου και τα επιπρόσθετα άλλου Νου.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, τότε για αυτό το δαιμόνιο που είναι συνέπεια της αντιπροσωπείας, η μέθοδος που απαιτείται για την εξάλειψη του, είναι η ίδια που χρησιμοποιείται για την εξάλειψη των ΕΓΩ;

ΑΠ: Πρόδηλα έτσι είναι. Εάν κάποιος επικαλείται το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, για να εξαλείψει ορισμένες αντι­προσωπείες, αυτές οι αντιπροσωπείες θα ελαττωθούν σε κοσμική σκόνη. Ο νους πρέπει να είναι καθαρός, ελεύθερος, πρέπει να είναι ένας Ναός χωρίς λαγνους στάβλους, όπου καίει μοναδικά η φλόγα του Πράνα δηλαδή η φλόγα του ΕΙΝΑΙ.

ΕΡ: Δάσκαλε, τότε οι αντιπροσωπείες είναι προϊόν των ΕΓΩ;

ΑΠ: Όχι Κύριε, ήδη ανάφερα «ότι δεν πρέπει να συγχέουμε την άθληση με την μαγνησία». Ένα πράγμα είναι οι αντιπροσωπείες και άλλο τα ψυχικά επιπρόσθετα. Έτσι όπως στον κόσμο των αισθή­σεων, τα αντικείμενα είναι θεμελιώδη γιατί πραγματικά τα αντικεί­μενα είναι τοποθετημένα στον κόσμο των αισθήσεων, έτσι επίσης υπάρχει ένας κόσμος του Νου οι αντιπροσωπείες μέσα στον νου. Γε­νικά, είναί μια περιπλοκή φοβερή.

ΕΡ: Δάσκαλε, τότε οι αντιπροσωπείες που έρχονται σε μας όταν προσπαθούμε να κάνουμε διαλογισμό, έτσι που να είναι προσωπικότητες πολύ ιερές για μας τι συμβαίνει;

ΑΠ: Όταν βρίσκεστε σε διαλογισμό, γενικά, έρχονται πολλές αντιπροσωπείες στον νου, αλλά αν αναλύσουμε το ζήτημα αποκαλύ­πτεται ότι τέτοιες αντιπροσωπείες ήταν τοποθετημένες μέσα στον νου, ότι εκεί βρισκόντουσαν πάντα. Είναι αναγκαίο να απελευθερω­θούμε και η Διάνοια πρέπει να παραμείνει καθαρή ώστε αντί για τις αντιπροσωπείες να φθάσουν σε μας τα μηνύματα που έρχονται μέσω των ανωτέρων κέντρων. Ένα πράγμα είναι τα μηνύματα που έρχονται από κει, και άλλο πράγμα είναι οι κακές νοητικές μορφές που έρχο­νται από τον Νου, οι αντιπροσωπείες. Οι αντιπροσωπείες είναι ένα πράγμα, και τα μηνύματα άλλο. Τα μηνύ­ματα, έρχονται επαναλαμ­βάνω μέσα από τα ανώτερα μέρη του ΕΙ­ΝΑΙ και φθάνουν στον Ανώ­τερο Νου, στον κρυστάλλινο Νου, αλλά έχουν μια γεύση καινούργια, δεν είναι του Χρόνου, είναι λοιπόν πέρα από το χρόνο. Εμείς οφεί­λουμε να ανοιχτούμε στο καινούργιο, αντίθετα οι αντιπροσωπείες δεν έχουν ποτέ μια καινούργια γεύση, οι αντιπροσωπείες είναι του Χρό­νου.

ΕΡ: Δάσκαλε, όταν παρουσιάζεται μια αντιπροσωπεία μέσα στον χώρο, αλλά το άτομο δεν ταυτίζεται με αυτήν και την μελετάει, πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί αυτό; Τι αποτέλεσμα αποκτά;

ΑΠ: Έτσι λοιπόν, πάντα συμβαίνει αυτό να είναι μια αντι­προσωπεία. Κατά την διάρκεια του ύπνου γενικά πάντα υπάρχουν αντιπροσωπείες υποκειμενικές, κενές, ανακριβείς. Εάν το άτομο δεν ταυτίζεται με τέτοιες αντιπροσωπείες και δεν τις ισχυροποιεί, τότε μόνο τις μελετά και μελετώντας τις τις καταλαβαίνει και γνωρίζει τι είδους είναι αυτές. Γενικά βρίσκονται συσχετισμένες με πολλά σφάλματα του παρελθόντος, αλλά πρέπει να διακρίνουμε ξεκάθαρα την διαφορά μεταξύ αντιπροσωπειών και ψυχικών επιπρόσθετων. Κά­ποιος μπορεί να έχει στην σκέψη του αντιπροσωπείες από όλες τις φί­λες του που ασέλγησε, αυτές είναι αντιπροσωπείες. Αργά ή γρή­γορα πρέπει να εξαλείφονται. Τα επιπρόσθετα είναι άλλα πράγματα, τα επιπρόσθετα προσωποποιούν τα δικά μας ελαττώματα. Τα επιπρό­σθετα είναι διαφορετικά νοητικά σχήματα, οι αντιπροσω­πείες είναι απλές νοητικές μορφές. Η αντιπροσωπεία μιας πέτρας, ενός ανδρός, ενός ζώου, είναι απλές μορφές. Οφείλουμε να έχουμε το Νου ελεύ­θερο. Ο Ναός του Νου πρέπει να παραμείνει καθαρός, αγνός.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, για τις θετικές αντιπροσωπείες ή θετικές εντυπώσεις, μπορούμε να κάνουμε την ίδια δουλειά που έχει διδαχθεί σχετικά με την αφομοίωση των εντυπώσεων, αναφορικά με τις αντιπροσωπείες;

ΑΠ: Λοιπόν είναι καλό να προσπαθεί να καταλάβει κανείς μια αντιπροσωπεία πρστού να την εξαλείψει, με τον ίδιο τρόπο όπως γίνεται με τα ψυχικά επιπρόσθετα. Όταν κάποιος καταλαβαίνει ότι μια αντιπροσωπεία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια μορφή του νου, τότε πρέπει να εξαλειφθεί, αλλά πρέπει να την καταλαβαίνουμε για να εξαλείφουμε μετά, και την εξαλείφουμε με την φωτιά του πυρογενούς φιδιού των δικών μας μαγικών εξουσιών.

ΕΡ: Δάσκαλε, όταν υπάρχει αφομοίωση των εντυπώσεων, δεν μπορούν να υπάρχουν αντιπροσωπείες;

ΑΠ: Μπορεί κάποιος να χωνέψει ορισμένες εντυπώσεις, αλλά δεν μπορεί να αποφύγει το ότι οι αντιπροσωπείες που έχει αποθηκευ­μένες ο νους, θα συνεχίσουν να υπάρχουν πρέπει να προ­σπαθήσετε να τις κατανοήσετε για να τις εξαλείψετε μετά.

ΕΡ: Μέχρι ποιου σημείου μια νοητική αντιπροσωπεία είναι μια αποκαλούμενη εμπειρία στους εσωτερικούς κόσμους;

ΑΠ: Εφ' όσον υφίσταται το ΕΓΩ, δεν είναι κανείς κατάλλη­λος για έρευνες στο ψυχολογικό διάστημα. Κανείς δεν θα μπορούσε να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του πλανήτη Γη, εάν προη­γου­μένως δεν γνωρίσει τους προσωπικούς του εσωτερικούς κόσμους. Κα­νείς δεν θα μπορούσε να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του ηλιακού συστήματος εάν προηγουμένως δεν γνωρίσει τους προσωπι­κούς εσωτερικούς του κόσμους. Κανείς δεν θα μπορούσε να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του Γαλαξία στον οποίο ζούμε αν προη­γουμένως δεν γνωρίσει τους προσωπικούς, ατομικούς του εσωτερι­κούς κόσμους. Δεν μπορεί να είναι κανείς ικανός για την αναζήτηση μέσα στον ψυχολογικό χώρο όπου ζούμε αν εν τω μεταξύ δεν έχει αποσυνθέσει το ΕΓΩ και δεν έχει τελειώσει με τις αντιπροσωπείες που πηγάζουν από τον άγνωστο κόσμο των αισθήσεων.

ΕΡ: Θα μπορούσαμε να φύγουμε με Αστρικό Σώμα με ένα 3% της συνείδησης;

ΑΠ: Έχω πει καθαρότατα ότι με 3% συνείδηση κανείς δεν μπορεί να μετατραπεί σε ικανό ερευνητή σε αυτό που συμβαίνει στον ψυχολογικό χώρο. Οι άνθρωποι χρειάζονται πρώτα από όλα να αυξή­σουν το ποσοστό της συνείδησης για να μπορέσουν να μετα­τραπούν σε αληθινούς και ικανούς ερευνητές του ψυχολογικού χώ­ρου. Έτσι λοιπόν, καθημερινά, χρειαζόμαστε να αυτοεξερευνούμαστε ψυχολο­γικά ώσπου να ανακαλύψουμε τα σφάλματα μας και να τα μετατρέ­ψουμε σε κοσμική σκόνη. Μόνο έτσι είναι δυνατό να αποκτήσουμε στην πραγματικότητα της αλή­θειας την ΑΥΤΟΑΦΥΠΝΙΣΗ. Χρεια­ζόμαστε να αφήσουμε στην άκρη τόσες θεωρίες, τόσες ασάφειες, τό­σες ασυναρτησίες που δεν εξυπηρετούν σε τίποτα. Χρειαζόμαστε να μετατραπούμε σε άτομα αφυπνισμένα.

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ 2

Καταλαβαίνω ότι όλοι οι αδελφοί δεν μπόρεσαν να αντιλη­φθούν, να συλλάβουν ολοκληρωτικά την προηγούμενη διάλεξη την σχετική με τα ψυχικά επιπρόσθετα και τις αντιπροσωπείες. Στο όνομα της αλήθειας, πρέπει να πούμε ότι ο κόσμος της Διάνοιας εί­ναι η αποθήκη όλων των ψυχικών σχημάτων του παρελθόντος του παρό­ντος και του μέλλοντος. Ο κόσμος της φυσικής ή παγκόσμιας Διά­νοιας, οφείλει λοιπόν να μελετηθεί σε βάθος, εμβριθέστατα, εάν πράγματι θέλουμε εμείς να εννοήσουμε κάτι από το ΕΓΩ και τις Αντιπροσωπείες. Δεν είναι δυνατόν σε πολλούς αδελφούς να μπορέ­σουν να αντιληφθούν ξεκάθαρα ποια είναι η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο ΕΓΩ και στις αντιπροσωπείες.

Έχουμε πει με εμφαντικό τρόπο ότι τα ψυχικά επιπρόσθετα τα συνδεδεμένα όλα μαζί, αποτελούν αυτό που ονομάζεται ΕΓΩ. Κάθε ψυχικό επιπρόσθετο είναι η ίδια η προσωποποίηση κάποιου ελαττώ­ματος ψυχολογικού τύπου. Έχουμε επίσης αναφέρει ότι μέσα σε κάθε επιπρόσθετο υπάρχει οπωσδήποτε κάποιο ποσοστό της δι­κής μας συ­νείδησης. Έχουμε ξεκαθαρίσει ότι διαλύοντας αυτά τα επιπρόσθετα, ελευθερώνουμε την Συνείδηση. Έχουμε δώσει τεχνικές να ακολου­θούμε, όμως σε προηγούμενη μας ομιλία προσθέσαμε σε αυτό το σχε­τικό με τα επιπρόσθετα κάτι διαφορετικό. Αναφέρομαι ξεκάθαρα στο θέμα εκείνο των Αντιπροσωπειών. Ποια θα ήταν η διαφορά, π.χ. με­ταξύ επιπρόσθετων και Αντιπροσωπειών; Αυτό εί­ναι που θα μελετή­σουμε στην σημερινή διάλεξη.

Απλά, μέσα στον πρακτικό χώρο της ζωής, ένα άτομο είναι ένα άτομο, ένα αντικείμενο των αισθήσεων. Η διανοητική αντιπρο­σωπεία ή διανοητική εικόνα που είχαμε όσον αφορά το άτομο είναι άλλο πράγμα. Είναι κάτι σαν την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα ο' ένα άτομο και στην φωτογραφία του. Το άτομο είναι το άτομο και η φω­τογραφία του είναι η φωτογραφία του, η αντιπροσωπεία του, αυτό που αντιπροσωπεύει. Υπάρχουν διανοητικές φωτογραφίες και ένα πράγμα είναι ένα άτομο στην πραγματικότητα και άλλο πράγμα είναι η διανοητική φωτογραφία που έχουμε σε ότι αφορά το άτομο.

Η διανοητική φωτογραφία καταλήγει να είναι η Αντιπροσω­πεία του ατόμου. Τα ψυχικά επιπρόσθετα αποτελούν το ΕΓΩ όμως οι Αντιπροσωπείες αντιλαμβάνονται τα αντικείμενα των αισθήσεων στον κόσμο των αισθήσεων. Έτσι είναι αλήθεια ότι οι Αντιπροσω­πείες της Διάνοιας υπάρχουν επίσης.

Στους κόσμους του εσωτερικού, τους εσώκοσμους, στον κό­σμο της Διάνοιας, αυτές τις Αντιπροσωπείες, η Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα τις ονομάζει ομοιώματα. Από αυτές υπάρχουν εκατομ­μύρια. θα σας αναφέρω μια περίπτωση σύστασης ομοιωμάτων ή Αντιπροσωπειών.

Είναι πάρα πολλά χρόνια, είχα ακόμα την κακιά συνήθεια, να πηγαίνω στον κινηματογράφο. Πάνε 20 χρόνια περίπου, κάποια μέρα παρακολουθούσα ένα «νόστιμο» έργο, πιο καλά λάγνο, εμφα­νιζόταν ένα ζευγάρι κλπ. Είδα το έργο και το έρριξα στην λήθη, δεν το ξανασκέφτηκα. Στον κόσμο όμως της Διάνοιας το πράγμα ήταν δια­φορετικό. στον χώρο αυτό βρέθηκα, με το Διανοητικό Σώμα, σε μια κομψή αίθουσα, καθισμένος δίπλα σε ένα τραπέζι. Απέναντι μου βρι­σκόταν μια κυρία πολύ κομψή όμως ήταν η ίδια που είχα δει στο έργο, τα ίδια χαρακτηριστικά, το ίδιο περπάτημα, η ομιλία κλπ. ήταν ξεκάθαρο ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια αντιπροσωπεία εκείνης της μορφής της οθόνης που είχε παραμείνει αποθηκευμένη στο Διανοη­τικό Σώμα μου. Ένα αντικείμενο μπορούμε να πούμε, ερωτικού τύ­που σχετικό με εκείνη την διανοητική κυρία που δεν ήταν παρά μια διανοητική αντιπροσωπεία. Αναμφισβήτητα, υπήρχε ένα σοβαρότατο σφάλμα, ΕΓΩ είχα δημιουργήσει εκείνη την αντιπροσω­πεία αυτό το ομοίωμα. Αμέσως είδα ότι ήμουν υποχρεωμένος να κατεβώ στον Αστρικό κόσμο. Αυτοστιγμή βρέθηκα σε ένα μεγάλο Ναό, μπρος σε ένα Μεγάλο Διδάσκαλο και σε μια ομάδα Διδασκά­λων, θυμάμαι ακόμα ότι αυτό συνέβει πριν 20 χρόνια, ότι εκείνος ο μύστης μου έδωσε μια σημείωση γραμμένη από το χέρι του, ο νόμος έλεγε: «Αποσυρθήτε αμέσως από το Ναό, αλλά με ΙΝΡΙ» δηλαδή, διατηρώ­ντας την ιερή φωτιά, αφού δεν είχε υπάρξει συνουσία πραγ­ματική και τίποτε άλλο αυτού του τύπου, αυτό είναι όλο.

Γεμάτος τύψες στην καρδιά κατάλαβα το σφάλμα μου. Κατευθύνθηκα προς την πόρτα της εισόδου εκείνου του Μεγάλου Ναού, αλλά πριν βγω αποφάσισα να γονατίσω σε ένα προσευχητήριο που υπήρχε εκεί κοντά στην πόρτα, ζήτησα συγγνώμη. Αμέσως κα­ταφθάνει πάλι εκείνος που μου είχε φέρει την σημείωση, δεν ήταν άλ­λος παρά ο ίδιος ο φύλακας της εισόδου του Ναού και μου είπε: «Κύριε, έχετε διαταχθεί να αποσυρθείτε, υπακούστε». «Καλά, το θέμα είναι ότι ΕΓΩ επιθυμώ να μιλήσω με τον αξιοσέβαστο». «Τώρα δεν είναι δυνατόν κύριε, θα μπορούσε αυτό να γίνει αργότερα, αυτήν την στιγμή είναι απασχολημένος με την ανάλυση μερικών ομοιωμά­των (Αντιπροσωπειών)». δεν μου έμενε άλλη λύση από το να φύγω από εκείνο το Ναό και κατ' ευθείαν ξαναγύρισα, με αισθήματα τύ­ψης της καρδιάς, στο φυσικό μου σώμα. ήδη μπήκα στο πυκνό όχημα (το φυσικό σώμα), συγκεντρώθηκα στον Χριστό ζητώντας συγγνώμη, πα­ραδέχθηκα σαν σφάλμα, το ότι πήγα σε εκείνο το μέ­ρος, κατάλαβα ότι είχα κατασκευάσει με την Διάνοια ένα ομοίωμα και παρακάλεσα το Φιλεύσπλαχνο να επαναλάβει την δοκιμασία. Με άκουσε γιατί είχα πραγματική κατανόηση και την επόμενη νύχτα, με το Διανοητικό Σώμα, με μετέφεραν στο ίδιο μέρος, στο ίδιο τραπέζι με τα ίδια άτομα, με την ίδια κυρία που δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια αντιπροσωπεία, διανοητικού τύπου. Όταν πήγα να αρχίσω την ίδια «ιστορία» της προηγούμενης νύχτας, θυμήθηκα την πρόθεση μου για επανόρθωση και αμέσως έβγαλα το πύρινο σπαθί μου και διαπέρασα αυτήν την διανοητική κυ­ρία. Μετά την κατάστρεψα σαν μια μορφή γιατί ήταν μια διανοη­τική μορφή, η φλόγα του σπαθιού επέτρεψε στο να καταστραφεί, να γίνει αμέσως στάχτη.

Τελειώνοντας αυτήν την δουλειά κατέβηκα πάλι στον Αστρικό κόσμο, μπήκα μέσα στο Αστρικό σώμα, έτσι κατέχοντας αυτό το όχημα, βρέθηκα μέσα σε ένα Μεγάλο Ναό, τον ίδιο της προηγούμε­νης νύχτας. στην συνέχεια, με δέχθηκαν με χαρά, γιορτή, μου έδωσαν συγχαρητήρια και αργότερα ο Εσωτερικός Βούδας μου, ο Ιδιαίτερος Βούδας, με εκπαίδευσε σε βάθος, με μετέφερε με Διανοητικό Σώμα στις αίθουσες των κινηματογράφων να μου δείξει το τι είναι τέτοιες αίθουσες, που είναι όλες γεμάτες αστρικές νύμφες, Αντιπροσωπείες δημιουργημένες από τους ίδιους τους παρευρισκομένους στα έργα, διανοητικές μορφές αποθηκευμένες σε αυτά τα άντρα της Μαύρης Μαγείας. Με εκπαίδευσε ο Εσωτερικός Βούδας πάνω σε όλους τους κινδύνους που σχετίζονται με την επίσκεψη στους κινηματογρά­φους, μου είπε ότι αντί να πηγαίνω στους κινηματογράφους, όφειλα να αφοσιωθώ στην αναδρομή των προηγούμενων ζώων μου και σχεδόν με υποχρέωσε να ξαναμελετήσω μερικές σελίδες. Μετά πήρε ένα σπαθί και το έσπασε και μου είπε: «σε αυτό θα καταφέρεις να κατα­λήξεις, να χάσεις δηλαδή το σπαθί σου αν συνεχίσεις να πα­ρευρίσκε­σαι σε αυτά τα άντρα της μαύρης μαγείας». Του είπα: «Κύ­ριε, δεν θα ξαναγυρίσω σε αυτά τα άντρα» και δεν ξαναγύρισα ποτέ.

Έτσι λοιπόν, πέρασαν πολλά χρόνια χωρίς να ξαναγυρίσω. Όμως, εξομολογούμαι γιατί δεν μπορώ να είμαι ψεύτικος με τον ίδιο τον εαυτό μου, μια φορά παιζότανε ένα έργο με θέμα το τέλος του κόσμου, του Μιχαήλ Νοστράδαμου. Εν τάξει, είπα, αυτό το έργο δεν πρέπει να είναι κακό, αφορά τον Νοστράδαμο, αφορά το χρόνο της συντέλειας και πήγα. Αφορούσε τον Νοστράδαμο και τους αιώ­νες του, δεν ξέρω αν σεις γνωρίζετε κάτι σχετικό. Βρήκα το έργο υγιέστατο και ούτε με κατακρίνανε σε αυτήν την περίπτωση, όσον αφορά αυτό το έργο που πήγα να δω σχετικά με τον Νοστράδαμο. Δεν τόλμησα πια να συνεχίσω γιατί θα έρχονταν αμέσως να μου τραβήξουν τα αυτιά, με το να φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν.

Έτσι ώστε στα έργα αυτά του Go-Go, ή σε αυτά με τις πολ­λές λαγνείες ή τον ερωτισμό, ΕΓΩ ποτέ δεν ξαναγύρισα, η μοναδική εξαί­ρεση υπήρξε εκείνο του Νοστράδαμου. Εν πάση περιπτώσει αναγνω­ρίζω ότι είναι επικίνδυνο να μπεις σε αυτά τα άντρα, γιατί υπάρχουν πλήθος νύμφες που δεν είναι τίποτα περισσότερο από αντιπροσω­πείες, διανοητικές μορφές ατόμων, ληστών, δηλαδή, όλο αυτό που έχουν δει στην οθόνη. Έτσι, στο όνομα της αλήθειας σας λέω ότι ένα πράγμα είναι τα ψυχικά ακόλουθα και άλλο οι Αντιπρο­σωπείες.

Οι πεθαμένοι κανονικά χάνουν πολύ χρόνο στο Devachan, και δεν μπορώ να σας αρνηθώ, ότι το Devachan είναι ένας τόπος ευ­τυ­χίας, τέρψης και ευτυχίας. Όμως οι μορφές που κάνουν ευχάριστη την ζωή στο Devachan για τους μακαρίτες είναι απλές ζωντανές αντιπρο­σωπείες των δικών τους, συγγενών, των φίλων τους που άφησαν στην Γη. Με μια λέξη, οι μορφές του Devachan είναι αντι­προσωπείες ή ομοιώματα ζωντανά. Καταλήγουν να είναι από μια άτοπη φύση, για αυτό λέω ότι στο Devachan χάνουν πολύ χρόνο. Εί­ναι όμως ευτυχείς σε αυτό το μέρος, νοιώθουν να συνοδεύονται από τα αγαπημένα πρό­σωπα που αφήσανε στην Γη. Ούτε κατά φαντασίαν υποψιάζονται ότι αυτός ο κόσμος της ευτυχίας είναι απλώς διανοη­τικά ομοιώματα. Αν το αντιλαμβάνονταν λοιπόν θα έχαναν όλο το Ντεβακάν.

Στη διάνοια του καθένα από μας ζουν πολλές Αντιπροσω­πείες των φίλων μας, των δικών μας, των συγγενών μας, των όσων έχουν μαζί μας σχέσεις. Κάποιος π.χ. μας λέει κάτι σχετικό με τους δικούς μας. Είναι φανερό ότι εάν εμείς αλλάξουμε την ιδέα που έχουμε σχε­τικά με αυτόν τον τελευταίο, αυτή η μορφή μεταβάλλεται. Δηλαδή, εκείνο το διανοητικό ομοίωμα ας πούμε, μεταβάλλεται και μεταβαλ­λόμενο παίρνει καινούργια χαρακτηριστικά που του έχουμε δώσει: της βίας, της κλοπής, της κακοπιστίας, οργής κλπ, και αυτό μας επιτί­θεται βίαια μετατρεπόμενο σε ένα εμπόδιο στην Εσωτεριστική δου­λειά μας. Σε αυτές τις στιγμές θυμάμαι την Ραμπι­νίλ, έμοιαζε σαν ένα ανδρικό όνομα αλλά αφορούσε μια κυρία, μια γυναίκα του Θιβέτ. Αυτή είχε αλήθεια την πρόθεση να δημιουργή­σει μια αντιπροσωπεία, θεληματική, ένα διανοητικό ομοίωμα και έδωσε σε αυτήν την μορφή το σχήμα ενός θιβετιανού καλόγερου, μέχρι που επέτυχε την αποκρυ­στάλλωση και την υλοποίηση εκείνου του μοναχού. Είναι φανερό ότι όταν χτυπούσαν την πόρτα αντί να βγει εκείνη να ανοίξει, παρου­σιαζόταν ο μοναχός. ήταν ορατός φυσιολο­γικά, τόση ήταν η δύναμη, με την οποία τον είχε υλοποιήσει.

Μετά από ορισμένο χρόνο εκείνη η μορφή, εκείνη η αντιπρο­σωπεία (σκοπιμότατα δημιουργημένη από την κυρία) άρχισε να παίρ­νει επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Δεν υπάκουε πλέον, έκανε ό,τι ήθελε, άρχισε να επιτίθεται σε όλο τον κόσμο, ακόμα και σε εκείνη την ίδια και όπως είναι φυσικό, η κυρία εκείνη τρομοκρατή­θηκε.

Σε ένα Μοναστήρι, μέσα σε όλα, αφοσιώθηκαν να καταστρέ­ψουν αυτό το ομοίωμα. ήταν τόσο ισχυρά υλοποιημένο που ακόμα και αυτοί αν και ήταν πραγματικοί εμπειρογνώμονες του Διανοητι­κού κόσμου, χρειάστηκαν 6 μήνες περίπου, συνεχούς εργασίας για να το διασκορπίσουν. Αυτή είναι η υλοποίηση ενός Διανοητικού ομοιώμα­τος.

Δεν πρέπει να ανοίγαμε την διάνοια μας στις αρνητικές αντι­προσωπείες γιατί αυτό είναι βλαβερό. Οφείλουμε να ανοίγουμε τις πόρτες μόνο στις θετικές αντιπροσωπείες.

Αν εμείς ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητικές αντιπροσω­πείες, στα κουτσομπολιά κάποιου ή αν πάμε να μιλήσουμε εναντίον κά­ποιου που φορτωνόμαστε εδώ στην Διάνοια μας, τότε το αποτέλε­σμα θα είναι μοιραίο. Το ομοίωμα ή διανοητική αντιπροσωπεία που εμείς κουβαλάμε στο ίδιο μας το εσωτερικό, για το οποίο πρόκειται να μι­λήσουμε, μπορεί να αλλάξει μορφή ακριβώς λόγω των αρνητι­κών εντυπώσεων. Αυτή η μορφή λοιπόν, παίρνει επικίνδυνα χαρα­κτηρι­στικά, στρέφεται εναντίον μας και μας επιτίθεται βίαια. Αυτό είναι επόμενο, κουβαλούμε πλήθος αντιπροσωπειών και φυσικά οποιαδή­ποτε από αυτές μεταλλαγμένη, μεταμορφώνεται σε έναν εσωτερικό εχθρό εκτός από τους ήδη υπάρχοντες.

Είναι συμφέρον, αδελφοί, να αναλογιζόμαστε πάνω σε αυτό, να μαθαίνουμε να ζούμε έξυπνα. Μόνο έτσι θα βαδίζουμε το δρόμο που έχει σκοπό να μας οδηγήσει στην τελική απελευθέρωση. Είναι απαραίτητο να προσέχουμε την Διάνοια. Η Μπλαβάτσκυ είπε: «Η Διάνοια που είναι δούλος των αισθήσεων κάνει την ψυχή τόσο παρά­λυτη όπως την βάρκα που ο αέρας παρασέρνει πάνω στα νερά..».. Εί­ναι αναγκαίο, εμείς να ελέγχουμε τις αισθήσεις και την Διάνοια. Πολλά διανοητικά πουλιά, σκέψεις, μπαίνουν στο κλουβί της Διά­νοιας, της λογικής και μας ζημιώνουν. Αναφέρομαι στις αρ­νητικές Αντιπροσωπείες. Τώρα, εσείς καταλαβαίνετε καλύτερα, αυτό που ΕΓΩ λέω, το ότι πρέπει να ελέγχουμε τα αισθήματα και την Διάνοια. Προχωρείτε σεις σε ένα δρόμο και ξαφνικά συναντάτε σε μια γωνιά ένα πορνογραφικό περιοδικό, στέκεστε να το δείτε με κά­μποση άσε­μνη διάθεση. Το αποτέλεσμα είναι μια καινούργια δη­μιουργία, μια διανοητική αντιπροσωπεία. Αυτή η καινούργια αντι­προσωπεία είναι ένα πουλί κακού οιωνού στο κλουβί της Διάνοιας, για να προξενήσει ζημιά και να ενισχύσει τις αρνητικές συγκινήσεις και την λαγνεία.

Γι' αυτό, οι αισθήσεις πρέπει να είναι ελεγχόμενες. Δυστυχώς, ο κόσμος δεν θυμάται να ελέγχει τις αισθήσεις και την Διάνοια και αυτό είναι ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ. Αντί να διαβάζουμε πορνο­γραφικά περιοδικά που σε τίποτα δεν οδηγούν εκτός από την δη­μιουργία νέων διανοητι­κών ομοιωμάτων, αξίζει τον κόπο να μελε­τήσει κανείς τα βιβλία της σοφίας, τις Ιερές Γραφές κλπ. Δεν υπάρ­χει αμφιβολία ότι η αληθινή Μυητική Γνώση μετατρέπεται σε φωτιά και συνεπώς σε μια εξουσία. Αυτό το ζήτημα, της Σοφίας σχετίζεται τόσο με την Διάνοια ώστε οφείλουμε να κατανοήσουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι υπάρχει μια αντίθεση. Αναφέρομαι στην καλλιέρ­γεια αυτήν του διανοητικού τύπου με την οποία τρέφουν κάποιον στην προπαρασκευαστική ηλικία. Αναμφισβήτητα, η μόρφωση που δίνουν σε κάποιον στο δημοτικό σχολείο, στο γυμνάσιο, στο Πανε­πιστήμιο, έρχεται να μας προξενή­σει τρομερή ζημιά. ΕΓΩ θα χαρα­κτήριζα τέτοια μόρφωση σαν Μαύρη Μαγεία του χειρότερου εί­δους, γιατί αυτό το είδος της μόρφωσης δεν εξασφαλίζει καμμιά σχέση με τα διάφορα μέρη του ΕΙΝΑΙ. ή καλύ­τερα η μόρφωση σχε­τίζεται μοιραία με τους πέντε κυλίνδρους της ανθρώπινης μηχανής και τους νοθεύει. Να με συγχωρέσουν εδώ οι αδελφοί που έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση και τέλος οι αδελφοί που έχουν πολλά γράμματα στο κεφάλι τους. Αναφέρομαι σε όλους και σε εμένα τον ίδιο ακόμα, το αναγνωρίζω, γιατί και ΕΓΩ πέρασα από αυτές τις σχο­λές που τόσο κοκορεύονται για την μόρφωση δημοτικού, γυμνάσιου, κλπ. Το Διανοητικό Κέντρο είναι αυτό που υφίσταται τις χειρότερες ζημιές, αμέσως μετά το συγκινησιακό κέντρο, το κινητικό, το ένστι­κτο και το σεξουαλικό. Με τέτοιο τρόπο που καταλήγουν νο­θευμέ­νοι αυτοί οι πέντε κύλινδροι της ανθρώπινης μηχανής από τον τύπο τροφής που λαμβάνουν κατά την διάρκεια της προσχολικής ηλι­κίας. Δεν ανιχνεύουν πια τα Κοσμικά Κύματα του Σύμπαντος, κλεί­νονται προς τις θεϊκές αρμονίες του ατέλειωτου διαστήματος και δέ­χονται την Ουσία με εξωσφαιρικό τρόπο.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι αχρείοι της διάνοιας που κρατούν πραγματικά τον κόσμο στην δυστυχία. Αυτοί κυβερνούν όλες τις χώρες της Γης σε αυτήν την μαύρη περίοδο του Κάλι Γιουγκα (Σι­δηρά περίοδος). ήδη εμείς γνωρίζουμε την τόσο καταστροφική θέση στην οποία βρίσκεται τελευταία η ανθρωπότητα. ΕΓΩ, σας εξομολο­γούμαι ειλικρινά, υπήρξα ένας πολύ κακός μαθητής και δεν λυπάμαι. Σας ορκίζομαι ότι είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος, από όλα τα μηδε­νικά που μου έβαλαν στην βαθμολογία. Αν δεν είχε γίνει αυτό σε αυτές τις ώρες της ζωής, οι πέντε κύλινδροι της οργανικής μηχανής μου θα ήταν τελείως βραχυκυκλωμένοι, τελείως καμένοι. Μου φαίνονταν στείρα τα σχολειάκια του δημοτικού και του γυμνα­σίου, κλπ, χα­σμουριόμουνα τρομερά στην διάρκεια των μαθημάτων. Η τελευταία φορά ήταν όταν ο καθηγητής της γραμματικής με άρ­παξε από τα μαλ­λιά και με πέταξε στον δρόμο με τις κλωτσιές. Δόξα τω θεώ! Ευλογη­μένος να είναι ο θεός! αν δεν γινόταν αυτό, πώς θα ήταν η ζωή μου με τους πέντε κυλίνδρους της μηχανής καμένους;

Παλιά, εκεί στην Γκουανταλαχάρα μου έδιναν τον τίτλο του Δόκτορος. Το έκαναν με πολύ καλές προθέσεις αλλά, λόγω τιμής, δεν με ευχαριστούσε. Αισθάνομαι ευτυχισμένος έτσι όπως είμαι.

Αγαπητοί μου φίλοι, η αληθινή σοφία, η μυστικιστική σο­φία, όπως σας είπα, αυτή ναι, μετατρέπεται σε φωτιά, σε Ιερή φω­τιά, σε Παγκόσμια Φωτιά.

ΕΓΩ θέλω να εννοήσετε ότι η φωτιά πραγματικά είναι ένα στοιχείο άγνωστο για τους διανοούμενους, είναι ένα στοιχείο που κα­νείς δεν γνωρίζει την καταγωγή του. Ανάβουμε ένα σπίρτο, παρά­γεται φωτιά, οποιοσδήποτε θα μας έλεγε ότι είναι ένα προϊόν της καύσης. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, πριν από την ύπαρξη αυτής της καύσης, προϋπήρξε η φωτιά μέσα στα μπράτσα για να μπορεί να λειτουργήσει μόνη της, αυτό είναι φανερό, και μετά λαμβάνει την φωτιά. ΕΓΩ θα έλεγα καλύτερα ότι με το σπίρτο αυτό, η ύλη που παράγει την κρυμ­μένη φωτιά, καταστρέφεται με το να καταστραφεί το περικάλυμα μέσα στο οποίο βρίσκεται η φωτιά σε υπολανθά­νουσα κατάσταση. Η φλόγα βγαίνει στην επιφάνεια. Αυτό που εν­διαφέρει εμάς πραγματικά δεν είναι η φυσική φωτιά αλλά το αστρικό σημάδι της Φωτιάς, είναι ας πούμε, η φωτιά της φωτιάς, η φλόγα της φλόγας. Τέτοια δύναμη πύρινη είναι ή Χριστική. ή μπο­ρούμε να πούμε ο Ηλιακός Λόγος, και αυτό είναι που μας ενδιαφέρει.

Ξέρουμε ότι η αληθινή γνώση μετατρέπεται σε Ηλιακή Φω­τιά. Έτσι ένα πράγμα είναι η φωτιά εδώ, στον φυσικό κόσμο και άλλο είναι η φωτιά στην διάρκεια των Αντεκδηλώσεων ή στον κόσμο των φυσικών αιτίων ή στο Χάος. Εκεί συναντιόμαστε κατευθείαν με τους κύριους της φλόγας που είναι πραγματική φωτιά και βρίσκουμε ότι αυτή η δύναμη βρίσκεται στο Χάος (είναι αυτή η ηλεκτρική δη­μιουρ­γική δύναμη που προκαλεί όλη την ύπαρξη στο Σύμπαν). Αυτό είναι που βλέπουμε στις ανώτερες σφαίρες της Κοσμικής Δημιουρ­γίας. Η φωτιά σε υπολανθάνουσα κατάσταση είναι ένα θαύμα. Αυ­τές οι πύ­ρινες Πνοές του Αστερισμού του Λέοντος, είναι αδύνατον να περι­γραφούν με λόγια. Ζωντανή αντιπροσώπευση της Σεφιρωθικής Κο­ρώνας της Εβραϊκής Καβάλα, είναι τα: Κετέρ, Χοκμάχ και Μπίναχ. Υπάρχουν δώδεκα τάγματα Μυστών σε αυτόν τον Κόσμο σε σχέση με τα 12 ζωδιακά σημεία.

Δεν χωράει καμμιά αμφιβολία, ότι το τάγμα των Λεόντων της Φωτιάς ή των Λεόντων της Ζωής του αστερισμού του Λέοντος είναι το πιο εξυψωμένο και έτσι είναι. Για όλα αυτά τα πράγματα και για άλλα, θα δείτε σεις την ανάγκη της μελέτης αυτής της σοφίας ή αυτής της κοσμικής επιστήμης του σύμπαντος, της σπουδής της Γνώσης. Μόνο αυτή η Γνώση σχετίζεται με τα διάφορα σημεία του ΕΙΝΑΙ. Μπορεί να μετατραπεί σε Φωτιά, σε ζωντανή και Φιλοσο­φική Φωτιά.

Πολλά έχουν ειπωθεί για τους Βούδες. Δεν υπάρχει αμφιβο­λία ότι υπάρχουν Βούδες του Διαλογισμού και Βούδες της Αποκάλυ­ψης. Αλλά αυτά είναι πλάσματα που κυριάρχησαν το Νου, που κατέ­στρεψαν τα ΕΓΩ, που δεν επέτρεψαν στις καρδιές τους εί­σοδο στις αρνητικές συγκινήσεις, που δεν είχαν την κακή επιθυμία να δημιουρ­γήσουν Διανοητικά ομοιώματα στην Διάνοια την δική τους, ούτε σε ξένες διάνοιες. Ας θυμηθούμε τον Σονκαπάκ, είναι ο ίδιος ο Βούδας Γκαουτάμα μετενσαρκωμένος στο Θιβέτ... Άλλο πράγμα είναι ο Βούδας του Βούδα, ΑΜΙΤΑΒΑ το θεϊκό πραγματικό του πρότυπο. ΑΜΙΤΑΒΑ είναι ο Βούδας του Διαλογισμού και Γκαουτάμα θα λέ­γαμε, ο Βούδας ο εγκόσμιος ή μποντισάτβα. δεν μπορούμε να αρνη­θούμε ότι μέσω αυτού του Γκαουτάμα εκφρά­στηκε λαμπρά ο ΑΜΙ­ΤΑΒΑ. δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι αργό­τερα ο ΑΜΙΤΑΒΑ έστειλε τον Γκαουτάμα ή τον μποντισάτβα ή τον εγκόσμιο Βούδα, σε μια καινούργια μετενσάρκωση κατευθείαν, οπότε εκφράστηκε σαν Σονκαπάκ. Αυτοί είναι Βούδες του Διαλογι­σμού, είναι κυρίαρχοι της Διάνοιας, πλάσματα που ελευθερώθηκαν από την Διάνοια, κύριοι της Φωτιάς.

Είναι φανερό ότι όλοι αυτοί οι Βούδας λατρεύουν τον Με­γάλο Βούδα και υποτάσσονται δηλαδή λατρευτικά στον ΛΟΓΟ. Βλέ­ποντας τα γεγονότα από αυτήν την σκοπιά, από αυτήν την άποψη, προχωρούμε καταλαβαίνοντας κάθε φορά και περισσότερο τον τρόπο του πως να απελευθερωθούμε από την Διάνοια, να μάθουμε να ζούμε σοφότερα αν θέλουμε στην πραγματικότητα της αλήθειας να μετα­τραπούμε σε Βούδα του διαλογισμού, αυτό είναι επόμενο. Οφείλουμε να καταλάβουμε την ΑΝΑΓΚΗ της τελειωτικής απελευ­θέρωσης, αντιθέτως, η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ δεν θα ήταν δυνατή.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πούμε: όσο θα είμαστε σκλάβοι του ΕΓΩ και των Αντιπροσωπειών της Διάνοιας, η Τελειω­τική Απελευθέρωση θα είναι κάτι περισσότερο από αδύνατη.

Γιατί οι πεθαμένοι χάνουν χρόνο; Επαναλαμβάνω, λόγω των αντιπροσωπειών. Αυτές τους συνοδεύουν στο Ντεβακάν και παρόλο ότι απολαμβάνουν μια φαινομενική ευτυχία ολοφάνερα χάνουν το χρόνο τους αθλιότατα. Η ανθρωπότητα χάνει πολύ χρόνο με το ΕΓΩ, όλο αυτό είναι πιο πικρό και από την χολή.

Έχει φτάσει η στιγμή να καταλάβουμε ότι το 'Ακτιστο Φως είναι το βασικότερο· η επιθυμία προς την ζωή μετατρέπεται σε Άκτιστο Φως. Αυτό το άκτιστο φως αναδύεται από το βάθος του Σκότους του ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Όλοι εμείς οφείλουμε να ποθούμε το Πραγματικό Φως και να δουλεύουμε με το σκοπό να γεννηθούμε κά­ποια μέρα στο Άκτιστο Φως.

Σήμερα, υπάρχουν πολλοί Μποντισάτβας στον κόσμο. Αυτό συμβαίνει γιατί στις περασμένες εποχές του πλανήτη μας, της Γης, στην διάρκεια των εποχών του Χρυσού, του Ασημιού και του Χαλ­κού, πολλοί εισήλθαν στα Μυστήρια, έγιναν Μύστες, με άλλα λόγια μετα­τράπηκαν σε Βούδες αλλ' όταν έφθασε η Εποχή του Κάλι Γιούγκα το ΕΓΩ πήρε μια τρομερή δύναμη. Σε όλους αυτούς τους αρχαίους μυη­μένους, απέκτησε δύναμη γιατί εκείνοι δεν ήξεραν να ζουν υπέκυψαν στους πειρασμούς, διαφορετικά δεν θα ξαναεμφανι­ζόταν σε αυτούς το ΕΓΩ. Σήμερα, λοιπόν, βαδίζουν στην επιφάνεια της Γης πολλοί Μποντισάτβας πεσμένοι. Αν πρόσεχαν περισσότερο την Διάνοια και διέλυαν το ΕΓΩ και είχαν την πρόθεση να μη ξαναδη­μιουργήσουν δια­νοητικά ομοιώματα θα εμφανίζονταν νικηφόροι.

Τι είναι ένας Μποντισάτβα; Απλούστατα, είναι ένα έμβρυο, ένας σπόρος ή με άλλα λόγια ένας σπόρος με έναν μικροσκοπικό αιθερικό οργανισμό που μπορεί να αναπτυχθεί στον εαυτό του ένα Ουράνιο Είναι. Έτσι αν δεν το κάνει, αυτός ο σπόρος αν δεν αναπτυ­χθεί, χάνει την ευκαιρία.

Ένδοξες υπάρξεις που έζησαν στους πολιτισμούς της Αιγύ­πτου, της Βαβυλώνας, κλπ, βρίσκονται τώρα σε υπολανθάνουσα κα­τάσταση σε αυτούς τους σπόρους που σε μερικά άτομα υπάρχουν αποθηκευμένοι μέσα στους ενδοκρινείς σεξουαλικούς αδένες. Αν αυ­τός ο σπόρος με έναν αιθερικό οργανισμό κατόρθωνε να αναπτυ­χθεί, αυτές οι υπάρξεις θα έμεναν στην πλήρη κατοχή του σώματος τους και θα ήταν μια ευλογία για την ανθρωπότητα. Δυστυχώς όμως, ο χειρότερος εχθρός, που έχουν όλες αυτές οι πεσμένες υπάρ­ξεις, όλοι αυτοί οι εκθρονισμένοι Μύστες είναι η Διάνοια. για αυτό έχω επιμεί­νει τόσο στην περασμένη ομιλία όσον
αφορά την αναγκαιότητα του να μην ανοίγουμε τις πόρτες της Διά­νοιας μας στις αρνητικές εντυπώσεις που μπορούν να αλλάξουν μερι­κές αντιπροσωπείες, που θα παρεμπόδιζαν την πρόοδο προς τα μέσα και προς τα επάνω. Για το λόγο αυτό, έχω επιμείνει υπερβο­λικά στην αναγκαιότητα να διασκορπιστεί το αγαπημένο ΕΓΩ! Συμβαίνει να είναι ασυμβίβαστα το ΕΓΩ και το Είναι, αυτό είναι φανερό. Καλά λοιπόν, ως εδώ και ελπίζω να μπορέσατε να καταλά­βετε το τι είναι οι Διανοητικές Αντιπροσωπείες ή ομοιώματα στον Διανοητικό Κόσμο. Πριν να τελειώσουμε αυτήν την ομιλία της Τρί­της Κάμαρας δίνω το λόγο ελεύθερα, ώστε αυτοί που δεν έχουν κα­ταλάβει να ρωτήσουν και μπορούν να το κάνουν όπως είπα, με εμπι­στοσύνη.

ΕΡ: Τα ομοιώματα επιστρέφουν με το ΕΓΩ ή αποσυντίθενται με την προσωπικότητα;

ΑΠ: Γα ομοιώματα μπορούν να διατηρηθούν για κάποιον χρόνο ώσπου εξασθενούν σιγά-σιγά. Καμμιά φορά ξαναεπιστρέφουν δεν ξαναεπιστρέφουν όλες τις φορές και εξασθενούν σιγά-σιγά. Όταν κάποιος χάνει το ενδιαφέρον σε αυτό ή σε κάποιο άλλο ομοίωμα ή αντιπροσωπεία, αυτές τελικά δεν μπορούν να τραφούν και διαλύονται.

ΕΡ: Είναι το ίδιο οι Σφίγγες, και τα ομοιώματα;

ΑΠ: ΕΓΩ δεν μιλώ για Σφίγγες, αλλά μόνο για ομοιώματα.

ΕΡ: Δάσκαλε, κάποιος κάνει Αντιπροσωπείες καλές ή κακές, οι καλές Αντιπροσωπείες σχηματίζουν ομοιώματα;

ΑΠ: Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν καλές, υπάρχουν Αντιπροσωπείες ή ομοιώματα θετικά ή αρνητικά αλλά δεν είναι τίποτα άλλο παρά απλές διανοητικές μορφές. Όταν κάποιος μαθαίνει να ζει στιγμή προς στιγμή, η πιθανότητα να δημιουργεί τέτοιες μορφές εξαφανίζεται. Όμως αν κάποιος συνεχίσει στοχρόνο, τα ομοιώματα επίσης συνεχίζουν δημιουργούμενα με το χρόνο.

ΕΡ: Αυτές τις θετικές επίσης θα έπρεπε να τις καταστρέ­φουμε;

ΑΠ: Τόσο οι μεν όσο και οι δε, δεν είναι παρά απλές, φευγα­λέες μορφές, μάταιες, που δεν έχουν καμμιά αληθινή
πραγματικότητα και για αυτό είναι καλύτερο να τις αποσυνθέσουμε.

ΕΡ: Αυτά, λοιπόν, τα αρνητικά ομοιώματα είναι αυτά που περισσότερο μας ζημιώνουν;

ΑΠ: Σίγουρα έτσι είναι, είναι αυτά που μας προξενούν την περισσότερη ζημιά. Θα μπορούσε να συμβεί, ένα θετικό ομοίωμα ας υποθέσουμε σχετικό με ένα φίλο, να νοθευόταν με το να καθήσουμε να ακούσουμε π.χ. ένα κουτσομπολιό σχετικά με αυτόν το φίλο. Έτσι λοιπόν, αλλαγμένο αυτό το ομοίωμα παίρνει την καινούργια μορφή που εμείς του δίνουμε και φυσικά μεταβάλλεται σε έναν εσωτερικό εχθρό που μας επιτίθεται και μπορεί να μας οδηγήσει στην αποτυ­χία.

ΕΡ: Η διαφορά μεταξύ της Αντιπροσωπείας και του ΕΓΩ είναι ότι το ΕΓΩ έχει ένα ποσοστό της μποτιλιαρισμένης Ουσίας ενώ οι Αντιπροσωπείες όχι;

ΑΠ: Είναι σωστό, στις Αντιπροσωπείες δεν υπάρχει καμία Ουσία μποτιλιαρισμένη.

ΕΡ: Σεβαστέ Δάσκαλε, η ματαιότητα του να πιστεύει κάποιος ότι είναι ένας καλός γνωστικός είναι μια αντιπροσωπεία;

ΑΠ: Ωραία, αυτό αλλάζει τα πράγματα. Κάποιος έχει την μα­ταιότητα να πιστεύει ότι είναι ένας καλός γνωστικός. Αυτό λοιπόν οφείλεται στο ΕΓΩ της ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ δεν υπάρχει κανένα ομοί­ωμα, καμιά Αντιπροσωπεία. Απλώς αισθάνεται σαν την «κλώσα των κλωσόπουλων» και σαν «τον μπαμπά του Ταρζάν» αυτό είναι όλο.

ΕΡ: την μέθοδο για να εξαλείψουμε το ΕΓΩ την αφομοιώνουμε καθημερινά με την πρακτική, αλλά για να εξαλείψουμε τα ομοιώματα, ποια μέθοδος είναι απαραίτητη;

ΑΠ: Λοιπόν, όπως είναι επάνω είναι και κάτω. Μέσε από τα φλογερά όπλα του Ηφαίστου, μπορούμε να διαλύσουμε ένα ΕΓΩ που είναι τόσο βαρύ. Μερικά κυβερνούνται από 96 νόμους, υπάρ­χουν των 48, των 24, των 12. Επίσης ΕΓΩ των 96 επί 1, επί 2, επί 3, επί 4, επί 5, επί 6, επί 7, επί 8, επί 9 και το δίχως άλλο τα διαλύουμε μεσε από την εντατική δουλειά στο Καμίνι των Κυκλώπων, στο πυ­ρωμένο εργαστήρι του Ηφαίστου, πόσο μάλλον μια Αντιπροσωπεία. Για να την διαλύσουμε δεν χρειάζεται τόση προσπάθεια, θα έφτανε λίγη προ­σοχή και μόνο μια εργασία που θα γίνει στο Εργαστήρι, αυτό είναι όλο όσο χρειάζεται για να αποσυνθέσουμε ένα ομοίωμα.

ΕΡ: Τι κάνουμε με εκείνα τα ομοιώματα που έχουμε από την νηπιακή ηλικία;

ΑΠ: Ωραία, φαίνεται ότι εσύ έχεις μπερδέψει τις Τελεογκινόρες ταινίες με τις Αντιπροσωπείες. Και αν είναι η αντιπρο­σωπεία ενός κινηματογραφικού έργου που είδες στην παι­δική σου ηλικία, η μέθοδος είναι η ίδια που χρησιμοποιείται για να αποσυνθέ­σεις το ΕΓΩ. δεν χρειάζεται και τόση δουλειά για να μπο­ρέσεις να διαλύσεις μια Αντιπροσωπεία.

ΕΡ: Συνεπώς, η αιτία που δημιουργούνται οι Αντιπροσωπείες θα είναι από το ΕΓΩ, από το όργανο Κουνταρτιγουαδόρ; Από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η διάνοια μας;

ΑΠ: Λοιπόν βρίσκεται στις αισθήσεις, γιατί είναι φανερό ότι οι μορφές των αισθήσεων περνούν μέσω των αισθήσεων και εκεί μέ­νουν αποθηκευμένες στην μορφή των Αντιπροσωπειών. Ένας Βού­δας είναι ένα πλάσμα που δεν έχει Αντιπροσωπείες, για αυτό είναι Βούδας γιατί δεν κουβαλά Αντιπροσωπείες στην Διάνοια, ούτε θετι­κές ούτε αρνητικές. Είναι ακέραιος, ολοκληρωμένος, φωτισμένος, έχει ανα­πτύξει, θα λέγαμε, στον εαυτό του, το ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ, το έχει αυτοπραγματώσει στον ίδιο τον εαυτό του.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε. Μια θετική αντιπροσωπεία μπορεί να χρησιμεύσει για να θεραπευτεί κάποιο άτομο;

ΑΠ: Καλά, αυτή η Αντιπροσωπεία που χρησιμοποιείται για να θεραπευτεί αυτό το άτομο είναι μια Αντιπροσωπεία θετική. Αλλά μετά την χρησιμοποίηση της για την θεραπεία αυτού του ατόμου, πρέ­πει να την αποσυνθέσει, γιατί αντίθετα παραμένει εκεί παρεμποδίζο­ντας την Διάνοια.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, υπάρχει τίποτε σχετικό μεταξύ των Αντιπροσωπειών της Διάνοιας και της μηχανικής φαντασίας;

ΑΠ: Όταν μια αντιπροσωπεία αναβλύζει μηχανικά, σχετίζε­ται με την μηχανική φαντασία αλλ' όταν αναβλύζει με τρόπο σκό­πιμο, πρόκειται αναμφίβολα για συνειδητή φαντασία που έχει λάβει μέρος για να σχηματίσει μια Αντιπροσωπεία.

ΕΡ: Τις αντιπροσωπείες που μπορούμε εμείς να κάνουμε για τα άλλα άτομα μπορούμε πραγματικά να τις δημιουργήσουμε και για μας τους ίδιους;

ΑΠ: Ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει όσες Αντιπροσωπείες θέλει, όπως η κυρία εκείνη που δημιούργησε την Αντιπροσωπεία του Μοναχού και έχασε 6 μήνες για να την αποσυν­θέσει.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα για μια αντιπροσωπεία που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε;

ΑΠ: Καλά, φαντάζεσαι ότι είσαι ένας Υπεράνθρωπος γεμάτος δύναμη και έτσι κάνεις μια Αντιπροσωπεία του εαυτού σου. Μπορεί κανείς να δημιουργήσει με την διάνοια του αντιπροσωπείες θετικές ή αρνητικές.

ΕΡ: Δάσκαλε, οι INCUBUS και οι SUBCUBUS είναι μια ποικιλία ομοιωμάτων;

ΑΠ: Καλά, λέγεται ότι τέτοιοι INCUBUS και SUBCUBUS είναι μια ποικιλία των ομοιωμάτων, αλλ' ΕΓΩ θα πήγαινα πιο μακριά. Έχω μελετήσει σε βάθος τα στοιχειώδη του ΦΡΑΝΚ ΧΑΡΤΜΑΝ. Αυτός βεβαιώνει ότι αν ένα άτομο καταναλώνει το Ιερό του Σπέρμα, κατά την διάρκεια του αυνανισμού σε λάγνες ερω­τικές φαντασίες, αν είναι άνδρας δημιουργεί μια γυναικεία αντιπρο­σωπεία, δηλαδή ένα SUBCUBUS. Αλλά αν είναι μια γυναίκα που κάνει την ίδια πράξη δημιουργεί ένα INCUBUS που είναι της αρσενικής φύσης, που είναι διαφανές όπως, ας πούμε, το κρύ­σταλλο. Προξενούν μεγάλη ζημιά γιατί συνεχίζουν να τρέφονται με το ζωτικό σώμα των προγεννητόρων τους, λέγονται αντιπροσωπείες, αλλά αν το αναλύσουμε αυτό σε βάθος, είναι ή δεν είναι μια αντι­προσωπεία;

ΕΓΩ σκέπτομαι απλώς ότι αυτοί οι INCUBUS και SUBCUBUS, αναλύοντας έτσι το ζήτημα και συμπεραίνοντας από το κείμενο του Φράντς Χάρτμαν, είναι ψυχικά επιπρόσθετα δη­μιουργη­μένα θεληματικά, από το βίτσιο του προγεννήτορά τους. Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να τα κατονομάσουμε επιπρόσθετα INCUBUS και SUBCUBUS στον ανθρώπινο ψυχισμό αυτό είναι όλο, κλέβουν μέ­ρος της συνείδησης του γεννήτορά τους. Τότε δεν είναι απλές αντι­προσωπείες.

ΕΡ: Αυτά τα επιπρόσθετα INCUBUS και SUBCUBUS απαιτούν επίσης ένα ειδικό τρόπο καταστροφής, μια ειδική τεχνική;

ΑΠ: Λοιπόν, καθώς το σκέπτομαι τώρα, βλέπω την αναγκαιό­τητα της αποσύνθεσης με τον ίδιο τρόπο όπως διαλύουμε οποιοδή­ποτε ψυχικό επιπρόσθετο. Είναι επιπρόσθετα δημιουργη-μένα από αυ­τούς που έχουν αυτό το βίτσιο.

ΕΡ: Θα μας βοηθούσε σε αυτό ένας καθαρισμός;

ΑΠ: Εδώ το μόνο που αξίζει είναι η λόγχη και μια σταθερή δουλειά με την θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι, στο καμίνι των Κυκλώπων εκεί δεν επιδρά ο καθαρισμός, τα ψυχικά επιπρόσθετα δεν εξαλείφο­νται με τους καθαρισμούς.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, μας λέγατε ότι με θειάφι οι INCUBUS και SUBCUBUS αποσυνθέτονται;

ΑΠ: Καλά, ΕΓΩ πίστευα ότι αυτό ήταν έτσι και τώρα μετανοώ για το ότι επίστευα έτσι. Τώρα καταλαβαίνω ότι αυτά είναι ψυχικά επιπρόσθετα υπάνθρωπα, που πρέπει να γίνονται σκόνη, όπως οποιο­δήποτε άλλο επιπρόσθετο από αυτά που γνωρίζουμε όπως το μίσος, βία κλπ. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα των γε­γονότων και ας με συγχωρέσει ο κος Φράντς Χάρτμαν για την αντιλογία μου στο κεί­μενό του. Έχουμε αλλάξει τρόπο σκέψης, η πείρα μας δείχνει το σω­στό.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε στο βιβλίο σας «τα τρία βουνά» μας δείχνετε, μας λέτε ότι πάντα όσο το άτομο έχει διάνοια, αν και έχει τελειώσει με το ΕΓΩ, μπορεί πάλι να ξαναπέσει;

ΑΠ: Λοιπόν, μη σου φαίνεται παράξενο αυτό, είναι φανερό ότι αν ένας Βούδας έχει αποσυνθέσει το ΕΓΩ του, είναι δυνατόν, αυ­τός ο Βούδας να πέσει ατό βίτσιο της συνουσίας. Πραγματικά αν ξε­χειλίσει το ποτήρι του Ερμή, απλώς αναβλύζει πάλι σε αυτόν το ΕΓΩ, ανασταίνεται, αλλά δεν είναι ένα ΕΓΩ νέο, είναι ένα παλιό ΕΓΩ ανα­στημένο μεσε από τις ίδιες του τις στάχτες, σαν το πτηνό Φοίνιξ της μυθολογίας.

ΕΡ: Αλλά αφού είναι νεκρός μέσα του, γιατί πέφτει ξανά στην συνουσία;

ΑΠ: Γιατί έχει το δικαίωμα, μπορεί να κάνει την ζωή του ότι αυτός θέλει. Αν επιθυμήσει να πέσει πέφτει, αν του έρχεται να κατέ­βει, λοιπόν κατεβαίνει, είναι δική του υπόθεση, γιατί έχουμε πλήρη ελευθερία για όλα. Ελευθερία για να δουλέψουμε, ελευθερία για να ζήσουμε, ελευθερία για να κλάψουμε. Για όλους υπάρχει ελευθερία, όλες αυτές οι στρατιές των Ελοχίμ μήπως δεν έπεσαν στην Λεμουρία; ή μήπως, εμείς δεν πέσαμε; Γιατί και ΕΓΩ επίσης στην Λε­μουρία πήγα προς τα κάτω και γιατί το κάναμε; Λοιπόν, ΕΓΩ το έκανα γιατί άλλοι το έκαναν καλά, είναι μια απάντηση πολύ ανόητη, αλλά έτσι είναι. Πήγαμε προς τα κάτω όλοι οι αρχαίοι PITRIS της Γης- Σελήνης, μέ­χρι και ο γέρος ΝΕΡΤUΝΟ, λοιπόν, έπεσε επίσης και κατόπιν σηκω­θήκαμε. Το ότι χρειάστηκε να κλάψουμε πολύ, να ουρλιάξουμε για να μπορέσουμε να σηκωθούμε, αυτό είναι αλήθεια, όμως εκείνη την εποχή πήγαμε κάτω. Τώρα μου έρχεται στην θύμηση κάτι πολύ ενδια­φέρον: Μια, κάποια μέρα καθώς βρισκόμουν στην ακροθαλασσιά, μου ήρθε η επιθυμία να ερευνήσω κάτι γύρω από το σεξ στην Λεμου­ρία. Ζήτησα από τον Πατέρα μου τον εν κρύπτω, να μου δώσει την άδεια να κάνω την έρευνα και μου παραχώρησε την άδεια. Εισχώρησα σε αυτά που ονομάζονται: τα Ακασικά Αρχεία της φύσης. Έτσι σε αυτά τα Ακασικά Αρχεία δεν δυσκολεύτηκα να επικαλεστώ έναν ΓΚΟΥΡΟΥ, μεγάλο φίλο μου από την Λεμουρία, ο οποίος είπε να έλθει εκείνη η οικογένεια των Λεμουρίων και η οικο­γένεια αυτή παρουσιάστηκε. ήταν μια ομάδα γιγάντων, τα κορμιά τους, ήταν τόσο ψηλά που δεν θα χωρούσε το ύψος τους σε αυτήν την αίθουσα. Θα έβγαιναν τα κεφάλια τους από το ταβάνι και παραπάνω, ντυμένοι με το Λεμουρικό τρόπο, στολισμένοι με τους χιτώνες τους εκείνης της εποχής και τους μανδύες τους και τα παράξενα μεταλλικά καπέλα τους. Οι γίγαντες αυτοί εκάθησαν με μια δική μου εντολή. Ρώτησα έναν από όλους αυτούς:

-Ποιος είναι ο αρχηγός όλων αυτών εδώ; Ένας από αυτούς, ο Αρχηγός της οικογένειας είπε:

-ΕΓΩ είμαι.

-Πολύ ωραία, εσεις θα μου απαντήσετε, πώς αναπαράγονταν στην Λεμουρία στην εποχή σου. Ξεχείλιζαν ή δεν ξεχείλιζαν το πο­τήρι του Ερμή του Τρισμέγιστου;

-Ναι το ξεχείλιζαν.

-Αλλ' αυτό είναι ένα έγκλημα, κύριοι. Είναι ένα ταμπού, μια αμαρτία.

-Το κάναμε με πολύ σεβασμό και είχαμε σεξουαλική σχέση μόνο όταν θέλαμε να έχουμε σύλληψη ενός παιδιού και τίποτε άλλο και με πολύ βαθειά ευλάβεια.

-Αλλ' εσείς δεν πηγαίνατε καλά γιατί ξεχειλίζατε το ποτήρι του Ερμή. Εσείς είστε από την εβδόμη Λεμουρία υποφυλή και για όλα αυτά σεις βρίσκεστε ήδη πεσμένοι και κηλιδωμένοι. Οι προγο­νοί σας, αυτοί της Τρίτης Λεμούριας υποφυλής, αναπαράγονταν με την δύναμη της KRIYA SAKTI και θα σας το αποδείξω. Έκανα μια άλλη μεγάλη κλήση και έφτασε ένας σεβάσμιος αρχαίος /\εμούριος με ανάστημα κάπου τέσσερα μέτρα, ένας ολόκληρος γίγαντας. Είχε στην κορυφή του όχι μόνον ένα μανδύα αλλ' ένα πλήθος από καπέλλα δια­φόρων εθνικοτήτων. Του είπα:

-Γιατί φοράτε αυτά τα καπέλα πάνω στο κεφάλι σας; Αυτά εί­ναι διανοητικές μορφές, κοιμάστε, είναι φανερό ότι είστε πεσμέ­νος, διαλύσατε αυτές τις διανοητικές μορφές, δεν κουράζεσθε να τα κου­βαλάτε αυτά; Συγκεντρώθηκε μερικές στιγμές και τις διέλυσε αυτοστιγμή σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Του παρατήρησα τα μά­τια και είδα ότι ήταν σε μια κατάσταση λιγάκι κωματώδη, πράγμα που δείχνει ότι τώρα έχει σώμα σε κάποιο σημείο του πλανήτη Γη αλλά είναι πεσμένος. Σε εκείνους τους καιρούς, σε εκείνη την εποχή δεν ήτανε πεσμένος. Τον ρωτάω, λοιπόν, πώς έκαναν την αναπαρα­γωγή στην εποχή του οι άνθρωποι κατά την διάρκεια της τρίτης Λε­μουρίας υποφυλής, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν φύγει ακόμα από την Εδέμ, με ποιο τρόπο αναπαράγονταν;

-Εμείς δεν ξεχειλίζαμε το ποτήρι του Ερμή ποτέ, η αναπαρα­γωγή γινόταν με την KRIYA SAKTI και την σεξουαλική πράξη την πραγματοποιούσαμε αποκλειστικά μέσα στους Ναούς.

ίσαστε πρόθυμος να εγγυηθείτε για αυτό;

-Είμαι πρόθυμος.

Έτσι βλέπετε, ακριβοί μου φίλοι, τις δύο σεξουαλικές πρά­ξεις, αυτήν του πεσμένου και αυτού που δεν είναι πεσμένος. Κατα­λάβατε; Βγήκαμε από εκείνη την μεγάλη αίθουσα, είδαμε ένα μεγάλο κτίριο πέντε ορόφων που αντιπροσώπευσαν τις 5 φυλές που υπήρ­ξαν στους κόσμους δηλαδή: Την Πολική φυλή, την Υπερβόρια, την Λεμούρια, των Ατλάντων, την Άρια. Πραγματικά η πέμπτη φυλή είδα ότι ήταν η πιο εκφυλισμένη από όλες. Οι πεσμένοι της Λεμουρίας ή όπως εκείνοι οι πεσμένοι DHIANIS ή πεσμένοι ΕLΟΗΙΜ ή πεσμένοι Μποντισάτβα της εβδόμης υποφυλής ήταν εκ­φυλισμένοι. Εν τούτοις ο εκφυλισμός τους δεν έφτανε στο σημείο μόνο του ότι είχαν την σε­ξουαλική σχέση, αλλά έπεφταν στο λάθος, να χύνουν το ιερό τους σπέρμα. Αυτό το έκαναν μόνο όταν ήθελαν να γίνει σύλληψη ενός παιδιού και όμως τους θεωρούσαν εκφυλισμέ­νους για αυτήν την αιτία. Έτσι εκφυλίστηκαν οι Άτλαντες της έβδο­μης υποφυλής.

Υπάρχουν δυο τρόποι αναπαραγωγής: ο πρώτος είναι κτηνώ­δης, ξεχειλίζοντας το ποτήρι του Ερμή, και ο άλλος τρόπος της ανα­παραγωγής είναι χωρίς να είναι ξεχειλισμένο το ποτήρι του Ερμή. Τότε γεννιούνται παιδιά περίφημα, πλάσματα με πιθανότητες μιας καλής πνευματικής ανάπτυξης. Λοιπόν, είναι φανερό ότι οι πιθανό­τη­τες του να πέσεις υπάρχουν πάντοτε στην διάρκεια της Κοσμικής εκ­δήλωσης. Μόνο στο Απόλυτο τέτοιες πιθανότητες έχουν πάψει να υπάρχουν το σεξ όμως, αυτό καθ’ εαυτό, ποτέ δεν είναι αρνητικό. Όλα εξαρτώνται από την χρήση που του γίνεται. Στην Ελληνική Μυ­θολογία μας γίνεται λόγος καθαρότατα για μια τρίμορφη θεότητα CAOS, RAY και EROS. O Έρως ήταν, το Άγιο Πνεύμα σε τρόπο που ο Έρως είναι ο Τρίτος Λόγος, η ερωτική δύναμη ως εκ τούτου δεν είναι αρνητική αυτή καθ' εαυτή. Αντίθετα είναι απαραίτητη για την σε βάθος εσωτερική ανάπτυξη. Ο Έρως αυτός καθ' εαυτός είναι θεϊ­κός επειδή είναι ο Τρίτος Λόνος, είναι το Άγιο Πνεύμα. Το κακό δεν είναι ο Έρως ακριβώς, αλλά η λαγνεία, και αυτή υπάρχει στην Διάνοια, για αυτό έχει ειπωθεί ξεκάθαρα: «Η διάνοια που είναι σκλάβα των αισθήσεων κάνει την Ψυχή τόσο ανάπηρη, όπως την βάρκα που ο άνεμος παρασύρει στα νερά. Οι αρρωστημένες σκέψεις παράγουν καινούρια ψυχικά επιπρόσθετα, τα αρρωστημένα ομοιώ­ματα αναμφί­βολα μας διεγείρουν την μια ή την άλλη φορά προς την συνουσία της λαγνείας».

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, η Ουσία έξω από το σώμα των συναισθημάτων, των επιθυμιών, θα έβλεπε τα γεγονότα δια μέσου των αντιπροσωπειών σε πιο περιπεπλεγμένη μορφή;

ΑΠ: Όχι, θα την έβλεπε μέσα από τον ωμό ρεαλισμό γιατί αν κάποιος π.χ. μέσα στο Σαμαντί, κατορθώνει να ζήσει στον κόσμο του ΑΤΜΑΝ ή σε εκείνη την περιοχή που εκφράζεται ο ΑΤΜΑΝ με όλη την δύναμη του, ανακαλύπτει ότι εκεί όλα είναι χαρά. Βλέπει την φύση έτσι όπως είναι και όπως ήταν γιατί άλλο πράγμα είναι να δεις ένα πί­νακα της φύσης έτσι όπως είναι και άλλο πράγμα είναι να δεις την φω­τογραφία εκείνου του πίνακα της φύσης. Στην περίπτωση αυτή, η φωτογραφία είναι η αντιπροσώπευση αυτού του πίνακα της φύσης.

ΕΡ: Ένα άτομο που έχει πεθάνει μέσα του αν έχει το φυσικό όχημα, μέσα από αυτό, που είναι ένα παράθυρο από όπου εμφανίζεται σε αυτό το φυσικό κόσμο, θα δει τα γεγονότα έτσι όπως ακριβώς είναι;

ΑΠ: Έτσι ακριβώς είναι αυτά καθ’ εαυτά πρέπει να διακρί­νουμε μεταξύ γεγονότων και γεγονότων, αυτό το τόνισε πολύ καλά ο ΚΑΝΤ ο φιλόσοφος του Κένιγκσμπεργκ στο: «Κριτική του Καθαρού Λόγου».

ΕΡ: Δάσκαλε, μη μετατρέποντας τις εντυπώσεις δεν σχηματίζουμε εμείς νέα ψυχικά επιπρόσθετα και ζώντας με την φιλοσοφία της στιγμηκότητας δεν αφήνουμε να μπαίνουν αντιπροσωπείες στην διάνοια μας;

ΑΠ: Όταν κάποιος ζει συμφωνά με την φιλοσοφία της στιγμηκότητας είναι φυσικό να μην παράγει αντιπροσωπείες γιατί ζει στιγμή προς στιγμή, αυτό είναι φανερό. Έτσι λοιπόν το να δια­λύουμε τα ψυχικά επιπρόσθετα είναι το καλύτερο για να μάθουμε να ζούμε στιγμή προς στιγμή. Εφ' όσον κάποιος προχωρεί εξαφανίζο­ντας τα ψυχικά επιπρόσθετα προχωρεί μαθαίνοντας να ζει λεπτό προς λεπτό. Πρέπει να έχετε υπ' όψιν σας ότι τα ψυχικά επιπρό­σθετα είναι χρό­νος, το ΕΓΩ είναι χρόνος, είναι ένα βιβλίο πολλών τόμων. Αλλ' εάν εμείς αποσυνθέσουμε το ΕΓΩ, αποσυνθέτουμε το χρόνο. Είναι φα­νερό ότι μαθαίνοντας να ζει στιγμή προς στιγμή κά­ποιος, πραγματο­ποιείται λίγο λίγο κατά το μέτρο που προχωρεί εξα­φανίζοντας τα ψυ­χικά επιπρόσθετα κατά το μέτρο που προχωρεί εξαλείφοντας το χρόνο, κατά το μέτρο που προχωρεί εξαλείφοντας το ΕΓΩ. Σας έχω πει ότι ο GEOPASH είναι ο χειρότερος τύραννος και είναι αλήθεια. Ο GEOPASH είναι ο χρόνος. και ο χρόνος σε μας είναι το ΕΓΩ. Με δια­λυμένο το ΕΓΩ, έχει καταστραφεί, ο GEOPASH. Έτσι ο χρόνος δεν υφίσταται πια, μαθαίνουμε έτσι να ζούμε δευτερόλεπτο προς δευτε­ρόλεπτο.

ΕΡ: Δάσκαλε θα συνιστούσατε μια αντιπροσωπεία για να εξαλείψουμε το ΕΓΩ;

ΑΠ: Λοιπόν, αυτό αποτελεί, θα λέγαμε, ένα αντιαίσθημα στο κοινό αίσθημα, όπως αν ξεκινούσαμε ένα αυτοκίνητο πατώντας τα φρένα. Σίγουρα δεν θα ξεκίναγε. Η αντιπροσωπεία για να διαλύ­σουμε το ΕΓΩ είναι σαν ...δε λειτουργεί, γιατί για να διαλύσουμε το ΕΓΩ, το μοναδικό που εξυπηρετεί είναι η γόνιμη δουλειά στο καμίνι των Κυ­κλώπων.

ΕΡ: Δάσκαλε, για να δούμε τα πράγματα από μόνοι μας, για να δούμε το ΕΓΩ στον εαυτόν μας (όχι μια αντιπροσωπεία του ΕΓΩ, όχι ένα ΕΓΩ ανύπαρκτο, φανταστικό, όχι) αλλά έτσι όπως είναι θα το καταφέρνουμε με τον ρυθμό που πεθαίνουμε; (έτσι το έχουμε ακούσει από σας τον ίδιο). ή πρέπει να το βλέπουμε με την ανώτερη συγκίνηση; Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που το ΕΓΩ πεθαίνει στην πραγματικότητα; ή μήπως η πρακτική του θανάτου του ΕΓΩ γίνεται στείρα στην ίδια στιγμή στην οποία εμείς δεν βλέπουμε το ΕΓΩ όπως είναι αλλά μόνο μια αντιπροσωπεία του ΕΓΩ;

ΑΠ: Καλά, τελικά αυτό είναι απλούστατα, θα λέγαμε, ένα παιχνίδι του ψυχισμού γιατί πραγματικά εμείς δεν θα μπορούσαμε να δούμε το ΕΓΩ στον εαυτό μας αν δεν έχει αναπτυχθεί η αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης. Μόνο με την ανάπτυξη μιας τέ­τοιας αίσθησης είναι δυνατόν να δούμε το ΕΓΩ. Το να δούμε το ΕΓΩ σαν αντιπροσωπεία, θα ήταν να πέσουμε σεένα φαύλο κύκλο, μια μορφή αυταπάτης. Μας ενδιαφέρει να διαλύσουμε αυτό που αισθα­νόμαστε, αυτό που σκέπτεται μέσα μας σε μια προκαθορισμένη στιγμή, αυτό που σε μια στιγμή υπάρχει προσβάλοντας έναν άλλο, αυτό που σε μια στιγμή είναι νοιώθοντας λαγνεία, αυτό που σε μια στιγμή υπάρχει καίγοντας την σάρκα της ασέλγειας. Αυτό είναι που πρέπει να απο­συνθέσουμε. Πρέπει να είμαστε πρακτικοί, δεν μας χρησιμεύει ο σχη­ματισμός αντιπροσωπειών του ΕΓΩ, παρά να αυτοπαρατηρούμε ψυ­χολογικά τον ίδιο τον εαυτό μας και να το αποσυνθέσουμε.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, μιλώντας για αυτοπαρατήρηση, αυτή έχει σχέση με τα ανώτερα κέντρα της οργανικής μηχανής;

ΑΠ: Ασφαλώς τα ανώτερα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής, είναι πλαστογραφημένα με μεγάλη ακρίβεια από την εκπαίδευση που παίρνουμε. Έτσι αυτά τα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής οφεί­λουμε να τα εξαγνίσουμε και γι'αυτό ακριβώς είναι τόσο δύσκολη η δουλειά της εσωτερικής αυτοπραγμάτωσης του Είναι. Υπάρχουν δυο γεγο­νότα που μας ζημιώνουν, που εμποδίζουν την αυτοπραγμά­τωση κά­ποιου. Αναφερόμαστε ακριβώς στην νοθευμένη μόρφωση που λάβαμε στην διάρκεια της προπαρασκευαστικής ηλικίας και στην κληρονομι­κότητα. Ο γήινος πατέρας μας, η γήινη μητέρα μας είχαν καθορισμέ­νες συνήθειες, ορισμένα ήθη, εσφαλμένα ή μη εσφαλ­μένα, όμως τα είχαν. Εκείνοι με την σειρά τους τα είχαν γιατί την κληρονομιά την έφερναν τα γονίδια, τα είχαν κληρονομήσει από τους παππούδες μας. Οι παππούδες μας είχαν τις ίδιες συνήθειες γιατί τις είχαν κληρονο­μήσει από τους προπαππούδες μας και έτσι διαδοχικά. Έτσι λοιπόν στην κληρονομιά που φέρνουμε στα γονίδια υπάρχει η τάση να επα­ναλαμβάνουμε καθορισμένα σφάλματα των προγόνων μας και είναι τόσο ριζωμένα σε μας που ούτε και αν το θέ­λουμε το αντιλαμβανόμα­στε αυτό. Έτσι, αυτή η χείριστη μόρφωση που παίρνουμε στην προ­παρασκευαστική ηλικία είναι εμπόδιο για την αυτοπραγμάτωση του Είναι.

ΕΡ: Δάσκαλε, οι διανοητικές αντιπροσωπείες είναι πάντοτε νοητικές ή επίσης υπάρχουν ομοιώματα συναισθηματικού, ένστικτου, και σεξουαλικού είδους;

ΑΠ: Όλα τα ομοιώματα είναι διανοητικά, γιατί, τέλος πά­ντων, στον διανοητικό κόσμο, η διάνοια είναι διάνοια και το Είναι εί­ναι το Είναι. Ο αστρικός κόσμος δεν είναι τίποτα περισσότερο από συμπυ­κνωμένη διάνοια και ο φυσικός κόσμος δεν είναι τίποτα πε­ρισσότερο από συμπυκνωμένη διάνοια. Άρα είμαστε υποχρεωμένοι να σκε­φτούμε ότι τα ομοιώματα είναι διανοητικά, αυτό είναι φα­νερό.

ΕΡ: Όταν ακούμε κάποιον και σε μας περνάει μια αντιπροσωπεία τι κάνουμε;

ΑΠ: Λοιπόν, αν κρατάμε την προσοχή ολόκληρη δεν υπάρ­χει λόγος να υπάρχουν αυτές οι εκδηλώσεις. Αλλά εάν δεν δίνεις πλήρη προσοχή, όταν ακούς, αναδύονται στην σκέψη άλλα πράγματα αρνη­τικές σκέψεις, αναμνήσεις. Αν κάποιος βρίσκεται ολοκληρω­τικά συ­γκεντρωμένος κατά φυσικό τρόπο, αυθόρμητα, δεν υπάρ­χουν πιθανό­τητες να αναδυθούν τέτοιες αρνητικές σκέψεις και ανα­μνήσεις. Αν αναδυθούν είναι γιατί δεν έχει βάλει την προσοχή του πάνω στον εαυτό του, έτσι μετά πρέπει να βάλει περισσότερη προ­σοχή.

ΕΡ: Όταν κάποιος εργάζεται με την φαντασία, τι κάνει για να ξέρει ότι δεν σχηματίζει διανοητικά ομοιώματα;

ΑΠ: Λοιπόν, ο κοιμισμένος είναι κοιμισμένος, τι μπορεί να ξέρει; Ξύπνα και μετά θα το ξέρεις. Αυτή είναι η ωμή πραγματικό­τητα των γεγονότων, ένας κοιμισμένος είναι κοιμισμένος. Τι μπορεί να ξέρει; Πρέπει να ξυπνήσει.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, συσχετίζοντας τις εντυπώσεις με το μεγαλείο του μυστηρίου της Ρώμης, όταν ένα άτομο εφαρμόζει την αλχημεία και ταυτίζεται με την αίσθηση, με το Προϊόν αυτού του προγράμματος που κατέχουν τα σώματα, το μαγνητισμό, αυτές οι εντυπώσεις αποκρυσταλλώνονται στα ΕΓΩ;

ΑΠ: Λοιπόν ναι, μπορούν να αποκρυσταλλωθούν οι αρνητι­κές εντυπώσεις στην μορφή των ΕΓΩ. Έται λοιπόν, μέσα μας υπάρ­χουν πολλά να ερευνήσουμε και αυτό είναι σημαντικό να το μά­θουμε. Διότι αν εσείς μπορούσατε να απελευθερώσετε την Ουσία θα μπορού­σατε για κάποια στιγμή να βλέπατε τότε ότι αυτά τα δώδεκα τάγματα που υπάρχουν στο Σύμπαν στα οποία είναι η τάξη του Λέ­οντος, δεν έχουν ΕΓΩ ούτε φορτώνονται διανοητικά ομοιώματα. Εί­ναι πλά­σματα που ζουν από στιγμή σε στιγμή και ποτέ δεν έχουν την κακή συνήθεια να δημιουργούν διανοητικά ομοιώματα, συλλο­γίζονται τα πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη