ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Νο 1 - γ μέρος

Ο Άνθρωπος και η λο­γική

Η εσφαλμένη προσωπικότητα

Σχετικά με την Ψυχή

Συγκεκριμένη διδακτική για την διάλυση του ΕΓΩ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

Αγαπητοί Γνωστικοί αδελφοί, σήμερα θα μιλήσουμε γύρω από τον Άνθρωπο και την Λογική. Τα περισσότερα ανθρώπινα πλά­σματα που κατοικούν τωρινά την επιφάνεια της Γης, κατέχουν μόνο τον Υποκειμενικό ορθολογισμό, και ακόμα δεν έχουνε αναπτύξει στον εαυτό τους την Αντικειμενική Λογική. Είναι καλό να εννοή­σετε εσείς ότι η Υποκειμενική Λογική έχει σαν θεμέλιο τα αισθη­σιακά δεδομένα, επεξεργάζεται τις ιδέες της με τα δεδομένα που της παρέχουν οι αισθήσεις. Είναι επείγον να εννοήσετε ότι η Αντικειμε­νική Λογική έχει σαν θεμέλιο τα δεδομένα της Συνείδησης. Η Υπο­κειμενική Λογική καταλήγει αρκετά φτωχή, είναι εντελώς πιασμένη από τις 5 αισθήσεις. Οι ιδέες επεξεργασμένες μέσω των εξωτερι­κών αισθησιακών αντιλήψεων είναι αρκετά φτωχές, Τίποτα δεν μπορεί να ξέρει ο Υποκειμενικός ορθολογισμός γύρω από το αλη­θινό, γύρω από την ζωή, γύρω από το θάνατο, γύρω από αυτό που εί­ναι η αλήθεια.

Αν οι ιδέες μπορούν να είναι επεξεργασμένες μόνο από τα δεδομένα που παρέχονται από τις εξωτερικές αισθήσεις, αναμφι­σβήτητα θα έχουν πάντα έναν κύκλο μέσα στον οποίο θα κινούνται, αυτός ο φαύλος κύκλος θα είναι ο τρισδιάστατος κόσμος του Ευ­κλείδη.

Πώς θα μπορούσε η Υποκειμενική Λογική να ξέρει κάτι γύρω από το αληθινό, ξέροντας ό,τι ανήκει στις εξωτερικές αισθη­σιακές αντιλήψεις; Με τι τρόπο θα μπορούσε να γνωρίσει το αλη­θινό; Τι μπορεί να ξέρει η Υποκειμενική Λογική γύρω από τα Μυ­στήρια της ζωής και του θανάτου, γύρω από την Ψυχή, γύρω από το ΕΙΝΑΙ; ήδη ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΝΤ ο φιλόσοφος του ΚΕΝΙΝΓΚΣΜΠΕΡΓΚ, απόδειξε καθαρά ότι η Υποκειμενική Λο­γική τίποτα δεν μπορεί να ξέρει γύρω από το ΘΕΟ και γύρω από την Αλήθεια. Αν ο ορθολογισμός της Υποκειμενικής Λογικής θεμελιώ­νεται στα δεδομένα που δίνουν οι αισθήσεις, αναμφισβήτητα πρέπει να κινηθεί μέσα από την τροχιά των αισθήσεων. Ποτέ δεν θα μπορέ­σει να φύγει από αυτήν την τροχιά.

Αν κάποιος θέλει να ξέρει κάτι άλλο, αν κάποιος προσπαθεί να ξέρει τι είναι η αλήθεια, αν κάποιος θέλει να γνωρίσει τα μυστή­ρια της Ζωής και του Θανάτου, αυτό που είναι πιο πέρα από τον τρισδιάστατο χώρο του Ευκλείδη, είναι φανερό πως θα πρέπει να αναπτύξει στην εσωτερική ψυχική κατάσταση την Αντικειμενική Λογική.

Έτσι λοιπόν είναι κατάλληλο να συλλογίζεστε καθαρά εσείς που ακούτε. Εκείνοι που δεν κατέχουν την Αντικειμενική Λογική, είναι αποκλειστικά αυτόματες μηχανές φτιαγμένες για να αφομοιώ­νουν, να μετατρέπουν και να αναμεταδίδουν στα εσωτερικά στρώ­ματα της Γης, τις πλανητικές ενέργειες. Αλλά όποιοι ήδη κατέχουν την αντικειμενική Λογική ξεφεύγουν από αυτόν το Νόμο, μετατρέ­πονται σε Ιερά Άτομα.

Η αντικειμενική λογική θεμελιώνει τις λειτουργίες της στα δεδομένα που της παρέχει η Ουσία. Είναι καλό να ξέρουμε ότι στην Ουσία είναι οι κόκκοι του πόνου του δικού μας Πατέρα που είναι κρυφός. Εάν αυτοί οι κόκκοι χρησιμοποιηθούν σοφά, μπορούμε διαμέσου αυτών να αφυπνίσουμε την συνείδηση. Στην Ουσία είναι η θρησκεία, η Σοφία και γενικά όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε για να προσανατολιστούμε στον δρόμο της επανάστασης της συνεί­δησης. Όταν η αντικειμενική λογική έχει αναπτυχθεί είναι συνήθως ακατανόητη για την ανθρώπινη προσωπικότητα. Εκείνοι που έχουνε αναπτύξει την αντικειμενική λογική στον εαυτό τους είναι ικανοί να καταλαβαίνουνε τα δεδομένα τα τοποθετημένα στην Ουσία. Έτσι λοιπόν είναι κατάλληλο να ξέρουμε ότι η αντικειμενική λογική τρέ­φεται πραγματικά με τα δεδομένα της Ουσίας και με τους σπινθήρες της διαίσθησης που προέρχονται από τους ανώτερους κόσμους.

Στους αρχαίους καιρούς, οι Λεμουριανοί είχανε αναπτύξει την αντικειμενική λογική. Πολλοί άνθρωποι στην Ατλαντίδα κατεί­χαν αυτού του είδους την λογική. Οι άνθρωποι της Πολικής εποχής και οι Υπερβόριοι κατείχαν πραγματικά την αντικειμενική λογική. Είναι κρίμα που σε αυτήν την εποχή του Κάλι Γιούγκα είναι πολύ λίγοι αυτοί που έχουν ανεπτυγμένη στην εσωτερική φύση τους την Αντικειμενική λογική. Ο Υποκειμενικός Ορθολογισμός είναι της μόδας, είναι αυτό που επικρατεί σε αυτούς τους καιρούς. Ο Υποκει­μενικός Ορθολογισμός δημιουργεί τις Καλκιάνας προσωπικότητες. Να εννοείτε σαν Καλκιάνας προσωπικότητες αυτές τις ψευτοεσωτε­ριστικές, ψευτοαποκρυφιστικές, ψευτοεπιστημονικές προσωπικότη­τες της μοντέρνας εποχής με όλα τα είδη των δοκησισοφιών και ανοησιών. Ποτέ δεν υπήρξε τόσο σκοτάδι όσο σε αυτήν την εποχή του Κάλι Γιούγκα.

Οι λίγοι που έχουν αναπτύξει την Αντικειμενική Λογική έχουν πραγματικά είσοδο στην Αγνή επιστήμη. Ας διακρίνουμε με­ταξύ της ψευτοεπιστήμης της εποχής αυτής του Κάλι Γιούγκα και της αγνής επιστήμης. Οι Καλκιάνας προσωπικότητες, οι δοκησίσοφοι του Πύργου της Βαβέλ, οι μεγαλοφυΐες του υποκειμενικού ορ­θολογισμού, δεν θα μπορούσανε ποτέ να έχουν είσοδο στην αγνή επιστήμη. Σαν παράδειγμα για αυτό που είναι η αγνή επιστήμη σε απόλυτη αντίθεση με την υπερμοντέρνα ψευτοεπιστήμη, ας δούμε το εξής: Οι επιστήμονες του πύργου της Βαβέλ ρίχνουν στο διά­στημα πυραύλους, άσχημα τεχνουργήματα προωθούμενα με υγρά καύσιμα και κάνοντας τσιρκοειδή ακροβατικά επιτυγχάνουν στο τέλος, αυτοί οι ονομαζόμενοι αστροναύτες να αποβιβαστούν στην σελήνη. Να, εκεί ένα προϊόν του απλού υποκειμενικού ορθολογι­σμού.

Ένα παράδειγμα αγνής επιστήμης: Εμείς έχουμε διαστημό­πλοια προωθούμενα από ηλιακή ενέργεια, δεν χρειάζεται σε αυτά το υγρό καύσιμο. Ταξιδεύουν σε ταχύτητες ανώτερες του φωτός, από γαλαξία σε γαλαξία, επίσης δεν χρειάζονται εκεί οι τσιρκοειδείς πε­ριπέτειες, σαν αυτές των διάσημων αστροναυτών ούτε τίποτε παρό­μοιο, αυτό ανήκει όπως ήδη είπα στην αγνή επιστήμη και στην αντικειμενική λογική.

Κοιτάζοντας τότε με ολόκληρη την λογική παραβολή, βλέ­πουμε από την σκοπιά του Υποκειμενικού Ορθολογισμού τους τσιρ­κοειδείς πυραύλους. Από την πλευρά της Αγνής Επιστήμης και της Αντικειμενικής Λογικής βρίσκουμε τα Διαστημόπλοια των εξωγήι­νων. Όταν μιλάμε από τα Διαστημόπλοια των εξωγήινων που ταξι­δεύουν από Γαλαξία σε Γαλαξία, πολλοί σκεπτικιστές είναι άπιστοι. Όμως ήδη ένα διάσημο Δόκτορα της ΝΑΣΑ τον μεταφέρανε σε ένα από αυτά τα Διαστημόπλοια και έγραψε ένα βιβλίο που τώρα κυ­κλοφορεί. Αυτό που λέμε έχει ολόκληρη επίσημη διαβεβαίωση.

Οι άνθρωποι του Υποκειμενικού Ορθολογισμού προσπαθούν να εφεύρουν ορούς για να παρατείνουν την ζωή, αλλά ποτέ δεν έχουν επιτύχει να κάνουν αθάνατο κανέναν. Άνθρωποι τόσο διάσημοι όσο ο Αϊζενχάουερ, ο Στάλιν και πολλοί άλλοι πέθαναν περιτριγυρισμέ­νοι από μεγάλους επιστήμονες, από μεγάλους γιατρούς. Αυτά είναι τα θαύματα του Υποκειμενικού ορθολογισμού. Ενώ αντίθετα οι άν­θρωποι της Αγνής Επιστήμης, οι Μεγάλοι Αλχημιστές του Μεσαί­ωνα και όλων των εποχών, μέσω της διάσημης Φιλοσοφικής Πέτρας τους (που τόσο άσχημα έχουμε εννοήσει, που είναι τόσο ακατα­νόητη από τους υπερμοντέρνους ανθρώπους) έχουν επιτύχει και επι­τυγχάνουν πάντα το ελιξίριο της μακροζωίας, με το οποίο πραγμα­τικά μπορούν να ζουν εκατομμύρια χρόνια. Βεβαιώνουμε κάτι που φυσικά θα κάνει να χαμογελάνε οι άνθρωποι του Υποκειμενικού Ορθολογισμού. Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν θα μπορέσουν να δε­χθούν αυτές τις βεβαιώσεις. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να τις δέχονται στον εγκέφαλο τους, γιατί βρίσκονται εμφιαλωμένοι μέσα στον φαύλο κύκλο των Υποκειμενικών Ορθολογισμών. Για να μπορούμε να δίνουμε σε αυτό το είδος ιδεών είσοδο στον εγκέφαλο, χρειάζεται να έχουμε φύγει πραγματικά από μέσα από το μπουκάλι των απλών Υποκειμενικών Ορθολογισμών.

Έτσι λοιπόν από απλή λογική παραβολή του ΕΙΝΑΙ, έρχο­νται σε μας 2 αντιτιθέμενα είδη ορθολογισμών: Ο Υποκειμενικός και ο Αντικειμενικός. Επίσης είναι φανερό ότι υπάρχει η απλή τυ­πική λογική που αναφέρεται στον Υποκειμενικό Ορθολογισμό, και η ανώτερη λογική. Αυτή η τελευταία έχει κωδικοποιηθεί από τον Ουσπένσκι, στο διάσημο βιβλίο του με τίτλο: «TERTIUM ORGANUM, ο τρίτος κανόνας της σκέψεως». Την ανώτερη λογική ποτέ δεν θα μπορούσαν να την δεχθούν οι οπαδοί του υποκειμενικού ορθολογισμού, γιατί θεμελιώνεται στα ίδια δεδομένα της συνείδη­σης. Όταν εμείς αναλύουμε όλες αυτές τις απόψεις του Νου, με απλή λογική διαδικασία αναφοράς εκ του γενικού προς το μερικόν, πρέπει να δεχθούμε τα διάφορα επίπεδα του ΕΙΝΑΙ. Θα υπάρχουν άνθρωποι που θα εννοούν αυτές τις ιδέες και θα υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν τις έχουν εννοήσει και ποτέ δεν θα τις εννοήσουν. Εί­ναι φανερό ότι στον δρόμο της ύπαρξης υπάρχουν από όλα. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να αρνηθούμε τα 7 επίπεδα του ΕΙΝΑΙ, τα 7 είδη ανθρώπων, χρησιμοποιώντας την λέξη άνθρωπος στις πρώτες 4 περι­πτώσεις για ένα απλό τρόπο επικοινωνίας, για να μην πληγώνουμε την υπερευαισθησία.

Έτσι όπως υπάρχουν τα: Διανοητικό, Συγκινησιακό, Κινη­τικό, Ένστικτο και Σεξουαλικό Κέντρο, έτσι επίσης υπάρχουν δια­φορετικά είδη ανθρώπων. Μερικοί έχουν το κέντρο της βαρύτητας τους στο Ένστικτο, άλλοι το έχουν στερεοποιήσει στον Κινητικό Εγκέφαλο, άλλοι στο Συγκινησιακό και μερικοί άλλοι στον Νου. Το δεύτερο επίπεδο μπορούμε να το βρούμε σε ανθρώπους εντελώς συ­ναισθηματικούς. Αυτοί οι άνθρωποι ξετυλίγονται ξεκάθαρα στον κόσμο των κατωτέρων συγκινήσεων, δεν καταλαβαίνουν από ορθο­λογισμούς, η ζωή τους είναι απλώς αισθησιακή.

Η τρίτη τάξις ανθρώπων, ανήκει στο εντελώς διανοητικό επίπεδο, είναι άνθρωποι που έχουν το κέντρο της βαρύτητας τους στον εγκέφαλο, στο διανοητικό, κατέχουν την Υποκειμενική Λο­γική, δεν έχουν αναπτύξει την Αντικειμενική Λογική. Δύσκολα θα μπορούσαν να σπάσουν το Φαύλο Κύκλο του Διανοητικού. Αυτοί θέλουν να υποβάλουν όλα τα πράγματα του Σύμπαντος σε συλλογι­σμούς, εκσυλλογισμούς, προσυλλογισμούς. Σε συμπερασματικές μεθόδους εκ του μέρους προς το όλον και εκ του όλου προς το μέ­ρος, σε αναλυτικές διαδικασίες θεμελιωμένες μόνο στους πρόστυ­χους αισθησιασμούς. Ποτέ δεν θα καταλαβαίνανε τίποτα που θα έφευγε από τον κύκλο των υποκειμενικών ιδεών. Τους συλλογι­σμούς τους βασίζουν στα δεδομένα που παρέχουν οι 5 αισθήσεις που είναι: όραση, ακοή, όσφρηση, αφή, γεύση. Πραγματικά οι άν­θρωποι απαιτούν όλες οι πληροφορίες που έρχονται να έχουν σαν θεμέλιο τις εξωτερικές αισθήσεις. Όταν κάποια πληροφορία φθάνει στο διανοητικό κέντρο, χωρίς τα εξωτερικά αισθησιακά δεδομένα, απλώς είναι απορριπτέα από το απλούστατο γεγονός ότι δεν είναι κατανοητή. Έχουν εγκαταστήσει τις δραστηριότητες τους στο κέ­ντρο βαρύτητας του Διανοητικού. Δεν είναι δυνατόν να μπορέσουν να εννοήσουν πράγματα που δεν ανήκουν στο διανοητικό.

Το 4^ο επίπεδο του ανθρώπου είναι διαφορετικό, στο 4^ο επί­πεδο του ανθρώπου βρίσκουμε την τέλεια ανάπτυξη και την αρμο­νική ισορροπία όλων των κέντρων. Βρίσκουμε τέλεια αρμονία και ρυθμική συμφωνία στην λειτουργία των 5 κέντρων της Μηχανής.

Για να φθάσουμε στο 4^ο επίπεδο πρέπει να αναπτύξουμε ολοκληρωτικά όλα τα κέντρα. Κανένας δεν θα μπορούσε να αναπτύξει τα 5 κέντρα της μηχανής, αν θα απωθούσε όλες τις δραστηριότητες που υπάρ­χουνε στον κόσμο. Είναι φανερό πως όλα αυτά που υπάρχουν στον κόσμο χρησιμεύουν για την ανάπτυξη του κάθε ενός από τα μέρη των κέντρων. Δεν περιττεύει να ξέρουμε ότι κάθε κέντρο της μηχα­νής κατέχει διαφορετικά μέρη.

Το σεξουαλικό κέντρο δουλεύει αρμονικά μέσω της μεταβο­λής της δημιουργικής ενέργειας.

Το ένστικτο κέντρο δεν χρειάζεται να περάσει από καμία μέθοδο εκπαίδευσης, το ίδιο εκπαιδεύει τον εαυτό του. Είναι αυτό το οποίο μας διατηρεί ζωντανούς, που ρυθμίζει όλες τις δραστηριό­τητες του οργανισμού και τις οδηγεί σοφά. Όταν εμείς θέλουμε να διδάξουμε το ένστικτο κέντρο μπορούμε να χάσουμε την ζωή ή να αρρωστήσουμε. Δεν περιττεύει να θυμηθούμε ότι δεν θα λειτουρ­γούσε ποτέ η καρδιά, ούτε το συκώτι, ούτε τα νεφρά, αν δεν κατεί­χαμε στην φύση μας το ένστικτο κέντρο.

Το κινητικό κέντρο εκπαιδεύεται μέσω των αρμονικών συ­νηθειών, ελέγχοντας όλη την δική μας συνηθισμένη συμπεριφορά, αφαιρώντας συγκεκριμένες συνήθειες, παίρνοντας άλλες. Αφαιρώ­ντας αυτό που δεν μας αρμόζει, διαλέγοντας, μαθαίνοντας καινούρ­γιες συνήθειες που μας ταιριάζουν. Κάνοντας συγκεκριμένες ασκή­σεις ή απλώς υγιεινά σπορ, περπατώντας στον καθαρό αέρα. Επίσης αναπτύσσεται, μαθαίνοντας δραστηριότητες που σχετίζονται με την χειρωνακτική δουλειά, με την μηχανική, με την οδήγηση, αυτοκινή­του, ποδηλάτου, ιππεύοντας ή κολυμπώντας κλπ.

Το συγκινησιακό κέντρο μπορεί να αναπτυχθεί στον υπερθε­τικό βαθμό του μέσω της καλλιέργειας των τεχνών. Δεν περιττεύει να μάθουμε να παίζουμε κάποιο μουσικό όργανο, να ακούμε τον Μπετόβεν, τον Μότσαρτ, τον Λίστ, να αξιολογούμε την αισθητική ομορφιά, να ξέρουμε να ζωγραφίζουμε κλπ.

Το διανοητικό κέντρο μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της μελέ­της της Βοτανικής, της αστρολογίας, της ιατρικής, μελετώντας τον εσωτερισμό κλπ.

Αναμφισβήτητα κανένας δεν θα μπορούσε π.χ. να φθάσει να είναι άνθρωπος του 3^ου επιπέδου χωρίς να έχει περάσει από τα εν­διάμεσα επίπεδα. Αν κάποιος βρίσκεται απλώς στο ένστικτο επίπεδο και θέλει να μετατραπεί σε άνθρωπο πιο ανώτερο, να φύγει από αυ­τήν την απλή ένστικτη κατάσταση, δηλαδή από το 1^ο επίπεδο, να μετατραπεί σε συγκινησιακό άνθρωπο, θα πρέπει να καταλάβει ότι: Η ένστικτη ζωή του του ρουφάει εντελώς τις δραστηριότητες της ύπαρξης, ότι ζει σύμφωνα μόνο με τα ζωικά ένστικτα. Θα πρέπει να καταλάβει όλο αυτό και να αναπτύξει μετά έξυπνα στην φύση του την συγκινησιακή άποψη.

Έτσι λοιπόν, ο πρώτος άνθρωπος είναι το Νούμερο 1, ο έν­στικτος, ο δεύτερος ο συγκινησιακός, ο τρίτος ο διανοητικός. Όποιος θέλει να προσκολλά το κέντρο της βαρύτητας του στο δια­νοητικό, θα πρέπει να μελετήσει, να αναλύσει και να καταλάβει. Και όταν έχει αναπτύξει αυτά τα κέντρα θα πρέπει να τα ισορροπή­σει αρμονικά. Όταν αναλύσουμε λεπτομερειακά τα πέντε κέντρα της μηχανής, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο πύργος της Βαβέλ είναι φτιαγμένος από τους ανθρώπους Νούμερο 1, 2 και 3. Είναι σε αυτόν τον πύργο στον οποίο υπάρχει το κομφούζιο των γλωσσών. Εκεί που κανένας δεν εννοεί κανέναν, εκεί που διαδικάζονται όλοι οι πό­λεμοι, εκεί που σχηματίζονται όλες οι συγκρούσεις του ανθρώπινου είδους. Ας παρατηρήσουμε προσεκτικά τις δραστηριότητες της αν­θρώπινης φυλής, ας παρατηρήσουμε τους πολέμους και τα προβλή­ματα όλων των ειδών. Είναι λογικό ότι σε αυτόν τον πύργο της Βα­βέλ έχουν δημιουργηθεί όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας.

Πιο πέρα από αυτόν τον πύργο είναι οι άνθρωποι του 4^ου επίπεδου, οι Άνθρωποι που ήδη έχουν τα 5 κέντρα της οργανικής μηχανής σε τέλεια ισορροπία, οι άνθρωποι που ήδη δεν έχουνε προ­σκολλημένο το κέντρο της βαρύτητας αποκλειστικά στο διανοητικό ή απλώς στο μηχανικά συγκινησιακό μέρος, ή αποκλειστικά στο έν­στικτο. Οι άνθρωποι του 4^ου επιπέδου ψάχνουν, θέλουν να ξέρουν κάτι άλλο, ποθούν, χρειάζονται να αναζητούν, να ερευνούν. Επιθυ­μούν να ξέρουν την έννοια της ζωής, προαισθάνονται ότι η ζωή πρέπει να έχει κάποια έννοια, ότι όλο αυτό πρέπει να έχει κάποιο νόημα. Και στην επιθυμία του να θέλουν να ξέρουν δεν ευχαρι­στιούνται με τις διανοητικές απλές ιδέες, δεν τους ικανοποιούν. Εί­ναι αυτοί που ψάχνουν από εδώ και από εκεί. Είναι οι άνθρωποι του 4ου επίπεδου και αυτοί είναι η ελπίδα του αύριο.

Υπάρχουν επίσης οι άνθρωποι του 5^ου επιπέδου, είναι λίγοι αλλά υπάρχουν. Οι άνθρωποι του 5^ου επίπεδου είναι αυτοί που έχουν κατασκευάσει για ιδιαίτερη χρήση ένα αστρικό σώμα. Αναμ­φισβήτητα, η κατασκευή του αστρικού σώματος είναι μια πολυτέ­λεια που πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να δώσουν στον εαυτό τους.

Δεν είναι απαραίτητο για να ζούμε να κατέχουμε ένα αστρικό σώμα. Το φυσικό σώμα είναι προικισμένο με ένα ζωτικό οργανικό φόντο. Είναι ξεκάθαρο ότι κατέχει, το ίδιο, όλες τις αρχές που χρειάζεται για να υπάρχει. Το αστρικό σώμα είναι διαφορετικό. Ένας άνθρωπος ξέρει ότι έχει αστρικό σώμα όταν μπορεί να το χρη­σιμοποιεί όπως τα χέρια του και τα πόδια του. Όταν μπορεί να ταξι­δεύει με αυτό το όχημα έξω από το φυσικό σώμα, όταν μπορεί να μεταφερθεί σε οποιοδήποτε μακρινό μέρος της γης ή του άπειρου με το ίδιο το αστρικό. Για να κατασκευάσουμε το αστρικό σώμα χρειάζεται αναγκαστικά να μετατρέπουμε το EXIOJEJARI, δηλαδή το ιερό σπέρμα σε δημιουργική ενέργεια. Πραγματικά αυτή η ενέρ­γεια είναι το διάσημο σεξουαλικό υδρογόνο SI-12.

Όταν αποκρυσταλλωθεί αυτό το υδρογόνο στα δικά μας κύτ­ταρα και στο εσωτερικό του οργανισμού μας, παίρνει την καταπλη­κτική και θαυμάσια μορφή του αστρικού σώματος. Δεν περιττεύει να βεβαιώσουμε με εμφαντικό τρόπο ότι αυτό το αστρικό σώμα έχει επίσης το αίμα του και τις άλλες λειτουργίες του. Το JAMBLENSOI του είναι το ίδιο το αίμα του αστρικού σώματος. Οι κόκκοι του JAMBLENSOI περιέχονται στο αίμα του φυσικού σώματος. Το JAMBLENSOI του Είναι, είναι κατασκευασμένο με τις μαγνητικές δονήσεις που προέρχονται από τους πλανήτες του Ηλιακού συστή­ματος. Αυτές τις μαγνητικές δονήσεις τις αφομοιώνουμε με την αναπνοή και μέσω των πόρων. Υφίστανται στο εσωτερικό μας διά­φορους συνδυασμούς μέχρι που στο τέλος μετατρέπονται στο διά­σημο JAMBLENSOI του ΕΙΝΑΙ, στο ίδιο το αίμα του αστρικού σώματος, αλλά όπως ήδη είπα, πρέπει πρώτα να κατασκευάσουμε το αστρικό σώμα.

Πολλοί ψευτοεσωτεριστές, πολλοί ψευτοαποκρυφιστές νομί­ζουν ότι έχουν αυτό το όχημα αλλά είναι λανθασμένοι. Εκείνος που θα έχει φτάσει στην τέλεια αφύπνιση της συνείδησης, θα μπορέσει να διασαφηνίσει από τον ίδιο τον εαυτό του ότι οι περισσότεροι στην ανθρωπότητα ακόμα δεν κατέχουν αυτό το όχημα και είναι πολύ σπάνιοι αυτοί που πραγματικά το έχουν.

Για να μιλάω σε προσιτή γλώσσα σε κείνους που με ακούνε μπορώ να τους πω ότι εκείνοι που ακόμα δεν κατέχουν αυτό το σώμα, έξω από το φυσικό σώμα φαίνονται σαν φαντάσματα, αλλά εκείνους που κατέχουν το αστρικό σώμα, έξω από το φυσικό σώμα μπορεί κανείς να τους δει ενδεδυμένους με μια ορισμένη προσωπι­κότητα. Έτσι λοιπόν, είναι καταπληκτικό να κατασκευάσουμε ένα Αστρικό Σώμα. Οι άνθρωποι του 5ου επιπέδου πραγματικά πρέπει να πολεμάνε πάρα πολύ για να δημιουργήσουνε αυτό το όχημα. Επαναλαμβάνω, μόνο διαμέσου της Μετατροπής του Ιερού Σπέρμα­τος είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε αυτό το όχημα. Το Αστρικό σώμα είναι ένας αξιόλογος οργανισμός ρυθμισμένος από 24 κοσμι­κούς νόμους. Όποιος έχει δώσει στον εαυτό του την πολυτέλεια να δημιουργήσει το Αστρικό Σώμα, χρειάζεται να το τρέφει. Είναι δεν δυνατόν να τρέφει αυτό το όχημα μόνο μέσω της μετατροπής του Υδρογόνου Η48. Όλες οι αισθησιακές εξωτερικές εντυπώσεις, αν μετατραπούν σωστά από εμάς, μετατρέπονται σε Υδρογόνο Η 24 που χρησιμεύει για να τρέφει το Αστρικό Σώμα. Οι αισθησιακές εξωτερικές εντυπώσεις είναι Υδρογόνο Η48 και αυτό ήδη το έχουμε εξηγήσει πριν. Μπορεί να μετατρέπει κανείς το Υδρογόνο Η48 σε Υδρογόνο Η24. Όταν κάποιος μαθαίνει να κοντρολάρει τις απλές μηχανικές αντιδράσεις, μετατρέπει το Υδρογόνο Η48 σε Η24. Να μάθουμε να λαμβάνουμε με ευχαρίστηση τις δυσάρεστες εκδηλώ­σεις των συνανθρώπων μας. Να εδώ, ένα κλειδί για να μετατρέ­πουμε το Υδρογόνο Η48 σε Η2), να νικήσουμε τους πειρασμούς που προέρχονται από τον κόσμο των αισθήσεων, από τον φυσικό κόσμο. Να εδώ ένα σύστημα για να μετατρέπουμε το Η48 σε υδρογόνο Η24, να μην αντιδράμε ποτέ με βία μπροστά στις συγκρούσεις που προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο, έτσι επίσης μετατρέπουμε το υδρογόνο Η 48 σε υδρογόνο Η24 κλπ.

Πιο πέρα από τους ανθρώπους του 5^ου επιπέδου είναι οι άν­θρωποι του 6^ου επιπέδου. Να εννοήσουμε σαν ανθρώπους του 6^ου επιπέδου εκείνους που έχουν αναπτύξει στον εαυτό τους την Αντι­κειμενική Λογική. Εκείνους που κατέχουν ένα προσωπικό Διανοη­τικό σώμα. Το λάθος σε πολλούς ψευτοαποκρυφιστές και ψευτοε­σωτεριστές συνίσταται ακριβώς στο να πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος κατέχει ένα Διανοητικό Σώμα. Πραγματικά όποιος έχει αφυπνισθεί εντελώς στους ανώτερους κόσμους της Κοσμικής Συνείδησης, θα μπορεί να εξακριβώσει από τον ίδιο του τον εαυτό κατευθείαν, μέσω της δικής του διαστημικής αίσθησης, τον ωμό ρεαλισμό ότι οι άνθρωποι δεν κατέχουν ένα Διανοητικό Σώμα. Πραγματικά μόνο οι άνθρωποι του 6^ου επιπέδου είναι αυτοί που κατέχουν αυτό το σώμα. Το Διανοητικό Σώμα, το σώμα της αντικειμενικής λογικής, είναι κάτι καταπληκτικό. Οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο ένα Νου, αλλά πολλούς Νόες. Καθώς κάθε ένα από τα ψυχολογικά ελαττώματα που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας είναι προσωποποιημένο από ένα ΕΓΩ (πραγματικά κατέχουμε πολλά ΕΓΩ) και καθένα από αυτά έχει την δική του γνώμη, το δικό του τρόπο να αισθανθεί και το δικό του τρόπο να δράσει. Κάθε ένα από τα ΕΓΩ που κατοικεί στο εσωτερικό μας είναι σαν ένα διαφορετικό άτομο. Με αυτό λέμε ξεκάθαρα ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι. Τώρα θα εννο­ήσετε το γιατί βεβαιώνουμε με εμφαντικό τρόπο ότι το ανθρωποει­δές είναι μια απλή μηχανή, ότι οι άνθρωποι είναι μηχανές.

Αυτό που τώρα επίσης θα εννοήσουμε είναι το γιατί υπάρ­χουν τόσες αντιφάσεις σε κάθε άτομο. Ένα είναι το άτομο που ορκί­ζεται αιώνια αγάπη και άλλο είναι το άτομο που δεν έχει τίποτα να κάνει με αυτόν τον όρκο μέσα μας. Ένα είναι το ΕΓΩ που ορκίζεται πίστη στην Γνώση και άλλο αυτό που δεν έχει κανένα ενδιαφέρον προς την Γνώση. Όλα αυτά τα άτομα, όλα αυτά τα ΕΓΩ, κατέχουν κάθε ένα το δικό του Νου. Έτσι λοιπόν, μέσα από κάθε άνθρωπο υπάρχουν τόσοι νόες όσα υπάρχοντα ΕΓΩ. Αλλά τον ατομικό νου τον κατέχουν μόνο εκείνοι που έχουν κατασκευάσει το Διανοητικό Σώμα. Αυτό το σώμα κατασκευάζεται, κρυσταλλώνεται, παίρνει μορφή μέσω της μετατροπής του Ιερού Σπέρματος. Όποιος έχει πε­ράσει στο επίπεδο του ανθρώπου νούμερο 6, πραγματικά πρέπει να κατασκευάσει το Διανοητικό Σώμα. Αυτό το όχημα τρέφεται με το υδρογόνο Η12. Όποιος μαθαίνει να μετατρέπει τις εντυπώσεις του φυσικού σώματος, που είναι το υδρογόνο Η48, πραγματικά κατα­σκευάζει το υδρογόνο Η24 με το οποίο τρέφει το αστρικό σώμα. Το υπόλοιπο από αυτό το υδρογόνο μετατρέπεται σε υδρογόνο Η12, με το οποίο τρέφεται το διανοητικό. Όποιος κατέχει ένα διανοητικό σώμα μπορεί να το χρησιμοποιεί για να ταξιδεύει με αυτό από πλα­νήτη σε πλανήτη. Όποιος κατέχει ένα διανοητικό ατομικό σώμα, κα­τέχει επίσης την αντικειμενική λογική.

Πιο πέρα από τον άνθρωπο νούμερο 6, είναι ο άνθρωπος νούμερο 7, ο αιτιατός άνθρωπος, ο άνθρωπος που έχει κατασκευά­σει το σώμα της Συνειδητής θέλησης ή Αιτιατό σώμα, τον αληθινό άνθρωπο. Τώρα θα καταλάβουν πολλοί εσωτεριστές γιατί βεβαιώ­νουμε με εμφαντικό τρόπο ότι ο Αιτιατός κόσμος είναι ο ναός της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας. Αυτό είναι λογικό, αυτή είναι η πε­ριοχή του πραγματικού ανθρώπου, και αυτή πρέπει να είναι επίσης ο ναός της Κρυμμένης Αδελφότητας. Οι Δάσκαλοι της Μεγάλης Λευ­κής Αδελφότητας, έχουν το κέντρο της βαρύτητας τους εγκατεστη­μένο σταθερά στον Αιτιατό κόσμο και από εκεί προβάλλονται προς το Διανοητικό κόσμο, προς τον Αστρικό ή προς το φυσικό. Αλλά το κέντρο της ειδικής βαρύτητας είναι εγκατεστημένο στον κόσμο της φυσικής Αιτίας. Τότε ο άνθρωπος του 7^ου επιπέδου, είναι ο Αιτιατός Άνθρωπος, ο Αληθινός Άνθρωπος, ο Πραγματικός Άνθρωπος, ο Αυθεντικός Άνθρωπος.

Για να κατασκευάσουμε ένα Αιτιατό σώμα πρέπει να μετα­τρέψουμε το Ιερό Σπέρμα. Μόνο έτσι είναι δυνατόν μέσω των χει­ρισμών του Σεξουαλικού Υδρογόνου Si-12, να δημιουργήσουμε αυτό το όχημα. Πραγματικά αυτό το σώμα τρέφεται με το υδρογόνο 6 (Η6). Είναι ξεκάθαρο ότι το υπόλοιπο του υδρογόνου 12 που χρη­σίμεψε για να θρέψει το διανοητικό μετατρέπεται σε υδρογόνο 6, με το οποίο τρέφεται το Αιτιατό. Στον κόσμο των φυσικών αιτιών βρί­σκουμε λοιπόν τους αυθεντικούς ανθρώπους, τους πραγματικούς ανθρώπους, τους ανθρώπους του πνεύματος, αυτοί δουλεύουν σε αυ­τές τις περιοχές βοηθώντας την ανθρωπότητα. Από κει προβάλλο­νται προς τους διάφορους κόσμους για να βοηθάνε εκείνους που υποφέρουν και για να δουλεύουν προς την Μεγάλη Αιτία.

Ο Αιτιατός άνθρωπος έχει ενσαρκωμένες τις ψυχικές και πνευματικές αρχές. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος Ν^ο 7 είναι ο αυθεντικός άνθρωπος, ο άνθρωπος που έχει λάβει ψυχή, που κατέχει πνεύμα, που έχει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. Ο άνθρωπος που πραγματικά μπορεί να φθάσει να ενωθεί με την θεϊκότητα. Λένε οι παραδόσεις των Ναχουάτλ ότι οι θεοί έκαναν τους ανθρώπους από ξύλο, και μετά τους ένωσαν με την θεϊκότητα. Επίσης βεβαιώ­νουν με εμφαντικό τρόπο αυτοί οι παλιοί Μεξικανικοί Κώδικες, ότι δεν επιτύγχαναν όλοι οι άνθρωποι να ενωθούν με την θεϊκότητα. Έτσι λοιπόν είναι επείγον να καταλαβαίνουμε ότι για να είμαστε αληθινοί άνθρωποι πρέπει να έχουμε δημιουργήσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά σώματα του Είναι. Αλλά πραγματικά αυτό δεν είναι το παν. Εκείνοι που δεν ενώνονται με τον Εσωτερικό Λόγο τους, με την δική τους εσωτερική θεϊκότητα, θα αποτύχουν. Θα πρέπει να πά­ρουν την καθοδική εξέλιξη προς τους βυθισμένους κόσμους μέχρι το Δεύτερο Θάνατο για να ξαναρχίσουν μια καινούργια εξελικτική διαδικασία. Έτσι λοιπόν, δεν φτάνει να δημιουργούνται άνθρωποι, είναι αναγκαίο να ολοκληρώνονται με την θεϊκότητα και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Όταν ένας άνθρωπος δεν ενώνεται με την θεϊκότητα, μετα­τρέπεται σε Χανασμούσεν με διπλό κέντρο βαρύτητας, και οι Χα­νασμούσεν πρέπει να μπαίνουν στις βυθισμένες καθοδικές εξελίξεις αναπόφευκτα.

Υπάρχουν 4 ειδών Χανασμούσεν, που είναι:

Πρώτο είδος: αυτοί που κατέχουν μόνο φυσικό σώμα είναι άνθρωποι αφοσιωμένοι στο κακό. Το ΕΓΩ σε αυτούς τους ανθρώ­πους επεξεργάζεται συγκεκριμένες ουσίες που τους κάνουν Χανα­σμούσεν, γενικά είναι γητευτές και άνθρωποι της μαύρης μαγείας. Ευτυχώς αυτό το είδος Χανασμούσεν δεν είναι αθάνατοι. Όπως δεν κατέχουν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, μετά από το θάνατο χάνεται από αυτούς ό,τι υπήρχε από Χανασμούσεν. Εκείνοι που δεν έχουν δημιουργήσει ούτε ένα αστρικό σώμα, μετά από το θάνατο δεν είναι τίποτα παρά ένα σωρό διάβολοι, ένα σωρό ΕΓΩ που λειτουργούν από εκεί, λειτουργούν ελεύθερα, κουνιόνται σε όλες τις κατευθύνσεις δεν έχουν μια αληθινή πραγματικότητα, είναι άν­θρωποι που δεν έχουν επιτύχει την αθανασία. Όταν επιστρέφουν αυτά τα ΕΓΩ δημιουργείται μια καινούργια προσωπικότητα για να υπάρχουν.

Όποιοι κατέχουν ένα σώμα, ένα αστρικό σώμα, είναι διαφο­ρετικοί. Όμως αν και έχουν επιτύχει την αθανασία, αφοσιώνονται στην μαύρη μαγεία. Έτσι εκτροχιάζονται, μετατρέπονται επίσης σε Χανασμούσεν του 2ου είδους. Αυτό το είδος Χανασμούσεν αν σε καινούργιες υπάρξεις δεν αφαιρούν αυτό το του Χανασμούσεν που έχουν, δηλ. συγκεκριμένες σκοτεινές ουσίες, κάτι το μοιραίο, τότε θα πρέπει να ξαναεπιστρέφουν σε ζωικούς οργανισμούς και να ανε­λίσσονται εξελικτικά σε σώματα ζώων, μέχρι να αφαιρούν ό,τι Χα­νασμούσεν έχουν.

Το 3^ο είδος Χανασμούσεν αποτελείται από όλους εκείνους που δημιούργησαν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, από Αληθινούς Ανθρώπους, στην πιο ολόκληρη έννοια της λέξης, αλλά που δεν διέλυσαν το ΕΓΩ, και προχωρούσαν από το μονοπάτι των σκοταδιών. Αυτοί αν δεν αφαιρέσουν αυτό το κάτι μοιραίο που έχουν, θα πρέπει να εισέρχονται σε καθοδική εξέλιξη μέσα στα έγκατα της Γης, μέσα από τους κολασμένους κόσμους μέχρι το Δεύ­τερο Θάνατο.

Τελικά υπάρχει ένα τέταρτο είδος Χανασμούσεν. Αποτελεί­ται από εκείνους που έφτασαν τα στάδια των αγγέλων, αρχαγγέλων, πριγκιπάτων αγγελικών δυνάμεων, αρετών, θρόνων, χερουβείμ, σε­ραφείμ, κλπ. Αν δεν αφαιρέσουν ό,τι έχουν από τους Χανασμούσεν, αυτόν το μοιραίο ατμό δημιουργημένο από την μαύρη μαγεία ή από την γητειά, θα πρέπει να εισέλθουν σε καθοδική εξέλιξη μέσα στα έγκατα της γης μέχρι το Δεύτερο Θάνατο.

Να εκεί οι άγγελοι, αρχάγγελοι, πριγκιπάτα κλπ, για τους οποίους μας μίλησε ο Δάντης στην θεία Κωμωδία του. Συγκεκριμένα παραδείγματα από αυτό το τελευταίο είδος Χανασμούσεν τα έχουμε στα εξής άτομα: ο Αντραμελέκ, ο Μολώχ, ο Ναεμά, ο Λιλίθ κλπ. Αυτά τα πλάσματα έφτασαν στα ανώτερα αγγελικά στάδια. Ο Μο­λώχ, π.χ., ήταν ένας θρόνος και τώρα είναι ένας κάτοικος των κολα­σμένων κόσμων, είναι ένας Χανασμούσεν στην πιο πλήρη έννοια της λέξης, ανήκει στο τέταρτο είδος.

Έτσι λοιπόν, ένας Χανασμούσεν δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αποτυχία της κοσμικής Μητέρας, μια αποβολή της θεϊκής Μη­τέρας. Όποιοι κατασκευάσουν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, αν δεν θέλουν να μετατρέπονται σε Χανασμούσεν, θα πρέπει να πολεμάνε πολύ εναντίον του εαυτού τους, να αφαιρούν τα απάν­θρωπα στοιχεία που φορτώνονται στο εσωτερικό τους. Δηλαδή να καταστρέφουν το ΕΓΩ της ψυχολογίας, να ελαττώνουν σε κοσμική σκόνη όλα αυτά τα στοιχεία που αποτελούν το ΕΓΩ του εαυτού τους. Μόνο έτσι θα μπορούν να σωθούν από τον κίνδυνο να μετα­τραπούν σε Χανασμούσεν με διπλό κέντρο βαρύτητας.

Η ΕΣΦΑΛΜΈΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Πραγματικά υπάρχει ένα επιβλαβές στοιχείο σε μας που εί­ναι εμπόδιο για την απόκτηση της αληθινής ευτυχίας· θέλω να ανα­φέρω εμφαντικά την εσφαλμένη προσωπικότητα. Αναμφίβολα αν αυτή θα εξαφανιζόταν θα βασίλευε στις καρδιές μας μόνο η μακα­ριότητα. Δυστυχώς όλη την εσφαλμένη προσωπικότητα την συνι­στούν επιβλαβή στοιχεία, προφανώς θέλω να αναφέρω την ματαιοδο­ξία και την υπεροψία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν αυτά τα δύο στοιχεία εξαφανί­ζονταν από την επιφάνεια της γης, η ζωή του ανθρώπινου όντος θα άλλαζε ολοκληρωτικά. Με την υπεροψία και την ματαιοδοξία δου­λεύουν πολλές αιτίες και λανθασμένες συνέπειες. Ο υπεροπτικός θέλει να ανεβαίνει μέχρι το τέλος της σκάλας, να τον προσέχουν οι άλλοι, θέλει να πατήσει αξίες, τιμές, καρδιές, συναισθήματα, χωρίς να τον ενδιαφέρει ο πόνος του άλλου.

Ο ματαιόδοξος, προφανώς αισθάνεται πληγωμένος όταν κά­ποιος του θίγει το ΕΓΩ, και για όφελος της ματαιοδοξίας του θυσιά­ζει τους άλλους, για να αποκτήσει εκείνο που θαυμάζει στον κόσμο, το αστραφτερό αυτοκίνητο, το πολυτελές σπίτι, τα κομψά κουστού­μια κλπ.... δεν τον πειράζει, αν για να μαζέψει τα χρήματα που χρει­άζεται για να αποκτήσει αυτήν την κούφια Καύχηση, πρέπει να εκμε­ταλλευθεί πολλούς ανθρώπους.

Έτσι λοιπόν αδελφοί, η υπεροψία και η ματαιοδοξία είναι επικίνδυνες, και επίσης είναι σοβαρά επικίνδυνη η ζήλια και η νοη­τική απασχόληση. Οι νοητικές απασχολήσεις είναι σαν μύγες ας πούμε, χιλιάδες ΕΓΩ των νοητικών απασχολήσεων που φτερουγί­ζουν στον νου, περιμένοντας κάτι για να διαμορφώνουν προβλήματα.

Έτσι, όπως οι μύγες σταματάνε με έναν αστόχαστο τρόπο πάνω στις βρωμιές, και πάνω στα φαγητά, πάνω σε οτιδήποτε βρί­σκουν, έτσι είναι επίσης το σμήνος των ΕΓΩ των νοητικών απασχο­λήσεων. Αυτά περιμένουν κάτι στο οποίο να καθίσουν για να δια­μορφώσουν νοητικές απασχολήσεις, μια σκέψη, μια λέξη, μια ιδέα, μια θεωρία, και οποιοδήποτε πράγμα, δεν πειράζει ό,τι και να είναι. Τα ΕΓΩ των νοητικών απασχολήσεων περιμένουν μόνο την στιγμή να μπορούν να διαμορφώσουν προβλήματα, και επιπλέουν στον νου. Εί­ναι αντιληπτά για εκείνους που κατέχουν την θεϊκή Διόραση. Είναι τρομακτικό αυτό, το να σκεπτόμαστε απλά ότι αυτά τα ΕΓΩ αντα­ποκρίνονται στην Εσφαλμένη Προσωπικότητα.

Κοιτάξτε πόσο βλαβερή είναι η Εσφαλμένη Προσωπικότητα και σχετικά με την ζήλια, τι θα λέγαμε; Ο ζηλιάρης διαμορφώνει από έναν ψύλλο ένα άλογο, κάνει προβλήματα από οποιοδήποτε πράγμα. Αν το αγαπημένο ον χαμογελάει είναι μια αφορμή κιόλας για ζήλια, για συκοφαντία, για να πληγώνει, για να βλάπτει. Δεν υπάρχουν όμως μόνο ζήλιες πάθους. Επίσης υπάρχουν και άλλα είδη Ζήλιας: θρησκευτικές, Πολιτικές Ζήλιες, υπάρχουν Ζήλιες της Φιλίας. Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα ΕΓΩ της Ζήλιας είναι πάρα πολλά και ότι δημιουργούν μεγάλο πόνο όλες αυτές οι Ζήλιες, όλα αυτά τα ΕΓΩ των νοητικών απασχολήσεων. Η υπεροψία αναμ­φίβολα είναι κάκιστη, ή ματαιοδοξία που τόση επίδειξη κάνει. Τε­λικά όλα αυτά που ανήκουν απλά στην Εσφαλμένη Προσωπικότητα.

Θα μπορούσαν να είναι ευτυχισμένα τα ανθρώπινα όντα αν δεν κατείχαν την Εσφαλμένη Προσωπικότητα, δυστυχώς όμως όλος ο κόσμος την κατέχει.

Σε απουσία της Εσφαλμένης Προσωπικότητας θα ζούσαμε σε έκσταση. Πόσο μακάριοι θα αισθανόμαστε! Όμως δυστυχώς οι άνθρωποι όλοι κατέχουν την Εσφαλμένη Προσωπικότητα και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Είναι αναγκαίο για μας το να προσπαθήσουμε να καταστρέψουμε την Εσφαλμένη Προσωπικότητα. Είναι δυνατόν αυτό αν κάνουμε την σωστή ανάλυση του ΕΓΩ της Ζήλιας, της Μα­ταιοδοξίας, των Νοητικών απασχολήσεων, της Υπερηφάνειας κλπ, κλπ.

Όταν καταλάβουμε ότι η υπεροψία είναι ένα από τα πιο βα­ριά στοιχεία της Εσφαλμένης Προσωπικότητας πρέπει να προ­σπαθήσουμε να αναλύσουμε αυτό το στοιχείο για να το διαλύσουμε ριζικά. Ας σκεπτόμαστε πάνω στο τι είναι η ευτυχία του ΕΙΝΑΙ, και τι είναι αυτό που είναι Εσφαλμένη προσωπικότητα.

Το ΕΙΝΑΙ είναι στον εαυτό του ευτυχές, άπειρα μακάριο. Όταν εξαλείφουμε την Εσφαλμένη Προσωπικότητα μένουμε στην πλήρη ευτυχία του ΕΙΝΑΙ, τότε ευχαριστιόμαστε την μακαριότητα. Δυστυχώς πολύ λίγοι είναι αυτοί που απασχολούνται με αυτό το εί­δος μελέτης, σπάνιοι είναι αυτοί που πραγματικά προσπαθούν να αυτοεξετάζονται βαθιά.

Προφανώς αγαπητοί μου αδελφοί χρειαζόμαστε να προκα­λέσουμε μια αλλαγή μέσα μας· αν ένας μάγος με την αρετή της μα­γείας θα διέλυε την ματαιοδοξία και την υπεροψία, ο κόσμος θα βρι­σκόταν ολοκληρωτικά μετασχηματισμένος, όμως δυστυχώς δεν θα έβρισκαν τι να κάνουν, θα βρισκόντουσαν αποπροσανατολισμένοι, δεν θα έβλεπαν κανένα νόημα στην Ζωή, θα αυτοκτονούσαν, θα πέ­θαιναν. Και όμως, πρέπει να διαλύσουν αυτά τα στοιχεία υπεροψίας και ματαιοδοξίας.

Όμως η διαδικασία της αλλαγής, διάλυσης, πρέπει να είναι μεθοδική, διδακτική μέχρι και διαλεκτική, αλλιώς θα πεθαίναμε, θα βρισκόμασταν αποπροσανατολισμένοι.

Όταν εμείς κατανοήσουμε αυτό, θα δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας. Είναι αναγκαίο να γινόμαστε συνειδητοί, αυτοσυνειδη­τοί, από τις δικές μας σκέψεις, από τα δικά μας συναισθήματα και από τα αποτελέσματα που τα άλλα ανθρώπινα όντα προκαλούν πάνω σε μας. Όταν καταλάβουμε την ανάγκη να γίνουμε αυτοσυνει­δητοί, αρχίζουμε να διαλύουμε τους παράγοντες της υπεροψίας και της ματαιοδοξίας, έτσι επίσης κάνουμε με τα ΕΓΩ της Ζήλιας και με τα ΕΓΩ των νοητικών απασχολήσεων. Διαδικάζεται ένας μετασχη­ματισμός, προφανώς αυτό θα μας οδηγούσε στην αφύπνιση, θα ήταν βασικό. Το να αφυπνιστούμε είναι το βασικό.

Τα ΕΓΩ της υπεροψίας και της ματαιοδοξίας, που αντιστοι­χούν στην Εσφαλμένη Προσωπικότητα, μας κάνουν να ταυτιζόμα­στε με τα πράγματα του κόσμου αυτού, με τα υλικά πράγματα, με τα συμβάντα, με τα διάφορα γεγονότα που επαναλαμβάνονται στον χρόνο. Εμείς πρέπει να μάθουμε στον χωρισμό του εαυτού μας, τον χωρισμό όλων των πραγμάτων, μη ταυτιζόμενοι με τα συμβάντα, με τα γεγονότα, με τα πράγματα, με τα περιστατικά κλπ διότι αυτή η ταύτιση μας ρουφάει, μας βαμπιρίζει την Συνείδηση, και μας βυθίζει πραγματικά πιο βαθιά.

Έτσι λοιπόν είναι αναγκαίο να αφυπνισθεί η δική μας συνεί­δηση, είναι δυνατόν αυτό όταν κάνουμε ένα χωρισμό μεταξύ του εαυτού μας και των πραγμάτων, των συμβάντων, των γεγονότων.

Έτσι αγαπητοί μου αδελφοί, πρέπει να συλλογιζόμαστε αυ­τοσυνειδητά. Προφανώς η δουλειά της εξάλειψης των ελαττωμάτων της Εσφαλμένης Προσωπικότητας γίνεται μερικές φορές πολύ δύ­σκολη και αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Εμείς θα θέλαμε να εξαλείψουμε μερικά στοιχεία και υποστοιχεία της Εσφαλμένης Προσωπικότητας με το σκοπό να αποκτήσουμε την ευτυχία, για την οποία έχουμε δικαίωμα.

Δυστυχώς αυτό είναι το σοβαρό, πολλές φορές νοιώθουμε ότι σταματάμε, υπάρχουνε ΕΓΩ, στοιχεία, ακόλουθα ή υποστοιχεία της Εσφαλμένης Προσωπικότητας πολύ δύσκολα να τα εξαλεί­ψουμε. Τότε χρειαζόμαστε, να τα αφοπλίσουμε με πολύ υπομονή αν πραγματικά θέλουμε να προχωρούμε.

Όταν εμβαθύνουμε πιο βαθιά στον εαυτό μας, ανακαλύ­πτουμε επίσης ότι υπάρχουν μερικά ψυχολογικά επιπρόσθετα μη ανθρώπινα πολύ δύσκολα να τα κάνουμε σκόνη. Δεν πρέπει να ανυ­πομονούμε, και περισσότερο όταν πραγματικά και αληθινά δεν έχουμε πληρώσει το τίμημα της προόδου. Το να διαλύσουμε μερικές φορές ορισμένα δύσκολα στοιχεία είναι δυνατόν όταν πληρώνουμε, όμως είναι παράλογο να θέλουμε να εξαλείψουμε μερικά υποστοι­χεία αμέσως, χωρίς να έχουμε πληρώσει.

Θυμηθείτε ότι αυτά ή εκείνα τα μη ανθρώπινα επιπρόσθετα προσωποποιούν λάθη, πράγματι σχετίζονται, εσωτερικά με εσφαλ­μένες αιτίες, και αυτές επίσης με το Κάρμα. Έτσι λοιπόν μη σας ξαφνιάσει αν κάποια φορά μένετε σταματημένοι στο τάδε ή το δείνα στοιχείο. Απλούστατα είναι αυτό το ίδιο, συνδυασμένο με την τάδε ή δείνα κακή αιτία. Κακίες αιτίες ή ΕΓΩ αιτίες, που επίσης βρίσκο­νται συνδυασμένες με το νόμο του χρωστάς και του υπάρχει, του Κάρμα.

Γι' αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται να πληρώνουμε για να μπορέσουμε να εξαλείψουμε αυτά ή εκείνα τα δύσκολα στοιχεία. Δεν πληρώνουμε μόνο με πόνο το Κάρμα, μπορούμε να το πληρώ­νουμε επίσης με καλά έργα. Μπορούμε ακόμη και να αποκτήσουμε την συγγνώμη μέσω της υπέρτατης μετάνοιας, τότε τα ΕΓΩ αιτίες δια­λύονται. Η ανυπομονησία σε αυτές τις σπουδές βλάπτει τους νεοφώ­τιστούς μας. Αν αυτοί θέλουν να πραγματοποιούν σοβαρές προό­δους, πρέπει να γίνονται σοβαροί, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ένα σοβαρό άνθρωπο που να μην έχει αποκτήσει υπομονή.

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Στην υπομονή θα κατέχετε τις ψυ­χές σας». Πολύ καλή δόση υπομονής χρειάζεται όταν σταματάμε στο τάδε ή δείνα ΕΓΩ.

Είναι επείγον να γινόμαστε πιο συνειδητοί του εαυτού μας, στην σκέψη, στο συναίσθημα, στον λόγο.

Να διακρίνουμε καθαρά μεταξύ του τι είναι μια ομιλία από του τι είναι μια φλυαρία. Η φλυαρία και ο φλύαρος είναι το ίδιο, για αυτό στις δικές μας σπουδές δεν πρέπει ποτέ να δεχόμαστε την λέξη φλυαρία ή άχρηστη κουβέντα, για τις δικές μας διαλέξεις. Εμείς δεν κάνουμε φλυαρίες, ΕΓΩ εδώ και τώρα δεν φλυαρώ με σας, ΕΓΩ είμαι ένας σοβαρός άνθρωπος που δεν έχω έλθει να φλυαρώ, έχω έλθει για να σας μιλήσω και αυτό είναι διαφορετικό. Η φλυαρία είναι για τους φλύαρους, την ομιλία την βρίσκουμε στους διάλογους του Πλά­τωνα και είναι διαφορετικό. Ομιλίες είναι αυτές που έδινε ο Σωκρά­της στους μαθητές του. Έχουμε ήδη μιλήσει πάνω σε αυτά και επί­σης θα άξιζε τον κόπο να μελετούμε την Πολιτεία του Πλάτωνα, έτσι θα μπορούμε να κάνουμε μια ξεκάθαρη διαφοροποίηση μεταξύ του τι είναι μια ομιλία και του τι είναι μια άχρηστη κουβέντα των φλύαρων.

Η φλυαρία είναι κάτι μηχανικό από την ίδια την φύση της, ο φλύαρος ή αυτός που κάνει άχρηστες κουβέντες είναι ένα άτομο που δεν έχει συνείδηση των όσων λέει, μιλάει μηχανικά.

Η ομιλία είναι άλλο πράγμα: η ομιλία ενός Σωκράτη στους μαθητές του στην Ακαδημία, ενός Πλάτωνα στα Ελευσίνια μυστή­ρια, αυτό είναι ομιλία. Εκεί υπάρχει συλλογισμός, σε αυτήν την πε­ρίπτωση όποιος μιλάει, όποιος δίνει την διδασκαλία, μιλάει από το σαφή συλλογισμό του ΕΙΝΑΙ, διαλέγει τις κατάλληλες λέξεις για κάθε ιδέα, έτσι δίνει τις ιδέες με ακριβείς λέξεις, φανερό συμπέρα­σμα του αυτοσυλλογισμού του ΕΙΝΑΙ.

Όποιος μιλάει, όποιος δίνει την εσωτεριστική γνωστική δι­δασκαλία, με κανένα τρόπο δεν θα προχωρούσε μηχανικά, παρατη­ρείστε εσείς ότι οι στοχαστικοί άνθρωποι όταν μιλάνε το κάνουν σαφώς συγκεκριμένα, διαλέγουν τις εκφράσεις που χρειάζονται για να διαμορφώνουν τις υπέροχες ιδέες του ΕΙΝΑΙ.

Έτσι πρέπει να γίνουμε πιο συνειδητοί του δικού μας λόγου. Επίσης πρέπει να γίνουμε συνειδητοί από τα δικά μας συναισθήματα και τις δικές μας σκέψεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε μας υπάρ­χουν τα πέντε κυριότερα κέντρα της οργανικής μηχανής: το διανοη­τικό, το συγκινησιακό, το κινητικό, το ένστικτο και το σεξουαλικό. Το διανοητικό βρίσκεται τοποθετημένο στον εγκέφαλο, το κινητικό στο ανώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης, το συγκινησιακό ασυ­ζητητί βρίσκεται στην καρδιά στο ηλιακό πλέγμα και στα συμπαθη­τικά και νευρικά κέντρα, το ένστικτο στο κατώτερο μέρος της σπον­δυλικής στήλης και το σεξουαλικό στα γεννητικά όργανα, αυτοί εί­ναι οι πέντε κύλινδροι της οργανικής μηχανής.

Εμείς θα πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε τα δικά μας κέ­ντρα, αν θέλουμε να ζούμε συνειδητά. Ένας μεγάλος σοφός έλεγε ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε επίσης τα χαμηλότερα μέρη των πέ­ντε κέντρων του ΕΙΝΑΙ.

Σε πολλούς θα φαίνεται περίεργο πώς είναι δυνατό να το συ­νιστά αυτό ένας σοφός, και αναφέρομαι σε αυτές τις στιγμές εμφα­ντικά στον Ουσπένσκι. Όμως έτσι είναι. Πρέπει να χρησιμοποιούμε επίσης τα χαμηλότερα μέρη των διαφόρων κέντρων της οργανικής μηχανής. Αυτά μας βάζουν σε σχέση με την πρακτική ζωή, με τα συγκεκριμένα γεγονότα της ύπαρξης.

Αν ξέρουμε να τα χρησιμοποιούμε θα αποφύγουμε μια μη αναγκαία διαρροή της ενέργειας. Θα ήταν παράλογο να χρησιμο­ποιούμε τα χαμηλά μέρη των διαφόρων κέντρων της μηχανής όταν θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε τα ανώτερα μέρη των διαφόρων κέ­ντρων ή αντίστροφα. Θα ήταν παράλογο να χρησιμοποιούμε τα ανώτερα κέντρα όταν πρέπει να χρησιμοποιούμε τα κατώτερα ή με άλλα λόγια να χρησιμοποιούμε το ανώτερο μέρος των πέντε κέ­ντρων της μηχανής όταν πρέπει να χρησιμοποιούμε το κατώτερο μέρος. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι κάποιος είναι απασχολημένος με μια δουλειά χωρίς αξία, χωρίς σπουδαιό­τητα σε μια δεδομένη στιγμή και σε αυτήν την στιγμή
είναι τρομερά συγκεντρωμένος σε αυτήν την ανόητη εργασία, στην οποία έχει βάλει το καλύτερο του νου του και της θέλησης του για να κάνει την βλακεία. Εδώ υπάρχει μια άχρηστη διαρροή των ενερ­γειών του για να κάνει μια βλακεία όταν γι αυτό θα αρκούσε να χρη­σιμοποιεί το κατώτερο μέρος των κέντρων της μηχανής. Είναι σα­φές ότι έτσι θα απέφευγε την άχρηστη διαρροή ενεργειών.

Όποιος θέλει να μάθει να εξαλείψει, ας πούμε τους βλαβε­ρούς παράγοντες της Εσφαλμένης Προσωπικότητας, πρέπει να με­ταχειριστεί τα πέντε οργανικά κέντρα και να ξέρει να τα μεταχειρι­στεί.

Είναι αναγκαίο επίσης να ξέρει να χρησιμοποιεί τις ενέργειες που ρέουν στο εσωτερικό του ανθρώπινου οργανισμού. Για παρά­δειγμα, μια κακή χρήση των ενεργειών είναι ένας διεγερμένος νους που λειτουργεί λάθος. Το διανοητικό και το συγκινησιακό κέντρο, αν συνεργάζονται, γίνονται θαυμάσια αποδοτικά, πραγματοποιούν καταπληκτικά έργα, πηγαίνουν καλά. Όμως τι θα συνέβαινε αν ο νους θα ήταν διεγερμένος, για παράδειγμα από την σεξουαλική ενέρ­γεια ή από την ενέργεια του ένστικτου κέντρου, ή από την ενέργεια του κινητικού κέντρου;

Σε αυτήν την περίπτωση ο νους διεγερμένος λειτουργεί κα­κώς. Τι πρέπει να κάνουμε; Να εμβαθύνουμε στο διανοητικό κέντρο για να βάλουμε τάξη, μέσα στον νου, βγάζοντας τον από την διέγερση, και να σκεφτόμαστε με απόλυτη ηρεμία και λογική, δεν αναφερό­μεθα στην λογική σαφήνεια αλλά στην Tertium Organum, στην ανώ­τατη λογική.

Έτσι όπως ο νους είναι διεγερμένος δεν ενεργεί σωστά. Εμείς χρειαζόμαστε να μάθουμε να οδηγούμε σωστά τα κέντρα της μηχανής, αν είναι ότι θέλουμε στ' αλήθεια να εξαλείψουμε τα ανεπι­θύμητα στοιχεία της εσφαλμένης προσωπικότητας. Υπάρχουν πολλά άχρηστα μηχανικά ΕΓΩ στα 5 κέντρα της μηχανής που πρέπει να εξαλείψουμε, ΕΓΩ πολλών ανοησιών που πρέπει να εξαλείψουμε.

Η υπεροψία και η ματαιοδοξία μέσα από την εσφαλμένη προσωπικότητα προκαλούν από τα βάθη τους μερικές δράσεις που καταλήγουν εντελώς λανθασμένες και επιβλαβείς. Να δείτε εσείς πόσο αναγκαία είναι η αυτοεξέταση του εαυτού μας, πόσο απαραί­τητο είναι να αυτοερευνούμαστε. Σύμφωνα με το πώς πάμε κατα­στρέφοντας αυτό που πρέπει να καταστρέφουμε, δηλ. τα υλικά της εσφαλμένης προσωπικότητας, θα γίνεται και μια διδακτική, διαλε­κτική μετατροπή, και στο τέλος αυτό που θα προκύψει από αυτήν την μετατροπή, θα είναι η αφυπνισμένη, λαμπερή συνείδηση.

Όταν εμείς πραγματικά σταθεροποιήσουμε αυτήν την διδα­σκαλία στον νου και στην καρδιά, θα κατανοήσουμε την ανάγκη να θυσιάσουμε πολλά πράγματα, την ανάγκη να μαχόμαστε για πολ­λούς λόγους. Υπάρχει ανάγκη να θυσιάσουμε πολλά, πολλά, για να αποκτήσουμε την μετατροπή των δυνάμεων. Το να θυσιάσουμε εκείνο που είναι πιο ευχάριστο στην ζωή για τον άνθρωπο, είναι στ' αλήθεια απαραίτητο όταν θέλουμε να μετασχηματιζόμαστε.

Τι εννοείται μετασχηματισμός; Να μετατρεπόμαστε σε ένα διαφορετικό πλάσμα, σε ένα πλάσμα που αντιστοιχεί περισσότερο μπορούμε να πούμε στην μελλοντική ηλιακή περίοδο, αυτό είναι με­τασχηματισμός. Όμως δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε στον αναφε­ρόμενο μετασχηματισμό αν δεν είχαμε υπομονή, επαναλαμβάνω εκείνο που είπα στην αρχή «στην υπομονή θα κατέχετε τις ψυχές σας». Ο ανυπόμονος μένει στάσιμος για πάντα. ΕΓΩ δεν λέω ότι σεις δεν θα περάσετε από τις διαδικασίες των αδιεξόδων (καταστάσεις στις οποίες δεν μπορείς να προχωράς καθόλου) προφανώς θα υπάρ­χουν αυτές οι διαδικασίες, όμως αν γεμίσουμε με υπομονή, θα βγούμε από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις.

Χρειάζεται να γινόμαστε βαθύτεροι στην σκέψη. Με τι θα έμοιαζαν οι επιφανειακοί άνθρωποι; Οι επιφανειακοί άνθρωποι είναι σαν εκείνα τα πηγάδια που γίνονται στους δρόμους βούρκοι αβα­θείς, στους οποίους τα νερά σαπίζουν και μένει μόνο η λάσπη. Και οι άνθρωποι με βαθύτερη σκέψη με τι θα έμοιαζαν; Με τις βαθιές λίμνες, εκεί ζουν τα ψάρια, εκεί πάλλεται η ζωή.

Χρειάζεται να γινόμαστε πολύ βαθείς για να ανακαλύψουμε τα τόσα σφάλματα που έχει η Εσφαλμένη Προσωπικότητα μας. Το πιο βαρύ είναι ότι αν κανείς ταυτίζεται με την Εσφαλμένη Προσω­πικότητα, αν ζει σε αυτήν, τότε αποτυγχάνει και με τον καιρό θα πρέπει να μπει στην καθοδική εξέλιξη, στα Τάρταρα.

Αν συλλογιστούμε βαθιά θα ανακαλύψουμε μέσα στον εαυτό μας τα λάθη που χρησιμεύουν σαν βάση για ορισμένα ψυχο­λογικά επιπρόσθετα στοιχεία δύσκολα στο να εξουδετερωθούν. Πώς να σπάσουμε τις Εσφαλμένες αιτίες, εκείνες που μας κάνουν να πα­ραμένουμε σταματημένοι σε ένα σημείο, από το οποίο δεν μπο­ρούμε να ξεκολλήσουμε όσο και αν το επιθυμούμε; Χρειάζεται ανα­γκαστικά μια αναλυτική εξέταση του λάθους που μας κρατάει στα­ματημένους, μια βαθύτερη μελέτη σχετικά με το ψυχικό επιπρό­σθετο και η υπέροχη μετάνοια του ανώτατου πόνου.

Υπάρχει κάτι που πάντα επαναλαμβάνω σε εσάς εδώ: Η εξά­λειψη αυτών των λαθών σε εμάς, σαφώς δεν είναι κάτι το διανοη­τικό. Πρέπει να περάσουμε πολλές φορές από μεγάλες συγκινησια­κές κρίσεις, πρέπει να φτάσουμε να κλαίμε αίμα, όταν πραγματικά θέλουμε το μετασχηματισμό. Έτσι καταφέρνουμε να παραχθεί η εξάλειψη του δύσκολου ψυχολογικού επιπρόσθετου στοιχείου.

Γενικά αυτά τα δύσκολα ελαττώματα, επαναλαμβάνω, έχουν πολύ βαριές αιτίες, αυτές οι αιτίες ή ΕΓΩ-αιτίες σχετίζονται άμεσα με το νόμο, με το Κάρμα. Είναι δυνατόν να αποκτήσουμε την συγ­γνώμη για μερικές υποχρεώσεις όταν η μετάνοια είναι ειλικρινής. Μια φορά απευθυνόμουν στην θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη, αυτό το ιερό φίδι των μεγάλων μυστηρίων, που ήταν τυλιγμένη σε μια κολώνα, διατηρώντας το κεφάλι της με ανθρώπινη μορφή. Της ζή­τησα συγγνώμη, διότι πραγματικά αγωνιζόμουνα για την επανεκτί­μηση ορισμένων ψυχικών αρχών, για την αναγέννηση του πνευμα­τικού χρυσού.

Η απάντηση της ήταν αποφασιστική, είπε: «Είσαι συγχωρε­μένος, υιέ μου, ήδη τρεις φορές σε έχω συγχωρέσει».

Πραγματικά στην αρχαία Γη Σελήνη, στην διάρκεια του Μα­χαμβαντάρα του Πάντμα ή Χρυσού Λωτού με είχε συγχωρέσει. Στην ήπειρο Μου, που σε άλλες εποχές ήταν τοποθετημένη μεταξύ των ταραγμένων κυμάτων του Ειρηνικού Ωκεανού, με είχε συγχω­ρέσει και τώρα, για τρίτη φορά χρειαζόμουνα την συγγνώμη της. Όμως πρόσθεσε το ιερό φίδι: «Σε μια από αυτές την δεύτερη φορά που σε συγχώρεσα, (αναφερόμενη στην ήπειρο του Μου) το Κάρμα σου ήταν τόσο βαρύ που πραγματικά αν και σε συγχώρεσα, δεν τολμούσα να μπω στο παλάτι των Κυρίων του Κάρμα, διότι με είχαν πατήσει οι Κύριοι του Νόμου, όμως σε συγχώρεσα».

Ευχαριστώ μητέρα, ήταν η απάντηση μου.

Έτσι το ιερό φίδι των αρχαίων Μυστηρίων, η πριγκίπισσα Κουνταλίνη, συγχωρεί. Όταν βρισκόμαστε στον ανώτατο βαθμό στα­ματημένοι στον δρόμο, όταν δεν πάμε ούτε μπροστά ούτε πίσω, δη­λαδή δεν προχωράμε με κανένα τρόπο, τότε δεν μας μένει άλλο φάρ­μακο παρά να ζητάμε την συγγνώμη της Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι με σκοπό να μας βγάλει αυτή από την διαδικασία στην οποία βρι­σκόμα­στε. Τότε αυτή (είμαι σίγουρος) μπορεί να εξαλείψει ορι­σμένα ΕΓΩ αιτίες, και όταν τα καταστρέψει οι δυσκολίες, που μας σταματάνε, εξαφανίζονται.

Έτσι λοιπόν πρέπει να έχουμε υπομονή για να πραγματο­ποιούμε την δουλειά. Το σημαντικό για μας είναι να κατορθώσουμε το μετασχηματισμό, τον οποίο είναι δυνατόν να τον αποκτήσουμε αν έχουμε υπομονή, ο ανυπόμονος δεν προχωράει ούτε ένα πόντο σε αυτές τις σπουδές.

Εν πάση περιπτώσει μέσω της Βουδιστικής εξάλειψης, μέσω της καταστροφής οποιουδήποτε είδους βλαβερών μη ανθρώπινων στοιχείων μέσα σε εμάς κατορθώνουμε ώστε η συνείδηση, η Ουσία, να μένει τελείως απελευθερωμένη. Με απουσία της Εσφαλμένης Προσωπικότητας η συνείδηση αφυπνίζεται και μας δίνει κάτι που ονομάζεται μακαριότητα. Έτσι την μακαριότητα πρέπει να την αποκτήσουμε εδώ και τώρα μέσω του ριζικού μετασχηματισμού.

Με όλα αυτά, πώς συμβαίνει πολλοί αδελφοί (ενώ το καταλα­βαίνουν αυτό, αισθανόμενοι την ανάγκη της αλλαγής) να μην έχουν ακόμα πραγματικά ένα συνεχή σκοπό; Μερικοί επιμέ­νουν για ένα χρονικό διάστημα και έπειτα κουράζονται, εγκαταλεί­πουν την δουλειά πάνω στον εαυτό τους και δεν αποκτούν πραγμα­τικά κανένα μετα­σχηματισμό. Για να πετύχουμε είναι απαραίτητος ο συνεχής σκοπός, χρειαζόμαστε να ζούμε σε κατάσταση αδιάκοπης αυτοπαρατήρησης.

Μέσω της αδιάκοπης αυτοπαρατήρησης θα ανακαλύψουμε τις διαδικασίες της ματαιοδοξίας και της υπεροψίας. Τότε μπορούμε και όλας με αυτά τα δεδομένα, να δουλεύουμε αυτά τα ελαττώματα, όλα αυτά τα στοιχεία, δηλαδή, την ματαιοδοξία και την υπεροψία, για να τα κάνουμε σκόνη. Είναι δύσκολο να επιμένει κανείς στην αδιάκοπη αυτοπαρατήρηση μέρα και νύχτα συνέχεια, είναι δύσκολο να βρεις κάποιον που να είναι έτσι. Όταν κανείς επιμένει πραγμα­τικά θραύει τα ΕΓΩ του και απελευθερώνει την συνείδηση, την αφυ­πνίζει.

Είναι αναγκαίο να αλλάξουμε αγαπητοί μου αδελφοί, επείγει η αλλαγή, και αυτή δεν είναι δυνατή αν συνεχίζει να ζει μέσα μας η Εσφαλμένη Προσωπικότητα. Θέλω να σας φέρει σε συλλογισμό αυτή η ομιλία. «Στην υπομονή θα κατέχετε την ψυχή σας», στην υπομονή θα φτάσεις στην αφύπνιση.

Είναι απαραίτητο να γινόμαστε συνειδητοί στις δικές μας σκέψεις, να γινόμαστε συνειδητοί στις δικές μας συγκινήσεις, να γι­νόμαστε στα αλήθεια συνειδητοί του αποτελέσματος που μας προκα­λεί η επίδραση των ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Χρεια­ζόμαστε να γινόμαστε συνειδητοί του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και από τις σχέσεις που έχουμε με τον εαυτό μας. Ενώ συνε­χίζουμε να υπάρ­χουμε σαν ασυνείδητες μηχανές δεν κάνουμε τί­ποτα. Χρειαζόμαστε να σταματήσουμε να είμαστε μηχανές. Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί μέχρι εδώ η ομιλία μου αυτήν την νύ­χτα. Τώρα είμαι έτοιμος να απαντήσω σε ερωτήσεις σχετικά με το θέμα

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε σε τι οφείλεται η έλλειψη του συ­νεχούς σκοπού;

ΑΠ: Λοιπόν, όταν δεν έχουμε εγκαταστήσει μέσα μας ένα κέ­ντρο διαρκούς συνειδήσεως, υπάρχει έλλειψη του συνεχούς σκο­πού. Όμως όταν έχουμε εγκαταστήσει αυτό το μαγνητικό κέντρο στο κέ­ντρο της συνείδησης, τότε υπάρχει συνεχής σκοπός. Κανο­νικά το μα­γνητικό κέντρο της δικής μας ύπαρξης βρίσκεται τοποθε­τημένο στην Εσφαλμένη Προσωπικότητα.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, από τι είναι φτιαγμένη η προσω­πικότητα;

ΑΠ: Πραγματικά η προσωπικότητα η ίδια είναι ξεκάθαρη ενέργεια, κανένας δεν γεννιέται με προσωπικότητα. Η προσωπικό­τητα είναι κόρη του χρόνου, γεννιέται στον χρόνο και πεθαίνει στον χρόνο, δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του πεθα­μένου. Όταν επιστρέφουμε, όταν γυρίσουμε, όταν ξαναερχόμαστε σε ένα άλλο σώμα, πρέπει να δημιουργήσουμε μια νέα προσωπικό­τητα. Η προσωπικότητα είναι ξεκάθαρη ενέργεια, όμως αυτή γίνεται ψεύτικη όταν πραγματικά ορισμένα ΕΓΩ εισέλθουν στο εσωτερικό της και εξελίσσονται στην ίδια. Για παράδειγμα: τα ΕΓΩ της διανοη­τικής απασχόλησης, τα ΕΓΩ της διανοητικοποίησης, τα μηχανικά ΕΓΩ. Αυτά έρχονται να χρησιμοποιούν αυτήν την ενέργεια, έρχονται να την πά­ρουν, έρχονται να καθίσουν μέσα στην προσωπικότητα κάνοντας την ψεύτικη. Όμως αν καταστρέψουμε αυτά τα ΕΓΩ, τότε γίνεται αγνή, ενεργητική (η προ­σωπικότητα). Όταν αυτά τα ΕΓΩ δεν βρίσκονται μέσα της δεν είναι πια ψεύτικη, είναι ένα εργαλείο για να δουλεύουμε, δεν είναι πια η Εσφαλμένη Προσωπικότητα.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε πώς μπορούμε να εγκαθιστούμε μια δυνατή προσωπικότητα σε εμάς;

ΑΠ: Την προσωπικότητα πρέπει να την ισορροπούμε με την συνείδηση. Όταν η προσωπικότητα είναι πιο δυνατή από την Ουσία υπάρχει ανισορροπία, όταν η Ουσία είναι πιο δυνατή από την προσω­πικότητα υπάρχει επίσης ανισορροπία.

Μερικά άτομα της εξοχής εξελίσσουν την Ουσία θαυμάσια σε βάρος της προσωπικότητας, όταν έρχονται στην πόλη βρίσκονται σε ανισορροπία, και μερικά άτομα της πόλης εξελίσσουν υπερβο­λικά την προσωπικότητα τους και όταν έρχονται στην εξοχή, όταν επικοι­νωνούν με απλά άτομα, βρίσκονται σε ανισορροπία. Χρειαζό­μαστε μια τέλεια ισορροπία μεταξύ Ουσίας και προσωπικότητας.

ΕΡ: Όταν ένας μύστης φτάσει την αυτοπραγμάτωση, μεταδί­δει αιώνια χαρακτηριστικά σε μια ορισμένη προσωπικότητα;

ΑΠ: Εντάξει, μπορούμε να πούμε ότι έτσι είναι, π.χ. ένας αναστάσιμος δάσκαλος που μπορεί να διατηρεί το φυσικό σώμα, σα­φώς θα έχει μια αιώνια προσωπικότητα στον φυσικό κόσμο, θα έχει μια αιώνια προσωπικότητα στον αστρικό κόσμο συσχετισμένη με το αστρικό σώμα, μια άλλη αιώνια προσωπικότητα στον διανοη­τικό κό­σμο, συσχετισμένη με το διανοητικό σώμα, μια άλλη προ­σωπικότητα στον αιτιατό κόσμο συσχετισμένη με το αιτιατό σώμα. Έτσι λοιπόν υπάρχουν τέσσερις βασικές προσωπικότητες: η φυσική, η αστρική, η διανοητική και η αιτιατή. Είναι τέσσερις οι προσωπι­κότητες: η φυ­σική που την κυριαρχούν 48 νόμοι, η αστρική που την κυριαρχούν 24 νόμοι, η διανοητική που την κυριαρχούν 12 νόμοι, η αιτιατή που την κυριαρχούν 6 νόμοι.

ΕΡ: Αν είναι ένα έργο του χρόνου (δηλαδή κάτι που γεννιέ­ται στον χρόνο και θα πεθάνει στον χρόνο) δεν μπορούμε να την θεω­ρούμε σαν ένα ψυχολογικό επιπρόσθετο στοιχείο;

ΑΠ: Όχι, διότι αντίθετα από τα ψυχολογικά επιπρόσθετα στοιχεία η προσωπικότητα διαρκεί όσο διαρκεί το φυσικό σώμα, τί­ποτα άλλο. Και από την μια σκοπιά και από την άλλη είναι ένα αντι­ληπτικό εργαλείο, το όχημα της δράσης, όταν δεν είναι ψεύτικο, αλλά όταν ρέει γνήσια, όταν ζει σε πεντακάθαρη μορφή.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε μπορούμε να πούμε ότι η αγνή προσωπικότητα, μιλώντας για τους θεϊκούς Δασκάλους,
για παράδειγμα τον Ανούβη είναι όπως αυτός παρουσιάζεται, όταν τον καλέσουμε με όλα τα χαρακτηριστικά του;

ΑΠ: Κάθε αυθεντικός Δάσκαλος έχει τέσσερις προσωπικότη­τες: φυσική, αστρική, διανοητική και αιτιατή.

ΕΡ: Συγγνώμη Δάσκαλε, η εκδήλωση σύμφωνα με τον κό­σμο στον οποίο βρίσκονται, είτε στο διανοητικό είτε στο αιτιατό, εί­ναι διαφορετική;

ΑΠ: Βεβαίως, μια είναι η εκδήλωση στον φυσικό κόσμο, με την φυσική προσωπικότητα, άλλη είναι η εκδήλωση στον αστρικό κόσμο, άλλη στον διανοητικό κόσμο με διανοητική προσωπικότητα, και άλλη είναι η εκδήλωση στον αιτιατό κόσμο (ο αιτιατός άνθρω­πος έιναι ο πραγματικός Άνθρωπος).

Ας σκεφτούμε πραγματικά τι είναι η προσωπικότητα. Αν κα­τορθώσουμε να απελευθερωθούμε από την Εσφαλμένη Προσω­πικό­τητα, θα βρεθούμε πραγματικά στην τρίτη συνειδησιακή κατά­σταση ή τρίτο βαθμό της συνείδησης που είναι η κατάσταση στην οποία έχουμε αδιάκοπη ανάμνηση του εαυτού μας, του ΕΙΝΑΙ.

Όλοι έχουμε το δικαίωμα να ζούμε στον τρίτο βαθμό της συ­νείδησης. Παρατηρείστε τα μωρά που μόλις έχουν γεννηθεί, ζουν στην τρίτη κατάσταση της συνείδησης, στην ανάμνηση του εαυτού τους, του ΕΙΝΑΙ τους.

Δυστυχώς όλοι εμείς, λόγω της εσφαλμένης εκπαίδευσης που μας έχουν δώσει, λόγω των κακών παραδειγμάτων των συγγε­νών μας. πέφτουμε από τον τρίτο βαθμό της συνείδησης σε ένα δεύ­τερο βαθμό: στην κατάσταση της συνείδησης. Αυτό είναι σαν πέ­σιμο από τον ουρανό στην κόλαση. Γεννιόσαστε στην τρίτη κατά­σταση της συνείδησης και πολύ γρήγορα πέφτουμε στην δεύτερη, στην κακώς ονομαζόμενη κατάσταση της αγρυπνίας, που ισοδυνα­μεί σαν να πέ­φτει κανείς, επαναλαμβάνω, από τον ουρανό στην κό­λαση. Είναι στην κόλαση της δεύτερης κατάστασης της συνείδησης, όπου γεν­νιούνται τα ΕΓΩ, όπου τα ψυχικά επιπρόσθετα εκδηλώνο­νται, όπου όλα αυτά τα μη ανθρώπινα και διεστραμμένα στοιχεία που φέρουμε μέσα μας; αναβλύζουν, ισχυροποιούνται. Η δεύτερη κατάσταση της συνείδησης είναι μια πραγματική κόλαση.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε στην ομιλία σας είπατε ότι πρέ­πει να μάθουμε να θυσιάζουμε, ήθελα να σας ρωτήσω τι είναι αυτό που πρέπει να μάθουμε να θυσιάζουμε;

ΑΠ: Λοιπόν, πρέπει να αρχίσουμε να θυσιάζουμε την υπερο­ψία, να αρχίσουμε να ξέρουμε να συνειδητοποιούμε ότι εμείς δεν εί­μαστε τίποτα παρά άθλια σκουλήκια της λάσπης της γης. Να θυσιά­ζουμε επίσης την ματαιοδοξία. Πραγματικά εμείς δεν είμαστε παρά άθλια σκουλήκια της λάσπης της γης, όπως σας είπα πριν. Δεν υπάρ­χει λόγος για να ματαιοδοξούμε. Να θυσιάζουμε τις διανοητι­κές απα­σχολήσεις που σε τίποτα δεν χρησιμεύουν να τις κάνουμε σκόνη. Για τι πράγμα μπορούν να μας χρησιμεύουν; Να θυσιάσουμε την ζήλεια που μας οδηγεί στο λάθος, στην βλασφημία και στο έγκλημα.

ΕΡ: Υπάρχουν συγγραφείς που λένε να θυσιάσουμε τον πόνο, έχει κάποια σχέση ο πόνος με την Εσφαλμένη Προσωπικό­τητα;

ΑΠ: Μάλιστα, ο κόσμος θα τα θυσίαζε όλα, όχι όμως τις τα­λαιπωρίες του. Οι άνθρωποι μπορούν να θυσιάσουν τα ελαττώματα τους (το κάπνισμα, το τσιγάρο κλπ.) τα πάθη τους, την ίδια την ζωή και όχι τον πόνο. Τις ταλαιπωρίες τους τις αγαπάνε πάρα πολύ, αυ­τές δεν τις θυσιάζουν με κανένα τρόπο. Και όμως πρέπει να τις θυ­σιά­ζουμε επίσης, πρέπει να μάθουμε να βγάζουμε κέρδος από τις δι­κές μας ταλαιπωρίες. Το πιο χρήσιμο είναι να επωφελούμαστε, ας πούμε, τις αντιθέσεις, διότι οι χειρότερες αντιθέσεις (δηλαδή οι αναποδιές) μας προσφέρουν πάντα τις καλύτερες ευκαιρίες για την ΑΥΤΟ­ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ. Έτσι καταλαβαίνω ΕΓΩ το να θυσιάζουμε τις δικές μας ταλαιπωρίες. Υπάρχουν τρομεροί πόνοι, βαθύτατοι, που ισχύουν στην συνείδηση. Αν ξέρουμε να επωφελούμαστε από αυτούς, αν ξέ­ρουμε να μάθουμε το μάθημα που μας δίνουν, δηλαδή, να ξέρουμε να πάρουμε αυτό το μάθημα από τον πόνο και να το χρησιμοποιούμε, τότε θυσιάζουμε τον πόνο. Είναι τρομερές αλή­θειες αυτές που λέμε εδώ και τώρα και χρειάζεται, επαναλαμβάνω, να περάσουμε από την εξάλειψη του νου, του συναισθήματος, της προσωπικότητας, του ΕΓΩ. Σαν αποτέλεσμα από τόσες μεταβολές, σαν αποτέλεσμα από τόσες δουλειές, εμφανίζεται επιτέλους ένα διαφορετικό πλάσμα, τρομα­κτικά θεϊκό, στο βάθος του εαυτού μας. για αυτό έχουν πει ότι με το θάνατο ξεκινάει ο μετασχηματισμός, και είναι μέσω του μετασχημα­τισμού που μπορούμε να φτάσουμε εμείς στην δεύτερη γέννηση, να γίνουμε όντα τρομακτικά θεϊκά πιο μακριά από το καλό και το κακό.

ΕΡ: Δάσκαλε πώς θα μπορούσαμε εμείς να εξελίξουμε την κατανόηση;

ΑΠ: Η Δημιουργική κατανόηση εξελίσσεται με βάση την ξε­κάθαρη διευκρίνιση. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει κατανόηση σε μας αν δεν εγκαταστήσουμε μια τέλεια ισορροπία μεταξύ του Είναι και του Ξέρω. Όταν το ΕΙΝΑΙ, είναι πιο μεγάλο από το ξέρω από εκεί προέρχεται (όπως έλεγε ο Γκουρτζίεφ) ένας ανόητος άγιος. Όταν το ξέρω είναι πιο μεγάλο από το ΕΙΝΑΙ από εκεί προέρχεται (λέγω ΕΓΩ) ένας διανοητικός απατεώνας. Τον κόσμο σήμερα κυβερ­νούν αυτοί οι απατεώνες. Να από πού ξεκινάει η χαοτική κατά­σταση στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα. Το να εγκαταστή­σουμε την ισορροπία με­ταξύ του είναι και του ξέρω είναι απαραί­τητο. Εμείς εγκαθιστούμε την ισορροπία μεταξύ του ΕΙΝΑΙ και του ξέρω με βάση το διαλογι­σμό.

Αν μελετάμε ένα στίχο της Αγίας Γραφής και δεν χρησιμο­ποιούμε παρά το πληροφοριακό κέντρο, δηλαδή, το κέντρο που ση­μειώνει στο διανοητικό, είναι φανερό πως πάμε άσχημα, καταστρέ­φουμε αυτό το κέντρο. Όμως αν μελετάμε το στίχο της Αγίας Γρα­φής, και μετά αφοσιωνόμαστε σε βαθύ διαλογισμό, με σκοπό να γι­νόμαστε συνειδητοί μέσω της φώτισης της βαθύτατης σημασίας του στίχου, τότε διαμορφώνεται, θα λέγαμε, μια αμοιβαία ανταλλαγή με­ταξύ του είναι και του ξέρω. Το Ξέρω λύεται στο Είναι και το Είναι λύεται στο Ξέρω και από αυτήν την ένωση, τόσο ολοκληρωτική, κατα­λήγει στην ζωντανή φλόγα της κατανόησης.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει η υποκειμενική μετάνοια;

ΑΠ: Ναι, υπάρχουν υποκειμενικές μετάνοιες και επίσης υπάρχουν αντικειμενικές μετάνοιες. Η υποκειμενική μετάνοια είναι μπορούμε να πούμε μηχανική, ένστικτη. Κάποιος μας κάνει να δούμε πού έχουμε κάνει το άλφα ή βήτα λάθος, και τότε λέμε για τον εαυτό μας: θα μετανοιώσω, αυτή είναι μια μηχανική μετάνοια.

Χρειαζόμαστε όχι μηχανικές μετάνοιες, αλλά συνειδητές με­τάνοιες, έχουμε ανάγκη από την αντικειμενική μετάνοια, που γίνεται μέσω της διαλεκτικής της συνείδησης. Μόνο μέσω της διαλεκτικής της συνείδησης μπορούμε να φτάσουμε στην πραγματική μετάνοια, την αυθεντική, που προφανώς θα μας οδηγήσει σε μια βαθιά αλλαγή στο εσωτερικό μας. Εν πάση περιπτώσει αδελφοί, σας δείχνω το δρόμο του μετασχηματισμού, αυτός μας οδηγεί στην αυτοαφύπνιση, στην αντικειμενικοποίηση της συνείδησης, και αυτό είναι εκείνο που έχει σημασία, το υπερβατικό.

ΕΡ: Αυτή η μετάνοια Δάσκαλε μπορούσε να είναι αυτή των μυστικιστικών ατόμων, που κινούνται από συγκινησιακές συγκρού­σεις;

ΑΠ: Λοιπόν, δεν θα μπορούσαμε να εκδηλωθούμε με αυτόν τον τρόπο εναντίον ορισμένων μυστικιστικών ανθρώπων. Πολλές φορές μια ταπεινή γυναίκα που ανάβει ένα κερί σε έναν άγιο μπορεί να κάνει θαύματα που δεν μπορεί να κάνει ποτέ ένας δάσκαλος ατο­μικής φυσικής. Έτσι λοιπόν πρέπει να προσέχουμε τι λέμε. ΕΓΩ εί­μαι μαθηματικός στην έρευνα και απαιτητικός στην έκφραση, για αυτό απαιτώ από εσάς ακρίβεια στον λόγο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Πριν από όλα είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε το δρόμο που μας οδηγεί στην ουσιαστική Αυτοκατανόηση της Ύπαρξης.

Αναμφισβήτητα είναι επείγον να καταλάβουμε την ανάγκη του να κρυσταλλώσουμε μέσα μας αυτό που ονομάζεται Ψυχή. Ο Ιη­σούς Χριστός είπε: «Με την υπομονή θα κερδίσετε τις Ψυχές σας», αλλά πρώτα θα πρέπει να καταλάβουμε τι είναι αυτό που ονο­μάζεται Ψυχή. Ασφαλώς θα πρέπει να σας πω ότι η Ψυχή είναι ένα σύνολο Νόμων, Αρχών, Αρετών, Δυνάμεων κλπ. Οι άνθρωποι κατέ­χουν την Ουσία, το Ψυχικό υλικό για την κατασκευή της Ψυχής, αλλά δεν κα­τέχουν ακόμα την Ψυχή.

Προφανώς όποιος θέλει να κατέχει αυτό που κανονικά ονο­μάζεται Ψυχή, θα πρέπει να αποβάλλει τα ανεπιθύμητα ψυχικά στοι­χεία που μας βαραίνουν εσωτερικά: Οργή, Απληστία, Λαγνεία, Ζήλεια, Αλαζονεία, Τεμπελιά, Λαιμαργία κλπ. Ο Βιργίλιος ο ποιη­τής της ΜΑΝΤΟΥΑΣ είπε: «Ακόμη και αν είχατε χίλιες γλώσσες για να μιλήσετε και χαλύβδινο ουρανίσκο δεν θα μπορούσατε να απα­ριθμή­σετε πλήρως όλα τα ελαττώματα σας». Προφανώς αυτά τα τε­λευταία στο Θιβέτ ονομάζονται «Ψυχικά επιπρόσθετα Στοιχεία». Αυτά τα επιπρόσθετα στοιχεία μοιάζουν πολύ με τα στοιχειώδη για τα οποία μιλούν οι διάφορες οργανώσεις αποκρυφισμού και είναι μια ζωντανή προσωποποίηση των λαθών μας. Λέγεται ότι ο Ιησούς της Ναζαρέτ έδιωξε από το σώμα της Μαρίας της Μαγδαληνής 7 Δαιμόνια, αναμ­φισβήτητα αυτά αντιπροσωπεύουν τα επτά κύρια ελαττώματα που πολλαπλασιάζονται αδιάκοπα. Αυτή η περικοπή του Χριστιανικού Ευαγγελίου θέλει να ,πει ότι ο Χριστός έδιωξε από την Μαρία Μαγδα­ληνή τα διάφορα βάρβαρα επιπρόσθετα ψυ­χικά στοιχεία που αυτή κατείχε. Κάθε ένα από αυτά τα επιπρόσθετα στοιχεία είναι οργανω­μένο σε ένα σχήμα πολύ όμοιο με την ανθρώ­πινη προσωπικότητα και κατέχουν τα τρία εγκεφαλικά τους κέντρα: Το Διανοητικό, το Συναι­σθηματικό, και το Κινητικό-Ενστικτο-Σεξουαλικό. Κάθε επιπρό­σθετο στοιχείο μοιάζει πραγματικά με έναν άνθρωπο και αν πούμε ότι μέσα στον άνθρωπο ζούνε πολλά άτομα δεν υπερβάλουμε, έτσι είναι. Όλα αυτά τα επιπρόσθετα στοι­χεία μάχονται μεταξύ τους, μάχονται για την Κυριαρχία. Κάθε ένα απόαυτά θέλει να είναι ο Αφέντης, ο Κύριος και αυτό που επιτυγχά­νει να επιβληθεί, αυτό που επιτυγχάνει να ελέγχει τους Πέντε Κυ­λίνδρους της Μηχανής του Οργανισμού σε μια δεδομένη στιγμή, πι­στεύεται ότι είναι το μοναδικό, όμως λίγα λεπτά αργότερα καταρρί­πτεται και άλλο παίρνει την θέση του.

Έτσι στην πραγματικότητα, κανένα άτομο δεν είναι το ίδιο ούτε καν κατά την διάρκεια μισής ώρας. Αυτό φαίνεται απίστευτο αλλά έτσι είναι. Εσείς οι ίδιοι που ακούτε καθισμένοι εδώ καθήσατε με ένα επιπρόσθετο στοιχείο, καθήσατε να ακούσετε, αλλά αν προ­σέ­ξετε αυτό που έχει συμβεί μέσα σας μέχρι αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή θα ανακαλύψετε ότι τώρα είσθε διαφορετικοί και δεν είσθε οι ίδιοι που ήλθατε εδώ και καθίσατε. Γιατί; Διότι το επιπρόσθετο ψυ­χικό στοιχείο που ελέγχει την Οργανική Μηχανή που είχατε όταν κα­θίσατε έχει αντικατασταθεί από άλλο τώρα που ακούτε.

Αν θα έλεγα ότι εσείς είσαστε οι ίδιοι που αρχίσατε, θα έκανα κατάχρηση του δικού σας νου και του δικού μου. Έτσι στην πραγμα­τικότητα, τα ψυχικά επιπρόσθετα στοιχεία αλλάζουν, πότε το ένα και πότε το άλλο ελέγχουν τα Κύρια Κέντρα του εγκεφάλου, ποτέ δεν παραμένουν τα ίδια. Όσο για την Ουσία είναι ό,τι πιο αξιό­λογο, πιο τίμιο και καθαρό έχουμε στο εσωτερικό μας. Η ίδια η Συ­νείδηση, αναμφισβήτητα βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα σε όλα αυτά τα πολ­λαπλά επιπρόσθετα στοιχεία, διαδικαζόμενη σύμφωνα με την μηχανο­ποίηση της. Κάθε ένας από εσάς είναι Λεγεών, ας θυμη­θούμε αυτό που ο Κύριος Ιησούς ρώτησε το Δαιμονισμένο που αναφέρεται στο Βιβλικό Ευαγγέλιο. «Ποιο είναι το όνομα σου;» και ο Δαιμονισμένος απήντησε: Το όνομα μου είναι Λεγεών. Ποιο είναι το όνομα του κα­θενός των εδώ παρισταμένων; ΛΕΓΕΏΝ. Δεν έχετε μια πραγματική ατομικότητα, δεν το έχετε επιτύχει. Η Συνείδηση του καθενός σας κοιμάται τρομερά. Γιατί; Γιατί διώκεται από το ίδιο της το μποτιλιά­ρισμα, έτσι βρίσκεται σε κατάσταση υπνώσεως και αυτό δεν μπο­ρούμε να το αρνηθούμε. Όσο για την Ψυχή την ίδια, μήπως έχετε κα­ταφέρει να την κρυσταλλώσετε; Αν έλεγα ότι δεν έχετε μια Ψυχή αθάνατη θα ψευδόμουν το ξέρω. Είναι φανερό ότι κάθε ένας από εσάς έχει την αθάνατη Ψυχή του αλλά δεν την κατέ­χει. Κάποιος θα μπορούσε να έχει ένα όμορφο Διαμάντι κρυμμένο σε κάποιο χρημα­τοκιβώτιο, πιθανόν θα χαιρόταν με την σκέψη ότι έχει ένα τέτοιο κό­σμημα, αλλά αν το είχε ενεχυριάσει δεν θα το κα­τείχε, θα ήξερε ότι έχει το κόσμημα, αλλά θα ήξερε επίσης ότι στην πραγματικότητα δεν το κατέχει. Πολλές φορές κάποιος δέχεται μια ωραία κληρονομιά, γνωρίζει ότι την έχει, αλλά άλλο πράγμα είναι να την έχει και άλλο να την κατέχει. Η Ψυχή μας πού είναι; Ταξιδεύει και κινείται στον Γαλα­ξία, αλλά ούτε εσείς που κάθεστε εδώ την κα­τέχετε. Ξέρετε ότι την έχετε αλλά άλλο πράγμα είναι να ξέρετε ότι την έχετε και άλλο πράγμα είναι να την κατέχετε. Αφού αξίζει τον κόπο να την κατέχετε, λοιπόν πώς μπορεί ο καθένας να
κατέχει την Ψυχή του; Λοιπόν ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΕΠΙΠΡΌΣΘΕΤΑ ΨΥΧΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ γιατί η Ψυχή και τα επιπρό­σθετα στοιχεία είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους, είναι όπως το Λάδι και το Νερό που δεν μπορούν να αναμιχθούν.

Αν δεν καταφέρουμε να αποβάλλουμε τα επιπρόσθετα Ψυ­χικά στοιχεία, ζωντανή προσωποποίηση των Ψυχολογικών ελαττω­μάτων μας, θα χάσουμε την Ψυχή. «Σε τι εξυπηρετεί, λέει ο Ιησούς Χριστός, αν ένας άνθρωπος αποκτήσει όλους τους θησαυρούς του κόσμου αλλά χάσει την Ψυχή του»; Σε τίποτα δεν εξυπηρετεί. Είναι δυνατόν να χάσει την Ψυχή του; Ναι είναι δυνατόν. Όποιος εισέρχε­ται στην κόλαση χάνει την Ψυχή του, αυτό είναι φανερό. Μπορούμε να πούμε ότι χάνει το θησαυρό του. θα υπήρχε κάποιος τρόπος για να μην την χάσει; Ναι! Κρυσταλλώνοντάς την, επαναλαμβάνω, μέσα του εδώ και τώρα. Όταν κανείς συντρίβει πλήρως και αποβάλλει το επιπρό­σθετο στοιχείο της Λαγνείας ή τα επιπρόσθετα στοιχεία γιατί είναι πολλά, κρυσταλλώνει την Ουσία που έχουμε μέσα μας, αυτήν την πο­λύτιμη αρετή της Ψυχής γνωστή ως αγνότητα. Όταν κανείς καταφέ­ρει να καταστρέψει, να πνίξει το ψυχικό επιπρόσθετο στοι­χείο του μίσους, τότε κρυσταλλώνει την πολύτιμη αρετή της Αγά­πης. Όταν κανείς καταφέρει να μειώσει σε κοσμική σκόνη το ψυ­χικό επιπρό­σθετο στοιχείο του εγωισμού, τότε κρυσταλλώνει την πολύτιμη αρετή του αλτρουισμού ή του Χριστοκεντρισμού. Όταν κανείς καταφέρει να πνίξει το επιπρόσθετο ψυχικό στοιχείο της Αλαζονείας τότε κρυ­σταλλώνεται μέσα του η απερίγραπτη αρετή της Ταπεινοφροσύνης. Φθάνοντας σεαυτό το σημείο της συνομιλίας μας, θέλω να πω ότι δυ­στυχώς πολλά κείμενα αποκρυφισμού, εσω­τερισμού κλπ. οδηγούν προς την μυστικιστική αλαζονεία και αυτό εί­ναι σοβαρό. Σημαντικοί συγγραφείς, πολύ αξιότιμοι, επιβεβαιώνουν ότι εμείς είμαστε θεοί, και κάθε ένας από μας είναι ένας θεός. Προ­φανώς αυτή η δήλωση έρχεται να ισχυροποιήσει σε εμάς την μυστικι­στική αλαζονεία, που προκαλεί μεγάλη ζημιά στο μονοπάτι προς την αυτοπραγμάτωση γιατί αν κάποιος είναι πεπεισμένος ότι πράγ­ματι είναι θεός μπορεί να μεταβληθεί σε Μεγαλομανή.

Αναντίρρητα δεν είναι δυνατόν να μεταβληθεί κάποιος σε ένα πραγματικό φωτισμένο όταν έχει Αλαζονεία. δεν θα μπορούσα ποτέ ΕΓΩ να σκεφθώ ένα θεό μεθυσμένο, φιλήδονο, μοιχό, επιθε­τικό, εγωιστή, φθονερό, ζηλιάρη, λάγνο κλπ. Κάθε ένας από μας εί­ναι στην πραγματικότητα όλα αυτά. Με λυπεί πολύ που πάντα συ­ναντώ στα κείμενα αποκρυφισμού (χωρίς να αναφέρω αυτήν την στιγμή οργανώ­σεις πολύ αξιότιμες) αυτήν την τρομερή, άδικη επι­βεβαίωση ότι εί­μαστε θεοί. Αλλά ας συγκεντρωθούμε στην πραγμα­τικότητα των γε­γονότων για να δούμε αυτό που είμαστε και ας μη δημιουργούμε αυ­ταπάτες. Τρώμε, πίνουμε, εκφυλιζόμαστε, μοιχεύουμε, μισούμε, επι­κρίνουμε, ζηλεύουμε κλπ. Πιστεύετε εσείς μήπως σε ένα τέτοιο θεό; Καλλίτερα είναι να πούμε ότι είμαστε πο­ταπά σκουλήκια της λάσπης της Γης και έχουμε πεισθεί ότι πράγ­ματι είμαστε. Αν θέλουμε να πει­σθούμε είναι αρκετό να είμαστε ει­λικρινείς με τον εαυτό μας. Αν εξε­τάσουμε λεπτομερώς την ύπαρξή μας και ανακαλύψουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, αυτή η εξέταση που κάνουμε στον εαυτό μας και στην ζωή μας, θα έχει θαυμάσια αποτελέσματα: Θα μας επιτρέψει να γνωρίσουμε αυτό που είμαστε, να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε παρά φτωχοί αμαρτω­λοί, τίποτε παρά σκουλήκια τής λάσπης της Γης. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο θα προχωρήσουμε προς το δρόμο της απλότητας και της τα­πεινοφροσύνης. Όταν κά­ποιος αποβάλλει πραγματικά αυτό το ψυχικό επιπρόσθετο στοιχείο της υπερηφάνειας, κρυσταλλώνει φανερά μέσα του την ταπεινο­φροσύνη, που είναι η πιο πολύτιμη αρετή. Να υπολο­γίσετε ότι δεν υπάρχει μόνο αλαζονεία βασισμένη στις κοινωνικές τάξεις, στο κε­φάλαιο, στην καταγωγή της οικογένειας κλπ.. Υπάρχει μια υπερη­φάνεια πολύ χειρότερη και επιβλαβής από όλα τα είδη που σας ανέ­φερα και είναι η ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΉ υπερηφάνεια: το να ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΑΓΙΟΥΣ, ΣΟΦΟΥΣ, το να ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΘΕΟΙ να φανταζόμαστε ότι κανείς δεν είναι πιο μεγάλος από μας, ότι είμαστε μεγάλοι μυημένοι.

Αυτό είναι σοβαρό γιατί πράγματι, η υπερηφάνεια ποτέ δεν θα μας επιτρέψει να έχουμε σωστή σχέση με τα πιο υψηλά επίπεδα του ΕΙΝΑΙ. Όταν κανείς δεν μπορεί να σχετισθεί με τα πιο υψηλά επί­πεδα του ΕΙΝΑΙ, επίσης δεν μπορεί να χαρεί την Φώτιση, θα πρέ­πει να ζει προσκολλημένος στα βιβλία, να διαβάζει, να ακούει τους ομιλη­τές, όμως ποτέ δεν θα έχει την μυστικιστική πείρα του Πραγμα­τικού. Έτσι πρώτα από όλα είναι επείγον να καταφέρουμε με αυτές τις μελέ­τες να εξαλείψουμε από τον εαυτό μας την μυστικιστική υπε­ρηφάνεια που είναι η πιο επικίνδυνη. Αν το καταφέρουμε θα ανα­βλύσει μέσα μας η πολύτιμη αρετή της ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ.

Κάθε φορά που μειώνουμε ένα επιπρόσθετο ψυχικό στοιχείο κρυσταλλώνουμε μια αρετή, μια δύναμη, ένα νόμο, μια ισχύ, ένα πλεονέκτημα κλπ. Έτσι σιγά-σιγά θα κρυσταλλώνουμε Ψυχή μέσα μας. Αυτή η Ψυχή (η οποία κανονικά ζει μακρυά ταξιδεύοντας στην Γαλακτική ζώνη) θα κρυσταλλωθεί σιγά-σιγά μέσα μας. Αλλά όμως θα πρέπει να ξέρουμε επίσης ότι αν το νερό δεν βράζει στους 100 βαθμούς δεν κρυσταλλώνει σε εμάς αυτό που πρέπει να κρυσταλλω­θεί και δεν αποβάλλεται αυτό που πρέπει να αποβληθεί.

Λέγοντας ότι το νερό πρέπει να βράσει σε 100 βαθμούς, μι­λάω παραβολικά, θέλω να πω ότι είναι απαραίτητο να περάσουμε από μεγάλες συγκινησιακές κρίσεις για να αποβάλλουμε κάθε ελάτ­τωμα ψυχολογικού τύπου. Ξέρω την περίπτωση μιας Γνωστικής Αδελφής που εργάζεται τρομερά με τον εαυτό της, που έφτασε μέ­χρι και να αρρωστήσει από καρδιά. Αυτή η αδελφή με τρομερή και υπέρ­τατη μετάνοια, κλαίει καθημερινά, βογγάει, υποφέρει, κανείς δεν πί­στεψε περισσότερο από αυτήν, είναι ένα Μποντισάτβα, ένα Μποντι­σάτβα ενός αγγέλου. Μακάρι να ακολουθούσαν πολλοί το παρά­δειγμα της!!! Όποιος φέρεται έτσι, με υπέρτατη μετάνοια, δου­λεύο­ντας πάνω στο ένα ή το άλλο ψυχολογικό ελάττωμα αναντίρ­ρητα θα αποβάλλει ένα-ένα τα επιπρόσθετα ψυχολογικά στοιχεία και στην θέση τους θα κρυσταλλώνεται αυτό που ονομάζεται Ψυχή. Αυτός που θα επιτύχει την τέλεια εξάλειψη όλων των ψυχικών ανε­πιθύμητων στοιχείων που τον βαραίνουν εσωτερικά, κρυσταλλώνει εκατό τα εκατό την Ψυχή μέσα του. Επαναλαμβάνω σύνολο πολυτίμων αρετών ή ευφυΐας απε­ρίγραπτης, ιδιοτήτων, νόμων, πλεονεκτημάτων και ιδιοτήτων της τε­λειότητας μέχρι που και το φυσικό σώμα θα πρέπει να μετα­βληθεί σε Ψυχή. Μόνο έτσι θα φθάσει εκεί που πρέπει να φθάσει. Γνωρίζω πολλούς λόγιους με σπινθηροβόλα εξυπνάδα, γνώστες όλων των φι­λοσοφιών του κόσμου, του Δυτικού και του Ανατολι­κού. Ξέρουν εβραϊκά, την ιερή γλώσσα των Βραχμάνων, Ελληνικά, αλλά ακόμη υποφέρουν απερίγραπτα, δεν χαίρονται την Φώτιση, γιατί δεν έχουν κατασκευάσει όλο τον δρόμο για τον Μποντισίτα. Αυτή η λέξη μπο­ρεί να ηχεί στα αυτιά σας λίγο παράξενα, πρόκειται για ένα όρο ανα­τολίτικο. Στην Ιαπωνία, την Κίνα, τις Ινδίες, το Νεπάλ όπου γεννή­θηκε ο Γκαουτάμα, ο Βούδας Σακυαμούνι, ή Ψυχή κρυσταλ­λωμένη σε έναν άνδρα ή μια γυναίκα ονομάζεται Μποντισίτα. Σί­γουρα είναι θαυμάσιο να βλέπει κανείς πως τα διάφορα πνευματικά στοιχεία, αρετές, δυνάμεις, κρυσταλλώνονται σιγά-σιγά στην Ουσία, κατά το μέτρο με το οποίο εκείνη ελευθερώνεται. για αυτό λέμε ότι η Ουσία είναι η ύλη για την κρυστάλλωση της Ψυχής. Ο όρος «κατα­σκευάζω» δεν μας φαίνεται πολύ σωστός, στην πραγματικότητα το βρίσκουμε πολύ βαρύ, αστείο, αλλά όμως πολλοί συγγραφείς μετα­χειρίζονται αυτόν τον όρο, ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω με αυτό. Προτιμώ να πω ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝΩ, αφού η Ψυχή δεν είναι κάτι που πρέπει να κατασκευασθεί, υπάρχει, αυτό που χρειάζεται είναι να κρυσταλλωθεί και αυτό είναι διαφορετικό.

Εσείς, παραδείγματος χάρη, έχετε δει ένα κομμάτι πάγο; Εί­ναι η κρυστάλλωση του στοιχείου νερό· αναντίρρητα όταν είναι πολύ κρύο αυτό το στοιχείο παίρνει μορφή και μετατρέπεται σε πάγο. Εκ­πλήσσει το να δει κανείς την κρυστάλλωση του νερού. Πραγματο­ποιείται σύμφωνα με ορισμένους εξαίσιους γεωμετρικούς νόμους. Το ίδιο συμβαίνει με το στοιχείο Ψυχή, κρυσταλλώνεται σύμφωνα με ορισμένα σχέδια μαθηματικά, γεωτεχνικά ακριβή και αναντίρρητα. Μέχρι που και το ίδιο το σώμα που έχουμε με σάρκα και οστά πρέπει να μεταβληθεί σε Ψυχή αν πραγματικά το σκοπεύ­ουμε.

Έχουμε ένα σώμα με σάρκα και οστά, αυτό το φυσικό σώμα είναι σχηματισμένο από όργανα, τα όργανα από κύτταρα, τα κύτ­ταρα από μόρια κλπ, χωρίς αμφιβολία υπάρχει μια ευφυής διευθυ­ντήρια αρχή που προωθεί μια διάταξη ζωντανών κυττάρων σε σχήμα οργά­νων. Εμένα ειλικρινά μου προκαλεί γέλιο η ιδέα των ασυνείδητων κυττάρων έτσι κοιμισμένα να σχηματίζουν όργανα. Τι παράλογο που είναι αυτό! Κύτταρα κοιμισμένα, ασυνείδητα, τυφλά (όπως λέει ο Χάκελ), να οργανώνονται σε σχήμα οργάνων. Αυτό δεν χωράει στο μυαλό κανενός. Μερικοί ανόητοι σοφοί που δεν βρίσκουν τι να κά­νουν βλέποντας τα θαύματα αυτού του κόσμου πιστεύουν πως όλα βαδίζουν μηχανικά όπως αυτοί, χωρίς μια διευθυντήρια αρχή. Λένε ότι αυτά τα κύτταρα οργανώνονται ασυνείδητα σε σχήμα οργάνων. Τα κύτταρα είναι οργανωμένα με τρόπο συνειδητό. Ευτυχώς που η ευφυής αρχή της Μητέρας Φύσης μπορεί να οργα­νώνει τα κύτταρα του οργανισμού σε σχήμα οργάνου. Αλλά αν απο­συνθέσουμε ένα οποιοδήποτε άτομο ας πούμε του ήπατος, των νε­φρών, του παγκρέα­τος, απελευθερώνουμε ενέργεια, είναι φανερό.

Σε τελική ανάλυση το φυσικό σώμα συμπυκνούται σε διαφό­ρους τύπους και υποτύπους ενεργείας, αυτό είναι αναμφισβήτητο.

Ο Κάρολος Μαρξ λέει: Ποιο είναι το πρώτο, η ύλη ή ο ψυχι­σμός, ο ψυχισμός ή η ύλη; Συμπεραίνει ότι η ύλη είναι πρώτη. Αυτό είναι τελείως παράλογο, γιατί οι θεωρίες του Αϊνστάιν λένε ότι η ύλη δεν είναι παρά ενέργεια συμπυκνωμένη. Ας θυμηθούμε την θεω­ρία που αναφέρει το εξής: Η ενέργεια ισούται με την μάζα, πολλα­πλασια­ζόμενη επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός, η μάζα μετατρέ­πεται σε ενέργεια, η ενέργεια μετατρέπεται σε μάζα. Ποια είναι η πρώτη που υπάρχει; Η ενέργεια, πρώτα κρυσταλλώνεται σε μάζα, έτσι η ψυχή που είναι ενέργεια στην πιο πλήρη έννοια της λέ­ξεως, είναι η πρώτη, έπειτα έρχεται η μάζα. Ας δούμε τους κόσμους γύρω από τον ήλιο, είναι τεράστιες μάζες, κάθε μια με ένα βάρος ορισμένο, ένας όγκος ακριβής. Αλλά όπως στρέφονται γύρω από τον ήλιο, κι­νούμενοι από ηλιακή ενέργεια, αν δεν υπήρχε η ηλιακή ενέργεια αυ­τοί οι κόσμοι θα έμεναν αιωρούμενοι στο διάστημα. Θα περιεφέροντο αιώνια μέχρι να συγκρουσθούν με κανένα κομήτη ή με άλλους κόσμους, θα υπήρχε αναρχία, αταξία, συγκρούσεις. Όμως οι κόσμοι προχωρούν με οργανωμένο τρόπο και διατηρούν γύρω από τον ήλιο με ακρίβεια την ενέργεια. Αυτή είναι που τους ελκύει, η κεντροελκτική ενέργεια. Η φυγόκεντρη ενέργεια είναι αυτή που τους απομακρύνει, είναι η ενέργεια που τους κάνει να περιστρέφο­νται. Λοιπόν ποια είναι η πρώτη, η ενέργεια ή η ύλη; Προφανώς η ενέρ­γεια, γιατί ούτε η ίδια η ύλη θα υπήρχε. Για να υπάρχει η ύλη χρειά­ζεται να συμπυκνωθεί η παγκόσμια ενέργεια και έτσι υπάρχει η ύλη, η ύλη που είναι συμπυκνωμένη ενέργεια.

Όσο για τον ανθρώπινο οργανισμό, η πρώτη που υπάρχει εί­ναι η ενέργεια, αυτή επιτρέπει στα άτομα να περιστρέφονται γύρω από τα πυρηνικά τους κέντρα στο μόριο, αυτή επιτρέπει να πραγμα­τοποιούνται όλες οι οργανικές λειτουργίες, όχι μόνο οι αναπαραγωγι­κές και χημικές λειτουργίες, αλλά επίσης οι λειτουρ­γίες που έχουν σχέση με τις θερμίδες, τις αισθήσεις κλπ, επίσης και εκείνες οι λει­τουργίες που σχετίζονται με την φαντασία και την θέ­ληση. Δεν θα ήταν δυνατόν να συλλαμβάνει ένα σώμα οργανικό χωρίς ενέργεια. Πώς θα πραγματοποιούντο τα καταλυτικά φαινό­μενα αν δεν υπήρχε η ενέρ­γεια; Ναι, η ενέργεια είναι πρώτη και η ύλη δεύτερη. Αυτήν την ενέργεια την ονομάζουμε πνεύμα ή συνεί­δηση ή ό,τι θέλουμε, δεν έχει σημασία αλλά είναι η πρώτη, το όνομα δεν είναι το κυριότερο αλλά η πραγματικότης του ότι η ενέρ­γεια είναι προγενέστερη της ύλης.

Υπάρχει ένα σώμα ζωτικό, οργανικό, και αυτό είναι αποδε­δειγμένο. Οι Ρώσοι με μια συσκευή μπόρεσαν να φωτογραφίσουν το ζωτικό σώμα, το μελετούν, όχι μόνο το μελετούν σε σχέση με το φυσικό οργανισμό αλλά το μελετούν επίσης με τρόπο ανεξάρτητο από το φυσικό οργανισμό. Το βαπτίζουν με ένα όνομα, το ονομάζουν σώμα Βιοπλαστικό. Αποτέλεσμα: Ο μεθοδικός υλισμός στην Σοβιε­τική Ρωσία έχει εγκαταλειφθεί σε μια γωνιά. Τώρα μελε­τάται εντα­τικά η Παραψυχολογία, σύμφωνα με τις στατιστικές. Το μεγαλύτερο ποσοστό διδακτικής ύλης Παραψυχολογίας έρχεται από την Σοβιετική Ένωση. Αυτό ενόχλησε πάρα πολύ τους Κινέζους που χαρακτηρίζουν τώρα τους Ρώσους αναθεωρητικούς, αλλά ο λόγος είναι το ότι οι Ρώ­σοι έχουν ήδη περάσει από εκεί όπου περνούν τώρα οι Κινέζοι, αυτό συνέβη.

Συνεχίζοντας με αυτά τα θέματα θα πούμε ότι το ζωτικό Σώμα είναι αυτό που στηρίζει την εξέλιξη της οργανικής ζωής, ας το ονομάσουμε Λίνγαμ Σαρίρα ή Σώμα Βιοπλαστικό, δεν έχει σημα­σία.

Όσο εμείς θα αποβάλλουμε τα βάρβαρα επιπρόσθετα ψυχικά στοιχεία, τόσο θα κρυσταλλώνουμε Ψυχή, ένα επίπεδο του Ζωτικού Σώματος, το πιο ψηλό, θα ελευθερώνεται από το κατώτερο επίπεδο του ιδίου, και θα συγχωνεύεται πλήρως με την Ουσία και τις αρετές που έχουν κρυσταλλωθεί.

Το Ζωτικό Σώμα έχει τέσσερα είδη αιθέρων. Ο πρώτος είναι ο Χημικός Αιθέρας, μέσω του οποίου πραγματοποιούνται όλες οι δια­δικασίες της οργανικής αφομοίωσης και εξάλειψης όπως τα κα­ταλυ­τικά φαινόμενα και άλλα. Ο δεύτερος είναι ο Αιθέρας της ζωής, μέσω του οποίου είναι δυνατή η αναπαραγωγή και ανάπτυξη των ζωντανών όντων. Αυτοί οι δύο αιθέρες είναι κατώτεροι, αλλά υπάρ­χουν δύο ανώτεροι, ο Φωτεινός Αιθέρας και ο ,Αντανακλαστικός Αιθέρας. Ο Φωτεινός Αιθέρας είναι αυτός που χρησιμεύει σα μέσο στις δυνάμεις της βαρύτητας με την θερμότητα, με τις αισθήσεις και ο Αντανακλα­στικός Αιθέρας έχει σχέση με την φαντασία και την θέ­ληση. Αυτοί οι δύο Αιθέρες ελευθερώνονται από τους δύο κατώτε­ρους για να συγ­χωνευθούν με την Ουσία στην οποία λάμπουν ήδη όλες οι αρετές της Ψυχής. 'Έτσι λοιπόν γεννιέται ο Άνθρωπος Ψυχή, ο Άνθρωπος Πνεύμα ο οποίος μπορεί να εισέλθει και να εξέλθει από το φυσικό σώμα κατά βούληση.

Μιλήσαμε πολύ πάνω στα Τσάκρας των ποδιών και των χε­ριών, πάνω στο κτύπημα της λόγχης του λεγεωνάριου στο πλευρό του Κυρίου, πάνω στο στεφάνι με τα αγκάθια κτλ, αυτά είναι τα στίγματα. Στον Γκαουτάμα, στον Βούδα φαίνεται ότι αυτά τα στίγ­ματα στα χέρια και τα πόδια του είναι δίνες διάχυτων μαγνητικών δυνάμεων στο Ζωτικό Σώμα. Αναπτύσσονται πλήρως όταν οι δύο αιθέρες χωρίζονται από τους δύο κατώτερους. Τότε οργανωμένοι στην μορφή του Επουράνιου Ανθρώπου, συγχωνευμένοι με την Ου­σία, εμπλουτισμένοι με τις αρετές της Ψυχής, σχηματίζουν τον αι­θέριο Άνθρωπο, το Χριστικοηοιημένο Άνθρωπο του πέμπτου γύρου. Ο πρώτος γύρος ήταν στον Διανοητικό κόσμο, ο δεύτερος γύρος στον αστρικό κόσμο, ο τρίτος στον Αιθέριο κόσμο, ο τέταρτος στον φυσικό κόσμο, ο πέμπτος θα ξαναβρεθεί στον Αιθέριο κόσμο. Έτσι η ζωή θα αναπτυχθεί σε ένα αιθέριο κόσμο και θα υπάρξουν άνθρω­ποι Χριστικοποιημένοι σε εκείνη την εποχή, όπως υπάρχουν και τώρα. Και ο Χριστικοποιημένος Άνθρωπος θα είναι έτσι, όπως σας τον έχω σκια­γραφήσει, θα έχει ένα Σώμα Αιθέριο Χριστικοποιημένο. Αυτό το σώμα θα αντικαταστήσει το φυσικό σώμα. Αυτό το Σώμα θα εί­ναι το Όχημα μιας Ουσίας εμπλουτισμένης με τις αρετές της Ψυχής. Ο Άν­θρωπος Πνεύμα του πέμπτου γύρου θα είναι ο Άνθρωπος Χρι­στός.

Αν το καταλάβετε αυτό, θα καταλάβετε επίσης την ανάγκη να κρυσταλλώσετε την Ψυχή σας. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να ανε­ξαρ­τητοποιηθείτε από το Φυσικό Σώμα της σάρκας και των οστών που είναι πολύ πυκνό, από μια ύλη πολύ βαριά. Όταν κανείς κατα­φέρει να κατασκευάσει το Σώμα Πουτσικόν, που σημαίνει το Αιθέ­ριο Χριστικοποιημένο Σώμα, αυτό θα του χρησιμεύσει σαν Όχημα για την Ουσία που είναι εμπλουτισμένη με τις ιδιότητες της Ψυχής και θα γεννηθεί μέσα του ο Άνθρωπος Πνεύμα. Αυτός ο Άνθρωπος Πνεύμα δεν θα είναι πια ένας αιχμάλωτος του πυκνού σώματός του, θα μπορεί να εισέρχεται και να εξέρχεται από το σώμα κατά βού­ληση, θα είναι ένας ένδοξος μύστης. στην ζωή υπήρξαν Άνθρωποι που το κατάφεραν, δεν χρειάζεται να αναφέρω το Φρανκίσκο της Ασίζης, ας θυμηθούμε επίσης τον Αντώνιο της Πάντοβας, τους χρι­στιανούς μυστικιστές, παραδείγματα για τον κόσμο του αύριο.

Ο Επουράνιος Άνθρωπος πράγματι δεν είναι πια ένας αιχμά­λωτος μέσα στην φυλακή της φυσικής ύλης. Μπορεί να εξέλθει από αυτό το σώμα όταν θέλει, για να ταξιδεύει με αυτό μέσω του αμετά­βλητου απείρου, για να πηγαίνει με αυτό το όχημα σε κόσμους ανώ­τερους, για να κατεβαίνει στον βυθό της θάλασσας ή να επισκέπτεται Ηλιακές Δυναστίες στο Αστρο Βασιλέα. Αλλά πώς επιτυγχάνεται αυτό αν δεν μειώσουμε προηγουμένως τα επιπρόσθετα ψυχικά στοι­χεία; Προφανώς θα ήταν αδύνατο. Αν θέλουμε να μεταβληθούμε σε πραγματικούς Χριστιανούς πρέπει να ξεριζώσουμε όλα αυτά τα ψυ­χικά στοιχεία που βαραίνουν το εσωτερικό μας. Έτσι ο Μποντισίτα για τον οποίο μας μιλούν οι Ανατολίτες είναι ο Αιθέριος Άνθρωπος, ο Άνθρωπος που έχει κρυσταλλώσει την Ψυχή του μέσα του, που την κατέχει, ο πραγματικός Κύριος.

Αυτός που κατέχει τον Μποντισίτα μέσα του, μπορεί να βυ­θιστεί στον βυθό των ωκεανών χωρίς να πάθει κανένα κακό και να επισκεφθεί τους Ναούς του Φιδιού. Στην Ανατολή υπάρχει ένα φυτό που θεραπεύει κάθε τραύμα όσο σοβαρό και αν είναι, έτσι είναι τα τραύματα της Ψυχής, μόνο ο Μποντισίτα μπορεί να θεραπεύσει τέ­τοια τραύματα. Στην Ανατολή υπάρχει ένα φυτό που ονομάζεται «καλή μνήμη» όποιος το χρησιμοποιήσει μπορεί να θυμάται όλα τα γεγονότα της τωρινής του ζωής και των προηγούμενων ζωών του. Έτσι επίσης συμβαίνει με τον Μποντισίτα. Με τον ίδιο τρόπο όποιος τον κατέχει μπορεί να θυμάται όλες τις προηγούμενες ζωές του και αν επισκεφθεί τους απερίγραπτους ουρανούς γυρίζοντας στον φυσικό κόσμο μπαίνοντας πίσω στο σώμα του δεν ξεχνάει καμία λεπτομέ­ρεια. Στην Ανατολή υπάρχει ένα φυτό μέσω του οποίου είναι δυνα­τόν να σταματήσουν οι κακές μαγείες των καταχθόνιων. Παρομοίως όποιος κατέχει τον Μποντισίτα δεν μπορεί να πάθει κανένα κακό από τους καταχθόνιους. Στην Ανατολή υπάρχει ένα φυτό μέσω του οποίου μπορεί κανείς να γίνει αόρατος, όποιος κατέχει τον Μποντισίτα θα μπορεί να γίνει αόρατος σε περίπτωση ανάγκης, μπροστά στους χειρότερους εχθρούς του. Όπως αυτός που μπορεί να κατέβει στον βυθό της θάλασσας ανάμεσα στους καταχθόνιους και να υπερασπισθεί τον εαυτό του χωρίς να πάθει κανένα κακό, έτσι επίσης είναι ο Μποντισίτα. Όποιος τον κατέχει παρομοίως μπο­ρεί να εισχω­ρήσει στον βυθό των ωκεανών ανάμεσα στις πιο άγριες υπάρξεις χω­ρίς να πάθει κανένα κακό.

Λέγεται ότι το Λουλούδι Λωτός του Λόγου στηρίζει την Πα­γκόσμια ζωή, έτσι επίσης είναι ο Μποντισίτα. Όποιος τον κατέχει μπορεί να διατηρήσει το φυσικό του σώμα χιλιάδες χρόνια. Είναι πολλοί αυτοί που μας γράφουν παραπονούμενοι, ότι δεν ξέρουν να εξέλθουν με το Αστρικό Σώμα, ότι δεν θυμούνται τίποτα από αυτό που τους συμβαίνει έξω από το φυσικό Σώμα, ότι δεν έχουν φώτιση κλπ. Αλλά, πώς μπορεί να έχει φώτιση αυτός που δεν κατέχει τον Μποντισίτα; Μόνο αυτός που έχει τον Μποντισίτα κατέχεται από το φωτισμό, αυτός που δεν κατέχει τον Μποντισίτα ποτέ δεν θα χαρεί την ευτυχία της φώτισης, η φώτιση δεν είναι κάτι που μας δίνεται σαν δώρο. Όχι!!! Αγαπητοί μου φίλοι, στοιχίζει πολύ ακριβά. Η φώ­τιση εξηγείται μόνο μέσω του Ντάρμα-Ντάτου. Και τι είναι το Ντάρμα-Ντάτου; Το καλό Ντάρμα είναι η ανταμοιβή για τις απο­κτημένες αξίες. Λοιπόν μόνο αυτός που κατέχει τον Μποντισίτα, δηλαδή, μόνο αυτός που έχει χριστικοποιημένη Ψυχή, θα μπορεί να χαρεί την φώ­τιση, θα έχει αξίες για αυτό. Η φώτιση ς εξηγείται με το Ντάρμα-Ντάτου, δηλαδή με το Παγκόσμιο Ντάρμα, σαν ανταμοιβή για τις καλές μας πράξεις. Κανείς δεν θα μπορούσε να χαρεί την φώ­τιση αν δεν κατείχε τον Μποντισίτα και κανείς δεν θα μπορούσε να έχει τον Μποντισίτα αν δεν δούλευε σκληρά πάνω στον εαυτό του και αν δεν απέβαλλε τα επιπρόσθετα ψυχικά στοιχεία. Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, χρειάζεται να δουλέψουμε πάνω στους εαυτούς μας, αν θέλουμε να κατέχουμε αυτό που ονομάζεται Ψυχή. «Με την υπομονή θα κερδίσετε τις Ψυχές σας» έτσι είναι γραμμένο στο Ευ­αγγέλιο του Κυρίου.

Προφανώς χρειάζεται μια μέθοδος για να μπορέσουμε να πνί­ξουμε τα επιπρόσθετα ψυχικά στοιχεία. Αναμφισβήτητα πρέπει να αρχίσουμε από την ψυχολογική αυτοπαρατήρηση. Όταν κανείς δέχε­ται ότι έχει μια ατομική ψυχολογία, ιδιαίτερη, δική του, προ­σπαθεί να αυτοπαρατηρηθεί σε σχέση με τις φιλίες, στον δρόμο, στον ναό, στο σπίτι, στην δουλειά ή στην εξοχή κλπ, όπου τα κρυφά ψυ­χολογικά μας ελαττώματα παρουσιάζονται. Αν εμείς αυτοπαρατηρούμαστε συνε­χώς, θα μπορέσουμε να τα δούμε. Κάθε ελάττωμα που ανακαλύπτε­ται πρέπει να ανοιχτεί με το νυστέρι της αυτοκριτικής, για να δούμε τι είναι αυτό που έχει. Πολλές φορές όταν επικρίνουμε ζωές αλλό­τριες πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική στον εαυτό μας. Όταν βρούμε κάποιο ελάττωμα στον εαυτό μας πρέπει να το αναλύσουμε με προ­σοχή να το ανοίξουμε, επαναλαμ­βάνω, με το νυστέρι της Αυτοκριτι­κής· αυτό είναι δυνατόν με βάση το φανερό ΑυτοΣυλλογισμό της Ύπαρξης, με βαθειά σκέψη. Όταν καταλάβουμε ολοκληρωτικά το ελάττωμα αυτό, τότε πρέπει να το αποβάλλουμε εμείς οι ίδιοι. Ο νους μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά κανένα ελάττωμα, μπορεί να το περάσει από ένα επίπεδο κα­τανόησης σε άλλο, να το κρύψει από εμάς και από τους άλλους, να το δικαιολογήσει ή να το κατηγορήσει, να βρει υπεκφυγές κλπ, αλλά ποτέ δεν μπορεί να το αλλάξει ριζικά. Χρειάζεται μια δύναμη που να είναι ανώτερη από το νου. Ευτυχώς που αυτή η δύναμη υπάρχει, πάλλεται στα βάθη της Ύπαρξής μας. Θέλω να αναφερθώ με έμφαση στο Πυρογενές Φίδι, των μαγικών μας δυνάμεων, την Ισιδα, Αδωνία, Ρέα, Κυβέλη, Τονανζίν, ή την Κάστα Άρτεμη ή Μαράχ δεν έχει σημασία το όνομα, δεν είναι έξω από μας, όχι, είναι μέσα. Προφανώς η φλογερή δύναμη, είναι μια παραλλαγή του Είναι μας, παράγωγό της. Αν εμείς σε βαθύ διαλογισμό ζητούμε βοήθεια από την Ντέβη Κουνταλίνη Σάκτι, το μυστικιστικό Φίδι των μεγάλων μυστηρίων, θα επιτύχουμε να βοηθη­θούμε. Αυτή μπορεί να κονιορτοποιήσει οποιοδήποτε επιπρόσθετο ψυχικό στοιχείο αν έχει προηγουμένως κατανοηθεί από όλα τα επί­πεδα του νου.

Μόλις καταστραφεί, θα εξέλθει ο αντικαταστάτης του: κά­ποια αρετή της Ψυχής, κάτι χαρακτηριστικά καινούργιο, κάποιος νόμος, κάποιο ειδικό πλεονέκτημα, κάποια ποιότης. Με αυτόν τον ενδεδειγ­μένο δρόμο επιτυγχάνεται η τέλεια συντριβή οποιουδήποτε επιπρό­σθετου. Αναμφισβήτητα αν επιτύχουμε την Τέλεια κατα­στροφή των διαφόρων ανεπιθύμητων ψυχικών στοιχείων, θα κρυ­σταλλωθεί σε κάθε ένα από εμάς η ολοκλήρωση της Ψυχής. Αυτό θα έδειχνε ότι η Ουσία εμπλουτισμένη με όλες τις ψυχικές ιδιότητες θα μπορούσε με την σειρά της να ντυθεί με το ΣΩΜΑ ΠΟΥΤΣΙΚΟΝ, που είναι το Όχημα της Ψυχής, το ένδυμα του Γάμου.

Έτσι πράγματι γεννιέται ο Επουράνιος Άνθρωπος μέσα μας, αυτός δεν θα είναι πια αιχμάλωτος του σώματος. Ας θυμηθούμε εκείνα τα λογία του Άγιου Παύλου, όταν μας είπε: Γνώρισα έναν άνθρωπο που πήγε στον τρίτο ουρανό, όπου είδε και άκουσε λόγια και πράγ­ματα ανεκλάλητα που οι άνθρωποι δεν μπορούνε να τα κα­ταλά­βουν».Ο Παύλος μεταφέρθηκε με ΣΩΜΑ ΠΟΥΤΣΙΚΟΝ, όπως ο Άνθρωπος Πνεύμα όπως ο Αιθέριος Άνθρωπος και πράγματι γνώ­ρισε τα θαύματα της Υφηλίου.

Έτσι αγαπητοί μου φίλοι, απόψε σας κάλεσα εγκάρδια για να κρυσταλλώσετε μέσα σας αυτό που ονομάζεται Ψυχή. Ως εδώ τα λό­για μου, ως εδώ η παρούσα συζήτηση. Αλλά όμως δίνω την ευ­καιρία για αυτούς που θα ήθελαν να ρωτήσουν κάτι σε σχέση με το θέμα ας ρωτήσουν, αυτό ναι, χωρίς να ξεφύγουν από το θέμα.

ΕΡ: Μας κάνετε την χάρη να επεκταθείτε πάνω στον γρήγορο θάνατο ενός ελαττώματος, δηλαδή όταν κάποιος περπατάει στον δρόμο για να ζητήσει το θάνατο ενός ΕΓΩ, πρέπει να σκεφθεί στον δρόμο ή υπάρχει άλλος τρόπος;

ΑΠ: Βέβαια ο δρόμος δεν είναι ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου για να μπορεί κανείς να συγκεντρωθεί στην σκέψη. Αλλά αν παρατηρήσετε ότι το ψυχολογικό ελάττωμα σας εμφανίσθηκε στον δρόμο, μετά στο σπίτι ή την νύχτα όταν θα πάτε να κοιμηθείτε παραδοθείτε στην σκέψη. Φθάνει να χαλαρώσετε το σώμα ξαπλωμένοι στο κρεββάτι, το στόμα πάνω, αναπνέοντας ρυθμικά μιμούμενοι την αναπνοή των νεογέννητων μωρών. Έτσι βυθισμένοι σε τέλεια σκέψη και σε βαθειά αυτοσυγκέντρωση θα ανασχηματίσετε το σκηνικό όπου εμφανίσθηκε αυτό το ελάττωμα, θα το αναλύσετε προσεκτικά, ειλικρινά χωρίς υπεκφυγές, χωρίς δικαιολογίες κανενός είδους και μόλις το καταλάβετε θα παραδοθείτε στην προσευχή. Μην ξεχνάτε αυτήν την λατινική φράση που λέει: «Αυτός που προσεύχεται, δου­λεύει καλά». Προσευχή είναι δουλειά, βυθισμένοι σε βαθιά προσευχή ζητάει κάβε ένας από εμάς την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι την θεϊκή, Ει­δική, Ατομική ΜΗΤΕΡΑ.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ

Το σημαντικότερο είναι να φτάσουμε στην αποκρυστάλ­λωση της Ψυχής μέσα μας.

Τι όμως νοείται σαν Ψυχή; Είναι το σύνολο από σώματα, ιδιότητες, εξουσίες, αρετές, προτερήματα κλπ. που υπόκεινται στο Είναι. Τα Ευαγγέλια λένε: «στην υπομονή θα κατέχετε τις Ψυχές σας». Σήμερα δεν κατέχουμε τις ψυχές μας. Αντίθετα η ψυχή είναι που μας κατέχει. Είμαστε ένα βαρύ φορτίο για αυτό που λέγεται Ψυχή, ένα πραγματικά καταπιεστικό βάρος.

Η κατοχή της Ψυχής είναι ένας πόθος, το να είμαστε κύριοι των ίδιων των Ψυχών μας είναι κάτι τρομερό, ακόμα και αυτό το ίδιο το φυσικό σώμα πρέπει να μετατραπεί σε Ψυχή.

Όποιος κατέχει την Ψυχή του διαθέτει εξαιρετικές εξουσίες. Όσοι έφτασαν να αποκρυσταλλώσουν Ψυχή, μετατράπηκαν για τον λόγο αυτόν σε πλάσματα απολύτως διαφορετικά. Αυτή η μαρτυρία είναι γραμμένη στα ιερά βιβλία όλων των θρησκειών του Κόσμου. Ξέρουμε όμως καλά, ότι αν το ΝΕΡΟ δεν ΒΡΑΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΑΤΟ ΒΑΘΜΟΥΣ, δεν αποκρυσταλλώνει ό,τι πρέπει να αποκρυσταλλώ­σει, δεν διαλύει ό,τι πρέπει να διαλυθεί. Έτσι σε κάθε περίπτωση το νερό χρειάζεται βρασμό στους εκατό βαθμούς. Σαφώς αν δεν περά­σουμε από μεγάλες συναισθηματικές κρίσεις, δεν πρόκειται να πε­τύχουμε την αποκρυστάλλωση της Ψυχής. Για την ριζική διάλυση οιουδήποτε ψυχικού επιπρόσθετου μη ανθρώπινου στοιχείου, χρειά­ζεται να πε­ράσει κανείς αναπόφευκτα από μεγάλες συναισθηματικές κρίσεις. Γνώρισα άτομα ικανά να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες κρίσεις. Μου έρ­χεται κατά νου η περίπτωση κάποιας αδερφής γνωστικής της Πατρι­αρχικής Διακονίας του Μεξικού, η οποία πέρασε από φοβερές ανα­στατώσεις, από φρικτές κρίσεις ηθικής, θυμούμενη σοβαρά σφάλ­ματά της από τις προηγούμενες ζωές της. Άνθρωποι με τέτοια φο­βερή ικανότητα τύψεων, που μπορούν να περνάνε τόσο δυνατές συ­ναισθηματικές κρίσεις, ασφαλώς μπορούν να αποκρυσταλλώσουν Ψυχή.

Ακριβώς αυτό είναι που μας ενδιαφέρει: η Αποκρυστάλλωση όλων των ψυχικών αρχών μέσα σε μας τους ίδιους ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.

Στην Ανατολή υπάρχουν δάσκαλοι που δυστυχώς δεν έχουν περιορίσει όλο αυτό το σύνολο των ανεπιθύμητων στοιχείων που φέρνει ο ψυχισμός τους. Περιορίζομαι να σας πληροφορήσω ότι στο Θιβέτ ονομάζονται τα στοιχεία αυτά «Ψυχικά Επιπρόσθετα». Στην πραγματικότητα τέτοια επιπρόσθετα είναι αυτά τα ίδια τα ΕΓΩ, που προσωποποιούν τα ελαττώματα μας. Όταν κάποιος από αυτούς τους δασκάλους που ακόμη δεν έχει περιορίσει τα ψυχικά επιπρόσθετα στοιχεία του, έχει αναλάβει μια ομάδα μαθητών, αναμφισβήτητα αυ­τοί πρέπει να είναι φοβερά υπομονετικοί, να δέχονται όλη μέρα την σκαιότητα του δασκάλου. Οι μαθητές βλέπουν έκπληκτοι τέτοια ψυ­χικά επιπρόσθετα, να εμφανίζονται διαδοχικά μέσα από την προ­σω­πικότητα του δασκάλου. Θα φτάσει τέλος μια στιγμή που θα πρέπει η διαδοχή αυτή να σταματήσει και τότε θα μπορέσει ο Δά­σκαλος να εκφραστεί για να διδάξει. Αυτή είναι η βασική αιτία για την οποία οι μαθητές οποιουδήποτε από αυτούς τους δασκάλους, που ακόμη δεν έχει περιορίσει το ΕΓΩ, έχουν μια υπομονή ανεπτυγ­μένη στο έπακρο. Αυτού του είδους οι μαθητές πρέπει να αντέχουν, να αντέχουν και να αντέχουν γιατί κάποια στιγμή ο Δάσκαλος γίνε­ται κύριος του σώμα­τος του και τους προσφέρει την διδασκαλία. Δεν είναι τίποτα το ευχά­ριστο να περιμένει κανείς όλη μέρα προσβολές από τον δάσκαλο του, να γίνεται θύμα των σκαιοτήτων του. Όμως στο τέλος έρχεται ο Δά­σκαλος και αυτό είναι που ενδιαφέρει. Είναι Μποντισάτβας πεσμένοι που δεν έχουν διαλύσει το ΕΓΩ. Όμως όπως τυχαίνει και είναι Μποντισάτβας πρέπει να αντέξουν μέχρις ότου έρθει ο Δάσκαλος να τους διδάξει. Έτσι σκέφτονται όλοι αυτοί οι θιβετιανοί μαθητές.

Συνεχίζοντας θα λέγαμε πως κάθε ψυχικό επιπρόσθετο είναι σαν ένα διαφορετικό πρόσωπο μέσα μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα επιπρόσθετα αυτά κατέχουν τους τρεις εγκεφάλους: το νοητικό, τον συγκινησιακό και τον κινητικό-ένστικτο-σεξουαλικό. Δηλαδή κάθε ΕΓΩ ή επιπρόσθετο, που είναι το ίδιο, είναι ένα ολοκληρωμένο άτομο. Κάθε ΕΓΩ, κάθε επιπρόσθετο έχει το δικό του ατομικό κριτή­ριο, τις δικές του ιδέες, τις δικές του αντιλήψεις, επιθυμίες, πραγμα­τοποιεί καθορισμένες πράξεις. Κάθε επιπρόσθετο απολαμβάνει κά­ποια αυτονομία. Τα πράγματα από αυτήν την σκοπιά και με βαθειά με­λέτη μας οδηγούν στο λογικό και αναπόφευκτο συμπέρασμα, ότι μέσα μας υπάρχουν πολλά πρόσωπα. Το πιο σοβαρό είναι ότι όλα αυτά συγκρούονται μεταξύ τους, πολεμάνε για την υπεροχή τους. Κάθε ένα θέλει να είναι ο κύριος. Σε τι να μοιάζει το εσωτερικό αυτό σπίτι μας; ΕΓΩ θα έλεγα ότι μοιάζει με μια κατοικία όπου ζούνε πολ­λοί υπηρέτες, που καθένας τους αισθάνεται αφέντης. Είναι φανερό ότι τα πράγματα από μια τέτοια σκοπιά παρουσιάζουν το εσωτερικό αυτό σπίτι φοβερό και ασυνήθιστο. Το περίεργο της υπο­θέσεως είναι ακριβώς οι ιδέες που σφυρηλατούνται από κάθε ένα από τους κύ­ριους του σπιτιού. Ο ένας λέει: «θα φάω, πεινάω» έρχε­ται ένας άλλος αντίθετα και λέει: «Στο διάβολο το φαγητό, θα δια­βάσω μια εφημε­ρίδα», πετάγεται ένας τρίτος και αποφασιστικά ενα­ντιώνεται: «τι φαΐ και τι διάβασμα, θα πάω στο σπίτι του τάδε φίλου μου», όλα λόγια ανάρμοστα. Η ανθρώπινη προσωπικότητα, ταραγ­μένη από τον εσω­τερικό αυτόν διαξιφισμό, εγκαταλείπει τότε την δια­μονή της αυτή, για να φύγει, από τα ανοίγματα.

Αν μπορούσαμε να δούμε το σώμα μας, όπως ακριβώς είναι, ολόκληρο μπρος σε ένα καθρέφτη, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι θα τρελαινόμασταν. Είμαστε ολόκληροι γεμάτοι από φοβερές αντιφά­σεις, και αυτό είναι απαίσιο για όλους μας. Δεν έχουμε πραγματική, αληθινή ύπαρξη.

Στη γέννηση, είμαστε όλοι όμορφοι γιατί διαθέτουμε ένα πο­σοστό 3% ελεύθερης Συνείδησης, όπως αναφέρω στο έργο μου «Επαναστατική Ψυχολογία» το υπόλοιπο 97% βρίσκεται εγλωβισμένο στην πολυπλοκότητα του ΕΓΩ. Ότι ελεύθερο στοιχείο υπάρχει γονιμοποιείται, βγαίνει στην ύπαρξη ενσωματωμένο ξανά. Έτσι ώστε το νεογέννητο κατέχει ακριβώς αυτό, ένα 3% ελεύθερης Συνείδησης μη εγκλωβισμένης σε κανένα ΕΓΩ. Το ποσοστό της Ου­σίας που εκδηλώνεται στο μωρό είναι ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Πώς θα έβλεπε ένα νεογέννητο τους μεγάλους, τους γονείς, τα αδέρφια του, τους συγγενείς του; Ακριβώς όπως εσείς θα βλέπατε κάποιον ναρκο­μανή. Όμως δείτε πώς οι μεγάλοι θεωρούν τους εαυτούς τους ικα­νούς να μορφώσουν το μικρό, το οποίο με την σειρά του αισθάνεται πολύ άσχημα, θύμα των εθελοντών δασκάλων του. Αυτό τους βλέ­πει από την δική του καθαρά σκοπιά, είναι ξυπνητό, συλλαμβάνει τα ψυχικά επιπρόσθετα στοιχεία των γονιών του, των αδερφών του, των συγγε­νών του. Βλέπει επίσης τα δικά του επιπρόσθετα που υπάρχουν στο περιβάλλον, στριφογυρίζοντας στην κούνια του. Κά­ποτε τα οράματά του είναι τόσο τρομακτικά, που δεν μπορεί να κά­νει τίποτε άλλο από το να κλαίει τρομοκρατημένο. Οι γονείς δεν κα­ταλαβαίνουν όλα αυτά τα συμβάντα στο περιβάλλον του μικρού, μερικές φορές καταφεύ­γουν στον γιατρό, στην χειρότερη περίπτωση φτάνουν σε πνευματιστές και μέντιουμ της κακιάς ώρας και κατα­φέρνουν να κανονίσουν το θέμα. Αυτή είναι η ασυνήθιστη κατά­σταση που ζει η κοιμισμένη αν­θρωπότητα. Εν πάση περιπτώσει το μικρό παιδί είναι θύμα όλων αυ­τών των ανοησιών των μεγάλων. Δεν του μένει παρά να ανέχεται το μαστίγιο των δημίων υπομονετικά, αυτή είναι η σκληρή πραγματικό­τητα. Αργότερα, όταν η ανθρώπινη προσωπικότητα διαμορφώνεται πραγματικά, αρχίζουν να μπαίνουν στο σώμα του μικρού όλα αυτά τα απάνθρωπα ψυχικά επιπρόσθετα που του ανήκουν. Έτσι διαφαίνονται αλλαγές στον χα­ρακτήρα, γίνεται ενοχλητικός, ζηλιάρης, οξύθυμος, και άλλα πολλά. Αλήθεια, δεν είναι λυπηρό; Στο τέλος το μωρό γίνεται ώριμος άν­θρωπος. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν είναι πια ο μι­κρός παιχνι­διάρης, η αυτοσυνείδηση του χτες. Τώρα είναι ο παλιάνθρωπος της καντίνας, ο έμπορος, ο ασύδοτος, ο ζηλιάρης άν­θρωπος κλπ. Και στο τέλος γίνεται αυτό που το μικρό παιδί κοίταζε με τρόμο. Είναι ξεκάθαρο το γεγονός ότι το μικρό παιδί φοβόταν τον ώριμο άν­θρωπο, όμως τώρα έγινε και αυτός τέτοιος και το χειρότερο είναι ότι αποκοιμήθηκε η συνείδηση του. Τώρα πια δεν είναι ικανός να δει με τρόμο τον εαυτό του.

Αλήθεια στην πραγματικότητα αδέρφια, κάθε ένα από τα ψυ­χικά επιπρόσθετα που βγαίνει στην επιφάνεια έχει ορισμένες υπο­χρεώσεις. θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς καμιά υπερβολή, ότι ο λη­στής π.χ. φέρνει μέσα του μια σπηλιά από ληστές, καθένας με ποίκιλ­λες υποχρεώσεις σε διαφορετικές μέρες, ώρες ή τόπους. Ο ανθρωποκτόνος φέρνει μέσα στην ψυχή του ολόκληρη λέσχη από φονιάδες. Καθένας τους έχει τις δικές του υποχρεώσεις κατά βάθος. Ο έμπορος φέρνει μια αλυσίδα από αγορές. Όμως πώς υφαίνεται ή ξεμπλέκεται η μοίρα μας; Πολλοί είναι αυτοί που αναφέρθηκαν στον Νόμο της Υποτροπής. Εμείς όμως στο πεδίο της έρευνας φτάσαμε ακόμη πιο μακρυά, γνωρίζουμε στο βάθος του το ζωντανό μηχανι­σμό του Νόμου της Υποτροπής και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο κύριος Χ λόγου χάριν σε μια περασμένη του ύπαρξη υπήρξε, θα λέ­γαμε, μοιχός αφήνοντας την γυναίκα του για μια άλλη. Είναι φανερό ότι ξαναγεννόμενος φέρνει στον ψυχισμό του το ΕΓΩ του μοιχού, το ίδιο εκείνο ΕΓΩ που τον οδήγησε στην πράξη. Αυτό δεν θα μπορέσει να εκφραστεί στα πρώτα παιδικά χρόνια, πράγμα αδύνατο. Αν το συμ­βάν έγινε στην ηλικία των 30 χρόνων π.χ. αναμφισβήτητα το ΕΓΩ του μοιχού θα παραμονεύει στο βάθος του ψυχισμού του, στο πεδίο του πανανθρώπινου, στις υποκειμενικές σφαίρες, μέχρις ότου φτάσει η σχετική ηλικία των 30 ετών. Και τότε το ΕΓΩ αυτό θα βγει με φοβερή δύναμη. Θα αποδυναμώσει το νοητικό κέντρο, το συγκι­νησιακό και το κινητικό-ένστικτο-σεξουαλικό κέντρο, για να ψάξει για την γυναίκα των ονείρων του. Αφού πρώτα έρθει σε τηλεπαθη­τική επαφή με το ΕΓΩ εκείνης της γυναίκας, ίσως μέχρι να βρεθούν σε κάποιο μέρος της πόλης, ίσως σε κάποιο πάρκο ή καμιά γιορτή. Είναι φανερό ότι θα ξανασυναντηθούν. Όμως αυτό που ενδιαφέρει είναι το πώς αυτό το ΕΓΩ μπορεί και σέρνει το νοητικό κέντρο, να κινεί το συγκινη­σιακό και το κινητικό προκειμένου να συναντήσει την γυναίκα των ονείρων του. Αναμφίβολα οι ίδιες ενέργειες θα πραγματοποιηθούν και μέσα σε εκείνη και η σκηνή θα επαναληφθεί πανομοιότυπα.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κύριος X σε μια καντίνα τσακώ­θηκε σε περασμένη του ζωή με έναν άλλο για τον άλφα ή βήτα λόγο. Νομίζετε ότι από το γεγονός ότι το φυσικό σώμα παύει να υπάρχει το ΕΓΩ αυτό πρόκειται να εξαφανιστεί; Όχι μόνο θα συνεχί­σει να υπάρ­χει σε άγνωστη διάσταση, αλλά ξαναγεννόμενο, ξαναπέρνοντας ένα νέο φυσικό σώμα, θα φτάσει η στιγμή που θα ενεργοποιηθεί. Θα πε­ριμένει την ανάλογη ηλικία που είχε εκδηλω­θεί και στην περασμένη ζωή. Αν ήταν 25 χρόνων θα εκδηλωθεί στα 25. Θα μείνει στο βάθος του ψυχισμού μέχρι την κατάλληλη στιγμή. Οπωσδήποτε θα αποδυ­ναμώσει τα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής για να επαναλάβει το κατόρθωμα, αφού έρθει σε τηλεπαθητική επαφή με το άλλο υποκεί­μενο Ψ και βρεθούν σε κάποια άλλη ίσως καντίνα. Εκεί με το βλέμμα θ’ αναγνωριστούν, θ' ανταλλάξουν λό­για και η πράξη θα ξαναγίνει. Κοιτάτε πώς κάτω από την συνειδητή μας ζώνη και την λογική ικανό­τητά μας πραγματώνονται διάφορες υποχρεώσεις. Έτσι είναι πώς δουλεύει ο Νόμος της Υποτροπής, αυτή είναι η λειτουργία του. Είναι φανερό ότι τα πράγματα θεωρού­μενα από αυτήν την σκοπιά αποκλεί­ουν πραγματικά την ύπαρξη μιας απόλυτης ελευθερίας, μιας ελεύθε­ρης βούλησης. Είναι πολύ μικρό το περιθώριο που έχουμε για ελεύ­θερη θέληση, είναι πολύ μικρό το περιθώριο ελευθερίας που κατέ­χουμε. Στην πραγματικότητα βρι­σκόμαστε μπλεγμένοι στην μηχανή του Νόμου της Υποτροπής και αυτό είναι λυπηρό. Αν ο άνθρωπος δεν δουλέψει με την ίδια του την ζωή, θα χάσει τον καιρό του άθλια. Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από το Νόμο της Υποτροπής; Δουλεύο­ντας με την ίδια μας την ζωή.

Αναμφισβήτητα η ζωή μας είναι ένα σύνολο από κωμωδίες, δράματα και τραγωδίες. Οι κωμωδίες είναι για τους κωμικούς. Τα δράματα για τα φυσιολογικά άτομα, τα συνηθισμένα και οι τραγω­δίες για τους διεστραμμένους. Στα μυστήρια της αρχαιότητας δεν γί­νονταν δεκτοί οι τραγικοί, ήξεραν πως αυτοί ήταν τιμωρημένοι από τους θε­ούς και φυσικά ο φύλακας τους έδιωχνε με το σπαθί του. Πρέπει να καταστρέψουμε το ΕΓΩ; Αυτό είναι κάτι λογικό. Τα ΕΓΩ είναι οι ηθο­ποιοί των κωμωδιών, των δραμάτων, των τραγωδιών. Θα μπορούσε να σταθεί κωμωδία χωρίς κωμικούς ηθοποιούς; Ένα δράμα χωρίς ερ­μηνευτές; Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να παιχτεί σε οποιοδήποτε θέ­ατρο του κόσμου κάποια τραγωδία χωρίς τραγικούς ηθοποιούς; Σί­γουρα όχι. Τότε αν θέλουμε να αλλάξουμε την ίδια μας την ζωή τι πρέ­πει να κάνουμε; Δεν μένει άλλο φάρμακο από το να αφανίσουμε τους ηθοποιούς. Ποιοι είναι αυτοί; Πού ζουν; Για τι; Αλήθεια σας λέω ότι οι ηθοποιοί αυτοί είναι του χρόνου. Στην πραγματικότητα έρχονται από αρχαίες εποχές. Αν πούμε ότι το ΕΓΩ είναι ένα βιβλίο σε πολλούς τόμους λέμε μια μεγάλη αλήθεια. Αν βεβαιώνουμε ότι το ΕΓΩ έρχεται από πολλά χτες, είναι σίγουρο ότι το ΕΓΩ είναι χρόνος. Τα ΕΓΩ προ­σωποποιούν το χρόνο, είναι τα ίδια μας τα ελαττώματα, τα ίδια μας τα λάθη κλεισμένα μέσα στο ρολόι του χρόνου, είναι η σκόνη των αιώνων στα βάθη του ψυχισμού μας.

Όταν ένας γνωρίζει την ακριβή διδακτική για την διάλυση του ΕΓΩ, των ανεπιθύμητων αυτών στοιχείων που φέρουμε μέσα μας, πε­τυχαίνει ασυνήθιστες προόδους. Γίνεται απαραίτητο, αναντικατά­στατο το να γνωρίζει με ακρίβεια την διδακτική. Μόνο έτσι γίνεται δυνατό να διασπαστούν τα ανεπιθύμητα αυτά στοιχεία που φέρ­νουμε μέσα μας.

Σε κάποια περίπτωση γεννήθηκε ένα παιδί στην Ατλαντίδα. Μεγάλωσε σε ένα τόπο θαυμάσιο όπου βασίλευε μόνο η αρμονία, η γνώση, ο πλούτος, η τελειότητα, η αγάπη. Έφτασε η στιγμή που ο άνθρωπος αυτός με τις διάφορες τεχνικές και τις πειθαρχίες του νου έφτασε στην αυτοαποκάλυψη. Τότε με τρόμο κατάλαβε ότι έφερνε μέσα του στοιχεία απαίσια, κατάλαβε ότι χρειαζόταν ένα ειδικό γύ­μνασμα, ένα ψυχολογικό γύμνασμα. Βέβαια σε εκείνο το περιβάλλον της τελειότητας δεν υπήρχε τέτοιου είδους γυμνάσιο και δεν έμεινε άλλο φάρμακο από το να εγκαταλείψει το σπίτι των γονιών του και να εγκατασταθεί στα προάστεια οποιασδήποτε πόλεως της Ατλαντί­δος. Δημιούργησε έτσι για τον εαυτό του τα ψυχολογικά του γυμνά­σματα, που του επέτρεψαν να φτάσει στην αυτοανακάλυψη των ελαττωμάτων του. Φυσικά, εξουδετέρωσε τα ψυχολογικά του επι­πρόσθετα στοιχεία και ελευθερώθηκε. Στ’ αλήθεια αξιότιμα αδέρφια μου, οι χειρότερες αναποδιές μας προσφέρουν τις καλλίτερες ευκαι­ρίες. Φτάνουν μέχρι εμένα γράμματα διάφορων αδερφών του Διε­θνούς Γνωστικού Κινήματος. Μερικοί διαμαρτύρονται για την οικο­γένειά τους, τα αδέρφια τους. Άλλοι για την γυναίκα τους, τα παιδιά τους, τον πατέρα τους ή και την μητέρα τους. Άλλες μιλάνε με τρόμο για τους συζύγους τους κλπ. και φυσικά ζητούν κάποια ανακούφιση για την πληγωμένη τους καρδιά. Μέχρι τώρα ανάμεσα σε τόσα γράμ­ματα δεν είδα ούτε ένα κάποιου ευχαριστημένου από τέτοιες αναπο­διές. Όλοι διαμαρτύρονται και αυτό είναι το λυπηρό. δεν θέ­λουν το ψυχολογικό γύμνασμα, αντίθετα θέλουν να φύγουν από αυτό και ΕΓΩ σαν δάσκαλος νοιώθω πόνο για αυτό. Λέω: «φτωχοί άνθρω­ποι, δεν ξέρετε να επωφεληθείτε από το ψυχολογικό γύμνασμα, ζη­τάτε τον παράδεισο, δεν θέλετε να καταλάβετε την ανάγκη των αντι­ξοοτήτων, δεν θέλετε να πάρετε μέρος στις καλύτερες ευκαιρίες». Αλήθεια δεν θέλετε να φτάσετε στην αυτοανακάλυψη.

Όταν ένας θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του, είναι σε αυτά τα γυμνάσματα του πόνου, όπου τα ελαττώματα που κρύβει ο καθένας εκδηλώνονται αναπόφευκτα. Ελάττωμα που ανακαλύπτεται με αυτόν τον τρόπο, το δουλεύουμε βαθιά σε όλα τα επίπεδα του νου. Όταν πραγματικά, έχουμε κατανοήσει στην ουσία το τάδε ή το δείνα ψυχο­λογικό σφάλμα είμαστε έτοιμοι για την αποσύνθεσή του.

Ο εργένης επειδή δεν κατέχει το Ερμαϊκό ποτήρι είναι φα­νερό ότι δεν μπορεί να δουλέψει στην Ενάτη Σφαίρα. Έτσι λοιπόν, μπο­ρεί να καλέσει την θεϊκή Μητέρα, την Στέλλα Μάρις, την Παρ­θένο της θάλασσας, αυτήν την ζωντανή και φιλοσοφική φωτιά που βρίσκεται άδηλη σε κάθε οργανική ή ανόργανη ύλη την οποία λένε στο Ινδοστάν Κουνταλίνη. Όταν ένας καλέσει αυτού του τύπου την ενέρ­γεια, όταν συγκεντρώσει την καρδιά του, το νου και τα πιο βαθειά του συναισθήματα σε αυτή, θα βοηθηθεί. Είμαι βέβαιος ότι αυτή η φλογερή δύναμη μπορεί να κάνει στάχτη, κοσμική σκόνη το ψυχικό επιπρόσθετο που θέλουμε να εκμηδενίσουμε. Τώρα, πρέπει να ξέ­ρουμε ότι η εξελικτική καταλυτική δύναμη που αναπτύσσεται στο σώμα του ασκητή γνωστικού, πολλαπλασιάζει την δύναμη του με την ηλεκτροσεξουαλική του δύναμη, ιδιαίτερα στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων... Για όλους αυτούς τους λόγους, η γυναίκα που έχει αρ­σενικό ή ο άνδρας που έχει ιέρεια, θα μπορούσαν να δουλέψουν πραγματικά και σε βάθος στην διάρκεια της μεταφυσικής σχέσης, οπότε αρκεί μόνο η απαραίτητη αυτοσυγκέντρωση τους στην Ντέβι Κουνταλίνη, την Ιερή Κόμπρα των Αρχαίων Μυστηρίων. Σαφώς ενι­σχυμένη με την ηλεκτρική δύναμη του σεξ, με το μεταβατικό σε­ξου­αλικό ηλεκτρισμό, μπορεί στ’ αλήθεια να εξαφανίσει, να κάνει σκόνη και στάχτη πολύ γρήγορα, οποιοδήποτε ψυχικό επιπρόσθετο, που προηγουμένως έχουμε κατανοήσει.

Εν πάση περιπτώσει αξιότιμοι αδερφοί μου, αυτό που προέ­χει είναι να ανακαλύψουμε το ελάττωμα που θα καταπολεμήσουμε. Αυτό δεν πρόκειται να το βρούμε ΑΝ δεν ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΠΚΗ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. Οποιαδήποτε αντί­ξοη κατάσταση προσφέρει πλούσιες ευκαιρίες. Δυστυχώς οι άνθρω­ποι θέλουν να αποφύγουν τέτοιες καταστάσεις, διαμαρτύρονται αντί να ευχαριστούν για τέτοιες λαμπρές ευκαιρίες. Αυτό το ψυχολογικό γυ­μνάσιο είναι πολύ δύσκολο, αδύνατο, ή σχεδόν αδύνατο. Όμως όσο πιο δύσκολο είναι το γυμνάσιο, τόσο πιο καλλίτερο είναι για την αυτοανακάλυψη. Ας υποθέσουμε ότι πρέπει να περάσουμε από κά­ποια κατάσταση σχετική με το σεξ. Να βρούμε ξαφνικά την γυ­ναίκα μας με κάποιον άλλο σε κάποια γωνιά του σπιτιού. Καθόλου ευχάρι­στη μια τέτοια συνάντηση, πραγματικά, όμως είναι εξαιρε­τική για την αυτοανακάλυψη. Ίσως στην διάρκεια του γεγονότος να εμφανιζό­ταν όχι μόνο η ζήλεια μα και ο θυμός, διαμαρτυρίες για την γυναίκα, ίσως μίσος, ένα ΕΓΩ της αυτοαγάπης που αισθανόταν πλη­γωμένο. Τελικά, τι κάνουμε; Πολύ ήρεμοι το βράδυ, ξαπλωμένοι στο κρεββάτι μας ανάσκελα, με το σώμα χαλαρό, τα μάτια κλειστά, ανα­πνέοντας ρυθμικά, επαναφέρουμε στον νου μας την σκηνή όπως ακρι­βώς συνέβη. Παρατηρώντας τα ψυχολογικά δεδομένα, θα βρούμε το ΕΓΩ της ζήλειας σαν πρώτη αιτία, ύστερα εκείνο της τρο­μερής οργής, μετά της αυτοαγάπης πληγωμένο θανάσιμα. Γυμνά αυτά τα τρία που πρωτοστάτησαν στην σκηνή, τώρα πρέπει να τα διαλύσουμε όταν θα τα έχουμε καταλάβει. δεν μένει άλλη δουλειά
παρά να τα κάνουμε στάχτη. Μπαίνει τώρα η δουλειά στην Ενάτη Σφαίρα ή ίσως μόνοι, μιας και είναι φανερό ότι τέτοιες στιγμές κα­νείς δεν έχει όρεξη για δουλειά στην Ενάτη σφαίρα, διότι είναι προ­σβε­βλημένος. Το μόνο που θα συνέφερε θα ήταν ένα καλό μπάνιο με ένα κιλό σαπούνι για να δει αν έτσι θα περάσει η κατάσταση. Όμως αν και παρ' όλα αυτά που συνέβησαν προλάβει να έχει κάποια αυτονο­μία για να δουλεύει στο σιδηρουργείο των Κυκλώπων, τόσο το καλ­λίτερο. Αυτό είναι να δουλεύει κανείς. Τότε στην αλχημεία πρέπει να καλέσει την Κουνταλίνη Σάκτι να την παρακαλέσει να περιορίσει πρώτα αυτό το βρωμερό τέρας της ζήλιας, μετά από μια σωστή δου­λειά με το ΕΓΩ της ζήλιας, να συνεχίσει για να του κατα­στρέψει το τέρας της οργής. Μετά εκείνο της προσωπικής αγάπης. Βέβαια ο κό­σμος αγαπά πολύ τον ίδιο του τον εαυτό και αυτό το ΕΓΩ της προσω­πικής αγάπης είναι πολύ ριζωμένο σε όλο τον κόσμο. Αν μας κτυπή­σουν φιλικά στην πλάτη χαμογελάμε γλυκά. Αν όμως μας πουν κά­ποια προσβολή σοβαρευόμαστε και γινόμαστε φοβεροί. Το ΕΓΩ αυτό της προσωπικής αγάπης πρέπει να παταχτεί είναι το τρίτο που θα έπρεπε να φορτωθεί όλη την δύναμη της θεϊκής Σάκτι. Η εργασία αυτή επαναλαμβάνεται και τις επόμενες μέρες μέχρι να εκμηδενιστούν απόλυτα και τα τρία αυτά ΕΓΩ της μοιραίας σκηνής.

Σαφώς η πρακτική ζωή είναι αυτή που μας δίνει την δυνατό­τητα και το υλικό για την διάλυση του ΕΓΩ. Οι αδερφοί έχουν την τάση να φεύγουν μπροστά στην πρακτική ζωή και να θέλουν να δια­λύσουν το ΕΓΩ μακρυά από αυτή, πράγμα που είναι καθαρά παρά­λογο.

Θυμάμαι όταν δούλευα στην διάλυση του ΕΓΩ, που σε κάποια περίπτωση ένα παιδί μου έπεσε σε ένα σφάλμα, τόσο ανόητο που να πέσει με το αυτοκίνητο του πάνω σε κάποιον άνθρωπο, έναν εργάτη. Ασφαλώς αυτό μου κόστισε αρκετά, 2000 πέσος για τον τραυματία και άλλα τόσα για την αστυνομία προκειμένου να αποτρέψω την φυλά­κιση του φτωχού αυτού παιδιού. Όμως το ζήτημα δεν τελειώνει εδώ. Η αλήθεια είναι ότι όταν πήγα να εξοφλήσω στο αστυνομικό τμήμα το χρέος, το παιδί μου αντί να ευχαριστηθεί διαμαρτυρόταν έντονα ότι διαφωνούσε απόλυτα με την πράξη μου, να πληρώσω 2000 πέσος σε εκείνο το δύστυχο εργάτη, που όμως εμένα μου φά­νηκε σωστό να βοηθήσω και του τάδωσα. την διαμαρτυρία αυτού του παιδιού συνό­δευαν λέξεις όχι βαριές όμως αρκετά αχάριστες. Θυμό δεν αισθάν­θηκα, επειδή είχα ήδη κατακτήσει την διάλυση του. κάποιον πόνο όμως στην καρδιά, ναι κατάλαβα. Αμέσως κατέφυγα στον διαλογισμό για να δω σε τι οφειλόταν ο πόνος αυτός. Μπόρεσα να εξακριβώσω καθαρά την σκληρή πραγματικότητα ενός ΕΓΩ Προ­σωπικής Αγάπης που είχε πληγωθεί. Οπωσδήποτε την αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης την έχω ήδη ανεπτυγμένη πολύ καλά και δεν μου ήρθε δύσκολο να συλλάβω αμέσως αυτό το ΕΓΩ. Αμέσως έριξα φορ­τία σεξουαλικού ηλεκτρισμού ενάντια στο δύ­στυχο. Το δούλεψα με­ρικές μέρες και αυτό άρχισε να μικραίνει μέχρι πού πήρε την μορφή μικρού παιδιού. Συνέχισα αλύπητα για να φτάσω να το κάνω Κο­σμική Σκόνη. Κάπως έτσι πρέπει να δουλεύ­ετε αξιότιμα αδέρφια, όμως από πού πήρα το υλικό της δουλειάς μου; ήταν ένα γεγονός συγκεκριμένο ξεκάθαρο και οριστικό. Όμως στους αδερφούς αρέσει να αποφεύγουν τα πρακτικά προβλήματα της ζωής και αυτό φαίνεται άτοπο, απόλυτα άτοπο.

Μια άλλη φορά και με αρέσει παρενθετικά να δίνω ζωντανά παραδείγματα με σκοπό το συλλογικό προσανατολισμό, είμαι πολύ επηρεασμένος από κάποια στενοχώρια εξ αιτίας των λόγων εκείνου του παιδιού που σίγουρα δεν ήταν ωραίοι. Επειδή ωστόσο πάντα ελέγχω το νου μου και ποτέ δεν είχα έκρηξη νεύρων, δεν βγήκα από τα ρούχα μου. Πραγματικά αυτό ήταν ένας θρίαμβος, όμως δεν υπάρ­χει αμφιβολία ότι μέσα εκεί, πολύ βαθειά, υπήρχαν αντιδράσεις κα­θόλου ευχάριστες. Όταν εξερεύνησα με την αίσθηση της ψυχολο­γι­κής αυτοπαρατήρησης μέσα μου, ανακάλυψα με μεγάλη έκπληξη ένα ΕΓΩ σωματώδες, ρωμαλέο για να πούμε την αλήθεια αρκετά παχύ, τριχωτό σαν αρκούδα να προχωράει στον διάδρομο του παλιού αρχο­ντικού μου σπιτιού. Α! πόσο κρυμμένο μου ήσουνα καταδικα­σμένο, του είπα, τώρα θα σου δώσω μια. Με μένα δεν τα βγάζεις πέρα. Συ­μπέρασμα: κάλεσα την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, συνεχίζο­ντας να δουλεύω μικραίνοντας αυτό το τέρας μέχρι που η μητέρα Κουνταλίνη το εξαφάνισε. Αργότερα έμεινε η σκόνη και αυτό εξα­φανίστηκε ολο­κληρωτικά. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι ΕΓΩ αφιερώθηκα στο να το δουλεύω μέχρι να το διαλύσω, δουλεύο­ντας μέρα και νύ­χτα, σε όλες τις ώρες και στιγμές μέχρι να το εκμη­δενίσω.

Η αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης εξελίσσεται μέσα στον καθένα σας, σύμφωνα με την χρήση της. Μην ξεχνάτε ότι κάθε τι που δεν χρησιμοποιείται ατροφεί. Θα φτάσει η μέρα που η αί­σθηση της αυτοπαρατήρησης θα έχει εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο μέσα σας που θα μπορείτε να συλλάβετε τέτοια ψυχικά επιπρό­σθετα. Επι­πλέον θα δείτε το αποτέλεσμα μιας τέτοιας δουλειάς πάνω σε αυτά.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να σας πω πως έτσι όπως εκεί στον ουράνιο θόλο υπάρχει μια Σελήνη, έτσι και μέσα μας υπάρχει μια Ψυχολογική Σελήνη. Έτσι όπως η Σελήνη που λάμπει στο στερέ­ωμα και έχει δύο πρόσωπα, αυτό που φαίνεται και εκείνο που δεν φαί­νεται, έτσι και μέσα μας η Ψυχολογική Σελήνη έχει δύο όψεις: την ορατή, που μπορούμε να κοιτάξουμε με την ψυχολογική αυτοπαρατήρηση και εκείνη που δεν είναι ορατή με μια απλή ματιά είναι σκοτεινή, άγνωστη, ανώνυμη. και όμως αυτή η τελευταία φαίνε­ται όταν η ψυχολογική αίσθηση αναπτυχθεί στον μεγαλύτερο βαθμό της. Νομίζω πως οι αδερφοί μου καταλαβαίνουν όλα
αυτά τα πράγματα. Τώρα πρέπει να ρίξουν όλο το βάρος της δου­λειάς ενάντια στα ψυχικά επιπρόσθετα του ορατού μέρους της ψυ­χολογικής Σελήνης. Πολύ αργότερα μέσα στον χρόνο θα πρέπει να ριχτείτε στα ανεπιθύμητα στοιχεία της Μαύρης Σελήνης, αυτά που δεν φαίνονται με μια απλή ματιά. Πολλοί άγιοι μπόρεσαν να φτάσουν και να εξου­δετερώσουν τα ψυχικά επιπρόσθετα του ορατού μέρους της Ψυχολο­γικής Σελήνης, όμως ποτέ δεν γνώρισαν κάτι για τα ανε­πιθύμητα στοι­χεία της άλλης όψεως της Σελήνης. Αν και υψώθηκαν μέχρι το Νιρ­βάνα, στο Μάχα ΠαραΝιρβάνα, έπρεπε αργότερα να επιστρέψουν για να συνεχίσουν την δουλειά τους με την κρυφή όψη της Σελήνης. Είτε πρόκειται για την πρώτη, είτε για την δεύτερη όψη της Ψυχολογικής Σελήνης τα στοιχεία για την δουλειά υπάρχουν στα ίδια τα γεγονότα της πρακτικής ζωής. Έτσι μη διαφεύγετε, μην προ­σπαθείτε να απο­φεύγετε την πραγματική ζωή. Πρέπει να είστε πιο πρακτικοί αν θέ­λετε πραγματικά να εξαλείψετε τα ΕΓΩ. Σύμφωνα με την δουλειά που θα κάνετε το ΕΓΩ θα γίνεται σκόνη σιγά-σιγά και η Ουσία η φυλακι­σμένη στο ΕΓΩ θα ελευθερώνεται. Αυτός είναι ο δρόμος για να απο­κρυσταλλώσουμε μέσα μας αυτό που λέγεται Ψυχή.

Θα πρέπει να περάσετε όλες τις μεγάλες ηθικές κρίσεις. Αυτό δεν είναι θέμα καθαρά του νου, όχι, δεν πρόκειται για απλή δημαγω­γία, για σκέτη πολυλογία, όχι. Επαναλαμβάνω, αν και ήδη το είπα παραπάνω, ότι αν το νερό δεν βράσει στους εκατό βαθμούς δεν μαγει­ρεύεται ό,τι πρέπει να μαγειρευτεί, δεν διαλύεται ό,τι πρέπει να διαλυ­θεί. για αυτό αν δεν περάσουμε από αυτές τις φοβερά δυνα­τές συγκι­νησιακές κρίσεις, δεν μπορούμε να φτάσουμε στην κατα­στροφή των ΕΓΩ.

Όταν είδα εκείνο το ΕΓΩ της προσωπικής μου αγάπης, της φι­λαυτίας μου, που καλυμμένο άριστα βρισκόταν σε κρυφές πτυχές του ψυχισμού μου, αισθάνθηκα πόνο, είχα να περάσω από μεγάλες συ­γκινησιακές κρίσεις, υπόφερα πολύ, ναι πολύ, και στ' αλήθεια μετάνοιωσα. Τότε κατόρθωσα να καταστρέψω το ανεπιθύμητο ΕΓΩ με την βοήθεια της Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι. Σαν ανακάλυψα πως είχα μέσα μου ένα δαιμόνιο πολύ διεστραμμένο που προκαλούσε οργή και που ερχόταν από πολύ παλιές εποχές, υπέφερα όσο δεν λέ­γεται. Πέ­ρασα από φοβερές συγκινησιακές κρίσεις, ντράπηκα, για τον εαυτό μου και κατάφερα με την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι να θρυμματιστεί το απαίσιο ψυχικό στοιχείο. Έτσι λοιπόν μην αποφεύ­γετε τα ανεπι­θύμητα στοιχεία, θα τα συναντήσετε μέσα στην ίδια την πρακτική ζωή, αυτό που χρειάζεται είναι να είσαστε σε επιφυ­λακή και να αγρυ­πνάτε σαν σε καιρό πολέμου. Μιλάμε τώρα, ναι, μιλάμε, αλλά τι λέμε; Έτσι πρέπει να προσέχουμε στα λόγια μας. Έχουμε συγκίνηση; Ναι έχουμε, τι είδους συγκίνηση είναι αυτή; Ίσως αισθανόμαστε μια συγκίνηση ακούγοντας τα ταγκό που τρα­γουδά ο Κάρλος Γκαρδέλ; Τι συγκινήσεις αισθανόμαστε; Είναι κα­λές; Είναι άσχημες; Θα ‘ναι ανώτερες ή απλά κατώτερες; Τι δείχνει το ότι πάμε σε κάποια γιορτή παρακινημένοι από κατώτερες συγκι­νήσεις, χορεύοντας κάτι σαφώς χυδαίο; Στην πρακτική μας ζωή έτσι πρέπει να ανακαλύψουμε τις κα­τώτερες συγκινήσεις που υπαγορεύ­ουν ΕΓΩ κατώτερης συγκινησια­κής αξίας που οφείλουμε να κατα­στρέψουμε. Αν εμείς δεν ξεριζώσουμε, δεν ματώσουμε με το μαχαίρι της αυτοκριτικής τις κα­τώτερες συγκινήσεις, δεν θα είναι ποτέ δυ­νατό να αναπτυχθεί μέσα μας το Ανώτατο Συγκινησιακό Κέντρο που είναι ακριβώς τόσο απα­ραίτητο για την σύλληψη των μηνυμάτων που φτάνουν από τους ανώ­τατους Κόσμους. Είναι λοιπόν στην ζωή όπου πρέπει να ανακαλύ­ψουμε τον εαυτό μας, να προσέξουμε τα λόγια μας, τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας. Σαν φτάνει στον νου κάποια σκέψη ασέλγειας, μια ανή­θικη σκηνή, νομίζετε ότι δημιουργήθηκε έτσι απλά; Τι δείχνει αυτό; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από αυτήν την μοιραία οθόνη του νου, πίσω από την διαδοχή των νοσηρών αυτών μορφών, κάποιο ΕΓΩ ασέλ­γειας είναι εκείνο που ενεργεί. Αν υπάρχουν ΕΓΩ ασέλγειας και εξου­σιοδοτούνται από εκείνους τους κυλίνδρους που φέρουμε στον εγκέ­φαλο, σκηνές από αναμνήσεις και παθιασμένες μορφές, τότε τους κυλίνδρους αυτούς τους προ­βάλλει το ΕΓΩ στην οθόνη του νου. Αν ένας ταυτιστεί με τέτοιες άσχημες σκηνές, ενδυναμώνει τα ΕΓΩ. Έτσι ώστε αν σε κάποια τέ­τοια στιγμή προσβληθούμε από τέτοιου είδους σκέψεις, είναι ανα­γκαίο να καλέσουμε την θεϊκή Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι για να κάνει στάχτη αυτό το ΕΓΩ, με την εξαιρετικά φλογοβόλα δύναμη της. Αν δεν προχωρήσουμε έτσι, αν προηγουμένως ταυτι­στούμε με το ίδιο το ΕΓΩ, αν οι σκηνές ασέλγειας μας ευχαριστούν, τότε αντί να δια­λύσουμε αυτό το ΕΓΩ θα το ενισχύσουμε φοβερά. Καθένας μας βρί­σκεται αιχμάλωτος όλων αυτών των προσώπων, των διαφόρων δρα­μάτων, σκηνών ή κωμωδιών της ζωής. Καθένας μας έχει εγκλωβι­σμένη την συνείδηση μέσα στα ΕΓΩ του. Ας καταστρέ­ψουμε τα ΕΓΩ κάνοντάς τα στάχτη και η συνείδηση θα ελευθερωθεί. Μια ελεύθερη συνείδηση, είναι φωτισμένη συνείδηση, συνείδηση που μπορεί να δει, να ακούσει, να αγγίξει τις μεγάλες αλήθειες των Ανώτατων Κό­σμων. Είναι μια συνείδηση πάνσοφη και θεία.

Την ημέρα που θα εκμηδενίσετε απόλυτα το ΕΓΩ, το τελευ­ταίο που θα πρέπει να εκμηδενίσετε θα είναι τα σπέρματα του. Τα σπέρματα, φοβερά επικίνδυνα, μένουν μετά το θάνατο του ΕΓΩ. Πρέ­πει και αυτά με την σειρά τους να αποδεκατιστούν, να γίνουν στά­χτη. Πρέπει να γίνουμε κύριοι του εαυτού μας, αν θέλουμε να γί­νουμε Βασιλείς και Ιερείς της Φύσεως σύμφωνα με την τάξη του Μελχισεδέκ. δεν θα μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε πάνω μας όσο συνεχίζει να μένει η συνείδηση αιχμάλωτη των διαφόρων ανεπιθύμη­των στοιχείων του ψυχισμού μας.

Η συνείδηση που έχει κάνει κατοχή του εαυτού της είναι μια ελεύθερη συνείδηση. Μια συνείδηση που έχει κάνει κατοχή του εαυ­τού της είναι δεκτή στην τάξη του Μελχισεδέκ, είναι μια φωτι­σμένη συνείδηση, τέλεια. Αυτό είναι εκείνο που χρειαζόμαστε.

Την ημέρα που θα έχετε αποκτήσει φωτισμένη συνείδηση, την ημέρα στην οποία θα έχετε γίνει ελεύθεροι, στ' αλήθεια αυτήν την ημέρα θα έχετε αποκρυσταλλώσει αυτό που ονομάζεται Ψυχή και θα είσθε όλο Ψυχή μέχρι και τα φυσικά σας σώματα. Θα είστε φορτωμέ­νοι από κοσμικές εξουσίες και ιδιότητες, εξουσίες που θεο­ποιούν.

Σας δίδαξα σήμερα, λοιπόν, μια πρακτική διδακτική μέσω μιας οριστικής διαλεκτικής και σε αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή θα προχωρήσουμε στον Διαλογισμό. Όμως πιο πριν είναι απαραίτητο να ξέρουμε τι πράγμα ακριβώς θα δουλέψουμε, αλλιώς δεν έχει νόημα αυτό που θα κάνουμε. Μιας και είσαστε άτομα που αγωνίζεστε για την αυτοανακάλυψή σας, είναι σαφές ότι θα δουλέψετε πάνω σε ένα άλφα ή βήτα ψυχολογικό σφάλμα. Μήπως μεταξύ σας υπάρχει κά­ποιος που δεν ξέρει πάνω σε τι να δουλέψει; Είναι πιθανόν να υπάρ­χει σε αυτό το γκρουπ κάποιος αδερφός που δεν έχει καταλήξει σε ένα συγκεκριμμένο ελάττωμα για να το καταπολεμήσει. Αν είναι έτσι θα μου άρεσε να τον γνωρίσω. Ποιος από όλους;

ΕΡ: ΕΓΩ δουλεύω, όμως θα ήθελα να ρωτήσω συγκεκριμένα, γιατί στην πρακτική ζωή εμφανίζεται το ένα ή το άλλο ελάττωμα έτσι ώστε κανείς μπερδεύεται με ποιο να πρωτοδουλέψει. θα σας ζητούσα να μου λέγατε με ποιο ακριβώς να δουλέψω.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΕΛ: Με πιο δουλεύεις τώρα;

ΑΠ: Προσπαθούσα να δουλέψω με το Διαλογισμό πάνω στην ασέλγεια, το θυμό, το φόβο και τότε μπερδεύτηκαν όλα.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Όμως πάνω σε ποιο δουλεύεις ειδικότερα; Βλέπω ότι είσαι άνθρωπος με κρίση και θα πρέπει να έχεις ειδικεύσει την δουλειά σου.

ΑΠ: Θέλησα να δουλέψω πάνω στην ασέλγεια.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Αυτό της ασέλγειας είναι βασικό και χρειάζεται την δουλειά μιας ολόκληρης ζωής, γιατί εδώ βρίσκεται το προπατορικό αμάρτημα, η ρίζα όλων των ελαττωμάτων. Όμως πάντα πρέπει να το δουλεύει κανείς ταυτόχρονα με κάποιο άλλο. Να δουλευτεί ο θυμός, αλλά η δουλειά για την ασέλγεια να συνεχιστεί· να δουλευτεί ο φθόνος, όμως η δουλειά για την ασέλγεια να συνεχιστεί. Να δουλευτεί η υπερηφάνεια αλλά η δουλειά για την ασέλγεια συνεχίζεται, αυτή είναι η βασική γραμμή.

ΕΡ: Σε ένα διαλογισμό πρέπει να εργαστούμε πάνω σε ο,τιδήποτε θυμόμαστε από το ΕΓΩ;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Αυτό το ο,τιδήποτε θυμόμαστε μου φαίνεται ασυνάρτητο, αόριστο, απροσδιόριστο, ανούσιο, ανόητο, άχρωμο. Ας σκεφτούμε με ακρίβεια ποιο ελάττωμα βρήκες στην πρακτική. Αν είσαι σε επιφυλακή όπως ο φρουρός σε εποχή πολέμου θάχεις ανακα­λύψει κάποιο ελάττωμα. Ποιο βρήκες; Σε τι κατάσταση βρίσκεσαι τώρα; Είπες κάποιον οργισμένο λόγο; Είχες κάποια λάγνη ορμή: Τι ανακάλυψες τελευταίο; Σε τι κατάσταση; ήταν στο σπίτι; Στο μπαρ; Τι σου συνέβη, Κοιμάσαι;

ΑΠ: Ο θυμός.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Μια ορμή του θυμού, με αρέσει που είσαι ειλι­κρινής ξέρεις. Είναι καλό. Λοιπόν αυτό πρέπει να κάνεις, να ζεις σε επαγρύπνηση και σε επιφυλακή όπως ο φρουρός σε καιρό πολέμου. Πού πήγε ο θυμός; Ποια στιγμή; Μπορείς να φανταστείς την στιγμή που αισθάνθηκες θυμό; Μπορείς να το κάνεις; Να το φανταστείς, να θυμηθείς πώς συνέβη το πράγμα; Λοιπόν τώρα θα δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Θα ξεκινήσουμε από συγκεκριμένα πράγματα και όχι από γεγονότα άχρωμα, αμυδρά, ανεπαίσθητα, ανούσια. Θα ξεκινή­σουμε από συμβάντα συγκεκριμένα, ξεκάθαρα, οριστικά, ας είμαστε 100% πρακτικοί. Ξανάφερε στον νου σου, φαντάσου πάλι την σκηνή του θυ­μού και πάνω σε αυτό θα δουλέψεις τώρα στον Διαλογισμό.

ΕΡ: Δάσκαλε, συμβαίνει όταν κάποιος ανακαλύπτει ένα ελάττωμα που τον έχει προσβάλλει, λόγου χάριν το θυμό και παρακαλεί την θεϊκή του Μητέρα να τον βοηθήσει να περιορίσει...

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Από ποια περίσταση ξεκίνησες; Πότε έγινε; Σε ποιο δρόμο; Σε τι αριθμό; θέλω συγκεκριμένα γεγονότα, μη μου ανα­φέρεις αοριστολογίες.

ΑΠ: Έγινε χθες συγκεκριμένα, όταν σε μια στιγμή θυμού... δηλ. ήθελα να έρθω να ακούσω την διάλεξη σας. Όμως αυτή η επιθυμία που είχα αισθάνθηκε πληγωμένη, γιατί η σύζυγος μου δεν ήθελε να πάω, τότε λοιπόν θύμωσα, όμως την ίδια κιόλας στιγμή παρακάλεσα την θεϊκή Μητέρα και το κατηγόρησα, όμως δεν ξέρω αν πέτυχα τίποτα.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Ας είμαστε πιο πρακτικοί, θύμωσες με την φτωχή σου σύζυγο, αλλά εσύ ξέρεις πια γιατί θύμωσες;

ΑΠ: Γιατί δεν με άφησε να έρθω στην διάλεξη.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Ώστε υπάρχει ο θυμός, δεν σε άφησε να έρ­θεις στην διάλεξη. Τι πληγώθηκε μέσα σου την στιγμή εκείνη;

ΑΠ: Η περηφάνια μου.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Τότε υπάρχουν δύο ελαττώματα: ο θυμός και η περηφάνια. Πάνω σε αυτά τα δύο ΕΓΩ θα δουλέψεις τώρα συγκεκρι­μένα και πρακτικά. Η παράκληση που έκανες την στιγμή εκείνη ήταν σωστή ενέργεια αν και κάπως επιπόλαιη. Σκέφτηκες ήδη πάνω σε αυτό; Ξαναφαντάστηκες την σκηνή; Πόσες ώρες ήσουνα στο κρεβάτι σου με το σώμα χαλαρό κάνοντας συνείδηση του τι σου συνέβη; θα μπορούσες να μου πεις ακριβώς; Διότι είναι πολύ επιπό­λαιο και χρει­άζεται να εμβαθύνουμε περισσότερο. Το νερό που κυλά με πολλές δίνες είναι νερό με μικρό βάθος. Χρειαζόμαστε νερό με μεγάλο βά­θος. Τα πηγάδια, θα λέγαμε με μικρό βάθος στην άκρη του δρόμου ξεραίνονται κάτω από το φως του ήλιου γίνονται βόρβορος γεμάτος αποσύνθεση. Τα βαθειά νερά αντίθετα, όπου ζουν τα ψάρια και υπάρχει ζωή μέσα τους είναι διαφορετικά. Πρέπει να εμβαθύνουμε περισσότερο. Πόσες ώρες έμεινες σε διαλογισμό ανοικοδομώντας την σκηνή;

ΕΡ: Θάθελα να μάθω το κύριο ψυχολογικό χαρακτηριστικό.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Βέβαια είναι βασικό το κύριο ψυχολογικό χα­ρακτηριστικό, γιατί όταν κάποιος το γνωρίζει το δουλεύει και γίνε­ται πιο εύκολη η καταστροφή του ΕΓΩ. Όμως θα σας πω μια μεγάλη αλή­θεια προτού ερευνήσουμε μέσα μας, με το σκοπό να γνωρί­σουμε το βασικό ψυχολογικό χαρακτηριστικό. Θα έπρεπε να έχουμε δουλέψει αρκετά, το λιγότερο, μιά πενταετία, το λιγότερο γιατί δεν είναι τόσο εύκολο να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε το κύριο ψυχο­λογικό χαρα­κτηριστικό.

Πραγματικά ο καθένας μας έχει εσφαλμένες ιδέες πάνω στην προσωπικότητα του, επειδή βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από την φαντασία μας. Σκεφτόμαστε τον εαυτό μας σε λανθασμένη μορφή, για αυτό οι άλλοι μας βλέπουν καλλίτερα από εμάς τους ίδιους. δεν θα μπορούσε κανείς να βρει το κύριο ψυχολογικό χαρακτηριστικό του αν δεν έχει εξαλείψει σε μεγάλο ποσοστό, τα ψυχικά μη ανθρώ­πινα επιπρόσθετα. για αυτό αν θέλετε να γνωρίσετε το κύριο ψυχο­λογικό χαρακτηριστικό, πρέπει το λιγότερο να δουλέψετε πέντε χρόνια. Μετά από καμία πενταετία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στον εαυτό μας το αναδρομικό σύστημα εφαρμόζοντας το, τόσο στην σημε­ρινή, όσο και στις προηγούμενες ζωές μας. Τότε με μεγάλη έκ­πληξη θα δούμε πως την μια ή την άλλη φορά κάνουμε το ίδιο λάθος. Θ' ανακαλύψουμε ένα λάθος κλειδί που σε όλη μας την ύπαρξη έχει διαπράξει τα χειρότερα σφάλματα και πάντα βρίσκεται χαρακτηρι­σμένο από ένα συγκεκριμένο έγκλημα το οποίο έχει αποτελέσει τον άξονα σε όλες τις προηγούμενες ζωές μας. Όμως για να εφαρμόσει κανείς με κάποια διαύγεια την άσκηση αυτή της αναδρομής πρέπει φυσικά να περιορίσει πρώτα πολλά ΕΓΩ. Με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι θα μπορούσε να αποκαλυφθεί το κύριο ψυ­χολογικό χαρακτηριστικό, αν κανείς δεν χρησιμοποιήσει έξυπνα το αναδρομικό σύστημα. Πραγματικά για να το χρησιμοποιήσει με δι­αύγεια πρέπει επίσης να είναι ειλικρινής. Όταν η συνείδηση βρίσκεται αρκετά βυθισμένη στα ΕΓΩ δεν υπάρχει διαύγεια, οπότε η αναδρομική άσκηση κάτω από αυτές τις συνθήκες γίνεται κάτι από­μακρο αν όχι φανταστικό ή απατηλό. Αυτό είναι η γνώμη μου.

ΕΡ: Το πρωί αισθάνθηκα κάποια αντίδραση, όμως πρόκειται για διαφορετικό γεγονός που συνέβη άλλη στιγμή και υπακούει σε άλλα ΕΓΩ. στον Διαλογισμό, πρέπει να αφιερωθώ και στα δύο περιστατικά ή μόνο στο ένα;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Βέβαια στον Διαλογισμό πρέπει να αφιερωθείς σε ένα μόνο, στην αρχή. Αργότερα αφιερώνεσαι σε άλλο. Τώρα προ­χώ­ρησε στην πρώτη περίπτωση με σκοπό να την δουλέψεις.

ΕΡ: Το ΕΓΩ, εκείνο που αφήνω έξω από το Διαλογισμό δεν υπάρχει φόβος να ενισχυθεί;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Το αφήνεις για άλλη φορά, όμως αν δεν θέλεις να ενισχυθεί, μη του δώσεις τροφή και θα δεις πως θ' αδυνατήσει.

ΕΡ: Δάσκαλε, μας διδάξατε μια τάξη στην δουλειά που πρέπει να κάνουμε, κατά την διάρκεια της μέρας που εκδηλώνονται διάφορα ελαττώματα. για αυτό ίσως δεν σας κατάλαβα καλά όσον αφορά την αναζήτηση του κυρίου ψυχολογικού χαρακτηριστικού. Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αυτό και πάνω σε τι πρέπει να δουλέψουμε;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Πρέπει να υπάρχει μια τάξη στην δουλειά, εί­ναι φανερό, και συμφωνώ. Όμως φτάνοντας η νύχτα με το κορμί χαλα­ρωμένο θα εφαρμόσεις την αναδρομική σου άσκηση πάνω στην σημε­ρινή σου ύπαρξη ή τις προηγούμενες σου και λιγότερο στην ημέρα. Έτσι με τα στοιχεία φτιαγμένα ξανά στην σειρά και ταξινο­μημένα κα­τάλληλα, προχωράμε στην δουλειά μας: Πρώτα κάποιο γε­γονός στο οποίο μπορούμε να αφιερώσουμε 15 με 20 λεπτά, άλλο γεγονός που να αφιερώσω γύρω στην μισή ώρα, άλλο γεγονός σε 5 λεπτά. Όλα εξαρ­τώνται από την σπουδαιότητα των γεγονότων και με τέτοιου είδους κατάταξη μπορούμε να δουλέψουμε την νύχτα ήρεμα και με τάξη.

ΕΡ: Και για να τα διαλύσουμε;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Πάλι με τάξη, γιατί σε κάθε εργασία πάνω στο άλφα ή βήτα συμβάν μπαίνουν οι παράγοντες της ανακαλύψεως, της κρίσεως και της εκτελέσεως. Σε κάθε στοιχείο εφαρμόζεις αυτά τα τρία: την ανακάλυψη: όταν το ανακαλύψεις, την κατανόηση: όταν το καταλάβεις, τον περιορισμό: με την βοήθεια της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης. Έτσι γίνεται η εργασία. Γιατί έτσι και αρχίσεις την δουλειά πότε με το ένα πότε με το άλλο, σκέψου πως θα μπερδευ­τούνε τα πράγματα. Θα είναι για σένα δύσκολο γιατί στην
πραγματικότητα, αλήθεια σου λέω, και θα επαναλάβω την φράση εκείνη που γράφει στην θεία Αινιάδα ο ποιητής της Μάντουα, Βιργί­λιος «και να είχαμε εκατό γλώσσες για να μιλάμε και χαλύβδινο τον ουρανίσκο μας δεν θα καταφέρναμε να αριθμήσουμε απόλυτα τα ελατ­τώματα μας». Έτσι ώστε αν προσπαθούσες να δουλέψεις ένα ελάτ­τωμα σε δύο μήνες, άλλο σε άλλους δύο και αν είναι χιλιάδες τα ελαττώματα, πότε θα τα τελειώσεις όλα;

Ακόμα, το ένα ελάττωμα είναι συνδεδεμένο με ένα άλλο και εκείνο με ένα τρίτο. Σπάνια εμφανίζεται μόνο του ένα ελάττωμα, πά­ντοτε συνοδεύεται από κάποιο άλλο. για αυτό πρέπει να δουλέ­ψουμε με τάξη, αλλά κατάλληλα ταξινομημένα κάθε μέρα μέχρι να φτά­σουμε στον θρίαμβο.

ΕΡ: Μας μιλάτε για την ακαταστασία του σπιτιού. Ο Δάσκαλος G μιλά για την ακαταστασία του σπιτιού και για κάποιον προσωρινό αρχιοικονόμο και για κάποια ΕΓΩ που ικανοποιούνται από την δουλειά αυτή, όπως άλλα που δεν τους αρέσει η δουλειά, με σκοπό να σχηματίσουμε ένα διαρκές κέντρο βαρύτητας. Πώς μπορούμε να νοήσουμε κάτι τέτοιο;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Ειλικρινά αυτό για έναν Αρχι-οικονόμο που έτσι αναφέρεται από τους Νικόλ, Γκουρτζίεφ και Ουσπένσκυ μου φαίνεται μια ανοησία, χωρίς καμμιά αξία. Όσον αφορά εμένα, ή καλ­λίτερα αυτός που είναι εδώ μέσα μου, που διέλυσε το ΕΓΩ, ειλι­κρινά ποτέ δεν κατέφυγε στο σύστημα του Αρχιοικονόμου. Ότι υπάρχουν χρήσιμα ΕΓΩ, ναι, είναι αλήθεια όπως και το ότι υπάρχουν άχρηστα. Ότι υπάρχουν καλά ΕΓΩ, υπάρχουν κατά σωρούς όπως και κακά. Πρέπει να εξαφανίσουμε τα καλά όπως και τα κακά ΕΓΩ. Μια μέρα, ένας φίλος μου έλεγε ότι είχε ένα εργοστάσιο παντελονιών στο Σαλ­βαδόρ: «Δάσκαλε, αν εξαλείψω το χρήσιμο ΕΓΩ να φτιάχνω παντελόνια ατό εργοστάσιο μου, τότε ποιος θα συνεχίσει να φτιάχνει παντελόνια; θ' αποτύχει η επιχείρησή μου». Μη σε νοιάζει, του είπα, φίλε μου. Αν εσύ καταστρέψεις αυτό το ΕΓΩ, ένα μέρος του Είναι που αντιστοιχεί σε κάθε είδους τέχνη, θα απασχοληθεί να κάνει παντελόνια και θα τα φτιάξει καλλίτερα από σένα. Ο φίλος μου φάνηκε ικανοποιημένος και συνέχισε το καθήκον του.

Τα καλά ΕΓΩ, κάνουν μεν καλά έργα δεν ξέρουν όμως να τα κάνουν. Κάνουν το κακό όταν δεν πρέπει. Δίνουν ελεημοσύνη σε έναν ναρκομανή για να αγοράσει την δόση του. Σε έναν μέθυσο για να συνεχίσει το μεθύσι του. Δίνουν ελεημοσύνη σε έναν πλούσιο που την ζητά για να κάνει το κομμάτι του. Τα ΕΓΩ του καλού δεν ξέρουν να κάνουν το καλό. Σε τελευταία ανάλυση εμείς πρέπει να τοποθετη­θούμε ενάντια στο καλό και ενάντια στο κακό. Ειλικρινά πρέπει να φτάσουμε πιο μακρυά από το καλό ή το καλό και να χουφτώσουμε το σπαθί της Κοσμικής Δικαιοσύνης. Ούτως ή άλλως τι είναι αυτό που καλούμε καλό: Ας συνειδητοποιήσουμε αυτό που ονομάζουμε καλό. Καλό είναι ότι βρίσκεται στην θέση του, κακό κάθε τι έξω από αυτήν. Για παράδειγμα: η φωτιά είναι καλή, όμως το ίδιο είναι αν κάψει την κουρτίνα ή εσάς ζωντανούς; Πώς θα σας φαινόταν;

Το νερό στο ποτήρι είναι καλό, επίσης στην κουζίνα χρησι­μεύει για το πλύσιμο των πιάτων, όμως πώς σας φαίνεται όταν πλημ­μυρίζει όλα τα σπίτια: Άσχημο, έτσι δεν είναι; για αυτό καλό είναι ότι βρίσκεται στην θέση του και άσχημο ό,τι είναι έξω από την θέση του. Μια αρετή όσο καλή και να φαίνεται, αν εμφανιστεί έξω από τον τόπο της γίνεται άσχημη.

Θα άρεσε σε σας, σαν γνωστικοί απεσταλμένοι, να διδάξετε σε κάποια καντίνα ή ένα πορνείο; θα σας άρεσε; Νομίζω πως όχι, και αν σας αρέσει, τότε δεν σας το συνιστώ γιατί θα ήταν κακό, παρά­λογο.

Ξαναλέω, καλό είναι ό,τι βρίσκεται στην θέση του και κακό ό,τι έξω από αυτή. Έτσι τελικά και τα λόγια κακώς λέγονται όταν δεν χρειάζονται, θα μπορούσαμε να λέγαμε καλλίτερα ότι υπάρχει σω­στό και λανθασμένο. Έτσι το πιο σημαντικό στην ζωή είναι, θα λέ­γαμε, η καταστροφή των ΕΓΩ, άσχετα αν είναι καλά ή κακά.