Το βιβλίο των πόνων του σώματος

Δωρεάν βιβλία για θεραπείες
Κατεβάστε από εδώ το Το βιβλίο των πόνων του σώματος.
Περιέχει πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσετε πονοκεφάλους, μουδιάσματα, πιασίματα, και γενικά διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα, αλλά και εικόνες για τις προτεινόμενες μαλάξεις. Κατεβάστε επίσης τα παρακάτω βιβλία. Έχουν σχέση με την υγεία σας. Είναι "καθαρά", χωρίς ιούς. Μοιράστε τα με την σειρά σας σε όποιον θέλετε. Όσοι περισσότεροι τα πάρουν τόσο το καλύτερο. Αν ξέρετε κάποιον σχετικό με ιατρική, που να μην είναι υπάλληλος αλλά να αγαπάει την ιατρική και τις θεραπείες, δώστε του ειδικά τα δύο πρώτα.

Σελίδες

5 Μαΐου 2012

ΥΠΕΡΤΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ 1964-1965-1966 - ε μέρος

ΒΙΒΛΙΟ 3

Κεφάλαιο

Τίτλος

Σελίδα

10

Το πολλαπλό Εγώ


11

Η Κουνταλίνη


12

Το όπιο, το Εγώ, το υποσυνείδητο


13

Το περιδέραιο του Βούδα


14

Γνώσις


15

Διαχωρισμός της προσοχής


16

Εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας


17

Η επιστήμη του διαλογισμού


18

Ο κινέζος Δάσκαλος Wu Wen


19

Η μύηση Βενούστα


Κεφάλαιο 10

Το πολλαπλό Εγώ

Οι συγγραφείς που βεβαιώνουν την ύπαρξη ενός Εγώ σταθερού και αμετάβλητου, είναι ειλικρινείς εσφαλμένου με πολύ καλούς σκοπούς.

Είναι επείγον να γνωρίζουμε ότι μέσα στα δικά μας ζωώδη σεληνιακά σώματα έχουμε ένα πολλαπλό Εγώ.

Κάθε αίσθηση, κάθε συγκίνηση, κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, πάθος, μίσος, βιαιότητα, ζήλεια, θυμός, απληστία, λαγνεία, ζηλοτυπία, υπερηφάνεια, τεμπελιά, λαιμαργία, μίσος κλπ. αποτελούνται από μικρά Εγώ, που με κανένα τρόπο δεν βρίσκονται συνδεδεμένα μεταξύ τους, ούτε συντονισμένα.

Δεν υπάρχει, δεν βρίσκεται ένα ολοκληρωμένο Εγώ, συνολικό, αλλά ένα πλήθος από τσιγκούνικα, φωνακλάδικα και οργίλα Εγώ, που τσακώνονται μεταξύ τους και παλεύουν για την πρωτιά.

Τους καλόγερους του μοναστηριού στο βουνό Άθως τους ευχαριστεί να συνειδητοποιούν όλα αυτά τα μικρά Εγώ, να μαθαίνουν να τα καθοδηγούν, να τα περνούν από ένα κέντρο σε άλλο κλπ.

Οι καλόγεροι γονατίζουν και σηκώνοντας τα χέρια με τους αγκώνες διπλωμένους λένε «Εγώ» με φωνή δυνατή και σέρνοντας τον ήχο, ενώ συγχρόνως φροντίζουν να εντοπίσουν το σημείο του οργανισμού τους όπου αντιλαλεί η λέξη Εγώ. Ο σκοπός αυτής της ασκήσεως είναι να αισθανθούν το Εγώ, να το περάσουν από ένα κέντρο σε άλλο κατά βούληση.

Τα Εγώ που έχουμε βαλμένα μέσα στα σεληνιακά σώματα είναι αληθινά δαιμόνια δημιουργημένα από εμάς τους ίδιους.

Αυτό το Εγώ ακολουθεί αυτόματα εκείνο το άλλο Εγώ και μερικά εμφανίζονται να συνοδεύονται από άλλα, αλλά δεν υπάρχει τάξη σε όλα αυτά, δεν υπάρχει αληθινή συνοχή σε αυτό, υπάρχουν μόνο τυχαίες συνδέσεις, μικρές ομάδες που ενώνονται, με τρόπο ασυνείδητο και υποκειμενικό.

Κάθε ένα από αυτά τα μικρά Εγώ αντιπροσωπεύει μόνο μία κατώτερη μερίδα του συνόλου των λειτουργιών μας, αλλά νομίζει πάντα λανθασμένα ότι είναι το παν.

Όταν το Διανοούμενο ζώο το ονομαζόμενο λανθασμένα άνθρωπος λέει Εγώ, έχει την εντύπωση ότι μιλά γι αυτόν στον σύνολό του, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο ένα από τα μικρά Εγώ της λεγεώνας αυτός που μιλά.

Το Εγώ που σήμερα ορκίζεται πίστη μπροστά στον βωμό της Γνώσεως, πιστεύει ότι είναι το άπαν, το μοναδικό, ο πλήρης άνθρωπος, αλλά είναι μόνο ένα από τα τόσα Εγώ της Λεγεώνας. Όταν το παραπάνω Εγώ πέσει από την θέση που να διατάζει, άλλο Εγώ που είναι εχθρός της Γνώσης παίρνει την θέση του και τότε το υποκείμενο που φαινόταν πολύ ενθουσιασμένο από την Γνώση, γίνεται κατόπιν εχθρός, επιτιθέμενος στο κίνημά μας, στην διδασκαλία μας κλπ.

Το Εγώ που σήμερα ορκίζεται αιώνια αγάπη σε μία γυναίκα, έχει την εντύπωση πως είναι το μοναδικό, ο αφέντης, ο άντρας, και λέει: Εγώ σε λατρεύω, Εγώ σ’ αγαπώ, Εγώ δίνω την ζωή μου για σένα κλπ... αλλά όταν αυτό το ερωτευμένο Εγώ παραμεριστεί από άλλο Εγώ, από την θέση αρχηγίας του, τότε βλέπουμε τον τύπο να απομακρύνεται από την γυναίκα, ερωτευμένος με άλλη κλπ.

Όλα αυτά τα μικρά Εγώ είναι αληθινά δαιμόνια που ζουν μέσα στα σεληνιακά σώματα.

Όλα αυτά τα μικρά Εγώ κατασκευάζονται στους πέντε κυλίνδρους της μηχανής, αυτοί οι πέντε κύλινδροι είναι σκέψη, αίσθημα, κίνηση, ένστικτο, σεξ.

Ήδη στο περασμένο μας Μήνυμα των Χριστουγέννων μιλήσαμε εκτεταμένα για τα πέντε κέντρα της οργανικής μηχανής.

Είναι λυπηρό το ότι από έλλειψη γνώσεως τα ανθρώπινα όντα κατασκευάζουν στους πέντε κυλίνδρους της μηχανής αναρίθμητα δαιμόνια που κλέβουν μέρος από την συνείδηση και από την ζωή μας.

Είναι επίσης πολύ βέβαιο και πέρα από κάθε αμφιβολία ότι μερικές φορές μπαίνουν μέσα στα σεληνιακά σώματα μερικά δαιμόνια ή Εγώ ξένα, δημιουργημένα από άλλα πρόσωπα. Αυτά τα ξένα Εγώ που κλέβουν την συνείδησή μας, βολεύονται σε κάποιον από τους πέντε κυλίνδρους της μηχανής μας και μεταβάλλονται για αυτόν τον λόγο σε μέρος του δικού μας Εγώ.

Στην πραγματικότητα το λογικό ζώο δεν έχει αληθινή ιδιαιτερότητα, δεν έχει ένα κέντρο βάρους μόνιμο, ούτε αληθινό αίσθημα ηθικής ευθύνης.

Η μοναδική αξία, το μόνο σημαντικό που έχουμε μέσα στα σεληνιακά μας σώματα, είναι το Βουδάτα, η καθαγιασμένη Ουσία, το ψυχικό υλικό που δυστυχώς σπαταλιέται από τις διάφορες μονάδες, οι οποίες στο σύνολό τους αποτελούν το Εγώ, το πολλαπλό Εγώ.

Πολλές ψευδο-εσωτεριστικές και ψευδο-αποκρυφιστικές σχολές χωρίζουν το Εγώ στα δύο, βεβαιώνουν εμφατικά ότι έχουμε ένα Εγώ ανώτερο, θείο, αθάνατο και πιστεύουν ότι αυτό το ανώτερο Εγώ ή θείο Εγώ, πρέπει να ελέγχει και να κυριαρχεί εντελώς το κατώτερο Εγώ.

Αυτή η αντίληψη είναι εντελώς λανθασμένη, γιατί ανώτερο η κατώτερο είναι δύο τμήματα από το ίδιο πράγμα.

Στο Εγώ αρέσει να διαιρείται σε ανώτερο και κατώτερο. Στο Εγώ αρέσει να σκέπτεται ότι ένα του μέρος είναι θεϊκό, αθάνατο. Στο Εγώ αρέσει να το υμνούν, να του αποδίδουν τιμές, να το τοποθετούν στους βωμούς, να το θεοποιούν κλπ.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο Εγώ ανώτερο, τέτοιο Εγώ θείο, το μόνο που έχουμε μέσα στα σεληνιακά σώματα είναι η Ουσία και η λεγεώνα των Εγώ, αυτό είναι όλο.

Ο Άτμαν, το Είναι δεν έχει σχέση με καμία μορφή του Εγώ. Το Είναι είναι το Είναι και είναι πέρα από κάθε μορφή του Εγώ.

Το πραγματικό μας Είναι, είναι απρόσωπο, κοσμικό, άφατο, τρομαχτικά θεϊκό.

Δυστυχώς το διανοητικό ζώο δεν μπορεί να ενσαρκώσει, το πραγματικό του Είναι (Άτμαν-Βούδι-Μάνας) γιατί έχει μονό σεληνιακά σώματα και αυτά τα τελευταία δεν θα άντεχαν το τρομακτικό ηλεκτρικό βολτάζ του αληθινού μας Είναι, και τότε θα πεθαίναμε.

Τα δαιμόνια που κατοικούν μέσα στα σεληνιακά σώματα δεν βρίσκονται φυλακισμένα μέσα σ’ αυτά, συνήθως μπαίνουν και βγαίνουν και ταξιδεύουν σε διάφορα μέρη ή τριγυρίζουν στις διάφορες μοριακές περιοχές της φύσης.

Μετά από τον θάνατο, το πολλαπλό Εγώ συνεχίζει μεταξύ των σεληνιακών σωμάτων, προβαλλόμενο από αυτά σε οποιοδήποτε μέρος της φύσης.

Τα πνευματικά μέντιουμ δίνουν τις ύλες τους ή φυσικούς φορείς τους σε αυτά τα Εγώ των πεθαμένων. Αυτά τα Εγώ παρ’ όλο που δίνουν αποδείξεις για την ταυτότητά τους, παρ’ όλο που αποδεικνύουν ότι είναι ο πραγματικός νεκρός, δεν είναι στην πραγματικότητα το Είναι του νεκρού.

Το Κάρμα των μέντιουμ στις ύστερες ζωές τους είναι η επιληψία. Κάθε επιληπτικό άτομο στην προγενέστερη ζωή του υπήρξε πνευματιστής ή μέντιουμ.

Δεν επιστρέφουν όλες οι επί μέρους οντότητες που αποτελούν το Εγώ στον κόσμο αυτόν για να επανενσωματωθούν ή να ξαναγεννηθούν σε έναν καινούργιο οργανισμό. Ορισμένες από αυτές τις οντότητες ή μικρά Εγώ, καμιά φορά, ξεκόβουν από την ομάδα για να μπουν στους κόσμους κολάσεις της φύσεως ή καταποντισμένο ορυκτό βασίλειο, άλλες από αυτές τις μονάδες απολαμβάνουν ενσωματούμενες σε οργανισμούς του κατώτερου ζωϊκού βασιλείου, άλογα, γαϊδούρια, σκύλους κλπ.

Οι δάσκαλοι της Λευκής Αδελφότητας συνηθίζουν να βοηθούν μερικούς εξέχοντες νεκρούς που θυσιάστηκαν για την ανθρωπότητα.

Όταν εμείς θελήσαμε να ερευνήσουμε για τον Πάντσο Βίλα, τον μεγάλο ήρωα της μεξικανικής επαναστάσεως τον βρήκαμε στους κόσμους κολάσεις κατειλημμένο ακόμα από την ιδέα να σκοτώνει, απειλώντας με το πιστόλι του όλους, τους κατοίκους του υπόκοσμου.

Ωστόσο αυτός ο Πάντσο Βίλα του καταποντισμένου ορυκτού Βασιλείου δεν είναι όλα. Το καλύτερο του Πάντσο Βίλα ζει στον μοριακό κόσμο. Ασφαλώς δεν έχει κατορθώσει την ενδιάμεση λύτρωση που επιτρέπει σε ορισμένους πεθαμένους να απολαύσουν τις διακοπές τους στα διάφορα μοριακά και ηλεκτρονικά βασίλεια της φύσεως, αλλά παραμένει στο κατώφλι, περιμένοντας την ευκαιρία για να μπει σε μία καινούργια μήτρα.

Αυτό που ξανα-ενσαρκώνεται από τον Πάντσο Βίλα, δεν θα είναι ποτέ ο Πάντσο Βίλα των κόσμων κολάσεων, ο τρομερός δολοφόνος, αλλά ότι καλύτερο του Στρατηγού, εκείνες οι αξίες που θυσιάστηκαν για την ανθρωπότητα, εκείνες οι αξίες που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία ενός καταπιεσμένου λαού.

Ο πεθαμένος Στρατηγός, καλύτερα θα λέγαμε οι πιο χρήσιμες αξίες του Στρατηγού, θα επιστρέψουν, θα επανενσωματωθούν και ο μεγάλος Νόμος θα τον ανταμείψει για την θυσία ανεβάζοντάς τον μέχρι το πρώτο αξίωμα του κράτους.

Αναφέραμε τον Στρατηγό Πάντσο Βίλα με τρόπο παραστατικό για τους αναγνώστες μας.

Αυτός ο άνθρωπος πήρε εξαιρετική βοήθεια οφειλόμενη στην μεγάλη θυσία του για την ανθρωπότητα.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν στον κόσμο πρόσωπα που δεν θα μπορούσαν να πάρουν αυτήν την βοήθεια γιατί αν τους αφαιρείτο ότι ζωώδες και εγκληματικό έχουν, δεν θα έμενε τίποτα.

Αυτού του είδους τα ανθρώπινα κτήνη πρέπει να μπουν στις καθοδικές εξελίξεις των κόσμων κολάσεων της φύσης.

Κάποιος μυημένος υπέφερε απερίγραπτα γιατί στους κόσμους κολάσεις αποτύγχανε σε όλες τις δοκιμασίες αγνότητας παρόλο που στον φυσικό κόσμο είχε επιτύχει την τέλεια αγνότητα. Εκείνος ο μυημένος υπέφερε, εκλιπαρούσε, ζητώντας ανώτερη βοήθεια στην δική του μητέρα Κουνταλίνη.

Η αγία μητέρα του, τον βοήθησε. Εκείνη, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων ικέτευσε για εκείνον, για τον γιο της, για τον μυημένο και αυτός κλήθηκε σε δίκη στα δικαστήρια του Κάρμα.

Οι τρομεροί άρχοντες του Κάρμα τον δίκασαν και τον καταδίκασαν στην άβυσσο, στα σκοτάδια τα εξώτερα όπου ακούγεται, μόνο το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.

Ο μυημένος γεμάτος από αμέτρητο φόβο άκουσε την τρομερή καταδίκη, ο κοσμικός δήμιος σήκωσε το σπαθί και το κατηύθυνε απειλητικά ενάντια στον τρομαγμένο αδελφό, αλλά εκείνος ένιωσε ότι κάτι κουνιόταν μέσα στο εσωτερικό του και έκπληκτος είδε να βγαίνει από τα σεληνιακά του σώματα ένα Εγώ πορνείας, μία οντότητα που είχε δημιουργηθεί από εκείνον τον ίδιο σε παλιές μετενσαρκώσεις. Η διεστραμμένη οντότητα της πορνείας μπήκε στις καθοδικές εξελίξεις των κόσμων κολάσεων και ο μυημένος βρέθηκε τότε ελευθερωμένος από αυτά τα εσωτερικά εξαμβλώματα που τόσο τον βασάνιζαν.

Στην πραγματικότητα το Εγώ είναι ένα άθροισμα από οντότητες διαφορετικές, ανόμοιες. Δεν υπάρχει ένα Εγώ σταθερό και αμετάβλητο, το μόνο που υπάρχει μέσα στα σεληνιακά μας σώματα είναι το πολλαπλό Εγώ. (λεγεώνα διαβόλων).

Κεφάλαιο 11

Η Κουνταλίνη

Μιλώντας για ανατολικό αποκρυφισμό βεβαιώνουμε ότι σε ό,τι αφορά τον ταντρικό εσωτερισμό υπάρχει πολύ υλικό για έρευνα, μελέτη, ανάλυση.

Σε ολόκληρη την Ασία υπάρχει πληθώρα από σχολές που είναι σύμφωνες με την αρετή της εγκράτειας και την μη εκσπερμάτωση του σπερματικού λικέρ. Άλλες είναι υπέρ της αγαμίας η Βραμασαρία, άλλες υπέρ του Maithuna ή μέτρια σεξουαλική επαφή και χωρίς προσήλωση, αλλά δυστυχώς με οργασμό και εκσπερμάτωση του πολύτιμου σπερματικού λικέρ.

Οι γνήσιες ταντρικές λευκές σχολές των Ινδιών, Κίνας, Θιβέτ, Ιαπωνίας κλπ. διδάσκουν το Σάαχα Maithuna (σεξουαλική μαγεία) χωρίς την διασκόρπιση του σπερματικού λικέρ.

Σε ορισμένες ταντρικές σχολές πολύ ειδικές των Ινδιών, το Σάαχα Maithuna (σεξουαλική μαγεία), πραγματοποιείται για μία μόνο φορά στην ζωή, κάτω από την καθοδήγηση του γκουρού, ο οποίος παραφυλά το ξύπνημα της ιερής φωτιάς, και καθοδηγεί έξυπνα την άνοδό της κατά μήκος του Καναλιού του μυελού, με μαγνητικά περάσματα και εναπόθεση των χεριών.

Έχουμε πληροφορίες ότι πριν πραγματοποιηθεί αυτή ή εργασία της σεξογιόγκα, τόσο ο Σαντάκα όσο και η Σαντάκα, περνούν από μια εντατική προετοιμασία σε τεχνικές χάθας, γιογκιστικές, μούδρας, μπάντας, κρίγιας, πρατιάρα, νταράνα ντιάνα κλπ.

Για αυτούς τους ταντρικούς γιόγκις το Χάθα. Και το Ράχα γιόγκα είναι συνδεδεμένα και αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο.

Όλες αυτές οι πρακτικές της γιόγκα οδηγούν τον γιόγκι και την γιογκίνα μέχρι το Maithuna (σεξουαλική μαγεία). Σε αυτήν την πράξη, σύμφωνα με πληροφορίες που πήραμε, εφαρμόζεται το Κετσάρι Μούδρα και Βαχρόλι Μούδρα και αφού αρχίσει ο χορός του Σίβα και της Σάκτη κάθονται να διαλογιστούν (ο γιόγκι και η γιογκίνα) με τις πλάτες ο ένας αντίθετα από τον άλλον, σπονδυλική στήλη, απέναντι σε σπονδυλική στήλη, με τον σκοπό να επιτύχουν ένα πλήρη έλεγχο του νου και του αναπνευστικού-συγκινησιακού. Κατόπιν έρχεται, η σεξουαλική ένωση σε Sidhasana ή Vajrasana, η γιογκίνα σηκώνεται στον αέρα από κάποιες ιέρειες και ο γιόγκι ενώνεται μαζί της σε Urdhvapadmasana, για να διευκολύνει το Urdhuareta και να απορροφήσει το σπέρμα που πρέπει να φτάσει μέχρι τον εγκέφαλο.

Όλες οι πληροφορίες που πήραμε από το Ινδοστάν, λένε ότι μετά από την ακινητοποίηση του Μάνας και, Αράνα, ο γιόγκι σπερματοποιεί τον εγκέφαλό του και σηκώνει οριστικά την Κουνταλίνη, αλλά αυτή η πρακτική στην Ινδία είναι μόνο για Αβατάρες της γιόγκα.

Το Κάμα Κάλπα των Ινδιών διδάσκει όλες τις Ασάνες ή ιερές στάσεις του Maithuna. Είναι φανερό ότι πολλές από αυτές τις στάσεις δεν χρησιμεύουν για τον δυτικό κόσμο και άλλες είναι υπερβολικά σκανδαλώδεις.

Κανονικά ο γιόγκι του Ινδοστάν κάθεται, με τα πόδια σταυρωμένα στο στιλ του Βούδα και η γιογκίνα κάθεται, επάνω στα πόδια του γιόγκι σταυρώνοντάς τα έτσι, ώστε το σώμα του γιόγκι μένει τυλιγμένο από τα πόδια της γιογκίνας, και τότε γίνεται η σεξουαλική ένωση, αποσυρόμενο το ζευγάρι πριν τον σπασμό για να αποφύγουν την εκσπερμάτωση.

Στον Μεσαίωνα, πολλοί γνωστικοί εξασκούσαν το Maithuna με παρθένες ιέρειες και αυτή η πρακτική ονομαζόταν Παρθενική Διείσδυση (σεξουαλική μαγεία).

Η Παρθενική Διείσδυση με παρθένες ιέρειες ήταν κάτι καταπληκτικό. Εφαρμοζόταν σε μορφή Carezza, χωρίς να τις διακορεύσουν. Ξαπλωμένοι στο πλάι ο άνδρας και η ιέρεια, γινόταν η σεξουαλική επαφή, ο άνδρας μισο-έβαζε με πολύ προσοχή τον φαλλό, στο μέρος που περιλαμβάνεται, ανάμεσα στα χείλη του κόλπου και τον υμένα. Με τον καιρό, ο υμένας γινόταν ελαστικός και η εισαγωγή γινόταν κάθε φορά και βαθύτερα και η γυναίκα εξακολουθούσε να είναι παρθένα, έτσι ποτέ δεν έχανε την παρθενία της, παρέμενε παρθένα για όλη της την ζωή και με αυτήν αυτό-πραγματοποιόταν ο άντρας, ανυψώνοντας την Κουνταλίνη από τον μυελώδη αγωγό.

Με το Maithuna, ο άνδρας αφομοιώνει την γυναίκα και η γυναίκα τον άνδρα και έτσι έφθαναν στην κατάσταση του Θεϊκού Ερμαφρόδιτου των Ελοχίμ, στον Τέλειο Άνθρωπο.

Η καλύτερη Ασάνα, ή άγια στάση του Maithuna είναι η κανονική: στήθος με στήθος, μέτωπο με μέτωπο, πλέγμα με πλέγμα για να σχηματίσουν ένα τέλειο ανδρόγυνο και κατόπιν άνδρας και γυναίκα να αποτραβηχθούν από την σεξουαλική πράξη πριν τον οργασμό και την εκσπερμάτωση.

Ο αντιδραστικός ψευδο-εσωτερισμός και ψευδο-αποκρυφισμός υποθέτει ότι μπορεί να ξυπνήσει η Κουνταλίνη μέσω του μπραματσάρια (αναγκαστική αγαμία).

Όλου οι μυημένου των αυθεντικών σχολών μυστηρίου, ξέρουν πολύ καλά από άμεση πείρα, ότι είναι αδύνατο το ξύπνημα και η ανάπτυξη των επτά βαθμών της δύναμης του πυρός, χωρίς τις ταντρικές εφαρμογές.

Υπάρχουν δύο είδη Μπραματσάρια (σεξουαλική εγκράτεια): Ηλιακό Μπραματσάρια και σεληνιακό Μπραματσάρια.

Το ηλιακό Μπραματσάρια είναι υποχρεωτικό για όλους όσους γεννήθηκαν στους ανώτερους κόσμους με τα ηλιακά τους σώματα, για εκείνους που ήδη βγήκαν από την ένατη σφαίρα.

Το σεληνιακό μπραματσάρια εφαρμόζεται από πολλούς ειλικρινείς λανθασμένους, από πολλούς αγνοούντες που ποτέ δεν έχουν εργαστεί στην Ένατη Σφαίρα, που δεν έχουν κατασκευάσει τα ηλιακά σώματα, που είναι χωρίς εσωτερική αυτοπραγμάτωση.

Το σεληνιακό μπραματσάρια (σεξουαλική εγκράτεια) εκείνων που δεν έχουν κατασκευάσει τα ηλιακά σώματα είναι βλαβερό γιατί το άτομο φορτίζεται με φοβερούς κραδασμούς τρομερά κάκιστους.

Νοούνται κραδασμοί Βενενιοσκηριάνας οι φυγόκεντρες σεληνιακές σεξουαλικές δυνάμεις. Αυτοί οι υποχθόνιοι κραδασμοί συνηθίζουν να ξυπνούν το όργανο Κουνταρτιγουαδόρ.

Το σεληνιακό μπραματσάρια με τους τρομερούς και κακίστους κραδασμούς Βενενιοσκηριάνας προκαλεί εξειδικευμένο φανατισμό και κυνισμό υψηλού βαθμού.

Οι έκφυλοι παρασεξουαλικοί μισούν και καταδικάζουν τους Γνωστικούς επειδή διδάσκουν τα μυστήρια του σεξ.

Οι έκφυλοι παρασεξουαλικοί σκανδαλίζονται από τα μυστήρια του σεξ, αλλά ποτέ δεν σκανδαλίζονται από τις ασέλγειές τους, τις μοιχείες και τις πορνείες.

Αυτός που θέλει να αυτό-πραγματωθεί χωρίς το Maithuna (σεξουαλική μαγεία), είναι βέβαιος υποψήφιος για τους κόσμους κολάσεις του καταποντισμένου ορυκτού βασιλείου.

Υπάρχουν τρία είδη Ταντρισμού: λευκός, μαύρος, γκρίζος. Στον λευκό ταντρισμό απαγορεύεται η εκσπερμάτωση του σπέρματος, στον μαύρο ταντρισμό είναι υποχρεωτική η εκσπερμάτωση του σπέρματος και στον γκρίζο ταντρισμό δεν δίνεται σημασία στην εκσπερμάτωση, αλλά τελικά μετατρέπεται σε μαύρο.

Με τον λευκό ταντρισμό ανεβαίνει το φίδι από το νωτιαίο κανάλι κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης.

Με τον μαύρο ταντρισμό κατεβαίνει το φίδι, προεκτείνεται από τον κόκκυγα προς τις ατομικές κολάσεις του ανθρώπου, μεταμορφωνόμενο στην ουρά του Σατανά.

Η Κουνταλίνη έχει επτά βαθμούς πύρινης ισχύος. Μόνο εφαρμόζοντας καθημερινά και για 20 ή 30 χρόνια το Maithuna, επιτυγχάνεται η ολική ανάπτυξη της Κουνταλίνη.

Το φίδι κατεβαίνοντας, το όργανο Κουνταρτιγουαδορ, αναπτύσσει τα κατώτερα Τσάκρας της κάτω κοιλιάς και μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα κάκιστο κτήνος τρομερά διεστραμμένο.

Το φίδι ανεβαίνοντας από το κανάλι του μυελού της σπονδυλικής στήλης αναπτύσσει όλες τις θεϊκές εξουσίες του ανθρώπινου όντος.

Η Ντέβι Κουνταλίνη ή πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων είναι η Ίσιδα, Αθωνία, Κυβέλη, Τονανζίν, Μαρία κλπ.

Τα ηλιακά σώματα αναπτύσσονται μέσα στην κοιλιά της Θεϊκής Μητέρας.

Όταν ο μυημένος γεννιέται μέσα από την κοιλιά της Θεϊκής Μητέρας στους ανώτερους κόσμους, όταν βγαίνει από την ένατη σφαίρα, του είναι πια απαγορευμένο να γυρίσει σε αυτήν.

Οι δύο φορές γεννημένοι μπαίνουν σε έναν μυστικό ναό και αν ξαναγύριζαν στο σεξ θα έπεφταν χάνοντας όλες τους τις εξουσίες.

Κάθε μυημένος που κατορθώνει αυτή την δεύτερη γέννηση, για την οποία μίλησε ο Ιησούς στον Νικόδημο, αντιμετωπίζει τότε το πρόβλημα του να αποσυνθέσει το πολλαπλό Εγώ και να εξαλείφει τα σεληνιακά σώματα.

Αν ο μυημένος δεν διαλύσει το πολλαπλό Εγώ και δεν εξαλείψει τα σεληνιακά σώματα, μετατρέπεται σε Χανασμουσιάνο με διπλό κέντρο βαρύτητας.

Ο Μυστικός Δάσκαλος ντυμένος με τα σεληνιακά σώματα και το πολλαπλό Εγώ ντυμένο με τα σεληνιακά σώματα αποτελούν μια διπλή προσωπικότητα, ένα πρόβλημα που θα πρέπει να λύσει.

Κάθε Χανασμουσιάνος έχει δύο εσωτερικές προσωπικότητες, την ηλιακή και την σεληνιακή.

Ο νεογέννητος δάσκαλος πρέπει να εξαλείψει την εσωτερική σεληνιακή προσωπικότητα εάν δεν θέλει να μετατραπεί σε Χανασμουσιάνο.

Μεταξύ των Χανασμουσιάνων, από τους πιο διακεκριμένους έχουμε την περίπτωση του Ανδραμελέκ. Υπάρχει ο λευκός μάγος Ανδραμελέκ και ο τρομερός και φοβερός μαύρος μάγος Ανδραμελέκ και εντούτοις και τα δύο άτομα τα τόσο διαφορετικά αποτελούν ένα άτομο.

Είναι φανερό ότι ο σκοτεινός Ανδραμελέκ θα πρέπει να εξελιχθεί καθοδικά στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο μέχρι να μετατραπεί σε σκόνη και μόνο έτσι θα μπορεί να απελευθερωθεί η Ουσία, το Βουδάτα, η Ψυχή, για να επιστρέψει στο λευκό Ανδραμελέκ, στον Μυστικό Δάσκαλο.

Ο νεογέννητος δάσκαλος με τα Ηλιακά του σώματα θα πρέπει, να αγαπά την μητέρα Κουνταλίνη, να την λατρεύει,, να της αποδίδει τομές. Μόνο αυτή μπορεί να τον βοηθήσει για να εξαλείψει τις διάφορες οντότητες που στο σύνολό τους αποτελούν το πολλαπλό Εγώ.

Στους εσωτερικούς κόσμους, κάθε νεογέννητος Δάσκαλος, υποβάλλεται, σε πολλές εσωτεριστικές δοκιμασίες.

Αυτού του είδους οι δοκιμασίες επιτρέπουν στον νεογέννητο δάσκαλο, να γνωρίσει σε βάθος όλες τις υποσυνείδητες οντότητες, τις καταποντισμένες, που έρχονται από ένα μακρινό παρελθόν και που αποτελούν το πολλαπλό του Εγώ.

Μόνο η Θεϊκή Μητέρα μπορεί να εξαλείψει από τα σεληνιακά σώματα αυτές τις σκοτεινές οντότητες που προσωποποιούν τα κρυφά μας ελαττώματα και που έρχονται από ένα μακρινό παρελθόν.

Ο μυημένος πρέπει να καταλάβει σε βάθος και σε όλα τα πεδία του νου, κάθε ελάττωμα. Επί πλέον είναι επείγον να ξέρουμε ότι ο νους δεν μπορεί να μετατρέψει σε κοσμική σκόνη κανένα ελάττωμα.

Ο νους το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ελέγχει τα ελαττώματα, να τα κρύβει από τον ίδιο, να τα περνά από ένα πεδίο του νου σε άλλο πεδίο του νου κλπ.

Οι αλλαγές, που κατορθώνονται από τον νου, είναι πολύ επιφανειακές, δεν χρησιμεύουν. Εμείς χρειαζόμαστε αλλαγές ριζικές και βαθιές και αυτό είναι δυνατόν με την βοήθεια της μητέρας Κουνταλίνι, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων.

Στα διάφορα επίπεδα του υποσυνείδητου, παρασυνείδητου κλπ του δικού μας νου, έχουμε οντότητες που κάνουν, που εκτελούν ενέργειες εντελώς αντίθετες από αυτές που ο μυημένος είναι συνηθισμένος να εκτελεί.

Αυτές οι παράξενες βυθισμένες οντότητες είναι τρομερά πόρνες, μοιχές, εγκληματικές, διεστραμμένες και βρίσκονται τοποθετημένες μέσα στα σεληνιακά σώματα μας, αλλά δεν είναι φυλακισμένες μέσα στα σώματα αυτά· βγαίνουν, μπαίνουν, ταξιδεύουν, προβάλλονται σε όλες τις μοριακές περιοχές της φύσεως.

Αν ο μυημένος διαλογίζεται, προσπαθώντας να κατανοήσει επί παραδείγματι το ελάττωμα της λαγνείας για να το εξαλείφει, ενώ βρίσκεται στην εργασία του, στους εσωτερικούς κόσμους καταλήγει να κάνει το αντίθετο πορνευόμενος, μοιχεύοντας.

Αυτής της τάξεως οι οντότητες δρουν στις υποσυνείδητες καταποντισμένες περιοχές με ανεξάρτητο τρόπο και έξω από την λογική και την θέλησή μας, αλλά δεν είναι άγνωστες, ξένες· είναι το Εγώ το ίδιο, Εγώ ο ίδιος, ο εαυτός μου.

Ο οιοσδήποτε νεογέννητος δάσκαλος υποφέρει απερίγραπτα, γιατί δεν μπορεί να ελέγξει αυτά τα υποσυνείδητα μέρη και δεν έχει άλλη διέξοδο από το να ικετεύει βοήθεια, να ζητήσει από την Μητέρα Κουταλίνη, το Ιερό Φίδι.

Όσον αφορά τις εσωτεριστικές δοκιμασίες υπάρχει μία κοσμική διδαχή. Ο μυημένος υποβάλλεται μία και άλλη φορά σε καθορισμένη δοκιμασία και αν αποτύχει τότε χρειάζεται να ικετεύσει, να ζητήσει βοήθεια από την Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι, να παρακαλέσει το Ιερό Φίδι να βγάλει, να εξαλείψει από τα σεληνιακά του σώματα, το ψυχολογικό Εγώ που προσωποποιεί το ελάττωμα που τον έκανε να αποτύχει στην δοκιμασία.

Ο μυημένος υποβάλλεται σε πολλές εσωτεριστικές δοκιμασίες, μερικές σχετίζονται με την οργή, άλλες με την απληστία, εκείνες με την λαγνεία, με την ζηλοφθονία, οκνηρία, λαιμαργία κλπ, αλλά ακολουθώντας μια σειρά, μια ειδική διδαχή.

Ο μυημένος τοποθετείται ξανά και ξανά σε περιστάσεις, συνθήκες και χρόνους διαφορετικούς όπου ούτε κατά το ελάχιστο θυμάται σχετικά με τις εσωτεριστικές μελέτες του, ούτε για τον δρόμο κλπ.

Ο κόπος για την εξάλειψη αυτών των οντοτήτων που αποτελούν το πολλαπλό Εγώ, είναι πιο πικρός και από την χολή και ο μυημένος υποφέρει, απερίγραπτα στις δοκιμασίες, γιατί στις υποσυνείδητες, παρασυνείδητες περιοχές κλπ, ο μυημένος αποδεικνύεται πόρνος, μοιχός, διαπράττει πράξεις που ποτέ δεν θα έκανε στον φυσικό κόσμο, ούτε για όλο το χρυσάφι, του κόσμου. Μόνο η Μητέρα Κουνταλίνι, μόνο η Θεϊκή Μητέρα μπορεί να βοηθήσει τον μυημένο στην εργασία αυτή και να ρίξει στους κόσμους κολάσεις βυθισμένες οντότητες.

Όταν τα σεληνιακά σώματα μένουν άδεια, όταν το πολλαπλό Εγώ δεν κατοικεί μέσα τους, τότε έρχεται μια μιστικιστική έκσταση και ο μυημένος παραμένει τρεις μέρες στους εσωτερικούς κόσμους.

Τις τρεις αυτές μέρες το σώμα μένει σαν νεκρό και όταν ο μυημένος επιστρέφει στο φυσικό αυτό σώμα έρχεται με τα ηλιακά του σώματα· δεν έχει, πια τα σεληνιακά σώματα· οι ανώτερου μύστες τον βοηθούν βγάζοντάς του αυτά τα φορεία που μετά σιγά-σιγά αποσυντίθενται στον μοριακό κόσμο.

Ο μυημένος με τα ηλιακά του σώματα είναι εντελώς αυτό-πραγματοποιημένος, είναι ένας δάσκαλος της ημέρας, ένας δάσκαλος του Μαχαμβαντάρα με εξουσίες πάνω στην ζωή και στον θάνατο, πάνω σε ο,τιδήποτε υπάρχει, σε ο,τιδήποτε υπήρξε, σε ο,τιδήποτε θα υπάρξει.

Όποιος έχει μελετήσει την ιστορία της μαγείας ξέρει ότι σε όλες τις εποχές ειπώθηκε ότι οι μεγάλοι μυημένοι έμεναν νεκροί για τρεις ημέρες και ότι κατά την τρίτη ημέρα ανασταίνονταν.

Σε ορισμένους κρυφούς ναούς έβαζαν την λόγχη επάνω στο στήθος του μυστικιστή και αυτός έπεφτε σε έκσταση. Σε τρεις ημέρες το σώμα ετοποθετείτο με το κεφάλι προς την ανατολή για την ανάσταση. Αυτό που μάθαινε ο μυημένος στους εσωτερικούς κόσμους κατά την διάρκεια των τριών αυτών ημερών, αντιστοίχου στα μυστήρια.

Κεφάλαιο 12

Το όπιο, το Εγώ, το υποσυνείδητο

Το όπιο έχει κάτι περισσότερο από τετρακόσια ενεργά στοιχεία, αλλά οι χημικοί γνωρίζουν σαράντα δύο στοιχεία. Στην συνέχεια παραθέτουμε τα σαράντα δύο αυτά στοιχεία:


Ι ) Μορφίνη

2) Πρωτοπίνη

3) Λαντοπίνη

4) Πορφυροξίνη

5) Όπιο ή νικοτίνη

6) Παραμορφίνη ή Τεβαΐνη

7) Φορμίνη ή ψευδοφορμίνη

8) Μεταμορφίνη

9) Γνωσποπίνη

10) Ουλοπίνη

11) Ατροπίνη

12) Πιροτίνη

13) Δελτεροπίνη

14) Τικτουτίνη

15) Κολοτίνη

16) Χαϊβατίνη

17) Ζουτίνη

18) Τροτοπίνη

19) Λαβδανίνη

20) Λαβδονασίνη

21) Προδοτορίνη

22) Αρχατοξίνη

23) Τοκιτοξίνη

24) Λικτονοζίνη

25) Μακανιζίνη

26) Προποβερίνη

27) Κριντονίνη

28) Κεδομίνη

29) Κολομονίνη

30) Κοιλονονίνη

31) Καταρνίνη

32)Υδροκατερνίνη

33) Οπιονίνη (Μυκονίνη)

34) Μυκονιζίνη

35) Πιστοτορίνη

36) Φιατονοζίνη

37) Κωδεΐνη

38) Ναρζεΐνη

39) Ψευδοκωδεΐνη

40) Μικροπαραΐνη

41) Μικροθεβαΐνη

42) Μεσαΐνη


Το Όπιο γενικά ή κάποιο από τα ενεργά στοιχεία του, συνήθως χρησιμοποιείται από τους τοξικομανείς και βιτσιόζους κάθε κατηγορίας για να δυναμώσουν τις κακές συνέπειες του σιχαμερού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ (ουρά του Σατανά).

Είναι επείγον να γνωρίζουμε ότι χάρις σε ένα λυπηρό σφάλμα ορισμένων καθαγιασμένων ατόμων σε ένα μακρινό παρελθόν όλα τα ανθρώπινα όντα είχαν αναπτυγμένο το σιχαμερό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ (ουρά του σατανά).

Αργότερα αυτά τα καθαγιασμένα άτομα έβγαλαν από την ανθρωπότητα το σιχαμερό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ φυλάσσοντας έξυπνα την ιερή φλόγα στο τσάκρα του κόκκυγα, εκκλησία της Εφέσου· στο Μουλαντάρα, στο μαγνητικό κέντρο το τοποθετημένο στο οστούν του κόκκυγα, στην βάση της σπονδυλικής στήλης.

Οι κακές συνέπειες του οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ αποτελούνται, από αυτήν την λεγεώνα διαβόλων που κάθε άτομο φέρνει μέσα στα σεληνιακά του σώματα.

Ο Μεντελέγεφ συγκέντρωσε και έκανε κατάλογο με όλα τα ονόματα των ενεργών στοιχείων του οπίου, χαρακτηρίζοντάς τα έξυπνα, σύμφωνα με τα ατομικά τους βάρη.

Ο ιερός νόμος του Επταπαραπαρσινόκ (Ο Νόμος του Επτά), κυβερνά τις επτά βασικές θεμελιώδεις αποκρυσταλλώσεις του οπίου.

Είναι επείγον να γνωρίζουμε ότι για τις επτά βασικές αποκρυσταλλώσεις του οπίου αντιστοιχούν άλλες επτά και σε αυτές άλλες επτά και είναι συνολικά 49 αποκρυσταλλώσεις, άγνωστες για την επίσημη επιστήμη.

Οι επτά ανεξάρτητες ιδιότητες του οπίου, οι επτά βασικές αποκρυσταλλώσεις, έχουν επτά υποκειμενικές ιδιότητες καθορισμένες που αντιστοιχούν σε επτά υποκειμενικές καταστάσεις του ανθρώπινου υποσυνειδήτου.

Οι επτά φορές επτά αποκρυσταλλώσεις του οπίου αντιστοιχούν με επτά φορές επτά υποκειμενικές καταστάσεις του οπίου και με επτά φορές επτά υποσυνείδητες καταστάσεις του ανθρώπινου όντος.

Αν θέλουμε να καταστρέψουμε τις κακές συνέπειες του αηδιαστικού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ μέσα σε μας τους ίδιους, χρειαζόμαστε πρώτα να καταλάβουμε ότι αυτές οι κακές συνέπειες διαδικάζονται σε κάθε μία από τις 49 υποσυνείδητες καταστάσεις του ανθρωπίνου όντος.

Είναι αναγκαίο να διευκρινίσουμε ότι μέσα σε αυτές τις 49 υποσυνείδητες καταστάσεις του ανθρωπίνου όντος, συμπεριλαμβάνουμε τις καταστάσεις που ονομάζονται παρασυνείδητες, υποσυνείδητες κλπ.

Όλοι οι διάβολοι ή μικρά Εγώ που σχηματίζονται στους πέντε κυλίνδρους της ανθρώπινης μηχανής, είναι οι θλιβερές συνέπειες του αηδιαστικού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ.

Ήδη το έχουμε πει και το επαναλαμβάνουμε ότι οι πέντε κύλινδροι της ανθρώπινης μηχανής είναι: Διανοητικό, Συγκίνηση, Κίνηση, Ένστικτο, Σεξ.

Σε αυτά τα πέντε κέντρα της ανθρώπινης μηχανής παρέμειναν, δυστυχώς για μας, οι κακές συνέπειες του αηδιαστικού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ.

Οι βιτσιόζοι του οπίου, οι ναρκομανείς, ισχυροποιούν δυστυχώς μέσα στους πέντε κυλίνδρους της μηχανής, τις απαίσιες συνέπειες του σιχαμερού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ.

Στα 49 πεδία του ανθρώπινου υποσυνείδητου ζουν τα μικρά Εγώ, που στο σύνολό τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται Εγώ, Εγώ ο ίδιος, ο Εαυτός μου.

Το ατομικό υλικό είναι διαφορετικό σε καθένα από τα 49 πεδία του υποσυνείδητου του ανθρώπινου νου .

Οποιοδήποτε ελάττωμα μπορεί να εξαφανιστεί από την περιοχή της νοήσεως αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το δαιμόνιο που το προσωποποιεί έπαψε να υπάρχει. Αυτό το δαιμόνιο, με το ελάττωμα που το χαρακτηρίζει, συνεχίζει σαν μια δεύτερη μονάδα στην δεύτερη περιοχή του υποσυνείδητου.

Οποιοδήποτε ελάττωμα μπορεί να εξαφανιστεί από την δεύτερη περιοχή του υποσυνείδητου αλλά εξακολουθεί να υπάρχει σαν μια τρίτη μονάδα στην τρίτη υποσυνείδητη περιοχή και έτσι διαδοχικά.

Υπάρχουν επτά πρωτοβάθμιες μονάδες, και μέσα σ’ αυτές τις επτά, υπάρχουν επτά υποσυνείδητες δευτεροβάθμιες μονάδες και μέσα σ’ αυτές υπάρχουν επτά ανεξάρτητες τριτοβάθμιες μονάδες και σε όλα αυτά υπάρχουν διαδικασίες της αμοιβαίας σχέσεως, αμοιβαίας επίδρασης κλπ.

Αυτό εξηγεί το γιατί της Διδακτικής των κοσμικών δοκιμασιών: Αν ένας μυημένος βγαίνει θριαμβευτής από μία ορισμένη δοκιμασία λαγνείας στον φυσικό κόσμο, μπορεί να αποτύχει στην ίδια δοκιμασία σαν υποσυνείδητη μονάδα δευτεροβάθμια η τριτοβάθμια.

Ένας μυημένος μπορεί να βγει θριαμβευτής σε δοκιμασίες λαγνείας σε 48 υποσυνείδητες περιοχές και να αποτύχει στην περιοχή 49.

Οι διάφορες μονάδες ή Εγώ που κατοικούν στις 49 περιοχές που αντιστοιχούν με τα 49 υποκείμενα του οπίου, συνήθως διαπράττουν εγκλήματα που τρομάζουν, ακόμα και αν ο μυημένος είναι ένας άγιος στον φυσικό κόσμο.

Οι υποσυνείδητες οντότητες, τα Εγώ που αποτελούν το Εγώ, είναι αληθινά ανεξάρτητα δαιμόνια που κλέβουν μέρος από την συνείδησή μας και που κάνουν το αντίθετο ακριβώς από αυτό που θέλουμε.

Αν στον φυσικό κόσμο προτιθέμεθα να μην πορνεύουμε, στις δευτερεύουσες υποσυνείδητες περιοχές, τις τριτεύουσες, τεταρτεύουσες κλπ, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο· εκεί πορνεύουμε παρ’ όλο που στον φυσικό κόσμο έχουμε φθάσει, στην τέλεια αγνότητα.

Το πιο σοβαρό είναι αυτή η κατάσταση της αυτο-ανεξαρτησίας με την οποία ενεργούν και ζουν αυτά τα υποσυνείδητα καταποντισμένα Εγώ.

Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορούμε να πούμε: αυτές οι οντότητες είναι κάτι παράξενο, διαφορετικό. Στην πραγματικότητα αυτές οι οντότητες είναι το Εγώ το ίδιο.

Πολλοί μυημένοι βγαίνουν θριαμβευτές σε τριάντα ή σαράντα περιοχές, όταν υποβάλλονται σε δοκιμασίες σ’ αυτό ή εκείνο το ελάττωμα, αλλά στις άλλες υποσυνείδητες περιοχές αποτυγχάνουν οικτρά.

Είναι φανερό ότι ενώ αυτές οι καταποντισμένες υποσυνείδητες οντότητες, εξακολουθούν να υπάρχουν στις 49 υποσυνείδητες περιοχές, τα ελαττώματά μας εξακολουθούν να υπάρχουν.

Είναι επείγον να καταλάβουμε κάθε ελάττωμα όχι μόνο στο διανοητικό επίπεδο, αλλά επίσης σε κάθε ένα από τα 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα του νου.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα προκύπτει σε μας όταν παρ’ όλο που έχουμε αντιληφθεί κάποιο ελάττωμα σε όλα τα 49 υποσυνείδητα πεδία του νου, αποτυγχάνουμε όταν υποβληθούμε σε δοκιμασίες.

Η αποτυχημένη δοκιμασία μας δείχνει ότι ακόμα έχουμε το ελάττωμα που θέλουμε να εξαλείψουμε.

Είναι φανερό ότι αν το Εγώ που προσωποποιεί αυτό το ελάττωμα, που θέλουμε να διασπάσουμε, εξακολουθεί να υπάρχει μέσα σε οποιαδήποτε από τις υποσυνείδητες περιοχές, το αποτέλεσμα είναι η αποτυχία στις δοκιμασίες.

Μόνο η Μητέρα Κουνταλίνι, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτήν την περίπτωση, βγάζοντας, εξάγοντας από τα σεληνιακά μας σώματα το ίδιο το ελάττωμα, δηλαδή το Εγώ που το προσωποποιεί.

Χωρίς την Θεϊκή Μητέρα είναι αδύνατον να βγάλουμε από τις βαθιές υποσυνείδητες περιοχές τα κρυμμένα ελαττώματα προσωποποιημένα στα υποσυνείδητα, καταποντισμένα μικρά Εγώ.

Κουνταλίνη είναι μια λέξις συνθέτη που χωρίζεται στα δύο. Κούντα που μας θυμίζει το αηδιαστικό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ. Λίνι σημαίνει τέλος.

Κουνταλίνη σημαίνει τέλος στο όργανο Κουνταρτιγουδόρ. Με την Κουνταλίνη τελειώνουν οι θλιβερές συνέπειες του αηδιαστικού οργάνου Κουνταρτιγουαδόρ. Ήδη είπαμε και το επαναλαμβάνουμε ότι στο πολλαπλό Εγώ είναι προσωποποιημένες αυτές οι κακές συνέπειες του αναφερόμενου σκοτεινού οργάνου.

Αυτός που θέλει να διαλύσει το πολλαπλό Εγώ πρέπει να αφήσει την αυτο-αγάπη και την υπερεκτίμηση του εαυτού του. Αυτοί που ζουν πολύ προσκολλημένοι στον εαυτό τους, αυτοί που αγαπούν υπερβολικά τον εαυτό τους, ποτέ δεν θα μπορέσουν να διαλύσουν το πολλαπλό Εγώ.

II πρακτική ζωή, η κοινωνική συνύπαρξη, είναι ο καθρέφτης ολόκληρου του σώματος όπου μπορούμε να αυτό ανακαλυφθούμε. Στην κοινωνική συνύπαρξη τα κρυμμένα μας ελαττώματα ξεπηδούν έξω, αναβλύζουν ξαφνικά και αν βρισκόμαστε σε κατάσταση εγρήγορσης τότε τα βλέπουμε, τα ανακαλύπτουμε.

Κάθε κρυμμένο ελάττωμα πρέπει να υποβληθεί σε τρομερές διανοητικές αναλύσεις και μετά αφού το καταλάβουμε σε βάθος, τότε πρέπει να το ερευνήσουμε και να το καταλάβουμε μέσω του διαλογισμού σε όλες τις υποσυνείδητες περιοχές του νου.

Η κατανόηση πηγαίνει τον μυημένο σε υποσυνείδητες περιοχές όπου είμαστε σαν φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος, αδύναμοι, ανίκανοι να εξαλείψουμε το ελάττωμα που ανακαλύφθηκε. Τότε χρειαζόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια από την Θεϊκή μητέρα Κουνταλίνη, μόνο εκείνη μπορεί να βγάλει μέσα από τα υποσυνείδητα βάθη το δαιμόνιο που προσωποποιεί αυτό το ελάττωμα. Εκείνη μας βοηθά και γκρεμίζει στους κόσμους κολάσεις, την καταποντισμένη οντότητα που προσωποποιεί το ελάττωμα το οποίο θέλουμε να κάνουμε σκόνη.

Οι υποσυνείδητες καταποντισμένες οντότητες των ελαττωμάτων μας πρέπει να μπουν σιγά σιγά στους κόσμους κολάσεις με την βοήθεια της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης.

Οι άνθρωποι επιθυμούν άπληστα αρετές, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι η απληστία οποιασδήποτε μορφής ενισχύει το πολλαπλό Εγώ και πολλοί είναι εκείνοι που αυταπατώνται επιθυμώντας άπληστα να μην είναι άπληστοι.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που επιθυμούν άπληστα την αρετή της γλυκύτητας. Δεν θέλουν να καταλάβουν αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι ότι μόνο κατανοώντας όλες τις διαδικασίες του θυμού, σε όλα τα επίπεδα του νου, γεννιέται σε μας σε μορφή φυσική και αυθόρμητη η αρετή της γλυκύτητας.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που επιθυμούν άπληστα την αρετή της αγνότητας. Δεν θέλουν να καταλάβουν αυτοί οι άνθρωποι ότι μόνο κατανοώντας όλες τις διαδικασίες της λαγνείας, σε όλα τα διαμερίσματα του υποσυνείδητου, γεννιέται μέσα μας η αρετή της αγνότητας.

Η υπερηφάνεια συνηθίζει να μεταμφιέζεται με τον μανδύα της ταπεινότητας και είναι πολλοί οι άνθρωποι που επιθυμούν άπληστα την αρετή της ταπεινότητας χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μόνο ανατέμνοντες την υπερηφάνεια, σε όλα τα υποσυνείδητα επίπεδα του νου, γεννιέται μέσα μας με απλό και φυσικό τρόπο, το εξωτικό λουλούδι της ταπεινότητας.

Ο φθόνος είναι το μυστικό ελατήριο όλης της κοινωνικής μηχανής και είναι πολλοί οι άνθρωποι που επιθυμούν άπληστα την αρετή της χαράς για το καλό άλλων, δεν θέλουν να καταλάβουν αυτοί οι άνθρωποι ότι μόνο κατανοώντας τις άπειρες διαδικασίες του φθόνου σε όλα τα υποσυνείδητα διαμερίσματα του νου, γεννιέται μέσα μας η αρετή της χαράς για το ξένο καλό.

Πολλοί οκνηροί επιθυμούν άπληστα την αρετή της δραστηριότητος, αλλά δεν θέλουν να καταλάβουν ότι μόνο κατανοώντας τις διαδικασίες της οκνηρίας, σε όλα τα πεδία του νου, γεννιέται μέσα μας η φιλοπονία, η δραστηριότητα.

Πολλοί λαίμαργοι επιθυμούν άπληστα την αρετή της εγκράτειας, της λιτότητος, αλλά δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο κατανοώντας τις διαδικασίες της λαιμαργίας, στους διάφορους διαδρόμους του νου, γεννιέται μέσα μας σε μορφή φυσική και αυθόρμητη η ανάγκη να τρώμε λίγο και να είμαστε μετρημένοι στο πιοτό,

Ο θυμός συνηθίζει να μεταμφιέζεται με την τήβεννο του δικαστού ή με το πικρό χαμόγελο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν επιθυμούν άπληστα χρήμα, κοινωνικές θέσεις κλπ αλλά επιθυμούν άπληστα αρετές, τιμές, τον ουρανό, ψυχικές δυνάμεις κλπ.

Υπάρχουν άνθρωποι τρομερά αγνοί στο διανοητικό επίπεδο, αλλά τρομερά πόρνοι στις διάφορες υποσυνείδητες περιοχές.

Η πορνεία συνηθίζει να μεταμφιέζεται με το πείραγμα στο κορίτσι που περνά στον δρόμο, ή με την συζήτηση δήθεν πολύ σοβαρή με το πρόσωπο του αντιθέτου φύλου ή με την πρόφαση της αγάπης για την ομορφιά κλπ.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν φθονούν το χρήμα, κοινωνικές θέσεις, οφίτσια, τιμές, πράγματα, αλλά φθονούν τους αγίους, επιθυμούν άπληστα τις αρετές τους για να φθάσουν επίσης να γίνουν άγιοι.

Υπάρχουν άνθρωποι που ντύνονται ταπεινά αλλά έχουν ύψιστες υπερηφάνειες, προσποιούνται απλότητα, δεν κάνουν επίδειξη από τίποτα και κρύβουν την υπερηφάνεια τους όχι μονό από τους άλλους αλλά και από τον εαυτό τους.

Μερικοί λαίμαργοι μεταμφιέζουν την λαιμαργία τους με τον αέρα του απλού κυριακάτικου ανθρώπου, άλλοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν το ελάττωμα τους λέγοντας ότι χρειάζονται να τρέφονται καλά για να δουλεύουν καλά κλπ.

Κάθε ελάττωμα είναι πολυπρόσωπο και στις Υποσυνείδητες Περιοχές βρίσκεται αντιπροσωπευμένο από πολλαπλές οντότητες υποκειμενικές ή μικρά Εγώ που ζουν μέσα στα σεληνιακά μας σώματα και προβάλλονται στις υποσυνείδητες περιοχές ή πεδία του νου.

Μόνο διαμέσου της βαθειάς κατανοήσεως και με την βοήθεια της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης μπορούμε να εξαλείφουμε αυτά τα Εγώ των σεληνιακών μας σωμάτων.

Ο μυημένος με την βοήθεια της Θεϊκής Μητέρας χρειάζεται όχι μόνο να εξαλείφει την επιθυμία, αλλά ακόμα και την σκιά της επιθυμίας και μέχρι την ανάμνηση αυτής της σκιάς.

Οι άνθρωποι μπερδεύουν το πάθος με την αγάπη, είναι πολύ δύσκολο να βρεις στην ζωή ένα ζευγάρι από αληθινούς γνήσιους ερωτευμένους. Το μόνο που υπάρχει στον κόσμο είναι τα ζευγάρια των παθιασμένων. Το πάθος μεταμφιέζεται με τα ρούχα του έρωτα και μιλά για απολαύσεις και παραδεισιακά πράγματα.

Είναι δυνατόν να υπάρχουν στον κόσμο μερικά ζευγάρια αληθινών ερωτευμένων που να αγαπιούνται και να λατρεύονται, αλλά αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να τις ψάξουμε με το φανάρι του Διογένη.

Οποιοσδήποτε παθιασμένος μπορεί να ορκιστεί ότι είναι ερωτευμένος, ότι αγαπά και μέχρι ακόμη και να παντρευτεί και να ζήσει πολλά χρόνια ή όλη την ζωή του πεπεισμένος ότι είναι ερωτευμένος, ολότελα ξεγελασμένος από το δηλητήριο του πάθους.

Οι κοινοί και καθημερινοί άνθρωποι δύσκολα θα δέχονταν αυτές τις διαβεβαιώσεις, αλλά ο κάθε μυημένος το μαθαίνει και το κατανοεί όταν υποβάλλεται σε αυστηρές δοκιμασίες στα διάφορα πεδία του υποσυνειδήτου.

Ο δρόμος του φωτός είναι πολύ στενός, μικρός και δύσκολος, γι’ αυτό άλλωστε ονομάζεται το Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού.

Στον εξωτερικό ή δημόσιο κύκλο της ανθρωπότητας υπάρχουν πολλά άτομα που μελετούν ψευδο-αποκρυφισμό αλλά είναι πολύ παράδοξο να βρεθεί ένα άτομο σοβαρό που είναι αποφασισμένο στ’ αλήθεια να εργαστεί για την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του.

Στην πράξη έχουμε κατορθώσει να αποδείξουμε ότι τους ανθρώπους το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διασκέδαση και έχουν κάνει όλο αυτό ένα καινούργιο τρόπο διασκεδάσεως .

Παντού αφθονούν αυτοί που πεταλουδίζουν, που σήμερα είναι σε μια σχολή και αύριο σε άλλη, που σήμερα ακούνε μια διάλεξη και αύριο άλλη, που σήμερα ενθουσιάζονται με μια διδασκαλία και αύριο με άλλη.

Όλοι αυτοί που πεταλουδίζουν και που γνωρίσαμε, χάνουν θλιβερά τον καιρό τους και πεθαίνουν χωρίς να έχουν αυτο-πραγματωθεί.

Μέσα στον νου υπάρχει το κέντρο συσσωρεύσεως, το κέντρο που θέλει να συσσωρεύει μόνο θεωρίες, στοιχεία, διασκεδάσεις κλπ. Αυτό το κέντρο είναι το πολλαπλό Εγώ.

Οι διαφορετικές οντότητες του Εγώ απολαμβάνουν συσσωρεύοντας, θέλουν να διασκεδάσουν. Όταν μία από αυτές τις οντότητες ενθουσιάζεται με το Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού, παραμερίζεται γρήγορα από άλλη οντότητα που δεν θέλει τίποτα από αυτό το μονοπάτι και τότε βλέπουμε ότι το πρόσωπο εισέρχεται σε άλλη σχολή, εγκαταλείποντας τον δρόμο.

Το πολλαπλό Εγώ είναι ο χειρότερος εχθρός της εσωτερικής αυτοπραγμάτωσης. Το χειρότερο είναι η λεπτή μορφή της απάτης. Αυτός που εγκαταλείπει το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού, πιστεύει σταθερά ότι βγήκε από το λάθος και ότι βρήκε τον αληθινό δρόμο.

Κάθε γνωστικός μαθητής που θέλει αληθινά να αποκτήσει ένα σταθερό κέντρο συνειδήσεως για να έχει συνεχή σκοπό και να κατορθώσει την εσωτερική αυτοπραγμάτωση, πρέπει, να διαλύσει το πολλαπλό Εγώ, να εξαλείψει από τα σεληνιακά του σώματα τις διάφορες υποσυνείδητες καταποντισμένες οντότητες, οι οποίες δημιουργούνται από στιγμή σε στιγμή στους κυλίνδρους της μηχανής.

Μονό αποβάλλοντας τον εγωισμό εξατομικευόμαστε και μόνο αποκτώντας μία αληθινή ατομικότητα παύουμε να πεταλουδίζουμε, αποκτούμε σοβαρότητα και συνέχεια του σκοπού.

Είναι αναγκαίο να αφήσουμε το σκέτη υπερηφάνεια, να θεωρούμεθα άγιοι γιατί σ’ αυτόν τον κόσμο είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί ένας άγιος.

Όλοι εμείς έχουμε τα ίδια ελαττώματα και αυτοί που δεν έχουν ένα ορισμένο ελάττωμα προς μια κατεύθυνση, το έχουν προς την άλλη· όλοι εμείς μοιάζουμε κομμένοι από το ίδιο ψαλίδι.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε την στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στα 49 υποσυνείδητα επίπεδα του οπίου και τα 49 υποκειμενικά επίπεδα του διανοητικού ζώου που ονομάζεται άνθρωπος.

Η Φύση μιλά παντού και τα επτά φορές επτά υποκειμενικά επίπεδα του οπίου, βρίσκονται μέσα στον άνθρωπο.

Χρειαζόμαστε να μετατρέψουμε σε σκόνη το Εγώ και αυτό είναι δυνατόν μόνο με βάση την σε βάθος κατανόηση και με την βοήθεια της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων.

Κεφάλαιο 13

Το περιδέραιο του Βούδα

Στην στιγμή του θανάτου, λέει το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών, «οι τέσσερις ήχοι, ονομαζόμενοι ήχοι που εμπνέουν Ιερό Τρόμο, ακούγονται: αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου Γη, ένας θόρυβος σαν από το γκρέμισμα ενός βουνού, αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου Νερό, ένας θόρυβος σαν από τα κύματα του ωκεανού· αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου Φωτιά, ένας θόρυβος σαν μια πυρκαγιά του δάσους· αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου Αέρας, ένας θόρυβος σαν από χίλιες βροντές που αντηχούν ταυτόχρονα. Ο τόπος όπου καταφεύγει κάποιος για να αποφύγει αυτούς τους θορύβους είναι η μήτρα.

Η κοινή και τρέχουσα νοητική κατάσταση της καθημερινής ζωής δεν είναι το παν. Το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών λέει: «Ω ευγενή γιε, άκουσε με προσοχή και χωρίς να αφαιρείσαι. Υπάρχουν έξι μεταβατικές καταστάσεις του μπάρδου που είναι: Η φυσική κατάσταση του μπάρδου κατά την διάρκεια της συλλήψεως· το μπάρδο της κατάστασης των ονείρων· το μπάρδο της εκστατικής ισορροπίας κατά τον βαθύ διαλογισμό· το μπάρδο της στιγμής του θανάτου· το μπάρδο της ισορροπίας και της εμπειρίας της Πραγματικότητας και το μπάρδο της αντιστρόφου διαδικασίας της υπάρξεως Σαμσαρία (αναδρομική ανακεφαλαίωση της ζωής που μόλις πέρασε). Αυτές είναι οι έξη καταστάσεις».

Με τον εξωτικό όρο «μπάρδο» οι μυημένοι Θιβετιανοί προσδιορίζουν έξυπνα αυτές τις έξη ανόμοιες, διαφορετικές συνειδησιακές καταστάσεις, την συνηθισμένη κουραστική και κοινή διανοητική καθημερινή ζωή.

Όποιος πεθαίνει πρέπει να δοκιμάσει τρία μπάρδος: Το μπάρδο της στιγμής του θανάτου, το μπάρδο της εμπειρίας της πραγματικότητας και το μπάρδο της αναζήτησης της επαναγέννησης.

Υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις ύλης μέσα στις οποίες εξελίσσονται όλα τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου.

Υπάρχουν τέσσερις κύκλοι, τέσσερις περιοχές μέσα στις οποίες αντιπροσωπεύονται όλοι οι κόσμοι και οι χρόνοι της ύλης σε κατάσταση ορυκτού, ύλης σε κυτταρική κατάσταση, ύλης σε μοριακή κατάσταση, ύλης σε ηλεκτρονική κατάσταση. Αυτοί είναι οι τέσσερις παλιοί κόσμοι της κολάσεως, γης, παραδείσου και ουρανού.

Κάθε αποσαρκωμένος πρέπει να καταβάλει προσπάθεια για να φθάσει στην ενδιάμεση απελευθέρωση, μια κατάσταση παρόμοια με εκείνη του Βούδα, στον κόσμο των ελευθέρων ηλεκτρονίων.

Είναι επείγον να ξέρουμε ότι η ενδιάμεση απελευθέρωση είναι η χωρίς όρια ευτυχία ανάμεσα στον θάνατο και την καινούργια γέννηση.

Στις μοριακές και ηλεκτρονικές περιοχές υπάρχουν πολλές χώρες ή βασίλεια απέραντης ευτυχίας όπου μπορεί να γεννηθεί εσωτερικά κάθε αποσαρκωμένος αν του το επιτρέπει ο Νόμος του Κάρμα.

Εκείνοι που έχουν Ντάρμα, οι άνθρωποι που έχουν κάνει πολύ καλά έργα μπορούν να έχουν την πολυτέλεια να περάσουν κάποιες διακοπές μεταξύ του θανάτου και της καινούργιας γέννησης.

Αυτός που έχει κάνει πολλά καλά έργα μπορεί να γεννηθεί θαυματουργά πριν από την μετενσωμάτωση του στην γη, στο ευτυχισμένο βασίλειο της ανατολής, στις χώρες του Βούδα να κατοικήσει ανάμεσα στα λουλούδια του λωτού ή στο βασίλειο της υπέρτατης ευτυχίας ή στο βασίλειο της πυκνής συγκεντρώσεως ή στο βασίλειο των μακριών μαλλιών ή στο βασίλειο του Μαϋτρέγια κλπ.

Τα διάφορα βασίλεια των μοριακών και ηλεκτρονικών περιοχών απαστράπτουν από ευτυχία.

Υπάρχουν πολλοί δάσκαλοι που βοηθούν τους νεκρούς που το αξίζουν. Αυτοί οι δάσκαλοι έχουν μεθόδους και συστήματα για να προσανατολίσουν το Βουδάτα, την Ουσία, την Ψυχή, στην εργασία της απελευθέρωσης για λίγο καιρό από τα σεληνιακά σώματα και το Εγώ, για να περάσουν στα βασίλεια των μοριακών και ηλεκτρονικών περιοχών.

Είναι λυπηρό που η Ψυχή, η Ουσία, πρέπει να γυρίσει στα Σεληνιακά της σώματα μέσα στα οποία κατοικεί το Εγώ. Αυτή η επιστροφή είναι αναπόφευκτη για να ξαναγεννηθείς στον κόσμο.

Είναι πολύ λίγες οι ψυχές που καταφέρνουν την ενδιάμεση απελευθέρωση, (μην την συγχέετε με την τελική απελευθέρωση).

Κάθε ψυχή μετά τον θάνατο μπορεί να ανεβεί στα βασίλεια της ευτυχίας των ηλεκτρονικών και μοριακών κόσμων ή να καταδυθεί στους κόσμους κολάσεις του ορυκτού κόσμου ή να ξαναμπεί αμέσως ή με έμμεσο τρόπο σε ένα παρόμοιο σώμα με αυτό που είχε πριν.

Αυτοί οι τρεις δρόμοι της μοιραίας γέφυρας του Τσιμπάτ περιγράφονται πολύ σοφά και με εκπληκτική σαφήνεια στην παράδοση του Ζωροαστρισμού:

«Όλοι εκείνοι των όποιων τα καλά έργα ξεπερνούν κατά τρία γραμμάρια τις αμαρτίες τους, πηγαίνουν στον ουρανό. Όλοι εκείνοι των οποίων το αμάρτημα τους είναι μεγαλύτερο πηγαίνουν στην κόλαση, όμως εκείνος που και δυο είναι ίδια, παραμένει στο Αμιστικάν, μέχρι το επόμενο σώμα ή ανάσταση».

Ο νόμος του κάρμα, αυτός ο σοφός νόμος που προσαρμόζει τα αποτελέσματα στις αίτιες, αναλαμβάνει να δώσει στον κάθε ένα μετά τον θάνατο αυτό που του αξίζει.

Ο νόμος είναι νόμος, και ο νόμος εφαρμόζεται.

Η ενδιάμεση απελευθέρωση, η ευτυχία στα βασίλεια των ηλεκτρονικών και μοριακών περιοχών έχει κάποιο όριο. Όταν εξαντληθεί η ανταμοιβή, η Ουσία επιστρέφει στα σεληνιακά σώματα, όπου κατοικεί το Εγώ. Κατόπιν έρχεται η επιστροφή, η αναενσωμάτωση, η είσοδος σε μια καινούργια μήτρα.

Το Θιβετιανό βιβλίο των Νεκρών λέει: «Κατεύθυνε την επιθυμία σου, και μπες στην μήτρα. Συγχρόνως να εκπέμπεις τα κύματα δωρεάς (της χάρης ή της καλής θελήσεως) στην μήτρα στην οποία πρόκειται να μπεις (μεταμορφώνοντας την έτσι) σε μία ουράνια κατοικία».

Στον καιρό μας είναι λιγοστές οι ψυχές που εισέρχονται στα διάφορα βασίλεια των ηλεκτρονικών και μοριακών περιοχών μετά τον θάνατο.

Το Εγώ, μέσω του χρόνου, έχει γίνει υπερβολικά περίπλοκο· έχει δυναμώσει πάρα πολύ και γι’ αυτό η Ουσία, η Ψυχή είναι πολύ σκλαβωμένη μέσα στα σεληνιακά σώματα.

Τους τελευταίους χρόνους της παγκοσμίου κρίσεως, το μεγαλύτερο μέρος των ψυχών γεννιούνται στην κόλαση, (το ορυκτό βασίλειο), για να μην επιστρέψουν ή μετενσαρκώνονται αμέσως χωρίς να ανέβουν στα βασίλεια των θεών.

Ο μεγάλος νόμος δίνει στο ανθρώπινο ον μόνο εκατόν οκτώ ζωές και αυτό μας θυμίζει το περιδέραιο του Βούδα με τις εκατόν οκτώ χάντρες.

Αν το ανθρώπινο ον δεν ξέρει να επωφεληθεί από τις εκατόν οκτώ χάντρες του περιδέραιου του Βούδα, αν το ανθρώπινο ον δεν κατορθώνει την αυτοπραγμάτωση σε αυτές τις εκατόν οκτώ ζωές, γεννιέται τότε στους κόσμους Κολάσεις της φύσης.

Κανονικά όλα τα ανθρώπινα όντα κατεβαίνουν στους κόσμους κολάσεις σύμφωνα με την απόσβεση των χρόνων τους.

Στον κόσμο έχουν έρθει πολλοί προφήτες, αβατάρες, σωτήρες που καταλαβαίνοντας τους τρόμους των αβύσσων, θέλησαν να μας σώσουν, αλλά στην ανθρωπότητα δεν αρέσουν οι αβατάρες, οι σωτήρες. Την ανθρωπότητα δεν την ενδιαφέρει η σωτηρία.

Η εσωτερική αυτοπραγμάτωση είναι δυνατή μόνο με βάση τρομερές υπερπροσπάθειες και στην ανθρωπότητα δεν αρέσουν οι υπερπροσπάθειες, ο κόσμος μόνο λέει: «Ας τρώμε και πίνουμε και ας πεθάνουμε αύριο».

Η εσωτερική αυτοπραγμάτωση δεν μπορεί ποτέ να είναι αποτέλεσμα καμιάς μηχανικότητας ακόμα και αν αυτή είναι τύπου ανοδικής εξέλιξης.

Ο νόμος της ανοδικής εξέλιξης και η δίδυμη αδελφή της ο νόμος της καθοδικής εξέλιξης είναι καθαρά μηχανικοί νόμοι της φύσης που κανέναν δεν μπορούν να αυτο-πραγματώσουν.

Όποιος θέλει να αυτο-πραγματωθεί πρέπει να μπει από το Μονοπάτι της Κόψης του ξυραφιού, από τον δύσκολο δρόμο της επανάστασης της συνείδησης. Αυτός ο δρόμος είναι πιο πικρός και από την χολή, αυτός ο δρόμος δεν αρέσει σε κανέναν.

Είναι αναγκαίο να γεννηθεί ο μυστικός δάσκαλος μέσα μας, είναι αναγκαίο να πεθάνουμε, το Εγώ πρέπει να πεθάνει, είναι επείγον να θυσιαστούμε για την ανθρωπότητα, αυτός είναι ο νόμος του Ηλιακού Λόγου, αυτός θυσιάζεται σταυρωνόμενος στους κόσμους για να έχουν όλα όντα ζωή και να την έχουν άφθονη.

Το να γεννηθείς είναι ένα σεξουαλικό πρόβλημα, το να πεθάνεις είναι υπόθεση του να διαλύσεις το Εγώ, θυσία για την ανθρωπότητα είναι η αγάπη.

Το να παραμένεις 2Ο ή 3Ο χρόνια στην ένατη σφαίρα για να έχεις δικαίωμα να γεννηθείς στους ανώτερους κόσμους, το να πεθαίνεις, να διαλύεις το αγαπημένο Εγώ, το να θυσιάζεσαι για την ανθρωπότητα, δεν αρέσει στους ανθρώπους.

Την ανθρωπότητα δεν την ενδιαφέρει η εσωτερική αυτοπραγμάτωση και είναι φανερό ότι σε κανέναν δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν θέλει.

Το μόνο που ενδιαφέρει τους ανθρώπους είναι να βρουν χρήματα, να φάνε, να πιούν, να αναπαραχθούν, να διασκεδάσουν, να έχουν δύναμη, δόξα κλπ.

Αυτό εξηγεί το γιατί είναι λίγοι αυτοί που σώζονται. Πολλοί είναι οι καλεσμένοι και λίγοι είναι οι εκλεκτοί.

Στον κόσμο αφθονούν πολλοί άνθρωποι που επιφανειακά θέλουν να αυτο-πραγματωθούν για να έχουν δικαίωμα να μπουν στο βασίλειο του εσωτερισμού, αλλά αυτοί οι άνθρωποι κατά βάθος αυτό που θέλουν είναι να διασκεδάσουν με αυτές τις μελέτες και αυτό είναι όλο.

Αυτοί οι άνθρωποι πεταλουδίζουν, σήμερα είναι στην μία σχολή και αύριο σε άλλη, δεν γνωρίζουν τον δρόμο και αν φθάσουν να τον γνωρίσουν στην αρχή ενθουσιάζονται πολύ και μετά, όταν δουν ότι η εργασία είναι σοβαρή, φεύγουν τρομαγμένοι και ψάχνουν καταφύγιο σε άλλη σχολή.

Η γραμμή της ζωής είναι σπειροειδής και η ανθρωπότητα κατεβαίνει σε κάθε μετενσάρκωση από την κλίμακα σε μορφή σαλιγκαριού μέχρι να φτάσει στους κόσμους κολάσεις του ορυκτού βασιλείου.

Στην κόλαση, βασίλειο των ορυκτών, ο χρόνος είναι δέκα φορές μακρύτερος, δέκα φορές πιο αργός, τρομακτικά βαρετός, κάθε εκατό χρόνια γίνεται εκεί μία πληρωμή της καρμικής οφειλής.

Η κάθοδος στους κόσμους κολάσεις είναι ένα ταξίδι προς τα πίσω, καθοδικής εξέλιξης στον χρόνο, οπισθοχωρώντας, περνώντας από καταστάσεις ζωικές, φυτικές και ορυκτές.

Φθάνοντας στην απολιθωτική κατάσταση, το Εγώ και τα σεληνιακά του σώματα μετατρέπονται σε κοσμική σκόνη.

Όταν το Εγώ και τα σεληνιακά σώματα μετατρέπονται σε σκόνη στην κόλαση, η ψυχή απελευθερώνεται, επιστρέφει στο πρωτόγονο χάος διατεθειμένη να ξανα-εξελιχθεί ανοδικά μέσω διαφόρων αιωνιοτήτων από τις καταστάσεις ορυκτές, φυτικές και ζωικές μέχρι να ξαναφτάσει την ανθρώπινη κατάσταση.

Όποιος δεν επωφελείται τις εκατόν οκτώ ζωές που αντιπροσωπεύονται από τις εκατόν οκτώ χάντρες του περιδέραιου του Βούδα, γεννιέται στους κόσμους κολάσεις.

Αυτός είναι το Ινδικό Ναράκα που βρίσκεται κάτω από την γη και κάτω από τα νερά, το Αραλού της Βαβυλώνας της μη επιστροφής, η περιοχή του πυκνού σκότους, το σπίτι του οποίου οι κάτοικοι δεν βλέπουν το φως, η περιοχή όπου η σκόνη είναι το ψωμί τους και η λάσπη η τροφή τους.

Αυτή είναι η χοάνη όπου οι άκαμπτες μορφές, τα σεληνιακά σώματα και το Εγώ πρέπει να λειώσουν, να μετατραπούν σε σκόνη για να ελευθερωθεί η ψυχή.

Ο χρόνος που πρέπει να ζήσει η ψυχή σ’ αυτούς τους κόσμους κολάσεις εξαρτάται από το κάρμα της. Είναι φανερό ότι εκείνοι οι τρομεροί μαύροι μάγοι που ανέπτυξαν το όργανο Κουνταρτιγουαδόρ και τα τσάκρας του υπογαστρίου, οι Εωσφόροι, Αριμάνες κλπ, ζουν ολόκληρες αιωνιότητες, πλήρεις Μαχαμβαντάρες στις περιοχές αυτές της κολάσεως, πριν να μετατραπούν σε κοσμική σκόνη.

Οι κοινοί και καθημερινοί άνθρωποι, οι άνθρωποι όλων των ημερών, αυτού, που δεν αυτο-πραγματοποιήθηκαν, γιατί δεν τους ενδιέφερε η αυτοπραγμάτωση, αλλά που δεν υπήρξαν τελικά διεφθαρμένοι, παραμένουν στους κόσμους κολάσεις από οκτακόσια έως χίλια χρόνια.

Οι χειρότερες τιμωρίες είναι για εκείνους που ατίμωσαν τους θεούς, οι έκπτωτοι Μποδισάουες, οι Χανασμούσεν με διπλό κέντρο βάρους και οι πατροκτόνοι και μητροκτόνοι και οι δολοφόνοι και οι κύριοι.

Το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών λέει: Πέφτοντας εδώ, πρέπει να υποφέρεις βάσανα αβάσταχτα και όπου δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος να διαφύγεις.

Στους κόσμους κολάσεις δεν μπαίνουν μόνο οι αποφασιστικά έκφυλοι, αλλά και εκείνοι που ήδη έζησαν τις εκατόν οκτώ τους ζωές και δεν αυτο-πραγματώθηκαν. «Δένδρο που δεν κάνει καρπό, κόψτε το και πετάξτε το στην φωτιά».

Οι θεόσοφοι λένε ότι υπάρχουν τρία μονοπάτια τελειότητας και η Αννί Μπεσάντ έγραψε αυτά τα τρία μονοπάτια.

Τα τρία μονοπάτια παίρνουν το όνομα Jnana Γιόγκα, Bhakti Γιόγκα, Karma Γιόγκα.

Το Jnana Γιόγκα είναι το μονοπάτι του νου.

Το Bhakti Γιόγκα είναι το μονοπάτι της ευσέβειας.

Το Karma Γιόγκα είναι το μονοπάτι της ευθείας δράσης.

Με το Κάρμα Γιόγκα ζούμε ευθέως συλλέγοντας πολύ Ντάρμα (ανταμοιβή) αλλά δεν κατασκευάζουμε τα ηλιακά σώματα γιατί αυτό είναι σεξουαλικό πρόβλημα.

Με το Jnana Γιόγκα γινόμαστε ισχυροί σε διαλογισμό και γιόγκα αλλά δεν κατασκευάζουμε τα ηλιακά σώματα γιατί αυτή η εργασία γίνεται με το υδρογόνο Si-12 του σεξ.

Με το Bhakti Γιόγκα μπορούμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της ευσέβειας και της έκστασης αλλά αυτό δεν σημαίνει κατασκευή των ηλιακών σωμάτων.

Υπάρχουν σχολές που βεβαιώνουν την ύπαρξη επτά μονοπατιών και υπάρχουν μερικές που λένε ότι υπάρχουν δώδεκα μονοπάτια.

Ο Ιησούς ο Χριστός είπε: «Εισέρθετε από την στενή θύρα, γιατί φαρδιά είναι η θύρα και ευρύχωρος ο δρόμος που οδηγεί στην απώλεια και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν από αυτήν. Γιατί στενή είναι η πόρτα, και στενός ο δρόμος που οδηγεί στην ζωή και λίγοι είναι αυτοί που τον βρίσκουν».

Ποτέ δεν είπε ο Δάσκαλος των Δασκάλων, ότι υπάρχουν τρεις πόρτες ή τρεις δρόμοι. Αυτός μίλησε μονάχα για μία μόνο πόρτα και για έναν μόνο δρόμο. Από πού το έβγαλαν αυτό για τα τρία μονοπάτια της απελευθέρωσης; Από που βγάζουν άλλες σχολές εκείνο για τις επτά πόρτες ή μονοπάτια της απελευθέρωσης; Από που βγάζουν άλλες οργανώσεις ψευδο-αποκρυφιστικές και ψευδο-εσωτεριστικές εκείνο με τα δώδεκα μονοπάτια;

Στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένας δρόμος και μία μόνο πόρτα. Κανένα ανθρώπινο ον δεν ξέρει περισσότερα από τον Χριστό και Αυτός ποτέ δεν μίλησε για τρία μονοπάτια, ούτε για επτά, ούτε για δώδεκα.

Ο δρόμος έχει πολλά από το Κάρμα Γιόγκα και από το Jnana και Bhakti και από τις επτά γιόγκας, αλλά δεν υπάρχει παρά ένας δρόμος, στενός άβολος και τρομακτικά δύσκολος.

Ο δρόμος είναι διαφορετικός, αντίθετος με την καθημερινή ζωή της ρουτίνας. Ο δρόμος είναι επαναστατικός εκατό τοις εκατό, είναι ενάντια σε όλα και όλους, ο δρόμος είναι πιο πικρός και από την χολή. Ο δρόμος, είναι αυτός της επαναστάσεως της συνειδήσεως, με τους τρεις παράγοντες, να γεννηθείς, να πεθάνεις και να θυσιαστείς για την ανθρωπότητα.

Στον δρόμο, το φτωχό διανοητικό ζώο πρέπει να μεταμορφωθεί σε ένα διαφορετικό ον.

Είναι πολύ σπάνιοι αυτοί που συναντούν το δρόμο και ακόμη πιο σπάνιοι εκείνοι που δεν εγκαταλείπουν το δρόμο. Στην πραγματικότητα δεν μπορούν όλα τα ανθρώπινα όντα να αναπτυχθούν και να γίνουν διαφορετικά.

Παρόλο που αυτό μοιάζει με μια αδικία, στο βάθος δεν είναι. Ο κόσμος δεν επιθυμεί να είναι διαφορετικός, δεν ψάχνει για τον δρόμο, δεν τον ενδιαφέρει και σε κανέναν δεν πρέπει να του δίνεται κάτι που δεν θέλει, που δεν επιθυμεί, που δεν τον ενδιαφέρει.

Γιατί θα έπρεπε ο άνθρωπος να έχει αυτό που δεν επιθυμεί; Αν το φτωχό διανοητικό ζώο, το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, ήταν αναγκασμένο να μετατραπεί σε ένα διαφορετικό ον, εφ’ όσον είναι ικανοποιημένο με αυτό που είναι, τότε θα είχαμε εκ των πραγμάτων μια μεγάλη αδικία.

Είναι φανερό ότι όλα στην Φύση είναι υποκείμενα στον νόμο του αριθμού, του μέτρου και του βάρους. Για όλα τα ανθρώπινα όντα υπάρχουν εκατόν οκτώ ζωές και αν δεν ξέρουμε να| επωφεληθούμε, ο χρόνος τελειώνει και η είσοδος στους κόσμους κολάσεις γίνεται τότε αναπόφευκτη.

Η εσωτερική αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου δεν μπορεί ποτέ να είναι το αποτέλεσμα της μηχανικής ανοδικής εξέλιξης της φύσης, αλλά ο καρπός τρομερών υπερπροσπαθειών και στην ανθρωπότητα δεν αρέσουν οι υπερπροσπάθειες.

Κεφάλαιο 14

Γνώσις

Θα μελετήσουμε τώρα ένα κεφάλαιο του Κινέζικου Ευαγγελίου ονομαζόμενου Ταο, με την πρόθεση να διευκρινίσουμε όλο και περισσότερο και περισσότερο την γνωστική μας διδασκαλία.

«Ο Τσα Χσιάνγκ Τζου έστειλε ένα σύνολο από εκατό χιλιάδες άνδρες να κυνηγήσουν στην κεντρική οροσειρά. Άναψαν με σπίθες μια φωτιά που απλώθηκε σε όλο το δάσος και η λάμψη από τις φλόγες φαινόταν από εκατοντάδες χιλιόμετρα. Ξαφνικά βγήκε ένας άνθρωπος, εμφανιζόμενος ανάμεσα από τις φλόγες και φάνηκε ανάμεσα από τον καπνό. Όλοι τον εξέλαβαν για πνεύμα, και όταν η φωτιά έσβηνε, βγήκε γρήγορα χωρίς να εμφανίζει το παραμικρό κάψιμο. Ο Χσιάνγκ Τζου, έκπληκτος από αυτό τον σταμάτησε για να τον εξετάσει προσεκτικά. Η σωματική του διάπλαση ήταν χωρίς αμφιβολία ενός ανθρώπου με τις πέντε τους αισθήσεις, την αναπνοή του και την φωνή του. Έτσι ο πρίγκιπας τον ρώτησε:

-Ποια παράξενη δύναμη σου επέτρεψε να περνάς από τους γκρεμούς και τις φλόγες;

-Τι πιστεύεις πως είναι ένας βράχος; Τι πιστεύεις πως είναι η φωτιά; ρώτησε ο άνθρωπος.

Ο Χσιάνγκ Τζου είπε:

-Από που έρχεσαι και από που πέρασες;

-Δεν ξέρω τίποτα για αυτό, απάντησε ο άνθρωπος!

Το γεγονός έφτασε στ’ αυτιά του Μαρκησίου Γουέν, της πολιτείας του Γουέι, ο οποίος μίλησε στον Τζου Χσία σχετικά μ’ αυτόν λέγοντας:

-Τι εξαίρετος άνθρωπος θα πρέπει να είναι!

-Από ότι άκουσα να μιλά ο Δάσκαλος, απάντησε ο Χσία Τζου, ο άνθρωπος που είναι σε αρμονία με το Ταο έρχεται σε εσωτερική επικοινωνία με τα εξωτερικά αντικείμενα και κανένα από αυτά δεν μπορεί να του κάνει κανένα κακό. Περνά ανάμεσα από το μέταλλο και από την στερεή πέτρα, περνά ανάμεσα από την φωτιά ή επάνω από το νερό, όλα είναι δυνατά γι’ αυτόν.

-Γιατί, φίλε μου, είπε ο μαρκήσιος, δεν μπορείς κι’ εσύ να τα κάνεις όλα αυτά;

-Ακόμα δεν κατάφερα, απάντησε ο Χσία Τζου, να καθαρίσω την καρδιά μου από ακαθαρσίες και από ψεύτικη γνώση. Βρίσκω μόνο ευχαρίστηση να συζητώ την υπόθεση.

-Και γιατί, ρώτησε ο μαρκήσιος, δεν κάνει ο Δάσκαλος το ίδιο;

-Ο Δάσκαλος, απάντησε ο Χσία Τζου, μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα, αλλά μπορεί επίσης να αποφύγει να τα κάνει.

Αυτή η απάντηση ικανοποίησε τον Μαρκήσιο».

Είναι επείγον να ανάψουμε την ιερή φωτιά στην κεντρική οροσειρά, με άλλα λόγια, στην σπονδυλική στήλη. Η μητέρα Κουνταλίνι μεταβιβάζει στον μυημένο εξαιρετικές εξουσίες επί της πύρινης φλόγας, του αέρα, του νερού, της γης.

Τι πιστεύεις πως είναι ένας βράχος; Αυτό μας θυμίζει την φιλοσοφική πέτρα των παλιών αλχημιστών του μεσαίωνα. Αυτό μας θυμίζει την διδασκαλία του Πέτρου. Πέτρος σημαίνει Πέτρα. Ο Πέτρος ένας από τους δώδεκα αποστόλους του Χριστού, του οποίου την γέννηση γιορτάζουμε αυτήν την νύχτα των Χριστουγέννων.

Η διδασκαλία του Πέτρου, είναι η διδασκαλία του σεξ, η επιστήμη του Maithuna, σεξουαλική μαγεία. Η ζωντανή πέτρα είναι το σεξ, ο βράχος πάνω στον οποίο οφείλουμε να χτίσουμε τον εσωτερικό ναό για τον εσωτερικό Χριστό, τον Κύριό μας.

Και είπε ο Πέτρος: «Να εδώ, βάζω στην Σιών τον θεμέλιο λίθο της γωνίας, διαλεγμένο, πολύτιμο. Και αυτός που θα πίστευε σ’ αυτόν δεν θα αισθανθεί ντροπιασμένος. Για εσάς λοιπόν που πιστεύετε, Αυτός είναι πολύτιμος· άλλα για όσους δεν πιστεύουν, η πέτρα που οι χτίστες παραμέρισαν, έγινε η κεφαλή της γωνίας, η πέτρα που σκοντάφτουμε και η πέτρα του σκανδάλου».

Αυτός που ανάβει την φωτιά στην κεντρική οροσειρά (σπονδυλική στήλη) χτίζει τον ναό (κατασκευάζει τα ηλιακά σώματα) και έρχεται σε αρμονία με το Ταο (ενσαρκώνει το Είναι).

Ο Ιησούς Χριστός, του οποίου την γέννηση γιορτάζουμε απόψε, είπε: «Αυτόν που με ακούει και πράττει αυτό που λέγω θα τον παρομοιάσω με άνθρωπο σώφρονα, που έκτισε το σπίτι του επάνω σε βράχο (το σεξ). Και ήρθαν βροχή και αέρας, και πλημμύρες και το σπίτι δεν γκρεμίστηκε, γιατί ήταν στερεωμένο επάνω σε βράχο (το σεξ). Αυτόν που με ακούει και δεν εφαρμόζει θα τον συγκρίνω με έναν άνθρωπο ανόητο, ο οποίος έκτισε το σπίτι του επάνω σε άμμο (θεωρίες κάθε είδους, πρακτικές κάθε μορφής με τέλεια έλλειψη του Maithuna ή σεξουαλική μαγεία). Και ήρθαν βροχές και άνεμου και πλημμύρες και το σπίτι γκρεμίστηκε με μεγάλο θόρυβο (πέφτοντας στην άβυσσο)».

Στον κόσμο, εκατομμύρια άνθρωποι κτίζουν επάνω στην άμμο και μισούν το Maithuna (σεξουαλική μαγεία), δεν θέλουν να κτίσουν επάνω στον βράχο, επάνω στην πέτρα (το σεξ), κτίζουν επάνω στην άμμο των θεωριών τους, σχολών κλπ και πιστεύουν ότι πάνε πολύ καλά. Αυτοί οι φτωχού άνθρωποι είναι ειλικρινά λανθασμένοι και με πολύ καλές προθέσεις, αλλά θα πέσουν στην Άβυσσο.

Όλοι όσοι γεννιούνται στους ανώτερους κόσμους πρέπει να μετατρέψουν σε σκόνη το Εγώ για να απελευθερωθούν από τα σεληνιακά σώματα και να εξασκήσουν όλη την ιερατική δύναμη της υψηλής μαγείας.

Ο δάσκαλος που δεν έχει διαλύσει το πολλαπλό Εγώ, ο δάσκαλος που δεν έχει εξαλείψει τα σεληνιακά σώματα, δεν μπορεί να εξασκήσει ακόμα την ιερατική του ισχύ, γιατί δεν έχει καθαρίσει ακόμα την καρδιά του από ακαθαρσίες και ψεύτικες γνώσεις.

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του:

«Μην αφήνετε ούτε νύχτα ούτε ημέρα από το να ψάχνετε μέχρι να βρείτε τα μυστήρια του βασιλείου του φωτός.

Γιατί αυτά θα σας εξαγνίσουν και θα σας πάνε στο βασίλειο του φωτός. Και πέστε τους: Παραιτηθείτε από τον κόσμο και από ό,τι υπάρχει σε αυτόν.

Και από όλες τις βαρβαρότητες και από όλες τις αμαρτίες του και από όλες του τις λαιμαργίες.

Και από τις ομιλίες του, και ό,τι υπάρχει σ’ αυτό, για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός.

Και για να είστε προφυλαγμένοι από τα μαρτύρια που επιφυλάσσονται γι’ αυτούς που έχουν χωρίσει από τους καλούς.

Και πέστε τους: Παραιτηθείτε από την γκρίνια, για να προφυλαχθείτε από την φλόγα του στόματος του σκυλοπρόσωπου.

Και πέστε τους: Παραιτηθείτε από τους όρκους για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να ελευθερωθείτε από τα μαρτύρια του Αριέλ.

Πέστε τους: Παραιτηθείτε από την ψευδόμενη γλώσσα, για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να είστε προφυλαγμένοι από τα φλογερά ποτάμια της γλώσσας του σκυλοπρόσωπου.

Πέστε τους επίσης: Παραιτηθείτε από τους ψευδομάρτυρες για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να είστε άξιοι των φλογερών ποταμών του στόματος του σκυλοπρόσωπου.

Πέστε τους: Παραιτηθείτε από την υπερηφάνεια και την ματαιοδοξία για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τις αβύσσους της φωτιάς του Αριέλ.

Και πέστε τους: Παραιτηθείτε από την αγάπη του εαυτού σας, για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να σωθείτε από τα μαρτύρια της κολάσεως (ορυκτό βασίλειο).

Παραιτηθείτε από την ευγλωττία (πολυλογία της διανοήσεως χωρίς πνευματικότητα), για να είστε άξιοι του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τις φλόγες της κολάσεως.

Παραιτηθείτε από τις κακές σκέψεις για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προστατευθείτε από τα μαρτύρια της κολάσεως.

Παραιτηθείτε από την απληστία, για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να ελευθερωθείτε από τα ρυάκια του καπνού του στόματος του σκυλοπρόσωπου.

Παραιτηθείτε από τις αρπαγές, για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προστατευθείτε από τα ρυάκια του Αριέλ».

Παραιτηθείτε από τις κακές λέξεις, για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να σωθείτε από τα μαρτύρια του ποταμού του καπνού.

Παραιτηθείτε από την άπατη, για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τις πύρινες θάλασσες του Αριέλ.

Παραιτηθείτε από την σκληρότητα για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τα ποτάμια καπνού από τα στόματα των δρακόντων».

Παραιτηθείτε από την οργή για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τα ποτάμια καπνού από τα στόματα των δράκων.

Παραιτηθείτε από την ανυπακοή, για να είστε άξιοι των Μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τα δαιμόνια του Jaldabaoth και όλων των φλογών της θάλασσας της φωτιάς.

Παραιτηθείτε από την οργή για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός και για να προφυλαχθείτε από τα δαιμόνια του Jaldabaoth και όλων των μαρτυρίων τους.

Παραιτηθείτε από την μοιχεία για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προστατευθείτε από την θάλασσα του θείου και από το στόμα του λέοντος.

Παραιτηθείτε από τους φόνους για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προστατευθείτε από το στόμα των κροκοδείλων, που είναι το πρώτο από τα πλάσματα που βρίσκεται στα εξώτερα σκοτάδια.

Παραιτηθείτε από τις διεστραμμένες και βρώμικες πράξεις, για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τους άρχοντες των εξώτερων σκοταδιών.

Παραιτηθείτε από την ανελεημοσύνη για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από τον θρήνο και το τρίξιμο των δοντιών.

Παραιτηθείτε από τις δηλητηριάσεις, για να είστε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να σωθείτε από την μεγάλη παγωνιά και το χαλάζι των εξώτερων σκοταδιών.

Παραιτηθείτε από τις βλασφημίες, για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός. Και για να προφυλαχθείτε από όλα τα μαρτύρια του μεγάλου δράκοντα των εξώτερων σκοταδιών.

Και πέστε σε εκείνους που προλέγουν και σε εκείνους που ακούν κακές διδασκαλίες: δυστυχία σε σας!

Γιατί αν δεν μετανοήσετε από την κακία σας, θα πέσετε στα σκληρότατα βασανιστήρια του μεγάλου δράκοντα και των εξώτερων σκοταδιών.

Και τίποτα στον κόσμο δεν θα σας σώσει, μέχρι την αιωνιότητα.

Μόνο που θα είστε χωρίς ύπαρξη μέχρι το τέλος (θα μπείτε στην χώρα χωρίς επιστροφή, των κόσμων κολάσεων).

Και πέστε σ’ αυτούς που παραμελούν την διδασκαλία της αλήθειας του Πρώτου Μυστηρίου: δυστυχία σε σας!

Γιατί τα μαρτύρια που θα δοκιμάσεις θα ξεχωρίσουν από τα μαρτύρια που δοκιμάζουν οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Και θα παραμείνεις μέσα στο χιόνι, ανάμεσα στους δράκοντες, στα εξώτερα σκοτάδια.

Και τίποτα δεν θα μπορεί να σας σώσει μέχρι την αιωνιότητα (μέχρι να κονιορτοποιηθείτε στους κόσμους κολάσεις του ορυκτού βασιλείου).

Και πέστε τους: αγαπάτε όλους τους ανθρώπους, για να γίνετε άξιοι των μυστηρίων του φωτός και για να ανυψωθείτε στο βασίλειο του φωτός.

Να είστε γλυκείς για να μπορείτε να λάβετε το μυστήριο του φωτός και να ανυψωθείτε στο μυστήριο του φωτός.

Βοηθήστε τους φτωχούς και αρρώστους, για να αξιωθείτε να λάβετε το μυστήριο του φωτός και να μπορέσετε να ανέλθετε στο βασίλειο του φωτός.

Να αγαπάτε τον Θεό για να λάβετε το μυστήριο του φωτός και να φθάσετε στο βασίλειο του φωτός.

Να είστε εύσπλαχνου για να λάβετε το μυστήριο και να φθάσετε στο βασίλειο του φωτός.

Να είστε άγιοι, για να λάβετε το μυστήρια του φωτός, και να ανυψωθείτε στο βασίλειο του φωτός.

Παραιτηθείτε από όλα, για να γίνετε άξιοι του μυστηρίου του φωτός και να ανυψωθείτε στο βασίλειο του φωτός.

Γιατί αυτοί είναι οι δρόμοι αυτών που γίνονται άξιοι του μυστηρίου του φωτός.

Και όταν συναντάς ανθρώπους που αποφεύγουν αυτό που αποτελεί το κακό και εφαρμόζουν αυτό που Εγώ λέω, μεταδώστε τους τα Μυστήρια του Φωτός χωρίς να τους αποκρύψετε τίποτα.

Και αν ήταν αμαρτωλοί, και διέπρατταν τα αμαρτήματα ή παραλείψεις που σας έχω απαριθμήσει, δώστε και σ’ αυτούς τα Μυστήρια, για να μεταμορφωθούν και να κάνουν την ποινή τους, χωρίς να τους αποκρύψετε τίποτα.

Γιατί Εγώ σας έφερα τα Μυστήρια σε αυτόν τον κόσμο για να συγχωρήσω όσες αμαρτίες έγιναν από την αρχή.

Και γι’ αυτό σας έχω πει ότι δεν ήρθα να καλέσω τους δίκαιους. Έχω φέρει τα μυστήρια για να συγχωρήσω τις αμαρτίες όλων, και όλοι να οδηγηθούν στο βασίλειο του φωτός.

Γιατί αυτά τα μυστήρια είναι ένα δώρο του Πρώτου Μυστηρίου για να σβήσει τις αμαρτίες.

Κεφάλαιο 15

Διαχωρισμός της προσοχής

Αυτοί που έχουν μελετήσει τις γνωστικές μας διδασκαλίες, αυτοί που έχουν μελετήσει αυτό το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα, αν στ’ αλήθεια φθάνουν να ενδιαφερθούν για το Μονοπάτι της Κόψης του ξυραφιού και την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι, θα αισθανθούν τον πόθο να δουν, να ακούσουν, να μυρίσουν, να αγγίξουν και να πιάσουν τις μεγάλες πραγματικότητες των ανωτέρων κόσμων.

Κάθε ανθρώπινο ον μπορεί να φθάσει την πείρα της πραγματικότητας. Κάθε ανθρώπινο ον έχει δικαίωμα στις μεγάλες εμπειρίες του πνεύματος, να γνωρίσει τα βασίλεια και τα έθνη των μοριακών και ηλεκτρονικών περιοχών.

Κάθε μαθητευόμενος έχει δικαίωμα να μελετά στα πόδια του Δασκάλου, να μπαίνει από τις λαμπρές πόρτες των ναών των μεγαλύτερων μυστηρίων, να συζητά με τους λαμπρούς γιους της χαραυγής των Μαχαμβαντάρας της Δημιουργίας πρόσωπο με πρόσωπο, όμως πρέπει να αρχίσει να ξυπνά την συνείδηση.

Είναι αδύνατον να είναι ξύπνιος στους ανώτερους κόσμους αν εδώ στον κόσμο, τον φυσικό, υλικό, ο μαθητής κοιμάται. Όποιος θέλει να ξυπνήσει την συνείδηση στους εσωτερικούς κόσμους, πρέπει να ξυπνήσει εδώ και τώρα, στον πυκνό αυτόν κόσμο.

Αν ο μαθητής δεν έχει ξυπνήσει την συνείδηση εδώ σε αυτόν τον φυσικό κόσμο, πολύ λιγότερο θα το κάνει στους ανώτερους κόσμους.

Αυτός που ξυπνά συνείδηση εδώ και τώρα, ξυπνά παντού. Αυτός που ξυπνά συνείδηση εδώ στον φυσικό κόσμο, εκ των πραγμάτων και δικαιωματικά, μένει ξύπνιος στους ανώτερους κόσμους.

Το πρώτο που χρειάζεται για να ξυπνήσεις συνείδηση είναι να γνωρίζεις ότι κοιμάται.

Το να καταλάβεις ότι κοιμάται είναι κάτι πολύ δύσκολο, γιατί συνήθως όλοι οι άνθρωποι είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι είναι ξύπνιοι. Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι κοιμάται, αρχίζει τότε η διαδικασία του αυτο-ξυπνήματος.

Λέμε κάτι που κανείς δεν παραδέχεται, αν σε οποιονδήποτε διανοητικό άνθρωπο του έλεγαν ότι, είναι κοιμισμένος, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα μπορούσε να προσβληθεί. Οι άνθρωποι είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι είναι ξύπνιοι.

Οι άνθρωποι εργάζονται κοιμισμένοι, ονειρευόμενοι, οδηγούν αυτοκίνητα κοιμισμένοι, ονειρευόμενοι, παντρεύονται κοιμισμένοι, ζουν κοιμισμένοι, ονειρευόμενοι και παρ’ όλα αυτά είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι είναι ξύπνιοι.

Αυτός που θέλει να ξυπνήσει συνείδηση εδώ και τώρα, πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει τους τρεις παράγοντες του υποσυνειδήτου που ονομάζονται: ταύτιση, γοητεία, ύπνος.

Κάθε είδους ταύτιση προκαλεί γοητεία και ύπνο. Περπατάς σε ένα δρόμο, και ξαφνικά συναντιέσαι με το πλήθος που διαμαρτύρεται για κάτι μπροστά στο προεδρικό μέγαρο. Αν δεν βρίσκεσαι σε κατάσταση εγρηγόρσεως ταυτίζεσαι με την πορεία, ανακατεύεσαι με τα πλήθη, γοητεύεσαι και μετά έρχεται ο ύπνος, φωνάζεις, ρίχνεις πέτρες, κάνεις πράγματα που σε άλλες συνθήκες δεν θα έκανες ούτε για ένα εκατομμύριο δολάρια.

Το να ξεχάσεις τον εαυτό σου είναι ένα λάθος ανυπολογίστων επιπτώσεων. Το να ταυτιστείς με κάτι, είναι το αποκορύφωμα της ηλιθιότητας, γιατί το αποτέλεσμα θα είναι η γοητεία και ο ύπνος.

Είναι αδύνατο κανείς να αφυπνίσει συνείδηση εάν ξεχνά τον εαυτό του, εάν ταυτίζεται με κάτι.

Είναι αδύνατο κανείς να μπορεί να αφυπνίσει συνείδηση εάν γοητεύεται, εάν πέφτει σε ύπνο.

Ο πυγμάχος που ανταλλάσσει χτυπήματα με άλλον πυγμάχο κοιμάται βαθιά, ονειρεύεται, είναι ταυτισμένος ολοκληρωτικά με το συμ3άν, είναι γοητευμένος και αν έφθανε να ξυπνήσει συνείδηση, θα κοίταζε προς όλες τις κατευθύνσεις, και θα έφευγε αμέσως από το ρινγκ, καταντροπιασμένος με τον ίδιο του τον εαυτό και με το αξιότιμο πλήθος.

Πας ξαφνικά να ταξιδέψεις με οποιοδήποτε μεταφορικό αστικό μέσο μέσα στην πόλη, και πρέπει να εγκαταλείψεις το όχημα σε κάποιον δρόμο. Ξαφνικά σου έρχεται στον νου η θύμηση κάποιου αγαπητού όντος, ταυτίζεσαι με την θύμηση αυτή, έρχεται η γοητεία και κατόπιν ονειρεύεσαι ξύπνιος... Ξαφνικά βάζεις μια φωνή εκπλήξεως. Που είμαι; Να πάρει η ευχή!... πέρασα την στάση… έπρεπε να κατεβώ σε εκείνη την γωνία, σε εκείνον τον δρόμο· και μετά καταλαβαίνεις ότι η συνείδηση σου ήταν απούσα, κατεβαίνεις από το όχημα και γυρίζεις με τα πόδια μέχρι την γωνία που θα έπρεπε να έχεις κατεβεί.

Αυτός που θέλει να ξυπνήσει συνείδηση πρέπει να αρχίσει να χωρίζει την προσοχή σε τρία μέρη: υποκείμενο, αντικείμενο, τόπος.

Υποκείμενο, εσωτερική θύμηση του εαυτού μας την στιγμή εκείνη. Δεν πρέπει να ξεχνούμε τον εαυτό μας μπροστά σε καμία παράσταση, μπροστά σε κανένα γεγονός.

Αντικείμενο, μην ταυτίζεσαι με κανένα πράγμα, με καμία περίπτωση, να παρατηρείς χωρίς ταύτιση, χωρίς να ξεχνάς τον εαυτό σου.

Τόπος, να αναρωτηθείς: Τι μέρος είναι αυτό; Να παρατηρείς με λεπτομέρειες, να αναρωτηθείς: Γιατί βρίσκομαι, σε αυτό το μέρος;

Η Διαίρεση της προσοχής σε τρία μέρη θα οδηγήσει τους μαθητές μέχρι το ξύπνημα της συνείδησης.

Το να θέλεις να κατανοήσεις τις μεγάλες πραγματικότητες των ανωτέρων κόσμων χωρίς να έχεις ξυπνήσει εδώ και τώρα, είναι σαν να προχωρείς από τον λανθασμένο δρόμο.

Το ξύπνημα της συνείδησης προκαλεί την ανάπτυξη της διαστημικής αίσθησης και τον πειραματισμό αυτού που είναι το πραγματικό.

Κεφάλαιο 16

Εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας

Ακόμα και όταν φαίνεται απίστευτο, όταν ο μαθητής παρατηρεί τον εαυτό του, δεν θυμάται τον εαυτό του.

Οι μαθητευόμενοι, έξω από κάθε αμφιβολία, στην πραγματικότητα δεν αισθάνονται τον εαυτό τους, δεν έχουν συνείδηση του εαυτού τους.

Μοιάζει κάτι απίστευτο ότι όταν ο γνωστικός μαθητευόμενος αυτοπαρατηρεί τον τρόπο που γελά, μιλά, βαδίζει κλπ ξεχνά τον εαυτό του, αυτό είναι απίστευτο, αλλά πραγματικό.

Παρ’ όλα αυτά είναι απαραίτητο να προσπαθείς να θυμάσαι τον εαυτό σου, ενώ αυτο-παρατηρείσαι, αυτό είναι βασικό για να κατορθώσεις το ξύπνημα της συνείδησης.

Το να αυτο-παρατηρείσαι, το να αυτο-γνωρίζεσαι, χωρίς να ξεχνάς τον εαυτό σου, είναι τρομερά δύσκολο,, αλλά τρομαχτικά επείγον, για να κατορθώσεις το ξύπνημα της συνείδησης.

Αυτό που λέμε μοιάζει με κουταμάρα, οι άνθρωποι αγνοούν ότι κοιμούνται, αγνοούν ότι δεν θυμούνται τον εαυτό τους, ούτε ακόμη όταν κοιτάζονται στον ολόσωμο καθρέφτη, ούτε ακόμα και όταν παρατηρούνται με λεπτομερειακή προσοχή.

Αυτή η μη ανάμνηση του εαυτού μας, αυτό το να μην θυμάσαι τον εαυτό σου, είναι στην πραγματικότητα η αιτία των αιτιών όλης της ανθρώπινης άγνοιας.

Όταν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος φθάσει στο να καταλάβει σε βάθος ότι δεν μπορεί να θυμάται τον εαυτό του, ότι δεν είναι συνειδητός του εαυτού του, είναι πολύ κοντά στο ξύπνημα της συνείδησης.

Μιλάμε για κάτι που πρέπει να στοχαστούμε βαθειά, αυτό που λέμε εδώ είναι πολύ σπουδαίο και δεν μπορεί να γίνει κατανοητό αν διαβάζεται μηχανικά.

Οι αναγνώστες μας θα πρέπει να στοχάζονται. Ο κόσμος δεν είναι ικανός να αισθάνεται το δικό του Εγώ, ενώ αυτοπαρατηρείται, να το κάνει να περάσει από ένα κέντρο σε άλλο κλπ.

Το να παρατηρείς τον δικό σου τρόπο ομιλίας, γέλιου, βαδίσματος κλπ, χωρίς να ξεχνάς τον εαυτό σου, αισθανόμενος αυτό το Εγώ μέσα, είναι πολύ δύσκολο, και ωστόσο βασικό, κεφαλαιώδες, για να καταφέρουμε το ξύπνημα της συνείδησης.

Ο μεγάλος Δάσκαλος Ουσπένσκι είπε: Η πρώτη εντύπωση που μου προξένησε η προσπάθεια, για να είμαι συνειδητός του εαυτού μου, για να είμαι συνειδητός από μένα τον ίδιο, για να πω στον εαυτό μου: Εγώ περπατώ, Εγώ κάνω, και να προσπαθήσω να διατηρώ ζωντανό αυτό το Εγώ, να το αισθάνομαι μέσα μου υπήρξε η ακόλουθη: Η σκέψη έμενε σαν κοιμισμένη, όταν Εγώ έχανα το Εγώ, δεν μπορούσε ούτε να σκεφθεί ούτε να μιλήσει μέχρι πού ελάττωνα την ένταση των αισθημάτων. Επί πλέον κάποιος θα μπορούσε να διατηρηθεί σε παρόμοια κατάσταση, μόνο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Είναι αναγκαίο να διαλύσουμε το πολλαπλό Εγώ, να το κάνουμε στάχτη, αλλά οφείλουμε να το γνωρίζουμε, να το μελετήσουμε στα 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα που συμβολίζονται μεταξύ των γνωστικών με τα 49 δαιμόνια του Jaldabaoth.

Αν ένας γιατρός πρόκειται να αφαιρέσει ένα καρκίνωμα, χρειάζεται πρώτα να το γνωρίσει. Αν ένας άνθρωπος θέλει να διαλύσει το Εγώ, πρέπει να το μελετήσει, να το συνειδητοποιήσει, να το γνωρίσει στα 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα.

Κατά την εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας, σε αυτήν την τρομερή υπερπροσπάθεια για να είσαι συνειδητός του δικού σου Εγώ, είναι φανερό ότι η προσοχή διαιρείται αι εδώ γυρίζουμε ξανά σε εκείνο της διαίρεσης της προσοχής. Ένα μέρος της προσοχής κατευθύνεται όπως είναι λογικό προς την προσπάθεια, το άλλο προς το πολλαπλό Εγώ.

Η εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας είναι κάτι παραπάνω από την ανάλυση του εαυτού μας, είναι μια καινούργια κατάσταση, που γνωρίζεται μόνο μέσω της άμεσης εμπειρίας.

Κάθε ανθρώπινο ον είχε κάποια φορά αυτές τις στιγμές, καταστάσεις εσωτερικής ανάμνησης του εαυτού του. Καμιά φορά σε κάποια στιγμή ατελείωτου τρόμου, καμιά φορά στην βρεφική ηλικία ή σε κάποιο ταξίδι όταν αναφωνούσε: Και τι κάνω Εγώ εδώ; Γιατί βρίσκομαι Εγώ εδώ;

Η αυτοπαρατήρηση του εαυτού μας, συνοδευόμενη με τρόπο ταυτόχρονο με την εσωτερική ανάμνηση του δικού μας Εγώ, είναι τρομερά δύσκολη και όμως απαραίτητη για να αυτο-γνωριστούμε αληθινά.

Το πολλαπλό Εγώ καταλήγει πάντα κάνοντας το αντίθετο στην διάρκεια του διαλογισμού· αυτό χαίρεται όταν πορνεύεται ή όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε την λαγνεία· αυτό βροντά και αστράφτει σε οποιοδήποτε από τα 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα του Jaldabaoth, όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον θυμό· αυτό ζηλεύει να μην είναι ζηλιάρης όταν προσπαθούμε να κονιορτοποιήσουμε την ζήλεια.

Εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας είναι να αντιλαμβανόμαστε όλες αυτές τις διαδικασίες του υποσυνείδητου του εαυτού μας, το Εγώ, το πολλαπλό Εγώ.

Η αυτοπαρατήρηση του τρόπου σκέψεως μας, ομιλίας, γέλιου, βαδίσματος, φαγητού, αισθήματος κλπ χωρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας, τις εσωτερικές διαδικασίες του Εγώ, αυτού που συμβαίνει εκεί μέσα στα 49 διαμερίσματα του υποσυνείδητου του Jaldabaoth, καταλήγει τρομαχτικά δύσκολο και όμως βασικό για την αφύπνιση της συνείδησης.

Η αυτοπαρατήρηση, η εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας, προκαλεί την ανάπτυξη της διαστημικής αισθήσεως που φθάνει στην πλήρη ωριμότητα με την αφύπνιση της συνείδησης.

Τα αναφερόμενα τσάκρας από τον κύριο Λεντμπέτερ και από πολλούς άλλους συγγραφείς είναι, σε σχέση με την διαστημική αίσθηση, όπως τα λουλούδια σε σχέση με το δένδρο της ζωής.

Το θεμελιακό είναι, το δέντρο. Το διαστημικό αίσθημα είναι, η κανονική λειτουργία της αφυπνισμένης συνείδησης.

Κάθε άνθρωπος αληθινά αφυπνισμένος μπορεί να δει, να ακούσει, να αγγίξει,, να μυρίσει και να πιάσει όλα όσα συμβαίνουν στα 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα του Jaldabaoth.

Κάθε άνθρωπος αληθινά αφυπνισμένος μπορεί να διαπιστώσει από μόνος του μέσω της άμεσης εμπειρίας τα όνειρα των ανθρώπων· μπορεί να δει αυτά τα όνειρα στα άτομα που περπατούν στους δρόμους, σε αυτούς που εργάζονται σε εργοστάσια, στους κυβερνώντες, σε κάθε πλάσμα.

Κάθε άνθρωπος αφυπνισμένος αληθινά, μπορεί να δει, να ακούσει, να μυρίσει, να αγγίξει και να πιάσει όλα τα πράγματα των ανώτερων κόσμων.

Όποιος θέλει να δοκιμάσει την πραγματικότητα όλων όσων συμβαίνουν στις ανώτερες διαστάσεις του διαστήματος πρέπει να αφυπνίσει συνείδηση, εδώ και τώρα.

Κεφάλαιο 17

Η επιστήμη του διαλογισμού

Το κενό είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσεις γιατί είναι ακαθόριστο και απερίγραπτο. Το κενό δεν μπορεί να περιγράφει ή να εκφρασθεί με ανθρώπινα λόγια και αυτό οφείλεται στο ότι οι διάφορες γλώσσες που υπάρχουν στην γη, μπορούν να καθορίσουν μόνον πράγματα και συναισθήματα που υπάρχουν. Δεν είναι κατά κανένα τρόπο υπερβολή να βεβαιώσουμε ότι οι ανθρώπινες γλώσσες δεν είναι κατάλληλες για να εκφράσουν τα πράγματα και τα συναισθήματα που δεν υπάρχουν, και παρόλα αυτά είναι τρομερά πραγματικά.

Το να προσπαθούμε να καθορίσουμε το φωτισμένο κενό μέσα στα γήινα όρια μιας γλώσσας περιορισμένης από τις υπάρχουσες φόρμες, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία κουτό και λανθασμένο.

Είναι αναγκαίο να γνωρίσουμε, να πειραματισθούμε με ζωντανό τρόπο την φωτεινή άποψη της συνείδησης.

Είναι επείγον να αισθανθούμε και να πειραματισθούμε την άποψη Κενό του νου.

Υπάρχουν δύο είδη φωτισμού: Το πρώτο συνήθως ονομάζεται «νεκρό νερό» γιατί έχει δεσίματα Το δεύτερο εγκωμιάζεται σαν «Η Μεγάλη Ζωή» γιατί είναι φώτιση χωρίς σήματα, φωτισμένο κενό.

Σ’ αυτό υπάρχουν βαθμοί και βαθμοί, κλίμακες και κλίμακες· είναι αναγκαίο να φτάσεις πρώτα στην φωτισμένη άποψη της συνείδησης και μετά στην αντικειμενική γνώση, στο φωτισμένο κενό.

Ο Βουδισμός λέει: Η μορφή δεν διαφέρει από το κενό, και το κενό δεν διαφέρει από την μορφή, η μορφή είναι κενό και το κενό μορφή.

Στο κενό οφείλεται η ύπαρξη των πραγμάτων και για το ίδιο γεγονός του ότι τα πράγματα υπάρχουν, πρέπει να είναι το κενό.

Το κενό είναι ένας σαφής και ακριβής ορισμός που εκφράζει την Φύση, την μη ουσιαστική και μη προσωπική των όντων, και μία ένδειξη, ένα σήμα της κατάστασης της απολύτου απουσίας του πολλαπλού Εγώ.

Μόνο με την απόλυτη απουσία του Εγώ, μπορούμε να πειραματιστούμε το Πραγματικό, εκείνο που δεν είναι του χρόνου, αυτό που μετασχηματίζει ριζικά.

Το κενό και η ύπαρξη αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους, αγκαλιάζονται. Εμπεριέχονται, ποτέ δεν εκτρέπονται, ποτέ δεν απαρνούνται.

Οι κοινοί και καθημερινοί άνθρωποι, οι άνθρωποι με βαθιά κοιμισμένη συνείδηση, συλλαμβάνουν υποκειμενικά γωνίες, γραμμές, επιφάνειες αλλά ποτέ τα ολοκληρωμένα σώματα από μέσα και απ’ έξω, από πάνω και από κάτω, από εμπρός και από πίσω κλπ και πολύ λιγότερο μπορούν να συλλάβουν την κενή τους άποψη.

Ο άνθρωπος της αφυπνισμένης συνείδησης, και του κενού και φωτισμένου νου, έχει αποβάλλει από τις αντιλήψεις του τα υποκειμενικά στοιχεία, αντιλαμβάνεται ολοκληρωμένα τα σώματα, αντιλαμβάνεται την κενή άποψη κάθε πράγματος.

Αυτή είναι η διδασκαλία της μη διάκρισης, της μέσης οδού, η ενοποίηση του κενού και της ύπαρξης.

Το κενό είναι αυτό που δεν έχει όνομα αυτό που είναι πραγματικό... αυτό που είναι η αλήθεια και που μερικοί αποκαλούν Ταο, άλλοι ΙΝΡΙ, άλλου Ζεν… Αλλάχ.... Μπραχάτμαν ή Θεός, δεν έχει σημασία πως ονομάζεται.

Ο άνθρωπος που αφυπνίζει την συνείδηση δοκιμάζει, την τρομερή αλήθεια ότι δεν είναι πια σκλάβος και με πόνο μπορεί να διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στους δρόμους κοιμισμένοι, μοιάζουν με αληθινά περιπλανώμενα πτώματα.

Αν αυτή η αφύπνιση της συνείδησης γίνεται συνεχώς μέσω της εσωτερικής ανάμνησης του εαυτού από στιγμή σε στιγμή, φθάνουμε τότε στην αντικειμενική συνείδηση, στην Καθαρή συνείδηση, στην κενή άποψη του νου.

Η φωτισμένη συνείδηση είναι θεμελιακή για να δοκιμάσουμε το πραγματικό και να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη το πολλαπλό Εγώ, αλλά αυτή η κατάσταση βρίσκεται ακόμη στο χείλος του Σαμσάρα (ο πονεμένος κόσμος στον οποίο ζούμε).

Όταν έχουμε φθάσει στην κατάσταση της αφυπνισμένης συνείδησης έχει δοθεί ένα θαυμάσιο βήμα, αλλά ο μυημένος συνεχίζει ακόμα δυστυχώς να είναι ταραγμένος από την μονιστική ιδέα, είναι ανίκανος να σπάσει όλες αυτές τις λεπτές κλωστές που τον συνδέουν με ορισμένα πράγματα, ορισμένες στοργές βλαβερού τύπου, δεν έχει φθάσει στην άλλη όχθη.

Όταν ο μυημένος λύνει τους δεσμούς, που τον δένουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, φθάνει τότε να αφυπνίσει την τέλεια φώτιση, το φωτισμένο κενό, ελεύθερος και εντελώς μη ουσιαστικός.

Όταν ο νους είναι ήσυχος, όταν ο νους σιωπά, επέρχεται σε μας το καινούργιο, αυτό που είναι το πραγματικό.

Το φτάσιμο στο ίδιο το κέντρο του νου, το φτάσιμο στο φωτισμένο κενό, στην αντικειμενική γνώση, είναι κάτι τρομακτικά δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, κάθε γνωστικός μπορεί να το καταφέρει αν εργαστεί επάνω στον εαυτό του.

Το κενό δεν είναι το τίποτα, το κενό είναι η ζωή ελεύθερη στην κίνηση της. Το κενό είναι ότι είναι, αυτό που πάντα ήταν, αυτό που πάντα θα είναι,. Το κενό είναι πέρα από τον χρόνο, πέρα από την αιωνιότητα.

Ο νους έχει τριακόσιες χιλιάδες Clanes (οικογένειες) ή κέντρα λήψεως και κάθε Clan πρέπει να πάλλεται στον ίδιο τόνο χωρίς κανένα κόπο.

Ο νους είναι θηλυκής φύσεως και είναι φτιαγμένος για να αντιλαμβάνεται, να αφομοιώνει και να κατανοεί.

Η φυσική κατάσταση του νου είναι αντιληπτική, ήσυχη, σιωπηρή σαν ένας βαθύς και ήσυχος ωκεανός.

Η διαδικασία της σκέψης είναι ένα ανώμαλο ατύχημα, της οποίας η αρχική αιτία βρίσκεται στο πολλαπλό Εγώ.

Όταν ο νους είναι κενός από κάθε μορφής σκέψη, όταν ο νους είναι ήσυχος, όταν ο νους είναι σιωπηρός, τότε οι τριακόσιες χιλιάδες Clanes δονούνται στον ίδιο τόνο χωρίς καμία προσπάθεια.

Κεφάλαιο 18

Ο κινέζος Δάσκαλος Wu Wen

Ο μεγάλος δάσκαλος Wu Wen άρχισε τις πρακτικές διαλογισμού του κάτω από την σοφή διεύθυνση του δασκάλου Τuο Wen.

Η πρώτη εργασία διαλογισμού πραγματοποιήθηκε με τον ακόλουθο Κοάν ή μυστηριώδη φράση: Δεν είναι ο νους, δεν είναι ο Βούδας, δεν είναι τίποτα.

Ο Wu Wen καθισμένος σε ανατολίτικο στιλ, συγκέντρωνε τον νου του σε αυτήν την φράση προσπαθώντας να καταλάβει, την βαθιά σημασία της.

Στην πραγματικότητα αυτός ο Κοάν ή αινιγματική φράση είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή και διαλογιζόμενος σ’ αυτήν με τον υγιή σκοπό να πειραματιστεί την Αλήθεια, την κλεισμένη σε κάθε μία από αυτές τις λέξεις που περιέχονταν σ’ αυτόν την μυστηριώδη φράση, είναι φανερό, ότι ο νους πέφτει νικημένος, σαν λαβωμένος θανάσιμα, και τότε παραιτείται μένοντας ήσυχος και σιωπηλός.

Ο Κινέζος δάσκαλος Wu Wen είχε την ευτυχία να συναντηθεί με τον Yung Feng και τον Yueh Shan, και μερικούς άλλους αδελφούς και όλο μαζί υποσχέθηκαν να εργαστούν για να φθάσουν στην φώτιση.

Μετά από λίγο καιρό ο Wu Wen πήγε στον δάσκαλο Huai Shi, ο οποίος του δίδαξε να διαλογίζεται με την βοήθεια του ιερού μάντραμ Wu. Αυτό το μάντραμ τραγουδιέται νοερά με το γράμμα ΟΥ επαναλαμβανόμενο δύο φορές ου… ου… μακραίνοντας τον ήχο του φωνήεντος σαν να μιμούμαστε τον ήχο του αέρα όταν ουρλιάζει ανάμεσα στα φαράγγια του βουνού ή σαν το τρομερό χτύπημα των κυμάτων επάνω στην παραλία.

Το τραγούδισμα αυτού του μάντραμ γίνεται νοερά, όταν εξασκούμε τον διαλογισμό με την πρόθεση να φτάσουμε στην ησυχία και την σιωπή του νου, όταν θέλουμε να αδειάσουμε τον νου από κάθε είδους σκέψεις, επιθυμίες, αναμνήσεις, νοητικές απασχολήσεις κλπ.

Μετά πήγε στον Chang lu όπου εξάσκησε τον διαλογισμό με ένα σύντροφο που ποθούσε την τελική φώτιση.

Όταν ο Wu Wen γνώρισε τον Chin του Huai Shang, αυτός ο τελευταίος τον ρώτησε: Πάνε έξη ή επτά χρόνια που εξασκείσαι, τι έφθασες να καταλάβεις;

Ο Wu Wen απάντησε: Κάθε μέρα έχω την εντύπωση ότι δεν υπάρχει τίποτα στον Νου μου.

Αυτή η απάντηση ήταν πολύ σοφή· ήδη ο Wu Wen είχε την εντύπωση ότι δεν υπήρχε τίποτα στο μυαλό του, άρχιζε ο νους του να μένει κενός, η μάχη με τις σκέψεις έφτανε στο τέλος της.

Ο Wu Wen προχωρούσε θαυμάσια αλλά του έλειπε κάτι και ο Chin του είπε:

-Μπορείς να εξασκείσαι στην ησυχία, αλλά χάνεις την πρακτική στην δραστηριότητα.

Αυτό ανησύχησε πολύ τον Wu Wen, γατί του άγγιξαν ακριβώς το αδύνατο σημείο του.

Το να είσαι ικανός να κρατάς τον νου ήσυχο και σιωπηλό, άδειο από κάθε ψευδούς σκέψεις, ακόμα και όταν πεινάς… δυψάς, ακόμα και όταν τα κουνούπια σε τσιμπούν ή όταν υπάρχει φασαρία από κόσμο κοντά μας, είναι κάτι πολύ δύσκολο και αυτό ήταν που έλειπε από τον Wu Wen. Αυτός μπορούσε να εξασκεί τον διαλογισμό στην ησυχία, αλλά δεν μπορούσε να τον εξασκήσει στην δραστηριότητα, δηλαδή με όλα τα εμπόδια.

-Τι πρέπει να κάνω; ρώτησε ο Wu Wen τον Chin.

Η απάντηση ήταν:

-Δεν έχεις ακούσει ποτέ αυτό που λέει ο Chung Lao Tze; Αν θέλεις να καταλάβεις αυτό, τοποθετήσου με το πρόσωπο στον νοτιά και ατένισε την Μικρή Άρκτο.

Λόγια αινιγματικά… λόγια εξωτικά… μυστηριώδη… δύσκολα να κατανοηθούν και το πιο σοβαρό ότι δεν υπάρχει εξήγηση. Αφού είπε αυτά ο Chin έφυγε..

Ο Wu Wen έμεινε τρομερά ανήσυχος, άφησε την πρακτική με το μάντραμ Wu, για μία εβδομάδα και συγκέντρωσε τον νου του προσπαθώντας να καταλάβει με ολοκληρωτικό τρόπο τι ήθελε να πει ο Chin με αυτό το «να γυρίσεις στον νοτιά και να ατενίσεις την μικρή άρκτο».

Αυτό το κατάλαβε μόνο όταν οι καλόγεροι που τον συντρόφευαν στην αίθουσα του διαλογισμού εγκατέλειψαν την αίθουσα για να περάσουν στην τραπεζαρία. Τότε ο Wu Wen συνέχισε τον διαλογισμό στην αίθουσα και ξέχασε το φαγητό.

Αυτό το να φθάσει η ώρα του φαγητού και να συνεχίσει να διαλογίζεται· εκείνο το να περάσει απαρατήρητη η τροφή, υπήρξε ασφαλώς κάτι πολύ αποφασιστικό για τον Wu Wen, γιατί τότε κατάλαβε την σημασία του να διαλογίζεσαι στην δραστηριότητα.

Διηγείται ο Wu Wen ότι ακριβώς αυτές τις στιγμές ο νους του έγινε λαμπρός, κενός, ελαφρύς, διάφανος, οι ανθρώπινες σκέψεις του κομματιάστηκαν, σαν κομματάκια ξερού δέρματος, αισθάνθηκε να βυθίζεται στο κενό.

Μίση ώρα αργότερα όταν επέστρεψε στο σώμα του, το βρήκε να είναι λουσμένο στον ιδρώτα. Τότε ήταν που κατάλαβε αυτό το να δει την Μικρή Άρκτο, με το πρόσωπο στον νότο.

Είχε μάθει στην διάρκεια του διαλογισμού να την αντιμετωπίζει, να γυρίζει το πρόσωπο στην Μικρή Άρκτο, δηλαδή: στην πείνα, στην φασαρία, σε όλων των ειδών τους βλαβερούς για τον διαλογισμό παράγοντες.

Από αυτήν την στιγμή κανένας θόρυβος πια, ούτε τσιμπήματα κουνουπιών, ούτε ενόχληση της πείνας, ούτε η ζέστη, ούτε το κρύο, μπόρεσαν να εμποδίσουν την τέλεια συγκέντρωση της σκέψης.

Αργότερα όταν επισκέφθηκε τον Chin, μπόρεσε να απαντήσει, με μεγάλη ακρίβεια σε όλες τις ερωτήσεις που του υπέβαλε αυτός: όμως είναι οδυνηρό να πεις ότι ο Wu Wen ακόμα δεν ήταν αρκετά απομακρυσμένος για να φτάσει το στάδιο του «Δώσε ένα άλμα προς τα εμπρός».

Μετά αφού πέρασε λίγος καιρός, ο Wu Wen πήγε να επισκεφθεί τον Hsianh Yen, στα βουνά για να περάσει το καλοκαίρι και διηγείται ότι κατά την διάρκεια του διαλογισμού, τα κουνούπια τον τσιμπούσαν τρομερά και ανελέητα, αλλά αυτός είχε μάθει να κοιτάζει κατάματα την Μικρή Άρκτο (εμπόδια, αναποδιές, πείνα, κουνούπια κλπ) και τότε σκέφθηκε: «Εάν οι αρχαίοι θυσίαζαν τα σώματά τους για το ντάρμα, εγώ πρέπει να φοβάμαι τα κουνούπια;

Έτσι, συνειδητά, βάλθηκε να υπομείνει υπομονετικά όλα τα τσιμπήματα. Με τις γροθιές κλειστές και τα σαγόνια σφιγμένα, υπομένοντας τα τρομερά τσιμπήματα των κουνουπιών, συγκέντρωνε τον νου του στο μάντραμ Wu.

Ο Wu Wen τραγουδούσε το μάντραμ Wu, εμιμείτο με το U τον ήχο του ανέμου ανάμεσα από το φαράγγι του βουνού, τον ήχο της θάλασσας όταν μαστιγώνει την παραλία. Ο Wu Wen ήξερε να συνδυάζει έξυπνα τον διαλογισμό με τον ύπνο.

Ο Wu Wen τραγουδούσε το μάντραμ του με το νου και δεν σκεπτόταν τίποτα. Όταν κάποια επιθυμία ή θύμηση ή σκέψη ανάβλυζε στον νου του, ο Wu Wen δεν την απέρριπτε. Την μελετούσε, την ανέλυε, την κατανοούσε σε όλα τα επίπεδα του νου και κατόπιν την ξεχνούσε με ριζικό τροπο, τελειωτικό και οριστικό.

Ο Wu Wen τραγουδούσε το μάντραμ του σε συνεχή μορφή, τίποτα δεν επιθυμούσε, τίποτα δεν σκεπτόταν, κάθε επιθυμία ή σκέψη που ανάβλυζε στον νου του, γινόταν σωστά κατανοημένη και μετά ξεχνιόταν, το τραγούδι του μάντραμ δεν διεκόπτετο, τα κουνούπια και τα τσιμπήματά τους δεν τον ενδιέφεραν πια.

Ξαφνικά κάτι υπερβατικό συμβαίνει, αισθάνθηκε ότι ο νους και το σώμα του γκρεμίζονταν σαν τους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού. Ήταν η κατάσταση του φωτισμένου Κενού, καθαρού, τέλειου, απαλλαγμένου από κάθε μορφή προσθέτων. Είχε καθίσει να διαλογιστεί τις πρώτες ώρες του πρωινού και μόνο το βράδυ σηκώθηκε.

Είναι φανερό ότι μπορεί κάποιος να παραδοθεί στον διαλογισμό καθισμένος σε ανατολίτικο στιλ με τα πόδια σταυρωτά όπως το έκανε ο Βούδας, ή στο δυτικό στιλ στην πιο βολική στάση ή ξαπλωμένος με τα πόδια και τα χέρια ανοιχτά δεξιά κι αριστερά, σαν την πεντάλφα, και με το σώμα χαλαρωμένο, αλλά ο Wu Wen ήταν ανατολίτης και προτιμούσε κάθεται με το ανατολίτικο στιλ όπως ο Βούδας.

Μέχρι την στιγμή αυτή ο Μεγάλος Κινέζος Δάσκαλος Wu Wen κατόρθωσε να δοκιμάσει το φωτισμένο κενό, αλλά ακόμα του έλειπε κάτι, δεν είχε φτάσει στην πλήρη ωριμότητα· στον νου του είχε λανθασμένες και απρόοπτες σκέψεις, που σε κρυφή μορφή εξακολουθούσαν να υπάρχουν, μικρά προκλητικά δαιμόνια, μικρά υποσυνείδητα Εγώ, κατάλοιπα που ακόμα ζούσαν στα 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα του Jaldabaoth.

Μετά από αυτή την εμπειρία του φωτισμένου κενού, ο Wu Wen έφυγε για το βουνό του Nung Chow και εκεί διαλογίστηκε έξι χρόνια, κατόπιν διαλογίστηκε άλλα έξι χρόνια στο βουνό του Lu Han και στην συνέχεια τρία ακόμα χρόνια στο Kuang Chu.

Στο τέλος αυτών των προσπαθειών και αφού είχε υποφέρει πολλά, ο δάσκαλος Wu Wen κατόρθωσε την τελική φώτιση.

Ο δάσκαλος Wu Wen υπήρξε ένας αληθινός αθλητής του διαλογισμού. Κατά την διάρκεια της πρακτικής του κατάλαβε ότι κάθε προσπάθεια του νου προκαλεί διανοητική ένταση και ότι αυτή είναι βλαβερή για τον διαλογισμό γιατί εμποδίζει την φώτιση.

Ο δάσκαλος Wu Wen ποτέ δεν διαχωρίστηκε σε ένα ανώτερο Εγώ και ένα Εγώ κατώτερης μορφής γιατί κατάλαβε ότι ανώτερο ή κατώτερο είναι δύο τμήματα ενός ίδιου πράγματος.

Ο δάσκαλος Wu Wen αισθανόταν τον εαυτό του, όχι σαν ένα θεό ούτε σαν ένα Ντέβα στην μορφή των μυθομανών, αλλά σαν ένα δυστυχισμένο πολλαπλό Εγώ διατεθειμένο στ’ αλήθεια να πεθάνει κάθε φορά περισσότερο και περισσότερο στον εαυτό του.

Ο δάσκαλος Wu Wen δεν αυτοδιαιρείτο μεταξύ του Εγώ και των σκέψεων μου, γιατί καταλάβαινε ότι οι σκέψεις μου και το Εγώ είναι όλα Εγώ, και ότι είναι αναγκαίο να είσαι ακέραιος για να κατορθώσεις τον τέλειο διαλογισμό.

Κατά την διάρκεια του διαλογισμού ο δάσκαλος Wu Wen βρισκόταν σε ακέραια κατάσταση, αντιληπτική, τρομερά ταπεινή, με νου ήσυχο και σε βαθιά σιωπή, χωρίς κανενός είδους προσπάθεια, χωρίς διανοητική ένταση, χωρίς την επιθυμία να είναι κάτι περισσότερο, γιατί ο Wu Wen ήξερε πολύ καλά ότι το Εγώ είναι αυτό που είναι και ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να γίνει κάτι παραπάνω από ότι είναι.

Σε αυτές τις συνθήκες, και οι τριακόσιες χιλιάδες Clanes του Διανοητικού σώματος του δάσκαλου Wu Wen, δονούνταν εντατικά με τον ίδιο τόνο χωρίς καμία προσπάθεια, συλλαμβάνοντας, λαμβάνοντας αγάπη και σοφία.

Όταν ο Wu Wen βρέθηκε στις αίθουσες και Lumisiales διαλογισμού, όλοι οι μοναχοί έλαβαν ένα μεγάλο ευεργέτημα με τις δυνατές δονήσεις της φωτεινής του αύρας.

Ο Wu Wen ήδη κατείχε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι. Τα ηλιακά σώματα έπρεπε να διαλύσουν το Εγώ και να φθάσουν στην τελική φώτιση και την κατόρθωσε μετά αφού υπέφερε πολλά.

Κεφάλαιο 19

Η μύηση Βενούστα

Η μύηση Βενούστα είναι μόνο για τους αληθινούς ανθρώπους, ποτέ για τα διανοητικά ζώα.

Νοούνται αληθινοί άνθρωποι αυτού που ήδη κατασκεύασαν τα ηλιακά σώματα. Νοούνται διανοητικά ζώα όλη η ανθρωπότητα, όλοι οι άνθρωποι που έχουν μόνο σεληνιακά σώματα.

Η μύηση Βενούστα είναι τα αληθινά Χριστούγεννα της ήσυχης καρδιάς. Η μύηση Βενούστα είναι για τους λίγους, είναι μία χάρη του Ηλιακού Λόγου.

Στην Νιρβάνα υπάρχουν πολλοί Βούδες, που παρά τις πολλές τους τελειότητες ποτέ δεν κατόρθωσαν την μύηση Βενούστα.

Ο νόμος του Ηλιακού Λόγου είναι θυσία για την ανθρωπότητα. Αυτός θυσιάζει από το ξημέρωμα της ζωής σταυρωνόμενος σε όλους τους κόσμους, σε όλους τους νέους πλανήτες που βγαίνουν στην ύπαρξη, ώστε όλα τα όντα να έχουν ζωή και να την έχουν σε αφθονία.

Είναι σπάνιοι αυτοί που λαμβάνουν την Μύηση Βενούστα, αυτή είναι μία πολύ εξαιρετική χάρη, πρέπει πρώτα να θυσιαστείς για την ανθρωπότητα.

Η Αννί Μπεζάντ διαπράττει το σφάλμα να υποθέσει και ακόμη να βεβαιώσει ότι ο Εσωτερικός Χριστός, το Θείο Βρέφος, ο Σωτήρας, ενσαρκώνεται στο ανθρώπινο ον όταν φθάνει στην πρώτη μύηση των μεγαλύτερων μυστηρίων.

Η Αννί Μπεζάντ θέλει να δει στις πέντε πρώτες μυήσεις των μυστηρίων, όλο το κοσμικό δράμα, γέννηση, ανάπτυξη, θάνατο, ανάσταση του Χριστού.

Η Αννί Μπεζάντ κάνει το λάθος να συγχέει τις πέντε μυήσεις της φωτιάς με την μύηση Βενούστα.

Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι ο Χριστός δεν μπορεί να ενσαρκωθεί στο διανοητικό ζώο, είναι επείγον να καταλάβουμε ότι ο Κύριος Ημών Χριστός μπορεί να ενσαρκωθεί μόνο στους αληθινούς ανθρώπους και ότι είναι αδύνατον να φθάσεις αυτό το επίπεδο του αληθινού ανθρώπου, χωρίς να έχεις περάσει προηγουμένως από τις πέντε μυήσεις των μεγαλύτερων μυστηρίων.

Μόνο αφού έχουμε περάσει από τις πέντε μυήσεις των μεγαλύτερων μυστηρίων και σαν μία χάρη, με προηγούμενη θυσία για την ανθρωπότητα, μπορεί να ενσαρκωθεί ο Χριστός σε μας.

Όπως ακριβώς είναι επάνω είναι και κάτω. Αρχίζοντας το χάραμα της δημιουργίας, η σεξουαλική φωτιά του Τρίτου Λόγου γονιμοποιεί την κοιλιά της Μεγάλης Μητέρας, την Πρωτόγονη Ουσία.

Το δεύτερο μέρος το πραγματοποιεί ο δεύτερος Λόγος, ο Κοσμικός Χριστός, ενσαρκωνόμενος στους κόσμους που γεννιόνται για να έχουν όλα τα όντα ζωή και να την έχουν άφθονη.

Στον μικρόκοσμο άνθρωπος το γεγονός επαναλαμβάνεται, ο πρώτος που επεμβαίνει είναι ο Τρίτος Λόγος γονιμοποιώντας την ύλη του χάους που περιέχεται στο σπέρμα και στην σπονδυλική στήλη, γονιμοποιώντας την θεϊκή μητέρα, Ακασική Αρχή, για να γεννηθεί το εσωτερικό Σύμπαν, τα ηλιακά σώματα· μετά γεννιέται ο δεύτερος Λόγος μέσα σε αυτά τα υπαρξιακά ανώτερα σώματα του Είναι για να εργαστούν στο μεγάλο έργο του Πατέρα.

Όπως ακριβώς είναι επάνω είναι και κάτω, όπως ακριβώς είναι κάτω είναι και επάνω.

Τα κοσμικά γεγονότα που εξελίσσονται σε ένα ηλιακό σύστημα, επαναλαμβάνονται στο άτομο. Τα μεγάλα γεγονότα που συμβαίνουν στην γένεση οποιουδήποτε Γαλαξία επαναλαμβάνονται επίσης στον μικρόκοσμο άνθρωπος.

Είναι αναγκαίο να εργαστείς πρώτα με την φωτιά και κατόπιν με το φως. Είναι απαραίτητο να εργαστείς πρώτα με τον τρίτο Λόγο στην ένατη σφαίρα και μετά με τον δεύτερο Λόγο.

Οι πέντε πρώτες μυήσεις των μεγαλύτερων μυστηρίων είναι η μικροκοσμική κοσμογέννεση· η φωτιά κάνει γόνιμη την χαοτική ύλη της θεϊκής μητέρας για να γεννηθούν τα ηλιακά μας σώματα κατόπιν έρχεται το καλύτερο· η παρέμβαση του δεύτερου Λόγου, η μύηση Βενούστα, με προηγούμενη θυσία για την ανθρωπότητα.

Είναι απαραίτητο να ξέρουμε, είναι επείγον να καταλάβουμε ότι η μύηση Βενούστα έχει επτά εσωτερικές βαθμίδες.

Πρώτη: Γέννηση στην φάτνη του κόσμου.

Ο Εσωτερικός Χριστός γεννιέται πάντα γεμάτος από αγάπη για την ανθρωπότητα, μέσα στην εσωτερική αυτή φάτνη που έχουμε μέσα μας, που δυστυχώς κατοικείται από τα ζώα των παθών, από το πολλαπλό Εγώ.

Δεύτερη: Βάπτιση του μυημένου στον αυθέριο κόσμο. Η χριστικοποίηση του ζωτικού σώματος.

Τρίτη: Μεταμόρφωση του Κυρίου. Λάμπει ο εσωτερικός Χριστός στο κεφάλι και στο Αστρικό πρόσωπο του αστρικού σώματος του μυημένου, όπως έλαμψε το πρόσωπο του Μωυσή στο όρος Νέβο.

Τέταρτη: Είσοδος στην Ιερουσαλήμ ανάμεσα σε βάγια και γιορτές, χριστικοποίηση του νοητικού σώματος του μυημένου.

Πέμπτη: Το άγιο μαντήλι της Βερόνικας στο οποίο μένει αποτυπωμένο το πρόσωπο του Δασκάλου. Η Χριστικοποίηση της ανθρώπινης ψυχής ή σώμα της συνειδητής θέλησης.

Έκτη: Χριστικοποίηση της πνευματικής ψυχής (Βούδι), θαυμάσια κοσμικά γεγονότα στην Βουδιστική συνείδηση που δυστυχώς δεν έμειναν γραμμένα στα τέσσερα ευαγγέλια· συμβάντα του κοσμικού δράματος εσωτερικά συνδεδεμένα με ορισμένα γεγονότα άλλων πλανητών του ηλιακού συστήματος.

Έβδομη: Ο Δάσκαλος σταυρώνεται και παραδίδεται το πνεύμα στον Πατέρα ανάμεσα σε αστραπές, βροντές και σεισμούς.

Η γυναίκα σφραγίζει πάντοτε τον τάφο με μία μεγάλη πέτρα, την φιλοσοφική πέτρα που συμβολίζει το σεξ (Η πάλη ενάντια στον Σατανά υπήρξε τρομερή).

Σε αυστηρή σύνθεση αυτές είναι οι επτά βαθμίδες της μυήσεως Βενούστας. Για κάθε μια από αυτές τις επτά βαθμίδες μπορούν να γραφτούν τεράστιοι τόμοι.

Ο Κύριος Ημών Χριστός θα γεννιέται πάντα μέσα στον ταπεινό ατομικό στάβλο κάθε προετοιμασμένου μυημένου.

Η μητέρα του Κυρίου υπήρξε, είναι και θα είναι πάντοτε η Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων.

Οι βασιλείς της ευφυΐας, οι τρεις μάγοι, τα αληθινά πνεύματα, θα αναγνωρίζουν πάντοτε τον Κύριο και θα τον λατρεύουν.

Το βρέφος θα είναι πάντα σε μεγάλους κινδύνους, ο Ηρώδης, ο κόσμος, οι σκοταδιστές, θα θέλουν πάντα να το στραγγαλίσουν. Η βάπτιση στον Ιορδάνη της ύπαρξης θα είναι απαραίτητη, τα νερά της ζωής καθαρίζουν, μεταμορφώνουν, βαπτίζουν.

Η μεταμόρφωση μεταφράζει με μεγάλη εξυπνάδα τον Νόμο του Μωυσή, διδάσκοντας στον κόσμο και ξεδιπλώνοντας στην εργασία του όλον τον θαυμαστό ζήλο ενός Ηλία.

Ο Κύριος θα έρθει σε μας περπατώντας επάνω στα θεριεμένα κύματα της θάλασσας της ζωής. Ο εσωτερικός Κύριος θα αποκαθιστά πάντα την τάξη στον νου μας και θα επιστρέφει στα μάτια μας το χαμένο φως.

Ο εσωτερικός Κύριος θα πολλαπλασιάζει πάντα το ψωμί της ευχαριστίας για τροφή και δύναμη των ψυχών μας.

Ο Λατρευτός, ενσαρκωμένος στον μυημένο, θα μιλά στους δημόσιους δρόμους αυτής της μεγάλης Ιερουσαλήμ του κόσμου, παραδίδοντας στην ανθρωπότητα το μήνυμα της νέας εποχής και το πρόσωπο του με αγκάθινο στεφάνι, μία και άλλη φορά, θα μείνει χαραγμένο παντοτινά στο μαντήλι της Βερόνικας.

Στην συνείδηση του μυημένου θα υπάρχουν πάντα υπέροχα κοσμικά γεγονότα και ανάμεσα σε αστραπές και μεγάλους σεισμούς της ψυχής, ο Κύριος πάντα θα παραδίδει το πνεύμα του στον Κύριο αναφωνώντας: «Πατέρα μου στα χέρια σου παραδίδω το πνεύμα μου» και μετά αφού κατεβεί το σώμα στον τάφο θα επαναλαμβάνεται πάντα η ανάσταση στις τρεις και μίση μέρες.

Ο ηλιακός μύθος έχει δυο απόψεις: η πρώτη αντιπροσωπεύει, την κοσμική δράση του δευτέρου Λόγου στο χάραμα κάθε καινούργιου κόσμου, που γεννιέται μέσα από την κοιλιά της Μεγάλης Μητέρας. Η δεύτερη άποψη συνοψίζει την ζωή κάθε καθαγιασμένου ατόμου που μετατρέπεται σε μία ενσάρκωση του δεύτερου Λόγου, του Κοσμικού Χριστού.

Ο ήρωας του ηλιακού μύθου πάντα παρουσιάζεται σε όλους τους καιρούς σαν ένας άνθρωπος-θεός και η ζωή του εκτυλίσσεται και ξεδιπλώνεται σύμφωνα με την πορεία του ήλιου που είναι το κοσμικό φορείο του ηλιακού Λόγου.

Στο παρελθόν, τους αρχαίους καιρούς, η γέννηση του Μίθρα γιορτάστηκε πάντα με μεγάλες χαρές στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια την ακριβή ημερομηνία που γεννήθηκε ο Ιησούς της Ναζαρέτ. Υπήρξαν 136 ημερομηνίες διαφορετικές που αναφέρονταν στην γέννηση του Ιησού. Οι γνωστικοί μυημένοι κατάφεραν, με μεγάλη σοφία, να καθορίσουν την ημερομηνία της γεννήσεως του Ιησού για τις 24 Δεκεμβρίου στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, δηλαδή για τα πρώτα λεπτά της 25 του ιδίου μηνός.

Σε κάθε ηλιακό μύθο, ο Θεϊκός Σωτήρας, ο εσωτερικός Χριστός κάθε καθαγιασμένου ατόμου γεννιέται πάντα μέσα από την κοιλιά της Άσπιλης παρθένου, της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης. Αυτό μας θυμίζει το Βρέφος Ήλιο της 24ης ή 25ης Δεκεμβρίου, προχωρώντας, γεννώμενος, περπατώντας προς τον βορρά σε στιγμές που ο αστερισμός της Παρθένου, της Άσπιλης Παρθένου λάμπει αστραφτερά στο ζενίθ. Πάντα ο Ήλιος, πάντα ο Κοσμικός Χριστός στον κόσμο ή στον άνθρωπο, γεννιέται μέσα από τα σωθικά της Κοσμικής παρθένου Μητέρας.

Ο Βούδας γεννιέται από μία παρθένα ονομαζόμενη Mayevi σύμφωνα με το κοσμικό δράμα, σοφά κατανοημένο από τους κινέζους μυημένους.

Ο θάνατος και η ανάσταση του Κυρίου στην εαρινή ισημερία, είναι τόσο πολύ διαδεδομένα σαν την γέννηση του στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

Την εποχή εκείνη πέθανε ο Όσιρις στα χέρια του Τυφώνα, και αναπαριστάνετο με τα χέρια απλωμένα σαν να ήταν σταυρωμένος.

Εκείνη την εποχή, έκλαιγαν κάθε χρόνο τον θάνατο του Τάμους στην Βαβυλώνα και την Συρία. Εκείνη την εποχή της εαρινής ισημερίας υπήρχαν επίσης πολλά κλάματα ιερά, τότε έκλαιγαν για τον Άδωνη όχι μόνο στην Συρία αλλά και στην Ελλάδα επίσης.

Στην Περσία γιορτάζανε τον θάνατο του Μίθρα την ίδια εποχή της εαρινής ισημερίας.

Σε όλες τις σχολές μυστηρίων αναπαριστάνετο σε δραματική μορφή όλη η ηλιακή διαδρομή από την γέννηση του μέχρι τον θάνατο του και την ανάσταση. Ο μυημένος συνδυάζει την ζωή του με το ηλιακό δράμα και μετετρέπεται εκ των πραγμάτων σε ένα ηλιακό άτομο.

Η μύηση Βενούστα είναι για τους αληθινούς άνδρες όχι για τις γυναίκες, καμία γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να φθάσει στην μύηση Βενούστα.

Ο υψηλότερος βαθμός που μπορεί να φτάσει μία γυναίκα είναι αυτός της Ουράνιας Παρθένου που αντιστοιχεί στην κατάσταση του Βούδα.

Όταν μία γυναίκα θέλει να φθάσει στην μύηση Βενούστα, πρέπει να αποσαρκωθεί και να μετενσαρκωθεί σε σώμα ανδρός.

Τους καιρούς αυτούς στην Πεδιάδα του Νείλου στην Αίγυπτο είναι ενσαρκωμένο σε ανδρικό σώμα εκείνο το μεγάλο Είναι που ονομαζόταν Μαρία μητέρα του Ιησού της Ναζαρέτ.

Η Η.Ρ.Β η σοφή θεοσοφική συγγραφεύς που έγραψε τους έξι τόμους της Μυστικής Διδασκαλίας ετοιμάζεται να μετενσαρκωθεί σε ανδρικό σώμα γιατί θέλει να φθάσει την μύηση.

Αυτά που λέμε δεν πρέπει να αποθαρρύνουν τις γυναίκες, κάθε γυναίκα που εργάζεται στο αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου, κάθε γυναίκα που κατεβαίνει στην ένατη σφαίρα μπορεί να κατασκευάσει τα ηλιακά της σώματα και να μεταμορφωθεί σε ζωντανό Βούδα, σε μια παρθένο της Νιρβάνας με εξουσίες πάνω στην φωτιά, τον αέρα, τα νερά, την γη.

Υπάρχουν δώδεκα σωτήρες. Αυτό σημαίνει δώδεκα Αβατάρες που αντιστοιχούν στα δώδεκα αστρικά ζώδια. Η αποστολή του κάθε Αβατάρα είναι να ξεκινά την εποχή της δραστηριότητας που αντιστοιχεί στο ζώδιο που θα μπει η ανθρωπότητα.

Ο Κριός, Ταύρος κλπ είχαν τους αντίστοιχους.

Υπάρχουν δώδεκα σωτήρες μέσω των οποίων εκφράζεται ο ζωντανός Χριστός.

Η ενσάρκωση του Ηλιακού Λόγου είναι η φάτνη του κόσμου είναι ένα θαυμάσιο κοσμικό γεγονός.

Όπως σε όλο τον κόσμο, όταν γεννιέται ο ενσαρκωμένος Χριστός πρέπει να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στην τρομερή αγριότητα της αδάμαστης ζούγκλας, περιτριγυρισμένος από κάθε μορφής κινδύνους· έτσι επίσης το Χρυσό Βρέφος της σεξουαλικής αλχημείας, ο εσωτερικός Χριστός γεννημένος ανάμεσα στα ζώα της φάτνης, ανάμεσα στα ζώα της επιθυμίας, είναι περιτριγυρισμένος από κάθε μορφής κινδύνους και αντιξοότητες.

Στην αρχή δυστυχώς ο μυημένος δεν έχει διαλύσει ακόμα το Εγώ, τα ζώα του εσωτερικού στάβλου είναι ακόμα ζωντανά, ο μυημένος δεν έχει φθάσει στην τελειότητα ακόμα και όταν είναι ένας Βούδας και το βρέφος πρέπει να μεγαλώσει να αναπτυχθεί ανάμεσα σε όλες αυτές τις αντιξοότητες.

Στους κόσμους που αναδύονται στην ύπαρξη, ο Χριστός μεγαλώνει, σταυρώνεται, πεθαίνει, και ανασταίνεται στα σωθικά κάθε πλάσματος ώστε όλα τα πλάσματα να έχουν ζωή και να την έχουν άφθονη.

Στον μυημένο που φθάνει στην μύηση Βενούστα, ο Χριστός πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει, να πεθάνει και να αναστηθεί για να εργαστεί με μεγάλη ένταση στο μεγάλο έργο του Πατέρα.

Όταν ο Χριστός αναστήθηκε μεταξύ των νεκρών, όπως διηγούνται οι Άγιες Γραφές, έμεινε ένδεκα χρόνια μιλώντας με τους μαθητές του, διδάσκοντάς τους τα 24 μυστήρια από τα οποία γεννιούνται οι 12 σωτήρες του κόσμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πατήστε Ctrl και μετά το + μερικές φορές. Η εικόνα θα μεγαλώσει και θα σας διευκολύνει να γράψετε εύκολα την λέξη της επαλήθευσης.
Έπειτα πατώντας Ctrl και - μπορείτε να μικρύνετε την οθόνη